KATALOG POSTĘP NIE ISTNIEJE dla NÓW. NOWE RZEMIOSŁO by sztukanaujk

zemiosło powstało, gdy człowiek wziął do ręki kamień i posłużył się nim jako narzędziem. W swojej długiej historii jest ono przede wszystkim bardzo praktyczne, choć bywa też szalenie dekoracyjne. Jedne techniki rzemieślnicze zanikają, inne się pojawiają, w zależności od aktualnych potrzeb człowieka. Niezmiennie nauka zawodu wymaga długoletnich praktyk, cierpliwości i uważnej pracy z ciałem. Postęp jest znacznie młodszym wynalazkiem. Pojęcie to powstało w XVIII wieku. Zakłada ono, że świat będzie nieustannie zmieniał się na lepsze, a dzięki nauce i technice przeobrazi się w krainę mlekiem i miodem płynącą. Czy rzeczywiście żyje nam się coraz lepiej? Jak rozwój techniki wpłynął na rzemiosło i dlaczego rycina Pietera Bruegla jest w tle?

Stowarzyszenie Nów. Nowe Rzemiosło zaprasza na wystawę.

he craft was created when a man took a stone in his hand and used it as a tool. In its long history it is above all very practical, although it can also be extremely decorative. Some craft techniques disappear, others appear depending on the current needs of man. Invariably, learning a profession requires many years of practice, patience and careful work with the body. Progress is a much younger invention. This concept was created in the eighteenth century. It assumes that the world will constantly change for the better, and thanks to science and technology it will turn into a land of milk and flowing honey. Do we really live better life? How did the development of technology affect craftsmanship and why is Pieter Bruegel’s engraving in the background?

Nów. New Craft Poland invites you to the exhibition.

Philips Galle na podstawie rysunku Petera Breugla Starszego Alchemik,34x45 cm, miedzioryt, 1558 Philips Galle based on a drawing by Peter Breugel the Elder The Alchemist, 34x45 cm, copperplate, 1558

Paulina Adamska / Serfenta Anna Bera / The Whole Ele Piotr Domański / Wood Wo Maciej Gąsienica Giewont / Natalia Gruszecka, Jakub K Piotr Jędras / Kłosy_82 Alicja Kaczmarek / Cottong Karina Królak_106 Magdalena Kucharska / Had Olga Milczyńska_130 Aleksander Oniszh / Oniszh Wiktoria Podolec, Jadwiga L Marcin Skalski / Kuźnia Ska Monika Skorupska / Mosko Agnieszka Śniadewicz-Świca Beata Wietrzyńska / In Wea

a_22 ements_34 Workshop_46 / Giewont Studio_58 Kwarciński / ENDE_70

grass_94

daki_118

h_142 Lenart / TARTARUGA_154 ały_166 o_178 a / Square Drop_190 ave_202

Postęp nie istnieje

lchemik to miedzioryt z 1558 roku autorstwa rytownika Philipa Gallé, wykonany na podstawie rysunku Petera Breugla Starszego. Przedstawia alchemika pochłoniętego badaniami nad uzyskaniem złota. Jego dwóch pomocników zajmuje się pracami pozbawionymi sensu. Żona pokazuje pustą sakiewkę. Dzieci bawią w opróżnionym z jedzenia kredensie. W prawym górnym rogu ryciny pojawia się niepokojąca wizja przyszłości: rodzina z braku środków do życia zmuszona jest opuścić dom. Jako rzemieślnicy zwróciliśmy uwagę na podobieństwo przedstawionej na rycinie pracowni do naszych miejsc pracy: ogromna mnogość rzeczy i pozorny chaos. Pozorny, bo rzemieślnik potrafi sprawnie poruszać się w gąszczu nagromadzonych materiałów i narzędzi. Odkryliśmy, że przedmioty pokazane na rycinie powstały przy użyciu takich technik, jakimi sami się posługujemy. Kosz jest wykonany splotem gima, meble łączone na wpust, tkaniny utkane na prostym krośnie, narzędzia wykute w kuźni. „Dla większości z nas postęp nie jest teorią, jest faktem” – napisał Neil Postman. Idea postępu powstała w XVIII wieku wraz z rozwojem nauki. Zakładała ona, jak pisał John Bagnell Bury, że „ludzie powoli się rozwijają […] w określonym i pożądanym kierunku oraz, że postęp ten będzie trwał w nieskończoność”. Pożądany kierunek – co to oznacza? Nadmierną eksploatację dóbr naturalnych? Nierównomierny podział korzyści, jakie z niej płyną? A może masowe marnotrawstwo zasobów połączone z dewastacją środowiska? W XXI wieku kierunek rozwoju, podobnie jak nieustanny wzrost gospodarczy, nie jest już oczywisty.

Alchemik sądził, że wyprodukowanie złota przyniesie mu oświecenie, a ludzkości szczęście i dobrobyt. Można rozumieć utopię alchemika jako wiarę w uszczęśliwiający świat postęp naukowy, który przekłada się na standaryzację i masową produkcję ogólnodostępnych dóbr. Jednak tak, jak alchemik owładnięty swą ideą nie widzi bezpośrednich, namacalnych konsekwencji własnych działań, tak i zwolennicy postępu długo nie chcieli dostrzec wpływu nowoczesnego rozwoju na środowisko, czy lokalne społeczności modernizowanego świata. Wielkie utopie często sprawiają, że lekceważy się rzeczy małe, zwłaszcza te, których skali nie da się powiększyć, czasu realizacji – przyspieszyć, a płynących zysków – wielokrotnie pomnożyć. Rzemiosło to jedna z takich rzeczy. Chcemy dzięki niemu odnaleźć równowagę między tym, co globalne a tym, co lokalne; tym, co cyfrowe a tym, co fizyczne. Stowarzyszenie Nów. Nowe Rzemiosło zrzesza przedstawicieli różnych fachów z całej Polski. Zawody zdobywaliśmy przez własne poszukiwania i eksperymenty, z pominięciem tradycyjnych cechów i organizacji. Brak klasycznego rzemieślniczego wykształcenia nie oznacza, że odcinamy się od tradycji; wręcz przeciwnie, chętnie z niej czerpiemy. Robimy to jednak z większą swobodą, może nawet nonszalancją. Inspirujemy się polską tradycją wiejskiego rzemiosła, a jednocześnie pracujemy szwedzkimi narzędziami, w japońskiej technice. Szukamy materiałów lokalnych, chętnie korzystamy z materiałów recyklingowych; najważniejsza jest jednak jakość surowców, z którymi pracujemy. Tworzymy współczesne przedmioty z wykorzystaniem dawnych technik. Eksperymentujemy jak alchemik Breugla. Nie szukamy jednak złota, lecz autorskich rozwiązań. Nie chcemy przy tym rezygnować ze współczesnej techniki cyfrowej. Dzięki niej prowadzimy swoje warsztaty, zdobywamy wiedzę, pokazujemy i sprzedajemy swoje prace. Dzięki naszej fizycznej pracy powstają materialne, autorskie produkty. Wykonane lokalnie,

z poszanowaniem użytych materiałów, niejednokrotnie z wykorzystaniem dawnych technik, nie podążają za szybką modą. Nasza praca to wysiłek, który opiera się głównie na wiedzy ciała. A ona jest trudna do przekazania i wymaga wielu godzin praktyki. Sprawny ruch mistrza bywa dla ucznia nie do powtórzenia. W rzemiośle istnieją style, szkoły czy mody, często zapoczątkowane przez doskonałych mistrzów. Ze względu na swoją wielowątkowość rzemiosło nie ma jednego kierunku rozwoju. Niektóre rzemiosła zanikają, inne się odradzają, a jeszcze inne rodzą. Tutaj postęp nie istnieje, choć istnieją zmiany. Wycinamy postęp symbolicznie. Za pomocą programu graficznego i klawisza Delete. Biało- szara kratka w tle oznacza w graficznym świecie brak, nieistnienie. W ten sposób zawieszamy nasze przedmioty w próżni kontenera jak w kapsule czasu. Co przetrwa i nadal będzie użyteczne? Co następne pokolenia rzemieślników będą potrafiły odtworzyć?

Progress does not exist

he Alchemist is a copperplate engraving from 1558 by engraver Philip Gallé, based on a drawing by Peter Breugel the Elder. It depicts an alchemist devoted to gold research. His two assistants work in meaningless jobs. The wife shows an empty purse. Children play in a cupboard empty of food. In the upper right corner of the graphic, a disturbing vision of the future appears: the family is forced to leave home due to the lack of livelihood. As craftsmen, we have noticed the similarity of the workshop presented in the picture to our workplaces: a huge multitude of things and apparent chaos. A craftsman is able to navigate efficiently in a maze of materials and tools. We found that the objects shown in the engraving were created using the same techniques we use. The basket is made of a gima weave, furniture is joined with a groove, fabrics are woven on a straight loom, tools are forged in a forge. „For most of us, progress is not a theory, it is a fact” wrote Neil Postman. The idea of progress was born in the eighteenth century with the development of science. It assumed, as John Bagnell Bury wrote, that "people slowly develop ... in a specific and desired direction, and that this progress will continue indefinitely." Desired direction – what does it mean? Overexploitation of natural goods? Unequal distribution of its benefits? Or maybe mass waste of resources combined with environmental devastation? In the twenty-first century, the direction of development, as well as continuous economic growth, is no longer obvious.

The alchemist believed that producing gold would bring him enlightenment, and that would bring happiness and prosperity to mankind. The alchemist's utopia can be understood as a modern belief in scientific progress that makes the world happy, which translates into the standardisation and mass production of generally available goods. However, just as an alchemist, overwhelmed by his idea, fails to see the immediate, tangible consequences of his own actions, the adherents of progress do not want to see the impact of modern development on the environment or local communities for a long time. Great utopias often mean that small things are neglected, especially those that cannot be enlarged in scale, sped up and monetised. Craftsmanship is one of those things. We want to use it to find a balance between what is global and what is local; what is digital and what is physical. The New Craft Poland association brings together representatives of various professions from all over Poland. We gained professions through our own research and experiments, far away from traditional guilds. The lack of classical craftsmanship education does not mean that we distance ourselves from tradition; on the contrary, we like to draw from it. However, we do it with greater freedom, maybe even nonchalance. We are inspired by the Polish tradition of rural craftsmanship, and at the same time we work with Swedish tools in Japanese technology. We are looking for local materials, we are happy to use recycled materials; however the most important thing remains the quality of the materials we work with. We create contemporary items using old techniques. We experiment like Breugl's alchemist. However, we are not looking for gold, but for our own individual solutions. At the same time, we do not want to give up modern digital technology. Thanks to it, we conduct our workshops, gain knowledge, show and sell our works.

Thanks to our physical work, and the materials used, original products are created. Made locally, respecting the materials used, often with the use of old techniques, they do not follow fashion. Our work is an effort based mainly on knowledge of the body. Moreover, it is difficult to convey, and takes many hours of practice. Efficient movement of a master can be impossible to repeat for his apprentice. There are styles, schools and fashions in craftsmanship, often started by excellent masters. Due to its multithreading nature, craft does not have one direction of development. Some crafts are in decline, others are reborn, and still others are born. There is no progress here, although there are changes. We cut progress symbolically. Using a graphics program and the delete key. The white and grey checkered background means in the graphic world non-existence. We display items in the vacuum of a container like in a time capsule. What will survive and what will still be useful? What will the craftsmen of the future be able to recreate? We cut progress symbolically. Using a graphics program and the delete key. The white and grey checkered background means non-existence in the graphic world. In this way, we suspend our items in the vacuum of 19 a container as in a time capsule. What will survive and what will still be useful? What will the next generation of craftsmen be able to recreate?

Paulina Adamska / Serfenta

Paulina Adamska / Serfenta Zajmuje się plecionkarstwem, jest instruktorką rękodzieła artystycznego. Twórczyni marki Serfenta z siedzibą w Cieszynie. Od lat zakochana w rzemiośle, od 2005 roku w plecionkarstwie. Autorka projektów badawczych, stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2016 roku. Pasję nauczania realizuje, prowadząc warsztaty rękodzielnicze. Sporo podróżuje po świecie, by pogłębić swoją wiedzę o plecionkarstwie i je promować, zwłaszcza w Japonii. GNIAZDO Kosz GNIAZDO wykonałam zainspirowana ryciną Pietera Breugla „Alchemik”, jak i sytuacją związaną z pandemią Covid-19. Nagle zostaliśmy zamknięci w czterech ścianach. Wtedy zaczęłam pleść kosz z materiałów, które miałam w domu. Wiklinę znalazłam na balkonie. W ściany kosza wplotłam ciepły i miękki sweter mojej córki, i kabel ethernetowy partnera. Użyłam znanej już w czasach Breugla techniki krzyżowo-żebrowej i oryginalnego splotu gima prowadzonego wiązką wikliny. GNIAZDO – duże, okrągłe, zamknięte od góry – jest dla mnie symbolem bezpieczeństwa.

She deals with plaiting and is an artistic handicraft instructor, and is creator of the Serfenta brand based in Cieszyn. For years she has been in love with craftsmanship (since 2005 in plaiting). She is author of research projects, and a holder of a scholarship from the Ministry of Culture and National Heritage in 2016. She pursues her teaching passion by conducting handicraft workshops. She travels a lot around the world to broaden her knowledge and promote basketry, especially in Japan. NEST I made the NEST basket from being inspired by Pieter Breugls drawing „The Alchemist” and the situation related to the Covid-19 pandemic. Suddenly we were locked behind four walls. It was then that I started making a basket from the materials I had at home. I found some wicker on my balcony. I wove my daughter’s warm and soft sweater and my partner’s Ethernet cable into the walls of the basket. I used the cross-rib technique, already known from the time of Breugel and the original gima weave guided by a wicker bundle. NEST – large, round, closed at the top – is for me a symbol of safety.

Paulina Adamska / Serfenta

Anna Bera / The Whole Elements

Anna Bera / The Whole Elements Artystka, rzeźbiarka, stolarz. Tworzy głównie drewniane meble skrzniowe. Wykonuje je ręcznie w limitowanych edycjach lub jako pojedyncze unikatowe egzemplarze. Jej projekty nawiązują do form zaczerpniętych z przyrody. Skupia się na sposobach używania przedmiotu i na jego rytualnym znaczeniu w codziennym życiu. Tworzy meble, których forma nie zdradza swojej funkcjonalności, ale zachęca, by je badać i samodzielnie nadawać im znaczenie. KSZTAŁT 03 Podczas pracy nad szafką KSZTAŁT 03 inspirowałam się technikami bednarskimi i dłubanką. Dużo eksperymentowałam z tradycyjnymi sposobami wytwarzania drewnianych obiektów użytkowych w dawnych gospodarstwach domowych, takich jak beczki, kadzie, cebry czy balie, których funkcje określa to, że są puste w środku. Konstrukcja mebla opiera się na połączeniu uciosowym dociętych wcześniej klepek-desek. Wewnętrzną i zewnętrzną powierzchnię ścian rzeźbiłam ręcznie aż do uzyskania obłego kształtu. Obiekt może służyć jako mebel do przechowywania przedmiotów, stolik lub siedzisko.

Artist, sculptor, carpenter. She mainly creates wooden box furniture. Anna makes them by hand in limited editions or as single unique copies. Her projects refer to forms taken from nature. She focuses on the ways in which the object is used and itsritual significance in everyday life. She creates furniture where form does not reveal its functionality, but instead encourages us to investigate it and assign meaning to it. SHAPE 03 While working on the cabinet SHAPE 03, I was inspired by cooperage techniques and a dugout. I have experimented a lot with traditional methods of producing wooden utility objects in former households, such as barrels, vats, bulbs or tubs whose function is determined by the fact that they are empty inside. The design of the furniture is based on a miter joint of previously cut planks. I carved the inner and outer surfaces of the walls by hand until I had a round shape. The object can be used as a cabinet for storing items, a table or a seat.

Anna Bera / The Whole Elements

Piotr Domański / Wood Workshop

Piotr Domański / Wood Workshop Stolarz. Od 20 lat stolarstwo to jego praca i pasja. Jest samoukiem, choć praktykował również w Japonii u Shinobu Kobayashi. W pracy najchętniej sięga po narzędzia ręczne. Lubi tradycyjne, rzemieślnicze techniki pracy z drewnem. Jego wyroby charakteryzuje prosta, ascetyczna forma. Zawodowo zajmuje się wytwarzaniem krótkich serii mebli oraz nauczaniem stolarstwa. Jest współzałożycielem szkoły stolarstwa tradycyjnego Wood Workshop w Warszawie. SZKATUŁA Podczas tworzenia SZKATUŁY inspirowałem się technikami pracy dawnych rzemieślników. Chciałem stworzyć funkcjonalny i trwały przedmiot wykorzystując jedynie proste ręczne narzędzia i własne umiejętności. Za pomocą strugów przygotowałem płaszczyzny wszystkich elementów szkatuły, a połączenia stolarskie, takie jak wczepy i wpusty wykonałem piłami ręcznymi i dłutami. Na koniec nadałem powierzchni delikatną fakturę. Ciemny kolor drewna uzyskałem metodą trawienia, a całość wykończyłem olejem i woskiem pszczelim. SZKATUŁA służy do przechowywania cennych drobiazgów.

Carpenter. For 20 years, carpentry has been Piotr’s job and passion. He is self-taught, although he has also practiced with Shinobu Kobayashi in Japan. At work, he most often uses hand tools. He likes traditional, craft techniques of working with wood. His products are characterised by their simple, ascetic form. Professionally, he deals with the production of short series of furniture and teaching carpentry workshops. He is a co-founder of the Wood Workshop school of traditional carpentry in Warsaw. CASKET While creating CASKET I was inspired by the work techniques of old craftsmen. I wanted to create a functional and durable item using only the simplest hand tools and my own skills. I used a plane to prepare the planes of all the casket elements; the joinery joints, such as finger joints and grooves, were made with hand saws and chisels. Finally, I gave the surface a delicate texture. I obtained the wood’s dark colour by etching and finished it with oil and beeswax. CASKET is used to store valuable trinkets.

Piotr Domański / Wood Workshop

Maciej Gąsienica Giewont / Giewont Studio

Maciej Gąsienica Giewont / Giewont Studio Artysta, tokarz. Tokarstwem zajmuje się od połowy lat 90. W swoich unikatowych pracach łączy tradycyjną technikę z minimalistycznym podejściem do przedmiotu. Używa wyłącznie rodzimych gatunków drewna, eksponując ich naturalne cechy, takie jak pęknięcia, sęki, przebarwienia. Stypendysta programu Tribute to Tony Boase (2005), odbył staż w pracowni Mike’a Scotta w Wielkiej Brytanii. Prowadzi autorską pracownię Giewont Studio. Jego prace można znaleźć w wielu prywatnych kolekcjach w Europie, Azji i USA. WULKAN Naczynie wykonałem na tokarce do drewna. Najpierw nadałem mu stożkowaty kształt, następnie wywierciłem otwór. Gdy środek był gotowy, zacząłem na zewnętrznej stronie nacinać przecinakiem cienkie rowki. To najbardziej wymagająca część pracy, ale bardzo satysfakcjonująca, bo dzięki rowkom naczynie zyskuje ażurową formę i nabiera lekkości. Na koniec odciąłem pracę od uchwytu i wykończyłem podstawę. Potem pozwoliłem pracować naturze. To ona nadała obiektowi ostateczny kształt – podczas wysychania drewno się kurczy, naczynie zaczyna „tańczyć”. Jest to najbardziej nieprzewidywalny etap pracy, na który wyczekuję z niecierpliwością.

Artist, turner. He has been involved in wood lathing since the mid-90s. In his unique works, he combines traditional techniques with a minimalist approach to the subject. He uses only native species of wood, showcasing their natural features, such as cracks, knots, discolouration. A scholar of the Tribute to Tony Boase program (2005), he completed an internship at Mike Scott’s studio in Great Britain. He now runs Giewont Studio. His works can be found in many private collections in Europe, Asia and the USA. VOLCANO I made the vessel on a wood lathe. First, I gave it a conical shape, then I drilled a hole. When the centre was ready, I started cutting thin grooves on the outside with a chisel. This is the most demanding part of the work, but very rewarding, because the grooves give the vessel an openwork form and lightness. Finally, I cut the work off the handle and finished the base. Then I let nature do its work and this eventually gives the object its final shape; as it dries up, the wood contracts and the vessel begins to „dance”. This is the most unpredictable stage of the work process and something I always

look forward to.

Maciej Gąsienica Giewont / Giewont Studio

Natalia Gruszecka, Jakub Kwarciński / ENDE

Natalia Gruszecka, Jakub Kwarciński / Ende Projektanci i twórcy ceramiki użytkowej. Założyciele wrocławskiego studia zajmują się projektowaniem i wytwarzaniem współczesnych wyrobów porcelany użytkowej. ENDE produkuje lokalnie w swojej manufakturze, ale sprzedaje na rynkach globalnych. Projekty tworzone przez studio to przedmioty codziennego użytku, które łączą funkcjonalność, oryginalna estetyczna forma oraz wysokiej jakości materiały. Produkty projektowane przez kreatywny duet charakteryzuje zaskakująca kombinacja nowoczesnej formy, nawiązanie do tradycji i elegancji w detalu oraz dbałość o humorystyczne walory prac. Zestaw TRIPLE W procesie projektowym nad zestawem TRIPLE postawiliśmy na eksperyment. Najpierw rozwałkowaliśmy płat gliny, potem nadaliśmy mu trójwymiarowy kształt. Przypominało to pracę z kartką papieru. Wyeksponowaliśmy w naczyniu fragment, w którym dwie płaszczyzny nachodzą na siebie i się łączą. Minimalistyczny, nowoczesny kształt zestawiliśmy z tradycyjnym porcelanowym uszkiem. Z gotowych prototypów odlaliśmy gipsowe formy robocze. Dzięki nim możemy powielać wzór wielokrotnie. Do form wlewamy lejną porcelanę i po chwili ją wylewamy. Tak w gipsowej formie powstają cienkie porcelanowe naczynia. 73

Designers and creators of utility ceramics. The founders of Ende – a studio based in Wrocław that designs and manufactures contemporary porcelain products. ENDE produces locally in its manufactory, but sells on global markets. The projects created by the studio are everyday objects that combine functionality, an original aesthetic form and high-quality materials. The products designed by this creative duo are characterised by a surprising combination of modern forms, a reference to tradition and elegance in detail. Natalia and Jakub attach great importance to the more humorous nature of their works. TRIPLE During the design process of TRIPLE, we focused on an experiment. First, we rolled out a piece of clay, then we gave it a three-dimensional shape. It was like working with a piece of paper. We have displayed a fragment in the vessel in which two planes overlap and connect. We have combined a minimalist, modern shape with a traditional porcelain handle. We cast plaster moulds from ready-made prototypes. Thanks to this, we can duplicate the pattern many times. We pour the liquid porcelain into the moulds and pour it out after a while. This is how thin porcelain vessels are made in

Natalia Gruszecka, Jakub Kwarciński / ENDE

Piotr Jędras / Kłosy

Piotr Jędras / Kłosy Architekt. Założyciel marki Kłosy zajmującej się wykonywaniem wysokiej jakości noży kuchennych. Obecnie pracownię tworzy trzyosobowy zespół. W ciągu kilku lat firma przeszła drogę od weekendowego hobby do specjalistycznego zakładu projektowo-wytwórczego. Produkty wykonywane w warsztacie są personalizowane, a przy tym funkcjonalne i pieczołowicie wykończone – do ich produkcji wykorzystywane są najlepszej jakości stale i najtrwalsze naturalne drewna. W pracowni organizowane są również warsztaty nożownicze, podczas których można wykonać samodzielnie nóż. ŁUSKA Podczas pracy nad projektem inspirowałem się tradycyjnymi plecionkami wiklinowymi. Czerpałem z nich formy i techniki i przekładałem je na język stali. Techniki plecionkarskie prowokują do spojrzenia na przedmioty z perspektywy włókien i ażurów. Pierwotną strukturę noża, plecionej łuski, tworzy szkielet stalowych prętów. Są one bazę dla „osnowy” z giętkiego drutu stalowego. Ręcznie wyplecione ostrze zgrzał kowal Konrad Baron posługując się tradycyjną metodą kowalską. Ważnym elementem pracy, mimo jej eksperymentalnego charakteru, była próba zachowania podstawowej funkcjonalności ostrza. 85

Architect and founder of the Kłosy brand which manufactures high-quality kitchen knives. Currently, the studio consists of a team of three. Within a few years, the company moved from a weekend hobby activity to a specialised design and manufacturing facility. Products made in the workshop are personalised, functional and deftly finished; the best quality steels and the most durable natural woods are used for their production. The workshop also organises knife workshops where you can make your own knife. HUSK While working on the project, I was inspired by traditional wicker braids. I took forms and techniques from them and translated them into the language of steel. Weaving techniques enable a relook at objects from the perspective of fibres and openwork. The original structure of the knife, a braided scale, is formed by the skeleton of steel bars. They are the basis for the "warp" made of flexible steel wire. The hand-woven blade was welded by the blacksmith Konrad Baron using traditional blacksmith methods. An important element of the work, despite its experimental nature, was an attempt to maintain the basic functionality of the blade.

Piotr Jędras / Kłosy

Alicja Kaczmarek / Cottongrass

Alicja Kaczmarek / Cottongrass Historyczka sztuki, tkaczka. Absolwentka kierunku Contemporary Textiles na Shetland College. Rzemiosłem tkackim zajmuje się od 2011 roku. Popularyzuje wiedzę o tradycyjnych technikach włókienniczych w trakcie prezentacji i warsztatów w instytucjach kultury. Od 2017 roku prowadzi w Poznaniu autorską pracownię tkacką Cottongrass. Uczestniczka projektu badawczego „History and Heritage of Shetland Tweed”, dokumentującego historię wytwarzania tweedu na Wyspach Szetlandzkich (2016). Jej prace prezentowano na wystawach grupowych w Polsce, Wielkiej Brytanii, Japonii, Czechach i na Węgrzech. PRECIOUS WASTE Torebki z linii PRECIOUS WASTE wykonałam ze skrawków ręcznie tkanych tkanin. Konstrukcje tkanin oparłam na splotach czteronicielnicowych jedno- i dwuwątkowych. Do tkania użyłam całkowicie naturalnych nici o zróżnicowanej grubości, stopniu skrętu i składzie: wełna, bawełna i len występują w różnych proporcjach. Wykorzystanie tekstylnych resztek znane jest od dawna, między innymi w Japonii. Zestawiłam wzory i kolory tak, by stworzyć niepowtarzalne, energetyczne połączenia. Dzięki użyciu skrawków tkanin każda torebka jest inna, a cenny zasób został uchroniony od zmarnowania. 97

Art historian, weaver. A graduate of Contemporary Textiles from Shetland College. She has been dealing with weaving since 2011. She popularises knowledge about traditional textile techniques during presentations and workshops in cultural institutions. Since 2017, she has been running Cottongrass, her own weaving studio in Poznań. A participant of the research project „History and Heritage of Shetland Tweed”, she documents the history of tweed production in the Shetland Islands (2016). Her works have been presented at group exhibitions in Poland, Great Britain, Japan, Czech Republic and Hungary. PRECIOUS WASTE I made bags from the PRECIOUS WASTE line from scraps of hand-woven fabrics. The fabric constructions are based on four-harness, one- and two-thread weaves. For weaving, I used completely natural threads of different thickness, twist and composition: wool, cotton and linen come in different proportions. The reusage of textile scraps has been known for ages, particularly in Japan. I combined patterns and colours to create unique, energetic combinations. Thanks to the use of fabric scraps, each handbag is different, and a valuable resource has been saved from becoming waste.

100

101

102

103

104

105

Alicja Kaczmarek / Cottongrass

106

Karina Królak

107

108

Karina Królak Projektantka i twórczyni biżuterii. W pracy korzysta z prostych narzędzi, używa wyrazistych kolorów i dużych form. Lubi łączyć materiały o odmiennych właściwościach i fakturze, często pochodzące z recyklingu: plastik, papier, drewno, odpady produkcyjne, metale i kamienie szlachetne. Wszystko to według zasady: im trudniej, tym lepiej. Wymyśla też swoje autorskie tworzywa. Wszystkie prace wykonuje ręcznie w swojej pracowni na warszawskiej Pradze, a inspiracje czerpie od lat z polskiej sztuki ludowej. Light Kontrast to moja inspiracja. Światło – cień, mat – błysk, miękkie tworzywo – twarde złoto, klejnot – śmieć. Na bazie kontrastu narodził się pomysł naszyjnika LIGHT o jasnej kolorystyce, inkrustowanego złotem. Użyłam lekkiego, elastycznego materiału będącego odpadem fabrycznym. Elementy wycięłam skalpelem i nożyczkami, potem spontanicznie je formowałam. Do doklejenia płatków złota wykorzystałam żywicę, wykałaczki i igły. Pracowałam tylko przy świetle dziennym, bez użycia maszyn. Cięłam, zawijałam, łączyłam, docinałam, nie zapominając o nadrzędnej idei: uzyskaniu nowoczesnego efektu dzięki prostym narzędziom i metodom.

Jewellery designer and maker. At work, she uses simple tools, expressive colours and large forms. She likes to combine materials with different properties and texture, often recycled: plastic, paper, wood, production waste, metals and precious stones. All this is based on one principle: the harder the better. She also comes up with her own original materials. All the works are handmade in her studio in Warsaw’s Praga district. For years she has been drawing inspiration from Polish folk art. LIGHT Contrast is my inspiration. Light – shadow, matte – flash, soft material – hard gold, jewels – rubbish. On the basis of contrast, the idea of a LIGHT necklace with bright colours, inlaid with gold was born. I used a lightweight, flexible material that was factory waste. I cut out the elements with a scalpel and scissors, then I formed them spontaneously. I used resin, toothpicks and needles to stick on gold flakes. I only worked in daylight, without the use of machines. I cut, wrapped, joined, and cut again, not forgetting the overarching idea: obtaining a modern effect from simple tools and methods.

109

110

111

112

113

114

115

116

Karina Królak

117

118

Magdalena Kucharska / Hadaki

119

120

Magdalena Kucharska / Hadaki Ceramiczka, artystka. Absolwentka grafiki projektowej na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, założycielka studia ceramicznego Hadaki. Jej projekty to głównie minimalistyczne formy użytkowe, w których widać bardzo mocne inspiracje światem organicznym. Cechą charakterystyczną dla większości prac jest fascynacja naturalnym, nieszkliwionym materiałem, barwionym w masie. Oprócz praktycznych naczyń, kolorowych wazonów i unikatowych form, rozpoznawalnym projektem studia jest seria intrygujących figurek. Wszystkie prace wykonywane są ręcznie, z dbałością o każdy szczegół. MOON Naczynia są częścią kolekcji MOON, inspirowanej naturalnymi kształtami ze świata flory i fauny. Kolor prac uzyskałam poprzez barwienie masy ceramicznej. Dodałam 70 g czarnego barwnika na 1 kg masy, całość długo mieszałam. Wzory odlałam w dwudzielnych formach gipsowych, a gdy wyschły, wyczyściłam je na sucho i mokro. Wszystkie prace wypaliłam w temperaturze 1230°C. Na koniec gotowe formy wyszlifowałam i wypolerowałam, tak jak dawniej polerowano kamykiem podobne trójnożne naczynia.

Ceramist, artist, graduate of graphic design at the Academy of Fine Arts in Poznań, and founder of the Hadaki ceramic studio. Her designs are mainly minimalist functional forms in which you can see very strong inspirations from the organic world. A characteristic feature for most of the works is a fascination with natural, unglazed material, coloured in the mass. Apart from practical dishes, colourful vases and unique forms, the studio’s most recognisable design is a series of intriguing figurines. All work is done by hand, with attention to every detail. MOON The dishes are part of the MOON collection, inspired by natural shapes from the world of flora and fauna. The colour of the works was obtained by colouring the ceramic mass. I added 70 g of black dye per 1 kg of mass, which was then mixed for a long time. I poured the patterns in two-part plaster moulds, and when they were dry, I cleaned them dry and wet. I fired all the work at a temperature of 1230 ° C. Finally, I sanded and polished the finished forms. As in the past, similar shape three-legged vessels were polished with pebbles.

121

122

123

124

125

126

127

128

129

Magdalena Kucharska / Hadaki

130

Olga Milczyńska

131

132

Olga Milczyńska Projektantka, ceramiczka, artystka. Absolwentka wydziału ceramiki Royal Danish Academy of Fine Arts. Wiedzę praktyczną zdobywała w pracowniach ceramicznych w Wielkiej Brytanii, Francji, Danii i Korei Południowej. Wykładowczyni w School of Form. Współzałożycielka pracowni August Design Studio. W swoich pracach podejmuje tematy czasu i tradycji. Interesują ją tradycyjne techniki pracy i ich wpływ na współczesne otoczenie człowieka. Uczestniczka wielu wystaw krajowych i zagranicznych, między innymi Mungyeong Ceramic Festival czy Indonesia Contemporary Ceramics Biennale. Utensylia Moją inspiracją były proste ręczne narzędzia. UTENSYLIA wykonałam ręcznie, użyłam jedynie płaskiego noża z jałowcowego drewna, pierwotnie służącego do smarowania masła. Sięgnęłam po ciemną kamionkę, barwioną manganem i żelazem, rozjaśniłam ją jednak porcelaną. Najpierw mieszam masy, następnie je wyrabiam. W niektórych miejscach pokryłam powierzchnię gliny tlenkiem kobaltu – wtedy ma ona głębszy granatowy odcień. Całość wypaliłam dwukrotnie: najpierw na biskwit w temperaturze 915°C, potem na ostro – w 1250°C.

Designer, ceramist, artist. Graduate of the ceramics department at the Royal Danish Academy of Fine Arts. She gained practical knowledge in ceramic workshops in Great Britain, France, Denmark and South Korea. Lecturer at the School of Form. Co-founder of August Design Studio. Through her works, she takes up themes of time and tradition. She is interested in traditional work techniques and their impact on the contemporary human environment. She has been a participant of many domestic and foreign exhibitions, including Mungyeong Ceramic Festival and Indonesia Contemporary Ceramics Biennale. UTENSILS Simple hand tools were my inspiration. I made the UTENSILS by hand, I used only a flat knife made of juniper wood, originally used to spread butter. I used dark stoneware, stained with manganese and iron, brightening it with porcelain. First I mix the masses, then I knead them. In some places I colour the surface of the clay with cobalt oxide – then it has a deeper shade of navy blue. I fired the whole thing twice: the first biscuit at 915° C, then higher – at 1250° C.

133

134

135

136

137

138

139

140

141

Olga Milczyńska

142

Aleksander Oniszh / Oniszh

143

144

Aleksander Oniszh / Oniszh Projektant i stolarz. Absolwent architektury na Universität für Angewandte Kunst w Wie-dniu. Pasjonuje się rzemiosłem i sztuką użytkową. Od 2013 roku zajmuje się profesjonalnie stolarstwem i prowadzi autorską pracownię ONISZH. Swoje projekty realizuje w Polsce i za granicą. Projektuje i ręcznie wykonuje meble i obiekty z litego drewna. Łączy nowoczesne formy z klasycznymi rozwiązaniami technicznymi. W swoich realizacjach podejmuje dialog między formą i funkcją obiektu a otaczającą go przestrzenią. W podejmowaniu artystycznych wyborów kieruje się intuicją. STOŁEK / STOLIK STOŁEK / STOLIK stworzyłem w całości z jednego fragmentu drewna, dzięki czemu zarówno rysunek, jak i kolor poszczególnych elementów są ze sobą spójne. Dopasowałem układ włókien i przekroje drewna, by łączenia były jak najtrwalsze. Wszystkie łączenia wykonałem tradycyjnymi technikami – na czop i wpust, dodatkowo skleiłem je klejem skórnym. Płaszczyzny i krawędzie elementów wykończyłem ręcznie, heblem i dłutami. Także ręcznie wypolerowałem mebel. Na koniec pokryłem go rubinową politurą, woskiem pszczelim i woskiem z karnauby. Obiekt może być używany jako stołek, stolik kawowy lub postument. 145

Designer, carpenter, graduate of architecture at the Universität für Angewandte Kunst in Vienna. He is passionate about crafts and applied arts. Since 2013, he has been professionally involved in carpentry and runs his own studio ONISH. He carries out his projects in Poland and abroad. Designs and handcrafts furniture made from solid wood. He combines modern forms with classic technical solutions. In his realisations, he undertakes a dialogue between the form and function of the object and the surrounding space. He is guided by intuition in making his artistic choices. STOOL / TABLE I created STOOL / TABLE entirely from one piece of wood, thanks to which both the drawing and the colour of individual elements are consistent with each other. I adjusted the arrangement of the fibres and wood sections to make the joints as durable as possible. I made all joints using traditional techniques – tenon and groove. Additionally, I glued them with leather glue. I finished the surfaces and edges of the elements by hand with a planer and chisels. I also hand-polished the piece. Finally, I covered it with ruby polish, beeswax and carnauba wax. The object is multi-purpose and can be used as a stool, coffee table or pedestal.

146

147

148

149

150

151

152

Aleksander Oniszh / Oniszh

153

154

Wiktoria Podolec, Jadwiga Lenart / TARTARUGA

155

156

Wiktoria Podolec, Jadwiga Lenart / Tartaruga Tartaruga to autorska pracownia tkacka założona w 2017 roku w Łodzi przez Jadwigę Lenart i Wiktorię Podolec. Jako świadome projektantki postanowiły stanąć w opozycji do masowej produkcji tekstyliów i jej szkodliwych konsekwencji. Dlatego wszystkie ich produkty wykonywane są ręcznie przy użyciu tradycyjnych przyrządów i technik. W pracowni Tartaruga powstają współczesne kilimy, dywany i tkaniny dekoracyjne. Dla projektantek ważne są surowce, dlatego większość ich tkanin powstaje z przędz pochodzących z recyklingu. KILIM FLORA Kilim FLORA wykonałyśmy tradycyjną techniką kilimkarską, na krośnie podłogowym, którego konstrukcja i mechanizm działania nie zmieniły się od setek lat. Użyłyśmy głównie surowej owczej wełny. Ufarbowałyśmy ją naturalnymi barwnikami: wrotyczem, nawłocią, liśćmi brzozy, orzechami, szyszkami świerku i olszy. Wełnę bejcowałyśmy w roztworze ałunu. Kąpiel barwierską potraktowałyśmy eksperymentalnie – użyłyśmy różnych odczynników chemicznych: siarczanu żelaza, octu, sody. Kilim tkałyśmy tylko przy świetle dziennym, bez użycia prądu.

T artaruga is an original weaving workshop founded in 2017

in Łódź by Jadwiga Lenart and Wiktoria Podolec. As conscious designers, they decided to stand in opposition to the mass production of textiles and the harmful consequences of such actions. That is why all their products are made by hand using traditional instruments and techniques. The Tartaruga studio produces contemporary rugs, carpets and decorative fabrics. For Wiktoria and Jadzia, usage of materials is important, so most of their fabrics are made of recycled derived yarns. KILIM FLORA We made the FLORA kilim using the traditional kilimar technique, on a floor loom, in which the design and mechanism of operation have not changed for hundreds of years. We mainly used untreated sheep’s wool. We dyed it with natural dyes: tansy, goldenrod, birch leaves, nuts, spruce and alder cones. We stained the wool in an alum solution. We treated the dye bath experimentally – we used various chemical reagents: iron sulphate, vinegar, soda. We wove the kilim only in daylight, without the use of electricity.

157

158

159

160

161

162

163

164

165

Wiktoria Podolec, Jadwiga Lenart / TARTARUGA

166

Marcin Skalski / Kuźnia Skały

167

168

Marcin Skalski / Kuźnia Skały Z wykształcenia architekt, rzemieślnik z wyboru. Miłośnik dawnych wiejskich rzemiosł, kowalstwa, stolarstwa, bednarstwa. Uczestnik warsztatów kowalstwa tradycyjnego w Wojciechowie. Autor licznych projektów obiektów małej architektury i detali kowalskich, między innymi w opactwie cystersów w Mogile. Założyciel pracowni Kuźnia Skały, w której wykonuje oryginalne, dekoracyjne przedmioty inspirowane sztuką ludową. W swojej twórczości stara się łączyć tradycyjne metody obróbki metalu i drewna ze współczesnym wzornictwem. ŚWIECAKI ŚWIECAKI to moja interpretacja przedmiotu służącego do XIX wieku jako uchwyt dla smolnych łuczyw – tańszych zamienników świec. To obiekt o wszechstronnych funkcjach: może być dekoracją, świecznikiem lub lampą. Podobnie jak oryginały z epoki, ŚWIECAKI wykonałem z kutego żelaza i uzupełniłem mosiądzem oraz drewnem. Surowiec pozyskałem ze złomu. Odpowiednio go przekułem, dzięki czemu obiekt zyskał niepowtarzalną fakturę. Całkowicie zrezygnowałem z elektronarzędzi i sięgnąłem po proste narzędzia, używane od wieków, nadal będące podstawą warsztatu kowalskiego: młotek, kleszcze, kowadło, dłuta.

Architect by education, craftsman by choice. A lover of old rural crafts, blacksmithing, carpentry and cooperage. He is a participant of traditional blacksmithing workshops in Wojciechów and author of numerous designs of small architecture and blacksmith details, including ones in the Cistercian abbey in Mogiła. He is the founder of the Stones Forge studio, where he makes original, decorative items inspired by folk art. In his work, he tries to combine traditional methods of metal and wood work with contemporary design. ŚWIECAKI ŚWIECAKI is my interpretation of an object used until the 19th century as a holder for tar torches – cheaper substitutes for candles. It is an object with versatile functions: it can be a decoration, a candle holder or a lamp. Like the period originals, I made ŚWIECAKI out of wrought iron and completed it with brass and wood. I obtained the raw material from scrap. I forge the iron, and thanks to this the object gained a unique texture. I decided against using power tools and instead reached for simple tool alternatives which have been used for centuries and are still the basis of the blacksmith’s workshop: hammer, forceps, anvil, chisels.

169

170

171

172

173

174

175

176

Marcin Skalski / Kuźnia Skały

177

178

Monika Skorupska / Mosko

179

180

Monika Skorupska / Mosko Ceramiczka. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na Wydziale Ceramiki i Szkła. Od 2015 roku rozwija własną markę Mosko. Tworzy obiekty o eklektycznej formie, ale wyraźnie określonych funkcjach. Praca z ceramiką jest dla niej ciągłą nauką. Raz próbuje okiełznać materiał, innym razem pozwala mu pracować po swojemu. Lubi zestawiać formy organiczne z geometrycznymi i kontrastowe barwy – błysk szlachetnych metali z matem surowej gliny. Chce, by jej przedmioty sprawiały radość i były częścią codziennych rytuałów. Wierzy w piękno i uważa, że zachwyt nad nim przybliża nas do lepszego życia. STUDS STUDS to seria naczyń z porcelany. Szary odcień masy uzyskałam dzięki recyklingowi odpadów powstałych w trakcie regularnej pracy. Pył, wyszczerbione naczynia lub ich kawałki ponownie upłynniłam, dzięki czemu wróciły one do obiegu. Otrzymany kolor jest wypadkową wszystkich barw używanych w poprzedniej serii. Obiekty wykonałam metodą odlewu z formy gipsowej. Niewielkie odstające elementy dokleiłam tuż po odlaniu. Na każdym etapie pracy szlifowałam naczynia, by wygładzić ich powierzchnię i uzyskać pożądany kształt. Wewnętrzne ścianki pokryłam szkliwem, wypustki – 24-karatowym złotem i platyną. 181

Monika Skorupska / Mosko Ceramist. A graduate of the Academy of Fine Arts in Wrocław at the Faculty of Ceramics and Glass. Since 2015, she has been developing her own brand – Mosko. She creates objects of an eclectic form, with clearly defined functions. For her, working with ceramics is a constant learning process. Occasionally she tries to tame the material, other times she lets it work its own way. She likes to combine organic forms with various geometric and contrasting colours – the flash of precious metals with the mat of raw clay. She wants her items to be fun and part of everyday rituals. She believes that beauty brings us closer to a better life. STUDS STUDS is a series of porcelain pots. I get the grey shade thanks to the recycling of waste generated during regular work. I liquefy dust, chipped dishes or their pieces again, and as a result they are used once again. The final colour is a blend of all the colours used in the previous series. The objects were made by the method of casting from a plaster mould. Small outstanding elements were glued after casting. At each stage of the work, I was polishing the pots to smoothen their surface and get the desired shape. I covered the inner

182

183

184

185

186

187

188

189

Monika Skorupska / Mosko

190

Agnieszka Śniadewicz-Świca / Square Drop

191

192

Agnieszka Śniadewicz-Świca / Square Drop Konserwatorka i historyczka sztuki. Założycielka studia Square Drop w Milanówku. Zajmuje się konserwacją dzieł sztuki a także wyrobem nowych mebli z zastosowaniem tradycyjnych technik. W studiu z wielką troską odrestaurowywane są zarówno cenne, zabytkowe obiekty, jak i meble ważne dla właścicieli z powodów sentymentalnych. Ideą Square Drop jest wyrażenie osobowości przez przedmioty, tworzenie zaskakujących rozwiązań współgrających z nowoczesnymi wnętrzami. Nazwa – Square Drop, kwadratowa kropla, oznacza unikatowy przedmiot, element wyróżniający nas w uporządkowanym świecie. ŁAWKA/ŁAWA ŁAWKA/ŁAWA to jedna z najstarszych form mebla. Uniwersalny model ławki sprawił, że przetrwała do naszych czasów. Mebel wykonałam ze zniszczonego stołu filipińskiego z przełomu XIX/XX wieku. Zabytkowe nogi i carga z litego drewna egzotycznego połączyłam w tradycyjny sposób – przy pomocy wpustów i czopów. Elementy te najpierw dokładnie wyczyściłam, potem pokryłam woskiem pszczelim. Siedzisko tapicerowałam ręcznie tkaną, lnianą tkaniną od In Weave. Na bazie starego drewna powstał nowoczesny przedmiot, zabytkowe elementy dostały drugie życie – co według mnie jest kwintesencją rzemiosła. 193

Conservator and art historian. Founder of the Square Drop studio in Milanówek. She deals with the conservation of works of art as well as the production of new furniture using traditional techniques. In her studio, both valuable and historic objects as well as furniture that remains of sentimental value to the owners are restored with great care. The idea of Square Drop is to express personality through objects, creating surprising solutions that harmonise with modern interiors. The name Square Drop means a unique object, an element that distinguishes us apart in an organised world. BENCH BENCH is one of the oldest forms of furniture. The universal model of the bench ensured it survived to our times. I made this piece from a damaged Filipino table from the turn of the 19th and 20th centuries. I connected the antique legs and carga made of solid exotic wood in a traditional way – with the help of grooves and tenons. First, I cleaned these elements thoroughly, then covered them with beeswax. I upholstered the seat with a hand-woven linen fabric from In Weave. I forged a modern object from the remains of old wood; antique elements were given a second life which in my opinion is the quintessential act of true craftsmanship.

194

195

196

197

198

199

200

201

Agnieszka Śniadewicz-Świca / Square Drop

202

Beata Wietrzyńska / In Weave

203

204

Beata Wietrzyńska / In Weave Psycholożka i tkaczka. Tka na ręcznych krosnach nicielnicowych, używa naturalnych przędzy. Eksploruje możliwości, jakie daje przenikanie się osnowy i wątku, eksperymentuje, zachowując funkcję użytkową tekstyliów. Jej specjalność to tkanina podwójna, sploty ażurowe, w tym splot gazejski, oraz tkaniny opalizujące. Tworzy unikatowe materiały do wnętrz: tkaniny dekoracyjne, tekstylia domowe (poduszki, zasłony, obicia) oraz akcesoria (szale). Z materiałów In Weave szyte są limitowane kolekcje ubrań – tkaczka współpracuje z marką Magda Butrym. ELIKSIR ŻYCIA Praca nad projektem ELIKSIR ŻYCIA była dla mnie rozmową z przędzą, jej fakturą, kolorami, a wybór splotu – szukaniem formuły alchemicznej przemiany, tak by z chaosu wielu kilometrów nitek wyłoniła się uporządkowana struktura tkaniny. W trakcie pracy korzystałam z programu komputerowego, ale tkaninę wykonałam tradycyjną metodą na krosnach nicielnicowych. Wariacja znanego od setek lat splotu skośnego oddaje falowanie wody, a połysk lnianej przędzy sprawia, że materiał zmienia kolor w zależności od kąta patrzenia – jak woda, eliksir życia.

Psychologist and weaver. Weaving on hand harness looms, using natural yarns. She explores the myriad possibilities offered by the interpenetration of warp and weft. She experimenting and keeping the utility function of textiles. Her specialty is double fabric, openwork weaves, including gazeic weave, and opalescent fabrics. She creates unique interior materials: decorative fabrics, home textiles (pillows, curtains, upholstery) and accessories (shawls). Limited clothing collections are sewn from In Weave materials – the weaver cooperates with the the fashion brand Magda Butrym. THE ELIXIR OF LIFE Working on the ELIXIR OF LIFE project was for me a conversation with yarn – its texture, colours, and the choice of weave. It was a search for an alchemical transformation formula, so that an orderly structure of the fabric emerged from the chaos of many kilometres of thread. While working, I used a computer program, but the fabric was made using the traditional method on harness looms. A variation of the twill weave, used for hundreds of years, reflects the ripple of water, and the shine of linen yarn causes the material to change colour depending on the angle it is viewed from – like water, the elixir of life.

205

206

207

208

209

210

211

212

Beata Wietrzyńska / In Weave

213

214

215

Wystawa / Exhibition

Katalog / Catalogue

Tytuł wystawy / Title of the exhibition: Postęp nie istnieje Progress does not exist

Redakcja / Editors: Ewa Pluta Ewa Klekot

Miejsce ekspozycji / Vanue: Piotrkowska 217, Łódź 217 Piotrkowska Street, Łódź

Termin wystawy / Date of the exibition: 17-30.09.2020

Tłumaczenia / Translations: Olga Milczyńska Shaun O'Neill

Kurator / Curator: Olga Milczyńska Konsultacja merytoryczna / Substantive consultation: Ewa Klekot Organizator wystawy / Organizer of the exibition: Łódź Design Festival Scenografia / Scenography: Katarzyna Stochalska Identyfikacja wizualna / visual identification: Wojciech Domagalski Produkcja / Production: Stowarzyszenie Nów. Nowe Rzemiosło / Nów. New Craft Poland Łódź Design Festival: Michał Piernikowski, Katarzyna Stochalska, Monika Osinkowska

Projekt okładki, projekt graficzny i typograficzny: / Cover design, graphic design concept and typographic: Wojciech Domagalski Fotografie / Photographs: © Radek Zawadzki - Projekt Pracownie strony / pages 33, 35-36, 38-39, 44, 56, 69, 80, 92-93, 104, 116-117, 128, 140, 153, 164, 177, 188, 190-195, 200-201, 213 © Marta Kwintal strony / pages 46, 48, 50-51, 54-55 © Mateusz Sikora strony / pages 58-67 © Irina Grishina strony / pages 130, 178 © Karo Lewandowska-August strony / pages 132, 186-187 © Marta Pruska strony / pages 138-139 © Monika Skorupska strony / pages 180, 184-185, 182-183 © Kaboompics strony / pages 184-185 © Tomasz Kaczor strony / pages 158-162 z archiwum Autorek i Autorów / from the archives of Authors Kroje pism / Typefaces: Adobe Garamond Pro Drogowskaz Lekki Owalny