FILMS NOT EVEN NOTHING CAN BE FREE OF GHOSTS
Rainer Kohlberger, Austria / Germany, 2016, Video, 11΄ “Rainer Kohlberger’s audio-visual compositions are always fierce attacks on the human system of perception... He refrains entirely from all types of representativeness and referentiality; neither camera- nor computer-generated motifs surface in his algorithmic works. However, what binds him in terms of intellectual history with the avant-garde movements of the twentieth century is the constant search for point zero. No motion pictures meet the retina, but instead, impulses and waves of pure light. The extreme light-dark intervals incessantly vary, climaxing in a black-and-white stroboscope storm. Abstract ghost beings become manifest in digital nirvana. The intentional overload of the human perception apparatus leads, moreover, to visual impressions that appear exclusively in the literal ‘eye of the beholder’.” (Norbert Pfaffenbichler, translation from German: Lisa Rosenblatt)
ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
Ράινερ Κόλμπεργκερ, Αυστρία / Γερμανία, 2016, αρχείο βίντεο, 11΄ « Οι οπτικο-ακουστικές συνθέσεις του Κόλμπεργκερ αποτελούν πάντα δριμείς επιθέσεις στο σύστημα της ανθρώπινης αντίληψης… Ο ίδιος απέχει ολοκληρωτικά από όλους τους τύπους αναπαραστατικότητας και αναφορικότητας, ενώ στα αλγοριθμικά του έργα δεν διαφαίνονται μοτίβα που έχουν φτιαχτεί από την κάμερα ή από τον υπολογιστή. Ωστόσο, μιλώντας με όρους της ιστορίας της διανόησης, αυτό που τον συνδέει με τα κινήματα της αβάν-γκαρντ του 20ού αιώνα είναι η διαρκής αναζήτηση του σημείου μηδέν. Καμία κινούμενη εικόνα δεν συναντά τον αμφιβληστροειδή· αυτό το κάνουν κρουστικοί παλμοί και κύματα καθαρού φωτός. Τα ακραία διαλείμματα φωτός και σκιάς εναλλάσσονται ακατάπαυστα και κλιμακώνονται σε μια στροβοσκοπική θύελλα σε άσπρο-μαύρο. Αφηρημένα φαντασματικά όντα εκδηλώνονται σε μια ψηφιακή νιρβάνα. Η σκόπιμη υπερφόρτωση του συστήματος της ανθρώπινης αντίληψης οδηγεί περαιτέρω σε οπτικές εντυπώσεις, οι οποίες εμφανίζονται αποκλειστικά σε αυτό που λέγεται –στην κυριολεξία– “μάτι του παρατηρητή”. » (Νόρμπερτ Φάφενμπίχλερ)
20