Η αγαπημένη σκηνή των παιδιών: Η αγαπημένη μου σκηνή στο κείμενο είναι εκεί όπου ο Ζάχος κουρασμένος απ’ το τρέξιμο που έκανε, πήγε μέσα στην εκκλησία, προχώρησε στο Άγιο Βήμα και είπε στον παπα- Κυριάκο ότι ο παπα- Σφοντύλας με την παπαδιά του έκλεβαν τις λειτουργιέ. Τελικά ήταν μια παιδική παρανόηση. Βασίλης Κακούρης
Σ’ αυτό το διήγημα υπήρχαν πολλές καλές σκηνές, αλλά η αγαπημένη μου ήταν εκείνη όπου το δωδεκάχρονο αγόρι, ο Ζάχος, έτρεξε ανήσυχος μέσα στη εκκλησία την ώρα που ο παπα- Κυριάκος τελούσε τη λειτουργία για να πει πως είδε τον παπα- Σφοντύλα να κλέβει τις λειτουργιές από την πίσω πόρτα. Ο παπα- Κυριάκος πίστευε πως αυτό δε θα γινόταν ποτέ. Στο τέλος όμως όλα αποκαλύφθηκαν. Είχε γίνει μια παρεξήγηση. Ο παπα- Σφοντύλας είχε πάει τις λειτουργιές
στο σπίτι από την πίσω πόρτα της εκκλησίας για να μη λένε οι κακόγλωσσοι πως έιχαν δήθεν πολλά εισοδήματα. Μαριξένια Μπλατσογιάννη
Η αγαπημένη μου σκηνή είναι όταν ο μπαρμπα- Κίτσος, αφού είχε μεθύσει από το κρασί, άρχισε να ψέλνει το Χριστός Ανέστη με το δικό του τρόπο: Κ’στο – μπρε – Κ’ στος ανέστη Εκ νεκρών θανάτων Θάνατον μπατήσας Κέντοις – έντοις μνήμασι Ζωήν παμμακάριστε! Βασίλης Παπαβασιλείου