De Pen Junior

Jort Eshuis

Bedankt Jesper voor het doorgeven van De Pen. Ik zal mij eerst even voorstellen, ik ben Jort Eshuis en ik ben 17 jaar.

Ik woon aan de Erve Effinck in Enter samen met mijn moeder, stiefvader, broertje en zus. Ik woon ook deels aan de Akkers samen met mijn vader, stiefmoeder en twee broertjes.

Ik zit momenteel in mijn examenjaar van de havo en dit doe ik op De Passie in Wierden. Ook werk ik doordeweeks bij de COOP als vakkenvuller.

Ik ben al mijn hele leven bezig met voetbal, mijn vader voetbalde vroeger ook veel met mij. Ik ben al lid van Enter Vooruit sinds mijn geboorte en ik ben dan ook vanaf mijn vijfde begonnen met het voetballen bij de welpjes.

Ik heb al heel wat elftallen gehad in de jeugd en heb ook op elke positie wel gespeeld. Nu speel ik in de JO19-1 onder leiding van Henk Mennegat als linksachter. Ook geef ik zelf nog training aan de kleintjes van de JO8-1, dit vind ik leuk om te doen omdat ik zie dat de jongetjes zich steeds meer ontwikkelen in het voetbal. Ik vind Enter Vooruit een mooie club om bij te voetballen en ik hoop hier ook nog lang actief te kunnen zijn.

Ik geef de pen door aan het talentje van de JO17-1 die van keeper naar een aanvaller van wereldklasse is gegaan: Bjarne (Freddie) van Uitert. Succes met het schrijven van een mooi stukje!

Rick bedankt voor het doorgeven van de Pen aan mij. Op de voetbalvelden ben ik helaas door mijn schorsing de komende tijd niet meer welkom, hierover later meer, maar gelukkig kan een stukje in het clubblad nog wel.

Mijn naam is Sam ter Harmsel en ik ben 21 jaar oud. Ik woon nog gewoon lekker thuis met mijn ouders en mijn jongere broertje Job, die laatst voor het eerst in jaren weer op een voetbalveld is gesignaleerd (Het scheen echter maar voor 10 minuten te zijn, maar dat terzijde). Net zoals Rick studeer ik werktuigbouwkunde aan de Universiteit Twente en volgen wij samen sommige vakken waar de nodige kistjes bier om worden verwed bij de examens. Om de gelijkenis verder door te trekken werk ook ik bij ’t Zumpke waar ik meestal de bodem voor de avond stappen verzorg, maar soms ook de lekkere biertjes uit mag delen, dit altijd met veel plezier maar wel met als gevolg dat ik de derde helft vaak mis in de kantine.

Ik heb in mijn vroege jeugdcarrière als voetballer één van de beste transfers aller tijden gemaakt; de overstap van Excelsior‘31 naar Enter Vooruit. Dit gebeurde in de D en ik heb nooit meer teruggekeken. De sfeer en vriendschappelijkheid bij Enter Vooruit had me meteen te pakken en ik werd enorm fijn opgevangen door het hele team destijds. Ik heb de verdere jeugd veelal met hetzelfde team doorlopen waarvan bij de meesten echter de motivatie ontbrak om echt ver te komen. Dit werd als eerste door Stephan ‘De Visser’ Rohaan duidelijk gemaakt die helaas moest ontbreken bij een jeugdwedstrijd, omdat hij de avond ervoor te gek had gedaan. Dit tot grote ergernis van de trainer die wel erg fanatiek was: Jurgen Koedijk.

Het grootste deel van de jeugd heb ik met Jurgen als trainer doorlopen waar ik nu nog altijd met veel plezier op terugkijk. Het hoogtepunt kwam in de A1 waar we dichtbij het kampioenschap kwamen, maar helaas punten verspeelden door een valse grensrechter en een fout van de scheidsrechter: Henk Welink. Na op het veld te hebben geroepen hoe hij die avond geen eten zou krijgen bij ’t Zumpke hebben wij het later bijgelegd en kunnen we nu om dit incident lachen met elkaar en komt Henk nog elke week zijn patatje afhalen.

Na de jeugd was het tijd om naar de senioren over te stappen en had ik het geluk om bij het derde terecht te komen. Het eerste jaar werd er helaas weinig gevoetbald door de coronacrisis. In het tweede jaar ‘promoveerden’ wij onder leiding van Gerrit Bouw weer naar de tweede klasse. Helaas scheurde ik dat jaar zelf bij een uitstapje naar het tweede mijn meniscus. Na een bezoekje aan de OCON werd duidelijk dat ik geopereerd moest worden en werd het mij afgeraden om nog weer te gaan voetballen. Na een lang herstel begon het voetballen mij toch weer te trekken en begon ik toch weer eerst kleine invalbeurten uit nood mee te doen. Dit werden al gauw, vooral door een tekort aan spelers, weer hele wedstrijden.

Tot toen ging alles nog goed maar na een klein akkefietje met een scheidsrechter bij Den Ham werd ik voor 4 maanden geschorst door de KNVB, nog altijd zwaar overdreven als je het mij vraagt. Het duurde lang voordat de schorsing officieel binnenkwam dus voetbalde ik nog voor even vrolijk door. Het noodlot sloeg alleen weer toe en ik scheurde opnieuw mijn meniscus af en kon ik weer naar de OCON om opnieuw geopereerd te worden. Een geluk bij een ongeluk was uiteindelijk dat ik door mijn schorsing toch al niet meer mocht voetballen, maar hierbij eindigde het zelf voetballen wel voor mij.

Na bij Enter Vooruit aangegeven te hebben dat ik graag bij de club actief zou willen blijven is mij aangeboden om een trainerscursus te gaan volgen. Dit prachtige aanbod kon ik natuurlijk niet afslaan dus zal ik volgend jaar de cursus gaan volgen en een team training gaan geven. Om alvast de smaak te pakken te krijgen ben ik begonnen met het training geven aan de toekomstige talenten van de JO15-3. Ik hoop dat ze nog iets van mij kunnen leren en in ieder geval met plezier aan het voetballen zijn. Plezier is het allerbelangrijkste zoals ik van Gerrit heb geleerd, als je plezier hebt komen de resultaten vanzelf.

Ik geef de Pen nu door aan iemand waarmee ik al jaren het veld heb mogen delen. Een jongen met een gouden hart die ook bij de jeugd van Enter Vooruit erg populair is en een graag geziene gast is in de cafés van Enter, hij staat ook wel bekend als ‘The Golden Boy’ van Enter Vooruit 3 en die vaak binnen en buiten het veld in opspraak komt: Robbin Borghuis.