Suiker maart 2015

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN

Frank Dierens EN Luc Nuyens

HH H

GRATIS MAAN

H

DBLAD

HH

regisseren ‘De bank’ bij Theater Stap

Frans Van Giel,

de ‘schilder van de Kempen’, in het Jakob Smitsmuseum

nr. 60 – MAART 2015 www.suikerkrant.be www.facebook.be/suikerkrant

José Navas:

“Dansen is een drug. Het geeft een adrenalinerush tot in je tenen.”

‘Het boek der kampen’

van Ludo Van Eck is opnieuw uitgegeven

Balen, 1971: het ontstaan van de mythe van

MET DANK AAN

Kunstenfestival Stormopkomst

van 25 tot 29 maart in de Warande

Panamarenko’s Aeromodeller

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN

MUZIEK 3 Sam Vloemans 3 Muze Jazz Orchestra 13 Habib Koité 15 Guy Davis 15 Axelle Red 26 Morrissey 26 Dayna Kurtz 26 Laibach 26 Abba Gold

DANS 10 José Navas

THEATER 12 Luc Nuyens en Frank Dierens 13 Sermoen & Compagnie Lodewijk 13 Judas Theaterproducties 13 Tableau 1 15 Kaaiman

Verantwoordelijke uitgever

HUMOR / COMEDY

Kempense cultuurpromotie vzw

Redactieadres Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

ROEL SELS

Zakelijke leiding en distributie Leen Verwaest 0495 53 54 80 leen@suikerkrant.be

Adres Kempense cultuurpromotie vzw Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Verspreidingsgebied

zie website

Redactie Roel Sels Stijn Janssen

Redactiemedewerkers Ivo Verheyen Floor Deckx Dries Luyten

Foto's Bart Van der Moeren

Vormgeving Dimitri Paeleman

Opmaak advertenties Els Vandervoort

Advertenties Sabine Clijmans 0496 87 42 52 sabine@suikerkrant.be

Drukkerij DKZet (Hapert, NL)

Website www.suikerkrant.be www.facebook.com/suikerkrant

2 - Maart 2015

15 Herman Brusselmans en Tim Foncke 18 Heruitgave ‘Het boek der kampen’

BEELDENDE KUNSTEN 10 Panamarenko’s Aeromodeller in Balen (1971) 20 Frans Van Giel 22 Carolin Lerch

30 Gluckauf 31 Still Alice 31 Hungry hearts 31 The imitation game 31 Birdman 31 The drop

11.000 exemplaren

Verdeelpunten

BOEKEN / LITERATUUR

FILM

Oplage

Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, OudTurnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo), Nijlen, Lier, Heist op den berg, Overpelt, Neerpelt, Antwerpen, Brussel, Breda, Tilburg, Eindhoven, Zundert, Goirle, Reusel.

15 Xander De Rycke 26 Begijn Le Bleu

Pech

Er is hoop. Twee derde van de kankers wordt niet veroorzaakt door een ongezonde manier van leven, maar door brute pech. Voor mensen als ik, die er een niet te gezonde levenswandel op nahouden, is dat goed nieuws. Toen ik het vernam, maakte ik nog enig voorbehoud.

Dergelijke berichten worden immers al te vaak de wereld ingestuurd door kettingrokende alcoholverslaafden die op een dieet van frieten, pizza en kebab leven en die met zichzelf in het reine willen komen middels het verkondigen van halve waarheden en hele leugens die ze in de loop der jaren zelf zijn gaan geloven. Niet deze keer. Dat tegenslag de voornaamste oorzaak van kanker is, is de conclusie van jarenlang onderzoek aan de John Hopkins Universiteit in Baltimore in de Verenigde Staten. Het ‘devastating news’ sierde de coverpagina van tientallen wetenschappelijke magazines, medische vakbladen en kranten. Bij die gespecialiseerde tijdschriften zou je je twijfels nog kunnen hebben, maar bij de populaire kranten niet. “Als het in de gazet gestaan heeft, is het waar,” verdedigde een bevriende journalist zichzelf ooit, toen een lezer hem er eens van beschuldigde dat hij een artikel volledig uit zijn duim gezogen had. Verbouwereerd droop de lezer af. De gevleugelde woorden van mijn collega zijn sinds die dag een eigen leven gaan leiden en worden door krantenjournalisten nog regelmatig gebezigd wanneer ze met de rug tegen de muur staan en er geen ander verweer meer mogelijk is. “Als het in de gazet gestaan heeft, is het waar”.

We hebben het ook op de muur van ons redactielokaal van Suiker geschreven.

Net als de zin die alleen in de Kempen verstaanbaar is: “Ik zen hier nie gère.”

Maar dit volledig terzijde. We hadden het

over de oorzaak van kanker.

Nu we weten dat kanker in de eerste plaats te wijten is aan pech, is het van belang te onderzoeken wat pech precies is. In een woordenboek kom je er niet achter. Pech is iets wat geen enkel woordenboek nader verklaart.

Er worden alleen synoniemen gegeven: tegenslag, tegenspoed en ongeluk. Ga je daar op zoek naar een verklaring, kom je terug bij pech uit. Als een omleiding die je perfect terug naar het begin van de omleiding leidt. Dat ons taalgebied maar liefst vier woorden voor pech heeft, geeft stof tot nadenken. Blijkbaar hebben wij in ons verleden zoveel ellende gekend dat één woord niet meer volstaat om alle miserie te kunnen omschrijven. Dat staat in schril contrast met de Engelsen.

Zij hebben er geen enkel woord voor.

Zij spreken van ‘slecht geluk’ als ze het over pech hebben. Maar per definitie zijn zij dus gelukkig. Ze maken alleen een onderscheid tussen goed en slecht geluk. Obelix wist het al. Rare jongens, die Britten.

De kern van de zaak: kanker wordt veroorzaakt door pech en pech is iets waarvoor verschillende synoniemen bestaan, maar waaraan je uiteindelijk je eigen betekenis of interpretatie moet geven. En interpretaties zijn er duizenden. De beste is volgens mij die van schrijver Colin Bowles. “Pech is als je jaren na de oorlog gedood wordt door een onontplofte bom en je naam verkeerd in de krant verschijnt.”

Ik begrijp perfect wat Bowles wil zeggen en vindt zijn definitie zeer accuraat, ook al gaat ze voorbij aan één wet. Er bestaat niet zoiets als een naam die verkeerd in de krant verschijnt.

Als het in de gazet gestaan heeft, is het waar.

ARCHITECTUUR 8 (Zorg)wonen

CULINAIR 4 Koffie-Café Antonis

FESTIVAL 28 Kunstenfestival Stormopkomst

COLUMNS 2 Roel Sels 4 Wim Paeshuyse 24 Stijn Janssen

All that Jazz Jean-Paul Estiévenart Trio

Sam Vloemans: ‘New light’

Muze Jazz Orchestra

The Very Big Band

GEEL – Waalse jazz: we horen er in Vlaanderen weinig van en dat is jammer, want over de taalgrens gebeuren er boeiende dingen op jazzvlak. Een gezelschap dat daar hoge toppen scheert is het JeanPaul Estiévart Trio. De band speelt voornamelijk eigen composities, al sluipt er regelmatig ook coverwerk in van bandidool John Coltrane.

Spilfiguur is trompettist Jean-Paul Estiévart. Hij laat zich begeleiden door een verbazingwekkend sterke ritmesectie met Sam Gerstmans op contrabas en Antoine Pierre op drums.

Jean-Paul Estiévenart Trio, maandag 9 maart, 20.15u, cultuurcafé De Halle, Markt 1, Geel, 10 euro.

RIJKEVORSEL, MOL – Sam Vloemans speelt opnieuw een paar ‘halve’ thuiswedstrijden in de Kempen. Hij werd weliswaar geboren op Curaçao, maar verhuisde op jonge leeftijd al naar Meer, bij Hoogstraten. Van Curaçao naar Meer: het kan tegenzitten in een mensenleven.

Trompettist en percussionist Sam Vloemans is een creatieve duizendpoot.

Hij kreeg latin met de paplepel ingegoten. Maar evengoed voedde hij zich met jazz, soul en pop. Geen wonder dat Vloemans het voortreffelijk kan vinden met Gabriel Rios, Pieter Embrechts en andere artiesten ‘die van veel muziekjes’ houden.

Muziek vormt de rode draad in het leven van Sam Vloemans. Er stroomt geen bloed, maar ritme door zijn aderen. En in zijn longen zit geen lucht, maar melodie. Als een spons absorbeert de halve Kempenaar alle muzikale invloeden van buitenaf. Daar voegt hij nog een mateloos enthousiasme aan toe. Al die ingrediënten maken hem tot wat hij is: een passioneel jazzmuzikant die over genres en disciplines heen kijkt. Hij speelt even graag een concert voor pure jazzfanaten als een trompetbegeleiding bij een theatervoorstelling voor kleuters.

Sam Vloemans bracht zopas zijn tweede cd uit: ‘New light!’. Zoals je al kon verwachten, brengt hij daarop een prettige mix van latin, pop, soul en jazz.

Hij gaf veel ruimte en inspraak aan zijn bandleden, die er ook in Mol zullen bij zijn: Patrick Dorcean (drums), Roberto Marcurio (contrabas), Mike Roelofs (toetsen), Bart Oostindie (gitaar) en Tom Verschoore (trombone).

Sam Vloemans, vrijdag 27 maart, 20.15u, Zaal Ootello, Ezaart 162, Mol, 11,50 euro. Vrijdag 20 maart, 20.30u, De Singer, Bavelstraat 35, Rijkevorsel, 15 euro.

HEIST-OP-DEN-BERG – Vijf blazers en een ritmesectie die bestaat uit vier leden: dat is het geweld dat op je losgelaten wordt als je naar Muze Jazz Orchestra gaat luisteren. De band heeft zopas zijn eerste cd opgenomen: ‘Sweet charity’.

De muziek werd geschreven door Lieven Cambré (altsax) en David Demuynck (piano). De groep bestaat verder uit Carlo Nardozza (trompet), Koen Nys (tenor- en sopraansax), Tim Daemen (trombone), Igor Maseroli (baritonsax), Marc Cirone (gitaar), Tom Van Acker (contrabas) en David La Mela (drums). De composities van Cambré en Demuynck zijn erg eigenzinnig. “Ze hebben één voet in de traditie geplant, maar de andere voet wijst naar de toekomst,” probeerde een jazzjournalist het uit te leggen. Een boeiende mix van traditionele en moderne jazz is het sowieso.

Muze Jazz Orchestra, zaterdag 28 maart, 20.30u, Hnita-Jazzclub, Lostraat 106, Heist-op-den-Berg, 16,50 euro.

HERENTALS – Op woensdag 18 maart treedt de big band -zelfs The Very Big Band- op in cultuurcentrum’t Schaliken in Herentals. De band heeft diepe wortels in de Kempense muziekgeschiedenis: hij ontstond in 1994 door het samensmelten van de Yellow City Jazzband van pianist Jan Van Giek en The Double L Big Band van tenorsaxofonist Luc Lambrechts., Deze laatste is nog steeds de muzikale leider van de formatie. Het was de tegendraadse ambitie van deze oprichters om steeds uitdagende nummers te brengen, zonder compromissen, met makkelijk in het oor liggende swing. Het repertoire van The Very Big Band is dan ook zeer verscheiden en reikt van bebop en cooljazz tot jazzrock en latin jazz. The Very Big Band beperkt zich niet tot het uitvoeren van gekende composities en standards, maar telt in zijn rangen ook twee componisten en arrangeurs: bugelspeler Jan Muës en Jan Van Giel, beiden met hun herkenbare en verrassende stijl. Sinds 2005 organiseert The Very Big Band jaarlijks een concert met gastsolisten met enige renommee, o.a. Frank Vaganée, Jef Neve en Bert Joris. De laatste jaren is daarvoor ’t Schaliken de vaste locatie.

The Very Big Band, woensdag 18 maart, 20.30u, cc ’t Schaliken, Herentals, 13 euro.

Houben’s Factory KASTERLEE – Saxofonist Steve Houben concerteert in jazzclub Houtum Street. Voor de gelegenheid brengt hij zijn zoon mee: trompettist Greg Houben. De band wordt verder nog versterkt door Jacques Pirotton op gitaar, Sam Gerstmans op bas en Armando Luongo aan de drums. Dit kwintet noemt zich ‘Houben’s Factory’ en speelt vooral eigen composities, die vaak wel geïnspireerd zijn op klassieke jazzstandards. Wie de muzikale dialogen tussen vader en zoon Houben wil zien, mag dit bijzondere concert niet missen.

Houben’s Factory, maandag 2 maart, 21u, Houtum Street, Houtum 39 in Kasterlee, 10 euro.

Deze maand in De Singer RIJKEVORSEL – Pop, rock, instrumentale muziek, wereldmuziek en jazz: als je deze maand op het programma van De Singer géén concert naar je goesting vindt, kan je jezelf geen muziekliefhebber noemen.

Op woensdag 4 maart geeft Gentenaar Sioen een try-out van zijn nieuwe tournee die dient om zijn cd ‘Man mountain’ te promoten. Het is al zijn zesde kindje en dat is op een erg natuurlijke manier tot stand gekomen. Repeteren kan soms dodelijk zijn voor de spontaniteit van een groep. Blijven schaven aan details kan moordend zijn voor de creativiteit en het enthousiasme. Sioen trok daarom zonder vooraf te hebben gerepeteerd met zijn band de studio in en vertrouwde op zijn groepsleden om de demo’s die hij vooraf ingespeeld had een zo spontaan en natuurlijk klinkende sound mee te geven.

Hij herhaalt dit kunstje live tijdens de tryoutvoorstelling.

Op vrijdag 6 maart concerteert Sinister Sister, een vijfkoppige band rond vibrafonist Pieter Claus en drummer Lander Gyselinck. Ze brengen werk van Frank Zappa en focussen daarbij op zijn instrumentale muziek.

Een dag later spelen de Nederlandse saxofonist en klarinettist Ab Baars en de Britse saxofonist Evan Parker. Ze geven beiden eerst een soloconcert om daarna, voor het eerst, samen te spelen.

Op vrijdag 13 maart gaat de temperatuur de hoogte in met ‘Ifa y Xango Tentet’, een tienkoppige Belgisch-Braziliaanse groep met drie blazers, drie drummers, twee gitaristen, een bassist en een pianist.

De in Curaçao geboren Hoogstratenaar Sam Vloemans concerteert op vrijdag 20 maart. Op zaterdag 28 maart kan je kijken en luisteren naar het trio John Dikeman, René Aquarius en Dirk Serries.

Suiker - 3

MEER WIM PAESHUYSE! HORECA TROEF Suiker houdt van lekker eten en drinken. Dat we, in samenwerking met onze partner Horeca Vlaanderen, elke maand een Kempense horecazaak in de schijnwerpers zetten, zal dus niemand verbazen. Deze maand stellen wij met gepaste trots aan u voor:

Wij, redacteurs van Suiker, zijn betweters.

Wij doen gewoon onze goesting en u mag daarvan zeggen, schrijven, facebooken en twitteren wat u wil: u hebt niks in de pap te brokken. Tenzij u evenveel kapsones hebt als wij. Dan -maar alleen dan- houden wij rekening met uw mening. Toen dichter, schrijver, comedian en beroepsidioot Wim Paeshuyse op een enquêteformulier de vraag ‘Hoe zou u Suiker beter maken?’ beantwoordde met ‘Meer Wim Paeshuyse!’ (met uitroepteken) waren wij zo onder de indruk dat we hem meteen een rubriek gaven.

Paeshuyse kreeg carte blanche en mailde ons de dag nadien al een voorstel. In 8 afleveringen wil hij zwart op wit bewijzen dat je ’s werelds indrukwekkendste plekken evengoed in de Kempen kan zien.

8 plaatsen die je gezien moet hebben voor je sterft, maar die je evengoed in de Kempen kan zien

Aflevering 5: Mangroven

Koffie-Café Antonis U kent ze vast ook wel: de kroegen die zichzelf ‘cultuurcafé’ noemen omdat er twee schilderijen tegen de muur hangen en de Rekto:verso er verkrijgbaar is. Daarom alleen al houden wij niet van de term cultuurcafé. Hij wordt te vaak misbruikt. Al zou hij wél van pas komen om ‘Koffie-Café Antonis’ te omschrijven. Gelegen in het centrum van Turnhout is dit café een ideale plek om te verwijlen. Stemmige muziek, een kunstzinnig kader, retrotafeltjes en -stoeltjes, een stapel kranten en tijdschriften en de adem van Eric Antonis, de onlangs overleden kunstpaus -wat zou hij een hekel hebben aan die titel- uit Turnhout naar wie de zaak is genoemd. De combinatie van dat alles maakt van Koffie-Café Antonis een plek waar je graag bent.

Het ligt in hetzelfde gebouw als Theaterwerkplaats Het Gevolg, maar we zouden ‘Antonis’ onrecht aandoen om het te bestempelen als het cafetaria van Het Gevolg. ‘Antonis’ is veel meer dan dat. ’s Middags komen scholieren er een hapje eten en drinken. Boterhammen en verse soep staan altijd op het menu, net als de klassieke dranken, warm en koud.

In principe is Koffie-Café Antonis een dagcafé. Elke dag, behalve op zondag, is de zaak open van 10 tot 18u. Maar

4 - Maart 2015

je kan er ook ’s avonds en ‘s zondags terecht als er een voorstelling of een andere activiteit is in Het Gevolg of in Antonis zelf. En dat is zeer regelmatig, want zowel Het Gevolg als Antonis bruisen van het leven. Benevens de theatervoorstellingen in Het Gevolg zijn er ook regelmatig lezingen, voordrachten of andere kleinschalige activiteiten in Antonis.

Paul Sneyers, die met vrouw Lieve de zaak uitbaat: “Het was altijd de betrachting van Eric Antonis om de drempel naar cultuur te verlagen. Eric is er helaas niet meer. Hij overleed exact zeven maanden nadat we dit café openden. We hadden hem trouwens toestemming gevraagd om zijn naam te verlenen aan deze zaak. Hij gaf die met plezier. Het is nu onze taak om met dit koffiecafé zijn levenswerk, mensen dichter bij cultuur brengen, verder te zetten.”

Foto: Bart Van der Moeren

Koffie-Café Antonis Otterstraat 31-33 2300 Turnhout http://www.antoniskoffiecafé.be Ma-za: van 10 tot 18u ’s Avonds en ’s zondags open als er een voorstelling is in Het Gevolg

Mangroven zijn bomen of struiken die in tropische gebieden aan de kust voorkomen. Door eb en vloed wordt de grond tussen hun wortels weggespoeld. Hierdoor komen de wortels vaak boven het water uit, wat een prachtig zicht geeft. Je kan in vier werelddelen deze mangrovewouden bezoeken. Die in Thailand, Sri Lanka en Brazilië blijken de mooiste te zijn.

Met een bootje kan je mooie tochten maken doorheen dit doolhof van wortels en water.

Evengoed: Kabouterberg, Kasterlee De Kabouterberg Kasterlee (KaKa) staat vooral bekend om zijn kabouters, zandduinen en luchtwortels. Die laatste zijn boomwortels die door erosie van wind bloot zijn gaan liggen. De bomen lijken hierdoor een halve meter boven de grond te zweven. Een slimme reclameman heeft ooit bedacht dat er wel eens kabouters

zouden kunnen wonen in de holtes die ontstaan tussen de wortels en… een toeristische attractie was geboren.

Op de Kabouterberg is het trouwens fijn wandelen. Houten kabouters wijzen je de weg door het bos, langs de zandduinen en luchtwortels.

Vergelijking Natuurlijk kan je een duur vliegtuig­ ticket boeken om dan zoals elke toerist ‘in ’t zak’ te worden gezet door plaatselijke mensen met een motorbootje om de mangrove te bezichtigen. Je kan de mangrovewouden natuurlijk ook bezoeken met caoutchoucbotten, al is de kans groot dat je hier en daar natte voeten zult krijgen door een plotse golf of babytsunami.

Veel veiliger, droger én gratis is de Kabouterberg. Uiteindelijk is er weinig verschil tussen de luchtwortels van Kasterlee en de mangrovewouden van Sri Lanka. Het enige verschil is water, en dat kennen we ondertussen wel.

Koffie &� Boon koffiehuis - suikerbonenwinkel Doopsuiker: B&B, Marco, De Makerij,...

• Gratis levering in de Kempische ziekenhuizen bij bestelling van een doopsuikermand.

• Ook communie en trouwpresentjes.

• Gratis 1 uur parking (PP41) bij reservatie ontbijt.

Patersstraat 30 A, Turnhout.

Dinsdag tem zondag van 8u30 - 18u.

Maandag gesloten 014-739049

Gratis

openingsuren Vrijdag, zaterdag en zondag van 18 tot 23u

IS 1 GRATIJN FLES W huis te

naar om meebij reservatie n e n m e n persone vanaf 4 per 4 personen) fte bon (max. 1 geldig bij afgi Enkel deze bon van

KooKboeK

50 4 2 € oon

per pers

N KADOBONNE r a a verkrijgb

Suiker - 5

BALEN – Nog tot einde maart kan je in het M HKA in Antwerpen terecht voor een overzichtstentoonstelling van Panamarenko. Dat voert ons terug naar de zomer van 1971. Toen deed Panamarenko -op dat ogenblik 31 jaar- een stuntelige poging om in een wei in Balen zijn wereldberoemde luchtschip, de ‘Aeromodeller’ op te laten. De kunstenaar zou zelf meevliegen en landen op een kunsthappening in Arnhem. In de ogen van buitenstaanders werd niet meer dan een hilarisch schouwspel opgevoerd door kinderlijke volwassenen, verkleed als ruimtevaarders. De enorme zeppelin ging geen meter van de grond. Toch werd die dag in de Kempen een belangrijk hoofdstuk Belgische kunstgeschiedenis geschreven. Het betekende de internationale start van de carrière van Belgiës beroemdste hedendaagse kunstenaars. Suiker zocht en vond nog schaarse ooggetuigen en reconstrueert met hun herinneringen die memorabele dag in juni.

n i o k n e r a m a n a P t f a e d e r g h a c d s s De i n e d e i h c s e g n e l Ba

6 - Maart 2015

Op zaterdag 26 juni 1971, vermoedelijk rond 11 uur ’s ochtends, staan op een woonerf in Balen twee mannen te wachten. De ene is kunstenaar Jef Geys, stijlvol gekleed in een hemd en een strakke broek. Naast hem staat kunstenaar Panamarenko die met zijn bruine outfit en gummilaarzen meer lijkt op een ontdekkingsreiziger.

Ze praten met een wat oudere man, deukhoedje op, sigaretje in de mond, die uit een witte wagen is gestapt. Wie deze man is, weten we niet, maar omdat er familiair wordt omgegaan, lijkt het om een familielid van Jef Geys te gaan. Hij krijgt alvast de opdracht zandzakken te gaan vullen. Dat is dik tegen zijn zin.

“We hadden dat beter gisteren gedaan”, moppert hij. Dan roept er een vrouw vanop de achtergrond in het Kempense dialect: ‘Hebben jullie geen trektang en een hamer nodig?”. Een kind gooit nog een spade in de kofferbak van de auto, die met een enorm kabaal vertrekt.

We bevinden ons aan de Langvennen in Balen voor het huis van Jef Geys.

Hier worden de laatste voorbereidingen getroffen om de Aeromodeller van Panamarenko voor het eerst te laten opstijgen. Het tafereel wordt gefilmd door Jef Cornelis, een kunstenaar en cineast die voor de toenmalige BRT een reportage zal maken over de ‘performance’. Cornelis was vertrouwd met Balen omdat hij er ooit maanden

Trouwens: voor de bouw van de zeppelin had de kunstenaar 80.000 oude Belgische franken overheidssteun gekregen.

Maar ook van die risicovolle vliegplannen naar Arnhem moest Panamarenko in Balen afzien. “Vlak voor alles in Balen in gereedheid werd gebracht, kreeg Panamarenko een telegram vanuit Nederland”, weet Jef Cornelis nog. “Ook van de Arnhemse autoriteiten kreeg hij geen toestemming om in het Nederlandse luchtruim te vliegen. Vanaf dat moment speelde het geen rol meer of zijn zeppelin omhoog zou gaan of niet. Er zou toch niet naar Arnhem gevlogen kunnen worden.”

De Aeromodeller Wat was die Aeromodeller voor een vliegend object? In de catalogus van het SMAK -het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst- in Gent wordt het luchtschip als volgt omschreven. ‘De ballon van de Aeromodeller bestaat uit samengeplakte repen polyesterfilm.

De gondel bestaat uit gevlochten ‘palembang’ rotan. De zelfgemaakte, mahoniehouten, triplex schroeven worden aangedreven door vier Flymomotoren die op een wendbaar onderstel rusten.’

In al zijn glorie -dat wil zeggen: opgeblazen- is de ballon van de Aeromodeller 28 meter lang, heeft hij een diameter van zo’n 5 meter en kan

“Onze grootmoeders waren zusters.

Tante Virginie, noemde we haar. Ze woonde naast Jef Geys. Mijn vader zal hoogstwaarschijnlijk opgevangen hebben dat er iets speciaals stond te gebeuren in de wei van die tante. Maar hij was ook bezeten door Balen. Als er iets in het dorp te beleven viel, was hij daar aanwezig met zijn fototoestel. Hij heeft honderd artikelen geschreven over Balen, maar ik herinner me niet dat hij iets over Panamarenko geschreven heeft. Eigenlijk vond mijn vader Panamarenko maar een onnozelaar.

“Die met zijn bullen”, zei hij dan. “Dat trekt op niks. De mensen lachen met zijn kunst.”

De collega’s Ondertussen is er in Balen een vrachtwagen de wei opgereden waarop in het groot ‘L’oxydrique’ staat. En ook de waarschuwing: ‘Verboden te roken’. De camion vervoert enorme gasflessen die gevuld zijn met 65.000 liter waterstofgas. Dat gas moet naar de zeppelin worden overgeheveld. Volgens de planning zou die overslagoperatie twee uur in beslag nemen. Een geïmproviseerde slang wordt aan de tank aangesloten en naar de Aeromodeller geleid. De bestuurder van de vrachtwagen houdt de druk van het ontvlambare gas nauwlettend in de gaten.

me zeker niet uitgenodigd”, zo weet Jef Sleeckx nog over die dag te vertellen.

“Zo steekt Jef Geys niet in elkaar.

Maar op een bepaald moment ging op onze school het nieuws rond dat er iets ging gebeuren met Panamarenko aan het huis van Jef Geys. Eerlijk, ik wist nog niet eens wie Panamarenko was.

Ik woonde toen in Balen en omdat het een vrije zaterdag was, ben ik er met de fiets naartoe gereden. Ik zag dat er een groot ‘spul’ werd opgeblazen met gas.

In het begin lag het ding gewoon op de grond, dan kwam het even naar omhoog, maar het viel dan weer onmiddellijk naar beneden. Het gebeurde allemaal op een amateuristische manier. Ik vond er niets aan en ben er niet langer dan een halfuur gebleven. In mijn ogen was het niet meer dan wat spielerei. Dat vind ik vandaag trouwens nog.”

De ruimtevaarders Inmiddels heeft Panamarenko een buitenmaatse witte overall aangetrokken -en later een helm die veel weg heeft van een imkermasker- die hem doet lijken op een ijsbeer. Hij loopt als een kip zonder kop rond en weet duidelijk niet wat aan te vangen met zijn op hol geslagen Aeromodeller. Het helium dringt maar in één gedeelte van het gevaarte door. Het opgeblazen stuk plastic rukt aan de touwen terwijl het andere deel er opgefrommeld bij blijft

“In de wei in Balen begon de mythe van de Aeromodeller.” had rondgelopen voor zijn reportage over het plaatselijke dialect. “Ge kent de weg en de taal”.

Hij herinnert zich bij vlagen nog hoe die dag verliep. “Panamarenko had een maand bij Jef Geys gekampeerd om het oplaten van zijn Aeromodeller voor te bereiden”, vertelt hij. “Op de duur ging hij niet meer naar zijn huis in Antwerpen. Ze waren hem in Balen allicht zo beu als koude pap. Maar voor Panamarenko was het een ideale situatie: hij kreeg er kost en inwoon.”

De plannen Het was oorspronkelijk niet de bedoeling van Panamarenko om in Balen zijn Aeromodeller op te laten. De kunstenaar had zijn oog laten vallen op een locatie aan de Scheldekaaien in Antwerpen, maar de stad weigerde hem daarvoor de toestemming te geven. Daarop had Jef Geys aan Panamarenko het voorstel gedaan om naar Balen te komen. Een weide recht tegenover zijn huis, eigendom van zijn schoonvader en veehandelaar Jules Dammen, was een ideale plaats. Nu de Aeromodeller verplaatst moest worden naar de Kempen werd de onderneming er alleen nog maar omslachtiger op. Panamarenko moest nu het materiaal waaruit zijn zeppelin was opgebouwd helemaal in Balen krijgen en de installatie ter plaatse terug opbouwen. De operatie bestond er niet alleen in het gevaarte in de wei te laten opstijgen. Eenmaal in de lucht wilde hij er als passagier in de rieten gondel onder de zeppelin ook mee naar Nederland vliegen. De Aeromodeller was namelijk een artistiek project dat Panamarenko uitgevoerd had in opdracht van de kunsthappening ‘Sonsbeek buiten de Perken’ die in die zomer in de stad Arnhem werd georganiseerd. De landing in het park waar de kunsthappening plaatsvond, maakte deel uit van de performance.

1000 kubieke meter lucht bevatten.

De passagiersruimte of gondel meet 2 bij 3 meter en is 5,5 meter hoog.

Panamarenko werkte er tussen 1969 en 1971 aan.

Was die Aeromodeller wel een luchtwaardig toestel?

“Bijlange niet”, zegt Cornelis. “Gelukkig voor Panamarenko is de ganse onderneming niet doorgegaan. Hij had de vlucht nooit overleefd. Het was hem ook niet te doen om het koste wat het wil op te laten stijgen. Het ging er bij de kunstenaar vooral om de aandacht te trekken. En daar is hij zeker in geslaagd.” Toch maakt het werkelijk kunnen vliegen met de wonderlijke constructies deel uit van de legende van Panamarenko. Het zou altijd zijn jongensdroom geweest zijn om naar Spitsbergen te vliegen (of te varen).

De fotograaf Laten we terugkeren naar Balen. De camera van Jef Cornelis zoemt in op een hoop plastic ergens midden in de wei. Dat is het eerste wazige beeld van de Aeromodeller dat de buitenwereld te zien krijgt. Verder lopen er wat koeien rond die opgejaagd worden door een hond. Ondertussen is er ook een bonte bende van toeschouwers en assistenten gearriveerd. “Er was een Franse filosoof aanwezig, wiens naam ik me niet meer kan herinneren”, zegt Cornelis. “Ook een paar studenten waren er. Maar niet veel mensen van Balen zelf.”

Er loopt wel een Balense amateurfotograaf rond: Vic Wouters, onderstationschef in het nabijgelegen Mol, maar in Balen vooral bekend als stichter van de Heemkundige Kring.

Vic is ondertussen overleden, maar zijn zoon Jef, inmiddels ook een zeventiger, weet waarom zijn vader toen aanwezig was. “We zijn familie van Mia Dammen, de vrouw van Jef Geys”, vertelt hij.

Op dat moment is ook schrijver Walter van den Broeck al aanwezig, samen met zijn zoontje Karl. Van den Broek is in die tijd nog leraar Nederlands aan het atheneum in Balen, dezelfde school waar Jef Geys plastische opvoeding geeft. “ Panamarenko hield constant de weersvoorspelling in het oog”, zo haalt Walter van den Broeck in een interview met Suiker zijn herinnering aan 26 juli 1971 boven. “Toen het flink begon te waaien, liet hij de helium aanrukken om de ballon te vullen, terwijl allerhande galeriehouders en ander kunstvolk de touwen vastklemden om te beletten dat hij ervandoor zou gaan. Maar ja, de wind was te sterk en de operatie werd ‘afgeblazen’. Panamarenko had zogezegd de intentie om ermee op te stijgen en naar Sonsbeek te vliegen. Dat was uiteraard onmogelijk met dat ding.”

Van den Broeck heeft ondertussen ook de hand geschud van een andere collega van het atheneum: Jef Sleeckx, de geschiedenisleraar. “Jef Geys had

Jef Geys in SMAK, Panamarenko in M HKA Van 11 april tot 6 september stelt Jef Geys -81 jaar ondertussen- tentoon in het SMAK in Gent. Geys plant onder meer recenter werk te tonen dat net als zijn ouder werk ontstaat uit -dixit het SMAK: “Institutioneel-kritische en politiek-maatschappelijke kwesties.

Scherpe vragen en antwoorden zullen worden geformuleerd met betrekking tot o.a. de betekenis van kunst en musea. Als een adelaar zal Geys een gevleugelde blik werpen op wat voor hem was en niet was, wat is en niet is en wat had of zou kunnen zijn.”

Nog tot zondag 29 maart kan je in het M HKA in Antwerpen ‘ Panamarenko Universum’ bekijken, een unieke overzichtstentoonstelling.

liggen. “Heb je die pakken gezien die ‘Pana’ en zijn medewerkers droegen?”, vraagt Jef Cornelis, “Het was net alsof ze naar de maan gingen vertrekken.

De zeppelin is toen beginnen flapperen.

Ze hebben nog geprobeerd om hem met zandzakken tegen de grond te houden, maar hij was onbeheersbaar, net als een paard dat zich niet liet berijden.

Helium was duur spul en omdat hij toch niet naar Arnhem mocht vliegen, was Panamarenko op dat moment geld in de lucht aan het spuiten. Toen stak er plots erg veel wind op. Het werd zelfs stormachtig. De ballon trok de gondel uit elkaar. ‘Pana’ vreesde dat de zeppelin volledig vernield zou worden. Hij heeft er dan niets beters op gevonden om met een schaar de ballon hier en daar stuk te steken zodat het gas kon ontsnappen.”

De buurman Een groep volwassen mannen in een ruimtepak die worstelen met een stuk opgeblazen plastic. Dat beeld staat ook Balenaar Michel Brepoels nog vers voor de geest. Brepoels is die zaterdagnamiddag op bezoek bij zijn ouders aan de Steenweg op Mol. Vanuit hun voortuin hebben ze een perfect zicht op de gebeurtenissen in de weide.

“Mijn vader had me verteld dat er aan de overkant een kunstenaar woonde die bevriend was met Panamarenko”, vertelt Michel Brepoels. “We zijn vanop het erf blijven kijken naar wat er zich afspeelde. Ik herinner me nog dat er flink wat verkeer voorbijkwam.

De automobilisten smeten alles dicht, stapten uit en bleven even kijken.

Het was ook een vreemd zicht: al die mannen in een vreemd pak. Je kunt het vergelijken met het opstijgen van een luchtballon. Dat lokt ook altijd volk. Als ik eraan terugdenk, komt er een woord in me op: ‘Mislukt’. Na een tijd droop iedereen af. Ik ben ook terug naar huis

gereden.”

De mythe In Balen zijn op de wei ondertussen inderdaad alle activiteiten gestaakt.

De reportage van Jef Cornelis eindigt met beelden van een picknick in de wei, net alsof er een groep hippies is neergestreken. Panamarenko vertelt voor de camera dat hij al een idee heeft om de Aeromodeller te verbeteren. Plots zet hij het weer op een rennen richting de zeppelin, die nog steeds stuiptrekkingen maakt. Hij haalt zijn schaar boven en knipt weer een gat in het plastic. Wat er met de flink gehavende Aeromodeller nadien is gebeurd, komen we niet te weten. “Panamarenko heeft hem terug mee naar Antwerpen genomen”, denkt Cornelis. “Het opstijgen was dan wel mislukt, maar zijn experiment heeft nadien heel wat belangstelling gekregen in de kunstwereld. Het heeft hem vooral veel klanten in Duitsland opgeleverd.”

De opgekalefaterde Aeromodeller werd een jaar later in 1972 tentoongesteld op Documenta V, onder curatorschap van Harald Szeemann. Daar in Kassel werd het luchtschip voor de eerste keer volledig gevuld met gas en gepresenteerd als kunstwerk. In 1980 kocht Jan Hoet het werk, dat ondertussen was uitgegroeid tot ‘een icoon van de hedendaagse Belgische kunst’, aan voor de collectie van zijn SMAK. De Aeromodeller blijft vandaag de wereld rondreizen. Vorig jaar was hij nog te zien in Moskou. “Maar je kan gerust stellen dat de mythe van de Aeromodeller begonnen is in die wei in Balen.”, besluit Cornelis.

The day after

Het is meer dan 40 jaar geleden dat aan de Langvennen in Balen een zeppelin tevergeefs probeerde op te stijgen.

En hoewel de meeste ooggetuigen destijds het gebeuren slechts wat povere amusementswaarde toedichtten, roept Panamarenko bij hen nog steeds herinneringen op.

“Ik heb Panamarenko nog eens ontmoet in gezelschap van Jef Geys”, vertelt Jef Sleeckx. “Hij had net een werk verkocht voor 1 miljoen frank. We gingen nadien met hem iets drinken in een Antwerps café. Het geld had hij gewoon in zijn vest gestoken en dat hing aan zijn stoel.

Op een bepaald moment ging hij naar de wc en dat vest met het geld liet hij gewoon achter. In de verste verte had ik niet gedacht dat hij een zo bekende kunstenaar zou worden.”

“Ik heb vorige week nog een artikel over Panamarenko gelezen”, vertelt Jef Wouters. “Ik wist zelfs zijn echte naam niet. Ik ben met mijn vader nadien nog wel op die wei teruggeweest, maar dan om een totaal andere reden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn net boven het huis van tante Virginie een Stuka en een Spitfighter tegen elkaar gevlogen. Ik wil er al jaren met een metaaldetector op zoek gaan naar wrakstukken.”

“Ik had destijds al van Panamarenko gehoord”, vertelt Michel Brepoels. “Maar toen werd hier in het dorp erg smalend over hem en zijn zeppelin gepraat. Ze noemden hem -ik zal beleefd blijven- een minus habens. Vandaag zie ik wel in dat hij een grote meneer is. Ik heb de foto’s van Vic Wouters gekocht en heb ze altijd bewaard.”

Een keer heb ik Panamarenko iets horen zeggen dat echt het onthouden waard was, omdat het me vroeg of laat nog van pas zou komen”, zegt Walter van den Broeck. ”Die vliegtuigen van hem kunnen niet vliegen. Zoveel is duidelijk. Maar Panamarenko zegt: ‘Het is niet omdat er voor een probleem al een oplossing gevonden is, dat er geen andere oplossing voor kan bestaan.’

Reken maar dat de belangrijkste uitvindingen van de mens precies uit dat soort denken voortkomen. Uit dat naast de lijntjes kleuren van de verbeelding.”

Tekst: Stijn Janssen

Suiker - 7

Oog Voor ARCHITECTUUR Architectuur, of de gebouwde omgeving, is zo alomtegenwoordig dat we er geen oog meer voor hebben. Daar brengen we verandering in. Fotograaf Dries Luyten kijkt in opdracht van AR-TUR, het centrum voor architectuur, stedelijkheid en landschap in de Kempen, naar alledaagse situaties en brengt die in verband met actuele ruimtelijke thema’s.

Tegen 2050 verwachten we in Vlaanderen 800.000 extra 65-plussers en 300.000 extra inwoners die ouder zijn dan 85 jaar. Dit project in Hoogstraten toont aan hoe verdichting van onze woonomgeving hand in hand kan gaan met de bestaande bebouwing en experimenteert met andere vormen voor (zorg)wonen.

In het ‘WOONLABO’ later dit voorjaar zal AR-TUR samen met Stadsregio Turnhout zoeken naar woonconcepten die kansen bieden om meer mensen met behoud van open ruimte te huisvesten.

Meer info op www.ar-tur.be.

KORT

De schande en de keerzijde TURNHOUT – Op maandag 16 maart is Erik Vlaminck te gast in Het Gevolg, in de Otterstraat 31 in Turnhout.

Vlaminck brengt er zijn theatermonoloog ‘De schande en de keerzijde’. Daarin hekelt hij de hedendaagse samenleving waarin 1,5 miljoen mensen het moeten stellen met minder dan 1.000 euro per maand, waarin 420.000 kinderen opgroeien in armoede en waarin er steeds meer werkende armen zijn.

Minister van staat Jos Geysels zal aanwezig zijn en reflecteren en van gedachten wisselen over het onderwerp. De toegang is gratis. De avond begint om 19.30u.

Werken met klei HERSELT – In maart kunnen geïnteresseerden die zich inschrijven voor een tweedelige cursus ‘Werken met klei’ alles leren over de technieken die daarmee verbonden zijn. Op 12 maart, van 13 tot 16u, leer je een kunstwerk maken en op 26 maart leer je hoe je het werk moet glazuren. De twee lessen kosten 31 euro. Klei en glazuur zijn inbegrepen.

8 - Maart 2015

Full House herleeft in Highway to the blues

Toneelvereniging Content: ‘Ze zeggen dat ik zot ben’

Loftconcert Renze Ferwerda en Freek Dicke

TURNHOUT – De succesvolle Kempense bluesformatie bestaat sinds het overlijden van gitarist Dirk Versmissen -in 2008- niet meer, maar sinds een jaar zijn bandleden Jakke Jacobs (bas), Ben Versweyveld (zang), Eric Mertens (drums) en Marc Jansen (piano) opnieuw beginnen te repeteren. De reden: ze waren in contact gekomen met gitarist Kobe Schroeven en die deed het bluesbloed weer kruipen waar het niet kon gaan. De repetities met Schroeven verliepen perfect, de hernieuwde ‘Full House’ mat zichzelf een nieuwe naam aan en werd ‘Highway to the blues’. De band werkte al een aantal optredens af, met groot succes en veel appreciatie van het publiek.

Highway to the blues concerteert op zondag 8 maart om 16.30u in muziekcafé De Wolwinkel, Diestseweg 1 in Geel.

RAVELS – Toneelvereniging Content speelt op 20 en 21 maart om 20u en op 22 maart om 15u de klucht ‘Ze zeggen dat ik zot ben’ van Luc Kerkhofs in gc de Wouwer. Dr. Peekes, hoofd van een psychiatrische afdeling, test een nieuw serum uit op drie psychiatrische patiënten met verschillende ziektebeelden.

Dat leidt tot hilarische taferelen.

Tickets kosten 9 euro aan de kassa.

HOOGSTRATEN – Op zondag 8 maart geeft singer-songwriter Renze Ferwerda een loftconcert in het gebouw waar ooit de Rijkswacht gevestigd was, op de Vrijheid 208 bus 9 in Hoogstraten. Zijn vriend Freek Dicke begeleidt hem op gitaar en op de ‘guitarra’, een Portugese versie van een luit.

Renze Ferwerda is een echte wereldburger. Hij heeft Friese roots, woont in Hoogstraten en heeft zijn hart verpand aan Portugal. Dat hoor je in zijn muziek, die emotioneel, warm en melancholisch klinkt als fado. Al moet je ook niet veel moeite doen om er Franse chansons in te horen. Brel is ook nooit ver weg. Renze Ferwerda houdt met andere woorden van veel muziekjes, zolang ze maar recht uit het hart komen en gemeend zijn. Op zijn voorlaatste cd ‘Bestemming Lissabon’ gaat hij zelfs de Vlaamse toer op: “’k Gon de Vloamsen toengval liere, ‘k wil d’er ginnen toerist mer zen, ginne Kèèskop en ginnen Hollander, da voelt nie goe, da’s nie wa’k ben.”

Kaarten voor het intieme loftconcert -het aantal plaatsen is beperkt- kosten 15 euro, en de drankjes voor en na het concert zijn inbegrepen. Reserveren kan op info@renzeferwerda.be.

Geïnteresseerd in de loftconcerten die Ferwerda regelmatig geeft? Schrijf je op www.renzeferwerda.be in op zijn nieuwsbrief.

Foto: Jeroen Sannen

Hart boven hard TURNHOUT – Op 29 maart vindt in Brussel een nationale manifestatie van ‘Hart boven hard’ plaats. In aanloop daarvan wordt op 9 maart om 20u in de Warande in Turnhout een manifestatie georganiseerd door de Kempense afdeling van ‘Hart boven hard’. De ‘hartslag’ van de Kempen wordt opgemeten. ‘Hart boven hard’ is een nieuwe beweging die mensen en organisaties samenbrengt die een sociale en rechtvaardige maatschappij verkiezen boven groei en individualisme. Alle inlichting­ en: 0486 077 963 of www.hartbovenhard.be.

Villa Fiesta

Wechelsebaan 194 - 2275 Lille www.villafiesta.be info of reservatie: 014/61.56.54 Gratis feestzaal ter beschikking tot 50 personen

• Elke zaterdagavond live optredens van Vlaamse artiesten.

• Elke zondag live orkest vanaf 15u.

• Elke dinsdag en donderdag dansnamiddag vanaf 14u.

• Op zaterdag, zondag, dinsdag en donderdag gratis inkom.

Vrijdag 20 maart 2015

Diner • show met Paul Severs 4-gangenmenu met show, slechts €30, aanvang 20u.

Paaszondag 5 april 2015

Swingt in Lille met optreden van “De Kemels” VVK €7 aanvang om 21u30

Vrijdag 24 april 2015

Diner • show met Sasha Rosen 4-gangenmenu met show, slechts €30, aanvang 20u.

DE DOORBRAAK IN AFSLANKING! Snel, gezond en duurzaam afslanken

BELEEF HET VOORJAAR IN STIJL...

ACTIE TOT 31 MAART 2015 - € 50 HYPOXI-KUUR VAN 12 BEURTEN - € 100 BODYSCULPTOR-KUUR VAN 12 BEURTEN

SCHOONHEIDSINSTITUUT

ISIS

Schoolstraat 20, 2400 Mol Tel. 014/31 65 41 - www.isismol.be Specialist ANTI-AGING / HYPOXI

Suiker - 9

Choreograaf JosĂŠ Navas heeft ze allebei graag, maar:

“ Hedendaagse dansers zijn mannen en vrouwen.

Balletdansers, dat zijn jongens en meisjes.

10 - Maart 2015

TURNHOUT – Ze lopen niet dik, de dansers die een carrière lang solo op het podium staan. José Navas is een van die witte raven. Op zijn vijftigste ziet hij er nog even afgetraind uit als toen hij vijfentwintig was en zich, na zijn opleiding aan de Merce Cunningham Studio in New York, als danser-choreograaf vestigde in Montreal. Tientallen groepschoreografieën en solovoorstellingen later is het vinnige dansersvuur van de kleine Venezolaan nog lang niet gedoofd. “Ik wil blijven dansen tot ik een oud mannetje ben. Op het podium, natuurlijk. Waar anders?”

“I love your bag!” roept José Navas uit wanneer we onze tas met The Ramones-opschrift op tafel leggen in het cultureel centrum van Bornem, de eerste stop op zijn Europese toer met de solovoorstelling ‘Personae’.

Navas verklaart zijn enthousiasme: “Rockmuziek heeft een speciale betekenis voor mij. Toen ik in de jaren tachtig als dansstudent in New York woonde, luisterde ik naar David Bowie, The Ramones, Patti Smith. Rockmuziek voert me onmiddellijk terug naar die tijd. Pure nostalgie.”

−−Grappig dat je er zelf over begint.

We wilden je zeker vragen naar de opvallende muziekkeuze voor je solo’s.

In ‘Personae’ dans je op een nummer van Patti Smith.

Dat nummer is een verwijzing naar die New Yorkse jaren waar ik net over sprak. Rockmuziek is wat mij als latino verbond met Amerika. Toen ik in New York aankwam, kende ik geen woord Engels. Rockmuziek had ik wél al gehoord in mijn thuisland Venezuela.

Dat was een punt van herkenning waaraan ik me kon vastklampen.

(Werpt opnieuw een blik op de tas) Die tas van jou doet me denken aan die keer dat ik in het Chelsea Hotel sliep, en in de kamer ernaast één van The Ramones de hele dag gitaar zat te spelen. Ik had zin om aan te kloppen en hem te vertellen hoe geweldig ik hun muziek vond, maar...

−−Dat heb je niet gedaan?

Neen, ik durfde niet. Erg, hè? Ik was toen te verlegen.

(Zijn persverantwoordelijke komt langs met een pintje. “José, dit is wat ze hier in België drinken. Proef maar eens!”

Navas nipt van de pint, maar trekt een bedenkelijk gezicht. “Neen, geen bier voor mij. Doe maar groene thee.”)

−−Je toert nu in Europa met je solovoorstellingen, maar daarnaast leid je ook nog je eigen compagnie Flak in Canada. Hoe combineer je die twee functies?

Ik ben niet zo’n choreograaf die per se elke avond wil zien hoe zijn dansers het ervan afbrengen. De compagnie toert dus op dit moment gewoon zonder mij.

Ik heb er alle vertrouwen in dat mijn dansers dat goed doen. Het geeft mij de vrijheid om naast groepsstukken ook nog eigen solowerk te creëren. Dat heb ik nodig en dat wil ik ook blijven doen.

Zo lang mogelijk. Ik ben nu vijftig jaar, maar ik wil solo’s blijven dansen tot ik honderd word… if I don’t lose my head by then. (lacht) Want los van het fysieke aspect, moet je geestelijk natuurlijk ook helder blijven.

−−Ik ken geen voorbeelden van andere dansers die het zo lang uithielden.

(Schudt van neen) Dansers die vijftig jaar aan een stuk bleven optreden, zijn er bij mijn weten nog niet geweest.

Kazuo Ohno, de Japanse butohdanser, was honderd jaar toen hij zijn laatste voorstelling gaf. Maar hij was ook al zeventig toen hij dans begon te studeren.

−−Dat maakt van jouw streven wel een waardevol experiment.

Zo zie ik het ook. Ik ben benieuwd hoe mijn lichaam zal evolueren. Maar als je me binnen vijftien jaar in een bejaardentehuis moet komen bezoeken, weet je dat het er niet van gekomen is. (lacht)

De waanzin van Nijinsky −−Wim Vandekeybus danst als vijftiger ook nog regelmatig mee met zijn gezelschap. Hij geeft wel toe dat zijn

ouder wordende lijf dagelijks training nodig heeft, anders gaat alles snel vastzitten.

(Knikt heftig) Dat is herkenbaar. Ouder worden is moeilijk voor een danser.

Daarom train ik ook dagelijks. Als ik stop met bewegen, takelt mijn lichaam af. Als ik beweeg ook, hoor. Maar dan iets minder snel.

−−Hoe ziet jouw trainingsroutine eruit?

dagelijkse

Ik doe elke dag drie dingen: yoga, hardlopen en dansen. En ik mediteer.

Niet om spirituele redenen, maar omdat ik merk dat je met meditatie je hele systeem kunt resetten. Als danser sta je meerdere avonden per week op een podium het beste van jezelf te geven.

Na een voorstelling raast de adrenaline door je lijf. Dat beïnvloedt ook je geest.

Ik denk weleens aan Vaslav Nijinsky, de legendarische Russische balletdanser die het publiek wist te begeesteren met zijn performances begin negentiende eeuw. In die tijd wist men nog zo weinig over het effect dat dansen op je geest kan hebben. Het verbaast me niets dat Nijinsky gek geworden is.

Een voorstelling dansen doe je fysiek én mentaal; je voelt de adrenalinerush tot in je tenen. Het werkt als een drug. Wanneer de show afgelopen is, blokkeert je systeem even. Je hebt geen honger, je kunt niet naar het toilet gaan, je verkeert een paar uur lang in een onwezenlijke staat. En dat doen dansers zichzelf dus keer op keer opnieuw aan.

−−Wordt daar onder dansers over gepraat?

Neen, het is taboe. Dat viel me onlangs weer op, toen ik het onderwerp ter sprake bracht op een dansconferentie.

Inzinkingen en depressies: niemand die erover wilde praten. Acteurs en muzikanten hebben er nochtans ook last van. Iedereen die zichzelf voor een publiek plaatst, stelt zich enorm kwetsbaar op. Voor mij helpen yoga en meditatie om daarmee om te gaan. Je moet je lichaam rust gunnen. Maar daar hebben wij dansers het moeilijk mee.

We voelen ons lui als we een dag niet trainen.

−−Zie je het ook bij jouw jonge dansersequipe?

Zeer zeker. Ik voelde het in mijn twintiger jaren altijd na een toer. Je gaat de dieperik in, je bent depressief.

Dat is normaal. Your body has to go down, to get back up. Nu zie ik hetzelfde gebeuren bij mijn dansers. Daarom druk ik hen altijd op het hart om vlak na een toer geen ingrijpende beslissingen te nemen. Maak het niet uit met je vriend of vriendin, want je zou er binnen een week weleens spijt van kunnen hebben.

“Als buitenlandse danser optreden in België: dat is een kwaliteitslabel opgeplakt krijgen” −−Wat zoek jij in de dansers die zich aanmelden voor jouw compagnie?

Mijn dansers moeten vooral intelligent zijn. Ik wil dat ze mij uitdagen en verrassen. Als ik choreografisch materiaal aanreik, moeten ze in staat zijn om dat te kneden tot iets dat van

hen is. Dat vind ik belangrijker dan hun technische bagage of lichaamsbouw.

Daarom houd ik geen audities wanneer ik nieuwe dansers zoek. Ik geef open lessen. Zo kan ik meteen hun intelligentie testen door complex stappenmateriaal aan te reiken.

Sommigen staan er dan plompverloren bij en weten niet wat te doen. Others grab the ball and run with it. Dan weet ik: díé moet ik hebben.

−−De dansers die bij jou een open les volgen, weten dus niet dat ze getest worden? Dat lijkt me sterk.

Daar heb je een punt. Ik vroeg me al af waarom er de laatste tijd zoveel professionele, werkzoekende dansers op mijn lessen afkwamen. Misschien is het inderdaad geen geheim meer dat mijn lessen ook audities zijn. (lacht) Wanneer ik op tournee ben, geef ik ook workshops aan niet-dansers. Het is mooi om te zien hoe mensen die nog nooit in hun leven gedanst hebben, zich op het einde van zo’n workshop toch laten gaan op de muziek. Een betere introductie tot de dans kun je je niet wensen.

−−En dat is nodig, want mensen vinden dans altijd ‘moeilijk’. Heb jij een repliek klaar wanneer je die opmerking voor de zoveelste keer krijgt?

Ik zeg altijd dat het niet moeilijk is, want je moet maar één ding doen: kijken. Het is als naar een museum gaan: het zal heel vaak een saaie boel zijn, maar op een dag kom je iets tegen dat je van je sokken blaast. De eerste keer dat ik een stuk van Pina Bausch zag, was ik zo onder de indruk dat ik niet kon slapen. Hetzelfde met Merce Cunningham: zijn stukken zijn heel abstract, maar zo grandioos. Begreep ik het? Neen, maar ik vóélde wel iets.

Er moet een dialoog zijn, zoals in ons gesprek nu. Wanneer ik op het podium sta, doe ik mijn best om die dialoog op gang te brengen. Ik wil dat de mensen na afloop zeggen: dit deed iets met mij.

Als ik die dialoog niet nodig had, danste ik wel alleen in mijn studio.

en kreeg ik de kans om mijn eerste voorstelling in Brugge te brengen. Dat was een big deal, hoor. Als buitenlandse danser optreden in België: dat is een kwaliteitslabel opgeplakt krijgen.

−−Zelfs in Canada maakt dat indruk?

Reken maar. Jullie hebben veel betekend voor de internationale danswereld. Het rigoureuze werk van mensen als Anne Teresa en Jan Fabre in de jaren tachtig was grensverleggend voor de dans. Ik ben dus maar wát blij dat België me sindsdien is blijven terugvragen. In Canada zijn ze zelfs een beetje beschaamd omdat ik in België beter ondersteund wordt dan daar.

Ja, de referenties naar die pioniers van de Amerikaanse moderne dans zijn tegenwoordig heel schaars. Blijkbaar spreekt dat abstracte en formele van mijn choreografieën het publiek aan.

Dat, én de rockmuziek die ik er af en toe in smokkel. (lacht)

−−Graag!

Balletclichés −−Je werkte ook voor het nationale ballet van Canada. Van hedendaagse dans naar klassiek ballet: dat lijkt me een grote sprong.

Dat heb ik me ook al vaak afgevraagd.

In 1991 begon ik mijn solocarrière

−−Je beseft toch dat je nu het grote cliché over balletdansers bevestigt?

José Navas in de Warande TURNHOUT – José Navas danst op woensdag 4 maart om 20.15u de voorstelling ‘Personae’ in cultuurhuis de Warande in Turnhout. Tickets kosten 20 euro aan de kassa. De avond voordien geeft hij een masterclass in de Kuub. Die is toegankelijk voor iedereen die danst bij een dansvereniging, een dansopleiding volgt, professioneel danst of ervaring als danser heeft. De masterclass begint om 18u en kost 20 euro. Het ticket voor de masterclass geeft ook toegang tot de voorstelling een dag later.

Dat hoorde ik, ja. Hoe wordt daarop gereageerd?

−−Gemengd. Sommigen vragen zich af of een hedendaags choreograaf als Cherkaoui wel in staat is om een klassiek gezelschap te leiden.

−−Gelukkig treed je meer op in België dan in Nederland. Wat is dat toch met die wederzijdse aantrekkingskracht tussen ons land en jouw dans?

Zeker. In de stilte tussen twee stukjes, in de manier waarop de mensen naar je kijken. De connectie met het publiek is er vrijwel altijd. Al danste ik ooit een voorstelling -ik zal de naam van de stad niet vermelden, maar het was in Nederland- waarbij de dialoog met het publiek compleet afwezig was. Mensen zaten met hun armen gekruist, keken weg, praatten met hun buur. Very rude.

−−Heeft de klassieke dans in Canada nog enige status? In Vlaanderen is het maar pover gesteld met het klassieke ballet. Onlangs is Sidi Larbi Cherkaoui aangesteld als artistiek leider van het Ballet van Vlaanderen.

−−Zou het iets te maken hebben met jouw postmoderne dansstijl, die we hier in België niet echt kennen? Wij hebben geen enkel gezelschap dat stukken van Cunningham danst.

Het was een gek idee, een wilde droom die ik al heel lang had: balletchoreograaf worden. Mijn dansers lachten me uit, toen ik het hun vertelde. Maar kijk, plots werd ik gevraagd door het Ballet British Columbia. Ik stelde één voorwaarde: “Ik wil graag voor jullie werken, maar ik maak géén hedendaags stuk. Ik wil een klassiek ballet. Ik wil ballerina’s op pointes.” Die kreeg ik, en vervolgens heb ik een eigen versie van ‘Giselle’ gechoreografeerd. Op de originele muziek. Dat werd een succes, en van het een kwam het ander. Op een dag belde Karen Kain me op, de artistiek directrice van het nationale ballet van Canada. Eerst dacht ik dat een vriendin een grap met me uithaalde, want je moet weten: Karen Kain is een heldin in de Canadese balletwereld. Ze heeft nog met Rudolf Nureyev gedanst.

Maar zij was het echt. Zo schopte ik het dus tot choreograaf voor het nationale ballet. Ik voel me als een romanschrijver die overschakelt op poëzie: je moet je de regels van het genre eigen maken. Of mijn toekomst in de klassieke dans ligt, laat ik nog in het midden. Ik werk graag met hedendaagse dansers. Zij zijn heel ‘matuur’, vergeleken met balletdansers.

Hedendaagse dansers zijn mannen en vrouwen, balletdansers zijn jongens en meisjes.

−−Voel je die dialoog aan wanneer je moederziel alleen op het podium staat te dansen?

discipline én zijn getraind in het streven naar perfectie. Het is heerlijk om een choreografie te maken met tweeëndertig technisch perfect geschoolde dansers die een gemeenschappelijke danstaal hebben en streven naar perfectie.

Dat heb je niet snel met hedendaagse dansers; die streven eerder naar logica.

O jee, nu ga jij als kop boven dit stuk zeker schrijven: “José Navas vindt balletdansers infantiel.” (lacht) Neen, ik wil alleen maar zeggen dat klassieke dansers veel meer institutionalized zijn.

Ze beginnen heel jong te dansen in de balletschool, en daarna worden ze -als ze goed zijn tenminste- aangenomen bij een klassiek gezelschap. Ze hebben nooit iets anders gedaan. Hedendaagse dansers daarentegen zoeken zelf hun lessen bij elkaar, stippelen een eigen parcours uit. Ze doen audities en worden afgewezen. Ze werken in restaurants om hun lessen te kunnen betalen.

Toch werk ik graag met klassieke dansers. Ze nemen extreem snel nieuw materiaal op, hebben een ijzeren

Zal ik je een geheim vertellen?

De vorige artistiek directrice van het Ballet van Vlaanderen, Assis Carreiro, heeft mij gevraagd om voor hen een choreografie te maken. Dat project stond dus in de steigers. Tot zij vertrok. Nu Sidi Larbi aan het hoofd staat, weet ik niet of het nog doorgaat. Binnenkort is er een meeting. Wat er op de agenda staat, weet ik niet. Misschien laten ze me wel komen om me vriendelijk te bedanken voor de interesse: thank you, but no thank you. Maar als het wél doorgaat, zou dat een mooie voortzetting zijn van mijn band met België. Afwachten maar.

−−Na je toer ga je terug naar Montreal, een stad met een bijzonder levendige dansscene, in tegenstelling tot de vroegere metropool van de dans, New York. Gebeurt daar nog wel iets interessants?

Neen, sinds ik er vertrokken ben niet meer. (lacht) Ik lach er nu mee, maar er is wel degelijk iets raars aan de hand met de New Yorkse dansscene.

Het is nog altijd dezelfde dynamische stad als vroeger, maar het werk dat je daar ziet, is zó conventioneel. Je ziet er nieuwe stukken die uit 1975 lijken te stammen. Onbegrijpelijk.

Dat ze de traditie van Cunningham in ere willen houden, oké. Maar dan zie je twintig choreografen die denken dat ze Cunningham moeten kopiëren.

Probeer toch iets anders te doen! Neen, als je nieuwe dans wil zien, moet je naar Montreal. Het is een kleine stad en het is er bar koud, maar de mensen consumeren er cultuur zoals ze televisie consumeren. Het heeft volgens mij te maken met de eigenheid van Quebec: dat is de enige plek in Canada waar Frans gesproken wordt.

De hedendaagse dansindustrie wordt gesponsord door de overheid en geeft Quebec een cultureel hoogstaand aura.

−−Misschien toch nog een voetnoot bij dat New Yorkverhaal: het New York City Ballet blijft wel de absolute top, toch?

Uiteraard: dat is een topinstituut. Toen ik vorig jaar met mijn echtgenoot in New York was, passeerden we Lincoln Center, de thuishaven van het NYCB. Ik heb mijn hand plechtig op de muur gelegd en gezegd: “Dit is heel melig, ik weet het. Maar hier wil ik ooit als choreograaf door de gangen lopen.”

Misschien is het een onbereikbare droom. Maar twintig jaar geleden had ik ook nooit gedacht dat ik voor het nationale ballet van Canada zou werken, dus who knows?

Tekst: Floor Deckx Foto’s: Bart Van der Moeren

Suiker - 11

Luc Nuyens en Frank Dierens regisseren ‘De bank’ bij Theater Stap

“ De aanpak, de voorbereiding, de discussies, de reacties, de coaching, de manier van werken…: alles is hier juist hetzelfde als ergens anders, maar dan uitvergroot.”

TURNHOUT – In maart gaat in Theater Stap ‘De bank’ in première. Na passages in SintNiklaas, Schoten, Wilrijk en Gent is de voorstelling in mei ook te zien in cc ’t Schaliken in Herentals en gc de Wouwer in Ravels. Suiker sprak met de twee regisseurs, Frank Dierens en Luc Nuyens.

Theaterbeesten Frank Dierens en Luc Nuyens kennen mekaar al van onder andere bij De Roovers en FroeFroe.

Daar kent u ze trouwens ook van. En als dat niet zo is, dan hebt u Frank Dierens zeker al opgemerkt in de tv-series ‘Marsman’, ‘In Vlaamse velden’, ‘Clan’ of ‘Tom & Harry’ of in de speelfilm ‘Allez, Eddy!’. Geboren Turnhoutenaar Luc Nuyens is al even moeilijk te missen op tv. Hij maakte furore met de hilarische serie ‘Wat als’, maar was eerder al te zien in ‘Het eiland’ en de speelfilms ‘Groenten uit Balen’ en ‘Pauline & Paulette’.

−Luc, − jou zag ik al eens bij Theater Stap. Voor jou is dit een eerste kennismaking, Frank?

Frank: “Ik ben hier voor het eerst.”

Luc: “Ik eigenlijk ook, hoor. Ik was hier ooit te gast in het zomerse

12 - Maart 2015

praatprogramma ‘Zondige zondagen’.

Maar ik werkte nog nooit echt samen met de acteurs van Stap. Het was wel een wens die ik al lang had om hier eens te werken. Frank was de katalysator. Toen ik met hem bij FroeFroe aan een poppenvoorstelling werkte, ontstond het idee om ook eens met andersvaliden te werken.

−Hoe − komt het dat relatief veel regisseurs het op hun ‘bucket list’ hebben staan om een stuk bij Stap te regisseren? Is daar een verklaring voor?

Luc: “Ik kan goed aannemen dat dat de wens is van veel regisseurs. Het heeft immers te maken met de fundamentele vragen over toneel. Wat is toneel?

Wat heb je minimaal nodig om een verhaal te vertellen? Wat blijft er over als je het strikt rationele aspect weglaat? Nergens anders vind je een laboratorium waar je dat zo goed kan testen als hier.”

Frank: “Klopt. In Gent heb je Platform-K, dat ook zeer goed werk levert inzake artistieke projecten met personen met een beperking. Alle lof daarvoor. Maar dat gezelschap is nog zo pril. Theater Stap staat al zoveel verder. Zo’n ‘spelersclub’ ter beschikking hebben met mensen die dag in, dag uit met theater bezig kunnen zijn: dat is een droom.”

−‘De − bank’ werd geschreven door Paul Verrept. Vertel eens wat over

de inhoud, zonder te veel weg te geven?

Luc: “Ik wil het eerst even over de auteur hebben. Paul Verrept is volgens mij een van de beste theaterschrijvers van ons land. Hij is acteur geweest, kent theater en weet wat theater is. Dat merk je aan zijn teksten. Hij weet als geen ander hoe weinig woorden theater nodig heeft en hoe suggestief theater kan zijn. Hij is op werkbezoek geweest bij Stap voor hij de tekst schreef. Hij heeft zich ingeleefd in de wereld van de Stappers en vanuit die beleving het stuk geschreven.”

Frank: “Inhoudelijk gaat ‘De bank’ over vragen die ieder van ons bezighouden.

Een man zit op een bank in het park. Hij kijkt naar wat er rondom hem passeert en gebeurt. Hij is dus tegelijkertijd een deelnemer en een buitenstaander, wat

De bank ‘De bank’ gaat op 12 maart in première bij Theater Stap in de Brugstraat in Turnhout. Op 13, 14, 15 en 17 maart (schoolvoorstelling) is de voorstelling daar nog te zien. Kempenaars die geen te verre verplaatsing willen maken, moeten wachten tot mei voor het stuk weer in de eigen regio opgevoerd wordt. Op 2 mei staat ‘De bank’ in cc ’t Schaliken (Herentals) en op 8 mei in gc de Wouwer (Ravels).

niet toevallig nogal wat overeenkomsten vertoont met de manier waarop mensen met een beperking deel uitmaken -en toch ook weer niet helemaal- van de maatschappij. De man stelt zich vanuit zijn fragiele positie enkele vragen.

Hoe sterk ben ik? Kan ik mijn eigen boontjes doppen? In welke mate heb ik iemand nodig? Moet ik een lief hebben?

Hoe onafhankelijk ben ik? Dat zijn vragen die wij ons allemaal wel eens stellen, maar die bij mensen met een beperking wellicht nog sterker leven dan bij ons. Er zit altijd een gelaagdheid in een stuk. De figuren die passeren, zijn niet noodzakelijk mensen, maar aspecten van de mens, zoals gevoelens of karaktereigenschappen. Je kan het stuk vrij letterlijk interpreteren: een man zit op een bank en ziet figuren opduiken.

Maar je kan ook aannemen dat die figuren slechts stemmetjes in zijn hoofd zijn.”

−Hoe − is het om bij Theater Stap te werken?

Frank: “Je moet je tijd nemen. Veel geduld oefenen.”

Luc: (lacht) “En we mogen gerust zeggen dat Frank meestal meer geduld heeft dan ik.”

Frank: “Alles wat we doen, is perfect vergelijkbaar met wat we anders doen.

Alleen wordt hier alles uitvergroot.

Je moet meer tijd nemen om alles uit te leggen. Het vergt meer inspanning

om iedereen bij de les te houden, de emoties zijn uitbundiger, de discussies en reacties zijn heviger… Wat we anders doen en meemaken tijdens de voorbereiding, gebeurt hier ook. Maar hier altijd in een overtreffende trap.”

−Dat − maakt het zeer intens. Kunnen jullie het je als ‘valide’ regisseurs permitteren om je geduld te verliezen en uit te vliegen? Of moet je op eieren lopen?

Luc: “En of wij kwaad mogen worden!

Maar zij ook, hoor. Het is net als bij ‘gewone’ repetities.

Frank: “Het mag als eens botsen; dat is niet zo erg. Je mag eens ruziemaken, zolang je maar weet waarover je ruziemaakt. Meningsverschillen mogen bestaan. Maar uiteindelijk moet je wel allemaal aan hetzelfde zeel trekken en hetzelfde doel voor ogen hebben. En dat is ook het geval.”

Luc: “Zoveel verschillen we uiteindelijk niet van mekaar. Ik maak het onderscheid niet tussen mét en zonder beperking. Want wat is een beperking dan precies? Geen twee handicaps zijn identiek. ‘De bank’ wordt gespeeld door tien andersvaliden en wij twee. Voor het gemak noemen wij onszelf ‘nógandersvaliden’.

Tekst: Roel Sels Foto en coverfoto: Bart Van der Moeren

SCHOUWBURGEN

fABULEUS & Karolien Verlinden / Tuning People: ‘dUb’ HEIST-OP-DEN-BERG – Choreografe Karolien Verlinden en geluidskunstenaar Wannes Deneer lieten zich voor ‘dUb’ inspireren door de techniek van het ‘dubben’, waarbij apart opgenomen geluiden of stemmen onder filmbeelden worden gemonteerd. ‘dUb’ speelt met de vraag of je die techniek ook op theater of dans kan toepassen. Hoe kan je met geluiden de verbeelding prikkelen en verwachtingen scheppen? Ziet een beweging er sneller uit als je tegelijk een ‘zjoeffff’ hoort?

Samen met een cast van veertien jonge spelers roepen ze een bevreemdende wereld op, waarin beeld en geluid het publiek voortdurend op het verkeerde been zetten. ‘dUb’ begint als een lichtvoetige, bijna hypnotiserende bewegingsvoorstelling met knipogen naar het universum van filmmaker Jacques Tati. fABULEUS is een veelzijdig productiehuis voor dans en theater.

De ontwikkeling van jong, artistiek talent geldt als een van de voornaamste doelstellingen van fABULEUS. fABULEUS & Karolien Verlinden / Tuning People: ‘dUb’, dinsdag 10 maart, 20.15u, cc Zwaneberg, Heist-op-den-Berg, 14,50 euro.

LOD / Inne Goris: ‘Sneeuw’ GEEL – Theatermaakster Inne Goris en muziektheater LOD slaan (opnieuw) de handen in mekaar voor de voorstelling ‘Sneeuw’, die geschikt is voor kleuters vanaf 4 jaar. Zoals steeds zeeft Inne Goris haar materiaal tot alleen de pure essentie overblijft en die giet ze in een sfeervolle, poëtische vorm die jong en oud kan raken. ‘Sneeuw’ is een erg zintuiglijke voorstelling die je vooral met je ogen en oren moet ondergaan en minder met je verstand moet proberen te ‘vatten’. Centraal staat een meisje dat sneeuwvlokken kan toveren en dat zo mooi kan zingen dat het niet eens erg is dat de stilte daardoor even verdwijnt. Stilte en sneeuw gaan immers hand in hand, wist Amélie Nothomb al: “Als stilte materie zou worden, zou het sneeuw zijn.”

LOD / Inne Goris: ‘Sneeuw’, woensdag 11 maart, 14.30u, cc de Werft, 8 euro

Tableau 1: ‘April in Parijs’ OUD-TURNHOUT – Liefhebbers van de soap ‘Thuis’ kunnen twee van hun favoriete acteurs aan het werk zien in de Djoelen. Bart Van Avermaet (Waldek) en Annick Segal (Rosa), leden van het gezelschap Tableau 1, spelen Albert en Betty in ‘April in Parijs’, de beroemde komedie (1992) van John Godber.

Albert en Betty hebben een haat-liefderelatie. Ze houden ervan mekaar te haten. Maar dan wint Betty een romantisch weekendje Parijs voor twee: een korte cruise en een overnachting in de lichtstad. Voor het koppel dat nooit meer van de wereld gezien heeft dan de eigen kerktoren wordt dit een sprong in het diepe. Naar een land waar je als vrouw rechtstaand moet plassen, waar elk brood Frans is en waar je aantrekkelijke jonge vrouwen op straat ziet met hoge hakken en push-upbeha’s.

Tableau 1: ‘April in Parijs’, vrijdag 6 maart, 20.15u, oc de Djoelen, OudTurnhout, 13,50 euro.

José Navas: ‘Personae’ TURNHOUT – José Navas danst ‘Personae’ in de schouwburg van de Warande, op woensdag 4 maart. Tickets kosten 16 euro. De avond voordien geeft Navas een masterclass. Die kost 20 euro, maar de tickets zijn ook geldig voor de voorstelling ‘Personae’.

Lees het interview met José Navas op de bladzijden 10 en 11.

Sermoen en Cie Lodewijk: ‘Mind your step’ TURNHOUT – Het leven zoals we dat lijden, is verre van perfect. Op een mistige dag oppert iemand dat het verleden uit het stadsgezicht zou moeten verdwijnen. Als we in een betere, mooiere, strakkere en duidelijkere omgeving zouden leven, zouden we immers ineens ook kunnen afrekenen met trauma’s uit het verleden. Hij wordt eerst gek verklaard en zijn voorstel wordt weggelachen. Maar dat is zonder de bewoners zelf gerekend. Zij vinden het zo gek nog niet en op een zonnige dag groeit het gekke plan uit tot een evidentie. ‘Mind your step’ laat u kennismaken met de ideale leefwereld.

Compagnie Lodewijk/Louis is een theatergezelschap dat ervan houdt grote wereldthema’s kleiner te maken en te vermenselijken. Grote verlangens koesteren is één ding, maar wat zijn de gevolgen ervan in je directe omgeving?

Het onvermogen van de personages om hun leven echt in eigen handen te nemen, komt telkens naar voren. Theater Sermoen heeft veel raakvlakken met Compagnie Lodewijk/Louis. Ook Sermoen verdiept zich graag in de complexiteit van de wereldvraagstukken en brengt de toeschouwer daar graag mee in verwarring, al was het maar om aan te tonen dat de antwoorden bijna nooit zo simpel zijn als in holle slogans en sprekende krantenkoppen wordt beweerd.

Peter Spaepen schreef de muziek voor ‘Mind your step’ en die wordt live gebracht door het Brussels Waancel Podiumkoor.

Sermoen/Cie Lodewijk: ‘Mind your step’, woensdag 18 maart, 20.15u, de Kuub, Turnhout, 16 euro.

Habib Koité

Aranis: ‘Made in Belgium II’

TURNHOUT – Habib Koité komt naar de Warande en dat is groot nieuws. Het is twaalf jaar geleden dat de programmatoren dat nog eens voor mekaar kregen. Habib Koité is een superster in Mali en een van de boegbeelden van de Afrikaanse muziek. Hij verwierf wereldfaam met zijn band Bamada.

Op de muziek die Koité speelt, valt geen etiket te plakken. Hij maakt er juist zijn handelsmerk van om verschillende stijlen en genres door mekaar te gebruiken. Soms doet hij dat zelfs in een en hetzelfde nummer. Typerend is doorgaans wel zijn vinnige gitaarspel en zijn rustige, kalme zang. De combinatie van die twee kenmerken zorgt ervoor dat zijn muziek meestal dansbaar is, zonder evenwel extreem uitbundig te zijn. Koité zingt vaak in het Bambara, maar ook in het Engels en Frans.

De kans dat u muziek in huis heeft (gehad) van Habib Koité is bijzonder groot. In 1994 werden twee nummers (‘I ka barra’ en ‘Din din wo’) van Koités debuut-cd ‘Muso ko’ standaard meegeleverd bij Windows Vista. Zijn muziek stond dus wereldwijd op miljoenen computers, wat voor een ongeziene populariteit zorgde.

Het is al een tijd geleden dat Habib Koité nog samenspeelde met Bamada.

De laatste cd met die band dateert uit 2007. Maar niet getreurd, want met zijn nieuwste cd ‘Soô’ heeft Koité een meesterwerk afgeleverd. Met ‘Soô’ -letterlijk vertaald ‘Thuis’- gaat Habib Koité terug naar zijn roots. Dat zijn de vele Malinese ritmes en melodieën die hij als geen ander tot één nieuw geheel kan verweven. De teksten van Habib Koité gaan ergens over. Hij prijst de vrede en het wederzijdse begrip en hij staat stil bij de geneugten van een lekkere pot voetbal. Koité vindt het een ramp zijn mooie vaderland verscheurd te zien worden door vlaggenzwaaiers die een eigen agenda, een eigen geloof en een eigen gebied om in te leven hebben, en die mekaar naar het leven staan, maar die nooit aan het gemeenschappelijke belang denken. Habib Koité ziet hoe zijn land versplinterd wordt, maar blijft vooral de positieve boodschap prediken.

Mooi is dat deze geweldige gitarist daar -voor het eerst!- ook de banjo voor gebruikt. De banjo is een kleinzoon van de banjar, een snaarinstrument dat in Mali nog steeds populair is. Daarmee is de cirkel rond. Habib Koité brengt op de cd die ‘Thuis’ heet ook de banjo weer naar huis.

Habib Koité, donderdag 12 maart, 20.15u, de Kuub, Turnhout, 19 euro.

GEEL – Aranis is een muziekgezelschap dat bestaat uit zes muzikanten: Liesbeth Lambrecht (viool, altviool), Marjolein Cools (accordeon), Stijn Denys (gitaar), Jana Arns (dwarsfluit, zang), Pierre Chevalier (piano) en Joris Vanvinckenroye (contrabas, composities). Aranis bracht zes cd’s uit. De laatste, ‘Made in Belgium II’, dateert van 2014 en is de opvolger van ‘Made in Belgium I’ uit 2012.

Opnieuw stoft Aranis de klassieke muziek af om er een eigen cocktail van te maken met ingrediënten uit de folk-, de rock- en zelfs de punkmuziek. Deze keer moeten composities van Koen van Roy, Walter Hus, Ananta Roosens en Peter Vermeersch eraan geloven.

Aranis: ‘Made in Belgium II’, woensdag 4 maart, 20.15u, de Werft, Geel, 12 euro.

Judas Theaterproducties: ‘Lelies’ MOL – ‘Lelies’ is een musical die werd gebaseerd op het wereldberoemde toneelstuk ‘Les Feluettes’ (1987) van Michel Marc Bouchard.

Het stuk werd in meer dan veertig landen opgevoerd en in 1996 verfilmd. Judas Theaterproducties bewerkte het nu tot een musical.

Het verhaal speelt zich af in 1910 en 1952. In 1910 is de jonge Simon Doucet verliefd op de aristocratische graaf Vallier de Tilly. Hun homoliefde is verboden en moet koste wat het kost geheim gehouden worden. De vriend van Simon, Jean Bilodeau, speelt daarbij een belangrijke rol. Simon belandt in de gevangenis. Als hij daar, veertig jaar later, op sterven ligt, ontmoet hij zijn oude ‘vriend’ Jean Bilodeau weer. Die is intussen bisschop. Hij is in de gevangenis omdat Simon gevraagd heeft of hij zijn laatste biecht wil afnemen. Het is een list om Jean Bilodeau daar te krijgen.

De biecht blijkt immers een toneelstuk te zijn over wat er precies gebeurd is in 1910. Daaruit blijkt dat Simon onterecht veroordeeld werd en dat de man die later bisschop zou worden verantwoordelijk is voor de misdaden waarvoor Simon moest opdraaien.

Judas Theaterproducties: ‘Lelies’, donderdag 5 maart, 20.15u, schouwburg Rex, Mol, 19 euro.

Suiker - 13

zo 1/03/15 zo 1/03/15 zo 1/03/15 zo 1/03/15 zo 1/03/15 di 3/03/15 di 3/03/15 wo 4/03/15 wo 4/03/15 wo 4/03/15 Do 5/03/15 do 5/03/15 do 5/03/15 do 5/03/15 do 5/03/15 do 5/03/15 vr 6/03/15 Vr 6/03/15 vr 6/03/15 vr 6/03/15 vr 6/03/15 vr 6/03/15 vr 6/03/15 Za 7/03/15 za 7/03/15 za 7/03/15 za 7/03/15 za 7/03/15 za 7/03/15 za 7/03/15 zo 8/03/15 zo 8/03/15 ma 9/03/15 di 10/03/15 di 10/03/15 wo 11/03/15 wo 11/03/15 wo 11/03/15 wo 11/03/15 wo 11/03/15 do 12/03/15 do 12/03/15 do 12/03/15 do 12/03/15 do 12/03/15 do 12/03/15 do 12/03/15 vr 13/03/15 vr 13/03/15 vr 13/03/15 vr 13/03/15 vr 13/03/15 vr 13/03/15 za 14/03/15 Za 14/03/15 za 14/03/15 za 14/03/15 za 14/03/15 za 14/03/15 za 14/03/15 zo 15/03/15 zo 15/03/15 zo 15/03/15 zo 15/03/15 zo 15/03/15 zo 15/03/15 wo 18/03/15 wo 18/03/15 wo 18/03/15 do 19/03/15 do 19/03/15 do 19/03/15 do 19/03/15 do 19/03/15 Vr 20/03/15 vr 20/03/15 vr 20/03/15 vr 20/03/15 vr 20/03/15 vr 20/03/15 za 21/03/15 za 21/03/15 za 21/03/15 za 21/03/15 za 21/03/15 za 21/03/15 za 21/03/15 za 21/03/15 Zo 22/03/15 zo 22/03/15 zo 22/03/15 wo 25/03/15 Wo 25/03/15 wo 25/03/15 wo 25/03/15 do 26/03/15 do 26/03/15 vr 27/03/15 vr 27/03/15 Vr 27/03/15 vr 27/03/15 vr 27/03/15 vr 27/03/15 za 28/03/15 Za 28/03/15 za 28/03/15 za 28/03/15 za 28/03/15 za 28/03/15 zo 29/03/15 zo 29/03/15 zo 29/03/15 zo 29/03/15 zo 29/03/15

10:00 15:00 15:00 17:00 19:00 14:00 18:00 20:15 20:15 20:15 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 20:15 12:15 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 20:15 14:30 20:00 20:15 20:15 20:15 20:15 20:15 10:30 14:30 20:15 20:00 20:15 14:30 14:30 17:00 20:15 20:15 12:15 14:00 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 20:15 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 20:15 20:15 10:00 11:00 14:00 15:00 15:00 19:00 20:15 20:15 20:15 20:00 20:15 20:15 20:15 20:15 20:00 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 08:00 15:00 19:30 20:00 20:15 20:15 20:15 20:15 14:30 15:00 15:00 14:00 14:30 20:15 20:15 20:00 20:00 20:00 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 20:00 20:00 20:15 20:15 20:15 20:30 11:00 14:30 15:00 15:00 15:00

cc Zwaneberg de Warande, Kuub cc Zwaneberg de Warande, Schouwburg de Warande, Kuub cc de Werft de Warande, Houten Zaal cc de Werft de Warande, Schouwburg de Warande, Kuub op locatie cc Zwaneberg de Warande, Kuub HETGEVOLG Schouwburg Rex cc de Werft Schouwburg Rex Koetshuis Le Paige cc Zwaneberg HETGEVOLG Schouwburg Rex oc de Djoelen gc ‘t Heilaar cc ‘t Schaliken cc Zwaneberg de Warande, Schouwburg cc de Werft HETGEVOLG Foyer Rex oc de Djoelen de Warande, Tuinzaal cc de Werft de Halle cc Zwaneberg cc de Werft cc de Werft de Warande, schouwburg de Warande, schouwburg Schouwburg Rex de Halle Foyer Schouwburg Rex cc Zwaneberg gc de Wouwer de Warande, Kuub de Warande, Schouwburg Theater Stap cc ‘t Schaliken cc Zwaneberg Schouwburg Rex oc de Djoelen de Warande, Schouwburg Theater Stap cc Zwaneberg cc ‘t Schaliken de Warande, Kuub gc ‘t Heilaar de Warande, Schouwburg cc de Werft Theater Stap cc Zwaneberg Cultuurkapel Schouwburg Rex cc de Werft Theater Stap Schouwburg Rex cc de Werft de Warande, Kuub de Warande, Schouwburg cc Zwaneberg Schouwburg Rex gc ‘t Heilaar de Warande, Kuub de Warande, Schouwburg cc ‘t Schaliken cc Zwaneberg gc de Wouwer cc de Werft Schouwburg Rex oc de Djoelen cc Zwaneberg cc Zwaneberg cc Zwaneberg gc de Wouwer cc de Werft H. Kruiskerk, Begijnhof de Warande, Schouwburg Schouwburg Rex cc ‘t Schaliken Schouwburg Rex gc de Wouwer Schouwburg Rex Bib gc ‘t Heilaar cc de Werft gc de Wouwer cc Zwaneberg cc Zwaneberg gc de Wouwer cc ‘t Schaliken Foyer Rex St.-Pieter- en Pauwelkerk Zaal Ootello cc Zwaneberg cc ‘t Schaliken St.-Pieter- en Pauwelkerk Schouwburg Rex gc ‘t Heilaar Hnita Hoeve St.-Pieter- en Pauwelkerk Schouwburg Rex St.-Pieter- en Pauwelkerk cc Zwaneberg gc ‘t Heilaar

Heist-op-den-Berg Turnhout Heist-op-den-Berg Turnhout Turnhout Geel Turnhout Geel Turnhout Turnhout Herentals Heist-op-den-Berg Turnhout Turnhout Mol Geel Mol Herentals Heist-op-den-Berg Turnhout Mol Oud-Turnhout Beerse Herentals Heist-op-den-Berg Turnhout Geel Turnhout Mol Oud-Turnhout Turnhout Geel Geel Heist-op-den-Berg Geel Geel Turnhout Turnhout Mol Geel Herentals Mol Heist-op-den-Berg Ravels Turnhout Turnhout Turnhout Herentals Heist-op-den-Berg Mol Oud-Turnhout Turnhout Turnhout Heist-op-den-Berg Herentals Turnhout Beerse Turnhout Geel Turnhout Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Mol Geel Turnhout Mol Geel Turnhout Turnhout Heist-op-den-Berg Mol Beerse Turnhout Turnhout Herentals Heist-op-den-Berg Ravels Geel Mol Oud-Turnhout Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Ravels Geel Turnhout Turnhout Mol Herentals Mol Ravels Mol Herentals Beerse Geel Ravels Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Ravels Herentals Mol Mol Mol Heist-op-den-Berg Herentals Mol Mol Beerse Heist-op-den-Berg Mol Mol Mol Heist-op-den-Berg Beerse

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

Schouwburgkalender MAART Turnkring Arduas Laika Turnkring Arduas t Arsenaal / Gen2020 / Davidsfonds / Infodok Laika Tom Struyf José Navas Aranis & Academie voor Muziek, Woord en Dans Geel Compagnie Flak/José Navas Johan Leysen Compagnie Cecilia Skagen Gisela João HETGEVOLG Judas Theaterproducties Raymond van het Groenewoud Maaike Ouboter Jan Swerts Will Tura HETGEVOLG Johan Petit Tableau 1 Xander De Rycke SAWMD en Edward van de Vendel Diamond Symphonic Fischer Z Gili HETGEVOLG Los del Tré Steven Goegebeur Overlezen Krokusfestival / Theater Stap Jean-Paul Estiévenart Trio fABULEUS / Karolien Verlinden Kaaiman Inne Goris / LOD Oxalys/HETGEVOLG i.s.m. Klara Oxalys/HETGEVOLG i.s.m. Klara Axelle Red Paulien Mathues Boke Hertals Carry Goossens & Band Kamerfilharmonie Vlaanderen o.l.v. Herman Engels Stef Wijnants Habib Koité Koninklijk Filharmonisch Orkest van Luik Theater Stap Kamerfilhamonie Vlaanderen o.l.v. Herman Engels Laïs Ewald Demeyere en Quator Dialogues Ladies of the Fifties Staatsopera van Tatarstan Theater Stap Independent Company met Johnny Trash Marble Sounds Bernard van Eeghem / Maarten Westra Hoekzema Dimitri Leue / Rataplan Freek de Jonge Koninklijke Harmonie Katholieke Jonge Wacht - Larum Theater Stap VLAMO Open Harmoniekampioenschap 2015 Anouk Sturtewagen & Joost Maegerman Dansschool Project Koninklijke Harmonie Katholieke Jonge Wacht - Larum Theater Stap Dansschool Project Dimitri Leue / Rataplan Sermoen en Compagnie Lodewijk/Louis Vlaams Muziek Theater Belpop Bonanza Bis Bert Gabriels Die Verdammte Spielerei Guy Davis + Tiny Legs Tim Thomas Smith Compagnie Jagat Mata Dimitri Leue / Rataplan Toneelvereniging Content Buurman Guido Belcanto Xander De Rycke Campus Hof Van Riemen Campus Hof Van Riemen Campus Hof Van Riemen Toneelvereniging Content 2440 Big Band Geel II Gardellino Nova keurturnen SKaGeN Sprookjes enzo Aspe Toneelvereniging Content VTMKzoom & Banann.be keski.e.space Manische Mannen Xander De Rycke Echt Antwaarps Teater Symfonieorkest Vlaanderen met Ianka Fleerackers en Suyoen Kim An Nelissen Echt Antwaarps Teater Herman Brusselmans en Tim Foncke Ben Segers & Nele Bauwens Lemmensinstituut Sam Vloemans Bart Herman t Arsenaal en Lazarus Ensemble Polyfoon Olla Vogala Steven Goegebeur Muze Jazz Orchestra Ensemble Consorella Zonzo Compagnie Cantando en Cantilene Echt Antwaarps Teater Pantalone

Turn- en dansshow 10 Aromagic 16 Turn- en dansshow 10 Amigos 17 Aromagic 16 Vergeetstuk 10 Masterclass 20 Made in Belgium II 12 Personae 16 Trauerzeit 17 De soldaat-facteur en Rachel 16 Deurdedeurdeur 16,50 u UITVERKOCHT 18 Petrus en den doodendraad 16 Lelies 19 Bijna Volwassen 20 Dat ik je mis 0 Anatomie van de melancholie 16 In concert 41 u UITVERKOCHT Petrus en den doodendraad 16 De Snoek van Sjestov 14 April in Paris 13,50 Tien jaar bezig, 2 uur grappig 15 Gestript & gestrikt 8 Abend in Wien 30 The Best Of Both Worlds Tour 18 CTRL (alles onder controle) 14 Petrus en den doodendraad 16 Rumba / flamenco 12 Man van de wereld 15 u UITVERKOCHT Bart Van Loo en Vanessa Vanhove 6 Zwaluw Zang / A Swallow Song 8 10 dUb 14,50 Dit is wat ik mij herinner 10 Sneeuw 8 Peter en de wolf 16 Peter en de wolf 16 Acoustic 33 12 Bai Kamara Jr. 0 Carry’s cowboy conference 7 Italia 22 Sportstories 2 20 19 24 De Bank 11 Italia 18 u UITVERKOCHT 20 jaar Laïs 19 u Gran partita (Mozart) 16 15 Carmen 52 De Bank 11 12 15 Sanglier / Bloedsomloopworst / De Verleiding 16 vanbinnen BANG vanbuiten 17 Als je me nu nog niet kent 25 Operette en Musical 14 De Bank 8 Duo harp & contrabas 13,50 15 pieces 14,50 Operette en Musical 14 De Bank 11 15 pieces 14,50 vanbinnen BANG van buiten 15 Plot your city 16 Op de purp’ren hei 25 17 Van mij mag het 16 Een dag met Stefaan 15 16 Ruis! 15 La maleta de Irati (9+) 13 Vanbinnen BANG vanbuiten 18 Ze zeggen dat ik zot ben 9 “In de naam van de vader, de zoon en de grootvader” 14 Cavalier Seul 18 Tien jaar bezig, 2 uur grappig 14 There’s no business like showbusiness 10 There’s no business like showbusiness 10 There’s no business like showbusiness 10 Ze zeggen dat ik zot ben 9 Singin’ Swingin’ Spring 13 Mozart en de glasharmonica 16

Deurdeurdeur 15 Hans en Grietje 8 Moord in het theater 23 Ze zeggen dat ik zot ben 9 Brandweerman Sam & Piekepolder op stelten 19,50 Bib-lieb 8 u UITVERKOCHT 10 jaar te gek!? 22 Comedy Lab: Live podcast 12 Van teen komt tander 18 A Midsummer night’s dream 25,50 De mannenmonoloog 20 Van teen komt tander 18 God is klein geschapen 14 Out of the blues 16 u UITVERKOCHT Johannes Passion 25 13 Bartje zoekt het geluk 23 Jawoord 14 O Mors 25 15 Man van de wereld 15 Sweet Charity 16,50 8 Mile(s)tones 8 25 Van teen komt tander 17,50 Karussell 10

Adressen en contactgegevens: de Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, info@warande.be, www.warande.be PC De Blijde Boodschap , Lode Peetersplantsoen 2, 2300 Turnhout Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, info@hetGevolg.be, www.hetGevolg.be De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, w ­ ww.dewerft.be De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be ZAAL ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.be SCHOUwBURG Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.be ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals.be ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be Theobaldus Kunsthuis , Koningin Elisabethlei 2, 2300 Turnhout, www.theobalduskunsthuis.be De Onthaasting , Laar 14, 2400 Mol, tel: 014 32 20 15, www.deonthaasting.be De Kruierie , Bevrijdingsstraat 1, 2490 Balen, tel: 014 82 92 30, dekruierie@balen.be, www.balen.be Zwaneberg , Cultuurplein 1, 2220 Heist-op-den-Berg, tel: 015 25 07 70, info@zwaneberg.be, www.zwaneberg.be

14 - Maart 2015

Compagnie Jagat Mata: ‘La maleta de Irati’ HERENTALS – Compagnie Jagat Mata is een Spaans circusgezelschap dat in 2007 werd opgericht. Het ensemble won verschillende prijzen, waaronder de European Moveaward 2013.

Een man vindt een koffer in het park.

Wat hij niet weet, is dat de doos van Pandora wordt geopend als hij de koffer openmaakt. De koffer zal zijn alter ego’s, angsten en onzekerheden vrijlaten. ‘La maleta de Irati’ is een humoristische voorstelling waarin mime, dans, acrobatie, clownerie en maskerspel de toeschouwer onderdompelen in een magische wereld vol verrassingen. Deze fantastische reis voor groot en klein over koffers en andere objecten wordt door Compagnie Jagat Mata overvloedig met humor besprenkeld.

Compagnie Jagat Mata: ‘La maleta de Irati’, vrijdag 20 maart, 20u, cc ’t Schaliken, Herentals, 13 euro.

Herman Brusselmans en Tim Foncke: ‘God is klein geschapen’ HERENTALS – Als schrijvers Herman Brusselmans en Tim Foncke het scheppingsverhaal onder de loep nemen, kan je beter je veiligheidsgordel gebruiken, want je dreigt uit je zetel te vallen van het lachen. In ‘God is klein geschapen’ zoemen de auteurs in op de gebrekkigheid en de absurditeit van de schepping, de kosmos en het universum. Met aangebrande teksten, eigenzinnige interpretaties en hoogstpersoonlijke opmerkingen en kritieken werken ze anderhalf uur op uw lachspieren.

Brusselmans stellen we niet meer voor; Foncke kan misschien nog enige introductie gebruiken. Hij is schrijver en komiek en leverde teksten voor onder andere de tv-programma’s ‘Comedy Casino’, ‘Mag ik u kussen?’ en ‘Superstaar’. Boeken van zijn hand zijn ‘De geachten’ en ‘Het leven is goed als je niet deelneemt’.

Herman Brusselmans en Tim Foncke: ‘God is klein geschapen’, vrijdag 27 maart, 20u, cc ’t Schaliken, Herentals, 14 euro.

Theater Stap: ‘De bank’ TURNHOUT – Op 12, 13, 14 en 15 maart speelt Theater Stap ‘De bank’, in het eigen lokaal in de Brugstraat in Turnhout. Luc Nuyens en Frank Dierens regisseren en spelen mee met de Stappers. De tekst is van Paul Verrept. Kaarten kosten 11 euro. Lees er meer over op bladzijde 12.

Stef Wijnants: ‘Sportstories 2’ RAVELS – Sportjournalist Stef Wijnants kent een hoop straffe verhalen uit de sportwereld en omdat hij het doodzonde vindt om die voor zichzelf te houden, gaat hij ermee de boer op. Zijn eerste tournee was zo’n succes dat hij er een vervolg aan breidde. De sequel van zijn ‘Sportstories’ is nog snediger, scherper, actueler en grappiger dan de eerste versie. Stef Wijnants laat zich bijstaan door Michel Wuyts, Armand Schreurs, Herman Verbruggen, Raf Coppens en Guga Baul.

Stef Wijnants: ‘Sportstories 2’, donderdag 12 maart, 20u, gc de Wouwer, Ravels, 20 euro.

Gili: ‘CTRL’

Guy Davis

GEEL – Comedian-mentalist Gili brengt zijn achtste avondvullende programma naar de zalen. In ‘CTRL’ speelt Gili voor het eerst met het idee om zelf alle controle los te laten. Het publiek mag beslissen wat er gebeurt.

Geen enkele show is dus dezelfde, want de vrije keuze van de toeschouwers bepaalt hoe de avond verloopt. Maar is die keuze wel zo vrij? Wat is keuzevrijheid? Wat is controle? Wat betekent het om de touwtjes in handen te hebben? Bepaalt het publiek écht het programma van de avond of blijft het uiteindelijk toch de mentalist die alles beheert en onder controle heeft?

Gili, ‘CTRL’, zaterdag 7 maart, 20.15u, cc de Werft, Geel, 14 euro.

TURNHOUT – Guy Davis (62) kennen we het best als muzikant. Hij speelt akoestische blues die door merg en been gaat. Daarnaast is Davis ook acteur, schrijver van toneelstukken en twintig jaar geleden schreef hij voor zichzelf een onemanshow waarin hij op een grappige manier de blues presenteerde aan een breed publiek. Guy Davis combineert het acteren, schrijven en musiceren moeiteloos. Op dit ogenblik heeft hij het muzikantenplunje weer aan en is hij op tournee. De Warande was bij de pinken en boekte de getalenteerde artiest.

Guy Davis sleepte in Amerikaanse bluesmiddens al onderscheidingen als ‘beste akoestisch album van het jaar’, ‘beste akoestisch artiest van het jaar’ en ‘beste instrumentalist’ in de wacht, maar Davis is een muzikant die over de genres heen gerespecteerd wordt. Ian Anderson van Jethro Tull is fan. Hij vroeg Davis om samen met Jethro Tull op tournee te gaan. Ondertussen was John Platania de cd’s van Davis gaan producen. Platania is de voormalige gitarist van Van Morrison. Aan de albums van Guy Davis werkten Levon Helm (The Band, Eric Clapton), Tommy ‘T-Bone’ Wolk (Hall & Oates, Carly Simon) en Gary Burke (Joe Jackson) mee. Guy Davis werd gevraagd om het verjaardagsconcert van Bob Dylan mee op te luisteren toen die 60 werd.

Hij is ook te horen op ‘tribute albums’ voor Nick Lowe en The Grateful Dead. Samen met Bruce Springsteen, Jackson Browne en Bonnie Rait nam hij een eerbetoon op voor de vorig jaar overleden folklegende Pete Seeger.

Guy Davis brengt de Italiaanse mondharmonicaspeler Fabrizio Poggi mee, voorwaar ook geen kleine jongen.

Hij begeleidde Flaco Jiménez, Charlie Musselwhite, The Band, Bob Dylan, The Blind Boys of Alabama en Richard Thompson, en maakte een tijd deel uit van The Blues Brothers Band.

Guy Davis & Fabrizio Poggi, donderdag 19 maart, 20.15u, de Kuub, Turnhout, 16 euro.

Xander De Rycke: ‘10 jaar bezig, 2 uur grappig’ BEERSE, OUD-TURNHOUT – Xander De Rycke staat tien jaar op de planken en heeft drie avondvullende programma’s gemaakt: ‘Uw zoete 666’, ‘Mijn zwarte parade’ en ‘Zijn derde show’. Daaruit destilleert hij nu de voorstelling ’10 jaar bezig, 2 uur grappig’, die dus als een ‘best of’ te omschrijven is. Voor de fans van De Rycke is het een kans om nog eens omvergeblazen te worden door het beste wat de man ooit bedacht; voor de nieuwkomers is het een unieke gelegenheid om kennis te maken met het werk van deze komiek, die al jaren op zijn gemakje meedraait in de middenmoot van de hoogste afdeling van Belgische comedians.

Xander De Rycke: ’10 jaar bezig, 2 uur grappig’, vrijdag 6 maart, 20.15u, gc ’t Heilaar, Beerse, 15 euro. Vrijdag 20 maart, 20.15u, oc de Djoelen, OudTurnhout, 14 euro.

Kaaiman: ‘Dit is wat ik mij herinner’ GEEL – Op een gure herfstdag verdwijnt de 14-jarige Suzie Wijting op weg van school naar huis. Dat ze werd ontvoerd en vermoord door een man uit de buurt komt nooit aan het licht. De vondst van haar muts en fiets doet de politie wel het ergste vermoeden.

Vanuit het hiernamaals ziet Suzie de mensen die ze achterlaat. Haar ouders die hun pijn proberen weg te steken, maar daardoor steeds meer van elkaar vervreemden.

Haar broers die tegen beter weten in blijven zoeken. De jongen die haar bijna kuste. Haar kleine zus, die nu alles voor twee probeert te beleven. Allemaal houden ze zich met de moed der wanhoop overeind.

Suzie probeert haar aanwezigheid voelbaar te maken, als troost. Maar langzaamaan begint ze te beseffen dat ze hen moet laten gaan, zodat ze verder kunnen met hun leven.

‘Dit is wat ik mij herinner’, werd geschreven door de in Turnhout wonende Herman van de Wijdeven, en is een optimistische voorstelling over dood en rouw.

Kaaiman: ‘Dit is wat ik mij herinner’, dinsdag 10 maart, 20.15u, cc de Werft, Geel, 10 euro.

Axelle Red: ‘Acoustic’ MOL – Axelle Red staat meer dan twintig jaar op de planken.

Tijd voor een terugblik. Dat doet de geboren Hasseltse met de cd ‘Acoustic’, waarop ze oude hits in een nieuw jasje steekt en ook enkele onbekende nummers herwerkt. Alles wordt herleid tot sobere, akoestische versies. Het idee erachter is simpel: als je van eender welk muzieknummer de toeters en bellen weghaalt en je houdt alleen de essentie over, moet er nog altijd een goed nummer overblijven. Anders is het geen goed nummer. Axelle Red paste de test toe op haar eigen oeuvre en dat leverde een nieuwe plaat op, die ze gemakshalve de titel ‘Acoustic’ meegaf. Aan de nieuwe cd werd meteen ook een theatertournee, mét band, gekoppeld.

Axelle Red: ‘Acoustic’, woensdag 11 maart, 20.15u, schouwburg Rex, Mol, 31,50 euro.

Suiker - 15

Johan Petit: ‘De snoek van Sjestov’ MOL – Johan Petit wordt de beste verteller van Vlaanderen genoemd.

Die titel doet hij in ‘De snoek van Sjestov’ alle eer aan. Het stuk is een deels autobiografisch verhaal over hemzelf en zijn vriend Bruno.

Die vriendschap ging helemaal kapot nadat ze samen een toneelstuk hadden gemaakt. Petit vertelt het in een sappig Antwerps dialect.

Maar het verhaal lijkt aanvankelijk alle kanten op te schieten en nergens naartoe te gaan. Geleidelijk aan vermindert ook de grapdichtheid nog. Maar alles is natuurlijk nauwkeurig gepland en Petit werkt zich heel bewust naar een onverwachte climax. Ernst en humor kunnen niet zonder mekaar. Maar je hebt een rasverteller als Johan Petit nodig om dat te beseffen.

Johan Petit: ‘De snoek van Sjestov’, vrijdag 6 maart, 20.15u, schouwburg Rex, Mol, 14 euro.

Echt Antwaarps Teater: ‘Van teen komt tander’ RAVELS, HEIST-OP-DEN-BERG – Piet en Griet zijn koortsachtig op zoek naar een bevriend koppel. Hun onderburen, Winnie en Erik, lijken hun wel het ideale gezelschap om af en toe een gezellige avond mee door te brengen of een uitstapje mee te maken. Kennismaken en naar een vriendschap toewerken, is de eerste opdracht. Maar zelfs dat is al niet zo eenvoudig als het lijkt.

‘Van teen komt tander’ werd geschreven door Ruud De Ridder. Hij vertolkt ook een van de hoofdrollen.

Echt Antwaarps Teater: ‘Van teen komt tander’, donderdag 26 en vrijdag 27 maart, 20u, gc de Wouwer, 18 euro. Zondag 29 maart, 15u, cc Zwaneberg, Heist-op-den-Berg, 17,50 euro.

Stormopkomst TURNHOUT – Kunstenfestival Stormopkomst vindt van 25 tot en met 29 maart plaats in en om de Warande in Turnhout. Lees er alles over op bladzijde 28.

Belpop Bonanza Bis HEIST-OP-DEN-BERG – Een avond vol leuke, soms zelfs hilarische, wistje-datjes over Belgische muziek: dat is Belpop Bonanza, een avondvullend programma dat ontstond in de nogal zieke breinen van popkenner Jan Delvaux en dj Bobby Ewing.

Delvaux is een levende encyclopedie als het over Belgische muziek gaat.

Hij schreef er al boeken over, maar het nadeel van boeken is dat je er geen geluid bij krijgt. Vandaar dus dat hij zijn vriend Bobby Ewing (de dj, niet de oliemagnaat) vroeg om er een voorstelling van te maken. In 2013 was ‘Belpop Bonanza’ al een groot succes, maar Jan Delvaux is nog lang niet uitverteld. En dus moest er een Belpop Bonanza Bis komen: een volledig nieuwe show met even knotsgekke verhalen en geluidsfragmenten.

Belpop Bonanza Bis, donderdag 19 maart, 20u, cc Zwaneberg, Heist-opden-Berg, 17 euro.

Symfonieorkest Vlaanderen o.l.v. Jan Latham-Koenig met violiste Suyoen Kim en actrice Ianka Fleerackers: ‘ A midsummer night’s dream’ HEIST-OP-DEN-BERG – Felix Mendelssohn was amper 17 jaar toen hij begon te schrijven aan de ouverture bij William Shakespeares komedie ‘A midsummer night’s dream’. Hij kon niet eens Engels. Hij moest zich baseren op de vertaling van Schlegel. Pas 16 jaar later werkte hij de complete toneelmuziek bij het stuk af.

Symfonieorkest Vlaanderen vroeg Ianka Fleerackers om het verhaal op scène te brengen en om de oorspronkelijk tekst te herwerken. Het orkest wordt geleid door Jan Latham-Koenig. Soliste Suyoen Kim, die in 2009 deelnam aan de Koningin Elisabethwedstrijd, soleert. De avond wordt afgesloten met een compositie van de Brugse componist Daan Janssens, die zich liet inspireren door het werk van Shakespeare.

Symfonieorkest Vlaanderen, ‘A midsummer night’s dream’, donderdag 26 maart, 20u, cc Zwaneberg, 25,50 euro.

Herman Brusselmans en Tim Foncke God is klein geschapen Vrijdag 27 maart 2015 om 20 uur In de schouwburg

Teksten: Roel Sels

Compagnie Jagat Mata La maleta de Irati Vrijdag 20 maart 2015 om 20 uur In de schouwburg Info en tickets cc ‘t Schaliken | Grote Markt 35 | 2200 Herentals tel. 014-28 51 30 | cultuurcentrum@herentals.be | www.schaliken.be

16 - Maart 2015

DO 5 MAART

DO 12 MAART

Judas TheaterProducties

Carry Goossens & Band

LELIES

EEN INTENS LIEFDESVERHAAL BEKROOND MET 5 VLAAMSE MUSICAL PRIJZEN

MIDDAGJE GETOUW: CARRY’S COWBOY CONFERENCE

WO 11 MAART

DO 19 MAART

Axelle Red

Bert Gabriëls

ACOUSTIC

VAN MIJ MAG HET

MUSICAL

M A A R T CABARET

CONCERT

Ticketbalie

Smallestraat 2, 2400 Mol 014 33 09 00

Openingsuren dinsdag tot en met zaterdag van 9.30 tot 12.30 uur bij voorstellingen telkens 1 uur voor aanvang

COMEDY

Bekijk ons volledig programma op www.getouw.be

DE WARANDE

HOUSE

L-E-V SHARON EYAL & GAI BEHAR (ISRAËL) WOEnSdag 1 april

“een Jeroen Bosh-schilderij van een buitenaardse rave” (The New York Times) “hallucinerende en supertrendy bezweringsdans” (Theaterkrant *****)

(c) Gadi Dagon

CC DE WERFT GEEL / MAART DI 03 VERGEETSTUK MAA 2015 TOM STRUYF 14U00

WO 11 SNEEUW MAA 2015 INNE GORIS, LOD 14U30

WO 04 ARANIS & ACADEMIE VOOR MAA 2015 MUZIEK, WOORD EN DANS GEEL 20U15 MADE IN BELGIUM II

WO 11 PAULIEN MATHUES MAA 2015 Locatie: Raadzaal de Halle 20U15

ZA 07 GILI MAA 2015 CTRL (ALLES ONDER CONTROLE) 20U15

ZA 14 20U15 OPERETTE & MUSICAL HARMONIE KATHOLIEKE JONGE WACHT ZO 15 15U00 KONINKLIJKE MAA 2015 LARUM

ZO 08 ZWALUW ZANG / A SWALLOW MAA 2015 SONG 14U30 KROKUSFESTIVAL, THEATER STAP

WO 18 VANBINNEN BANG VAN BUITEN MAA 2015 DIMITRI LEUE, RATAPLAN 20U15

MA 09 JEAN-PAUL ESTIÉVENART TRIO MAA 2015 Locatie: Cultuurcafé de Halle 20U15

VR 20 BUURMAN DE NAAM VAN DE VADER, DE ZOON EN DE MAA 2015 INGROOTVADER 20U15

DI 10 DIT IS WAT IK MIJ HERINNER MAA 2015 KAAIMAN 20U15

ZA 21 SINGIN’ SWINGIN’ SPRING MAA 2015 2440 BIG BAND GEEL 20U15

014 56 6 6 6 6

/

RES . D EWERF T@ GEEL . B E

/

W W W. D E W E R F T. B E

Suiker - 17

‘Het Boek der Kampen’ opnieuw uitgegeven

18 - Maart 2015

MOL – Het Boek der Kampen van Mollenaar Ludo Van Eck, pseudoniem van Ludo van Eeckhout, werd dit voorjaar in een sterk opgefriste uitgave heruitgegeven. Het is al meteen de elfde druk van wat bij zijn verschijnen in 1979 bestempeld werd als hét naslagwerk over de naziconcentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog. Van Eck was een overlever van Dachau. Hij schreef in zijn voorwoord: “Ik, een overlever, schreeuw tot u de boodschap van de overlevenden en van de doden. Ik wil dat iedereen weet, want als iemand weigert te weten, is hij nu reeds schuldig aan het kwaad dat morgen kan gebeuren.” Ludo Van Eck overleed in 1991; zijn zoon Sis Van Eeckhout zet de missie van zijn vader verder. “Het boek der Kampen was een onmogelijke opdracht voor een man alleen”, zegt hij. “Maar één ding had mijn ouwe heer echter wél: de onstuitbare wil om de komende generaties te tonen wat de nazi’s hadden aangericht. Tonen hoe en wat de kampen waren geweest en tot wat massahysterie, fanatisme en racisme konden leiden.”

Toen we in 1980, 34 jaar geleden dus, Ludo Van Eck gingen interviewen voor een stadskrant liepen we eerst de plaatselijke bibliotheek even binnen. We wilden wel eens weten wat zijn ‘Het Boek der Kampen’ -alom geprezen, maar met enige mysterieuze waas omgevenvoorstelde. Vreemd genoeg vonden we het boek niet terug in de rekken. Toen we het aan de bibliothecaris vroegen, moesten we hem vergezellen naar het magazijn van de bibliotheek. Daar stond het lijvige werk ‘veilig’ opgeborgen tussen alle andere ‘verboden boeken’, die wel inkijkbaar waren, maar niet werden uitgeleend. De reden daarvoor bezorgde ons flanellen benen. Een aantal bibliotheekbezoekers, zo beweerde de bibliothecaris, waren van hun stokje gegaan, alleen al bij het doorbladeren van het boek. Vandaag hebben we het exemplaar van de bibliotheek zelf in ons bezit. We hebben het destijds tijdens een uitverkoop kunnen aanschaffen voor 20 frank. Het is de derde druk, uitgegeven door de al lang ter ziele gegane uitgeverij Kritak. De dag voor we de zoon van Ludo Van Eck, Sis Van Eeckhout, gaan interviewen, nemen we het nog eens uit onze kast en bladeren het nog even door. Maar dat doe je met ‘Het Boek der Kampen’ niet zonder gevolgen. De ganse dag blijven beelden van bergen uitgemergelde skeletten, massaexecuties en misvormde kinderlijken door je hoofd spoken. Het boek is als standaardwerk over de concentratiekampen van naziDuitsland ook meteen het standaardwerk over alle mogelijke gruwel die mensen andere mensen kunnen aandoen. Voor het woord ‘gruwelijk’ zijn er volgens onze tekstverwerker verschillende synoniemen: afgrijselijk, monsterlijk, weerzinwekkend… Allemaal samen volstaan ze niet om te beschrijven wat ‘Het Boek der Kampen’ je in de maag splitst en op je netvlies krast. En dat was precies het opzet van Ludo Van Eck: van iedereen een kampbewoner maken. Je suis Dachau. In ons interview destijds zei hij: “Ik heb mijn boeken over de concentratiekampen niet geschreven, maar gehijgd.”

Zaal met beertjes “Als mijn vader over zijn ervaringen in Dachau vertelde, werd hij vaak niet geloofd”, zegt Sis Van Eeckhout vandaag.

“Het zal allemaal wel meegevallen zijn”, zag hij de mensen denken. Dat kwam allicht omdat je die gruwel niet met woorden kan beschrijven. Maar als je Auschwitz bezoekt, zie je daar nog de stoffelijke bewijzen liggen. Eerst kom je in een zaal vol met mensenhaar.

Niet één zaal, maar veel zalen vol haar.

Dan volgen zalen waar duizenden protheses liggen uitgestald, afgepakt door Duitsers van de kampbewoners. In de volgende zalen liggen brillen, honderdduizenden brillen … Ik ben drie keer in Auschwitz geweest. De eerste maal was ik zestien jaar en dat was een ‘peer tegen mijn kop’, maar je bent nog een snotneus. Ik ben teruggeweest toen ik 21 was en dan bekijk je het al met andere ogen. De derde maal was vijf jaar geleden. Het was allicht de laatste maal. Je bezoekt steeds dezelfde plaatsen, maar nu heb ik zelf kleinkinderen.

Dan kom je in die zaal met allemaal beren, poppetjes en knuffels. Die mochten de kinderen bijhouden tot in de gaskamers, om ze rustig te houden. Dan breekt je hart. Je ziet je eigen kleinkinderen van drie jaar aanschuiven voor de gaskamer met een beertje onder hun arm. Vijf minuten later waren ze dood.

Ik heb mijn kleinkinderen nog niet

meegenomen, maar bij leven en welzijn wil ik dat zeker eens doen. De oudste is nu negen jaar. Je moet ze goed voorbereiden. De waarheid is niet te gruwelijk voor hen. Maar voor hun zijn de kampen ook familiegeschiedenis.”

De geur van bloemkool Uit het interview met Ludo Van Eck is ons nog een andere uitspraak bijgebleven. Vreemd genoeg zijn het zinnen die zijn vrouw Myette had gezegd. “Als ik bloemkolen kook, ruik ik terug de geur van lijken en moet ik weglopen van het fornuis”. Dat zinnetje komt nog vaak opzetten als we zelf bloemkolen klaarmaken. De kampen hebben een onwaarschijnlijk hoge tol geëist van de Molse familie Van Eeckhout. Myette zat in Ravensbrück en Mauthausen, Ludo in Dachau. Beiden hebben het overleefd, maar waren geestelijk en

Rotterdam, duizenden doden.’ Er werden ook mannen en vrouwen opgepakt die vrijwel niets hadden gedaan. Staf, toen een jongen van 15 jaar, had het ongeluk thuis te zijn toen de Duitsers binnenvielen. Ze kwamen voor zijn broer, maar die was net op tijd over het muurtje kunnen klauteren om zich in de velden te verstoppen. Niet getreurd: de Duitsers namen dan maar zijn broer mee. En wat had mijn tante Marieke gedaan? Geen twee Duitsers de kop afgesneden, maar wat soep en stoofvlees gemaakt voor een ondergedoken piloot en zijn burgerkledij gefatsoeneerd.”

We roken het ook Toen de oorlog uitbrak, was Ludo Van Eck een jonge man van 18 jaar. Hij had gestudeerd aan een katholiek college en zich ingeschreven aan de universiteit

stond. Die Fransman wist in de verste verte niet waar hij terecht was gekomen. Voor hem had er evengoed ‘Scherpenheuvel’ kunnen staan.”

In ‘Zo was het in Dachau’ schrijft Ludo Van Eck het volgende over zijn aankomst: “Al van héél ver zagen we het kamp. En als we dichterbij kwamen, zagen we ze niet alleen; we roken ze. Al wisten we toen nog niet wat die walgelijke, verpestende geur betekende.”

Ik ga morgen vissen Ludo Van Eck verbleef tot 29/30 april 1945 in Dachau, tot het kamp door de Amerikanen bevrijd werd. “Vijf maanden is hij er geweest”, zegt Sis Van Eeckhout. “Dat lijkt niet lang, maar de omstandigheden in het kamp waren nooit zo slecht geweest als toen. Het was overbevolkt, er was geen ziekte die er niet heerste: tyfus, malaria, difterie… Er was geen medicament ter beschikking. Geen aspirine tegen de tandpijn. Na hun bevrijding werden ze op een vrachtwagen gezet en naar België gebracht. Je moet je dat proberen voor te stellen: dagenlang tussen levenden en half doden. Eerst werden ze naar Luik gebracht, waar werd geduwd en getrokken om een politieke gevangene mee naar huis te nemen. De mensen wilden iets terug doen. Maar onze vader wilde niet naar huis. Hij moest thuis gaan zeggen dat zijn vader dood was. Hij wilde dat alsmaar uitstellen.

Sis Van Eeckhout: “ De dag na zijn terugkeer uit Dachau zei mijn vader: ‘Ik ga morgen vissen.’

In plaats van te gaan vissen, heeft hij een jaar in zijn bed gezeten.” lichamelijk zwaar getekend. Grootvader Frans stierf op Witte Donderdag 1945 in het concentratiekamp Flossenburg. Oom Emiel is in Buchenwald gebleven en tante Marieke overleefde Bergen-Belsen niet. “Als je als kind in zo’n familie opgroeit, word je telkens als die namen tijdens gesprekken vallen, herinnerd aan die kampen”, zegt Sis. “Je vormt je dan ook een beeld van die familieleden die je nooit hebt gekend. Als ik destijds aan tante Marieke dacht, had ik het beeld van een oud grijs vrouwtje. Maar ze was maar 28 jaar toen ze stierf in Bergen-Belsen. In Bergen-Belsen was het uitroeiingsysteem heel simpel: men liet je van honger creperen. Tante Marieke is gewoon uitgehongerd.”

De Martelarenstraat De Van Eeckhouts werden door de Duitse bezetters naar de kampen gevoerd als politieke gevangenen. Ze waren actief in een verzetsbeweging en werden in maart en juni 1944 samen met nog tientallen andere Mollenaars opgepakt, verraden door een verpleegster die in hun groep was geïnfiltreerd.

De naam van de Molse straat waar de razzia’s plaatsvonden, werd na de oorlog veranderd van Veldstraat in Martelarenstraat. In 2011 werd er een herinneringsmuur opgericht met foto’s van de mannen en vrouwen die werden weggevoerd en van wie velen niet terugkwamen. “Je zult van verzetslieden niet vaak heldenverhalen horen”, zo meent Sis Van Eeckhout. “Ze pakken niet uit met hun daden. Als je in het verzet gaat, begin je ook niet met het laten ontploffen van een wagon vol met munitie. Het begint met kwajongensstreken. De eerste daad die mijn vader stelde, was het kalken van een slogan op een muur tussen de kerk en het gemeentehuis: ‘Bombardement

van Leuven om Germaanse talen te studeren. Maar merkwaardig genoeg, zegt Sis Van Eeckhout, wist hij toen al wat er zich in Duitsland afspeelde. Niet tot in de meest pijnlijke details, maar wel wat er met de joden gebeurde. Hij wist ook dat er in Dachau al in 1933 een concentratiekamp was opgericht.

Dat gruwelijk detail speelde hem later parten toen hijzelf in 1944 naar Dachau werd afgevoerd. Hij arriveerde in de ijselijke nacht van 1 op 2 december in het stationnetje. De gevangenen werden toen twee aan twee aan elkaar gekluisterd. Hij was vastgeketend aan een Fransman. Toen de deur van de wagon openging en hij het naambordje ‘Dachau’ las, wist mijn vader wat Dachau inhield en wat hem te wachten

Hij had multimiljonair kunnen zijn’ Ludo Van Eck was een merkwaardig man. Hij was, zoals men dat noemt, een ‘broodschrijver’. Hij leefde van zijn pen. Weinigen weten dat hij naast zijn concentratiekampenromans ook nog honderden andere boeken heeft geschreven. Zo was er de reeks ‘Jo Durand’: aangebrande detectiveverhaaltjes zonder literaire pretentie die in de krantenwinkels werden verkocht. “Met de Jo Durands heeft hij heel goed zijn kost verdiend”, zegt Sis Van Eeckhout. “Maar hij had multimiljonair kunnen zijn. Hij heeft er meer dan 200 geschreven. Er werden Franse en Duitse vertalingen van gemaakt en ze werden heruitgeven in pocketformaat. Dat liep als een trein. Op een bepaald moment kwamen die boekjes aan een oplage van 100.000 exemplaren per week. Er werden zelfs T-shirst en sleutelhangers van Jo Durand gemaakt”.

Ze hebben hem bijna op de trein van Luik naar Hasselt moeten zetten. In Hasselt hebben ze dan gebeld naar zijn schoonouders: ‘Uw toekomstige schoonzoon zit hier op een bankje in de zon’.

Met een auto zijn ze hem gaan ophalen.

Toen hij terugkeerde, woog hij 35 kg.

‘Morgen ga ik vissen’, zei hij. “Een jonge geneesheer kwam hem opzoeken en zei tegen zijn moeder: ‘Hij is stervende’.

In plaats van te gaan vissen, heeft hij een jaar in zijn bed gezeten.”

Hij was geen kniesoor geworden Vijftien jaar na zijn terugkeer uit Dachau begon Ludo Van Eck opnieuw te schrijven. In zijn jeugd had hij al tal van detectives en Vlaamse Filmpjes geschreven onder tientallen pseudoniemen.

Maar waarover kon hij nu anders schrijven dan over zijn herinneringen aan het kampleven. Hij schreef tientallen ‘concentratiekampenromans’ met titels als ‘De Getekenden’, ‘De Bloedstraat’ en ‘Zo was het in Dachau’. “Als ik schrijf, zit ik daar terug en ben ik doodongelukkig”, zei hij over dat schrijven. “Nee, die wonden gaan nooit toe. En die kunt ge ook niet dichten met er boeken over te schrijven. Maar ge kunt ermee leren leven. Dat heb ik geleerd.”

“Mijn vader” zegt zijn zoon Sis vandaag, “was na zijn terugkeer uit Dachau geen kniesoor geworden. Hij ging naar het voetbal, ging vissen en dronk bij tijd en wijlen een ferme pint. Maar die boeken moesten er komen.”

In de jaren zeventig begint Ludo Van Eck dan aan wat zijn ultieme boek moest worden: ‘Het Boek der Kampen’. “Zijn ambitie was hét naslagwerk samen te stellen met de geschiedenis van alle nazikampen”. zegt Sis Van Eeckhout . “Dat was een onmogelijke opgave voor één man. De kampen lagen verspreid over Europa en van vele

kampen was nauwelijks wat bekend en kamparchieven bleven vaak hermetisch gesloten. Op dat moment, zonder internet of gsm, was zo’n boek samenstellen eigenlijk totale waanzin. Wanneer je eind jaren 60 naar Warschau, Praag of Oost-Berlijn wilde telefoneren, moest je het nummer aanvragen via een centrale, om vervolgens te wachten tot men je misschien terugbelde. Vijf minuten of vijf uur later. Of soms ook helemaal niet.”

Ze dachten: een kamp is als een school Maar ‘Het Boek der Kampen’ kwam er.

Het verscheen voor het eerst in april 1979 en werd in alle kringen -ook door historici- erkend als het ultieme naslagwerk over de Duitse concentratiekampen. Het woord ‘succes’ is allicht wat onkies voor een boek over dit thema, maar het kende tien herdrukken. Dit voorjaar verscheen een sterk vernieuwde uitgave bij uitgeverij Manteau. “Er zijn een aantal historische updates gebeurd”, legt Sis Van Eeckhout uit. “Vandaag is via het internet veel meer materiaal beschikbaar. Er zijn ook archieven opengegaan; denk maar aan die van de Sovjet-Unie. En er is ook vooral ‘kleur’ ingebracht met nieuwe foto’s. Maar de basis is gebleven. Daaruit blijkt dat mijn vader destijds goed geïnformeerd was.”

Nadat ‘Het Boek der Kampen’ was verschenen, had Ludo Van Eck er een dagtaak aan om overal te lande te gaan spreken. “Hij ging op elke uitnodiging in”, zegt Sis Van Eeckhout. “Hij sprak evengoed voor de communistische jeugd als voor de katholieke arbeidersvrouwen, de ondernemers van West-Vlaanderen, de Koninklijke Militaire School of de studenten aan de universiteit van Nijmegen. Vrijwel steeds kwamen er na zo’n lezing mensen naar hem toe gestapt. ‘Jij moet onze vader gekend hebben want die heeft ook in Dachau gezeten’, kreeg hij dan vaak te horen.

De mensen informeerden naar familieleden, buren of vrienden. Veel van hen waren niet teruggekeerd en ze hoopten dat mijn vader hen zou kunnen vertellen wat er met hen gebeurd was. Ze zouden eindelijk hun lot kennen. Maar hij moest hen telkens teleurstellen. De mensen stelden zich zo’n kamp voor als een school, alsof mijn vader op hetzelfde moment naar dezelfde school was gegaan.”

De deur dichtdoen.

Ludo Van Eck stierf in 1991 op 69-jarige leeftijd. Hij had zijn zoon Sis een paar dagen daarvoor duidelijke richtlijnen over zijn begrafenis gegeven.

“Ik heb dit nog niet vaak verteld”, zegt Sis. “Mijn vader is zeer lucide gestorven. Een paar dagen voor hij stierf, zei hij over zijn begrafenis tegen me: ‘Een: niet langs de kerk. En twee: ik wil niet gecremeerd worden. Wat de Duitsers toen niet gelukt is, ga ik ze nu niet meer cadeau doen. Zet op mijn beeldje maar: ‘Lees nog maar eens een boek van mij’’. Ik heb dat niet gedaan, maar wel een fragment uit een van zijn boeken erop gezet. Maar toen was er al zijn bekommernis over ‘wat als ik weg ben, wie gaat dan verder getuigen?’ Soms kreeg mijn vader te horen: ‘Wordt het niet eens tijd dat we die deur dichtdoen?’ Hij antwoordde dan: ‘Ik had de deur van Dachau graag definitief achter mij toegedaan in 1945.

Maar ik kon dat niet. En weet je: laat die deur maar open en laat maar zoveel mogelijk mensen binnenkijken zodat ze minstens een idee krijgen van wat mensen elkaar kunnen aandoen.

Anders zouden ook de slachtoffers vergeten worden.’”

De grondig vernieuwde uitgaven van ‘Het Boek der Kampen’ is uitgegeven bij Manteau.

Sis Van Eeckhout geeft lezingen over het werk en het leven van zijn vader.

Geïnteresseerden kunnen mailen naar: pacolibre@skynet.be

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

Suiker - 19

BONJOUR EXPO Schilder Frans Van Giel in het Jakob Smitsmuseum

Zoon Jan: “Met de titel ‘schilder van de Kempen’ kon mijn vader zeker leven.”

MOL – Voor zijn voorjaarstentoonstelling brengt het Jakob Smitsmuseum een bloemlezing uit het werk van Frans Van Giel, ook steevast ‘de schilder van de Kempen’ genoemd. Suiker vroeg aan zijn zoon Jan, tevens een gewaardeerd jazzpianist, om zijn vader en zijn werk toe te lichten. “Vader was bescheiden, maar zich ook bewust van de kwaliteit van zijn werk.”

De biografie van Frans Van Giel (1892 - 1975) liegt er niet om: in zijn lange leven trok hij maar eenmaal voor een tijdje naar het buitenland, in 1962, om er in Chili zijn zoon te bezoeken .

Na die reis gaf hij lezingen over het land en bezong de schoonheid van haar nog ongerepte natuur. Voor de rest leefde en werkte hij in de streek rond Wechelderzande. Geen wonder dat hij consequent het etiket ‘schilder van de Kempen’ opgekleefd kreeg. In zijn jonge jaren was hij nog bevriend met Jakob Smits, maar van hun plannen voor een gezamenlijke tentoonstelling is nooit iets terechtgekomen. Van Giel schilderde vooral portretten -ook om den brode- maar ook veel landschappen, binnenhuizen, parabels en genrestukken. De Kempenaar is bij hem nog vaak de eenvoudige en devote man of vrouw, hard werkend en zwijgzaam.

−−Wat was je vader voor een man?

Als kunstenaar was hij geen hemelbestormer, maar was hij even zachtaardig als zijn werken doen uitschijnen?

Ik herinner me mijn vader inderdaad als een zachtaardige en sociale man, maar ook als iemand die wist wat hij wou. Hij was bescheiden, maar zich anderzijds ook sterk bewust van de kwaliteiten van zijn werk. Hij was ook kritisch voor zichzelf en zag er geen graten in om bijvoorbeeld een bijna afgewerkt doek te vernietigen of geheel te overschilderen en opnieuw te beginnen.

−−Hij heeft een bloemenwinkel gehad in Antwerpen, maar kon blijkbaar niet aarden in de stad en is dan terug naar de Kempen verhuisd. Wat vond hij hier wel dat hij niet in de stad vond?

Zijn roots lagen in Oostmalle waar zijn vader tezelfdertijd kantonnier (stratenmaker, nvdr), boer en herbergier was en zijn moeder een groot huishouden bestierde. Terwijl hij samen met mijn moeder die bloemenzaak openhield, keerde hij regelmatig terug naar de Kempen. Je trof hem vaak aan in Wechelderzande om daar op de heide schetsen te maken. Wechel oefende toen trouwens een grote aantrekkingskracht uit op verschillende generaties schilders. Ik denk aan Jozef Heymans,

20 - Maart 2015

Florent Crabbeels, Jaak Rosseels en Henri Van de Velde. Sommigen onder hen schilderden daar ook ‘en plein air’.

Men spreekt zelfs van de ‘Wechelse School’.

− Je − vader wordt tot in den treure bestempeld als de ‘schilder van de Kempen’. Kon hij leven met die stempel van ‘heimatschilder’ of vond hij dat een te beperkte omschrijving?

Met de omschrijving ‘schilder van de Kempen’ kon hij zeker leven.

Heimatschilder heeft dan weer een te negatieve bijklank. Bovendien zou dat afbreuk doen aan zijn veelzijdig talent, want hij schilderde ook mooie stillevens en prachtige, doordringende portretten. Dat neemt niet weg dat hij in de ban was van het Kempense landschap met zijn verre, diepe horizonten, zijn steeds afwisselende wolkenhemels en variërend licht.

van een Kempen die er niet meer is.

Had hij dat ook voor ogen met zijn werken of stond enkel het artistieke centraal?

Ik denk niet dat mijn vader ooit de intentie had om een document af te leveren over de Kempen. Omdat hij echter zo trefzeker het landschap en het leven in de Kempen in die tijd heeft weergegeven, zijn de werken vandaag wel documenten geworden. Maar bij hem primeerden zeker de artistieke kwaliteiten van het werk. Op dagen dat de inspiratie wegbleef, kon je dat duidelijk merken aan zijn humeur.

− Allicht − heeft hij de Kempen sterk zien veranderen. Kon hij dat aanvaarden?

Mijn vader kende als geen ander het harde labeur van de gewone Kempense mensen. De boer en boerin die samen met hun kinderen keihard moesten

−−Zijn werken ontlokken vaak gesprekken over de scheidingslijn tussen vakmanschap en kunst. Heeft hij zijn eigen stijl ontwikkeld of lag hij daar niet wakker van?

Volgens mijn bescheiden mening gaat kunst meestal gepaard met uitstekend vakmanschap. Maar dat neemt niet weg dat er een grondig onderscheid bestaat tussen beide begrippen. Over het vakmanschap van mijn vader bestaat, zo denk ik, geen twijfel, en al evenmin over zijn artistieke gaven. Ik herinner me dat ik soms mee mocht naar de heide of een boerderij waar hij dan potloodschetsen maakte. Zijn potlood bewoog heel de tijd over het papier zonder het te verlaten. Binnen de tien minuten zag je in de krabbels een landschap verschijnen vol sfeer, licht en donkerte. Van het creëren van een eigen stijl lag hij zeker niet wakker. Toch herken ik tussen veel ander werk van kunstenaars meestal onmiddellijk zijn werk, ook al heb ik het nooit eerder gezien.

−−Zijn werken worden nu ook ‘documenten’ genoemd. Ze getuigen

werken op de schrale zandgrond voor een heel karig bestaan. Hij heeft daarom zeker de groeiende welvaart en de industriële ontwikkeling verwelkomd. Maar hij zal het zeker jammer gevonden hebben dat in de euforie van die welvaart talloze mooie dorpskernen en landschappen plaats moesten ruimen voor soms verschrikkelijk lelijke gebouwen en fabrieken.

−− Hoe stond hij tegenover moderne kunst? Had hij voeling met het kunstenaarsmilieu?

Wat verstaat men onder ‘moderne kunst’? Is het abstracte kunst of non-figuratieve kunst? Ik vermoed dat het hem niets uitmaakte of een schilderij figuratief of niet figuratief was. In het geniep luisterde ik soms discussies af tussen hem en andere kunstenaars. Die gesprekken gingen voornamelijk over de compositie, de kleurenharmonie of de vloeiende lijn.

Ik herinner me dat een bezoeker eens de opmerking maakte dat hij het werk van Picasso toch maar niks vond. Mijn vader schoot in zijn kram en zei vlakaf dat hij een grote bewonderaar was van Picasso.

−−Nog een laatste vraag: toevallig stootten we op de verkoopsite Kapaza op een werk van uw vader. Is het wel een goede tendens dat kunst via verkoopsites wordt verhandeld?

Frans Van Giel in het JSM MOL – Het werk van Frans Van Giel is van 21 maart tot 3 mei te zien in het Jakob Smitsmuseum in Sluis 155a in Mol. Open van dinsdag tot en met zondag van 13 tot 17u.

Op Kapaza worden voornamelijk etsen en reproducties van hem verkocht.

Het is dus oppassen dat je geen bod doet op een zogezegd echt schilderij en dat je achteraf moet vaststellen dat je een reproductie toegestuurd krijgt. Voor de rest zie ik geen graten in het gebruik van Kapaza. Kopen en verkopen van kunst zal altijd bestaan.

En of dit nu gebeurt in een chique galerie in Knokke of via een of andere onlinewinkel heeft, zo vind ik, geen belang. Maar ik weet dat sommigen daar anders over denken.

Tekst: Stijn Janssen

Krantenkoppen

Cadavre Exquis

TURNHOUT – Van 7 maart tot 4 april exposeert Marianne Van Ravestyn een serie aquarellen in Galerij SASK in Turnhout. U kent haar wellicht nog van de tentoonstelling ‘De nonnen van ’t Graf’ in het Theobaldus Kunsthuis enkele jaren geleden.

Voor ‘Krantenkoppen’ heeft de kunstenares sprekende actualiteitsfoto’s van bekende figuren uit de pers gehaald en daarvan aquarelportretten op klein formaat gemaakt. Passeren onder anderen de revue: de huidige en de vorige paus, Bart De Wever en Obama.

Terwijl u geniet van de vaardige hand waarmee Van Ravestyn die koppen vormgeeft, zal het u opvallen dat ze hierbij geen ‘Tuymanske’ doet. Bij elk werk wordt namelijk keurig naar de bron (fotograaf, krant, tijdschrift, datum van publicatie) verwezen. En zo hoort het ook.

De meeste ‘Krantenkoppen’ van Van Ravestyn hebben vroeger al in Lier en Antwerpen gehangen. In Turnhout is de tentoonstelling uitgebreid met een reeks van vijftien met de pen getekende ‘sportpoppenhoofdjes’.

Praktische info Galerij SASK ligt in de Gemeentestraat 5 in Turnhout. Openingsuren: maandag van 13.30 tot 16.30u, dinsdag, woensdag en vrijdag van 13.30 tot 16.30u en zaterdag van 9 tot 12 en van 14 tot 17u.

HEIST-OP-DEN-BERG – Een ‘Cadavre exquis’ is een gedicht dat door meerdere dichters wordt geschreven, zonder dat zij op de hoogte zijn van de delen die door de anderen worden geschreven. Het kunstenaarscollectief ‘Like’ werkt op een gelijkaardige wijze en laat de werken van Ronny Broeckx, Colette Cleeren, Filip Schrooyen en Marie Verdurmen in dialoog gaan met mekaar om tot een boeiend resultaat te komen: het geheel is meer dan de som der delen.

De tentoonstelling loopt nog tot zondag 15 maart, in de expozaal van cc Zwaneberg. Te bezoeken op maandag, dinsdag en vrijdag van 9 tot 17u, woensdag van 9 tot 20u, donderdag van 13 tot 17u, zaterdag van 10 tot 17u en zondag van 14 tot 17u.

Vermeulen, Menll en Gras in galerie DE CHÊNE MERKSPLAS – In galerie DE CHÊNE, Steenweg op Turnhout 171 in Merksplas, kan je nog tot 22 maart een boeiende tentoonstelling bezoeken van drie hedendaagse kunstenaars. Vooreerst is er werk van Johan Vermeulen die met zijn lyrisch abstracte vormen vooral tracht te imponeren door zijn onuitputtelijke zoektocht naar kleur en compositie. Serge Menll van zijn kant werkte geruime tijd enkel met de pen, maar kleurt nu ook tekeningen in met aquarelverf en gouache, wat een zeer verrassend effect oplevert. Rudolf R. Gras ten slotte tekent het liefst figuratief en zoekt hoofdzakelijk naar sfeer en kleur.

Omdat zijn werk zo uniek is, heeft hij inmiddels een groot aantal exposities op zijn naam staan.

Een Eindhovense connectie in Tarmac

Isabel Corthier: ‘Encounters in South Sudan’

Maurice Brams en Marc Janssens

MEERHOUT – Schilder Wiel Wiersma woont en werkt in het Nederlandse Eindhoven en nodigt voor deze tentoonstelling een aantal van zijn vriendenkunstenaars -de Eindhovense connectie- uit om het Meerhoutse kunstenlabo Tarmac over te nemen. Wiel Wiersma noemt zijn schilderen ‘boetseren met verf’. Zijn beelden worden gekneed en opgebouwd uit levende verf. Sjoerd van Lankveld toont een serie objecten geïnspireerd door plastic verpakkingsmateriaal, blisters genaamd. Het resultaat is een fascinerende transformatie van een wegwerpartikel naar een uniek beeld. Luk Sponselee is ‘experimenteel filmregisseur’ en cameraman en presenteert zijn kortfilm in Tarmac.

Maggy van Zon zorgt met haar Blauwe Hond voor een opvallende projectie tegen de gevel van Tarmac.

Een Eindhovense connectie in Tarmac, Pastoor Van Haechtplein 9, Meerhout, vanaf 14 maart tot en met zondag 29 maart, enkel op zaterdag en zondag tussen 14 en 19u. Gratis. Info: www. tar-mac.be

HEIST-OP-DEN-BERG – Van 6 tot 31 maart stelt freelancefotografe Isabel Corthier haar reeks ‘Encounters in South Sudan’ tentoon in de traphal van cc Zwaneberg. Ze nam de foto’s toen ze er samen met haar man werkte aan een logistiek hospitaal. Ze fotografeerde het Dinka-volk tijdens zijn dagelijkse bezigheden. De foto’s tonen de honger, de droogte, het bijgeloof en het schrijnende gebrek aan gezondheidszorg en scholen in een land dat in 2011 onafhankelijk verwierf, maar nog altijd in oorlog is.

HERENTALS, OUD-TURNHOUT – ’t Hofke van Chantraine in Oud-Turnhout en kasteel Le Paige in Herentals zijn soulmates. Ze organiseren beide tijdelijke tentoonstellingen en vormen het decor voor kleinschalige culturele iniatieven. Gesteund door cc ’t Schaliken in Herentals zetten ze een uitwisselingsproject op poten dat een jaarlijks terugkerend karakter zal krijgen. OudTurnhout vaardigt een kunstenaar af naar Le Paige en Herentals stuurt er eentje naar ’t Hofke van Chantraine.

Maurice Brams is afkomstig van OudTurnhout. Hij stelt van 21 maart tot 12 april zijn werken tentoon in Le Paige in Herentals, op vrijdag, zaterdag en zondag van 14 tot 17u. Brams beeldhouwt al veertig jaar. De vakman houdt van essentie: hij slijpt, kapt en schuurt alles weg wat overbodig is probeert alleen de vormen over te houden die hij in zijn hoofd heeft. Hij werkt zonder vooraf veel te schetsen en te meten. Dat geeft zijn werken een spontaan en natuurlijk karakter. Hij werkt met brons, marmer, arduin, plexiglas, hout of albast.

Zijn werk was eerder te zien in tientallen tentoonstellingen in binnen- en buitenland.

Cultuurcentrum ’t Schaliken laat Marc Janssens uit Meerhout tentoonstellen in ’t Hofke van Chantraine in OudTurnhout. Janssens verwerkt materialen uit hout, latex of polyester die hij gevonden of gerecycleerd heeft in zijn keramieken beelden. Ook deze tentoonstelling, die de naam ‘Rice Zhou – Chinese boys’ draagt, loopt van 21 maart tot 12 april en is te bezichtigen op vrijdag, zaterdag en zondag van 14 tot 17u.

De toegang tot beide expo’s is gratis.

Als kwekelingen in een school van harde klappen HEIST-OP-DEN-BERG – Ken Verhoeven, Denie Put, Bauke Noppen, Vedran Kopljar en Pieter De Clercq zijn vijf kinderen, beeldend kunstenaars, die zopas afgestudeerd zijn aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Van 21 maart tot 12 april tonen zij hun werk in de exporuimte van cc Zwaneberg.

Artist Talks in Frans Masereel Centrum KASTERLEE – Onder de titel ‘Artist Talks’ nodigt het Frans Masereel Centrum (FMC) in Kasterlee kunstenaars en onderzoekers uit die vernieuwend bezig zijn met printmedia.

Op 4 maart verklaart onderzoeker Frank Maes waarom Marcel Broodthaers als een ‘poëtisch materialist’ bestempeld kan worden.

Op 11 maart verduidelijkt kunstenares Katja Mater haar vaak hybride werken die balanceren tussen de fotografie en andere media zoals tekenen, schilderen, performance, film en installatie.

Op 18 maart geeft Manor Grunewald een preview op zijn nieuwe tentoonstelling die op 29 maart opent in FMC. Hij is een schilder die prints als strips, recepten en stukjes papier manipuleert, transformeert en combineert met beelden uit zijn eigen archief.

Artist Talks in FMC in Kasterlee, telkens om 19u30, gratis. Voorafgaande reservering verplicht via sarah.lauwers@cjsm.vlaanderen. be of 014/852252. Meer info: www. fransmasereel­centrum.be

Suiker - 21

BONJOUR EXPO Vierde ‘Print Art Fair’ In Frans Masereel Centrum KASTERLEE – In het Frans Masereel Centrum (FMC) in Kasterlee kan je op zondag 29 maart terecht voor de vierde Print Art Fair 2015. Deze beurs is een must voor iedereen die op de hoogte wil blijven van de nieuwste ontwikkelingen in de grafische kunst, en dit op een internationaal niveau.

De Print Art Fair is op de eerste plaats een beurs waarop meer dan dertig grafisch kunstenaars, designers, self publishing artists en uitgevers nieuw werk tonen en/of verkopen. De volledige lijst van deelnemers vind je terug op www.fransmasereelcentrum.be. Tekenend voor de brede kijk van het FMC op de grafische kunst is dat er ruimte gegeven wordt aan disciplines die voor buitenstaanders een verrassende link leggen met de traditionele ‘drukkunst’. Een greep uit het aanbod:

• Opening tentoonstelling Manor Grunewald & Dirk Elst. Grunewald selecteerde beelden uit oude kookboeken en blies ze op tot ‘lookalikes’ van ingewanden. Dirk Elst schreef een filmscript als visueel én auditief onderdeel. Deze expo loopt nog tot 15 mei 2015. Nieuw: vanaf april is FMC ook elk laatste weekend van de maand open voor het publiek.

• Publicatie residenten 2014: Editie MOREpublishers. MOREpublishers daagde de kunstenaars uit om nieuw werk te maken met de oude houtsnedetechniek, maar dan wel de hedendaagse versie: de gelasercutte houtsnede.

• Essay: Ronald Van De Sompel & Elke Couchez: een essay over ‘Print in de openbare ruimte’ als startschot van een nieuwe reeks FMC-uitgaves rond printmedia.

• Editie & performance – Gert Verhoeven: tijdens de voorstelling van de nieuwe editie ‘Terapija’, een woordcollage uit verschillende talen voor ‘therapie’, schenkt Gert Verhoeven cocktails uit, begeleid door de muziek van Yma Sumac.

• No Choice Tattoos: Dennis Tyfus brengt ‘no choice tattoos’ aan. Je kan kiezen wáár op je lichaam, maar niet wát hij er op zal zetten.

Een verrassing dus. (+18 jaar!)

• Lodewijk Heylen: in navolging van zijn onderzoek naar slipsporen op de snelweg zeefdrukt Lodewijk Heylen de sporen op het terrein van FMC live af.

• Afsluitend concert: van 18 tot 19u Verder nog interviews met de deelnemende kunstenaars en muziek door dj’s . Voor drank en eten zorgt het duurzame collectief Skybox en de Kastelse Biervereniging.

Print Art Fair in het Frans Masereel Centrum, Masereeldijk 5, Kasterlee, op zondag 29 maart van 13 tot 19u. Toegang is gratis. Meer info op www.fransmasereelcentrum.be

22 - Maart 2015

Modeontwerpster toont gezeefdrukte zomercollectie op Print Art Fair

Carolin Lerch “Het is niet mijn opzet om kunst te integreren in mode.”

KASTERLEE, ANTWERPEN – Carolin Lerch, de Oostenrijkse modeontwerpster die al jaren Antwerpen als uitvalsbasis heeft, is een van de meer dan dertig kunstenaars die deelnemen aan de Print Art Fair op 29 maart in het Frans Masereel Centrum in Kasterlee. Carolin Lerch ontwerpt haar zeefdrukprints in het drukatelier van het Masereelcentrum en integreert ze in haar exclusieve ontwerpen, die met het label ‘pelican avenue’ over heel de wereld worden verkocht. “Voor mij zijn grafische kunst en mode als vanzelfsprekend met elkaar verweven “, zegt ze.

Carolin Lerch is een bewijs van de grote internationale faam van de Antwerpse modeacademie. Geboren en opgegroeid in Oostenrijk kwam ze in 1995 speciaal naar Antwerpen om er te studeren aan de ‘modeafdeling’ van de Koninklijke Academie.

Lerch is er blijven hangen en woont en werkt vandaag nog steeds in Antwerpen. Intussen gaf ze een tijd zelf les aan The School of the Art Institute in Chicago. In 2004 startte Lerch met haar eigen modelabel ‘pelican avenue’.

“Mijn betrachting is om via dit label de conventionele codes van mode te bevragen”, zegt ze. Maar eerst: wat doet een modeontwerpster op een grafische beurs? Voor een buitenstaander is dat niet vanzelfsprekend.

“Voor mij zijn de verbanden tussen grafisch ontwerpen en het creëren van mode vanzelfsprekend”, antwoordt ze.

“Het zijn twee mediums die bij het ontwerpen van textiel vaak gecombineerd worden. Ik werk kleinschalig en ben daarom genoodzaakt om met een beperkt aantal ontwerpen een sterke identiteit te creëren en over te brengen. Juist door mijn eigen stoffen te maken, met bijvoorbeeld handgezeefdrukte prints, kan ik in mijn ontwerpen een grote eigenheid steken.”

−Wat − breng je op de Print Art Fair zelf?

Ik presenteer er ontwerpen uit mijn zomercollectie van 2015. Die collectie heeft als titel ‘we are former’. Ik heb me ervoor laten inspireren door de techniek van het handzeefdrukken. Voordien werkte ik veelal met digitaal gedrukte prints. Maar geleidelijk aan raakte ik steeds meer geïnteresseerd in de manuele uitvoering en de mogelijkheden van het drukken van prints. De collectie ‘we are former’ bestaat dan ook grotendeels uit stukken waarbij handgezeefdrukte prints op stof zijn gedrukt.

−Die − prints drukte je in het atelier van het Frans Masereel Centrum.

Kies je om een bepaalde reden voor dit grafisch centrum?

Het Frans Masereel Centrum biedt me de gelegenheid om in alle vrijheid te experimenteren. Vrijheid en experiment zijn twee aspecten die enorm belangrijk zijn voor mij en mijn werk.

Juist omdat ik hier de ruimte krijg om te experimenteren met de zeefdruktechniek kom ik tot mijn ontwerpen.

−We − lazen in een eerder interview dat je een tijd lang geen aansluiting meer vond met de modewereld. Je bent dan kunst gaan studeren. Is het dankzij deze integratie van kunst in de mode dat je terug de draad hebt opgenomen?

Het is niet mijn opzet om kunst te integreren in mode. Ik wil vooral dicht bij mezelf blijven en mijn persoonlijke weg zoeken en volgen. Ik beschouw mezelf dan ook in de eerste plaats als een vormgever. Ik heb een tijd inderdaad veel vragen gesteld en getwijfeld over de modewereld, maar gaandeweg heb ik mijn eigen manier en aanpak gevonden waar ik achter sta, zonder dat ik met alles in de modewereld zo maar mee moet doen.

−Je − zet je af tegen trends en hypes in de mode. Waar vind je dan je inspiratie voor je collecties of prints?

Mijn werk wordt geïnspireerd en vloeit voort uit de materialen die ik gebruik.

Zodra ik een stof zie en voel die mij aanspreekt, begint alles bij mij te rollen en zie ik de mogelijkheden voor verschillende ontwerpen. Hetzelfde creatieve proces komt op gang als ik geïnteresseerd geraak in een bepaalde

techniek. Het zeefdrukken is daar een goed voorbeeld van. Door die druktechniek onder de knie te krijgen -door er geleidelijk aan de mogelijkheden, maar zeker ook de limieten van te ondervinden- kom ik tot mijn uiteindelijke ontwerpen. Bij mij is elke collectie ook een reactie op de vorige. Een volgende collectie kan een verdere verdieping van een techniek, concept of idee zijn of het kan die juist bevragen.

−Je − let erop dat je kledij draagbaar blijft. Staan functionaliteit en artistieke vrijheid elkaar niet in de weg?

Nee, juist integendeel. Wat mij betreft versterken de beperkingen vaak het creatieve proces. De limieten van een techniek leiden mij tot een ontwerp.

Functionaliteit is in mijn ogen ook gewoon maar een restrictie.

−Maakt − het gebruik van prints je kledij niet erg exclusief, lees: niet geschikt voor grote producties en dus duur?

Mijn ontwerpen zijn inderdaad exclusief. Mijn streven is dan ook niet per se om grote producties te vervaardigen.

De hoge prijzen wens ik zelf ook niet.

Maar die zijn helaas het resultaat van het verdwijnen van lokale productiemogelijkheden. Hierdoor word ik bijna gedwongen om mijn ontwerpen zelf te produceren. Om te vermijden dat mijn kleding totaal onbetaalbaar zouden worden, is het bij elke collectie veel afwegen, vergelijken en voornamelijk keuzes maken.

−Je − collecties presenteer je met eigen video-installaties en performances. Kan je een voorbeeld geven van zo een totaal concept?

‘We are former’ is daar een goed en recent voorbeeld van. Tijdens het ontwerpproces van deze collectie ontstonden tegelijkertijd ook de ideeën voor een presentatie ervan. Zoals een techniek mijn ontwerp beïnvloedt, heeft het ontwerp ook invloed op de presentatievorm, maar zeker ook omgekeerd. Bij mijn scheppingsproces hebben alle aspecten invloed op elkaar, en dat op elk denkbaar moment. Voor enkele stukken van de vorige collectie hebben we verschillende buizenconstructies gecreëerd. Met een stopmotion proces konden we de buizenstructuur 360 graden laten ronddraaien en zo het ontwerp van alle kanten tonen. In deze collectie zocht ik naar een bepaalde puurheid. Bij deze presentatie moest de focus liggen op het ontwerp en niet op een gecreëerde en overheersende sfeer. Mijn presentaties creëer ik meestal samen met multimediakunstenaar Michiel Helbig, met wie ik ‘pelican video’ vorm.

−Waar − kunnen mensen je kledij kopen? Heb je een eigen winkel?

Ik toon mijn werk regelmatig in een expositievorm tijdens de Paris Fashion Week. Daarnaast worden de collecties ook in een aantal winkels over de hele wereld verkocht.

Tekst: Stijn Janssen

Joris Hermans TURNHOUT – Joris Hermans is de tweede ‘gang-maker’ in cultuurhuis de Warande. ‘Gang-makers’ is een reeks kleine tentoonstellingen in de gang tussen zone Schouwburg en zone Kuub.

Veelbelovende kunstenaars uit de regio kunnen er tentoonstellen. Fotograaf Joris Hermans uit Mol is zo iemand. Hij zoekt vaak verre oorden op om fotoreportages te maken. In de Warande presenteert hij zijn nieuwe reeks ‘Behind the Redwood Curtains’. Redwood Curtain is een regio ten noordwesten van Californië. De streek dankt haar naam aan het feit dat ze afgesneden lijkt van de rest van de wereld. Er is nauwelijks bebouwing, er zijn geen grote steden, er is weinig cultuur en het gebied is moeilijk bereikbaar.

De expo loopt tot zondag 12 april en is gratis toegankelijk.

De andere verbeeld TURNHOUT – In het Begijnhofmuseum en de Begijnhofkerk van Turnhout loopt nog tot 5 april de tentoonstelling ‘De andere verbeeld / Verbeeld gevaar’.

In de kerk kan je op zes billboards zien hoe in de religieuze kunst in de periode 1450-1750 andere religies en culturen zijn uitgebeeld. Kunstenaars gingen de stereotypen en de overdrijvingen niet uit de weg. Joden werden afgebeeld als geldwolven die blind zijn voor het ware geloof, zwarten als atletische beulen, Turken (moslims) als wrede barbaren, ketters als onnozele onwetenden, protestanten als hulpeloze losers en katholieken als een stel mafkezen die de soberheid van Jezus prijzen, maar tegelijkertijd naar de pijpen dansen van een schatrijke paus. Veel ruimte voor nuance en verdieping was er niet.

De tentoonstelling in de Begijnhofkerk werd bedacht en in mekaar gestoken door ORBIT, een organisatie die o.a. de dialoog wil bevorderen tussen mensen met verschillende culturele en religieuze achtergronden. TRAM 41, Het Turnhoutse museumcollectief, voegt er nog een eigen tentoonstelling aan toe in het Begijnhofmuseum. Daar worden geen billboards, maar authentieke werken getoond, die afkomstig zijn uit Turnhout zelf. Het bezoek aan beide tentoonstellingen start in het museum.

De kerk is immers niet altijd open, maar wordt geopend als je je in het museum aanmeldt. Het museum is open van dinsdag tot en met zaterdag van 14 tot 17u en op zondag van 11 tot 17u.

De toegang tot beide tentoonstellingen is gratis.

Marc Bogaerts in de Lakenhal

Kunstkring Halen: ‘In beweging’

HERENTALS – Marc Bogaerts maakt al sinds mensenheugenis kunst, maar zijn intrigerende olieverfschilderijen maakt hij pas sinds 2000. Intrigerend omdat hij heel abstraherend werkt, terwijl je er als toeschouwer toch geen moeite mee hebt om op sommige van zijn doeken een mistige weide, een rustig wateroppervlak, een dreigende lucht of een menselijke figuur te ontwaren. Bogaerts geeft wat aanzetten en laat de interpretatie verder aan de kijker. Goed kijken is evenwel de boodschap: soms zijn de ingrepen van de schilder zo miniem dat het canvas zijn geheimen ternauwernood prijsgeeft.

Bogaerts zit duidelijk in zijn ‘vlakke’ periode. De verf wordt met breed penseel en tampon uiterst glad over het doek uitgesmeerd. De kleuren die hij kiest, zijn doorgaans pastelzacht, soms ietwat vaal en ondefinieerbaar. Zijn groen is niet groen, zijn blauw… juist.

De compositie varieert van spontaan en intuïtief tot heel rechtlijnig en rationeel, soms zelfs in een en hetzelfde werk.

Wie de tentoonstelling van Bogaerts anderhalf jaar geleden bij Würth zag, moet nu naar Herentals. ‘Randverschijningen 2014-2015’ telt een veertigtal uitsluitend recente doeken van heel verschillend formaat. Ze komen tegen de witte muren van het oude gebouw bijzonder goed tot hun recht.

Praktische info: Randverschijnselen 2014-2015, olieverfschilderijen van Marc Bogaerts, is te zien in de Lakenhal in Herentals. De vernissage vindt plaats op donderdag 12 maart om 20u. De expo loopt van 14 maart tot 5 april. Je kan er elke vrijdag, zaterdag en zondag terecht van 14 tot 17u.

HERSELT – In De Mixx, Asbroek 1 in Herselt, vindt van 7 tot 29 maart de groepstentoonstelling plaats van Kunstkring Halen. Er is werk te zien van Christiane Beckers, Rob Claes, Hilda Corthouts, Jeannine Creten, Roger Dekeyser, Erna Desiron, Liliane Dupont, Julien Lekens, Lutgard Mentens, Yvonne Mentens, Renilde Moens, Jacqueline Nouwen, Marleen Piron, Grety Renders, Jacqueline Schraepen, Gusta Severeyns, Ketty Swennen, Yvan Thijs, Mieke Tops, Liliane Vanholst en Laurette Vanwinckelen.

De kunstenaars zijn aanwezig op zaterdag en zondag van 14 tot 17u. De expo is ook geopend op weekdagen van 9 tot 21u.

Een vrouw, een stem RAVELS – Van maandag 2 tot en met zaterdag 14 maart loopt in gc de Wouwer in Ravels de expo ‘Een vrouw, een stem’. In dertig kleurrijke panelen schetst de tentoonstelling de lange weg die vrouwen sinds 1789 tot 1948 hebben afgelegd om hun politieke rechten te krijgen. Wat deden de vrouwen toen ze nog geen stemrecht hadden? Op welke manieren lieten ze zich op maatschappelijk vlak toch gelden? Konden ze links of rechts toch een stempel drukken? Deze expo probeert die vragen te beantwoorden.

Kunst en stortplaatsen

Johan Strumane

HERENTALS – Nog tot 1 april kan je in Art Center Hugo Voeten in Herentals de opmerkelijke tentoonstelling ‘Earth Works – Ecuador & Colombia’ van de Antwerpse kunstenares Inge Cornil gaan bekijken. In de zomer van 2013 en 2014 bezocht Inge Cornil stortplaatsen in Colombia en Ecuador. De kunstenares fotografeerde er de aantasting van de aarde, in het bijzonder de insijpeling van de vloeibare afvalstoffen in de bodem. Met die foto’s als inspiratie ging ze aan de slag in haar atelier Ze mengde natuurlijke pigmenten met water, bracht dit aan op doek en liet, door overvloedig gebruik van water, de lagen in elkaar overlopen.

Net zoals de aardlagen telkens opnieuw vervuild worden door het afval, waardoor littekens ontstaan. In deze expo toont Cornil een dertigtal van haar zogenaamde ‘contaminatieschilderijen’.

Het zijn overwegend werken op groot formaat.

Inge Cornil, Earth Works – Ecuador & Colombia, tot 1/4/2015, maandag tot zaterdag van 13.30 tot 17u. Toegang: 5 euro, Art Center Hugo Voeten, Vennen 23 in Herentals

MOL – Johan Strumane is een schilder die er een bijzondere manier van werken op nahoudt. Hij vertrekt bij de dagelijkse realiteit. Die wordt volgens hem het best benaderd via het medium film. Dagelijks flitsen duizenden beelden ons voorbij. Een film is niet meer dan een eindeloze verzameling foto’s.

Uit een film selecteert Strumane één foto, een zogenaamde ‘filmstill’. En die vormt dan weer het uitgangspunt van het schilderij dat hij ervan maakt. Hij probeert zo exact mogelijk weer te geven wat er op de foto staat. Elementen toevoegen of weglaten heeft weinig zijn.

De foto is immers sowieso al uit zijn context -de film- gerukt en is op zich al een abstractie van de werkelijkheid.

Nog tot en met zondag 15 maart in cc ’t Getouw.

Tom Wyns: ‘Kustiek’ HEIST-OP-DEN-BERG – Tom Wyns is een fotograaf die niet per se op zoek wil gaan naar mooie foto’s, maar naar beelden die interessant zijn om naar te kijken. Hij probeert te laten zien wat de meeste anderen niet zien. In die zin leunt zijn werk dicht aan bij de documentairefotografie. Hij maakt immers realistische beelden en probeert daarmee mensen attent te maken op een wereld die anders aan hen voorbij zou gaan.

In de reeks ‘Kustiek’ staat de zee centraal. Iedereen heeft herinneringen aan de zee; iedereen kan er mijmeren, tot rust komen of andere mensen ontmoeten. De kust is een magische plek waar je nooit op uitgekeken geraakt.

Tot dinsdag 3 maart, cc Zwaneberg.

Gratis.

Suiker - 23

KORT STIJN JANSSEN

Beste Guy Mortier, Eerlijk gezegd: we hadden u al eerder willen schrijven; zo’n halfjaar geleden om precies te zijn. Toen waren we niet een klein beetje ongerust geworden over u. Het leek wel of u van de aardbodem verdwenen was.

U verscheen niet meer in talkshows, leverde geen bijdragen meer aan tv- of radioprogramma’s of werd door geen krant of tijdschrift meer gevraagd voor een interview. Wat ons nog het meest verontrustte, was dat uw naam plots geschrapt was uit het colofon van Humo. Nochtans stond u -na uw afscheid als hoofdredacteurnog jarenlang als ‘creatief adviseur’ vermeld. Wat was dat trouwens voor een beestje: creatief adviseur? We dachten daarbij altijd aan Jozef H., een man met vijftig jaren dienst op de ‘dienst bevolking’, maar die tegen beter weten in na zijn verplicht pensioen nog dagelijks op het bureau verscheen om aan zijn opvolger de overlijdens in het dorp te melden die hij had afgelezen van de doodsbrieven aan de vitrine van de begrafenisondernemers. Het was ook gedaan met Guy Mortier, dachten we. Hij is op alle vlakken uitgerangeerd. Met dat idee konden we ons nauwelijks verzoenen. Want een wereld zonder Guy Mortier betekende dat er enkel de twee -ondertussen over datum- Misses België overschieten om trots te zijn op ons dorp. ‘Er is geen klasse meer; we zijn dit leven moe’, zong Raymond.

Waarom u ons zo genegen bent, heeft niet alleen te maken met het feit dat Humo al veertig jaar ons lijfblad is. Of met de herinneringen aan de zondagmiddagen dat we ons de hik lachten met ‘De Taalstrijd’. Of met uw bijdragen aan ‘Alles kan beter’ waardoor we ons ermee konden verzoenen dat we de zaterdagavonden voor tv zaten en niet meer in de kroegen. Neen, onze genegenheid voor u in het bijzonder heeft vooral te maken met het feit dat u afkomstig bent uit ons dorp M. Dat gaf ons de moed om elke dag voorbij het lelijkste marktplein van de wereld -met uitzondering van dat van Grozny- te moeten wandelen. Sterker nog: u bent onze buurman geweest. In uw jeugd hebt u op nog geen honderd meter afstand van ons gewoond. Wij woonden op de ‘boulevard’, zoals ze hier in het dorp elke straat met wat bomen erlangs noemen. U woonde amper de hoek om, vlak bij de plaats waar nu onze favoriete koffiebar Zebra is gevestigd.

Het huis is blijkbaar afgebroken.

Zonder twijfel zijn we elkaar ooit wel eens gepasseerd in deze buurt,

24 - Maart 2015

maar er was te veel leeftijdsverschil tussen ons beiden om gezamenlijke jeugdherinnering te hebben. Op het moment dat wij geboren werden, was u al een slungel van zestien, allicht nog zonder snor. We hebben trouwens nog meer gemeen. Onze beide vaders werkten op ’t ‘Gesticht’, zoals ze hier de beruchte jeugdinstelling voor jonge boefjes noemen. Ook tussen de muren van die instellingen moeten we elkaar ooit wel eens ontmoet hebben. Op een van die kerstavonden bijvoorbeeld, waarop de familie van het personeel werd uitgenodigd en waarop we chocomelk met boterhammen met kaas en hesp aten. We mochten dan de cellen bezoeken waar de houtwerkjes, die in het atelier werden gemaakt (kraanvogels!) tentoongesteld werden.

Marc Dex kwam er ook optreden voor de jongens! Een evenement dat we nu dezelfde allure aanmeten als het optreden van Johnny Cash in de gevangenis van San Quentin. Ik heb het onlangs nagevraagd bij mijn vader, maar hij heeft uw vader nooit gekend.

Spijtig.

Toch hebben we mekaar ooit een keer lijfelijk ontmoet in ons dorp. We schreven toen voor een dagblad en deden zo een typisch interview waarbij een bekende Kempenaar werd gevraagd om nog eens naar zijn geboortedorp terug te keren en er voor de lezers zeemzoeterige herinneringen op te halen. We hadden lang getwijfeld om u hiervoor te vragen. We vreesden dat u aan dergelijke zaken uw -ongetwijfeld zeer kostbare- tijd niet zou verspillen.

In onze gedachten was een man van uw kaliber dit alledaagse dorp ontgroeid.

Maar tot onze verrassing ging u er bij onze eerste vraag al gretig op in.

We hebben toen een lange wandeling gemaakt langs alle plaatsen die u zich nog herinnerde en die u zelfs dierbaar bleken te zijn. Wat me het meest is bijgebleven, is dat we op een bepaald moment begroet werden door een wat oudere vrouw. U kende warempel haar naam nog! Het was mevrouw Maes.

“Al haar kinderen hebben ros haar”, fluisterde u toen ze veilig de hoek om was. Dat krantenartikel ligt nu voor ons. Voor het artikel gepubliceerd werd, wilde u het toch nog eens nakijken en dat bezorgde ons een faalangst van hier tot aan de Cogels Osylei in Antwerpen, waar u woont. In onze verbeelding zagen we u daar in uw lederen canapé streng zitten te verbeteren met een cape van Elvis rond uw lijf gedrapeerd. We kenden uw reputatie als kommaneuker en vreesden dat het stuk vol met rode

aantekeningen zou terugkomen. Dat was ook het geval. U excuseerde u daarvoor, maar we vonden het ronduit fantastisch. Dat we het in ons leven mochten meemaken dat een stuk van ons werd nagelezen en gecorrigeerd door Guy Mortier: het was alsof je in de ring mocht treden -en je bewusteloos laten slaan!- door Cassius Clay.

Later hebben we u nog eens gebeld toen we een stuk maakten over Mark Mijlemans, de Humo-journalist uit O. die veel te vroeg aan kanker stierf, en aan het verdriet dat de dood van zijn vrouw hem bezorgde. Mijlemans was de reden waarom we elke dinsdag voor dag en dauw bij de krantenwinkel stonden om Humo te kopen. Voor hem gold hetzelfde als voor u: we hielden van Mijlemans evenzeer omwille van zijn stukjes als omwille van het feit dat hij schreef over het lamme dorp O, hier maar twintig minuten rijden vandaan.

Toen we u om een reactie vroegen, zat u in uw wagen. Doorheen het geraas hoorden we uw stem breken.

Maar goed: we zijn opgelucht dat u nog wel tot de levenden behoort. U was zelfs de voorbije maanden weer erg aanwezig op tv en radio. Ze hebben u zelfs opnieuw gevraagd om de hondsbrutale spotjes in te spreken voor Humo! We zijn er welhaast zeker van dat u deze comeback te danken hebt aan de kerel die nu op uw stoel zit bij Humo. Ook hij is afkomstig van een dorp dat op amper een kwartier rijden hiervandaan ligt. Humo lijkt blijkbaar maar goed te marcheren als de soldaten uit uw en onze streek komen. We lazen dat u er alvast rotsvast van overtuigd bent dat met deze nieuwe man het ontij zou keren. Of zoals u zelfs meermaals per week verkondigt: ‘het mirakel van Humo gaat geschieden’.

U weet net als wij dat veel mirakels plaatsvinden in dorpen en niet in grote steden. In oorden als MeerselDreef of Kruiskenberg. Ook hier in M. hebben we een grot die gerust met die van Lourdes kan wedijveren. Er is nog geen mirakel geschied; dat hebben we dus nog te goed. Gaat u er eens langs en God weet verschijnt Mark M. dan terug. Of Elvis P. Toch alweer twee lezers erbij.

Uw erg genegen, Stijn Janssen PS: Er is een reden waarom we u in deze brief consequent met ‘u’ aanspreken. Als er één regel uit Humo ons is bijgebleven, dan is het wel deze: ‘En u?

Retrodag en (un)lucky Friday in De Kringwinkel

Dun Velleke: kunst met een sociale missie

ZUIDERKEMPEN – De Kringwinkels houden op zaterdag 15 maart een ‘retrodag’. Dan vind je er een breed gamma meubels, verlichting, elpees, kleding… allemaal in retrostijl.

Hou je van een gokje? Dan moet je de dag voordien al eens binnenspringen bij De Kringwinkel. Op vrijdag 13 maart wordt er immers een (un)lucky Friday gehouden. Gooi met twee dobbelstenen, tel de gegooide ogen bij mekaar en je weet meteen op hoeveel procent korting je jezelf hebt getrakteerd. De goede hoofdrekenaar heeft al uitgeteld dat kortingen van 2 tot 12% mogelijk zijn.

TURNHOUT – Theaterwerkplaats Het Gevolg zorgt voor extra dynamiek in Turnhout. Met de regelmaat van een klok worden er -naast de corebusiness die het theater natuurlijk is- voordrachten, lezingen en concerten gegeven. Kunstcollectieven en dichtersgezelschappen worden er uitgenodigd, buurtbewoners worden betrokken en sociale verenigingen worden aangemoedigd om de drempelvrees te overwinnen. Het Gevolg staat open voor alle goede ideeën, uit welke hoek die ook komen.

Artistiek leider van Het Gevolg, Stefan Perceval, heeft de deuren van zijn theaterwerkplaats opengesmeten en daar is recent alweer een nieuw samenwerkingsverband uit ontstaan. Het Gevolg en ’t ANtWOORD -een vereniging waar armen het woord nemen- zitten sinds november elke vrijdagavond samen. De bedoeling is dat muren gesloopt worden en dat ook (kans)armen toegang krijgen tot ‘kunst’, in welke vorm dan ook.

Het project kreeg de naam ‘Dun velleke’ mee. Het laat schrijvers, denkers, durvers en doeners van ’t ANtWOORD aan het woord. De deelnemers komen er in contact met kunst, theater, verbeelding. Ze maken kennis met de kracht van woord en beeld, en langzaam maar zeker winnen ze aan zelfvertrouwen en zelfrespect en bouwen ze sociale én artistieke talenten op.

Op 14 maart om 20u en op 15 maart om 15u zijn er toonmomenten van ’t ANtWOORD in Het Gevolg, Otterstraat 31 in Turnhout. De toegangsprijs bedraagt 1 euro. Reserveren kan via reservatie@ hetgevolg.be of tommy.martens@tantwoord.be.

Internationale vrouwendag HERSELT – Herselt staat stil bij de ‘Internationale vrouwendag’ op 7 maart. In VTC De Mixx vindt een reeks evenementen en activiteiten plaats die in dat kader worden georganiseerd. Zo is er een modeshow om 20u en zijn er workshops ‘Liever assertiever’ (14u) en ‘Bewust van je lijf’ (15.30u).

Deze maand in De Poppenzaal TURNHOUT – Vier verschillende voorstellingen van eigen makelij: dat is wat bij poppentheater Propop in maart op het programma staat. Op 1 maart wordt voor de laatste keer dit seizoen ‘Glibber de slak’ gespeeld: een muzikaal poppenspel voor 2,5- tot 6-jarigen over Glibber, die de weg kwijtgeraakt is en in de poppenkast is terechtgekomen.

‘Op bezoek’ is geschikt voor kinderen van 7 tot 12 jaar. Roekel moet elke zondag met zijn ouders mee naar zijn oom en tante. Hij moet dan stilzitten, nette kleren dragen en zwijgen als de grote mensen praten. Om aan de verveling te ontsnappen, droomt en fantaseert Roekel een heel eigen wereld bij mekaar. De voorstelling wordt gespeeld op 4, 8 en 11 maart.

‘Ei, ei, ei, mijn vriendje is een ei’ is een prijzen winnend stuk dat geschikt is voor kleuters van 2,5 tot 5 jaar en waarin vriendschap centraal staat. Te zien op 15, 18 en 22 maart.

Maart wordt afgesloten met ‘Het lelijke eendje’ (4 tot 10 jaar), het bekende sprookje dat nog steeds alle harten doet smelten. Speeldata zijn 25 en 29 maart en 1 april.

De voorstellingen op woensdag beginnen om 14.30u, die op zondag om 10.30u. Kinderen betalen 5 euro, volwassenen 6 euro.

Profiteer nu van instaPklare toPcondities oP alle modellen.

Kom in februari naar de bij Mazda en beleef instant rijplezier aan een comfortabele instapprijs. Zo geniet u al vanaf â‚Ź 199 per maand van een Mazda3.

Maar ook andere Mazda-modellen zijn extra voordelig geprijsd en meteen uit stock leverbaar.

Dus het enige wat u nog hoeft te doen: instappen, starten en genieten.

GaraGe Luyten & Zonen

GaraGe Vanherck

GaraGe VandenberGh

Toekomstlaan 5

Noord-Brabantlaan 10

Molsebaan 44

2200 Herentals

2300 Turnhout

2450 Meerhout

014 21 17 89

014 45 05 41

014 30 80 05

VAG nv N.V.

Steenweg op Gierle 228 2300 Turnhout T. 014 41 58 53 www.vagnv.be

jaar- en directiewagens mercedes-benz rechtstreeks uit duitsland scherpe prijzen - grote stock

Kijk op onze site en overtuig U zelf Carwash sinds 1972 Garage Autoverhuur

GaraGe Crets BVBA

Beyntel 9 (gps ambachtstraat turnhout) - 2360 OUD-TURNHOUT Tel: 014 41 44 83 - Fax: 014 43 77 24 - E-mail: info@garage-crets.be

www.vagnv.be

Suiker - 25

Over de schreef

Begijn Le Bleu: ‘Speciaal voor u’

Dayna Kurtz

Laibach

Morrissey

ZUNDERT – We hebben het al vaker gezegd, maar we herhalen het graag.

Dít vinden wij nu zo leuk aan de concertzalen en schouwburgen net over de grens: met de regelmaat van een klok zie je er landgenoten aan het werk die je in België nauwelijks nog kan zien omdat alle voorstellingen lang op voorhand uitverkocht zijn. Of waarvoor je in een Belgische schouwburg de helft meer moet betalen. Neem nu Begijn Le Bleu. Hij speelt in Zundert, dat naast Hoogstraten (Meer) ligt. En je hoeft er maar 14,50 euro voor uit je portefeuille te halen.

Begijn Le Bleu timmert al meer dan tien jaar aan de weg van zijn carrière in de comedywereld en volgens mensen die het kunnen weten, is zijn nieuwe voorstelling ‘Speciaal voor u’ de beste die hij ooit maakte. Comedykenner Karel Michiels beloonde het avondvullende programma zelfs met vier sterren in De Standaard. “Begijn Le Bleu heeft in zijn vierde voorstelling de stem gevonden die hij zocht,” schrijft Michiels.

“Hij vertelt zijn eigen verhaal, maar gebruikt daarvoor wel de superieure mimiek en de bewegingen van de typetjes die hij in zijn eerste shows presenteerde.”

Begijn Le Bleu steekt in ‘Speciaal voor u’ de draak met Nederlanders en hij gebruikt zijn bazige vrouw om geslaagde grappen te maken over seks en om kwaad te worden en te fulmineren zoals alleen John Cleese dat kan. Le Bleu weet zijn publiek goed te bespelen en verstaat de kunst om een zaal te laten ‘bulderlachen’ én doodstil te laten worden binnen de tijdsspanne van een minuut.

Begijn Le Bleu, vrijdag 13 maart, 20.30u, cc Zundert, 14,50 euro.

BREDA – Het is nog niet zo eenvoudig om uit te leggen wie Dayna Kurtz is en wat voor soort muziek zij maakt, maar laten we een bescheiden poging doen.

Ze is een Amerikaanse zangeres en gitariste die songs schrijft in de beste singersongwriterstraditie. Dat doet ze trouwens al geruime tijd. Haar eerste cd verscheen in 1997 en intussen bracht ze een tiental albums uit. Haar liedjes zijn vaak ballades die in blues gedrenkt zijn. Je mag dan denken aan het genre waarin ook Norah Jones en Diana Krall -de halve trouwboek van Elvis Costello- actief zijn en met een beetje goeie wil ook Bonnie Raitt, al neigt zij al meer naar de pure blues. Met Norah Jones is Dayna Kurtz trouwens goed bevriend. De twee treden wel eens samen op en Jones speelt af en toe ook mee op een plaat van Kurtz.

Dayna Kurtz toert al jaren intensief rond en trad op met de grootste songschrijvers van de planeet: Elvis Costello, Richard Thompson, Rufus Wainwright, Norah Jones en BB King.

Soul, melancholie en emotie maken de ‘americana’ van Dayna Kurtz tot wat ze is.

Dayna Kurtz, zondag 22 maart, 20.30u, Mezz, Breda, 17,50 euro.

BREDA – Controversieel. Dat is het minste wat je van Laibach kan zeggen. Er zijn nogal wat landen en concertzalen waar de groep niet (meer) welkom is, maar Mezz in Breda stoort zich daar niet aan en zet de Sloveense ‘totalitaire popartband’ -zo omschrijft Laibach zichzelf- op het programma.

Laibach is een kunstcollectief dat voortdurend flirt met fascistische en nazistische symbolen. De groep ontstond in 1980 in het voormalige Joegoslavië, maar werd daar omwille van zijn naam alleen al -Laibach is Duits voor Ljubljana- verboden. De bandleden droegen vaak uniformen die op naziuniformen leken; het podium was meestal abnormaal hoog en verwijzingen naar nazikunstenares Leni Riefenstahl waren legio. De bombastische muziek klonk meestal als marsmuziek. Denk maar aan de extreme coverversie van ‘Life is life’, waarmee Laibach in 1987 een hit scoorde. Met de jaren is het militaristische karakter van de muziek en de performances weliswaar afgenomen. Maar op de vraag of alles nu een gimmick is en of er toch geen zweem van echtheid in hun voortdurend geflirt met extreem rechts zit, blijven de heren van Laibach bevestigen noch ontkennen: “Wij zijn net zo fascistisch als Hitler een kunstschilder was.” Ze volharden in de boosheid.

In 2006 nam Laibach een coverplaat op met alleen maar volksliederen.

En vanzelfsprekend wordt van de gelegenheid gebruikgemaakt om luidkeels “Deutschland, Deutschland, über alles” te zingen.

Echt of gespeeld, gemeend of grap: veel organisatoren interesseert het niet eens meer. Ze laten Laibach links -of liever uiterst rechts- liggen.

Het toonaangevende Nederlandse muziekblad OOR besliste jaren geleden al om geen letter meer te schrijven over deze ‘neofascisten’. Wij doen dat wel. Meer nog: neem geen mening van anderen over, maar ga gerust kijken en luisteren naar Laibach en oordeel zelf.

Maar verwacht niet dat u ons tegen het lijf zal lopen.

Laibach, zondag 29 maart, 20.30u, Mezz, Breda, 20 euro.

TILBURG – Op dinsdag 10 maart geeft Morrissey in 013 Poppodium in Tilburg het concert dat hij er in december van vorig jaar al had moeten geven. Dat het concert nog niet uitverkocht is, heeft met de gewijzigde datum te maken én wellicht ook met de kapsones van de heer Morrissey. Hij loopt de laatste jaren een kilometer of zes naast zijn schoenen, maar het plezier dat hij de wereld ooit geschonken heeft met zijn fantastische muziek rechtvaardigt alle absurde eisen die hij stelt. Het rechtvaardigt zelfs een toegangsprijs van 65 euro, als u het ons vraagt.

Morrissey was de frontman van de legendarische band The Smiths, volgens velen nog altijd de meest vernieuwende band die GrootBrittannië kende sinds The Beatles.

Samen met Smiths-gitarist Johnny Marr schreef Morrissey de soundtrack van de jaren 80. De groep bestond amper vijf jaar. Meer tijd had Morrissey niet nodig om klassiekers als ‘This charming man’, ‘Girlfriend in a coma’, ‘Shoplifters of the world unite’, ‘Panic’, ‘Some girls are bigger than others’, ‘Ask’, ‘Bigmouth strikes again’, ‘There is a light that never goes out’, ‘That joke isn’t funny anymore’, ‘The boy with the thorn in his side’, ‘The headmaster

26 - Maart 2015

Abba Gold EINDHOVEN – Omdat het nooit tot een reünie van Abba zal komen, zullen we het moeten doen met the next best thing: een coverband van Abba. Die zijn er dertien in een dozijn, maar ‘Abba Gold’ verdient een speciale vermelding.

Abba Gold bestaat uit leden die jarenlang de musical ‘Mama Mia’ opvoerden in Londen en wordt algemeen beschouwd als de beste covergroep van Abba. De band bestaat al 25 jaar en is dus perfect op mekaar ingespeeld. De muziek swingt als een trein; het verschil met het origineel is nauwelijks of niet te merken.

‘Waterloo’, ‘Fernando’, ‘Dancing queen’, Chiquitita’, ‘I have a dream’, ‘SOS’, ‘I do, I do, I do, I do, I do’, ‘Money, money, money’, ‘Knowing me, knowing you’, ‘The name of the game’, ‘Super Trouper’, ‘Gimme!

Gimme! Gimme!’, ‘Does your mother know’, ‘Voulez-vous’, ‘Thank you for the music’ en ‘Take a chance on me’… Geniet van een decennium pure popmuziek en laat je ongegeneerd gaan in het bijzijn van gelijkgestemden. Die kans krijg je nooit meer. Nooit in je leven zal je er nog zo goed mee wegkomen.

Abba, vrijdag 13 maart, 21.15u, Effenaar, Eindhoven, 15 euro.

ritual’ en ‘Reel around the fountain’ op de wereld los te laten.

In 1987 stopte het verhaal van The Smiths. Ambras in het kot. Johnny Marr en Morrissey, zeg maar de Lennon en de McCartney van de band, gingen hun eigen weg. En net zoals de echte Lennon en McCartney deden ze solo nog verdienstelijke dingen (Morrissey schreef bijvoorbeeld nog ‘Everyday is like Sunday’ en ‘The last of the famous international playboys’), maar apart klonken ze nooit meer zo baanbrekend en overweldigend als samen. Jammer, maar helaas. Nostalgici mogen de hoop op een reünie laten varen.“I would rather eat my own testicles than reform The Smiths,” liet Morrissey al weten.

De laatste tijd sukkelt Morrissey met zijn gezondheid. Hij werd al behandeld voor kanker. Maar tijdens liveconcerten staat de man er nog steeds. Dat mag alvast geen reden zijn om thuis te blijven. Dat hij geen songs van The Smiths meer zou spelen ook niet. Dat doet hij immers wél, maar met mondjesmaat. Normaalgesproken niet meer dan drie of vier nummers per concert. Al weet je het nooit zeker, want Morrissey doet gewoon waar hij zin in heeft.

Morrissey, dinsdag 10 maart, 20.30u, 013 Poppodium, Tilburg, 65 euro.

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

Over de schreef MAART

cc Zundert Zundert

Hé Cabaret & Theatergroep

zo 1/03/15 16:30

Mezz Breda

Tender Falcons

0

do 5/03/15 20:00

Effenaar Eindhoven

Mister & Mississippi

13

do 5/03/15 20:00

Effenaar Eindhoven

Wouter Hamel, Wudstik, Eefje de Visser - Classic

15

do 5/03/15 21:00

Mezz Breda

Memphis Maniacs

18

vr 6/03/15 19:00

cc Zundert Zundert

Hé Cabaret & Theatergroep

vr 6/03/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

Satellite Stories

12

zo 1/03/15 14:00

Niet gewenst 10

Niet gewenst 10

vr 6/03/15 20:15

Effenaar Eindhoven

Memphis Maniacs

16

vr 6/03/15 20:30

Effenaar Eindhoven

Lookapony, The Black Tambourines

5

vr 6/03/15 20:30

Mezz Breda

Peter Pan Speedrock

16

vr 6/03/15 21:00

Effenaar Eindhoven

Navarone

12,50

za 7/03/15 19:00

cc Zundert Zundert

Hé Cabaret & Theatergroep

za 7/03/15 20:45

013 Poppodium Tilburg

Sunday Sun, Lucas Hamming

11

za 7/03/15 21:00

Café Wilmhelmina Eindhoven

Flip & De Noormannen, Jeroen Kant

10

za 7/03/15 22:00

013 Poppodium Tilburg

Ministerie Van Duistere Zaken (met o.a. DJ Svemirski)

10

zo 8/03/15 14:00

cc Zundert Zundert

Hé Cabaret & Theatergroep

zo 8/03/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

Fink

di 10/03/15 19:00 di 10/03/15 20:30

Effenaar Eindhoven 013 Poppodium Tilburg

Niet gewenst 10

Niet gewenst 10

22,50

Otep, The Agonist

16

Morrissey

65

do 12/03/15 20:00

Effenaar Eindhoven

Handsome Poets

12,50

do 12/03/15 20:00

Mezz Breda

Brother & Bones

14

do 12/03/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

Colour Haze, Radio Moscow

do 12/03/15 21:00

Mezz Breda

Pauw

vr 13/03/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

Navarone

vr 13/03/15 20:30

cc Zundert Zundert

Begijn Le Bleu

17,50

6

12,50

Speciaal voor u 14,50

vr 13/03/15 21:00

Effenaar Eindhoven

Ed Struijlaart

9

vr 13/03/15 21:15

Effenaar Eindhoven

Abba Gold

15

za 14/03/15 19:00

Effenaar Eindhoven

The Refreshments, Ray Collins’ Hot Club…

30

King Of The World

15

za 14/03/15 20:30

013 Poppodium Tilburg

za 14/03/15 22:00

Effenaar Eindhoven

Secret Cinema

15

zo 15/03/15 19:30

Effenaar Eindhoven

Corrosion Of Conformity

20

zo 15/03/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

Soen

wo 18/03/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

Halestorm

do 19/03/15 20:30

Mezz Breda

Sister, The Devil’s 3th

7

vr 20/03/15 19:30

013 Poppodium Tilburg

Ronnie Flex

9

Robin Trower Band

vr 20/03/15 20:00

Effenaar Eindhoven

vr 20/03/15 20:30

Mezz Breda

Raggende Manne

zo 22/03/15 14:30

013 Poppodium Tilburg

Paganfest (met o.a: Wintersun, Turisas, Frosttide…)

zo 22/03/15 15:00

cc Zundert Zundert

Van Zolder

zo 22/03/15 20:30

Mezz Breda

Dayna Kurtz

do 26/03/15 20:00

Mezz Breda

Danny Vera

vr 27/03/15 19:30

Effenaar Eindhoven

Devin Townsend Project

vr 27/03/15 20:30

013 Poppodium Tilburg

Red Vultures

za 28/03/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

Large Shake The Earth Tour

za 28/03/15 20:30

cc Zundert Zundert

Niki Romijn

zo 29/03/15 20:00

Effenaar Eindhoven

Roosbeef

zo 29/03/15 20:15

Effenaar Eindhoven

Nick Mulvey

zo 29/03/15 20:30

Mezz Breda

Laibach

13,50

20

20

17,50

35

Nu ook met vleugels 12,50

17,50

16

22,50

7,50

0

Bird 15

14

17,50

20

Adressen en contactgegevens: – 013 Poppodium , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Muziekgebouw , Heuvel Galerie140 Eindhoven, 0031 40 24 65 107, www.muziekgebouweindhoven.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8 Breda, 0031 76 530 31 00, www.chasse.nl – cc Zundert , Molenstraat 5 Zundert, 0031 76 597 19 99, www.cczundert.nl

Suiker - 27

STORMOPKOMST, een volwassen festival voor iedereen TURNHOUT – Van 25 tot 29 maart vindt STORMOPKOMST plaats in en om cultuurhuis de Warande. Het festival, dat voorheen als een kinderkunstenfestival werd omschreven, legt andere klemtonen dan vroeger. Niet dat de koers met 180° gewijzigd is, maar het valt ons bijvoorbeeld op dat het woord ‘kind’ niet meer zo prominent gebruikt wordt in de communicatie. Is STORMOPKOMST dan geen festival meer voor kinderen? Daar wilde Suiker het fijne van weten. Ellen Geerts en Sarah Rombouts geven tekst en uitleg.

Persoonlijke favorieten

Zoals vermeld is het onmogelijk om diep in te gaan op het volledige programma, maar we vroegen Ellen Geerts en Sarah Rombouts om hun persoonlijke favorieten op een rijtje te zetten.

- ‘EXPEDITIE’: 3 voorstellingen, 1 ticket “Choreografe Mette Ingvartsen maakte indruk met de voorstelling ‘Evaporated landscapes’, waarin ze een wereld schept die voortdurend verdampt en verandert. Bubbels, mist en schuim ontstaan, zweven rond en verdwijnen.

Deze erg poëtische voorstelling hebben we gekoppeld aan het forse muzikale werk ‘Foris’ van Raphael Cendo, gespeeld door cellist Arne Deforce, maar om de overgang niet te bruusk te maken, speelt Deforce ook ‘Petals’ van de Finse componiste Saariaho. In elk van de drie werken staat de natuur, op een heel eigen manier, centraal.

Festivalleider Sarah Rombouts en communicatieverantwoordelijke Ellen Geerts staan even stil bij de visie en de doelstellingen van het festival. Ze onderstrepen enkele uitgangspunten die belangrijk zijn, en die kenmerkend zijn voor STORMOPKOMST anno 2015.

Geen kunst om de kunst Sarah Rombouts: “We beschouwen kunst niet als een alleenstaand of een geïsoleerd geval. Kunst is overal aanwezig en is met alles verbonden.

Dat willen we duidelijk maken. Het is geen wereld of geen sector die op zichzelf bestaat. Er zijn altijd raakvlakken met andere domeinen. Daar gaat het festival ook heel specifiek naar op zoek. Belangrijk is wel dat we die uitstapjes die kunst naar andere domeinen maakt ook duidelijk kunnen tonen. Bijvoorbeeld via een kunstwerk dat we op het festival kunnen presenteren of via een activiteit die we kunnen doen.

De voorstelling ‘Slow Sport Kids’ is daar een mooi voorbeeld van. Aan deze voorstelling, die plaatsvindt op woensdagnamiddag -en waarbij ook (groot) ouders, internaten en buitenschoolse

28 - Maart 2015

kinderopvang welkom zijn- wordt er een ‘Slow Run’gekoppeld: een wedstrijd vijftig meter traag lopen. Wie het traagst loopt, wint. Deelnemers ontdekken een andere en leuke manier om na te denken over elementaire zaken. Ze leren begrippen die ze al lang kennen door andere ogen te zien.

Nog een mooi voorbeeld van hoe kunst verweven is met andere domeinen, in dit geval wetenschap, is te vinden in de expo ‘Aandacht! Aandacht’, en dan specifiek in het kunstwerk ‘Twin Peaks’ van Tomas Boiy. Hij geeft een stukje Marslandschap fotografisch weer en wij nodigen het European Space Agency uit om een workshop te geven over het ontstaan van het grillige landschap op Mars.

Een ander voorbeeld is ‘Clangdelum Cinematographica’ van Hans Beckers.

Hij is een kunstenaar die voortdurend op zoek is naar alle mogelijke geluiden om hem heen. Leerlingen van de muziekschool van Turnhout en GBS Centrum Vosselaar gingen ook op zoek naar geluiden in hun directe leefwereld. De resultaten ervan worden op het festival gepresenteerd bij het werk van Beckers.”

Niet ‘speciaal voor kinderen’ Ellen Geerts: “We geloven niet dat kunst óf speciaal voor kinderen, óf voor volwassenen gemaakt moet worden. Kunst is kunst, hoe oud het publiek ook is. Sterk artistiek werk moet zowel volwassenen als kinderen kunnen aanspreken. Als wij

kunstenaars selecteren voor ons festival is het jonge doelpubliek dus geen criterium. Dat jongeren een kunstwerk misschien anders interpreteren dan volwassenen, is niet erg. Integendeel: dat kan juist heel verrijkend zijn. En misschien kan het volwassenen ertoe aanzetten om naar een werk te kijken met de onbevangenheid van een kind.”

“Bij het presenteren van kunstwerken, houden we wél rekening met ons doelpubliek. Zowel in de omkadering -kinderen moeten voelen dat ze welkom zijn- als in de presentatie: kunstwerken worden bijvoorbeeld op ooghoogte van een kind opgehangen.

Het programma

STORMOPKOMST praktisch Het festival vindt plaats van 25 tot en met 29 maart in en om cultuurhuis de Warande. Alle info: - www.stormopkomst.be.

- info@stormopkomst.be - www.facebook.com/stormopkomstfestival - www.twitter.com/STRMOPKOMST - 014 47 21 53 Tickets zijn te verkrijgen aan de balie van de Warande (Warandestraat 42 in Turnhout) of bij Toerisme & UiT (Grote Markt 44 in Turnhout). Op STORMOPKOMST kan je betalen met de plaatselijke munt: de STORMKES. Eén STORMKE kost één euro en kan in de Warande gekocht worden. Je kan ook STORMKES verdienen als je tickets in voorverkoop koopt. Vanaf 3 tickets krijg je er een STORMKE bij.

Koop je 4 tickets, dan krijg je er zelfs 2, enzovoort…STORMKES heb je trouwens nooit te veel: ze blijven geldig op de volgende festivals.

STORMOPKOMST bestaat uit een dertigtal voorstellingen, activiteiten, workshops en een grote tentoonstelling. Onbegonnen werk om een volledig overzicht te geven, maar daarvoor kan je terecht op www.stormopkomst.be. De organisatie heeft de site erg gebruiksvriendelijk gemaakt. Het volledige programma kan je bekijken per dag of per leeftijd van het doelpubliek. In de brochures van STORMOPKOMST staat bij elk programmaonderdeel ook nog de verduidelijking ‘kijken’, ‘luisteren’, ‘denken’, ‘spelen’ of ‘maken’, of een combinatie ervan.

Ellen Geerts: “Deze editie van het festival draait vooral om de zintuiglijke waarnemingen en om het feit dat die waarnemingen je soms kunnen bedriegen. Wat je ziet, is niet noodzakelijk wat je hoort of ruikt. Of wat je ziet, blijkt plots iets anders te worden. Of misschien was het de hele tijd al iets anders zonder dat je het gemerkt hebt?

Alledaagse voorwerpen worden in een totaal andere context geplaatst. Deze editie van STORMOPKOMST zal de bezoekers dus regelmatig verrassen en op het verkeerde been zetten. Neem er je tijd voor en sta open voor het onverwachte.”

- ‘Worktable’ van Kate McIntosh “Van de kunstenares mogen we op voorhand niet veel prijsgeven over deze voorstelling. De ‘werktafel’ mag je letterlijk interpreteren. Je mag een voorwerp kiezen om kapot te maken.

Je mag kiezen op welke manier je dat doet. Nadien breng je alle scherven of stukken of losse onderdelen naar een kamer waar ook alle restanten van andere kapotgemaakte voorwerpen liggen. Daar krijg je de opdracht om een ander kapot object te nemen en dat terug in elkaar te zetten. Op de werktafel liggen alle materialen die je ervoor nodig kan hebben. Ten slotte breng je het ‘herstelde’ voorwerp naar een ruimte waar je het kan tentoonstellen zoals jij het wil: staand, hangend, liggend, aan de muur, op een sokkel… alles kan.

Uiteindelijk worden alle werken gedocumenteerd en gepubliceerd op de site van ‘Worktable’. Fantastisch om te zien hoe voorwerpen kunnen veranderen!

- ‘Dreams of environment’ van Ahmed Khaled “Ahmed Khaled is een Iraaks theatermaker. Hij gebruikt allerlei zeer herkenbare materialen: plastieken zakjes, pmd-afval, watermeloenen, plakband, tennisballen, muilkorven, takken…

Maar hij gebruikt ze op zo’n manier dat ze een hele andere betekenis krijgen.

De grens tussen gruwel en grap is uitermate dun. Dreigende situaties worden plots hilarisch, en omgekeerd. De voorstelling is ook erg gelaagd. Je kan alles gewoon ondergaan en zien wat je ziet, of je kan er diepere betekenissen in vinden, bijvoorbeeld over de situatie in Irak. De voorstelling is zo abstract dat je er veel eigen betekenissen en interpretaties aan kan geven. We koppelen daar optioneel een gesprek aan onder leiding van iemand die gespecialiseerd is in filosoferen met kinderen.

Tekst: Roel Sels

TUIN

GROEBA

Famst is voor tal van mensen reeds 40 jaar hun vertrouwde stek voor verven, verfbenodigdheden, behangpapier en vloerbekleding zoals laminaat, parket, linoleum, vinyl, vasttapijt,...

Ook voor plafonds kan Famst uitpakken met een vernuftig systeem dat heel wat voordelen biedt genaamd Plameco.

bewust tuinieren ontwerp - aanleg - onderhoud - advies

www.GROEBA.BE

- 0473 28 22 62

KLINKERS

Openingsuren.: Maandag tot Vrijdag van 08.00u-12.00u & 13.00u-18.30u.

Zaterdag van 09.00u-12.00u & 13.00u-17.00u.

Zon- en feestdagen gesloten

S FEE

GRAAFWERKEN OPRITTEN INFRASTRUCTUUR

FAMST nv Steenweg op Zevendonk 181 – 183 2300 Turnhout Tel.: 014 41 39 74 • Tel.: 014 41 42 75 Fax.: 014 43 53 33

INFO@BVBAWOUTERS.BE 0473 28 22 62

www.famst.be

TZA

AL

FEESTZAAL (RETIE) TOT 60 ZITPLAATSEN TOT 120 STAANPLAATSEN

FEEST

KORT

Hofpoortteater Elckerlijc: ‘Talisker’

Peter Greenaway logeerde in Geel

TURNHOUT – Wat doe je als je vader zoveel van whisky houdt dat hij je Talisker heeft genoemd? Talisker is het verhaal van een jongen die alleen achterblijft als zijn vader hem achterlaat.

Hij stelt zich veel vragen, maar in zijn onrustige hoofd is nog veel meer gaande. Hij wordt ontvoerd door buitenaardse wezens en komt in contact met feeën en drakendoders, met strijdlustige stammen en met eenzaten en nieuwe vrienden.

Talisker is een jeugdvoorstelling van Elckerlijc en wordt gespeeld op 7, 13 en 21 maart om 19u en op 8, 11, 15, en 22 maart om 15u. Tickets kosten 10 euro en zijn te bestellen op 014 42 42 10 tussen 18 en 19u, of online op www.elckerlijc.com.

GEEL – De vermaarde Britse filmregisseur Peter Greenaway -bekend van onder meer de film ‘The Cook, The Thief, His Wife and Her Lover’, met een beruchte kannibalistische scène- verbleef in januari een aantal dagen in Geel. De reden: Greenaways muziek en eindgeneriek van zijn laatste film ‘Eisenstein in Guanajuato’, die in première ging op het voorbije filmfestival in Berlijn, werd afgewerkt in de internationale Galaxystudio’s van de gebroeders Wilfried en Guy Van Baelen in Mol-Millegem. Greenaway, die al jaren in Amsterdam woont, logeerde ondertussen in hotel Rosendaelhof, het prachtige, oude hotel aan de Stationsstraat in Geel, uitgebaat door Kathleen Govaerts en haar man Erik Van Genechten. “Ik moet bekennen dat ik voordien nooit van Peter Greenaway gehoord had”, vertelt Katleen Govaerts. “Maar toen mijn man hoorde dat Greenaway hier logeerde, kon hij een kreet van enthousiasme niet onderdrukken. Hij

is een echte fan. Ik vertelde later aan Greenaway dat ik nu wel echt nieuwsgierig was naar zijn films. ‘Het zijn erg speciale films’, zo waarschuwde hij me.

Kathleen is verder erg te spreken over haar hotelgast Greenaway. “Een heel aimabele man die rustig zijn tijd nam voor een praatje. Hij had iets zeer ‘British’ over zich, zeer beleefd ook. Hij vertelde vrijuit over zijn kinderen. Amsterdam vond hij een van de aangenaamste steden om te wonen. ‘Een erg beleefde stad met goed opgevoede inwoners’, zo vond hij. Over Londen, waar hij vroeger woonde, was hij niet echt te spreken.

Hij heeft beloofd terug te komen als hij in de toekomst nieuwe opdrachten heeft. ‘Om een latte macchiato te drinken’, zei hij, want die ging hij missen.

Met Greenaway heeft de Kempen weer hoog bezoek uit de filmwereld gehad. In september vorig jaar vereerde de Duitse filmregisseur Wim Wenders Herentals met een bezoek. Wenders bezocht een tentoonstelling van zijn vriend Robert Bosisio in het Art Center Hugo Voeten.

Suiker - 29

CINEMA SPECIAL In ‘Cinema Special’ krijg je maandelijks een overzicht van wat er te zien is in het niet-reguliere filmcircuit: films die in de cultuurcentra vertoond worden of die MOOOV programmeert in Utopolis, of elders.

De films vormen vaak een verrassende en welgekomen aanvulling op het bestaande aanbod.

GLUCKAUF Dinsdag 3 maart, 20u, Utopolis Turnhout Regisseur: Remy van Heugten Land: Nederland Jaar: 2015 Duur: 102’ Met ‘Gluckauf’ heeft de nog jonge regisseur Remy Van Heugten (39) met grote voorsprong de beste film uit zijn nog prille carrière gemaakt. De film doorstaat de vergelijkingen met de sociale drama’s die we kennen van Ken Loach, Mike Leigh en de gebroeders Dardenne. ‘Gluckauf’, een mijnwerkersgroet waarmee kompels mekaar een behouden terugkeer boven de grond wensten, speelt zich af in Nederlands-Limburg. Het is de bakermat van Van Heugten. Tegen een sombere en dreigende achtergrond van een arme streek die sinds het sluiten van de mijnen door God verlaten lijkt te zijn, schetst Van Heugten een indringend vader-zoonportret in een crimineel milieu.

Limburg is een ruwe streek. Een re-

30 - Maart 2015

gio waar dialogen vaak met de vuist gevoerd worden en waar geweren gebruikt worden om discussies te beëindigen. Sinds de sluiting van de mijnen is het er alleen maar erger op geworden.

Lei Frissen is een vijftiger die als kruimeldief en kleine crimineel de eindjes aan mekaar probeert te knopen. Dat lukt niet, integendeel. Hij heeft een hoge schuld bij onderwereldfiguur Vester, de ‘godfather’ van Limburg en een man met wie je beter niet op een slecht blaadje staat.

Jeffrey Frissen, de zoon van Lei, komt te weten dat zijn vader, de stoere bink naar wie hij als kind enorm opkeek, zware schulden heeft. Hij wil zijn vader helpen en neemt de schulden van hem over.

Daarmee zijn de problemen niet van de baan. Ze worden alleen groter. Jeffrey, die in een coffeeshop werkt en net als zijn vader bijklust in het criminele milieu, toont een onvoorwaardelijke liefde voor Lei. Omdat hij nu eenmaal zijn vader is.

Maar het respect dat hij altijd voor hem heeft gehad, is weg. Als Lei weer eens stomdronken bij hem aanklopt, staat Jeffrey zijn bed af en zet hij een kotsemmer klaar. Vaderliefde in Limburg.

Omgekeerd wordt het immense respect dat de vader altijd voor de zoon had ook zwaar op de proef gesteld. Lei neemt er al lang vrede mee dat hij van zijn eigen leven niets gemaakt heeft. Alle hoop rustte op zijn zoon, die het altijd goed leek te doen en zelfs een vaste baan vond, zij het in een coffeeshop.

Jeffrey was het enige lichtpunt in Leis leven. Maar nu de zoon ook op het criminele vlak de kastanjes voor de vader uit het vuur moet halen en hij zijn vader dus zelfs op dát vlak voorbij heeft gestoken, krijgt Lei ook gevoelens van minachting voor zijn zoon en beseft hij dat hijzelf gedegradeerd is tot een derderangssjacheraar.

De film wordt volledig in het Limburgse dialect gesproken en is Nederlands ondertiteld, wat trouwens geen over-

bodige luxe is. ‘Gluckauf’ heeft ook een Belgisch en zelfs een Kempens tintje.

‘Godfather’ Vester wordt gespeeld door de Belgisch-Limburgse acteur Johan Leysen, die al te zien was als Schmitt in ‘Daens’ (1993, Stijn Coninx), als Père Jean in ‘Soeur Sourire’ (2009, Stijn Coninx) of als Meester Jan De Cock in ‘Het vonnis’ (2013, Jan Verheyen).

De hoofdrol is weggelegd voor Bart Slegers. Hij speelt de pannen van het dak als Lei Frissen. Slegers werd geboren in Enschede, maar verhuisde op zesjarige leeftijd naar Turnhout. Studeerde aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium. Hij is vast lid bij Toneelgroep Amsterdam. Het Vlaamse publiek kent hem vooral van zijn rol als Patrick Coene in ‘Sedes & Belli’.

Veel lof gaat ook naar regisseur Remy Van Heugten, die na een bijzonder flauwe romantische komedie -Valentino, uit 2013- het roer helemaal omgooide en daarmee zijn carrière geherlanceerd lijkt te hebben.

Dinsdag 3 maart, 20u, Utopolis Turnhout

GLUCKAUF

Regisseur: Remy van Heugten Land: Nederland Jaar: 2015 Duur: 102’ Lei, een vijftiger, leeft onderaan de sociale ladder. Zijn zoon Jeffrey is alles voor hem.

Zijn grote angst bestaat erin de erkenning van zijn zoon kwijt te raken. Als Jeffrey ontdekt dat zijn vader een schuld heeft bij een onderwereldfiguur, doet hij wat elke liefhebbende zoon zou doen: zijn vaders schuld als de zijne beschouwen.

Tegen de achtergrond van een verpauperd Zuid-Limburg speelt zich een heftig vaderzoondrama af, dat geen mogelijkheid biedt tot ontsnappen. Niet voor de personages, die een ongelijke strijd voeren door hun sociale afkomst, maar ook niet voor de toeschouwer.

Dinsdag 10 maart, 20u, Utopolis Turnhout

PHOENIX

Regisseur: Christan Petzold Land: Duitsland Jaar: 2014 Duur: 110’ Vlak na de Tweede Wereldoorlog moet de joodse Nelly plastische chirurgie ondergaan, omdat haar gezicht door de vlucht uit een concentratiekamp erg gehavend is.

Daarna reist ze naar het kapotgeschoten Berlijn, in de hoop haar man Johnny terug te vinden. De vraag of hij het was die haar bij de nazi’s verraden heeft, blijft aan haar vreten. In een wereld waarin niets is overgebleven van wat er vroeger was, vindt ze hem, maar hij herkent haar niet.

Een krachtig, spannend en emotioneel drama. Nina Hoss schittert in de hoofdrol.

Zondag 15 maart, 11u, Utopolis Turnhout

N, THE MADNESS OF REASON Regisseur: Peter Krüger Land: België Jaar: 2014 Duur: 102’ Omstreeks 1950 ruilde de Fransman Raymond Borremans het Europese continent in voor het Afrikaanse Ivoorkust om er als avonturier, muzikant en entomoloog de allereerste “Encyclopedie van een nieuwe wereld” samen te stellen. Hij vond er een nieuwe thuis en droomde van eeuwige roem. Helaas: hij overleed toen hij aan de letter N was aanbeland. Deze eigenzinnige documentaire reist in het spoor van Borremans’ rusteloze geest en creëert een poëtische, audiovisuele dialoog tussen zijn reflecties en het glorieuze verleden van West-Afrika. Gaandeweg krijgt de kijker meer inzicht in de reden en de waanzin van Borremans’ monumentale project.

Dinsdag 17 maart, 20u, Utopolis Turnhout

STILL ALICE

Regisseur: Wash Westmoreland en Richard Glatzer Land: Verenigde Staten Jaar: 2014 Duur: 100’ Alice Howland, gelukkig getrouwd en moeder van drie volwassen kinderen, is een gerenommeerd hoogleraar taalkunde aan de Harvard University. Als de ziekte van Alzheimer bij haar wordt vastgesteld, krijgt ze een enorme schok te verwerken en ze beseft dat haar zorgvuldig opgebouwde leven drastisch zal veranderen.

Langzaam maar zeker verliest ze de regie over haar eigen wereld, terwijl de onderlinge familiebanden steeds meer onder druk komen te staan.

Een beangstigend, hartverscheurend en inspirerend portret over een onafhankelijke, sterke vrouw die worstelt om verbonden te blijven met de persoon die ze ooit was. Julianne Moore kreeg een Golden Globe en een Oscarnominatie voor deze rol.

Dinsdag 24 maart, 20u, Utopolis Turnhout

LOIN DES HOMMES

Regisseur: David Oelhoffen Land: Frankrijk Jaar: 2014 Duur: 110’ Kort vóór het uitbreken van de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog wordt een leraar (Viggo Mortensen) die lesgeeft in een afgelegen schooltje, gedwongen een plaat-

selijke moordenaar dwars door het Atlasgebergte naar een Frans-koloniale rechtbank te begeleiden. De leraar begint met tegenzin aan de tocht, want hij laat zijn school niet graag achter. Onvermijdelijk groeien de leraar en de crimineel tijdens de gevaarlijke en avontuurlijke tocht naar mekaar toe.

Deze Noord-Afrikaanse western, met fraaie landschappen en begeleid door atmosferische klanken van de componisten Nick Cave en Warren Ellis, is gebaseerd op een kortverhaal van de Franse schrijver-filosoof Albert Camus, die in Algerije geboren werd. Thema’s als kolonialisme, eerwraak en religieuze verschillen komen voorbij.

Zondag 29 maart, 11u, Utopolis Turnhout

ERBARME DICH – MATTHÄUS PASSION STORIES Regisseur: Ramón Gieling Land: Nederland Jaar: 2015 Duur: 98’ Enkele personages, onder wie operaregisseur Peter Sellars en schrijfster Anna Enquist, geven uiting aan hun bijzondere verhouding met Bachs muziek. Koordirigent Simon Halsey, de Russische sopraan Olga Zinovieva en enkele leden van het Amsterdamse daklozenkoor ‘De Straatklinkers’ vertellen ontroerende verhalen.

Het lijdensverhaal van de Matthäus Passion is niet alleen tijdloos, maar ook vertrouwd. We horen hoe de Matthäus Passion een bepalende rol speelde in relaties tussen mannen en vrouwen, vaders en zonen, vaders en dochters, moeders en hun ongeboren kind, en hoe we ondanks alle verschillen een gemene deler vinden in het geheim van Bachs muziek.

Indrukwekkende documentaire over Bachs Matthäus Passion en de bijzondere verhouding die zowel experts als liefhebbers met dit werk hebben.

Zondag 29 maart, 14 en 16u, Utopolis Turnhout

THE DISSAPPEARANCE OF ELEANOR RIGBY HIM + HER

Regisseur: Ned Benson Land: Verenigde Staten Jaar: 2014 Duur: 89’ en 100’ Eleanor en Conor vormen al zeven jaar een hecht koppel, maar zes maanden geleden werden ze getroffen door een catastrofe die hen nu uit elkaar dreigt te drijven, doordat beiden op hun eigen manier met hun verdriet omgaan. Dat zorgt voor wrijvingen en onbegrip. Als Eleanor laat weten dat het zo niet verder kan en dat ze weer haar eigen leven wil leiden, komt dat niet als een verrassing. Regisseur Benson splitst dit verhaal op in twee films. In ‘Him’ zien we hoe Conor omgaat met de situatie. ‘Her’ vertelt hoe Eleanor de breuk verteert.

Dit is een fascinerend, hypnotiserend en troostrijk debuut. Een bijzondere filmervaring die geen moment saai wordt.

Dinsdag 31 maart, 20u, Utopolis Turnhout

HUNGRY HEARTS

Regisseur: Saverio Costanzo Land: Italië Jaar: 2014 Duur: 109’ Jude, een Amerikaan, en Mina, een Italiaanse, ontmoeten elkaar in New York. Na een tijdje trouwen ze met elkaar, en Mina raakt zwanger. Al snel ontstaat er een scheve verhouding, vanwege de licht excentrieke Mina. Maar bij de vroeggeboorte van hun kind ontstaat er pas echt een conflict: beiden hebben zo hun eigen idee over het ouderschap. Als de baby maar niet in gewicht toeneemt, krijgen Jude en zijn moeder het vermoeden dat Mina’s overtuigingen de gezondheid van de baby in gevaar brengen.

De film ontwikkelt zich op een superieure manier. Hij begint als een romantische komedie, maar evolueert naar een drama en wordt zelfs bijna horror. Gevoelens van paranoia en machteloosheid worden steeds sterker. Beklijvende film.

Het Gevolg (Turnhout)

Cc ’t Getouw (Mol)

I am not him

De nieuwe avonturen van Capelito

Schoon Jong Volk, het cinefiele jongerengezelschap van MOOOV, kiest deze maand de Frans-Turkse productie ‘I am not him’.

Nihat is een zwijgzame man die veel aandacht krijgt van Aysa, een veel jongere vrouw die het mikpunt is van spot en geroddel. Nihat gaat bij haar eten en merkt dat hij als twee druppels water op de man van Aysa lijkt, die in de gevangenis zit.

I am not him, vrijdag 27 maart, 20u.

Capelito is een paddenstoel. Met een druk op zijn neus verandert hij zijn paddenstoelenhoed telkens in een nuttig voorwerp. Handig wanneer de gezellige zwam zich weer eens in nesten werkt. Capelito spreekt een brabbeltaaltje dat niemand kan verstaan… behalve kleuters misschien? Zij zullen alvast dol zijn op deze absurde verhaaltjes, die geplukt werden uit hun magische fantasiewereld.

De nieuwe avonturen van Capelito, woensdag 4 maart, 20u.

Cc Zwaneberg (Heist-op-den-Berg) The imitation game Alan Turing is een Britse wiskundige en informaticus. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontcijferde hij gecodeerde berichten die van de Duitsers onderschept waren. Turings grootste verwezenlijking bestond erin om als een van de eersten de Duitse Enigmacodes te breken. Daardoor kregen de geallieerden de controle over de Atlantische Oceaan.

The imitation game, woensdag 4 maart, 15 en 20u.

Manolo’s magische reis (3D) Animatiekomedie met een unieke visuele stijl en met een reeks aanstekelijke pophits in een nieuw jasje. Manolo is een jongeman die een verscheurende keuze moet maken tussen wat zijn familie van hem verwacht en wat hij zelf wil. Alvorens Manolo zijn keuze moet maken, vertrekt hij voor een ongelooflijk avontuur. Hij moet zijn grootste angsten weerstaan om zijn geliefde en zijn dorp te redden.

Manolo’s magische reis, zondag 8 maart, 15u.

Pride Zomer 1984. Margaret Thatcher sluit de steenkoolmijnen.

De mijnwerkers staan voor een loodzware periode, maar krijgen steun uit onverwachte hoek. De homobeweging toont zich solidair met de kompels. Gebaseerd op waargebeurde feiten.

Pride, donderdag 5 maart, 20u.

Renoir Mooi tijdsbeeld uit de periode 1918 in Frankrijk. Vader en zoon Renoir zijn kunstenaars: de oudste is schilder, de jongste regisseur. Het medium film komt nog maar pas op, de Eerste Wereldoorlog is net voorbij, het impressionisme heeft zijn glorietijd gehad en er breekt een nieuw tijdperk aan met nieuwe normen en waarden.

Renoir, zaterdag 7 maart, 20u.

Leviathan Kolya woont in een klein stadje in de buurt van de Barentszzee. Hij runt er een garage. De burgemeester wil het stuk grond voor zichzelf en tracht Kolya uit te kopen, maar die weigert. Het wordt een hopeloze strijd waarin duidelijk wordt dat de corruptie doorgedrongen is tot in alle lagen van de maatschappij.

Leviathan, donderdag 12 maart, 20u.

N, the madness of reason

Matilda

Innemende documentaire over het leven van de Fransman Raymond Borremans, die halfweg de vorige eeuw naar Ivoorkust trok om er een encyclopedie van de Nieuwe Wereld samen te stellen. Hij overleed toen hij aan de letter N was. Gaandeweg geeft dit experimentele filmessay meer inzicht in de reden en de waanzin die aan de basis lagen van Borremans’ monumentale project.

N, the madness of reason, dinsdag 10 maart, 15 en 20u.

Matilda Wurmhout is zes jaar en heel slim. Maar haar ouders zijn de domste mensen op aarde en op school gaat het er wreed aan toe: de directrice is een echte dictator. Gelukkig is er nog de lieve juf Honey, die meteen doorheeft dat Matilda superbegaafd is en over een bijzonder talent beschikt waarmee ze vervelende volwassenen een lesje kan leren.

Matilda, woensdag 18 maart, 14u.

Bowling balls ‘Bowling balls’ is een motorbende die het altijd en overal moet afleggen tegen de rivaliserende club, ‘Banana Knights’. De ‘Bowling Balls’ zinnen op wraak, maar hoe doe je dat als de tegenpartij sterker, talrijker en slimmer is? Met Jonas Van Geel, Peter Van den Begin, Nathalie Meskens, Wim Opbrouck en Sven De Ridder.

Bowling balls, woensdag 11 maart, 15 en 20u.

Geweldige roadmovie van Tom Hardy. Ivan Locke heeft net een drastische beslissing genomen. Hij stapt in de auto en begint het ene telefoontje na het andere te plegen: naar zijn vrouw, zijn zoon, zijn collega’s, zijn baas… Met mondjesmaat geeft de film prijs waarover het gaat. De volledige film speelt zich in de auto af. Dankzij het uitgekiende scenario en een schitterende fotografie verveelt ‘Locke’ geen seconde. Een krachttoer van Hardy.

Locke, donderdag 19 maart, 20u.

The Hobbit 3 – The battle of the 5 armies (3D)

De vierde revolutie: energieonafhankelijkheid

‘The Hobbit: The Battle of the Five Armies’ van Oscarwinnaar Peter Jackson is de derde film van een trilogie die gebaseerd is op het meesterwerk ‘The Hobbit’ van J.R.R. Tolkien. Deze film is het epische slot van de avonturen van Bilbo Balings, Thorin Eikenschild en het dwergengezelschap.

The Hobbit 3 – The battle of the 5 armies, woensdag 18 maart, 15 en 20u.

Documentaire over de noodzakelijke en dringende overstap naar duurzame energie, die al op veel plaatsen een realiteit is. De documentaire toont verbluffende beelden van tien locaties waar mensen aan ‘energieautonomie’ werken op basis van natuurlijke hulpbronnen (wind, zon, biomassa...) en in functie van de gemeenschap. Een inspirerende film voor de Kempen. Energiecoöperatie Campina Energie zal trouwens aanwezig zijn.

De vierde revolutie: energieonafhankelijkheid, vrijdag 20 maart, 20u.

Wiplala

Samba

‘Wiplala’ is een vrolijke avonturenfilm voor de hele familie over een 10 cm groot mannetje uit een land waar iedereen kan toveren, al noemen ze het daar tinkelen. Wiplala kan echter niet zo goed tinkelen en daarom besluit hij het land te verlaten. Dat leidt tot spannende en hilarische avonturen.

Wiplala, zondag 22 maart, 15u.

Samba Cissé, een Senegalese immigrant, verblijft al tien jaar illegaal in Frankrijk. Via allerlei bescheiden jobs hoopt hij te zorgen voor een beter leven voor zichzelf en zijn achtergebleven familie. Samba komt in contact met Alice, een gewezen zakenvrouw die zopas haar job verloor en die net als Samba probeert haar leven op orde te krijgen.

Samba, donderdag 26 maart, 20u.

En solitaire Zeiler Yann Kermadec mag starten in een solozeilwedstrijd om de wereld. Wanneer hij heeft moeten aanmeren om reparaties uit te voeren, ontdekt hij dat er een verstekeling aan boord gekomen is.

Als uitlekt dat Yann niet alleen op de boot is, volgt diskwalificatie.

Yann aarzelt. Kan hij de jonge Moussa zomaar ergens aan land zetten om de wedstrijd te kunnen beëindigen?

En solitaire, dinsdag 24 maart, 20u.

Birdman Riggan Thomson is een aan lager wal geraakte filmster.

In het verleden maakte hij furore met de vertolking van de iconische superheld Birdman, maar inmiddels is hij door het grote publiek vergeten en kampt hij met ego- en familieproblemen. Om zijn reputatie te herstellen, neemt hij een job aan als acteur, scenarist en regisseur van een toneelstuk.

Birdman, woensdag 25 maart, 15 en 20u.

Relatos salvajes (Wild tales) Zwarte komedie die toont dat we allemaal tot barbaarse acties in staat zijn als ons kookpunt bereikt wordt. De film is opgebouwd uit zes verschillende verhalen. Regisseur Szifrón heeft ze goed uitgewerkt en houdt een consistente toon aan, die vooral gekenmerkt wordt door heerlijke, zwarte humor.

Relatos salvajes, maandag 30 maart, 20u.

Locke

Cc ’t Schaliken (Herentals) The drop Amerikaanse film van de Belg Michael R. Roskam waarin naast Matthias Schoenaerts de in 2013 overleden James Gandolfini een hoofdrol speelt.

Bob Saginowski werkt in een bar die door gangsters gebruikt wordt om geld wit te wassen. Hij raakt betrokken bij het ganstermilieu en krijgt tot overmaat van ramp nog te maken met de gewelddadige en labiele eigenaar van een verwaarloosde pitbull die hij gered heeft.

The drop, dinsdag 24 maart, 20 u.

Magic in the moonlight Romantische komedie (2014) van Woody Allen. De film speelt zich af in de jaren twintig in Zuid-Frankrijk en gaat over een meesterillusionist die onderzoek doet naar een spiritueel medium. Emma Stone en Colin Firth spelen de hoofdrollen.

Magic in the moonlight, woensdag 25 maart, 14.30u.

Cc ’t Heilaar (Beerse) Halfweg Stef zit in een scheiding en betrekt een groot huis dat hij voor een prijsje heeft kunnen kopen. Daar wil hij tot rust komen. Maar dan daagt de vreemde Theo op. Hij beweert de rechtmatige bewoner van het huis te zijn. Stef ontdekt dat Theo de vorige eigenaar is en… twee jaar geleden is overleden...

Halfweg, dinsdag 10 maart, 14u.

Suiker - 31