Suiker april 2015

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN nr. 61 – APRIL 2015 www.suikerkrant.be www.facebook.be/suikerkrant

MOOOV filmfestival, van 24 april tot 3 mei

HH H

GRATIS MAAN

H

DBLAD

HH

Smullen van Laika’s

chocoladen Don Giovanni

54 kunstenaars presenteren ‘Favorieten’ in cc ’t Getouw

Tiki mugs:

de hype die nooit een hype zal worden

MET DANK AAN

De Singer en Hnita-Jazz: jazztempels in de Kempen

Naaste familie fileert het leven en werk van Walter van den Broeck

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN

MUZIEK 3. Roni Ben-Hur 3. Fay Victor 3. Myra Melford & Ben Goldberg 4. The Neon Judgement 8. Groezrock 21. Guido Belcanto 26. Calexico 28. Jazz in de Kempen

DANS 24. L-E-V: ‘House’

THEATER

ROEL SELS

Verantwoordelijke uitgever Kempense cultuurpromotie vzw

Redactieadres Oranjemolenstraat 35, 2300 Turnhout roel@suikerkrant.be

Oplage 11.000 exemplaren

Verspreidingsgebied Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, OudTurnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo), Nijlen, Lier, Heist op den berg, Overpelt, Neerpelt, Antwerpen, Brussel, Breda, Tilburg, Eindhoven, Zundert, Goirle, Reusel.

Verdeelpunten zie website

Redactie Roel Sels Stijn Janssen

Redactiemedewerkers Ivo Verheyen Floor Deckx Dries Luyten

Foto's Bart Van der Moeren

Vormgeving Dimitri Paeleman

Opmaak advertenties Els Vandervoort

Advertenties Sabine Clijmans 0496 87 42 52 sabine@suikerkrant.be

Drukkerij DKZet (Hapert, NL)

Website www.suikerkrant.be www.facebook.com/suikerkrant

2 - April 2015

21. Javier Guzman 21. Xander De Rycke 23. Freek de Jonge 8. Kris Flameng 10. Walter van den Broeck

BEELDENDE KUNSTEN

Leen Verwaest 0495 53 54 80 leen@suikerkrant.be

Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

HUMOR / COMEDY BOEKEN / LITERATUUR

Zakelijke leiding en distributie

Adres Kempense cultuurpromotie vzw

4. Hofpoortteater Elckerlijc 4. De Poppenzaal / Propop 13. Laika: ‘Opera buffa’ 20. Jaak Vissenaken 24. Bruno Vanden Broecke

6. Favorieten 7. Marc Janssens & Maurice Brams 7. Rik Hens

De Lacher Er zijn nog zekerheden in het leven.

Het was bijna halfacht en De Lacher zat aan de toog. Elke dag om tien voor zeven arriveerde hij. Dan was hij ruim op tijd en had hij zijn duvel besteld, gekregen en afgerekend voor het zevenuurjournaal begon.

Het had me lang beziggehouden waarom hij door iedereen De Lacher werd genoemd. Een vrolijke Frans was hij allerminst. Ik had hem zelden zien lachen. Nooit, eigenlijk. Pas veel later kwam ik erachter dat hij van Spaanse komaf is en dat hij Delajera heet. In het Kempens is dat De Lacher.

Vroeger kon je De Lacher op eender welk moment van de dag tegenkomen in zijn stamkroeg. Hij kwam er de krant lezen en dat kon zowel ’s middags als ’s avonds gebeuren. Maar zijn leeftijd was hem parten beginnen te spelen en sinds zijn ogen slechter waren geworden dan zijn oren kwam hij naar het nieuws luisteren in plaats van het te lezen. Schuin boven de toog hing een tv. Die stond niet de hele tijd aan. Maar wel voor het nieuws. Speciaal voor De Lacher, denk ik, want voor de rest wilde niemand in de kroeg vernemen wat er zich buiten de cafémuren afspeelde.

Ik hoorde hem luid zuchten tijdens het weerbericht. De weerman had er naar zijn goesting iets te lang over gedaan om te vertellen wat voor weer het vandaag geweest was.

- “Moet je daarvoor gestudeerd hebben?

Dat heb ik zelf ook gezien,” siste De Lacher.

De weerkaart voor de komende dagen werd bovengehaald, maar De Lachers interesse was al weg. Als ze al ooit bestaan had.

- “Wie gelooft die toekomstvoorspellers nog? En trouwens: wie wil er weten hoe de rest van de week eruitziet? Dat zien we wel als we zo ver zijn. Morgen bestaat niet, tot het tegendeel bewezen is.”

- “Morgen zal gisteren geweest zijn, als vandaag…”. Hij verslikte zich in zijn woorden, maar ik meende te weten wat hij wilde zeggen.

- “Morgen zal vandaag gisteren zijn.”

- “Juist,” zei hij. “Of zoiets toch. Wat ik maar wil zeggen: we kijken te ver vooruit. Dat moeten we niet doen.”

FILM Daar had hij een punt. Ik herinnerde me een goeie kameraad, die ik met het verstrijken der jaren uit het oog was verloren. Hij had zo’n hekel aan zijn job dat hij ‘s zaterdagsnamiddags al slechtgezind werd omdat hij ’s maandags opnieuw moest gaan werken. Op zaterdagvoormiddag was hij nog net aanspreekbaar, maar vanaf ’s middags stond zijn gezicht op onweer. Van zolang ik hem gekend heb, heb ik hem niet één keer van zijn weekend zien genieten. Dat kon hij niet. Hij keek te ver vooruit. Hij vond dat zelf vreselijk, maar hij kon het niet verhelpen. Het was sterker dan hemzelf. Ik probeerde hem ooit te troosten.

- “Als je dan ’s woensdags al vrolijk wordt omdat twee dagen later het weekend begint, is er niks aan de hand. Dan geniet je gewoon twee dagen vroeger dan iemand anders van je weekend.”

Maar zo werkte het niet. Aan zijn blik af te lezen, was het de domste opmerking die hij ooit had gehoord. ’s Woensdags was hij slechtgezind omdat het woensdag was. Hoe kon je in godsnaam vrolijk zijn op een werkdag?

De Lacher keek door het raam. Hij zag een flauwe, ondergaande zon en spelende jongelui met draadjes vol muziek in hun oren.

- “Het is lente. Er komt weer leven in de brouwerij. Het werd stilaan tijd.”

Hij had overschot van gelijk. De herfst was veel te miezerig geweest en de winter had te lang geduurd. Ik had er ook last van gehad. Nog nooit had ik zo naar warmere tijden gesnakt als dit jaar. Ik had me door de koude seizoenen moeten slépen. De herfst was nog moeilijker te verteren geweest dan de winter. Logisch ook: het najaar is op zich al geen pretje en je weet dat het alleen maar erger wordt. Van alle seizoenen is de winter het ergste en daarom is de herfst nog erger. We kijken inderdaad te ver vooruit.

De Lacher stond op, trok zijn vest aan en zwaaide tijdens het buitenwandelen naar de cafébaas.

- “Tot morgen, tien voor zeven,” riep die.

De Lacher antwoordde niet. Daar liet hij zich niet op betrappen.

15. MOOOV Filmfestival 30. Fifty shades of grey 30. Mr. Turner 30. The railway man

ARCHITECTUUR 8. Energielandschappen

CULINAIR 14. Tikicocktails

FESTIVAL 8. Rockin’ around Turnhout 15. MOOOV filmfestival 26. Ik zie u graag 26. Neurotic Deathfest

COLUMNS 2. Roel Sels 4. Wim Paeshuyse 20. Stijn Janssen

All that Jazz Postma, Loriers en Aerts MOL – In zaal Ootello, Ezaart 162 in Mol, concerteren op 24 april Tineke Postma, Nathalie Loriers en Philippe Aerts. Postma en Loriers mogen tot de ‘leading ladies’ van de Nederlandse en Belgische jazzscene gerekend worden.

Tineke Postma wordt beschouwd als een van de beste saxofonisten van Europa. In eigen land is ze gedoemd om de ‘opvolgster’ van Candy Dulfer te worden genoemd. De Amsterdamse liet in haar thuisstad Het Concertgebouw al vollopen, maar ze speelde samen met Joan Osbourne en Diana Reeves ook voor een uitverkocht Carnegie Hall in New York.

Pianiste Nathalie Loriers wordt geprezen omwille van haar lyrische pianospel en haar muzikale veelzijdigheid.

Ze is bovendien ook als componiste erg sterk. Haar man, Philippe Aerts, speelt contrabas. Hij verdiende o.a. zijn strepen als de vaste begeleider van Philippe Catherine en Bert Joris.

Het drietal speelde een eerste keer samen op het Gaume Jazzfestival. De recensent van Le Soir was in de wolken.

Hij loofde de zin voor avontuur, het spelplezier en de professionaliteit van het trio. Ze spelen vooral composities van de hand van Loriers.

Postma, Loriers en Aerts, vrijdag 24 april, 20.15u, zaal Ootello, Mol, 13 euro

Fay Victor zingt Herbie Nichols RIJKEVORSEL – De New Yorkse Fay Victor gooit hoge ogen als zangeres. Haar krachtige en soulvolle stem wordt wel eens vergeleken met die van Nina Simone. Fay Victor is bezig aan een Europese tournee die in het teken staat van pianist en componist Herbie Nichols.

Nichols leefde van 1919 tot 1963. Tijdens zijn veel te korte leven werkte hij hard als muzikant en componist. Hij schreef goeie nummers, maar hij bleef zijn hele carrière in de schaduw staan van bebopgrootheden zoals Thelonious Monk, die trouwens een goede vriend van hem was, en Bud Powell. De vraag is of Nichols het wel erg vond om in de schaduw te staan. Herbie Nichols maakte weliswaar graag muziek, maar hield niet van de keiharde en competitieve muziekindustrie. Tijdens zijn leven kreeg hij niet de erkenning die hij verdiende. Het was pas na zijn dood dat nummers van zijn hand, zoals ‘Serenade’, ‘House party starting’ en ‘Lady sings the blues’ wereldwijd bekend werden en uitgroeiden tot ‘standards’.

Aan de meeste van zijn instrumentale nummers werd later een tekst toegevoegd. Fay Victor brengt hulde aan Herbie Nichols. Ook zij voorzag enkele instrumentale nummers van Nichols van een tekst. Ze brengt die in De Singer. Pianist Achim Kaufmann en saxofonist Tobias Delius, beiden notoire Nicholskenners, begeleiden haar.

Fay Victor, vrijdag 10 april, 20.30u, De Singer, Rijkevorsel, 15 euro

Roni Ben-Hur KASTERLEE – Je zal maar met de naam Ben-Hur door het leven moeten.

En dan nog Roni als voornaam hebben.

“Life ain’t easy for a boy named Sue”, zong Johnny Cash ooit en we durven aannemen dat dat voor Ben-Hur niet minder is.

De in Amerika wonende Israëlische jazzgitarist Roni Ben-Hur zal het niet aan zijn hart laten komen. Hij heeft al een grote reputatie opgebouwd als gitarist en als docent. Negen albums bracht hij al uit en daarin verkent hij graag de grenzen van de jazz. Hij kijkt graag over de muurtjes en maakt met liefde en plezier uitstapjes naar exotische genres zoals de samba.

In jazzclub Houtum Street laat Roni Ben-Hur zich begeleiden door John Snauwaert (sax), Jan Van Lint (zang en akoestische bas), Filip Verneert (gitaar) en Dirk Dergent (drums).

Roni Ben-Hur, maandag 13 april, 21u, Houtum Street, Kasterlee, 10 euro

Myra Melford & Ben Goldberg RIJKEVORSEL – Myra Melford en Ben Goldberg treden samen op in De Singer. Voor klarinettist Goldberg is het niet de eerste kennismaking met de Kempen. Hij was vorig jaar al eens te gast in De Singer, toen in het gezelschap met bassist Greg Cohen en drummer Kenny Wollesen. Voor velen was dat het concert van het jaar. Ben Goldberg werd zowel in 2012 als in 2013 verkozen tot beste ‘rising star’ klarinettist. Pianiste Myra Melford houdt van improvisaties. De muziek die ze speelt, neigt wel eens naar de blues.

Opvallend is dat de tournee van Melford en Goldberg begint en eindigt in de Verenigde Staten. In Europa spelen ze onder andere in Parijs, Londen… en Rijkevorsel. Het concert in De Singer is het enige in de Benelux.

Melford & Goldberg, dinsdag 21 april, 20.30u, De Singer, Rijkevorsel, 16 euro

Vein en Greg Osby RIJKEVORSEL – Vein is een Zwitserse band die bestaat uit pianist Michael Arbenz, bassist Thomas Lähns en drummer Florian Arbenz. De groep speelt vooral swingende muziek die wordt gedragen door een strakke ritmesectie. Vein wordt voor de gelegenheid versterkt met de Amerikaanse saxofonist Greg Osby, die de status van superster al bereikt heeft.

Greg Osby nam als leider van diverse bands al vijftien albums op bij het toonaangevende Blue Note Records. Hij speelde met Dizzy Gillespie, Herbie Hancock en Nicholas Payton.

Vein en Greg Osby, donderdag 16 april, 20.30u, De Singer, Rijkevorsel, 17 euro

Suiker - 3

KORT

Deze maand in De Poppenzaal TURNHOUT – In april programmeert Propop zes verschillende familievoorstellingen in De Poppenzaal aan de Steenweg op Oosthoven in Turnhout.

Drie ervan zijn gastvoorstellingen.

Op 1 april wordt ‘Het lelijke eendje’, het bekende sprookje dat alle harten doet smelten, gespeeld door Propop zelf. ‘Het lelijke eendje’ is geschikt voor 4- tot 10-jarigen.

Op 8 april speelt Figurentheater Guckmal ‘De leeuw en de muis’, voor kinderen van 3 tot 8 jaar. Een kleine, nieuwsgierige muis gaat op ontdekking door het oerwoud. Ze raakt in de klauwen van een leeuw. “Eet me niet op, want misschien zal ik op een dag jouw leven redden,” zei de muis. En dat gebeurde.

Een productie uit eigen huis is ‘De kast’, voor kinderen van 6 tot 10 jaar.

In een geheimzinnige kast wonen de ietwat domme Kastiwaki’s, een heks en een professor, die van de heks een levenselixir moet uitvinden. Als hij daar niet in slaagt, zal zijn achterkleindochter daarvoor moeten boeten. ‘De kast’ wordt gespeeld op 12 en 15 april.

‘Het clownshuis’ brengt op 19 en 22 april ‘Bah’, waar vooral kleuters van 3 tot 6 veel plezier aan zullen beleven.

Centraal staat een knuffel die niet gewassen wil worden. Het publiek doet actief mee.

‘Een kleine held’ van Poppentheater Hans Schoen is te zien op 26 april.

Het stuk is gebaseerd op een Indisch verhaal over een krab die een held wil zijn en in de staart van een aap klimt om die te verjagen. Geschikt voor 3- tot 8-jarigen.

‘De stoefpotloden’ is een klassieker in het repertoire van Propop. Het is het verhaal van Pinneke en Otje, die naast mekaar wonen, de ene in een villa, de andere in een krot. Dan komt een louche koopman langs om ‘stoefpotloden’ te verkopen. Pinneke krijgt er een, Otje moet ervoor gaan werken. Dat is niet eerlijk. ‘De stoefpotloden’ is geschikt voor kinderen van 4 tot 10 jaar en wordt gespeeld op 29 april.

De voorstellingen op zondag beginnen om 10.30u; die op woensdag om 14.30u.

Kaartjes kosten 6 euro voor volwassenen, 5 euro voor kinderen.

Jukebox for kids WESTERLO – Martine de Kok, Amaryllis Temmerman en Bert Verbeke geven op woensdag 15 april om 14u een jukeboxconcert voor kinderen in de Zoerla aan de Gevaertlaan in Westerlo. Vooraf kunnen kinderen op www. jukeboxvoorkids.be een keuze maken uit vijftig liedjes, gaande van Samson en Gert tot K3 en Herman van Veen.

Ook enkele Disneyklassiekers kunnen geselecteerd worden. Toegangskaarten voor het concert kosten 10 euro en zijn te verkrijgen bij de cultuurdienst van Westerlo op het nummer 014 53 92 00.

4 - April 2015

Hofpoortteater Elckerlijc: ‘Azen’ TURNHOUT – “Af en toe mag je eens tegen een heilig huisje schoppen”, moet Dimitri Leue gedacht hebben toen hij Shakespeares Othello grondig onder handen nam. Hij liet Desdemona, de geliefde van Othello, leven en nestelde die in de armen van intrigant Jago. En hij voegde er terloops nog een vreemd konijn aan toe. Veel meer heeft het Elckerlijcgezelschap niet nodig om er een mooie voorstelling van te maken. Het stuk wordt in het Hofpoortteater gespeeld op 25 en 28 april en op 1, 2, 5, 8, 9, 10, 15 en 16 mei, telkens om 20.15u.

Op 3 mei is er een matineevoorstelling die begint om 15u. De toegangsprijs bedraagt 10 euro. Reserveren kan op het nummer 014 42 412 10 op werkdagen tussen 18 en 19u. Tickets kopen kan ook online, op www.elckerlijc.com.

The Neon Judgement RETIE – Retie is aardig op weg om de newwavehoofdstad van het universum te worden. Daar zorgen enkele heren voor met te veel tijd én een drankprobleem in wording. ‘Dark Balloon’ heet het zootje ongeregelden dat her en der aan Retiese togen de gekste ideeën verzint en ze dan nog uitvoert ook. Na eightiesgrootheden Front 242 en The Godfathers halen ze nu The Neon Judgement naar het dorp der zeven Neten, dat al 40 jaar Juul Kabas als voornaamste exportproduct heeft.

The Neon Judgement is bezig aan zijn afscheidstournee. In september geeft de band zijn allerlaatste optreden in de AB. Maar voor het zover is, doen de muzikale zwartjassen ook de Kempense fans nog een plezier door op de uitnodiging van Dark Balloon in te gaan. The Neon Judgement concerteert op donderdag 30 april in zaal Den Dries in Retie. Het voor- én naprogramma (dj-set) wordt verzorgd door Radical G. Kaarten kosten 18 euro in voorverkoop en zijn te verkrijgen in de meeste Retiese jongerencafés.

MEER WIM PAESHUYSE! Wij, redacteurs van Suiker, zijn betweters.

Wij doen gewoon onze goesting en u mag daarvan zeggen, schrijven, facebooken en twitteren wat u wil: u hebt niks in de pap te brokken. Tenzij u evenveel kapsones hebt als wij. Dan -maar alleen dan- houden wij rekening met uw mening. Toen dichter, schrijver, comedian en beroepsidioot Wim Paeshuyse op een enquêteformulier de vraag ‘Hoe zou u Suiker beter maken?’ beantwoordde met ‘Meer Wim Paeshuyse!’ (met uitroepteken) waren wij zo onder de indruk dat we hem meteen een rubriek gaven.

Paeshuyse kreeg carte blanche en mailde ons de dag nadien al een voorstel. In 8 afleveringen wil hij zwart op wit bewijzen dat je ’s werelds indrukwekkendste plekken evengoed in de Kempen kan zien.

8 plaatsen die je gezien moet hebben voor je sterft, maar die je evengoed in de Kempen kan zien

Open zangavond TURNHOUT – In Het Gevolg en het bijhorende Café Antonis (Otterstraat in Turnhout) krijgt voorjaarsmoeheid geen kans. Op zaterdag 11 april wordt er een ‘open zangavond’ georganiseerd door zangkoor ‘De Zingende Kempen’.

Op het repertoire staan alleen maar liederen die in ieders geheugen gegrift staan. Enige voorkennis is dus niet nodig. Of juist wel, maar die heb je automatisch. De bedoeling is dat het publiek meezingt, al mag wie een beetje bedeesd is natuurlijk ook gewoon komen luisteren.

De toegang bedraagt 5 euro en de avond begint om 19.30u.

Poppenwandeling ‘Hartenvrouw achterna’ TURNHOUT – Figurentheater Propop en Toerisme & UiT Turnhout bieden vanaf eind april, met het begin van het nieuwe toeristische seizoen, een poppenwandeling aan die geschikt is voor kinderen van 6 tot 12 jaar. Vanzelfsprekend kunnen ook gezinnen en verenigingen er plezier aan beleven.

De deelnemers trekken samen met een poppenkastkar door de stad. Zo leren ze over de geschiedenis van Turnhout en over wie er vroeger woonde. Onbewust komen ze in een spannend verhaal terecht: er wordt een koningin geschaakt, er worden muggen geblust en historische veldslagen uitgevochten. Aan de hand van het poppenspel, enkele doeopdrachten en gekke weetjes wordt langzaam duidelijk hoe de vork in de steel zit.

De wandeling kan geboekt worden bij Toerisme & UiT, gidsen@turnhout.be of 014 44 33 55. De wandeling kost 5 euro per persoon of 100 euro per groep, duurt 2 uur en gebeurt met een poppenspeler-gids.

Aflevering 5: De Kaäba, Mekka Als je een moslim bent, moet ik je niet meer uitleggen wat de Kaäba is. Als je geen moslim bent: de Kaäba is het centrale heiligdom van de islam. Het is een kubusvormig gebouw dat in de Grote Moskee in Mekka staat en het is een essentieel onderdeel van de hadj, de bedevaart naar Mekka die iedere moslim die daartoe in staat is één keer in zijn leven moet ondernemen. Tijdens deze bedevaart is het de bedoeling dat je zeven keer rond dit gebouw loopt. Moslims bidden trouwens altijd in de richting van dit gebouw.

Evengoed: De Kuub, Turnhout De Kuub is een polyvalente theaterzaal die voornamelijk gebruikt wordt voor concerten met een staand publiek, intieme dansvoorstellingen en vlakkevloertheater. Dit gebouw werd in 2005 gebouwd als uitbreiding van cultuurcentrum de Warande. Het gebouw werd ontwerpen door architectenbureau Macken&Macken. Er kunnen 780

mensen rechtstaan of 240 mensen zitten op de uitschuifbare tribune

Vergelijking De Kuub in Turnhout heeft niet enkel een gelijkaardige naam, maar ook de vorm (een kubus, duh!) komt overeen met die van de Kaäba en als derde gelijkenis is de Kuub ook een tempel. Een muziektempel. Verder is de Kuub ook een middelpunt van een belangrijk gebied. Het is namelijk het middelpunt van de ring van Turnhout, die weliswaar geen echte ring is. Turnhout is de hoofdstad van de Kempen en de Kempen is het middelpunt van de Benelux, die op zijn beurt het middelpunt is van West-Europa, dat dan weer in het midden ligt op een eurocentrische wereldkaart. Kortom: de Kuub is het middelpunt van de wereld.

Een groot voordeel is trouwens dat er geen miljoenen mensen voor je voeten lopen wanneer je je zeven rondjes afmaalt. Hoogstens enkele skatende pubers en een ontsnapte gevangene.

HEt BOERENIJSJE crEmEriE  DAGELiJks VErs hOEVEiJs ALLE DAGEN OPEN vanaf 13u00 tot de zon ondergaat

Voor een lekker ijsje, pannenkoek of wafel, kom naar de boerderij en zet u aan tafel!

Vanaf het eerste zonnetje beschikken wij over een mooi terras waar de kinderen naar hartelust kunnen ravotten in de speeltuin of op de trampoline!

JE kAN biJ ONs VEiLiG rONDwANDELEN iN ONzE stALLEN tussEN DE koetjes & kalfjes.

 alle dagen vers ambachtelijk schepijs  vers gebakken pannenkoeken & wafels  ook afhalen: verse koemelk, vers schepijs (1 & 2.5 liter)  chocolademousse, rijstpap & ijstaarten op bestelling WANDELING HEt BOERENIJSJE uitgestippelde wandeltocht ± 8 km  Vertrek en aankomst bij het boerenijsje

WWW.BOERENIJSJE.BE sint-Lenaartseweg 190 • 2990 Loenhout • tel 03 313 81 61 • Fax 03 313 79 06

Zoek je nog een deugddoende én betaalbare vakantie dicht bij huis ?

EUTONIE

Quality time voor jezelf Lichamelijke (her) opvoeding voor jong en oud Een nieuw evenwicht voor lichaam en psyche ontdekken.

Basiscursus voor beginners:

‘Thuiskomen in je lichaam en bij jezelf’ in VOSSELAAR:

7 x woensdagvoormiddag vanaf 22 april, telkens van 9.30u tot 13u

in TURNHOUT:

Van 13-17 juli dagelijks van 9.30u tot 16u, maandag aanvang om 13u, vrijdag einde om 13u Overnachten is mogelijk aan sociaal tarief

VERDELER VAN FIETSEN - BROMFIETSEN ELEKTRISCHE FIETSEN

in SCHOTEN:

Van 10-17 augustus dagelijks van 9.30u tot 16u, maandag aanvang om 13u, vrijdag einde om 13u Deelnameprijs: 150 € (10% vroegboekkorting = min. 30 dagen vooraf aanmelden) Aantal deelnemers is beperkt

Begeleiding en inschrijven: Renild Van den plas – eutoniepedagoge VES Tel: 014/43.65.11 renild.vdp@gmail.com Meer info: www.eutonie.be www.eutonieschool.org - www.eutonie-kempen.com

BEWEGING BRENG TERUG IN UW LEVEN

VRIJHEID 150 - HOOGSTRATEN

WWW.VERSCHUERENBVBA.EU

Suiker - 5

BONJOUR EXPO 54 kunstenaars stellen tentoon in cc ‘t Getouw

Favorieten

Wij, paarden HEIST-OP-DEN-BERG – Lodewijk Deleu is een fotograaf die vaak documentaires en reportages maakt. Geïnspireerd door het boek ‘Gullivers reizen’ kwam Deleu op het idee om paarden te fotograferen. In het vierde deel van ‘Gullivers reizen’ beschrijft auteur Jonathan Swift een eiland waar paarden het voor het zeggen hebben. Gulliver raakt in gesprek met de paarden.

Met een beetje dichterlijke vrijheid kan je zeggen dat Deleu hetzelfde doet. Hij zoekt de paarden op, benadert ze en gaat de dialoog aan. Alleen is zijn wapen een camera, geen pen.

‘Wij, paarden’ van Lodewijk Deleu is van 3 april tot 5 mei te zien in de traphal van cc Zwaneberg. De toegang is gratis.

MOL – Cc ‘t Getouw in Mol pakt in april uit met een even originele als gedurfde tentoonstelling: 60 kunstenaars werden uitgenodigd om eraan deel te nemen, en niet minder dan 54 van hen zijn op de uitnodiging ingegaan. Ze hebben elk één werk ingestuurd, plus een foto van hun favoriete kunstwerk uit de kunstgeschiedenis en een geschreven verantwoording van hun keuze. Bedenker en coördinator van het evenement is de genaamde R.M. uit M. De man wil anoniem blijven en komt dus, zoals gebruikelijk is bij misdadigers van gemeen recht, enkel met zijn initialen en een ‘onherkenbare foto’ in de krant.

Mikmak De expositie is inderdaad origineel: een dergelijk initiatief is -tenminste voor zover wij weten- nooit eerder vertoond.

Ze is riskant omdat met honderd procent zekerheid valt te voorspellen dat de bezoeker hier een ongelooflijke mikmak, neen, laten we beleefd blijven, een wel heel gevarieerd lot kunst aangeboden krijgt. De deelnemers behoren tot de ruime kennissenkring van de coördinator: het zijn mensen met wie hij heeft gestudeerd, samengewerkt, tentoongesteld, gediscussieerd en/of pinten gepakt. Allemaal hebben ze (soms nauwe, soms flauwe) banden met de Kempen, maar verder zijn ze van heel diverse pluimage. En dat zijn de werken dus ook. Abstract komt hier naast figuratief te hangen, avant-garde naast klassiek, amateur naast beroeps.

Klinkt het niet, dan botst het.

Breed draagvlak De grote verscheidenheid van het geëxposeerde maakt niet alleen de charme van deze tentoonstelling uit; ze is er ook de sterkte van. De modieuze term ‘breed draagvlak’, die wij al heel lang mijden als de pest, mag voor een keer nog wel eens uit de kast. Kunstenaars met en zonder reputatie, van deze en de vorige generatie, met hun verschillende achtergronden, zienswijzen, stijlen en technieken: ze mogen zich allemaal aan het publiek voorstellen, en dat zonder onderscheid des persoons en op voet van volledige gelijkwaardigheid. Van enige kliekjesmentaliteit (de amateurs hier, de profs daar, de clubjes van gelijkgestemden en techniekgenoten ginder), een ziekte waaraan kunstenaars zelf zich even vaak schuldig maken als critici en kijkers, is hier geen sprake. Wie wil neerkijken op collega’s zal dat elders moeten doen.

Wat organisator R.M. uit M., zelf deelnemer met één werk en één favoriet, expliciet wil laten zien is hoe verschillend het begrip kunst vandaag kan worden ingevuld. Een grote groep ‘regi-

6 - April 2015

onale’, levende kunstenaars krijgt hier een forum en de toeschouwer krijgt een prima overzicht van wat hedendaagse kunst kan inhouden. De romanticus, de zondagsschilder, de estheet, de professional, de therapeut , de carrièremaker op weg naar de top: ze komen allemaal voorbij. Belangrijke opmerking: aan de samenstelling van de tentoonstelling is geen enkele vorm van selectie te pas gekomen, behalve dan door de deelnemers zelf: zij waren exclusief hun eigen selectieheer of -dame.

‘grote namen’. Van het intellectuele snobisme dat ons zowat verplicht om bepaalde manifestaties te gaan zien en ook nog goed te vinden, is in ’t Getouw geheel geen sprake. Mooi zo.

Kijk en vergelijk Hoezeer de bezoekers ook omvergeblazen dreigen te worden door het ge-

Confrontatie Met dit alles krijgt de toeschouwer toch behoorlijk wat op zijn bord. De tentoonstelling streeft naar actie, confrontatie, ongemak en kritiek. Hopelijk maakt ze ook een ruim gamma aan reacties en emoties los. Zelf houden de organisator en het evenement zich verre van elk waardeoordeel: het is aan de individuele bezoeker om uit te maken wat hem raakt, charmeert of afstoot.

Hij mag bovendien het werk van zijn keuze via een stembiljet kenbaar maken. Onder de deelnemers wordt er -we zijn in Vlaanderen- een waardevolle prijs verloot.

Bij Favorieten ligt de klemtoon op de kunst en haar zeer diverse verschijningsvormen, niet op de maker. Dat is verfrissend, want daarmee maken we een wijde bocht omheen alles wat vandaag op de kunstscène zo populair is: massakunsttoerisme en dito indoctrinatie, het getoeter van curatoren, pers, galeries en kunsthandel over de

Praktisch: Tentoonstelling Favorieten 54 kunstenaars tonen een eigen werk én hun preferent stuk uit de kunstgeschiedenis ’t Getouw, Mol van 27 maart tot 19 april 2015 geopend op weekdagen van 9 tot 16u zaterdag van 10 tot 16u zondag van 14 tot 17u gesloten op paaszondag en -maandag

toonde werk van de 54 deelnemers zelf, we nodigen hen toch nadrukkelijk uit om ook naar de reproducties van de gekozen toppers uit de kunstgeschiedenis te kijken. Daaruit valt echt wel wat op te steken, net als uit de neergeschreven verantwoording trouwens.

Zo schrijft een deelnemer dat hij het gekozen werk van zijn favoriet eigenlijk niet diens beste vindt, maar dat het wel het best aansluit bij wat hij zelf heeft ingestuurd. Of wat te denken van iemand die eigenlijk een stukje Beethoven wou laten horen, maar niet moeilijk wil doen en het dan maar bij het Danseresje van Degas houdt. Weer iemand anders kiest voor de bekende ster van Expo 58. Bij sommigen treft niet zozeer de overeenkomst tussen de eigen bijdrage en de favoriet dan wel het verschil. Opvallend is hoe vaak hedendaagse kunstenaars best ver terug willen gaan in het verleden en werk kiezen van klassiekers als Jan Van Eyck, Pieter Bruegel, Carel Fabritius (zijn bekende Puttertje is tweemaal gekozen) of Michelangelo. En zoals te verwachten viel, zijn er nogal wat deelnemers die niet kunnen of wensen te kiezen, wegens ‘te moeilijk’, ‘te onrechtvaardig’ of gewoon ‘te veel favorieten’.

Samenvattend: ga kijken. Een feest voor het oog is de tentoonstelling daar in Mol misschien niet echt geworden, maar razend interessant is ze zeker.

Tekst: Ivo Verheyen Foto: Bart Van der Moeren

‘Inspirerende ontmoetingen’ in Galerie de Chêne

Marc Janssens en Maurice Brams

MERKSPLAS – Galerie de Chêne, aan de Steenweg op Turnhout 171 in Merksplas, is altijd een bezoekje waard.

Kunstenares Joop de Chêne runt de galerie, die ondergebracht is in haar woning. Een vast aantal kunstenaars stelt er permanent tentoon. Maar op 4, 5 en 6 april is er een extra reden om halt te houden bij Galerie de Chêne. Tijdens dat weekend vindt ‘Inspirerende ontmoetingen’ plaats: een kunstroute die je langs tal van galeries en brocanterieën leidt. De meeste daarvan zijn gelegen in Nederland, maar Galerie de Chêne is een uitzondering op de regel.

Het is een ideaal moment om de pas uitgebreide galerie en de nieuwe beeldentuin te bezoeken. Maak kennis met nieuw werk van o.a. Lolke van der Bij, Hub Gatignon, Greet Gadella, Relinde Kattenberg, Ciska van der Meer en Persheng Warzandegan.

De galerie is dagelijks geopend van 11 tot 18u.

OUD-TURNHOUT, HERENTALS – Kasteel Le Paige in Herentals en ’t Hofke van Chantraine in Oud-Turnhout hebben de handen in mekaar geslagen.

Ze organiseren een uitwisselingsproject, ‘De wissel’, waarbij ze elk een kunstenaar afvaardigen.

Zo zal Marc Janssens uit Meerhout exposeren in ’t Hofke. Janssens verwerkt materialen uit hout, latex of polyester die hij gevonden of gerecycleerd heeft in zijn keramieken beelden. Hij creëert krachtige en fragiele mensenfiguren die de toeschouwer weten te beroeren en onderdompelen in een wereld van fantasie, humor en tederheid. Janssens verbleef eind vorig jaar in China om zich verder te bekwamen in het werken met porselein. De technieken die hij daar aanleerde, toont hij in de expo ‘Rice zhou / Chinese boys’.

Maurice Brams is afkomstig van OudTurnhout. Hij stelt zijn werken tentoon in Le Paige in Herentals. Brams beeldhouwt al veertig jaar. De vakman houdt van essentie: hij slijpt, kapt en schuurt alles weg wat overbodig is, probeert alleen de vormen over te houden die hij in zijn hoofd heeft. Hij werkt zonder vooraf veel te schetsen en te meten. Dat geeft zijn werken een spontaan en natuurlijk karakter. Hij werkt met brons, marmer, arduin, plexiglas, hout of albast. Zijn werk was eerder te zien in tientallen tentoonstellingen in binnen- en buitenland.

Beide tentoonstellingen zijn nog te bezichtigen tot 12 april, op vrijdag, zaterdag en zondag van 14 tot 17u. De toegang op beide locaties is gratis.

Herinneringen voor de toekomst TURNHOUT – Welke herinneringen uit je eigen streek en je eigen leven wil je bewaren voor de toekomst? Dat is het uitgangspunt van een artistiek traject dat vijf kunstenaars afleggen met leerlingen uit vijf basisscholen. De werkjes die eruit voortvloeien, worden getoond op Erfgoeddag (26 april). Het centrale thema van de Erfgoeddag is dit jaar ‘Erf’.

In Turnhout ging kunstenares Marian Lesage aan de slag met leerlingen van basisschool Kameleon. Zij kozen het Taxandriamuseum als uitvalsbasis en werken rond de kantnijverheid, een industrietak die in het verleden erg belangrijk was voor de stad. Het resultaat blijft voorlopig nog een verrassing, maar de voorbije weken werd al duidelijk dat de jongelui hun fantasie hebben laten werken. Er werd een ‘historische kledinglijn’ ontworpen en persoonlijke wapenschilden.

De werken worden in het Taxandriamuseum tentoongesteld van 26 april tot 31 mei. Op 26 april, met Erfgoeddag, is de toegang gratis. Anders betaal je (als volwassene) 5 euro.

Doorboord

Sylvia Reijbroek

Jacqueline Tijssen

HEIST-OP-DEN-BERG – Guy Timmerman, Margot Deroose en Eric Vermeire, die vorig seizoen als winnaars uit de bus kwamen bij de kunstwedstrijd ‘Kleinsculptuur’, stellen van 18 april tot 10 mei tentoon in de exporuimte van cc Zwaneberg.

Gentenaar Guy Timmerman doceert aan de Gentse academie. Hij creëert een eigen fantasiewereld in brons en kunststof en vindt inspiratie in de mythische wereld. Margot Deroose, ook van Gent, maakt bevreemdende werken die samengesteld zijn uit verschillende materialen. Haar werken zijn letterlijk en figuurlijk gelaagd en lijken collages. Eric Vermeiren is een informaticus die beelden maakt van klei of porselein. Zijn onderwerpen zijn dikwijls mythologisch van aard.

De werken van de drie kunstenaars vullen mekaar perfect aan. Ze liggen in mekaars verlengde.

BAARLE-HERTOG – In haar galerie in de Molenstraat 16 in Baarle-Hertog toont kunstenares Sylvia Reijbroek haar kleurrijke en ietwat bevreemdende schilderijen, die de toeschouwer doen reflecteren. Zelf ziet ze haar werken als ‘momenten’ in haar leven. “Al mijn werken zijn erg persoonlijk. Als ik ernaar kijk, beleef ik het moment terug waarop ik ze schilderde. Dat kan een treurig moment geweest zijn, of een spannend of een gelukkig.”

Bij het schilderen laat ze zich leiden door emoties en dat vertaalt zich in de schilderijen die ze maakt. Qua stijl en onderwerp is er bijgevolg een vrij grote verscheidenheid. De maakster zelf herbeleeft bij het bekijken van de schilderijen de momenten waarop zij ze maakte. Dat geldt natuurlijk niet voor de toeschouwer. “Toch is het de bedoeling dat ook hij zich even in het werk verliest,” zegt Reijbroek, en dat het werk bij hem andere beelden of gevoelens oproept dan bij mij is niet erg. Enige zin voor verbeelding is meestal wel nodig.

“De werken van haar zijn bovenzinnelijk. Ze lijken de menselijke fantasie te overstijgen,” zei een criticus ooit. Toch maakt Reijbroek ook erg toegankelijke werken. Daarvan getuigen de portretten -vaak van vrouwen- die ze in haar collectie heeft.

Sylvia Reijbroek is een schilderes die ook in opdracht werkt. Op haar adres in Baarle-Hertog is iedereen welkom.

Voor een voorproefje kan je ook op haar uitgebreide website terecht: www.sylviareijbroek.be.

TURNHOUT – In Theobaldus Kunsthuis, aan de Koningin Elisabethlei 2 in Turnhout, stelt nog tot 6 april Jacqueline Tijssen tentoon. Het centrale thema van de expo is ‘huis’. Het huis is immers de plek waar menselijke emoties en relaties zich manifesteren en ontwikkelen. Een huis vertelt ook veel over de personen die erin wonen.

Huizen kunnen ook boten zijn. Dat beklemtoont ze in haar keramische werken door rechte of juist ronde vormen te gebruiken. Als materiaal gebruikt Jacqueline door haarzelf samengestelde papierklei, die ze bewerkt met oxides, slibs en glazuren.

Aandacht! Aandacht!

TURNHOUT – ‘Aandacht! Aandacht!’ is dé tentoonstelling van kunstenfestival Stormopkomst. Alles in deze expo draait rond de zintuiglijke waarneming. Aan de expo nemen een twintigtal kunstenaars deel onder wie Jonas Vansteenkiste, Ivan Navarro, Fred Eerdekens, Tomas Boiy en Aernoudt Jacobs.

Hou het meinummer van Suiker in de gaten. Dan belichten we ‘Aandacht!

Aandacht!’, in de expohal van de Warande, uitgebreid. De tentoonstelling loopt nog tot en met 24 mei en is gratis toegankelijk.

Rik Hens in ‘zijn’ Factory TURNHOUT – Rik Hens was een gepassioneerd schilder en kunstliefhebber in het algemeen. Toen Creative Factory -opgericht in 1978- in 1986 zijn intrek nam boven het huidige Museum van de Speelkaart en het atelier openstelde voor nieuwe kunstenaars was Rik Hens een van de eersten die ervan gebruikmaakten. Rik Hens zou tot aan zijn onverwacht overlijden, in 2005, verbonden blijven aan ‘de Factory’.

Tien jaar na het heengaan van Hens is de tijd rijp voor een retrospectieve. De Factoryleden, die Hens vanzelfsprekend erg goed gekend hebben, gaan op zoek naar de inspiratiebronnen van Rik en naar de invloed ervan op zijn werk.

De expo is te zien tijdens de weekends van 18 en 19 april, 25 en 26 april en 2 en 3 mei, telkens van 13.30u tot 17u.

De opening vindt plaats op vrijdag 17 april om 20u. Cyriel Van den Heuvel, medeoprichter van Creative Factory, leidt de retrospectieve in.

Expo ‘Kunstroute’ RAVELS – In het weekend van 2 en 3 mei wordt in Ravels, in het kader van de ‘Week van de amateurkunsten’, een kunstroute georganiseerd. Een fietsroute leidt de deelnemers langs ateliers van verschillende kunstenaars. In de aanloop van dat evenement wordt in gc de Wouwer van 18 april tot en met 30 april een overzichtstentoonstelling gehouden met werken van de deelnemende kunstenaars.

Blijde gedachten TURNHOUT – Kunst is een uitgesproken forum om blijde gedachten te creëren die het genezingsproces kunnen bevorderen. Tot die conclusie kwamen leerlingen van het Heilig Graf, na klassikale gesprekken over ziekenhuisopnames. Lerares Maria-Christina Campers ging daarmee aan de slag. Ze trok met de jongeren naar het Taxandriamuseum en liet hen er enkele voorwerpen kiezen die een troost zouden kunnen bieden en die hen zouden kunnen inspireren tot het maken van een kunstwerk. De werken zijn intussen klaar en worden tentoongesteld in het Taxandriamuseum, in een aantrekkelijke scenografie van Atelier 20 + 03 (Kris de Hoon). De wachtkamer van de dienst oncologie van het AZ Turnhout toont een tweede luik van de expo.

Daarmee is het verhaal nog niet rond.

Er wordt ook een gelijknamige publicatie uitgebracht met teksten van Kempense schrijvers. Tom Driesen, Wim Paeshuyse, Bart Meuleman, Brigitte van Aken en Walter van den Broeck werkten eraan mee. Zelfs kunstenaar Jef Geys werd bereid gevonden om mee te werken. Het Frans Masereel Centrum maakte 250 zeefdrukken van zijn werk !Vrouwenvragen? Die worden verkocht en met de opbrengst zal een vervolg gegeven worden aan het project.

‘Blijde gedachten’ is van 2 april tot 30 september te zien in het Taxandriamuseum (toegang: 5 euro) en van 22 april tot 31 december op de dienst oncologie van het AZ Turnhout.

Suiker - 7

Architectuur, of de gebouwde omgeving, is zo alomtegenwoordig dat we er geen oog meer voor hebben. Daar brengen we verandering in. Fotograaf Dries Luyten kijkt in opdracht van AR-TUR, het centrum voor architectuur, stedelijkheid en landschap in de Kempen, naar alledaagse situaties en brengt die in verband met actuele ruimtelijke thema’s.

Oog Voor ARCHITECTUUR

Energielandschappen zijn landschappen waarin nadrukkelijk te zien is dat er energie wordt opgewekt. Moderne energielandschappen zijn bijvoorbeeld windmolenparken, zonne-energieparken en biomassa-akkers en -installaties.

In biomassa-installaties wordt organisch materiaal, afkomstig van planten, bomen of dierlijke mest omgezet in warmte en elektriciteit. In tegenstelling tot fossiele brandstoffen halen planten en bomen door groei en nieuwe aanplant evenveel CO2 uit de lucht als er bij verbranding weer vrijkomt.

Het totale proces is dus CO2-neutraal, maar laat wel sporen na in het landschap.

In de lezingenreeks ‘Duurzame transformatie’ -een organisatie van AR-TUR en Kamp C- komen dit voorjaar nog twee thema’s aan bod (meer info op www.ar-tur.be): - ‘Dorpskern’: beeldkwaliteit en participatie bij dorpskernvernieuwingen (21 april – de Warande) - ‘Verkaveling’: onderbezette verkavelingen, tuinen en eigendomsstructuren (26 mei – Kamp C)

KORT

Kris Flameng brengt tweede bundel uit OUD-TURNHOUT – De Oud-Turnhoutse kunstenares en duivel-doet-al Kris Flameng heeft zopas haar tweede dichtbundel uitgebracht. Na ‘Laat licht’, dat ze een 2012 uitgaf, is er sinds eind 2014 ‘Nieuwe nevels’.

Kris Flameng is niet alleen dichteres.

Ze schreef als muziekpedagoge een aantal werken voor de basisschool en werkte mee aan tientallen cd’s ten dienste van het onderwijs. Daarnaast maakte ze teksten voor theater, musical, ballet en kindermusicals.

Deze maand wordt in theater ‘Het appeltje’ in Antwerpen haar eerste theatermonoloog opgevoerd. ‘Achter de vlinderstruik’ is een tekst van Flameng en wordt gespeeld door Roger Wijnen.

Te zien op 30 april en 1, 2, 3, 7, 8 en 10 mei.

8 - April 2015

Beethoven in de bib MOL – ‘De vrienden van de bib’ hebben Jan Caeyers naar Mol weten te lokken.

Hij is een van onze Vlaamse topdirigenten, die geregeld de wereld rond reist met zijn orkest Le Concert Olympique, voorheen de Beethoven Academie.

Caeyers studeerde musicologie aan de KULeuven en volgde in Wenen een dirigentenopleiding. Hij was ook enkele jaren verbonden aan de opera van Stuttgart. Enkele jaren geleden schreef hij een vuistdikke biografie van Ludwig van Beethoven, de componist waar hij al zijn hele leven door gefascineerd is.

Het boek werd een bestseller en werd zelfs in het Duits vertaald. Jan Caeyers wordt algemeen beschouwd als een van de grootste Beethovenspecialisten van Europa. Over Beethoven en zijn eigen leven vol muziek wordt Caeyers in de bib van Mol geïnterviewd op donderdag 23 april om 20u. De toegang is gratis.

Lief Vleugels: ‘Alles stroomt’

3-6 april: Rockin’ Around Turnhout

HERENTALS – Lief Vleugels uit Herentals is een vrouw wier leven op 16 maart 2014 in één klap totaal veranderde. Haar dochter stapte samen met haar partner uit het leven. Vleugels schreef er een roman over, ‘Alles stroomt’. Daarin reconstrueert de moeder het leven van haar dochter. Ze doet dat aan de hand van 25 nagelaten dagboeken en een dikke afscheidsbrief, die niemand onberoerd laat: “9 maart 2014. Vandaag begint de eerste dag van de laatste week van ons leven. Het voelt goed, brengt rust, te weten dat we straks zullen verdergaan. Ik ben weer voor dag en dauw opgestaan om het licht te zien worden. Terwijl het daglicht zacht doorbrak, voelde ik de essentie in mijn aderen. Nog zeven dagen en het is zo ver. Gisteren zijn we naar de Plek gereden. Het leek of ik al met één voet in de hemel stond.”

Op de symbolische datum 16 maart 2015, exact één jaar na de dood van het koppel, verscheen ‘Alles stroomt’. Het boek kost 19,95 euro, telt 344 bladzijden en werd uitgegeven door uitgeverij Xanten.

TURNHOUT – Dertien cafés en dik twintig optredens: dat staat de bedevaartgangers te wachten die jaarlijks met duizenden Rockin’ Around Turnhout bezoeken, een van de grootste en drukstbezochte rock-‘n-rollkroegentochten in Europa.

Top of the bill zijn ongetwijfeld de roots­ rockers van The Paladins. De Amerikanen concerteren op zaterdagavond 4 april in de Kuub. Maar ook Gizelle (USA), The Rimshots (GB), Earl Jackson (GB) en Smokestack Lightnin’ (D) zijn namen waarop je als organisator fier bent.

Het festival duurt 4 dagen. Het begint met een pre-party met Roy Thompson & The Mellow Kings uit Frankrijk op vrijdag in het Theatercafé. Zaterdagavond spelen The Paladins en The Rimshots én Dead Bronco in de Kuub. Op zondagnamiddag vindt een rock-‘n-rollbeurs en -rommelmarkt plaats, waar je je kan vergapen aan oude elpees en dito auto’s en motors. ’s Avonds vindt de eigenlijke kroegentocht plaats in dertien cafés en de Kuub. Op maandagavond is er in Daxcafé nog een afterparty met Jenny and the Jetsons.

Alle info over de line-up, de deelnemende cafés en de toegangsprijzen vind je op www.rockinaroundturnhout.be.

Groezrock op 1 en 2 mei MEERHOUT – Vergeet de clichés over de vogeltjes die een ei leggen. Het is pas mei als het Groezrock is. Het festival van de stevige muziek -het hoeft niet per se metal te zijn- luidt elk jaar de muzikale lente in. De organisatoren blijven trouw aan de formule die al vele jaren enkele tienduizenden liefhebbers naar Meerhout lokt. Dat wil zeggen dat punk, punkrock, metal en aanverwante genres centraal staan. Groepen als Social Distortion, Refused, Lagwagon, Millencolin, Agnostic Front en Pennywise sieren de affiche.

Het festival vindt plaats op 1 en 2 mei.

Een combiticket kost 125 euro aan de kassa. Dagtickets kosten 80 euro. Interessant zijn zeker ook de viptickets.

Ze kosten slechts 25 euro meer dan een normaal combiticket en je mag zomaar paraderen in de viploungebar!

Tom Helsen: ‘Verhalen en liedjes’ WESTERLO – Tom Helsen is terug van weg geweest. Hij overwon een depressie, begon opnieuw liedjes te schrijven en keerde met zijn muziek terug naar zijn roots: het pure songschrijven met gitaar of piano. Hij is bezig aan een concertreeks en doet op donderdag 30 april de Zoerla in Westerlo aan. Tickets kosten 18 euro. Je kan ze kopen bij de cultuurdienst van Westerlo: 014 53 92 00.

Ahoi maatje!

Mijn kaart zegt dat hier een schat verborgen is!

Zoek je mee?

YO HO!

Van 5 april tot 20 september 2015 Elke zondag van 8.00u tot 13.00u

ROMMELMARKT Gratis parking!

Zelf nog veel rommel op zolder?

Kom dan zondagmorgen om 7.00u naar onze rommelmarkt, 3€ per standplaats.

Meer info via: info@berkenstrand.be CAMPING BERKENSTRAND BRAND 76-78, 2470 RETIE (Baan naar Postel, GPS: Postelsebaan 3)

zondag 26 april een mega ”camping-garage”verkoop, over heel de camping IEDEREEN WELKOM

WWW.BERKENSTRAND.BE

Hidrodoe: een EI-land temidden van water va n6

il tot 19 apr

Second Life

Style

in het charmante Baarle-Hertog • romantische winkel • kroonluchters • nostalgische accessoires • ook reparatie en restauratie van kroonluchters

Van do t.e.m. zo van 11 tot 17u Molenstraat 35b 2387 Baarle-Hertog

Suiker - 9

Brief aan van den B roeck(en), Beste Elia ne, Stefan , Karl, Elv ire, Jules, Walter -uw man, vade r, broer- h Met Suike eeft een n r, de cultu ieuw boek u rk rant van d geschreve wát graag e Kempen n. aandacht b , willen w esteden aa zoveelste e maar n ‘De Vre interview emdelinge met hem, ’. Maar ee interview. tja … dat n We vrezen is d a n h e d t at Walter zoveelste alle denkb de voorbij are vragen e 50 jaar a heeft moe l op zowa schillende ten antwo t antwoorde o rden. En z n zijn er n o de vraag: veel veru ook wee “Is dit we r niet te ve rkelijk uw rzinnen op Broeck?” laatste boe k, mijnhee r van den Of het een goed idee is, weten w ook niet in e zelf nog schatten o niet -en w f u eraan w e kunnen op het bru il meewerk tale idee o e n- maar w m zijn fam laten. Waa e kwamen ilieleden e rom? Omd ens aan he at u , als z t ook meerm w oord te ij n vrouw, z aals in zij uster, broe n boeken rol in zijn r of zoon, werd opge oeuvre. O voerd. U s f u dat wil peelde een midden. de of niet.

Dat laten we in het Ons opzet is niet am b it ie u s. We wille ingsdesku ndigen’ vra n gewoon eens aan ‘e gen hoe h hebben. et is om e rvaren schrijv er in huis We spring te en een gat in de luch t als u wen st mee te w erken!

Met vrien delijke gro et, Stijn Jans sen

10 - April 2015

Van links naar rechts: vrouw Eliane, Walter en zoon Karl

van Olen naar Mol waar ze jarenlang kassierster was in de Grand Bazar. Is het toeval dat in ‘Groenten uit Balen’ de jongste dochter Germaine Debruycker dezelfde job uitoefent in hetzelfde grootwarenhuis? Vandaag beweren kwatongen dat de jonge Walter van den Broek noodgedwongen aan het schrijven is geslagen omdat hij met zo’n ‘zuster kwebbel’ in huis nooit een woord gezegd kreeg in de Koperstraat 45 in Olen. −Kunt − u één favoriet fragment uit een van Walters boeken selecteren waarin u als zijn zuster ‘ten tonele’ wordt gevoerd.

Vrouw Eliane:

bij hun man op het werk op bezoek.

Het is zeker niet de bedoeling dat je als vrouw van een schrijver zit te wachten tot manlief verschijnt. Het is vooral belangrijk zo gewoon mogelijk te doen, er met vrienden en vriendinnen op uit te trekken of eventueel zelf de wereld te verkennen, en… vooral niet vergeten héél véél mooie boeken te lezen.

“Ik ben voor hem het Holiday Inn-hotel in Brussel gaan verkennen.”

−Hebt − u Walter beter leren kennen door zijn boeken te lezen of was hij thuis een ‘open boek’?

Walter van den Broeck leerde zijn vrouw Eliane De Winter kennen aan het atheneum van Lier. En zoals hij zijn leven lang al honkvast is geweest aan zijn streek, huis en schrijftafel, beweert hij ook Eliane tot op de dag van vandaag trouw te zijn gebleven. “Ach, ik heb geen tijd voor een maîtresse”, zei hij daarover op zijn zeventigste.

“De schrijverij is mijn maîtresse.

Letterlijk. Toen we pasgetrouwd waren, zei mijn vrouw dat ze jaloers was op mijn schrijfmachine omdat ik me met haar van haar afzonderde. Mijn vrouw voelde zich buitengesloten en had geen deel aan wat ik deed.” Sluwe Walter promoveerde zijn vrouw dan maar tot zijn eerste lezeres.

Ongetwijfeld heb ik er door Walters werk een beter inzicht in gekregen hoe hij in elkaar zit. Hoe dat gebeurd is, en wanneer, is niet te achterhalen.

Als hij aan een boek werkt waarvoor opzoekwerk dient te worden gedaan, word ik daarvoor ook wel eens aan het werk gezet en dat vind ik zalig. Zo ben ik voor ‘Terug naar Walden’ het Holiday Inn-hotel in Brussel voor hem gaan verkennen, want hij moest weten waar zijn personage moest gaan zitten in de lounge ten opzichte van de trap en van de liften. Zalig!

−Kunt − u één favoriet fragment uit een van Walters boeken selecteren waarin u als zijn vrouw ‘ten tonele’ wordt gevoerd?

In ‘De Beiaard en de Dove man’ kom ik als personage een paar keer voor. Ik ben in dat boek namelijk niet erg goedgezind, omdat ik Walter ervan verdenk geen kerstcadeautje te hebben gekocht voor zijn vader in 1980, terwijl hij zonder mijn medeweten, samen met een vriend, gaat proberen zijn vader, die stokdoof is, ‘nieuwe oren te geven’ met een stel hoorapparaten.

−We − menen ooit te hebben gelezen dat Walter zijn manuscripten eerst aan u liet lezen. Was u een strenge ‘censor’? Hebt u ooit moeten zeggen: “Walter, daar gaat de familie van den Broeck niet blij mee zijn?”

−Vreest − u dat dit zijn laatste boek is? Een schrijver in ruste zou zich wel eens kunnen gaan bemoeien met huiselijke aangelegenheden die vroeger totaal aan hem voorbijgingen. Voor hobbykok spelen in uw keuken bijvoorbeeld.

Ik denk niet dat hij zijn laatste boek heeft geschreven. Hij kan niet zonder het schrijven. En mocht hij beslissen echt met pensioen te gaan, ben ik helemaal niet bang dat hij zich plots gaat bezighouden met het huishouden, behalve wanneer ik het hem vraag. Want in dat geval staat hij nu ook al direct paraat.

Zuster Elvire:

Ik vertrek met het manuscript naar hotel Florent in Lier en lees het meerdere keren aandachtig door, maak aantekeningen, wijs op passages die onverenigbaar zijn met wat voorafgaat of wat volgt. Ik heb in dat proeflezen in de loop der jaren veel bijgeleerd, vind ik zelf. Het prettige is dat Walter altijd rekening houdt met mijn opmerkingen en mijn suggesties zeker ernstig neemt en ze in zekere mate volgt.

−Een − wielrenner heeft een wielrennersvrouw nodig. Heeft een schrijver een schrijversvrouw nodig? Of met andere woorden: hebt u opofferingen moeten doen voor Walters schrijverscarrière?

Een schrijver heeft zeker iemand nodig die voor rust in huis zorgt en die met zijn constante afzondering kan leven.

Eigenlijk verschilt het voor de echtgenote niet zozeer dan voor andere vrouwen wier man een job from nine to five heeft. Die vrouwen gaan toch ook niet

Ik werd zo dikwijls ‘ten tonele’ gevoerd dat ik er echt geen favoriet kan uitpikken. In ‘Het gevallen baken’ kom ik ruimschoots aan bod. Als je het nog niet hebt gelezen, zou ik zeggen dat je het zeker moet doen. In 1991, toen ik nog in de GB werkte, kwam er een klant mij bedanken omdat zij zo had genoten van het boek. Het was zo herkenbaar voor haar. Haha: zo heb ik toch ook even erkenning gekregen…

−Als − er een beenhouwer in de familie zit, is het vanzelfsprekend dat de ganse familie bij hem zijn vleeswaren gaat halen. Als er een schrijver in de familie zit, koopt iedereen dan ook zijn boeken?

Ik hoef de boeken niet te kopen. Ik krijg ze natuurlijk gratis en hij weet dat ik de boeken lees, dus…

−Is − een schrijver in de familie een reden om op uw tellen te letten?

Voor je het weet, staat een familiekwestie met enig overdrijven de dichterlijke vrijheid van de schrijver, weet u wel- in zijn boeken.

Dacht u ooit: ‘Ik moet oppassen wat ik zeg, want voor je het weet staat het in Walters volgende boek.’

Ik heb nooit op mijn tellen gelet. Weet je dat ik vaak het boek al te lezen kreeg om te zien of alles klopte wat hij schreef? ‘Brief aan Boudewijn’ bijvoorbeeld. We hebben die route gedaan, ik naast hem in de auto met het bandrecordertje op de schoot, straat na straat, vooral de Koperstraat. Wie woonde daar, hoeveel kinderen hadden ze in dat huis toen ? Alles moest kloppen! En omdat ik drie jaar ouder ben dan Walter wist ik dus meer over die periode dan hij. Eindelijk wist ik voor één keer eens meer dan hij. Hoera!

−Hebt − u Walter beter leren kennen door zijn boeken te lezen?

Natuurlijk wel. Er zijn zoveel -voor mij dan toch- herkenbare dingen van hem in zijn boeken. Maar toch ben ik af en toe weer verrast als er iets héél kleins opduikt dat ik toch nog niet wist.

Zal ik een anekdote vertellen over Walter als kind? In 1948 gingen moeder, Walter en ik naar Düsseldorf om onze tante Emma een bezoekje te brengen.

Ik was toen 10 en Walter 7 jaar oud.

Tante Emma had een droogkuisdepot -wij wisten nog niet eens dat zoiets bestond- met een toog waarop allerhande dingen lagen die Walter zéér interesseerden, vooral het datumstempeltje!

Wij hebben daar echt voor de eerste keer sinds het einde van de oorlog ons hartje kunnen ophalen... Ik speelde de klant en Walter was tante Emma. Zo kon hij zich bedienen van het stempeltje en het inktkussentje kreeg het nogal te verduren. Zalig was dat. Terug thuis vond moeder het stempeltje in zijn broekzak. ‘Wat doet het stempeltje hier?’ vroeg ze. ‘Dat is om winkeltje te spelen, moe!’ Moeder heeft zich dan per brief uitvoerig verontschuldigd bij haar tante. Die antwoordde dat ze eerst overal gezocht had, maar spoedig vermoedde dat het richting Olen was gereisd. Ze had er hartelijk om gelachen.

−Denkt − u dat dit zijn laatste boek is?

“Met het bandrecordertje op de schoot reed ik naast hem door de Koperstraat.”

Walters zus Elvire verhuisde

Neen, natuurlijk niet. Ik ben er zeker van dat zijn leger potloden weer netjes op een rijtje klaarligt om een nieuw boek aan dit -voorlopig- laatste toe te voegen.

Walter en broer Jules (en Betty Melaerts)

Broer Jules: “Walter was mijn ‘kid brother’ die ik achterliet.”

Jules van den Broeck is Walters grote broer die op 21-jarige leeftijd de Olense Koperstraat vaarwel zei en naar Mexico trok. Onder de titel ‘Querido Hermano’, schreef Walter tussen 1987 en 1988 columns voor De Morgen in de vorm van open brieven aan zijn oudere broer. Het was een poging om Jules terug te schrijven naar België. Walter deed zijn broer de Belgische toestanden kond en vergeleek die gebeurtenissen vaak met de bananenrepubliek Mexico.

Ook werden er herinneringen opgehaald aan hun beider jeugd, hun ouders en hun gezin. De poging om zijn broer terug naar België te halen, mislukte, maar de columns leverden wel een ticket op naar België, gesponsord door De Morgen. −Kunt − u één favoriet fragment uit een van Walters boeken selecteren waarin u als zijn broer ‘ten tonele’ wordt gevoerd?

Een van mijn favoriete fragmenten staat in het boek ‘De dag dat Lester Saigon kwam’. Ik was door Walter uitgenodigd om met een ´hoofdstuk’ deel te nemen aan zijn nieuwe boek waarvan de titel mij toen nog onbekend was.

Ik aanvaardde zijn voorstel onmiddellijk met een brief van ‘maart 6, 1971’, vandaag precies 41 jaren geleden. Een fragment uit de brief. ‘En toen het boek mijn eigen naam begon te gebruiken, leken de bladzijden fragmenten van een gigantische facetspiegel te worden.

Ik doorleefde een eindeloze reeks van emoties, waaronder sommige waarvan ik vroeger reeds had gemeend ze nooit nog te kunnen hebben. Maar ze volgen elkaar op met een verrassende snelheid: trots, schaamte, vrolijkheid, droefheid, hoop, anticipatie, leedwezen... Ik werd achtergelaten -waarom zou ik het niet bekennen?- met een grote brok in mijn keel. Eentje die zich niet ééns met een dubbele dosis tequila sauza liet wegspoelen.

stand in België?

Ik verliet België in 1950 en trok naar Mexico. Ik was 21 en Walter was op dat moment nog maar een jongetje van 11 jaar. Hij was mijn kid brother die ik achterliet, tot mijn grote -en jaren te laat komende- spijt. Ik voerde mijn briefwisseling meestendeels met moeder, en later ook met Walter. Ik beloofde voor vele jaren: ‘Toekomend jaar kom ik op bezoek’. Dat bezoek zou pas 14 jaar later plaatsvinden.

−Hebt − u Walter beter leren kennen door zijn boeken te lezen? Of is hij voor u een ‘open boek’?

Dankzij zijn boeken heb ik hem inderdaad door de jaren heen beter leren kennen. Ook de familiebriefwisseling liet me toe mijn broers ‘opgroei’ te volgen gedurende niet altijd gunstige jaren. Graag had ik hem bijgestaan, maar dat was onmogelijk omdat ikzelf jong trouwde en over geen middelen beschikte. Walter van den Broeck is ongetwijfeld een 100 % selfmade succes in de letterenwereld.

−Denkt − u dat dit zijn laatste boek is en dat hij eindelijk de tijd zal nemen om u te komen opzoeken in Mexico?

Ik denk niet dat het een afscheidswerk is. Is schrijven tenslotte niet a way of life? Ik weet niet of het ergens in Walters plannen zit om Mexico te bezoeken, maar ik hoop vurig van wel. De enige stad die hem bevalt in Mexico is Cuernavaca, de zogenoemde stad van de eeuwige lente -la ciudad de la eterna primavera- waar wij wonen. Hij heeft geen uitnodiging nodig om ons met de mooie Eliane en al de vdB´s te bezoeken. Ik heb tot nu toe geen idee over wie of waarover ‘De vreemdelinge’’ gaat. Ik ben dus zeer curieus. Maar ik twijfel niet dat het boek ons, zoals gewoonlijk met broer Walters werk, veel leesplezier zal schenken.

Zoon Karl: “Een compliment krijg je van hem niet zomaar.”

−Als − er een beenhouwer in de familie zit, is het vanzelfsprekend dat de ganse familie bij hem zijn vleeswaren gaat halen. Als er een schrijver in de familie zit, koopt of leest iedereen dan ook zijn boeken? Stelde Walter strikvragen om te weten te komen of u zijn laatste boek wel gelezen had?

Karl van den Broeck (48) is in jaren even oud als zijn broer Stefan, maar ze zijn geen tweeling.

Verklaar dat kinderraadsel maar eens! Zelf zei hun vader over dit huzarenstuk: “Het was inderdaad een eenjarig plan om daarna terug te kunnen overgaan tot de orde van de dag.”

Karl leeft ook van zijn pen: vroeger bij De Morgen en Knack; vandaag als hoofdredacteur van de onlinenieuwssite ‘Apache’.

Ondertussen tracht hij als rasechte bink de evenaar te laten opschuiven naar Turnhout.

Het ligt niet in de natuur van Walter om strikvragen te stellen. Ook niet in de mijne om hem te laten raden naar mijn opinie over zijn werk. Ik geef die meestal kort na de lezing van het boek.

−Kun − je één favoriet fragment uit een van je vaders boeken selecteren waarin u als zijn zoon ‘ten tonele’ wordt gevoerd?

−U − woont in het verre Mexico. Waren zijn boeken een hulp om op de hoogte te blijven van het reilen en zeilen in de familie of van de toe-

In het allereerste toneelstuk van mijn vader -’Mazelen’ uit 1971- zien we hoe een koppel zich klaarmaakt voor een avondje partnerruil. Eerst

Suiker - 11

moet nog de kleine naar oma worden gebracht. Daar maken de hoofdpersonages -Nico en Els- ruzie over.

Toen ik in 1984 in Gent aan de unief ging studeren, voerde het Germanistentoneel dit stuk op. De hele klas ging ernaartoe. Ik had toen nog tegen niemand verteld dat ik ‘de zoon van Walter van den Broeck’ was. Maar toen plots de zin “Els, het is tijd, breng Kareltje naar zijn oma,” weerklonk, zag ik hoe iedereen verbaasd naar mij keek.

Sindsdien doe ik geen moeite meer om het te ontkennen: “Ja, ik ben de zoon van Walter van den Broeck. En van Eliane De Winter. And proud to be”.

−Als − er een beenhouwer in de familie zit, is het vanzelfsprekend dat de ganse familie bij hem zijn vleeswaren gaat halen. Als er een schrijver in de familie zit, koopt of leest iedereen dan ook zijn boeken? Stelde hij strikvragen om te weten te komen of je zijn laatste boek wel degelijk gelezen had?

Vader schrijft sneller dan zijn schaduw.

Je moet dus wel bij de les blijven om al zijn boeken tijdig te lezen. Maar dat is dan ook altijd een feest. Een objectieve lezer zal ik nooit zijn; daarvoor zitten zijn verhalen toch iets te dicht op zijn (en dus ook onze) huid. Maar voor ons is hij met kop en schouders de beste schrijver van de wereld.

Dat wil niet zeggen dat er soms niet wordt gediscussieerd over zijn boeken.

Vaak vraagt hij ook raad of betrekt hij vrienden en familie bij het schrijfproces. De eerste keer dat hij dat met mij en mijn broer deed, was toen hij ‘Het beleg van Laken’ schreef. Wij waren (en zijn) er dan nog altijd erg trots op dat we toen ons steentje hebben bijgedragen. Een voorbeeld: alle titels van de hoofdstukken en de delen van dat ‘magnum opus’ zijn anagrammen van ‘Het beleg van Laken’. Daar kwam dus wel een scrabblebord aan te pas om die allemaal bijeen te puzzelen.

−Net − als hij ben jij schrijver/journalist. Is hij fier dat de ‘schrijverszaak van den Broeck’ blijft voortbestaan?

Natuurlijk! Zoals elke vader trots is als zijn zonen in zijn voetsporen treden. Al valt het nog af te wachten hoe diep onze voetsporen zullen zijn.

Hij blijft ook een eeuwige mentor. Ook al ben ik nu 48 en heb ik zelf al heel wat professionele watertjes doorzwommen, toch heeft hij altijd goeie raad.

Meestal uit eigen ervaring, maar vaak ook omdat hij nu eenmaal alles gelezen heeft. Hij volgt mijn journalistieke doen en laten op de voet en is zo een van mijn eerste critici én supporters.

Let op. Een compliment krijg je van hem niet zomaar. Dat moet je verdienen. Mensen kennen mijn vader als een vrolijke man, maar hij is in het echte leven vaak nogal teruggetrokken; een piekeraar die niet met zijn gevoelens te koop loopt.

Dat ik journalist geworden ben, heeft ongetwijfeld te maken met de fascinatie die ik in mijn jeugd heb opgedaan voor dat beroep. Mijn vader was hoofdredacteur van een lokale krant en hij was actief in de redding van De Morgen. Dat vond ik veel spannender dan het schrijven van romans. Dat is nu eenmaal een vrij eenzame bezigheid waarbij je ook moet kunnen stilzitten. Dát hebben mijn ouders me dan weer niet kunnen bijbrengen

−Heb − je je vader beter leren kennen door zijn boeken te lezen of was hij thuis een ‘open boek’?

Vader komt natuurlijk vaak in zijn eigen boeken voor. Maar dat is nooit de échte Walter van den Broeck. Soms betreur ik dat. Soms ben ik daar erg blij om.

−In − zijn laatste boek doet het hoofdpersonage zijn beklag dat er geen meisjes in zijn familie zijn. Kan die laatste wens nog in vervulling gaan.

Een kleindochter?

Ik en mijn vrouw Astrid zeggen altijd dat we vergeten zijn om kinderen op de wereld te zetten. En nu is het een beetje te laat. Let op: het maakt ons er niet minder gelukkig en vrolijk om.

Ik herinner me wel dat ik destijds erg

12 - April 2015

droevig was omdat ik geen zuster had.

Mijn broer is maar elf maanden ouder dan ik en wij zaten elkaar vaak in de haren. Alles wat hij deed, kon ik beter.

En omgekeerd. Met alle ‘gesteggel’ van dien.

Een zus had een beetje rust kunnen brengen en had ons af en toe een draai rond de oren kunnen geven, denk ik nu.

Maar ik begrijp de klacht van vader wel. Zelf ben ik peter van een van de dochters van mijn schoonbroer. Die heeft maar liefst drie meisjes. En dat vind ik écht fijn. Meisjes blijven meisjes en ze zien opgroeien is fascinerend.

Opgroeiende jongens kunnen me minder verrassen. Daar ken ik zelf alles van.

−Vrees − je dat dit zijn laatste boek is? Een schrijver in ruste zou zich wel eens kunnen gaan bemoeien met aangelegenheden die vroeger aan hem voorbijgingen. Je bijvoorbeeld komen vragen om ‘s zondags een toertje te gaan fietsen op de Baalse hei.

Fietsen doet mijn vader regelmatig.

In de natuur rond Turnhout. Voor het overige is hij natuurlijk ook eerstaanwezend griffier van het Turnhoutse Epibreergenootschap. Dat is een grote verantwoordelijkheid (lees ‘De vreemdelinge’ en de ironie in deze zin zal u snel duidelijk worden).

Bovendien is dit niet zijn laatste boek in de letterlijke betekenis van het woord. Met het ouder worden, wordt vader ook ongeduldiger. Hij wilde er zeker van zijn dat hij dit boek nog zou kunnen schrijven. Daarin vat hij zijn kijk op het leven samen. Die is vrij zwart, zal de lezer snel ontdekken. Volgens hem is het leven eigenlijk absurd; een vergissing van de natuur.

Zelf denk ik daar een beetje genuanceerder over: het leven mag dan al zinloos zijn, ons leven is best de moeite waard, vind ik.

Ondertussen wacht ik met ongeduld op het voorlaatste boek van vader.

Zoon Stefan: “Ik kan dingen die hij niet kan.”

Stefan (49) is de oudste zoon van Walter van den Broeck en heeft ondertussen ook vier romans geschreven, onder meer ‘Morgenrood en Ongeduld.’ Toen we zijn vader bij zijn zeventigste verjaardag vroegen wat hij vond van het schrijverschap van zijn zoon Stefan antwoordde hij het volgende: ‘Ik heb hem ook effectief verteld dat hij voor mijn part geen schrijver hoefde te worden, maar dat is dus wel gebeurd. Enfin, ik heb hem ook regelmatig op zijn donder gegeven. Wanneer hij nu iets laat lezen, is het eigenlijk al

af. Het is niet de bedoeling dat ik zijn schrijfsels ga omvormen tot iets van mezelf.’ −Kan − je één favoriet fragment uit een van je vaders boeken selecteren waarin u als zijn zoon ‘ten tonele’ wordt gevoerd?

Mijn favoriete fragment, waarin ikzelf een rol speel, is de voetnoot op de pagina’s 6 en 7 van ‘Brief aan Boudewijn’, waarin mijn menslievende inborst al van jongs af blijkt.

“Vijf jaar geleden vraagt mijn oudste, toen acht, terwijl ik zit te eten, hoe de burgemeester van Turnhout heet.

-Alfonse Boone! En waar die ergens woont? -In de telefoongids! Een uur later duwt hij mij een brief onder de neus.

‘Mijnheer de burgemeester, zou het niet mogelijk zijn om voor de arme mensen een zaal in te richten waar zij een etentje kunnen krijgen voor drie frank? Stefan van den Broeck, Vrijheidstraat 18, Turnhout.’ En of ik die morgen wil posten. Een week later vind ik een omslag met het wapen van Turnhout in mijn bus. ‘Geachte Heer. In antwoord op Uw schrijven dd. 19.4.1974, waarbij U ons vraagt een zaal te willen inrichten waar de arme mensen een etentje aan 3 fr. kunnen krijgen, hebben wij de eer Ued. te berichten dat wij Uw brief voor verder gevolg zullen overmaken aan de Koninklijke Maatschappij Weldadigheidskring welke ook mede in onze stad de zaken van de armen behartigt.

Hoogachtend. In opdracht van het College: De wd. Secretaris, A. Goossens De Burgemeester, A. Boone.”

Ondertussen ben ik nauwelijks minder naïef geworden dan de knaap die arme mensen wou helpen door naar de burgemeester te schrijven.

−Als − er een beenhouwer in de familie zit, is het vanzelfsprekend dat de ganse familie bij hem zijn vleeswaren gaat halen. Als er een schrijver in de familie zit, koopt of leest iedereen dan ook zijn boeken? Stelde hij strikvragen om te weten te komen of je zijn laatste boek wel degelijk gelezen had?

Ik heb de meeste van pa’s boeken gelezen. Zijn debuut ‘De Troonopvolger’ heb ik nog niet gelezen. Ook zijn bijdragen tot allerlei bloemlezingen en bundels heb ik niet allemaal gelezen. Van zijn toneelstukken heb ik ‘Een andere Vermeer’ nooit gezien. Jammer, want volgens mijn moeder is het een van zijn beste stukken. Vader hengelde bij ons niet naar complimentjes of meninkjes over zijn werk. Sinds ik volwassen ben en zelf ook schrijf, word ik wel vaker als proeflezer ingezet. Dat is begonnen met ‘Verdwaalde Post’, een boek dat ik toen in manuscriptvorm in één ruk heb uitgelezen. Ik vind het romantechnisch (en ook inhoudelijk) nog steeds een van pa’s beste werken. Van dat objectief lezen kwam die eerste keer dus niet veel terecht, maar ondertussen heb ik geleerd mezelf in ‘computermodus’ te zetten als ik proeflees. Ik zet mijn detector van taalfouten, kromme zinnen, herhalingen, tegenspraken en onduidelijkheden aan. Pas later lees ik het boek dan voor mijn plezier. Uiteraard is mijn leeservaring anders dan die van de door-

sneelezer. Vroeger had pa al vaak in gesprekken aan tafel thema’s die hem bezighielden ‘in de groep gegooid’ en daarom verrasten ze me niet meer als ik ze achteraf in zijn boeken terugvond.

−Je − bent net als hij schrijver. Is hij fier dat de ‘schrijverszaak van den Broeck’ blijft voortbestaan?

Ik weet dat hij fier is op mij. Ik kan dingen die hij niet kan. Ik heb bijvoorbeeld een grotere talenknobbel. Hij feliciteert me ook met mijn werk en laat me ook duidelijk weten wanneer hij het niet goed vindt en -belangrijk- waarom en wat er zijn inziens aan schort. Hij blijft toch een van de poortwachters. Als hij het niet goed vindt, zal ik toch op z’n minst eens ernstig nadenken over zijn opmerkingen alvorens het aan een uitgever te sturen. Soms weet ik hem te verrassen. Dan kom ik met een literaire vorm af waarvan hij zegt dat het nooit kan lukken en dan weet ik het toch tot een goed einde te brengen. Mijn tweede roman, ‘Saturindi’, was zo’n ‘slecht idee’: een politieke-ideeënroman. En dat vond hij gevaarlijk. Hij was bang dat ik op een zeepkist zou staan preken -een neiging die me niet vreemd ismaar ik heb een vorm gevonden waarin ik mijn ideeën kwijt kon zonder aan literaire kwaliteit in te boeten.

−Heb − je je vader beter leren kennen door zijn boeken te lezen of was hij thuis een ‘open boek’?

‘Verdwaalde Post’ was een openbaring.

Ik had in pa voordien nooit een romanticus gezien. En af en toe verneem ik biografische details die hij ons niet aan de eettafel had verteld, zoals bv. zijn jeugdige liefdesleven zoals dat zich ontvouwt in ‘Gek Leven na het Bal.’ Daar heeft hij mee gewacht tot we oud genoeg waren om onze vader ook als een seksueel wezen te zien zonder over onze nek te gaan.

−In − zijn laatste boek doet zijn hoofdpersonage zijn beklag dat er geen meisjes in zijn familie zijn.

Kan die laatste wens nog in vervulling gaan. Een kleindochter?

Een kleindochter? Never say never, maar in de huidige constellatie van mijn leven zit dat er echt niet in. Mijn vrouw en ik zijn de babyjaren voorbij en hebben ook geen adoptieplannen.

Mijn broer en zijn vrouw zijn dolblij met hun petekinderen. Maar een achterkleindochter? Waarom niet? Mijn zonen groeien op en schrijvers leven lang.

−Vrees − je dat dit zijn laatste boek is? Een schrijver in ruste zou zich wel eens kunnen gaan bemoeien met aangelegenheden die vroeger aan hem voorbijgingen. Je bijvoorbeeld komen vragen om ’s zondags een toertje te gaan fietsen.

Waarom zou ik iets vrezen? Ik kom heel goed overeen met mijn vader. En tegen fietsen heb ik helemaal geen bezwaar.

Wij zijn grote wielerfans ten huize van den Broeck, al spreekt de huidige generatie coureurs ons minder aan dan de helden uit de jaren 70. Onze kat werd zelfs genoemd naar Lucien Van Impe omdat ze erg fluks de gordijnen in kon klimmen. Maar vader legt de pen heus nog niet neer. Hij schrijft trouwens met potlood.

Laika speelt ‘Opera buffa’ in cc Zwaneberg

Boefen met (en smullen van) Don Giovanni HEIST-OP-DEN-BERG – Klassiekers van onder het stof halen en in een hedendaags theaterjasje steken: het is al jaren het handelsmerk van Laika.

De Antwerpse groep rond Peter De Bie en Jo Roets omschrijft zichzelf graag als ‘Theater der zinnen’. Dat zinnelijke mag u letterlijk nemen, want in ‘Opera buffa’ staat een chocoladen hoofd centraal. Het is het edele hoofd van Don Giovanni, en op het einde smelt het. Als u denkt dat we hiermee de clou verraden hebben: wat er vóór die smeltscène allemaal op het podium gebeurt, heeft u gegarandeerd nog nooit meegemaakt. Culinair theater met een flinke scheut rock-’nroll -euh, opera- gedreven door verleiding en zinnelijkheid: de titel van deze voorstelling klinkt niet toevallig als ‘boefen’.

“Die titel hebben we inderdaad bewust gekozen”, lacht regisseur Jo Roets wanneer we hem spreken in een sfeervolle brasserie in de schaduw van de Bourla.

“Het is een bewerking van de opera ‘Don Giovanni’, maar dan wel een die volledig draait rond eten. Vandaar dus ‘Opera buffa’, met die expliciete verwijzing naar het minder elegante werkwoord ‘boefen’.”

−Waar − komt die culinaire insteek vandaan?

De kiem werd enkele jaren geleden gelegd, toen Guy Coolen, directeur van Operadagen Rotterdam en Muziektheater Rotterdam, ons vroeg om de eindscène van de bekende Mozartopera te herwerken. Don Giovanni wordt op het einde geïnviteerd op een diner door de Commendatore. Die eetscène hebben we in Rotterdam geënsceneerd rond een metafoor die mijn collega-regisseur Peter De Bie bedacht had: chocolade.

Don Giovanni is een vrouwenverleider die verstrikt raakt in zijn amoureuze avontuurtjes. Uiteindelijk wordt hij daarvoor afgestraft en moet hij naar de hel. Die hellegang wilden we theatraal verbeelden met chocolade. Daarin komt alles samen: de verleiding van het verbodene, de zoete smaak van wraak, maar ook het smelten voor iemand op wie je verliefd bent. Daarom vervangen we Don Giovanni op het einde door een chocoladen versie van zijn hoofd, die vervolgens smelt in de handen van zijn minnaressen. Later zijn we verder beginnen denken vanuit die culinaire metafoor, en is de voorstelling geworden wat ze nu is: een culinaire theaterbelevenis. ‘Opera buffa’ is een coproductie met Muziektheater Transparant, componist Jan Van Outryve heeft het muzikaal materiaal bewerkt.

−Jullie − hebben dus vanaf de eindscène ‘teruggewerkt’ naar het begin?

Ja, het culinaire aspect moest meer zijn dan een gimmick. Daarom hebben we het verhaal herschreven. Zonder daarbij de originele tekst geweld aan te doen. Alleen stoppen wij de vrouwen van Don Giovanni veel minder in de

Jo Roets (links) en Peter De Bie

slachtofferrol. In onze versie zijn ze iets minder onschuldig.

−Muziek − is altijd een belangrijke component geweest in jullie voorstellingen, maar ook het klassieke teksttheater zit in het DNA van Laika verankerd. In opera komen die twee samen.

Dat klopt, we hebben al vaak klassiekers geënsceneerd: ‘Cyrano de Bergerac’, ‘Othello’, ‘de Karamazovs’... ‘Don Giovanni’ past helemaal in dat rijtje.

−Die − hang naar de literaire klassiekers, is dat een persoonlijke fascinatie?

Zeker, ik ben een grote fan van het klassieke tekstmateriaal. Dat vak doceer ik ook aan de Toneelacademie Maastricht. Ik heb het altijd fijn gevonden om kruispunten te zoeken tussen dat ingewikkelde, literaire tekstmateriaal en thema’s die jongeren boeien.

Als je dát punt van overeenkomst te pakken hebt, heb je ook de essentie van een stuk te pakken. En dan merk je dat je een klassieker als ‘Othello’ of ‘Cyrano’ met vijftien, maar evengoed met drie acteurs kunt spelen. De essentiële relaties spelen zich tussen een handjevol personages af. Dat het ook goedkoper is om maar met drie acteurs te werken, is natuurlijk mooi meegenomen. (lacht)

−Weet − je nog wanneer die fascinatie voor klassiekers bij jou is ontstaan?

Het is begonnen met ‘Cyrano de Bergerac’. Het viel me op dat dat stuk altijd op een heel klassieke manier werd opgevoerd. Terwijl het thema zo actueel is: het schoonheidsideaal, de complexen over ons uiterlijk die we aangepraat krijgen. Ik kreeg goesting om het stof van dat literair werk af te blazen. Temeer omdat dat thema bij uitstek jongeren aanspreekt. Als ik nu zie hoe mijn puberzoon bezig is met zijn uiterlijk... Over díé worstelingen gaat ‘Cyrano’.

−Wat − bindt jou met de personages die je uitkiest?

De underdogpositie: daar hou ik van in een personage. Dat je met iemand mee-

Foto Kathleen Mertens

“ De worstelingen van Cyrano de Bergerac lijken erg op die van mijn puberzoon” leeft en denkt: man, zég dan toch gewoon dit of dat! Ik had dat heel erg met Cyrano. Onlangs las ik een boek over de zoon van Napoleon, en daar voelde ik het ook weer bij. Je zal toch maar de zoon zijn van zó een man…

Acteur wordt chef-kok −In − ‘Opera buffa’ staat eten centraal, maar Laika is al langer dan vandaag bezig met culinair theater. De eerste voorstelling in dat genre, ‘PEEP&EAT’, dateert zelfs -en sta ons toe om jouw kompaan Peter De Bie hier te citeren- “uit de tijd dat gember nog een exclusief ingrediënt was dat je in geen enkele

Praktisch: ‘Opera buffa’ van Laika, op donderdag 16 en vrijdag 17 april in cc Zwaneberg in Heist-op-den-Berg. Tickets: 36,50 euro.

supermarkt vond.”

Peter is het brein achter al onze culinaire voorstellingen. Je kunt inderdaad wel zeggen dat hij daarin pionierswerk verricht heeft. Nog altijd reageren veel programmatoren verbaasd wanneer we vertellen dat er voor onze voorstelling een keuken aanwezig moet zijn - soms zelfs speciaal gebouwd moet worden.

Ook de acteurs die we vragen voor onze culinaire stukken, zetten grote ogen op wanneer ze horen dat ze naast het spelen ook moeten koken én het publiek bedienen. Voor sommigen is dat zelfs een reden om af te haken. Want we verwachten dat iedereen zijn steentje bijdraagt in de keuken. Dat schept een verbondenheid, die we zeer belangrijk vinden. Het sociale aspect van eten fascineert ons. Samen eten is zo belangrijk. Daarom staan we er bij Laika ook op om elke middag met de hele groep samen te eten.

−Die − sociale betrokkenheid komt

ook prominent terug in jullie werking. Laika betrekt een gebouw in Borgerhout en gaat vaak de dialoog aan met de buurt.

We huizen nu samen met De Roovers, Muziektheater Transparant en KunstZ in Matterhorn, een pand dat we van de stad in erfpacht kregen en volledig zelf gerenoveerd hebben. Vier keer per jaar nodigen we buurtscholen uit en zetten we een theaterproject op met kinderen.

Toegegeven, in Borgerhout krijg je niet altijd het makkelijkste publiek voor je neus. Maar je ziet wel heel mooie dingen ontstaan, en dat geeft enorm veel voldoening.

−Je − vermeldde daarstraks dat je in Nederland lesgeeft. Zie je verschillen met de Vlaamse theaterwereld?

Ik denk dat in Nederland de worsteling om publiek te trekken nog veel groter is dan bij ons. De zalen mikken er alleen nog op de grote producties, musicals en zo meer. Let er maar eens op in de Nederlandse steden: het is er zoeken naar een affiche voor een theaterstuk.

Gelukkig is het hier in Vlaanderen zo erg nog niet. En laten we hopen dat dat zo blijft.

Tekst: Floor Deckx Foto: Bart Van der Moeren

Suiker - 13

Waarom tikicocktails nooit een hype zullen worden

“ Gin mengen met tonic, dat kan iedereen.

Een tiki zit véél complexer in elkaar.”

OUD-TURNHOUT – “Tiki? Heeft dat iets met houtsnijwerk te maken?” Onze verbazing was groot toen bleek dat de cocktails die wij al een keertje gedronken hadden in de Antwerpse cocktailbar Dogma tot de categorie van de tikicocktails behoren. Diezelfde verbazing werd van de weeromstuit nog groter toen Oud-Turnhoutenaar Wim Thielemans de enige Belgische maker van ‘tiki mugs’ bleek te zijn. Want een tikicocktail, beste lezer, drinkt u niet zomaar uit een glas.

Speciaal voor Suiker begeven we ons op een donderdagavond nogmaals naar Dogma, om er door Wim Thielemans en barman Didier Van den Broeck -die geen gelegenheid voorbij laat gaan om tekst en uitleg te geven bij zijn bereidingen- ingewijd te worden in de geheimen van de tikicocktail. Regel één: een tiki is pas écht een tiki wanneer de barman hem presenteert in een tiki mug: een handgemaakte beker in keramiek, waarin wij de alombekende Paas­ eilandbeelden menen te herkennen. Wim Thielemans bevestigt ons vermoeden: “De tikicultuur vindt zijn oorsprong inderdaad in de Polynesische eilanden. De Polynesiërs geloven dat die beelden de eerste mensen voorstellen. Tiki betekent immers ‘eerste man’.

Daarom zie je diezelfde figuren ook in Polynesisch houtsnijwerk opduiken.”

−Maar… − de tikicocktail is toch vooral een Amerikaans gegeven?

“Klopt. De tikicultuur werd na de Tweede Wereldoorlog opgepikt door de Amerikanen, die op hun terugweg van-

14 - April 2015

uit de Pacific halt hielden in Polynesië.

Ze raakten gefascineerd door de tropische alohacultuur en maakten er hun eigen, zwaar geromantiseerde versie van. Zo ontstonden de tikibars in Amerika: cocktailbars ingericht met houten tikibeelden en palmbomen, soms zelfs met een zwembad waarin vrouwen verkleed als zeemeerminnen rondzwommen. Er is niets authentieks aan; het is pure ‘Polynesian pop culture’. Een paar jaar geleden was ik zelf in FransPolynesië, en daar hebben ze geen tikibars. De mensen leven er sober en levensmiddelen zijn er heel duur. Niet bepaald een lowbudgettripje.” (lacht)

−Wie − gaat er nu ook de toerist uithangen in Frans-Polynesië, off all places?

“Ik wilde daar per se ooit geweest zijn.

Omdat ik zot ben van de tikigeschiedenis en ik de échte tikibeelden met mijn eigen ogen wilde zien.”

−Opvallend − aan die beelden is dat hun ogen altijd gesloten zijn.

“De overlevering wil dat een tiki het gevaar vanop afstand eerder kon ruiken dan dat hij het kon zien. Vandaar dus de gesloten ogen, de opengesperde neusgaten en de boosaardige uitdrukking op het gezicht.”

Jamie ‘tiki’ Oliver Barman Didier presenteert ons twee huisgemaakte tiki’s: eentje met pijnboompittenaroma en eentje op basis van frambozensiroop en sinaasappellikeur. Dat noopt ons tot de vraag:

−Wat − is de basis van een goede tikicocktail?

Wim Thielemans: “Goede rum is essentieel. (Richt zich tot Didier) Dat is toch waar, hé?”

Didier Van den Broeck: “Helemaal juist. Vaak moet je zelfs meerdere soorten rum bij elkaar gooien om tot een goeie tiki te komen. Dat vind ik het straffe aan tikicocktails: het zijn clevere combinaties van gigantisch veel sterke drank met een absoluut mini-

mum aan verzachtende smaakmakers.

Een tiki maken vergt veel precisie en productkennis. Net daarom zullen tikicocktails volgens mij nooit de opvolger worden van de ginhype. Een gin mengen met tonic kan iedereen. Tiki’s zitten veel complexer in elkaar: je gooit niet even snel wat ingrediënten bij elkaar in een glas.”

Wim Thielemans: “Dat kan ik beamen. Ik maak thuis weleens een tiki klaar, en dan haal ik al die specifieke siropen en likeurtjes in huis. Mijn vriendin verklaart me gek wanneer ik daar weer eens veel geld aan heb uitgegeven.

Maar als het recept vraagt om drie druppels pernod en een scheut amandellikeur ter afwerking, dan moeten die er ook in. Anders heb je geen echte tiki.”

−Even − terug naar jouw tiki mugs.

Die zijn een rechtstreeks gevolg van je tattoos, heb ik vernomen.

“Welja, toen mijn tatoeëerder me uitleg gaf over de tikifiguren op mijn armen, ben ik veel over de tikicultuur beginnen lezen. Voor ik het wist, stond ik met een hamer en een beitel voor een blok hout mezelf af te vragen: oké, hoe ga ik hier nu een tikibeeld van maken?”

−Je − kunt dat nergens leren?

af hoe een Italiaanse barman bij mij is terechtgekomen?”

−Je − leest mijn gedachten.

“Wel, dat heb ik te danken aan een goede maat van mij. Yves Van De Ven, van de foodblog...”

−Coolinary. − Een van de eerste en meest invloedrijke foodbloggers in ons land.

“Juist. En je weet hoe dat gaat met invloedrijke foodbloggers: die worden uitgenodigd op allerlei culinaire events. Zo kwam ik samen met Yves op een event van Bacardi terecht, waar hij mij aan Daniele voorstelde als ‘dé man van de tiki mugs’. Zo ging de bal aan het rollen. Nog altijd verstuur ik elke nieuwe tiki mug die ik maak eerst naar Daniele.”

−Maar − je levert dus ook aan Belgische bars?

“Ja, want er zijn in Europa maar weinig mensen die op ambachtelijke wijze tiki mugs maken. Soms krijg ik ook speciale voorstellen, hoor. Zo vroegen ze me ooit eens om het hoofd van Jamie Oliver in een tiki mug te verwerken. Daar heb ik uiteindelijk toch maar voor gepast. Die gast verdient al genoeg met al zijn andere merchandising.” (lacht)

−Tot − slot: hoeveel hawaïhemden heb jij, als rechtgeaard tikiliefhebber, in je kast hangen?

“Er bestaan geen cursussen of handboeken voor, neen. Ik ondervond ook al gauw dat het een gesloten wereldje is.

Je kunt niet zomaar op een tikibeeldenmaker afstappen en hem vragen of hij zijn werkwijze van naaldje tot draadje wil uitleggen. Dat is zoals een kok naar zijn recepten vragen: not done. In het begin vond ik die terughoudendheid flauw, maar nu begrijp ik het wel. Je moet alles zelf uitzoeken. Het is trial and error. Veel mislukte mugs uit je oventje halen en daarna opnieuw beginnen.”

(lacht) Dat zijn er zeker een stuk of vijftien. Vroeger was ik me nogal bewust van de verbaasde blikken die ik daarmee oogstte. Maar dat is het voordeel van ouder worden: ik ben nu zesendertig en ik trek me daar geen bal meer van aan. De tikicultuur is mijn way of life en ik zie graag hawaïhemden, punt.

(Tot de barman) Didier, maak voor ons maar eens een dark & stormy!

(Tot ondergetekende) Jij lust toch gember, hoop ik?

−Aan − wie heb je je eerste tiki mug verkocht?

−Reken − maar. Zeker in combinatie met een scheut rum.

“Dat was aan Daniele Dalla Pola, een cocktailspecialist met een tikibar in Bologna, Italië. Nu vraag je je wellicht

Tekst: Floor Deckx Foto’s: Bart Van der Moeren

V O O O M 5 / 3 – 4 / ival 24

7

25 17

filmfest

10 11

24

26 5 12 15

21

29 16 22 23 20 13

1

8

19 28 2

18 31

14 9 6

3

30

32

4 27

L’Orainais STORIES 1. Algerije STORIES 2. Arabië

Theeb DISCOVERIES 3. Argentinië

La Mujer de los Perros STORIES Argentinië

El Guri STORIES Argentinië

Refugiado STORIES Argentinië

La Tierra Roja STORIES Argentinië

Relatos Salvajes COMPETITIE Argentinië

El Cinco STORIES 4. Australië

Charlie’s Country

De man die vrouwen repareert - De woede van Hippocrates DOCUMENTAIRE 5. België

Patience, patience... T’ iras au paradis! DOCUMENTAIRE België STORIES 6. Brazilië

A Wolf at the Door

Just Eat It: A Food Waste Story DOCUMENTAIRE 7. Canada DISCOVERIES 8. China

A Corner of Heaven COMPETITIE China

Red amnesia FAMILIE China

The nightingale FAMILIE China

River Road STORIES China

Dearest

Examin d’Etat DOCUMENTAIRE 9. Congo DISCOVERIES 10. Cuba

La Obra del Siglo STORIES Cuba

Conducta STORIES 11. Dominicaanse Republiek

Dólares de Arena STORIES 12. Duitsland

The Cut STORIES Duitsland

Wir sind jung. Wir sind stark.

Mother of the Unborn DOCUMENTAIRE 13. Egypte STORIES 14. Ethiopië

Difret COMPETITIE 15. Frankrijk

Hope STORIES 16. Georgië

Corn Island FAMILIE 17. Guatemala

La casa mas grande del mundo DISCOVERIES 18. India

Labour of Love COMPETITIE India

Titli STORIES India

Siddhart DISCOVERIES 19. Iran

Taxi DISCOVERIES Iran

I’m Not Angry STORIES Iran

Melbourne

This is my Land DOCUMENTAIRE 20. Israël DISCOVERIES Israël

Surrogate DISCOVERIES Israël

Ben Zaken DISCOVERIES Israël

Self-Made STORIES Israël

The Farewell Party STORIES Israël

Dancing Arabs STORIES Israël

Gett - The Divorce Trial of Viviane Amsalem STORIES Israël

The Kindergarten Teacher STORIES Israël

That Lovely Girl COMPETITIE Israël

Next to her FAMILIE 21. Kazakhstan

De hemelse kameel COMPETITIE 22. Koerdistan

Mardan STORIES 23. Libanon

Ghadi STORIES 24. Mauretanië

Timbuktu DISCOVERIES 25. Mexico

Güeros STORIES Mexico

Seguir Viviendo STORIES Mexico

Obediencia Perfecta COMPETITIE Mexico

La Tirisia

Those who feel the fire burning DOCUMENTAIRE 26. Nederland STORIES Nederland

Atlantic STORIES 27. Niew Zeeland

The Dark Horse STORIES 28. Pakistan

Dukthar DISCOVERIES 29. Turkije

Until I lose my breath COMPETITIE Turkije

Sivas STORIES 30. Uruguay

Una Noche sin Luna DISCOVERIES 31. Vietnam

Flapping in the middle of Nowhere STORIES 32. Zuid-Afrika

Breathe Umphefumlo

Suiker - 15

V O O O M 5 / 3 – 4 / ival 24

filmfest

Fotografe Wafaa Samir levert de affiche TURNHOUT – De affiche van het filmfestival zorgt voor discussie.

Sommigen vinden het een mooi en sterk beeld, anderen voelen zich ongemakkelijk als ze naar de gesluierde vrouw kijken die in een hoek zit, met haar gezicht naar de muur gericht. Marc Boonen, artistiek leider van MOOOV, legt uit waarom hij voor deze foto koos als affiche en campagnebeeld.

Sinds ‘Open Doek’ ‘MOOOV’ werd -sinds twee jaar dus- is de visie wat de keuze van de affiche en het campagnebeeld betreft, gewijzigd. Vroeger kwam het beeld altijd uit een film, maar die link werd doorgeknipt.

Marc Boonen: “De affiche komt inderdaad niet meer uit een film. Dat is een bewuste keuze geweest. Een affiche moet meer zijn dan een campagne-

beeld. Het moet ook een artistieke creatie op zich zijn, net als de films die wij vertonen. Een verband met de films is er dus nog altijd. Op artistiek en inhoudelijk vlak zijn er zelfs veel overeenkomsten tussen de affiche en de films die wij vertonen. Maar er is meer. Ik hou wel van de speciale kijk die fotografen hebben op het verwante medium film. Door een fotograaf, of in dit geval een fotografe, te vragen een affichebeeld te leveren, ontstaat er een mooie wisselwerking. De fotografe in kwestie zetelt automatisch ook in onze jury. Dat levert voor ons weer een meerwaarde op. Voor ons is het immers verrijkend om te weten hoe een fotograaf de films bekijkt die wij hebben geselecteerd.”

“Sinds een paar jaar ben ik dus niet alleen voortdurend op zoek naar films voor het festival, maar ook naar fotografen die de affiche zouden kunnen leveren en die bereid zijn om in de jury te zetelen. Vorig jaar konden we Kiripi Katembo Siku strikken en dat was meteen een schot in de roos. Je herinnert je ongetwijfeld zijn fraaie, maar vreemde affiche nog: een spie-

gelbeeld van Kinshasa, getrokken in het water van een afwateringskanaal. Hij had een hele reeks dergelijke foto’s gemaakt. De foto die uiteindelijk de affiche werd, werd door de fotograaf gekozen en niet door MOOOV. Dat is trouwens ook dit jaar het geval.”

Marc Boonen: “Ik zag de Nederlandse documentaire ‘Ana ana’, wat zoveel betekent als “Ik ben mezelf”. De documentaire schetst het portret van vier Egyptische vrouwen, die vertellen over hun situatie en over het vrouwzijn in het Egypte van nu. Fotografe Wafaa Samir was een van de cameramensen. De film bleef een tijd nazinderen in mijn hoofd. Ik zocht contact met Wafaa. Ze vertelde me dat ze bezig was een reeks zelfportretten te maken. Ze stuurde me enkele foto’s door.

Het was meteen duidelijk dat het geen gewone zelfportretten waren, maar foto’s waar een heel verhaal in schuilt.

Dat sprak me aan.”

Veel mensen krijgen een onbehaaglijk gevoel als ze naar de affiche kijken. Marc Boonen: “Het is dus een foto die je beroert als je ernaar kijkt

Mag het iets minder zijn?

Turnhout – Het medium film wordt vaak, bijna altijd, misbruikt.

Zeg dat wij het gezegd hebben.

In een tijdsbestek van twee uur kan je geen zes mensenlevens vertellen of een ingewikkelde historische geschiedenis uit de doeken doen. Daar bestaan boeken van 800 bladzijden voor en tv-series met 60 afleveringen.

Veel te veel scenaristen bezondigen zich eraan te veel te willen vertellen.

Na twee uur film heb je je doorgaans doorheen een moord, een echtscheiding, een doodgeboren kind, een aanslag, een vliegtuigcrash, een cor-

16 - April 2015

ruptieschandaal, een buitenechtelijke affaire, een drank- en drugsverslaving én een woningbrand gebaggerd en ben je blij dat je de filmzaal kan verlaten.

Of je komt er na drie moorden, een dozijn vuistgevechten, twintig achtervolgingen, zes arrestaties en negen ontsnappingen achter wat je na 5 minuten al had voorspeld: de held haalt het en de slechterik belandt achter de tralies.

Neen, het mag iets minder zijn. Liefhebbers van ‘trage films’ komen bij MOOOV gelukkig uitgebreid aan hun trekken. Een feest voor het oog was ooit de prent ‘Paraguayaanse hangmat’ die op het festival werd vertoond.

Na het lezen van de korte inhoud waren we al meteen verkocht: “In 1935 wachten twee Paraguayaanse ouders op de komst van hun zoon.” Meer viel er over de film inderdaad niet te vertellen en dan was de synopsis zelfs nog zeer uitgebreid. Nergens in de film werd meegedeeld dat het 1935 was.

Idem voor ‘Los muertos’, waarin een ex-gevangene per kano naar het dorp van zijn familie peddelt. Je beleeft de reis ongeveer in real time, terwijl je de jungle voorbij ziet glijden. Fantastisch.

Je verstand krijgt de tijd om stil te

staan bij de schoonheid van de dingen en dat is nodig. Want vergis je niet: hoe trager de film, hoe meer er te zien is. Scenaristen en regisseurs beseffen natuurlijk ook wel dat je anders beter anderhalf uur naar een postkaart kan kijken.

MOOOV programmeert ook dit jaar weer een flink aantal ‘trage films’. ‘Sivas’, ‘La casa mas grande del mundo’, ‘Until I lose my breath’, ‘La obra del siglo’ en ‘Corn Island’ zijn er de mooiste voorbeelden van, laten we ons door Marc Boonen vertellen.

Mogen wij u ‘Corn Island’ (foto) van harte aanbevelen? Deze prijzen winnende film -een Oscar werd helaas net niet binnengerijfd- verblufte vriend en vijand op tal van festivals. Een oude man en zijn kleindochter zaaien maïs op een eilandje in de rivier die Georgië van Abchazië scheidt. Er hoeft nauwelijks gesproken te worden. De beelden vertellen alles. Ook de spanning die bijna voelbaar is op de achtergrond en die steeds dichterbij lijkt te komen.

Niet overtuigd van wat we verkondigen? Probeer het één keer. Laat ‘Corn Island’ uw kennismaking zijn met het begrip ‘trage film’. Wat hebt u te verliezen, behalve 100 minuten?

en dat is een compliment. Dat sterkt me in mijn overtuiging dat we een goed affiche- en campagnebeeld gekozen hebben. Toch vertelt de foto een dubbel verhaal. Het klopt dat het beeld van een gesluierde vrouw, die in een hoek met haar gezicht naar de muur zit, in eerste instantie geen positief beeld oproept. En toch is het ook niet negatief. Wafaa Samir gaf zelf deze uitleg bij de foto: “Ik heb voor de blauwe kleur gekozen omdat die perfect mijn gevoel weergeeft. Die lichtblauwe kleur staat voor mij symbool voor sereniteit, voor tevredenheid met wie je bent en voor het bezit van de kracht om je angsten het hoofd te bieden.” Toen ik die verklaring hoorde, stond het voor mij helemaal vast dat dit de affiche zou worden. Fotografisch, esthetisch en inhoudelijk klopt het helemaal.”

Wafaa Samira kan tijdens het festival tekst en uitleg geven bij haar foto. MOOOV organiseert trouwens een kleine tentoonstelling van haar foto’s in Hotel Ter Driezen, waar de MOOOV-gasten te slapen gelegd worden.

VAN AHA-ERLEBNIS TOT DÉJÀ VU TURNHOUT - Het overkomt je als trouwe festivalganger van MOOOV vaak: je zit rustig naar een film te kijken en je weet 100% zeker dat je een van de acteurs al eerder gezien hebt. Het schiet je alleen niet te binnen vanwaar je hem of haar kent. Of je herkent de naam van de regisseur ergens van, maar er wil maar geen belletje rinkelen. Vrees niet: Suiker schiet te hulp! Weg met de déjà vu’s, de aha-erlebnissen en de eindeloze hersenpijniging die erop volgt en die een gezellig verblijf in het filmcafé hypothekeert. Suiker weet nu al waar u zich de laatste week van april het hoofd over zult breken en bespaart u die ellende door op voorhand de antwoorden te geven op vragen die u zich dan zult stellen.

Dank u wel, Suiker. Graag gedaan, lezer.

BREATHE UMPHEFUMLO Waar doet deze film mij aan denken?

Aan U-Carmen, de film die in 2006 het festival opende. ‘Breathe Umphefumlo’ is net als U-Carmen een eigenzinnige verfilming van een klassiek werk. U-Carmen is een Zuid-Afrikaanse versie van George Bizets Carmen. Breathe Umphefumlo is de bewerking van de opera ‘La Bohème’, die bekend werd in de versie van Puccini. Toeval bestaat niet. De regisseur van Breathe Umphefumlo, de in Engeland geboren Zuid-Afrikaan Mark DornfordMay, is dezelfde als die van U-Carmen. Hij houdt er nu eenmaal van klassieke Europese werken naar het Xhosa te vertalen en het decor naar de townships te verplaatsen. ’t Is een hobby.

CORN ISLAND Welke Georgische film heb ik nog ooit gezien?

Georgië staat niet bepaald bekend om zijn goeie films. Dat is niet verwonderlijk, want Georgië staat om niks bekend. Toch is MOOOV erin geslaagd al drie jaar op rij een Georgische filmparel te vinden. De vorige jaren kon u zich vergapen aan de schoonheid van ‘In bloom’ en ‘Brides’. Dit jaar is ‘Corn Island’ de -enige- Georgische vertegenwoordiger op het festival en het is een absolute aanrader. ‘Corn Island’ is een zeer trage film, die je de tijd geeft om van elk beeld te genieten. De eerste dialoog vindt pas plaats na 20 minuten. Vervelend, dacht u? Het tegendeel is waar. Beelden volstaan ruimschoots om een spanningsboog op te bouwen.

LA TIERRA ROJA Hoe komt Geert Van Rampelberg in een Argentijnse film?

De regisseur van ‘La tierra roja’ is Diego Martinez Vignatti. Hij woonde een tijdje in België toen hij in Brussel studeerde aan het INSAS, een Franstalige filmschool. Het leven kan raar lopen. In tegenstelling tot zijn Mexicaanse studiegenoot Carlos Reygadas haalde hij aan het INSAS zijn diploma.

Maar de gefleste Reygaldas maakte wel meteen naam en faam in de filmwereld; Vignatti niet. Maar daar zijn vrienden voor: Reygaldas huurde Vignatti steevast in als cameraman en zo kon Vignatti toch ook aan zijn eigen carrière timmeren. Intussen staat die ook als een huis. ‘La tierra roja’ is trouwens al zijn vierde film die door MOOOV getoond wordt. Maar daarmee hebben we nog niet verklaard hoe Van Rampelberg in die film terechtkomt. Wel, Vignatti kent België dus nogal goed vanuit zijn studententijd. En hij is ook de Belgische acteurs niet vergeten. Pieter Embrechts mocht al meespelen in ‘La cantate de tango’; nu is het de beurt aan Geert Van Rampelberg. Een klein wereldje, niet?

DIFRET Wat doet Angelina Jolie op de aftiteling?

DANCING ARABS Waar ken ik de regisseur van?

‘Dancing Arabs’ is de nieuwe prent van de Israëlische filmmaker Eran Riklis.

Die naam kent u. Hij is de man die ook al de indrukwekkende films ‘The Syrian bride’ en ‘The lemon tree’ maakte.

Als geen ander weet Eran Riklis humor te gebruiken om een schrijnende realiteit aan te klagen. Na het zien van ‘The lemon tree’ wist je niet of je moest lachen of huilen. Met ‘Dancing Arabs’ gaat hij dezelfde toer op. In zijn intussen bekende, grappige stijl vertelt hij een intriest verhaal.

TAXI Wie is Jafar Panahi?

Films van de Iraanse regisseur staan regelmatig op het menu van MOOOV. Herinner u ‘Offside’ over Iraanse vrouwen die zich als man verkleden om een voetbalwedstrijd van het nationale elftal te mogen bijwonen. In Iran is voetbal verboden voor vrouwen, zelfs als supporter.

Iraanse autoriteiten hebben een redelijke bloedhekel aan de films van Panahi. In 2010 werd hij veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf en kreeg hij een twintigjarig verbod om films te maken omdat hij ‘propaganda maakt tegen de Islamitische Republiek’. De gevangenisstraf werd vrij snel omgezet in huisarrest, maar het verbod om films te maken geldt nog steeds. Maar Jafar Panahi doet het clandestien en weet zijn films het land uit te smokkelen. Zo ook ‘Taxi’, die prompt een Gouden Beer won op het festival van Berlijn.

DOLARES DE ARENA Wie is Geraldine Chaplin?

Na het zien van ‘Difret’ ging u op zoek naar kleingeld om in het filmcafé te spenderen toen u in een ooghoek op de aftiteling nog net ‘co-producer Angelina Jolie’ las. Madam Pitt? Co-producer?

Jawel, u zag het goed. Ze verleende haar naam en wellicht een deel van haar centen aan deze film omdat ze er heel erg achter staat, zo zegt ze zelf: “Deze film toont dat er hoop is voor Ethiopië en andere landen waar jonge meisjes moeten opgroeien zonder wetten die hen of hun lichamen beschermen. De film laat ook zien dat de moed van enkele dappere individuen genoeg kan zijn om een maatschappij te veranderen.”

Geraldine Chaplin is de oudste van acht kinderen die Charlie Chaplin had met zijn vierde en laatste echtgenote. Geraldine stapte al snel in de voetsporen van haar vader. Ze moest wel. Als kind voerde hij haar al op in zijn films. Maar de meest bizarre rol die ze ooit vertolkte, was ongetwijfeld in de film ‘Chaplin’ (1992), waarin ze de moeder van haar eigen vader speelde.

In ‘Dolares de arena’ is ze een rijke, oudere Française die een lesbische relatie begint met een jonge Dominicaanse. Zij is stapelverliefd; voor de Dominicaanse draait alles om geld. Een broeierige film die thema’s als neokolonialisme, uitbuiting, machogedrag en prostitutie niet uit de weg gaat.

THE CUT Welke films maakte Fatih Akin nog?

THE DARK HORSE Waar ken ik Cliff Curtis van?

De films ‘Gegen die Wand’ en ‘Auf der anderen Seite’ waren ooit al te zien op het filmfestival en werden bijzonder gesmaakt. Dat zal met ‘The cut’ niet anders zijn. Volgens Akim zelf is dit het derde deel van de trilogie ‘Liefde, dood en duivel’. In ‘The cut’ herinnert de Turks-Duitse cineast de Turken aan een verleden dat ze liever doodzwijgen: de genocide van 1915. Minstens een miljoen Armeniërs, christenen, werden vermoord in concentratiekampen in de Syrische woestijn. Akin doorbreekt met deze film een Turks taboe.

U bent al een straffe als u in ‘The dark horse’ de Nieuw-Zeelandse acteur Cliff Curtis herkend hebt, want speciaal voor deze rol kwam hij 30 kilo aan. Hij zette al sterke acteerprestaties neer, o.a. in ‘Whale rider’ (2002), maar in ‘The dark horse’ overtreft Curtis zichzelf.

Hij kruipt in de huid van Genesis Potini, een briljant voormalig schaakkampioen die gebukt ging onder een bipolaire storing, maar die tegelijk een inspiratiebron was voor jonge Maori’s die van het rechte pad dreigden af te dwalen.

Suiker - 17

V O O O M

INDELING VAN FILMS PER THEMA Turnhout – Suiker houdt van lijstjes, schema’s en overzichten. Bij een filmfestival als MOOOV, met -laten we eerlijk wezen- bijna alleen films op het programma die bijna niemand kent en die nog niemand gezien heeft, is dat geen overbodige luxe. MOOOV bezorgde ons een indeling van films per thema. Handig om bij de hand te hebben als u uw filmkeuze maakt, dachten wij zo.

5 / 3 – 4 / ival 24

filmfest

DIEREN

De hemelse kameel La casa más grande del mundo La mujer de los perros Sivas The Nightingale River Road

Nieuw: de kortfilmcompetitie TURNHOUT – Filmfestival MOOOV lanceert elk jaar wel een paar nieuwigheden. Dit jaar wordt er voor het eerst een kortfilmcompetitie gehouden.

Kortfilms waren tot nu tot niet te zien op het festival. Films van om en bij het kwartier bleken moeilijk in te passen in het strakke schema, maar daar werd dit jaar een oplossing voor bedacht. Er staan tien kortfilms op het menu en die worden vertoond in twee blokken van vijf films. De films kunnen zowel verhaaltjes zijn als minidocumentaires of animatiefilmpjes. Alle kortfilms dingen mee naar dezelfde prijs. Deze competitie staat vanzelfsprekend wel los van de tien langspeelfilms die in aanmerking komen voor de jury- en de publieksprijs.

Trakteer uzelf op een verrassing en boek een reeks van vijf kortfilms

Programma 1 (79 minuten) - True Love Story, India, (animatie).

Een reis door de verleidelijke, maar verraderlijke straten van Bombay. In een stad die overloopt van Bollywood gaan we van droom naar werkelijkheid. Een film als een schilderij en

een ode aan de romantiek.

- La Reina, Argentinië, (documentaire).

“Haar kroon is zo zwaar dat men ze lichter moest maken. Ze kon haar kroon niet dragen. Ze zou van haar hoofd vallen. Maar nu kan ze niet anders dan de kroon dragen, want ze ziet er zo prachtig uit.” Memi wordt verscheurd tussen de betovering van de schoonheid en de druk van haar familie om de koningin van het carnaval te worden.

- The Goat, Zuid-Afrika, (fictie). Xhosa wordt onderworpen aan een rituele besnijdenis met de bedoeling van hem een echte man te maken en hem te zuiveren van elk homoseksueel verlangen. Xhosa wordt wit geschilderd als een geit en geïsoleerd in een afgelegen hut. Zijn pijn en paniek worden almaar erger.

- Dinola, Georgië, (fictie). Een vrouw breekt met de strikte wetten en trouwt uit liefde, tegen de wil van haar familie in. Maar als haar beminde sterft, wordt ze verplicht te trou-

VROUWENRECHTEN, EMANCIPATIE ‘La reina’ (Argentinië)

wen met de eerste man die haar wil.

Een streng en hardvochtig, maar ook poëtisch verhaal uit de Kaukasus.

- Listen, Denemarken, (fictie). Een vrouw in boerka gaat samen met haar zoontje naar een politiekantoor om klacht in te dienen tegen haar gewelddadige man. De vertaler die haar wordt toegewezen, vertaalt haar woorden niet op de juiste manier.

Een spannende, keiharde film over culturele isolatie en bureaucratische onkunde.

Programma 2 (69 minuten) - Leidi, Colombia, (fictie). Leidi woont samen met haar mama en haar baby.

Haar vriend Alexis heeft al dagen niets meer van zich laten horen. Leidi wil weten waar hij uithangt. Gouden Palm in Cannes vorig jaar.

- The Warren, Israël, (fictie). Israëlische soldaten voeren een nachtelijke razzia uit in een Palestijns vluchtelingenkamp. Een thriller vanjewel-

ste over conflict, escalatie en de verschrikkelijke momenten tussen leven en dood.

- Kay Pacha, Peru, (fictie). Maribel en Carmencita werken op het marktplein. Ze nemen foto’s met toeristen, in ruil voor fooi. Een bittere vertelling over globalisering en wat die teweegbrengt bij de lokale bevolking.

- Nesma’s Birds, Irak, (fictie). Nesma is een tiener die in de war is: ze is vrouw aan het worden en haar vader is gestorven. Ze vlucht naar het dak, waar ze in het geheim zorgt voor de vogels van haar gestorven vader. Ze maakt er een wedstrijdje van met de jongen op het tegenovergelegen dak.

Haar moeder weet hier niets van.

- 4 Avril 1968, Guadeloupe, (fictie).

De jonge Sabine woont op het platteland in Guadaloupe, samen met haar tante. Als ze ’s morgens naar school vertrekt op 4 april 1968 beseft ze niet dat die dag haar hele wereld zal veranderen.

De man die vrouwen repareert Difret Dólares de arena Dukthar Flapping in the middle of nowhere Gett Hope I’m not angry La tirisia Mother of the unborn Patience, patience Refugiado That Lovely Girl Next to Her Titli Until I lose my Breath

ECOLOGIE / NATUUR River Road Just eat it La mujer de los perros La tierra roja

SPORT El cinco Atlantic

RECHTSZAKEN Difret Gett

MIGRATIE, RACISME

Hope Atlantic Dólares de arena Those who feel the fire burning The cut Wir sind jung. Wir sind stark.

WERK, WERKLOOSHEID, ARMOEDE

Leve de jeugdbeweging!

Turnhout – MOOOV doet elk jaar inspanningen om zoveel mogelijk kinderen en jongeren naar het festival te krijgen. Dat is dit jaar niet anders. Veel jeugdbewegingen kunnen in hun gemeente financiële ondersteuning krijgen om het festival te bezoeken. Tickets kunnen gedeeltelijk of zelfs volledig worden terugbetaald.

MOOOV focust dit jaar op het probleem van voedselverspilling. Via workshops kunnen jeugdbewegingen leren hoe ze op kamp kunnen gaan en minder voedseloverschotten overhouden, hoe ze kunnen koken met restvoeding die nog bruikbaar is…

Nadien kunnen ze zelf een plan uitwerken om de workshops in hun organisatie in de praktijk om te zetten.

Een jury beloont op 2 mei het beste plan met een flinke aankoopbon. Nog

op 2 mei wordt er een ‘no food waste’receptie aangeboden op het plein voor Utopolis. Daar vindt, exclusief voor jeugdorganisaties, ook een weggeefplein plaats. Allerlei materialen die interessant kunnen zijn voor een jeugdbeweging (matrassen, kastrollen, kookbekkens, tentzeilen…) worden er ‘te geef’ aangeboden. Verkopen is verboden.

Meer info vind je op de facebookpagina van ‘Jeugd-MOOOV’s’.

PRAKTISCHE INFORMATIE Turnhout – Filmfestival MOOOV vindt plaats in Utopolis, Graatakker 99 in Turnhout. De parking en de fietsenstalling zijn gratis. Alle info vind je op www.mooov.be.

INHEEMSE VOLKEREN

El gurí La casa mas grande del mundo The dark horse Charlie’s country La tirisia

BIJZONDERE FILMS (FILMTAAL, STRUCTUUR)

PRIJZEN

RESERVEREN

Filmtickets: 8,50 euro Onlinereservaties: 7,50 euro Studenten en -18 jaar: 5 euro Openingsavond: 12 euro Ontbijt (26 april en 1, 2 en 3 mei vanaf 9.30u): 8 euro Lunchbuffet: 12 euro Tienrittenkaart: 75 euro Vijfrittenkaart: 40 euro Rittenkaarten zijn niet persoonsgebonden

Vanaf 1 april online: www.mooov.be Vanaf 20 april telefonisch (014 47 23 33) van 13 tot 20u De festivalkassa is tijdens het festival doorlopend geopend (tot wanneer de laatste film van de dag begint).

Bij alle MOOOV-films is er een vrije stoelkeuze

AFHALEN TICKETS Gereserveerde tickets kunnen vanaf 22 april afgehaald worden tussen 13 en 20u aan de festivalkassa in Utopolis. Tickets moeten een halfuur voor aanvang van de film afgehaald zijn of je riskeert dat ze worden vrijgegeven.

18 - April 2015

Until I lose my breath Siddarth Labour of love La mujer de los perros Next to her Titli The dark horse A corner of heaven La tierra roja

A corner of heaven Atlantic A wolf at the door Ben zaken Corn Island Flapping in the middle of nowhere La mujer de los perros La tirisia Mardan Next to her Red amnesia Self made Surrogate Taxi Those who feel the fire burning Timbuktu

ROADMOVIES

De hemelse kameel Dukthar Güeros Hope The nightingale Refugiado River Road Seguir viviendo Siddarth The cut

HUMOR

Charlie’s country El cinco Ghadi Güeros Relatos salvajes Self-made Taxi The farewell party Una noche sin luna

Brasserie

De Druif

openingsuren Vrijdag, zaterdag en zondag van 18 tot 23u

IS 1 GRATIJN FLES W huis te

Kasterlee Markt 11 - 2460 7 Tel: 014 21 36 5

oon

per pers

4 fte bon per (max. 1 geldig bij afgi Enkel deze bon van

.be

if www.brasserie-de-dru

8 tot 1u Open: ma tot zo van Gesloten: di en wo

50 4 2 €

naar om meebij reservatie n e n m e n persone en) vanaf 4 person

t 21u)

(keuken vanaf 12 u to

van 8 tot 11u Elke zondag ontbijt

N KADOBONNE r a a verkrijgb

op reservatie nderen

Lid van Horeca Vlaa

Gratis

KooKboeK Repair Arena Het schermpje van je telefoon kapot? Je toestel in het water Repair Arena laten vallen? Of een oplader die niet meer naar behoren werkt?

Koop dan niet direct een nieuw toestel, maar neem contact op Het schermpje van je telefoon kapot? Je toestel in het water met Smartphone Arena.

In meer veel gevallen kunnen wij je laten vallen? Of eenRepair oplader die niet naar behoren werkt? toestel weer Dat scheelt de kosten.

Koop dan niet repareren. direct een nieuw toestel, flink maar in neem contact op met Smartphone Repair Arena. In veel gevallen kunnen wij je

Daarnaast je alDat je persoonlijke toestel weerbehoud repareren. scheelt flink ingegevens. de kosten. Ook voor de reparatie van je tablet bent je bij Smartphone Repair Arena aan Daarnaast het juiste behoud adres. je al je persoonlijke gegevens. Ook voor de reparatie van je tablet bent je bij Smartphone Repair Arena aan het juiste adres.

Repair Arena helpt uw bij: Repair Arena helpt uw bij:

• Problemen met touchscreen • Problemen glas met touchscreen • gebroken • gebrokenaccu glas • defecte • defecte accu • waterschade • waterschade • software problemen • software problemen

Re Rep

epa aiirA rA r reen naa .b.b ee

Adres: Merodelei 24 Bus 1, 2300 Turnhout Adres: DeDe Merodelei 24 Bus 1, 2300 Turnhout Telefoon: 883 882 Telefoon: 014 -014 883 -882

Suiker - 19

KORT STIJN JANSSEN

Van Peel tot evenaar

Afscheid Hoewel hij hier om de hoek woont, hadden we Y al een tijdje niet meer gezien.

Nu troffen we hem op een zondagnamiddag aan op een van die activiteiten die de voorbije jaren in alle dorpen plaatsvindt onder de weinigzeggende noemer ‘multicultureel’. Ditmaal ging het om een verzameling eetstandjes die opgesteld stonden in een ongezellige refter van een school en die vooral bemand en verzorgd werden door vrouwen met een hoofddoek. Alleen de theeen waterpijphoek werd bestierd door mannen van wie het cliché eiste dat ze een forse snor droegen.

Daar zat Y, samen met zijn vrouw en kind, aan een tafel te eten van zoetigheden. Ondertussen is hij -de zoon van Turkse ouders- een man van middelbare leeftijd. Maar toen we Y leerden kennen, was hij nog een twintiger en de eerste Turk waarmee we kennismaakten in ons dorp. Y was de enige Turk die aan de gemeente werkte, eerst als arbeider, maar na een aantal zwarte zondagen werd hij meteen bevorderd tot integratieambtenaar. Vandaag werkt hij in de schrijnwerkerij.

Onze begroeting verliep zoals altijd hartelijk. We gaven elkaar een forse handdruk. De twee kussen, waarmee hij andere Turkse mannen begroet, lieten we daarbij spontaan achterwege. “Lang geleden”, zeiden we, en we vroegen hoe het met hem ging. Zijn antwoord bracht ons van onze à propos.

“Mijn moeder is gestorven”, zei hij en meteen zagen we zijn ogen glazig worden. Even was het stil. “Het is erg plots gegaan”, ging hij verder. “Ze was niet ziek maar heeft ‘iets’ gekregen. Op een paar dagen tijd was ze dood.” We kenden de moeder van Y enkel van ziens.

Ze woonde samen met haar man in een rijhuis in ons dorp. In de jaren zestig was ze hem gevolgd toen hij naar ons land kwam om er in een Limburgse mijn te gaan werken. Toen deze sloot, vond hij werk in de flessenfabriek in ons dorp M. Na zijn pensioen bracht hij met zijn vrouw de wintermaanden door in de Turkse stad T aan de Zwarte Zee, waarvan ze afkomstig waren. Met het geld dat hij gespaard had, had de vader van Y in zijn geboortestreek een aantal appartementen kunnen kopen.

“Toen ze ons vanuit T belden dat moeder dood was, hebben we de dag nadien onmiddellijk het eerste vliegtuig genomen”, vertelde Y. “We kwamen ’s avonds aan in T. Maar het was al te laat. Moeder was al begraven. We opperden van onze kant dat ze toch met de begrafenis hadden kunnen wachten tot hij was gearriveerd? “Nee”, antwoordde Y. “In onze godsdienst moet

20 - April 2015

een begrafenis snel gebeuren. Doden worden vaak al de dag nadien begraven.” Die gewoonte kenden we, maar we meenden dat men in dit geval van overmacht de begrafenis toch een dag hadden kunnen uitstellen. Y was toch in aantocht en tenslotte was hij toch haar zoon. Dat bleek dus niet het geval te zijn. Pech, maar vooral hard voor Y. Afscheid nemen, of beter gezegd geen afscheid kunnen nemen: dat heeft Y als kind al zwaar getekend. Het relaas dat hij me ooit deed over zijn reis -zeg maar ‘overbrenging’- als kind naar ons dorp was zonder overdrijven een van de aangrijpendste verhalen die ik ooit hoorde van een migrantenzoon. Zeven jaar was hij toen nog maar en tot die vermaledijde dag de koning te rijk in zijn wijk aan de rand van de stad T. “Ik had er de tijd van mijn leven”, zei hij. “Altijd mooi weer, de zee vlakbij. Alle dagen tot laat ravotten.” Zijn vader kende hij als kind niet. Zijn vader was voor hem de man die tijdens de zomer twee maanden in hun huis woonde en dan weer met de noorderzon verdween. “Wie is die vreemde man die bij u komt slapen?”, vroeg hij eens aan zijn moeder. Hij had nadien uitgerekend dat hij tijdens een van die vakanties moest zijn verwekt.

Telkens zijn vader op vakantie kwam, nam hij een van de kinderen mee naar België en naar ons dorp. Het was een soort aftelrijmpje: eerst het oudste kind en zo aftellen naar onder. Y was de jongste en bleef als laatste achter bij zijn grootouders. Tot zijn vader en moeder tijdens een zomer weer verschenen in T. Y kende nog niet het doel van hun komst. Maar het was zijn beurt. “Pas een dag voor het vertrek hebben ze het mij verteld”, zei hij me. “De dag zelf heb ik nog buiten gespeeld met mijn vriendjes. Dan werd ik naar huis geroepen door mijn moeder en stond de auto al met ronkende motor klaar om te vertrekken.” Afscheid nemen zat er voor Y niet meer in.” Hij eindigde zijn verhaal met een herinnering die hem tot vandaag was bijgebleven. “Ik heb heel de reis geweend. Vier dagen aan een stuk.”

Ook dit keer had hij geen afscheid kunnen nemen van zijn dode moeder. Haar lichaam was al ter aarde besteld toen hij samen met zijn vrouw in het huis van zijn rouwende vader arriveerde.

“Ik heb haar niet meer gezien”, vertelde hij. “Hierdoor is het net alsof ze nog leeft. Nu ik terug ben en aan haar denk, zie ik haar ginder gewoon rondlopen in haar huis.”

We dachten: allicht ziet Y zichzelf nog steeds als kind rondlopen in zijn verloren paradijs.

OLEN – Vijftig dagen deed komiek Michael Van Peel erover om van Antwerpen tot in Dakar te geraken. Daarmee brak hij geen snelheidsrecord, maar dat was ook niet de bedoeling. Hij legde de afstand af op een oude vespa.

Zijn bagage bestond uit een kaart en een kompas. Hij kende zowel eenzame dagen als dagen die hij doorbracht in goed gezelschap. Daar vertelt hij over tijdens de voorstelling ‘Van Peel tot evenaar, Antwerpen - Dakar per vespa’. Je verneemt alles over zandstormen in de Sahara, corrupte grenswachters in Mauretanië, vervelende malariamuggen en zompige modderpistes in de brousse van Senegal.

Te zien op donderdag 16 april om 20u in theaterzaal Het Vierde Oor in Olen.

Tickets kosten 8 euro.

Collectief Dichterbij organiseert ‘Startschot’ TURNHOUT – Geïnteresseerd in nieuw te ontdekken talent? Benieuwd naar wat er leeft in de kokers van de Kempense jonge generatie creatievelingen? Op zaterdag 18 april om 20u organiseert het dichtersgezelschap Collectief Dichterbij, met medewerking van de stad Turnhout, de tweede editie van ‘Startschot’, in Het Gevolg in de Otterstraat in Turnhout en daar kan je dat te weten komen.

Het opzet is simpel. Er zijn tal van beginnende artiesten die heel wat in hun mars hebben, die al werk gemaakt hebben dat het waard is om getoond te worden, maar die nog geen grote zalen kunnen vullen of een avondvullend programma in mekaar kunnen boksen.

‘Startschot’ biedt een forum aan al die kunstenaars. Zij krijgen elk 20 minuten de tijd om zich te tonen. Ze doen dat in de theaterzaal van Het Gevolg, die zich daar uitstekend toe leent: niet te groot, maar wel professioneel met alles erop en eraan. Geen optreden op een houten pallet dat over twee bakken bier is gelegd. Daar hebben beginnende artiesten al vaak genoeg op gestaan.

Jef der Dood is een geluidskunstenaar.

Hij brengt beeldend kunstenaar Christoph Askeur mee om zijn geluiden te versterken en te illustreren. Dichteres Sara Eelen & pianist Pieter Van de Walle brengen ‘Perron geluk’. Filmmaker Mattijs Driesen toont twee kortfilms en Harm Dens brengt zijn reeds bekroonde werk ‘Hunker’. Daan Zeijen is Nederlands kampioen ‘poetryslam’ en de band ‘Lars en de Extras’ brengt Nederlandstalige muziek met invloeden uit funk, reggae en jazz.

Elk optreden duurt 20 minuten en de totale avond dus ongeveer 2 uur. De toegang bedraagt 2 euro.

Jaak Vissenaken: ‘Tachtig = prachtig’ TURNHOUT – Acteur Jaak Vissenaken is flink op weg naar de 80 en heeft daar een stuk over geschreven: ‘Tachtig is prachtig’. Daarin vertelt hij zijn eigen leven. Hij danst op een slappe koord tussen humor en ernst. Ongetwijfeld zullen veel senioren hun eigen leven herkennen in dit autobiografische spel. Zelfs jongeren reageerden verrast en vonden het fijn een inkijk te krijgen in het leven van hun grootouders.

Vissenaken voert ons terug naar de tijd dat hij een jongetje van 7 was, naar zijn jaren als adonis aan het strand, naar zijn carrière als reiswijzer. Aan geloofwaardigheid heeft de ooit geroemde acteur nog altijd niets ingeboet.

Speeldata zijn 13, 14 en 19 april om 14u en 16 en 17 april om 20u. Tickets kosten 10 euro. Bij de namiddagvoorstellingen krijg je er koffie of thee en een koffiekoek bij. ’s Avonds is dat een glas wijn of fruitsap. Te zien in Antonis Koffie Café aan Het Gevolg, in de Otterstraat 31 in Turnhout.

Coup de foudre WESTERLO – Ronald Van Rillaer, Gerdy Swennen, Frank de Kaey en Karin Jacobs spelen op vrijdag 10 april het theaterstuk ‘Coup de foudre’ in het gemeentehuis van Westerlo. Terwijl de toeschouwers drank en hapjes geserveerd krijgen, schetsen de acteurs een beeld van het leven van de adel in de jaren 20 van de vorige eeuw. Baron Robert Rambeau is getrouwd met MarieAngèle de Pertiné, dochter van een textielbaron. De vier acteurs vertellen elk hun verhaal, niet alleen over de woelige jaren 20, maar ook over wat er zich achter de schermen en tussen de lakens afspeelde in adellijke kringen. Tickets kosten 20 euro. Kaarten zijn te verkrijgen bij de cultuurdienst van Westerlo op het nummer 014 53 92 00.

SCHOUWBURGEN

Lankmoed: ‘Onvergetelijk’

Javier Guzman: ‘Absurd verlicht’

Xander De Rycke: ‘10 jaar bezig, 2 uur grappig’

HEIST-OP-DEN-BERG – Een druilerige novemberavond in 1961.

In een intiem verlichte feestzaal achter de Don Boscokerk te Oss ontmoeten Peters ouders elkaar voor de allereerste keer. Tijdens een zwierige quickstep op ‘Bye Bye Love’ van The Everly Brothers slaat de vonk tussen hen onherroepelijk over. Een lied over gebroken harten wordt de soundtrack van een lang, gelukkig en gezegend leven samen.

Hier begint ‘Onvergetelijk’, de tweede avondvullende voorstelling van Lankmoed, het gezelschap van Peter van Ewijk en Jan Geubbelmans.

In een wervelende mix van muziek, mimiek, woord, beweging en poëzie worden de cabaretiers persoonlijker dan ooit. Ze vertellen over het kersverse vaderschap van Jan, over zijn geluk, zijn angsten en zijn twijfels wanneer hij zijn dochter ’s avonds naar bed moet brengen; over Peter en zijn mama en hoe de nacht soms onverbiddelijk vroeg een leven komt vertroebelen.

Jan en Peter hebben besloten dat geen enkel liefdevol moment nog verloren mag gaan. De tijd is te kort. Elk gevoel, elke oogopslag, elk woord en elk teder moment zijn te waardevol. Daarom wordt deze voorstelling van Lankmoed onvergetelijk!

Lankmoed, cc Zwaneberg, Heist-opden-Berg, zondag 26 april, 20u,16 euro

GEEL, OUD-TURNHOUT – Amsterdammer Javier Guzman brengt deze maand in de Djoelen in Oud-Turnhout en in de Werft in Geel zijn zevende avondvullende programma, ‘Absurd verlicht’.

Guzman is een buitenbeentje in de Nederlandse stand-up- en cabaretwereld.

Hij barst van het talent. Hij is een rasverteller, weet wanneer hij gas moet geven en gas moet terugnemen, heeft een perfecte timing en is niet bang van interactie met het publiek. Het enige wat hij niet altijd onder controle heeft, is zichzelf. En daar zijn redenen voor.

Guzman beleefde een erg moeilijke jeugd. Hij werd als kind gepest, gestampt en geslagen. Hij had een hekel aan zijn aan alcohol verslaafde vader, trok op zijn 16de het huis uit en raakte niet veel later verslaafd aan drank en drugs. Intussen heeft hij een dochter die hij niet mag of kan zien en af en toe haalde hij het nieuws door openbare dronkenschap, ordeverstoring of agressie. Collega’s van hem deden aangifte bij de politie omdat ze Guzman onverwacht over de vloer hadden gekregen omdat ze volgens hem grappen van hem hadden gepikt.

Javier Guzman is een enfant terrible dat het zichzelf niet makkelijk maakt, maar dat wel zijn stinkende best doet om met zichzelf in het reine te komen. Hij schreef al twee voorstellingen -Delirium I en II over zijn verslavingen. Hij schrijft er nu een boek over, hopend om dat hoofdstuk definitief te kunnen afsluiten.

Guzman is wie hij is en het bochtige parcours dat hij in zijn leven al heeft afgelegd, kan nooit helemaal losstaan van de shows die hij maakt. Maar in ‘Absurd verlicht’ gooit de cabaretier het toch over een andere boeg dan in zijn vorige voorstellingen, waarin hij nadrukkelijk probeerde af te rekenen met zijn verslavingen. ‘Absurd verlicht’ is een minder samenhangende voorstelling dan de meeste shows die hij al maakte. Wat dat betreft, is Guzman nu meer stand-upcomedian dan cabaretier.

Hij breit een groot aantal grappen aan mekaar en hij doet dat met verve, maar een rode draad is niet, of alleszins veel minder duidelijk, aanwezig. “Wat wilde ik nu eigenlijk zeggen?”, zegt Guzman op het einde. Terwijl hij daarover heeft staan nadenken, heeft hij de hele avond grappen staan maken. Guzman kan het zich permitteren. Het aaneenbreien van een berg grappen doet hij even meesterlijk als het vertellen van één anderhalf uur durend verhaal.

Javier Guzman, cc de Werft, Geel, vrijdag 3 april, 20.15u, 19 euro en oc de Djoelen, vrijdag 24 april, 20.15u, 17 euro

RAVELS – Xander De Rycke staat tien jaar op de planken en heeft drie avondvullende programma’s gemaakt: ‘Uw zoete 666’, ‘Mijn zwarte parade’ en ‘Zijn derde show’. Daaruit destilleert hij nu de voorstelling ’10 jaar bezig, 2 uur grappig’, die dus als een ‘best of’ te omschrijven is. Voor de fans van De Rycke is het een kans om nog eens omvergeblazen te worden door het beste wat de man ooit bedacht; voor de nieuwkomers is het een unieke gelegenheid om kennis te maken met het werk van deze komiek, die al jaren op zijn gemakje meedraait in de middenmoot van de hoogste afdeling van Belgische komieken.

Xander De Rycke, gc de Wouwer, Ravels, zaterdag 18 april, 20u, 15 euro

Guido Belcanto: ‘Cavalier seul’ BEERSE – Guido Belcanto heeft zopas een nieuw album uitgebracht: ‘Cavalier seul’. Als we het goed hebben bijgehouden, is het zijn vijftiende. De inspiratie van Belcanto lijkt grenzeloos te zijn.

Ook op ‘Cavalier seul’ bewijst hij zijn schrijverstalent. Zijn liedjes zijn uit het leven gegrepen en vertonen dus onvermijdelijk raakvlakken met smartlappen. Op het eerste zicht is er zelfs niet veel verschil. Maar de goede luisteraar merkt wel dat de teksten, de muziek en de arrangementen bij Belcanto een stuk doordachter en verfijnder zijn dan bij het doorsneelevenslied. Dat was altijd al zo en dat is op het album ‘Cavalier seul’ niet anders.

Aan het album werd een tournee gekoppeld. Guido Belcanto zal niet alleen nieuwe nummers spelen, maar ook de ‘hits’ die hij al bijeenschreef. Denk maar aan ‘Droevig is deze wereld’, ‘Plastic rozen verwelken niet’ en ‘Op het zeildoek van de botsauto’s’, om er maar een paar te noemen. Meezingen mag. Dansen ook.

Guido Belcanto, gc ’t Heilaar, Beerse, donderdag 23 en vrijdag 24 april (uitverkocht), 20 euro

Cie Sacékripa: ‘Vu’

Steven Mahieu: ‘Maniak’

GEEL – Door het anders gebruiken van alledaagse voorwerpen en met de verbeelding van een circusartiest wordt het drinken van een kopje thee plots een hele belevenis. Het allerkleinste gebaar wordt een spel. Bij Etienne Marceau zit het publiek een avond lang op het puntje van zijn stoel, altijd nieuwsgierig naar het volgende dat hij weer uit zijn hoed gaat toveren.

In de solovoorstelling ‘Vu’ experimenteert Etienne Marceau met een waterkoker, een lepel, een kopje thee en een suikerklontje, en ook een beetje hulp van het onschuldige publiek. Woorden heeft deze tragikomische figuur, die het midden houdt tussen Mister Bean en de Griezel van Roald Dahl, niet nodig.

‘Vu’ is een kleine, maar heerlijk humoristische circusvoorstelling over de obsessies van het dagelijkse leven. Het verhaal ontspoort compleet, want ook alledaagse voorwerpen kunnen iemand tot waanzin drijven.

Cie Sacékripa, cc de Werft, Geel, zaterdag 4 april, 20.15u, 12 euro

HEIST-OP-DEN-BERG – De tweede avondvullende voorstelling van Steven Mahieu heet ‘Maniak’. Na ‘Mahieustueus’ brengt Mahieu dus nu ‘Maniak’ en opnieuw zoekt hij het evenwicht tussen grove en fijne humor, tussen absurditeiten en pittige maatschappijkritiek. Toen hij de wedstrijd ‘Humorologie’ won, werd Mahieu beschouwd als een van de grootste comedytalenten van Vlaanderen. Met ‘Maniak’ maakt hij de belofte waar. In het voorprogramma speelt Lukas Lelie Steven Mahieu, cc Zwaneberg, Heist-op-den-Berg, vrijdag 24 april, 20u, 16 euro

Frascati Symphonic o.l.v. Kris Stroobants HERENTALS – Het ‘Frascati Symphonic’ is een Leuvens symfonisch orkest dat bestaat uit jonge conservatoriumstudenten, aangevuld met professionele muzikanten.

Frascati Symphonic biedt jonge musici en solisten orkest- en podiumervaring aan via kwaliteitsvolle pedagogische orkestprojecten. Deze beloftevolle talenten worden gecoacht door een vaste kern van professionele muzikanten. Ook voor de oudere, professionele muzikanten is dit leerzaam: zij maken kennis met nieuw, opkomend talent en nieuwe inzichten.

Tijdens het concert dat ze in cc ’t Schaliken zullen geven, speelt Frascati Symphonic een aantal bekende muziekstukken en een werk van de Vlaamse hedendaagse componist Marcel De Jonghe. Solist is klarinettist Roeland Hendrikx. Hij speelde bij grote orkesten als I Fiamminghi, het Nationaal Orkest van België en het Vlaams Radio Orkest. Hendrickx is docent klarinet aan het conservatorium van Maastricht en geeft masterclasses in Japan en de Verenigde Staten.

Frascati staat onder de artistieke leiding van dirigent Kris Stroobants. Hij studeerde aan het Lemmensinstituut in Leuven en aan de conservatoria van Brussel en Maastricht. Hij bouwde een rijke ervaring op in het muzikale leiderschap en het dirigeren van symfonie-, fanfare- en harmonieorkesten.

Frascati Symphonic, vrijdag 3 april, 20u, cc ’t Schaliken, Herentals, 18 euro

Suiker - 21

wo 1/04/15 20:00 wo 1/04/15 20:15 wo 1/04/15 20:15 do 2/04/15 20:00 do 2/04/15 20:15 do 2/04/15 20:15 do 2/04/15 20:15 do 2/04/15 20:15 vr 3/04/15 20:00 vr 3/04/15 20:00 vr 3/04/15 20:15 vr 3/04/15 20:15 za 4/04/15 09:30 za 4/04/15 11:30 za 4/04/15 19:00 za 4/04/15 20:00 za 4/04/15 20:15 za 4/04/15 20:15 zo 5/04/15 16:00 zo 5/04/15 19:00 ma 6/04/15 12:00 ma 6/04/15 15:00 ma 6/04/15 15:00 wo 8/04/15 14:00 wo 8/04/15 16:00 wo 8/04/15 20:00 do 9/04/15 20:15 vr 10/04/15 14:00 vr 10/04/15 20:00 vr 10/04/15 20:30 za 11/04/15 20:15 za 11/04/15 20:30 zo 12/04/15 10:30 zo 12/04/15 15:00 ma 13/04/15 14:00 ma 13/04/15 14:30 ma 13/04/15 20:15 do 16/04/15 12:15 do 16/04/15 13:30 do 16/04/15 19:00 do 16/04/15 20:00 vr 17/04/15 16:00 vr 17/04/15 19:00 za 18/04/15 14:00 za 18/04/15 15:00 za 18/04/15 17:00 za 18/04/15 20:00 za 18/04/15 20:00 za 18/04/15 20:15 za 18/04/15 20:15 za 18/04/15 20:15 zo 19/04/15 10:30 zo 19/04/15 14:00 zo 19/04/15 14:00 zo 19/04/15 15:00 zo 19/04/15 16:00 zo 19/04/15 17:00 zo 19/04/15 19:30 zo 19/04/15 20:15 ma 20/04/15 14:00 wo 22/04/15 20:15 do 23/04/15 20:00 do 23/04/15 20:15 do 23/04/15 20:15 do 23/04/15 20:15 vr 24/04/15 20:00 vr 24/04/15 20:15 vr 24/04/15 20:15 vr 24/04/15 20:15 za 25/04/15 14:00 za 25/04/15 17:00 za 25/04/15 20:00 za 25/04/15 20:15 za 25/04/15 20:15 za 25/04/15 20:15 za 25/04/15 20:15 za 25/04/15 20:15 zo 26/04/15 14:00 zo 26/04/15 14:30 zo 26/04/15 17:00 zo 26/04/15 20:00 zo 26/04/15 20:15 di 28/04/15 19:30 wo 29/04/15 20:15 do 30/04/15 19:00 do 30/04/15 20:00 do 30/04/15 20:15 do 30/04/15 20:15 do 30/04/15 22:00

cc ‘t Schaliken de Halle de Warande, Schouwburg Zwaneberg Kapel Gasthuismuseum Schouwburg Rex oc de Djoelen de Warande, Barzoen Zwaneberg cc ‘t Schaliken cc de Werft de Warande, Schouwburg zaal ‘t Getouw zaal ‘t Getouw Zwaneberg de Warande, Kuub cc de Werft Schouwburg Rex de Warande, Kuub Zwaneberg Zwaneberg Zwaneberg Zwaneberg Schouwburg Rex Schouwburg Rex cc ‘t Schaliken cc de Werft oc de Djoelen zaal ‘t Getouw Zwaneberg cc de Werft Zwaneberg de Warande, Tuinzaal Zwaneberg de Warande, schouwburg cc ‘t Schaliken de Halle Foyer zaal ‘t Getouw Zwaneberg Zwaneberg De Averegten Zwaneberg op locatie de Warande, Kuub op locatie Zwaneberg gc de Wouwer cc de Werft de Warande, Schouwburg op locatie Lakenhal op locatie de Warande, schouwburg cc de Werft de Warande, schouwburg op locatie Zwaneberg op locatie cc de Werft de Warande, Kuub Zwaneberg gc ‘t Heilaar Schouwburg Rex oc de Djoelen Zwaneberg gc ‘t Heilaar Zaal Ootello oc de Djoelen op locatie op locatie Zwaneberg gc ‘t Heilaar cc de Werft Schouwburg Rex de Warande, Kuub op locatie op locatie cc de Werft op locatie Zwaneberg op locatie Zwaneberg de Warande, Kuub cc de Werft cc ‘t Schaliken de Warande, Kuub oc de Djoelen de Warande, Rode Toog

Herentals Geel Turnhout Heist-op-den-Berg Geel Mol Oud-Turnhout Turnhout Heist-op-den-Berg Herentals Geel Turnhout Mol Mol Heist-op-den-Berg Turnhout Geel Mol Turnhout Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Mol Mol Herentals Geel Oud-Turnhout Mol Heist-op-den-Berg Geel Heist-op-den-Berg Turnhout Heist-op-den-Berg Turnhout Herentals Geel Herentals Mol Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Heist-op-den-Berg Turnhout Turnhout Turnhout Heist-op-den-Berg Ravels Geel Turnhout Turnhout Herentals Turnhout Turnhout Geel Turnhout Turnhout Heist-op-den-Berg Turnhout Geel Turnhout Heist-op-den-Berg Beerse Mol Oud-Turnhout Heist-op-den-Berg Beerse Mol Oud-Turnhout Turnhout Turnhout Heist-op-den-Berg Beerse Geel Mol Turnhout Turnhout Turnhout Geel Turnhout Heist-op-den-Berg Turnhout Heist-op-den-Berg Turnhout Geel Herentals Turnhout Oud-Turnhout Turnhout

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

Schouwburgkalender APRIL An Nelissen Veston L-E-V Sharon Eyal/Gai Behar Flanders Marimba Group Reckless Sleepers Jacques Vermeire Johan Terryn Nuff said #2 Raf Walschaerts Frascati Symphonic Javier Guzman Compañia Maria ‘la Serrana’ Gem. Academie voor Muziek en Woord Gem. Academie voor Muziek en Woord KKF De Eendracht vzw Itegem Rockin’ Around Turnhout Cie Sacékripa Freek de Jonge Rockin’ Around Turnhout KKF De Eendracht vzw Itegem Theater Froefroe & Theatre 4mains Brass Band Heist Theater Froefroe & Theatre 4mains Bumba Show op reis Bumba Show op reis Percossa De Tijd / Thomas Janssens Froe Froe Harmonieorkest Mol-Rauw meets National Youth Wind Orchestra Luxembourg Aspe. Moord in het theater.

Cran Raf Coppens Overlezen De Spelerij Brandweerman Sam Live!

Dora Live!

Linus + Yannick Peeters / Laurent Blondiau Boke Hertals Knibbel Knabbel Knuis Laika & Muziektheater Transparant Nele Bauwens Theater De Spiegel Laika & Muziektheater Transparant Inge Van Gestel De Toneelmakerij Inge Van Gestel Rob De Nijs Xander De Rycke Centrumharmonie Geel Will Tura Inge Van Gestel Boeken en Bubbels Inge Van Gestel Studio 100 Centrumharmonie Geel Studio 100 Inge Van Gestel Rudy Giovannini Inge Van Gestel De Vaganten Jefta van Dinther, Minna Tiikainen en David Kiers KVS Guido Belcanto Percussive Kristien Hemmerechts en Marleen Merckx Steven Mahieu, Lukas Lelie Guido Belcanto Tineke Postma, Nathalie Loriers en Philippe Aerts Javier Guzman Inge Van Gestel Inge Van Gestel Symfonisch Jeugdorkest o.l.v. Dirk Gabriels en Harmonieorkest Freek de Jonge Manische mannen Nigel Williams De Xaverianen Inge Van Gestel Inge Van Gestel Het kartonnen konijn Inge Van Gestel Lankmoed Inge Van Gestel Rudy Giovannini Ensemble Leporello Elastic Thomas Smith Jan Delvaux en DJ Bobby Ewing Neil Diamond on the rocks Lokale Helden

De mannenmonoloog 20 Blue Fandango 12 House 19 Marimba Origin 18 The Last Supper 12 Tussen 5 en 6 20 Nooit van niks iets 12 Jeroen Leenders, Charlotte Van den Broeck, BRZZVLL… 12 Jongen toch 20 Rheinische 18 Absurd verliht 19 Respiro Flamenco 22 Lente is weer in ‘t land 5 Lente is weer in ‘t land 5 Paasconcert 8 The Paladins, The Rimshots, Dead Bronco… 28 Vu 12 Als je me nu nog niet kent 26 The Keytones, 0 Paasconcert 8 Poupette in Bruxelles 8,50 Solistenconcert met Zoltan Kiss 13 Poupette in Bruxelles 8,50

19 19 The Real Deal 21 “Lift not the painted veil which those who live call life” 12 Poupette 10 7 23 Irish Folk from the Heart 20 25 keer, 25 jaar 13 Walter van den Broeck en Peter Verhelst 6 Lars 16 Piekepolder op stelten 19,50 Dora’s piratenavontuur 18,50 10 0 8 Opera Buffa 36,50 Ik moet beter luisteren 16 Bzzz’t 8,50 Opera Buffa 36,50 Koek 17 Het begin van alles 11 Koek 17 Nieuwe ruimte 35 Tien jaar bezig, 2 uur grappig 15 Rhapsody in Blue - Opus VII 15

Koek 17 Pol Goossen 10 Koek 17 Bumba gaat op reis 19 Rhapsody in Blue - Opus VII 15 Bumba gaat op reis 19 Koek 17 Vrolijk lenteconcert 27 Koek 17 Verre van versleten 10 Grind 16 Missie 16 Cavalier seul 20 iDrum 15 Ann 12 Maniak 16 Cavalier seul 20 u UITVERKOCHT 13 Absurd verlicht 17 Koek 17 Koek 17 5 Als je me nu nog niet kent 22 10 jaar Te Gek!? 25 Nigel Williams beken(d)t 16 Lenteconcert Koek 17 Koek 17 UITVERKOCHT Kapot 8 u Koek 17 Onvergetelijk 16 Koek 17 Vrolijk lenteconcert Verkapt en onversneden 16 Momento! 8 Ruis 15 Belpop Bonanza Bis 16 12 0

Adressen en contactgegevens: de Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, info@warande.be, www.warande.be PC De Blijde Boodschap , Lode Peetersplantsoen 2, 2300 Turnhout Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, info@hetGevolg.be, www.hetGevolg.be De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, info@dewerft.geel, w ­ ww.dewerft.be De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; info@dewerft.geel, www.dewerft.be ZAAL ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.be SCHOUwBURG Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, cultuurbalie@gemeentemol.be, www.getouw.be ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, cultuurcentrum@herentals.be, www.herentals.be ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, cultuur@beerse.be, www.beerse.be De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, jeugd.cultuurdienst@oud-turnhout.be, www.oud-turnhout.be De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, info@dewouwer.be, www.dewouwer.be Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be Theobaldus Kunsthuis , Koningin Elisabethlei 2, 2300 Turnhout, www.theobalduskunsthuis.be De Onthaasting , Laar 14, 2400 Mol, tel: 014 32 20 15, www.deonthaasting.be De Kruierie , Bevrijdingsstraat 1, 2490 Balen, tel: 014 82 92 30, dekruierie@balen.be, www.balen.be Zwaneberg , Cultuurplein 1, 2220 Heist-op-den-Berg, tel: 015 25 07 70, info@zwaneberg.be, www.zwaneberg.be

22 - April 2015

L-E-V: ‘House’ TURNHOUT – De New York Times vergeleek ‘House’ van het Israëlische dansgezelschap L-E-V met een schilderij van Jeroen Bosch. NRC Handelsblad verzon er de term ‘marsmannetjesballet’ voor. Beide hebben ze gelijk.

Op het podium bewegen vreemde figuren in glimmende unisekspakken. Soms dansen ze de sterren van de hemel, soms zijn ze zo houterig als robotten.

De Nederlandse online-‘Theaterkrant’ zag de voorstelling en vond ze revolutionair. Feit is dat choreografe Sharon Eyal en haar partner Gai Behar er wonderwel in slagen emotie te verweven met virtuositeit en techniek.

L-E-V, schouwburg de Warande, Turnhout, woensdag 1 april, 20.15u, 19 euro

De Tijd: ‘Lift not the painted veil which those who live call life’ GEEL – Een man staat plots stil op het zebrapad in een drukke straat in het midden van de stad. Voorbijgangers vinden dat het moment een eeuwigheid duurt; hijzelf vindt het maar een fractie van een seconde. Hij wil weg uit de wereld waarin hij gevangenzit. Hij is vastgelopen in de moderne maatschappij en zoekt een uitweg.

Eén acteur (Thomas Janssens) en één muzikant (Bert Dockx) vangen die tijdservaring van die ene man in één compositie. Thomas Janssens is een meester van het woord, Bert Dockx is een gitarist die bovendien over een bezwerende stem beschikt. De setting is minimalistisch, maar de gevoelige snaar die wordt beroerd, trilt nog lang na.

De Tijd, cc de Werft, Geel, donderdag 9 april, 20.15u, 12 euro

Nuff said #2 TURNHOUT – Exact een halfjaar na de eerste editie van ‘Nuff said’ staat er een tweede op het programma. Opnieuw wordt er een aanstekelijke mix van muziek, comedy en literatuur aangeboden. Maud Vanhauwaert is presentatrice en Brzzvll zorgt voor de muziek. Komieken Jeroen Leenders en Pete Johansson (Canada) geven het beste van zichzelf, de jonge en beloftevolle Charlotte Van den Broeck mag zich voor eigen publiek bewijzen en de Amerikaanse hiphopper-poëet Amir Sulaiman, die ook al op de eerste editie aanwezig was, krijgt nu het gezelschap van Chantal Kashala, een BelgischCongolese zangeres die al samenwerkte met Youssou N’Dour en Chaka Khan.

Nuff said #2, Barzoen cc de Warande, Turnhout, donderdag 2 april, 20.15u, 12 euro

Freek de Jonge: ‘Als je me nu nog niet kent’

Johan Terryn: ‘Nooit van niks iets’

MOL, BEERSE – Freek de Jonge komt met een erg strak spelende begeleidingsband naar Vlaanderen om er het liedjesprogramma ‘Als je me nu nog niet kent’ te spelen. Er is zeker meer dan alleen muziek; er zijn ook conferences, soms zelfs uitgebreid. Maar het is duidelijk dat de cabaretier de nadruk op de muziek legt. Dat is niet zo verwonderlijk. Oorspronkelijk zou de voorstelling zelfs ‘De wedstrijd’ heten en zou het een eerbetoon zijn aan zijn veel te vroeg overleden maatje Bram Vermeulen, met wie hij trouwens ook ooit in onmin leefde, maar dit terzijde.

In laatste instantie zag Freek ‘om persoonlijke redenen’ af om het avondvullende eerbetoon aan Vermeulen te brengen. Of toch weer niet, want in feite brengt hij ook in ‘Als je me nu nog niet kent’ uitgebreid hulde aan Bram Vermeulen. Heerlijk trouwens hoe hij het enorme succes van Neerlands Hoop, de band met wie hij in de jaren 70 samen met Vermeulen furore maakte, meteen ook relativeert. “Wij gingen niet zo hard als iedereen beweerde. De rest stond gewoon stil.”

Freek is Freek. Ook nu hij de 70 gepasseerd is. In Nederland werd ‘Als je me nu nog niet kent’ op algemeen gejuich onthaald en dat was beslist buiten de verwachtingen. De laatste tijd kreeg de Jonge immers steeds vaker te horen dat hij zijn beste tijd gehad had en dat het tijd was om er een kruis over te maken.

Dat de Jonge tijden gekend heeft waarin hij nog spitser en vernieuwender was, is ongetwijfeld zo. Maar de Nederlandse ‘Theaterkrant’ maakte terecht de vergelijking met Bob Dylan. Toen Bruce Springsteen in 1988 Bob Dylan toesprak bij diens opname in de ‘Rock And Roll Hall Of Fame’ roemde hij in het bijzonder Dylans recentste albums, die door critici neergesabeld waren.

“Als een jonge songwriter deze platen zou afleveren, zou iedereen hem de nieuwe Bob Dylan noemen. Als Dylan het zélf doet, krijgt hij kritiek.” Freek de Jonge is het dus net iets beter vergaan als Dylan. Hij kreeg in Nederland alvast applaus op alle banken voor zijn nieuwste voorstelling.

Freek de Jonge, schouwburg Rex, Mol, zaterdag 4 april, 20.15u, 26 euro, gc ’t Heilaar, Beerse, zaterdag 25 april, 20.15u, 22 euro

OUD-TURNHOUT – Het is alweer een tijd geleden dat we van Johan Terryn nog nieuw theaterwerk hoorden of zagen. Jaren geleden maakte hij zijn opwachting als een van de vaste acteurs in het improvisatieprogramma ‘Onvoorziene omstandigheden’, naast andere talenten die later tot vaste waarden zouden uitgroeien zoals Tom Lenaerts, Michiel Devlieger en Ineke Nijssen. Hij zat zelf op de presentatorstoel in het Canvasprogramma ‘De Rederijkers’.

Tussendoor maakte Terryn ook nog radio, onder meer het zomerprogramma ‘Camping Casablanca’ op Radio 1.

Zo’n twintig jaar is Johan Terryn intussen al bezig. Het was dus tijd voor iets totaal anders. Dat is ‘Nooit van niks iets’ geworden. Een vertelling waarvoor hij zich liet inspireren door schrijvers als Rutger Kopland en Chuck Palahniuk, maar ook door Wim Helsen, die als klankbord fungeerde voor deze voorstelling. Deze monoloog is niet in één vakje onder te brengen, maar dat hoeft ook niet. Verteltheater met een tragikomische inslag: die beschrijving komt misschien nog het dichtst in de buurt van wat Johan Terryn vol overgave brengt.

Johan Terryn, oc de Djoelen, OudTurnhout, donderdag 2 april, 20.15u, 12 euro

Percussive: ‘iDrum!’

MOL – Sam Gevers, Jef Verheyden en Bert Van Rillaer vormen samen Percussive, een gezelschap dat als grap ontstond om te kunnen deelnemen aan de rubriek ‘Zonder handen’ in ‘Man bijt hond’. Daarna ging het hard voor Percussive. Er kwamen gastoptredens op verscheidene concerten, tot zelfs bij Milk Inc in het Sportpaleis. ‘iDrum!’ is het nieuwste programma van Percussive. Behalve de gekste slaginstrumenten behoren nu ook tablets tot het instrumentarium van de Kempense groep. Tabletgetokkel en topentertainment van het hoogste niveau!

Percussive, donderdag 23 april, 20.15u, schouwburg Rex, Mol, 15 euro

Cran: ‘Irish folk from the heart’ GEEL – ‘Irish folk from the heart’ is een voorstelling vol Ierse traditionele folkmuziek, die geserveerd wordt door Cran, een driekoppige groep met Desin Wilkinson (fluit), Seán Corcoran (zang, bouzouka, gitaar) en Ronan Browne (pipes).

Waan je in een donkerbruine Ierse pub waar ‘locals’ met hun instrumenten naartoe komen om samen te musiceren en te zingen. Het is die sfeer die Cran probeert op te roepen. Het repertoire is afwisselend en varieert van ballades tot polka’s en opzwepende ritmes. En natuurlijk ontbreekt ook een flinke dosis Ierse humor niet.

Cran, cc de Werft, Geel, zaterdag 11 april, 20.15u, 20 euro

Suiker - 23

Pol Goossen Boeken en Bubbels Zondag 19 april 2015 om 10.30 uur In de Lakenhal

Bruno Vanden Broecke (KVS): ‘Missie’ HEIST-OP-DEN-BERG – Bruno Vanden Broecke speelt met het bekroonde ‘Missie’ een documentaire-monoloog van David Van Reybrouck. De auteur interviewde missionarissen op rust in Vlaamse rusthuizen en trok naar de roerige Congolese provincie Kivu om er te praten met missionarissen in het heetst van de strijd. Er werd een theatervoorstelling van gemaakt.

Bruno Vanden Broecke kruipt in de huid van ‘witte pater’ André Vervecke. De missionaris werkt al een halve eeuw in het zwaar geteisterde Goma. Nu is hij drie weken met vakantie in België. Zoals gewoonlijk bezoekt hij in een recordtempo wat vrienden en kennissen. En de tandarts, want tandpijn krijgen in Congo: dat wil je niet meemaken.

En Pater André mag meestal ook een lezing geven als hij in het land is. Zeven minuten. In Europa mag dat niet meer zijn. Maar zeven minuten, daar begint hij niet aan. En dan zeggen ze: “Allee dan, voor u tien minuten, omdat ge missionaris zijt.” Drie minuten extra, om 51 jaar Congo samen te vatten.

We zijn al jaren fan van alles wat Bruno Vanden Broecke doet, maar het personage dat hij in ‘Missie’ op onnavolgbare wijze neerzet, vinden we nog altijd het beste wat hij ooit gepresteerd heeft. Beter kan het nauwelijks nog worden. We zeggen het niet snel, maar deze voorstelling is niet te missen. Niet alleen omwille van de weergaloze Vanden Broecke, maar ook om de fantastische tekst van David Reybrouck.

Bruno Vanden Broecke (KVS), cc Zwaneberg, Heist-op-den-Berg, donderdag 23 april, 20u, 16 euro

24 - April 2015

Inge Van Gestel: ‘Koek’ TURNHOUT – Inge Van Gestel doet het weer. Na een reeks bijzonder succesvolle voorstellingen in 2013 brengt ze de ‘koekfabriek’ opnieuw tot leven, deze keer in een iets gewijzigde versie en op een andere locatie (die geheimgehouden wordt). Het verhaal is niet gewijzigd. ‘Koek’ vertelt de gedramatiseerde geschiedenis van Turnhouts peperkoekfabriek Van Deun-Poppeliers.

Een halve eeuw geleden verschafte de fabriek voor heel wat streekgenoten een inkomen. Maar op 6 december 1963 gebeurde een drama. De toenmalige bedrijfsleiders kwamen om in een auto-ongeluk. Vier kinderen, van wie er eentje in de auto zat en het ongeval overleefde, erfden de fabriek. Voor Inge Van Gestel is de koekfabriek een metafoor voor het leven, en wat je er zelf van bakt. ‘Koek’ gaat over loslaten en verbinding maken.

Inge Van Gestel, ‘Koek’, op locatie, Turnhout, 18, 19, 25 en 26 april, telkens om 14, 17 en 20.15u, 17 euro

Walter van den Broeck en Peter Verhelst TURNHOUT – Op 12 april valt het doek over de zesde jaargang van ‘Overlezen’, het boekenprogramma van de Warande. Maar er wordt afgesloten in schoonheid. Peter Verhelst en Turnhoutenaar Walter van den Broeck zijn de praatgasten.Verhelst zal het hebben over ‘De kunst van het crashen’, van den Broeck over ‘De vreemdelinge’. Jos Geysels en Toon Horsten leiden het gesprek.

Lees meer over Walter van den Broeck en ‘De vreemdelinge’ op blz 10 en 11.

Van den Broeck en Verhelst, Tuinzaal de Warande, Turnhout, zondag 12 april, 10.30u, 6 euro

Teksten: Roel Sels

Thomas Smith Ruis Donderdag 30 april 2015 om 20 uur In de schouwburg Info en tickets cc ‘t Schaliken | Grote Markt 35 | 2200 Herentals tel. 014-28 51 30 | cultuurcentrum@herentals.be | www.schaliken.be

A P R I L Ticketbalie

Smallestraat 2, 2400 Mol 014 33 09 00

ZA 4 APRIL

DO 23 APRIL

ZA 25 APRIL

Freek de Jonge

Percussive

Nigel Williams

ALS JE ME NU NOG NIET KENT

IDRUM

NIGEL WILLIAMS BEKEN(D)T

CABARET

EEN VISUEEL TOTAALSPEKTAKEL VAN STRAKKE RITMES EN HUMORISTISCHE ACTS

Openingsuren dinsdag tot en met zaterdag van 9.30 tot 12.30 uur bij voorstellingen telkens 1 uur voor aanvang

COMEDY

Bekijk ons volledig programma op www.getouw.be

CC DE WERFT GEEL / APRIL VR 03 JAVIER GUZMAN APR 2015 ABSURD VERPLICHT 20U15

ZA 18 CENTRUMHARMONIE GEEL APR 2015 OPUS VII-RHAPSODY IN BLUE 20U15

ZA 04 CIE SACÉKRIPA APR 2015 VU 20U15

ZO 19 CENTRUMHARMONIE GEEL APR 2015 OPUS VII-RHAPSODY IN BLUE 15U00

DO 09 DE TIJD, THOMAS JANSSENS NOT THE PAINTED VEIL WHICH THOSE WHO APR 2015 LIFT 20U15 LIVE CALL LIFE

MA 20 DE VAGANTEN APR 2015 VERRE VAN VERSLETEN 14U00

ZA 11 CRAN APR 2015 IRISH FOLK FROM THE HEART 20U15

ZO 26 KAPOT APR 2015 HET KARTONNE KONIJN 11U30

MA 13 LINUS + APR 2015 YANNICK PEETERS / LAURENT 20U15 BLONDIAU

DO 30 ELASTIC APR 2015 MOMENTO! 19U00

Locatie: Cultuurcafé de Halle

014 56 6 6 6 6

/

RES . D EWERF T@ GEEL . B E

/

W W W. D E W E R F T. B E

ELODIE ANTOINE  SARA BJARLAND TOMAS BOIY  DAVID CLAERBOUT STIJN COLE  PETER DE CUPERE PETER DE MEYER  FRED EERDEKENS GLENN GEERINCK  AERNOUDT JACOBS PATRICK KEULEMANS  GIDEON KIEFER BERNHARD LEITNER  MARK LEWIS DERICK MELANDER  IVAN NAVARRO STEFAN PETERS  HELMUT STALLAERTS KATERINA UNDO  JONAS VANSTEENKISTE KARL VAN WELDEN  FILIP VERVAET HEIDI VOET  LEEN VOET  YANG YONGLIANG

Van woensdag

tot zondag

maart

mei 2015

www.stormopkomst.be

www.warande.be

Suiker - 25

Over de schreef

Elvisdag

België boven in Breda

Jaimi Faulkner

BREDA – Als hij een beetje zorgvuldiger met zijn gezondheid was omgesprongen, zou Elvis Presley in januari van dit jaar 80 geworden zijn. De wereld zou een fijnere plek geweest zijn, al beroert The King na zijn dood nog evenveel harten -of misschien zelfs meerdan ervoor.

Concertzaal Mezz in Breda eert Elvis en organiseert een Elvisdag op zondag 12 april. Vanaf 11u kan je in de zaal terecht voor alles wat zelfs maar van ver met Elvis in verband gebracht kan worden, en daar zitten goeie vondsten tussen. Denk maar aan het ‘Elvis Inspired Food’ dat je kan kopen, met vanzelfsprekend Elvis’ favoriet: de ‘peanut butter banana sandwich’, maar ook hamburgers en hotdogs worden in Elvisstijl geserveerd. Er zijn ook kappers aanwezig, kopers en verkopers van memorabilia, en platenhandelaars. In het nabijgelegen Bredaas Museum is -van 10 tot 17u- de tijdelijke expo ‘De Elvis Code’ te zien, die een inkijk geeft in het leven en werk van Elvis. In Mezz is er een Elvisquiz.

De muziek blijft gelukkig wel centraal staan. De hele dag door vinden er liveconcerten en dj-sets plaats, waarbij alleen muziek van Elvis te horen is.

Elvisdag, zondag 12 april, 11u, Mezz, Breda, 12,50 euro. Combiticket met Bredaas Museum: 19,50 euro.

BREDA – Concerttempel Mezz verwent zijn Belgische fans jaarlijks met het ‘Ik zie u graag’-festival. Drie dagen lang worden alleen Belgische groepen geprogrammeerd en het moet gezegd: Mezz heeft zijn huiswerk ook dit jaar weer met veel vlijt gemaakt. Op de affiche staan beloftevolle bands die zelfs bij ons nog niet doorgebroken zijn en de grote stap voorwaarts nog moeten maken. De drie headliners zijn wél artiesten met naam en faam, of groepen die het al gemaakt hebben.

Op vrijdag concerteren Mon-o-Phone, Stadt, Hydrogen Sea, The Sedan Vault, Raketkanon en Gabriel Rios. Zaterdag kan je luisteren naar Yawns, Byron Bay, Birds That Can Change Colour, Dans Dans, BRNS en The Van Jets.

Op zondagnamiddag organiseert Mezz regelmatig gratis concertjes en tijdens het weekend van ‘Ik zie u graag’ zijn ook die Belgisch getint: Ides Moon en Tin Fingers spelen vanaf 15u.

Ik zie u graag, vrijdag 24 (20u), zaterdag 25 (20u) en zondag 26 april (15u), Mezz, Breda. Tickets kosten respectievelijk 17, 17 en 0 euro. Voor een combiticket betaal je 30 euro.

TILBURG – “Koop alstublieft mijn cd.

Dan kan ik op een schone dag terug naar Australië vliegen,” hoorden we Jaimi Faulkner ooit zeggen na een gratis concert. Het was niet eens helemáál gelogen. De Australiër was zonder nadenken, zonder veel bagage en zonder geld naar Europa gekomen om overal waar hij kon te spelen. Vaak op straat, op slecht betaalde namiddagconcertjes of als voorprogramma van een voorprogramma. Maar Faulkner wist dat dit nu eenmaal de weg is die elke beginnende muzikant moet afleggen en hij volhardde. En zie: enkele jaren later toert hij opnieuw door Europa -we geloven echt wel dat hij twee jaar geleden terug in Australië geraakt is- en deze keer speelt hij zelfs in, weliswaar kleine, zalen. Maar hij wordt toch al met ‘meneer’ aangesproken als hij een zaal betreedt, hij krijgt wat te eten en er is een hotel gereserveerd. Hij maakt progressie en het ziet ernaar uit dat hij dat zal blijven doen. De Australische volharder heeft immers wel wat in zijn mars.

Zijn gitaarspel is veel beter dan gemiddeld en hetzelfde geldt voor zijn soulvolle stem. Bovendien weet hij hoe je een goeie song in mekaar steekt. Hij is met andere woorden een singer-songwriter die er mag wezen. Twee jaar geleden kon u hem nog gratis bewonderen. Dat is nu niet meer het geval. Maar het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn dat de tickets zo goedkoop zijn.

Jaimi Faulkner, vrijdag 3 april, 013 Poppodium, Tilburg, 10 euro.

26 - April 2015

Marjolein Meijers: ‘Hongerig hart’ ZUNDERT – ‘Hongerig Hart’ is een muzikale ‘High tea’ in vier gangen.

Marjolein ‘Berini’ Meijers en haar muzikanten -Walter en Onno Kuipersserveren een programma waarin alles draait om eten. De combinatie van muzikale en culinaire verwennerij werkt uitstekend.

Vier verhalen vormen een aanstekelijke, uitdagende en hongerig makende culinaire reis naar een wereld waarin voedsel rechtstreeks toegang verschaft tot het hart. Met de flair van een chefkok, de gevoelige smaakpapillen van een sommelier en de liefde van een moeder zet de Rotterdamse rasartieste het theater in vuur en vlam. Schuif dus gezellig aan bij deze smaakvolle muzikale maaltijd vol tragikomische wendingen en hartverwarmende muziek.

Marjolein Meijers, zondag 5 april, 15u, cc Zundert, 29,50 euro.

Extreme metal TILBURG – Liefhebber van harde muziek? Dan is Neurotic Deathfest waarschijnlijk niks voor jou, want daar gaat het er nóg veel harder aan toe. Het drie dagen durend festival richt zich tot een nichemarkt in ‘de metal’, die op zich al lang geen nichemarkt meer is. Neurotic Deathfest focust op de meest extreme vormen van metal. De wereldtoppers in het genre staan half april op het podium van 013 Poppodium. Denk daarbij bijvoorbeeld aan Bloodbath (ZWE), Obituary (US), Hate Eternal (VS), Immolation (VS), Devourment (VS), Internal Bleeding (VS), Soulburn (NL), Tribulation (ZWE) en Liquid Graveyard (VK) Info over het defnitieve programma en de line-up per dag vind je op www.neuroticdeathfest.com.

Neurotic Deathfest, 17 (18u), 18 (15u) en 19 april (15u), 013 Poppodium, Tilburg. Tickets kosten respectievelijk 48,40, 53,40 en 53,40 euro. Een combiticket kost 98,40 euro.

Calexico EINDHOVEN – Tot het einde van mijn dagen zullen wij de lof van Calexico blijven zingen, al was het maar omdat die band in 2001 het nummer ‘Crystal frontier’ maakte. Soms is er niet meer nodig dan een aanstekelijk deuntje en een vrolijke trompet om de wereld te verbeteren.

Calexico is een band uit Tucson, Arizona, die dit jaar zijn 25-jarige bestaan viert. De groep werd opgericht door Joey Burns en John Convertino.

Zij speelden voordien samen bij Giant Sand. Calexico wisselde in die 25 jaar regelmatig van bezetting, maar Burns en Convertino bleven altijd deel uitmaken van de groep.

Op Calexico is geen etiket te plakken.

Heel algemeen zou je kunnen zeggen dat de band muziek maakt die Amerikaans of Mexicaans aandoet, of een combinatie van de twee is. Maar daarmee is alles gezegd. Want op het repertoire staan zowel soundtracks van films, geluidscollages, populaire hits en uitstapjes naar folk, jazz en country.

Om maar te zeggen dat je van een concert van Calexico werkelijk álles kan verwachten. Dat ze te gast waren op zowel rock-, blues-, jazz- als folkfestivals zegt genoeg. Het vreemde is dat wat de band ook speelt en in welke bezetting dat ook gebeurt er toch altijd een typische Calexico-sound herkenbaar is.

Het voorprogramma wordt verzorgd door de Canadese indiefolkband The Barr Brothers.

Calexico, vrijdag 17 april, 20.15u, Effenaar, Eindhoven, 25 euro.

wo 1/04/15 20:15 do 2/04/15 20:00

PRIJS

ZAAL PLAATS

dag uur

Over de schreef APRIL

013 Poppodium Tilburg

Orchestral Manoeuvres - Orkest Kon. Luchtmacht, Emmaly Brown, Dennis Kroon

Mezz Breda

Orgel Vreten

do 2/04/15 20:15 Effenaar Eindhoven

Kovacs

vr 3/04/15 19:15 Effenaar Eindhoven

The clash of the coverbands

15

16,50

15

12,50

UITVERKOCHT 33,50 u

vr 3/04/15 20:00

013 Poppodium Tilburg

Golden Earring

vr 3/04/15 20:30

013 Poppodium Tilburg

Jaimi Faulkner

10

Mezz Breda

Cirque Valentin

0

za 4/04/15 20:15 Effenaar Eindhoven

Danny Vera

15

za 4/04/15 21:00

Mezz Breda

Nice Beaver

7,50

cc Zundert Zundert

Marjolein Meijers

vr 3/04/15 21:00

zo 5/04/15 15:00

Amatorski

10

Mezz Breda

Protoje & The Indiggnation

19

013 Poppodium Tilburg

Roadburn Festival

ma 6/04/15 20:00

De Kapel Eindhoven

ma 6/04/15 20:30 do 9/04/15 15:00

do 9/04/15 20:00 Effenaar Eindhoven vr 10/04/15 15:00

Hongerig hart 29,50

013 Poppodium Tilburg

Sven Hammond Roadburn Festival

Wowenhand, Floor… 62,40

12,50

Enslaved, Wardruna… 62,40

vr 10/04/15 19:15 Effenaar Eindhoven

Blind Guardian

25

vr 10/04/15 20:00 Effenaar Eindhoven

Fiddler’s Green

13

Mezz Breda

Shun Club

0

013 Poppodium Tilburg

Roadburn Festival

za 11/04/15 21:00

Mezz Breda

The Bronze Medal

zo 12/04/15 11:00

Mezz Breda

Elvis Now

zo 12/04/15 15:00

013 Poppodium Tilburg

Roadburn Festival

wo 15/04/15 20:30

013 Poppodium Tilburg

Afterpartees, Traumahelikopter

wo 15/04/15 21:00

013 Poppodium Tilburg

Bo Saris

do 16/04/15 20:30

Mezz Breda

Nico Dijkshoorn & The Hank Five

vr 17/04/15 18:00

013 Poppodium Tilburg

Neurotic Dancefest

Mezz Breda

The clash of the coverbands

vr 10/04/15 21:00 za 11/04/15 15:00

vr 17/04/15 19:00

vr 17/04/15 20:15 Effenaar Eindhoven vr 17/04/15 20:30

cc Zundert Zundert

vr 17/04/15 21:00 Effenaar Eindhoven za 18/04/15 15:00

013 Poppodium Tilburg

za 18/04/15 20:00 Effenaar Eindhoven

Calexico Mark van de Veerdonk Orgel Vreten Neurotic Dancefest Splendid

Goblin, Zombi, Sammal… 62,40

0

12,50

Anathema, White Hills… 35,90

10

18,50

18

Tribulation, Devourment… 95

11,50

25

TOF 19

14

Bloodbath, Hate Eternal 95

14

Rats On Rafts

7,50

Mezz Breda

Rootsriders - Tribute2BobMarley

16,50

zo 19/04/15 14:30

cc Zundert Zundert

Paul Weiss

zo 19/04/15 15:00

013 Poppodium Tilburg

Neurotic Dancefest

Mezz Breda

Alex Highton

za 18/04/15 21:00

Stroomhuis Eindhoven

za 18/04/15 21:00

zo 19/04/15 16:30

vr 24/04/15 19:15 Effenaar Eindhoven

The clash of the coverbands

Surprise Magic Show 12,50

Obituaru, Immolation… 95

0

12,50

vr 24/04/15 20:00

Mezz Breda

Ik zie u graag

Gabriel Rios, Raketkanon, Sedan Vault… 17

za 25/04/15 20:00

Mezz Breda

Ik zie u graag

The Van Jets, BRNS, Dans Dans 17

zo 26/04/15 15:00

Mezz Breda

Ik zie u graag

Tin Fingers, Ides Moon 0

zo 26/04/15 20:15 Effenaar Eindhoven wo 29/04/15 20:30

Paradox Tilburg

Typhoon

17,50

Drivin’ n’ Cryin’

12,50

do 30/04/15 20:00 Effenaar Eindhoven

The Deaf

12

do 30/04/15 20:00

Godsized

5

Little Devil Tilburg

Adressen en contactgegevens: – 013 Poppodium , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Muziekgebouw , Heuvel Galerie140 Eindhoven, 0031 40 24 65 107, www.muziekgebouweindhoven.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8 Breda, 0031 76 530 31 00, www.chasse.nl – cc Zundert , Molenstraat 5 Zundert, 0031 76 597 19 99, www.cczundert.nl

Suiker - 27

Jazz in de Kempen: de Singer Hnita-Jazz Club

“ Tijdens het concert zetten we zelfs de ronkende koffiemachine en de ventilator af.”

RIJKEVORSEL, HEIST-OP-DENBERG – Om maar eens met een forse eiken deur in huis te vallen: de Hnita-Jazz Club in Heist-op-den-Berg en De Singer in Rijkevorsel zijn twee van de beste jazzclubs in Vlaanderen.

Zeg niet dat Suiker het gezegd heeft, want daarvoor zijn we niet voldoende ‘jazzonderlegd’, maar het waarmerk wordt wel gegeven in tal van jazzrubrieken en door jazzrecensenten. Wat ons wel intrigeert, is hoe het bestaat dat onder deze twee nederige kerktorens de meest stadse onder alle muziekgenres zo bloeiend weet te floreren. Om daar een antwoord op te krijgen, nodigden we de twee bezielers achter de clubs, Luc De Vrij van de Singer en Peter Anthonissen van de Hnita-Jazz Club, uit voor een gesprek. Hun antwoord was kort en simultaan: “de liefde voor muziek.” −Maar − laten we eerst even de gesprekspartners voorstellen. De Singer in Rijkevorsel wordt gerund door Luc De Vrij, overdag werknemer bij een chemisch bedrijf in Beerse. Hij begon samen met een vriend, waarmee hij een jeugdhuisverleden deelde en het North Sea Jazz Festival afdweilde, in 2000 onder de naam ‘A jazz experience’ jazzconcerten te organiseren in zaal Alma, het achterafzaaltje van het café van zijn ouders, waar de legendarische Freddy Sunder op donderdag met een bigband repeteerde.

Het publiek bestond toen vooral uit ‘vrienden en sympathisanten’. Voor het serieuzere werk moest hij wachten tot in 2006. −Toen − stopte zijn vrouw en zijn schoonouders met het confectieatelier in het hartje van Rijkevorsel en mocht hij de smalle pijp ombouwen tot jazzclub. De Singer ontleent trouwens zijn naam aan een merk van naaimachines.

Luc De Vrij “Eerst hebben we het naaiatelier volledig gestript en dan Jef Neve uitgenodigd om te komen uittesten of de akoestiek wel goed zat. Dat viel gelukkig erg goed mee zodat we niet te al te veel hebben moeten investeren in het inkleden van de zaal. Nadien hebben we nieuwe mensen aangetrokken die voor ons breder gingen programmeren, meer dan enkel jazz. We bieden vandaag een gevarieerd programma aan van rock, pop en stand-upcomedians. Het plaatje klopt nu. Jazz blijft ons ding maar in jazzoptredens steek je alleen maar geld. Met een bredere programmatie kunnen we onze kosten spreiden. Andere concerten zijn niet zo verlieslatend en sommige brengen zelfs op. Samen met inkomsten uit sponsoring en subsidies kunnen we dan onze

28 - April 2015

Peter Anthonissen (Hnita-Jazz Club) en Luc De Vrij (De Singer)

jazzmuzikanten betalen en de vzw draaiende houden.

−Ooit − gedacht dat jullie de status van een van de beste jazzclubs in Vlaanderen zouden verwerven?

Nee, eerlijk gezegd niet. Met die de appreciatie uit de jazzwereld zijn we heel tevreden. Maar we doen het niet voor de pluimen op onze hoed. We willen vooral goede concerten brengen en dat vraagt veel energie. Naast mijn job ben ik er, samen met de andere medewerkers, continu mee bezig. Het enige wat me serieus frustreert, is dat mensen in Rijkevorsel de Singer bekijken als mijn zaak en ervan uitgaan dat ik er veel geld mee verdien. Maar bij ons wordt niemand betaald, uitgezonderd de muzikanten. We werken met een groep vrijwilligers en dat willen we ook zo houden. Uiteindelijk is de Singer voor mij een uit de hand gelopen hobby.

−En − dan is er Peter Anthonissen, dramaturg bij het Leuvense theateren dansgezelschap Fabuleus en docent aan LUCA School of Arts / Lemmensinstituut. Peter is de zoon van Juul Anthonissen, een naam die bij jazzliefhebbers dezelfde connotatie heeft als die van Jan Hoet bij amateurs van de beeldende kunst. Juul was een van de eersten die jazz introduceerden in Vlaanderen. Dat was al straf op zich maar nog straffer was dat Anthonissen dat pionierswerk verrichtte vanuit Heistop-den-Berg. In de Hnita-Jazz Club - de naam is Oudgermaans voor Nete – kreeg hij namen over de vloer als Chet Baker, Art Blakey, Betty Carter, Dexter Gordon en ga zo maar

door. Toen zijn vader in 2008 overleed, nam zoon Peter de jazzclub over. Of het hem niet frustreert dat er vandaag nog steevast naar zijn vader wordt verwezen als de lof van de Hnita-Jazz Club wordt bezongen?

Peter Anthonissen “Absoluut niet. Ik kan er alleen maar blij om zijn dat nog steeds die band met papa wordt gelegd.

Op artistiek vlak hadden we niet steeds dezelfde smaak maar ik heb nooit de behoefte gevoeld om me tegen hem af te zetten. Mijn introductie in de jazz is heel organisch gegaan. Papa nam ons mama, mijn zus en ik – altijd mee naar jazzoptredens. Zelfs zo vaak dat Amerikaanse muzikanten over ons spraken als the family. Ik kan hem daar alleen maar ontzettend dankbaar voor zijn.

Pas later heb ik daar de echte waarde van weten in te schatten. Het is ongelooflijk welke artiesten ik aan het werk heb gezien toen ik amper 12 jaar was.

Ik heb de geschiedenis van de jazz bijna chronologisch doorlopen en kan haast aanwijzen op welk moment ik moderne jazz ben beginnen te begrijpen. Die inwijding in de jazz is ook via de persoonlijkheden van die muzikanten gegaan.

In mijn kindertijd bevond de club zich op loopafstand van ons huis. Het was een vaste gewoonte dat de muzikanten voor hun optreden eerst aten bij ons thuis. Toen ik vijf jaar was, zag ik Chet Baker, Art Blakey en Dexter Gordon passeren, zonder dat ik op dat moment wist wie zij precies waren. Bijna zonder uitzonderingen waren zij ook zeer aimabele mensen. Ik leerde eerst de mensen kennen en daarna hun muziek.”

−Was − het – om een groot woord te gebruiken - een roeping van je vader om jazz naar de Kempen te brengen?

Peter: “Ik denk het wel. Een van de merkwaardigste zaken in zijn leven is geweest dat hij - begin jaren vijftig aan de Koloniale Hogeschool heeft gestudeerd. Hij had het vaste voornemen om in Congo te gaan werken. Mijn pa is nooit een geestelijke geweest maar het missionerende heeft altijd wel in zijn hoofd gezeten. Omdat mijn mama dat niet zag zitten, is hij nooit in Congo geraakt. Maar op de een of andere manier heeft hij die missioneringsgedachte meegenomen naar de jazzwereld. Niet alleen in de Kempen, maar in gans Vlaanderen was hij in de jaren vijftig een van de eersten om jazz te promoten.”

−Dachten − die jazzgrootheden uit de Big Apple niet vaak: in welke uithoek ben ik in godsnaam terechtgekomen?

Peter: “Ze zullen zeker wel eens vreemd opgekeken hebben maar dat werd al snel gecompenseerd door de vibes die ze hier ter plaatse aantroffen in de club.

Muzikanten treffen bij ons - en ik denk dat ik ook voor de Singer mag spreken - een zeer geïnteresseerd publiek aan.

De reden is heel simpel: anders dan in een stad moeten de mensen zich naar hier verplaatsen om een concert bij te wonen. Daarom zijn ze per definitie al geïnteresseerd. Vooral in de jaren zestig, zeventig – toen jazz nog zeer ondergewaardeerd was in Amerika – waren al die muzikanten alleen maar ontzettend tevreden om in een uithoek in Bel-

gië een publiek aan te treffen dat hen kende en waardeerde.”

Luc: “Jazzmuzikanten zijn vaak al heel dankbaar omdat ze gewoon ergens mogen spelen. Ze waarderen ook enorm de gastvrijheid dat ze hier krijgen. En daarnaast is er inderdaad die enorme appreciatie voor ons aandachtige publiek. Ze vinden dat publiek zo respectvol dat het voor hen geen rol meer speelt waar ze terecht zijn gekomen.

Toen ik in New York naar optredens ging, verbaasde het me zeer dat het publiek tijdens het concert aan tafel zat te eten en voortdurend door de muziek heen zat te babbelen. Bij ons is dat helemaal anders. We zetten zelfs de ronkende koffiemachine en de ventilator af tijdens het concert.”

−De − Hnita-Jazz Club kan een onwaarschijnlijk palmares aan jazzgrootheden voorleggen. Die grote namen strikken is vandaag allicht niet meer mogelijk?

Peter: “Ik vind het moeilijk om periodes te vergelijken. Grote namen strikken, is zeker moeilijker geworden. Maar toch: gitarist Marc Ribot heeft opgetreden in de Singer. Hij heeft voor mij nu toch eenzelfde status als een Art Blakey of Dexter Gordon toen.”

Luc: “Laten we stellen dat Ribot over dertig jaar zal bestempeld worden als de Art Blakey van zijn tijd. Status komt altijd achteraf.”

−Toch − stond zowel in de Singer als in de Hnita-Jazz Club een aantal jaren geleden ook pianist Vijay Iyer, die dit jaar artist in residence was op jazz Middelheim?

Luc: “We hebben Iyer te pakken gekre-

gen juist voor hij bekend werd. Dat is de kunst. En dat is vooral te danken aan de kennis van ons ‘jazzclubje’, een groep gepassioneerde jazzliefhebbers die de jazzwereld op de voet volgen.

Een dergelijke focus op jazz is ook het voordeel van een kleine club. Allicht is dat minder het geval in de grote cultuurcentra waar alle genres moeten geprogrammeerd worden. Zelf op prospectie gaan, doen we niet meer omdat we sowieso al enorm veel aanbiedingen krijgen. Dat is ook frustrerend hoor.

Je krijgt zoveel aanbiedingen terwijl je maar een beperkt aantal concerten kan doen. Jazzmuzikanten hebben al zo weinig speelgelegenheid en zo weinig publiek dat ze bij wijze van spreken smeken om een podium. Maar je moet helaas dagelijks ‘neen’ zeggen.”

−Ben − je niet al te bescheiden: je moet als jazzclub toch ook een goede reputatie hebben opgebouwd wil je sommige namen kunnen strikken.

Luc: “De reputatie van de Singer kan ikzelf moeilijk inschatten. Maar ik merk wel dat vrijwel alle muzikanten die we over de vloer hadden, terug willen komen. Dat is de beste feedback die we kunnen krijgen. We streven dan ook naar de meest optimale omstandigheden voor een concert: een goed geluid en een goede piano. We proberen elk jaar wel een grote naam te strikken.

Ik heb al gemerkt dat je een breder publiek in de zaal krijgt als een Philip Catherine optreedt. Je kan dan alleen maar hopen dat meer mensen de Singer ontdekken en ook naar minder bekende namen komen. Zo bouw je een publiek op. Maar neem het maar van mij aan: een jazzconcert verkoop je niet uit. Alleen met een Toots Thielemans, Jef Neve, of Philip Catherine slaag je daarin, en dan zijn we in België rond.”

−Is − een figuur als Jef Neve belangrijk voor een jazzclub in Vlaanderen?

Luc: “Ik denk het wel. Maar het belang speelde van twee kanten. Jef heeft eerst ons nodig gehad om te kunnen groeien. En nu gebruiken wij hem erg graag om jazz onder de aandacht te brengen. Jef krijgt veel media-aandacht en weet daar heel goed op in te spelen.

Met een Jef Neve bereik je ook een breder publiek. Het kan de aanzet zijn om eens naar een ander concert te gaan.”

Peter: “Jef heeft zijn roots niet verloochend en is effectief wel dankbaar voor de kansen die hij heeft gekregen. Maar ik voel na verloop van tijd een zekere schroom om druk op hem te leggen en hem telkens nog eens terug te vragen.

In Heist-op-den-Berg heb je een goed cultuurcentrum: CC Zwaneberg. Jef heeft er onlangs solo opgetreden. Een cultuurcentrum is ook het soort podium waar hij vandaag nationaal en internationaal thuishoort. Ik koester alleen de stiekeme hoop dat mensen die naar zijn concert zijn geweest ook de weg naar ons vinden.”

−De − missionarisgedachte van Juul Anthonissen blijft dus gelden voor jazzclubs?

Peter: “Ik noem mezelf geen missionaris maar ik geloof wel dat wat wij doen in de Hnita-Jazz Club uit idealisme voortkomt.”

Luc: “Anders doe je dit niet. Maar aan de andere kant krijg je ook veel terug.

Het verrijkt enorm ons leven. Je leert zoveel mensen uit andere culturen waarderen.”

Peter: “Onze jazzclubs beschouwen we niet als zaken die moeten opbrengen.

Het draait bij ons niet om inkomsten.”

Luc: “Weet je: mijn schoonvader kookt voor de muzikanten. Dat is onze gastvrijheid.”

Peter: “Wij hebben ook een vriend die goed kan koken en met veel plezier de catering voor zijn rekening neemt. De vrijwilligers spelen een zeer belangrijke rol. Ik breng dat ook vaak ter sprake bij de muzikanten en merk dat ze dat

ontzettend waarderen. Ze beseffen dat iedereen die in de Hnita-Jazz Club de handen uit de mouwen steekt, dat doet uit passie en liefde voor de muziek.”

Luc: “Dat is in De Singer zeker niet anders, de groep vrijwilligers is het belangrijkste van de club! We willen muziek die wij goedvinden ook kunnen delen met andere mensen. We doen het zeker niet uit financiële overwegingen. Nogmaals: wat me vreselijk stoort, is dat mensen denken dat ik er rijk van word. Het enige wat onze vrijwilligers krijgen, is een duvel, een glas wijn, gratis inkom en een barbecue in de zomer.”

−Een − vraag die we al eerder hadden moeten stellen: kan je jazzmuziek in een paar regels definiëren? Vaak wordt jazz omschreven als muziek voor intellectuelen. Of ook: de muziek van de absolute vrijheid.

Peter: “Dat jazz intellectuele muziek is, is een groot vooroordeel. Ook jazz als de muziek van de absolute vrijheid klopt niet. Ja, wat is jazz? Ik vrees dat ik nu een intellectueel antwoord ga geven. Wat ik zo fascinerend vind, is dat je bij een jazzoptreden telkens een samenleving in het klein krijgt. In een samenleving is het ook geven en nemen en heb je rechten en plichten. Vrijheid is een heel groot goed maar er zijn ook grenzen aan. Ik vind jazz de muziek die heel erg dat prettig spanningsveld verklankt.”

Luc: “De dialoog tussen muzikanten is nergens zo groot en zo vrij als in jazz.”

Peter: “En tegelijk weet de jazzmuzikant ook heel goed dat hij samen met andere mensen op het podium staat.

Hij kan niet voor 100 procent zijn zin doen want dan valt de constructie uit elkaar.”

−Slotvraag − voor jullie beiden: wat is het meest memorabel jazzoptreden tot nu geweest, in jullie eigen club uiteraard?

Luc: “Voor de Singer als jazzclub was dat zonder twijfel Toots Thielemans.

Iedereen - ook mensen die niet met jazz bezig zijn - komen naar je toe en zeggen: ‘Toots Thielemans zou je toch ooit eens moeten kunnen krijgen.’ Ik reageerde altijd met: ‘Nee, dat gaat ons nooit lukken’. Het is ons uiteindelijk toch gelukt! Mijn persoonlijk hoogtepunt was het optreden van Marc Ribot (op 12 oktober 2012, nvdr). Ribot is voor mij de beste gitarist van de wereld. Hem in de Singer krijgen, was van begin af aan een van mijn streefdoelen.

En dit jaar komt de beste drummer van de wereld: Joey Baron, op 19 september met het Jakob Bro Trio.”

Peter: “Een concert dat mij persoonlijk ontzettend heeft geraakt, was een optreden van saxofonist David Murray en zijn octet, in 2000. Ze zijn geëindigd met ‘A Love Supreme’ van John Coltrane. Van op het podium drongen ze aan op een samenzang met het publiek. Dat heeft snel iets fouts. Maar op dat moment had dat iets ongelooflijk magisch.

Er was veel volk en ik zat geprangd tussen muzikanten en publiek. Dat was een erg symbolische plek voor de magische wisselwerking tussen artiesten en publiek. En het hoogtepunt voor de club? Kijk: het was een grote uitdaging voor mij om de club en zijn reputatie over te nemen. In vergelijking met vroeger zijn er iets minder concerten nu. Maar ik ben zeer dankbaar dat Gregory Porter (Amerikaanse jazzzanger, nvdr) bij ons is geweest. Dat was in 2011, zijn eerste optreden in België.

Het deed dan heel raar om vorig jaar in de Bozar te zitten en hem voor 2000 mensen te zien optreden. Amper vier jaar geleden stond die mens voor 100 man op te treden bij ons in Heist-opden-Berg.”

Sierpoorten • standaardpoorten • Hekwerken draadafsluitingen • Las- en constructiewerken Verkoop afsluitingstoebehoren • Automatisatie Onze toonzaal is steeds te bezichtigen na telefonische afspraak.

Werkdagen tussen 07u00 - 19u00 & zaterdagvoormiddag

huybrechts.hekwerken@scarlet.be Retiesebaan 137 - 2460 Kasterlee 0495 22 92 31 • Fax: 014 85 47 21 BTW: BE 0476.853.384 • Reg.476 853 384 02 20 01

www.huybrechts-hekwerken.be

The New Generation Hyundai i20

GaraGe Crets Beyntel 9 (gps ambachtstraat turnhout) 2360 OUD-TURNHOUT Tel: 014 41 44 83 - Fax: 014 43 77 24 E-mail: info@garage-crets.be

(L/100KM): 3,6 - 6,7 CO2 (G/KM):94 - 155 Milieu-informatie (K.B. 19/03/2004): hyundai.be GEEF VOORRANG AAN VEILIGHEID

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren Concertinfo: www.desinger.be www.hnita-jazz.be

Suiker - 29

CINEMA SPECIAL In ‘Cinema Special’ krijg je maandelijks een overzicht van wat er te zien is in het niet-reguliere filmcircuit: films die in de cultuurcentra vertoond worden of die MOOOV programmeert in Utopolis, of elders.

De films vormen vaak een verrassende en welgekomen aanvulling op het bestaande aanbod.

Cc Zwaneberg (Heist-op-den-Berg) Project Wild Thing

David Bond is vader van twee kleuters.

Hij maakte een documentaire die kinderen terug in contact wil brengen met de natuur. Want waarom spelen kinderen niet meer buiten? Waarom grijpen ze meteen naar hun tablet of kijken ze televisie als ze van school komen?

Komt de tijd van kampen bouwen en in bomen klimmen nog ooit terug?

Project Wild Thing, woensdag 1 april, 15 en 20u

Regisseur Ridley Scott (Gladiator, Prometheus…) heeft een nieuwe epische film uitgebracht. In een spectaculaire 3D-film vertelt hij het verhaal van Mozes, die in opstand komt tegen de Egyptische farao Ramses en met 600.000 mensen aan een avontuurlijke tocht begint.

Exodus: Gods and kings (3D), zaterdag 4 april, 15 en 20u

Kleine Anna en Lange Oom

Image

Kleine Anna is klein, nieuwsgierig, vrolijk en ook een beetje gek. Lange Oom is lang en ook een beetje sloom. Samen zijn ze altijd op zoek naar nieuwe avonturen. Met heel veel oog voor het allerjongste publiek goochelen ze met kleuren en objecten en brengen ze kleuters telkens weer aan het lachen.

Kleine Anna en Lange Oom, zondag 5 april, 15u

Eva is een jonge, ambitieuze journaliste. Ze werkt voor de grootste zender van het land. Ze krijgt de opdracht een reportage te maken over de probleemwijken van Brussel en leert daarbij een zware jongen van Marokkaanse afkomst kennen, Lahbib. Hij gidst haar door die wijken. Geleidelijk aan wordt ze gefascineerd door zijn leefwereld en door hemzelf. Eva wil groot uitpakken met haar reportage, maar dat is niet naar de zin van haar oversten.

Image (+ nabespreking), woensdag 22 april, 15 en 20u

My old lady Kevin Kline, Maggie Smith en Kristin Scott-Thomas spelen de pannen van het dak in een film over een Amerikaan die naar Parijs komt en denkt daar de zaak van zijn leven te kunnen doen.

Maar het appartement dat hij erft, erft hij mét de bewoners erin. En daar moet hij nog geld voor betalen ook.

My old lady, woensdag 8 april, 15 en 20u

Night at the museum: secret of the tomb Regisseur Shawn Levy maakte de meest avontuurlijke ‘Night at the museum’ ooit. Nachtwaker Larry komt erachter dat de bewoners van het museum zich wel eens raar gedragen. Hij trekt op onderzoek uit. Dat leidt hem naar Londen.

Night at the museum: secret of the tomb, woensdag 15 april, 15 en 20u

Timbuktu

The railway man

Fifty shades of grey Literatuurstudente Anastasia Steele interviewt de 27-jarige zakenman en multimiljonair Christian Grey voor het universiteitsblad. De ontmoeting met Grey verandert haar leven en ze beginnen een seksuele relatie. Voor Grey is sm een manier om zichzelf niet te veel bloot te moeten geven en ook nog volledig in controle te blijven. Christian en Anastasia onderwerpen zich aan sadomasochistische rollenspellen.

Fifty shades of grey, woensdag 29 april, 15 en 20u

Cc ’t Getouw (Mol) The drop

Amerikaanse film van de Belg Michael R. Roskam waarin naast Matthias Schoenaerts de in 2013 overleden James Gandolfini een hoofdrol speelt. Bob Saginowski werkt in een bar die door gangsters gebruikt wordt om geld wit te wassen. Hij raakt betrokken bij het gangstermilieu en krijgt tot overmaat van ramp nog te maken met de gewelddadige en labiele eigenaar van een verwaarloosde pitbull die hij gered heeft.

The drop, donderdag 2 april, 20u

het op voor vrouwenrechten. Tussen hen in staat een man die van twee walletjes eet: hij handhaaft op lokaal vlak de orde, maar verdient een aardige cent bij door alcohol en medicijnen te smokkelen.

My sweet pepper land, donderdag 23 april, 20u

Mommy

Spoetnik Wat gebeurde er écht op 9 november 1989, de dag dat de Berlijnse Muur werd neergehaald? Duitsland is opgedeeld in oost en west. De 10-jarige Frederike heeft er de pest in: haar favoriete oom Mike wordt uit Oost-Duitsland verbannen en duikt onder in WestBerlijn. Hoe kan ze hem ooit terugzien?

Geïnspireerd door Kapitein Kirk uit Star Trek probeert ze een teletijdmachine te bouwen om zich naar Berlijn te kunnen ‘teleporteren’. Het experiment loopt volledig uit de hand.

Spoetnik, zondag 19 april, 15u

Exodus: Gods and kings (3D)

30 - April 2015

Fanatieke jihadisten zijn aan de macht in Mali. In ‘Timbuktu’ toont Abderrahmane Sissako welke desastreuze gevolgen dat kan hebben, vooral voor vrouwen. Zij zijn een schaduw van zichzelf geworden. Ook voor mannen is het leven niet eenvoudig. Het is verboden te roken, muziek te maken, te lachen of zelfs te voetballen.‘Timbuktu’ werd geselecteerd voor de Oscar voor nietEngelstalige film.

Timbuktu, vrijdag 17 april, 15 en 20u

Eric Lomax, een Brits legerofficier, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Japanners gevangengenomen en overgebracht naar een Thais concentratiekamp waar hij vreselijke folteringen moest doorstaan. Decennia later woedt de oorlog nog steeds voort in Erics hoofd. Wanneer zijn vrouw ontdekt dat zijn folteraar van weleer nog in leven is, moedigt ze Eric aan om in het reine te komen met zijn verleden.

The railway men, donderdag 9 april, 20u

Image Eva is een jonge, ambitieuze journaliste. Ze werkt voor de grootste zender van het land. Ze krijgt de opdracht een reportage te maken over de probleemwijken van Brussel en leert daarbij een zware jongen van Marokkaanse afkomst kennen, Lahbib. Hij gidst haar door die wijken. Geleidelijk aan wordt ze gefascineerd door zijn leefwereld en door hemzelf. Eva wil groot uitpakken met haar reportage, maar dat is niet naar de zin van haar oversten.

Image, zaterdag 11 april, 20u

Een alleenstaande weduwe heeft de voogdij over haar tienerzoon. Hij heeft ADHD, is impulsief en gewelddadig.

Dankzij de band die ze hebben en ondanks de moeilijkheden, proberen ze rond te komen.

Mommy, donderdag 30 april, 20u

Cc ’t Schaliken (Herentals) Like father, like son

Ryota is gelukkig getrouwd met Midori en heeft een zesjarig zoontje, Keita. Op een dag krijgt Ryota te horen dat hij niet de biologische vader is van Keita.

Na de geboorte vond er een ongelukkige verwisseling plaats met de baby van een andere moeder. Ryota en zijn vrouw moeten nu contact zoeken met de andere familie, eigenaars van een kleine kruidenierswinkel.

Like father, like son, donderdag 2 april, 20u

Interstellar

Welp Speelfilmdebuut van regisseur Jonas Govaerts, die er meteen een horrorfilm van maakte: een genre waaraan overigens bijna geen Belgische regisseurs zich wagen.

Sam is op scoutskamp en beleeft vreemde avonturen. Wanneer hij ze aan de anderen vertelt, wordt hij niet geloofd.

Niemand beseft dat een psychopaat dodelijke vallen heeft uitgezet in het bos dat aan het scoutskamp grenst.

Welp, donderdag 16 april, 20u

Maya: eerste vlucht De kleine nieuwsgierige bij Maya en haar vriendje Flip redden de bijenkorf van de gemene, hebzuchtige adviseur van de koningin en zorgen ervoor dat de langdurige vijandigheid tussen bijen en horzels voorgoed tot het verleden behoort. De avontuurlijke bij Maya weigert de regels van de bijenkorf te volgen. Daardoor komt ze in de problemen.

Maya: eerste vlucht, woensdag 22 april, 14u

My sweet pepper land ‘My sweet pepper land’ brengt de Koerdische maatschappij in beeld, waar traditie en moderniteit lijnrecht tegenover mekaar staan. Een politieman wil recht doen geschieden en een lerares neemt

‘Interstellar’, een film die bijna drie uur duurt, vertelt het verhaal van een groep onderzoekers die gebruikmaken van een pas ontdekt ‘wormgat’. Hiermee ontsnappen ze aan de beperkingen van de ruimtevaart en overmeesteren ze de oneindige afstanden tussen zonnestelsels.

Interstellar, dinsdag 28 april, 20u

Mr. Turner Joseph Mallord William Turner (1775 – 1851) is wellicht Engelands beroemdste landschapsschilder. In ‘Mr. Turner’ wordt de schilder gestalte gegeven door Timothy Spell, die er op het festival van Cannes voor beloond werd als ‘beste acteur’.

We zien Turner als een knorrige, sarcastische brompot met veel vrienden en vijanden, met een gezin en met een minnares. In de omgang met mensen toont hij nauwelijks emoties, maar zijn schilderijen verraden een storm die voortdurend in hem woedt. Een prachtig portret.

Mr. Turner, woensdag 29 april, 14.30u

Villa Fiesta

Wechelsebaan 194 - 2275 Lille www.villafiesta.be info of reservatie: 014/61.56.54

meerhout (BE)

Gratis feestzaal ter beschikking tot 50 personen

social di ortion refused pe ywise

• Elke zaterdagavond live optredens van Vlaamse artiesten.

lagwagon miencolin agno ic front satanic surfers American night mare R aised Fi broilers at reyu uneart h defeat er motion c y soundt rack

• Elke zondag live orkest vanaf 15u.

• Elke dinsdag en donderdag dansnamiddag vanaf 14u.

comeback kid t hrowdown Again Me! Diesel Boy gho inside Knapsack g d ri ance mineral off! dwarves suicide silence cold world t le fight bane trash talk as friends ru basement e ure make do & mend ba er pilot such gold ick to your guns

tickets

friday €70/€80 saturday €70/€80 doors: friday 10.30 saturday 11.30 camping THU 18.00 combi €110/€125 camping €15/€20 camping tickets are not sold sepArately

w w w.groezrock.be

dinsdag

9 juni

TuTTi FraTelli Ten huwelijk

Een huwelijk voltrekt zich. Blank en zwart, hand in hand. Iedereen danst. Iedereen feest.

Voor eeuwig en altijd. Tot het uit de hand loopt.

Het spel van harten breekt, niemand ontspringt de dans, het feest is mislukt…

Zondag 5 april 2015

I L LU S T R AT I O N A N D D E S I G N : © D O M I N I C VA N H EU P E N

masked intruder real McKenzies no turning back frenzal rhomb t nage bo lerocket while she sl ps ceremony off w h ir heads sm h r t band sweers psycho 44 turbowolf wh echapel reign supreme turn ile iron reagan obey brave timeshares set off early november you blew ! counterpunch direct h ! your highne holy me carnifex cancer bats Frnkiero and Ceabration F.O.D. Obl erations Deaf Joyce manor love zombies inte upters hotelier na y beach slang he f d rhino trans forus toxic shock gnarwolves set t hings right brutus ca off Under influence jarhead wolves scream black sh p not on tour you may ki bride shinebox bad ideas ki president ! tiger be ducking punches

• Op zaterdag, zondag, dinsdag en donderdag gratis inkom.

Swingt in Lille met optreden van “De Kemels” VVK €7 aanvang om 21u30

Vrijdag 24 april 2015

Diner • Show met Sasha Rosen 4-gangenmenu met show, slechts €30, aanvang 20u.

Vrijdag 22 mei 2015

Diner • Show met Sugarfree 4-gangenmenu met show, slechts €30, aanvang 20u.

Niet te missen!!!

Canadese Rockabilly

Zondag 5 april@Keeskafee

© Cuauhtémoc Garmendia

HELLBOUND

20.15 uur | de Warande 15 euro / 5 euro met vrijetijdspas tickets: www.warande.be 014 41 69 81 of ticketbalie de Warande

Suiker - 31