Subtales #5

αρπακτικοφ, κάκε τοφφα του ςε διαφορετικό χρϊμα, πυκνότθτα και μικοσ) και παρακολουκοφςε με κάκε του μάτι χωριςτά κάκε λεπτομζρεια, κάκε κίνθςθ και φζρςιμο. Μάκαινε τουσ τρόπουσ των ανκρϊπων και μελετοφςε τουσ ιχουσ που κάνουν οι γάτεσ πριν χιμιξουν. Παρακολουκοφςε τισ περίεργεσ ηωζσ των ποντικϊν και φοφςκωνε με περθφάνια όταν άπλωνε τα φτερά του το καταμεςιμερο και ζβλεπε τθ ςκιά του, τεράςτια και ολότρανθ, να τα κάνει να ςκορπάνε ςε κάκε κατεφκυνςθ. Κάποιεσ φορζσ, το περιςτζρι που φάνταηε τον εαυτό του για γεράκι, ζβλεπε από το ορμθτιριό του μια μάηα από τουσ αδελφοφσ του, κακϊσ αντιμάχονταν για ζνα ψίχουλο από ξεραμζνο κουλοφρι, μαριναριςμζνο με βρωμόνερα. Τότε, άνοιγε τα φτερά του απ’ άκρθ ς’ άκρθ και με δυο χτυπιματα ανζβαινε ψθλά ςτον αζρα, μζχρι που ζφτανε πάνω από τουσ αδελφοφσ του, με τθ ςκιά του να κρφβει τον ιλιο. Τότε, κακϊσ τα αδζλφια του ςκορποφςαν (όντασ ςτα μάτια του δειλοί από τθ φφςθ τουσ), αυτόσ ορμοφςε με μια βουτιά, άπλωνε τα νφχια του και χραπ! Άρπαηε το ξεροκόμματο, ορμϊντασ και πάλι προσ του αικζρεσ. Δεν το ζτρωγε