Στρατής Παρέλης, Αέτωμα by stratisparelis

΢ΣΡΑΣΗ΢ ΠΑΡΕΛΗ΢

ΑΕΣΩΜΑ

ISBN: 978-618-5609-04-7

ΑΘΗΝΑ 2021

ISBN: 978-618-5609-04-7 ΢ΣΡΑΣΗ΢ ΠΑΡΕΛΗ΢ 2021 ΑΘΗΝΑ 2021

΢ημ δηαδίθηομ: http://stratisparelis.blogspot .com Ε-Mail: stratisparelis@gmail.com

παράδοςθ!...

πεδηάδεξ μκείνςκ πμο ηηξ λένς αθήκμκηαξ πίζς μμο ηεκ θάζε είδμοξ θοιαθή μνημζέηεζα ζηγή - μμο ακήθεη θναογή έπμοκ μη ζθέρεηξ μμο θναογή ζηεκ θναογή: έκα γηκόμεκμ θναογώκ· κα ε αιεζηκή Ιζημνία! ακ δεκ οπήνπακ ηα παηδηά αοηόξ μ θόζμμξ δεκ ζα άληδε κηηπ αθμύ θη ε Πμίεζε (αξ ημ παναδεπημύμε) έπεη ημο εγςηζμμύ μαξ ημ γνέδη θαη θηιαοηία μαξ ελαθμκηίδς θάηη ιελμύιεξ ηαμαηηθέξ ζηνηθμγονίδμοκε μεξ ηα ζύμπακηα όια ζε ράπκμοκε απώηαηε εαοηέ μμο ακ δεκ παζμύμε ζε ζθιενόηεηεξ κα δεηξ πμο ζα ενςηεοημύμε έηζη πνμζηάδμοκ μη θαηνμί έηζη ζε ζέις αβνή πεηαιμοδίηζα μμο έηζη ζε ζέις! πεδηάδεξ μκείνςκ πμο ηηξ όνγςζα με έκα οκί ειπίδαξ ακ δεκ οπήνπακ ηα παηδηά αοηόξ μ θόζμμξ δεκ ζα άληδε κηηπ ζημκ θεναοκό θαβαιίθερα ζημ άνμηνμ ημ ζθμονηαζμέκμ ημο ήιημο θαη ηεξ Τόιμεξ έηζη ζε ζέις αβνή πεηαιμοδίηζα μμο, έηζη ζα ζμο παναδμζώ! 26/10/2021 5

απμδόμεζε εαοημύ..

αζνμίδς θύιια δάθκεξ θαη μμο επηζηνέθεηαη ε αλία ηςκ ανηζμώκ ζθμύνηαζε μ θόζμμξ μαξ θαη πώξ κα ημκε πεηξ κα ιάμπεη δμύμε θαπύπμπηα πακημδύκαμμ κενό, πιύκε με, αθαίνεζέ μμο ηεκ θαοιόηεηα ζέις έκα ζηηιπκό θμπύιη επάκς μμο, μηα ιίζηκε αηζημδμλία όζμ γαογίδς μύηε έκαξ ζα θαηαιαβαίκεη θαιύηενα κα θμημεζώ θαη κα λοπκήζς μέζα ζ'έκακ θήπμ με ειπίδεξ... μοδέηενα με ακαγκώζεη μ Χνόκμξ θαη μοδέηενα ζα με απμδμμήζεη...

εζςζηνέθεηα... ακηίζηαζε με νόιμ οπμθεημέκμο βαζύ ακάιμγμ επηπείνεμα θαη μοδέκ θαη πμοζεκά ημ ιάζμξ αοημθημκμύμε.. θαζέκαξ λένεη κα πμνεύεηαη, μα ηνύπα ε Αιήζεηα ζα πέζμομε μέζα ηεξ. α ιοζίθμμε θόνεμακηόκα ζεμηηθή με μνμή μεξ ημ θζηκόπςνμ ζεζπίδεζαη ηεξ θανδηάξ μμο. απένακημ μεδέκ θαη με απμννμθά ε ιήγμοζα ηςκ ιέλεςκ πνίδς ημο θζηκμπώνμο μκήμεξ ακηηθιείδη θςηεηκό θναηώ ηεκ μμοζηθή θμκηά μμο. γεςγναθία μμο παηνίδα δςκηακή ζθηγμέκε μεξ ηα πνόκηα από πνμδμηηθά θμοζάηα με καμύξ θαη γμκοθιηζίεξακηηζηέθμμαη μ Δςνηεύξ μ Ίςκαξ μ Απαηόξ μ ιίγμξ.. θαη πειαγμδνμμώ θαη θόβμοξ εκζηενκίδμμαη θαη ζηα βαζηά ζαιεύς πμο ε δςή κηθάεη α Ειιάδα ηενή θαη αθένηα ιάμπεηξ ζημκ μονακό θιενμδμηείξ μηα αίγιε πμο εθηείκεηαη ζε πνόκμοξ πμο ζα ζε δςζημύκε...

επεηεηαθό! μη κύπηεξ πνήζηεθακ ζακ αγειάδεξ πάκς ζηα βμοκά, ηη έπμξ γνάθεηξ παηνίδα μμο, ηη ύμκμ; ζημ πηόκη μέζα θαη ζημ ηζμοπηενό θνύμ ημ πείζμα γηα ηεκ κίθε μεγαιώκεη· θάης απ' ηεκ ζεμαία είκαη γαιακμί μη μνίδμκηεξ βανάεη ημ κημοθέθη θαη αθμύγεηαη ζηεκ ενεμηά ζπίδεη ε ζθαίνα ημ ζθμηάδη θνηθαιέμ μανηύνημ ε κίθε μπόιηαζε ηεκ ροπή πμο ηεκ ζέιεη· ζοζία ηεκ ζοζία πάμε, α εζκηθέ μμο αένα μμζπμβμιάξ θαη ζε πίκς ζακ ημ θναζί πμο μεζάεη ηα θνέκα μμο ζα δήζς μεξ ηεκ ιεοηενηά, μόκμ αοηό επηζύμεζα· μη κύπηεξ πνήζηεθακ ζακ αγειάδεξ πάκς ζηα βμοκά, θμοναζμέκε δςή θμοναζμέκε ροπή μμο άκηελε ημύημ αθόμα, ε κίθε αλίδεη όζμ όιεξ μη ακάζεξ μμο!

ανπαηόζπεμμ.. επηζηνμθή ζημκ άδεημ πόιμ ηεξ πνμζήιςζεξ ιαιμύκ βημιηά θαη πάμε πάκς ζηεκ πιάηε ημο μεζεμενημύ ζθοιεύεηαη μ Οθηώβνημξ θαζειςμέκμξ κα μαξ ηναγμοδήζεη. ζα βγμύμε ζε θμνθή όπμο ηα αγνίμηα δεκ παημύκ γηαηί θμβμύκηαη ηεκ θοκεγήζαμε πμιύ ηεκ ιεοηενηά θάηη ζα μαξ ακήθεη ηώνα θάηη ζα ζοιιαβίδμομε από ζάκαημ. επηηνέπμκηαη μ ζάκαημξ θαη μη πμηκέξ ημο με αίμα απμθηήζαμε ό,ηη απμθηήζαμε δμύμε ζε δηζονάμβμο όρε ηζηώζαμε θάηη από ακήθμοζημ βάνμξ... εδώ, πίζς από ανπαίεξ ακαγγειίεξ δεημύμε μηα αζακαζία πμο ηαηνηάδεη ζημο νόδμο ηεκ πμνθύνα θαη ζηεξ ροπήξ μαξ ηεκ ορηπέηεηα. γημνηάδμομε ηεκ κίθε ηεκ πανά γημνηάδμομε γημνηάδμομε ηεκ θαζανή μαηηά θαη ηεκ θανδία μαξ ακηαμώκμοκε ζεμί θαη δαίμμκεξ μέκμομε θαη αζώμη θαη μεξ ηεκ αγνύπκηα...

ζεβαζμόξ!.. ζοκδέμκηαη ήπμη θαη πνμθύπηεη εύπομε μμοζηθή θαη μαγεία. πνμηημόηενμ κα αγαπάξ πανά κα αγαπηέζαη. γκςζηό αοηό. ηώνα ζε πμιηόνθεζακ ηεπκμιμγίεξ θαη πακηαθώζεθεξ ζε θείκα ηα θεκά πμο δεκ γεμίδμκηαη. ζέις κα πς: ενγάδμκηαη επάκς ζμο μη θαηαζηνμθέξ, θαη ζακ ζε μοζηζηόνεμα θαη δεηξ θαη ακαπκέεηξ. πνμηημόηενμ κα βγεηξ από ημκ θάζε μύζμ· ζοκηαθηηθά ιάζε γθνεμίδμοκ άγμονε ηεκ ένπμοζα γναμμαηηθή ζμο· έπε έκακ ζεβαζμό γηα ηα θοθιάμηκα θαη έκακ γηα θείκμοξ πμο δηζηαθηηθά ζε πιεζηάδμοκ!

γκώζε...

ζηεκ ιηαθάδα ημ θςξ γίκεηαη μηα παναβμιή πμο μαξ ιέεη αιήζεηεξ άιιμο μεγέζμοξ ακαννηπώμεκα ιόγηα ζενμαίκμκηαη θαη εθπονζμθνμημύκ, ζάιπμοκ θάιιμξ θαη ιάμπμοκ ζεηηθόξ μ Οθηώβνημξ, με πνόζεμμ απμθάιορεξ, ηεκηώκεη ηηξ θηενμύγεξ ημο, ζα πεηάλεη ζηα ύρε άζπνεξ θαη γαιάδηεξ έκκμηεξ, μαδώκμκηαη ζηα μονάκηα θαη μμοκηδμονώκμοκ ηεκ θαθία μαξ μηιάμε μαπαηνώκμκηαξ ηα κέθε θάπμηε ζα ζηάλεη άλεζηε βνμπή είμαζηε μη πεδαιημύπμη μηαξ αμνίζημο θαηάζηαζεξ!

ε πενημοζία ηςκ ζαομάηςκ!.. ιεπηέ δηάθακε αένα ζηεκ ζθμοιεθμμονμεγθμηνοπά ζμο, θαιά θνομμέκε ζεζαονέ ένπεηαη ε ιηαθάδα θαη λαθκηάδεη ηα θςηεηκά μαηάθηα ζμο, μη ακηέκεξ ιάμπμοκ ημο ζηενεώμαημξ, θαη μία πεηαιμύδα ένπεηαη κα θαζίζεη πάκς ζηεκ θανδηά ζμο έλαρε ς γε απ'ηεκ βνμπή ημο Οθηώβνε πμηηζμέκε θαη ημ πμηεηηθό μανηύνημ! κα ημ μιμζηνόγγοιμ Σαββάημ, θμιομπά ζημκ πιεζοκηηθό μονακό- θαη μη ώνεξ ημο ακμίγμοκ δίμδμ ειπίδαξ· ηα Μοζηηθά ηςκ ιηβαδηώκ θμκηά μμο ακμίγμκηαη θαη μηα ροπή πμο πέηαλε θαη έθογε από θμκηά μαξ, θύθιμοξ θάκεη πάκς από ημο θμημεηενίμο ημ πηιμηήνημ. μ Χνόκμξ ζεναπεύεη θάζε ιύπε θαη πνάμ θοζάεη αενάθη θαη αηζένημ· θνόηαια θεγγανημύ εμενηκμύ βανάκε ζηεκ εύζνοπηε αημόζθαηνα θη μ ήιημξ είκαη μηα γεκεηήζηα πνάλε γηα κα δεηξ εζύ θη εγώ ςναία μεξ ηςκ ζαομάηςκ ηεκ πενημοζία! 30/10/2021

δηαπίζηςζε θναογαιέα... πνμάζηημ βμνεημδοηηθό πάιιεοθμ μεξ ηεκ μένα απμθιμηςμέκμ ηνέμεη θαη παίδεη ημοξ πεζζμύξ ζακ έκα παηδάθη θαθμμαζεμέκμ. γονκμύκε άκζνςπμη ζημκ δνόμμ βηηνίκεξ θαη εμπμνεύμαηα ιμγήξ ιμγήξ μη επηζομίεξακαννηπώκηαη ςξ ηεκ εμμμκή απνόζθμπηεξ. μειεηώ ηεκ θςηαγςγία. ιηαθάδα πηιηόδμλεθνμοζηόξ αέναξ θαη δαιηζμέκμξ πενίγονμξ άθαμπημξ μ βίμξ θαη θάηη θμνέξ εκζμοζηώδεξ. πμύ ζα βνεζώ ακμίγμκηαξ θη άιιμ ηα ζύκμνα, πμύ ζα βνεζώ; θαμώμαηα ημο εαοημύ μμο πάκς από ημκ εαοηό μμο-πώξ κα μεηώζεηξ ημκ εγςηζμό; θοθιμζομίεξ έπεη θαη ηναμπαιίδεηαη ζακ γηα κα ζε κηθάεη πάκηα. ηεκ αοημθνηηηθή ημο θάκεη μ ζοκεζηαιμέκμξ. ηί ζθήγθα κα είζαη θαη ηη ςθέιημε μέιηζζα! μία οπένβαζε θαη όια δήηεμα ροπμιμγίαξβνε παναθηήνα πμο πνεηάδεηαη θαη ε Απόθαζε! άκηε θαη κίθα ηώνα με θζανμέκε όρε θαη με πακμπιία ζηναπαηζανηζμέκε!

έλς απ' ηηξ ζνεζθείεξ... ίδηα θακενώκεηαη ε ροπή θαη ίδηα ζηεκ θναογή ζηεκάδεη λεζομαίκμοκ μη ειπίδεξ μαξ θαη ηνίδμοκ μη βςμμί ηςκ ζοζηώκ πάκηα ζοζία κα ηζμοιήζεη θαζεηί πάκηα ζοζίαθαη κα ιαηνεύμκηαη ζεμί θαη κα μεκ ιαηνεύμκηαη πνμπςνά ζθοθηή θαη μαναμέκε ε ακζνςπόηεηα δήιεηεξ ηςκ ζεαηκώκ θεθάιηα αγύνηζηα πμηα δύκαμε δηεθδηθμύκ μη θμιαζμέκμη; πνοζό απόγεομα πμο θιείκς ημ βηβιίμ θαη εζοπάδς πάκς από έκακ θαθέ αμένημκμξ μιόθιενμξ θαη μύηε πμο με κμηάδεη πμηόξ πμηέ θαη θονηάνπεζε ζεόξ με ηα θαπνίηζηα ημο θαη ηα ακζηζμέκα ένγα ημο ηνέπμκηαξ ημοξ ακζνώπμοξ ζημκ αθακηζμό θαη δηόιμο μεκ κα κμηάδεηαη γηα ημκ θαηαναμέκμ εγςηζμό ημο...

πνμξ ημκ πανάδεηζμ.... ζνήκμ πμο ακαγγέιιμοκ ηα δάπηοιά μαξ πάκς ζηα μάνμανα απ' ηα μκήμαηα! πιόε ηδνςμέκε θαη πώμα ογνό εθπιήζζεη ηεκ ιηαθάδα θαη δεηά κα επεθηείκεη ημ θζηκόπςνμ. ζόνοβμξ ηεξ αογήξ, ηνειό αενάθη πμο μπαηζίδεη ηα θοηά θαη ζηςκ θοπανηζζηώκ ηεκ παννεζία μηιά με ζνάζμξ θαη εοπένεηα. κα μμο παζείξ ζάκαηε πμο ζε λμνθίδς με πμηήμαηα θαη με θςηηά, αθήκμκηαξ ημκ κμο μμο κα αγνηέρεη, εκώ εζύ ημθμγιοθείξ επάκς ζηεκ δςή θαη θαηαζηνέθεηξ! κύπηςζε. δύμ δεθμπημύνεξ μπήθακ μεξ ημ πεύθμ κα θμονκηάζμοκ. έκαξ θμθθηκμιαίμεξ ηνύπςζε μεξ ηεκ μμονηά. ςναία πμο είζαη δςή! ςναία! ζηεκ γθηιμηίκα ημο ζθόημοξ μη ίζθημη απμδεθαηίδμκηαη. απμννμθά ε ζηγή ημ μπάπαιμ ηεξ μέναξ. μηα ιεπηεπίιεπηε ακάζα μπάδεη ημ ημπίμ ζημ θιίμα: ζημκ ύπκμ είκαη ημ όκεηνμ, ζημκ ύπκμ ε ειπίδα μιμκώκ μαξ! θνύβς ηα ιόγηα μμο θαη ημ μμιύβη μμο πμο γνάθεη αθόμα ζθέπαζε ηεκ μηθμομέκε. είμαη έκαξ ζθιάβμξ πμο δεηά ειεοζενίεξ. είμαη έκα ακοπόδεημ πμδάνη πμο δεηάκα ηνέλεη. πνμξ ημκ πανάδεηζμ!

Κονηαθή 31/10/2021 εογεκηθά ζνμΐδμοκε ηα θύιια θαη εογεκηθά ε κύπηα απμπςνεί. ημ μάκηαιμ άκμηλε θαη ε αογή θμκηεύεη. εδώ ζηεκ απιςμέκε ενεμηά δηαβάδς οπενμρίεξ ιμοιμοδηώκ θη εοπανηζηηέμαη πμο έκα ηόζμ θαιιηεπέξ Μοζηήνημ όια ηα θαιύπηεη. λεμένςζε μηα Κονηαθή, αθμύς πμο αιοπημύκ μη ζθύιμη θη μη θακμζηάηεξ ηνεμμπαίδμοκ με ημ θςξ ημοξ. γοαιίδμοκε μη ηανάηζεξ ηςκ πμιοθαημηθηώκ- όπςξ εθείκεξ μη πιάηεξ από ηα δειθίκηα πμο μόιηξ ακαδύζεθακ απ'ημ παηπκίδη ηεξ ζαιάζζεξ. ζηεκ γιάζηνα ηεξ ε ιεμμκίηζα μμο πνμθόβεη. θαη ε αιόε ηεκ δεηιία ηεξ λεπέναζε- είκαη θαεμόξ. έια θαηαπάκς μμο μονακέ, έια θαηαπάκς μμο· θαη άκμηλε ηεκ γαιακή αγθαιηά ζμο κα με πάνεηξ! επεί μίαξ πενηζπςμέκεξ κύπηαξ μηιεηό. αθμύγεηαη μ ζεόξ πμο ιέεη θείκα πμο πμηέ δεκ είπε. μεηέπς μμκαληάξ θη έηζη μεηέπς θάζε θαηάζηαζεξ. αθόμε αγένςπμξ θαη με ηηξ ιύπεξ ιίγεξ. μηα ώνα πνηκ ημ πάναμα, όια ηα ελμοζεκςμέκα όκεηνα γειάκε. μιόθιενμξ θαηέπς ζοκηνηβή από ζηεκαπώνηα θαη ζηεκ μμκαληά πμο θμοθμοβίδς ακαμμπιεύς ηεκ απιόηεηα ημο θεγγανημύ... μία αννώζηηα με δμοιεύεη από μέζα...

ηεξ εζπάηεξ ημο μεκόξ θνίζεξ θαη απόθαζεξ... ηζαιαθςμέκμ πνςηκό βανύγδμοπμ· πνίς ηεκ πεηαιμύδα ημο ύρμοξ με ημ μέιη ηεξ αημόζθαηναξ· ιηαθάδα αηκηγμαηηθήλμδεύεηαη κα γίκεη ανεζηή θαι αξ θζηκμπςνηάηηθε· πακεγύνη πνςμάηςκ θαη ήπςκ, ηαιαηπςνείηαη μ δνμμέαξ ηςκ κεθώκ γηα κα πνςηεύζεη, μηα μαπμμονιίδηθε ανθμύδα θνύβεηαη ζηα έιαηα θαη δεη με θόβμ, έκα πμοιί ανπίδεη πιεύζε ζακ θειαεδηζηή, ζογπνςηίζεηξ ζηεκ ύπαηζνμ πιάη ζηεκ ιίμκε, ζογπνςηίζεηξ με πάζμξ θαη έλανζε, πακημύ θςηόξ εγπεηνήμαηα θαη πακημύ θμμπμννήμςκ ζεόξ απαηηεί ζεβαζμό θαη ζνεζθεία...

άδειμξ ηνόπμξ εκόξ θνύμο αγενημύ...

άδειμξ θόζμμξ μεγεζομέκμξ θαη άμθκμξ δεη μεξ ηεκ ςναηόηεηα ημο θζηκμπώνμο, εκηέιιεηαη κα ακαμμπιεύεη ηα πάζε ηεξ μέναξ γεγμκόηα θαη πναγμαηηθόηεηα μπενδεμέκε δεη θάης από ηεκ θαηαηγίδα ημο θαηνμύ παναηενώ αδηάθμπα παναηενώ θαη δεηάς ακηίβανα ηνμμενό ύθμξ ημο αζώμο, θμηηάεη ημκ πενίγονμ πανάλεκα έκα αενάθη πμο ηα δέκηνα θαμαθώκεη αθήκεη οπμρίεξ γηα πνμξ ημκ πεημώκα μιηζζήμαηα με εοιάβεηα μηιώ μεκ μπμνώκηαξ ηίπμηα άιιμ κα θάκς...

Αγνμηέναξ Ανηέμηδμξ... όζμ ζε θαημηθμύκε μκήμεξ θακείξ δεκ ζε θοκεγάάγμονμξ είκαη πάκηα μ θαηνόξ θαη ζε επηβμοιεύεηαη, ζένκμκηαη εηθαζίεξ πμο αθμονμάδμοκ μέζα ζημκ αένα, βειάδμοκ ζηεκ ακοπανλία ζμο ενίθηα θαη ενίθηα, μζμή απμ ημοξ μαναζώκημοξ ηδνώηεξ απιςμέκε μιόγονα μζμή από κίθεηώνα έκα αβοζζαιέμ μηθόπεδμ μεξ ηεκ ιηαθάδα πμο γειάεη, ζακ οπενορςμέκε πίμαηνα, ζακ άιιμξ μονακόξ, πενκώ απ' έλς, ζθέθημμαη θάζε ιηζάνη πμο παηήζεθε από εοζεβή πμδάνηα, ζθέθημμαη ηα απμμεηκάνηα ζμο πμο μίιεζακ θαη μμο μηιάκε, απόξ από ηηξ ραιμςδίεξ ηηξ δμλαζηηθέξ, απόξ από ανπαία θςκή πμο δςκηακεύεη θαη μμο ιέεη...

γκώζε θαη ζοκεηή ζομμόνθςζε...

ζεμαδεύς ηαναγμέκα θςκήεκηα θαη ε θανέηνα μμο αδεηάδεη· πμίεμα θαηάιεοθμ κμζηημίδεη ημο μονακμύ ηεκ δηαύγεηα· αημόζθαηνα επηθή- μέγαξ είζαη Κύνηε! πνόπεηνα θμνώ μηα πανμμμίςζε θαη πάς ζημκ θςηεηκό δηάθμζμμ ηεξ μέναξ· ηναγακά ιόγηα ζακ άνημξ επημύζημξ θαη μμο πανίδμκηαη θη εογκςμμκώ ηεκ δςή πμο με ζνέθεη με ημημύημ ημ ζάννμξ! πηιηάδεξ ζθέρεηξ μέζα μμο πμο αοημθομύκ θαη γίκμκηαη παναθοάδεξ ημο Ωναίμο· έπς μηακ αζςόηεηα ανπασθή· πεζαίκς θη ακαζηαίκμμαη ζε μοζηθέξ ζομπιεγάδεξ· θμίηα πμο γηγακηεύεη ημ ζανθίμ μμο θαη ζε θαιύβη δεκ πςνά μόκμ θάης από ημκ μονακό θαζεύδεη ακήθμκηαξ ζημκ θαζανό πειό πμο ημ έπιαζε· μεξ ηα ηεηνάδηά μμο δεξ ημ εοπμιόγημ πμο γνάθεηαη θαη ζηα ανμμζμέκα πέηαια ηςκ νόδςκ...

δςγναθηζμέκε εοηοπία... με μηα πνμπεηνόηεηα επηδεηθηηθή ημ απόγεομα αθήκεη ημκ αένα πανάμενα· ζθήκεξ ηςκ ειηαπηίδςκ ζογθναημύκ ημκ μνίδμκηα· μεηά όια βμοιηάδμοκ μεξ ηεκ ζάιαζζα ή πίζς απ' ημ βμοκό έηζη πμο έκαξ δςγνάθμξ κα αδοκαηεί κα δςγναθίζεη ηέημηα απμοζία· ςζηόζμ εγώ βιέπς αγγέιμοξ πμο θναημύκ θάηη μεγάια ελαπηένογα θαη δμλμιμγμύκ ηεκ εοηοπία μαξ αοηήκ θαζεαοηή...

απμηαμίεοζε... ημοξ ακέμμοξ ημοξ δς έηζη: ζακ μηα ζηηπμμοζία πμο δεκ κίθεζα· θαη πςνώ ηεκ θηώπεηα μεξ ημ πακηειόκη μμοθάηη ζακ ηα ρηιά πμο δεκ μπμνείξ με θείκα κ' αγμνάζεηξ μηακ ειπίδα. πεξ ημ ιμηπόκ ημ βαζακάθη ζμο, πεξ ημ. δαγθώκεη άζπεμα ε επμπή· θαη μεκ θμηηάξ πμο όια πιμύζηα δηαθεμίδμκηαη θη όμςξ δεκ ηα θαηέπεηξ! άναγε ηη ζπμιείμ είκαη μ ζημπαζμόξ θαη πμύ ζα ζ' μδεγήζεη; ζθύβς ζημ ζθμηεηκό πεγάδη ημο ιεληιμγίμο· θναηώ απ' ηεκ μονά μηα ζέιεζε: ζακ αηιμονμεηδέξ πμο ζέιεη κα μμο μνμήλεη· κοπηώκεη όπμο κα' καη επενά ρέμαηα πιαηζηώκμοκ ηεκ μένα πμο πάκεηαη δέπκμοκ μη θμηκςκίεξ έκα θεγγάνη πνόβαιε θαη δηαιαιεί επέγγοα όκεηνα απμηαμηεύς μοημπηθά ιμγάθηα απμηαμηεύς!

ζιίρε... ζθναγηζμέκμξ ζακ έκα γνάμμα ακεπίδμημ· πενπαηάξ δίπια ζηηξ αθαθίεξ· ζθηέξ ζακάημο θαη μία θαηάζιηρε πμο ζε παηδεύεη· ειεθηνηζμόξ ζενμώκ επεηζμδίςκ θαη ζακ ε θανδηά λαθνίδεη ζε εθείκα πμο επηζομεί· ιύπε ςξ επάκς ζηα ζηηιπκά θοιιώμαηα· δεκ ζα ζμο ακαγκςνίζμοκε ηίπμηα, έπμοκ άθζμκε δήιεηα θαη μηα ζθαηόροπε ειεεηκή θηηαληά· άκηε μςνέ πμο ιύπε έπεηξ θαη δεκ κηώζεηξ πςξ θαιά οπάνπεηξ ζείμκηαξ ηα ςναία θηενά ζμο κα ακαιεθζείξ ζε δοζζεώνεημοξ μονακμύξ...

Ειεεηκό ζθμηάδη πεπηό, θαιύπηεη ηεκ Θεζζαιμκίθε ζακ έκα ρέμα. Ο κμηηζμέκμξ αέναξ θη μ λενόξ, ζθμκηάθημοκ έλς απ' ημο Θενμασθμύ ηα παναγάδηα. Νημομάκη ηζαθηζμέκμ από μκείνςκ θαηαθάζηα επηθάζεηαη ζημο μνίδμκηα ηεκ άθνε. Η πόιε είκαη αθνηβή θαη βνίζεη αηςκηόηεηεξ ενςηώκ. Αξ ήζμοκ εδώ όηακ μηιμύζε έκαξ ζεόξ ζημοξ θαιμθάγαζμοξ ρανάδεξ. Κάηη ζα ζώδαμε από παναβμιέξ κα ημ πςνέζμομε ζηα εοαγγέιηα ηεξ Ιζμννμπίαξ. Έηζη πμο πιέμομε εμείξ ζα ηζαθηζημύμε!!

Οδμηπμνηθό μηαξ ηζαιαθςμέκεξ παηνίδαξ…. Ξάκζε απιςμέκε ςξ μέζα ζηα βμοκά Καη Κμμμηεκή εονύζηενκε Ακάζθειε πςμέκε επανπία Δνόμμο παιημύ ακάγκςζμα Ω εοθμιμθύιηζηε Εγκαηία Ληαθάδα αρόγμο μμίναξ εύζνοπηε αηςκηόηεηα Σε δηαζπίδς· Και ω Αλεξανδροφπολθ αμαντάλωτθ πρωτεφουςα τθσ βορινισ πατρίδασ Χαμογελάσ ςτον ιλιο ριγιςςα άλλων καθμϊν. Ζφυγα ιρκα, μια απόφαςθ δρόμοσ Κάμποι απλωμζνοι ωσ τθν ευτυχία του ματιοφ Μαντριά με βζλαςμα τοπίου, Άξαφνα ωραία προςεχι Σε μια εκκλθςία απόμακρθ ςτριφτό ηωνάρι Ενόσ κεοφ που δεν μαλϊνει με κανζναν πια Κι ωσ το απζναντι τηαμί ςμίγουνε ζτςι οι λατρείεσ! Ελλάδα που πουλιζςαι και αγοράηεςαι αβζρτα Και μασ αφινεισ άςτεγουσ και κάτω απ’ τθν ακρόπολθ χωρίσ κουβζρτα! Ελλάδα λυπθμζνο μου οργανάκι που ςε κουρντίηω με το πάκοσ μου κι ζνα παλιό μεράκι! Ελλάδα καφενζ μου για ζναν βαρφ και όχι και όλουσ που μασ τςάκωςεβακιά απόχθ! Ελλάδα μου καςκζτο ςτραβοφορεμζνο Και που εγϊ ςε ουτοπίεσ και ςε παραμφκια επιμζνω! 12/11/2021 Αλεξανδροφπολθ..

Αγαςτζσ επικυμίεσ…

Άναψε όλα τα φϊτα, ςτον κόςμο μου ςυμβαίνουν ελευκερίεσ Πςο κι αν απογοθτεφομαι κάπου ηω για το φωσ Ωραία μου τα λεσ τα παράξενα κι ασ εγϊ πολφ δεν πιςτεφω Κουράςτθκα απ’ τισ αγρφπνιεσ και τα άςχθμα ςυναπαντιματα Φτινυνε βλζπεισ κι ο άνκρωποσ αφκονοφν καταδότεσ Και που να πεισ κάτι μικρό ςτόμα ςτο ςτόμα μεγαλϊνει- τρίχα τριχιά και ηόρικα επιβιϊνεισ Α να είχα μια ςκιτθ που να βλζπει μόνο τθν κάλαςςα! Και να ακοφω μόνο τουσ αετοφσ που πετάνε- α να είχα μια θςυχία πολφτιμθ! Και κα’ ξερα εγϊ να ςωπάςω για πάντα!... Κεςςαλονίκθ 14/11/2021

Σε ευκεία Κατάφαςθ…

Ζχει θ Ροίθςθ θλικία, ζχει πλεφςθ, ζχει προςδιοριςμό; Με τον τρόπο που ρωτϊ πϊσ κοιμικθκεσ χτεσ;είδεσ τίποτα όνειρα; Πλα αποςυμφοροφνται μζςα τθσ και εξαγνίηονται, ςυμβαίνουν χωρίσ να ςυμβαίνουν, είναι τιμαλφι και αόρατα, είναι κεϊκά και χοϊκά και πεπεραςμζνα. Βρίςκω κάτω από τουσ ςτίχουσ το μφχιο δζοσ του ποιθτι και τθν αγωνία να καταγράψει αυτό που δεν καταγράφεται. Γιατί πϊσ να τθν πεισ τθν Στιγμι;πϊσ να πεισ το Ράκοσ, τον Ζρωτα, τθν Ευαιςκθςία; Ρερπάτθςα πολφ ςτα ςκοτεινά δρομάκια τθσ αναηιτθςθσ. Ζφαγα τα λυςςακά μου! Ζνα φωνιεν γφρευα που να λαμπυρίηει ζξω από όλα τα λεξιλόγια και όλεσ τισ κακθμαγμζνεσ γλϊςςεσ. Ρόςο με κακορίηει θ προςκόλλθςθ μου ςε μια Ραρότρυνςθ που δεν με βολεφει ςτο να με βολεφει; Κι ζφυγα από τισ ςυντεχνίεσ, τα φτθνά μαγαηάκια που εκκειάηουν κεατρίνουσ λογιϊνλογιϊν, αφινοντασ να είναι θ γιορτι του φαιδροφ το ολοδικό τουσ πάντα πανθγφρι. Κζλει αςκθτεία το φωσ για να κερδίςεισ ζςτω μία θλιαχτίδα του- και τυφλϊνεςαι και που το αντικρφηεισ. Τότε ‘’ομθρίηεισ’’ και τότε καταλαβαίνεισ ποφ κα πασ αγγζλλοντασ εκείνα που ςου μαρτυροφνε φωνζσ μυςτικζσ μεσ τον φπνο ςου, αφινοντάσ ςε να ανικεισ ςε μια μοναξιά που ςε πονάει μα ςε λυτρϊνει! Ρολλά είπα όμωσ. Καιρόσ να ςκίςω τα γραφτά μου. Φυςάει ζνασ αζρασ μζςα τουσ που μου αρζςει. Μου ξεςθκϊνει τα μυαλά και ηω αφινοντασ να είναι θ Ακωότθτα ο παραςυρμόσ μου. Καλό τραγοφδι να ςασ λζει το αθδόνι όταν το ςυναντάτε! Να ηείτε για ‘’καλόν Σκοπό!’’

* Δεν εξαντλείτε θ γλϊςςα, δεν εξαντλείτε θ ηωγραφικι. Ράντα υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να ειπωκοφν τα πράγματα και, εκεί που νομίηαμε ότι είχαμε φτάςει ςε τζλμα, ζρχεται μια φωνι ποιθτικι να μασ δείξει ότι κι αλλιϊσ μπορεί να γίνεται θ πλοκι, το λεξιλόγιο να ξανααναςαίνει, τα χρϊματα να αποκτοφν και άλλθ φωνι, και ο ηωγράφοσ και ο ποιθτισ ςε άλλα να ςπουδάηουν, που κα μασ κάνουν να ξαφνιαςτοφμε. Κι είναι πολφ όμορφο αυτό! Να ηεισ τθν παρομοίωςθ από τθν άλλθ τθσ άποψθ, τθν εικόνα από μια διάκλαςθ που αγγίηει το πριςματικό καφμα. Μθν το ςκεφτείσ! Ζτςι είναι. Βρίςκεςαι μπροςτά ςε μια νζα πραγματικότθτα όπου θ Ροίθςθ ζρχεται να ςε αναςτατϊςει.. Και θ ηωγραφικι δίνει άλλο φωσ ςτα πράγματα και μετουςιϊνει εκείνο που είναι όνειρο και βγαίνει απ’ το όνειρο: ζνα οδοιπορικό αναμεςά ςτθν ςκζψθ και τθν νζα ελπίδα!

Τα χζρια… Τα χζρια περιμζνουν τθν αφφπνιςι μασ και ςχθματίηουν μορφζσ από πθλό που είναι ζτοιμεσ να ηωντανζψουν. Τα κρφβουμε ςτισ τςζπεσ να μθν μιλοφν, τα κρφβουμε ςτο ςκοτάδι τθσ νφχτασ. Πμωσ τα χζρια βρίςκονται ςε εγριγορςθ, ετοιμάηουν μικρζσ επαναςτάςεισ, ανοίγοντασ τα ςφνορα του ουρανοφ να φανεί πωσ ηοφμε με αιςιοδοξία ακόμα…

Διαπιςτώςεισ… Λεπταίνουν τα κόκαλά μου ςαν για να γίνουν μολφβια τθσ γραφισ Ι μία ςμίλθ που γράφει χαρχαντηζλεσ ςτον αζρα· πϊσ τόςθ αφαίρεςθ χωρά ςε μια αρχιτεκτονικι του ςκελετοφ Απορϊ· καμπυλϊνονται τα ςχιματα των ςπονδφλων Και δθλϊνουν φκορά· είναι που ο βιοποριςμόσ αγρίωσ ειςβάλει Στθν πραγματικότθτα· κρφο που ζκανε ςιμερα! Ζκοψα βίδωςα ςικωςα αλφάδιαςα· ςμιχτόσ που είναι ο Χρόνοσ με τθν κλίψθ! Άκαιρα ςκζφτομαι όςα ςκζφτομαι· και ευτυχϊσ Ρου μία εφαρμοςμζνθ αρικμθτικι πάντοτε μου κυμίηει πωσ κρατϊ τον πιχθ και κραυγαλζωσ τα νοιματα διατάηω Να μου απιςτοφν!

* Τι να ςβιςεισ αφινοντασ το ενδεχόμενο να ςφάλεισ κι εςφ εμμζνοντασ Σε κείνα που πιςτεφουνε οι διαβουλευόμενοι και κάπου Ράνε να γίνουνε απάνκρωπα τα κακεςτϊτα; Λογαριάηω και λογαριάηω… Στον ζνα φόνο πάντα ζνασ άλλοσ νζοσ κα αντιςτοιχεί. Εκείνα που χειροτερεφουν πϊσ να τα καλυτερζψεισ; Ριρε ο καιρόσ οςμι από κανάτου αποφορά και ζτςι Μςα βάρκα ίςα πανιά και ταξιδεφουμε και μπαίνουμε ςε τρομεροφσ μπελάδεσ…

Ταγμζνα ςτον Άγιο του αζρα κορμιά που χάκθκαν και πια δεν είναι, μουςικζσ υπόκωφεσ που ςκάβουν κάτι ςε παράδειςο, λόγια αμυδρά, ςαν μιςογκρεμιςμζνεσ προςευχζσ, αυτιν τθν νφχτα που και πάλι αποκθριϊκθκαν οι διαβόλοι των εξουςιϊν- να, όπωσ εδϊ που ζνα βαςανάκι που είχαμε ζγινε βαςανάκια εκατό και τϊρα πια κλαίμε τθν μοίρα μασ μεσ τα μεςάνυχτα του κόςμου και του νου μασ… Και θ ςιωπι που ζπεςε μετά που ςϊπαςαν οι πυροβολιςμοί και ζνα αίμα ςαν ντουμάνι ςκζπαςε τθν άςφαλτο, τα μάτια μασ και τον βακφ ουρανό που αυτοκτόνθςε μπροςτά μασ… Καίγονταν όλο το βράδυ τα μελίγγια μασ. Αζρασ δεν φυςοφςε. Μια γαλανι ςθμαία ιξερα δεν ιξερα τι να ςθμαίνει. Ραντοφ μια φυλακι ανοικτι για να μασ χϊςει ςτα μπουντροφμια τθσ: παντοφ μια φυλακι… Άραγε κα τα κυμθκοφμε όλα τοφτα και μετά ‘πο χρόνουσ, κα κακίςουμε να τα ςυλλογιςτοφμε πϊσ αλλάξαν οι ηωζσ μασ και πωσ μπικαμε ςε μία άβυςςο αποτελεςμάτων μθ δθμοκρατίασ; Άραγε κα ηωςτοφμε με το όπλο τθσ Σκζψθσ να διαβοφμε κατά κει που θ φωνι είναι παντιζρα και εμείσ ηθτάμε ακωότθτεσ και να μθν αλλοτριωκοφμε μζςα ςτα χαλάςματα του κόςμου που επλάςαμε με φρίκθ και λάκθ;

Οι κθςαυροί τθσ αυταπάτθσ… Πταν ξυπνάσ απ’τθν πλάνθ ςου είναι αργά Και γριγορα οργανϊνονται τα φοβερά μαρτφρια. Κοινωνίεσ των απροςδιόριςτων χαμϊν, γδαρμζνεσ ματοκυλιςμζνεσ κοινωνίεσ. Ροιόσ χωρά μζςα ςασ ταπεινόσ ποιθτισ που ανακαλφπτει να του λείπει κι ο εαυτόσ του ακόμα; Π,τι προςδιορίςτθκε ακϊο παραςζρνεται από τον ρου. Μιαρά είναι και ςκοτεινά τα βαςίλεια. Τραγοφδα λοιπόν Δζςποτά μου τραγοφδα για κείνα που χάςαμε. Σεμνφνονται οι ακροατζσ του ουρανοφ και ιδρφουν άλλεσ κρθςκείεσ. Πμωσ Τι μπορεί ο άνκρωποσ που να μθν το κρατά θ φωτιά και ςτουσ άλλουσ Στίγμα να δίνει; Άφθςζ με εδϊ, ςτθν Μαρτυρία τθσ ςιωπισ ν’ ανακαλφπτω Φεγγάρια που ςκλαβϊνουν τον φπνο μου, αιχμθρζσ τισ Αλικειεσ Ρου ηωντανεφουν τα ιερογλυφικά τριαντάφυλλα Τθν ϊρα που παςχίηει θ οικουμζνθ να ςτακεί πάνω ςε μια πλατφόρμα ςφνεςθσ, πάνω ςε μια ρακζνδυτθ δθμοκρατία… 18/11/2021

Ζρωτασ ζτςι ξαφνικόσ… Ζτςι όπωσ διανυκτερεφω μιπωσ μου φανερωκεί Του ουρανοφ θ ευκυκριςία, νζμομαι των άςτρων τθν γαλινθ· καίρια Χτυπά ο πόκοσ· αφινει ίηθμα φωτιάσ Μζςα μου· κραυγάηω Και ςυλλαβίηω χίμαιρεσ· είςαι εκεί Σαν ζνα τριαντάφυλλο ερεβϊδεσ, ςαν μια μθχανι που με τςακϊνει Και βαςανίηει τθν ςάρκα μου· κι εγϊ Δζνομαι με εκείνο που είςαι και δεν ξζρω ποφ πθγαίνω· αναςταίνοντασ Ράκθ που δεν μπορϊ να τα επωμιςτϊ και ςοφμπιτοσ βυκίηομαι εντόσ τουσ και βουλιάηω…

Καταλιγουμε ςε ζνα εγωιςτικό τοπίο που πρωταγωνιςτοφμε ςβινοντασ τον καλό χαρακτιρα μασ. Ζτςι για να γίνεται κόλαςθ θ ηωι!...

Τρφπιο είναι το φεγγάρι απόψε τρφπιο και άδειοΣαν να το γζμιςε θ απουςία με κλιβεροφσ μαφρουσ λεκζδεσ!

Και που δεν μου μιλάσ μου ανικεισ Ανικοντασ ςε ζνα ςπουδαίο όνειρο· απόψε Σε ονειρεφτθκα Σαν μία νίκθ που μου χάριςε ο κόςμοσ Ζξω από τισ φωταψίεσ τθσ ςιωπισ Κι ιςουν εκεί που το όνειρο οργϊνουν δφο ιμερα ηϊα Ππωσ για να καρποφοριςουνε οι ουρανοί Τον ςίτο τθσ Ζμπνευςθσ!

Φίλτρο των ανζμων αιςκθματικι εκδιλωςθ Χαϊδεφει θ ριπι τισ πικροδάφνεσ Κάκομαι και ακοφω: εκοφςια είναι θ παράδοςθ Γράφεται μζςα μου θ ιςτορία των όντων.

Σαν μια εικόνα είςαι μεσ τα μάτια μου Ραραςυρμζνθ Το φωσ κλωνοποιεί τθν ομορφιά ςου Βυκίηομαι ςτο πάκοσ Αγγίηω τθν μακρινι ςου μορφι Θ νφχτα δοξάηει τθν απϊτατθ όψθ ςου Με κυριεφεισ!

Χαράματα βγαλμζνα από μουςείο· Κακϊσ θ νφχτα υποχωρεί οι λεφκεσ ςπρϊχνουν τον άνεμο παραπζρα· Σκιζσ επάνω ςτισ ςκιζσ, ζνα μπουρδοφκλωμα ςκιϊν· Κι εκείνεσ οι φωνζσ που μπουςουλάνε ωσ το φωσ και ςβινονται, ανοίγοντασ Το παράκυρο να διαβεί θ μζρα και να φφγει θ νφχτα με το ςκοτεινό καλυμμαφχι τθσ…

Αυτά που ςυμβαίνουν… Σείονται τα φωνιεντα από πυράκτωςθ παρατεταμζνθ Σαν ηελατίνθ το πάκοσ αγκαλιάηει τθν πραγματικότθτα Ρφρινθ γεφςθ και ςαν από τθν ςωρεία των δευτερολζπτων με ηϊνει Σκφβω ςε τρυφερά μαγουλάκια να λυτρωκϊ· Α ακαταλαβίςτικο Μυςτικό ςτο μυαλό ριηωμζνο Κι από παλιά που ζρχεςαι, από αρχαία εξουςιάςματα Κουβαλϊ μια αριςτοκρατία ςυμπαντικι Συναναςτρζφομαι δυνθτικά τριαντάφυλλα, παίηω Με τον Χρόνο όταν ο Χρόνοσ δεν μ’ αγγίηει. Εδϊ Ρου θ Σθμαςία των πραγμάτων είναι μια νυςταλζα φωνι που ςβινεται μεσ το χάοσ-ι Μια αζρινθ δθμοκρατία όπου μζςα τθσ οι βροχζσ εξουςιάηουν τα γινόμενα και ςτο πθλίκο απαλείφονται οι παρομοιϊςεισ.. Άτςαλα ζτςι ςυμβαίνουν αυτά και αυτά!...

Απεςταγμζνο παράπονο κι ακολουκείσ τθν λφπθ του κόςμου· Οι δυο φορζσ που είναι τρεισ είναι πολλζσ φορζσ κρυμμζνεσ από όλουσ κι είναι κι άλλεσ ακόμθ· Ρίςω από τουσ ουρανοφσ τα ςφναξα τα μυςτικά μου· Ντροπζσ που φορτωκικαμε ντροπζσ που ο άνκρωποσ δεν διϊχνει από μζςα του το βαςανιςτικό κθρίο! Ράνω ςτθν πλάτθ ενόσ παιδιοφ κα παίηεται Ράντα του μζλλοντοσ θ χαμζνθ παρτίδα· Καιρόσ του ςπείρειν καιρόσ του κερίηειν· Ππου ςτακϊ με κάβουνε οι ςκζψεισ μου- όπου ςτακϊ· Σαν από ζνα ςφννεφο που ‘’ςκάω μφτθ’’ κι ζρχεται θ κάκε ςυμφορά να με βρει· Ηϊντασ μελαγχολίεσ τρυγάω και μιασ θκικισ το κορφολόγθμα λίγο με κάνει Να φζρω πάνω απ’ τθν πραγματικότθτα ζνα φωσ!

Καμιά αλλαγι…. Μοιράηοντασ ευχζσ ςτον ουρανό και θ γεωγραφία του μια ςυνταγμζνθ απουςία· Ανοίγω τα παράκυρα, είςαι εκεί, είςαι όπου ςε άφθςα, χαμογελάσ και ςκεπάηεισ τθν ςυννεφιά με κομφετί θλιαχτίδων· Γκρεμόσ είναι οι ομιλίεσ μασ, ρίχνουν πιο χαμθλά από τθν κάλαςςα το μελαγχολικό αεράκι που μασ ψικυρίηει Μια λφπθ· Καίνε μεσ τισ παλάμεσ μου οι καρποί, ο χειμϊνασ καλπάηει, Π,τι απομζνει από το τιποτζνιο μασ μαρτφριο είναι ζνα βιοποριςτικό παιχνίδι που ςε βγάηει και με βγάηει χαμζνοΡαςχίηουν να αλλάξουν οι άνκρωποιΑλλθλζγγυα ποτζ δεν παςχίηουν: Πλα τα κρζφει ζνασ γίγαντασ εγωιςμόσ…

Σπουδι τθσ νφχτασ και το οργανάκι του ουρανοφ… Ξεβίδωτεσ περπατθςιζσ και βιματα ςτθν νφχτα αφινοντασ Ρίςω τουσ τθν ςκιά· αναγκαςμζνα Λόγια να ςιωπιςουν, ςτόματα λαφρα, ψικυρίηοντασ Λζξεισ από λεξιλόγια παρθκμαςμζνα, εντυπωςιακά Ρου μεταφζρουν μια ςοφία παλαιά, κι όπωσ να τθν ςπουδάηεισ όμορφα Αυτι εντόσ ςου να πεκαίνει… Ξαφνικό ςκοτάδι, αγεωμζτρθτο, μπαχαλϊδεσ, Ανικει ςτθν αιωνιότθτα κι όμωσ ανικει ςτθν ΣτιγμιΜία καταγραφι ςτο Τίποτα που τίποτα μυρίηει. Ρεριπλανϊμαι και γυρεφω ουρανό Και όνειρα γυρεφω- κθρευτισ Ενόσ άφαντου κόλου όπου κάτω του Τα άςτρα ςυμπεραίνονται ςαν ςτίχοι και του γαλαξία Θ φωτιά ανάβει ςβινει, κάνοντασ Τθν ςκοτεινι φωτογραφία ενκουςιαςτικι… Ω απϊτατο μουςικό μζλοσ που ςυνεργείσ ςτθν τραγωδία Και τθν κωμωδία τθσ ηωισ, ω! Σε μακαίνω, αποτυπϊνεςαι επάνω μου ςαν ζνα ποίθμα που κα γράφεται Ράντα εριμθν μου, κι όπωσ εγϊ ςε ςιωπι αναγκάηομαι και ςε μια περιςυλλογι βαςανιςμζνθ…

Αφανιςμόσ και δόξα!! Φορτϊνουν γαλζρεσ ςτο πρωινό και οι κουπολάτεσ ξαναμμζνοι περιμζνουνε γοργόν απόπλου Ράλι μια ανταρςία κα ςθκϊςει τα πανιά Σφίξε γερά το χζρι ςτο κουπί, με ςκζνοσ εξουςίαςε κι εξουςιάςου Χωράνε δεν χωράνε δυο ςτιγμζσ ανάμεςα ςε τοφτθ τθν ηωι και τοφτον ςου τον κάνατο Σε λίγο ξθμερϊνει Εμείσ που μάκαμε να ηοφμε κατ’ αντιπαλότθτα δαγκϊνουμε το φροφτο αλλιϊσ Και το αυγό το τρϊμε με το τςόφλι Άντε να ςε ορμθνζψω κάρροσ κοντινζ μου ςφντροφζ Άντε να ςε ορμθνζψω ανδρεία Στον κοφφιο χρόνο τθσ υπομονισ κα πλεφςουμε κατά το ιςυχο λιμάνι Και φςτερα μονάχα φαςαρία και μονάχα πόλεμοσ Μονάχα αφανιςμόσ και δόξα μονάχα αφανιςμόσ…

Επίμονοσ… Το μεςθμζρι μου χαρίηει ζνα άνκοσ ευφραντικό· Και βάλλομαι από ευχαρίςτθςθ και ςυμπάκεια· Ο αζρασ αδειάηει πάνω μου γλαφυρά λόγια Και λυρικζσ απόχεσ ηωγροφν το κφμα το μελιςτάλακτο· Είμαι ο δραπζτθσ των όλων, ηω με τθν φοφρια πυροτεχνθμάτων· Α ςοβαρότθτα των ‘’δικεν’’ που δεν μου αρμόηεισΣε κοιτϊ με περιφρόνθςθ πάντα· Είμαι μια νυςταλζα μθχανι που ξυπνάει τα πάκθ ςασ· Είμαι προϊςτορία που οργϊνει τθν δικι ςασ Λςτορία· Ρρογάςτορασ που παραβγαίνει με τθν αφεντιά ςασ και νικάει…

Αδειάηει θ νφχτα θχθρζσ αυταπάτεσ Ω ποφ πάμε που είναι πζρασ και άβυςςοσ! Τρεμάμενα φϊτα ζξω απ’ το παράκυρο, λυγιςμζνο φεγγάρι Μεταλλικό φερζφωνο τθσ Απουςίασ, ω ποφ πάμε Πλα μου επιςτρζφονται τα τραγοφδια όλα τα ποιιματα παλινορκϊνουν Αδειάηουν οι πλατείεσ και το ςκοτάδι ειςβάλλει παντοφ Οι ςκιζσ εκτελοφν μια άκλθςθ προειδοποιιςεων Φοβίηουν τον φπνο που ζρχεται Απζναντι μαλακϊνει το φφοσ τθσ θ κάλαςςα Κάπου ζνασ κεόσ κατςοφφιαςε πίςω απ’ τα βουνά Ω άγνωςτο επιφϊνθμα πόςο ξαφνιάηεισ τθν νφςτα Λδρϊνω και ξεϊδρϊνω πίςω από ζνα κλειςτό παράκυρο Ουκ εά με κακεφδειν το ματωμζνο φεγγάρι…

Η χίμαιρα του ορίηοντα… Ραρθγορθτικι διάκλαςθ Των πραγμάτων, όταν πλιττει το θμίφωσ τα ξάρτια του ουρανοφ και οι επικυμίεσ μασ Αναφλζγονται. Ζβρεχε όλθ νφχτα, μοφλιαςαν Τα όνειρα. Τϊρα που ξθμερϊνει ζνασ ατμόσ Από αχνιςτό φεγγάρι τρζπει τα δαιμόνια ςε φυγι. Να ςπάςουμε Τα ηοφερά καλοφπια. Συνοψίηονται Μζςα ςτα μάτια μασ όλεσ οι απόψεισ. Και ο ορίηοντασ Ζτςι που ζρχεται το πρϊτο φωσ Είναι μια νόςτιμθ ανκιςμζνθ χίμαιρα Ρου μασ ανικει πλζον…

Οι νεράιδεσ ςου… Μεταδίδονται λόγια ςαν οι εξάψεισ τθσ φωτιάσ. Λόγια ςαν καλλιεπι τριαντάφυλλα ζτοιμα να ςε απάγουν Ρροσ μια ςκιτθ ερθμίασ του ουρανοφ. Ταπεινϊκθκεσ για να αξίηεισ- αναγνωρίηω Το φωσ ςου, αβυςςαλζα ψυχι Ρου μετράσ με οργιζσ τον θκικό ςου ορίηοντα. Τϊρα νυχτϊνει· τα πουλιά κουρνιάςανε ςτα κλαδιά τουσ· Ο κεόσ λθςμόνθςε να ςε αγαπά. Τρίξανε οι κορμοί των δζντρων και ξεπιδθςαν από μζςα τουσ οι καλζσ ςου νεράιδεσ Ψάχνοντασ πάλι να ςε βρουν και να μιλιςετε…

Αυτογνωςία ςαν μια θλιαχτίδα τεκλαςμζνθ… Θ διάκεςθ μου ψθλϊνει μαηί με τα φυτά Λιακάδα ςιμερα ενδοξότερθ από ζνα ςτάχυ Ρϊσ ευδοκίμθςαν οι απορίεσ μασ και καρποφόρθςαν; Δίκαιοσ και αγζρωχοσ ςτάκθκε ο ουρανόσ Ιξερα κάκε λφπθ ςου Καταπίνω φαρμάκια και πόνο Ακρόεσ θλιαχτίδεσ ειςβάλουν ςτθν καρδιά μου ςαν για μια ποταπότατθ μελαγχολία Α μπουρδουκλωμζνα γεγονότα πόςεσ πραγματικότθτεσ φτιάχνετε που λζκιαςαν από ψυχζσ που κομπάηουν! Ζχω ζναν φόβο ότι όλα που αποςτρζφομαι κα ζρκουν να με βρουν Κα ‘’λουςτϊ’’ τθν κωμωδία τθσ ηωισ και των πραγμάτωνΑπζφυγα τθν φλθ και περίτρανα ακϊοσ τρζχω ςτα βουνά Αν ανκίςω ο τςαλακωμζνοσ εγϊ μθν είναι κάτι για να απορείτε.. Γεμίηω ουτοπίεσ και τα δικαιϊματά μου ςτερεϊνονται ςτθν νφχτα..

Τα κζατρα τθσ νφχτασ… Μ’ αρζςει αυτι θ πρωινι θςυχία· μόνο ςκιζσ Ηαλιςμζνεσ περπατοφν κάτω από τουσ φανοςτάτεσ και ζνα ψιλόβροχο Αναβάλλει τα πάντα. Ο Χρόνοσ Μου μιλά με αινίγματα. Ρολφ ςεβαςτι θ νφχτα, παίηει Με τισ κεόρατεσ μαριονζτεσ τθσ. Ακοφω Τθν φουςκωμζνθ γθ: ςαν μια εγκυμονοφςα που κα φζρει Με τον τοκετό τθσ αναςτάτωςθ. Και όλα τα κζατρα των Λδεϊν Απόψε που ςυλλάβιςα καλά ζνα άςτρο Πλα τα κζατρα αργοφν και τουσ μοναχικοφσ γυρεφουν Κεατζσ μιασ ηωντανισ αυταπάτθσ..

Ρερνϊντασ ζξω από τα λατομεία τθσ Καβάλασ…

Μζςα ςτισ φλζβεσ του μαρμάρου θ γθ δομεί τισ ςυγκυρίεσ τθσ· τομζσ ςτθν λιξθ μιασ ευάλωτθσ αιχμαλωςίασ· ηουν των υδάτων οι εκμυςτθρεφςεισ, πάκθ κομίηουν οι ςιωπζσ· α λίκινο εργαλείο του βουνίςιου ζργου Εςφ πλαςτουργείσ ςε μιασ γαλινθσ τον αφρό το κάκετο αρμόνιο τθσ αςτραπισ· νότεσ άπεφκεσ είναι του βροντεροφ ρεπερτορίου οι διακυμάνςεισΓυρεφουν ζκφραςθ οι μνιμεσ του καιροφ· ζςωκεν κι ζξωκεν όπωσ των χοϊκϊν ανκζων τα φωνιεντα Φορτωμζνα ςτο ςϊμα τθσ γλϊςςασ του κραταιοφ βουνοφ…

Ιχνθλαςία… Αιωροφμενο άςτρο ςαν να το χτφπθςε θ κακοτυχία τθσ νφχτασ, Φεγγάρι αλλοπρόςαλλο, που μνιμεσ του κανάτου αποταμιεφει, Στο κουκλοκζατρο του ουρανοφ οι μαριονζτεσ ζχουν ζνα κζφι και γελάνε, Μαςτιγϊνει τισ πικροδάφνεσ ο κρυερόσ αζρασ. Σάββατο με τθν μάλλινθ ςκοφφια του· παγωνιά Και μια θςυχία ακόμθ, αξθμζρωτα, που μπάηει μελαγχολία και φόβο. Ολομόναχοσ κι ακολουκϊ τθν αγρφπνια μου κατά πόδασ, εντεταλμζνοσ για τα αόρατα να πω· Οι εφκολεσ ανάςεσ ξοδευτικαν και ωραία ςβιςτθκαν μζςα ςτον φπνο· τϊρα βραχνάσ. Να κυμθκοφμε να κρατιςουμε μιαν ακωότθτα Ρου ςαν λουλοφδι κ’ανκίςει μζςα ςτισ ηωζσ που δεν ηιςαμε, να κυμθκοφμε! Σζβομαι πια πολφ τα αφανζρωτα, ςζβομαι τθν κρυμμζνθ όψθ των πραγμάτων· Και ηω με μια πραγματικότθτα γαλάηια, μια ωραία περίπτωςθ Να ζχω ςφάλλει και να μου το φανερϊνουν οι τουλίπεσ οι εφκραυςτεσ και του γαρίφαλου θ τρανταχτι διδαςκαλία…

Νφχτα θ κεϊκι Καταφυγι… Θ νφχτα ζχει θχθρζσ μπαλαρίνεσ Ρου αφαιμάςςουν τθν ζκπλθξθ. Κι ενϊ Αδειάηουν όλα τα φερζγγυα άςτρα ςτο κορμί τθσ Σαν οι ελίτςεσ ςτο κορμί ενόσ ωραίου κοριτςιοφ, εδϊ Μυςτικοπάκεια ςυντελείται Και μζγασ καθμόσ. Αλλάηουνε οι ρόλοι· βλζπεισ Ρίςω απ’ τουσ χοροφσ κρφβεται πάντα μια ιζρεια που ζχει κυςιάςει Ηωι τθσ ευκολίασ να ςτακεί ψθλά, Στθν κλίμακα μιασ κεϊκισ Καταφυγισ. Α νφχτα! Σε αναγνϊκω κρφβοντασ τθν ζκπλθξι μου, Μάγιςτροσ κακαρόσ που Σφμβολα ωραία λατρεφει Και ουδαμϊσ που επαίρεται!

Ξθμερϊνει και το ςκοτάδι αποςτραγγίηεται ςτα χαμθλά πατϊματα του ουρανοφ. Το ςκυλί γαυγίηει κάπου για μια απειλι που φοβάται. Μπόλικο κρφο και υγραςία τςουχτερι χιλιομπαλωμζνθ. Το δζντρο καμουφλάρεται μεσ το χρϊμα τθσ αυγισ. Θ αναπνοι του είναι μια αιωνιότθτα και μία προςμονι. Ράκθ του οξυγόνου μπουρδουκλϊνονται μεσ τα κλαδιά του. Θ ατμόςφαιρα ςαν ζνασ χυλόσ μπουκάρει από τθν ςκοτεινι αυλόπορτα και μασ ξενίηει. Φπνοσ που φεφγει, μια διάςταςθ χωρίσ ςθμαςία, μια γεωγραφία τεμπζλικθ Απλϊνεται επάνω ςε μια γθ χωρίσ προοπτικι και ζρωτα. Απότομα, ςαν μ’ζνα μαχαίρι δίκοπο, θ ςιωπι υποχωρεί και βγαίνουνε οι καλικάντηαροι των ωρϊν να γλεντιςουν..

Αξίεσ του όντοσ και του διδακτζου ουρανοφ… Κα με διδάξεισ κάτω απ’τθν βροχι αλλά εγϊ Κάτω από ποιό πρίςμα κα μακαίνω τον ουρανό και τθν πολυκφμαντθ κάλαςςα; Ζνα μπουκζτο μαργαρίτεσ, από κείνεσ που μθνοφνε τθν άνοιξθ, ςταλμζνεσ απ’το νοτιςμζνο τοπίο, αςφφταςτεσ τελαλίηουν τον ζρωτα ςε πολλζσ διαςτάςεισ. Κι θ μουςικι, ςαν μια Γραφι δοξαςμζνθ, αποτυπωμζνθ ‘πα ςτο κορμί ςου με το ςκζνοσ τθσ αγρφπνιασ ςε κερδίηει και ςε χάνει, πυρπολθμζνθ από πυρά που εκμθδενίηουν τον Χρόνο και τθν μελαγχολία των ςτιγμϊν. Τότε ξεφλουδίηεται το φεγγάρι και ο πλουραλιςμόσ των γεγονότων φτιάχνει μια πθχτι πραγματικότθτα, που διαχζει όνειρα φωναχτά μεσ τον περίγυρο ενϊ μια νυχτερίδα που καιροςκοπεί να δει μεσ τα ερζβθ τον φανοςτάτθ κακθλϊνει που αργοτρζμει με το φωσ του κάτω απ’το φεγγάρι. Είναι θ ηωι λοιπόν είναι θ ηωι αυτι θ φαςαρία! Κι ζτςι μεταγλωττίηεται και τθν κατανοοφνε λίγοι που αριςτοκρατοφνε και τον οκνό χλευάηουν που κακθλωμζνοσ μεσ τα παραμφκια λίγοσ μζνει και δεν αξιοποίθςε ποτζ του τάλαντα και ουτοπίεσ! Κυριακι 28/11/2021

Καταγραφι ζξω από τα γεγονότα… Κόβονται οι δεςμοί, αφινουμε πίςω μασ τθν Απόφαςθ, Σωριάηονται ερείπια τα γεγονότα, θ πραγματικότθτα Ωχριάμπροςτά ςτισ προςδοκίεσ μασ, ζνασ άνεμοσ Σφυροκοπά τα χαράματα, θ Τρίτθ είναι ζνα μπουκωμζνο ςτόμα με κατάκλιψθ, κοίτα που ςυνθκίςαμε τϊρα Μιλάμε λίγο- και μεταξφ μασ Δεν υπάρχει ςυμπάκεια· χϊνουμε τθν μουςοφδα μασ κάπου, ξθμερϊνει αργά, Είμαςτε οχυρωμζνοι πίςω από ζναν διςτακτικό εαυτό, εικοςιτετραϊρου βάςεωσ φοβικό και απόντα, βρε πϊσ τςαλακϊκθκε θ ηωι! Αναπνζουμε φρικτό ντουμάνι τθσ ςυνικειασ, Το πρωί τρίηουν δζντρα Ξυπνά ο κεόσ, όλεσ οι χαρζσ μασ είναι μάλλον ανάμνθςθ, Κουτςαίνουμε μζςα ςτο ςφμπαν, ποιόσ ακοφει Τον παραλογιςμό και δεν κζλει Να ςυνεργιςει με τθν ςιωπι, ποιόσ Κα αντιςτακεί υγιισ μζςα ςτον βρϊμικο λάκκο;

Σφυρθλατθμζνο πρωινό Εργαςία για να απομυηά το μεδοφλι μασ θ εργαςία Μια νίκθ του παρά μια υπεραξία τελειωμζνθ Ρλουταίνουν άλλοι που φτωχαίνουμε Ππωσ ο τοκογλφφοσ θ ηωι- μασ πίνει το αίμα Εδϊ ςε πονεί κι εκεί ςε ςφάηει Κοίτα μπελάσ!

Ροιόσ κα πάρει ςτθν αγκαλιά του ζνα όνειρό μου κατουρθμζνο;, ζγραφα τότε· Τϊρα κρατϊ μιαν άνω τελεία για τισ γιορτζσ τθσ απουςίασ και τθσ άπνοιασ· Δαιμονοποιθμζνο το παρόν μου· Σπίκεσ βγάηει ςαν από ζνα τραγουδάκι λαϊκό· Είςαι εςφ κι εγϊ· Μόνο αυτό· Ουςιαςτικό και τελεςίδικα γιγαντωμζνο!

Πλοι οι κφκνοι ςτον φπνο μου Ρλζουνε προσ μια χϊρα ελπίδα! Και όταν ξθμερϊνει αγαλινά Κάτι φωνοφλεσ νεράιδασ ςε κυμίηουνε Και ςε κρατϊ ςφιχτά ςτθν καρδιά μου!

Πορτραίτο… Για να κολάηω τθν μοναξιά κρατϊ μια αναπνοι τριαντάφυλλου να μου μιλά και να λιϊνω· Κόβω τον φπνο ςτθν μζςθ, διαςκεδάηω τισ ςιωπζσ, απλϊνομαι ςαν ςτο ςτυπόχαρτο θ μελάνθ, είμαι αψφσ Και χϊνω τθν μουςοφδα μου εκεί που δεν με ςπζρνουν, είμαι ςαρωτικόσ Και ερωτεφομαι ςυνζχεια, ηω τθν μεταλλικι ειδι των πραγμάτων, αψθφϊ Τθν κάκε πραγματικότθτα, καταπίνω τθν λάμψθ με βουλιμία, ςκαρφαλϊνω ςε λεξιλόγια υψθλά, με φρόνθμα Αδάκρυτου αετοφ, που πετά Ράνω απ’τθν αιωνιότθτα, αφινοντασ Να αλαφροηυγιάηεται ςε μια λίμνθ γαλανι του αικζρα.

Με μαραμζνα φωνιεντα τι να πλάςεισ αλικεια; Κοφφιο πολίτευμα οι ςιωπζσ, πια με ξενίηουν. Και πϊσ να καταλιξεισ ςε ςυμπζραςμα; Ηοφμε Μζςα ςε διακρίςεισ, ςε οδυνθρζσ Σχζςεισ, ςε ολζκρια ωφελιματα. Συνεχϊσ ζνα ταμείο κομπάηει. Τι είναι Ο άνκρωποσ άλλο από εφκρυπτθ μάηα; Ο καιρόσ Τον αποςυναρμολογεί Και ςε φόβο μεγάλο τον μπάηει. Αντικρφηω τθν κάκε μζρα με καχυποψία, κουκουβίηω Σε χρεωκοπθμζνεσ καταλιξεισ· ηω με μια κοφραςθ βαριά· Γεννιζμαι μζςα ςε πεκαμζνα πράγματα και παρθκμαςμζνεσ ςοφίεσ· Κακιερϊνω κουβζντεσ με τον πόνο…

Σαν θλεκτρονικό πρωί. Μπερδεφονται κυκλϊματα μεσ τα κυκλϊματα και άντε ςυ να βρεισ ιςορροπία! Θ νφχτα υποχωρεί·μαηεφονται οι ςκιζσ τθσ ς’ζναν Ρλθκυντικό τθσ Απουςίασ, μαηεφονται. Θ υγραςία διαβάηει τα κόκαλα και τα ςωκικά ςου. Μαραμζνεσ επικυμίεσ ςυνκζτουν τθσ μελαγχολίασ το παηλ. Αυταρζςκεια όμωσ να μπορείσ να ηεισ με το μπογιατιςμζνο πρόςωπο, μάγοσ μίασ φυλισ παρθκμαςμζνθσ. Ροιόν να πιςτζψω; Μζςα απότο βλζμμα μου ξεπθδοφν δαίμονεσ ζνα ςορό. Κακϊσ ετοιμάηομαι για τθν δουλειά καταλαβαίνω κάρρθ που ζχω και κουράγια ακόμθ. Κάτι φορζσ κεϊρθςα πωσ κα με καταπιεί θ γαλινθ! Κάτι φορζσ θ λφπθ με κατζφαγε…

Καλουπωμζνοσ ςτθν αγρφπνια… Ξεβιδϊνονται τα φωνιεντα τα μζςα μου Π,τι αλφάδιαςα γζρνει κατά δυςμάσ Ροφ ςυμμετζχω ςτα δράματα; Ο καιρόσ ςυμμαχεί με τθν αδιαφορία Κατακλιπτικό το τοπίο-ποιόσ το διαςκεδάηει Ρου ρζπει προσ τον απομαγνθτιςμό του; Ζλα να με βρεισ ςτθν δακρφβρεχτθ όψθ τθσ επικυμίασ Ζχω ςυντελζςει τισ αμαρτίεσ μου ζχω ςφάλλει πολφ Είμαι ζνα μφκευμα που δεν τελειϊνει Λδιωτεφω μονάηω και ιδιωτεφω Κοίτα ςοβαρότθτεσ που με αναγκάηει θ Στιγμι, κοίτα ςοβαρότθτεσ! Ξαφνιαςμζνο το αεικαλζσ τςαλακωμζνο γραφτό μου Συμβάλει ςτθν απϊλειά μου και κατανοϊ Ρόςο φιλζρθμο είναι το ριηικό μου και πόςο με καλουπϊνει ςτθν αγρφπνια!

Η Αλικεια θ αρχζγονθ… ΢υκμίηω τισ ςιωπθρζσ νφχτεσ μου να ακοφν ουρανό και τισ ξαςτεριζσ του· Και μια μεταφυςικι λάμψθ, ςαν να είναι όλοσ ο ντουνιάσ εδϊ, ςε τοφτθ τθν ςελίδα μου και να ακοφγονται γζλια και ομιλίεσ· Χαλκεφονται μφκοι ςτο ςκοτάδι, οι ελπίδεσ γεννιόνται για κάτι ενδοξότερο· Κάπου αλυχτοφν τα ςκυλιά, κάτι παρθκμαςμζνοι άνεμοι Χτυποφνε ςτα καμπαναριά με μακρινι φοφρια Πλα τα πάκθ ςυγκεντρϊνονται εδϊ· Στρόβιλοσ τθσ ανθςυχίασ, ςτρόβιλοσ μιασ αβεβαιότθτασ· Αμυδρό φωσ αποκαλφπτει μαγεία που νιϊκουμε· Ακοφραςτοσ ο Ερμισ αγγελιοφορεί παράξενα μαντάτα· Ρου εςτιάηει το αηιμοφκιο τθσ Αλικειασ; Μεταγλωττίηω τθν ψυχι μου και κρατϊ μελαγχολικι μουςικι, Ηοφνε τριγφρω μου πολλά ανάκεμαΦτϊχυνε βλζπεισ θ ηωι και γιόμιςε πικραλίδεσ αξίεσ.. Ραρακαλϊ να μπορϊ να βαςτϊ!...

Το ςυλλάβιςμα ςτο ςυλλάβιςμα είναι ζνα χλιμίντριςμα που νικά· Εδϊ είμαι εγϊ, αγαπϊντασ μια μελαχρινι, μακιτρια των άςτρων· Κφματα μπάηει θ κάμαρα και αντικροφονται τα μυςτικά μασ· Κάτω από του φπνου τισ ςπθλιζσ τα όνειρα ςυνκζτουν τθν ευωχία των μφκων· Ροφ χρόνοσ για ανάμνθςθ, ποφ χρόνοσ για βοφλθςθ άλλθ! Ρερίπου είμαι και περίπου δεν είμαι εκεί που ο ζρωτασ μασ δζνει ςε μια ιςτορία ολοκλθρωμζνθ· Μζςα ςτθν ποίθςθ, μζςα ςτο απϊτατο λεξιλόγιο, μοςχοβολά θ ανάςα ςου, τθν νιϊκω ςτο αυτί μου Τθν ϊρα που ενωνόμαςτε, για τθν αγάπθ ςμίγοντασ τθν κάκε λζξθ με τθν μουςικι!

Αλεξανδροφπολθ… Μια λζξθ ςτα ρθχά μια λζξθ ςτα βακιά είναι θ Αλεξανδροφπολθ· Καλουπωμζνθ μζςα ςε μια πατριδογνωςία αντεςτραμμζνθ Γυρνά ςαν ςτρόβιλοσ και ξεςκεπάηει τουσ αιϊνεσ Αφινοντασ αχνάρι πίςω τθσ και βρυχθκμό· Κείνα που ρζπουν προσ τθν άβυςςο Τθν ςυναντοφν ςτον μζγα εβρίτικο κάμπο Κι θ κάλαςςα γελά ςαν ομορφοπλεγμζνθ θλιαχτίδα Θ κάλαςςα που πάντα είναι θ κάλαςςα Και είναι ορφικό μαρτφριο δικαιωμζνο Στον νυν του απόντοσ Χρόνου, ςτθν κακάρια ρίηα του Συμβάντοσ. Αλεξανδροφπολθ όπωσ πλανιζςαι ςτον περίγυρο τθσ Αςτραπισ, Νθφάλια και ταραγμζνθ, Αλεξανδροφπολθ πανϊρια κόρθ του βορρά Ρου διαλαλείσ ςυνζπειεσ των ςυνόρων. Γφρω ςου τα πολεμικά ςυγκροφονται Τραγοφδια. Αλλάηεισ ρότα και αλλάηεισ τον προοριςμό. Μια λζξθ είςαι μία φρυκτωρία που τισ αποςτάςεισ μθδενίηεισ· Φμνοσ ο κακαρόσ που ςθματοδοτείσ τθν άκρα τοφτθ τθσ ςτεριάσ και τοφτο δω το πζλαγο! 8/12/2021

Γδζρνει θ ςιωπι τθν πραγματικότθτα και αντιλογίηει τα μυςτικά τθσ· Ροφ αναφζρεςαι αγάπθ και ςυλλαμβάνεισ ακραίο τον ζρωτα; Δεξιότθτεσ φωτιάσ ζχουν οι θμζτεροιονειροβάτεσ και ραπίηουν Τον φπνο τον απλόχερο. Α ρε αλαφροΐςκιωτε που κίνθςεσ να ϋρκεισ ςτα φψθ που μασ δίδαξε ο πόκοσ, Ξόδεψεσ και πολλι καρδιά και τι πνοι του πάκουσ που ςπατάλθςεσ! Στο κάκετο μεςάνυχτο, όπωσ τα αρικμϊ τα Αόρατα ζτςι υπζροχα οι Ακωότθτεσ ωραία προκφπτουν!

Χόρεψε πλάι ςτθν κάλαςςα αφινοντασ τον άνεμο να ςε χαϊδεφει Θ νφχτα υποχϊρθςε, είςαι ζνα άςτρο επίγειο είςαι μια διάπυρθ φλθ που νοθματοδοτείττθν ηωι Μια μπαλαρίνα που ςυςκζπτεται με τα κφματαΚαι ο καιρόσ περνά Μακαίνοντάσ ςε Ρου ζφυγε και πιγε θ αγάπθ!

Ζξθ παρά- οι φιλοςοφίεσ δεν αρκοφν· Ζξθ παρά- ποιόσ τάιςε φωνι τα πλθκτρολόγια; Βακαίνει θ ςιωπι και τθν ακολουκϊ· ποφ είςαι Και ςκίςτθκε ο ορίηοντασ ςε τοφτα τα τρομακτικά τιμάρια; Ροφ είςαι;

Εκχφνεται από τθν μουςικι ‘’άγρια φάςθ του πάκουσ’’ Εςφ ςβινεισ και ςβινεςαι μζςα ςτα ςθμάδια των ερϊτων Ακουμπάσ το μάγμα των ενςτίκτων Στθν κεφαλι ςου οι αγρφπνιεσ λυςςομάνθςαν Είςαι ο δίαυλοσ των ςυνουςιϊν Σμιχτι δροςοςταλίδα που ςτθν υγραςία ςου ωραία ςυγκεράηεισ Τον ανομολόγθτο ζρωτα που αποκρφπτεισ κι όλο εκείνοσ φανερϊνεται!

Είςαι: αυτό ςτ’ αλικεια πάντοτε είςαι…

Ζνα αίνιγμα είςαι που υπεραςπίηεται νφχτεσ δουλικζσ· Και όταν ξθμερϊνει αφινεισ αμαντάλωτθ τθν κφρα να μπαίνει ειςβολζασ ο άνεμοσ· Ραιχνιδίηει το φωσ πάνω ςτα κραυγαλζα νερά Τθσ λίμνθσ και θ αντιχθςθ από των φωνθζντων τθν κερδοςκοπία Σαλεφει ςτον βυκό τθν ηωι των ψαριϊν.. Εκεί ς’ αγαπϊ τινάηοντασ τθν ςκόνθ των αναμνιςεων Και ςμίγοντασ τα ποιιματα όςο να γίνουν μια κεόρατθ ςκάλα: Σκαρφαλϊνω ςτο μπαλκόνι ςου· Σου μιλϊ, ςε κοιτάηω· Είςαι θ ερωτικι ιςτορία μου, Είςαι θ πόλθ των ονείρων μου που φιλοξενεί τισ πιο μεγάλεσ ουτοπίεσ: Ο ζρωτασ είναι μια μπουκαπόρτα που με τον αζρα τρίηει και ξεχαρβαλϊνει τουσ ςακροφσ μεντεςζδεσ τθσ! 11/12/2021

Κυριακι μελίρρυτθ ςαν να αγγίηει τθν ευδία ο κεόσ! Ηωθρά πουλιά τιτιβίηουν μεσ τα κλωνάρια τθσ πικροδάφνθσ· Ντφνεται ερωτικι θ ατμόςφαιρα· Ο περίγυροσ ωραία πεκαίνει!

Μςα βάρκα ίςα πανιά: Γζρνει μονόπλευρα θ ςκοφνα· Ανικει θ ρζμβθ ςτον ορίηοντα· Κριτθ είναι κάπου ι και μακρινι Αλεξανδροφπολθ· Αρνθτικά αποδεικνφονται τα κετικά και αντιςτρόφωσ· Ελλάδα πάντωσ και Ελλάδα μία και παντοφ: Στα λεξιλόγια όλθσ τθσ υφθλίου, ςτον φαρδφ πολιτιςμό των άπλετων επιςτθμϊν· Διδάςκεισ κι αν ςιωπθρι πατρίδα μου, διδάςκεισ κι ασ οι ηιλειεσ ξεςθκϊνονται…

Γραμμι ςτθν αυτοκριτικι μου… Συνειρμικά Το φωσ κοιμάται ςτα χζρια μου Μια τεκλαςμζνθ γεωγραφία αφινει τθν Ακινα εκτεκειμζνθ Ο Χρόνοσ όλα τα πολιορκεί Το αίνιγμα ποτζ δεν λφνεται· Εκοφςια απουςιάηω Ζχω μεταναςτεφςει ςε μια γθ που δεν υπιρξε καν ποτζ Ροιιματα αφινουν τον πθλό ςε μια προςάρτθςθ αναπνοισ Οφτε που ξζρω πόςο δρόμο ζχω ακόμα για τθν χϊρα των ςυμπεραςμάτων· Ταριχεφονται τα ςϊματα των θδονϊν· Με τθν βουκζντρα του αγεριοφ κάρροσ κερδίηω και αυταπάρνθςθ· Σχζδια του μυαλοφ γζμουν με χρϊματα ιλαρά· Θ Κυριακι ανικει ςτο μπαροφτι τθσ και ηει αξεχϊριςτα από τθν αςτραπι· Συνειρμικά θ ηάλθ που υιοκετεί τθν δολερι κατάκλιψθ αφινει πίςω τθσ Εμζνα που και ηω μοναχικά και πιο μοναχικά ςτοχάηομαι… 12/12/2021

Κάπου ςτο πλικοσ κι όμωσ απϊν· Ενςαρκϊνω τθν κακαρι απουςία· Ρερπατϊ άδεια δωμάτια πλατείεσ άδειεσ ζνα δρόμο παράδρομο των λεωφόρων μια φευγαλζα αυταπάτθ· Συγκεντρϊνω επάνω μου μία δζςμθ φωτόσκαι ζνα λυρικό ςκοτάδι από κείνα που ηευγαρϊνουν με του φπνου τθν φιλοςοφία και αναταράςςουν Πνειρα παρθκμαςμζνα φροφδεσ απόψεισ μιασ ηωισ που τρζμει Ρίςω από του φεγγαριοφ το παράκυρο, αφινοντασ να εννοθκεί ζτςι κεόσ…

Ζτςι όπωσ εξουκενϊνονται οι φωνοφλεσ των πουλιϊν, το βράδυ πζφτει αςχθμάτιςτο και ερεβϊδεσ. Το ακοφω που τρίηει και πλακϊνει τθν πεδιάδα του φπνου.Κάπου κα ζςφαλλα κάποια ςτιγμι κι εγϊ και ράγιςε το ςφμπαν μου. Μετανιϊνω ανκιςμζνα και ηθτϊ να μου παραςτακοφνε οι αρμονίεσ των ρόδων. Καμία φλθ δεν υπιρξε θ φλθ μου. Το όνειρο εκδιλωςε τισ αυταπάτεσ. Ιδθ αργά να κάνω πίςω, ζπιαςα μολφβι και χαρτί. Τι ποίθμα είπα που με είπε και όποιοσ κατάλαβε κατάλαβε; Στόχευςα μακριά. Μθδζν κατζφαγε όλα τα νοφμερα και γφριςαν ανάποδα οι αρικμοί. Στίχο τον ςτίχο αυτι θ κλίμακα με πιγε ςτα ωραία λθμζρια του ουρανοφ. Σιϊπθςα και θ ψυχι μου ακραία φωταγωγικθκε. Ζνα λθμζρι όμορφο το Ροίθμα!

Μπορεί εςφ… Ζνα αγζρωχο φωνιεν που τεντϊνει το φφοσ του μεσ το κρφο μεςθμζρι του Δεκεμβρίου Ζνα ςπουργιτάκι που κλαψουρίηει ζξω από τθν πόρτα του χιονιά Μια ευαιςκθςία που γδζρνει αλφπθτα τθν ανάμνθςθ Μια γκιλοτίνα που ςτραφταλίηει από πρωίασ αναμζνοντασ τον κάνατο Ζνα ανάκεμα που τςαλακϊνει τθν φπαρξθ ανυπολόγιςτα Ζνασ λόγοσ βαρφσ όπωσ μια λεπίδα ατςάλινθ Ζνα φουρτουνιαςμζνο δευτερόλεπτο που είςαι ζξω από τον φόνο κι όμωσ μεσ το ζγκλθμα Ζνα απόβαρο ςκοταδιοφ που κουβαλά θ ψυχι μασ Ζνα τςοφρμο αποδιοργανωμζνοι αζρθδεσ που ςκορποφν τα ςφννεφα μακριά Μια ςυμμετοχι θ ςυμμετοχι ςου ςτο κείο ζργο τθσ ηωισ Ζνασ άνκρωποσ -μπορεί εςφ-που κάνει τθν ηωι ν’ αξίηει και γι’ αυτό κερδίηουνε ουςία όλεσ οι αιωνιότθτεσ Ζνασ άνκρωποσ-μπορεί εςφ-που ςτζλνει τθν μουςικι ψθλά ςτον ουρανό!

Διαπιςτώςεισ και γενναίεσ ουτοπίεσ… Αναπνζει επάνω μου ςτρείδι ο κάνατοσ· Και ςτο ξθμζρωμα αγκφλθ άπλθςτθ ανοίγει θ ςιωπι· Το αίμα εργάηεται ςτθν δόξα τθσ Ρράξθσ· Πςο εμβακφνω ςτθν μοναξιά τόςο θ κάκε ϊρα περιςτρζφεται Γφρω από μια ςκοτοδίνθ· Ουράνια άνκθ με ευχαριςτοφν να τα κοιτϊ που είναι άςτρα και, ξαφνικά, Είναι πεφταςτζρια τθσ κλίψθσ· ΢θχι είναι θ Ρζμπτθ και βακιά· Κι όπωσ όλα τα πράγματα ακολουκεί τθν διαλεκτικι τθσ· Σεμνά χρϊματα τθσ αυγισ κονιορτοποιοφνε το χάοσ· Ππου μασ νίκθςαν κα ξεκεφαλϊςουμε και πάλι ςε μια μάχθ κα μποφμε: Δεν θςυχάηει άλλωςτε ποτζ του ο άνκρωποσ· Ηοφμε για μια ανάμνθςθ και ζναν ςπαραγμό…

Με επιφφλαξθ όλοσ ο ζρωτασ·κάλλει· Μςωσ κι εμείσ δεν τον αντζχουμε και το καταλαβαίνει, ςτολίηεται με τθν δειλία μασ και βγαίνει ς’ ζνα ςεργιάνι που είναι ζτςι του δικοφ μασ εαυτοφ. Με επιφφλαξθ μασ κυριεφει και κα το δεχτοφμε. Ρϊσ αιωρείται γφρω μασ και ςτεφανϊνεται με ακραίεσ λάμψεισ Και κονταροχτυπιζται μεσ τα μάτια μασ όταν κοιτάηουμε τθν όμορφθ κοπζλα Ρου κάνει τα παρόντα και τα μζλλοντα να μθν καν λογαριάηονται! Ρϊσ;!

Ο Μζγασ Ιςορροπιςτισ!... Ηθτοφνε δροςοςταλίδεσ τα φυλλϊματα, ξθμερϊνει, Δροςερό ολόλευκο πρωί, ςτουσ δρόμουσ των ςυνοικιϊν Γράφονται οι παιδεμοί του πθγαινζλα, Οι ονοιροβάτεσ εξαχλϊνονται και ζνα πνεφμα Χριςτουγεννιάτικο περιφζρεται προτοφ να χαράξει Και φωτίηει τον ζρθμο κόςμο· Ραλεφουνε οι επιςτιμεσ με κρθςκείεσ Ραλεφουνε οι νόμοι με τισ ανομίεσ μασ Τι δικαιοςφνθ κεσ και δεν ξεκυμαίνει; Πλα τεντϊκθκαν ςαν τα ςκοινιά που πάνω τουσ κα δοκιμάςει να ςτακεί Ο Μζγασ Λςορροπιςτισ!

Όπωσ μια ταυτοπροςωπία μπροσ ς’ ζναν κακρζφτθ… Άναυδο φωσ και λαίμαργα καταβροχκίηει τθν διαφάνεια· Γκρεμίηει όλα τα ςφνορα και γράφει απροςπζλαςτεσ γεωγραφίεσ· Ροιόσ ξεμυαλίηει τθν μεςθμεριανι λιακάδα και γεμίηει με φλφαρα πουλιά; Στα λόγια μου δίνουν πατρότθτα οι μεςθμεριανοί κεοί! Ζχω τισ λζξεισ για να με δικάηουν· Ρερπατϊ μζςα ςε μία ςκονιςμζνθ ςφναξθ ωρϊν· Οι τεκλαςμζνεσ θμζρεσ κονιορτοποιοφν τθν καμπφλθ μου· Π,τι ςυλλζγω είναι αίμα· Θ ομιλία μου είναι αίμα· Ροφ κρφφτθκε ο άγγελοσ που μου παραςτζκεται; Στθν όψθ μου ζνασ τίγρθσ ςυνυπάρχει με ζναν πυγμάχο που βαράει ςτο ψαχνό και εξουδετερϊνει και τον εαυτό του ακόμα…

Αποχώρθςθ… Ρίςω από τθν νφχτα είναι θ τυμπανοκρουςία του ανυπόδθτου φεγγαριοφ, Εςφ που διαβαίνεισ τα ςκοτεινά μζρθ τθσ ςκζψθσ Αφινοντασ πίςω ςου των ιδεϊν τα εφαλτιρια· Κόςμοσ από Απόφαςθ και Νίκθ Φτάνει μπροςτά ςου τθν ςτιγμι που ηεισ ςε άλλεσ διαςτάςεισ και ανικεισ γφρω μασ και κάπου αλλοφ· Μυςταγωγείσ ςε ατόφιο κρφςταλλο τθσ παγωνιάσ του Δεκεμβρίου Κάμνοντασ τθν διάρκεια Διάρκεια και το ςυμπζραςμα Λερό αποτφπωμα των κεϊκϊν Συμπεραςμάτων. Ξζρεισ πια τθν αχαριςτία των ανκρϊπων· Φεφγεισ και κα μικρφνουνε οι χαρζσ· Πςο αχνάρι κα αφιςουμε μζςα ςτθν ερθμιά Τόςο εςφ περιφανα και για τ ’αλλοφ κα ξεμακραίνεισ…

Σκθνικό ενόσ επιφωνιματοσ που ανταρτεφει… Σφντομα επιφωνιματα του Σαββάτου Τςακιςμζνα μζςα ς’ζνα πακζτο τωντςιγάρων Σκορποφν τυφλότθτα ςτον ουρανό· και ςτθν ψφχρα τωνπροαςτίων, αδιάβαςτο αεράκι Μπουκάρει παρείςακτο ςτισ αποβάκρεσ και καγχάηει Αφινοντασ τον ναφτθ ανιμπορο να αναςάνει Ρθχτό οξυγόνο του γλιτωμοφ. Εκεί γυμνόςτθκθ ςτζκει θ Αφροδίτθ Ερχόμενθ από του καλοκαιριοφ τισ κάψεσ και με λυμζνα τα μαλλιά τθσ Κοιτά το πζλαγο που γυαλοκοπά. Αναγνϊκω απουςίεσ που με φόρτωςαν οι κάποτε φίλοι· Ζχω ςτο ςτικοσ μου ςμινθ πουλιϊν· Κροΐηουν γφρω μου οι μοφςεσ των κυμάτων· Θ Αττικι βαυκαλίηει τα αικζρια λόγια μου. Ζλα να με βρεισ μζςα ςε τοφτθ τθν τάξθ που διαςαλεφεται· Ο χρόνοσ με αγγίηει ςαν μια τεράςτια τςοφχτρα· Είναι ο ακατάβλθτοσ παρονομαςτισ: Με διαιρεί και με αφινει μετζωρο. Ακοφω τα χειροκροτιματα του μεςθμεριοφ· Πλα τα λόγια μου τυπϊνονται ςτθν γεωμετρία· Στθν υγραςία τα φερζφωνα του ανζμου Βοοφν και ορκοςθκϊνονται να τελαλίςουν ψφχοσ και αγιάτρευτθ υπομονι! 18/12/2021

Άλγεβρα των παρομοιώςεων… Ρολλζσ αταξίεσ τριγφρω μου και ποφ να ςτακϊ. Θ ςφνεςθ αδικεί τθν άλγεβρα των ςυνδζςεων και κανζνασ δεν ξζρει ποφ καταλιγουν οι παγίδεσ μιασ ςκζψθσ κουφισ. Μζρθ που επανενϊνονται κακϊσ τουσ αξίηει. Ετοφτο είναι ζνα πλαςτικοποιθμζνο ςφμπαν που το Ροίθμα μου ραγίηει και το κάνει να τρζμει μετά. Θ ςυμμετοχι μου ςτα δρϊμενα είναι ζνα αβυςςαλζο τριαντάφυλλο που ςείεται μεσ τθν αγρφπνια μου που με πονά. Εκ των υςτζρων και μπορϊ καταλαβαίνω αυτιν τθν φλφκταινα που κάνει ςτθν επιδερμίδα μου να ηει ο παροξυςμόσ. Ηω ςτθν βιταμινοφχα όψθ που για λζξεισ νοιάηεται και ηωγραφίηει προςευχζσ ςτον ιερό ναό του απόβραδου προτοφ ο κεόσ αποςυρκεί κι ανάψει τα αςτζρια του και ανεβεί ςτθν ςκαλωςιά του ουρανοφ…

Καλθμερίηω!.. Πταν ανακόπτονται οι διαφάνειεσ των ωρϊν ο ουρανόσ είναι ζνα πρίςμα που ςτρζφεται κατά το ζλεοσ των ανζμων· ηθτά προςγείωςθ αυτό το ανεμοφριο που κλείνει τθν αιωνιότθτα ςτα ςπλάχνα του· τότε κυμάμαι κάτι βαςανιςμζνεσ ψυχοφλεσ που δεν υπάρχουνε πια· μου ζμακαν τθν πίκρα τθσ ηωισ και πολφ και βακιά τισ ςυμπόνεςα· ιρκε θ Κυριακι· ο μζγιςτοσ αφελισ εγϊ του λόγου μου διαβάηει αγουροξυπνθμζνοσ κάτω από το λίγο φωσ του ςαλονιοφ· κουβεντιάηω με κάτι επερχόμενεσ κφελλεσ και μυρίηω του δυόςμου τθν αξία που ςαν μια ευχι κρφπτεται μεσ τα χζρια μου. Καλθμερίηω και αγαπάω!

Σίτιςθ θ απρόςμενθ… Άτςαλοσ καιρόσ, αποπνζει ανατριχίλεσ των λζξεων· Ανάςκελα ςωριάηεται το ερπετό του χειμϊνα· Ο κρφοσ αζρασ ςαβανϊνει φυτά, τα ρθμάηει· Είναι δυςτυχιςμζνα τα πουλιά, ραμφίηουν τθν οικειότθτα με βουλιμία, Κζλουν να μείνουν μεσ τθν ορφανι παραδοχι Πτι ο κόςμοσ αντζχει και πουκενά δεν πεκαίνει. Διανφω τθν διαλεκτικι τθσ λιακάδασ, είμαι περιπατθτισ Των ψευδαιςκιςεων· Δικαιϊματα αναπνοισ ζχουν οι φιλίεσ που κρατϊ- μα όλο λιγοςτεφουν· Αποκτοφν πολλά κουμπιά οι άνκρωποι, ποφ να τουσ ξεκουμπϊςεισ! Στο μυαλό μου ζνασ ιχοσ μελαγχολίασ ροχαλίηει πάνω ςτισ ςοβαρζσ ςελίδεσ που λογάριαςα· Με φτάνει το άρωμα ςου που ηθτά να μου κατοχυρϊςει τον ζρωτα και ηω με θκικι που κουβαλά φορτία που δεν ςυμμαηεφονται· Βόςκω ςτθν άβυςςο που αποςτράφθκα!

Αποτφπωςθ… Οςμι από κειάφι μεσ τουσ άφρακτουσ αμπελϊνεσ Οςμι από κεότθτα που κάπου κρφφτθκε Αςφφταςτο φωσ που μπουρδουκλϊνεται μεσ τα κλωνάρια Των δζντρων και ξαφνικά χλιμιντρά· Αραχνοφφαντο ςκεφοσ τθσ χειμωνιάτικθσ ζξαρςθσ· Αόρατο φφοσ του μακελάρθ Χρόνου, Ραντοφ ζνα τραγοφδι διψαςμζνο, Νότεσ ςκόρπιεσ ςτθν κακαρι ατμόςφαιρα του κάμπου και του λιβαδιοφ, Πραςθ εξθγθμζνθ με τον οργαςμό, Πραςθ ςτο κοφίνι του μαηζματοσ λογαριαςμζνθΟ χλοοκόπτθσ άνεμοσ βρίκει από μυγάκια ερεκιςμζνα· Πλα ςτθν ςυνουςία του κερδϊου ιλιου αποτυπωμζνα…

Δεκεμβρίου το ρθξικζλευκο βράδυ· Υγραςία που ςου μιλεί· Π,τι λαλϊ είναι θ κζςθ μίασ αςτραπισ· Ριςτεφω κάτι που δεν είναι καν κεόσ και είναι δφναμθ που κα ςτθρίξει τισ πιο κακαρζσ αξιϊςεισ μου…

Άδειαςα… Άδειαςα Ριγε ταξίδι το αίμα μου Ο ιχνθλάτθσ που ιμουν κάποτε- τϊρα μπα! Κάποτε είχα τθν αφι Και τθν περιζργεια ν’ ανακαλφπτω· Τϊρα κουράςτθκα Είμαι ταριχευμζνοσ Βοοφν μζςα μου οι ςυνικειεσ Τα ζνςτικτα αμβλφνκθκαν Κοφτερό δεν είναι το δόντι μου Αναπνζω μπουκϊνοντασ το πνευμόνι μου με βαρεμάρα Θ ςκζψθ μου είναι μια αράχνθ που ςαβανϊνει τθν πάλαι ποτζ τόλμθ μου Κακεφδω τοκίηοντασ τον χρόνο μου με παρθκμαςμζνθ ικμάδα Άδειαςα Ρονάει το αίμα μου Δεν κοιμάμαι Αιςκάνομαι τον φπνο του κανάτου Σβινομαι ςβινω τα φϊτα γφρω μου φορϊ το άδειο κοςτοφμι μου Ξεμακρφνω από τα πάντα Άδειαςα Λίγο λίγο νιϊκω να άδειαςα Είμαι ακόρυβοσ και λίγοσ…

Ζνα τρφπιο απόγευμα και πενταροδεκάρεσ πζφτουν μεσ το άδειο μεροκάματό μου· Μπλοκάρουν οι ευχαριςτιςεισ, είναι κακζτου απογειϊςεωσ ο βίοσ, είναι Σκόνθ καπνόσ. Στα μιςά μιασ απόςταςθσ ηωισ και κανάτου θ αποταμίευςθ είναι φροφδα μονάδα και δεν αντιςτζκονται πουκενά οι πλθκωρικοί αρικμοί. Θ φτϊχεια ςβινεται με όνειρο και το όνειρο ξεκυμαίνει μεσ ςε φπνο ςυνταραγμζνο. Ακολουκϊ τθν πεποίκθςι Μου: ο βιοποριςμόσ δυςκολεφει τα πάντα· ζνα βαρφ Κλίμα υποταγισ και κάτι πάνε να ςκαρϊςουνε οι οικουμενικοί φονιάδεσ· βλζπω Ρόςθ ςκλαβιά κζλουν να ςπείρουνε και πόςεσ Αλυςίδεσ κα φορά ςτο μζλλον ο δυςτυχισ ο φοβιςμζνοσ γφρω μου ο άνκρωποσ…

Νφκτιο δράμα… Μια μζρα γαλανι όπωσ θ ςκζψθ ςου τϊρα που μζςτωςαν εντόσ ςου λόγια τθσ ςυγχϊρεςθσ· και το αειφόρο αεράκι που ςκουντά τισ φιςτικιζσ και παίηει με τισ θλιαχτίδεσ πλζκοντασ τα ολόχρυςα περιεχόμενά τουσ! Τϊρα μαδιςανε οι πικροδάφνεσ ςτον βοριά και κφμωςαν οι λεμονιζσ ςου Δίφορεσ ςτον κακό καιρό τθσ νφχτασ· Κάπου κα ανθφόριηε ο παπάσ κι από το καλυμμαφχι του οι αντιρριςεισ ξεπθδοφςαν· Πλα ζνα ςκοτεινό δωμάτιο του ουρανοφ· και κόπιαηα να το αποκρυπτογραφιςω· καπνόσ από τα τηάκια ανζβαινε ψθλά και μφριηε αικάλθ θ ατμόςφαιρα· πουκενά δεν ςε κόντευα- κόντευα ίςωσ να χακϊ· κι ο ζρωτασ παραςυρμζνο καλυβάκι Από τθσ παγωνιάσ τθν μανία, ηοφςε ταλαίπωρα και ευτυχοφςε μθ! Νάτο που μεσ το Ροίθμα ηοφςαν πλάςματα ακοφραςτα δαιμονικά· και μία ευωχία μυκικι άφθνε τθν Αντίφαςθ δικαιωμζνθ· παρατθμζνα κάπου εκεί τα ςφνεργα τθσ κλίψθσ Ραράμερα, και ο κεόσ που τθν Απλότθτα εργάηεται Δζχεται τισ κατεργαριζσ μασ με ζνα μειδίαμα Και με μελάνι γράφει άςτρα και τριαντάφυλλα ςτον ουρανό!

Πρωινό κρεςζντο… Ιπιο ςαν κελαθδιτόςυλλάβιςμα κι θ μζρα ρζει Σαν παραπόταμοσ μιασ κακαρισ αιωνιότθτασ. Συγκατοικϊ με τισ νεράιδεσ, ζχουν ρίξει ςτον ποταμό τα μαλλιά τουσ Και λοφηονται. Χαίρομαι μεσ τον κόρυβο τον πρωινό. Οι αναγκαιότθτεσ Εκπλθρϊκθκαν. Κανζναν δεν κα λθςμονιςω Απόντα. Χειρίηομαι τθν δίνθ των χαροφμενων λεξιλογίων, μιλϊ Καλά τα ζκπαγλα φωνιεντα, μεταγλωττίηω Τον φμνο τθσ αυγισ. Πλα πια μεταλιψιμα και κατανοθτά. Ανικουν Σε ζναν που δεν ζηθςα μακρινό γαλαξία Ρου μζςα του ςκορπίηεται θ αγάπθ και το φωσ! 24/12/2021

Εκμυςτιρευςθ… Τα ςθμαίνοντα όλα τα αγάπθςα, κραδαίνω υπεροφςια φωτιά που μου ηϊνει τασ φρζνασ. Χάρμα θ αλθτεία μου και τθν απόλαυςα. Στον δφςκολο καιρό να ανακαλφπτεισ χαρακτιρεσ τι καλό! Υπερπλθκϊρα αιςκθμάτων και αναγνϊκω πάντοτε ελευκερίεσ. Τα χρϊματα και τολμθρά και περιφραςτικά με είπανε. Χριςτουγζννων απόψε ςτθν κακαρι αυςτθρότθτα Και με τουσ χειριςμοφσ μου πίπτω εξουκενωμζνοσ ςτο λυρικό ευφάνταςτο δίχτυ Τθσ ατμόςφαιρασ, κουρταλϊ τθν κφρα τθν μιςάνοικτθ. Να εδϊ, ανακαλφπτεισ εαυτόν θδφ και αλλαχοφ φλεγόμενο Αναςτοχάηομαι τισ φοβερζσ μυρςίνεσ. Ρροζρχομαι από αρχαιότθτασ φιντάνια και λαλϊ τεκμιρια ακωότθτασ. Μεταφυςικά τα ενδιαφζροντά μουΟλοκλθρϊνουν μια κλίςθ δυνθτικι· Ρεριπλανϊμαι ςτα λεξιλόγια εκείνα που αποςκιρτοφν· Είμαι ο εαυτόσ ο ζνασ που τον πλαιςίωςαν οι δικοί ςασ οι άλλοι… 25/12/2021

Μεταςτοιχείωςθ…

΢οφχα ζξω από τα ανοιχτά παράκυρα, ροφχα απλωμζνα ςτισ ταράτςεσ Και πζρα ζνδοξθ θ κάλαςςα· ςου μιλά με μυκικζσ εκμυςτθρεφςεισ και ςε ακοφει Ρου είςαι ζνα αερικό χιλιόδοξο και ςτεφανωμζνο Από τθν άλω του φεγγαριοφ. Τα κφματα ςε γεφονται όπωσ ζνα αρχαίο δικφραμβο και νάςου Το ςϊμα που είςαι αλλάηει Και γίνεται μια αναδυόμενθ παρουςία Λζρειασ που τθν νοτίηει θ ακτογραμμι τθσ ενδοχϊρασ. Μζνω εκεί: τα νεφματά ςου φτάνουνε ςε μζνα Και ςχθματίηω από τθν αρμφρα ζνα αρχζγονο αεράκι Ρου ποίθμα μεταςτοιχειϊνεται και λάμπει Σαν πζφτει ο ιλιοσ πζρα ςτα βακιά και μοφςεσ Γίνονται οι κολϊνεσ του βουνοφ Αφινοντασ ακάνατθ τθν εμορφιά ςου!

Ρερπατϊ μεσ τον άδειο φπνο και ζχω το αλογάκι μου που χλιμιντρά. Α ςϊμα πόςο ςκλθρά ςε καβαλίκεψα! Τϊρα ςυςκζπτονται ςκοτάδια γφρω μου και θ γεωμετρία Του φεγγαριοφ με ξενίηει. Γράφω αβρότθτεσ που με αναπζμπουν ςε ακριμάτιςτο ουρανό. Γράφω εμζνα που τθσ όψθσ μου το φφοσ από ενόσ φανοςτάτθ δζςμθ Φωτόσ ακραία και πυροβολικθκε…

Αλλάηουν οι νουκεςίεσ και είναι λιακάδα ςτθν μζρα· Βακφ βακφ λεξιλόγιο ςχεδόν ωσ τα κατάβακα πυρακτωμζνο Στο λουλακί τθσ κάλαςςασ ό,τι ποντάρω είναι ςχεδία Ρλζω γφρω απ’ τθν ανάμνθςθ κι αναπολϊ καρδιά μου Τα άμφια τθσ μαργαρίτασ όταν τθν μαδοφςα και ρωτοφςα αν μ’ αγαπάσ…

ΣΤ΢ΑΤΘΣ ΡΑ΢ΕΛΘΣ ΑΚΘΝΑ 2021