Felieton
PRZYPADŁOŚCI I BÓLE PISARZY Leon Zdanowicz
Kto sądzi, że pisarstwo - pośród innych działań twórczych - jest aktem bezproblemowym, myli się. Kto przypuszcza, że umiejętność pięknego zaczerniania papieru nic nie kosztuje, myli się. Kto podejrzewa, iż pisanie przychodzi łatwo, przyjemnie, a może nawet i zdrowo, jest w błędzie. Świadome pisanie, twórcze pisanie, zawsze łączyło się (i łączy nadal) z bólem rzeczywistym lub wyimaginowanym. Jest dziedziną, gdzie łacno przenikają się kabotynizm z mizerią, chwała etycznej potyczki z dwuznaczną moralnością, wysoki artystycznie zamiar z banalną ekspiacją niemożności Jasna niczym słońce dla każdego pisarza jest tęsknota stworzenia dzieła jeśli nie wiekopomnego, to choćby strawnego i pokupnego. A cała ta chętka okupiona bywa rozmaitymi przypadłościami. Ów obszar, mało dotąd rozpoznany, aż się prosi o to, by go - rozczłonkowując - nazwać po imieniu, opisać, przyszpilić. Wszak tym, którzy cierpią za miliony, także należy się odrobina krytycznej uwagi. A zatem: literackim nawiedzeńcom, hipokrytom słowa oraz różnej maści popaprańcom pisarskim obojga płci niechaj chwała będzie i cześć! Poniżej krótki spis, niektórych przypadłości pisarzów. ciąża urojona - zwodniczy stan długiego dojrzewania pomysłu (np. powieści), zakończony brutalną prawdą o złudzie tegoż; póki co jednak pisarz usiłujący donosić ciążę urojoną zdradza wszelkie objawy ciąży rzeczywistej (maślany wzrok, zwiększone łaknienie, grymasy, ect.) drżączka - niemal febryczne drżenie wywołane lękiem inicjacji nowej powieści, którą uśmierzyć może jedynie kilka szklanek czerwonego wina lub nabranie głęboko powietrza i skok na główkę w głębinę oczekującej prozy euforia pourazowa - stan gwałtownego podniecenia wywołany urazem, jakim jest ukończenie w mękach tworzonego dzieła, na ogół poprzedzający frustrację pourazową, opisaną poniżej frustracja pourazowa - dół psychiczny, czyli zapaść po minięciu euforii pourazowej; zwykle bez porównania dłuższa od euforii i często fatalna w skutkach - grożąca np. obżarstwem, opilstwem, onanizmem kastratonia - działania pisarskie objawiające się ostracyzmem wobec twórczości własnej; kastratonik
niemiłosiernie i często bez uzasadnienia rżnie dzieło własne, przykrawa i piłuje do kości, w rezultacie czego z utworu pozostaje małomówny szkielet kociokwik - eksplozja emocji wywołana wpadnięciem na trop pomysłu, który po krótkim lśnieniu okazuje się humbugiem źle wytrenowanego lub przeeksploatowanego umysłu kukawka - odruchowe i bardzo częste zaglądanie w dzieła kolegów po piórze, tak zwane zapuszczanie żurawia, objawiające się nienaturalnym wyciąganiem szyi na boki, do przodu i do tyłu
CAŁA TA CHĘTKA OKUPIONA BYWA ROZMAITYMI PRZYPADŁOŚCIAMI. kurcz pisarski - oryginalny termin medyczny przykurcz palców (zwłaszcza wskazującego i kciuka) zbyt długo i mocno zaciskających narzędzie piszące; dziś objawiający się tzw. hakowaceniem palców przy klawiaturze komputera lęki poranne - stan zwątpienia w sens tego, co napisało się dotąd, ogólne rozdrażnienie i zniechęcenie, czasem spowodowane wizytą komornika, marudzeniem kochanki nie zamierzającej opuścić cię przed śniadaniem lub kacem fizycznym lunatykowanie - przypadłość dręcząca zwłaszcza poetów; nieświadome (albo półświadome) nocne wędrówki po knajpach w poszukiwaniu wczorajszego lub lepszego jutrzejszego dnia (typowym przykładem Gałczyński, piszący o srebrnym świetle Księżyca i podobnych romantycznych bzdurach)
Magazyn Literacki 19