Iedereen Leest :: Smakelijk Lezen

JK I SMAKEL LEZEN

Stichting Lezen staat voor het intense plezier van lezen en wil haar passie met velen delen.

Iedereen leest SMAKELIJK LEZEN

Lezen is proeven. Bitterzoet, zwaar op de maag, heerlijk exotisch, licht pikant of zelfs aangebrand. Aan de vooravond van de Week van de Smaak stelden enkele auteurs speciaal een menu samen met verhalen om bij te watertanden. Daarnaast vertellen verschillende chefkoks over hun favoriete boeken. Schuif gerust mee aan tafel, er is voor elk wat wils.

Ben je op zoek naar meer boeken of heb je zelf een goeie leestip?

Surf naar www.iedereenleest.be en ontdek er duizenden boekentips.

Smakelijk lezen!

Iedereen Leest – Smakelijk Lezen is een project van Stichting Lezen in samenwerking met NMBS. Met dank aan de Week van de Smaak.

1

2

INHOUD

Peter Goossens leest Ik ben Heerlijk - Rodaan Al Galidi Katrin Vandenbosch leest Van appelen en (kwee)peren - Stefan Brijs Andrea Meessens leest Frikandel speciaal – Bart Koubaa Lut De Clercq leest De smaak van oesters – Els Moors Tine Bral leest Oorvijgen - Christophe Vekeman Tony Le Duc leest

Culinaire leestips Week van de Smaak WIN B-Dagtrip NMBS

I 04 I 06 I 08 I 10 I 12 I 14 I 16 I 18 I 20 I 22 I 24 I 26 I 28 I 30 I 31

3

Peter Goossens leest Peter Goossens is meester-kok in het driesterrenrestaurant Hof van Cleve

4

“Ik probeer elke dag rond 8 uur ‘s ochtends in het restaurant te zijn. Rond 1 à 2 uur ’s nachts vertrek ik. Veel tijd om te lezen blijft er helaas niet over.

Tijdens de vakanties probeer ik de schade wat in te halen. Dan durf ik al eens naar een thriller van Jef Geeraerts te grijpen.”

“Een boek waar ik wel regelmatig in blader, is de Larousse Gastronomique (Editions Larousse, 2000). Dat is dé culinaire encyclopedie waar je als kok bijna alles in terugvindt. Technieken, bereidingen, ingrediënten... het wordt allemaal helder uitgelegd en met honderden foto’s geïllustreerd. De eerste editie uit 1938 behandelde vooral de klassieke Franse keuken. In latere uitgaven kwamen daar steeds meer recepten en ingrediënten uit de hele wereld bij. Heb je geen idee hoe een exotische, weinig gebruikte groente eruit ziet? Je vindt ze ongetwijfeld in dit naslagwerk terug. En je krijgt er meteen een aantal suggesties bij om ze in lekkere gerechten te gebruiken.”

“Ik hou ervan om rustig in dit monument te bladeren. De culinaire rijkdom uit de hele wereld passeert onder je ogen. De inspiratie om zelf creatief aan de slag te gaan komt dan haast vanzelf.”

Meer inspirerende boeken lezen? Surf naar www.iedereenleest.be

55

Ik ben heerlijk Rodaan Al Galidi

6

Volgens haar ben ik heerlijk. Ik ben Dracula. Mijn hoektanden worden lang, niet als het volle maan is, maar als ik een vol bord zie. Met een vol bord bedoel ik een vol bord. Anders kan ik het niet uitleggen…

Ik hou niet van veel borden als ik eet, drie op elkaar, kelners met witte handschoenen die je elk halfuurtje iets onzichtbaars brengen alsof je een mus bent. Dat is niets voor mij. Ik hou van één bord, één vol bord. De eerste verdieping rijst, de tweede verdieping rozijnen, kruiden en saffraan, de derde verdieping lamsvlees. Ik eet met mijn rechterhand, niet met een lepel, maar met vijf lepels: mijn vingers. Ik eet niet alleen, maar met anderen, zoals leeuwen, vossen en wolven met anderen samen eten. Lekkerder en gezelliger. Zo moet het zijn als ik eet. Niet met veel borden, maar met veel mensen.

Als ik kook, verander ik van Dracula in een kunstenaar. Zeg maar Picasso.

De keuken is mijn atelier. Eerst ga ik naar de markt. Voorzichtig en langzaam doe ik boodschappen, alsof ik niet bezig ben met een maaltijd die in vijf minuten opgegeten wordt, maar met een Guernica, die honderden jaren in het museum van de maag zal blijven.

Ik herinner me mijn eerste date. ‘Ik kom bij jou eten’, zei de vrouw. Meteen vergat ik de vrouw, ik vergat wat ik van haar wilde, vergat de drie maanden dat ik haar volgde en dacht aan welke salade bij haar lippen en haar karakter paste. Na drie uur had ik de salade ontworpen. Daarna dacht ik met een kop thee en rustige muziek aan wat voor soort warm eten paste bij haar zachte lichaam en haar zachte persoonlijkheid en na lang zoeken ontdekte ik dat het lamsvlees moest zijn. Klaar met mijn onderzoek, maakte ik van een A4’tje een boodschappenlijstje. Die zaterdag begon ik om half vier te koken. De afzuigkap blies de lekkerste rook ooit uitgeblazen in de Molenweg naar buiten. Om zes uur klopte de vrouw op de deur, niet zenuwachtig en niet chagrijnig, juist trots leidde ik haar naar de keuken en liet haar zien wat ik had gedaan. Daarna zat ze als een koningin in mijn kamer. Twee uur na het eten ging ze weg. Ik heb haar nooit meer gezien.

Het was mijn fout. Ik dacht aan de maaltijd en niet aan de vrouw zelf. Ik dacht dat de vrouw bij mij kwam om te eten en wist niet dat zij de maaltijd moest zijn, dat zij gegeten moest worden. Ik dacht niet aan de muziek die gedraaid moest worden. In plaats van zacht kaarslicht had ik een lamp van 100 watt gekocht, zodat ze alle kleuren van het eten zou zien en ik had niet gedacht aan waar ik met haar over kon praten. Na een jaar hoorde ik van iemand anders wat de vrouw over mij had gezegd. ‘Hij is een saaie minnaar, maar als chef-kok is hij heerlijk.’

7

8

“Er zijn boeken die je aantrekken en afstoten tegelijk. In Schaduwkind (Contact, 2005) beschrijft P.F. Thomèse de dood van zijn pasgeboren dochtertje. Je kind verliezen is het meest vreselijke wat je als ouder kan overkomen. De auteur probeert de onechtheid van die gruwelijke gebeurtenis in woorden te vatten. Kinderen maken je kwetsbaar en Thomèses intieme boek is daar het ondraaglijke bewijs van. Ik heb lang getwijfeld of ik het wel zou lezen. Ik kon het ook maar met mondjesmaat verteren. Dit is geen boek om in één keer uit te lezen. Er is geen plot met een begin en een einde. Het zijn losse gedachten, ideeën die Thomèse neerpende.

Je kunt het lezen als een gedichtenbundel. Ik hou van die stijl. Het is emotioneel zonder sentimenteel te zijn.”

“Anderzijds moest ik dit boek gewoon lezen. Om het onheil af te wenden misschien. Ik wilde me een voorstelling kunnen maken van mijn ergste nachtmerrie. Om mijn angst ervoor te leren beheersen. Thomèse schrijft zelf over zijn dode kind: ‘Als ze ergens nog is, dan in de taal.’ Dat stelt me enigszins gerust. Zelfs voor het grootste verdriet bestaat er de kleine troost van taal.”

Meer subtiele boeken lezen? Surf naar www.iedereenleest.be

Katrin Vandenbosch leest Katrin Vandenbosch is moeder van 3 kinderen en volgt het voorlaatste jaar van de koksopleiding in Antwerpen.

Van appelen en (kwee)peren Stefan Brijs

Liefste, de herfst is hier dit jaar als de vrouwen op een schilderij van Rubens: rond, vol, gul, vlezig, sappig. Loom en zwaar van de vele vruchten hangen de takken van de fruitbomen tot op de grond, zodat ik me diep moet bukken om dat vele lekkers te kunnen plukken. Ik heb kilo’s en kilo’s Franse Golden, rond als een kanonskogel, manden vol Jonagold, rood en dik als een boksershandschoen, en vele honderden Schone van Boskoop, die anders dan de naam het zegt niet de schoonste onder de appelen is, maar veeleer klein met een pokdalige schil, en zurig van smaak, allerminst geschikt dus om zo te eten, wel om er taarten groot als karrenwielen van te bakken, overheerlijk met een snuifje kaneel en een wolkje slagroom erop.

En dan de peren, liefste! De Dubbele Flip was er vroeg bij dit jaar en zat zo vol sap dat het bij elke gulzige hap over mijn armen en kin droop, terwijl de ConfĂŠrence dan weer zo stevig was dat het een genot was om het kraken van de schil tussen de tanden te horen. Ik heb er enkele op een mengsel van alcohol en suiker gezet zodat ik over een paar maanden weer mijn eigen likeurtje voor bij de koffie heb.

Maar de kroon op het werk wordt straks, ergens eind oktober, de oogst van mijn eerste eigen kweeperen van een boompje dat ik drie jaar geleden plantte. Ooit van gehoord, liefste, van een kweepeer? Qua vorm zit zij tussen een peer en een appel in – maar veel groter! – en de kleur, verborgen onder een laagje grijzige dons, gaat van zachtgroen tot goudgeel.

En een geur! Drie of vier rijpe kweeperen in een schaal geven het hele huis een zoetig aroma en dat weken aan een stuk. Als je ze zo lang kunt laten liggen, want ook de smaak is heerlijk. Rauw is een kweepeer niet te eten maar eenmaal geschild en gekookt geeft zij al haar geheimen prijs.

Haar vruchtvlees kleurt dan babyroze en wordt zo zacht dat het smelt in je mond. Geplet tot moes of jam, met ijs of pudding, of zelfs in partjes bij vis en bij kip, gewoonweg verrukkelijk, liefste, maar nog lekkerder, ja, het lekkerst van al – en dat zal ik gaarne voor je maken wanneer je straks weer komt – dat is toch wel kweeperen in een stoofpotje van everzwijnkarbonaadjes en gedroogde vijgen. Een gerecht dat geduld vraagt – minstens twee uur laten sudderen – maar dan, liefste, dan…

11

Andrea Meessens leest

Andrea Meessens is instructeur-kok in het sociaal restaurant De 7 Schaken in Antwerpen.

“Een tijd geleden gaf een vriendin me dit zwart linnen boek met goud op snee cadeau. Het is De Basis (Homarus, 2006) van Filip Verheyden en Tony Le Duc. Op het eerste zicht sprak het me niet aan. Voor een kookboek leek het me eerder sober, zelfs een beetje saai. Het boek stond dan ook lange tijd doelloos in m’n boekenkast. Op een bepaald moment was ik op zoek naar de juiste bereiding van gazpacho, een koude Spaanse soep. Toen kwam ik toch bij dit kookboek terecht en raakte ik wel enthousiast. “ “Zoals de titel doet vermoeden herleiden de auteurs de kunst van het koken tot het essentiële. In dit boek vind je de correcte informatie, geen onnodige toeters of bellen. Je leest hoe je aardappelpuree maakt, je leert wat blancheren is en je ontdekt de geheimen van een echte béarnaisesaus, mét wondermooie foto’s. De recepten zijn compact en toegankelijk geschreven en je krijgt er vooral goesting van om zelf te gaan koken.

Bovendien gebruik ik dit boek regelmatig als voorbereiding op het werk hier.

In De 7 Schaken leiden wij zo’n 15 langdurige werklozen op om aan de slag te kunnen gaan in verschillende restaurants en keukens. Omdat alles zo helder is beschreven, geeft het een zekere rust in het werkproces. Dat kan nooit kwaad in de heksenketel die een keuken soms kan zijn.”

Meer kookboeken lezen? Surf naar www.iedereenleest.be

13

Frikandel Speciaal Bart Koubaa

14

Ik heb zonder enige twijfel de frikandel speciaal in Vlaanderen geïntroduceerd.

Ja ja Koubaa, achterhalen wie zoiets op zijn geweten heeft, is even onbegonnen werk als aantonen wie een mop bedacht heeft. Maar toch hebben ongelovigen ongelijk in deze zaak. Let wel, ik heb het over de klassieke frikandel speciaal: met mayonaise, gewone ketchup en verse versnipperde ajuintjes; met surrogaten als zilveruitjes en curryketchup heb ik niets te maken.

Mijn culinaire bijdrage aan het Vlaamse uitgaansleven vindt zijn oorsprong midden jaren zeventig. Wij hadden een caravan op camping Hoogduin in Cadzand waar boer Dees met ijzeren hand regeerde. Omdat de helft van zijn huurders uit Vlaanderen kwam, had hij een oude caravan omgebouwd tot een kraam waar je Vlaamse frites kon krijgen. Iedere zondag werden mijn broer en ik met een zwarte mosselpot en een paar guldens om frieten en vier frikandellen gestuurd. Een kwartier voor Jimmy Connors en Björn Borg het heilige gras van Wimbledon betraden, werd ik vanuit het kraam geconfronteerd met de vraag of dat gewone frikandellen moesten zijn, of speciale. De verontwaardiging was groot toen vader de zaak uitpakte. ‘Wa om de liefde van God hedde gij doar mee, azeu nen vuilen boel. En allemoal op die frikandellen, mannekes

toch, ge keunt zuwel een potje mayenaise opfretten.’ Na onze eerste hap werd het historisch stil; alleen de opslag van Borg was te horen.

(Een paar maanden later aan een Belgisch frietkot in Eeklo, niet al te ver van de Nederlandse grens) ‘Wa moed’ ebben manneke, ne frikawadde?’ Ik beschreef de vrouw haarfijn wat ik wilde. ‘Wa goan ze nog allemoal uitvinden, jongens toch,’ mompelde ze terwijl ze een halfbevroren frikandel uit een doos nam, er een snee in maakte en vervolgens in het vet gooide. Nog geen twee weken later gaf ik in lokale frituren van Lembeke, Waarschoot en Gent een spoedcursus ‘frikandel speciaal maken.’ Nergens hadden ze ervan gehoord, laat staan er één gemaakt, zelfs niet toevallig in een bui van onnavolgbare creativiteit; de evolutie is minder toevallig dan veelal wordt aangenomen.

Al ben ik fier op mijn prestatie, ik moet mijn meerdere herkennen in de man of vrouw die de frikandel speciaal bedacht heeft en zeker in de zeventiendeeeuwse Zenboeddhist, zwaardvechter, dichter en schilder Takuan Soho, de geestelijke vader van de ingelegde augurk.

15

“In boeken word je geconfronteerd met mooie composities, kleuren, ideeën... Verhalen moeten prikkelen. Ze zijn een vertrekpunt voor je eigen creativiteit. Bij mij uit zich dat in de keuken. Boeken draaien vaak om emoties. Eten, dat is ook iets emotioneels. Je kunt net zo goed vrolijk worden van een boek als van een verrassend gerecht.”

16

“The Jazz Elephants (Scribners, 1991) van Paul Beardmore is zo’n boek met veel humor. Het gaat over twee olifanten uit de zoo van London die willen ontsnappen om jazztrompettist te worden in het hippe Soho. Als de bezoekers ‘s avonds de zoo hebben verlaten, lezen ze de achtergelaten kranten, dromen ze van hun leven als muzikant en hebben ze het over politiek. Het boek is bijzonder grappig geschreven en ik heb het dan ook in één ruk uitgelezen.”

“Ik prijs me gelukkig dat veel artiesten die hier langskomen, een stukje van de wereld meebrengen via hun boeken. Op de plaats waar de artiesten in de AB eten, staat een goedgevulde boekenkast waaruit de muzikanten naar hartenlust kunnen lezen. De enige voorwaarde is dat ze er een boek voor in de plaats terugzetten: het is onze kleine ruilbibliotheek.”

Meer grappige boeken lezen? Surf naar www.iedereenleest.be

Lut De Clercq leest

Lut De Clercq is chef-kok in de Brusselse concertzaal Ancienne Belgique. Ze is ook meter van de Week van de Smaak.

De smaak van oesters Els Moors

18

Er was een opening in een galerie op een van de laatste zomerse zaterdagnamiddagen in Amsterdam. De jonge Zweedse kunstenares schilderde strakke geometrische figuren in sombere kleuren. Voor de gelegenheid liep ze op hoge hakken. Omdat ze al wat te veel gedronken had, zag ze er uit alsof ze elk moment kon struikelen of een voet omslaan.

Er zijn oesters, fluisterde een goede vriend me bij aankomst toe. Hij keek er veelbetekenend bij.

Je meent het, zei ik.

Tussen een paar lege flessen en slecht gekoelde blikjes bier vond ik een halve fles witte wijn. Ik schonk mezelf een vol glas in dat ik meteen voor de helft opdronk.

Daarna grabbelde ik gulzig een handvol zoute pinda’s uit een plastic schoteltje.

Ik had redenen om de oesters te negeren.

Er waren tal van genodigden die er meer recht op hadden dan ik. De kunstenares, de galeriehoudster, de familieleden die afgelopen nacht uit Zweden waren overgevlogen, de potentiĂŤle kopers of verzamelaars. Wat aan oesters overbleef zou naar diegenen gaan die belangrijk genoeg waren om ze op te eten. Het was zinloos me tegen deze zaterdag te verzetten. Zelfs als ik oesters eet, ben ik niet

meer dan de schaduw van een vrouw die oesters eet, dacht ik. Ik zou boodschappen doen voor het avondeten met een maag vol zure wijn.

Terwijl ik aan mijn derde glas begon, stond mijn vriend plots voor me met een opengebroken oester in zijn linkerhand en een rare glimlach op de lippen. Ze zijn heerlijk, zei hij, toen hij zag hoe ik naar hem stond te kijken. Vooral als je nog niet gegeten hebt.

Blijkbaar had niemand van de familie zich aan de oversteek gewaagd, wat niet zo vreemd is. Malmรถ ligt niet om de hoek. De kunstenares had eindelijk haar schoenen uitgedaan. Ze zei dat ze niet van oesters hield. De galeriehoudster kwam dan weer om in de oesters. Haar vader runde een gerenommeerd visrestaurant.

Waar staan ze, vroeg ik aan mijn vriend.

Ik zou de laatste zijn die oesters in veelvoud leerde eten maar ik zou het wel meteen goed doen.

Ik zou oesters eten tot ik erbij neerviel.

Hij wees achteloos over zijn schouder.

Doe geen moeite, zei hij. Dit was de laatste.

Hoeveel heb je er gehad, vroeg ik.

Een stuk of twintig, geeuwde hij.

Ik had honger.

19

Tine Bral leest

Tine Bral is culinair journalist en food-writer.

“Toen ik als studente op kot zat, kreeg ik van mijn moeder het kookboek van de boerinnenbond mee. Een degelijk en volledig kookboek, maar ik bleef op een bepaalde manier op mijn honger zitten. Al kuierend in een boekhandel stootte ik op een kookboek van Claudia Roden. Het werd meteen het eerste kookboek dat ik ooit zelf kocht. Wat een openbaring! Dat boek was geen saaie opeenvolging van allerlei recepten. Het las als een roman. De auteur, afkomstig uit Caïro, liet me niet alleen kennismaken met de keuken uit het Midden-Oosten.

Ik leerde er ook de mensen kennen, de lokale gewoontes, de geschiedenis.

Het verhaal achter de gerechten was haast even belangrijk als de recepten.

Dat was in die tijd heel erg vernieuwend.”

“Haar meest recente boek, Duizend-en-één-smaken (Fontaine, 2007) verkent de keukens van Marokko, Turkije en Libanon. Het gaat meestal om eenvoudige recepten, maar met hele lekkere en goede ingrediënten. Het is een kleurrijk reisverslag van een smakelijke ontdekkingstocht doorheen die landen. Je zou het daarom ook een reisboek kunnen noemen. Ik kan daar zomaar wat in zitten lezen en me in een andere cultuur wanen. Heerlijk. Het is één van die boeken die me aanzetten om zelf te gaan koken. Dat moet een goed kookboek doen.”

Meer kleurrijke verhalen lezen? Surf naar www.iedereenleest.be

21

Oorvijgen

Christophe Vekeman

22

Een culinaire fijnproever ben ik nimmer geweest. Mijn eerste oorvijg ooit werd mij uitgedeeld door de kleuterleidster die mij op de speelplaats betrapte terwijl ik, ongeveer vier jaren oud, op mijn knieĂŤn bezig was door middel van een plastic strootje gulzig van een regenplas te drinken.

Wie hieruit zou afleiden dat ik een blinde allesvreter en -drinker ben, vergist zich niettemin deerlijk. Ik ben wel degelijk de kieskeurigheid zelve. De zaak is eenvoudigweg deze dat mijn smaak even specifiek is als slecht. Zoals een fervente hardrockfanaat voor Vivaldi, zo haal ik mijn neus op voor heel wat zogeheten delicatessen. Honger is de beste saus, zegt men, maar eerder zal ik nog slechts vijfenveertig kilo wegen dan dat je mij gebraden kwartels of duif zal zien eten. Zwijg in mijn nabijheid over schorseneren, knolselder en asperges, praat me niet van konijn met pruimen. Maar het allerergste is uiteraard de met warme chocoladesaus overgoten halve peren waarmee sommige koks je bij wijze van nagerecht een groot plezier menen te doen.

Trouwens, nagerechten vallen wat mij betreft zo goed als altijd tegen.

Wat ik dan wel graag eet? Nu, voor een handvol oesters mag je mij altijd aan tafel roepen, en de Thaise keukenmeester die in staat is mij teleur te stellen, doet er hoogstwaarschijnlijk goed aan rustig uit te kijken naar een andere job.

Maar het liefst lust ik, bij voorkeur trouwens als ontbijt, een klein pakje frieten met mayonaise. Een ronduit weergaloze lekkernij kan dat zijn, al dien ik er meteen aan toe te voegen dat de meeste Belgische frituren er, in weerwil van de internationale faam die ons land op dit vlak geniet, helaas niet al te veel van bakken. Voortreffelijke mayonaise is al helemáál een zeldzaamheid; je kan haar herkennen aan de naar okergeel neigende kleur ervan, alsook aan haar onverstoorbaar te noemen bereidheid om zich in dikke, lillende, stevige klodders ter bestemde plaatse te laten kwakken. In al te veel frietbars, echter, doet de mayonaise mij denken aan uit een spuitbus tevoorschijn gekronkelde slagroom. Een hartstochtelijk ‘bah!’ is hier wel op zijn plaats.

En een oorvijg voor de betreffende frituuruitbaters al evenzeer.

23

“Ik zal het maar meteen bekennen: ik ben geen lezer. Toch zijn boeken belangrijk voor mij. Ik ben een kijker. Ik lees met de ogen van een fotograaf. Ik ga op zoek naar schoonheid in boeken: de opmaak, de foto’s, het papier...

Verhalen interesseren me minder maar impressies des te meer. Die geven mij inspiratie om zelf te kunnen werken, te leven.”

24

“Een mooi voorbeeld is Een bijzondere manier van cuisson geven - maar niet zonder risico (KunstMag, 2006) van de Nederlandse topchef Kranenborg met beelden van Pieter Ouddeken. Het is geen kookboek maar een kunstboek over eten. Je vindt er geen recepten maar je wordt ondergedompeld in een bepaalde sfeer. De vormgeving, de foto’s, het hele opzet is bijzonder eigenzinnig en gewaagd. Daar geniet ik van.”

“Het doet me intens veel plezier dat een boek met zoveel kwaliteit gemaakt kan worden en op de markt verschijnen. We worden tegenwoordig overstelpt met kookboeken en daar zit eerlijk gezegd veel pulp tussen. Een goed (kook)boek moet iets te vertellen hebben, daar moet ziel inzitten.

Gelukkig vind je die ook steeds meer.”

Meer kunstboeken lezen? Surf naar www.iedereenleest.be

Tony Le Duc leest

Tony Le Duc is culinair fotograaf en uitgever van culinaire boeken.

Culinaire leestips O, het geluk van erwtensoep: de lekkerste gedichten Davidsfonds Literair, 2007 Hotel- en Toerismeschool Spermalie boog zich over de Nederlandstalige poëzie en brengt een originele verzameling gedichten over eten, drinken en tafelen uit. Over het schoonmaken van mosselen, een varken in de slagerij, bronwater en asperges...

26

Kaas Willem Elsschot - Salamander, 2007 ‘Het heeft vorm, kleur, het ruikt en het stinkt soms’. Elsschot heeft het over kaas. Het hoofdpersonage uit zijn novelle moet er maar liefst twintig ton van verkocht krijgen. Een klassieker uit de Nederlandstalige literatuur die je doet lachen en ineenkrimpen van plaatsvervangende schaamte tegelijk. Wie het boek achter de kiezen heeft, kan geen kaas meer ruiken.

De inwendige Pauline Slot - De Arbeiderspers, 2007 De inwendige vertelt het levensverhaal van Alma Oosting aan de hand van maaltijden. Eten is voor Alma een leidraad in het leven: eten als troost,

voedsel als probleem, maaltijden bij belangrijke gebeurtenissen.

Dit boek illustreert op een treffende manier dat wat je eet veel vertelt over jezelf.

Honger Knut Hamsun - Atlas, 2007 In geen enkel ander boek wordt het gevoel van honger zo doorleefd beschreven als in Honger van de Noorse Nobelprijswinnaar Knut Hamsun. Andreas Tangen, een jonge journalist probeert de eindjes aan elkaar te knopen via zijn schrijfsels. Daar slaagt de anti-held niet zo bijster goed in en een voortdurend gevecht met zijn honger is het gevolg.

Afrodite Isabel Allende - Wereldbibliotheek, 2002 Afrodite is de onderzoekstocht van Isabel Allende naar de kunst van eten en erotiek. Afrodisiaca, naakt koken, de betovering van geuren... het passeert allemaal de revue.

Met prachtige illustraties, zinnenprikkelende verhalen over voedsel en liefde en heerlijke recepten biedt dit boek je ongetwijfeld grenzeloos genot.

27

Vlaanderen trakteert

met de Tweede Week van de Smaak!

Van 15 tot 24 november laten verenigingen, bedrijven, restaurants, scholen, buurten, bibliotheken en musea je proeven van eetcultuur.

28

Tien dagen lang worden Vlaanderen en Brussel omgetoverd tot één groot smaaklaboratorium. Over de schouders van bekende topchefs en ervaren kookmoeders meekijken, een culinaire wandeling maken doorheen de stad, alles leren over de producten van je eigen streek, zelf de handen uit de mouwen steken in het school- of bedrijfsrestaurant, smaaktentoonstellingen en proeverijen: de Week van de Smaak serveert het allemaal met evenveel zwier.

Gastland Italië tovert de lekkerste pizza’s en pasta’s op tafel, maar laat je ook kennismaken met de échte Italiaanse culinaire traditie, de keuken van de mamma’s en de nonna’s, de typische regionale smaken.

Natuurlijk kan je ook smakelijk lezen tijdens de Week van de Smaak: op verschillende plaatsen in het land kan je ‘literair tafelen’ en luisteren naar fragmenten uit culinaire romans. Boekhandels zetten hun culinair aanbod in de kijker en laten je tussen de boeken allerlei lekkers ontdekken.

Zin in een leuk en verrassend etentje met je kroost? En wil je hen leren genieten van eten en gepaste manieren? In meer dan 90 kindvriendelijke restaurants ligt het EETiKET-boekje voor hen klaar. Je verneemt er alles over op www.eetiket.be.

Smaakt dit naar meer ? Surf naar www.weekvandesmaak.be , je kan er grasduinen in het aanbod van meer dan 1.000 evenementen. Vanaf 29 oktober vind je de gratis programmabrochure van de Week van de Smaak in elke openbare bibliotheek.

29

30

Win

een literairculinaire verrassing

Heb je zelf een favoriet culinair boek? Een oud, vergeeld kookboek dat de keukengeheimen van de familie generatie na generatie verbergt?

Een passage in een roman over een sensuele maaltijd tussen twee geliefden? Een prachtig fotoboek over de kunst van het confituurmaken?

Een gedichtenbundel met lofzangen op de frituur?

Surf naar www.iedereenleest.be en laat het ons weten. Je maakt kans om tijdens de Week van de Smaak te genieten van een verrukkelijke literair-culinaire verrassing.

Naar de Boekenbeurs?

Met een B-Dagtrip van de NMBS natuurlijk!

Boekenliefhebbers kunnen weer 12 dagen genieten van 10.000 m2 boeken en meer dan 240 gratis interviews of panelgesprekken met auteurs op de Boekenverdieping. De NMBS verkoopt voordelige B-Dagtrips naar de Boekenbeurs in al haar stations. Bij deze all-in biljetten zijn de treinreis H/T, het traject H/T met De Lijn naar Antwerp Expo en de toegang tot de Boekenbeurs in één handig biljet gecombineerd.

Prijzen per persoon voor uw B-Dagtrip naar de Boekenbeurs B-Dagtrip (640) voor individuele reizigers van € 10.50 tot € 20.40 per persoon.

B-Dagtrip (641) voor groepen van € 9.20 tot € 14,20 per persoon.

Gereserveerde zitplaatsen inbegrepen. Reservering voor groepen is noodzakelijk, 12 dagen op voorhand, op het nummer 09/241 23 68.

Meer informatie op www.nmbs.be en op 02/528 28 28

31

Stichting Lezen staat voor het intense plezier van lezen en wil haar passie met velen delen. Daarom organiseert Stichting Lezen in samenwerking met professionele partners zoals het boekenvak, bibliotheken, media en onderwijs de Jeugdboekenweek, de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen, de Voorleesweek en andere grote en kleine acties voor kinderen, jongeren en volwassenen.

32

Stichting Lezen lanceert nieuwe campagnes als Boekbaby’s en Iedereen Leest, coÜrdineert de auteurslezingen, stimuleert wetenschappelijk onderzoek naar lezen en leesbevordering en onderhoudt internationale contacten. Als kennis- en expertisecentrum voor leesbevordering is Stichting Lezen het eerste aanspreekpunt van de Vlaamse overheid. www.stichtinglezen.be www.iedereenleest.be

Wettelijk depot: D/2007/9654/5 Vormgeving: Jo Adriaens – Foto’s: Koen Broos

Iedereen Leest is een project van Stichting Lezen i.s.m. de NMBS. Stichting Lezen komt tot stand met steun van de Vlaamse Gemeenschap.

v.u. Majo de Saedeleer - Stichting Lezen - Frankrijklei 130/4 - 2000 Antwerpen