Ctrard tt1' 8OTCh, EtdaJUgging by fk Vrtdt van Murultr 1648.
derhalve voorshands zijn bereidheid toonde de soevereiniteit van de Republiek te erkennen. Daarmee was de préséance-kwestie ook opgelost. Na meer dan twee jaar touwtrekken over voorwaarden betreffende de vredesbesprekingen (vooral van de kant van de Republiek) kwam in 1646 de delegatie van de Staten-Generaal in Munster aan. Men kon het eens worden over alle agendapunten, behalve over de overzeese bezittingen. Toen Spanje in jurti 1647 ook hier concessies had gedaan, kon op 30 januari 1648 de vrede tussen de Republiek en Spanje te Munster worden getekend. De voornaamste bepalingen van het verdrag waren dat Spanje de Republiek erkende als vrije en soevereine staat, dat Spanje was uitgesloten van de vaart op de gebieden in Oost- en West-Indië die de Republiek had veroverd, en dat de Schelde gesloten bleef. Door deze laatste bepaling werd uiteindelijk de economische bloei van Antwerpen belemmerd en die van Amsterdam bevorderd. Na het sluiten van het vredesverdrag werden permanente vertegenwoordigers van de Republiek naar Spanje gezonden. In mei 1656 kwam de eerste vertegenwoordiger, Hendrik van Reede, in Spanje aan. Deze sloot in 1660 een verdrag van vrede en vriendschap met de vroegere vijand. Direct al in 1648 werd bovendien een aantal Hollandse
consulaten in Spanje opgericht, met name ter behartiging van handelsbelangen .. Zo werden O.m. consulaten opgericht in Madrid, Sevilla, Malaga en op de Canarische eilanden. Deze waren ook wel nodig, want er bestonden in de 17e eeuw, ondanks de oorlogssituatie, intensieve commerciële contacten tussen de Republiek en Spanje. Zo werd het vermaarde Spaanse zilver uit de nieuwe wereld via Cadiz naar Amsterdam verscheept. Door de aanvoer van die edelmetaal werd O.m. de basis gelegd voor de vooraanstaande rol van Amsterdam als overslaghaven tussen het Oostzeegebied en het Iberisch schiereiland. In de tweede helft van de 17e eeuw werden de directe politieke betrekkingen met Spanje steeds meer naar de achtergrond geschoven door de toenemende confrontatie van de Republiek met Engeland en Frankrijk. Het buitenlands beleid van de Nederlanden tegenover deze mogendheden was namelijk in eerste instantie gericht op veiligheid, op behoud van het verworven territoir en op de bescherming van haar commerciële belangen. Aan het eind van de 17 e eeuw ging het Iberisch schiereiland weer een belangrijke rol spelen in het Europees politiek theater als gevolg van de Spaanse erfertiskwestie. Het 3