TOON VAN HELFTEREN SNAPT ‘ANDERE WEG’ ZZ NIET “Ik ben heel erg teleurgesteld. Het hoort een beetje bij het spel. Volgens een Amerikaans gezegde worden coaches ingehuurd om ontslagen te worden. Maar hier? Nu? Poeh. De achterliggende gedachte is mij niet duidelijk.” Toon van Helfteren reageert beduusd en verrast tegenover het Leidsch Dagblad op het feit dat Zorg en Zekerheid Leiden besloten heeft hem geen nieuw contract aan te bieden. “We zijn op het punt gekomen dat we een andere weg willen inslaan.” Met die wat cryptische omschrijving verklaarde Marcel Verburg, de voorzitter van Zorg en Zekerheid Leiden, het afscheid van Toon van Helfteren als coach. Hoe die ‘andere weg’ eruit ziet, liet hij in het midden. Op zich is het natuurlijk niet onlogisch dat een club na vijfenhalf jaar kiest voor een andere coach. Hoe succesvol Van Helfteren ook is geweest. In vier opeenvolgende seizoenen pakte hij een grote prijs: twee nationale titels en twee NBB-bekers. Dat is een prestatie, die zijn weerga in de geschiedenis van het
Nederlandse basketball nauwelijks kent. Alleen Ton Boot en Arik Shivek deden het nog beter. Het vertrek uit Leiden van de Delftenaar komt niet helemaal als een verrassing. Het is een publiek geheim dat (een deel van) de club graag eigen kweek zou zien doorstromen en spectaculairder (lees: aanvallender) basketball wil zien. Voor beide ben je bij Van Helfteren aan het verkeerde adres, tenzij een jeugdspeler heel veel kan brengen. Wie zou ZZ Leiden moeten leiden op die ‘andere weg’? Natuurlijk worden er onmiddellijk namen genoemd. Ferry Steenmetz en Hakim Salem liggen voor de hand, maar in de wandelgangen hoor je ook de naam van Randy Wiel en van Tom Johnson, een in België wonende Canadees, het laatst in dienst bij Oberwart Gunners in Oostenrijk, waar Seamus Boxley vorig seizoen speelde.
69