Rebound no23

Hét digitale basketball magazine

23 | DEC 2014 JEROEN VAN DER LIST Werk en hobby

MEINDERT VAN VEEN

Woede en verbijstering

BS WEERT En de toekomst?

RENE VAN DER WIELEN Coacht in zijn achtertuin

DEN HELDER En hoe nu verder?

JAANUS LIIVAK Een Est in Nederland

REGGIE JOHNSON

BEEST ONDER DE BORDEN

2

INHOUDSOPGAVE 10 TIP OFF Een rubriek over van alles en nog wat

50 OPDAT WIJ NIET VERGETEN het nieuws van november 2014

16 FOTOSPECIAL De mooiste foto’s van de afgelopen maand

51 COLUMN CHARIS SIDERIS Een droom in duigen

24 REGGIE JOHNSON Beest onder de borden

52 JAANUS LIIVAK Een Est in Nederland

30 JEROEN VAN DER LIST Werk en hobby

55 COLUMN ME DUNKT Rottigheid, dat willen we!

34 WOEDE EN VERBIJSTERING Kranten over ‘de zaak’ Meindert van Veen

56 MEMPHIS GRIZZLIES Het team dat niemand kent

38 TERUG NAAR DELFT Bijzondere reünie van Punch

60 VAN AMBITIE TOT PUINHOOP De neergang van Den Helder

42 BS WEERT Bouwen aan een nieuwe toekomst 46 RENÉ VAN DER WIELEN Coacht in zijn achtertuin 49 COLUMN PETER VAN PAASSEN Een geslaagde trip

COVERFOTO Peter van der Velde

3

4

n a v e d n i e het

n

? e n i z a g a m e l a t i g i d het 5

.

E N I Z A G A M T N I R P EEN REBOUND BASKETBALL MAGAZINE VANAF JANUARI IN PRINT?

REBOUND 10 nummers in 2015 komt uit omstreeks:

15 januari 2015 15 februari 2015 15 maart 2015 15 april 2015 15 mei 2015 Uitsluitend bij voldoende belangstelling brengen wij vanaf januari REBOUND in print uit. 15 juni 2015 (na afloop play offs) 15 september (na afloop EK Oranje) 15 oktober 2015 Rechtsteeks van de drukker in je brievenbus 15 november 2015 Een magazine in print zoals je het gewend bent, 15 december 2015 maar dan geprint, met: REBOUND in print: • Interviews • Achtergrond verhalen Formaat A4 staand (210 x 297 mm) • Veel mooie foto’s 4/4 (Dubbelzijdig full color) • Columns 48-60 pagina’s • Rubrieken Houtvrij gesatineerd mc (glanzend) 135 grams VOORWAARDE Omslag 250 grams hv gesatineerd mc Realisatie van een print basketball magazine Omslag eenzijdig voorzien van glanzend is mogelijk bij minimaal 1.000 abonnees. laminaat

6

?

T A D N KA EEN ECHT MAGAZINE. KAN DAT WEER? Ik weet niet of het ook voor u geldt, maar ik mag graag aan tafel zitten met een krant of een tijdschrift. Natuurlijk sluit ik mijn ogen niet voor allerlei elektronische media. Ik maak daarvan heel veel gebruik en daar is ook niets mis mee. Maar er gaat nog altijd niets boven het aloude papier. Natuurlijk dalen oplages van dagbladen en magazines, maar dat heeft meer te maken met ‘ontlezing’ door vooral jongeren dan met de manier, waarop een en ander wordt gebracht.

De makers van Rebound en alle medewerkers zijn van de generatie, die lange tijd alleen maar ‘papier’ had. Toch is het niet uit nostalgie dat we nog altijd graag een mooi papieren magazine zouden willen maken. We horen om ons heen heel vaak dat het toch wel erg jammer is dat prachtige bladen als Play Off/Basketball, Full Court Press en American Sports niet meer bestaan en al dan niet nog tastbaar slechts voortleven in de herinnering.

We hebben in de loop der jaren vele malen geprobeerd om weer een blad uit te brengen.

Steeds weer liepen we tegen de (te) hoge kosten aan. De vereiste verkochte oplage was gewoon te groot om in elk geval quite te kunnen spelen. Bovengenoemde magazines kenden dat probleem heel lang totaal niet. Tot de tweede helft van de jaren negentig.

In het huidige tijdsgewricht van de elektronica lijkt het niet mogelijk om een succesvol magazine uit te geven zonder hulp van derden. Daarbij moet u bijvoorbeeld denken aan sportbonden. Natuurlijk is ook die mogelijkheid meerdere malen onderzocht bij de NBB, maar bleek nooit haalbaar.

De ‘elektronisering’ van onze wereld heeft echter ook voordelen. Drukkerijen doen er alles aan om het verkeer op de elektronische snelweg bij te houden en buitelen over elkaar heen om klanten te behouden en binnen te halen.

Bij diverse bedrijven hebben we een rekensom gemaakt en denken dat het haalbaar is om eindelijk weer een echt magazine in de basketballmarkt te zetten. Maar we zijn voorzichtig, dat zult u begrijpen. Hoe we ook rekenen en hoe minimaal we de noodzakelijke kosten ook bepalen, er is een minimaal aantal abonnees nodig om een dergelijk project te doen slagen.

Via een korte enquête willen we de haalbaarheid onderzoeken. Laat ons weten wat u wil.

Wie weet glijdt er dan ergens in 2015 een echt basketballmagazine bij u in de brievenbus.

Of misschien toch nog een digitaal magazine? Op de volgende pagina schetsen wij de mogelijkheden.

7

D N U O B E R e d n e g l o v de

8

? s u b n e v e i r b e j n i t n i r p in Het digitale magazine uitgeven in de huidige vorm kan niet meer. Wij hebben gekozen om het magazine gratis aan te bieden om zodoende veel lezers te bereiken.

Maar gratis is niet voor niets. Op dit moment moeten we eigen geld periodiek in het project steken om het draaiende te houden. En dat is eindig.

Wij hebben nu de keuze of een digitaal magzine uit te geven of een print magazine, beide tegen betaling.

Aan onze lezers vragen wij hun keuze kenbaar te maken. Deze zijn: DIGITAAL MAGAZINE 10 nummers

€ 14,95

Je kan meerdere keuzes maken.

DIGITAAL MAGAZINE EXTRA € 24,95 10 nummers plus specials zoals preview competitie, voorbeschouwing EK, fotoboeken van de mooiste (nog) niet gepubliceerde foto’s, etc PRINT MAGAZINE jaarabonnement: 10 nummers

€ 49,95

half jaarabonnement: 5 nummers € 29,95 Losse nummers :

SPELREGELS:

€ 6,95

Waarom meerdere keuzes?

Onze keuze is een print magazine maar dat is slechts haalbaar bij een minimum aantal abonnees. Indien dat niet haalbaar blijkt zou het kunnen dat wij weer een digitaal magazine gaan uitgeven. Digitaal uitgeven geeft namelijk een lager financieel risico.

Een keuze is niet vrijblijvend, je geeft tegelijkertijd een incassovolmacht af.

Degenen die met de crowdfunding actie hebben meegedaan ontvangen dit bedrag als korting op het abonnementsgeld.

KLIK HIER OM UW KEUZE KENBAAR TE MAKEN 9

Rubriek van alles en nog wat TipOff

SLAM DUNKS! NBA-STERREN PROTESTEREN Het waren de laatste woorden van Eric Garner, een ongewapende man die overleed nadat een politieagent op Staten Island hem hardhandig tegen de grond had gedrukt: I can’t breathe. Dat stond er op het shirt dat basketballer LeBron James (foto)droeg toen hij warmdraaide voor de wedstrijd tussen de Cleveland Cavaliers en de Brooklyn Nets in New York. Hetzelfde deden Kobe Bryant en Carlos Boozer van de LA Lakers een dag later. Allemaal volgden zij het voorbeeld van Derrick Rose van de Chicago Bulls, degene die het shirt zaterdag als eerste droeg.

De boodschap van de (zwarte) NBA-sterren is helder: ook hen is niet ontgaan dat meerdere donkere Amerikanen slachtoffer zijn geworden van politiegeweld. Het begon allemaal in Fergusson bij St. Louis, waar een blanke politieman een zwarte winkeldief doodschoot en later werd vrijgesproken. Hoewel de dood van Eric Garner dateert van juli, is de zaak weer gaan leven nadat ook de verantwoordelijke agent in dit geval onlangs werd vrijgesproken. Sindsdien is het op veel plekken in Amerika onrustig.

Zwarte Amerikanen hebben het gevoel dat er meer geweldig tegen hen wordt gebruikt dan tegen blanke Amerikanen. Onderzoek wijst ook uit dat ze vaker worden aangehouden en hogere straffen krijgen.

In de basketbalwereld rees ondertussen de vraag of het gepast is dat spelers eigen shirts dragen over officiële tenues. “Dit zijn uiteraard kantooruren”, erkende Jarret Jack van de Brooklyn Nets tegenover The New York Times.

“Maar dit was heel, heel belangrijk voor ons.”

Voor Lebron James van de Cavaliers was het niet anders. Sinds de vedette de 30 is gepasseerd, neemt hij steeds vaker een standpunt in.

“Als iets voor mij belangrijk voelt, dan reageer ik. Zo niet, dan reageer ik niet”, zei hij.

James, wiens actie werd aangemoedigd door zijn coach, had ook een boodschap voor zijn landgenoten: “Geweld is niet het antwoord, en vergelding niet de oplossing. Als samenleving moeten we beter worden. Het zal niet worden gedaan in een dag. Maar we hebben allemaal beter te doen.”

BRON: NRC

ABDUL-JABBAR VOERT DE KLASSENSTRIJD Vorige maand dook Abdul-Jabbar, de NBA-legende, die beroemd werd door zijn nauwelijks te verdedigen skyhook, plotseling op in het socialistische tijdschrift Jacobin. In een online essay getiteld ‘Studentatleten aller landen, verenigt u’ betoogt hij dat de omstandigheden waaronder Amerikaanse studentatleten werken vergelijkbaar zijn met ‘contractueel opgelegd knechtschap’.

Universiteiten en de National Collegiate Athletic Association (NCAA) verdienen miljarden – vooral dankzij American football en basketball – terwijl de studenten die de universiteiten vertegenwoordigen nauwelijks meer krijgen dan een beurs en kost en inwoning. Ter vergelijking: de NCAA ontvangt alleen al voor de uitzendrechten van de ontknoping van het college basketball-seizoen bijna een miljard dollar.

De tien best betaalde coaches van de studentenbasketbalteams verdienden afgelopen jaar tussen de 2,6 en 9,7 miljoen dollar.

College-basketball is ‘big business, waarin iedereen goed verdient’, schrijft Abdul-Jabbar, ‘behalve de jonge spelers, die elke wedstrijd een blessure kunnen oplopen, die het einde kan zijn van hun loopbaan.’

Hij zou graag een vakbond zien ontstaan, die de belangen van de collegespelers behartigt. ‘Ze zouden moeten delen in de winst’.

Het wordt tijd dat er iets verandert, schrijft Jabbar, die ook nog even fijntjes herinnert aan zijn eigen collegetijd. ‘Toen ik voor UCLA speelde waren zijn zakken gevuld met niets. Ik liet soms een vriend mijn gratis kaarten verkopen, zodat ik wat zakgeld had. De colleges verdienden toen nog niet zó veel geld, maar toch al aardige bedragen.’

K

O FACEBO 10

BRON: Jacobin/USA

‘Bondgenotentafel’ in Eindhoven moet sponsors opleveren

TRIPLE DOUBLE DRIJFT SPORTBONDEN SAMEN De zoektocht naar sponsors valt de Nederlandse sportbonden zwaar. Sportmarketingbureau Triple Double bedacht een list: zet de bonden bij elkaar aan tafel.

Court Sportcafé of in de wandelgangen de werknemers van zeker zestig aangesloten bedrijven.

Dat gaat van Red Bull tot Rabobank Topsportdesk. Uit die vermenging van sporters, mediamensen, marketeers, bestuurders en managers moeten de ideeën voortkomen die de Nederlandse sport verder helpen.

Op de vierde verdieping van de voormalige gloeilampenfabriek SX van Philips in Eindhoven zijn tien Nederlandse sportbonden op zoek naar het licht. Aan de 'bondgenotentafel' staan hun stoelen, voor elke sportbond één.

Ze willen door de samenwerking met elkaar en met het in SX gevestigde sportmarketingbureau Triple Double betere toegang tot sponsoren krijgen.

Triple Double heeft in korte tijd tien bonden gevonden die voor een stoelgeld van 3.000 euro wilden aanschuiven. Het zijn de drie grote olympische bonden atletiek, zwemmen en turnen - plus ijshockey, basketball, wielrennen, judo, ski, gehandicapten- en luchtvaartsport.

'Wij hopen op een dagelijkse bezetting van zeven, acht stoelen', zegt Michel van Grunsven van Triple Double hoopvol. Alleen dan kan er sprake zijn van de kruisbestuiving die de marketeers beogen. De sportbonden zijn erg op zichzelf gericht. Zelfs in het Huis van de Sport in Nieuwegein, waar tal van bonden kantoor houden, is er nauwelijks onderling contact.

De bonden, vooral gevestigd in de Randstad, zijn door Triple Doubleeigenaar Bob van Oosterhout (foto) en Van Grunsven naar het zuiden geroepen, 'omdat wij de sport willen helpen'. Hoe commercieel hun aanpak ook lijkt – Triple Double is de actiefste Nederlandse sponsorwerver en dealbegeleider - het eerste belang blijft voor de twee Brabanders de sport.

Van Oosterhout in zijn openingsspeech: 'Wij zien de sport

Er is dynamiek in SX, riep de meest dynamische man van de Nederlandse sport bij voortduring.

Van Oosterhout: 'We gaan vlammen de komende maanden.'

als onze bondgenoot. Ik hield eens een mooie toespraak tot het gehoor van NOC*NSF, over grote sponsordeals en zo. Toen vroeg de directeur van de basketballbond: wanneer doe je eens iets voor ons, Bob? Ik heb daar eens rustig over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen: misschien moeten wij als Triple Double een grotere rol spelen in het helpen van de sport.'

Voorlopig is het aantal van tien sportbonden het maximum in SX. De laatste beschikbare meters kantoorruimte zijn juist verkocht aan de Provincie Noord-Brabant.

Van Grunsven: 'Maar over enkele jaren verdwijnen misschien weer bonden van de tafel. Die plaatsen worden dan opgevuld door nieuwe belangstellende bonden.'

BRON: DE VOLKSKRANT/JOHN VOLKERS

De bonden hebben het financieel en commercieel lastig in het huidige Nederlandse sportlandschap.

Van Grunsven: 'Ik denk dat de Atletiekunie al vijftien jaar geen hoofdsponsor meer heeft. Dat zegt iets.'

Sommige bonden, zoals de gymnastiekunie KNGU, zijn al klant van Triple Double. Directeur Jaap Wals: 'De vorige voorzitter, Frans Koffrie, dacht dat wij zelf wel sponsoren konden vinden. Daar is deze materie echt te lastig voor. Je moet gebruikmaken van mannen als Van Oosterhout, mannen met een netwerk, creatief ook.'

De marketingmensen van de bonden mogen elke dag in SX verschijnen in het centrum voor sport, marketing en media. Ze treffen bij de lunch in het Centre

RUDOLF VANMOERKERKE OVERLEDEN 'Niemand is onverwoestbaar. We gaan allemaal dood.' De WestVlaamse ondernemer Rudolf Vanmoerkerke wist het tien jaar geleden al, in een interview met De Tijd. Maar nu is ook zijn tijd voorbij.

De vader van het massatoerisme in Vlaanderen, die wij vooral kennen al de grote man achter het basketball in Oostende, werd negentig.

11

Rubriek van alles en nog wat TipOff

Niemand rekent op de tweede ronde voor de nationale mannenploeg

ORANJE HEEFT EEN NIEUW WONDER NODIG

Nederland zal opnieuw een topprestatie moeten leveren om de poulefase van EuroBasket 2015 te kunnen overleven. Zoveel is wel duidelijk na de loting in Disneyland Parijs. Nou ja, ‘loting’…

Vier thuislanden stonden al vast en ook nog eens vier partnerlanden, die een stuk van de organisatie overnemen. Met vervolgens een hele reeks potten op sterkte, was het meer een kwestie van indelen.

Nederland zat in de laatste pot.

Logisch, want hoe je het ook wendt of keert, we horen nu eenmaal bij de zwakkere landen van Europa.

Het was tenslotte, niet alleen in ons eigen land, al een enorme verrassing, dat de Oranjeploeg tweede werd in de groep en het sterker geachte Montenegro het nakijken gaf.

Montenegro is één van die subtoppers, die zijn ontstaan na het uiteenvallen van Joegoslavië, lange tijd het beste basketballland van Europa. In de Kroatische hoofdstad Zagreb zal de ploeg worden geconfronteerd met drie andere landen, waarvan de beste spelers tot de opsplitsing samen één – zeker voor Nederland – onverslaanbaar team vormden.

Hoe goed die ‘nieuwe’ landen (niet echt, want ze werden pas in 1944, kort voor het einde van de Tweede 12

Wereldoorlog dus, samengevoegd onder leiding van generaal Tito) ook zijn, basketballfans die het oude Joegoslavië hebben meegemaakt, hoeven de ogen maar te sluiten om zich weer die fantastische spelers als de betreurde Drazen Petrovic, Kresimir Cosic, Dragan Kicanovic, Drazen Dalipagic, Mirza Delibasic, Zoran Slavnic en ook latere helden als Toni Kukoc, Dino Radja en Zarko Paspalj voor de geest te halen.

Nederland treft in Zagreb drie van die nieuwe Balkanlanden en met ook nog eens Griekenland erbij mag je gerust spreken van een loodzware poule, misschien wel de sterkste van de vier, die elk vier ploegen zullen afleveren voor de knock-outfase in Lille.

Kan Nederland vanuit Kroatië via die Franse stad terugreizen naar huis of zal het gaan om een rechtstreekse vlucht naar Schiphol? Niets is onmogelijk, maar het zou (weer) een enorme verrassing zijn als Oranje vierde in de groep zou worden (dat lijkt het maximaal haalbare) en Lille zou halen. Overigens is dan is de winnaar van groep D (spelend in Riga, Estland) de eerste opponent in de kruiswedstrijd. Dat zal vermoedelijk Litouwen worden. De verliezend finalist (tegen Frankrijk) dus van het vorige EK… En er zijn grenzen… zelfs voor de nationale mannenploeg.

Met Slovenië, Kroatië en Griekenland treft Oranje drie ploegen uit de Europese subtop. De Grieken werden weliswaar in 2013 slechts elfde, maar de keer daarvoor vijfde en in 2009 was er zelfs een bronzen medaille. Kroatië was de laatste keer vierde en Slovenië vijfde. Je moet wel een onverbeterlijke optimist zijn of echt helemaal niets snappen van de Europese verhoudingen in het basketball, wil je winstkansen zien tegen deze toplanden.

De kansen voor Nederland lijken te liggen in de wedstrijden tegen Georgië en Macedonië, twee landen die er weliswaar in Slovenië bij waren, maar met gedeelde 17e en 21e plaatsen een potten konden breken.

Over Nederland praat eigenlijk niemand als gevraagd wordt naar de kanshebbers in de groep.

Logisch natuurlijk, want wie kent onze ploeg. Tenslotte waren we er 25 jaar gelden voor het laatst bij (toevallig ook in Zagreb…) en toen waren de spelers van nu de luiers nog niet ontgroeid of zelfs nog niet geboren.

Alleen de Sloveense hoofdcoach Jurij Zdovc, die als speler en coach prachtig palmares heeft, noemt Nederland even, maar dan slechts om te melden, dat hij onze ploeg niet kent. “De overige landen

kennen we goed en ik denk dat we een goede kans hebben.” Ook de Sloveense forward Zoran Dragic (met zijn broer Goran spelend voor de Phoenix Suns in de NBA) ziet zijn ploeg zeker tweede worden na een verbeten strijd met Kroatië en Griekenland. De Kroatische routinier Krunoslav Simon (nu spelend voor Lokomotiv Kuban in Rusland) spreek van een goede loting en twijfelt niet aan deelname aan de eindronde.

PROGRAMMA NEDERLAND

‘TWEE WEDSTRIJDEN WINNEN’

KERSSENS WEG BIJ ORANJE

Nederland begint EuroBasket op zaterdag 5 september tegen Georgië, een dag later gevolgd door de wedstrijd tegen Macedonië.

Gelijk dus de twee tegenstanders tegen wie een nieuw succes gestaltemoet krijgen. Noem het dus gerust het Weekeinde van de Waarheid. Op de rustdag, die daarna volgt, weet de Oranjeploeg dus eigenlijk al hoe de vlag erbij hangt. Op dinsdag, woensdag en donderdag volgen Slovenië, Kroatië en Griekenland. Normaal gesproken drie landen, waartegen Nederland geen enkele kans heeft. Maar in een poulesysteem willen coaches nog wel eens kijken naar een plek, die misschien wat gunstiger is qua tegenstander of omdat de plaatsing al een feit is, de topspelers wat rust geven. Er is na de voorronde tenslotte maar één rust/reisdag en dan gaat het alweer verder in Lille.

Bondscoach Toon van Helfteren – tenminste daar gaan we op dit moment maar vanuit – was erbij toen in Parijs zijn ploeg werd gekoppeld aan drie exJoegoslavische ploegen en Griekenland. Hij was daar niet blij mee en had. gehoopt op een wat lichtere loting. “Ja, natuurlijk, maar het is niet anders. Ik had ook liever in Berlijn gespeeld. Dat zou prettiger zijn geweest voor de fans.

Is gemakkelijker aan te rijden. We moeten twee wedstrijden winnen willen we verder komen en dat zal heel moeilijk worden in deze zware groep.” De plaatsing voor het EK heeft in elk geval iets losgemaakt in Nederland. Van Helfteren: “Ik, wij, willen nu meehelpen een fundament te leggen voor de toekomst. De bereidheid om het samen te doen is er in het verleden nooit geweest. Nu wel, lijkt het.”

Henk Kerssens is niet langer de teammanager van de Oranjemannen.

De 67-jarige Veghelaar trad vorig voorjaar in dienst bij de nationale basketballploeg, die zich afgelopen zomer kwalificeerde voor het EK. Een commissie van oudinternationals buigt zich over de toekomst van het basketball in Nederland. Zowel op financieel als personeel vlak gaat er de komende tijd veel veranderen. Het vertrek van Kerssens, die in ‘goed overleg’ tot het besluit weg te gaan is gekomen, past in dat plaatje.

13

Rubriek van alles en nog wat TipOff

Facebook en Twitter zijn een onuitputtelijke bron voor leuke beelden van onverwachte momenten. En wordt wat af ‘gedeeld’ en ‘geliked’ via telefoon en allerlei computer-devices.

Een collage van foto’s van de wedstrijd Den Helder Kings – Landstede Zwolle.

Jacob Bergsma laat zijn ogen langs talloze pagina’s glijden en pikt de leukste basketball-gerelateerde plaatjes eruit.

Supporters die zich massaal inspannen om de Kings te redden.

K

O FACEBO

Erwin Hageman met de toen mogelijke redder, oud-sponsor René Coltof

Jemaine, Sandra, Joey, Fabian en Roy knipten zich het apezuur voor voldoende snippers

Vrijwel iedereen beklom de tribunes met een Go Kings shirt

Sfeer overal: het regent confetti

Om tien over zes gaat de eerste toeschouwer er al goed voor zitten

Vrijwel iedereen beklom de tribunes met een Go Kings shirt

14

K

O FACEBO

Het motto: One Coach, One Team, Our Kings

Jean-Marc Jaumin weet zich gesteund door blauwe tribunes

Jean-Marc Jaumin weet zich gesteund door blauwe tribunes

Sta op als je voor Den Helder bent

Supporter Dennis had al snel de ontbrekende twee ton voor voorzitter Rob Waardenburg gevonden. Dennis: ‘Hopelijk kan je er wat mee…”

15

FotoSpecial

16

Foto special Zorro-ballet op het basketballveld achter het masker zit Worthy de Jong _______________________________________ Foto’s : PETER VAN DER VELDE

17

FotoSpecial

Foto special Janiek van Veen ________________________________ Foto: PETER VAN DER VELDE

18

Foto special Jacobine Klerkx ________________________________ Foto: PETER VAN DER VELDE

19

FotoSpecial

20

Foto special Rebound. Ross Bekkering en DeJuan Wright met Marcel Aarts en Stefan Wessels ________________________________ Foto: PETER VAN DER VELDE

21

FotoSpecial

22

Foto special Hoera. Gewonnen in de EuroChallange. ____________________________ Foto: PETER VAN DER VELDE

23

24

LAST MINUTE CALL-UP REGGIE JOHNSON BLIJKT TOPAANKOOP VOOR SPM SHOETERS

Tekst: Rob van Gameren Foto’s: Peter van der Velde

Een ezel stoot zich doorgaans niet twee keer aan dezelfde

steen. Zo wel SPM Shoeters, dat voorafgaand aan het seizoen al twee centers versleet alvorens het zich versterkte met Reggie Johnson (25). De Amerikaanse kolos vond na een moeizaam jaar alsnog onderdak bij een club en geniet met volle teugen in Den Bosch.

Johnson heeft net de ijzersterkte overwinning tegen het Duitse Ulm in de EuroChallenge tot zich door laten dringen als een grote grijns vat op hem krijgt. Ruim twee maanden terug was zijn basketballtoekomst hoogst onzeker. SPM Shoeters had net zijn tweede center weggestuurd en was driftig op zoek naar een sterkhouder onder de borden met snelheid en defensieve kwaliteiten. Het trof de clubloze Reggie Johnson (2,06 meter en 132 kilo) en dat bleek al meteen een voltreffer. Tijdens zijn debuut in de competitie scoort hij meteen twintig punten en tien rebounds en enkele dagen later in de Europese wedstrijd tegen Brindisi voegt hij er gewoon weer twintig toe. Het publiek heeft meteen een nieuwe favoriet: een grote knuffelbeer met gigantische handen.

25 25

Reginald Johnson

NBA D-League

In 2013 heeft Johnson er net vier jaar universiteit bij Miami opzitten. In een team met Shane Larkin –tegenwoordig spelend bij de New York Knicks – schopt Miami het tot het grote NCAAtoernooi. Het team krijgt in het oostgedeelte het plaatsingsnummer twee. Het toernooi begint voortreffelijk met twee overwinningen.

Tegen Marquette gaat het echter mis. Johnson is geblesseerd en komt niet aan spelen toe, wat de ploeg duur komt te staan. Zo eindigt de collegetijd van Johnson met een zware domper. Waar Larkin wordt opgepikt door de Dallas Mavericks in de NBA, komt de naam van ‘Big Reg’ op het draftboard niet voor. “Natuurlijk 26

een teleurstelling”, zegt hij met ogenschijnlijke nuchterheid. “Iedereen droomt van de NBA. Het is spijtig dat ik tijdens het hele NCAA-toernooi met een blessure speelde en zelfs de wedstrijd tegen Marquette moest missen. Dat is je laatste visitekaartje aan de grote teams.”

Johnson speelt eind 2013 in de NBA D-League, maar krijgt er niet echt voet aan de grond

Toch mocht hij blijven hopen.

In de zomer tekent hij bij de Delaware 87ers in de NBA D-League, zeg maar de tweede divisie van de NBA. De 87ers zijn het satellietteam van de Philadelphia 76ers. De reserves maken er minuten of geblesseerde spelers die terugkomen doen vaak ritme op bij de 87ers. Reggie beleeft mooie momenten tijdens de persdag en proeft al een beetje aan de NBA-smaak, zij het NBA-light. “Als NBA niet lukt, dan is de D-League daarna de sterkste league ter wereld.

Na tien wedstrijden en niet bijster veel speeltijd ben ik vertrokken. Ik heb mijn conditie op peil gehouden in die tijd, maar weinig wedstrijden meer gespeeld tot ik hier in Den Bosch arriveerde.”

Beestachtig lichaam

Wie Johnson ziet, ziet meteen een beest van vent. Als je hem hoort praten, dan hoor je een zachte en vriendelijke stem. In zijn eerste twee maanden in Den Bosch is hij zeker de nodige vetmassa kwijtgeraakt en oogt hij scherper, sneller en vooral fitter. SPM Shoeters gaat zeker veel plezier aan de grote man beleven, die niet alleen sterk is onder de basket, maar ook de ‘soft touch’ heeft. Vrije worpen vliegen makkelijk binnen en een midrange jumper is voor hem ook geen angstige gebeurtenis.

“Ik heb altijd al makkelijk kunnen schieten. Sinds dat ik jong ben, loop ik niet weg voor dat soort ballen. Ondanks mijn grote handen heb ik daar

27

Reginald Johnson

nooit moeite mee gehad. Het geeft je teamgenoten ook vertrouwen. De opties worden ruimer als je niet alleen via layups of dunks kunt scoren.”

Ook teamgenoot Stefan Wessels is blij met de aanwezigheid van de center.

“Je krijgt zo’n beer onder de basket niet zó maar weg.

Daar hebben we vorig jaar regelmatig wedstrijden laten 28

Met zijn 132 kilo en 206 centimeters is Big Reg een bezienswaardigheid bij wedstrijden van SPM Shoeters liggen, op rebounds. Met hem hebben we daarin een sterke troef, met name zijn aanvallende rebounds.” Vorig jaar had SPM Shoeters met Tai Wesley een fantastische center die meesterlijk was in het inside-outspelletje.

Zijn rebounding was wat minder, mede door zijn beperkte lengte (2,01 meter).

Vaak moest hij tegen grotere tegenstanders opboksen.

Johnson komt ook nog wel eens grotere centers tegen, maar met zijn fysiek is het vaak

een ongelijke strijd. Een NBA-klaar lichaam, zouden ze in Amerika zeggen.

Bescheiden

Tegenover dat indruk-wekkende postuur staat een enorm politiek correcte persoonlijkheid. Veel beleefdere en zachtaardigere basketballers zijn er wellicht niet te vinden op de velden. Uit zijn mond zelden een onvertogen woord en ook zijn houding ten opzichte van scheidsrechters is uiterst vriendelijk.

“Het team staat altijd op één. Ook al speel ik matig, als het team wint, ben ik net zo gelukkig als dat ik wel goed speel. Ik leer er van en probeer nog harder te werken. Ik geniet van elke seconde hier bij dit team en in de stad Den Bosch.

Het is een fantastische ervaring en met deze medespelers wordt het steeds leuker. We hopen nu wel te overwinteren in Europa en natuurlijk mikken we op de titel. Met deze groep spelers kan dat ook niet anders. Daar ligt ook meteen de uitdaging. Ik hoor soms van mensen dat wij op voorhand eigenlijk al tot kampioen zijn uitgeroepen. Dat wist ik eerst helemaal niet en zo voelt het ook niet binnen deze groep. Daar zorgt coach Jones wel voor. Als we een keer een wedstrijd slap spelen, krijgt hij iedereen weer scherp. Zoiets lukt vaak alleen als je ervaren spelers in de groep hebt zitten. Daar zit het hier wel goed bij. Een topgroep.”

29

Zorg en Zekerheid Leiden alweer vierde Nederlandse club voor Jeroen van der List

WERK EN HOBBY Tekst: Menno Schraven Foto’s: Peter van der Velde

30 30

Hij heeft al tijden last van een polsblessure, maar

knalt er desondanks de ene na de andere driepunter in voor zijn nieuwe club Zorg en Zekerheid Leiden.

De net 25 jaar geworden Jeroen van der List is gek van het spelletje én ambitieus. Een sterkere buitenlandse competitie lonkt nog steeds. “Er zijn meerdere wegen naar Rome.”

Na Leeuwarden, Den Bosch en Den Helder streek de uit Gouda afkomstige Jeroen van der List dit seizoen neer in Leiden. Alweer zijn vierde Nederlandse club. Desgevraagd zegt hij de huidige situatie in Den Helder, waar hij de voorbije twee seizoen actief was, wel een beetje hebben zien aankomen. “Het is natuurlijk niet zo dat alles in één keer zo slecht gaat. Dat heeft zich opgebouwd.”

Van der List kan terugkijken op een goede periode onder coach Jean-Marc Jaumin. Hij werd zelfs twee jaar achter elkaar uitgeroepen tot Most Improved Player van de Dutch Basketball League. Toch hoefde hij niet lang na te denken toen hij via zijn agent werd benaderd door Leiden. “Deze club draait natuurlijk al een paar jaar mee aan de top. Heeft een fanatiek publiek dat echt de zesde man kan zijn. In het begin was het wel apart om hier te spelen. Ik weet nog dat ik in de eerste thuiswedstrijd op het veld Rogier (Jansen, red) aankeek en zei: “Ik heb gewoon een Leiden-shirt aan.”

Anders Het spel dat Eddy Casteels, opnieuw een Belgische coach, zijn ploeg voorschrijft, ligt de 2.13 meter lange Van der List wel. “Het is anders dan vorig jaar. Veel sneller en minder tactisch. Ik speel meer van buiten, wat wel ten koste gaat van mijn inside game.

Daar moet ik nog beter balans in zien te vinden. Maar als ik open sta is het een kwestie van niet nadenken en gewoon proberen raak te schieten.” Opvallend is dat hij, gemeten over twaalf titiewedstrijden, meer driepunters dan twee punters neemt (61 om 47). Bovendien werkt hij die af tegen een hoger percentage (50,8% om 48,9%).

“Ik heb altijd wel talent voor schieten gehad”, bekent Van der List.

“In mijn collegejaar op Indian Hills heb ik echt ritme gekregen. Ze hadden er een robot gun, die acht ballen achter elkaar afvuurt.

Je stelt zelf het aantal seconden ertussen in, maar in twintig 31

Jeroen van der List

minuten kun je zo vierhonderd schoten nemen.

Dan heb je wel lamme armen.” Als power forward probeert hij op trainingen ook zijn eigen leraar te zijn. “Ik heb geleerd de bal niet na te kijken, maar meteen klaar te staan voor de volgende. Eenmaal losgelaten kun je toch niets meer corrigeren. Gaat ie raak, dan probeer je het volgende schot precies op dezelfde manier uit te voeren.”

Vechten voor elkaar Over het huidige Leidse team waar hij deel van uitmaakt is Van der List tevreden. “Iedere coach heeft zijn eigen manier. Hij probeert dingen uit en kijkt hoe snel we dat oppakken. Hij wil dat je met je hart speelt. Dat we keihard vechten voor elkaar en ook echt voor hém spelen.

Tactiek is minder belangrijk, maar we moeten wel uitvoeren wat je met elkaar afspreekt. De Amerikanen raken steeds meer gewend aan de manier van spelen in Europa. Kennen straks het niveau van de competitie. De ploeg begint steeds meer samen te smelten tot een geheel en na de kerst moet het gaan rollen.”

Van der List is een van de spelers die er in wedstrijden regelmatig van langs lijkt te krijgen van Casteels. Zelf ziet hij dat anders. “Het gaat niet om boos worden. Het lijkt misschien erg voor een buitenstaander, maar dat is niet zo. Hij wil gewoon dat je het goed doet. Daar komt veel emotie bij kijken. Ik probeer de fout die je hebt gemaakt te gebruiken als motivatie om het de volgende keer goed te doen.”

Uitgerekend in de thuiswedstrijd tegen Den Helder ging het flink mis voor Leiden. Van der List: “Dat had nooit mogen gebeuren. Zij schoten heel goed, scoorden op de juiste momenten. Wij hadden nog niet eerder een dergelijke achterstand meegemaakt. In plaats van rustig te blijven en een spelletje op te zetten, gingen we forceren. We krijgen nog zware wedstrijden tegen Groningen en Den Bosch. Om Zwolle maak ik me minder druk.

Maar zonder dalen geen pieken.”

32

Polsblessure Hopelijk is Van der List in het nieuwe jaar eindelijk ook verlost van een zeurende polsblessure die hem al van vóór de zomer parten speelt. “Het is kraakbeenirritatie. Ze noemen het TFCC, Triangulare FibroCartilage Complex. Het doet pijn, maar ik kan ermee

spelen. Mijn hand heeft ook in een spalk gezeten, maar ik ben eigenlijk iets te vroeg weer begonnen. Er is nu tijd nodig om het te laten herstellen, maar het wordt niet erger door te basketballen.”

De blessure kostte hem uiteindelijk wel het meespelen met Oranje in de geslaagde kwalificatiereeks voor het Europees kampioenschap. “Ik hoop dat ik straks mee mag doen. Vorig jaar sukkelde ik met die blessure, kon ik niets bijdragen voor mezelf. In zo’n periode besef je dat basketball niet alleen je werk is maar ook je hobby. Als je een tijdje niet speelt begint het echt weer te kriebelen. Wil je weer een balletje door de ring gooien, dat blijft toch het leukste.”

Lichaam en ambities “Tijdens het seizoen is er weinig tijd voor een sociaal leven”, zo ervaart Van der List. “Maar als je dan vrij bent, zijn je vrienden op school of aan het werk. Veel mensen onderschatten wat wij doen. Mensen die een normale baan hebben en graag zouden willen ruilen. Maar het is twee keer per dag trainen, tussendoor rusten en op tijd naar bed. Tussendoor heb je dan nog even tijd om een boodschap te doen. Eigenlijk zijn wij mensen hier ook niet voor gemaakt. Je krijgt Van der List niet al te positief. “Ik hoop echt dat het basketball in Nederland beter zal worden. slijtage aan je botten en gewrichten. Op de Het begint bij een goede jeugdopleiding. Veel langere termijn maak je je lichaam kapot.” clubs zijn daarmee bezig, maar het probleem is dat er niet veel geld beschikbaar is voor Dat betekent niet dat Van der List niet uitkijkt basketball. In landen als België, Frankrijk en naar acteren op een hoger niveau. “Ik zat op Duitsland is er de combinatie met school. high school samen met Nikola Vučević die Voor de jonge spelers bij Leiden is het ook een nu bij Orlando Magic zit. En ik heb in die tijd privilege om mee te kunnen trainen. Ze houden tegen NBA-spelers als O. J. Mayo en de broers ons scherp, maar ook andersom.”

Brook en Robin Lopez gespeeld. Bij mij is het iets anders gelopen, maar er zijn meerdere “Zelf trainde ik bij Springers in Gouda veertien wegen naar Rome. Ik heb zeker nog ambities om op een hoger niveau te spelen. Ik heb er het keer per week dat was toen best bijzonder.

Daarna ging ik naar Rotterdam en op 16-jarige lichaam en het schot voor en ben nog niet te oud. Ik moet alleen mentaal nog sterker worden leeftijd belandde ik bij Antibes in Frankrijk. Mijn ouders gingen in die periode net scheiden en en ik wil mijn spel verbreden.” ik maakte de keuze om daar te gaan wonen.

Ik spreek nu vrij goed Frans, dat heb ik er in elk Opleiden Over de staat van het basketball in Nederland is geval uitgehaald.”

33

Meindert van Veen

Internationals begrijpen NBB-besluit over Meindert van Veen niet

WOEDE EN VERBIJSTERING

Lekdetec met een ludieke actie. foto Michiel van Beers

Samenstelling: Jan van der Nat Foto’s: Peter van der Velde

H et aan de kant schuiven van vrouwenbonds-coach Meindert van Veen trilde de dagen na het formele bericht van de NBB behoorlijk na. Dat was te

verwachten als je iemand na 28 dienstjaren zonder behoorlijke verklaring een schop onder zijn achterste geeft en al helemaal als je het – in dit geval – lijdend voorwerp het hoe en waarom niet behoorlijk uitlegt. De gedachte dat dit verhaal wel over het weekeinde heen kon worden getild, was natuurlijk naïef. Dan onderschat je op een vreselijke manier de kracht en macht van de sociale media.

Als er in het basketball stront aan de knikker is, is dat koren op de molen van de (landelijke) kranten, die nauwelijks weten dat er in Nederland wordt gebasketbald. Opeens is er dan wél ruimte. Uit de stortvloed aan verhalen maakten we een keuze. Hierbij een aantal passages uit die verhalen.

34

AD 8 november Het besluit van de Nederlandse basketbalbond (NBB) om vrouwenbondscoach Meindert van Veen na een kwart eeuw van de bok te halen, heeft bij Oranje tot een revolte geleid. Twee topinternationals overwegen uit solidariteit direct te stoppen. ,,Dit is zo respectloos.''

“Meindert heeft 28 jaar zijn ziel en zaligheid gegeven. Maar dat betekent dus helemaal niets'', meent Tanya Bröring. Afgelopen week zat Oranje's sterkhouder met enkele andere internationals met Wender aan tafel om hun ongenoegen over het besluit te ventileren. “We hebben gezegd dat dit kan leiden tot een enorme vertrouwensbreuk tussen bond en speelsters. Maar dat risico willen ze wel nemen.''

Bröring, die de afgelopen jaren in de Spaanse competitie speelde, verbindt uit loyaliteit haar lot aan dat van Van Veen. “De bond geeft mij geen keus'', stelt ze. “We waren al redelijk verontwaardigd voordat we het gesprek ingingen, toen we eruit kwamen waren we nog bozer. Als de NBB er zo in blijft staan, ga ik niet verder als international. Het gaat er niet om dat wij niet met iemand anders willen werken. Maar dit is zo abrupt. De bond geeft zichzelf hiermee een brevet van onvermogen.

Dit kan niet. Maar er gaat geen lampje branden, er is geen enkel begrip voor ons standpunt.''

Tanya Bröring

NOORDHOLLANDS DAGBLAD 11 november Van Veen proefde een weekeinde lang onbegrip op en rond het basketbalveld. Zijn wereld, lust én leven. “Niemand begreep de keuze van de bond. Speelsters werden emotioneel. Internationals schudden het hoofd. Hoe is het mogelijk’’, vroegen ze zich met hem af. Directeur Wender zal proberen het ze uit te leggen en kan een zware kluif verwachten om boze basketbalsters te overtuigen. Van Veen wacht ondertussen op het voorstel dat hem met het oog op de toekomst wordt gedaan.

Het buitenland lonkt reeds. Logisch want op zijn vlak staat de mondiale bekendheid van Meindert van Veen gelijk aan die van Guus Hiddink in de voetbalwereld. “In België hadden ze het bericht ook gehoord en zijdelings een lijntje uitgegooid. Maar ook elders. ik weet nog niet wat ik gaan doen. Mag ik naast het begeleiden van coaches in mijn vrije tijd een club trainen? Zou wat mij betreft makkelijk kunnen.’’

Zoals hij zich ook moet afvragen of het coachen van CTO, de opleidingsploeg die hij dit seizoen al vaker dan vaste baas Remy de Wit begeleidde, nog wel kan. Op de vraag waarom hij in hemelsnaam wordt afgezet als bondscoach kreeg Van Veen al wel antwoord. Zij het in bedekte termen. Zijn leeftijd speelde een belangrijke rol in de beslissing.

“Als je ouder wordt kan er sneller wat met je gebeuren. Maar daar ben ik helemaal niet mee bezig. Coachen is wat ik het allerliefste doe. En vooral ook, blijf doen.’’

Meindert van Veen

35

Meindert van Veen

DE VOLKSKRANT 11 november International Leonie Kooij (28) speelde bij het Nederlands team tien jaar onder Van Veen. “Het nieuws was voor mij echt één grote schok”, zegt ze. “Ik vind het ontzettend pijnlijk hoe dit gaat.”

De basketbalsters hoorden vrijdagavond voor het eerst van het vertrek van hun coach, via het persbericht dat basketbalbond NBB op haar website plaatste. Meteen zochten de spelers contact met elkaar.

Kooij benadrukt dat ze niet alleen staat. “Als spelersgroep willen wij dit helemaal niet. Wij zijn hartstikke blij met hem, ik weet niet beter dan dat Meindert mijn coach is.”

Van Veen (63) was al bondscoach van de Nederlandse basketbalsters toen de Berlijnse muur nog overeind stond. Kooij erkent dat er ooit een einde moest komen aan Van Veens lange loopbaan. “Maar dit verdient hij niet.

We willen dat hij op een waardige manier afscheid kan nemen, via een geleidelijker traject.”

Leonie Kooij

COLUMN TON BOOT IN DE TELEGRAAF 11 november Meindert heeft als coach unieke prestaties geleverd. Niet alleen veroverde hij met de vrouwen veertien keer de nationale titel, hij is de enige coach die zowel bij de mannen als bij de vrouwen kampioen van Nederland werd.

Verder is hij gedurende een periode van 28 jaar bondscoach geweest, het meeste van alle sporten!

Als een contract afloopt, heeft een partij het recht om er mee te stoppen. In dit geval moet er dan wel een plausibele reden gegeven worden. De bond kwam niet verder dan zijn leeftijd van 63 jaar. Over de hoge kwaliteit van zijn werk werd met geen woord gerept.

63 jaar is, vanwege zijn ervaring en leergierigheid, eerder een reden om met hem door te gaan. Van Veen heeft nooit een signaal gekregen dat 63 jaar de uiterste grens is. Terwijl al bij zijn geboorte duidelijk was dat hij in 2014 63 jaar zou worden. Sterker nog, in december 2013 hebben de staf en de speelsters van het nationale team een commitment moeten tekenen dat ze nog twee jaar met elkaar door zouden gaan! Louis van Gaal is ook 63 jaar, maar dit terzijde.

Ton Boot

Naar de echte reden van het lozen van Van Veen kan alleen maar gegist worden. Het kan niet van de kant van de speelsters komen, die zelfs zeer verontwaardigd waren over het besluit van de bond. Misschien had hij vijanden onder de bestuurders, tact was niet zijn sterkste punt. In elk geval is het duidelijk, hoewel de bond dit ontkent, dat de volgende bondscoach al bekend is.

Van Veen, een begrip in basketballand, is zonder enige twijfel één van de beste basketbalcoaches, zo niet de beste. En minstens zo belangrijk: hij is geliefd bij zijn speelsters. Meindert is meer dan respectloos behandeld, hij is op een schandalige wijze gedumpt. Oud vuil, of zoiets. Het zegt ook veel over de leiding – alle bestuurders moeten hier van geweten hebben – van de basketbalbond.

36

AD 14 november Meindert van Veen (63) schreeuwt, tiert en dirigeert al ruim een kwart eeuw langs de lijn. De basketbalbondscoach van het Nederlands vrouwenteam - zijn contract wordt volgend jaar niet verlengd - ontziet niemand. Toch lopen alle internationals weg met 'de snor', zoals zijn bijnaam luidt. “Zou ik misschien dan toch niet iets goed doen?''

Bijna alles offerde hij voor het basketbal op.

Ook een maatschappelijke carrière. Van Veen had geen trek om in het horeca-imperium van de familie te gaan werken. Hij koos zijn eigen weg, geld was geen drijfveer. “Mijn directe liefde ligt bij het coachen”, zegt Van Veen. En dat is volgens hem de essentie van het bestaan. Dat hij bij moest klussen in de visafslag of het magazijn om rekeningen te betalen, maakte hem niet uit.

En niemand hoeft medelijden te hebben, stelt de Heldenaar. “Het is mijn eigen, vrijwillige keuze geweest. Gelukkig heb ik een gezin dat het allemaal accepteert.

Natuurlijk wil ik met mijn vrouw en kinderen op vakantie. Maar als het niet kan, dan kan het niet. Ze klagen daar nooit over.”

“Het is net het echte leven, hè. Je wilt niet weten wat ik allemaal hoor of wat mij door de meiden in vertrouwen wordt verteld. Van incest tot abortus, echt alles. Een meisje dat in elkaar is geslagen door haar vriendje. Dat kom je tegen. Of een meisje van zestien dat is aangerand door een vader van een van haar teamgenootjes. De onmacht die je dan voelt als je zo iemand in de hal tegenkomt...

Het bloed komt onder je nagels vandaan, je zou die gozer het liefst een knal voor zijn kop geven. Maar dat kan niet, want zo'n meisje vertelt mij zoiets in vertrouwen. Geloof me, dan is coachen zo'n eenzame job.”

kunnen vertrouwen.''

“Ik ben ook een halve maatschappelijk werker. Ik hoef dat niet te doen, nee.

Sommige andere coaches zijn daar helemaal niet mee bezig. Ik wel. Voor die meiden ben ik een soort vaderfiguur, ze weten dat ze mij

“Ik voel me coach, ben een coach. Nog steeds, ook al ben ik 63. Maar leeftijd zegt mij niks. Ik denk dat ik nog steeds mensen kan helpen, volg een masterclass coaching bij NOC*NSF. Om beter te worden, mijzelf te ontwikkelen en beter naar speelsters toe te zijn. Ik ga nooit met basketbalpensioen, dat is het idee. Van Basten kreeg hartkloppingen, Cruijff kreeg het aan zijn hart. Ik heb nog nooit lichamelijke signalen gekregen, het punt van verzadiging ken ik niet. Kijk, ik houd van een frisdrankje en een stukje vlees. Daar word ik liever 70 mee, dan 80 met dingen die misschien veel gezonder en minder lekker zijn. Het is misschien niet leuk voor mijn naaste omgeving, maar ik stort liever in elkaar tijdens het coachen, dan dat ik vijf jaar langer kan leven achter de geraniums. Is niks voor mij.''

37

Punch Delft

Lace Strong met links Jan Loorbach

SENTIMENTAL

JOURNEY NAAR DELFT Tekst: Charis Sideris Foto’s : Archief en reunie Punch Bob Jonius

38

Ooit was Delft de luis in de pels van het Nederlandse

basketball. In de zestiger jaren begonnen als studentenvereniging Punch, later groot gegroeid in de gloriejaren van de vette sponsoring en overvloedige mediaaandacht, hing er rond de club een aureool van verregaande eigengereidheid. Desondanks, of wellicht juist daardoor, groeide Punch uit tot een club die jarenlang in de top meedraaide, met als hoogtepunten landstitels in 1969 en 1975. De Delftse aanhang, even eigengereid als de spelers, vormde in die jaren voor de bezoekende clubs een gevreesde factor bij de thuiswedstrijden die wekelijks uitgroeiden tot ware happenings.

Maar dat kon niet eeuwig duren. Terwijl de budgetten door de inbreng van steeds meer Nederlandse Amerikanen bleven stijgen, werd het steeds moeilijker om de daarvoor benodigde financiën rond te krijgen. Temeer daar Punch alleen bestond uit een eerste team en dus geen eigen jeugdopleiding kende. Na een lange doodstrijd werd de roemruchte club dan ook in 1983 opgeheven. Natuurlijk waren er meer monumentale bolwerken die de crisis niet hebben overleefd. En ook daar zouden mooie verhalen over kunnen worden geschreven.

Maar de aanleiding van dit verhaal is de reünie die ik onlangs bezocht van datzelfde Punch.

Jan Sikking is jarenlang de aanvoerder en inspirator van de ploeg geweest, maar ook de man die zich achter de schermen flink liet gelden. Vrijwel elke nieuwe organisatorische of financiële ontwikkeling werd door hem begeleid, meestal zelfs bedacht en ingeleid.

Vele topspelers, al of niet in de dop, van andere clubs werden door Jan over de Delftse brug gesleurd. Het kon dan ook niet uitblijven dat diezelfde Jan Sikking bedacht dat het tijd werd om die mooie jaren te gedenken middels een reünie. En het kon eveneens niet uitblijven dat die reünie een daverend succes werd, een sentimental journey voor zo’n zestig voormalige Delftenaren.

Het begon allemaal in de zestiger jaren. Voor de studenten aan de TH was er eerder al een basketballclub opgericht. Daar kon je alleen maar voor uitkomen als je daadwerkelijk ingeschreven stond aan de TH, thans TU, van Delft.

Deze beperking was tevens een voordeel. Het toeval bepaalde bijvoorbeeld dat op een bepaald moment drie internationals aan de TH gingen studeren, en dus automatisch lid werden

van Punch. Jan Bruin, Frans de Haan en Eric van Woerkom vormden de kern van de ploeg die in 1969 landskampioen werd. Daar werd de basis gelegd voor de sfeer rond de club, die uiteraard bestond uit intelligente, analytische, dwarse figuren. Oftewel: eigengereid. Dat werd nog eens versterkt doordat aanvankelijk de wedstrijden voornamelijk werden bezocht door studenten die hun fanatisme vaak op een tamelijk erudiete, ludieke wijze beleden. Dit tot afgrijzen van de bezoekende clubs, die dit soort aanmoedigingen toen nog niet gewend waren.

In de jaren erna vond de explosieve groei plaats. Er kwam geld, de eerste Amerikanen werden aangetrokken, toen nog een bezienswaardigheid. De tribunes zaten vol, basketball werd hot, wekelijks kwamen er samenvattingen van competitiewedstrijden op tv. Ook Punch groeide mee.

Raak Punch 1974-1975 Vlnr boven: Harry Rodgers, Toon van Helfteren, Pieter van Tuyll tot Serooskerken, Peter de Weijs, Eric van Woerkom.

Midden: Pieter Scheurwater, Harry Sluimer, Charles “Buff” Kirkland, Jaap Maassen en Charis Sideris.

Onder : Joop Kok, Jan Sikking en Bill Sheridan.

39

Punch Delft

Rotterdam Zuid. De Rotterdammers speelden onder hun coach Jan Bruin (jawel die van het Punch kampioensteam uit 1969!) een full court man to man press. Wij neutraliseerden die door de bal simpelweg aan Rogers te geven, die met schuim op de lippen werd verdedigd door de Amerikaan Jackie Dinkins, de MVP van het vorige seizoen. Met de ene spindribbel na de andere bracht Rogers dan de bal op, waarna hij deze aan spelverdeler Charis Sideris Jan Sikking gaf, die vervolgens de aanval opzette. Rogers genoot zichtbaar van die rol, Het werd ontkoppeld van de TH, getuige enkele brede grimassen tijdens die Studentenvereniging Punch werd Factotum spindribbels. Met hen en de Nederlandse Punch, en vervolgens Raak Punch. De Amerikaan Bill Sheridan werd in 1972 als coach kern Sikking, Van Helfteren, Van Tuyll, Van aangetrokken, de 2.14 meter lange center Pieter Woerkom en ondergetekende beleefden we van Tuyll van Serooskerken kwam over van het een onvergetelijk seizoen dat in 1975 bekroond Leidse Bona Stars, de jonge Toon van Helfteren werd met de landstitel. uit Tilburg volgde, en de eerste Amerikanen kwamen. Lace Strong en Terry Foster waren de Het was een bijzonder team, met allemaal – alweer en nog steeds – intelligente, analytische, eerste spelers van overzee. dwarse figuren die permanent over het functioneren van de ploeg nadachten en Alle stukjes van de puzzel schoven echter discussieerden. Opnieuw lukt het me niet in elkaar toen Buff Kirkland en Harry Rogers om de term ‘eigengereid’ te vermijden. Dat werden gecontracteerd. Kirkland was een was enerzijds positief, maar het had ook undersized power forward die fysieke kracht schaduwkanten. Het meest memorabele paarde aan een enorme sprongkracht, conflict dat ik ooit heb meegemaakt, was de atletisch vermogen en spelintelligentie. Hij ruzie die Sikking en van Helfteren kregen tijdens introduceerde de double pump, soms zelfs een wedstrijd tegen uitgerekend aartsrivaal de triple pump, en verhief deze tot ware Rotterdam Zuid. Een ruzie die werd beslecht kunstwerken waarmee hij zijn lengtetekort met het door de woedende Van Helfteren ruimschoots compenseerde. Zijn 2.05 lange landgenoot Rogers speelde op de small forward keihard smijten van de bal naar het hoofd van de even woedende Sikking. Deze voorkwam positie, maar kon op alle andere posities een hersenschudding door de kanonskogel te evengoed uit de weg. Legendarisch was die vangen. Het spreekt vanzelf dat hij het projectiel wedstrijd in de uitverkochte Ahoy tegen onze nòg harder retour smeet. Ook van Helfteren voornaamste concurrent, regerend kampioen 40

slaagde erin om die ‘pass’ te verwerken, waarna het spel gewoon verder ging alsof er niets gebeurd was. Het was niet voor niets dat uit die ploeg drie bondscoaches zijn voortgekomen, plus nog een eredivisiecoach.

Maar de ontwikkelingen gingen door.

Aangezien toen nog maximaal twee buitenlanders waren toegestaan, loonde het de moeite om Amerikanen te zoeken met een Nederlands paspoort. Het fenomeen ‘Nederlandse Amerikaan’ deed zijn intrede, naar later bleek profiteerde het overgrote deel van door Theo Kinsbergen vervalste paspoorten.

Het begon met Gerhard Schreur, later gevolgd door mannen als Danny Cramer, Mitchell Plaat, Ron Kruidhof, Al Faber en nog vele anderen.

Punch moest mee in die race, en vond ene Jimmy Woudstra uit Orange City (!) bereid om te tekenen. Zijn paspoort hoefde niet te worden aangepast. Met hem en de Amerikaan Rudy Jackson – een enorme klasbak, maar ook een even grote mafkees – bereikte het nog eenmaal de finale van de playoffs, maar moest toen de landstitel aan Parker Leiden laten. Vele duizenden toeschouwers waren in de bijna uitverkochte AHOY getuige van de beslissende wedstrijd uit de play-off finale.

Daarna trad het onvermijdelijke verval in.

Sponsors kwamen en gingen. Na het afhaken van Raak volgden Pioneer, drie sponsorloze jaren, vervolgens Tripper Jeans en tenslotte Rucanor. De sponsorbedragen werden steeds minder, en in 1983 ging de stekker eruit. Een relatief korte, maar memorabele periode was ten einde.

Jan Sikking met Charis Sideris

Toon van Helfteren

Lace Strong met Dick Kooman

41

BS Weert toekomst

Samenwerking is de sleutel in Noord-Limburg

BS WEERT WERKT AAN EEN BETERE TOEKOMST Michael de Jager

Tekst: Paul Vek Foto’s: Christiaan Aarts

42

BS Weert is één van de weinige clubs in de Dutch

Basketball League die nog nooit failliet is gegaan. Niet meer uitgeven dan wat er in kas is, is nog steeds een gouden regel in Limburg. Desondanks kampen de Limburgers met structurele, organisatorische problemen waardoor de trotse landskampioen uit 1994 vandaag de dag met een minimaal budget een figurant in de competitie is geworden. Saillant detail is dat er van het imago dat er alleen maar Amerikanen in Weert rondlopen niets meer over is. Maar sinds de Weertenaren vooral met Nederlandse talenten spelen is er van de prestaties nog minder over. Onvrede en frustraties namen daarom hand over hand toe maar alle, door de jaren heen opgehoopte, negatieve feiten en gevoelens lijken nu een positieve wending te krijgen. Al is de weg naar duurzaam herstel nog lang.

lange tijd ruziënd over straat gingen. Anderhalf jaar geleden leidde dat tot de oprichting van Basketbal Academie Limburg (BAL), een tweede basketbalvereniging naast BSW waarmee BPL met diverse jeugdteams in de competitie uitkomt. Dat leidde tot een leegloop bij de vereniging BSW. Tegelijkertijd zakte de stichting TOP, de proftak van BSW waarin het eerste team en de Businessclub Weert zijn ondergebracht, door opzeggingen van businessclubleden en problemen met diverse hoofdsponsoren, steeds dieper het moeras in.

Ondanks het wegvallen van hoofdsponsor Maxxcom, het IT-bedrijf dat zelf in zwaar weer is terecht gekomen en daarom afhaakte, is er weer wat licht te zien in de tunnel naar sporthal Boshoven. De proftak van BSW, de vereniging BSW en de talentenopleiding van Basketbal Promotie Limburg (BPL) werken aan een oplossing die de drie, deels uit elkaar gedreven partijen, weer moeten herenigen. Doel is om het Weerter basketbal opnieuw op de kaart te zetten via een gezonde samenwerking die de laatste jaren zoek is geweest.

Meningsverschillen

Fiks uit de hand gelopen meningsverschillen over een bestuursvorm waarin iedereen zich kan vinden, over de manier waarop het geld tussen de drie partijen moet worden beheerd en besteed plus de wijze waarop talenten van BPL naar BSW moeten doorstromen, hebben ertoe geleid dat meerdere hoofdrolspelers

Het vlaggenschip van BSW is inmiddels verbannen naar de marge van de eredivisie en wint daar voor het tweede seizoenen op rij nauwelijks wedstrijden. Dat blijft zo totdat er structureel extra sponsorgeld binnenkomt, iets dat is al meer dan tien jaar niet lukt. Zo is BSW twintig jaar na het enige Weerter landskampioenschap uit 1994 volledig door haar hoeven gezakt. Dit leidde afgelopen zomer tot hevige frustraties in met name de sponsorraad, een vertegenwoordiging van de businessclubleden. Die confronteerde het bestuur van de stichting TOP bijna met de vertrouwenskwestie. Kort voordat de knuppel daadwerkelijk het hoenderhok invloog werd het pad van de anarchie vervangen door ouderwets Nederlands polderen.

Niet uit te leggen

“De hele situatie rondom het Weerter basketbal was aan niemand meer uit te leggen”, zo verwoordt Bernard Padberg de noodzaak tot het begraven van de strijdbijlen. Padberg zit namens de vereniging BSW met Peter van Heukelom in de werkgroep die uit het polderinitiatief is ontstaan. BPL/BAL levert Gerard Ackermans en Bert Peerlings terwijl Michael de Jager en Koen Klomp voor de inbreng van de proftak van BSW zorgen.

Voorzitter is Rob Verheggen die bekend is met de Weerter situatie en zelf een achtergrond heeft in het basketbal. Hij gaat als neutrale intermediair het veranderingsproces leiden.

43

BS Weert toekomst

Niels Vorenhout

Inmiddels is er twee maal overleg geweest en vorige week is besloten dat de beoogde samenwerking, met name de ‘hoe-vraag’, verder zal worden uitgewerkt.

Nieuwe vereniging

De meest voor de hand liggende eerste stap naar een nieuw begin is het in elkaar schuiven van de twee verenigingen BSW en BAL. De nieuwe vereniging moet plaats Dat is een belangrijk eerste succes omdat er bieden aan zowel prestatieve teams als aan nogal wat oud zeer op en rond de vergadertafel de breedtesport. Ook moet er een efficiënte van het zevental ligt. Om de ernst aan te geven en blijvende doorstroming op gang komen wordt er in januari een intentieverklaring met van de BPL-talenten via de vereniging naar het doelstellingen getekend. Dan vindt ook een eerste team. Zo moet er een gedegen Weerter eerste inventarisatie plaats van het huiswerk dat basketballbolwerk ontstaan met betere kansen de drie partijen momenteel maken. Verheggen op inkomsten uit sponsoring en subsidies. is blij met deze voortgang. “Iedereen is weer on Iets dat in de huidige economische tijd een speaking terms. Dat is pure winst als je ziet waar enorme opgave zal blijven. Alles begint echter we vandaan komen. De wil om er iets van te met het antwoord op de vraag hoe en in welke maken is terug. Dat geeft veel energie.” samenwerkingsvorm de drie partijen met het geld omgaan. Pas als deze oude horde is 44

genomen, is er sprake van een echte doorbraak. het sponsorgeld voor dit seizoen ontvangt.

Een deel van deze 75.000 euro is inmiddels Vooralsnog zal dat geen weerslag op de overgemaakt. De 90.000 euro die het Venlose prestaties van Niels Vorenhout en zijn veredeld bedrijf van Weertenaar Marc Nies voor het jeugdteam hebben. De ambitieuze coach doet seizoen 2015/2016 had toegezegd zijn door in Weert ondanks alles prima werk. Dat hij geen deze regeling afgekocht. competatieve ploeg heeft is niet iets dat hij alleen kan beïnvloeden. Lovenswaardig is de Daarmee komt er een einde aan een wijze waarop de jonge coach ondanks slepend conflict dat zes weken geleden bijna uitmondde in een rechtszaak waarin BSW het faillissement van Maxxcom wilde aanvragen.

“Ik ben blij dat we zonder tussenkomst van een rechter alsnog tot een akkoord zijn gekomen”, aldus Marc Nies die geen warm gevoel aan het hoofdsponsorschap overhoudt. “Er zijn te veel dingen geroepen en gezegd om nog met een prettig gevoel naar sporthal Boshoven te gaan.” Voorzitter Michael de Jager is blij dat BSW het hoofd boven water kan houden.

“We kunnen de rest van het seizoen met de huidige selectie afmaken.” De afwikkeling met de voormalige hoofdsponsor houdt vooral in dat de Weerter club geen acuut alles met ongeremd enthousiasme dagelijks liquiditeitsprobleem meer heeft. aan de slag gaat. BSW wint amper maar er staat wel degelijk structuur en visie op het veld. Sportief schiet de Weerter basketballclub dus Vorenhout had daarbij alles voorbereid om dit weinig op met deze deal die geen ruimte seizoen de sprong naar de subtop te maken, biedt om de huidige selectie te versterken. maar omdat Maxxcom niet meer over de brug Even was er hoop op wat geld zodat er rond kon komen met het toegezegde geld, bleef Kerstmis alsnog Amerikanen naar Weert de Amerikaanse versterking weg. En twee key konden worden gehaald, maar die hoop is spelers maken in de huidige competitie het recent in rook opgegaan. Dat komt omdat het verschil tussen plek vier of vijf, dan wel de rode toegezegde geld van Maxxcom deels pas na dit lantaarn. seizoen wordt overgemaakt. Alleen als er extra sponsoren binnenkomen kan er over nieuwe spelers worden nagedacht. Niels Vorenhout Afgekocht had zich al in dat lot geschikt. “Het zou me pas Inmiddels zijn BSW en Maxxcom verrast hebben als er wel geld voor versterking overeengekomen dat het IT-bedrijf vanaf zou zijn.” januari niet langer naamsponsor is van de Weerter basketbalclub die in termijnen wel 45

Rene van der Wielen

René van der Wielen coacht in zijn achtertuin

DE CIRKEL IS ROND Tekst: Luc Reuvers Foto’s: Peter van der Velde

René van der Wielen is in Bemmel perfect op zijn

plaats. Sporthal De Bongerd staat zo’n beetje in zijn achtertuin en met zijn overstap naar het coachen van de eredivisievrouwen van Lekdetec is de cirkel opnieuw rond. Een avondje bij volle maan in De Bongerd.

Van der Wielen begon pas laat met basketball.

“Ik ben met mijn broer mee gaan trainen, ik zat eerst op judo.” Van Malden (bij Nijmegen) vertrok hij naar Wyba in Wychen. Zo’n veertig jaar terug begon Van der Wielen in het trainersgilde. “Ik ben in Wychen een meisjesteam gaan trainen, ik was negentien, mocht ik net autorijden en dan gingen we met een busje.” Al snel lonkte zijn huidige woonplaats Bemmel.

46

“Batouwe is echt nog een club, met een historie en mensen die lang bij de club actief blijven. Mensen die als ze weggaan weer terugkomen.” Batouwe ging bij de mannen en vrouwen al snel naar de rayonhoofdklasse en streed veel lokale derby’s. De mannen behaalden een keer een titel in de hoofdklasse. De vrouwen stoomden via de eerste divisie en promotiedivisie tenslotte door naar de eredivisie. “Wat heel goed is dat we een sterke organisatie hebben gehad, zowel in de vereniging als de stichting.

Het is een stabiele vereniging en de stichting is ook stabiel en probeert de uitgaven verantwoord te doen.” In het verleden startte ook Laki Lakner zijn loopbaan bij Batouwe. “Laki speelde bij de mannen en trainde de vrouwen. Ik heb Laki nog training gegeven.” Anno nu is Lakner met Loon Lions een van de zwaarste tegenstanders van Lekdetec. “We hebben veel avondjes doorgebracht al pratende en videobanden, een mooie tijd was dat.”

in de buurt weer terug is en dat het hier van de grond kwam. Mijn clubje in mijn achtertuin.

Het is een goed moment ook voor mezelf.”

De constructie bevalt Van der Wielen. “We hebben een talentvol onder-16 team met Thijs Sloot. We hebben geen onder-20 team meer en dat heeft er ook mee te maken dat vier talenten naar het CTO zijn gegaan. Toch Het hele scala komt er nieuw talent aan. Er wordt drie keer in Van der Wielen was zelf actief als coach in de de week hard getraind. Vasthouden en verder periode voor zijn kinderen kwamen. Via de bouwen.” Zelf was Van der Wielen ook een jaar promotiedivisie ging ook hij aan de slag in de eredivisie om vervolgens nog tal van nationale coach van de onder-16. In de eredivisie werkt hij met wat van die speelsters samen, de cirkel selecties onder zijn hoede te nemen. “Het hele is rond. Voor Lekdetec was de terugkomst van scala heb ik wel voorbij zien komen. Soms dichtbij, soms verder weg. Wel de leuke dingen, Lisanne de Jonge uit Amerika een meevaller, zoals eerder de zusters Anouk en Chris Biesters je had de luxe dat je kon kiezen.” Jolly Jumpers en Tonego zijn enkele van zijn voormalige clubs, terugkeerden. De cirkel is vaak rond in Bemmel.

“Dat zegt tot wel wat.” Clubliefde? “Ja, voor het ook in Haaksbergen bereikte hij de eredivisie. geld is het niet, voor de trainers ook niet.”

“Ik ben ook wel eens gestopt en wat jaartjes niets gedaan, dat is ook wel belangrijk.’’

Matrixx Magixx in Nijmegen was een van de Liefdewerk. eredivisieploegen die van de knowhow van Van Van der Wielen was in het verleden ook vaak der Wielen profiteerden. Eerst de mannen en actief bij nationale selecties. “Ik ben vaak later de vrouwen, die moesten stoppen toen aangesloten om als coach van de coaches te Magixx besloot al het beschikbare budget aan fungeren. De laatste jaren steeds ingevlogen. de mannen te besteden. “Dat vind ik nog altijd Vaak redde ik het niet om de selectie te trainen heel jammer.” en vroeg te beginnen met school.” Als Van der Wielen terugblikt in het verleden zijn het niet “Maar het is ook mooi dat eredivisiebasketball per se de titels die blinken. “Het vele 47

Rene van der Wielen

jaren intensief samenwerken met respect voor elkaar en de vriendschap die je daar aan overgehouden hebt. Ook belangrijk. En altijd wel een stuk ontspanning dat je krijgt. Het is toch een hobby gebleven en dan moet het wel leuk zijn. Zorgen dat ook anderen kunnen genieten van het spelletje.”

De seizoenstart van Lekdetec was een flinke opsteker met winst tegen Binnenland/ Rotterdam in de Supercup. “We hebben alles wel gewonnen, maar soms kwam dat pas op het eind. We hadden een flinke zeperd tegen Landslake, maar we pakken ze binnen de week voor de beker.”

Oranje

Liefhebber Van der Wielen is thuis in Bemmel.

“Ik vind dat wij laten zien dat we met een duidelijke structuur, organisatie en basketballfilosofie ver kunt komen. Daar zijn we trots op en krijgen we energie van. We hopen dat we de kans krijgen deze groep bij elkaar te houden. Aan de onderkant bij de jeugd en aan de bovenkant.’’ Voor het algemene basketball: “Ik zou wel willen weten hoe we er als club aan kunnen bijdragen dat meer meiden gaan basketballen. Daar moeten we tijd en energie in steken, talent hebben we wel.”

Maar ook de trip met Nederland VU16 naar Trabzon staat nog vers in het geheugen.

“We hebben goed staan basketballen, maar ik heb ook het Turkse volk anders leren kennen, zeer gastvrij en respectvol.” Espoo in Finland, twee keer Portugal, Boedapest en zeslandentoernooien. Van der Wielen genoot van de trips met de jeugdige Oranje selecties.

“Deze zomer nog in Italië geweest. Ook mooi.

Maar een fijne training is ook mooi.”

“We hebben bij Lekdetec tien speelsters en kunnen lekker trainen. We kunnen lekker werken en hebben een heel goede staf met Anouk Biesters en Thijs Sloot erbij. We werken met zijn drieën en nemen elke training wat tijd voor specialisatie. We hebben een tactiek die voortborduurt op wat Bart Sengers (de vorige coach, red.) deed en aansluit bij het team. En de speelsters uitleggen waarom we het doen. We zijn er goed in geslaagd de boodschap over te brengen.’’

48

EEN GESLAAGDE TRIP Wat moet Travis Best gedacht hebben vlak voordat de sprongbal opgegooid werd voor de wedstrijd van zijn Virtus Bologna tegen de Amsterdam Astronauts? Het was november 2006 en de laatste van zijn 771 NBA-wedstrijden had Best al meer dan een jaar ervoor gespeeld. Uiteraard was het spelen en leven in Europa een grote omschakeling geweest, maar het geld (het gerucht ging dat de vraagprijs rond de miljoen dollar lag) was goed, en de competitie uitdagend genoeg.

Column Peter van Paassen speelde, na zijn opleiding op St. Bonaventure in de Verenigde Staten, twaalf seizoenen als professional in België, Spanje, maar vooral in Nederland bij Den Helder, Amsterdam en Den Bosch. Het seizoen 2012-2013 was zijn laatste. Het was genoeg geweest en tijd voor een maatschappelijke loopbaan. Nu werkt hij als consultant sportcommunicatie bij Hill+Knowlton Strategies. In deze column laat hij maandelijks zijn licht schijnen op de Nederlandse sport en – logisch – het basketball in het bijzonder.

‘‘ Gelukkig was er nog het nachtleven”

Een EuroChallenge-tripje naar Amsterdam, met alles waar de stad, zeker in NBA-kringen, om bekend staat, was dan ook geen straf. Toch was daar dat moment van verbijstering.

De zaal was niet eens zo veel kleiner dan wat hij wel eens in Italië tegenkwam, maar zo slecht gevuld had hij het nog nooit meegemaakt. Het contrast tussen volle zalen in de NBA en de enkele tientallen toeschouwers in de Sporthallen Zuid moest hij even op zich in laten werken. Waar was hij terechtgekomen? “Dude, where are y’all fans?”, vroeg hij aan Will Chavis, de sympathieke, maar vaak overmatchte point guard van Amsterdam. Chavis keek naar de tribunes, leek even koppen te tellen als een onderwijzer die aanwezigheid van leerlingen noteert en zei droogjes: “Looks like they’re all here.”

De bal ging omhoog, Bologna won de ‘tip’. De eerste play van de Italianen was een ballscreen voor Best. Nauwelijks gehinderd door Chavis, zijn verdediger dribbelde hij richting het screen. Plots was hij ‘m helemaal kwijt. Waar was hij? Met diezelfde verbaasde blik nam Best nog drie dribbels achter het ballscreen. Hij ging er maar vanuit dat Chavis zich ergens achter de screener bevond, leek zijn schouders op te halen en schoot kalm een loepzuiver drietje binnen. Een kleine dertig seconden later herhaalde dit tafereel zich en drong het tot Best door dat dit nooit een wedstrijd zou worden. Hij maakte snel een persoonlijke fout om de klok te stoppen en een wisselde zichzelf. Een wedstrijd tegen een team dat niet in staat was om te verdedigen in een zaal als een graftombe?

No thanks. Gelukkig was daar het Amsterdamse nachtleven nog. Er zijn immers meerdere manieren om een trip te laten slagen.

49

Nieuws elke maand

OPDAT WIJ NIET VERGETEN…....

NOVEMBER 2014 toont opnieuw 3 Utrecht aspiraties om met een mannenteam in de Dutch Basketball League te gaan spelen. Achter de Domstedelijke plannen zit onder anderen oud-international Cees van Rootselaar SPM Shoeters opent in de ‘Regular Season’ van Conference 1, Group A, in de FIBA EuroChallange met een daverende zege op de Italianen van Enel Basket Brindisi. Bij rust staat Den Bosch al op 40-24, maar Kees Akerboom moet er in de slotfase aan te pas komen om de 71-69 zege veilig te stellen. De nieuwe Amerikaan Reggie Johnson is de Bossche geweldenaar met 23 punten.

bondscoach wordt Van Veen aan de dijk gezet. Wrang.eerst de papierwinkel worden geregeld.

12

De tweede wedstrijd in de FIBA EuroChallenge levert voor SPM Shoeters

4

6

Cashmere Wright, exDonar, krijgt de zak bij AEK Athene.

Mark Sanchez gaat de rest van het seizoen spelen voor Donar. De Groningers pikken de voormalige forward van Aris Leeuwarden op uit de Franse competitie. Daar werd Sanchez ontslagen door Evreux, dat uitkomt in de Pro-B.

6

De Godfather van het vrouwenbasketball, Meindert van Veen, krijgt geen nieuw contract bij de NBB. Twee jaar voor zijn pensioen en na 28 jaar als vrouwen50

8

Nieuws is in het digitale tijdperk vluchtiger dan ooit. Wat vandaag belangrijk is, zit morgen diep weggestopt in het archief. Als het Nederlands basketball Jacob Bergsma niet zou hebben, ging alles verloren. Gelukkig houdt hij een dagboek bij, zodat het belangrijkste nieuws elke maand is terug te lezen in Rebound.

Tekst : Jacob Bergsma foto : Peter van der Velde

situatie. Jaumin kondigde zijn vertrek aan, nadat hij een bericht van de deurwaarder had ontvangen dat hij wegens achterstallige betalingen uit zijn huis zou worden gezet. Het bestuur van Den Helder - zo meldt Den Helder Actueel heeft Jaumin gegarandeerd de betalingen op orde te brengen.

De club zou vandaag uitsluitsel geven aan de spelersgroep.

Omdat er nog gesprekken met potentiële sponsors lopen, is dat gesprek uitgesteld tot dinsdag 18 november.

SPM Shoeters boekt zijn tweede thuiszege in de EuroChallenge.

De Bosschenaren winnen met 88-72 van de Södertalje Kings.

18

een nederlaag op. In Ulm gaan de Bosschenaren er met 91-82 op tegen Ratiopharm Ulm. Ondanks een 98-91 zege in eigen huis op Aris Leeuwarden stapt de Helderse coach JeanMarc Jaumin (foto) met onmiddellijke ingang op bij de Kings. De coach is de eerste die van het ultimatum over betalingsachterstand geen inhoudsloze dreiging maakt.

Volgens Den Helder Actueel kan Jaumin bijna niet anders: omdat de club de kosten voor zijn huis niet heeft voldaan, is Jaumin door de verhuurder gesommeerd komende woensdag zijn woning te hebben verlaten.

15

Jean-Marc Jaumin keert voor een week terug in Den Helder. Dan wil de coach definitieve duidelijkheid over de financiële

17

In Den Helder zegt Rob Waardenburg dat de schuld van de Kings niet 20.000 maar een nulletje meer is: 200.000 euro.

18

In de wedstrijd tegen Zorg en Zekerheid Leiden blijkt Miles Jackson-Cartwright zijn pols toch ernstig te hebben geblesseerd. De banden zijn gescheurd. Aris Leeuwarden zal zijn guard na een operatie lang moeten missen.

De benefietwedstrijd die 30 Den Helder Legends speelt tegen Den Helder Kings levert 17.000 euro op. Het bedrag gaat naar de selectie van de Kings die maar geen salaris krijgt. Het shirt van Marco de Waard is het duurste stuk in de veiling: het brengt 250 euro op. De Kings verslaan de Legends met 126-90.

28

EEN DROOM IN DUIGEN Even leek een echte basketball-lente te zijn aangebroken.

De wederopstanding van het Nederlandse basketball leek nabij. Met de fantastische prestaties van Oranje deze zomer werd het bewijs geleverd dat Nederland wel degelijk meetelde op basketballgebied. Bovendien werd de beeldvorming ineens bijgesteld: basketball stelde hier wel degelijk iets voor. En dat zou ook de clubs, en daarmee de competitie, ten goede gaan komen. Ook in financieel opzicht.

Nu, nauwelijks drie maanden later, zijn de clubs erin geslaagd dat effect volledig teniet te doen. Door de ridicule opstelling van vier eredivisieclubs ten aanzien van de dramatische ontwikkelingen in Den Helder is die aanvankelijk positieve beeldvorming volledig omgeslagen in zijn tegendeel. Het Nederlandse basketball is weer het lachertje van alle sportbonden geworden.

Column Charis Sideris speelde in de eredivisie en het nationale team, was coach in Nederland en België en is een hartstochtelijk schrijver over zijn sport in De Telegraaf en uiteraard ook in dit magazine.

‘‘ Als ik sponsorgeld te besteden had dan zou ik het niet in het Nederlandse basketball stoppen “

Zoals bekend tekenden Apollo Amsterdam, Aris Leeuwarden, Challenge Sport Rotterdam en Landstede beroep aan tegen de door het FEB-bestuur toegestane doorstart van het failliete Den Helder Kings. Het bestuur interpreteerde dit als een motie van wantrouwen, en trad en bloc af. Het argument van die vier clubs lijkt plausibel. Men sprak van competitievervalsing: in schril contract tot die vier brave musketiers zou Den Helder bewust met een tekort van twee ton hebben ingeschreven, daardoor een veel te dure ploeg hebben gerekruteerd, waardoor het nu tot een serieuze kampioenskandidaat is uitgegroeid.

Zoals wij echter schreven in ons vorige nummer, begon Den Helder met een sluitende begroting, waarna Paul Mijnen zich terugtrok na een ruzie met medefinancier en -eigenaar Rob Waardenburg. Dit viel niet te voorzien en kostte Kings zo’n drie ton aan inkomsten. In tegenstelling tot wat de vier clubs denken, was dat gat niet moedwillig geschapen en geaccepteerd bij de inschrijving, maar pas na die ruzie ontstaan toen de competitie al was begonnen. Hun beroep is dus buitengewoon kortzichtig. Temeer daar de eredivisie, met negen clubs toch al onderbemand, nu nog een club zou verliezen.

Wat ziet de buitenwereld en daarmee ook de landelijke media en mogelijke geldschieters nu? Een faillissement van Den Helder, een mogelijke doorstart die wordt geblokkeerd, een eredivisie die derhalve teruggaat van negen naar acht clubs, het aftreden van het FEB-bestuur, en wie weet wat nog meer als gevolg van één en ander. En dat alles doordat de vier clubs, niet toevallig de nummers vijf tot en met acht van de ranglijst, uit rancune dwars wensten te liggen. Als ik sponsorgeld te besteden zou hebben, zou ik dat beslist niet in het Nederlandse basketball stoppen.

51

Jaanus Liivak

Apollo-coach Jaanus Liivak: ‘Gekte is onontbeerlijk in topsport’

EEN EST IN

NEDERLAND

Tekst: Charis Sideris Foto’s: Peter van der Velde 52

T

“ oen ik 16 was,” blikt Jaanus Liivak terug, “zei een scheidsrechter tegen mij tijdens de wedstrijd dat ik er beter mee op kon houden. Ik kon er niets van, zou nooit wat bereiken. Gelukkig heb ik me daarvan niets aangetrokken. Ik had een doel voor ogen, heb daar keihard voor geknokt, en later zelfs de nationale ploeg van Estland gehaald. Het gaat niet om geld, of om roem. Het gaat om het maximale uit je leven te halen. Dat probeer ik ook op mijn spelers over te brengen.” En daar lijkt Liivak aardig in te slagen. Het Amsterdamse BC Apollo heeft zich sinds het begin van deze competitie opvallend verbeterd, en daar zal hij ongetwijfeld een belangrijk aandeel in hebben gehad.

Bij aanvang van dit seizoen waren er twee lelijke eendjes in de eredivisie. BS Weert en BC Apollo zouden volgens vrijwel iedereen als voetveeg gaan fungeren voor de andere clubs, die in die wedstrijden ook voor het einde van hun bank wat speeltijd konden genereren. Het is nog maar kort geleden dat die twee clubs niet eens zouden hebben ingeschreven op het hoogste niveau. Maar de situatie in het Nederlandse basketbal is veranderd. Wegens de dalende budgetten is de kwaliteit van de aangetrokken Amerikanen hier veel minder dan voorheen, en tegelijkertijd stijgt het niveau van de Nederlanders. Daardoor is er ruimte voor clubs als Weert en Apollo. Wat betreft Weert zijn de bescheiden verwachtingen tot dusver redelijk uitgekomen, maar Apollo heeft zich ontpopt tot een ploeg waarvan niet meer fluitend kan worden gewonnen. Integendeel, op 3 december boekten de Amsterdammers hun eerste overwinning, uit bij Aris Leeuwarden, om vier dagen later Zorg en Zekerheid Leiden, ondanks het nipte verlies, tot de slotfase op de hielen te trappen.

Boost

Die uitzege op Aris heeft iedereen een enorme boost gegeven,” vervolgt Liivak. “Zowel de jongens als de organisatie beginnen er nu echt in te geloven. Het begin was moeilijk. De

beslissing om in te schrijven in de eredivisie werd relatief laat genomen. En er was geen geld, waardoor we afhankelijk waren van de goede wil van de jongens die zich op het hoogste niveau wilden bewijzen. In de eerste weken werd ik daarom geconfronteerd met steeds nieuwe spelers. Maar sindsdien hebben we ons behoorlijk verbeterd. En de komst van de Amerikaan Reggie Keely, die hier om dezelfde reden zonder enige vergoeding speelt, heeft ons ook erg geholpen. We zijn nu echt een team en kunnen op weg naar de volgende stap. Ik zie het vooral als mijn grote uitdaging om de jongens beter te maken. Als bijvoorbeeld Dimeo van der Horst, Max van Schaik, Gian Slagter of Reggie erin slagen om bij een andere club een profcontract te verdienen, ben ik in mijn missie geslaagd.”

De 41-jarige Liivak zette in 2004 voor het eerst voet op Nederlandse bodem. “Maarten van Gent was destijds mijn agent”, verklaart hij, “en hij regelde een contract voor me bij het toenmalige Omniworld Almere, met coach Cees van Rootselaar. Ik nam mijn vrouw mee en mijn zoon Frank. Die ging bij Almere voetballen en bleek heel talentvol. Hij kreeg aanbiedingen om in de jeugdopleiding van diverse profclubs mee te draaien, daarom besloten we dat mijn vrouw na mijn contractperiode in Nederland 53

Jaanus Liivak

Ook al krijg je er geen cent voor: het gaat niet per se om het winnen van wedstrijden, maar om altijd weer alles te geven om het hoogst haalbare te bereiken. Dat hoogst haalbare is voor iedereen verschillend. We trainen zes dagen in de week zonder dat de spelers daarvoor enige vergoeding krijgen, ook Reggie niet. Hij is getrouwd met een Nederlandse vrouw, heeft kinderen, en wil zich hier vestigen.

Enkelen doen ook nog eens 2 à 3 dagen per week aan fitnesstraining.”

Rennen

zou blijven om voor hem te zorgen. Frank zit inmiddels in Italië, waar hij bij de jeugd van Napels speelt.”

Geen baan

“De volgende drie jaar was ik coach van een club in Estland”, aldus Liivak, “en pendelde zo vaak als ik kon heen en weer naar Nederland.

Dat was echter niet vol te houden, daarom besloten we dat ik me zelf ook hier zou vestigen. Iedereen verklaarde me voor gek dat ik alles daar achterliet. De eerste acht maanden in Nederland waren dan ook erg moeilijk voor me. Ik had geen baan, geen inkomsten, coachte alleen het onder-20-team van Almere.

Toen mijn zoon net weg was naar Napoli brak vervolgens opnieuw een emotioneel moeilijke tijd aan. Maar dat heb ik nu achter me gelaten.

Hij doet het goed daar, zit in zijn tweede jaar, staat bovendien op zijn achttiende in de basis van de nationale ploeg van Estland, en heeft het naar zijn zin. En dat geldt ook voor mij in Nederland. Na drie succesvolle jaren bij Almere tekende ik afgelopen zomer bij Apollo. Ik geniet nu van elke dag.”

“Om bij Apollo te spelen, is een zekere gekte vereist, de bezetenheid om het maximale uit jezelf te willen halen. Dezelfde soort gekte die mij tot onze nationale ploeg heeft gebracht.

54

Liivak vindt het nog te vroeg om zich vast te leggen op een bepaalde coachfilosofie: “We hebben een jonge ploeg, dus probeer ik een uptempo game te spelen en ze zo veel mogelijk te laten rennen. Ik besef dat ik op dit niveau een rookie-coach ben, ik leer elke dag. Wat voor type coach ik ben, durf ik nog niet te zeggen.

Bovendien hou ik niet zo van typecasting, ook niet voor mijn spelers. Een schutter moet ook één tegen één leren spelen, een rebounder moet ook inside kunnen scoren en een center moet ook leren schieten. Iets dergelijks streef ik ook na. Ik wil als coach zo veelzijdig mogelijk worden. Mijn identiteit als coach heb ik nog niet gevonden. |Ik leer elke dag van mijn fouten.

Maar ik heb het momenteel erg naar mijn zin.”

ROTTIGHEID, DAT WILLEN WE!

Me Dunkt!

“De NOS is erin geslaagd om de exclusieve uitzendrechten te verwerven van alle wedstrijden van Nederland tijdens het Europees kampioenschap basketbal, volgend jaar september in Zagreb. Ook SBS en RTL waren in de markt, maar grepen naast dit mega-evenement.”

Een fake-bericht natuurlijk. Basketball is en blijft een sport, waarvoor de Nederlandse nationale media geen belangstelling hebben. Als er waar dan ook ter wereld – enorme tijdsverschillen of niet – tegen een hockeybal wordt geslagen of er geschaatst wordt in vrijwel lege hallen in Japan of Zuid-Korea, dan staat de verslaggevers al gepakt en gezakt op Schiphol.

We hebben nu eenmaal de ‘pech’ dat basketball in bijna alle landen ter wereld op een hoog niveau wordt beoefend.

Daardoor tel je als klein landje niet echt mee, want kwantiteit is de basis voor kwaliteit.

Column Jan van der Nat werd in 1969 basketballverslaggever van de inmiddels overleden Leidse Courant, 45 jaar later is hij hoofdredacteur van Rebound en heeft tussen die twee ijkpunten in ‘honderdduizend’ wedstrijden verslagen. Me Dunkt! dat daar voldoende stof uit te halen is voor een column, die echter ook vaak zal ingaan op de actualiteit.

Daarom doen we het zo goed in het hockey en bij het schaatsen. Zouden er bij het hockey alleen al in de Europese zone ook 51 landen zijn, die meedingen naar een Europese titel, dan zou het vermoedelijk een heel ander verhaal worden. Met alleen Duitsland, een beetje België, Engeland en Spanje, ben je al snel Koning Eenoog in het Land der Blinden.

We zullen ons als basketballers in ons lot moeten schikken.

Ik denk dat ze bij de NOS nog niet eens weten dat er een EK wordt gespeeld. Laat staan waar en dat Nederland meedoet. Wij zullen u tijdig laten weten via welke buitenlandse zender of livestream u het EK kunt volgen.

Als u zich kunt herinneren dat dagbladen als De Volkskrant en AD op reguliere basis iets hebben geschreven over basketballwedstrijden, dan moet u bijna aan uw pensioen toe zijn. Nee, als er rottigheid is. Als het ‘afbraakbestuur’ (dank je, Jacob…) van de NBB de mannenploeg om zeep wil helpen, als de NBB op een achternamiddag een bondscoach na 28 jaar aan de dijk zet of als er nauwelijks geld is om een EK te spelen. Dan kruipen de ratten uit het riool.

Binnen een paar dagen twee verhalen rond Meindert van Veen in het AD, een groot stuk in De Volkskrant, waar ze er niet eens in slagen om midweekse uitslagen af te drukken.

En wat te denken van de sportarme NRC, die opeens uitrukt naar Den Helder voor een faillissementsverhaal? Nu zit ik lang genoeg in het vak om te begrijpen dat kranten daar over moeten schrijven. Maar dan ook over de leuke zaken.

Het een doen en het ander niet laten.

55

Memphis Grizzlies

Memphis sluipt in alle stilte naar de top

HET TEAM DAT NIEMAND KENT Tekst: Martin Hoekstra

Ver weg van de schijnwerpers werken de Memphis

Grizzlies hun wedstrijden af. Met succes, want de Grizzlies staan op het moment van schrijven op zestien overwinningen in twintig wedstrijden. Uit welke spelers bestaat dit team eigenlijk? Een guard die op high school en college telkens in de schaduw van Greg Oden stond, een center die beter bekend staat als het broertje van, een brekebeentje dat de laatste jaren niet zo veel wedstrijden meer mist en een stelletje role players.

Oorspronkelijk (1995) behoorden de Grizzlies tot de twee Canadese teams, samen met als de Toronto Raptors. Het team was niet bepaald succesvol en haalde de kranten vooral doordat Steve Francis, als tweede gedraft in 1999, publiekelijk liet weten niet voor de Grizzlies te willen uitkomen. In 2001 verhuisde het team van Vancouver naar Memphis.

56

Dit was een keerpunt voor de franchise.

In de draft haalde Memphis Pau Gasol, die rookie van het jaar werd, en Shane Battier

binnen. Daarnaast kwam Jayson Williams van Sacramento over in ruil voor Mike Bibby. Vanaf 2004 haalde Memphis de play-offs, om telkens met 4-0 te verliezen in de eerste ronde. Daarna ging het mis. Spelers werden verkocht, Pau Gasol brak zijn voet en het seizoen 2006-2007 eindigde met slechts 22 winstwedstrijden.

cadeautje voor de Lakers, maar achteraf gezien had Wallace het wel bij het rechte eind. Marc Gasol werd immers de topper die Memphis nodig had. Met Marc Gasol en Zach Randolph in de ploeg, werden de play-offs in 2010 net misgelopen.

Beste verdediger

In 2011 keerden de Grizzlies terug in de playIn de draft had Memphis in theorie kans op offs. Als nummer 8 versloeg de ploeg San een top pick, maar het werd een vierde pick.

Antonio met 4-2. In de Western Conference De keuze viel op Mike Conley, een slimme Semifinals was Oklahoma uiteindelijk met 4-3 guard die vooral was opgevallen door zijn te sterk. Een jaar later sneuvelde Memphis fantastische samenspel op high school en al in de eerste ronde na een serie van zeven college met Greg Oden, die in diezelfde draft wedstrijden met de Clippers. Marc Gasol werd als eerste werd gekozen door Portland. Chris in 2013 uitgeroepen tot beste verdediger van Wallace werd halverwege 2007 aangesteld als de NBA. Het was ook het jaar dat de Grizzlies, General Manager en Vice President of Basketball inmiddels bekend als een ‘grit & grind’ team, Operations. Hij was verantwoordelijk voor dé het beste record uit hun jonge geschiedenis trade: Pau Gasol naar de Lakers (die daardoor neerzetten: 56-26. Er werd revanche genomen nog twee titels wisten te pakken) in ruil voor tegen de Clippers (4-2 na een 0-2 achterstand) Kwame Brown, Javaris Crittenton, Aaron McKie, en Oklahoma (4-1), pas in de Conference Finals twee draft picks en de rechten op Marc Gasol. moest voorrang worden verleend aan de Spurs Deze trade werd beschouwd als een regelrecht (0-4).

Gasol voor Gasol

57

Memphis Grizzlies

Vorig seizoen begon slecht voor de Grizzlies, want Marc Gasol begon het seizoen op de blessurelijst en miste de eerste 32 wedstrijden.

Toch slaagde Memphis er nog in om de playoffs te halen. Oklahoma was echter te sterk: 4-3.

Opvallend genoeg eindigden vier wedstrijden op rij pas na verlenging. Memphis won drie van die verlengde wedstrijden.

In de afgelopen drie jaren kon je voor Marc Gasol steevast 14 punten en 7 rebounds noteren. Dit jaar zijn de aanvallende statistieken van de 29-jarige Spanjaard flink omhoog gegaan: gemiddeld scoort hij nu 19.0 punten per wedstrijd. Zijn schotpercentage (49,6%) is het beste sinds 2011. Bovendien pakt Gasol meer dan 8 rebounds per wedstrijd.

De nieuwe Gasol

Tijdens het WK in Spanje was de nieuwe Gasol al te zien. Nog steeds dezelfde baard en dezelfde loopjes, alleen heel wat kilo’s minder.

Door zijn nieuwe manier van eten en het verliezen van gewicht, kan Gasol de zwaardere lading om te scoren makkelijk aan. Gasol wordt zelfs al genoemd als een van de kandidaten voor MVP van het reguliere seizoen.

Dave Joerger is mede verantwoordelijk voor de metamorfose van Gasol. Memphis moest in de ogen van de coach Joerger aanvallend efficiënter gaan spelen om voorbij de Spurs en de Thunder te kunnen komen. Daarom werd ingezet op schutters als Vince Carter en Quincy Pondexter. Verder moest de ploeg meer op de break gaan spelen en moest Gasol assertiever te werk gaan. Gasol kon zich daar wel in vinden en besloot om af te vallen en zijn eetpatroon om te gooien.

“Door gewicht te verliezen, voel ik me tijdens wedstrijden heel comfortabel”, geeft Gasol aan. “Ik hoef nu niet als co-pilot te fungeren en hopen dat anderen het overnemen. Ik kan vrijwel de hele wedstrijd scherp spelen. Het lijkt wel alsof ik de hele wereld aankan.”

58

Dat vertaalt zich ook in zijn cijfers. Misschien wel zijn beste wedstrijd speelde Gasol tegen Portland op 28 november. Met 26 punten (60% schot), 7 rebounds en 9 assists flirtte Gasol nadrukkelijk met een triple double.

Meer dan alleen Gasol

Het succes van Memphis is niet alleen toe te schrijven aan Marc Gasol 2.0, al wil een imponerende big man wel helpen. Mike Conley wordt een steeds betere floorleader. Zach Randolph is misschien niet de beste verdediger in de NBA, maar is sinds 2012 steevast goed voor gemiddeld een double double. Met 15.6 punten en 11.0 rebounds heeft hij een belangrijke rol in het team van Memphis.

Bovendien is Randolph de laatste twee jaar niet meer geveld geweest door een serieuze blessure. Voor het verdedigende werk loopt Tony Allen nog altijd rond in Memphis.

Een brede bank helpt ook mee om de belangrijke spelers fit te houden voor de playoffs. Dat is bij Memphis goed geregeld. Vince Carter en Tayshaun Prince zijn de mannen die in de kleedkamer het woord voeren en een voorbeeldfunctie vervullen. Naast Courtney Lee, de vijfde vaste starter, blazen ook Jon Leuer, Quincy Pondexter en Beno Udrih vrolijk een deuntje mee. Op Tony Allen na zitten alle starters net boven de 30 minuten speeltijd per wedstrijd. Elf spelers maken gemiddeld meer dan 14 minuten per wedstrijd.

Memphis Grizzlies mag dan voor velen een onbekende ploeg zijn, maar als er geen blessures komen bij de echte toppers, dan doen de Grizzlies aan het eind van het seizoen gewoon mee om de enige prijs die telt: het winnen van de NBA titel.

DE TOEKOMST VAN DE GRIZZLIES

Mike Conley heeft nog een doorlopend contract en dat geldt ook voor de meeste rolspelers. De contracten van Zach Randolph, momenteel de duurste speler met een salaris van 16.5 miljoen dollar, en Marc Gasol, bijna 16 miljoen dollar voor een jaartje NBA, lopen echter af.

Rond half december kan Gasol bijtekenen voor maximaal drie jaar en een salaris van bijna 55 miljoen dollar. Het is echter ondenkbaar dat de Grizzlies en Gasol nu al om de tafel gaan zitten. Als beide partijen wachten tot na 1 juli 2015, dan kan er een contract uitrollen van bijna 108 miljoen dollar voor vijf jaar.

“Ik wacht liever de komende maanden af en kijk dan na het seizoen hoe we ervoor staan”, liet Gasol weten. “Het is wel een beslissing voor de komende vier, vijf jaar, dan moet ik er ook achter kunnen staan. Iedereen moet het grote doel, de beste kansen op een kampioenschap, voor ogen hebben. Als dat zo is, weet ik wat ik moet doen.”

San Antonio en New York worden nu al genoemd als ploegen die hun pijlen op Gasol gaan richten. De Spurs zien hem als de ideale opvolger van Tim Duncan. Bij de Knicks zou Gasol het middelpunt kunnen worden van de triangle offense. Gasol wuift al die belangstelling weg. “Na dit seizoen weet ik waar ik sta en dan neem ik pas een beslissing.”

59

Den Helder Kings

VAN GROTE AMBITIE TOT SMEULENDE PUINHOOP Keert Den Helder in januari nog terug in de DBL? Tekst: Jan van der Nat Foto’s: Peter van der Velde

60

D

‘ e waarheid van vandaag, is de leugen van morgen’.

Als deze slogan ooit opgeld heeft gedaan, dan is het wel in ‘De Zaak Den Helder’, de zoveelste dreun in het gelaat van al die goedwillende mensen, die hun stinkende best doen om het Nederlandse topbasketball in de lift te zetten. Maar je kunt doen wat je wilt, er komen ontegenzeglijk momenten, waarop er weer een terugval komt. Of dat nu is doordat de NBB het nationale mannenteam in de ijskast zet, dezelfde NBB de vrouwenbondscoach na 28 jaar aan de kant zet of door het alweer derde faillissement van het topbasketball in Den Helder.

Omdat wij dit magazine elke maand rond de vijftiende bij u in de mailbox willen hebben, zit je als redacteur vast aan een deadline. Vlak daarvoor hebben we nog even gebeld met Marcel Verburg, de voorzitter van ZZ Leiden en van het interim FEB-bestuur (daarover later meer), maar veel meer dan we al wisten en dat zaterdag ook de wedstrijd tussen Den Bosch en Den Helder niet door zal gaan, kon hij ons niet vertellen. Vandaar dat dit verhaal een open einde heeft. Speelt Den Helder in 2015 in de Dutch Basketball League of niet? Wie het weet mag het zeggen.

Wat nog niet zo lang geleden begon als een modern sprookje veranderde in de maanden oktober en november is een smeulende puinhoop, die alleen via een faillissement kon worden opgeruimd. Het leek allemaal in de aanloop naar dit seizoen prima te lopen. Port of Den Helder Kings leek klaar voor de volgende stap in de gerenoveerde hal met de fraaie naam ‘Kingsdome’. Twee geslaagde Helderse zakenlieden (Paul Mijnen en Rob Waardenburg) waren de voornaamste investeerders, de havenorganisatie Port of Den Helder ging bijdragen en nog een ruime handvol sponsoren zagen ook wel heil in de wederopbouw van wat eens een echt basketballbolwerk was.

nieuwe Amerikaanse spelers in de krant moest lezen, het niet altijd betrekken van coach Jean-Marc Jaumin bij het contracteren van spelers en het vrijwillige (?) vertrek van commercieel manager Mitchell Kouwijzer, de oud-speler, die ook bij thuiswedstrijden als gastheer optrad, waren tekenen aan de wand.

Ook kwamen er berichten naar buiten, dat een aantal spelers uit het team van een jaar eerder (Rogier Jansen, Jeroen van der List, Philip Bach en een paar Amerikanen) nog een en ander te goed zouden hebben. Maar daar hoefde niemand zich zorgen over te maken, meldde Paul Mijnen.

Zekerheid

De begroting, die aan de FEB werd voorgelegd, was in orde. Dat wil zeggen, er was bij de organisatie van de Dutch Basketball League (DBL) voldoende zekerheid, dat er geen financiële problemen zouden ontstaan. Daar moet je goed naar kijken. Zeker in het geval van Den Helder, dat al twee keer eerder tegen een faillissement opliep. Dat gevaar leek er nu in elk geval niet te zijn.

Maar vanaf dag één van het seizoen 20142015 waren er problemen in de Marinestad.

Aanvankelijk nog niet in financiële zin, maar het opstappen van de perschef, die namen van

Ruzie

Alles zou in orde komen. Maar dat gebeurde niet. Sterker nog: de rozengeur begon te stinken en de maneschijn verbleekte.

Voornaamste oorzaak was een knallende ruzie tussen Mijnen en Waardenburg. De eerste zag een voortzetting niet zitten, trok zijn financiële toezeggingen in en legde daarmee in feite een bom onder de club. Daarmee konden de ambities (in drie jaar via een top-4 notering en dan via een landskampioenschap Europa in…) de allesbrander in. Rob Waardenburg moest er eerst voor zorgen dan de financiën op orde kwamen.

61

Den Helder Kings

In het financiële plaatje van basketbalorganisatie Port of Den Helder Kings zaten gaten, waarvan een Emmenthaler kaas de hik zou krijgen. Velen zagen het derde faillissement (na 2005 en 2009) al aankomen. Waardenburg probeerde op allerlei manieren de gapende gaten te dichten. Eerder in het jaar verkocht hij zelfs twee assurantiebedrijven, die waren verbonden aan Dante Vastgoed, het bedrijf dat hij samen leidde met Paul Mijnen.

Jean-Marc Jaumin

Schuld Geen keus

Pas op 9 december, wanneer de curator zijn eerste verslag uitbrengt, zal iets meer duidelijk worden over de schuld van de club.

De fiscus heeft in elk geval nog een ton te goed en bij elkaar 43 kleinere schuldeisers hebben samen een vordering van 130.000 euro. Saillant detail: op het moment van het faillissement heeft Den Helder Kings op de kop af 381 euro en 20 cent in kas…

Het mocht allemaal niet baten. Waardenburg kon niet anders doen, dan de spelersgroep bijeenroepen om tekst en uitleg te geven over de problemen. Spelers, die nog een flink stuk salaris te goed hebben. Het eerste gesprek leidde er toe, dat de spelers de club nog twee weken de tijd gaven. Ze hadden natuurlijk geen keus. Coach Jaumin vertrok naar zijn vaderland België. Hij moest zijn woning uit, omdat de huur Dan wordt het dinsdag 2 december. Voor ’s niet was betaald. middags vier uur is er een persconferentie aangekondigd. Het faillissement over Den Geen geld van de grote investeerders, geen Helder Kings en BV Kingsdome is dan die geld van kleinere sponsoren en druppels op ochtend al uitgesproken. Bij die persconferentie de gloeiende plaat uit recettes. De vraag was zijn (inmiddels voormalig) clubeigenaar Rob niet langer óf, maar wanneer de club failliet zou gaan. Ogenschijnlijk waren het spannende Waardenburg en curator Axel de Groot de voornaamste personen. Ook René Coltof is erbij. tijden. Er gebeurde van alles en toch ook weer Het faillissement is een onomkeerbaar feit niets. Zo stak oud-sponsor Renë Coltof zijn en dus gaat het erom, wat er nu gebeurt. hoofd om de hoek. Hij wilde de club redden Uiteraard valt onmiddellijk het woord ‘doorstart’. door helemaal aan de basis te beginnen.

Dat betekent in ‘gewoon Nederlands’ dat Net als vele supporters kon hij het niet aanzien, schuldeisers kunnen fluiten naar hun centen en dat alles gewoon verder gaat alsof er niets aan dat wat ooit een grote basketballclub was, de hand is. In het geval van Den Helder zou dat met de grond gelijk gemaakt zou worden. Er in januari 2015 het geval moeten zijn. kwam een club van honderd en een heuse benefietwedstrijd tussen de huidige ploeg en de kanjers uit het verleden. Dat leverde wel wat Ontslagvergoeding geld op (gesproken wordt van 17.000 euro), Die doorstart kan alleen als de curator en de maar bij lange na niet genoeg om de schuld, FEB akkoord gaan. Curator Axel de Groot deelt waarvan de hoogte per dag veranderde. vooralsnog het positivisme van Waardenburg

62

dat de taak een oplossing voor Den Helder te zoeken en een nieuw bestuur voor de FEB samen te stellen.

Gerommel

Rob Waardenburg

niet. Deze zegt dat er bij het UWV een ontslagvergoeding wordt aangevraagd voor de spelers, zodat zij hun salaris krijgen over de afgelopen dertien weken.

Dat blijkt bij navraag niet het geval, al is het logisch dat Reekers tot die gedachte komt.

De bezwaarbrief is namelijk door en vanuit Rotterdam naar de FEB gestuurd. Namens de genoemde vier clubs, niet toevallig de nummers 5 tot en met 8 van de DBL. Zij zien een doorstart van Den Helder als een vrijbrief voor financieel gerommel.

Op de achtergrond speelde echter ook Op 5 december verbiedt de curator de ploeg te eigen belang, want diverse spelers van Den trainen en te spelen. De Groot wil eerst weten Helder werden bij de eerste geruchten al hoe het zit met verzekeringen en een aantal benaderd door andere clubs en we weten nu andere zaken, alvorens hij daartoe toestemming ook door welke… Treffers en Van Oostrum geeft. Naast de curator is ook de FEB nog partij. spelen inmiddels voor Artis, dat twee keer De clubs hebben het interim-bestuur mandaat 3000 euro aan de curator betaalde. Royé zal gegeven een beslissing te nemen. Maar als terugkeren naar Amsterdam met in zijn kielzog dat bestuur dan besluit om – uiteraard onder waarschijnlijk De Randamie. Daar zal het niet de nodige voorwaarden – een doorstart te bij blijven. Op zaterdag 13 december gaan ook accepteren, gooien vier clubs de kont tegen de geruchten dat ‘één van de Amerikanen’ naar krib.

Rotterdam zal gaan.

Challenge Sport Rotterdam, Apollo Amsterdam, Landstede Zwolle en Aris Leeuwarden zijn het niet eens met het bestuursbesluit. Voorzitter Henk Reekers en zijn mensen zien de actie van de vier als een motie van wantrouwen en stappen op. Commentaar wordt er niet gegeven. ‘Bel maar met Rotterdam, daar is het initiatief genomen’.

Midden in een crisis is de FEB dus een stuurloos schip. Als Sinterklaas zijn al dan niet zwarte Pieten naar de stoomboot dirigeert, vergaderen de FEB-clubs die zaterdag in Zwolle. Daar wordt een interim-bestuur samengesteld. Onder leiding van ZZ-voorzitter Marcel Verburg krijgt

Een dag eerder zijn de onderhandelingen tussen curator Axel de Groot en het nieuwe bestuur van Den Helder afgebroken. Voorzitter Dennis Verhoef zet de curator buitenspel en zegt dat er per 1 januari 2015 een doorstart zal plaatsvinden. Onder een nieuwe naam en in een ander hal, het ongeschikte en antieke bouwwerk aan de Sportlaan. Maar kun je zo’n organisatie zó maar toelaten in de belangrijkste competitie. Natuurlijk niet. Het basketball zou zich in de ogen van de buitenwereld volstrekt belachelijk maken.

Wat de FEB doet, moet worden afgewacht. Het interim-bestuur staat voor een dilemma.

63

Den Helder Kings

Aan de ene kant willen de meeste clubs Den het internetporno-koning Jacob Pieterman, Helder aan boord houden, al is het alleen maar de tweede keer door figuren, die het dachten in het belang van het Nederlandse basketball. Je te kunnen maken met een maritiem pretpark kunt wel gaat wachten tot Utrecht en misschien (Cape Holland) in een uithoek van het land en ook Wijchen zich (weer) meldt, maar om op deze nu weer door vastgoedbaronnen, die niets met manier een club kwijt te raken is geen goede zaak. de sport hadden, maar ‘iets terug wilden doen voor Den Helder’, wat dat ook moge betekenen.

Kijk je echter verder dan je basketballneus lang Toch gun je Den Helder zijn basketball. Maar is, dan is er veel voor te zeggen om de stekker er laten er dan alsjeblief een keer mensen opstaan, definitief uit te trekken. Drie keer failliet in negen die weten dat je het spelletje speelt met een jaar is een enorm brevet van onvermogen. Steeds oranje/bruine bal en wat je daarmee moet van andere figuren natuurlijk. De eerste keer was doen‌ (wordt vast en zeker vervolgd)

64

Het digitale magazine uitgeven in de huidige vorm kan niet meer. Wij hebben gekozen om het magazine gratis aan te bieden om zodoende veel lezers te bereiken.

Maar gratis is niet voor niets. Op dit moment moeten we eigen geld periodiek in het project steken om het draaiende te houden. En dat is eindig.

Wij hebben nu de keuze of een digitaal magzine uit te geven of een print magazine, beide tegen betaling.

Aan onze lezers vragen wij hun keuze kenbaar te maken. Deze zijn: DIGITAAL MAGAZINE 10 nummers

€ 14,95

Je kan meerdere keuzes maken.

DIGITAAL MAGAZINE EXTRA € 24,95 10 nummers plus specials zoals preview competitie, voorbeschouwing EK, fotoboeken van de mooiste (nog) niet gepubliceerde foto’s, etc PRINT MAGAZINE jaarabonnement: 10 nummers

€ 49,95

half jaarabonnement: 5 nummers € 29,95 Losse nummers :

SPELREGELS:

€ 6,95

Waarom meerdere keuzes?

Onze keuze is een print magazine maar dat is slechts haalbaar bij een minimum aantal abonnees. Indien dat niet haalbaar blijkt zou het kunnen dat wij weer een digitaal magazine gaan uitgeven. Digitaal uitgeven geeft namelijk een lager financieel risico.

Een keuze is niet vrijblijvend, je geeft tegelijkertijd een incassovolmacht af.

Degenen die metde crowdfunding actie hebben meegedaan ontvangen dit bedrag als korting op het abonnementsgeld.

KLIK HIER OM UW KEUZE KENBAAR TE MAKEN 65

Sponsors & partners

SPONSORS & PARTNERS SPONSORS/PARTNERS Wij zijn actief aan het zoeken naar bedrijven met een bijzondere belangstelling voor het basketball. Lees je dit bericht en denkt je te kunnen bijdragen aan de continuĂŻteit van dit basketballmagazine, neem dan contact met ons op. We maken graag een afspraak om over de mogelijkheden te praten.

Klik hier voor contact met ons: info@basketballmagazine.nl

REBOUND WORDT GESTEUND DOOR DE NAVOLGENDE BEDRIJVEN:

hier kan uw logo staan

PEAK werd in 1989 in China opgericht en is internationaal actief vanaf 2006. Sinds oktober 2012 is PEAK Sport actief in Nederland.

PEAK ontwerpt, ontwikkelt en produceert sportkleding onder haar eigen merknaam. Basketball was vanaf het begin een zeer belangrijke markt voor PEAK. Inmiddels biedt het merk een breed scala aan kleding, schoenen en accessoires voor vele sporten, zoals hardlopen, fitness, tennis en diverse indoor sporten. Tevens heeft PEAK een uitgebreid lifestyle aanbod, variĂŤrend van hoodies, shirts , shorts en sneakers. http://www.peak-sport.nl

66

wie steunt ons? klik hier voor meer informatie

COLOFON REBOUND Rebound wordt uitgegeven 10 x in het basketballseizoen en verschijnt omstreeks de 15e van iedere maand.

KERNREDACTIE

Charis Sideris Jan van der Nat Peter van der Velde

Klik hier voor de uitgegeven nummers: http://issuu.com/stichtingamericansports/docs

EINDREDACTIE

Jan van der Nat

Zie www.basketballmagazine.nl .

CONCEPT VORMGEVING

Spreadit

VORMGEVING / FOTOGRAFIE

Peter van der Velde COLUMNS

Charis Sideris Jan van der Nat Peter van Paassen AAN DIT NUMMER WERKTEN VERDER MEE:

TEKST

Jacob Bergsma Rob van Gameren Martin Hoekstra Luc Reuvers Menno Schraven Paul Vek FOTOGRAFIE

Christian Aarts Michiel van Beers Bob Jonius © 2014-2015 UITGEVER Dit magazine is een uitgave van: Stichting American Sports p.a. Appelstraat 17 2564 EA Den Haag Email: info@basketballmagazine.nl

Alle rechten voorbehouden.

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/ of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

67