Ja ik heb gezien het laagste punt van de marathon is op 576 m het hoogste punt is op 731 m. Dat zal toch wel niet zo een vaart lopen.. het is immers een stadsmarathon en die kleine heuveltjes daar draai ik mijn hand niet voor om. In Monschau kom ik immers ook goed vooruit op de Marathon... Ondertussen weet ik wel sinds vrijdag dat de zijstaten in Madrid akelig steil zijn. Knal paf...weg is de loopmassa; het enthousiaste publiek is en masse aanwezig en stuwt de lopers naar Olympische hoogtes: Forza Campiones, Allez Marathon chico's wat een geweldige belevenis. Hier train je voor, pure loopbeleving. De eerste 7 Km gaan vals plat omhoog richting het Estadio Bernabeu, totaal 90 meter hoogteverschil. De tempo's schommelen tussen de 3.44 en 4.06. Ik voel het.....heuveltjes of niet - vandaag gaat het gebeuren. Mijn hartslag is laag en aangezien ik vorig jaar 2.45, 2.46 en 2.47 liep op de marathon en aanzienlijk zwaarder was is het toch niet overmoedig om te besluiten om onder een eindtijd van 2 uur en 45 minuten te duiken..die hellingen zullen toch wel meevallen!? * Nog vol zelfvertrouwen, na een uurtje joggen in Centrum Madrid
Bij Km 18 loop ontwaar ik op de Calle de San Bernardo Astrid die me luid aanmoedigt, duimpje omhoog het loopt als een trein. Ik leef...het publiek staat rijen dik en ik doe wat ik graag doe hardlopen....ik zit in de loopmodus. Een scherpe bocht naar links en boven aan de helling zie ik de neonreclame van de Primark. Ik weet waar ik ben......de Gran Via - Dat is
verdorie de steile winkelstraat die ik gisteren tijdens mijn stadswandeling wijselijk links liet liggen. Dit is in Facebook-termen een vette duim omlaag! Wat is loos ik kan toch wel ff doortrekken..het tempo gaat omlaag maar de helling trekt een zware wissel op me. Bij Km 21,1 draait de loopmachinerie nog vrij goed en slof ik over de mat van de tijdsmeting in 1.22.21. De 2.45 is haalbaar. Bij Km 24 krijg ik bij het Universitair ziekenhuis weer een pittige helling voor mijn kiezen. De lopers voor me vallen stil en ik heb het gevoel dat er een grote cohesie tussen het asfalt en mijn schoenen is..... kortom ik kom niet vooruit. Gelukkig blijft de schade op de helling beperkt en loop ik nog 4.00 op de kilometer. Echter twee kilometer later bij de passage van het Estadio Vincente Calderon (Atletico Madrid) bemerk ik een zwaar gevoel in mijn bovenbenen dat me bekend voorkomt: "einde souplesse" Na 33 marathons weet ik wat ik moet doen: niet forceren anders loop je een paar kilometer later finaal in de verzuring. Tot Km 32 kan ik nog onder de 4.17 lopen daarna gaat de souplesse steeds meer en meer weg. Kort heb ik even gebaald dat de Madrileense koek al zo snel op was; wat had ik er toch veel voor gedaan deze keer. Ik word ingehaald door lopers maar opsteker is dat ik zelf ook nog wat lopers inhaal die finaal zijn weggezakt. Bij Atocha Km 37 staat Astrid en geeft me nog even een oppepper. Het is tjokken en werken. Bij Km 41 worden de lopers gestuurd naar het Retiro Park waar de finish ligt. Ik heb een prachtige maar zware marathon achter de kiezen en heb geleden. Laat svp die finish oftewel de Meta maar vlug komen. Na 2.52.33 kom ik uiteindelijk als 69e overall over de finish - moe gestreden maar voldaan neem ik de prachtige medaille in ontvangst. Na uitlezen van de GPS gegevens blijkt de Madrid Marathon een zwaarder klusje als gedacht met in totaal 480 hoogtemeters. Na een overheerlijke douche posteer ik me voor het hotel om de achterhoede aan te
25