Vrouwen bij STB (door Monique Dahmen) Een dame bij STB laten ze nooit alleen!
Herman stuurde mij een berichtje op Facebook of ik een stukje wilde schrijven voor het STB blaadje. Omdat ik op dat moment was gestopt met lopen was dat voor mij weer een goede motivatie om snel het stof van de schoenen af te vegen, horloge op te laden en snel bij te trainen. Toen ik op mijn Garminhorloge keek schrok ik wel erg want toen zag ik dat het al weer 2 maanden geleden was geweest dat ik was gaan lopen. Elke week zei ik tegen mezelf “kom op lopen”, maar het kwam er gewoon niet van. Ik vond het ook erg lastig om mezelf dan weer bij te trainen. Had mezelf weer eens te veel verwaarloosd!! Nadat ik mijn man onder lichte dwang had gevraagd of hij met me mee wilde fietsen, zijn we samen vertrokken. Hij zoals een goede begeleider is, flesje water, papieren zakdoekjes en mobile telefoon op zak zijn we samen vertrokken. Ik had wel stiekem een route gemaakt met zo min mogelijk bergen, ik was nu toch mijn eigen trainer Ik wilde graag 30 min. op tempo 10. Eerst een stukje
op de straat licht bergop, daarna richting de heide bergaf, even herstellen. Toen ik in de heide liep ging het weer als vanouds, liep lekker mijn tempo kon weer om mij heen kijken en genieten van de prachtige omgeving. En plakte nog even een rondje erbij, maakte die dag 40 min in tempo 10 vol. Yes, de kop was eraf! Zo heb ik elke training een beetje uitgebreid tot ik 60 min. en liep deze op tempo 10. Enkele weken geleden heb ik Roger Gillissen een mailtje gestuurd of er zondagmorgen getraind werd, en ja ze zouden weer paraat staan. Harry Enninga zou voor de koffie en cake zorgen, dus ik verheugde me weer op een leuke en gezellige training. Zondagmorgen 8.30 pfff is toch wel vroeg, maar goed we waren met Raymond Penders, Theo Schmeits, Roger Gillissen (volgens mij had hij stiekem bietensap gedronken), Eerst even bergaf, dan door de prachtige velden met de mooie bloemen, schaapjes in de wei, ik kan er weer lekker van genieten. Dan het bos in, de heren lopen voorop en praten meer als menig damesclubje. Na een 30 minuten voel ik de bergen en de heide in mijn benen, waarop Theo mijn een afkorting laat maken. En wij samen in mijn tempo doorlopen, eventjes verder op een kruising treffen we de rest van de groep weer en lopen weer gezamenlijk door. We komen op paden waar we allemaal al weer een tijdje niet meer zijn geweest. We krijgen net geen natte voeten als we door het moeras moeten. Ze hebben nu iets nieuws bij STB, als je de weg niet weet proberen ze je kwijt te raken. Is dan ook vorige keer bij John uit Kunrade gelukt! Gevolg half uur vermist op de heide, voordeel voor de groep is dat John nu zo goed bij de groep blijft dat ze niet meer op hem moeten wachten! Ik had geluk een dame bij STB laten ze nooit alleen . We lopen nog even verder de groep maakt nog een extra ronde over de golfbaan en Theo en ik treffen de groep weer boven. Zo, nog even volhouden en we zijn weer thuis. Jammer dat Harry Enninga er niet bij was, had mij zo verheugd op zijn cake en koffie.
21