De zomervakantie zit er weer op en het nieuwe schooljaar is intussen van start gegaan. Hopelijk hebben jullie genoten van een heerlijke zomer en kunnen jullie er weer vol energie tegenaan.
Dat er leven zit in de Hasseltse wijken en dorpen, hebben we deze zomer opnieuw mogen ervaren.
Van gezellige buurtfeesten tot inspirerende activiteiten,…
Jullie hebben er iets moois van gemaakt en daar mogen jullie écht trots op zijn!
Ook dit najaar valt er weer heel wat te beleven. In deze herfsteditie ontdek je wat er allemaal op de agenda staat, én nog veel meer. Laat je verrassen, inspireren en vooral: doe mee!
Veel leesplezier,
Tom Thijsen Steven Vandeput Schepen van Burgemeester
Ontmoet en inspireer tijdens de Buurtboetiek
Op dinsdag 4 november nodigen de wijkmanagers van de dienst
Gebiedsgerichte werking je uit voor een boeiende editie van de Buurtboetiek. Samen met de buurtcomités, wijk- of dorpsraden, vrijwilligers en andere geëngageerde Hasselaren maken we er een inspirerende avond van. Deze editie van de Buurtboetiek gaat door in zaal ‘De Kwinten’ in Guigoven (Kortessem) en start om 19 uur. Ontdek het programma en schrijf je in via www.hasselt.be/buurtboetiek.
Doe mee met de mooiste kerstbuurt! Samen met de buren kerstversiering knutselen en daarna je straat versieren met lichtjes en originele decoratie: hoe gezellig is dat? Doe daarom mee aan de Mooiste Kerstbuurt! Schrijf je vóór 20 oktober samen met 10 buren in via www.hasselt.be/kerstbuurt. Bestel je gratis kerstbomen van de stad. Zorg ervoor dat je geen bomen op overschot hebt. Je kan ook zelf een duurzaam alternatief maken zoals een kerstboom uit hout. De mooiste deelnemende straten winnen een prijs van de vakjury. Ook het publiek kiest een favoriet. Inspiratie nodig? Op dinsdag 7 oktober om 19 uur is er een infoavond in het OC Rapertingen (Luikersteenweg 395).
Inhoud
p2 Burgemeester en schepen
p3 Inhoud – Colofon
p4-5 Geschiedenis wijk: Slachthuis
p6 Klaar voor het Open Forum?
p7 Bloemen plukken onder de toren?
p8-9
Levendige zomer in beeld
p10-11 De laatste pint van Frits en Diane
p12-13
Helipost op het ‘stortplein’
p14-15 Groene pareltjes
p16 Eén jaar Repair Café
p17
Twee van de vijf (torens)
p18-19 Mediclown Lucie
p19
p20
p21
Sint-Vincentius onder nieuw dak
Slachthuiskaai – Lift A. Hertzstraat
Geschiedenis SMAF online
p22 Limburg Pride (review)
Colofon
Deze wijkkrant is een initiatief van de dienst Wijkopbouw van Stad Hasselt i.s.m. dit vrijwillige redactieteam: Hoofdredactie: Dirk Schuermans (dirk.schuermans@telenet.be) en Raymond Rutten (raymond.rutten@telenet.be)
Fotografie: Raymond Rutten, Willy Cosyns, Gudrun Bongaerts, Annemie Reysen, Roland Brans, Facebookgroep ‘Djie Zeit van Hasselt…’, Jef De Puydt, Jan Castermans, Frank Ignoul, wijkraad Heilig-Hartwijk, Sepideh Farvardin / Architectuurwijzer vzw, Dirk Schuermans
Vormgeving: tricolor.be
p23 Tunnel zoekt kleur - 3Wil je jouw informatie over een evenement, gebeurtenis, … in de wijkkrant laten opnemen? Stuur dan voor 22 november 2025 een mailtje naar raymond.rutten@telenet.be
Drukwerk: Realise Printing
Het stedelijk slachthuis
Het duurde tot in de 19de eeuw vooraleer de stad het initiatief nam tot het oprichten van een stedelijk slachthuis. Tot dan werden dieren gewoon thuis geslacht. Het vlees werd sinds de 14de eeuw gecontroleerd en getaxeerd op de “Hoogbrug”, een vleesbank in blauwe steen op de Grote Markt. Deze massieve vleesbank werd pas in de 18de eeuw verwijderd, wat geen eenvoudige klus bleek. Vlakbij de vleesbank woonde in de 15de eeuw de slachter Pype (via Maria Pijplinckx uit Kuringen), een verre voorouder van de schilder Paul Rubens. Hij had hij zich gevestigd in De Roos, het hoekhuis aan de Kapelstraat en de Hoogstraat.
In de 19de eeuw veranderde de situatie en mocht er om hygiënische redenen niet langer meer thuis of op straat worden geslacht. Een veearts hield voortaan toezicht, onder andere om te voorkomen dat vlees van dode dieren in de handel zou terechtkomen. De stad bouwde in 1851 daarom een stedelijk slachthuis. Men koos de plek aan het ‘bolwerk’ (de stadsomwalling) waar de Nieuwe Demer de stad
uitstroomde. Daar waren ook de leerlooiers gevestigd. Vandaag vormt deze plek de verbinding tussen Quartier Bleu en de Molenpoort en ligt er een hotel.
Vanaf 1860 kregen Hasseltse slagers pas de toestemming om vlees te verkopen op voorwaarde dat ze de hygiënische voorschriften naleefden. De in 1836 gebouwde vleeshal op de Vismarkt verloor op die manier haar functie van publieke verkoopplek en werd omgebouwd tot school, bibliotheek en feestzaal.
Van het centrum naar de kanaalkom
Met het afbreken van de stadsomwalling ijverde de stad ervoor om bedrijven met geurhinder uit de stad te weren. Aan de kanaalkom werd een nieuw en aangepast slachthuis voorzien. Deze opdracht werd toegewezen aan architect Isidore Gérard, leraar aan de tekenacademie en sinds 1862 ook stadsarchitect. De maquette van de gasfabriek in het Stadsmus toont hoe groot dit slachthuis wel was.
Na de verhuizing in 1874, schonk de stad de vrijgekomen gronden van het oude slachthuis aan het ziekenhuis van de Grauwzusters. Niet alleen de zusters waren blij met dit geschenk van de stad. Zo verscheen er in november 1922 het hartverwarmend berichtje in de krant dat boer Jozef Vanrusselt 50 Bfr. gaf aan een Slachthuis ongeveer 50 jaar geleden
Jos Gysenberghs
veertienjarige goudsmidgast omdat deze hem zijn portefeuille terugbezorgde. Boer Vanrusselt had zijn portefeuille verloren nadat hij zijn vette koe in het slachthuis had afgeleverd en daarvoor zowaar 754 Bfr. ontving. Was het puur uit opwinding of omdat hij een borrel teveel op had, dat hij zijn goedgevulde portefeuille liet liggen op een van de tuinmuurtjes in de Thonissenlaan?
André Vertommen uit de Eeuwfeeststraat werkte na de Tweede Wereldoorlog als bediende in het slachthuis en woonde er als conciërge. Hij stond dag en nacht paraat voor noodslachtingen, om de poorten te openen en te sluiten. Veearts Doché woonde trouwens eveneens in onze wijk, in de Alverbergstraat.
De wijkkinderen konden tijdens de vakantieperiode hun hart ophalen in de stallen en op de dierenweegschaal. Samen met André’s dochter speelden ze er verstoppertje of cowboy-en-indiaantje.
De oudere meisjes gingen zonnebaden in de tuin van het slachthuis. André verhuisde ook mee naar het nieuwe slachthuis dat de stad in 1965 opende aan de Havenstraat, aan de overzijde van de kanaalkom. Dit
gemoderniseerde slachthuis groeide uit tot zowat het vierde grootste slachthuis van België. Later verkocht de stad het gebouw aan N.V. Theys, nadien nam Van Drie het van hen over en raakte het ten slotte ‘bekend’ omwille van allerlei mistoestanden. Het slachthuis langs het kanaal werd afgebroken en huisvestte in de jaren 1980 een tijd lang een woonwagenpark.
Buurtslager
Toen slager Tournelle aan de Lazarijstraat 84 een slagerij met slachtplaats opende, waren de mensen van de wijk niet langer meer aangewezen om hun vlees in de stad te kopen. Zijn dieren graasden op de weide naast de Broederkesschool. Na zijn overlijden in 1949 volgde slager Sals hem op. Die vestigde zich eerst op de hoek van de Lazarijstraat met de Blijde Inkomststraat en verhuisde nadien naar de andere hoek aan de Prinsenstraat. Daar was ruimte genoeg om zijn bedrijf verder uit te bouwen. Meermaals zagen voorbijgangers een bloedspoor van zijn auto naar de werkplaats, wanneer de dieren van de jacht bij hem werden binnengebracht voor verwerking. Hij was vooral daarom bekend tot ver buiten Hasselt. (Annemie Reysen)
Klaar voor het wijkforum?
Terwijl de zomerdagen rustig (en vooral warm) voorbij kabbelden, wachtte de wijkraad gespannen af hoeveel mensen er zouden reageren op de online enquête als voorbereiding van het eerste, algemene wijkforum van zaterdag 27 september aanstaande.
“We ontvingen 124 bruikbare antwoorden op die online vragenlijst”, vertelt voorzitter Bruno Van Dijck.
“In vergelijking met andere wijken of wijkraden is dat zeker een heel goed resultaat, zeker als je bedenkt dat we nog maar een half jaar bezig zijn. Ik kreeg zelfs de reactie ‘Amai, jullie gaan er hard tegenaan!’ vanuit een andere wijkraad”, voegt hij er lachend aan toe.
Vijf thematafels
“Drie grote thema’s kwamen duidelijk naar voor uit die bevraging: parken en groen, mobiliteit en overlast”, vat Bruno de resultaten samen. “Voor elk van die thema’s organiseren we zo vlug mogelijk aparte werkgroepen waar iedereen aan kan meewerken. In de eerste plaats doen mensen dat door tijdens het open forum ons hun mening te komen vertellen. We ontvangen hen in een heel losse, informele sfeer rond vijf tafels waar ze per thema hun mening of ideeën kunnen achterlaten. Leden van de wijkraad gidsen alle bezoekers doorheen die thema’s, babbelen over wat de wijkraad via positieve samenwerking wil bereiken, en luisteren vooral naar wat iedereen te vertellen heeft. Samenwerking leidt voor iedereen tot een win-winsituatie, dus waarom zouden we dat niet doen?”
Pas later komen dan de iets formelere werkgroepen. “Die rond mobiliteit willen we alvast begin november van
start laten gaan, en ik denk dat die over parken en groen ook niet lang op zich zal laten wachten. Onze secretaris
Benoit staat hiervoor namelijk al te popelen!” Aan elke werkgroep zal al zeker minstens één lid van de wijkraad deelnemen. Er is geen maximum aantal deelnemers bepaald per werkgroep.
Belangrijke aandachtspunten:
• Parken en groen: aantal, onderhoud
• Mobiliteit: verkeersveiligheid, wandel- en fietspaden
• Overlast: …
“De reacties op het voorbije zomerfeest waren eigenlijk alleen maar positief”, vertelt Bruno verder, “zelfs al was het misschien kleinschalig voor de eerste keer. We hebben er alleszins uit geleerd dat we volgend jaar ook aan wijn moeten denken…” (lacht).
Ten slotte laat hij ook al iets vallen over een nieuwjaarsreceptie. “Datum en plaats liggen nog niet vast, maar we denken daarvoor aan een andere plek in de wijk dan het Heilig-Hartplein. Op die manier betrekken we heel verschillende buurten bij de wijkraad.” (ds)
Wijkforum Heilig-Hartwijk – zaterdag 27 september 2025 van 14 tot 18 uur, zaal Crutzenhof (Alverbergstraat)
Een heel gezellige caravan-bar met bijhorende ontmoetingsplek op en rond de trappen van de kerk in de laatste week van augustus waar elke avond spontaan veel volk naartoe trok. Veel meer nieuws valt er momenteel eigenlijk niet te melden over de herbestemming van de kerk. Seppe Vanhex toonde zich wel een handige klusjesman (die haperende lampjes…) en iemand met een verborgen dj-talent. En we zagen tot onze verbazing een open deur. “Sssttt… ze staat op een kier”, lachte Seppe.
Wel groeit er een nieuw initiatief onder de kerktoren – letterlijk zelfs. Veerle Timmermans wil de omgeving van de kerk namelijk opfleuren met een bloemenweide-pluktuin.
“Zoals je ziet, bloeit hier iets heel moois”, lacht Veerle. “We hebben op het grasveldje voor de trappen een bloemenperkje gemaakt als reclame voor dit nieuwe
Bloemen plukken onder de toren?
initiatief. Samen met buren willen we hier namelijk een bloemenweide-pluktuin creëren: een levendige, biodiverse plek die niet alleen de straat opfleurt, maar ook een thuis biedt aan bijen, vlinders en andere nuttige insecten.”
Dit idee komt eigenlijk van Ragna Hansen , die vroeger in onze wijk woonde. Zij verhuisde naar Vliermaal en creëerde daar intussen een bloemenpluktuin rond haar huis. Jaren geleden startte Ragna ook al het initiatief rond de adoptie van boomspiegels in de straten van de stad.
“Ragna is de vrouw met de bloemenkennis die dit project ook zal begeleiden”, lacht Veerle. “Maar waarom niet eigenlijk?
De grond is er toch, en we geloven dat de omgeving rond de kerk mooier en levendiger kan. We beginnen klein met één stukje grond en laten het project stap voor stap groeien.”
Zo’n tuin vraagt natuurlijk wel om zorg: water, tijd, respect én helpende handen. “Tijdens de zomerbar peilden we daarom naar de interesse in de buurt, en verzamelden we contactgegevens van mensen die willen meewerken. Zij worden binnenkort uitgenodigd voor de volgende stappen.”
Zin om mee te doen? Stuur dan een mail naar veerle.timmermans@ avansa-limburg.be of bel naar 011 560 117.
Nagenieten…
Zomerfeest Wijkraad
CinéKuur op Youtube
CineKuur -
Zomerbar Kerp
100 jaar Tuinwijk-Windmolenveld
De laatste pint van Frits en Diane…
Eind juni tapten Diana en Frits de laatste pinten in het enige volkscafé dat onze wijk nog telde. Na 46 jaar en veel twijfel over al dan niet verdergaan heeft Frits zijn ‘kind’ met pijn in het hart gesloten, wat zorgde voor de nodige tranen bij zijn klanten.
Frits nam het supporterscafé van de Spor op 1 december 1979 over van ex-Sporting-speler Norbert Verdingh, die ook al 25 jaar achter de toog had gestaan. “De dag nadien speelde Sporting tegen Standard. ‘Een nieuwe cafébaas, een nieuw wind’, schreef de krant de dag nadien”, mijmert Frits. “Nu, van die nieuwe wind is wat Sporting betreft niet veel terechtgekomen, want
in mei van dat seizoen degradeerde de club. Maar het café is wel altijd populair gebleven.”
Uurtje te vroeg
Die populariteit heeft alles te maken met de enorme vriendelijkheid en hartelijkheid van de cafébaas en cafébazin, die alles deden om het de klanten naar de zin te maken. Om 8 uur
‘s morgens stond Frits al paraat om de kaarters op te vangen en de leraren van de vakschool hun ochtendborrel te schenken. “Eén keer is dat serieus misgegaan”, herinnert Frits zich. “Dat was bij de overgang van het winternaar het zomeruur. “Ik had de klok per ongeluk twee uur terug gezet. Toen ik om 8 uur de zaak opende, was er geen kaarter te bespeuren. Ik begreep er niks van. Tot een voorbijganger mij er attent op maakte dat het café nogal vroeg open was, om 7 uur!”
Knuffels en gratis pintje
Het handelsmerk van Frits waren ongetwijfeld zijn knuffels. “Iedereen kreeg van hem een hand en een knuffel, of zelfs een kus”, zegt Diane trots.
“Van mij trouwens meestal ook.” Wat ook in de smaak viel bij de klanten was dat ze altijd bij het binnenkomen een gratis pintje kregen aangeboden. “En dat gold echt voor iedereen, zelfs voor de supporters van de tegenpartij”, lacht Diane. “Die waren dan natuurlijk stomverbaasd, zoiets hadden ze nog nooit ergens meegemaakt.”
Mama en papa
“Veel van onze klanten waren voor ons als zonen en dochters, ze noemden ons trouwens mama en papa”, lacht Frits. “De laatste maanden, nadat we op onze nieuwjaarsreceptie de sluiting hadden aangekondigd, hebben ze serieus aan onze kop zitten zeuren om toch nog verder te doen, maar mijn gezondheid laat het helaas niet meer toe. Maar uit
Het café voordat Frits het overnam
het oog is zeker niet uit het hart, want er springen er regelmatig nog binnen voor een babbel en een pintje. En we hebben ook mooie afscheidscadeaus gekregen. Supportersclub het Vettig Hoekse heeft ons een jaarabonnement voor de Spor cadeau gedaan. Fijn, nu we ook zelf eens naar de thuismatchen kunnen gaan kijken. En van de Q-side en de Youth hebben we een reis naar Lloret de Mar gekregen. In september gaan we genieten van de Spaanse zon!”
(Raymond Rutten)
Een spelersgroep van De Spor in de tijd van eigenaar en ex-speler Verding die Frits voorafging
Helipost op het ‘stortplein’…
Op zaterdag 22 augustus was ’t Scheep the place to be voor postzegelverzamelaars.
Naar aanleiding van de voorstelling van een speciaal vel met vijf Hasseltse postzegels (vijf markante gebouwen of plekken in het stadscentrum) was er ook een expo.
Daar vonden we het unieke verhaal over postverdeling per helikopter en een landingsplek in onze wijk...
Op 21 augustus 1950 vertrok in Brussel namelijk een helikopter geladen met postzakken. Die moest voor de nationale postmaatschappij - vandaag Bpost - op een snelle manier post bezorgen in verschillende uithoeken van het land.
De spoorwegen waren immers nog in volle heropbouw waren na WO 2, en de wegen leverden nog niet voldoende ’snelheid’ richting het zuiden van het land (Libramont) of de noorderkempen (Turnhout).
Dus vloog Sabena zes keer per week en één keer per dag met een helikopter vanuit Brussel via Libramont, Luik, Tongeren, Hasselt, Beringen, Turnhout en Herentals naar Antwerpen en dan weer terug naar Brussel. Al deze poststukken kregen een aparte afstempeling mee, ‘Helipost’. Het systeem bleek bij de start een Europese primeur. Op elke landingsplek stond het toestel trouwens maar enkele minuten aan de grond, net lang genoeg om te lossen en te laden.
Landen op het ‘stortplein’
In Hasselt landde het toestel de eerste jaren op het Sint-Hubertusplein in Runkst. Vanaf eind 1953 week men uit naar een tweede landingsplek die geschikter was voor een grotere helikopter, vlakbij het Albertkanaal en recht tegenover de Handelsschool. Maar ook die zone bleek niet ideaal door bouwactiviteit aan het industrieterrein. Zo landde de helikopter in onze wijk.
Het ’stortplein’ langs de Kuringersteenweg bleek wel te voldoen. Vandaag kent iedereen die plek als het recyclagepark Kuringen, aan de Crutzenstraat. De landing gebeurde in een uithoek van dat veld, vlakbij de achterliggende spoorweg. Het overige deel van het terrein bleef intussen gewoon dienst doen als stortplaats. “Dertig bomen en een rij struiken sneuvelden voor deze landingsplaats. De toegangsweg kreeg een facelift met berggrind want die verkeerde in een deerniswekkende staat”, lezen we ook nog op de blog ‘vaartheemkunde groot Hasselt’.
Op 18 september 1959 vloog de helikopter voor de laatste keer. Toen verving de post de helikopter door vervoer via de weg of per spoor. Gedurende negen jaren waren er in totaal 2.332 vluchten met ongeveer 350 ton post. Elke dag vloog de helikopter dezelfde ronde van 435 kilometer in ongeveer vier uur tijd.
Boek
Op de expo vertelt Martin Schepers uit Bilzen-Hoeselt vlot over dit verhaal.
Hij dook in de archieven van de diverse betrokken gemeenten en schreef een boek over dit unieke stukje postgeschiedenis dat dus zijn 75ste verjaardag viert. Het boek heet ’Postvervoer per helikopter in België 1950-1959’ en bevat een apart deel over Hasselt.
”Ik ben zelf een verwoed postzegelverzamelaar, en had al heel wat poststukken en -zegels over helipost in mijn collectie”, vertelt Martin. ”Gaandeweg raakte ik ook geïnteresseerd in het verhaal erachter. Maar in sommige gemeenten was het een heel huzarenstuk - om niet te zeggen, bijna onmogelijk - om informatie te vinden. Over Hasselt vond ik wel heel veel terug. Onder andere de mensen van de Facebookgroep ‘Djie zeit van Hasselt…’ bezorgden mij veel foto’s en informatie.”
Het boek en de aparte bundel over Hasselt bevatten tal van leuke anekdotes en een massa oude foto’s. “De allereerste vlucht
Martin Schepers tijdens de expo in ’t Scheep
had bijvoorbeeld nog voor halfweg al een half uur vertraging, omdat notabelen en politici van die tijd de piloot een handje wilden geven…”
Voor die eerste vlucht gebruikte Sabena trouwens twee helikopters: toestel 00-UBA met de postzakken en een vergezellend toestel 00-UBB met een journalist als medepassagier. “Links en rechts sneuvelde ook wel eens een stuk aardewerk of een beeldje door het gedaver van de rotorbladen van de helikopters bij het landen of opstijgen. In de gemeentelijke jongensschool langs de landingsplaats in Beringen gebeurde dat”, lacht Martin. “En zo zijn er tal van grappige verhalen terug te vinden in dit stukje unieke postgeschiedenis.” Waarvan onze wijk dus ook alweer deel uitmaakt. Contacteer Martin gerust over zijn boek via schepers.m@telenet.be. (ds)
Groene pareltjes
Ook al ligt onze wijk slechts een boogscheut verwijderd van het stadscentrum, toch biedt ze behoorlijk wat mogelijkheden voor wie zich graag in een groene omgeving ontspant. Spelen, wandelen, picknicken of gewoon lekker niksen, het kan hier allemaal!
Opmerkelijk is wel dat we in het gedeelte van onze wijk tussen de Kuringersteenweg en de Bampslaan tevergeefs moeten zoeken naar een groen plekje. Maar in de rest van de wijk wordt dit gemis wel goedgemaakt. Een overzicht via onze ‘groene’ wandeling die start aan de kop van de kanaalkom. Daar, aan Quartier Bleu , heb je een grote glijbaan voor de kinderen en een grasveld waar het in de zomer lekker is om te zitten en naar de bootjes op het water en de passerende mensen te kijken. Deze plek hebben heel wat mensen intussen ontdekt.
Boeken en planten
We wandelen verder door de Stokerijstraat rechts naar de Armand Hertzstraat en dan links naar de Prinsenstraat. Daar kan je tussen de huisnummers 17 en 19 gaan genieten in het Romboutspark, zo genoemd naar wijlen rechter Rombouts, die in de Stokerijstraat woonde en achter zijn tuin een heus wandelpark liet aanleggen. Na zijn overlijden kocht de stad dit aan om er een openbaar park van te maken. Hier vind je, in een overdekt chalet, van april tot oktober zowel een zeer uitgebreide en kwalitatief sterke
boeken ruilkast als een plantotheek, waar je plantjes kan ruilen. De kinderen kunnen hun energie kwijt op enkele speeltuigen, ravotten in een klein ‘avonturenbos’ of voetballen op het grote grasveld. Voor volwassenen die, al dan niet onder het genot van een glaasje pastis, een balletje willen gooien, ligt er een petanquebaan te wachten. Hou wel rekening met de openingstijden van dit park!
Evenementenplein
Onze volgende halte is het Vrijwilligersplein aan de Manteliusstraat, waar enkele banken je uitnodigen voor een korte of lange pauze aan het monument dat hulde brengt aan de vrijwilligers van WO I, WO II en de UNO-strijders in Korea. Via de Rozenstraat stappen we verder naar de Palmstraat. Achter het appartementsgebouw op de hoek met de Lazarijstraat vind je het speelplein België, een mooie pleisterplek voor jong en oud, met speelplein en petanquebaan. Verder gaat het naar het Heilig-Hartplein, dat samen met het pleintje voor de kerk, de laatste tijd meer en meer als een evenementenplein dienst doet, o.a. voor het zomerfeest, de paaseierenzoektocht, Tuinwijk Bazaar, Cinekuur…..
Gelukspad
Via het Hekkelaarstraatje gaan we naar de Alverbergstraat. De terreinen van Sporting Hasselt laten we links liggen om rechts de s peelweide van de scouts en het voetbalveldje met kunstgras te ontdekken. Direct achter het naastgelegen Crutzenhof slaan we rechtsaf voor een wandelingetje door een stukje overgebleven bos om zo in de Haarbemdenstraat te belanden. Opnieuw naar rechts en via de Panoramastraat belanden we op het ’gelukspad’. Naast dit pad vind je wadi’s en grachten, waar een grote populatie amfibieën woont en overwintert. Je passeert ook langs de grootste speeltuin van de wijk, een hondenloopweide (ter hoogte van Villa Temporis) en de Kippodroom Nog een klein vergeten maar gezellig pleintje met een heerlijk ouderwetse boomschommel vind je ten slotte aan het pleintje tussen de Vandijcklaan en de Rubenslaan. (Raymond Rutten)
Repair Café
Heilig-Hart
blaast eerste kaarsje uit
“Het Repair Café Heilig Hart is ondertussen iets meer dan een jaar geleden gestart met het herstellen van kleine toestellen, fietsen en kledij”, laat Philip Marien heel tevreden weten. “Meer dan 150 buurtbewoners vonden hun weg al naar ons met 179 stukken. In 129 gevallen konden we hen verder helpen met een herstelling en/of advies.”
Extra centjes
“We hebben inmiddels ook een opstartsubsidie ontvangen van de Stad Hasselt”, gaat Philip verder. “Dankzij die bijdrage kunnen we onze werking verder optimaliseren. We zijn ook uitermate dankbaar voor de vlotte samenwerking met de Methodeschool van Veldeke, waar we na de sluiting van de Heilig Hart-kerk een toplocatie gevonden hebben om onze activiteiten verder te zetten.”
Eigen website
“Naast onze aanwezigheid op Hoplr en Facebook hebben we sinds kort ook een website: https://heilighart.repair. Als je het antwoord op je vraag hier niet vindt, kan je ons ook contacteren via het mailadres repaircafe.heilighart@ gmail.com.”
Agenda
Je vindt het Repair Café Heilig Hart elke 3e woensdag van de maand in de Methodeschool van Veldeke (Gazometerstraat 4) van 14:00 tot 16:30. Noteer dus alvast 17 september, 15 oktober, 19 november en 17 december in je agenda!
International Repair Day
“Naast de vaste, maandelijkse opening houden we op zaterdag 25 Oktober een extra Repair Café naar aanleiding van de International Repair Day”, meldt Philip ten slotte. “Je kan op die dag terecht voor de gebruikelijke herstellingen, maar we voorzien ook een workshop Sashiko – een Japanse borduurkunst die gebruikt wordt voor het verstevigen of combineren van stoffen of voor decoratieve doeleinden.” Ook andere Hasseltse Repair Cafés openen die dag trouwens hun deuren. Kijk voor meer informatie op www.hasselt.be/nl/ uitinhasselt/IRD.
Toegang tot elk Repair Café is gratis, dus kom gerust een kijkje nemenook als je niets te herstellen hebt!
Twee van de vijf
In het Cultureel Centrum Hasselt startte op 14 september 2025, Open Monumentendag, de acht maanden durende fotototentoonstelling ‘Hasselt Torenhoog’ van vzw Architectuurwijzer. Onze wijk komt daarbij mooi in het daglicht.
“In 1991 werd de vzw te Hasselt opgericht met als doel het ruimere Limburgse publiek via artikels, publicaties en tentoonstellingen te laten kennismaken met hedendaagse architectuur en met brede, aan ‘wonen’ en ‘stadsvernieuwing‘ verbonden maatschappelijke thema’s”, vertelt Amélie Lammens, artistiek medewerker van Architectuurwijzer vzw. Intussen heeft deze toonaangevende organisatie haar werking over heel Vlaanderen verspreid en schuwt daarbij vernieuwende visies niet. “Wij willen sloopredenen kritisch benaderen en pleiten voor een bouwcultuur waar behoud de norm wordt en sloop de uitzondering”, preciseert Amélie.
Vijf iconen
De tentoonstelling presenteert een selectie van vijf iconische torens als blik op het stadsleven in Hasselt, ook in de tijd dat ze werden gebouwd: de toren van het voormalige Provinciehuis aan de Thonissenlaan, de slangentoren van de oude brandweerkazerne in de Willekensmolenstraat, de nieuwe panoramatoren op de Begijnhofsite en, in onze wijk, de campanile klokkentoren van de H.-Hartkerk en de gelatinetoren aan de Kanaalkom. “Elk op zich markeren de torens een karakteristieke identiteit binnen een wijk, hoewel ze hun functie
hebben verloren als deel van een groter gebouw dat intussen al dan niet een nieuwe invulling heeft gekregen”, vindt Amélie.
Goed toebedeeld
In onze wijk werd de schouw van de gelatinefabriek behouden als link met het industriële verleden en krijgt ze een centrale plek binnen een nieuwe woonwijk. Ook voor de H.-Hartkerk, intussen leeggelopen zoals zovele andere kerkgebouwen in binnen- en buitenland, wordt nog een zinvolle invulling gezocht.
Alleszins geen slecht resultaat voor onze wijk, met twee van de vijf markante stadstorens. (Willy Cosyns)
Expo ‘Hasselt Torenhoog – Een fotografische dialoog over jong erfgoed’, exporuimte architectuur (eerste verdieping), cultuurcentrum Hasselt, Kunstlaan 5.
T/m zondag 17 mei 2026. Gratis van dinsdag t/m zondag van 13 tot 17 u en bij avondvoorstellingen (kleine zaal). Gesloten tijdens feestdagen.
We treffen Angela Castro (59) in de Blijde Inkomstraat. Angela is al jaren een bekend en geliefd figuur in onze wijk. In het bijzonder bij kinderen en jongeren. Als ze haar zoon Eloi ging halen van school indertijd, kwamen er altijd kinderen met hen mee naar huis. Ze is ondertussen ook de lievelingsjuf van heel wat leerlingen.
“Als er iemand voorbij loopt met een kind aan de hand, komt meteen de clown in mij boven”, lacht ze. Angela’s vader plaagde haar van jongs af aan: “Ik ga jou een clownsneus kopen.” Zeven jaar geleden, op haar 52ste, werd Angela een erkende “Mediclown”.
Een Mediclown is niet hetzelfde als een Cliniclown. “Cliniclown zijn” is een aangenomen, parttime job, waarbij men
Lucie, de stralende Mediclown
In de Zachte Berm wandelt Gudrun met haar hondje Gaston een eindje mee met een inwoner van de Heilig-Hartwijk.
met tweeën de kamer van een ziek kind betreedt en een vast toneeltje opvoert. Mediclowns zijn Limburgs, werken alleen en improviseren. Elke Mediclown heeft een andere stijl.
“Ik ben zelf heel fel”, lacht Angela, “heel fel, verbaal en speels. Daar zit mijn Spaanse achtergrond zeker voor iets tussen. Ik krijg elk kindje aan het lachen. Weet je hoe fijn het is als de zuurstofsaturatie van het kind naar boven schiet tijdens mijn bezoek?” Angela ’s tweede naam is Lucie. En zo heet ze als Mediclown: clown Lucie. Lucie betekent “licht” of “de stralende.” Angela heeft een gevulde carrière achter de rug. Sinds haar scheiding, op haar 50ste, woont ze terug in haar ouderlijk huis in de Blijde Inkomstraat en kiest ze voor jobs die te
maken hebben met kinderen. Ze behaalde ook nog een pedagogisch diploma. Zo werkte ze in de Methodeschool in de Stokerijstraat op het secretariaat en als vervangend leerkracht. Tijdens corona mochten de leerlingen in de studie komen studeren. Ze heeft daar heel bijzondere gesprekken met eenzame jongeren kunnen voeren. Het is niet altijd lachen geblazen. Op dit moment is Angela opvoeder op het internaat de Mix van het GO, tegenover Kapermolen.
“Door te scheiden en tegelijk mijn job te verliezen 10 jaar geleden, heb ik eens heel diep nagedacht wat en wie ik echt wilde zijn. Ik heb het geluk gehad dat ik toen een bootcamp won, het is niet zo makkelijk om een erkende ziekenhuisclown te mogen worden. Vervolgens werd dit meteen opgepikt door het tv-programma ‘Iedereen Beroemd’.” Alle roem is haar van harte gegund.
Dit jaar kreeg Angela de hoofdrol in de kortfilm ‘Wie het laatste lacht’ van Lux Djahanbani. Daarin speelt Angela een ontspoorde cliniclown. De kortfilm won de Cinema ZED Award. Bekijk hem gratis via Vimeo.
Scan deze QR code en bekijk het Youtubefilmpje van Mediclown Lucie. Krijg je daarna zin om hetzelfde te gaan doen? Stel je dan kandidaat via www.mediclowns.org/wordclown
Nieuwe locatie voor Sint-Vincentius
De Sint-Vincentius vereniging heef de benedenverdieping van de kerk ingeruild voor de kelderverdieping van het CAW in de Rozenstraat. Na twee voedselbedelingen, waar telkens zo’n 50 gezinnen op afkwamen, mocht voorzitter Guy Ilsen de nieuwe locatie officieel voor geopend verklaren.
In zijn speech gaf hij aan dat de vereniging samen met de kerkraad droomde van een Vincentiaans centrum onder de kerk om zo de verankering tussen het gebouw en de wijk te verstevigen. Met dat doel werd de sacristie heringericht als vergaderruimte en er volgden initiatieven als het Repair Café en Nederlandse taallessen voor Oekraïeners. Maar de nieuwe kerkraad Sint-Quintinus OLV besliste dat het kerkgebouw te ‘onveilig’ was en dus moest er gezocht worden naar een nieuwe stek. Die is nu dus gelukkig gevonden. (raru)
Slachthuiskaai
De terrassen aan de kanaalkom liggen op een deel van de kade, aangelegd in 1858 toen het aftakkingskanaal aansloot op het Kempisch Kanaal. Voor de stad werd een oude droom eindelijk realiteit. De industrie die zich hier
vestigde, bood voortaan volop werkgelegenheid aan de Hasselaren. De kaaimuur met een totale lengte van 1.485m, telde al in 1900 twee aanlegplaatsen.
De kaaien bleven lange tijd zonder officiële naam. Pas in 1930 maakte de stad er werk van om alle naamloze straten in de stad te voorzien van een naam. Dat de kaai aan het stedelijk slachthuis alvast de volksnaam ‘Slachthuiskaai’ behield, lag voor de hand. Het stedelijk slachthuis was immers het vierde grootste slachthuis van België. Zo herinnert de naam van de Slachthuiskaai ons aan deze glorierijke industriële periode.
Mysterieuze lift in de Armand Hertzstraat
Wellicht heb je je al eens afgevraagd waar die lift in de Armand Hertzstraat, aan de kant van Quartier Bleu, voor dient. Wel, het antwoord is simpel: niet alleen voor mensen met een beperking, maar voor iedereen die slecht te been is. Ze moeten daar wel een gecodeerde sleutel voor hebben. “De bewuste lift is de enige lift op openbaar domein in Hasselt”, vertelt stedelijk gebiedscoördinator van Quartier Bleu Mark van de Vijver.
“Bij de omgevingswerken aan QB heeft de stad een lift voorzien voor mensen met een beperking. Er is ook een wandelpad, maar dat is lang en je moet er een behoorlijk ommetje richting Stokerijstraat voor maken. Daarom hebben we voor dit ‘extraatje’ gezorgd, een investering van ongeveer 25.000 euro.”
Universele sleutel
Wie de lift wil gebruiken, moet beschikken over een zogenaamde universele sleutel,
die niet alleen in Hasselt, maar in heel Europa toegang verschaft tot openbare toiletten, liften en andere locaties voor mensen met een beperking. Het gaat om een gecodeerde sleutel, die je dus niet kan laten bijmaken.
Wie zo’n sleutel wil hebben, kan hem aanvragen bij de (Hasseltse) firma ZZED Lift Solutions . “De sleutel kost 300 euro. Zowel rolstoelgebruikers als mensen die moeilijk te been zijn, kunnen hem aanvragen”, zegt Werner Maris van ZZED. “Uiteraard zullen we checken of de aanvrager er aanspraak op maakt.”
Zo’n universele sleutel aanvragen kan telefonisch op 011 603 540. (raru)
Geschiedenis van SMAF gratis online
Wist je dat je de geschiedenis van scoutsgroep Sint-Michiel Anne Frank (SMAF) gratis online kan lezen en bekijken? Dat hebben we te danken aan onze wijkgenoot Roland Maris , voormalig reclameman en levenslang scout in hart en nieren.
“Toen ik in het vorige nummer van ons wijkblad het artikel las over scoutsleider Michiel Smets, dacht ik automatisch terug aan het boek ‘Scouts van Sint-Michiel 1943-2003’ dat ik ter gelegenheid van hun 60-jarige bestaan heb uitgegeven”, vertelt Roland. “Een jaar geleden, toen ik het scoutskamp in Dilsen-Stokkem bezocht, heb ik scoutsleider Vito Van Hecke toevallig ontmoet en gesproken over mijn boek. Hij wist niet van het bestaan van dat boek, maar hij stelde voor om het online te zetten. Ik ben gestart met
iedere bladzijde van het boek te scannen (200 blz.); het was een titanenwerk maar uiteindelijk lukte het. De 600 exemplaren van destijds waren snel aan de man gebracht en de huidige generatie scouts weet niets van dat boek. Nu het online is gezet, ben ik tevreden, omdat alle scouts die hun roots willen kennen, het kunnen lezen en inkijken.”
Oorlogsjaren
Roland geeft met plezier alvast enkele anekdotes. “In het online boek lees je bijvoorbeeld dat de groep tijdens het oorlogsjaar 1943 werd opgericht. Dit had nare gevolgen vermits de bezetter regels oplegde voor burgers én scouts, waaronder het verbod om het uniform te dragen. Maar onze scouts hadden een lumineus idee gevonden om dat op te lossen. Zij begaven zich in burger, met een pakje onder de arm, naar het scoutslokaal. Daar openden zij dan ‘het pakje’ en trokken hun uniform aan.”
“Tijdens de oorlog werd onze groep door de Belgische overheid ook opgeroepen om te helpen bij de ramp (ontploffing) in de chemische fabriek van Tessenderlo. Zo vervoerden zij gewonden, ontsmetten ze lijken met creoline en ruimden ze puin. Zij kregen voor die ‘goede daad’ het kenteken van Nationaal Dienstbetoon.”
Geïnteresseerd? Surf dan gewoon naar smaf.be, kijk op die pagina bij ‘varia’ en vervolgens bij ‘Fotoboek 1943-2003’. Daar download je dan het boek voor een gratis maar heel boeiende lees- en kijkervaring doorheen de rijke geschiedenis van onze plaatselijk scoutsgroep. (raru)
Limburg Pride 2025
Welke maat ik heb? Vanboven. Voor het t-shirt voor de stoet. De Pride Parade. En mijn man, welke maat heeft die?
We moesten eraan geloven. Sofie, de personal coach en eigenaar van onze sportclub, is nog enthousiaster dan anders. De hele sportclub zou met de Pride optocht meelopen op zondag 13 juli. Meelopen of sporten bovenop een praalwagen. Mijn man en ik plus ons hondje Gaston vertrokken rond het middaguur naar het Dusartplein. Een beetje met een bang hartje, dat geef ik toe. Bang om ons belachelijk te maken. Maar, oh, wat werd dit een feest!
Wat hebben we genoten! Ik heb verschillende keren kippenvel gekregen van ontroering. Het was één groot feest van liefde, vreugde, verbinding. En bovenal: aanvaarding. De hele optocht lang werden we door de omstaanders toegejuicht, werd er voor ons geapplau -
disseerd. Achter onze praalwagen liepen personages in gekleurde ballonnen. Zij brachten iedereen aan het lachen met kleine gekkigheidjes. Ze hielden hun ballonnenstok boven de omstaanders en riepen: “Schaduw, schaduw, gratis schaduw.” Het was dan ook bloedheet in de zon, makkelijk 32 graden. Toch trok de stoet 10.000 kijkers. Slecht één maal zagen we een hatelijk spandoek, met eronder boze mannen met hun armen gekruist en de benen wijd. Zij kregen een prikje in hun billen van een ballonnenstok en rolden hun spandoek weer op.
Het was een kleine stoet, er waren geen extreme dingen te zien. Op de sociale media vonden sommigen het maar klein bier ten opzichte van de Pride in Antwerpen of Amsterdam. Maar wij zijn Limburg, wij zijn Hasselt. Wij doen dit klein en fijn.
De boodschap is er niet minder om, wel integendeel. Trouwens, Pride ontstond in 1969 na politie-invallen in de homobar Stonewall in New York. Aanvankelijk was Pride een betoging, een protestbeweging. Een beweging voor acceptatie en gelijkheid. En die essentie is overgebracht. Hasselt mag trots zijn. (Gudrun Bongaerts)
Tunnel zoekt kleur
28 maagdelijk witte multiplexpanelen zoeken kleur! Binnenkort vormen ze samen de nieuwe wandbekleding van de gerenoveerde Passereltunnel, de voetgangers- en fietstunnel tussen de Bampslaan en Runkst. En het beste van dit alles? Wie zich graag creatief wil uitleven op die panelen, krijgt van de dienst Wijkopbouw met veel plezier verf en borstels (of rollen) om dat te doen!
Waar gaat het om? Sinds verschillende maanden voert de stad een broodnodige renovatie van deze veelgebruikte zachte verbinding onder de sporen uit. De vloer, wanden en dekplaat van de tunnel werden intussen weer waterdicht gemaakt en nieuwe ledverlichting is voorzien om de veiligheid te verhogen.
Maar daar hoort natuurlijk een frisse en vooral verbindende sfeer bij, en daarvoor roept de stad jouw hulp in. "Tijdens een aantal voorbereidende overleg- en inspiratiemomenten kozen we een thema als uitgangspunt en bepaalden we samen het kleurenpalet", verduidelijkt buurtwerker Jonas Tuch. "Dat zal de kleuren van een zonsopgang of -ondergang bevatten. Denk dus aan de kleurevolutie van paars tot geel. Deze kleurovergang verloopt gelijkmatig over beide wanden, waardoor we ergens in het midden belanden bij oranje.
"Als je na deze creatieve aanpak door de tunnel wandelt, loop je met de zonsopkomst mee en word je mee op avontuur genomen door de wijken. Je zal elementen herkennen vanuit de geschiedenis, de natuur en de diversiteit van Runkst, Heilig Hart en Hasselt", licht Jonas toe. "Tegelijk maken we ook een
link naar het openbaar vervoer en de oude Passerelbrug. Maar toch heb je via het centrale thema en kleurenpalet het gevoel dat alles een mooi geheel vormt.”
Op 22 oktober volgt tenslotte de officiële inhuldiging van de tunnel.
Zin om mee te doen?
Je bent welkom op…
• zaterdag 20 september tussen 11 en 14u
• zondag 21 september tussen 13 en 16u
• woensdag 24 september tussen 18u30 en 21u
• woensdag 1 oktober tussen 14 en 17u
• zondag 5 oktober tussen 13 en 16u
Afspraak telkens in de Passereltunnel. Meld je best op voorhand aan via gebiedsgerichtewerking@hasselt.be
