Piëdestal Fabian Rasti

De 25-jarige Aalstenaar Fabian Rasti staat op het punt een veelbelovende muziekcarrière uit te bouwen. Hij schopte het tot in de finale van de wedstrijd ‘De Nieuwe Lichting’ van radiozender Studio Brussel. Zijn nummer ‘Brazil’ werd al meer dan 69 000 keer gestreamd op Spotify. Het lijkt wel het begin van een sprookje voor de student muziekproductie aan het KASK in Gent. Even sprookjesachtig is zijn poëtische, dromerige muziek.

Er was ééns… een dag waarop je je inschreef voor de muziek- wedstrijd De Nieuwe Lichting? Fabian: “Klopt! Ik had mijn liedje ingezonden en daarna was ik de wedstrijd zowat half vergeten. Tot ik een tijdje later telefoon kreeg dat ik bij de laatste 30 zat. Ik viel compleet uit de lucht. Twee weken later kreeg ik opnieuw telefoon dat ik bij de 9 finalisten zat. Ik liep echt op wolkjes, als je weet dat er 834 inzendingen waren. Vanaf toen werd het heel chaotisch. Ik moest mezelf profileren als artiest en een hele marketingmachine opstarten.”

Kreeg je veel steun van het Aalsterse publiek? Fabian: “Superveel! Het grootste deel van de steun kwam uit Aalst. Mijn dichte vrienden en familie hebben enorm veel mensen gemobiliseerd. Ik ben ook gaan flyeren in de binnenstad en elke winkel was bereid om mijn flyers te verspreiden. Ik heb geen enkele ‘neen’ ontvangen van de Aalstenaar.”

Je raakte in de finale maar won de wedstrijd niet. Vond je dat erg? Fabian: “Nee, je hoe niet per se te winnen om een carrière te kunnen uitbouwen. Het is een mooie springplank voor álle finalisten. Er hebben al verschillende labels en boekingskantoren interesse om samen te werken. Ik zit ook volop in onderhandeling om een contract af te sluiten met een groot publishingbedrijf. Die gaan mijn muziek promoten om in reclamespots, films of series te spelen. Het bedrijf hee een hoofdzetel in New York en grote artiesten in portefeuille. Ze hadden zelfs John Lennon vroeger.”

Het nummer waarmee je nu doorbreekt heet ‘Brazil’. Waarover gaat het? Fabian: “Het nummer gaat over mijn platonische verhouding met een Braziliaans meisje. Er hing chemie in de lucht, maar we konden elkaar nooit ontmoeten door de coronapandemie. De song brengt het tragische verhaal van een onmogelijke liefde en ademt melancholie.”

Wat wil je met je muziek overbrengen? Fabian: “Ik wil terug betekenis en poëzie in muziek brengen. Ik heb het gevoel dat de muziekindustrie die focus wat kwijt is. De tekst is voor mij zeer belangrijk, ik spendeer echt het meeste tijd aan teksten schrijven. Ik denk dat ze de kracht hebben om mensen te beïnvloeden. Ik wil de luisteraars een spiegel voorhouden, in de hoop dat ze over zichzelf en over hun leven gaan nadenken. Mensen wat meer doen filosoferen, nobel streven toch?”

Wat zijn je toekomstplannen? Fabian: “Ik wil zo snel mogelijk mijn eerste plaat klaarkrijgen en ben volop nummers aan het opnemen. Ik schrijf zelf mijn teksten, doe de zang en speel in mijn thuisstudio ook alle instrumenten in: bas, gitaar, synthesizer. Daarnaast werk ik hard aan mijn einddiploma muziekproductie. Ik zit in mijn masterjaar en wil dat uiteraard succesvol afronden, al ben je op zich weinig met het diploma alleen. Ervaring opdoen dankzij zo’n wedstrijd of spelen in andere bands zorgt er pas écht voor dat je voeling krijgt met de muziekindustrie.”

Wat is het verhaal achter je aparte look? Fabian: “Van jongsaf aan ben ik gefascineerd door Afrikaanse maskers. We gingen vroeger vaak naar het Vossenplein in Brussel waar veel Afrikaanse kunst te vinden is. Dat hee op mij een indruk gemaakt. Later, toen ik van alle soorten muziek begon te ontdekken, was ik superhard geïnspireerd door mensen zoals David Bowie en Robert Smith van The Cure. Die waren ook niet vies van een laagje make-up. Bij mij ligt de focus op de ogen. Die staan symbool voor hoe ik in het leven sta: als stille observator. Het is natuurlijk ook een knipoog naar carnaval en mijn Aalsterse roots.”