Sport Amerika The Magazine Nummer 26

HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Saman Alzahawi Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu Digital Publishing Scribus Desktop Publishing

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 ­ Alle rechten voorbehouden.

Afgelopen week draaide het allemaal om Washington. Waar

heel Nederland in de ban was van de strijd om het Witte Huis, draaide het op de burelen van #SportAm om een ontmoeting met Neerlands bekendste sporter uit de hoofdstad van de Verenigde Staten: honkballer Roger Bernadina.

Natuurlijk, ik had met Roger gedurende het seizoen al veel contact gehad via Whatsapp, maar een ontmoeting in een Schevenings loungecafé is toch heel wat anders.

Collega’s Lennart Beishuizen en Marco Post hielden een ruim anderhalf uur durend interview met Bernadina, wat enorm veel materiaal opleverde. Het hele interview met The Shark kun je lezen vanaf pagina 58 en ik kan zeggen dat wij met gemak nog zes pagina’s hadden kunnen vullen. Hij sprak openhartig over de kater na de playoffs met de Washington Nationals, rouwverwerking na de dood van Gregory Halman, zijn voorbeelden, zijn toekomst en nog veel meer thema´s.

Wat opviel gedurende het gesprek is dat de Hagenaar enorm toegankelijk is en geen vraag onbeantwoord liet. Dat is toch niet meer dan normaal, hoor ik u vragen? Gezien mijn ervaringen met Nederlandse sporters, en dan vooral voetballers, moet ik helaas daar negatief op antwoorden.

Waar ik de afgelopen weken alleen maar weloverwogen antwoorden hoorde van door mediatraining voorgeprogrammeerde sporters, hoorde ik Bernadina vrijuit praten over van alles. Zelfs beslissingen van de coach, die hier vaak angstvallig binnenshuis moeten blijven, besprak hij zonder terughoudend te zijn.

Eerder die week sprak ik met Henk Norel, die in Zaragoza de

laatste stap probeert te zetten richting de NBA. De vriendelijke Vinkevener was openhartig over zijn goede start bij zijn nieuwe club, maar sprak ook zijn teleurstelling uit over de gang van zaken van het Nederlands team.

Het is voor mij nog maar eens de conclusie dat de Nederlandse sportwereld en vele van haar sporters een heel groot voorbeeld kunnen nemen aan deze twee mannen. Beide heren boeken successen in hun tak van sport, maar blijven de vriendelijke en nuchtere mannen die ze vijf jaar geleden ook waren.

Met twee bij SportAmerika gewonnen kaarten op zak, toog Jasper Spanjaart naar Wembley om de New England Patriots en St. Louis Rams aan het werk te zien.

Hierbij zijn verslag.

waren ontzettend vriendelijk en vooral Fred Taylor – de neef van Jets WR Santonio Holmes – nam uitgebreid de tijd om met iedereen even een praatje te maken en om wat handtekeningen te zetten.

Daarna volgde om 5 uur lokale tijd de wedstrijd en de Het eerste waar ik aan dacht Rams begonnen geweldig. toen ik van Sport Amerika Een 50­yard bomb van Sam te horen kreeg dat ik de Bradford naar Chris Givens winnaar was van de twee op de derde play van de hele kaarten voor de wedstrijd wedstrijd. Wembley ging los. van de New England Zouden de Rams dan voor Patriots tegen de St. Louis het ‘thuispubliek’ voor een Rams was: Rob Gronkowski. ultieme verrassing gaan Ik ging de beste tight­end in zorgen? Het antwoord was de hele National Football nee. De Rams defense was League live in actie zien (ik compleet kansloos tegen was minder enthousiast over Brady en co. Aan het einde Brady, aangezien ik elke van de wedstrijd had Stevan week al een geweldige QB in Ridley 127 rushing yards actie zie bij de Jets). Ik ben (1TD) en Gronkowski (zoals zelf dus een Jets fan. we ‘um kennen) 146 yards Eigenlijk zou ik dus geen liefhebber mogen zijn van een Patriots speler, receiving yards en 2 TD’s. Just another day in the office voor de Patriots dus. Ook al speelde maar toch, wie houdt nou niet van die Sam Bradford niet eens een hele slechte ongelofelijk grote en ongelofelijk goede microphone­spiking man die in z’n hele (nog wedstrijd (22 van de 30 passes kwamen aan bij een receiver), de Patriots waren vrij korte) carrière maar een ding doet: simpelweg gewoon op alle fronten beter. 45­7 touchdowns scoren. Weliswaar vaak genoeg was dan ook een terechte score. tegen de Jets. Maar als iemand dan moet scoren tegen de Jets, laat het dan maar Rob ndanks de eenzijdige wedstrijd was het Gronkowski zijn. een dag die ik nooit meer zal vergeten. In een oor de wedstrijd zou een grote ‘American uitverkocht Wembley de mooiste sport op aarde live zien en de sfeer style’ tailgate plaatsvinden ervan meemaken. Beter wordt en dat kon ik natuurlijk niet het niet. Ik ben Sport Amerika missen! Veel te dure ontzettend dankbaar voor de hamburgers, een matige kaarten en mijn vader presentator, veel te veel ontzettend dankbaar voor het mensen.. en toch was het rijden van ongeveer duizend ontzettend leuk. In de kilometer op een dag om mij Gamepass booth was er een maar op Wembley te krijgen. meet & greet met voormalig Jaguars running­back Fred Volgend jaar weer!

Taylor en voormalig Rams Hopelijk... • wide­receiver en Super Bowl winner Isaac Bruce. Een TEKST JASPER kans die natuurlijk niet SPANJAART gemist mag worden. Beide

V

O

Weekly RoundUp

Met iets meer dan de helft

van het seizoen achter de rug lijken de Jacksonville Jaguars, Kansas City Chiefs, Cleveland Browns en Carolina Panthers de grootste kanshebbers op de eerste keuze in de 2013 NFL Draft • De Atlanta Falcons, Chicago Bears, San Francisco 49ers, Houston Texans en Baltimore Ravens hebben pas twee of minder wedstrijden verloren en lijken op schema te liggen voor de playoffs • New York Jets’ Rex Ryan is door de spelers verkozen tot de meest overschatte head coach in de NFL • Vlak achter Rex Ryan viel zijn concurrent in de AFC East, Bill Belichick van de New England Patriots, de twijfelachtige eer van de tweede plaats ten deel.

Monstergame voor Doug Martin

Runningback Doug Martin

van de Tampa Bay Buccaneers werkte in Week 9 één van de beste wedstrijden ooit af voor een speler op zijn positie.

De rookie had in totaal 251 rushing yards en vier

touchdowns tegen de Oakland Raiders. Martin, afkomstig uit Oakland, was extatisch: “Mijn hele familie was er, het was ‘awesome’!”

Uiteindelijk kwam Martin

45 yards tekort om het record aller tijden van Adrian Peterson te breken. Peterson rende in zijn rookiejaar 2007 voor de Minnesota Vikings 296 yards bijeen tegen de San Diego Chargers. Wel verbrak Martin het clubrecord en bovendien is hij samen met oud­Denver Broncos­ runningback Mike Anderson de enige met minstens 250 rushing yards en vier touchdowns in één wedstrijd.

Contract Sean Payton ongeldig

Het contract dat head coach Sean Payton van de New Orleans Saints vorig jaar tekende is ongeldig verklaard door de NFL. Payton, die momenteel een jaar schorsing uitzit vanwege bountygate, had een overeen­ komst getekend voor vijf jaar.

De NFL gaf vorig seizoen al aan niet akkoord te gaan met enkele clausules in het contract.

Meestal is dat een kleinigheid, maar in dit geval is het probleem blijkbaar groot genoeg. Als Payton en de Saints het niet met elkaar eens worden is de head coach na dit seizoen free

agent. Dat kan heel lucratief zijn voor één van de beste coaches in de NFL, aangezien vermoedelijk in ieder geval de Dallas Cowboys, de San Diego Chargers en de Philadelphia Eagles vacatures zullen hebben.

Rookie QBs

Ondanks

dat hun teams niet allemaal een winning record hebben, doen alle vijf de rookie quarterbacks het goed dit seizoen.

Uitblinkers zijn de spelverdelers die als nummer 1 en 2 uit de draftkoker kwamen: Andrew Luck en Robert Griffin III. Ook Miami Dolphins spelverdeler Ryan Tannehill en Seattle Seahawks QB Russell Wilson laten zien uit het juiste hout gesneden te zijn.

Zelfs de Cleveland Browns lijken met Brandon Weeden beet te hebben, al suggereert het 2­7 record iets anders. •

Aan weinig quarterbacks die als eerste

gekozen zijn in de draft is zo getwijfeld als aan Newton. Als Auburn Tiger speelde hij een dominant seizoen dat culmineerde in een nationale titel én de Heisman Trophy, maar ondanks dat indrukwekkende cv was hij niet de gedoodverfde favoriet voor de eerste selectie van de draft. Er werd zelfs geopperd dat Newton niet eens de eerste quarterback zou zijn die zijn naam zou horen.

Controverse in college

De Carolina Panthers besloten anders en haalden Newton toch binnen, maar de vraagtekens rondom hun nieuwste aanwinst waren te verklaren. Newton begon zijn NCAA­carrière bij de Florida Gators, waar hij uitgroeide tot de back­up van een andere Heisman Trophy­winnaar, Tim Tebow. Maar in Gainesville maakte hij zich onmogelijk na een arrestatie voor het stelen van een laptop. Daarnaast stond hij op het punt weggestuurd te worden wegens frauderen in het klaslokaal.

De tussenstap naar het kleine Blinn

College werd gevolgd door een transfer naar Auburn University, maar ook die stap verliep niet volledig vlekkeloos.

Newton senior zou geld hebben geëist in ruil voor de diensten van zijn zoon. Na een ééndaagse schorsing werd Auburn’s quarterback al weer in ere hersteld. De handelingen van zijn vader konden hem volgens de NCAA niet kwalijk genomen worden.

Vraagtekens beantwoord

Ondanks het doorlopende onderzoek van de NCAA bombardeerden de Panthers Newton op 28 april 2011 tot de toekomst van hun franchise. Dankzij de lockout kreeg Newton de weinig te benijden taak de slechtste aanval van 2010 zonder voorbereiding nieuw leven in te blazen.

Hij stelde niet teleur.

indruk, maar NFL­scouts zijn vaak huiverig of dat soort quarterbacks de overstap naar de NFL wel aankunnen.

Het antwoord van Newton mocht er wezen. In zijn eerste wedstrijd in de NFL passte hij voor maar liefst 422 yards en snoerde hij in zestig minuten football heel wat criticasters de mond. Om te bewijzen dat zijn uitzonderlijke debuut geen beginnersgeluk was, deed Newton er in week 2 een schepje bovenop. Zijn 432 yards (een rookie record dat Andrew Luck in week 9 van dit seizoen met één yard verbeterde) konden echter niet voorkomen dat de Panthers, net als in week 1, verslagen van het veld stapten.

De Panthers eindigden het seizoen

teleurstellend met zes overwinningen en tien nederlagen, maar Newton ging de geschiedenisboeken in als de meeste succesvolle rookie quarterback aller tijden (zie kader). De toekomst zag er goed uit voor de Panthers. Een offseason, zes wedstrijden en vijf nederlagen later mocht Hurney, de GM die Newton naar Charlotte haalde, zijn biezen pakken.

Balans

Wat Hurney zich mag aantrekken is de samenstelling van de offense rondom Newton. Steve Smith is het enige echte wapen dat Newton heeft in de passing game. De carrière van de ervaren receiver leek als een nachtkaars uit te gaan. Met Newton als quarterback bloeide hij op en met zijn 1394 yards in 2011 was hij de op­ vier­na productiefste receiver van het afgelopen seizoen. Evenals vorig seizoen tekent Smith dit jaar voor iets minder dan negentig yards per wedstrijd.

De productie van Carolina’s tweede

receiver Brandon Lafell én tight end Greg Olson ligt iets hoger dan in 2011, maar daarna wordt het heel erg stil. Vorig seizoen had Newton ook nog ex­Charger Legedu Naanee en Jeremy Shockey tot zijn beschikking in de passing game. Het gemiddelde aantal passes van Newton ligt ewton is het prototype dual threat dit seizoen aanzienlijk lager; 26,5 quarterback. Een QB die verdedigingen pogingen per wedstrijd ten opzichte van zowel door de grond als door de lucht wist 32 pogingen per wedstrijd vorig jaar. te verslaan. Met zijn 1473 rushing en Newton’s completion percentage ligt dit twintig rushing touchdowns in zijn ene jaar drie procent lager. seizoen voor de Tigers maakte Newton

N

RECORDDRANG

Newton verbaasde in zijn eerste seizoen in de NFL vriend en vijand. Hij verbrak tal van records.

Peyton Manning’s rookie passing record van 3739?

Newton gooide 4051. Hij was daarmee de eerste rookie die meer dan 4000 yards passte in één seizoen. Ook Steve Grogan’s 12 QB rushing touchdowns uit 1976 – laat staan de 7 touchdowns die Vince Young over de grond scoorde als rookie – werd verbroken; Newton stormde veertien keer de endzone binnen. Vince Young’s rookie record voor quarterback rushing yards in een seizoen moest er ook aan geloven. Newton veroverde 706 yards in zijn rookieseizoen.

De nadruk op de rushing game die je dientengevolge mag verwachten valt echter wel mee. Het peperdure backfield van Carolina, met backs Jonathan Stewart en DeAngelo Williams, werd dit seizoen nog versterkt met Mike Tolbert.

Deson­danks ligt het gemiddelde aantal yards per wedstrijd stukken lager dan in 2011: 150 yards per wedstrijd vorig seizoen (goed voor een derde plek) tegenover slechts 110 yards per wedstrijd nu.

T.O.P.

Minder pass attempts per wedstrijd én minder rush attempts dan vorig seizoen?

Het aantal plays van de Panthers aanval per wedstrijd ligt simpelweg lager dan vorig jaar; met 59,7 plays per wedstrijd staat Newton gemiddeld drie minder per wedstrijd op het veld dan vorig jaar.

Carolina’s time of possession ligt dit seizoen dan ook drie minuten lager. Dit jaar beschikken de Panthers 27 minuten per wedstrijden over de bal, een gemid­ delde dat de laatste drie wedstrijden nog enigszins is aangetrokken; na vijf wedstrijden stonden de Panthers nog laatste met slechts 26 minuten balbezit per wedstrijd.

Dat lijkt misschien een klein verschil, maar voor de Panthers is één drive vaak het verschil tussen winst en verlies. Met de uitzondering van de zware nederlaag tegen de Giants in week 3 waren de marges tijdens Carolina’s nederlagen steeds kleiner dan een touchdown.

Er zijn drie redenen voor het verminderde balbezit van Carolina. De eerste is het aantal turnovers, en dat mag Newton zich persoonlijk aantrekken.

De offense van Carolina verliest de bal vaker dan vorig seizoen; Newton gooit evenals vorig seizoen ongeveer één interception per wedstrijd, maar

STEVE SMITH

Newton is tien jaar jonger dan zijn favoriete receiver Steve Smith en kan nog heel wat van hem leren. In de monsternederlaag tegen de Giants werd Newton voortijdig naar de kant gehaald, maar in plaats van zich bij de rest van zijn ploeggenoten te voegen zonderde hij zich af. Het kwam hem op de woede van Smith te staan. “Ik zei dat hij er bij moest komen staan en op moest letten maar dat wou hij niet.

Daarom werd ik zo boos op hem. Hij moet beseffen dat het om meer dan football gaat. Het gaat ook over een man zijn.�

fumblet vaker dan afgelopen jaar. In de wedstrijd tegen de Falcons in week 3 kostte één van zijn fumbles in het vierde kwart zijn Panthers de overwinning.

Verder kunnen tegenstaders zich dankzij Newton’s beperkte opties in de passing games beter instellen op de running backs van Carolina en op de rushingmogelijkheden van Newton zelf.

Het haperen van de rushing game zorgt ervoor Tot slot heeft de defense van de Panthers meer moeite om van het veld af te komen dan vorig jaar. Ze forceren iets minder turnover dan vorig seizoen én hebben meer moeite om bij de cruciale third downs de tegenstanders een halt toe te roepen, waardoor Newton dus gemiddeld drie minuten per wedstrijd extra machteloos langs de kant staat toe te kijken.

Er is nog geen man overboord in

Carolina. Ook in 2011 begonnen de resultaten pas in november te komen.

Maar als de Panthers willen dat Newton slaagt zullen ze moeten doorgaan met het team om de jonge QB heen te bouwen. In Charlotte willen ze de nadruk op de running game wil blijven leggen. Maar dan zal er toch moeten worden geinvesteerd in de offensive line én in het receivercorps, zodat tegen­ standers altijd rekening moeten houden met Cam’s passes. Dat hij dat kan, heeft hij al laten zien en het verschil tussen winst en verlies is klein in Carolina.

Cam Newton moet nu laten zijn dat hij niet alleen de meest getalenteerde Panther is maar ook, zoals Smith hoopt, een man die zijn troepen kan leiden. •

De World Series足festiviteiten in San Francisco aan het begin van de dag...

En aan het einde.

Aww. Wat zielig... Tim Tebow's Gmail足account werd gehackt...

Vooralsnog spelen de Irish een

ongeslagen seizoen en hun plek in de top­vijf in de rankings is meer dan verdiend. Aan het begin van het seizoen stond de ploeg helemaal nog niet gerankt. Een cruciale rol in het nieuwe succes speelt coach Brian Kelly. Coach Kelly maakt optimaal gebruik van de talenten die zich aansluiten bij het prestigieuze team en na twee jaar bouwen reflecteert het team zijn visie.

Een visie waarin een sterke defensie –Kelly was zelf ooit linebacker voor een kleine school in Boston – de basis vormt en de offense profiteert van turnovers.

De afgelopen weken bleken die turnovers en de defensie op de belangrijkste momenten cruciaal voor het behoud van de ongeslagen status. Zo was er de imponerende goalline stand in overtime tegen Stanford, waarin de Cardinals meermaals centimeters tekort kwamen voor de gelijkmakende touchdown. En begin deze maand leek het droomseizoen verloren toen de Irish in eigen huis met 20­6 achterkwamen tegen Pittsburgh, maar

een cadeautje van de scheidsrechter leidde een comeback in en het ‘Luck of the Irish’ deed de rest. Pitt miste in overtime een bijna zekere field goal en liet de Notre Dame met 29­26 in triple OT ontsnappen.

De meest significante overwinningen

waren echter de kraker tegen aartsrivaal Michigan Wolverines, die toen nog gerankt stonden maar definitief hun seizoen vergooiden door met 13­6 te verliezen, en de uitwedstrijd tegen het uitstekende Oklahoma. Die rekenden zichzelf al rijk, want een overwinning op de sterke Irish zou hun Sooners, op dat moment als achtste geplaatst, naar de top­vijf katapulteren. Het liep echter heel anders, want bij rust stond Notre Dame op een 10­6 voorsprong en na een magistraal laatste kwartier was de eindstand 30­13 in het voordeel van de mannen uit Indiana. Die overwinning bevestigde wat iedereen al wist. The Irish are back.

Heisman voor Te´o?

Wat ook terug is ­ een topfavoriet voor de Heisman Trophy. De zeven Heismans die in het verleden door Irish­spelers werden gewonnen is al een record, maar als de defensie zo machtig blijft als nu komt daar waarschijnlijk een achtste beeldje bij. Manti Te’o speelt daarin namelijk een cruciale rol en de linebacker uit Hawaii maakt alle verwachtingen waar. Niet voor niets was Te’o drie jaar geleden een vijfsterrentalent in vele rapporten.

Het belang van Te’o, zijn defensieve

collega’s en de focus van Coach Kelly op een goede verdediging spreekt nog wel het meeste uit de statistieken. Acht wedstrijden gewonnen, nul verloren en dat ondanks offensieve cijfers die niet eens in de buurt van de top­25 komen.

Amper 27 punten per wedstrijd is goed voor een zeventigste plek nationaal en de passing game van een moeizame 204 yards gemiddeld behoort tot de zwakste in college football.

Daar staat echter tegenover dat de defense tweede nationaal staat met een fenomenaal gemiddelde van 11,7 punten tegen. Een gemiddelde dat nog beter was geweest zonder het geblunder tegen Pitt, waarbij de Irish voor het eerst dit seizoen meer dan twintig punten toestonden.

Met de komende twee wedstrijden

tegen Wake Forest en Boston College, lijkt het gemiddelde vooralsnog veilig, maar het zal de historische seizoensafsluiter zijn die het ware succes van deze Fighting Irish gaat bepalen. Op 24 november staat het jaarlijkse treffen met die andere aartstrivaal USC Trojans op het programma en die ploeg, die het seizoen als topfavoriet begon en tegen Notre Dame hun gezicht nog kan redden, is serieus te vrezen. Als Te’o en kornuiten echter ook hen in bedwang houden, kan Notre Dame wederom geschiedenis schrijven en daar is Coach Kelly eigenlijk alles om te doen.

Grote namen

folklore zijn ze de Dood, Destructie, de Pest en Honger, maar dat zijn slechts bijnamen. Hier heten ze Stuhldreher, Geschiedenis hebben de Notre Dame Crowley, Miller en Layden.’ Dat viertal, Fighting Irish namelijk genoeg. Volgens het College Football Data Warehouse, die aangevoerd door quarterback Harry uit alle seizoenen sinds 1869 data hebben Stuhldreher, domineerde college football verzameld, heeft Notre Dame de nationale als nooit tevoren. titel dertien keer veroverd. De school zelf In drie seizoenen in South Bend verloren de Irish slechts twee wedstrijden en na de succesjaren bij Notre Dame gingen de sterren ieder hun eigen weg. Stuhldreher werd coach van Wisconsin. Elmer Layden coachte Notre Dame en werd later NFL­ commissioner. Don Miller nam Georgia Tech onder zijn hoede en werd officier van justitie in Ohio. Jim Crowley kwam via Michigan State bij Fordham University terecht, waar hij coach zou worden van een jonge right guard genaamd Vince Lombardi.

Niet alleen in het

spreekt dat echter tegen en claimt er slechts elf. Dat verschil komt voort uit een aantal zaken, waarbij het belangrijkste is dat sinds 1936 de poll van

Associated Press het meest betrouw­ baar is gebleken. Twee toegewezen titels zijn van na dat jaar en op basis van gemiddeldes, terwijl AP een andere winnaar aanwees. Die titels vindt Notre Dame, bewonderenswaardig voor een school die zo prat gaat op het verleden, te twijfelachtig.

Zonder historische spelers en namen uit

het roemruchte verleden van het college football was dit de Irish natuurlijk nooit gelukt. Vier van hen werden in 1924 in de boeken vereeuwigd onder een legendarische bijnaam. Na een overwinning op Army schreef de New York Herald Tribune: ‘Tegen de blauwgrijze oktoberlucht tekenden zij af, de Four Horsemen waren aangekomen. In

verre verleden bracht Notre Dame legendarische spelers voort.

Quarterbacks als Johnny Lujack, Joe Theismann en Joe Montana stalen in latere jaren de show.

Lujack werd QB in 1942, maar verliet Notre Dame kort na het seizoen van 1943 om in de Tweede Wereldoorlog te dienen in de Amerikaanse marine. Hij joeg nabij Engeland op Duitse onderzeeërs, maar keerde ongeschonden terug en speelde in 1946 en 1947 nog twee prachtige seizoenen voor de Irish. Hij werd in 1947 tevens MVP en is daarmee de oudste nog levende winnaar van de Heisman Trophy.

Na zijn jaren bij de Irish zou Lujack vier seizoenen spelen voor de Chicago Bears.

Joe Theismann won, ondanks dat zijn naam zo mooi rijmt, nooit de Heisman, maar werd een ster in de NFL. Theismann was Irish QB van 1968 tot 1970 en werd

26 januari 1991 Laie, Hawaii, USA Linebacker (188cm, 116kg)

• 2008 Butkus Award (“best prep school linebacker”) • 2008 Sporting News High School Player of the Year • 2008 USA Today’s Defensive High School Player of the Year • 2008 First­team high school All­American • 2009 Freshman All­ American (CFN) • 2011 Second­Team All­ American (AP, Rivals.com) • 2011 FBS Independent ­ Defensive Player of the Year 45 games: 185 solo tackles, 208 assisted tackles, 7 sacks, 4 inter­ ceptions en 2 fumble recove­ ries.

23 augustus 1948 Joliet, Illinois, USA

Daniel kwam na

high school via de marine terecht op Holy Cross College, maar had één droom. Studeren aan en spelen voor Notre Dame. Na twee jaar Holy Cross werd hij aangenomen, maar bleek hij dyslectisch en te klein als footballspeler.

Ruettiger vocht echter voor zijn kans. Hij werd toegelaten tot het ‘scout team’, dat tegen de echte Irish uitkomt als trainingsploeg en heel af en toe back­ups levert.

Daniel, toen al Rudy bijgenaamd vanwege zijn achternaam, werd gewaardeerd door iedereen.

Tijdens de laatste wedstrijd van zijn laatste jaar besloot coach Dan Devine hem zijn moment te gunnen. Hij speelde mee tegen Georgia Tech en in zijn enige echte play maakte hij een sack.

Het inspirerende verhaal werd later, hetzij ietwat geroman­ tiseerd, verfilmd en kwam in 1993 uit onder de titel “Rudy”, met Sean Astin (Sam in de Lord of the Rings­trilogie) als hoofdrolspeler.

in 1971 gedraft door de NFL’s Dolphins in de vierde ronde, maar ook door de MLB’s Minnesota Twins in de 39ste ronde. In honkbal had Theismann geen interesse, maar met de Dolphins kwam hij niet tot een deal. Na drie jaar CFL bij de Toronto Argonauts kwam hij er vervolgens wel uit met de Washington Redskins, waar­ mee hij later Superbowl XVII zou winnen. Theismann’s carriere kwam abrupt ten einde toen hij in 1985 door New York Giant Lawrence Taylor werd gesackt en daarbij een beenbreuk opliep die iedere ooggetuige nooit meer vergeet.

En wat te denken van Joe Montana?

De lijst van bijzondere quarterbacks houdt niet op bij Notre Dame en zij zijn slechts enkele spelers uit de waslijst van 44 Fighting Irish die inmiddels zijn opgenomen in de College Football Hall of Fame. Montana kwam van 1979 tot 1994 uit in de NFL en won als quarterback van de San Francisco 49ers alles wat er te winnen valt, waaronder vier Super Bowls, waarin hij in 1982, 1985 en 1990 MVP werd.

Je zou kunnen stellen dat het succes van Notre Dame schuilt in de combinatie van prestige, goede coaches en een mooie dosis geluk. Het succes van de Irish leek tot diep in de jaren negentig niet op te kunnen. Onder coach Lou Holtz, die met zijn te grote bril, iele figuur en gekke stem nog altijd als analist te zien is op ESPN, kwalificeerden de Irish zich negen een keer op rij voor een Bowl­ game tussen 1986 en 1996, een absoluut clubrecord.

Onrust

Daarna leek het geluk echter even voor­ bij en pijnlijke incidenten stapelden zich op. Tijdens de Lou Holtz­jaren bleken spelers onder de tafel betaald te zijn en de school kreeg twee jaar voorwaardelijke straf en een boete. Veel erger was de dood van student Declan Sullivan in oktober van 2010, die om het leven kwam toen de hoogwerker van waaruit hij de training moest filmen omviel. Niemand nam verantwoordelijkheid. Er nam ook niemand verantwoordelijkheid toen enkele weken later op zusterschool St. Mary’s College een 19­jarig meisje

zelfmoord pleegde, kort nadat ze bij de politie aangifte had gedaan van verkrachting door een onbekende speler van de Irish.

Blijkbaar werkt ook op het

conservatieve en uiterst katholieke Notre Dame het geld en de macht van het college football corrumperend, maar laten we geenszins suggereren dat deze school of anderen zich misdragen zoals dat op Penn State gebeurde. Daarvoor is de klasse en de prestige van Notre Dame en haar Fighting Irish veel te groot en is de trots van de fans te intens. Zij zouden het verval van hun geliefde instituut nooit accepteren.

Mede daarom schorste Coach Kelly begin dit seizoen QB Tommy Rees voor het eerste duel. Hij had de wet overtreden en zich onder meer verzet tegen de politie bij een drankincident. De Irish bleken hem echter niet nodig te hebben die middag en dat is een bewijs van de diepte van dit team. Op iedere positie is er wel een vervanger en hebben ze die dit jaar niet, dan wel het volgende.

National Championship Game?

Eigenlijk is de conclusie simpel. Het was een wisselvallig decennium na de jaren onder Lou Holtz, maar Touchdown Jesus – de enorme muurschildering die boven het stadion uittorent en hun verlosser op nogal football­gerelateerde wijze portretteert – ziet dat het goed is. Als ze hun ongeslagen seizoen volhouden en USC in het laatste weekeinde van zich af weten te slaan, dan is het aan de landelijke fanschare om de druk op te voeren en Notre Dame in de National Championship Game te krijgen.

En hoe je ontdekt of iemand naar Notre

Dame ging en fan is van de wedergeboren Irish? Oh, geloof ons, dat zullen ze je dit seizoen weer met liefde zelf vertellen. •

Nivelleren

Nivelleren. Heel veel problemen heb ik er niet mee. Als het maar op een

redelijke manier zou gebeuren. In principe wil ik best meer bijdragen aan de maatschappij dan de mensen die minder verdienen, geen enkel probleem.

Maar de bedragen die sinds het regeerakkoord worden genoemd zorgden ook in huize Elshoff voor enige onrust. Ter geruststelling keek ik naar een documentaire over topsporters die binnen mum van tijd al hun geld er doorheen jagen. Het kan namelijk nog veel erger dan een paar honderd euro per maand inleveren.

Laat de volgende zin even op je inwerken. 78% van de NFL spelers zijn twee jaar nadat ze gestopt zijn met professioneel football bankroet of hebben zeer grote financiële problemen.

Of deze: vijf jaar na hun pensioen, zijn 60% van de voormalige NBA basketballers failliet. Het zijn cijfers van Sports Illustrated uit 2009, die aan het begin van de ESPN film ‘Broke’ worden getoond.

Vol verbazing heb ik ruim een uur naar de docu zitten kijken. Het zet de

populaire serie MTV cribs in een heel ander daglicht. ‘This is where the magic happens’, wat was ik altijd jaloers bij dat zinnetje. Maar als de magie voorbij is blijft er dus in meer dan de helft of zelfs driekwart van de gevallen leegte en heel veel verdriet over.

Als Andre Rison in beeld verschijnt ben je geneigd hem een toffe gast te vinden, die het spel mooi mee speelt. Strak in pak, peperdure zonnebril, gladde babbel.

Rison was een geweldige wide receiver die niet alleen de Super Bowl won met de Green Bay Packers in 1996, maar daarnaast ook de wereld aan zijn voeten had. Hij kreeg een relatie met popster Lisa ‘Left Eye’ Lopes van TLC en er kwam zoveel geld binnen, dat je erin kon verdrinken. En dat gebeurde dus ook.

Het was voor Rison, net als voor de meeste NFL­spelers, nooit genoeg. Hij besteedde meer dan een miljoen aan juwelen. Vanwege het zogenaamde helmsyndroom moesten de meeste helden ook wel diamanten kettingen met hun naam erop laten maken. De supersterren werden anders niet herkend in de dure nachtclubs, want op TV was hun gezicht tijdens wedstrijden altijd bedekt. Er werd aan geldsneeuwen gedaan. Briefjes van honderd vlogen letterlijk door de lucht. Duizenden vrouwen sprongen erop. Op Rison en het geld.

Gek genoeg blijkt dat de meeste grootverdieners geen idee hadden dat ze ook nog belasting moesten betalen. Het zijn rekeningen die vaak achteraf komen.

Net als de hypotheken van alle huizen. Geen punt tijdens de carrière, maar als die voorbij is komt er ineens veel minder of zelfs niets meer binnen.

Tien jaar terug overleed ‘Left Eye Lopes’ bij een auto­ongeluk. Tot haar dood bleef het een knipperlichtrelatie tussen de zangeres en Rison met vooral dieptepunten zoals fysiek geweld. In 2007 werd de vijfvoudig Pro Bowler bankroet verklaard en afgelopen juli veroordeeld vanwege achterstallige betalingen in de onderhoud van zijn verschillende kinderen. Het is slechts één van de vele verhalen van grote sporters die volledig kapot gaan, omdat ze door het geld de weg kwijt raken. Zou nivelleren hun wellicht op het goede pad hebben gehouden? Volgens Diederik Samsom ongetwijfeld wel!

Weekly RoundUp

Point guards J.J. Barea

(Minnesota) en Donald Sloan (Cleveland) zijn de eerste spelers die een waarschuwing kregen voor ‘flopping’. De regels omtrent deze vorm van onsportiviteit bestaan sinds dit seizoen. • De Minnesota Timberwolves zorgden voor de voorlopige come­ back van het jaar. Tegen de Brooklyn Nets maakten ze met een 32­10 score in het vierde kwart een verre achterstand goed. • Dwight Howard is geen fan van de nieuwe stemvorm voor de All­Star Game, waarbij ‘center’ geen categorie meer is. “Je hebt altijd een center nodig. Dit is als een guard wegnemen”, vindt D­12.

Damian 'ROY' Lillard?

contact met de ellenboog van ploegmaat Aus­tin Rivers. De Hornets hebben hun superster voorlopig op non­actief gezet tot duidelijk is hoe erg Davis eraan toe is.

geblesseerde Dirk Nowitzki, die last heeft van de knie, kan Dallas presteren. De hoofdverantwoordelijken hiervoor zijn O.J. Mayo, die herboren lijkt na een desastreus jaar bij de Memphis Ondertussen is point guard Grizzlies, en Darren Collison.

Damian Lillard aan een sterke De ex­Pacer leidt het team reeks bezig. Ook met een fitte perfect, weet meer dan ooit de Davis zou hij voorlopig de vrije man te vinden en scoort ROY­lijst aanvoeren. Met veel zelf zeer efficiënt. De Knicks en volwassenheid en controle de Spurs bulken van de over het spel werpt hij zich op ervaring. Vooral de Knicks als kandidaat nummer één om doen het beter dan verwacht, de beste rookie van het jaar te ook al missen ze nog steeds worden. Lillard heeft veel weg Amar’e Stoudemire. Coach van Russell Westbrook, alleen Mike Woodson heeft zijn is hij een betere schutter en manschappen vooral defensief beter in het maken van snelle op punt gesteld en dat beslissingen. resulteert voorlopig in goede resultaten.

Topstart

Het seizoen mag dan nog

maar net onderweg zijn, er vallen al meteen een aantal verrassingen te noteren. De grootste komt waarschijnlijk ij de start van het seizoen van de Orlando Magic. Met het waren er slechts enkelen die vertrek van Dwight Howard twijfelden aan de keuze voor waren er weinigen die de Magic Rookie of the Year. De eerste enige kans gaven op een goede selectie in de draft Anthony start, laat staan een goed Davis zou vrij gemakkelijk deze award wegkapen. De rest seizoen. Maar onder impuls van vooral Glen Davis, JJ Redick en zou strijden om de tweede plaats. Maar na een week NBA ex­Celtic E’Twaun Moore liggen de kaarten al enigs­ schoten de Magic prima uit de zins anders. Davis bles­ seerde zich namelijk in de tweede wedstrijd van het seizoen.

Hij liep een hersen­ schuddin g op na een slecht

B

A

startblokken. ndere teams die op koers liggen zijn de Dallas Mavericks, de New York Knicks en de San Antonio Spurs. Ook zonder de

Flopstart

Waar er goede starters zijn,

zijn er ook slechte. Het beste voorbeeld zijn de Los Angeles Lakers. Het nieuwe superteam verloor de eerste drie wedstrijden van het seizoen en is dus meteen op achtervolgen aangewezen. De Lakers moeten nog wennen aan de nieuwe samenstelling en vooral aan de nieuwe offensieve strategie.

Een ander team dat nog niet

het gewenste niveau haalt, is OKC Thunder. De ruil van James Harden tegen Kevin Martin en Jeremy Lamb, die er kwam omwille van te hoge contracteisen van Harden, slaat voorlopig niet aan. Maar ook hier is geduld op zijn plaats.

Hetzelfde kan gezegd worden van de Denver Nuggets en de Boston Celtics, eveneens twee teams met een paar nieuwe gezichten. Het bewijst dat teamgeest van groot belang is. •

Het duurde een hele tijd voor Brazilië een

vertegenwoordiger had in de NBA. De eerste was Rolando Ferreira, die twaalf wedstrijden speelde voor de Trail Blazers in 1988/1989.

Toch staat het land bekend om zijn basketbaltraditie. Zo behaalde het nationale team Olympisch brons in 1948, 1960 en 1964 en pakten ze de FIBA wereld­titel in 1959 en 1963. Daarna werden geen medailles meer gehaald, maar de Brazilianen waren steeds lastige tegenstanders. Sinds de Spelen van 2012 is het nationale team helemaal terug, met spelers als Alex Garcia, Marcelinho Huertas, Leandro Barbosa, Tiago Splitter, Anderson Varejao en… Nenê. Hij leidde zijn team naar een knappe vijfde plaats. Nenê beleeft eindelijk de piek in zijn loopbaan, maar het zag er ooit ontzettend slecht uit voor de nu 30­jarige center.

Vliegende start

Op 13 september 1982 zag Maybyner Rodney Hilario het levenslicht in São Carlos, een relatief kleine stad op zijn tweehonderd kilometer van het bekende São Paulo. Hij was de jongste boreling in een groot gezin en ook onder zijn vrienden was er niemand jonger. Hierdoor kreeg hij de bijnaam ‘Nenê’, wat in het Portugees staat voor ‘baby’. In de zomer van 2003 besliste hij om voortaan door het leven te gaan als Nenê.

Permanent gebruik van een bijnaam is doodgewoon in de Braziliaanse sport­ wereld. Kijk maar naar voetballers als Pelé, Ronaldo en Neymar.

Brazilië mag dan wel een basketbal­

traditie hebben, er is maar één sport koning: voetbal. Nenê begon zijn sportieve loopbaan dan ook als voetballer. Maar gezien zijn snel toenemende lengte groeide zijn interesse in die andere populaire sport: basketball. Hij speelde bij Vasco da Gama en werd al snel opgenomen in het nationale team. Hij toonde zich voor het eerst op het inter­nationale niveau in een vriendschappelijke wedstrijd tegen de San Antonio Spurs in 1999 en tijdens de Goodwill Games van 2001 in Brisbane, Australië.

De wereld keek toe en was hem niet vergeten. Hij verklaarde zich verkiesbaar voor de NBA Draft van 2002 en toonde zijn

Fluwelen Kracht

Als je de talenten van Nenê bekijkt,

valt meteen de tegenstelling op. Aan de ene kant is hij een ontzettend bekwame speler. Met momenten speelt hij als een Gasol: erg beweeg­ lijk, snel, goed in de passing, degelijk als post­up speler, een fluwelen touch rond de basket… Nenê bulkt van het basketbalverstand en weet nagenoeg altijd waar hij moet staan en wanneer, zowel offensief als defensief.

Aan de andere kant kun je hem om­ schrijven als een echte Braziliaanse ‘skywalker’, een speler die gebruik maakt van zijn enorme kracht om het spel naar zich toe te trekken. Nenê staat, net als Dwight Howard, altijd vlak onder de basket. Dat resulteert dan vaak in een simpele dunk en dus ‘easy buckets’. Daarnaast weet hij zijn snelheid ook meesterlijk te gebruiken, vooral in de ‘pick­and­ roll’. Hij explodeert dan als een pure krachtsbom naar de basket voor een ware powerdunk. Zijn meest bekende dunk is die over de Chinese reus Yao Ming. Na een pass van JR Smith twijfelde hij geen seconde om de bal in het gezicht van Yao te dunken.

De combinatie van de twee

speelstijlen en zijn basketball­IQ zorgen ervoor dat Nenê vaak makkelijk punten kan scoren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij al jaren aan een stuk bij de meest efficiënte scorers in de NBA hoort. In het seizoen 2010/2011 leidde hij de NBA zelfs met een schotpercentage van maar liefst 62. Over zijn hele loopbaan raakt hij gemiddeld liefst 56 procent van zijn schoten, goed voor plaats elf aller tijden. De lijst wordt aangevoerd door Artis Gilmore, voormalig ster van de Bulls en de Spurs in de jaren zeventig en tachtig, met bijna 60 procent. •

talent in het bekende pre­draft camp van Chicago. De New York Knicks selecteerden hem als zevende en stuurden hem onmiddellijk naar de Denver Nuggets voor onder meer Antonio McDyess.

vragen gesteld bij zijn gezondheid. “Die zomer was hij een echt beest”, zei zijn vrouw Lauren Prothe. Volgens toenmalig trainer Steve Hess werkte de Braziliaan aan “the whole package”. Hij benadrukte daarbij dat Nenê ook oog had voor zijn Dubbele opdoffer manier van leven, voornamelijk zijn voedingspatroon. Dat vertaalde zich dan Nenê debuteerde als bankzitter op 30 okto­ ook op het parket, waar de center zichzelf in ber 2002 tegen Minnesota en stond meteen nagenoeg alle statistieken verbeterde. oog in oog met Kevin Garnett. Teleurstellen Bovendien bleef hij fit in het hele seizoen, deed hij echter niet, want hij tekende voor een teken dat ook zijn knie in orde was. Dat tien punten, elf rebounds, vier assists en een was eveneens te merken aan de agressiviteit block. De rookie nam dan ook vrij snel de waarmee hij de korf aanviel. Dat resulteerde startpositie over van Mark Blount en meer dan eens in een echte powerdunk, eindigde met een gemiddeld schotpercen­ vraag dat maar aan Yao Ming (zie kader). tage van 52 in de top tien, het begin van een traditie. De komst van Kenyon Martin eel geklaag en gezaag zal je van Nenê duwde Nenê opnieuw in een rol vanaf de overigens niet horen. Over zijn verleden als bank maar ook daarin deed hij zijn ding. kankerpatiënt zal hij nauwelijks iets vertellen. “Hij brengt dat nooit ter discussie aar tijdens de eerste wedstrijd van het en spreekt er ook nooit over. Hij komt seizoen 2005/2006 sloeg het noodlot toe. gewoon naar een wedstrijd en speelt elke Nenê scheurde na amper drie minuten tegen keer als een monster. Hij is niet te stoppen”, de Spurs nagenoeg alles in zijn rechterknie. zei voormalig teamgenoot Chauncey Billups.

Hij miste bijgevolg de rest van het seizoen.

Dat Nuggets­coach George Karl eveneens De Braziliaan kwam echter sterker dan ooit kanker overwon, was van grote waarde voor terug. Hij tekende in 2006/2007 voor Nenê. Het was dan ook geen verrassing dat career­highs in punten (twaalf), rebounds hij in 2011 een contractverlenging voor vijf (zeven) en schotpercentage (57). Bovendien jaar ondertekende. was hij op zijn best in de playoffs met gemid­ deld vijftien punten en acht rebounds, Sinds het einde van vorig seizoen is Nenê waarvan meer dan vier offensieve. echter onderdeel van de Wizards. Het team van John Wall wilde meer maturiteit en Nenê leek op zijn 24ste klaar voor de grote stuurde daarom de gekke JaVale McGee stap voorwaarts, maar opnieuw besliste het naar Denver en de wispelturige Nick Young noodlot daar anders over. Tijdens een rou­ naar Los Angeles. Nenê werd met één klap tinematige controle werd bij hem teelbal­ de leider van een jong en getalenteerd team, kanker ontdekt. Op 11 januari 2008 kondig­ een rol die hij niet uit de weg ging en ook dit de hij aan om voor onbepaalde tijd afscheid seizoen zal omarmen. In de elf wedstrijden te nemen van het basketball en drie dagen die hij vorig seizoen met de Wizards speelde, later ging hij onder het mes na eerst chemo­ zorgde hij meteen voor een boost aan therapie te hebben ondergaan. Twee maan­ weerskanten van het veld. Hij was wederom den later maakte hij zijn comeback. Nenê ultra­effectief aan de offensieve kant en mocht onder luid applaus van het ganse zorgde voor defensieve organisatie.

Pepsi Center tijdens de laatste twee minuten van een wedstrijd tegen de Mavericks inval­ enê Hilario, de leider. Het is een rol die len. “Dat was het beste moment uit mijn hem op het lijf geschreven is. De jonge carrière. Hoe de fans hun medeleven toon­ spruiten van de Wizards kunnen veel leren den… 21.000 mensen die rechtstonden en van hun Braziliaanse center, zaken die ze mijn naam riepen”, zei een ontroerde Nenê. zowel op als naast het veld kunnen gebruiken. De eigenschap bij uitstek hier is Stil monster wilskracht. Nenê verzeilde twee keer in een bijna uitzichtloze situatie maar kwam De volgende zomer wilde Nenê ervoor telkens sterker terug. Met veel ontzag en zorgen dat hij beter werd dan ooit. In respect wensen wij hem dan ook een verschillende media werden namelijk succesvol seizoen toe. •

M

V

N

NAAM William Anthony Parker GEBOREN 17 mei 1982 (Brugge, België) LENGTE 1.88 meter BURGELIJKE STAAT Gescheiden, was getrouwd met actrice Eva Longoria POSITIE Point Guard BIJNAAM TP9 TEAM San Antonio Spurs VORIGE TEAMS Paris Basket Racing (Franse Competitie) HIGH SCHOOL National Institute for Sports and Physical Education in Paris COLLEGE ­ DRAFTS 2001, 28th overall DRAFTCLASS 1. Kwame Brown, 2.

Tyson Chandler, 3. Pau Gasol, 4. Eddy Curry, 5. Jason Richardson.

CONTRACT $50M (4 jaar, 2012) TOTAAL VERDIEND $82,5M ENDORSEMENTS Nike, McDonald’s, Subway restaurant, Southwest Business Corporation en HEB Grocery Company PRIJZEN NBA Kampioen (2003, 2005, 2007), Finals MVP (2007), NBA All­Star 2006, NBA All­Star: (2006, 2007, 2009, 2012) All­NBA Second Team (2012) All­ NBA Third Team (2009) All­time leader in assists voor San Antonio, European Player of the Year (2007) CAREER STATS FG% 0.492 | 3P% 0.312 | FT% 0.738 | PTS 16.8 | RBS 3.0 | AST 5.9 2012/2013 STATS FG% 0.403 | 3P% 0.429 | FT% 0.714 | PTS 14.2 | RBS 2.6 | AST 8.0 STERKE PUNTEN Snelheid, basketball IQ, dodelijk in de paint, goede scorer binnen de driepuntlijn.

ZWAKKE PUNTEN Met 1.88 een hele kleine speler, driepunters, mag iets meer assists geven.

HALL OF FAME Waarschijnlijk. Tony Parker is er nog niet, maar drie keer NBA­Kampioen en een keer worden uitgeroepen tot Most Valuable Player in de Finales brengt je goed op weg. Tony Parker heeft nog een aantal jaren voor zich en als hij blijft spelen zoals hij tot nu toe gedaan heeft, kunnen ze uiteindelijk niet om hem heen.

OVER HEMZELF • “You were my bulletproof vest. You were my good luck.” ­­Zin uit zijn hitsingle Premier Love • "I've just got to stay aggressive and play my game, ... Do whatever my team needs me to do." ­­Na de wedstrijd tegen Oklahoma Thunder OVER HEM • “Somebody told me he couldn't shoot.

Somebody was wrong."—Warriors guard Baron Davis • "Tony is very popular for someone who plays a sport that France cares nothing about." —Franse journalist journalist Olivier Pheulpin.

• "He's a fast break all by himself." —San Antonio Spurs legende David Robinson • "He doesn't get nervous, he just plays.

The last time I saw a young player who acted like that, it was Tim [Duncan]."

Nog een keer David Robinson SPORTAMERIKA OVER HEM Tony Parker kun je net als de hele San Antonio Spurs omschrijven met een woord: Constant. Het is niet spectaculair, maar ongelofelijk effectief. Ieder jaar halen ze de playoffs en doen ze mee om de titel.

De vraag is of Tony Parker zo’n constante speler is vanwege de San Antonio Spurs, of zijn de San Antonio Spurs zo constant vanwege Tony Parker. Wij denken het laatste. Samen met Manu Ginobili en Tim Duncan is hij de sleutel tot het succes van de San Antonio Spurs en ondanks dat deze kern inmiddels op leeftijd komt is er ook dit seizoen geen reden om te denken dat ze niet tot diep in de playoffs meedoen om de titel, en niet in de laatste plaats vanwege het hyperintelligente spel van Tony Parker.

EINDCIJFER

8.5

Succes is niet de koop. Het is een

Nash raakte geblesseerd. Weliswaar geen ouderdomsblessure, maar onverwacht is gevleugelde uitspraak in de sport. Toch is het niet dat de 38­jarige guard als eerste het slechts gedeeltelijk waar, want geld in de ziekenboeg belandt. De bepalende speelt wel degelijk een grote rol in het spelers van de Lakers zijn niet meer de behalen van succes. Met geld haal je jongsten. Dit jaar heeft LA met een namelijk betere spelers en met betere gemiddelde leeftijd van boven de 31 jaar spelers is de kans groter dat je wint. Kijk het oudste team in de league. Howard is maar naar Miami Heat. Voeg een paar de enige Laker onder de dertig. Het team supersterren bij elkaar en je hebt in je is uitermate gevoelig voor blessures. tweede jaar een titel te pakken. Hetzelfde Howard zou een veilige optie moeten zijn, gold voor Boston Celtics dat in de zomer maar hij komt net terug van een kwetsuur van 2007 Kevin Garnett en Ray Allen aan zijn rug die hem dusdanig parten koppelde aan Paul Pierce. Het werkt niet speelde dat een operatie nodig was. Metta alleen in basketball zo, maar in alle World Peace en Pau Gasol zijn 32 jaar en sporten. Voetbal bijvoorbeeld. Malaga dat Bryant 34 jaar. Ervaring is belangrijk, zomaar Champions League haalt, zeker met het oog op de playoffs, maar Manchester City dat Engels kampioen fitheid is minstens zo belangrijk. Het is wordt en Vitesse staat ineens weer in de dan ook geen goed teken dat in de eerste top van de Eredivisie. wedstrijden van het seizoen de starters van LA op twee teams na de meeste De Lakers investeren al sinds jaar en dag minuten in de league hebben gespeeld. en dat is één van de redenen dat ze zo Alleen de starting five van de Houston succesvol zijn. In 2009 won de ploeg de Rockets en Portland Trail Blazers titel met de zesde payroll. Sindsdien heeft kwamen meer minuten in actie. Niet LA de hoogste salariskosten in de league toevallig behoren die teams tot de en alleen in 2010 werd de titel gewonnen. allerjongste in de league.

De ploeg betaalt dit seizoen een slordige 114 miljoen dollar aan lonen. at brengt ons meteen bij het volgende punt: de bank van LA. Met een oude een garanties dus. Werp nogmaals een starting five zou je verwachten dat er op blik op de Heat, die hadden de grootste zijn minst een paar goede vervangers moeite om de verwachtingen in het eerste klaarzitten om de toppers te ontlasten. seizoen waar te maken. Ze kwamen een Niets is minder waar. Ga maar na: Chris heel eind, maar winst in de NBA Finals Duhon, Earl Clark, Robert Sacre, Darius was net een brug te ver.

Morris, Devin Ebanks. Het zijn nou niet echt namen die bij de gemiddelde Los Angeles Lakers kan zich opmaken basketballfan een belletje doen rinkelen. voor een turbulent seizoen, dat verre van Steve Blake, Antawn Jamison, Jodie ideaal is begonnen. Het ontslag van Mike Meeks en Jordan Hill waarschijnlijk wel, Brown toont aan dat de Lakers er niet maar ook die vier zijn nou niet bepaald in gerust op zijn. Brown is een uitstekende de race voor de Sixth Man of the Year coach, maar was volgens het management Award. Blake is een middelmatige guard. niet in staat om op korte termijn succes te Jamison wás een goede speler maar is boeken met dit team. Een team dat één, inmiddels 36 en zijn hoogtepunt al ver hooguit twee jaren met elkaar samen zal voorbij. Meeks en Hill zijn ook geen spelen. Maar met of zonder Brown, de kampioensmateriaal. Het is ook niet voor ploeg heeft wel degelijk enkele serieuze niets dat de bankspelers nauwelijks problemen die succes in de weg kunnen minuten hebben gekregen (na de Celtics staan. de minste van alle teams). Het is te hopen voor de Lakers dat nog één of twee Blessures, Bank & Beat LA veteranen aan het team kunnen worden toegevoegd die wel echt kunnen bijdragen Het seizoen is nauwelijks op gang aan het succes van deze ploeg en de gekomen of de nachtmerrie van elke starters kunnen ontlasten.

Lakers­fan is al waarheid geworden. Steve

G

D

Net als bij Miami Heat, waar James en

Bosh met Wade samenspanden, heeft Los Angeles te maken met teams die extra gemotiveerd zijn om het superteam uit LA te verslaan. In Miami was het Beat the Heat, bij de Lakers is het Beat LA. Kijk maar naar de Mavericks in de openingswedstrijd. Dallas heeft echt geen geweldig team, zeker niet zonder Dirk Nowitzki, maar zag er tegen de Lakers ineens heel aardig uit. Een dag later werd in Utah echter gewoon verloren.

Mavericks­eigenaar Mark Cuban, die toch al nooit om woorden verlegen zit, sprak op de openingsavond de gevoelens uit van velen: “Ik hoop dat ze gewoon heel slecht zijn. Allemaal geweldige spelers, maar ze moeten het als team doen.”

De Lakers kunnen het zich niet veroorloven om het een keer een avond rustig aan te doen. Elk team speelt tegen de Lakers als ware het de beslissingswedstrijd in de NBA Finals.

Defense

Veel is de laatste weken gesproken over de nieuwe offense van de Lakers. De zoge­ heten Princeton offense. Brown dacht met deze aanval de capaciteiten van zijn spelers optimaal te kunnen benutten. We zullen nooit weten of dat ook daadwer­ kelijk het geval was geweest. Het project, waar volgens Brown en de spelers iedereen zich aan gecommitteerd had, werd al na pre­season wedstrijden en vijf duels in het reguliere seizoen overboord gegooid. Met slechts één zege kan het idee van Brown worden afgeschreven als gefaald, maar dat is onzin.

Iedereen wist van tevoren dat dit tijd

zou kosten. Maar de Lakers denken die tijd niet te hebben. Het aparte is dat de offense, negende in de league, nog niet eens zozeer het probleem was. De grote zeges op de zwakke Detroit Pistons en Golden State Warriors vertekenen het beeld

een beetje (zonder deze overwinningen 23e in de league), maar ook het spel tegen de zwakkere broeders telt mee.

Gezegd moet worden dat de Lakers ten tijde van het afronden van dit issue nog niet eenmaal aantraden tegen een top vijftien defense (dinsdag tegen San Antonio Spurs was de eerste keer).

Maar het echte probleem zit hem in de

defense. Wat zegt het als een coach als Mike Brown, die door de hele league wordt geroemd om zijn defensieve kwaliteiten, niet in staat is van de Lakers een goed defensief team te maken? Het antwoord even logisch als simpel: dat ze wellicht gewoon geen goed defensief team zijn. Dwight Howard telt in zijn eentje voor anderhalf, maar komt net terug van een rugblessure en nog niet honderd procent fit, Metta World Peace is ook actief verdedigend, echter wel al 34 jaar. Steve Nash en Pau Gasol hebben nooit bekend gestaan als verdedigende wereldwonderen en Kobe Bryant in zijn beste jaren was nauwelijks te passeren, maar ook hij is een tikkie langzamer geworden. Wellicht dat Brown daarom opteerde voor een nieuwe offense, om de onvoorspelbaarheid te vergroten en op die manier het gebrek aan verdedigende kwaliteiten te maskeren met de vele aanwezige offensieve talenten.

De Lakers met de starters zijn een stuk

sterker dan hun tegenstanders. Het probleem is dat wanneer die starters van het veld stappen de verdediging een grote gatenkaas wordt. Zeker tegen teams die kwalitatief net een beetje beter zijn dan gemiddeld. Al met al wacht de nieuwe coach de ondankbare taak om deze verre van elite verdediging te verbeteren en daarnaast een blauwdruk van een iets behapbaardere en meteen toepasbare aanval op het team te leggen, zodat de overwinningen elkaar in rap tempo opvolgen.

Kanshebber

Betekent dit alles dan dat Los Angeles Lakers geen rol van betekenis gaat spelen dit seizoen? Zeer zeker niet. Wat de Lakers doen verschilt niet zoveel met vorig jaar. Ook toen had LA de minst scorende bank in de league, terwijl de starters de meeste punten maakten.

Miami Heat bijvoorbeeld werd kampioen met de op­twee­na slechtste bank. De bank is belangrijk om je sterren te ontlasten, maar niet essentieel voor succes.

De starting five, mits fit, is vele malen getalenteerder dan afgelopen seizoen.

De bank is positief gezegd min of meer van gelijke kwaliteit gebleven. Twee jaar geleden buitelde alles en iedereen over Miami Heat dat met James, Bosh en Wade een 9­8 start van het seizoen kende. Uiteindelijk reikte Miami tot de finale. De Lakers zijn nu ook heel matig gestart, maar het kan verkeren in een lang NBA­seizoen.

De organisatie heeft de blik gericht op een rooskleurige toekomst, maar Brown werd de dupe van het ongeduld op manage­ment niveau en maakt van die toekomst in elk geval geen onderdeel meer van uit. Ergens halverwege het seizoen zal meer duidelijk zijn over de stand van zaken in Project Hollywood.

Of het aanstellen van een nieuwe coach het gewenste effect heeft. Of het dan wel mogelijk is om een elite verdediging samen te stellen gecombineerd met een offense waarbij de kwaliteiten van de spelers het beste tot hun recht komen. Het is aan de nieuwe coach om de balans de goede kant op te laten vallen. •

Beste Jerry,

Eigenlijk was het vanaf het begin al dui­

delijk. Jij wilde Brian Shaw, Jim koos voor mij. Toen had ik al beter moeten weten.

Wat kreeg ik? Een halfbakken team zonder goede verdedigers en een matige bank. Ik moest ze goed laten verdedigen.

Onmogelijke opgave. Die spelers waren gewoon niet goed genoeg.

De lock­out zorgde voor een overvol programma waardoor trainen ook geen optie was.

Deze zomer beloofden Jim, en

jij, een beter team. Even leek dit ook het geval toen Nash en Howard kwamen.

Maar ik zat nog steeds te wachten op wat versterkingen voor de bank. Die kwamen niet. Het was in elk geval prettig om het seizoen op een normale manier te beginnen.

Natuurlijk zouden we in het begin tegen problemen aanlopen, maar het zou slechts een kwestie van tijd zijn voor deze jongens elkaar moeiteloos aan gingen vullen.

De nieuwe jongens inpassen is echter niet iets wat je van de een op andere dag doet.

Howard kwam net terug van een blessure, Nash kreeg ook al snel problemen en Kobe was ook niet helemaal fit. Oh, en sinds wan­ neer worden pre­season wedstrijden mee­ gerekend in het oordeel over een coach.

Ik weet dat ik geen Pat Riley, Don Nelson

of Phil Jackson ben. Dat natuurlijke over­ wicht mis ik een beetje. Ben een beetje een softy. Maar ik had een eerlijke kans ver­ diend. Ik had dit team naar de finale geloodst, ondanks die prutsers op de bank.

Bedankt voor het mes in mijn rug, ondanks eerdere uitspraken achter mij te staan. Een mes van 11 miljoen dollar voelt echter opval­ lend lekker. Succes met deze getalenteerde jongens, maar met dit ondermaatse team.

Ik ben blij dat ik er vanaf ben.

Coach Brown.

Weekly RoundUp

Volgens de controversiële

NHL­analist Don Cherry gaat het dit seizoen niet meer goedkomen. De Canadees voorspelt dat het hele seizoen wordt gecanceld • NHL­ legende Joe Sakic is maandag 12 november opgenomen in de Hall of Fame. De center van onder meer de Colorado Avalanche was in zijn 21­jarige loopbaan goed voor 1641 punten en won twee keer de Stanley Cup • Behalve Sakic zijn afge­ lopen maandag ook Adam Oates, Pavel Bure en Mats Sundin opgenomen in de eregalerij • Sergei Zubov gaat aan de slag bij de St. Louis Blues. De tweevoudig Stanley Cup­winnaar gaat de functie van consultant vervul­ len binnen de organisatie.

Winter Classic afgelast

De lockout in de NHL eiste

onlangs een nieuw slachtoffer, want de league maakte vorige week bekend dat de zeer populaire Winter Classic dit seizoen niet doorgaat. Tijdens dit evenement, dat elk jaar op Nieuwjaarsdag plaatsvindt, nemen twee grote franchises uit de league het in de buitenlucht tegen elkaar op.

Dit jaar was het de bedoeling dat de Detroit Red Wings en de Toronto Maple Leafs elkaar zouden treffen in het Michigan ‘Big House’ Stadium in Ann Arbor, Michigan.

beslissing wordt de hockey­ gemeenschap dus wederom een belangrijk onderdeel van het NHL­seizoen door de neus geboord.

Lockout bedreigt carrières

De lockout is voor geen van

de betrokkenen een pretje, maar vooral voor de oudgedienden onder de spelers kan afgelasten van het seizoen verstrekkende gevolgen hebben. De tijd staat immers niet stil, dus zijn zij nog wel in staat om volgend seizoen eventueel terug te keren op het ijs? Voor spelers als Shawn Thornton (35), Kimmo Timonen (37), Daniel Alfredsson (39) en Jaromir Jagr (40) zou het zo maar kunnen zijn dat zij hun laatste officiële NHL­wedstrijd al hebben gespeeld en dat is natuurlijk geen waardig afscheid voor dergelijke topspelers.

Coyotes­soap duurt voort

Nog altijd is er geen

zekerheid wat betreft de toekomst van de Phoenix De league besloot om een streep te zetten door de Classic Coyotes. De verkoop van het team aan Greg Jamison is nog omdat de voorbereidingstijd voor dit evenement te kort zou steeds niet helemaal rond en nu is er zelfs een nieuw zijn, aangezien er nog steeds obstakel verschenen in de geen overeenkomst is tussen persoon van de nieuwe de twee partijen. Door deze

burgemeester van Glendale.

Jerry Weiers wil namelijk niet dat de gemeente geld blijft pompen in de noodlijdende organisatie.

“Glendale is niet jullie kassa,” aldus de Republikein.

Weiers was eerder dan ook al tegen de belastingverhoging die voor extra geld moet zorgen voor de Coyotes. Gelukkig voor de club en de fans stemde een grote meerderheid van de inwoners van Glendale wel voor deze maatregel, waardoor de club dus van extra inkomsten is verzekerd.

Voor nu eist de burge­

meester dat Jamison snel met duidelijkheid komt. “De tijd van gokken is voorbij, de waarheid moet nu boven tafel komen. Mr. Jamison moet nu eindelijk maar eens duidelijk maken of hij wel of niet over de benodigde financiën beschikt om de franchise over te nemen. Daar hebben de inwoners van Glendale volgens mij wel recht op.” •

Game 5 van de NLDS tegen de St. Louis

gebeuren in baseball en dat we trots kon­ den zijn op een goed seizoen.” Bernadina Cardinals. Bernadina begint te lachen, bleef daarna nog ruim twee uur in de maar als een boer met kiespijn. De 28­ kleedkamer zitten, onder meer met jarige Nederlander typeert het als Jayson Werth. “Praten, de klap ‘unfinished business’. De kampioen van verwerken en nog niet beseffen dat de NL East nam vroeg in het beslissende ons seizoen abrupt voorbij is.” duel een 6­0 voorsprong, maar zag de Cardinals terugkomen en vier runs scoren Bernadina heeft nog wel wat beelden van de World Series in de negende inning. Zo ging de World gezien. “De San Francisco Giants Series­kampioen van 2011 naar de finale hebben gewonnen toch?” grapt van de National League. “Ik heb de hij. “Daar hadden wij eigenlijk beelden van de wedstrijd nog altijd niet moeten staan.” teruggekeken”, geeft Bernadina toe.

“De sfeer in het stadion was geweldig”, herinnert hij zich. “Het is niets vergeleken met een wedstrijd in het reguliere seizoen. Alles wordt uitvergroot en de hele wereld kijkt naar je.” De outfielder van de Nationals kwam in de zesde inning voor pitcher Sean Burnett in het veld als pinch­hitter. Hij kreeg een strikeout, waar hij in de eerste twee wedstrijden in de serie twee keer een vrije loop verdiende.

In de negende inning stond hij met zijn teamgenoten in de dugout en zag hij dat closer Drew Storen de eerste twee outs maakte. “Dit hebben we”, dacht ik toen.

Storen was tot twee keer toe één strike

verwijderd van de overwinning en een compleet gekkenhuis in de hoofdstad van Amerika. Een vrije loop aan Yadier Molina en David Freese volgden. “Ik kreeg het benauwd. Je voelde dat er iets ergs stond te gebeuren.” Daniel Descalso maakte er met een klap 7­7 van en in één keer sloeg de sfeer in National Park om. “Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. We keken met ver­ bazing naar het veld. Eerlijk gezegd kan ik nog altijd niet geloven dat het is gebeurd.”

De kritiek na de vroege uitschakeling in

de playoffs was dat de Nationals een fout hadden gemaakt om het seizoen van toppitcher Stephen Strasburg vroegtijdig te beëindigen. Met Strasburg op de heuvel was er nooit een Game 5 tegen de Cardinals nodig geweest. De 24­jarige ace kreeg in het seizoen een limiet van 160 innings opgedragen, omdat hij net terugkeerde van een Tommy John operatie aan zijn elleboog. En zo gebeurde het dat Strasburg op zeven september tegen de Miami Marlins zijn laatste wedstrijd van het seizoen gooide.

“Hij zei aan het begin van het jaar dat ze de bal uit zijn handschoen moesten rukken als ze wilde dat hij ging stoppen.

Het is uiteindelijk jammer. Ik had het gevoel dat we met Strasburg een betere kans maakten.”

De ‘shutdown’ van Strasburg is een moeilijke beslissing geweest voor de Nationals, omdat je niet kunt weten wat er in de toekomst gaat gebeuren. Wie weet was de arm van Strasburg inderdaad op nadat hij in zijn laatste drie starts twaalf runs tegen kreeg. Er is ook geen voorbeeld. Zo gooide Adam 'Daar hadden wij moeten staan' duidelijk Wainwright een volledig seizoen voor de Cards na zijn operatie, terwijl Kris Na de wedstrijd kon je in de kleedkamer Medlen van de Atlanta Braves juist rustig een speld horen vallen. Uiteindelijk was werd gebracht en ‘lights out’ was in de het manager Davey Johnson die de stilte verbrak. “Hij vertelde dat dit soort dingen tweede helft van het seizoen.

Als Bernadina spreekt over de Nationals,

ballen dook.” De bijnaam is een eigen leven gaan leiden en zo heeft Ber­ dan heeft hij het over een hechte familie. nadina nu een eigen fanclub. Als “Ik zie mijn teamgenoten niet als collega’s, je goed kijkt zie je ze in het stadion zitten, maar als vrienden.” In de offseason heeft uitgedost als haaien, en elke keer als hij nog regelmatig contact met Werth en Bernadina een bal vangt klappen ze beide kreeg hij laatst een grappig bericht van handen op elkaar, als een haai die een Michael Morse. “Hij wilde even zijn prooi te pakken heeft. nieuwe jacht laten zien. Het is apart eigenlijk. Tijdens het seizoen zie je elkaar ernadina moet lachen als hij hoort dat dag in, dag uit, maar nu het voorbij is mis op ESPN America zijn catch tegen de Hous­ ik die gasten.” ton Astros, waar hij tegen de muur knalt, in elk reclameblok voorbij komt. De aandacht The Shark die hij nu krijgt vindt hij leuk, maar het blijft wennen. “Zo kwam er eens een wildvreemde Bernadina is nu even op bezoek in man naar me toe in de mall die mij een Nederland en er staat nog een vakantie Shark­shirt gaf en een sleutelhanger. Heel naar Aruba in de planning. Hij heeft een raar. Maar het kan nog veel extremer. Als je appartement in Scheveningen, al mag van ziet hoeveel mensen wat van Bryce Harper hem het stormachtige weer verdwijnen. willen en hoe hij daar mee omgaat. Wow. En Bernadina is geboren op Curacao, maar hij is pas negentien jaar.” hij is vaker in Nederland. “Op Curacao zijn ze honkbalgek. De aandacht die ik Halman daar krijg is leuk, maar in Nederland kan ik beter tot rust komen en mijn vrienden Bernadina groeide op in Nederland. en familie bezoeken.” Hij heeft gelijk. Er is Terwijl de meeste kinderen op straat niemand die hem op straat herkent. voetbalden, gooide hij als klein jongetje elke dag een bal tegen de muur. “Ik at is in Washington wel anders. speelde honkbal bij ADO en ik kon het Iedereen kent hem sinds hij door het niet begrijpen dat we soms één keer in de leven gaat als ‘The Shark’ of ‘Sharkadina’. week trainden.” Bernadina ging “Ik weet nog dat ik in één van mijn eerste vervolgens spelen voor Sparta in de wedstrijden een homerun sloeg en een hoofdklasse en werd geselecteerd voor het diving catch maakte. Na de wedstrijd Nederlands team. Op zijn zeventiende kwam ik in contact met een fan die zei dat tekende hij een contract bij de Montreal ik in het outfield als een haai naar de Expos, nu de Washington Nationals.

B

D

World Baseball Classic

Bernadina zegt dat hij

graag voor Nederland wil uitkomen tijdens de World Baseball Classic in 2013 en dat hij inmiddels al contact heeft gehad met manager Hensley Meulens. “Ik heb ze in 2009 twee keer de Domincaanse Republiek zien verslaan met sterren als David Ortiz, Robinson Cano en Hanley Ramirez.

En ik heb gehoord dat het Nederlands team vorig jaar wereldkampioen is geworden in Panama. Het lijkt me een mooie ervaring.�

Nu hij al vier seizoenen speelt op het

hoogste niveau, vindt hij het belangrijk om iets terug te doen voor de jeugd. Zo geeft hij clinics in Amerika en sinds vorig jaar ook in Nederland, samen met Rick van den Hurk. De Nederlandse pitcher in dienst van de Pittsburgh Pirates organiseert jaarlijks de European Big League Tour. “Het is leuk om de kinderen iets over honkbal bij te brengen. En het is toch fantastisch dat vorig jaar een topper als Prince Fielder naar Nederland kwam.”

Afgelopen weekeinde vond de European Big League Tour plaats in het Topsportcentrum in Rotterdam. Het was voor Bernadina een vreemde gedachte dat Greg Halman daar niet bij was. Het is nu bijna een jaar geleden dat de talentvolle honkballer van de Seattle Mariners tragisch om het leven kwam. “Ik was er echt kapot van toen ik het nieuws hoorde.

Ik heb nog met Greg samen gespeeld in Nederland. Het heeft voor mij lang geduurd om het een plek te geven in mijn leven. Ik vind het nog altijd moeilijk.”

Bernadina is dan ook van plan om de

familie van Halman in Nederland te bezoeken. “Midden in het seizoen ben je gefocust en is daar geen tijd voor. Ik denk dat het goed is om erover te praten.”

Lichtere knuppel

Hoewel het seizoen voor de Nederlander te vroeg eindigde, kijkt Bernadina persoonlijk terug op een goede jaargang.

Hij had in 129 wedstrijden een .291 slaggemiddelde met vijf homeruns en 25 binnengeslagen punten. Hij kende vooral een sterke tweede helft van het seizoen. In de maand juli sloeg hij 20 uit 54 (.370) en in augustus 14 uit 33 (.424). De verklaring daarvoor is helder: een lichtere knuppel.

“Ik zat in een slump en ik weet nog dat Mark DeRosa naar me toe kwam. Hij pakte mijn knuppel en schrok ervan hoe zwaar die was. Hij adviseerde me een lichtere knuppel te gebruiken en sindsdien voel ik meer controle. DeRosa is een geweldige teamgenoot. Hij loopt al wat jaren mee in de Majors, maar als hij ziet dat je hulp nodig hebt, dan staat hij direct voor je klaar.”

Andruw Jones

“Mijn voorbeelden? Andruw

Jones en Ken Griffey Jr.” Bernadina herinnert zich nog de eerste ontmoeting met Jones.

“Hij was bezig met zijn laatste jaar voor de Atlanta Braves en ik speelde diezelfde dag een wedstrijd in de Minors. Ik zag hem lopen in de tunnel en ik liep naar hem toe om een praatje te maken. Hij gaf me wat tips en benadrukte dat ik altijd gefocust moest blijven en hard moest werken. Een heel speciaal moment.”

Bernadina onderhoudt veel

contact met de Nederlanders in de league. Zo praat hij vaak met Jair Jurrjens van de Braves en Rick van den Hurk. “We lopen elkaar altijd een beetje uit te dagen. Het zou mooi zijn als we volgend seizoen tegenover elkaar zouden staan. Wie wint er? Haha, laat hem maar komen.”

Bernadina heeft nog drie jaar te gaan in Washington voordat hij free agent is. Het is nu afwachten of de club zijn salaris gaat verhogen, maar zelf heeft hij daar een goed gevoel over. Hij wil graag in Washington blijven, maar hij beseft ook dat als iedereen fit is, dat er voor hem geen plaats is in het outfield. Zijn manco is dat hij allround is. Hij kan slaan, is snel en hij kan goed verdedigen. Een ideale speler voor een manager om te gebruiken als pinch­hitter of als defensieve vervanger. Zo kwam hij dit seizoen vijftig keer als pinch­hitter in actie.

“Harper, Werth en Morse spelen

normaal gesproken in het outfield. Het zijn goede spelers met grote contracten, die zet je niet zomaar op de bank. Ik heb geleerd om geduldig te blijven en kijk

naar afgelopen seizoen, waarin ik mede door blessures bijna alle wedstrijden heb gespeeld. Maar het is duidelijk dat ik meer wil spelen.”

Bernadina straalt als hij over het

spelletje praat. “Ik voel me superfit. Ik kan eigen­lijk nog wel een seizoen spelen. ”Onder zijn strakke shirt vertoont hij kanonnen van armen. Teamgenoot Chad Tracy, die naast hem zit in de kleedkamer, omschreef de Nederlander dan ook als een Griekse God. De Nationals zijn in 2013 gebrand op revanche. “We hebben ervaring opgedaan in de playoffs en als Adam LaRoche terugkeert, dan zijn we nog beter. Als je eenmaal aan October baseball hebt geroken, dan wil je niets liever.” •

Sport & Politiek

NEW YORK – In Nederland is het ondenkbaar maar hier in Amerika

vindt niemand het vreemd dat sporters zich met politiek bemoeien. Oud­ NBA­sterren Dave Bing en Kevin Johnson zijn burgemeester van respectievelijk Detroit en Sacramento. Zes oud­profsporters dienden of dienen in het Amerikaanse Congres; twee waren lid van de Senaat.

Dus was het niet gek dat na Barack Obama’s herverkiezing als president van Amerika, vanuit de profsport een barrage aan politiek getinte Twitterberichten volgde.

SB Nation verzamelde ze even: “Ohio and Fla [Florida],” schreef LeBron James nadat deze twee beslissende staten voor Obama blauw kleurden. “My favorite states!”

“I can’t wait to hear what Barack SAYS WEN [sic] HE GET [sic] ON THAT STAGE CUZ [sic] IM [sic] GOIN [sic] CRAZY!!!!!” schreef DeJuan Blair in een lyriek die nog amper of Engels leek.

Dan DeMarcus Cousins: “Yessir!” gevolgd door een link naar een gephotoshopt schilderij met Obama als de dode rapper Tupac Shakur.

“My cab driver told me Romney won,” schreef de zelden van intelligentie betichte Kris Humphries, ex­man van Kim Kardashian. “Can I trust this?”

Kevin Durant: “4more! What a great night”

En dan moest natuurlijk ook de verguisde megalomaan Jose Canseco, die de wereld alleen door een honkbalprisma kan zien, zijn zegje even doen: “I guess 4 more of obama.”

“Hate politics and government. So stupid” “Bunch of clowns dancing in Obama campiagn [sic] like if [sic] they won the world series [sic]” “What is there to celebrate. United states [sic] is a mess and no clown is qualified to get us back on track. All candidates are a joke” “Bunch of bottom feeders living of [sic] tax payers [sic] money and with serious power trip issues.”

Maar hoe de galante heer Canseco er ook over denkt – hetgeen we

inmiddels vrij aardig weten – sport en politiek blijven in Amerika strak verwoven. Richard Nixon stuurde als president zijn favoriete plays naar de hoofdcoach van de Washington Redskins (die er zover we weten geen gebruik van maakte). Presidenten die in hun jeugd niet goed konden sporten zijn er amper geweest. Dwight Eisenhower was aan West Point Academy een gevreesd linebacker en vervolgens kortstondig semiprofessioneel honkballer. Gerald Ford weigerde aanbiedingen uit de NFL en werd politicus. Jimmy Carter was op de middelbare school een basketballster. En, ehm, George W. Bush was op Yale cheerleader.

Obama, fanatiek basketballer en golfer, publiceert jaarlijks zijn bracket voor de NCAA Tournament en geeft tijdens half­time van de Super Bowl een interview vanuit het Witte Huis.

Dat krijg je met een cultuur waarin de sport dominant is, dan wordt het ook door andere zaken vervuild.

Het jaar van de pitcher

Teams lopen tegen een soort mentaal breekpunt aan en houden het niet vol om Zeven no­hitters in een seizoen, waarvan het gehele seizoen boven hun kunnen te drie perfect games ­ een evenaring van het spelen. De Pirates van 2011 waren hiervan een duidelijk voorbeeld. Zij leken lange recordaantal no­hitters uit het seizoen tijd op weg naar het eerste winning 1990. Dan mogen we spreken van een succesvol jaar voor de pitchers. Het begon season in ruim vijftien jaar. Een zure nederlaag in extra innings laat in juli was allemaal met één van de meest toen het breekpunt. Hierna volgden onwaarschijnlijke perfect games ooit. meerdere losing streaks elkaar op en Philip Humber, die aan het eind van het seizoen niet eens meer deel uitmaakte van eindigden de Bucs toch weer met een de startrotatie van de Chicago White Sox, winstpercentage onder de .500. stond tegen de Seattle Mariners op 21 ok dit jaar leken de Pirates op weg april geen enkele honkloper toe. Later in naar een stunt. In de winter werden het seizoen zouden gerenommeerde werpers A.J. Burnett en Erik Bedard aan werpers als Matt Cain (inclusief 14 de rotatie toegevoegd. Vooral Burnett en strikeouts) en Félix Hernández ook nog de al aanwezige James McDonald kenden perfect games gooien. De perfecto van Hernández was de derde no­hitter van het een ijzersterke seizoensstart. Samen met center fielder Andrew McCutchen seizoen in Safeco Field. Het stadion van zorgden zij ervoor dat de Pirates de Mariners was eerder al de plek waar maandenlang aan de top van de NL Humber zijn perfect game gooide en Central meespeelden. McCutchen was tussendoor gooiden zes pitchers van de zelfs even de grote favoriet voor de NL M’s (Kevin Millwood, Charlie Furbush, MVP Award. Hij moest het aanvallend Stephen Pryor, Lucas Luetge, Brandon echter bijna in zijn eentje doen en toen League en Tom Wilhelmsen) nog een zijn productie iets minder werd, zakten de gecombineerde no­hitter.

Pirates opnieuw weg. Twintig losing seasons op rij. Het valt te hopen dat de an de overige no­hitters was die van Johan Santana de meest speciale. Santana draft picks uit de afgelopen jaren snel naar boven komen om de Bucs aan een is al jaren een gerenommeerde naam in de MLB. Hij was één van de beste pitchers positief seizoen te helpen. totdat blessureproblemen de laatste In Baltimore en Oakland ging het een stuk seizoenen roet in het eten gooiden. Dit beter. Beide teams stonden in de meeste jaar keerde hij bij vlagen terug op zijn power rankings onderaan in de American oude niveau. Op 1 juni zagen wij hem in League. De Orioles, onder leiding van de wedstrijd tegen de Cardinals weer op manager Buck Showalter, draaiden vanaf zijn best. Hij domineerde de sterke dag 1 mee in de top van de sterke AL slagploeg en gaf hen geen kans een Eastern Division. Een echte honkslag te slaan. Hoewel.. we kennen teamprestatie, want hoewel de Orioles allemaal nog de replay van de klap van over de nodige aanstormende talenten Beltran, die eigenlijk op de lijn landde, maar door de scheidsrechter als foutbal beschikken, is geen van hen op dit werd gezien. Ook Beltran werd later uit­ moment al een superster. In de laatste geschakeld en Santana gooide de eerste weken van het seizoen zaagden zij aan de no­hitter uit de historie van de New York stoelpoten van de Yankees, maar die trokken uiteindelijk aan het langste eind Mets. Hun fans hebben er een tijdje op in de divisie. De O’s pakten zeer moeten wachten, want de franchise onverwacht de Wild Card en hielden de bestond dit seizoen precies vijftig jaar.

Tampa Bay Rays en de Los Angeles Angels achter zich.

Cinderella stories

O

V

Elk seizoen zien we een aantal teams boven verwachting presteren. Over het algemeen zie je dit soort teams zo rond de trade deadline afzwakken.

Tegen wie zij het op moesten nemen in

de nieuwe Wild Card Game werd pas op de allerlaatste dag van het seizoen bepaald.

De Oakland Athletics, die vooraf niemand

niemand in playoffvoorspellingen had opge­ nomen, speelden zich via een sterke tweede helft van het seizoen in het naseizoen. In de laatste wedstrijd verstootten zij in een onder­ling duel de Texas Rangers van de eerste plaats in de divisie. De Rangers, het team dat twee jaar achter elkaar de World Series haalde en het gehele seizoen redelijk onbedreigd beslag had gelegd op die eerste plaats. GM Billy Beane verdient veel krediet voor het bijeenbrengen van zoveel relatief onbekende spelers, die uiteindelijk als team heel ver zouden komen. Geheel volgens de Moneyball­filosofie, waardoor hij nu wereldbekend is geworden.

Zowel de A’s als de O’s (nadat zij in de Wild Card Game de Rangers verslagen hadden) strandden uiteindelijk in de Division Series, maar mogen trots terugkijken op een geweldig seizoen.

Teleurstellingen

De Los Angeles Angels bleken de grootste teleurstelling. In de winter werden de beste slagman en de beste werper van de free agent­markt toegevoegd aan een team dat al de nodige sterren herbergde. Albert Pujols tekende een tienjarig contract ter waarde van 254 miljoen dollar en moest het nieuwe gezicht worden van de Angels. In de eerste maand van het seizoen leek hij echter de nodige aanpassingsproblemen te hebben in de American League. Na een maand sloeg hij namelijk .217 met slechts vier binnengeslagen punten. Pas op 6 mei sloeg de Dominicaan zijn eerste home run.

Werper C. J. Wilson kende zijn minste seizoen als starter tot dusver.

Ondanks alles bleven de Angels tot aan

augustus redelijk in de buurt van de Rangers en hielden zij zich krampachtig vast aan de tweede plek in de divisie. Toen kwamen echter opeens de Athletics voorbij en was het over met de playoffhoop van LA. Zij versterkten zich om zo de Rangers in de divisie voorbij te gaan, maar terwijl zij juist achter de Rangers bleven, zagen zij ook nog Oakland langszij komen. Zeer teleurstellend voor een team dat erg veel geld investeerde.

Pujols zou overigens op .285 eindigen met 30 home runs en 100+ RBIs. Het is de twaalfde keer op rij dat hij dertig home runs in een seizoen slaat. Alleen Alex Rodriguez en Barry

Er speelden dit jaar een recordaantal Nederlanders op

het hoogste niveau in het Amerikaanse honkbal. Wij kijken naar hun prestaties en geven een rapportcijfer.

KENLEY JANSEN De beste Nederlander in de Big Leagues.

Als closer van de Dodgers pakte hij 25 saves en eindigde hij met een 5­3 record en een ERA van 2.35. Hij gooide bovendien 99 strikeouts in 65 innings. Het is te hopen dat hij de rest van zijn leven geen hinder meer ondervindt van zijn hartproblemen, dan zou hij uit kunnen groeien tot één van de beste closers in de MLB – 8+ ANDRUW JONES Begon zeer behoorlijk als DH van de Yankees, maar zijn prestaties na de All­Star Break waren zo belabberd dat hij niet eens op het playoffroster van de Yankees stond. Hij eindigde met .197, veertien home runs en 34 RBI – 5

ROGER BERNADINA Als vierde outfielder van de Nationals beleefde Bernadina zijn beste seizoen tot nu toe.

‘The Shark’ sloeg .291 met vijf home runs, 25 RBIs en vijftien gestolen honken en combineerde dat met uitstekende defense. – 7­

ANDRELTON SIMMONS De korte stop brak in juni door bij de Braves en werd meteen verkozen tot defensive player of the month door ESPN. Bovendien deed hij het aan slag ook boven verwachting goed. Een blessure gooide roet in het eten voor zijn kansen op de Rookie of the Year Award, maar Simmons kwam terug en eindigde met .289, 3 home runs en 19 RBIs. – 7+ PEDRO STROP De reliever was een belangrijke pion in de bullpen van de Orioles met een record van 5­2 en drie saves. Dankzij een iets mindere periode aan het eind van het seizoen, waarschijnlijk te wijten aan vermoeidheid, steeg zijn ERA iets naar 2.44. Al met al een heel goed seizoen voor de reliever – 8

JAIR JURRJENS Jurrjens kende van alle Nederlanders verre­weg het minste seizoen. Vorig jaar nog All­Star, dit jaar teruggestuurd naar Triple­A. Hij werkte zich terug en gooide een goede wedstrijd in Fenway Park, maar uiteinde­ lijk kwam hij niet verder dan 3­4 met een ERA van 6.89. Hij moet vrezen voor zijn contract bij de Braves en zou de WBC aan kunnen grijpen om te bewijzen wat hij nog kan. – 3

Van Profar, Didi Gregorius en Rick van den Hurk hebben

we dit seizoen te weinig gezien om een oordeel te geven.

Wel is duidelijk dat de eerste twee grote talenten zijn, waar we hopelijk volgend seizoen meer van gaan zien.

Bonds deden het met dertien seizoenen op rij vaker.

Een ander lelijk eendje: de Marlins. Zij

verhuisden naar een nieuw stadion en werden omgedoopt tot de Miami Marlins.

Ozzie Guillen werd aangetrokken als nieuwe manager. José Reyes kwam als nieuwe korte stop, Mark Buehrle versterkte de rotation en Heath Bell was de nieuwe topcloser. ‘Een team dat mee gaat doen in de strijd om de division title’, zo luidde de voorspelling. Zo anders verliep het seizoen. Heath Bell zakte volledig door het ijs en er werden, toen duidelijk werd dat het seizoen slecht zou aflopen, belangrijke spelers (Omar Infante, Hanley Ramirez, Randy Choate, Anibal Sanchez) verhandeld. Manager Ozzie Guillen werd na het seizoen ontslagen. Het team eindigde met een record van 69­93 als laatste in de NL East.

Op precies dezelfde plaats en met hetzelfde record eindigden de Boston Red Sox in de AL East. Dit bleken niet de enige parallellen tussen Boston en Miami: beide teams ontsloegen na één seizoen hun manager en stuurden een belangrijk deel van hun selectie via trades naar een ander team. De franchise die daar het meest van profiteerde was de Los Angeles Dodgers.

De Dodgers trokken bij deze teams Hanley Ramirez, Randy Choate, Adrian Gonzalez, Carl Crawford, Josh Beckett en Nick Punto weg. Bovendien haalden zij nog eens Shane Victorino en Brandon League binnen via trades. Met deze spelers moesten de Giants achterhaald worden, maar we weten allemaal hoe dat is afgelopen.

De grootste teleurstelling vormde het

grote aantal dopinggevallen dat de sport blijft teisteren. Op MLB niveau werden vijf spelers gepakt, waarvan Melky Cabrera, die op weg was naar de NL batting title, de grootste naam is. In de Minors werden echter nog eens 92 (!) spelers gepakt en voor minimaal 50 wedstrijden uitgesloten.

Lichtpuntjes

Laten we het seizoen positief afsluiten. Zo behaalde Miguel Cabrera de Triple Crown (zie kader), en braken enkele grote talenten door. Dit biedt perspectief voor de toekomst. Mike Trout is sinds zijn

debuut eigenlijk een instant super­ star. Dankzij Trout bleven de Angels vroeg in het seizoen in de race. Hij verblijdde het publiek met schitterende vangballen, spetterende honkslagen en diepe home runs.

H

gestolen honken (49). Deze combinatie van statistieken is nog nooit door iemand behaald, laat staan door een rookie. Trout is daarom niet alleen kandidaat voor de Rookie of the Year Award, maar ook de AL MVP Award.

Andere toptalenten die dit seizoen

succesvol doorbraken: Bryce Harper et prototype van een (Nationals), Manny Machado (Orioles), five­tool player, dat is Yu Darvish (Rangers), Todd Frazier Trout ­ sterk, snel, slaat (Reds), Yoenis Céspedes (Athletics), Wilin goed, is defensief geweldig Rosario (Rockies), Will Middlebrooks en heeft ook nog eens een (Red Sox), Chris Sale (White Sox) en sterke arm. Als je naar zijn Jurickson Profar (Rangers). Met deze statistieken kijkt, is hij talenten zijn we vast verzekerd van jaren misschien wel de beste kijkplezier. Het is nu aan de General rookie aller tijden. De Managers van de teams om ervoor te outfielder sloeg .326 met 30 home zorgen dat hun team zo sterk mogelijk runs, 83 RBI en voerde de American voor de dag komt. Hoe dat ze vergaat, lees League aan in runs scored (129) en je uiteraard op SportAmerika.nl! •

Weekly RoundUp

Mark McGwire mag zich de

nieuwe hitting coach noemen van de Los Angeles Dodgers • De Colorado Rockies presenteerden Walt Weiss als de nieuwe manager. De voormalig American League Rookie of the Year speelde tussen 1994 en 1997 korte stop voor de Rockies • Yasmani Grandal kon niet van de verboden snoeppot afblijven.

De 24­jarige catcher van de San Diego Padres testte positief op de drug testosteron en mist in 2013 de eerste vijftig wedstrijden van het seizoen • Yu Darvish zal niet in actie komen voor Japan tijdens de World Baseball Classic • Lucas Duda van de New York Mets heeft zijn pols gebroken.

Het valt nog niet mee om meu­ belen te verhuizen • Maicer Izturis verruilt de Los Angeles Angels voor de Blue Jays.

Big Papi blijft in Boston

Een verrassing is het niet, maar: David Ortiz blijft de Boston Red Sox trouw en tekende een contract voor twee seizoenen. In deze periode gaat de slugger 26 miljoen dollar verdienen.

“Meteen na het seizoen hebben we ons een aantal doelen gesteld voor deze winter en de belangrijkste daarvan was het verlengen van het contract van David,” aldus

general manager van de Red Sox, Ben Cherington. “Dit is een belangrijke stap voor ons, want David heeft de afgelopen tien jaar bewezen dat hij een fantastische speler is voor de Red Sox. Daarnaast is hij ook buiten het veld een geweldige leider.”

In de tien jaar dat Big Papi

nu voor de Red Sox uitkomt, heeft hij inderdaad laten zien dat hij van grote waarde is voor zijn team. Zo is hij sinds 2003 de enige speler in de American League met driehonderd home runs, duizend RBI’s en een slugging percentage van .550. Met uitzondering van een dip in 2009 liet hij constant goede cijfers zien. Met zijn bijna 37 jaar is Ortiz nog steeds één van de gevaarlijkste slagmensen in de BoSox­ lineup.

Ortiz: “Ik ben het management van de club erg dankbaar dat ze me snel kenbaar hebben gemaakt dat ze met me door wilden. Ze hebben me meteen op de hoogte gebracht van hun plannen waardoor ik met zelfvertrouwen het offseason inging, wetende dat ik gewoon bij de Red Sox zou blijven.”

Cherington is duidelijk over de toekomst van Ortiz: “Als het aan ons ligt, gaat David als Red Sox­ speler met pensioen. En hopelijk duurt dat nog heel lang. Op dit moment zijn we erg blij dat hij volgend jaar weer gewoon zijn plek inneemt in het midden van onze lineup.”

NY Mets kopen Jason Bay af

Na drie matige seizoenen

gaan de New York Mets en Jason Bay uit elkaar. Beide partijen kwamen tot een overeenkomst om het contract per direct te beëindigen, terwijl Bay nog één seizoen had in New York. De 34­jarige outfielder is nu een free agent en krijgt nog 21 miljoen euro van de Mets die ze gespreid terug mogen betalen.

Voor het seizoen 2010 tekende Bay een vierjarig contract ter waarde van 66 miljoen dollar.

De drievoudig All­Star sloeg in drie seizoenen vol met bles­ sureleed .234 met 26 home runs en 124 binnengeslagen punten. Afgelopen seizoen sloeg hij slechts .165 met acht home runs en twintig binnen­ geslagen punten.

Bay voegt zich daarmee bij

een lijst grote namen die moesten vertrekken bij de Mets om de begroting op orde te krijgen: Carlos Beltran, José Reyes en Francisco Rodriguez. •

Hockeytown

Welkom in Hockeytown, USA, bevolking: ongeveer 700.000 zielen.

Thuis van de Detroit Red Wings, hart en ziel van sportstad Detroit. Voor al het recente succes van de Detroit Tigers, de hype rond de jonge, talentvolle Lions en de hoop op een mogelijke wederopstanding van de Pistons, blijft Detroit vooral vooral Amerika’s enige echte hockeybolwerk. Elf Stanley Cups in de prijzenkast, gewonnen in vijf verschillende decennia, een reputatie van ‘excellence’ die teruggaat tot de Grote Depressie van de vroege jaren ‘30 en de door helemaal niemand betwiste status van meest succesvolle NHL­franchise ten zuiden van de Canadese grens.

Als een van de ‘Original Six’, de

eerste zes NHL­teams, wonnen de Red Wings in hun inmiddels 86­ jarige bestaan alles wat er te winnen viel. Zij deden dat vaak op uiterst overtuigende wijze. Legendarische spelers als Gordie Howe, Ted Lindsay, Sid Abel, Steve Yzerman en Nicklas Lidström passeerden gedurende een halve eeuw de revue in Detroit, betoverden fans en waren verantwoordelijk voor acht van Detroit’s elf Stanley Cups. Howe, Lindsay en Abel vormden samen, in de door de Red Wings gedomineerde jaren ‘50, de veelgeprezen ‘Production Line’, één van de beste lijnen in de historie van de NHL.

bijna dertig jaar voordat de Red Wings weer de zoete smaak van dominantie konden proeven.

Yzerman, Lidström en general manager Ken Holland overzagen en overzien een actieve playoff­streak van 21 deelnames op rij sinds 1991, de langste reeks in welke Amerikaanse sport ook. Bij zoveel deelnames is het winnen van de grote prijs bijna een mathematische zekerheid, maar dat maakt de vier gewonnen Stanley Cups tussen 1997 en 2008 niet minder indrukwekkend.

‘City of Champions’

Het voortdurende succes van de Red Wings doorstaat de vergelijking met de hoogtijdagen van Hockeytown na de Tweede Wereldoorlog en doet de Detroiters met enig historisch besef wellicht ook herinneren aan het ‘City of Champions’­tijdperk van de jaren ‘30. De tot dan akelig lege gemeentelijke prijzenkast werd destijds binnen vijf jaar gevuld met twee Stanley Cups, twee World Series van de Tigers, één pre­Super Bowl NFL­kampioenschap van de Lions, olympische gouden medailles op de 100­ en 200 meter sprint van Eddie ‘The Midnight Express’ Tolan en een wereldtitel boksen van de onvergetelijke zwaargewicht Joe Louis.

Niemand in Detroit verwart de

alweer vier jaar oude hegemonie van de Red Wings voor een herhaling van het ‘City of e dominantie van de ‘Gordie Champions’ tijdperk, zeker niet Howe Wings’ zou uiteindelijk tot omdat de jonge Lions en Pistons halverwege de jaren ´60 duren, mijlenver verwijderd zijn van welk maar uiteindelijk, ondanks elf kampioenschap dan ook. Dankzij de Stanley Cup­deelnames in recente opkomst van de Detroit negentien seizoenen, ‘slechts’ vier keer de grote prijs opleveren. Na het Tigers is er in elk geval weer zicht op sportief succes buiten de ijshal. pensioen van Howe duurde het

D

GORDIE HOWE Mr. Hockey is één van de grootste hockeyspelers aller tijden en speelde vanaf 1946 tot diep in de jaren ‘70 in de NHL, waarvan 25 seizoenen voor de Detroit Red Wings, waarmee hij vier Stanley Cups won. De tweehandige Right Winger werd beloond met zes Art Ross (MVP) Trophies en evenzoveel Hart Memorial Trophies als topscorer van de NHL. Een bijna vier meter hoog standbeeld van de 23­voudig (!) All­Star en eerste ontvanger van de NHL Lifetime Achievement Award (in 2008) siert de Joe Louis Arena in Detroit, als ultiem eerbetoon voor de meest legendarische Red Wing in de geschiedenis.

STEVE YZERMAN ‘Red Wing for life’ en aanvoerder van 1986 tot en met 2006.

Yzerman is misschien wel de meest populaire atleet in de historie van sportstad Detroit. ‘The Captain’ leidde zijn Red Wings naar drie Stanley Cups, werd tien keer tot All­Star verkozen en werd in 2009 opgenomen in de Hockey Hall of Fame. Na zijn actieve carrière werd Yzerman direct Vice­ President van de Red Wings en, voor de Olympische Winterspelen in Vancouver, Executive Director van de Canadese nationale ploeg.

In die rollen won Yzerman zijn vierde Stanley Cup en eerste Olympische goud.

World Series

De Tigers bereikten vorige maand de World Series na de tweede divisietitel op rij en mochten heel even dromen van het vijfde kampioen­ schap in de historie van de franchise (na 1935, 1945, 1968 en 1984), om vervolgens snel en kansloos te worden weggepoetst door de San Francisco Giants. Tegen de verwachtingen in, omdat Detroit onder meer beschikt over Justin Verlander (de beste pitcher in de MLB), Miguel Cabrera en Prince Fielder en in de American League Championship Series nog de Yankees hadden weggevaagd met 4­0.

Tegen de Giants ondergingen de Tigers dat lot zelf, waardoor Detroit al sinds de World Series­zege van de ‘Bless You Boys’ Tigers in 1984 wacht op een nieuw kampioenschap.

Ondanks dat de Tigers overlopen van kwaliteit is een spoedige terugkeer in de World Series allesbehalve gegarandeerd. De vorige keer dat de Tigers zo dichtbij kwamen (in 2006), werd ook verloren van de underdog (St. Louis Cardinals). Vervolgens duurde het vier jaar voordat Detroit terugkeerde in de playoffs. Maar dat Detroit’s oudste sportkind weer serieus meedoet voor de prijzen in de America League is eigenlijk al heel wat voor de locals.

Het is immers nog geen tien jaar geleden dat de Tigers een ‘record in futility’ zette door 119 wedstrijden te verliezen in één seizoen en daarmee de beschamende titel van op­twee­na slechtste MLB­ team aller tijden binnen te slepen.

Dat Detroit drie jaar later alweer in de World Series stond mag dan ook een klein wonder heten, tot stand gebracht door een inmiddels beproefd Tigers­recept van de hand van general manager Dave Dombrowski: het aantrekken van ‘star free agents’, op het conto van de goed gevulde portemonnee van eigenaar en Detroit prominent Mike Ilitch.

TY COBB Misschien niet de meest populaire maar zonder twijfel wel de beste Detroit Tiger aller tijden, Cobb was een vooroorlogse outfielder wiens grootsheid als speler ruim driekwart eeuw bestrijkt. Dat komt mede doordat Cobb in 1936 als eerste toetrad tot de Baseball Hall of Fame en tijdens zijn carrière van 1905 tot 1928 90 records vestigde, waarvan er twee tot op de dag van vandaag staan: het hoogste career batting average (.366) en de meeste career batting titles (11). Cobb was bovenal een speler die een onuitwisbare indruk achterliet op publiek en tegenstanders: "De grootsheid van Ty Cobb was iets dat gezien moest worden, en hem zien betekende hem onthouden voor altijd."

AL KALINE Al Kaline gaf vrijwel zijn hele leven aan de Detroit Tigers en is de enige echte ‘Mr. Tiger’. Kaline was vanaf 1953 tot en met 1974 rechtsvelder, fungeerde vervolgens bijna dertig jaar als lokale tv­commentator en trad in 2003 toe tot de front office, in de rol van Special Assistant voor eigenaar Dave Dombrowski.

Kaline is achttienvoudig All­Star, won tien Gold Gloves en schonk zijn geliefde Tigers in 1968 de World Series.

De schande van 0­16

Tegenover Comerica Park van de Tigers, aan de andere kant van Brush Street in Downtown, duurt de rebuild van die andere Motown­franchise voort.

De Lions, al een halve eeuw titelloos (sinds 1957), beklimmen sinds 2008 de lange ladder terug naar respectability.

In dat jaar ondergingen de Lions als eerste NFL­team in de historie de ultieme vernedering van een seizoen zonder zege. Het 0­16 brandmerk tekent de Lions­franchise waarschijnlijk voor het leven en versterkt het beeld als zwakste sportbroeder uit Detroit.

Want ja, al wonnen de Lions vier NFL­titels en waren ze in de jaren ‘90 vaste playoffklan­ ten, ze zijn ook één van slechts vier NFL teams die nooit in de Super Bowl stonden en een 1­10 playoff record hebben in het Super Bowl­tijdperk.

De peilloze malaise van

de afgelopen jaren was a blessing in disguise omdat het de Lions hoge draft picks opleverde.

Daardoor vormt het explosieve QB/WR­duo Matthew Stafford en Calvin ‘Megatron’ Johnson en de twee monsterlijke defensive tackles Ndamukong Suh en Nick Fairley nu het fundament waarop de Lions’ ladder naar boven steunt. De jonge Lions bereikten vorig seizoen voor het eerst in twaalf jaar de playoffs en werden zelfs genoemd als aanstormend Super Bowl­kandidaat. Of het zover komt is zeer de vraag. Het enorme salaris van onder meer John­ son, het type speler die je live moet hebben gezien om hem wer­ kelijk te waarderen, weegt zwaar op de begroting in Detroit en beperkt de moge­ lijkheden voor de brood­ nodige verdere versterking van een team met de nodige zwakheden. De kans is groot dat de droogte nog wel even aanhoudt in Detroit.

BARRY SANDERS De beste running back aller tijden?

Het is een interessante discussie, voor een ander(e) plek en moment dan, want Sanders is onbetwist zowel de allergrootste als de meest geliefde Detroit Lion in de historie. Sanders won nooit een Super Bowl met zijn Lions maar bleef de stad zijn gehele carrière trouw en betoverde en pas­ sant een hele natie met zijn karakter en zijn spel. Heisman Trophy, NFL Offensive Rookie of the Year, tien Pro Bowls, vier rushing titles, twee keer Offen­ sive Player of the Year en natuurlijk de League MVP in 1997 ­ een unieke oogst voor Detroit’s running back voor de eeuwigheid.

JOE SCHMIDT Van zevende ronde draft pick naar Pro Football Hall of Fame inductee, het overkwam Joe Schmidt in zijn dertien­ jarige loopbaan als linebacker voor de Detroit Lions. Schmidt was een klassieke, ietwat under­ sized, spijkerharde linebacker who could put the fear of God into a man en speelde een voorname rol in de laatste twee kampioen­ schappen van de Detroit Lions (1953, 1957), nog in het pre­Super Bowl tijdperk. Na zijn actieve carrière was Schmidt van 1967 tot 1972 head coach van zijn Lions, zonder al te veel succes.

De Bad Boy Pistons

Dat het lange wachten op een kampioenschap direct vergeten is als de grote prijs eindelijk daar is, bewees de enige Detroit franchise die zijn wedstrijden buiten de stad afwerkt. De Pistons betrokken hun ‘Palace of Auburn Hills’ in 1988 en wonnen prompt hun allereerste NBA­titel, na meer dan dertig jaar te hebben aangemodderd in de marge. De mannen die de Larry O’Brien Trophy voor het eerst naar The Motor City brachten, vormden de onvergetelijke ‘Bad Boy Pistons’ onder leiding van Hall of Fame point guard Isiah Thomas. Chuck Daly’s Pistons verover­ den in de jaren tachtig hun eigen plek in NBA­folk­ lore dankzij een buitengewoon agressieve speelstijl, die vertrouwde op een ijzersterke defensie onder aanvoering van de nietsontziende center Bill Laim­ beer (grote foto), reboundmonster Dennis Rodman en de brille van het Thomas­Joe Dumars backcourt.

Algemeen beschouwd als één van de beste NBA

teams ooit, waren de Motor City Bad Boys uiteindelijk slechts twee jaar het dominante team in de NBA, voordat Michael Jordan’s Chicago Bulls onherroepelijk de scepter overnamen, na een bittere strijd tussen beide ploegen in de Eastern Conference Finals van 1991. Detroit zag zijn geliefde team direct van het hoogste NBA­podium verdwijnen, om er pas terug te keren in het nieuwe millennium. Het kampioenschap in 2004 van de met bijna chirurgische precisie samengestelde Pistons (Chauncey Billups, Ben Wallace, Tayshaun Prince, Rip Hamilton, Rasheed Wallace) was misschien wel de ultieme triomf van ‘team basketball’. Passend in een stad waar hard werken de grootste deugd van allemaal is. •

ISIAH THOMAS Basketballkind van de legendarische Indiana University­ coach Bob Knight, leider van de ‘Bad Boy Pistons’ en beul van de New York Knicks; Isiah Thomas is een man van vele gezichten en controverse. Maar in Detroit is Thomas een held en wordt hij geëerd als de grootste Piston in de historie en de man die de stad zijn eerste twee NBA­kampioenschappen schonk. Thomas’ status als één van de beste point guards aller tijden, zijn indrukwekkende carrièrestatistieken (19.2 ppg, 9.3 apg) en de imposante reeks awards en hoogtepunten (Finals MVP, twaalfvoudig All­Star, drie All­ NBA First en twee Second Teams) ondersteunen dat sentiment overtuigend.

DAVE BING Van 1966 tot 1975 was Dave Bing de explosieve, super­ atletische shooting guard en sterspeler van de Detroit Pistons die zijn tijd ver vooruit was en scoorde met zijn ogen dicht. Bing, eigenlijk meer een makkelijk scorende spelverdeler dan een typische shooting guard, bracht zijn Pistons nergens maar behaalde vele per­ soonlijke titels: NBA Rookie of the Year, zeven keer NBA All­ Star, twee All­NBA First Teams en één Second Team. Bing’s bijdrage aan Sportstad Detroit bleef niet beperkt tot het basket­ balveld: sinds 2009 is hij burgemeester van Motown!

Favorietenrol

Het is vaak een vermoeiende bezigheid:

nieuwbakken (American) sport­liefheb­ bers steeds maar weer op het hart druk­ ken dat prestaties in de voorbereiding geen enkele garantie bieden voor de toekomst ­ behalve voor Mike Brown dan.

In de NFL doen ze er nog 'n schepje bovenop. Daar zeggen zelfs de presaties in de eerste seizoenshelft geen bal over wie er uiteindelijk met de Lombardi Trofee vandoor gaat. Zolang je half december mathematisch nog een kans hebt, ben je nog volop in de running. Sterker nog: je bent de uitgesproken titelfavoriet.

Sla de meest recente statistieken er maar op na. De Green Bay Packers haalden twee jaar geleden met hangen en wurgen het naseizoen. Er was zelfs een do or die tegen de Bears voor nodig om mee te mogen doen aan het competitietoetje. Het gevolg is bekend. Fudge ging vanaf dat moment, on the road nog wel, all the way.

De 2011 New York Giants verging het precies eender. Veel gepruts en gestuntel gedurende het seizoen, een alles of niks­ wedstrijd tegen de Dallas Cowboys, en met hakken over de sloot en een 9­7 record de play­offs in. De rest is geschiedenis: het was uiteindelijk Eli Manning die op de platte kar door Disney World mocht toeren.

Moraal van dit verhaal: die

vroege favorietenrol van de Chicago Bears zinde me maar niks. Veel te vol, die bandwagon van ons. Vandaar dat die nederlaag van zondag eigenlijk best gelegen kwam. Maar volgende week maar wel even gewoon winnen bij de Niners, natuurlijk. Met of zonder Cutler.

Geluckig

De 2012 NFL Draft was opmerkelijk.

Een heel seizoen deden de Indianapolis Colts hun best om de eerste keuze in de draft te krijgen door flink te 'sucken for Luck'. Echter was het de tweede overall pick Robert Griffin III die de meeste media­aandacht kreeg.

Daar veranderde aan het begin van dit seizoen niets aan. RGIII liet meteen zien wat hij kan door een geweldige wedstrijd tegen de, nu blijkt, zeer zwakke New Orleans Saints neer te zetten.

Griffin haalde al de headlines en men begon zich in Indianapolis af te vragen waarom zij niet voor de commercieel interessantere en misschien zelfs betere RGIII hadden gekozen.

Negen wedstrijden in het seizoen zijn de vraagtekens die bij Andrew Luck stonden helemaal verdwenen. De voormalige Stan­ ford QB leidde zijn team vorige week naar een 6­3 record, terwijl de Washington Redskins zich met 3­6 al zo goed als zeker kunnen richten op volgend seizoen.

Luck is 'something special'. In week negen liet hij tegen de Miami Dolphins zien waar hij toe in staat is. Hij passte voor 433 yards, een rookie­record. Vorige week tegen de Jacksonville Jaguars deed Luck het juist met zijn benen met twee rushing touchdowns.

Eén ding is zeker: Luck is the real deal en was zijn plek in de draft helemaal waard.

Hij heeft een accurate arm en is snel en behendig genoeg om ook rennend in de endzone te komen. Hij is misschien niet zo flashy als RGIII, maar bij Luck hoef je niet elke play bang te zijn dat hij zijn benen breekt. Geluckig maar voor de Colts.