SportAmerika Magazine #11

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Wietze­Willem Mulder Marco Post Robert Prins Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2015 ­ Alle rechten voorbehouden.

Clubliefde

Het blijft een raar fenomeen in de Amerikaanse

sportcompetities: het gemak waarmee clubs afscheid nemen van hun spelers. Een raar fenomeen voor ons hier in Europa, maar in de VS weten ze al jaren niet beter.

Deze week werd het nog even goed duidelijk gemaakt in de NFL. Super Bowl­winnaar New England Patriots had een optie op de contracten van sterkhouders Vince Wilfork en Devin McCourthy, maar liet ze allebei lopen.

Niet omdat ze niet meer goed genoeg zijn, maar omdat ze de huidige deals niet waard vonden. Beide spelers zullen heus nog wel gaan praten met het team uit Foxborough, maar er zal dan wel minder geld geboden worden.

De reactie van Wilfork was tekenend. In plaats van dat hij baalde en boos werd op de Patriots, liet hij in een tweet weten te snappen dat dit een business decision was.

Spelers weten het in de VS: de teams hebben de macht, niet de spelers.

Ook in de NBA zijn er talloze voorbeelden van spelers

die doodleuk aan de kant werden geschoven, hoewel het inmiddels echte clubspelers waren. Beste voorbeeld van de laatste jaren: Paul Pierce van de Boston Celtics. Als rookie binnengekomen, een NBA­titel gewonnen. Het leek een prachtig script voor een film over het bestaan van echte franchise spelers. Helaas dacht Danny Ainge er anders over en transfereerde hij Pierce twee jaar geleden naar Brooklyn. “Ik snap het sentiment, maar het was een zakelijke beslissing”, aldus Ainge.

In dat opzicht kunnen wij zeker wat leren van de manier waarop clubs gemanaged worden aan de andere kant van de wereld. Stel een salarisplafond en leg de macht niet meer bij de spelers, maar bij de clubs. Het woord clubliefde is toch al jarenlang uitgestorven bij de voetballers in de Eredivisie en dan is een volgende stap niet vreemd. Benieuwd of er in Zeist wordt meegelezen.

Veel leesplezier,

Al ver voor NFL Free Agency definitef van start ging, werd er in diverse steden diep gezucht. In Boston bijvoorbeeld, waar men afscheid nam van Vince Wilfork. Of in Chicago, waar ze Brandon Marshall dumpten bij de New York Jets. Maar 't meest verbijsterd waren ze toch wel in Philadelphia, waar kersvers allesbepaler Chip Kelly lieveling Shady McCoy van de hand deed (aan de Bills). Was dat niet een van de beste running backs van 't land?

Kelly's reden was duidelijk. 't Scheelde een hoop geld, en met linebacker Kiko Alonso kreeg hij er weer een voormalige Oregon足speler bij, waardoor het aantal Ducks in Philly intussen op negen staat. Philadelphia Ducks? Oregles?

Mocht Kelly ook in de draft vol voor quarterback Marcus Mariota gaat, dan moet 't Eagles足logo inderdaad maar worden veranderd.

Nog even terug naar de NHL trade dead足 line van vorige week, want dit feelgood足moment gaat dit jaar niet meer overtroffen worden. Jordyn Leopold (11), woonachtig in Minneapolis, schreef de coaches van de Wild een hartver足 scheurende brief, over het feit dat haar vader, Blue Jackets defenseman Jordan Leopold, zat weg te kwijnen in Columbus, dat de familie hem ook zo miste, en of de Wild hem alsjeblieft naar Minnesota wilde halen.

De brief alleen al was al goed voor een traan en een dikke keel, maar 't werd nog mooier: Minnesota Wild besloot de verdediger op de dag van de trade deadline inderdaad terug te halen de Twin Cities! Eind goed al goed, en ze leefden nog lang en gelukkig.

Hoewel free agency in de

NFL gisteren officieel begon, lijkt de meeste actie toch de afgelopen week te hebben plaatsgevonden. In een blockbuster trade werd running back LeSean McCoy geruild naar de Buffalo Bills. Linebacker Kiko Alonso bewandelde de omgekeerde weg naar de Philadelphia Eagles, waar hij wordt herenigd met zijn oude coach van de Oregon Ducks, Chip Kelly • Naast Alonso trokken de Eagles ook running back Frank Gore (San Francisco 49ers) en cornerback Byron Maxwell (Seattle Seahawks) aan • Afgelopen weekend werd ook duidelijk dat de Miami Dolphins de slag om Ndamu­ kong Suh hebben gewonnen. Ook de Oakland Raiders en de San Diego Chargers flirtten hevig met Suh, maar in Miami lag voor de beste defensive tackle van de NFL een zesjarig contract klaar ter waarde van maar liefst 114 miljoen dollar. Daarmee wordt Ndamukong Suh de best verdienende verdediger uit de NFL, een titel die toebehoorde aan Houston Texan J.J. Watt • Marshawn Lynch verlengde afgelopen week zijn contract bij de Seattle Seahawks. De situatie rond Beast Mode was lange tijd onduidelijk, omdat Lynch zelfs dacht aan stoppen. De 28­ jarige running back klaarde afgelopen week de lucht door een verlenging van twee jaar te tekenen en tot 2017 in Seattle te blijven • De belangrijkste reden zal ongetwijfeld het verhoog­ de bedrag zijn dat Lynch bijgeschreven krijgt op zijn rekening. Hij verdient komend seizoen twaalf miljoen dollar in plaats van de eerdere zeven miljoen dollar.

In 2016 en 2017 kan hij daar nog 'ns $24 miljoen aan toevoegen •

De week stond weer in het teken

van ernstige blessures. Op maan­ dag werd bekend dat Jimmy Butler drie tot zes weken moet missen vanwege een elleboogblessure. Ook zit het de Chicago Bulls dit seizoen wederom niet mee: kortgeleden raakte point guard Derrick Rose geblesseerd aan zijn knie • Ook de Portland Trail Blazers kregen deze week slecht nieuws. Shooting guard Wesley Matthews komt de rest van het seizoen niet meer in actie. De speler scheurde in de wedstrijd tegen de Dallas Mavericks zijn achillespees • De Denver Nuggets trokken hun conclusies en namen afscheid van coach Brian Shaw. De ploeg uit Colorado is bezig aan een zeer teleurstellend seizoen: onder Shaw werden slechts twintig van de 59 wedstrijden in een zege omgezet • Natuurlijk was er ook goed nieuws, dit keer aan de rand van het speelveld. TNT­ verslaggever Craig Sager, die altijd zeer kleurrijke pakken draagt, deed voor het eerst sinds 10 april weer verslag van een wedstrijd.

Bij de 63­jarige Sager werd elf maanden geleden leukemie geconstateerd • Ook deze week stond er geen maat op Russell Westbrook. De point guard van de Oklahoma City Thunder werd de eerste speler sinds Michael Jordan in 1989 met vier opeenvolgende triple­ doubles. Op donderdag kwam er tegen de Bulls een eind aan de reeks, maar op zondag noteerde hij er gewoon weer één • Nate Robinson tekende zaterdag een contract voor tien dagen bij de Los Angeles Clippers en heeft inmiddels zijn eerste wedstrijd gespeeld. De guard noteerde vijf punten, drie assists en één rebound •

Colorado Avalanche lijkt

geen reële kans meer te hebben op een plek in de playoffs. Nu moet de ploeg het ook nog eens de rest van het seizoen doen zonder smaakmaker Nathan MacKinnon. De eerste keuze uit de draft van 2013 heeft zijn voet gebroken. MacKinnon noteerde in 64 duels veertien goals en 24 assists • Met de Buffalo Sabres gaat het dit seizoen totaal niet goed, maar voor de toekomst lijkt het wel snor te zitten. Goalie Calvin Petersen, een draftkeuze van de Sabres in 2013, zette met 87 saves in één wedstrijd een nieuw record in de NCAA neer. De doelman van Notre Dame moest in de vijfde overtime het 88ste schot echter wel laten gaan, waardoor zijn ploeg aan het kortste eind trok tegen Massachusetts • Nazem Kadri is door zijn coach Peter Horachek naar huis gestuurd omdat hij te laat kwam op de training van Toronto Maple Leafs. Het incident volgde na de 6­1 nederlaag tegen St. Louis Blues. Horachek verweet de aanvaller niet voorbereid te zijn op de training. “Hij is wel komen opdagen, maar niet op het moment dat ik wilde dat hij er stond. Hij is wel beschikbaar… als ik hem erbij wil hebben” • Boston Bruins heeft de contracten van Torey Krug en Reilly Smith verlengd. De 23­jarige spelers tekenden een korte verbintenis, Krug voor een jaar, Smith voor twee jaar. Krug gaat 3,4 miljoen dollar verdienen, Smith staat op de loonlijst voor 3,425 miljoen dollar in de aankomende twee seizoenen •

Er zijn weer wedstrijden!

Bij het verschijnen van dit magazine hebben de MLB­ teams er een volledige week op zitten in de Grapefruit League en Cactus League • De Oakland Athletics kregen een interessante bezoeker. Niemand minder dan Jim Harbaugh, die tegenwoordig hoofdcoach is van het football team van Michigan, vervulde eenmalig de rol van coach op het eerste honk bij een potje tussen de A’s en de Angels. Toeval of niet: Oakland won met 8­7 • Een stuk minder vrolijk ging het er aan toe bij de Texas Rangers. Dat had alles te maken met het nieuws dat ace Yu Darvish een elleboogblessure heeft opgelopen die hem minstens vier maanden aan de kant houdt. Mogelijk moet Darvish zelfs een Tommy John­ingreep ondergaan • Veel beter ging het met Giants­ werper Tim Lincecum.

The Freak heeft zijn lange haren terug en lijkt daarmee zijn oude vorm weer een beetje te vinden. In zijn eerste drie Spring Train­innings gooide Lincecum zeven strikeouts. Zou hij dan toch nog terug kunnen komen het niveau dat hij tussen 2008 en 2010 had? • Hunter Pence, een teamgenoot van Lincecum, had een stuk minder reden om te lachen. De outfielder kreeg een worp van Cubs­werper Corey Black op zijn linkerarm. De diagnose: een gebroken arm, en zes tot acht weken geen honkbal voor de smaakmaker van de Giants • En dan nog nieuws over ‘onze jongens’ in de MLB. Didi Gregorius maakte deze week zijn eerste minuten als speler van de New York Yankees, waar hij waarschijnlijk de eerste korte stop wordt in het post­Jeter­tijdperk in New York •

Nashville, Tennessee is nou niet

bepaald de eerste stad waar je een ijshockeyploeg zou verwachten, maar Music City is behalve de stad van banjo’s, whiskey en countrymuziek, nu ook de stad van Pekka Rinne, Shea Weber en de ‘Preds’.

digen, Laviolette is een tikkende tijdbom en zijn tactiek is geregeld omschreven als achtingsloos aanvallen.

Daarmee doet men Laviolette te

weinig eer aan, maar hij is geen defensieve meestercoach. Daar komt hij in Nashville echter uitstekend mee weg, want de De Predators zijn vernoemd naar een verdedigende kern van de fossiel, dat in de jaren zeventig werd Predators is misschien wel de gevonden tijdens bouwwerkzaamheden beste in de NHL en goalie Pekka vlakbij hun arena. Het skelet van een Rinne houdt hen – als hij niet reeds lang uitgestorven sabeltandtijger geblesseerd is – altijd in de was een unieke ontdekking. De fans wedstrijd. kregen in 1997 de keuze tussen Ice Tigers, Fury, Attack en het door de Waar Trotz zijn team vooral liet eigenaar zo vurig gewenste Predators. counteren, leunt Laviolette vooral De keuze viel, al dan niet gestuurd, op op zijn defensie in de dat laatste. omschakeling. Snel naar voren en er op vertrouwen dat bij een p 6 augustus 1997 werd Barry Trotz turnover de individuele klasse aangesteld als coach van de spiksplin­ van zijn verdedigers en goalie ternieuwe franchise, die samen met de hen uit de brand helpen. Dat is Minnesota Wild, Atlanta Thrashers en gedurfd, maar vooralsnog lijkt Columbus Blue Jackets in enkele jaren

O

tijd de NHL aanzienlijk deed groeien.

Pas op 14 april 2014 kwam aan Trotz’ aanstelling in Nashville een einde. De rek was eruit, vond het management, het was tijd voor vernieuwing.

*

het te werken en hoeveel tijd moet je spenderen aan het bekritiseren van een succesvolle tactiek?

*

Pekka Rinne staat er echter niet

alleen voor. De Finse goalie en zijn team zagen recent nog defensieve ster Die vernieuwing kwam er in de persoon Ryan Suter transfervrij vertrekken naar van Peter Laviolette. Hij was niet zijn thuisclub Minnesota, maar die klap bepaald, maar geheel bewust, dezelfde was de ploeg verbazingwekkend snel te soort coach als Trotz. Stond zijn voor­ boven, onder meer door de opkomst ganger bekend als streng maar recht­ van Roman Josi en de piepjonge Seth vaardig en vooral gefocust op verde­ Jones.

Die verdedigende talenten konden in

alle rust, maar razendsnel, opgroeien in de schaduw van Shea Weber. Weber tekende in 2012 onverwacht een megadeal in Philadelphia, maar hij was een restricted free agent en dus had Nashville de kans om zijn contract de matchen en hem binnenshuis te houden.

110 miljoen dollar, waarvan 68 miljoen als tekenbonus, voor 14 jaar is nog altijd de duurste offer sheet ooit getekend, maar de Predators besloten Weber voor dat geld te behouden. Dat kon omdat Suter, die unrestricted was, inmiddels vertrokken was, maar ze deden het niet van harte. Na enkele ongemakkelijke maanden was de kwestie echter weer vergeten en waren beide partijen blij met de overeenkomst.

*

Niet gek, overigens. Weber’s grootste angst was dat het vertrek van Suter de terugval van de club zou betekenen.

De ploeg kende tenslotte nogal wisselende successen, maar lag er vooral in de playoffs keer op keer snel uit, omdat defensieve diepte ontbrak. Een slecht jaar leverde de ploeg echter supertalent Seth Jones op en rookie Roman Josi brak definitief door in de NHL.

Defense wins championships, zeggen

ze in de VS, en dus bleven de Predators vooral investeren in hun verdedigers. Dat kon, inclusief Weber’s megacontract, omdat ze niet op free agents hoefden te rekenen. Er zijn maar weinig ijshockeyers geinteresseerd in een vrijwillige move naar Tennessee en dus moet de club er in berusten dat ze zich vooral via de draft en trades moeten versterken.

Teams die zich via de draft versterken hebben het voordeel dat ze de eerste zes a zeven jaar van een speler’s contractjaren de sterkste onderhande­

lingspositie hebben. Door slim defensief talent te draften, zoals Josi, maar ook Ryan Ellis en Matthias Ekholm en natuurlijk Seth Jones – Jones kon als prospect echt niet missen en moest slechts drie spelers (MacKinnon (COL), Barkov (FLA) en Drouin (TBL)) voor zich dulden in de 2013 Draft – kwam de ploeg enigszins weg met minder aanvallende diepte en talent.

Radulov als talent in de gelederen had, hebben ze inmiddels de aankomende rookie of the year in de ploeg.

Ruilde Nashville ooit nog verrassend

voor Hall of Famer Peter Forsberg, tegenwoordig is diens naamgenoot Filip Forsberg de ster van de stad. De twee zijn overigens geen familie en waar Nashville toen een klein kapitaal naar de Flyers ruilde, haalden ze * twee jaar geleden Forsberg binnen Dat is inmiddels wel anders. voor slechts aanvaller Martin Erat.

Waar het team jarenlang Een ruil waar de Washington alleen de enigma­ Capitals nog jaren spijt van zullen tische Alexander hebben en die nu al de boeken in mag als een van de meest eenzijdige trades ooit.

lingspositie hebben. Door slim defensief talent te draften, zoals Josi, maar ook Ryan Ellis en Matthias Ekholm en natuurlijk Seth Jones – Jones kon als prospect echt niet missen en moest slechts drie spelers (MacKinnon (COL), Barkov (FLA) en Drouin (TBL)) voor zich dulden in de 2013 Draft – kwam de ploeg enigszins weg met minder aanvallende diepte en talent.

*

Dat is inmiddels wel anders. Waar het team jarenlang alleen de enigmatische Alexander Radulov als talent in de gelederen had, hebben ze inmiddels de aankomende rookie of the year in de ploeg.

Ruilde Nashville ooit nog verrassend

voor Hall of Famer Peter Forsberg, tegen­ woordig is diens naamgenoot Filip Fors­ berg de ster van de stad. De twee zijn overigens geen familie en waar Nashville toen een klein kapitaal naar de Flyers ruilde, haalden ze twee jaar geleden Forsberg binnen voor slechts aanvaller Martin Erat. Een ruil waar de Washington Capitals nog jaren spijt van zullen heb­ ben en die nu al de boeken in mag als een van de meest eenzijdige trades ooit.

Forsberg is wervelend en op 20­jarige leeftijd al een speler waar je een kaartje voor koopt. Hij is snel, behendig en was vorig jaar in de AHL al overduidelijk een maatje te groot voor de minor leagues.

Niet voor niets was Forsberg nu al de eerste reserve voor de 2015 NHL All­Star Game en mocht hij, na een blessure voor Evgeni Malkin, zelfs aantreden in het jaarlijkse spektakel.

Zelf is de Zweed heel gewoon gebleven.

“Ik wilde deze zomer gewoon terug­ komen van een nogal wisselvallig seizoen vorig jaar,” zei hij, referend aan het feit dat Nashville hem na een paar NHL­ wedstrijd terugstuurde naar de AHL in Milwaukee. “Ik wist wel dat ik dit in me had, maar een goede voorbereiding was cruciaal en gelukkig betaalt zich dat inmiddels uit.”

Anders dan in eerdere jaren valt er

echter geen peil te trekken op wie de Stanley Cup dit jaar gaat winnen.

Staken er recent vaak maximaal vier teams met kop en schouder bovenuit, nu is de strijd zowel in de Eastern als de Western Conference – waar Nashville in speelt – meedogenloos.

Twee slechte weken kunnen je zomaar drie of vier plaatsen op de ranglijst kos­ ten en behalve de laatste vier van vorig jaar – Los Angeles, Chicago, Montreal en de New York Rangers – zijn dit jaar ook St. Louis, Anaheim, Tampa Bay en uit het niets de New York Islanders geduchte titelkandidaten.

Los Angeles staat momenteel zelfs

niet op een playoffplek door het niveau dit jaar, terwijl de Kings vrijwel geen enkele speler van hun kampioensploeg verloren. In het oosten dreigt een

vroegtijdige aftocht van de Boston Bruins, vooraf een outsider voor de titel, maar net als de Kings een team dat op basis van ervaring een topploeg vanuit de laatste seed pootje kan lichten in de eerste ronde.

Dat maakt dit voorjaar buitengewoon intrige­

rend, want met zo’n twintig wedstrijden te spe­ len voor de meeste teams, is nog geen enkele matchup verzekerd en meerdere teams kijken met angst en beven naar de strijd om de wild­ cards, want als de Los Angeles Kings in recente jaren iets wel bewezen hebben, is het dat het momentum van een late eindsprint in het regu­ liere seizoen je twee loodzware maanden later zomaar de mooiste trofee in sport kan opleveren.

*

Nashville kan een dipje momenteel gelukkig wel lijden. Vijf nederlagen op rij bij het schrijven van dit artikel en nog altijd meer genoeg adem­ ruimte tweede in de conference. De strijd om de Presidents Trophy, die gaat naar het team dat het reguliere seizoen met de meeste punten afsluit, is ook nog lang niet gelopen.

Die trofee, die de meeste teams werkelijk ge­

stolen kan worden als ze de titel niet winnen, is nog een prooi voor zeker acht teams. Als Detroit als nummer vijf in het oosten alle inhaalduels wint – ze hebben er vier minder gespeeld dan de huidige leider Anaheim – komen ze gelijk en dat geldt ook voor de nummer vier Rangers en de nummers twee en drie in het westen. Dat is een wonderlijk spannende ontknoping van een tot nu toe reeds schitterend seizoen en dat tussen de powerhouses en Original Six­teams eindelijk ook Nashville staat is een prima ontwikkeling en een voorbeeld voor andere franchises, die het model van de Predators dan ook beginnen te volgen.

Calgary investeert in verdedigers, Arizona verzamelt bewust draft picks om ook jonge D­ men te kunnen halen, na Connor McDavid en Jack Eichel scouten clubs vooral spelers voor de blauwe lijn en zelfs de huidige contenders hebben stuk voor stuk getracht zich vooral met verdedigers te versterken op de trade deadline.

Daarmee heeft, met de frisse en jonge Preda­ tors fier voorop, definitief iedereen het begre­ pen. Behalve de Edmonton Oilers natuurlijk. •

1. RUSSELL WESTBROOK PG, OKC THUNDER

En daar is ie weer. Russell Westbrook. En dit keer als absolute WINNAAR VAN DE WEEK. Met kop en schouders en op eenzame hoogte. Vier back­to­back triple doubles. Dat is nogal wat. Sinds Michael Jordan niet meer voorgekomen. Oh ja, er wordt 'm egoisme en weinig team spirit verweten. Het zou wat. Iemand moet 't doen, niet waar?

2. MINNESOTA WILD

Sport is doorgaans big business, een metier waarin normaliter geen plaats is voor emoties. Zakelijke beslissingen vieren hoogtij. Hoe verfrissend was 't daarom dat de Minnesota Wild besloot de brief van Jordyn Leopold (zie openings­ pagina's) serieus te nemen, en haar vader Jordan naar de Twin Cities te halen. Aww.

3. CRAIG SAGER ZIJLIJNREPORTER, TNT

Hij was 'n jaartje weggeweest, Craig Sager, om zich te laten behandelen aan kanker. Maar donderdag was hij terug, en het welkom in de UC was warm. Vanaf nu kan een ieder zich weer vergapen aan z'n wanstaltige uitdossingen, en da's mooi.

1. LESEAN MCCOY RB, BUFFALO BILLS

Ja, dat viel 'm even rauw op z'n dak. Zo maak je nog deel uit van de meest explosieve aanval van de NFL, zo wordt je zo maar getrade naar, godbetere, de Bills. Goed, het gaat er zo langzamerhand gevaarlijk uitzien daar in Buffalo, maar laten we nog maar niet op de zaken vooruit lopen. Vooralsnog is Shady McCoy de LOSER VAN DE WEEK. •

Veertig

Het is dinsdag 18 juni 2013. Spurs en

Heat spelen de zesde wedstrijd van de NBA finale en de Spurs zijn 5,2 seconden verwijderd van hun vijfde NBA­titel. De kampioenschapsshirts voor de ploeg uit San Antonio liggen klaar, fotografen hebben hun vinger op de knop voor hét shot van de ontlading en medewerkers van de American Airlines Arena spannen een geel lint van waarachter cameramensen de huldiging van de kampioenen kunnen volgen.

Na een gemiste driepunter van LeBron James komt de bal in handen van Chris Bosh en die ziet Ray Allen achteruit richting de driepuntslijn bewegen. Allen krijgt de bal en in plaats naar de zwaaiende James te passen, bereidt hij zich voor op een schot. Het is alles of niets. Allen springt en legt de bal perfect in het net. Hij redt de wedstrijd, het seizoen en het kampioenschap voor de Heat. Hoe vaak ik het ook terugkijk, het blijft een kippenvel moment en voor Ray Allen misschien wel het belangrijkste moment uit zijn carrière.

Twee jaar later zit de driepuntsheld thuis.

Dat komt niet omdat er geen interesse meer is voor een speler van bijna veertig.

Teams verdringen zich om de veteraan aan zich te binden. Maar het hoeft allemaal even niet zo van Allen. Hij is er tussenuit. Je zou het een sabbatical kunnen noemen. Bij elke andere profbasketballer zou een sabbatical op zijn 39e gewoon einde carrière betekenen.

Uitstel van executie. Maar Ray Allens carrière gaat niet als een nachtkaars uit. Dat bestaat niet. Hij is er volgend jaar gewoon weer bij. Veertig is het nieuwe dertig. •

Eva Gerritse.

Free agency

Het is zover, het moment van het jaar

waarop teams onnodig veel geld spende­ ren is aangebroken. Ndamukong Suh wordt de bestbetaalde verdediger, een team gaat DeMarco Murray te veel geld geven en nog heel veel andere spelers zullen meer krijgen dan ze werkelijk verdienen.

Sommige teams lijken nog steeds niet te snappen waar free agency om draait en zien het als een kans om eindelijk een contender te worden. De werkelijkheid is echter dat echte kampioenskandidaten nog steeds worden gebouwd tijdens de draft. Je hoeft alleen maar te kijken naar de selecties van Seattle en New England. Veelal bestaand uit 'eigen kweek', met hier en daar een free agent die het team net wat sterker maakt.

Precies daarvoor is de free agent periode

bedoeld. Als contender is er altijd wel een plek in je team die versterkt kan worden, en daar moet je dan ook actief achteraan gaan. Maar voor teams als de Jaguars en de Raiders is het wijzer om al het geld dat ze nu hebben in de portemonnee te houden. Ook al halen ze twee of drie grote namen binnen, dan nog zullen ze het komende jaar geen rol van betekenis spelen. Nee, in plaats daarvan kunnen ze zich beter volledig focussen op de draft, en in de free agency periode op zoek gaan naar goedkopere alternatieven om gaten in de selectie op te vullen. Als de NFL ons de afgelopen jaren iets heeft geleerd dan is het namelijk wel het volgende: in de free agency periode kan je geen kampioenschap kopen, hoe aantrekkelijk het ook is om versterkingen binnen te halen. En net als elk jaar zullen sommige teams zich niet kunnen inhouden. •

Justin Kevenaar.

Scottie Pippen slaat een arm om

Michael Jordan heen. His Airness is verworden tot een zielig hoopje mens.

Vermoeid, ziek, zwak en misselijk. Dat weerhield Jordan zich er niet van om zijn Chicago Bulls op een 3­2 voorsprong te zetten tegen de Utah Jazz in Game 5 van de 1997 NBA Finals. En Pippen was daar om zijn teamgenoot/vriend op te vangen.

I Got You.

De nacht voor de wedstrijd tegen de Jazz lag Jordan nog in de foetushouding in zijn hotel in Park City, Utah. Jordan hobbelde op halve snelheid over het veld en kon op een aantal momenten in de wedstrijd amper op zijn benen staan. Weet je nog het beeld van MJ op de bank met een ijszak die van zijn hoofd viel? “Hoe ziek en vermoeid ik ook was, ik voelde mij verantwoordelijk om mijn team iets extra’s te geven.”

De cijfers liegen niet: 38 punten in 44 minuten met 7 rebounds, 5 assist, 3 steals en 1 block. Hij schoot 13 uit 27 van het veld, 2 uit 5 driepunters en maakte 10 van zijn 12 vrijeworpen.

Maar was Jordan écht ziek? Volgens

analist en oud­speler Jalen Rose is ‘The Flu Game’ eerder ‘The Hangover Game’, maar Tim Grover, Jordan’s persoonlijke trainer, weet het honderd procent zeker: voedselvergiftiging of ‘The Poisoned by Pizza Game’.

Bulls­coach Phil Jackson zei na Game 5 dat het de beste wedstrijd was die hij Jordan heeft zien spelen. Pippen: “Michael is de grootste. En iedereen zag vanavond waarom.” •

TEKST MARCO POST

NAAM Damian Lillard GEBOREN15 juli 1990 in Oakland, Ca. BURGERLIJKE STAAT In een relatie met Kay’La Hanson BIJNAAM Dame, Sub­Zero POSITIE Point Guard TEAM Portland Trail Blazers DRAFT Als zesde gedraft in 2012 door Portland CONTRACT Tekende in 2012 een vierjarig rookiecontract ter waarde van bijna 14 miljoen dollar. Ligt dus nog tot 2016 onder contract.

TOTAAL VERDIEND Onbekend. Teken­ de in 2014 wel een nieuwe schoenen­ deal bij Adidas die tot 100 miljoen dollar zou kunnen oplopen over tien jaar.

PRESTATIES Werd in 2013 unaniem verkozen tot Rookie of the Year nadat hij geen wedstrijd miste voor de Blazers.

Ook in zijn tweede seizoen speelde Lil­ lard alle 82 games. Maakte zich in Port­ land onsterfelijk door de Trail Blazers met een buzzer beater tegen de Hous­ ton Rockets naar de tweede ronde van de play­offs te schieten. Dat hij een mi­ crofoon vastpakte en luid Rip Cityyyyyyy riep, voedde enkel zijn enorme popula­ riteit. Werd al twee keer verkozen tot All­Star, heeft een career­high van 43 punten en staat in de NBA bekend om zijn exploten in het vierde quarter.

CAREER STATS 225 games (225 started) – 20,2 ppg – 3,7rpg – 6,1apg – 1,0spg – 2,7TOpg – 42,8 FG% ­ 36,9 3P% ­ 85,9 FT%.

STERKE PUNTEN Bij Damian Lillard springt één eigenschap meteen in het oog: zijn talent als clutchspeler. Lillard staat steevast aan de top wat betreft punten in vierde quarters. Hij is dan ook een geboren winnaar en een speler die altijd de drang voelt om zich te bewijzen. Lillard is één van de beste schutters in de NBA en bezit het record van meest gemaakte driepunters in zijn eerste drie seizoenen (beter dan Klay Thompson). Lillard is een werkbeest, zowel op als naast het basketbalveld. Hij doet er dan ook alles aan om zijn team

naar een zege te leiden en is vaak op zijn best in belangrijke wedstrijden.

ZWAKKE PUNTEN Bij Lillard merk je vaak dat als zijn driepunters niet vallen, hij een heel stuk minder efficiënt is. Hij neemt soms ook te vaak genoegen met een driepunter in plaats van een drive en/of pass. In die zin kan hij zijn aantal vrije worpen nog opkrikken. Lillard is verder iets minder begaafd met floaters en dergelijke. Hij werkt daarnaast hard aan zijn defense maar een topverdediger is hij (nog) niet. Tot slot is het geen schande om een scoring point guard te zijn, maar Lillard kan altijd beter doen dan zes assists per game.

HALL OF FAME Lillard is pas bezig aan zijn derde seizoen in de NBA. Hij staat echter nu al bekend om zijn oersterke vierde quarters en schoot zich de legende in met zijn buzzer beater tegen Houston. Om de Hall of Fame te halen, zal Lillard vooral moeten blijven presteren zoals hij dat nu doet en minstens één ring aan zijn palmares toevoegen. Anders staat hij enkel in de Hall of Fame van de geweldig arrogante gezichtsuitdrukkingen.

QUOTE “Be so good, they cannot ignore you.” Lillard werd niet gezien als een toptalent in high school, speelde niet voor een topcollege en kwam met veel twijfels in de NBA. Hij leeft echter volgens deze quote: wees zo goed, dat niemand je kan negeren.

SPORTAM OVER LILLARD Op minder dan drie jaar tijd heeft Damian Lillard zich opgewerkt tot een ster in de NBA. Maar weinigen hadden dat in 2012 kunnen voorspellen. Lillard is enorm populair, zeker in Portland. Adidas heeft niet voor niets een schoenendeal met hem. Zijn ‘Lillard time’ en natuurlijk coolheid maken van hem een aanstekelijke speler. Om zijn tekortkomingen (defense, passing, te weinig in attack mode) bij te werken, heeft hij nog veel tijd.

EINDCIJFER

8

C­c­c­c­combo

Ik wil iets met jullie delen. Even iets analyseren. En wel de dribbel­dribbel­

driepunter van Stephen Curry zondagavond tegen de LA Clippers. Al met al een sensationele c­c­c­c­combo van een play. Hier zijn een aantal zaken die me opvallen.

• De play begint vrij standaard: Andrew Bogut zet een screen, Curry duikt tussen twee verdedigers door en wil naar de basket. Maar daar staat DeAndre Jordan. Instinctief dribbelt Curry de bal achter zijn rug langs. Die dribbel is niks anders dan een "OMFG DeAndre Jordan is groot"­schrikreactie. Wat er zo geniaal aan is, is dat hij op de één of andere manier de bal precies onder de 1,8 steals per game arm van Chris Paul, die achter hem staat, weet te krijgen. De meeste mensen kunnen Chris Paul niet passeren als ze naar hem toe gekeerd staan, Stephen Curry lukt het met zijn rug naar de point guard toe.

• Nu moet Curry improviseren. Binnen enkele milliseconden. Want daar staat ineens de knot van Spencer Hawes. Er is maar één route, en dat is terug omhoog. Tot zover het dribbelende gedeelte, wat een opéénvolging is van logische keuzes: langs het screen tussen twee verdedigers door, dan achter de rug langs om DeAndre te ontwijken, dan de enige escape nadat Hawes verschijnt.

• Het buitengewoon briljante zit hem in het driepuntschot. Stephen Curry ziet de driepuntlijn onder hem door schuiven, denkt 'Hey, ik ben thuis', draait zich om en vuurt uit de draai een driepunter af, die er ringloos door heen gaat. In Japan spreekt men van Shokunin. Dat is een artiest die elke dag zijn kunstvorm herhaalt en herhaalt en herhaalt, constant op zoek naar verbetering, totaal in dienst van zijn kunst.

Stephen Curry is de Shokunin van de driepunter en dit schot laat dat zien.

Automatisch.

D

• e meest logische play was de bal passen naar Klay Thompson op de vleugel.

Draymond Green staat op de kop naar Klay te wijzen en coacht Curry op die pass als Curry uit de kluwen Clippers opduikt. Draymond Green denkt namelijk binnen een rationeel kader en geeft de meest logische volgende stap aan. Curry heeft echter het nirvana van het basketball bereikt en denkt niet langer na, maar doet. Op perfecte wijze.

• Wat het geheel afmaakt, is dat Stephen Curry niet gaat lopen Lance Stephensonnen met gekke dansjes, borstklopperij of het nastaren van de Clippersbank. Nee. Hij rent terug in defense, merkt in een instant dat er mismatches zijn en gebaart druk naar een medespeler om te ruilen van man. Dat is concentratie: na een weergaloze play direct alert genoeg zijn om de verdediging in enkele seconden te optimaliseren volgens de vooraf afgesproken tactiek.

En dit ongelooflijke niveau is waarom Stephen Curry dit jaar de MVP verdient en de Warriors kampioen gaan worden. •

Coach Pop is de onbetwiste basket­

balbaas in Texas, en de resultaten zijn ernaar. Op 9 februari jongstleden no­ teerde hij zijn duizendste overwinning als coach met een enkel team. Dit is een mijlpaal die alleen Jerry Sloan eerder wist te behalen. Acht andere coaches wonnen er ook meer dan duizend, maar niet met hetzelfde team.

Maar wat maakt Coach Pop zo

ongelooflijk goed? Wat maakt hem tot de persoon en de coach die hij is? Waar komt die bevlogenheid vandaan?

Jongere jaren

Gregg Popovich, geboren op 28 januari 1949 in East Chicago, Indiana, een Servische vader en een Kroatische moeder. Ongetwijfeld dat zijn tempera­ Francisco Elson had de eer om onder ment iets met zijn Balkanachtergrond hem te mogen spelen en noemt hem te maken heeft. Op elfjarige leeftijd een verdedigend genie. Neerlands begint hij zelf met basketballen in de enige speler die een NBA­ring heeft gewonnen, weet hoe het is om met Pop Biddy Basketball League, een competi­ tie voor jongens en meisjes. Daar maakt samen te werken. Tot in de diepste details kaart hij bij zijn spelers aan hoe hij onderdeel uit van 't Gary Biddy zij zich moeten opstellen, op welke voet Basketball All­Star Team, dat derde wordt tijdens het World Tournament.

Hij speelt vier seizoenen college bij de United States Air Force Academy. In zijn laatste jaar was hij de aanvoerder en had hij voor zijn ploeg de meeste punten. In 1970 behaalt hij zijn diploma; een bachelor’s degree in Sovjetstudies. Een carrière bij de CIA ziet hij wel zitten. Het zegt veel over zijn doelen, ambities, inzichten en intelligentie.

Hij dient vijf jaar lang ­ dienstplicht ­ in het leger van de United States Air Force. Ook daar wordt gebasketbald en dat brengt hem ondermeer in Oost­ Europa en de Sovjet­Unie. In 1972 wint zij moeten leunen, wanneer ze inside of hij ­ als aanvoerder ­ het Amateur Athletic Union kampioenschap. Hij outside moeten verdedigen. Gregg Popovich is wellicht de bekendste coach wordt zelfs uitgenodigd voor de trials binnen de NBA. Spelers die onder hem van het Olympische Basketballteam van de Verenigde Staten voor de gespeeld hebben lopen met hem weg. En de Spurs zouden de Spurs Spelen in 1972. In 1973 keert hij terug bij Air Force als assistant coach, onder zoals we die nu kennen, niet head coach Hank Egan (die later geweest zijn zonder zijn assistent onder Popovich zou zijn). invloed. Misschien mogen we wel stellen dat de Popovich de Tegelijkertijd studeert hij fysieke educatie en sportwetenschappen. Het Spurs ís. Achttien jaar actief levert hem een master’s degree op in als hun coach, vijf NBA­ die twee vakken. Na zes jaar als kampioenschappen, op het assistent kiest hij in 1979 ervoor om eerste seizoen na elke keer coach te worden van het Pomono­Pitzer de playoffs gehaald. Het zijn basketballteam. En passant leidt hij die feiten om koud van te ploeg naar de eerste titel in 68 jaar. worden.

In de tijd wordt Pop goede vrienden

met Larry Brown, de al net zo legendarische NBA­coach en tot nu toe als enige zowel het NCAA Tournament als het NBA­kampioenschap won, die hem de fijne knepen van het vak leert.

In het seizoen 1987/88 werkt Popovich onder Larry Brown, als zijn assistent bij de San Antonio Spurs. Dat doet hij ver­ volgens vier jaar lang. Maar in 1992 wordt de gehele coaching staff door eigenaar Red McCombs de laan uitge­ stuurd. Daarop verkast hij voor een kortstondig avontuur naar de Golden State Warriors, waar hij onder Don Nel­ son werkt. Na een jaar keert hij terug in San Antonio, als general manager en Vice President of Basketball Operations.

Dat was mogelijk omdat de Spurs een nieuwe eigenaar verwelkomden, die er tot op de dag van vandaag zit: Peter Holt. Spijt van zijn terugkeer zal Popovich niet gehad hebben.

In zijn nieuwe rol stelt hij Avery

Johnson aan als point guard. Popovich had Johnson ook meegenomen toen hij

Je mag hem of je mag hem niet.

En zoals Pop een mening heeft over bijna alles en iedereen, zo heeft alles en iedereen ook een mening over de coach:

Charles Barkey (Hall of Famer): “Hij kan wel eens de beste coach ooit zijn. Constant vijftg wedstrij­ den winnen en vooral de manier waarop! De eerste titel met David Robinson, toen met Tim Duncan, de derde keer met Duncan en Tony Parker als de sterren, vervolgens met Duncan, Parker en Manu Ginobili en afgelo­ pen seizoen met een jongen als Kawhi Leonard. Dat is een onge­ looflijke diversiteit voor 'n coach.”

Jerry West (oud­NBA­coach en goede vriend): “Ik heb nog nooit een betere coach dan Gregg Popovich gezien.”

Earvin ‘Magic’ Johnson (vijf keer NBA­kampioen): “Hij is de beste nog actieve coach in de league.”

naar Golden State vertrok. Avery was dat seizoen ge­cut door diezelfde San Antonio Spurs. En Gregg zag wel wat in hem. In 1999 zullen ze samen hun eer­ ste NBA kampioenschap winnen. Niet iedereen is overigens een fan van de nieuwe GM: Dennis Rodman kan niet met de man samenwerken. Daarop besluit de beleidsbepaler Rodman in een ruil met de Chicago Bulls te betrek­ ken. Ze krijgen er Will Perdue voor terug. The Worm zou met de Bulls liefst drie titels (op rij note bene) winnen.

Hoofdcoach

In seizoen 1996/97 stelt Popovich zichzelf aan als head coach van de San Antonio Spurs. Na een dramatisch begin, waarin de Spurs maar drie keer winnen en vijftien keer verliezen, vindt hij het genoeg geweest en ontslaat hij coach Bob Hill.

De rest is geschiedenis. In zijn eerste

seizoen zal hij de playoffs niet halen, en dat zal tevens het enige seizoen blijken waarin hij zijn team niet naar het naseizoen weet te leiden.

In negentien seizoenen vijf keer

kampioen worden. En dat in een league waar alles gedaan wordt om alle teams zo gelijkwaardig mogelijk te houden. Voor Gregg Popovich lijkt het bijna een formaliteit. Het is niet eens de vraag of zijn Spurs meedoen om de titel – dat is op voorhand al een gegeven. In de afgelopen achttien seizoenen eindigden de Spurs alle keren als eerste of tweede in de Southwest­divisie (voorheen Midwest).

Het grootste compliment wat wellicht gemaakt kan worden, is dat Popovich nooit dé absolute NBA­supersterren onder zijn hoede had, maar tot nu toe wel vijf keer kampioen is geworden. Geen Michael Jordan, geen Shaquille O’Neal en geen Kobe Bryant (Phil Jackson). Pat Riley had de beschikking over spelers als Magic Johnson, James Worthy en Kareem Abdul­Jabbar. LeBron James speelde bij de Miami Heat. Gregg Popovich deed het met bescheidenere middelen. En dat maakt zijn status als coach alleen maar groter.

En laten we niet vergeten dat tot 1996

de San Antonio Spurs geen grote marktwaarde hadden, en al zeker geen team waren om rekening mee te houden.

Popovich heeft door de jaren heen ­ door stabiel en gedegen op te bouwen – het schoolvoorbeeld gegeven voor het managen van een NBA­team. De San Antonio Spurs dienen als schoolvoorbeeld van een stabiele, succesvolle franchise.

Allemaal zijn verdiensten.

Mentaliteit

Gregg Popovich is een slimme man. Hij weet dat zijn invloed tijdens een wedstrijd maar beperkt is. Uiteindelijk zijn het de spelers die het moeten doen. Hij focust zich niet op randzaken, maar op de dingen die direct verantwoordelijk zijn voor winst of verlies. Pop behandelt zijn spelers als volwassen kerels die zelf beslissingen moeten nemen op de vloer.

Pop is niet de puppet master die alle spelers als marionetten in zijn theater­ voorstelling gebruikt. Hij verkiest ervoor

Uitgesproken? Zeker weten! Gregg Popovich is een vermakelijke man om naar te luisteren. En er zijn zoveel quotes te vinden, dat het lastig is om een keuze te maken.

Toch een greep uit het verbale arsenaal van Coach Pop: • “Ik wil het nasty!”

• "Ik haat driepunters."

• "Wie geen kick krijgt van het kijken naar ons team, moet in de spiegel kijken. Het zegt veel over die persoon.”

• "Het is altijd zo geweest dat mensen dachten dat we niet konden winnen.”

• “Het is de taak van de coach om beslissingen te nemen en kritisch te zijn tegen spelers. En Tony (Parker) heeft twee uitstekende eigenschap­ pen: hij kan omgaan met kritiek en hij is een vechter.”

• “Zonder Manu Ginobili hadden we twee kampioenschappen minder gehad. In mijn ogen is hij de held van de wereld.”

• “Toen ik naar St. Croix ging om Timmy (Duncan) te zien, vertelde niemand mij iets over het rijden aan de linkerkant van de weg... Ik stapte in mijn huurauto trapte het gaspe­ daal in en gesticuleerde naar minstens 10 mensen voordat ik doorhad dat ik de idioot was.”

• “We zijn verdedigend waardeloos.

Zowel individueel als qua team.

Waardeloos. En constant, hè. Ik weet niet of ik daar een ant­ woord op heb – als dat zo was waren we niet zo waardeloos geweest.”

om zijn spelers de maturiteit, het vermo­ gen en het zelfvertrouwen te geven om zelf wedstrijden in hun voordeel te beslis­ sen. Dat ze hun doelen kunnen bereiken zonder al te veel hulp van buitenaf. De spelers zijn de eigenaren van de offense en hij geeft hen de verantwoordelijkheden die daar bij komen kijken. Het is een visie die tot ongekende successen heeft geleid.

Phil Jackson is uit hetzelfde hout gesne­

den, zij het dat Phil het vaak ook in het spirituele zoekt om succesvol te zijn. De body­mind connection. Coach Pop blijft liever in de realiteit, maar het uitgangs­ punt is hetzelfde: de spelers zijn eindver­ antwoordelijk. En met succes: het voordeel van deze manier van denken, is dat je in principe met elk systeem succesvol kunt zijn. Popovich hamert op hard werken, verantwoordelijkheid en ervoor zorgen dat elk plan en elke actie het team ten goede komt.

In de hoogtijdagen van Tim Duncan kon Pop een beroep doen op zijn oerkracht, lengte en skills. Door Duncan in te zetten op de belangrijke momenten, de momen­ ten waar het echt om gaat, wist hij lang­ durig de kwaliteiten van Duncan om te zetten in titels. Waar menig andere coach waarschijnlijk roofbouw had gepleegd op het lange gestalte van Duncan, weet Pop hoe je kwaliteiten ook op een andere manier kan inzetten en benutten. De Duncan van toen en de Duncan van nu zijn twee andere soort spelers. En Popo­ vich weet dat als geen ander. En dus gaat hij daarmee aan de slag.

30 minuten

Afgelopen seizoen speelde geen enkele speler uit zijn team meer dan dertig

dertig minuten gemiddeld. Dit was nooit eerder vertoond in de NBA. Hij doet minder een beroep op zijn oude garde (Duncan, Ginobili, Parker) en vormt om hen heen een diepe bank. Zo kunnen de drie oudjes gespaard worden voor bepaalde situaties, terwijl het team toch aan scoren toe komt. En de bankspelers krijgen zo automatisch meer speeltijd en ontwikkelen zich dus veel sneller.

Met als hoogtepunt de NBA Finals tegen de Miami Heat, waarin het hele team losgelaten werd op LeBron en Co en de gedoodverfde favorieten niet meer wisten waar ze het zoeken moesten. En daar staat Pop’s handtekening onder.

Van power­in­the­paint met Duncan als belangrijkste schakel, tot het snelle balcirculatiespel van nu, met scherpschut­ ters aan alle kanten van het veld. Popo­ vich weet met elke situatie raad.

Niet alleen zijn resultaten spreken tot

de verbeelding. Ook zijn karakter is er één uit duizenden. Met Gregg Popovich

is het nooit saai. Kijk of lees er maar eens wat interviews op na. De man is uitgesproken, laat zich niet van de wijs brengen en heeft lak aan enige vorm van zogenaamde mediatraining. Hij reageert op wat je hem vraagt. En zo kan het zo maar zijn dat je in een kort interview alle facetten zijn persoonlijk­ heid terugziet; opvliegend, knorrig, innemend, genereus, overpeinzend, reflecterend. Het wordt wat als Coach Pop straks klaar is met coachen en aanschuift als analist bij één van de Amerikaanse sportzenders.

Tijdens een trip naar Buenos Aires was het team aan het eten in een klein res­ taurant. Gegrepen door de ritmische muziek spoorde Pop alle spelers en andere aanwezigen op de tango te dansen. En bij een bezoek aan Bahia Blanca (het thuisfront van Manu Ginobili), op een koude avond in juli,

hartje winter op het Zuidelijk halfrond, vermaakte Popovich het aanwezige publiek met anekdotes over hun Argentijnse superheld. En dat deed hij in het Spaans. Zomaar wat voorbeelden.

Er zijn weinig per­

soonlijkheden zoals Gregg Popovich.

Pop. Coach Pop. Onder zijn leiding zijn de San Antonio Spurs hard op weg om vijftien seizoenen op rij, vijftig of meer zeges te boeken. Iets wat hem zelfs lukte in

2011/12, toen het reguliere seizoen slechts 66 duels telde door een staking. Na zijn carrière in de NBA blijft er maar één ding voor hem te wensen over: Pop for Presi­ dent. Komt­ie toch nog een beetje in de buurt van zijn oorspronkelijke plan. •

Jammer

Waar gesport wordt, raken mensen

geblesseerd. Zeker als er hiervoor een lange periode van rust geweest is zoals tussen de World Series en de start van Spring Training. Elk jaar zien we tijdens deze oefenperiode nieuwsberichten over zware blessures naar boven komen en dit jaar is dat helaas niet anders. Sterker nog: dit jaar lijken we al vroeg een aantal smaakmakers kwijt te raken. We zijn nauwelijks een week onderweg en we weten al dat we het zeer waarschijnlijk de rest van het jaar zonder voormalig toptalent Jurickson Profar moeten doen.

Dat is vervelend voor de Nederlandse fans, net als de blessure van Kenley Jansen (die hopelijk eind april weer terugkeert). Voor de neutrale volgers is het vooral jammer dat spelers als Yu Darvish, Hunter Pence en Cliff Lee langdurig uitgeschakeld zullen zijn.

Yu Darvish verliet zijn eerste start van

Spring Training na een inning met pijn aan zijn arm en de kans lijkt groot dat hij een Tommy John­operatie nodig heeft en daardoor het volledige seizoen moet missen. ‘Daar gaat het seizoen van de Rangers’, hoor ik je denken en daarin heb je waarschijnlijk gelijk. De titelverdediger moet het de komende twee maanden zonder haar smaakmaker Hunter Pence doen. De outfielder met de onorthodoxe speelstijl brak zijn voorarm toen hij in een oefenwedstrijd geraakt werd door een worp van Cubs­pitcher Corey Black.

Het slechtste nieuws kwam uit het kamp van de Phillies, waar het gerucht gaat dat Cliff Lee een operatie aan zijn elleboog moet ondergaan. Lee heeft zelf al gezegd dat áls het zover komt, hij in elk geval het gehele seizoen mist en dan overweegt met pensioen te gaan. Jammer! •

Seb Visser.

Shock

Soms raak je na het lezen van een

nieuwsbericht in een lichte shock.

Bijvoorbeeld toen ik las dat runningback Chris Johnson zondag bij een schietpartij gewond raakte. Nog erger schrok ik van een nieuwsbericht waarbij niemand gewond raakte. Dat was toen bekend werd dat LeSean McCoy van de Philadelphia Eagles verkast naar de Buffalo Bills.

Bijna elk team wordt vertegenwoordigd door minstens één speler. Zo denk je bij de Detroit Lions aan Megatron, bij de Denver Broncos aan Peyton Manning en bij de Dallas Cowboys aan Dez Bryant.

Het gebeurt zelden dat zo’n ‘franchise speler’ uit het niets van team verwisselt.

En vorige week gebeurde dat wel.

Onaangekondigd. Zonder dat iemand daar van tevoren lucht van gekregen had.

De Bills en Eagles schijnen ongeveer twintig minuten onderhandeld te hebben en ze waren er uit. McCoy was overbodig in Philly en mocht weg voor de zeer getalenteerde linebacker Kiko Alonso.

Het is een goede ruil. Alonso is goedkoop en zal de verdediging van de Eagles versterken. En de Bills lieten vorig jaar al zien zonder Alonso sterk te zijn op defense. En logische trade dus voor beide teams. Een punt van sterkte ruilen voor een punt van zwakte.

Maar toch. Wie is nu het gezicht van de Eagles? Wie is de sterspeler? Ja, Alonso kan dat worden, zo goed is hij. Maar voor in de tussentijd? Gaan de Eagles omhoog ruilen in de draft en quarterback Marcus Mariota halen? Ik hoop het haast, want anders is Philly gezichtsloos. •

Lennart Beishuizen.