เตีย้ อิมไต้ซอื พอดีกระตุน้ ม้าถึงข้างรถ พอฟังกระแทกไม้เท้าพระธรรม ลงกับพื้น ร้องดังๆ ว่า “ใต้เท้าผิดแล้ว เฮ้งจิ้นเป็นขุนนางกังฉินผู้ยิ่งใหญ่ หากเผชิญกับเรา จะหวดไม้เท้าพระธรรมใส่มันคราหนึ่ง” ฮุน้ เจ็งกล่าวอย่างงุนงงว่า “เป็นไปไม่ได้กระมัง? หากมันเป็นขุนนาง กังฉิน ชาวมองโกลไฉนเสี้ยมสอนให้อูเคียมเสนอหน้าเปิดโปงมัน?” เจี่ยเทียนฮั้วกล่าวว่า “ใต้เท้ายังไม่ทราบ เฮ้งจิ้นเคยเป็นนายอ�ำเภอ ทีเ่ มืองอุย้ โจว ต่อมาท�ำความผิด ความจริงต้องถูกเนรเทศ ประจวบกับฮ่องเต้ มีราชโองการรับขันที เฮ้งจิน้ จึงยอมถูกตอนหนีอาญา ได้เป็นพระพีเ่ ลีย้ งของ ไทจือ ฮ่องเต้องค์ก่อนเมื่อสวรรคต ไทจือขึ้นครองราชย์ เฮ้งจิ้นก็ไต่เต้าขึ้น เป็นขันทีการทูต คอยตรวจสอบหนังสือกราบทูล ดังนั้นสมรู้ร่วมคิดกับ ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ใช้อ�ำนาจบาตรใหญ่ เพียงไม่ถึงสามปี ราษฎรทั้งแผ่นดิน ก็แค้นมันจับใจ ใต้เท้ากลับไปครั้งนี้ ต้องระวังตัวให้ดี” ฮุ้นเจ็งรับฟังจนตะลึงลาน บังเกิดความสงสัยเต็มอก เจี่ยเทียนฮั้ว กล่าวสืบต่อ “อูเคียมเป็นเลขาฯ กรมกลาโหม ฟังว่าเป็นขุนนางเทีย่ งธรรม” ฮุ้นเจ็งเงียบงันไม่ส่งเสียง ครุ่นคิดขึ้น ‘ตามต�ำราพิชัยสงคราม จริงก็ คือเท็จ เท็จก็คือจริง ต่อให้ที่คนทั้งสองกล่าวเป็นความจริง ก็ต้องเป็นหลุม พรางที่เตียจงจิวขุดล่อไว้ ให้เราหลงเชื่อค�ำพูดของมัน ความนี้ต้องมีแผน อุบายแน่นอน’ ฮุน้ ลุย่ ในรถเทียมลาหลับสนิท ฮุน้ เจ็งมองดูใบหน้าแดงเปล่งปลัง่ ของ นาง นับว่าน่ารักไร้เดียงสา หวนนึกถึงวันหน้าฮุ้นลุ่ยเติบใหญ่ ต้องกร�ำหิมะ ฝ่าน�ำ้ แข็งมาล้างแค้นให้แก่ทา่ นทีช่ ายแดน อดทอดถอนใจมิได้ จากนัน้ หวน นึกถึงยี่สิบปีมานี้ ได้รับความล�ำบากยากแค้นต่างๆ นานา เพลิงแค้นเผา ผลาญใจ บดบังความคิดเวทนาต่อฮุ้นลุ่ยไป แหงนมองท้องฟ้าราตรี บังเกิด ความคิดสับสน ไม่นานต้องเคลิ้มหลับไป เมื่อตื่นขึ้นมา เป็นรุ่งเช้าวันที่สอง ธงทิวบนด่านห่านป่าเห็นชัดถนัด ตา เตี้ยอิมไต้ซือกล่าวว่า “นี่คือแดนเจ็ดลี้ ห่างจากด่านห่านป่าเพียงเจ็ดลี้
31