Aukcja Dzieł Sztuki, 2 maja 2017, godz. 17

od 1990

AUKCJA DZIEŁ SZTUKI 2 MAJA 2017

3

od 1990

AUKCJA DZIEŁ SZTUKI 2 MAJA (WTOREK) 2017, GODZ. 17.00 w siedzibie Sopockiego Domu Aukcyjnego Galeria Sztuki Dawnej, Sopot, Boh. Monte Cassino 43 tel. 58 550 16 05; fax 58 342 44 58 e-mail: sopot@sda.pl

WYSTAWA PRZEDAUKCYJNA: od 18 kwietnia 2017 r. w siedzibie SDA poniedziałek – piątek od 11 do 18 sobota od 11 do 15 Katalog dostępny na stronie: www.sda.pl

PATRONAT HONOROWY PREZYDENTA MIASTA SOPOTU

PATRONAT MEDIALNY

Prezentowana w katalogu kompozycja z ogarami autorstwa Juliusza Kossaka stanowi wyjątkową pracę w dorobku artysty z uwagi na unikatowość podjętego motywu. Przeważnie to przedstawienie konia było nieodłącznym elementem kompozycyjnym i tematem studiów malarskich, chętnie odmalowywanym przez Juliusza Kossaka.

Artysta jako dobry obserwator i znawca anatomii zwierząt z równym mistrzostwem oddał budowę, maść i charakter portretowanych zwierząt – cechy tak cenione przez krytyków w przypadku malarskich wyobrażeń koni Kossaka. Osobistego, uczuciowego charakteru całemu przedstawieniu dodają podpisy pod wizerunkami całej sfory, będące imionami poszczególnych ogarów. Można domniemywać, że Trębacz, Pożar, Panna, Drużba, Alma i Mrówka nie są przypadkowymi zwierzętami, lecz darzone były przez malarza dużą sympatią.

Ogary, reprodukcja w: Stanisław Witkiewicz, Juliusz Kossak, Nakład Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1912, wydanie drugie rozszerzone, s. 97

1 Juliusz Kossak (1824 Nowy Wiśnicz – 1899 Kraków)

Ogary akwarela, tektura, 22 × 34 cm w świetle passe-partout sygn. p. d.: Juliusz Kossak oraz u dołu opisany: Trębacz, Pożar, Panna, Drużba, Alma, Mrówka Praca reprodukowana w: Stanisław Witkiewicz, Juliusz Kossak, Nakład Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1912, wydanie drugie rozszerzone, s. 97

Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim, jednocześnie pobierając lekcje rysunku u J. Maszkowskiego. Korzystał ze wskazówek artystycznych P. Michałowskiego. W latach 1853–55 mieszkał w Warszawie, po czym wyjechał na kilka lat do Paryża, gdzie oddziałał na niego kontakt z twórczością H. Verneta. Po powrocie do Warszawy w roku 1860 artysta otworzył własną pracownię, podjął też wieloletnią współpracę z Tygodnikiem Ilustrowanym. Wiele podróżował, m.in. do Monachium, gdzie podjął studia w pracowni F. Adama. W roku 1969 osiadł w Krakowie. Artysta najchętniej podejmował w swej twórczości tematy batalistyczne; malował epizody z bohaterskich dziejów narodu i tematy związane z życiem szlacheckiego dworu, przy czym istotnym motywem był koń, malowany przez niego z wielkim znawstwem.

Historia i literatura polska stanowiły dla artysty niewyczerpane źródło tematów. Celował szczególnie w technice akwareli. W latach 70-tych zaczął tworzyć cykle ilustrujące dzieje rodów szlacheckich. Swoje prace prezentował na wielu wystawach, m.in. w TPSP w Krakowie,

cena wywoławcza: 32 000 zł

Lwowie i Poznaniu, ponadto w warszawskim TZSP, salonach J. Ungera i A. Krywulta, a także

estymacja: 45 000 – 65 000 zł

za granicą – w Paryżu, Monachium, Wiedniu, czy w Berlinie.

2

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Pierwsze wskazówki i nauki artystycznego warsztatu otrzymał od ojca, również malarza,

2 Artur Grottger

który podsuwał mu odpowiednie wzorce i zachęcał do podejmowania określonych tematów.

Edukację rozpoczął od kursu w pracowni lwowskiego malarza J. Maszkowskiego, następnie pod kierunkiem W. Stattlera i W. Łuszczkiewicza kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz w późniejszym okresie również w Wiedniu. W obszarze zainteresowania artysty

(1837 Ottyniowice – 1867 Amélie-les-

były kompozycje historyczne, batalistyczno-rodzajowe. Uznanie i popularność przyniosły mu

Bains)

patriotyczne cykle rysunkowe, poświęcone tematyce powstania styczniowego, m.in. „Polonia”

Portret starca olej, płótno naklejone na deskę, 45 × 35 cm sygn. monogramem wiązanym p. śr.: AG

i „Lituania”. Wystawiał w kraju i za granicą. W twórczości Artura Grottgera oprócz prac poruszających wątki patriotyczno-martyrologiczne, dużą grupę stanowi malarstwo portretowe.

Były to zarówno portrety wykonywane na zamówienie, reprezentacyjne w charakterze, jak również malowane z większą swobodą wizerunki, przedstawiające rodzinę, przyjaciół oraz znajomych. Modelami do portretów byli też niejednokrotnie chłopi. Oferowany w katalogu olej stanowi przykład drugiej grupy. Wizerunek starca przykuwa uwagę pełnym łagodności

cena wywoławcza: 130 000 zł

i życiowego doświadczenia wyrazem oczu portretowanego, dodatkowo zaakcentowanym

estymacja: 150 000 – 170 000 zł

efektem świetlnym.

4

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Malarz i rysownik, zajmowało go głównie malarstwo rodzajowe i portretowe, pozostałe gatunki malarskie podejmował niezwykle rzadko. Przez dziesięć lat zdobywał dogłębne

3 Stanisław Lentz (1861 Warszawa – 1920 tamże)

Scena w gospodzie olej, płótno, 64 × 88 cm sygn. p. d.: St. Lentz

wykształcenie w różnych instytucjach w kraju i za granicą: w latach 1877–79 w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, następnie przez rok w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona, okres 1880–1884 upłynął mu w monachijskiej akademii, ostatecznie edukację zakończył zaś w 1887 r. w paryskiej Académie Julian. Po powrocie do kraju związał się jako ilustrator z Tygodnikiem Ilustrowanym, Kłosami oraz Kurierem Codziennym. W tym okresie powstawały satyryczne kompozycje i karykatury, w tym cykl wizerunków profesorów Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. W technice olejnej interesowały go tematy zaczerpnięte z życia mieszczaństwa i proletariatu, utrzymane przeważnie w ciemnej, monochromatycznej palecie barwnej z przewagą brązów, czerni i ciemnej zieleni, rozjaśnionej jedynie w partiach ciała i niektórych elementów ubioru. Ulubionym gatunkiem malarskim Lentza pozostawał jednak

cena wywoławcza: 125 000 zł

portret zdominowany przez wizerunki męskie, kobiety przedstawiał zdecydowanie rzadziej.

estymacja: 140 000 – 160 000 zł

W portrecie ujawniał się jako dobry obserwator psychologii swoich modeli.

6

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

4 Hipolit Lipiński (1846 Nowy Targ – 1884 Kraków)

Portret handlującego Żyda olej, płótno, 49 × 35,5 cm sygn. p. d.: Hipolit Lipiński

Pierwsze nauki pobierał w latach 60. XIX w. w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, następnie podczas pobytu w Monachium, mając za nauczycieli Theodora Dietza, Otto Seitza i Hermanna Anschütza. Po powrocie do Krakowa kształcił się jeszcze przez dwa lata pod okiem Matejki.

W latach 1875/76–1883/84 trudnił się jako nauczyciel rysunku i malarstwa na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Adriana Branieckiego w Krakowie. Epizodycznie na prowadzone przez niego zajęcia uczęszczała Olga Boznańska. W 1880 r. należał do komitetu, którego zadaniem było przygotowanie uroczystości z okazji przybycia do Galicji cesarza Franciszka Józefa. Namalował wówczas obraz „Cesarz austriacki na okrężnym krakowskim 1880”, który ofiarował monarsze. Lipiński z zamiłowaniem uwieczniał na płótnach sceny rodzajowe, na których przedstawiał życie miasta i wsi, sporadycznie tworzył w akwareli. Jego prace były

cena wywoławcza: 19 000 zł

eksponowane w krakowskim TPSP, warszawskich Salonach Aleksandra Krywulta i Józefa

estymacja: 40 000 – 60 000 zł

Ungra, a także na wystawach w Wiedniu i Monachium.

8

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

5 Adam Malinowski (1823 Lublin – 1892 Warszawa)

Pejzaż olej, płótno dublowane, 84 x 126 cm sygn. i dat. p. d.: Adam Malinowski 1890 na odwrocie na krośnie pieczęć lakowa z dwugłowym orłem austriackim, literami H.Z.A. oraz L S i napisem KRAKAU.

Malarz, dekorator teatralny. Naukę rozpoczął w Lublinie, a od roku 1851 pracował w Warszawie w dekoratorni Teatrów Rządowych pod kierunkiem A. Sacchettiego i J. H. Głowackiego.

Od roku 1864 pracował w Wiedniu w charakterze dekoratora teatrów cesarskich. W roku 1873 objął stanowisko naczelnego dekoratora Warszawskich Teatrów Rządowych: Wielkiego, Rozmaitości i Letniego. Artysta uprawiał także malarstwo sztalugowe, za temat obierając przeważnie wiejski i leśny pejzaż, rzadziej sceny rodzajowe i portrety. Obrazy jego znamionuje

cena wywoławcza: 38 000 zł

dbałość o rysunek i szczegół. Brał udział w wielu wystawach, m.in. w Salonie Krywulta

estymacja: 45 000 – 55 000 zł

i w krakowskim TPSP, a przede wszystkim w warszawskiej Zachęcie.

10

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

W 1876 roku rozpoczął naukę w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Tam uczył się rysunku pod okiem Władysława Łuszczkiewicza oraz malarstwa w pracowniach Floriana Cynka i Leopolda Löfflera. Już wtedy jako młody student Popiel wyróżniał się niezwykłym talentem.

W 1881 roku został przyjęty do kierowanego przez Jana Matejkę Oddziału Kompozycyjnego,

6

zyskując pełne uznanie i aprobatę mistrza. W 1885 roku na dalsze studia wyjechał do Wiednia, a następnie do Monachium. Odbył wiele podróży po Europie. Od 1890 roku objął

Tadeusz Popiel

stanowisko nauczyciela w lwowskiej Szkole Rysunku dla Kobiet. W okresie 1896–1897

(1863 Szczucin – 1913 Kraków)

Branki tatarskie,

po 1896 r.

olej, płótno, 77 × 124 cm sygn. l. d.: T.Popiel

założył szkołę rysunku dla kobiet w Czerniowcach. Uprawiał malarstwo sztalugowe i ścienne.

Popiel głównie malował obrazy religijne i historyczne, czasem sięgał również po tematykę żydowską. Po pewnym czasie artysta zwrócił się ku scenom rodzajowym związanych z życiem na wsi i pejzaży z Zakopanego i Tatr. W dorobku artystycznym Popiela nie zabrakło i również portretów, w których artysta potrafił uchwycić cechy osobowości sportretowanych. Prace artysty pojawiały się wystawach m.in. w Salonie A. Krywulta, w TZSP w Warszawie oraz

cena wywoławcza: 38 000 zł

TPSP w Krakowie i Lwowie. Prace artysty znajdują się w zbiorach m.in. Muzeów Narodowych

estymacja: 45 000 – 55 000 zł

w Krakowie, Warszawie i Wrocławiu oraz Muzeum ŻIH w Warszawie.

12

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

W latach 1875–1880 studiował w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona i A. Ka-

7 Władysław Wankie (1860 Warszawa – 1925 tamże)

Chrystus na krzyżu olej, płótno, 94,5 × 86 cm sygn. p. d.: Władysław Wankie

mińskiego, później krótko w Krakowie i w Monachium. W ciągu dwudziestu lat spędzonych w Niemczech nie tracił kontaktu z krajem; regularnie wysyłał swoje prace na wystawy organizowane w TZSP i w Salonie Krywulta w Warszawie, a także w krakowskim TPSP. Na przełomie lat 1893/94 podróżował do Holandii i Bretani. W 1901 r. osiadł na stałe w Warszawie. Należał do grupy artystycznej „Pro Arte”, której w latach 1922–25 był prezesem. Malował pejzaże, obrazy rodzajowe, kompozycje o tematyce religijnej i symbolicznej.

Zajmował się krytyką artystyczną, publikując swoje artykuły na łamach warszawskich czasopism. Owocem podróży artysty do Bretanii nad zatokę Mont-St-Michel są m.in. prace ukazujące rozległe, piaszczyste plaże, ożywione obecnością kobiet w bretońskich strojach, najczęściej zajętych zbieraniem ostryg lub małży, czy też pomagających przy rozładunku

cena wywoławcza: 75 000 zł

łodzi. Prace artysty znamionuje niezwykła subtelność barw; emanują one nastrojem ciszy

estymacja: 90 000 – 100 000 zł

i skupienia, unaoczniając harmonię człowieka z naturą.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

13

W latach 1892–1907 Wincenty Wodzinowski malował przede wszystkim na zamówienie Ignacego Korwina Milewskiego (1846–1926), wielkiego kolekcjonera i przyjaciela artystów, do kolekcji którego należały dzieła najwybitniejszych polskich artystów, takich jak: Aleksandra Gierymskiego, Józefa Chełmońskiego, Alfreda Wierusza –Kowalskiego, Leona Wyczółkowskiego, Władysława Czachórskiego. Moment rozpoczęcia współpracy artysty z wielkim mecenasem sztuki tak opisuje Wincentyna Wodzinowska, córka artysty: W parę lat po ślubie z panna Gryglewską pojawił się w życiu ojca mecenas – jak by się to teraz powiedziało. Był to ogromnie bogaty człowiek, hrabia Milewski.

Budował on na wyspie we Włoszech galerię sztuki i gromadził obrazy do niej. Najwięcej kupował chyba u mego ojca. A że był to okres wielkiej żywotności ojca, czas młodości, kiedy malował śmiało i znakomicie, wiele jego płócien przeszło na własność tajemniczego hrabiego. (…) okres, kiedy ten bogacz nabywał obrazy ojca, to czas najszczęśliwszy w życiu moich rodziców. Kupują mały mająteczek ziemski, stawiają w sadzie romantyczny dworek (…). (Wincentyna Wodzinowska-Stopkowa „Portret Artysty z żoną w tle”, Kraków 1989, s. 154.)

Wspomniany mały mająteczek to dworek Gibkówka, znajdujący się w podkrakowskiej wsi Swoszowice, gdzie miała miejsce pracownia malarska artysty. To tam Wodzinowski, zafascynowany podkrakowskim folklorem, zapraszał miejscowych chłopów, aby malować ich w strojach ludowych. W tym właśnie okresie Wodzinowski stworzył swoje najważniejsze prace, głównie w dużych formatach, które potem trafiły do galerii Milewskiego na wyspie Santa Catarina, a były to: „Pogrzeb na wsi”, „Odpoczynek żniwiarzy”, „Wesele idzie”, „Opuszczona”, „Sprzedaż lasu” czy prezentowana w katalogu „Baba ciągnąca pijanego męża”.

(Beata Pranke, „Nurt chłopomanii w twórczości Stanisława Radziejowskiego, Ludwika Stasiaka, Włodzimierza Tetmajera, Wincentego Wodzinowskiego i Kacpra Żelechowskiego”, Warszawa 2003, s. 26.)

Wincenty Wodzinowski z synem w pracowni w Swoszowicach, fotografia ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie

8 Wincenty Wodzinowski (1866 Igołomnia k. Miechowa –

Początkowo uczył się w Klasie Rysunkowej W. Gersona w Warszawie, a w latach 1881–1889

1940 Kraków)

studiował w SSP w Krakowie u I . Jabłońskiego, J. Matejki, F. Cynka i L . Löfflera. Naukę

Baba ciągnąca pijanego męża olej, płótno dublowane, 91 × 140 cm sygn. p. d.: W. WODZINOWSKI/ GIBKÓWKA na krośnie fragment nalepki z zatartym napisem ołówkiem

kontynuował w latach 1889–1892 w Monachium u A . Wagnera. W 1892 r. powrócił do kraju i osiadł w Swoszowicach pod Krakowem. Wodzinowski malował portrety, obrazy religijne i alegoryczne, ale najbardziej interesowała go tematyka etnograficzna. Postrzegał wieś jako źródło odnowy społeczeństwa zepsutego przez miasto i jego kulturę. Jako jeden z pierwszych jeździł do podkrakowskich Bronowic, gdzie malował barwne sceny z życia chłopów. Owocem tych plenerów była wystawa „chłopomani” w krakowskim TPSP, gdzie wraz z innymi artystami zaprezentował swoje prace inspirowane wsią. Przez całe swoje życie artysta pozostał wierny owej fascynacji ludowością. Z niezwykłym upodobaniem

cena wywoławcza: 98 000 zł

i humorem ukazywał wiejskie obyczaje i zabawy, umiejętnie podkreślając barwą i duktem

estymacja: 125 000 – 145 000 zł

pędzla żywiołowy charakter przedstawienia.

14

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Zdawana uroiłem sobie świat własny – na uboczu – zarówno w malarstwie, jak w zjawiskach z pozoru bagatelnych, lecz dla mnie – w sam raz interesujących.

Apoloniusz Kedzierski o swjem malarstwie, w: Sztuki Piękne, rocznik VIII, 1932, s. 7 Kędzierskiego możnaby nazwać malarzem rodzajowym, gdyż najczęściej za temat służą mu sceny powszednie z bytu codziennego, zaczerpnięte z życia zwłaszcza ludu, który podpatruje wszakże nie tyle może ze stron charakterystyczno-obyczajowych, ale raczej malowniczych.

I rodzajowość też jego nie opiera się na suchem przedstawieniu anegdoty, na nowelistycznem zestawianiu postaci i przedmiotów w pewnych określonych stosunkach wzajemnej łączności, przez które opowiada się takie, a nie inne zdarzenie, ale wypada z ujęcia tej łączności, jakie zjawisko przedstawia z konieczności w bezpośredniej wizyi wzrokowej. Człowiek, czy zwierzę występują tu nie jako aktorzy, grający główne role na tle pejzażu, traktowanego jako dekoracye, a akcesoria teatralne, potrzebne do dobrego urządzenia sceny. Lecz wszystko to jest równoznaczne i równoważne, jako całość ogólnego wrażenia barwnego. Człowiek jest tu tylko mniej lub bardziej kolorową plamą w zgodnym zespole tonów, składa się z mniej lub bardziej intensywnych wartości świetlnych, zalewających w danej chwili cała objętą wzrokiem przestrzeń. Ale plama ta czy kompleks plam najróżniejszych ma swoją treść wewnętrzną, swoje życie indywidualne, jest cząstką duszy wszechświata.

T. Jaroszyński, Apoloniusz Kędzierski, Sylwetka Artysty, w: Tygodnik Ilustrowany, 1907, nr 30, s. 605

9 Apoloniusz Kędzierski (1861 Suchedniów – 1939 Warszawa)

Na błotnistej drodze,

1890 r.

olej, płótno dublowane, 62,5 × 98,5 cm sygn. i dat. l. d.: A. Kędzierski/1890 Opisywany i reprodukowany: Apoloniusz Kędzierski 1861–1939 [kat. wystawy monograficznej] red. Stanisław Duszak, Maryla Kowalska, Lublin 1981 r., il. 10.

Pierwsze lekcje malarstwa pobierał od J. Brandta, odwiedzając go w Orońsku. Naukę kontynuował w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona i A. Kamińskiego, zaś od 1886 r. w akademii monachijskiej pod kierunkiem N. Gysisa. W roku 1889 osiadł w Warszawie. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, a także do ugrupowania „Pro Arte”. Debiutował w roku 1882 w warszawskim TZSP. W następnych latach wystawiał wiele zarówno w kraju, jak i za granicą, zdobywając medale i wyróżnienia, m.in. w Chicago, Paryżu, Lwowie. Interesowała go tematyka folklorystyczna; malował postacie w ludowych strojach, sceny z życia wiejskiego, pejzaże, martwe natury z kwiatami. Specjalizował się w technice akwareli, która począwszy od roku 1919 niemal całkowicie zdominowała jego

cena wywoławcza: 270 000 zł

twórczość. Artysta wykonywał też ilustracje, m.in. dla „Tygodnika Ilustrowanego” i „Kłosów”,

estymacja: 320 000 – 350 000 zł

zajmował się malarstwem monumentalnym.

16

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

10

Malarz żydowskiego pochodzenia, reprezentant ekspresjonizmu w sztuce. W latach

Artur Kolnik

1908–1914 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Józefa

(1890 Stanisławów – 1971 Izrael)

Przemijanie,

1919 r.

olej, płyta, 48,5 × 70 cm sygn. i dat. p. g.: Kolnik 919.

Mehoffera. Podczas wojny zetknął się z Isidorem Kaufmannem, którego twórczość zrobiła na Kolniku duże wrażenie. W 1918 r. zamieszkał w Czerniowcach, gdzie utrzymywał kontakty towarzyskie z tamtejszym środowiskiem artystycznym: Icykiem Mangerem, Rose Ausländer oraz Elislerem Steinbargiem. Tam pracował jako ilustrator podręczników do nauki jidysz i bajek napisanych przez Steinbarga. W 1931 r. przeniósł się do Paryża, gdzie dalej trudnił się jako ilustrator czasopism poświęconych modzie. Był członkiem

cena wywoławcza: 26 000 zł ●

Zrzeszenia Żydowskich Artystów Malarzy i Rzeźbiarzy. Jego prace były wystawiane

estymacja: 32 000 – 38 000 zł

w Nowym Jorku, gdzie zyskały uznanie tamtejszego społeczeństwa.

18

S OP OC K I D OM AU KCYJ N Y

W twarzy człowieka odbija się tak, jak w lustrze całe wewnętrzne życie. Można z niej bez trudu odczytać wszystko: mądrość, głupotę, szczęście, ból, cierpienie, zawiść, nadzieję, tęsknotę, nędzę i dostatek.

Wlastimil Hofman, cyt. za: M. Czapska-Michalik, Walstimil Hofman (1881–1970), Warszawa 2007, s. 34.

11 Wlastimil Hofman

W wieku 16 lat rozpoczął naukę w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskie-

(1881 Praga – 1970 Szklarska Poręba)

go, Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. Swoją artystyczną edukację kontynuował

Wędrowiec z aniołem,

1921 r.

olej, tektura naklejona na sklejkę, 73,5 × 74 cm sygn. l. d.: Wlastimil Hofman/1921

w Paryżu w Ecole des Beaux-Art w pracowni Jean-Léon Gérôme’a – francuskiego malarza i rzeźbiarza akademickiego. Sławę przyniosła Hofmanowi praca zatytułowana Spowiedź, która została wystawiona w 1906 roku w warszawskiej Zachęcie. Podczas wojny kilkakrotnie zmieniał miejsce pobytu, by ostatecznie osiąść w Szklarskiej Porębie, gdzie kontynuował tradycje tamtejszej kolonii artystycznej. Malował głównie portrety oraz sceny o charakterze symbolicznym, pełne nastrojowości oraz religijnych i patriotycznych treści. Prace artysty

cena wywoławcza: 62 000 zł ●

utrzymane są w intensywnych, nasyconych barwach, które dodatkowo podkreślają głębię

estymacja: 75 000 – 85 000 zł

ekspresji przedstawienia.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

19

12 Antoni Kozakiewicz (1841 Kraków – 1929 tamże)

Pożegnanie,

1903 r.

olej, płótno, 58,5 × 42 cm sygn. p. d.: A.Kozakiewicz na odwrocie napis: Kochanemu An (...)

Szubertowi/Przyjaciel/A.Kozakiewicz/ Warszawa, październik/1903

Początkowo uczył się u Maksymiliana Cerchy, następnie naukę kontynuował w Krakowie w SSP pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza i F. Szynalewskiego. Naukę kontynuował w akademii w Wiedniu, gdzie studiował w latach 1868–1871. Następnie wyjechał do Monachium, gdzie został aż do 1900 roku. Po powrocie do kraju mieszkał w Warszawie i w Szczawnicy.

Artysta najczęściej malował sceny rodzajowe, portrety, pejzaże, a także obrazy o treściach historycznych, zwłaszcza motywy z powstania styczniowego, w którym sam brał udział.

cena wywoławcza: 52 000 zł

Odznaczony medalami na wystawach, m. in. w Wiedniu, Monachium i Berlinie. Bardzo

estymacja: 70 000 – 80 000 zł

popularny w Niemczech, Austrii, Stanach Zjednoczonych i Anglii.

20

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

W latach 1875–1880 studiował w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona i A. Ka-

13 Władysław Wankie (1860 Warszawa – 1925 tamże)

Bretonka olej, płótno, 72 × 83 cm sygn. p. d.: Władysław Wankie

mińskiego, później krótko w Krakowie i w Monachium. W ciągu dwudziestu lat spędzonych w Niemczech nie tracił kontaktu z krajem; regularnie wysyłał swoje prace na wystawy organizowane w TZSP i w Salonie Krywulta w Warszawie, a także w krakowskim TPSP. Na przełomie lat 1893/94 podróżował do Holandii i Bretani. W 1901 r. osiadł na stałe w Warszawie. Należał do grupy artystycznej „Pro Arte”, której w latach 1922–25 był prezesem. Malował pejzaże, obrazy rodzajowe, kompozycje o tematyce religijnej i symbolicznej.

Zajmował się krytyką artystyczną, publikując swoje artykuły na łamach warszawskich czasopism. Owocem podróży artysty do Bretanii nad zatokę Mont-St-Michel są m.in. prace ukazujące rozległe, piaszczyste plaże, ożywione obecnością kobiet w bretońskich strojach, najczęściej zajętych zbieraniem ostryg lub małży, czy też pomagających przy rozładunku

cena wywoławcza: 80 000 zł

łodzi. Prace artysty znamionuje niezwykła subtelność barw; emanują one nastrojem ciszy

estymacja: 100 000 – 110 000 zł

i skupienia, unaoczniając harmonię człowieka z naturą.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

21

14 Tadeusz Ajdukiewicz (1852 Wieliczka – 1916 Kraków)

Portret damy,

1893 r.

olej, płótno, 56 × 42,5 cm sygn. i dat. l. d.: Tadeusz Ajdukiewicz/ april 1893

Studiował w krakowskiej ASP u W. Łuszczykiewicza w latach 1868/69–1872/73. Po studiach, jako stypendysta wyjechał do Wiednia na dalsze studia. Po roku w wiedeńskiej akademii przeniósł się do Monachium. Po powrocie do kraju w 1875 roku, jednocześnie zajmował się malarstwem oraz hodowlą koni i pracą na roli. W 1882 roku pracował na wiedeńskim dworze. W jego twórczości można spotkać wiele obrazów rodzajowych o tematyce orientalnej

cena wywoławcza: 13 000 zł

i krajowej. Malował także wiele portretów, między innymi na swych płótnach uwieczniał

estymacja: 17 000 – 22 000 zł

sylwetki aktorek dramatycznych (Helena Modrzejewska, Antonina Hoffmanowa).

22

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

15 Aleksander Mroczkowski

Rozpoczętą w roku 1865 naukę w krakowskiej SSP pod kierunkiem m.in. W. Łuszczkiewicza

(1850 Kraków – 1927Stubno

kontynuował od 1873 r. w akademii monachijskiej w pracowniach A.Wagnera oraz O. Seitza.

k. Przemyśla)

Po czterech latach artysta powrócił do Krakowa, by pobierać lekcje malarstwa u J. Matejki.

Portret starca olej, płótno, 50 × 40 cm sygn. l.d.: Mroczkowski

Z początkiem lat 80-tych ponownie wyjechał na kilka lat do Monachium. W roku 1890 osiadł w Krakowie. Przewodnim motywem jego twórczości jest pejzaż tatrzański, malowany z precyzją bliską sztuce fotografii. Sceny rodzajowe ilustrujące życie na wsi, a także portrety zarówno prostych ludzi, jak i właścicieli majątków ziemiańskich, są z kolei owocem częstych wypraw artysty do podkrakowskich wsi. Mroczkowski zajmował się również malarstwem

cena wywoławcza: 6 500 zł

monumentalnym. Twórczość jego prezentowana była na wielu wystawach, zwłaszcza w TZSP

estymacja: 10 000 – 14 000 zł

w Warszawie oraz w TPSP w Krakowie i Lwowie.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

23

16 Jan Wojnarski (1879 Tarnów – 1937 Kraków)

Nad potokiem olej, płyta, 40 × 50 cm sygn. l. d.: J. Wojnarski

Studiował w ASP w Krakowie pod kierunkiem F. Cynka, J. Stanisławskiego i L. Wyczółkowskiego, którzy w znacznym stopniu wpłynęli na jego twórczość. W latach 1904–1905 odbył podróż artystyczną do Włoch. Uczył się grafiki w pracowni J. Pankiewicza. W latach 1927–37 był profesorem krakowskiej ASP. Należał do grup artystycznych: „Niezależni”, „Kolor” i „Zwornik”. Uprawiał malarstwo olejne, specjalizując się w pejzażu, a także techniki graficzne. Brał udział w wielu wystawach zarówno w kraju, jak i za granicą, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Bardzo liczną grupę jego dzieł stanowią malownicze pejzaże o niewielkich rozmiarach. Widać w nich wyraźny wpływ szkoły Jana Stanisławskiego. W jego

cena wywoławcza: 4 000 zł

niezwykle płodnej twórczości dużo miejsca zajmują także liczne przedstawienia aktów oraz

estymacja: 5 500 – 6 500 zł

portretów, w których sylwetki swych modeli kształtował subtelną kreską.

24

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Czołowy reprezentant malarstwa pejzażowego i rodzajowego okresu Młodej Polski. W latach 1869–1871 studiował w krakowskiej SSP, a następnie w akademii monachijskiej w pracowni A. Strähubera i G. Raaba. W tym okresie związał się z J. Brandtem. Zaproszony przez cesarza Wilhelma II, poznanego podczas polowania u Radziwiłłów w Nieświeżu, do Berlina,

17

spędził tam 10 lat malując sceny myśliwskie dla cesarza i dworu. W 1895 objął stanowisko dyrektora krakowskiej SSP i dokonał w niej gruntownej reformy programu nauczania. Od

Julian Fałat

1905 pełnił funkcję rektora uczelni. W okresie 1919–1921 mieszkał w Toruniu, gdzie

(1853 Tuligłowy – 1929 Bystra)

Czytający w altanie,

1917 r.

akwarela, papier, 68 × 48 cm sygn. i dat. p. d.: JFałat/Bystra 1917 na odwrocie orzeczenie malarza i konserwatora Stanisława Pochwalskiego z 1954 roku

założył Konfraternię Artystów. Swe prace pokazywał regularnie od 1874 w krakowskim TPSP, gdzie w 1925 r. odbyła się retrospektywna prezentacja jego twórczości. Wystawiał w warszawskich salonach Krywulta i Garlińskiego. Indywidualne wystawy artysty odbyły się w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Lwowie i za granicą, m.in. w Paryżu, Chicago, wielokrotnie w Berlinie, Monachium, Wiedniu, Wenecji i Rzymie. Był odznaczany złotymi medalami na międzynarodowych ekspozycjach w Berlinie, Monachium i Dreźnie oraz Wstęgą Komandorii Orderu Polonia Restituta. Malował pejzaże z Litwy, Polesia, podgórza Beskidu Śląskiego, widoki starego Krakowa. Największą popularność przyniosły mu pejzaże zimowe, szczególnie te przedstawiające zakola rzeczne. Wirtuozeria, wrażliwość na kolor,

cena wywoławcza: 44 000 zł

umiejętność oddania najsubtelniejszych odmian barwy i światła pozwalają zaliczyć go do

estymacja: 55 000 – 65 000 zł

najwybitniejszych artystów polskich.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

25

18 Jan Konarski (1850–1918)

Przejażdżka olej, płótno, 26 × 35 cm sygn. u dołu: JKonarski

Artysta związany ze szkołą malarstwa monachijskiego przełomu XIX i XX wieku. Jego obrazy inspirowane były twórczością Alfreda Wierusza Kowalskiego, a przez niektórych badaczy nawet ów malarz Konarski był identyfikowany z tym znakomitym artystą. Być morze malarz sygnujący swoje dzieła nazwiskiem „J. Konarski” to Franciszek Bujakiewicz (ur. 1856 – zm.

cena wywoławcza: 14 000 zł

W latach I wojny światowej). Obrazy zagadkowego Konarskiego charakteryzują się niezwykłym

estymacja: 18 000 – 22 000 zł

realizmem w oddaniu dynamicznych przedstawień z życia polskiej wsi.

26

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

19 Stefan Popowski (1870 Warszawa – 1937 tamże)

W puszczy,

przed 1915 r.

olej, płótno, 65 × 118 cm sygn. l. d.: STEF. POPOWSKI na odwrocie nalepka wystawowa z opisem i tytułem obrazu

Uczeń w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. W 1889 roku rozpoczął naukę malarstwa w petersburskiej akademii, a rok później w Monachium. W 1891 roku na stałe zamieszkał w Warszawie. Był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego. prowadził bardzo aktywne życie artystyczne. Działał jako organizator i juror wystaw; z jego też inicjatywy w 1898 roku rozpoczęła się tradycja Wystawy Wiosennej w Salonie Artystycznym w Warszawie. Popowski był bardzo płodnym artystą. Pracując przeważnie w technice olejnej w swojej twórczości malował między innymi widoki miejskie, głównie weneckie, ale też i warszawskie, a także przedstawienia wnętrz, martwych natur. Ale

cena wywoławcza: 20 000 zł

to przedstawienia pejzaży dały artyście największą sławę i uznanie. Malował pełne nastroju

estymacja: 28 000 – 34 000 zł

krajobrazy, w różnych porach dnia i nocy. Skupiał się głównie na aspektach gry światła.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

27

20 Stefan Filipkiewicz

W latach 1900–1907 studiował w ASP w Krakowie u J. Mehoffera, J. Pankiewicza, L. Wy-

(1879 Tarnów – 1944 Mauthausen)

czółkowskiego i J. Stanisławskiego. Od 1913 r. prowadził kurs modelarstwa dekoracyjnego

Pejzaż zimowy olej, płótno, 66 × 91 cm sygn. i dat. p. d.: Stefan Filipkiewicz/ 1932 Pochodzenie: Kolekcja rodziny artysty

Szkole Przemysłowej w Krakowie. Od 1930 r. był wykładowcą krakowskiej ASP, a w 1936 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym tej szkoły. Należał do warszawskiego TZSP, był członkiem wiedeńskiej Secesji. Twórczość jego, ukształtowaną głównie pod wpływem Stanisławskiego, zdominowały przedstawienia pejzażu. Mieszkając w latach 1927–33 w Zakopanem, malował widoki Tatr, latem wyjeżdżał na plenery do Radziszowa pod Krakowem. W roku 1934 zainteresował się również krajobrazem nadbałtyckim; malował m.in. w Jastrzębiej Górze. Poza pejzażami przedstawiał również martwe natury i kwiaty.

Prace artysty odznaczają się niezwykłą subtelnością barwną. Farby nałożone są szerokimi, zdecydowanymi pociągnięciami pędzla, zaś niezagruntowany podkład tworzy często ko-

cena wywoławcza: 23 000 zł

lorystyczny element kompozycji. Podczas wojny Filipkiewicz przebywał na Węgrzech. Był

estymacja: 29 000 – 35 000 zł

bardzo zaangażowany w sprawy Polski. Zginął w obozie w Mauthausen.

28

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

21 Władysław Jarocki

Początkowo studiował architekturę na politechnice we Lwowie. Następnie, w latach 1902–06,

(1879 Podhajczyki/Ukraina –

studiował malarstwo w krakowskiej ASP, w pracowniach Józefa Mehoffera oraz Leona

1965 Kraków)

Wyczółkowskiego. Swoje studia malarskie uzupełniał w Paryżu w Académie Julian. Odbył

Góralka,

1914 r.

olej, sklejka, 77,5 × 68 cm w świetle oprawy sygn. i dat. p. d.: Wład Jarocki 1914

liczne podróże, m. in. w 1911 roku do Włoch. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” oraz wiedeńskiej „Secesji”. W 1921 r. objął posadę profesora w krakowskiej ASP. Był również redaktorem naczelnym „Sztuk Pięknych”. Wielokrotnie wystawiał swoje prace, a także organizował pokazy sztuki polskiej za granicą. W swojej twórczości zafascynowany folklorem Huculszczyzny oraz Podhala, wielokrotnie sięgał po te motywy, po mistrzowsku oddając w swych pracach ich barwne żywiołowe aspekty. Malował sceny rodzajowe, przedstawiające

cena wywoławcza: 27 000 zł ●

chłopskie obyczaje, portrety oraz pejzaże. Artysta głównie tworzył w technice oleju oraz

estymacja: 35 000 – 40 000 zł

akwareli. W późniejszej fazie swojej twórczości również sięgał po techniki graficzne.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

29

Studiował w krakowskiej SSP u L. Wyczółkowskiego, J. Malczewskiego i J. Stanisławskiego.

22 Stanisław Kamocki (1875 Warszawa – 1944 Zakopane)

Złota jesień olej, płótno, 91 × 101 cm sygn. l. d.: StKamocki

Dzięki stypendium kontynuował naukę w Paryżu. W 1920 r. objął katedrę pejzażu na ASP w Krakowie. Należał m.in. do wiedeńskiej Secesji, TAP „Sztuka” oraz Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana. Był założycielem Towarzystwa Sztuki Podhalańskiej. Był jednym z najbardziej utalentowanych uczniów J. Stanisławskiego. Od mistrza przejął niezwykłą umiejętność obserwacji i emocjonalny stosunek do krajobrazu polskiej wsi. Utrwalał widoki Wołynia, Podola, Spiszu, Orawy, okolic Krakowa i Zakopanego. Pozostając pod przemożnym wpływem sztuki Stanisławskiego, malował gęstą olejną farbą o równomiernym natężeniu barw, stosując niewielkie napięcia walorowe. W pierwszym okresie twórczości artysta syntetyzował formy, budował kształty dynamicznie kładzioną plamą barwną, traktując dekoracyjnie poszczególne elementy pejzażu – drzewa, budynki, chmury. Już wówczas

cena wywoławcza: 42 000 zł

artyście udało się wyzwolić spod wpływu mistrza i stworzyć własny, niepowtarzalny styl

estymacja: 50 000 – 60 000 zł

malarstwa krajobrazowego.

30

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

23 Fryderyk Pautsch (1887 Delatyn – 1950 Kraków)

Hucułka,

1929 r.

olej, płótno naklejone na tekturę, 90,5 × 65,5 cm sygn. i dat. l. d.: FPautsch/29

Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u J. Unierzyskiego i L. Wyczółkowskiego, następnie kształcił się w paryskiej Académie Julian u J. P. Laurensa. W roku 1906 zamieszkał we Lwowie. W latach 1912–1919 Pautsch był profesorem malarstwa dekoracyjnego w Akademii Sztuki we Wrocławiu. Od 1919 r. kierował Szkołą Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu, zaś w 1925 r. objął stanowisko profesora akademii krakowskiej.

Należał do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Był zafascynowany Huculszczyzną i Podhalem. Jako jeden z pierwszych malarzy, obok K. Sichulskiego i W. Jarockiego, podjął

cena wywoławcza: 26 000 zł ●

w swej twórczości tematykę rodzajową związaną z życiem Hucułów. Ponadto malował

estymacja: 30 000 – 35 000 zł

pejzaże, sceny batalistyczne, kompozycje religijne, portrety i martwe natury.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

31

24 Henryk Uziembło (1879 Myślachowice – 1949 Kraków)

Wiosna,

1911 r.

tempera, płótno, 70 × 100,5 cm sygn. i dat. p. d.: Henryk Uziembło/ Batowice 1911 na odwrocie napis: WIOSNA/TEMPERA

W latach 1896–1901 odbył studia w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule, a następnie, w latach 1902–1904, w krakowskiej ASP u T. Axentowicza i S. Wyspiańskiego. Wykształcenie uzupełniał w Paryżu, we Włoszech i w Anglii. Był współzałożycielem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana. Od roku 1922 do wybuchu II wojny światowej pracował w Państwowej Szkole Zdobnictwa i Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Malował krajobrazy wykazujące wpływ twórczości J. Stanisławskiego, a także pejzaże morskie i weduty oraz sceny rodzajowe.

cena wywoławcza: 29 000 zł ●

Uprawiał także malarstwo monumentalne oraz grafikę książkową. Projektował wnętrza,

estymacja: 40 000 – 50 000 zł

meble, tkaniny, mozaiki i witraże.

32

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

25 Kazimierz Sichulski (1879 Lwów – 1942 tamże)

Młyn – motyw z Ukrainy, ok. 1910 r.

olej, tektura, 46,5 × 33 cm w świetle ramy na odwrocie napis: Młyn/Motyw z Ukrainy (ołówkiem)

W latach 1900–1908 kształcił się w krakowskiej akademii pod kierunkiem J. Mehoffera, L. Wyczółkowskiego i S. Wyspiańskiego, a następnie w wiedeńskiej Kunsgewerbeschule u A. von Kelnera. Podczas pobytu w Paryżu uczęszczał do Académie Colarossi. W 1907 r. zamieszkał we Lwowie. Od 1905 r. był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, a od 1907 r. wiedeńskiego Hagenbundu. W latach 1920–1930 wykładał w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, zaś w okresie 1930–1939 był profesorem krakowskiej ASP. Wielokrotnie wystawiał swoje prace w TPSP w Krakowie. Brał też udział w wielu wystawach zagranicznych, m.in. w Monachium, Wenecji, Rzymie, Berlinie i Paryżu. Był wszechstronnym artystą, projektował witraże, mozaiki, kilimy, wnętrza. Uprawiał

cena wywoławcza: 19 000 zł

malarstwo sztalugowe i monumentalne, grafikę, także książkową, rysował karykatury. Wiele

estymacja: 25 000 – 30 000 zł

jego obrazów ukazuje fascynację artysty huculskim folklorem.

34

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

26 Wlastimil Hofman (1881 Praga – 1970 Szklarska Poręba)

Mała wróżka,

1929 r.

olej, płótno, 78 × 48 cm sygn. i dat. l. d.: Wlastimil/Hofman/1929

W wieku 16 lat rozpoczął naukę w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego, Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. Swoją artystyczną edukację kontynuował w Paryżu w Ecole des Beaux-Art w pracowni Jean-Léon Gérôme’a – francuskiego malarza i rzeźbiarza akademickiego. Sławę przyniosła Hofmanowi praca zatytułowana Spowiedź, która została wystawiona w 1906 roku w warszawskiej Zachęcie. Podczas wojny kilkakrotnie zmieniał miejsce pobytu, by ostatecznie osiąść w Szklarskiej Porębie, gdzie kontynuował tradycje tamtejszej kolonii artystycznej. Malował głównie portrety oraz sceny o charakterze symbolicznym, pełne nastrojowości oraz religijnych i patriotycznych treści. Prace artysty

cena wywoławcza: 28 000 zł ●

utrzymane są w intensywnych, nasyconych barwach, które dodatkowo podkreślają głębię

estymacja: 35 000 – 40 000 zł

ekspresji przedstawienia.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

35

27 Michał Gorstkin Wywiórski

W latach 1883–87 studiował w akademii monachijskiej u K. Rauppa i N. Gysisa. Około

(1861 Warszawa – 1926 Berlin)

1883 r. uczył się w prywatnych pracowniach J. Brandta i A. Wierusza–Kowalskiego. W 1895 r.

Zimą olej, płyta, 47 × 61,5 cm w św. ramy sygn. l. d.: M. G. Wywiórski

przeniósł się na dłuższy czas do Berlina. Uczestniczył wraz z J. Fałatem, W. Kossakiem, A. Piotrowskim i J. Stanisławskim w malowaniu „Berezyny” (1895–96); z W. Kossakiem, J. Ryszkiewiczem i K. Rozwadowskim pracował przy komponowaniu „Bitwy pod piramidami” (1901 r.), i z J. Styką przy malowaniu „Bema w Siedmiogrodzie”. Po powrocie do kraju zamieszkał początkowo w Warszawie, później w Wielkopolsce. Od 1904 r. działał w Poznaniu,

cena wywoławcza: 21 000 zł

był członkiem tamtejszego TPSP oraz ZPAP. Wiele wystawiał, m.in. w Poznaniu, Krakowie,

estymacja: 30 000 – 35 000 zł

Warszawie i Lwowie, a także w Berlinie, Petersburgu, Monachium i Kijowie.

36

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Studiował w krakowskiej SSP u L. Wyczółkowskiego, J. Malczewskiego i J. Stanisławskiego.

28 Stanisław Kamocki (1875 Warszawa – 1944 Zakopane)

W Zakopanem olej, płyta, 47,5 x 66 cm sygn. p. d.: St. Kamocki

Dzięki stypendium kontynuował naukę w Paryżu. W 1920 r. objął katedrę pejzażu na ASP w Krakowie. Należał m.in. do wiedeńskiej Secesji, TAP „Sztuka” oraz Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana. Był założycielem Towarzystwa Sztuki Podhalańskiej. Był jednym z najbardziej utalentowanych uczniów J. Stanisławskiego. Od mistrza przejął niezwykłą umiejętność obserwacji i emocjonalny stosunek do krajobrazu polskiej wsi. Utrwalał widoki Wołynia, Podola, Spiszu, Orawy, okolic Krakowa i Zakopanego. Pozostając pod przemożnym wpływem sztuki Stanisławskiego, malował gęstą olejną farbą o równomiernym natężeniu barw, stosując niewielkie napięcia walorowe. W pierwszym okresie twórczości artysta syntetyzował formy, budował kształty dynamicznie kładzioną plamą barwną, traktując dekoracyjnie poszczególne elementy pejzażu – drzewa, budynki, chmury. Już wówczas

cena wywoławcza: 14 000 zł

artyście udało się wyzwolić spod wpływu mistrza i stworzyć własny, niepowtarzalny styl

estymacja: 20 000 – 28 000 zł

malarstwa krajobrazowego.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

37

29 Michał Gorstkin Wywiórski

W latach 1883–87 studiował w akademii monachijskiej u K. Rauppa i N. Gysisa. Około

(1861 Warszawa – 1926 Berlin)

1883 r. uczył się w prywatnych pracowniach J. Brandta i A. Wierusza–Kowalskiego. W 1895 r.

Pejzaż olej, płótno, 66 × 90 cm sygn. l. d.: M. G. Wywiórski

przeniósł się na dłuższy czas do Berlina. Uczestniczył wraz z J. Fałatem, W. Kossakiem, A. Piotrowskim i J. Stanisławskim w malowaniu „Berezyny” (1895–96); z W. Kossakiem, J. Ryszkiewiczem i K. Rozwadowskim pracował przy komponowaniu „Bitwy pod piramidami” (1901 r.), i z J. Styką przy malowaniu „Bema w Siedmiogrodzie”. Po powrocie do kraju zamieszkał początkowo w Warszawie, później w Wielkopolsce. Od 1904 r. działał w Poznaniu,

cena wywoławcza: 4 000 zł

był członkiem tamtejszego TPSP oraz ZPAP. Wiele wystawiał, m.in. w Poznaniu, Krakowie,

estymacja: 12 000 – 18 000 zł

Warszawie i Lwowie, a także w Berlinie, Petersburgu, Monachium i Kijowie.

38

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Malarstwa uczył się w latach 1892–97 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem

30 Iwan Trusz (1869 Wysocko – 1940 Lwów)

Pejzaż z południa Włoch olej, płyta, 68 × 97 cm sygn. p. d.: I. Trusz

I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza, L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego. W roku 1897 wyjechał do Monachium, gdzie przez krótki czas kontynuował naukę w ramach stypendium w prywatnej pracowni A. Ažbégo. Po ukończeniu studiów wiele podróżował, m.in. do Rzymu, Palestyny, Egiptu i na Krym. W roku 1900 odwiedził po raz pierwszy Ukrainę; wielokrotnie wracał do Kijowa, malując widoki miast i okolic. Na stałe związał się ze Lwowem. W 1912 roku został wykładowcą tamtejszej Wolnej Akademii Sztuk. We Lwowie też odbyły się trzy indywidualne pokazy prac artysty. Od roku 1902 uczestniczył w wystawach krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Był autorem przede wszystkim pejzaży, odzwierciedlających jego czuły, kontemplacyjny stosunek do przyrody.

Z powodzeniem uprawiał także malarstwo portretowe, utrwalając wizerunki przedstawicieli

cena wywoławcza: 30 000 zł

lwowskiej i kijowskiej inteligencji, czy też świata nauki i kultury. Znane są też malowidła

estymacja: 40 000 – 50 000 zł

artysty ilustrujące życie Hucułów.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

39

31 Władysław Jarocki (1879 Podhajczyki/Ukraina – 1965 Kraków)

Helka,

1937 r.

olej, płótno, 60,5 × 75 cm sygn. i dat. p. d.: Wład Jarocki 1937 na odwrocie naklejka: Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych / Poznań Plac Wilhelmowski 18. z tytułem: Helka i opisem pracy oraz na krośnie pieczątka składu ramiarskiego ISKRA&KARMAŃSKI W KRAKOWIE i stempel: SKŁAD PAPIERU | R. ALEKSANDROWICZ | KRAKÓW, BASZTOWA 11

Początkowo studiował architekturę na politechnice we Lwowie. Następnie, w latach 1902–06, studiował malarstwo w krakowskiej ASP, w pracowniach Józefa Mehoffera oraz Leona Wyczółkowskiego. Swoje studia malarskie uzupełniał w Paryżu w Académie Julian. Odbył liczne podróże, m. in. w 1911 roku do Włoch. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” oraz wiedeńskiej „Secesji”. W 1921 r. objął posadę profesora w krakowskiej ASP. Był również redaktorem naczelnym „Sztuk Pięknych”. Wielokrotnie wystawiał swoje prace, a także organizował pokazy sztuki polskiej za granicą. W swojej twórczości zafascynowany folklorem Huculszczyzny oraz Podhala, wielokrotnie sięgał po te motywy, po mistrzowsku oddając w swych pracach ich barwne żywiołowe aspekty. Malował sceny rodzajowe, przedstawiające

cena wywoławcza: 19 000 zł ●

chłopskie obyczaje, portrety oraz pejzaże. Artysta głównie tworzył w technice oleju oraz

estymacja: 24 000 – 28 000 zł

akwareli. W późniejszej fazie swojej twórczości również sięgał po techniki graficzne.

40

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

32 Marian Mokwa

Artysta rozumiał morze i potrafił w pełni oddać sens i potęgę tego żywiołu. Cały swój talent

(1889 Malary – 1987 Sopot)

poświęcił marynistyce – już w młodości złożył śluby służby artystycznej polskiemu morzu,

Stary kuter rybacki,

1934 r.

olej, płótno, 60 × 100 cm sygn. i dat. p. d.: Mokwa/1934 na odwrocie na krośnie nalepka z napisem: MARJAN MOKWA, Sopoty/(Gdańsk) z numerem 3 oraz fragmenty dwóch nalepek wystawowych

czemu pozostał wierny do końca swej twórczości. Studia artystyczne rozpoczął w 1907 r. w Akademii Sztuk Zdobniczych i Pięknych w Norymberdze, a kontynuował je w Berlinie. Wiele podróżował, poszukując wciąż nowych motywów i inspiracji. Malował krajobrazy z Europy, Istambułu (gdzie przebywał w latach 1911–15), Jerozolimy, Persji, Egiptu, Etiopii, Indii, Mongolii; był na Kaukazie i w Tybecie. W 1918 r. zamieszkał na stałe w Sopocie. Prowadził bardzo aktywne życie artystyczne, miał wiele wystaw w kraju i za granicą. Ufundował i zorganizował w 1934 r. w Gdyni galerię malarstwa marynistycznego – Galerię Morską.

Wydawał też pismo artystyczno-literackie „Fale”. W 1959 r., jako jedyny Polak, wziął udział w wystawie malarstwa marynistycznego w Royal Society oraz Society of British Marina

cena wywoławcza: 17 000 zł ●

Painters. Zgromadzony przez artystę zbiór własnych obrazów – ponad 500 prac – uległ

estymacja: 20 000 – 25 000 zł

zniszczeniu w 1939 roku.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

41

33 Feliks Michał Wygrzywalski

Był absolwentem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (klasa K.Marra

(1875 Przemyśl – 1944 okolice

i L Hetericha) oraz Akadémie Julian w Paryżu. Po ukończeniu studiów zamieszkał w Rzymie,

Rzeszowa)

zaś w 1908 r. powrócił do rodzinnego Lwowa, gdzie pracował w teatrze oraz współpracował

Ciągnący sieci olej, tektura, 54 × 78 cm sygn. l. d.: F.M. Wygrzywalski senior

też z Tygodnikiem Ilustrowanym. Od 1901 r. wystawiał w TPSP w Krakowie. Malował obrazy o tematyce rodzajowej, często z udziałem kuszących, fantastycznych nimf morskich. Malował nasyconymi, wyrazistymi barwami, zestawionymi z mocnymi kontrastami świetlnymi. Stworzył znakomite, dynamiczne sceny z życia rybaków, nostalgiczne „zatrzymane kadry” z życia nadmorskich kurortów. Największym uznaniem wśród kolekcjonerów cieszą się jego serie

cena wywoławcza: 21 000 zł

pejzaży nadmorskich i scen z rybakami, a także tematy orientalne, do których powracał po

estymacja: 28 000 – 32 000 zł

podróży do Egiptu w 1906 r.

42

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

34 Bronisława Rychter-Janowska (1868 Kraków – 1953 tamże)

Capri,

1921 r.

olej, płyta, 43,5 × 36 cm w świetle ramy sygn. i dat. l. d.: B. RYCHTER-JANOWSKA./CAPRI. 1921.

Od 1896 r. studiowała w akademii monachijskiej u L. Bollera, A. Ažbégo i S. Hollósy’ego.

Naukę kontynuowała w Akademii Florenckiej oraz w Rzymie. Wiele podróżowała, m.in. do Szwajcarii, Włoch, Francji i Hiszpanii. Związana ze środowiskiem artystycznym Krakowa.

Wielokrotnie brała udział w wystawach TPSP w Krakowie i we Lwowie. Również podczas pobytu we Włoszech w latach 1911–1914 artystka wysyłała swoje prace na wystawy w kraju. W 1932 r. miała swoją indywidualną ekspozycję w warszawskiej Zachęcie.

Rychter-Janowska była niestrudzoną artystką, nieustannie poszukującą nowych plenerów i odpowiednich zestawień barwnych. Płótna jej zdominowane są przez brązy, zielenie, błękity często zestawiane z kontrastowymi, luministycznymi barwami pomarańczy i czerwieni.

cena wywoławcza: 9 000 zł ●

Artystka znakomicie potrafiła uchwycić nastrój zarówno w pejzażach, jak i w znanych

estymacja: 14 000 – 17 000 zł

przedstawieniach dworków.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

43

Stefan Filipkiewicz w swojej pracowni w Krakowie, zbiory NAC

35 Stefan Filipkiewicz (1879 Tarnów – 1944 Mauthausen)

Lato,

1936 r.

olej, płótno, 85 × 121 cm sygn. i dat. p. d.: Stefan Filipkiewicz/1936 na odwrocie nalepka wystawowa z numerem 44733 z tytułem Las oraz nalepka z odręcznym napisem Lato, a także fragmenty zatartej nalepki wystawowej, na krośnie odręczny napis ołówkiem: Wieczór w Rozewiu na odwrocie ramy pieczątki z pracowni Władysława Czuby Pochodzenie: Kolekcja rodziny artysty

W latach 1900–1907 studiował w ASP w Krakowie u J. Mehoffera, J. Pankiewicza, L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego. Od 1913 r. prowadził kurs modelarstwa dekoracyjnego Szkole Przemysłowej w Krakowie. Od 1930 r. był wykładowcą krakowskiej ASP, a w 1936 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym tej szkoły. Należał do warszawskiego TZSP, był członkiem wiedeńskiej Secesji. Twórczość jego, ukształtowaną głównie pod wpływem Stanisławskiego, zdominowały przedstawienia pejzażu. Mieszkając w latach 1927–33 w Zakopanem, malował widoki Tatr, latem wyjeżdżał na plenery do Radziszowa pod Krakowem. W roku 1934 zainteresował się również krajobrazem nadbałtyckim; malował m.in. w Jastrzębiej Górze. Poza pejzażami przedstawiał również martwe natury i kwiaty.

Prace artysty odznaczają się niezwykłą subtelnością barwną. Farby nałożone są szerokimi, zdecydowanymi pociągnięciami pędzla, zaś niezagruntowany podkład tworzy często ko-

cena wywoławcza: 30 000 zł

lorystyczny element kompozycji. Podczas wojny Filipkiewicz przebywał na Węgrzech. Był

estymacja: 38 000 – 45 000 zł

bardzo zaangażowany w sprawy Polski. Zginął w obozie w Mauthausen.

44

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

W 1906 roku rozpoczęła naukę w Warszawie w Szkole Sztuk Pięknych. Była studentką m.in.

Konrada Krzyżanowskiego oraz Xawerego Dunikowskiego. W obrazach powstałych w tym czasie widać wyraźny wpływ jej nauczycieli; portrety z tego okresu ukazywały sylwetki postaci

36 Irena Weiss zw. Aneri (1888 Łódź – 1981 Kraków)

Na plaży olej, płótno, 33,5 × 4,8 cm w świetle ramy sygn. p. d.: aneri

wyłaniające się ciemnego tła. Na przełomie 1906–1907 roku wyjechała do Monachium, gdzie pobierała nauki u Szymona Hollosy’ego węgierskiego przedstawiciela realizmu i naturalizmu w malarstwie. W 1907 roku powróciła do kraju, a dokładnie do Krakowa. Tutaj rozpoczyna kurs u Wojciecha Weissa, którego artystka poślubiła w 1908 roku. Od tego czasu artystka zaczęła bardziej syntetyzować rysunek. Jej obrazy w porównaniu do wcześniejszych, nabierają większego oddechu, paleta barw staje się bardziej nasycona, świetlista. Artystka dużo podróżowała w 1913 roku wraz z mężem wyjechała do Wenecji, a w czasie I wojny światowej przebywała w Wiedniu, gdzie uczyła się jeszcze w Kunstgewerbeschule. Irena Weiss w swojej twórczości malarskiej głównie malowała martwe natury z kwiatami, pejzaże oraz portrety. Tworzyła w technice olejnej i akwareli. W 1926 roku uczestniczyła w lwowskiej wystawie wraz z mężem oraz Leonem Wyczółkowskim. Swoje prace prezentowała również

cena wywoławcza: 7 000 zł ●

na wystawach Towarzystwa „Sztuka” w TPSP w Krakowie i TZSP w Warszawie. Artystka

estymacja: 15 000 – 18 000 zł

swoje prace sygnowała pseudonimem Aneri będącym anagramem jej imienia.

46

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

37 Wojciech Weiss

Malarstwo studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, m.in. u L. Wyczółkowskiego,

(1875 Leorda na Bukowinie –

a także w Paryżu, Rzymie i Florencji. W 1896 r. udał się w podróż artystyczną po Europie.

1950 Kraków)

W 1907 roku rozpoczął pracę dydaktyczną w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w 1913 r.

Przed domem w Kalwarii olej, tektura, 33,5 × 26 cm w świetle ramy sygn. monogramem wiązanym p. d.: WW

otrzymał nominację na profesora zwyczajnego, zaś później trzykrotnie pełnił funkcję rektora.

Od 1899 r. był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, a 1909 r. jego prezesem.

Weiss był jednym z największych twórców okresu Młodej Polski, a jego malarstwo odzwierciedla dekadencki nastrój epoki. Jest także zapowiedzią tendencji ekspresjonistycznych. Po 1905 r. twórczość Weissa skłaniała się w kierunku koloryzmu, przybierając formy szczególnej transformacji barwy w tzw. okresie białym (ok. 1904–1912), później nasyciła się intensywną

cena wywoławcza: 25 000 zł ●

kolorystyką. Wśród podejmowanych przez artystę tematów dominują akty, pejzaże oraz

estymacja: 30 000 – 35 000 zł

martwe natury.

Obraz będący idylliczną kompozycją na tle pejzażu, przedstawia sporadycznie poruszany przez artystę temat macierzyństwa, wśród których realizacji wymienić należy także takie prace, jak Kąpiąca się i Przy wodospadzie – obie z 1913 r. (por. B. Brus-Malinowska, Eugeniusz Zak 1884–1926, Warszawa 2004, poz. 41 i 44, s. 93–94) Trudno oddać za pomocą słów marzycielskie piękno, delikatny poetycki czar tych obrazów.

Jesteśmy świadkami jakichś sielanek arkadyjskich, jakichś dolce far niente i sjest w krainie, której nie ma na mapie, wśród kwiatów i drzew, nie znanych w podręcznikach botaniki.

Pośród wzgórz o liniach pieściwych i melodyjnych, nad zwierciadlaną wodą, półkolami wcinającymi się w ląd, spoczywają w niedbałych, leniwych postawach (…).

M. Wallis, Eugeniusz Zak, „Przegląd Współczesny” 1927, z. X–XI Pociągała mnie zawsze organiczność i miękkość linii i formy przy równoczesnej zdecydowanej architektonice układu (…) dać bryłę, określić ją formalnie i zamknąć, a równocześnie umieścić ją w atmosferze, rozlać na niej jak najbogatszą, nieuchwytną gamę tonów, otoczyć ją rytmiczną melodią światła i cienia, która jest równocześnie wartością barwną. Konstrukcja barwy – i to nie przez kontrasty, a bogactwo tonów – nierealny świat kolorystycznej wizji.

S. Zahorska, Ostatni interview [z Zakiem], „Sztuki Piękne” 1925/1926, nr 12, s. 502–503

38 Eugeniusz Zak (1884 Mogilno – 1926 Paryż)

Kobieta z dzieckiem na brzegu jeziora (ok. 1913 r.?) olej, karton, tektura, 34,5 × 44 cm sygn. l. d.: Eug. Zak Wystawiany: Eugeniusz Zak (1884–1926).

Wystawa monograficzna, 18.12.2003–29.02.2004 r., Muzeum Narodowe w Warszawie Reprodukowany: B. Brus-Malinowska, Eugeniusz Zak 1884–1926, Warszawa 2004, poz. 70, s. 102

Wybitny polski artysta malarz pochodzenia żydowskiego. W 1902 roku rozpoczął naukę w paryskim École des Beaux-Arts. Następnie kształcił się w Académie Colarossi. W 1903 podróżował do Włoch. Jeszcze w tym samym roku kontynuował naukę w Monachium. Po powrocie do Paryża zadebiutował w 1904 r. na Salonie Jesiennym. Aktywnie działał w życiu artystycznym, był związany z grupą Rytm, paryskim Towarzystwem Artystów Polskich oraz kręgiem Ecole de Paris. Zak w swojej twórczości wykreował swoisty język malarski. Przede wszystkie artysta nie tworzył z natury; jego kompozycje zradzały się w jego wyobraźni.

Początkowo w swojej twórczości głównie malował portrety oraz wykonywał sangwinowe rysunki głów i popiersi. Artysta najczęściej malował idylliczne kompozycje, o melancholijnej atmosferze. Głównymi bohaterami tych prac stanowiły postaci o wydłużonych i zrytmizowanych sylwetkach, obwiedzionych płynnym konturem. Tłem tych przedstawień stanowił arkadyjski pejzaż. Dekoracyjności dodawała wykorzystywana wysublimowana gama barwna.

Na sztukę artysty wpływ miała twórczość symbolistów i nabistów. Artysta inspirację czerpał

cena wywoławcza: 250 000 zł

również ze sztuki renesansu oraz malarstwa Cézanne’a, Chavannes’a, Picassa oraz szkoły

estymacja: 300 000 – 320 000 zł

z Pont-Aven.

48

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

39 Tadeusz Makowski (1882 Oświęcim – 1932 Paryż)

Gruszki na talerzu,

ok. 1925 r.

olej, płótno dublowane, 37,8 × 46 cm Obraz posiada ekspertyzę Elżbiety Zawistowskiej z 2010 r. oraz prof. Jerzego Sienkiewicza z 1973 r.

Praca opisana: Władysława Jaworska, Tadeusz Makowski, Życie i twórczość, Wrocław 1964 r., s. 345, nr kat. 408.

Pochodzenie: Kolekcja Zbigniewa Werpechowskiego

W latach 1903–1908 studiował malarstwo u J. Mehoffera i J. Stanisławskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1907 i 1908 podróżował do Włoch, a w 1914 r. zwiedził Kijów. W 1908 wyjechał do Paryża i tam osiadł na stałe. W latach 1914–15 przebywał w Bretanii, gdzie gościł w domu W. Ślewińskiego. W 1916 r. wrócił do Paryża, skąd wyjeżdżał do Owernii, Holandii i Belgii. We wczesnym okresie twórczości inspirował się malarstwem P. Puvis de Chavannes’a. Od około 1911 w jego obrazach uwidoczniła się fascynacja kubizmem, zaś w latach późniejszych inspiracje dawnym malarstwem holenderskim i polską sztuką ludową. Z czasem artysta coraz bardziej upraszczał formę, dochodząc do stworzenia „własnego systemu znaków plastycznych”. Wielokrotnie wystawiał swoje prace w ramach

cena wywoławcza: 90 000 zł

prezentacji polskiej sztuki na świecie. Przez krytykę zaliczany do najwybitniejszych polskich

estymacja: 120 000 – 130 000 zł

malarzy XX wieku.

50

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Władysław Ślewiński w ciągu całej swej twórczości podejmował trzy tematy: portrety, pejzaże oraz martwe natury. Te ostatnie stanowiły zazwyczaj bukiety kwiatów, owoce, ceramika, książki umieszczone na przykrytym serwetą stole. Ich tło bywało „nieokreślone”, sugerujące fragment miękko układającej się tkaniny zazwyczaj gładkiej lub o słabo czytelnym wzorze.

Rzadziej tłem była półka z książkami lub fragment wnętrza. „Ulubionymi” owocami, często malowanymi przez artystę były jabłka, także zwykła, ludowa ceramika. Ślewiński większość swojego artystycznego życia spędził w Bretanii, która słynęła ze swoich różnorakich i powszechnie przez tamtejszą ludność używanych wyrobów fajansowych. Wiele z nich można odnaleźć w licznych obrazach Ślewińskiego. Obraz- przedmiot niniejszej opinii- zbudowany jest z wymienionych wyżej rekwizytów. Na płaszczyźnie, przykrytej ułożoną skośnie jasną materią, w centrum kompozycji znajduje się zwarta grupa przedmiotów: gliniana brązowa misa, jabłka, książki i zielony kubek. Tło stanowi spływająca miękko tkanina z małym, zaznaczonym tylko wzorem (jest to tkanina japońska używana przez Ślewińskiego jako tło w jego innych martwych naturach) … (cytowane fragmenty z ekspertyzy Barbary Brus-Malinowskiej z 2011 roku) To właśnie w martwych naturach Ślewiński wypowiedział się najpełniej. Jak pisała największa monografistka malarza Władysław Jaworska „Można zaryzykować twierdzenie, że w martwej naturze i kwiatach wypowiedział się najpełniej i najbardziej osobiście. I to w sensie emocji, jak i malarskiego kunsztu. Na tle malarstwa polskiego należy Ślewiński – obok sporadycznie sięgających do martwej natury takich malarzy, jak: Józef Pankiewicz, Olga Boznańska, Leon Wyczółkowski – do pierwszych artystów uprawiających ten gatunek w takiej skali.

Zasługą Ślewińskiego jest wprowadzenie do malarstwa polskiego martwej natury na zasadzie równouprawnionego z innymi rodzaju.

(W. Jaworska, Władysław Ślewiński, Warszawa 1991, s. 82)

40 Władysław Ślewiński (1856 Białyń – 1918 Paryż)

Martwa natura z jabłkami i książkami, lata 1900–1906 olej, płótno, 27 × 35,5 cm sygn. p. g.: WŚlewiński na odwrocie pieczątka „ 6 Rue […] PARIS […]HALEVY […] na lewym ramieniu krosna odcisk w drewnie: ”HALEVY 6 […], na górnym ramieniu nieczytelny napis ołówkiem Wystawiany: WŁADYSŁAW ŚLEWIŃSKI. Z Pont Aven do Kazimierza, Kazimierz Dolny, 05.10.2009–10.01.2010

Przez krótki okres czasu pobierał nauki rysunku w Warszawie w Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona. W 1888 roku wyjechał do Paryża, gdzie rozpoczął studia malarskie w Akadémie Julian, a następnie w Akadémie Colarossi. Rok później poznał Paula Gauguina oraz artystów z kręgu szkoły Pont-Aven, a znajomość ta wywarła ogromny wpływ na późniejszą twórczość malarską Ślewińskiego. Wraz z francuskim artystą kilkakrotnie jeździł do miejscowości w Bretanii Le Pouldu. W 1898 roku odbył podróż do Hiszpanii.

W 1905 roku przyjechał do Polski, a dokładnie do Krakowa i Poronina, gdzie przebywał do 1907 roku. Kilka miesięcy spędził również w Monachium. Przez krótki okres czasu, bo w latach 1908–1910, był profesorem w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Następnie otworzył własną szkołę w swojej pracowni malarskiej. W 1910 powrócił do Francji, gdzie osiadł się już na stałe w Doëlan w Bretanii. Utrzymywał bliskie kontakty ze środowiskiem artystycznym, francuskim i polskim. Przyjaźnił się z Tadeuszem Makowskim oraz Witkacym, którzy odwiedzali go we Francji. Ślewiński malował głównie pejzaże z widokami brzegów morza a także i z Podhala, Tatr i Kazimierza nad Wisłą, martwe natury oraz portrety, czasem i sceny rodzajowe. Kompozycje malarskie utrzymane w postimpresjonistycznym duchu artysty odznaczały się prostotą. Operował szeroką, przygaszoną paletą barw, uzyskując harmonijny efekt pełen subtelności. Często sięgał po wyraziście zaakcentowany kontur.

Cechą charakterystyczną obrazów Ślewińskiego jest cienko kładziona warstwa farby, przez którą można zobaczyć fakturę płótna. Brał udział w wystawach krakowskiego i lwowskiego

cena wywoławcza: 140 000 zł

Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Swoje prace od 1896 roku wystawiał również na

estymacja: 170 000 – 190 000 zł

paryskich Salonach Niezależnych, a także i w Warszawie i w Wiedniu.

52

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

41 Emmanuel Katz (zw. Mané-Katz) (1894 Krzemieńczuk – 1962 Tel Awiw)

Martwa natura z dzbanem i koszykiem owoców, 1928 r. olej, płótno, 97 × 79 cm sygn. i dat. p. g.: Mane- Katz/28

Pochodził z rodziny ortodoksyjnych Żydów. W latach 1911–1912 uczył się w Wileńskiej Szkole Rysunkowej Iwana Trutniewa, następnie w kijowskiej Szkole Malarstwa Mykoły Muraszki. W 1913 roku wyjechał do Paryża, gdzie studiował w Ecole des Beaux-Arts. Czas I wojny światowej spędził w Petersburgu, Moskwie oraz w Charkowie, gdzie od 1917 roku był profesorem Instytutu Artystycznego. W 1920 roku powrócił do Paryża, gdzie związał się z tamtejszym środowiskiem artystycznym Ecole de Paris. Po wybuchu II wojny światowej udał się do USA. Na rozwój języka artystycznego Mané-Katza wpływ mieli tacy wybitni artyści jak: Marc Chagall, Robert Delaunay, Maurice de Vlaminck czy André Derain. Twórczość malarska stanowiła pewnego rodzaju ekspresjonistyczną kontynuację zdobyczy nurtu fowistycznego.

W swoich pracach artysta skupiał się na motywach pejzaży, martwych natur; malował również portrety oraz sceny związane z tematyką żydowską. Poza malarstwem zajmował

cena wywoławcza: 120 000 zł ●

się również rzeźbą. Mané-Katz swoje prace wystawiał w Paryżu, Nowym Yorku, a także

estymacja: 180 000 – 200 000 zł

i w Warszawie, Krakowie i Lwowie.

54

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Pochodził z ortodoksyjnej rodziny żydowskiej. Początkowo, w 1912 roku, studiował w Szkole Przemysłowej we Lwowie. W latach 1919–1922 naukę kontynuował w ASP w Krakowie.

W 1922 r. uczył się w prywatnej pracowni A. Archipenki w Berlinie. W 1923 r. wyjechał do Paryża. Tam związał się z kręgiem École de Paris. Uczestniczył w paryskich Salonach,

42

wystawiał również swoje prace w wielu paryskich galeriach. W 1930 r. pokazywał swe prace

Zygmunt Menkes (1896 Lwów – 1986 Riverdale, NY)

Owoc granatu,

przed 1939 r.

olej, płótno, 61 × 50 cm sygn. p. g.: Menkes

w Stanach Zjednoczonych: w Cleveland i Nowym Jorku. Eksponował swą twórczość także w Kanadzie i Anglii. W międzyczasie artysta często odwiedzał Polskę, należał do ugrupowań o kolorystycznej orientacji – „Nowa Generacja” i „Zwornik”. W roku 1935 wyjechał do Nowego Jorku, gdzie został już na stałe. Współpracował z Associated American Artists Gallery oraz French Art Gallery. Był wykładowcą w Art Students League. Artysta malował portrety, akty, sceny rozgrywające się we wnętrzach, martwe natury z kwiatami oraz pejzaże. Często podejmował tematykę żydowską. Operował miękkimi, swobodnymi pociągnięciami pędzla.

Potem w jego kompozycjach wyłaniały się coraz silniej zaakcentowane kontury, kształty figur

cena wywoławcza: 40 000 zł ●

stawały się bardziej geometryczne. Prace artysty cechowała niezwykle ekspresyjna, bogata

estymacja: 50 000 – 60 000 zł

paleta barw, którą z czasem zaczął upraszczać.

56

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

…Epstein rozwija swoje zdolności malarskie w plenerze. Kontynuuje przy tym oryginalną umiejętność geometryzowania form oraz pogłębia zdolności sprawnego operowania kolorem. Struktura pejzażu Epsteina i sposób malowania noszą w sobie znamiona fascynacji malarstwem Cezanne’a. Artysta odbywa niedalekie podróże, początkowo głównie na południe od Paryża. (…) Celna charakterystyka tych pejzaży pojawia się w późniejszych tekstach z lat dwudziestych, w których słusznie zauważa krytyk [Gustave Coquiot], iż są one: „(…) jeszcze bardziej osobliwe, skąpane w metalicznych błękitach, zgaszonych zieleniach i łososiowych różach.” (…) W każdej ze swoich wypraw Epstein nie tylko potrafi odkryć istotę krajobrazu, ale też maluje ludzi, przedstawiając ich codzienność oraz relacje, wydobywając w ten sposób lokalny koloryt nie tylko miejsca, ale i społeczności.

Henri Epstein, [seria: Mistrzowie École de Paris], Warszawa 2015, s. 37, 47

43 Henryk Epstein (1891 Łódź – 1944 Auschwitz)

Pejzaż olej, płótno, 52 × 70 cm sygn. l. d.: H. Epstein

Syn łódzkiego antykwariusza. Uczył się w prywatnej Szkole Rysunku Jakuba Kacenbogena w Łodzi. Około 1910 r. wyjechał na studia do Monachium. W 1913 r. na stałe osiadł w Paryżu, gdzie kontynuował naukę w Académie de la Grande Chaumière. Do 1938 roku przebywał na Montparnasse, w pawilonie mieszczącym pracownie i mieszkania artystów, gdzie bywał również zaprzyjaźniony z nim: M. Chagall, A. Modigliani. W latach 1920–30 malował pejzaże w plenerze w Owerni, Bretanii i na Korsyce. Od początku lat 20-tych wystawiał w paryskich Salonach. Jedyną wystawą indywidualną była ekspozycja pośmiertna w paryskiej Galerie Berri-Raspail w 1946 roku. Po wojnie pokazywano jego prace na wielu wystawach zbiorowych środowiska École de Paris. Malował w technice olejnej, uprawiał

cena wywoławcza: 54 000 zł

również akwarelę, rysunek i grafikę. Na jego malarstwo ogromny wpływ miała twórczość

estymacja: 65 000 – 75 000 zł

Cézanne’a oraz fowistów. W 1944 r. zginął w jednym z obozów koncentracyjnych.

58

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

44 Franciszek Mollo (1897 Bochnia – 1967 tamże)

Święto Szałasów (Sukkot) olej, tektura, 56 × 67 cm sygn. p. d.: F. Mollo

Z wczesnego okresu twórczości artysty pochodzą rysunki, które Mollo wykonał jeszcze jako samouk podczas walk na froncie rumuńskim w armii austriackiej. Edukację artystyczną rozpoczął bowiem dopiero po 1923 r., uczęszczając na zajęcia na Wydziale Rzeźby i Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Tam nad jego warsztatem czuwało kilku profesorów, w tym Władysław Jarocki, Fryderyk Pautsch, Wojciech Weiss, Karol Frycz – od każdego zaczerpnął inne wartości estetyczno-malarskie. W 1926 r. wraz z Marcinem Samlickim wyjechał na półroczne stypendium do Paryża, ufundowane przez Urząd Miasta Bochni.

Wyjazd umożliwił mu zapoznanie się z twórczością wybitnych przedstawicieli tamtejszej kolonii artystycznej, m.in. Olgi Boznańskiej, Meli Muter, Władysława Ślewińskiego. Po

cena wywoławcza: 6 000 zł ●

powrocie do kraju miał już ukształtowany swój własny, dojrzały styl malarski. Malował głównie

estymacja: 7 500 – 9 500 zł

sceny rodzajowe i portrety, które cechowała żywa kolorystyka oraz nietypowa nastrojowość.

60

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Rozpoczęte w 1913 r. studia w akademii monachijskiej przerwał wybuch wojny i powołanie do armii austriackiej. W roku 1921 Aberdam kontynuował naukę w Akademii Sztuk Pięknych

45

w Krakowie pod kierunkiem T. Axentowicza. Rok później wyjechał do Berlina studiować w prywatnej szkole A. Archipenki. W 1923 r. udał się do Paryża, gdzie wraz z Z. Menkesem,

Alfred Aberdam

J. Weingartem i Z. Weissbergiem współtworzył „Grupę Czterech”. Prace artysty w owym czasie

(1894 Lwów – 1963 Paryż)

W paryskiej kawiarni,

zdradzały wpływy twórczości Matisse’a, także Soutine’a. Tematem był przede wszystkim 1938 r.

olej, płótno, 39 × 50 cm sygn. i dat. p. d.: Aberdam/938 na odwrocie napis: Aberdam Paris

południowofrancuski pejzaż, w którym przeważnie obecne były postaci w charakterze sztafażu. Od roku 1926 artysta uczestniczył w paryskich Salonach Jesiennym i Tuileries.

Miał też kilka wystaw indywidualnych zarówno w Paryżu, jak i we Lwowie, Warszawie czy Krakowie. W 1933 r. związał się z ugrupowaniem „Plastycy Nowocześni” (obok m.in.

L. Chwistka i T. Czyżewskiego). Poza pejzażem artysta malował martwe natury, portrety, tematy muzyczne. Posługiwał się uproszczoną, nieco postrzępioną formą i wąską skalą

cena wywoławcza: 18 000 zł ●

ciemnych barw, niekiedy ożywionych bardziej nasyconymi akcentami. Po wojnie miał wiele

estymacja: 25 000 – 30 000 zł

wystaw indywidualnych, m.in. w Paryżu, Tel-Avivie i Londynie.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

61

46 Roman Kramsztyk (1885 Warszawa – 1942 tamże)

Pejzaż z południa Francji olej, płótno, 73 × 91,5 cm sygn. p. d.: Kramstyk W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się analogiczna praca Romana Kramsztyka: Pejzaż południowy, ok.

1930 r., olej, płótno, 46 × 55 cm, sygn. p. d.: Kramstyk, nr inw. MPW 810

Studiował na przełomie 1903/04 w krakowskiej ASP w pracowni Józefa Mehoffera. Studia kontynuował w Monachium i w Berlinie. W 1911 roku wyjechał do Paryża, gdzie związał się z tamtejszym środowiskiem artystycznym École de Paris. W tym też czasie przynależał do Towarzystwa Artystów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Artystyczno-Literackiego w Paryżu. Uczestniczył w paryskich Salonach. Z Paryża regularnie wyjeżdżał do kraju, gdzie wystawiał swoje prace. W 1922 roku został członkiem grupy Rytm, której był założycielem.

Poza tym od 1918 roku był również członkiem Grupy Pięciu. Kramsztyk należy do grona najlepszych polskich malarzy. W początkowej fazie twórczości artysty widać wyraźną inspirację sztuką Cézanne’a. Malował martwe natury oraz pejzaże, w których zawracał uwagę na strukturę faktury przedstawienia. Kompozycje te utrzymywał w ciemnej gamie kolorystycznej. W przedstawieniach portretowych sięgał po mocno zaakcentowany kontur, okalający wykorzystywane przez niego bryłowate formy. W późniejszej fazie skupiał się na przedstawieniach figuralnych, malując portrety kobiet, akty. Prace te w swej stylistyce odnosił do twórczości dawnych mistrzów epoki renesansu, manieryzmu oraz baroku. Artysta swoje prace prezentował zarówno w kraju (Warszawa, Poznań, Łódź, Kraków), jak i zagranicą

cena wywoławcza: 460 000 zł

(Praga, Barcelona, Wiedeń, Moskwa, Nowy York). Zginął w warszawskim getcie, rozstrzelany

estymacja: 500 000 – 550 000 zł

przez hitlerowców.

62

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Studiował na Politechnice Warszawskiej, a następnie w SSP w Warszawie (1904–1905) oraz

47 Henryk Hayden (1883 Warszawa – 1970 Paryż)

Pejzaż olej, płótno, 54 × 65 cm sygn. l. d.: Hayden

w Académie „La Palette” w Paryżu (od 1907 r.). Od 1908 r. często bywał w Bretanii (Doëlan, Pont-Aven i Le Pouldu), gdzie zetknął się z W. Ślewińskim. Utrzymywał kontakty z wieloma przedstawicielami awangardy paryskiej, m.in. P. Picassem, M. Jacobem, J. Lipchitzem, H. Matissem. Uczestniczył w wystawach paryskich Salonów, a indywidualne pokazy swego malarstwa miał w wielu galeriach, m.in.: w Galerie Drouet, Galerie Rosenberg, Galerie Zborowski, Galerie Zak czy Waddington Gallery w Londynie. Retrospektywne wystawy artysty odbyły się w Museé National d`Art Moderne w Paryżu (1968) i Museé des Beaux-Arts w Rennes (1979). Początkowo jego malarstwo pozostawało pod wpływem Szkoły Pont-Aven i Ślewińskiego, a w latach 1912–1915 pod wpływem kubizmu Cézanne`a. W latach 1922–1953 malował realistyczne pejzaże i portrety o wysokich walorach dekoracyjnych.

cena wywoławcza: 19 000 zł ●

W pracach z tego okresu przejawia się jego niezwykła wrażliwość kolorystyczna i przywiązanie

estymacja: 25 000 – 35 000 zł

do obserwacji natury.

64

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

W działaniach artystycznych Henryka Berlewiego z lat 1918–1921 tkwiły silne dążenia do stworzenia nowego języka plastycznego kultury żydowskiej, będącego syntezą tradycyjnych, zakorzenionych w folklorze żydowskim motywów z osiągnięciami europejskiej awangardy.

Tematem jego prac były sceny zaczerpnięte z życia żydowskiej społeczności, zaś pod względem malarskiej konwencji odpowiadały założeniom formalnym kubizmu i ekspresjonizmu.

Prezentowana w katalogu praca stanowi doskonały przykład takiego mariażu.

Berlewi był związany z pierwszą w Polsce grupą żydowskich artystów awangardowych zwaną „Young-yidish”, współpracował także z warszawskim periodykiem „Ringen”, na łamach którego publikował autorskie teksty poświęcone zagadnieniom ze sztuki współczesnej i dla którego projektował okładki kolejnych numerów. Był również współzałożycielem stowarzyszenia mającego na celu wspieranie rozwoju sztuki żydowskiej. Zwrot ku sztuce nieprzedstawiającej miał miejsce po spotkaniu artysty z rosyjskim malarzem El Lissitsky’m w 1921 r., co przełożyło się na nowy etap w twórczości Berlewiego.

48 Henryk Berlewi (1894 Warszawa – 1967 Paryż)

Wesele żydowskie olej, płótno, 60 × 92 cm sygn. p. d.: H. BERLEWI 21/52

Malarz, grafik, teoretyk sztuki jeden z czołowych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej. Studiował w Warszawie w Szkole Sztuk Pięknych w latach 1904–1909. Naukę kontynuował w Antwerpii, a także i na paryskich uczelniach – École des Beaux-Arts i École des Arts Décoratifs. Po powrocie do Polski uczęszczał do warszawskiej Szkoły Rysunkowej, gdzie uczył się pod kierunkiem Jana Kauzika. Przynależał do grupy Blok, Syndicat de la Prasse Artistique Française, a także Association Internationale des Critiques d’Art (AICA). W latach 1922–23 przebywał w Berlinie. To tam zetknął się z kierunkami konstruktywizmu oraz suprematyzmu. Był autorem pracy teoretycznej z 1924 roku – „Mechano-faktura”, w której zawarł teorię malarstwa bezprzedmiotowego bazującego na regułach malarstwa bezprzed-

cena wywoławcza: 95 000 zł ●

miotowego. Ok. 1929 roku odstąpił od sztuki abstrakcyjnej i skupił się na przedstawieniach

estymacja: 150 000 – 180 000 zł

figuralnych. Od tego czasu głównie malował portrety. Do abstrakcji powrócił po 1957 roku.

66

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

49 Adolf Behrmann (1876 Tockum k. Rygi – 1942 Białystok)

Nad brzegiem olej, tektura, 22 × 34 cm w świetle oprawy sygnowany p. d.: Behrman

Malarz żydowskiego pochodzenia, w latach 1900–1904 studiował w akademii w Monachium, następnie, po rocznej przerwie, kontynuował pięcioletnią edukację w Paryżu.

Po powrocie do kraju, osiadł w Łodzi. Behrman wiele podróżował, zwiedzał kraje Europy i Afryki, skąd przywoził malarskie zapiski w postaci scen rodzajowych, pejzaży i studiów postaci. Artysta wystawiał swoje prace w kraju i za granicą. Podczas II wojny światowej

cena wywoławcza: 5 500 zł

był przetrzymywany w getcie w Białymstoku, gdzie kierował pracownią Oskara Steffensa,

estymacja: 8 000 – 10 000 zł

w której reprodukowano dzieła dawnych mistrzów.

68

S OP OC K I D OM AU KCYJ N Y

Od roku 1891 mieszkał w Warszawie, gdzie uczył się Szkole Rysunkowej u W. Gersona, a jednocześnie pracował malując portrety na podstawie fotografii. Naukę kontynuował w latach 1897–1902 na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u J. Malczewskiego, L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego. W 1900 roku wyjechał do Paryża; tam swoje umiejętności

50

doskonalił w pracowni J. P. Lorrainsa w Académie Julian. Podczas pobytu we Francji zwiedził Holandię, Belgię, Anglię i Niemcy. Po powrocie do kraju mieszkał w Zakopanem i Nowym

Abraham Neumann

Targu. Podczas I wojny światowej wyjechał do Wiednia, a następnie w 1918 roku do Stanów

(1873 Sierpc – 1942 Kraków)

Pejzaż nadmorski,

1929 r.

olej, płótno naklejone na tekturę, 36 × 49,5 cm sygn. i dat. p. d.: A. Neuman/1929

Zjednoczonych. W latach 1904 i 1925–27 wykładał w jerozolimskiej Szkole Sztuk i Rzemiosł „Bezalel”. Należał do Zrzeszenia Żydowskich Artystów Malarzy i Rzeźbiarzy w Krakowie, od 1936 r. był członkiem ZPAP. Zginął w 1942 roku, rozstrzelany podczas likwidacji getta krakowskiego. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli tzw. „szkoły pejzażowej” Stanisławskiego. Malował widoki Krakowa, Warszawy i Kazimierza Dolnego, a także krajobrazy polskich gór i rozsłonecznione wybrzeża Bretanii. W jego pejzażach uwidocznia się emocjonalny stosunek artysty; malarz syntetyzuje kolejne plany, wydzielając

cena wywoławcza: 9 000 zł

je miękkim obrysem. Migotliwe światło wzmaga nastrój przedstawienia. Poza pejzażem

estymacja: 16 000 – 20 000 zł

malował martwe natury oraz portrety.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

69

51 Wacław Zawadowski

W latach 1908–11 studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem Józefa Pankiewicza.

W 1913 r. wyjechał do Paryża, gdzie związał się z kręgiem poetów i malarzy Montmarte’u:

(1891 Skobiełka/Wołyń –

F.Légerem, A.Modiglianim i L.Zborowskim. W latach 1913–14 wystawiał swoje prace

1982 Aix-en-Provence)

w galerii Cassier w Berlinie, Kolonii, Monachium i w Düsseldorfie. W Paryżu prezentował

Pejzaż olej, płótno, 60 × 81 cm sygn. u dołu: Zawado.

swoje prace w Salonie Niezależnych (1914,1920, 1921) i w Salonie Jesiennym (1920 r.).

Był współzałożycielem Cechu Artystów Polskich Jednoróg. Od 1930 r. przeniósł się do Orcel w Prowansji. Duży wpływ na jego twórczość wywarła sztuka Cezanne’a. Początkowo malował obrazy w wyciszonej, chłodnej kolorystyce, natomiast w późniejszym okresie stworzył własną indywidualną formułę artystyczną. Malował szerokimi, zamaszystymi pociągnięciami pędzla,

cena wywoławcza: 18 000 zł ●

tworząc kompozycje zdynamizowane o zróżnicowanej fakturze. W swojej twórczości był bliski

estymacja: 25 000 – 30 000 zł

abstrakcji aluzyjnej, gdzie istotą są wzajemne relacje plam barwnych na płaszczyźnie płótna.

70

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Swych ludzi pozbawia on jakichkolwiek wad fizycznych i obmywa z rysów jakiejkolwiek brutalności, jaką życie mogłoby osadzić na ich twarzach i postaciach. Spokój i rozwaga, estetyczne i etyczne hamulce, stojące u podstaw jego transpozycji życia w dekoracyjne zespoły form (…)

Cyt. za M. Gerron [w:] Tymon Niesiołowski (1882–1965).

Katalog wystawy monograficznej, Toruń 2005, s. 51 Sporo miejsca w malarstwie Niesiołowskiego okresu toruńskiego zajmuje portret. Poza wcześniej wspomnianymi realistycznymi wizerunkami z początku lat pięćdziesiątych, w latach późniejszych przedstawiane postaci artysta poddawał specyficznej stylizacji. (…) modelki mają zwykle uproszczone rysy twarzy, o wrzecionowatym kształcie, sprowadzone do migdałowych oczu i małych ust (…)

M. Gerron [w:] Tymon Niesiołowski (1882–1965).

Katalog wystawy monograficznej, Toruń 2005, s. 72

52 Tymon Niesiołowski (1882 Lwów – 1965 Toruń)

Dziewczyna w bluzce w paski olej, tektura, 49 × 32 cm Opisywany: Tymon Niesiołowski (1882–1965). Katalog wystawy monograficznej, Toruń 2005, poz. 576, s. 136 Wystawiany: Tymon Niesiołowski (1882 – 1965), Muzeum Okręgowe Toruń, październik – grudzień 2005

Polski malarz, grafik i pedagog, członek grupy Rytm. Absolwent ASP w Krakowie, gdzie był uczniem Józefa Mehoffera, Stanisława Wyspiańskiego i Teodora Axentowicza. Aktywnie działał w grupach artystycznych m.in. Grupie pięciu i Ekspresjonistach polskich. W 1926 roku zamieszkał w Wilnie i pracował jako wykładowca w szkole rzemiosł artystycznych. Od 1937 roku docent na uniwersytecie w Wilnie, gdzie wykładał malarstwo monumentalne.

Po II wojnie światowej zamieszkał w Toruniu i tam prowadził pracę dydaktyczną do 1960 roku na Wydziale sztuk plastycznych UMK. Artysta pozostawił po sobie niezwykłą, bogatą spuściznę. W jego twórczości widać wyraźne wpływy malarstwa europejskiego, które na swój sposób adaptował do swojej twórczości. Widać jak Niesiołowski początkowo sięgał po zdobycze secesji; kolejno w następnych etapach zwracał się ku stylistyce malarstwa Paula Gauguina czy Władysława Ślewińskiego. Nie został obojętny na sztukę formistów.

W końcu w latach 30-tych zwrócił się ku koloryzmowi. Artysta malował martwe natury, pejzaże, często zawracał się ku motywom cyrkowym. Do najbardziej charakterystycznych

cena wywoławcza: 43 000 zł ●

dzieł Niesiołowskiego należą portrety oraz akty, w których kompozycje były budowane płaską

estymacja: 50 000 – 60 000 zł

plamą barwną ograniczoną wyraźnie zaznaczonym konturem.

72

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

53 Janina Bobińska-Paszkowska (1894 Warszawa – 1973 tamże)

Nad książką olej, płyta, 63,5 × 51 cm w świetle oprawy na odwrocie nalepka wystawowa z numerem 17711 oraz tytułem pracy

Malarka, miniaturzystka, wykształcenie artystyczne zdobyła w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie w latach 1904–1907 uczęszczała do pracowni Konrada Krzyżanowskiego.

Była pierwszą historii tamtej uczelni kobietą, która otrzymała absolutorium. Jeszcze w czasie studiów poślubiła malarza Jana Brzezińskiego, z którym wyjechała do Paryża na dalszą naukę.

Po powrocie do kraju prowadziła prace nad polichromiami w kościele w Radomsku, podczas których nawiązała znajomość z rzeźbiarzem Józefem Paszkowskim, za którego powtórnie wyszła za mąż. W 1920 r. Paszkowscy przeprowadzili się do Zakopanego, gdzie prowadzili fabrykę zabawek ludowych. Po trzech latach artystka wróciła do stolicy, gdzie miała duże uznanie wśród tamtejszego środowiska. Malarka znana była głównie z kobiecych portretów, tworzyła także miniatury malowane na blasze, kości słoniowej i drewnie. Od 1912 r. była

cena wywoławcza: 9 000 zł ●

zrzeszona w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Pierwsza indywidualna

estymacja: 11 000 – 14 000 zł

wystawa prac artystki miała miejsce w Zachęcie w 1931 r.

74

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

54 Leon Kowalski (1870 Kijów – 1937 Kraków)

Półakt olej, płótno; 69 × 48,5 cm sygn. l. g.: Leon Kowalski

Malarz i grafik, naukę rozpoczął w Kijowskiej Szkole Malarskiej Mikołaja Muraszki, studia następnie kontynuował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie miał styczność z profesorami w osobach Leopolda Loefflera, Józefa Unierzyskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Leona Wyczółkowskiego. Pogłębianie studiów poza granicami kraju w Monachium i Paryżu umożliwiły mu dotacje, które otrzymał z Wydziału Krajowego w 1894 r. W technice olejnej zajmowały go zagadnienia światła i koloru, no co miało wpływ zetknięcie się artysty z francuskim impresjonizmem. Malował kompozycje przedstawiające kadry miejskie i pejzażowe.

Nieobce mu były także utrzymane w konwencji realistycznej portrety, sceny rodzajowe i tematy

cena wywoławcza: 10 000 zł

religijne. Chętnie sięgał również po akwarelę i pastel, z dużą wprawą posługiwał się igłami

estymacja: 13 000 – 17 000 zł

w technikach graficznych, w których udawało mu się uzyskać efekt zbliżony do rysunku.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

75

Portret Henry`ego Carra namalowany w 1912 roku można uznać za konwencję tej wystawy. Artysta przyswoił wprowadzone przez impresjonistów środki artystyczne.

W tym wyjątkowym portrecie formowanym spontanicznymi pociągnięciami pędzla tonacje barwne postaci i tła przenikają wzajemnie, ich intensywność zależy od padającego światła, a ograniczenie szczegółów potęguje układy kolorystyczne. Żaden z późniejszych znanych portretów nie ma tak impresjonistycznego charakteru.

Małgorzata Ruszkowska-Macur, Malarstwo Alberta Lipczyńskiego, w: Albert Lipczinski 1876–1974, katalog wystawy, Gdańsk 2011, s. 47

55 Albert Lipczyński (1876 Lębork – 1974 Sopot)

Pijący (Portret Henry`ego Carra), 1912 r.

olej, płótno, 77 × 51 cm sygn. i dat. p. d.: Alb. Lipczynski 1912 na ramie fragmenty nalepki z opisem pracy: Trinker Alb. Lipczynski Wystawiany: Albert Lipczinski 1876–1974, Muzeum Narodowe w Gdańsku, 17.03–29.05.2011 Albert Lipczinski 1876 -1974, National Museums Liverpool, 2011 Reprodukowany i opisany: Albert Lipczinski 1876–1974, katalog wystawy, w opracowaniu Małgorzaty Ruszkowskiej-Macur, Gdańsk 2011, s. 68–69

Malarz oraz grafik pochodzenia polsko-niemieckiego. Przez krótki okres uczył się w Königlische Provinzial Kunst Gewerbeschule w Gdańsku. Następnie w 1897 roku wyjechał do Liverpoolu, gdzie studiował w University Art Sheds. Uczęszczał także na kursy malarstwa i rysunku.

Tutaj też poznał swoją przyszłą żonę, modelkę Elizabeth Milne. Dla artysty był to okres jego artystycznej świetlności. Jego prace były pokazywane na wystawie postimpresjonistów, na której wystawiano również obrazy Matisse’a, van Gogha, Picassa, Gaugine’a. Niestety, jako że Lipczyński posługiwał się niemieckim paszportem po I wojnie światowej został zmuszony do opuszczenia Wielkiej Brytanii. Po powrocie do kraju, wraz z żoną, osiadł w Sopocie. Miał swoją pracownię w Gdańsku przy ulicy Lektykarskiej. Artysta pracował głównie w technice oleju. Przede wszystkim zasłynął jako twórca portretów, które tworzył

cena wywoławcza: 13 000 zł ●

na liczne zlecenia. Malował także pejzaże, przy kompozycjach których operował środkami

estymacja: 20 000 – 25 000 zł

malarstwa postimpresjonistycznego.

76

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

56 Jerzy Winiarz

Malarz, którego aktywność twórcza przypadła na okres dwudziestolecia międzywojen-

(1894 Warszawa – 1928 Jastarnia)

nego. Artysta studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa

Martwa natura olej, tektura, 67,5 × 48 cm w świetle oprawy sygn. i dat. p. d.: J.W 1916 na odwrocie nalepka wystawowa z opisem pracy

Mehoffera, jego nauczycielami byli również Jacek Malczewski i Wojciech Weiss. Edukację artystyczną przerwał wybuch I wojny światowej, w której czynnie służył. Po zakończeniu działań wojennych wyjechał do Włoch, gdzie pod okiem mistrza Chiniego uczył się techniki freskowej. Freski i witraże stanowiły główne pole zainteresowań Jerzego Winiarza, z czego do najważniejszych jego realizacji należy dekoracja Kaplicy Prezydenckiej w Spale. Pod koniec życia związał się z ugrupowaniem artystycznym Cechem Artystów Plastyków Jednoróg, kontakty te zwróciły artystę w kierunku poszukiwań formalno-malarskich, opartych na silnych barwach i kontrastach. Gatunkami, w których realizował swój własny styl były martwe

cena wywoławcza: 19 000 zł

natury i portrety. Rozwój artystycznej drogi przerwała tragiczna śmierć malarza podczas

estymacja: 25 000 – 30 000 zł

próby uratowania tonącego w Bałtyku.

78

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

57 Włodzimierz Terlikowski (1873 Poraj k. Łodzi – 1951 Paryż)

Kwiaty,

1920 r.

olej, płótno, 54 × 65 cm sygn. i dat. p. d.: 1920/W. Terlikowski

Studiował w akademii monachijskiej oraz w Paryżu u J.P.Laurensa. Od 1911 r. na stałe zamieszkał w Paryżu. Debiutował w r. 1900 wystawą indywidualną w galerii Bernheim-Jeune.

W r. 1912 brał udział w Salonie Jesiennym. Wielokrotnie prezentował swoje prace, przede wszystkim w Galerie La Boîtie (1920 r.), Jean Charpentier (1927 r.) i Galerie Barreiro

cena wywoławcza: 12 000 zł ●

(1931 r.). Malował pejzaże, martwe natury oraz portrety. Bliski w swej twórczości fowizmowi,

estymacja: 18 000 – 22 000 zł

stosował kontrastowe zestawienia fakturalnie kładzionych farb.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

79

58 Ernst Liebermann (1869 Langemüß – 1960 Beuerberg)

Czarna koronka olej, płyta, 70 × 60 cm sygn. p. d.: ERNST LIEBERMANN MCHN

Malarz, grafik i ilustrator niemieckiego pochodzenia. Wykształcenie artystyczne zdobył studiując w latach 1890–1893 w Pruskiej Akademii Sztuki w Berlinie, pod kierunkiem Josepha Scheurenberga. Po studiach, od 1897 r. roku pracował w Monachium jako ilustrator książek, m.in. sporządził ilustracje do baśni braci Grimm o żabim królu. Zajmował się także litografią, którą posługiwał się do uwieczniania wedut i pejzaży. Gatunkami malarskimi, w których się specjalizował były portrety i akty, charakteryzujące się ciepłą tonacją barwną.

Podczas wystawy w Glaspalast w 1913 r. w Monachium, otrzymał II Złoty Medal. Jego twórczość znajdowała wysokie uznanie wśród środowiska faszystowskiego, jako wzór malarstwa znajdującego się w opozycji do sztuki zdegenerowanej – tak określano przejawy

cena wywoławcza: 26 000 zł

odejścia od malarstwa klasycznego, przedstawiającego. Obrazy Liebermanna znajdują się

estymacja: 30 000 – 35 000 zł

m. in. w zbiorach Städtische Galerie w Rosenheim.

80

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

59

Dedykacja na odwrocie odnosi się do Ignacego Tadeusza Mariana Drexlera (1878 Lwów

Tadeusz Rychter

siostra Luna Amalia Drexler (1882 Lwów – 1933 tamże), wybitna rzeźbiarka, związana

(1873 Lwów – 1943 Warszawa)

Białe róże,

– 1930 tamże) – profesora lwowskiej Politechniki. Ramę do obrazu zaprojektowała jego z lwowskim środowiskiem artystycznym.

1910 r.

olej, płótno, 64,5 × 64,5 cm sygn. i dat. p. g.: Rychter/1910 na krośnie napis: Panu Ignacemu Drexlerowi na przeproszenie za to, że może jeszcze lata/będzie czekał na exlibris od Tadeusza Rychtera oraz napis na odwrocie płótna: Ignacy Drexler Oesterreich Lwów/Galizien ul. Listopada/ No. 76. Lemberg Obraz posiada ekspertyzę Adama Konopackiego z 2004 roku.

Malarz i grafik, mąż artystki Bronisławy Rychter-Janowskiej. Wykształcenie artystyczne zdobył na studiach w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych i następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Jego martwe natury określane były przez teoretyków sztuki mianem „małych arcydzieł ze świata roślinnego”. Oprócz malarstwa w dużej mierze zajmowała Rychtera grafika, w której czerpał motywy ze sztuki Dalekiego Wschodu. Wraz z Henrykiem Szczyglińskim i Stanisławem Kamockim utworzył w 1907 r. doświadczalną pracownię graficzną. W dorobku artysty znajdują się również egzemplifikacje ekslibrisów, w tym znak

cena wywoławcza: 38 000 zł

własnościowy księgozbioru Leopolda Wellisza, za który w 1905 r. zdobył główną nagrodę

estymacja: 45 000 – 55 000 zł

w konkursie na księgoznak.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

81

60 Georges Jeannin (1841 Paryż – 1925 tamże)

Kwiaty w wazonie olej na płótnie, 61 × 74 cm sygn. l. d.: G. Jeannin

Malarz francuskiego pochodzenia, znany przede wszystkim z przedstawień kwiatowych martwych natur. Jego ulubionym motywem były zwłaszcza róże, których pełne wdzięku pąki potrafił z lekkością oddać na płótnie. Wprawa i kunszt z jakimi malował bukiety kwiatów sprawiły, iż uzyskał tytuł specjalisty w tej dziedzinie. Artysta kształcił się pod okiem Victora Vinceleta, zaś jego pierwszy debiut wystawienniczy miał miejsce podczas paryskiego salonu w 1868 r. W swojej karierze wielokrotnie był nagradzany. Do większych realizacji malarza

cena wywoławcza: 24 000 zł

należy wystrój Salonu de Passage w paryskim Ratuszu, podczas której współpracował z Achille

estymacja: 30 000 – 35 000 zł

Cesbronem. W 1903 r. Jeannin został odznaczony orderem Legii Honorowej.

82

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

61 Stanisław Batowski Kaczor (1866 Lwów – 1946 tamże)

W kwitnącym ogrodzie,

1918 r.

olej, tektura, 28 × 41 cm w świetle ramy sygn. i dat. l. d.: 23 V 1918/Batowski na odwrocie zapiski: H + E + N + R+ Y + K = HENRYK oraz szkice

Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza oraz Floriana Cynka. Następnie naukę kontynuował Monachium i Wiedniu. Wiele podróżował, odwiedzając Paryż, Hiszpanię, Maroko, Krym. Należał do lwowskiego Stowarzyszenia Artystów Młoda Sztuka, której również był współzałożycielem. W latach 1903–14 we Lwowie prowadził własną szkołę artystyczną. Artysta malował obrazy historyczne, batalistyczne i religijne.

cena wywoławcza: 5 000 zł

Zajmował się także malarstwem ściennym. Wykonał ilustracje do utworów J. Słowackiego

estymacja: 7 000 – 9 000 zł

oraz do powieści H. Sienkiewicza. W jego twórczości nie zabrakło również portretów i pejzaży.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

83

62 Soter Małachowski-Jaxa (1867 Wolanów – 1952 Kraków)

Planty Krakowskie,

1920 r.

olej, tektura, 22,5 × 33 cm w świetle ramy sygn. i dat. p. d.: S.Jaxa/1920 na odwrocie nalepka wystawowa z opisem pracy

W latach 1892 – 94 studiował malarstwo w krakowskiej SSP pod kierunkiem Floriana Cynka i Władysława Łuszczkiewicza. W roku 1901 zamieszkał w Monachium, gdzie uczył się w Szkole Rysunku i Malarstwa Stanisława Grochowskiego. Po studiach osiadł w Krakowie, wyjeżdżając jedynie na krótko do Zakopanego i do Włoch. Uprawiał głównie malarstwo pejzażowe, specjalizując się w pejzażach morskich i nokturnach. To właśnie obrazy marynistyczne przyniosły mu sławę. Po I wojnie światowej stał się jednym z najpopularniejszych malarzy polskiego wybrzeża, gdzie znajdował inspirację do swych obrazów, dokumentując

cena wywoławcza: 3 800 zł ●

w nich nadmorskie krajobrazy i pracę rybaków. Jego prace znajdują się w polskich muzeach

estymacja: 5 500 – 6 500 zł

i kolekcjach prywatnych.

84

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

63 Stanisław Czajkowski (1878 Warszawa – 1954 Sandomierz)

Paryż,

1912 r.

olej, płótno, 30 × 46 cm sygn. i dat. p. d.: STANISŁAW CZAJKOWSKI PARYŻ 1912

W latach 1896–1902 studiował w krakowskiej ASP, pod kierunkiem J. Malczewskiego i L. Wyczółkowskiego. Studia kontynuował w Monachium i Paryżu. W latach 1907–1914 przebywał w Polsce, zaś w latach 1914–1918 w Holandii. Od 1908 roku był członkiem Towarzystwa „SZTUKA”. Od 1950 r. profesor warszawskiej ASP, przez wiele lat prowadził zajęcia plenerowe. Wiele podróżował po Polsce. W swojej twórczości Czajkowski głównie skupiał się na przedstawieniach pejzaży oraz scen rodzajowych rozgrywających się w małych miasteczkach i wsiach. W pracach umiejętnie wykorzystywał plamę barwną, uzyskując

cena wywoławcza: 13 000 zł ●

na swoich płótnach zrównoważone zestawienia barwne. Tworzył niezwykle syntetyczne,

estymacja: 16 000 – 20 000 zł

a jednocześnie realistyczne studia natury i pejzażowe.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

85

Gdy wiosna nadejdzie – mówi Karpiński – co parę dni kupuję pęki róż, bez których nie mogę się wprost obejść. One są dla mnie szkołą kolorytu. Ich to subtelnym tonacjom zawdzięczam bardzo wiele. Nikt nie uwierzy, ile subtelnych odcieni i półtonów mieści się jednym kwiecie róży. Na pozór tego się nawet nie widzi. Dopiero, gdy się zacznie malować, spostrzega się, jak wielką jest skala tonów i półtonów, które składają się na bogatą szatę tego królewskiego kwiatu. To też z prawdziwą pasją i z wyjątkowym przejęciem poświęcam czas na studja kwiatów. I to ma dla mnie podwójne znaczenie, gdyż studjum kwiatów pomaga mi bardzo w portrecie kobiecym. Nie zapominajmy bowiem, czem jest portret wykwintnej damy. Obok naturalnego wdzięku czy urody, ileż wymaga sztuki, pielęgnacji, kaprysów i nastrojów mody natura kobieca.

Cyt. za M. Bartoszek, Alfons Karpiński 1875–1961, Sandomierz – Stalowa Wola 2003 [kat.], s. 28

64 Alfons Karpiński (1875 Rozwadów – 1961 Kraków)

Róże żółte olej, tektura, 34 × 49,5 cm sygn. p. śr.: a. Karpiński na odwrocie autorski opis: Róże żółte/ marechal Niel/mal/a. Karpiński/z Krakowa

W latach 1891–1899 studiował w krakowskiej SSP u F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza i L. Wyczółkowskiego oraz A. Ažbégo w Monachium (1903 r.). W latach 1904–1907 kontynuował naukę w ASP w Wiedniu u K. Pochwalskiego, następnie, w latach 1908–12, w Paryżu w Akadémie Willi oraz w 1922 r. w Akadémie Colarossi. Podróżował do Włoch, Londynu i Budapesztu. Osiadł w Krakowie. Od 1899 r. systematycznie brał udział w wystawach krakowskiego TPSP, którego w latach 1918–27 był wiceprezesem. Ponadto wystawiał w warszawskim TZSP i IPS oraz wielokrotnie za granicą, m.in. w Monachium, Rzymie, Brukseli, Amsterdamie, Buffalo i Nowym Jorku. Indywidualne pokazy twórczości artysty miały miejsce w Krakowie, Lwowie i Poznaniu. We wczesnym okresie malował pejzaże, widoki ulic, z czasem jego domeną stały się wizerunki kobiet i akty. Zasłynął również jako malarz kwiatów. Malował je w wazonach, często umieszczonych we fragmentarycznie ukazanych

cena wywoławcza: 14 000 zł ●

wnętrzach salonów. Malowane drobnymi pociągnięciami pędzla, miękko nakładaną plamą

estymacja: 20 000 – 24 000 zł

barwną w rozproszonym świetle tworzą niezapomniany nastrój emanujący z płótna.

86

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

W latach 1900–1907 studiował w ASP w Krakowie u J. Mehoffera, J. Pankiewicza, L. Wy-

65 Stefan Filipkiewicz (1879 Tarnów – 1944 Mauthausen)

Kwiaty w wazonie olej, płótno, 67 × 55 cm sygn. p. d.: St. Filipkiewicz

czółkowskiego i J. Stanisławskiego. Od 1913 r. prowadził kurs modelarstwa dekoracyjnego Szkole Przemysłowej w Krakowie. Od 1930 r. był wykładowcą krakowskiej ASP, a w 1936 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym tej szkoły. Należał do warszawskiego TZSP, był członkiem wiedeńskiej Secesji. Twórczość jego, ukształtowaną głównie pod wpływem Stanisławskiego, zdominowały przedstawienia pejzażu. Mieszkając w latach 1927–33 w Zakopanem, malował widoki Tatr, latem wyjeżdżał na plenery do Radziszowa pod Krakowem. W roku 1934 zainteresował się również krajobrazem nadbałtyckim; malował m.in. w Jastrzębiej Górze. Poza pejzażami przedstawiał również martwe natury i kwiaty.

Prace artysty odznaczają się niezwykłą subtelnością barwną. Farby nałożone są szerokimi, zdecydowanymi pociągnięciami pędzla, zaś niezagruntowany podkład tworzy często ko-

cena wywoławcza: 19 000 zł

lorystyczny element kompozycji. Podczas wojny Filipkiewicz przebywał na Węgrzech. Był

estymacja: 25 000 – 30 000 zł

bardzo zaangażowany w sprawy Polski. Zginął w obozie w Mauthausen.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

87

66 Włodzimierz Terlikowski (1873 Poraj k. Łodzi – 1951 Paryż)

Maki,

1920 r.

olej, płótno naklejone na sklejkę, 24 × 32,5 cm sygn. i dat. p. d.: 1920/W. Terlikowski

Studiował w akademii monachijskiej oraz w Paryżu u J.P.Laurensa. Od 1911 r. na stałe zamieszkał w Paryżu. Debiutował w r. 1900 wystawą indywidualną w galerii Bernheim-Jeune.

W r. 1912 brał udział w Salonie Jesiennym. Wielokrotnie prezentował swoje prace, przede wszystkim w Galerie La Boîtie (1920 r.), Jean Charpentier (1927 r.) i Galerie Barreiro

cena wywoławcza: 5 500 zł ●

(1931 r.). Malował pejzaże, martwe natury oraz portrety. Bliski w swej twórczości fowizmowi,

estymacja: 8 000 – 10 000 zł

stosował kontrastowe zestawienia fakturalne kładzionych farb.

88

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

67 Jakub Zucker (1900 Radom – 1981 Nowy Jork)

Dziewczyna z wachlarzem olej, płótno, 61 × 46,5 cm sygn. p. d.: J. ZUCKER

Malarz żydowskiego pochodzenia, już jako czternastoletni chłopiec rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych i Rzemiosł w Bazylei i zapisał się w historii uczelni jako najmłodszy student.

Już na tym wczesnym etapie Zucker przejawiał niezwykłe zdolności artystyczne, opanowanie całego programu nauczania zajęło mu zaledwie cztery miesiące. Za swoje postępy w nauce został nagrodzony stypendium na kontynuowanie studiów w Paryżu, co było możliwe dopiero po zakończeniu I wojny światowej. Tam podjął studia w Academie Julian i Colarossi oraz był częstym gościem w Luwrze, gdzie podziwiał płótna impresjonistycznych mistrzów, w których odnalazł bliskie jego sercu cechy malarstwa – światło i kolor. Zucker tworzył wielokrotnie

cena wywoławcza: 11 000 zł ●

zmieniając otoczenie, pomieszkiwał zarówno w Paryżu, jak i w Nowym Jorku. Inspirowały

estymacja: 14 000 – 16 000 zł

go miasta, miasteczka i wsie z całym swoim lokalnym kolorytem.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

89

68 Wilhelm Eisenblätter (1866 Duisburg - 1934 Królewiec)

Nad brzegiem morza olej, płótno, 60 × 71 cm sygn. l. d.: wilhelm eisenblätter

Niemiec, malarz scenografii teatralnych i pejzażysta, uczeń J. Lechnera. Od 1882 r. malował scenografie dla teatrów w Berlinie i Królewcu. W 1912 r. porzucił to zajęcie i całkowicie oddał się malarstwu krajobrazowemu, posługując się przy tym techniką olejną i akwarelą.

cena wywoławcza: 9 000 zł

Inspiracji dostarczały mu tereny z okolic Królewca, basenu Morza Bałtyckiego i rejony Prus

estymacja: 15 000 – 20 000 zł

Wschodnich.

90

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

69 Marian Mokwa (1889 Malary – 1987 Sopot)

Łodzie, po 1950 r. olej, sklejka, 39,5 × 49,5 cm w świetle oprawy sygn. p. d.: Mokwa

Artysta rozumiał morze i potrafił w pełni oddać sens i potęgę tego żywiołu. Cały swój talent poświęcił marynistyce – już w młodości złożył śluby służby artystycznej polskiemu morzu, czemu pozostał wierny do końca swej twórczości. Studia artystyczne rozpoczął w 1907 r. w Akademii Sztuk Zdobniczych i Pięknych w Norymberdze, a kontynuował je w Berlinie. Wiele podróżował, poszukując wciąż nowych motywów i inspiracji. Malował krajobrazy z Europy, Istambułu (gdzie przebywał w latach 1911–15), Jerozolimy, Persji, Egiptu, Etiopii, Indii, Mongolii; był na Kaukazie i w Tybecie. W 1918 r. zamieszkał na stałe w Sopocie. Prowadził bardzo aktywne życie artystyczne, miał wiele wystaw w kraju i za granicą. Ufundował i zorganizował w 1934 r. w Gdyni galerię malarstwa marynistycznego – Galerię Morską.

Wydawał też pismo artystyczno-literackie „Fale”. W 1959 r., jako jedyny Polak, wziął udział w wystawie malarstwa marynistycznego w Royal Society oraz Society of British Marina

cena wywoławcza: 6 500 zł ●

Painters. Zgromadzony przez artystę zbiór własnych obrazów – ponad 500 prac – uległ

estymacja: 12 000 – 15 000 zł

zniszczeniu w 1939 roku.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

91

70 Tadeusz Cybulski (1878 Kraków – 1954 tamże)

Nad wodą,

1923 r.

olej, tektura, 48,5 × 62 cm sygn. i dat. p. d.: T. Cybulski 923 poniżej dedykacja: Panu dr Tomaszowi Lewickiemu/w serdecznym zobowiązaniu TCybulski

Malarz, rzeźbiarz, krytyk, scenograf. Ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Następnie studiował w krakowskiej ASP: w latach 1905–1910 rzeźbę u Konstantego Laszczki a w latach 1918–1920 malarstwo u Wojciecha Weissa. W latach 1924–1925 kontynuował studia w Paryżu pod kierunkiem Józefa Pankiewicza. Należał do Cechu Artystów

cena wywoławcza: 5 500 zł ●

Plastyków „Jednoróg” oraz Zrzeszenia Artystów Plastyków „Zwornik”. Malował pejzaże,

estymacja: 7 500 – 9 500 zł

martwe natury, portrety.

92

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

71 Włodzimierz Terlikowski (1873 Poraj k. Łodzi – 1951 Paryż)

Pejzaż z zabudowaniami olej, płótno, 46,5 × 61 cm

Studiował w akademii monachijskiej oraz w Paryżu u J.P.Laurensa. Od 1911 r. na stałe zamieszkał w Paryżu. Debiutował w r. 1900 wystawą indywidualną w galerii Bernheim-Jeune.

W r. 1912 brał udział w Salonie Jesiennym. Wielokrotnie prezentował swoje prace, przede wszystkim w Galerie La Boîtie (1920 r.), Jean Charpentier (1927 r.) i Galerie Barreiro

cena wywoławcza: 25 000 zł ●

(1931 r.). Malował pejzaże, martwe natury oraz portrety. Bliski w swej twórczości fowizmowi,

estymacja: 28 000 – 30 000 zł

stosował kontrastowe zestawienia fakturalne kładzionych farb.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

93

72 Jakub Zucker (1900 Radom – 1981 Nowy Jork)

W Paryżu olej, płótno, 60 × 73,5 cm sygn. p. d.: J.ZUCKER.

Malarz żydowskiego pochodzenia, już jako czternastoletni chłopiec rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych i Rzemiosł w Bazylei i zapisał się w historii uczelni jako najmłodszy student.

Już na tym wczesnym etapie Zucker przejawiał niezwykłe zdolności artystyczne, opanowanie całego programu nauczania zajęło mu zaledwie cztery miesiące. Za swoje postępy w nauce został nagrodzony stypendium na kontynuowanie studiów w Paryżu, co było możliwe dopiero po zakończeniu I wojny światowej. Tam podjął studia w Academie Julian i Colarossi oraz był częstym gościem w Luwrze, gdzie podziwiał płótna impresjonistycznych mistrzów, w których odnalazł bliskie jego sercu cechy malarstwa – światło i kolor. Zucker tworzył wielokrotnie

cena wywoławcza: 14 000 zł ●

zmieniając otoczenie, pomieszkiwał zarówno w Paryżu, jak i w Nowym Jorku. Inspirowały

estymacja: 17 000 – 19 000 zł

go miasta, miasteczka i wsie z całym swoim lokalnym kolorytem.

94

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

73 Jakub Zucker (1900 Radom – 1981 Nowy Jork)

Fioletowa zasłona olej, płyta, 35 × 27 cm sygn. p. d.: J.ZUCKER oraz p. g.: (częściowo zatarta) Reprodukowany: Jakub Zucker, pod red. Joanny Dźwill-Szewczyk, Warszawa 2011, s. 177 cena wywoławcza: 5 500 zł ● estymacja: 8 000 – 10 000 zł AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

95

74 Rudolf Priebe (1889 Szulakowo – 1956 Rudolfstadt)

Łodzie olej, płótno, 61 × 80 cm sygn. p. d.: Priebe

Studia malarskie rozpoczął w Szkole Sztuki we Wrocławiu u profesorów A. Buscha i E. Kaempffera. Dalszą edukację pobierał w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u L. Hertericha.

Mieszkał i malował w Hamburgu. Dla twórczości artysty typowe pozostawały tematy ukazujące kutry żaglowe kołyszące się na falach czy wyciągnięte na brzegu. Motywy te malowane były

cena wywoławcza: 2 400 zł

mocnymi, zdecydowanymi pociągnięciami pędzla, o impastowej fakturze oraz zdecydowanej

estymacja: 5 000 – 6 000 zł

i intensywnej kolorystyce.

96

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

75

Pejzażysta niemieckiego pochodzenia, syn nadwornego malarza króla Bawarii Ludwika I. Pierwsze wskazówki na ścieżce artystycznego kształcenia otrzymał od ojca i miniaturzysty

Carl Ernst Morgenstern

Carla Restallino, następnie jego nauczycielami byli m. in. Josef Schertl oraz Johann Gottfrieda

(1847 Monachium – 1928 Karpacz)

Zmierzch nad jeziorem,

1893 r.

olej, płótno, 111 × 144 cm sygn. i dat. l. d.: Carl Ernst Morgenstern 1893

Steffan, co miało kluczowy wpływ na ukierunkowanie Morgensterna na malarstwo pejzażowe, któremu całkowicie się poświęcił. Artysta zajmował się także dydaktyką – w 1884 r. otrzymał posadę kierowniczą w klasie malarstwa krajobrazowego w Szkole Sztuki we Wrocławiu, w 1887 r. uzyskał tytuł profesora. Twórczość Morgensterna miała niebagatelny wpływ na rozwój malarstwa pejzażowego, skoncentrowanego na krajobrazie górskim. Ze swoimi studentami artysta odbywał liczne wycieczki studyjne w Karkonosze. Aktywność Morgensterna zbiegła się w czasie z rozwojem rynku pocztówek i zaowocowała wydaniem przez Maxa

cena wywoławcza: 22 000 zł

Leipelta serii reprodukującej prace olejne malarza, co wpłynęło na dużą popularność artysty

estymacja: 28 000 – 32 000 zł

wśród społeczeństwa.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

97

76 Malarz nieokreślony (koniec XIX w.)

Puszczanie baniek olej, płótno, 96 × 63 cm sygn. p. d.: nieczytelnie cena wywoławcza: 8 000 zł estymacja: 10 000 – 15 000 zł 98

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

77 Malarz nierozpoznany (XVIII–XIX w.)

wg Gerrita van Honthorsta (1592 Utrecht – 1656 tamże)

Zaloty olej, płótno dublowane, 123,5 × 100,5 cm sygn. p. g.: GvH. Obraz w latach 1939–1947 znajdował się w depozycie Muzeum Narodowego w Warszawie

Gerrit (Gerard) van Honthorst (1592 Utrecht – 1656 tamże) Holenderski malarz epoki baroku, uczeń Abrahama Bloemaerta. W 1616 r. wyjechał do Włoch, gdzie studiował płótna Caravaggia. Po powrocie do Utrechtu w 1620 r., założył szkołę malarską i wraz z Hendrickiem ter Brugghen był zaliczany do grupy artystów, tzw. caravaggionistów utrechtckich. W swoich pracach z upodobaniem stosował efekty światłocieniowe, chętnie malował nokturny, co dało genezę jego przydomkowi: Gherardo della Notte.

cena wywoławcza: 32 000 zł

W jego twórczości znaleźć można przykłady malarstwa religijnego, mitologicznego i portretu.

estymacja: 42 000 – 52 000 zł

W latach 1637–1652 pełnił funkcję nadwornego artysty książąt Orańskich w Hadze.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

99

78 Peeter Snayers (1592 Antwerpia – 1666 Bruksela)

Flamandzki malarz scen myśliwskich, polowań oraz scen bitewnych. W latach 1620–1621

przypisywany

uczył się malarstwa w szkole u Mistrza Lucasa. Był Członkiem VolierenGesellschaft w An-

Spotkanie na drodze olej, deska, 98,5 × 71 cm w świetle oprawy

twerpii. Po mianowaniu go naddwornym malarzem przez księcia Alberta, przeprowadził się do Brukseli, gdzie otrzymał dyplomy mistrzowskie i tytuł obywatela – mieszczanina. Był mistrzem dla malarza Adama Fransa van der Meulen. Prace Snayersa z okresu młodzieńczego nie były tak znane i cenione, jak te z późniejszego okresu. Największy sukces przyniosły mu sceny z polowań, wielkie panoramy bitewne, pałace władców w Wiedniu i Madrycie. Jego

cena wywoławcza: 100 000 zł

malarstwo było poszukiwane w całej Europie, a jego płótna zdobią dziesiątki najlepszych

estymacja: 120 000 – 130 000 zł

muzeów europejskich i azjatyckich.

100

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

79 Malarz nieokreślony (II poł. XVIII w.)

Pejzaż romantyczny olej, płótno dublowane, 160 × 185 cm, Według ustnego przekazu dzieło należało do zbiorów Pałacu w Żarach cena wywoławcza: 32 000 zł estymacja: 40 000 – 50 000 zł 102

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

80 Malarz nieokreślony (II poł. XVIII w.)

Powrót olej, płótno dublowane, 220 × 120 cm Według ustnego przekazu dzieło należało do zbiorów Pałacu w Żarach cena wywoławcza: 32 000 zł estymacja: 40 000 – 50 000 zł AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

103

81 Jules Frederick Ballavoine (1855 Paryż – 1901)

Odpoczynek podczas spacer olej, płótno, 35 × 27 cm sygn. p. d.: J. Ballavoine

Artysta o francuskich korzeniach, operujący głównie takimi gatunkami malarskimi, jak pejzaże, martwe natury oraz sceny rodzajowe. Warsztat artystyczny rozwijał pod okiem Isidore’a Pilsa w paryskiej École de Beaux-Arts. Po raz pierwszy zaprezentował swoją twórczość podczas Salonu w 1877 r. Początkowo zainteresowaniem cieszyły się małego formatu obrazki, na

cena wywoławcza: 25 000 zł

których uwieczniał uliczki Paryża, jednak szeroko znany stał się z malarstwa portretowego,

estymacja: 30 000 – 35 000 zł

którego bohaterkami były młode kobiety, niejednokrotnie ujęte w krajobrazowej scenerii.

104

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

82 Christian Meyer Ross (1843 Flekkefjord – 1904 Rzym)

Grający na teorbanie,

1880 r.

olej, deska, 52,5 × 66 cm sygn. i dat. u dołu: CMRoss Roma 1880

Malarz norweskiego pochodzenia, specjalizujący się w historycznym malarstwie rodzajowym, inspirowanym płótnami holenderskich i flamandzkich mistrzów. Początkowo zdobywał wykształcenie w Królewskiej Duńskiej Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze, następnie jako jeden z pierwszych studentów o norweskich korzeniach kontynuował naukę w Monachium i Paryżu. W 1879 r. osiadł na stałe w Rzymie, w którego środowisku towarzyskim zdobył uznanie przede wszystkim jako portrecista. Charakterystyczna dla twórczości Rossa jest

cena wywoławcza: 56 000 zł

narracyjność kompozycyjna, najwyższa dbałość o detal oraz wierność w oddaniu kostiumów

estymacja: 66 000 – 75 000 zł

i tekstyliów.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

105

83 Nathaniel Sichel (1843 Mainz – 1907 Berlin)

Dama w czerni olej, płótno, 97 × 67 cm sygn. i dat. l. d.: N. Sichel/1879

Niemiecki malarz, specjalizujący się w malarstwie figuratywnym, historycznym i portretowym. Znany przede wszystkim z przedstawień pięknych kobiet, częstokroć w egzotycznym kostiumie. Delikatnymi pociągnięciami pędzla, subtelnymi akcentami świetlnymi oddawał urodę kobiecego ciała. Wykształcenie zdobył w monachijskiej Akademii, mając za nauczyciela

cena wywoławcza: 5 000 zł

Juliusa Friedricha Antona Schradera, następnie kontynuował naukę w Paryżu. W 1864 r.

estymacja: 8 000 – 12 000 zł

otrzymał Prix de Rome za obraz przedstawiający Józefa interpretującego sen faraona.

106

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

84 Kazimierz Pochwalski (1855 Kraków – 1940 tamże)

Portret mężczyzny przy biurku, 1930 r. olej, płótno, 90 × 110cm sygn. i dat. l. d.: Kaz.: Pochwalski 1930

Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u J. Matejki, a następnie w akademii monachijskiej u A. Wagnera i O. Seitza. Swoje umiejętności udoskonalał również we Wiedniu i w Paryżu. Podróżował do Włoch, Grecji, Egiptu i Turcji. Od 1893 r. na stałe mieszkał w Wiedniu, gdzie w latach 1894–1918 był profesorem w tamtejszej akademii. Malował

cena wywoławcza: 12 000 zł

sceny rodzajowe i pejzaże, jednakże zasłynął przede wszystkim jako portrecista. Pozostał

estymacja: 16 000 – 20 000 zł

wierny tradycyjnemu malarstwu, nie poddając się wpływom nowych prądów w sztuce.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

107

85 Aleksander Mroczkowski (1850 Kraków – 1927 Stubno k. Przemyśla)

Aleksander Dydyński olej, płótno, 81 × 60 cm na odwrocie sygnowany i opisany: ALEKSANDER DYDYŃSKI oraz poniżej: A.Mroczkowski pinx

Rozpoczętą w roku 1865 naukę w krakowskiej SSP pod kierunkiem m.in. W. Łuszczkiewicza kontynuował od 1873 r. w akademii monachijskiej w pracowniach A.Wagnera oraz O. Seitza.

Po czterech latach artysta powrócił do Krakowa, by pobierać lekcje malarstwa u J. Matejki.

Z początkiem lat 80-tych ponownie wyjechał na kilka lat do Monachium. W roku 1890 osiadł w Krakowie. Przewodnim motywem jego twórczości jest pejzaż tatrzański, malowany z precyzją bliską sztuce fotografii. Sceny rodzajowe ilustrujące życie na wsi, a także portrety zarówno prostych ludzi, jak i właścicieli majątków ziemiańskich, są z kolei owocem częstych wypraw artysty do podkrakowskich wsi. Mroczkowski zajmował się również malarstwem

cena wywoławcza: 6 000 zł

monumentalnym. Twórczość jego prezentowana była na wielu wystawach, zwłaszcza w TZSP

estymacja: 9 000 – 11 000 zł

w Warszawie oraz w TPSP w Krakowie i Lwowie.

108

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

86 Aleksander Mroczkowski (1850 Kraków – 1927 Stubno k. Przemyśla)

Maria z Romerów Dydyńska olej, płótno, 81 × 60 cm na odwrocie sygnowany i opisany: MARJA z Romerów DYDYŃSKA oraz poniżej: A. Mroczkowski pinx cena wywoławcza: 6 000 zł estymacja: 9 000 – 11 000 zł AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

109

87 Władysław Chmieliński (1911 Warszawa – 1979 tamże)

Stare Miasto w Warszawie zimą olej, płótno, 61 x 91,5 cm sygn. p. d.: Wł. Chmieliński

Malarz związany z Warszawą, gdzie stale mieszkał i pracował. W latach 1926–1931 studiował w warszawskiej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (dawna Klasa Rysunkowa). Dominującym tematem jego obrazów były widoki miejskie, głównie Warszawy, malowane zarówno w technice olejnej, jak i akwareli. W latach 1935–1938 stworzył cykl prac przedstawiających obiekty polskiej architektury, m.in. wnętrza Zamku Królewskiego w Warszawie i Pałacu w Wilanowie. Malował także pejzaże i wiejskie sceny rodzajowe – kuligi,

cena wywoławcza: 7 500 zł ●

sanny, zaprzęgi, wesela, konie na tle krajobrazu. W latach 1967–1969 wyjeżdżał na dłuższe

estymacja: 10 000 – 13 000 zł

pobyty do Danii. W latach 1936–1939 używał pseudonimu „Władysław Stachowicz”.

110

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

88 Błażej Iwanowski (1889 Jabłonna – 1966 Warszawa)

Zamek – Sypialnia królewska, 1930 r.,

olej, płótno, 70,5 × 65 cm sygn. i dat. l. d.: Błażej Iwanowski/1930 na odwrocie nalepka wystawowa z opisem pracy

Malarz, pierwsze kroki na ścieżce artystycznej edukacji stawiał pod okiem Feliksa Rolińskiego, Władymira Dymitrowa i Bronisława Kowalewskiego. Od 1907 r. uczęszczał do Szkoły Rysunkowej, gdzie miał za profesorów Mieczysława Kotarbińskiego i Jana Kauzika. Następnie uzupełniał edukację w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Stanisława Lentza. Iwanowski był zrzeszony w wielu ugrupowaniach artystycznych, należał do „Zachęty”, „Niezależnych” i Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego. Gatunkami malarskimi, które

cena wywoławcza: 4 600 zł ●

podejmował były w większym stopniu martwe natury oraz przedstawienia wnętrz pałacowych,

estymacja: 6 000 – 7 000 zł

w tym Zamku Królewskiego w Warszawie, Zamku na Wawelu i Zamku w Malborku.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

111

89 Wiktor Korecki (1890 Kamieniec Podolski – 1980 Milanówek k. Warszawy)

Zima olej, płótno, 47 × 57 cm sygn. l. d.: WIKTOR KORECKI

Studiował w Szkole Rysunkowej N. Muraszki w Kijowie. W 1921 roku przeniósł się z rodzinnego miasta do Warszawy, gdzie otworzył własną pracownię. Wielokrotnie prezentował swoje prace na wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Podczas Powstania Warszawskiego spłonęła jego pracownia z częścią dorobku. Po wojnie w 1946 r., zamieszkał pod Warszawą,

cena wywoławcza: 4 200 zł ●

najpierw w Komorowie, potem w Milanówku. Tworzył nastrojowe pejzaże wiejskie z regionu

estymacja: 5 500 – 7 500 zł

Mazowsza, ukazujące wrzosowiska, zamglone rozlewiska, czy leśne drogi.

112

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

90 Władysław Chmieliński (1911 Warszawa – 1979 tamże)

Wesele olej, płótno, 41 × 51 cm sygn. p. d.: Wł. Chmieliński

Malarz związany z Warszawą, gdzie stale mieszkał i pracował. W latach 1926–1931 studiował w warszawskiej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (dawna Klasa Rysunkowa). Dominującym tematem jego obrazów były widoki miejskie, głównie Warszawy, malowane zarówno w technice olejnej, jak i akwareli. W latach 1935–1938 stworzył cykl prac przedstawiających obiekty polskiej architektury, m.in. wnętrza Zamku Królewskiego w Warszawie i Pałacu w Wilanowie. Malował także pejzaże i wiejskie sceny rodzajowe – kuligi,

cena wywoławcza: 11 000 zł ●

sanny, zaprzęgi, wesela, konie na tle krajobrazu. W latach 1967–1969 wyjeżdżał na dłuższe

estymacja: 14 000 – 18 000 zł

pobyty do Danii. W latach 1936–1939 używał pseudonimu „Władysław Stachowicz”.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

113

91

Syn Wojciecha Kossaka. Już od najmłodszych lat uczył się rysunku i malarstwa pod okiem

Jerzy Kossak (1886 Kraków – 1955 tamże)

Pogoń,

1939 r.

olej, płótno, 53 × 77 cm sygn. i dat. l.d.: Jerzy Kossak/1939

ojca i dziadka – Juliusza Kossaka. W czasie I wojny światowej służył w austriackiej armii.

W latach 20-tych wraz z ojcem malował na zamówienie obrazy rodzajowe oraz portrety w dworach ziemiańskich. Wykonywał także obrazy na zamówienie oficerskich klubów, jednostek wojskowych. Jego obrazy w głównie niewielkich formatach nawiązywały do czasów napoleońskich i II wojny światowej. Jego ulubionym motywem malarskim był koń.

Nie został także obojętny na urok tematyki folklorystycznej, często uwieczniając na swych płótnach wesela krakowskie, góralskie, po mistrzowsku podkreślając jej barwne i żywiołowe aspekty. Malarstwo Jerzego cieszyło się ogromnym powodzeniem. Był pierwszym Kossakiem,

cena wywoławcza: 15 000 zł ●

który wprowadził do swojej twórczości element legend starogermańskich i celtyckich. Często

estymacja: 22 000 – 30 000 zł

w swych pracach powtarzał te same ujęcia i motywy. Brał udział w licznych wystawach.

114

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

W 1871 roku przerwał naukę w krakowskim gimnazjum i podjął studia w SSP w Krakowie

92

pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza. Trzy lata później, w 1874 roku wyjechał na

Wojciech Kossak (1856 Paryż – 1942 Kraków)

Ułan z koniem,

1924 r.

olej, płyta, 30,5 × 22,5 cm w świetle oprawy sygn. i dat. l. d.: Wojciech Kossak/1924

dalsze studia do Monachium. Tam nauki pobierał u Aleksandra Straehubera, Aleksandra Wagnera oraz Wilhelma Lindenschmita. Dalsze studia malarskie kontynuował w Paryżu w latach 1877–1883. W roku 1895 wyjechał do Berlina, gdzie wraz z Julianem Fałatem namalował panoramę pt. Berezyna. Dzieło to odniosło bardzo duży sukces, a sam cesarz Wilhelm II namówił artystę do pozostania w Berlinie, w którym artysta faktycznie przebywał do 1902 roku. Kossak pracował także na dworze Franciszka Józefa II. W roku 1913 objął stanowisko profesora warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Uczestniczył w wielu wystawach krajowych między innymi w Krakowie, Lwowie, Warszawie, a także i zagranicznych – na paryskich Salonach, Budapeszcie, Pradze, Londynie i Petersburgu. Kossak jawił się jako

cena wywoławcza: 19 000 zł

niezrównany malarz scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie:

estymacja: 30 000 – 35 000 zł

ułanów, szwoleżerów, legionistów. Szczególnie chętnie i ze znawstwem malował konie.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

115

93 Wojciech Kossak (1856 Paryż – 1942 Kraków)

Fragment z panoramy bitwy pod Grochowem olej, tektura, 59 × 49 cm w świetle oprawy sygn. i dat. l. d.: Wojciech Kossak/ 192(..) na odwrocie opis: Fragment z panoramy bitwy/ pod Grochowem / Wojciech Kossak

W 1871 roku przerwał naukę w krakowskim gimnazjum i podjął studia w SSP w Krakowie pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza. Trzy lata później, w 1874 roku wyjechał na dalsze studia do Monachium. Tam nauki pobierał u Aleksandra Straehubera, Aleksandra Wagnera oraz Wilhelma Lindenschmita. Dalsze studia malarskie kontynuował w Paryżu w latach 1877–1883. W roku 1895 wyjechał do Berlina, gdzie wraz z Julianem Fałatem namalował panoramę pt. Berezyna. Dzieło to odniosło bardzo duży sukces, a sam cesarz Wilhelm II namówił artystę do pozostania w Berlinie, w którym artysta faktycznie przebywał do 1902 roku. Kossak pracował także na dworze Franciszka Józefa II. W roku 1913 objął stanowisko profesora warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Uczestniczył w wielu wystawach krajowych między innymi w Krakowie, Lwowie, Warszawie, a także i zagranicznych – na paryskich Salonach, Budapeszcie, Pradze, Londynie i Petersburgu. Kossak jawił się jako

cena wywoławcza: 56 000 zł

niezrównany malarz scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie:

estymacja: 65 000 - 75 000 zł

ułanów, szwoleżerów, legionistów. Szczególnie chętnie i ze znawstwem malował konie.

116

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

94 Jerzy Kossak (1886 Kraków – 1955 tamże)

Głowa konia olej, sklejka, 35 × 35 cm sygn. p. d.: Jerzy Kossak

Syn Wojciecha Kossaka. Już od najmłodszych lat uczył się rysunku i malarstwa pod okiem ojca i dziadka – Juliusza Kossaka. W czasie I wojny światowej służył w austriackiej armii.

W latach 20-tych wraz z ojcem malował na zamówienie obrazy rodzajowe oraz portrety w dworach ziemiańskich. Wykonywał także obrazy na zamówienie oficerskich klubów, jednostek wojskowych. Jego obrazy w głównie niewielkich formatach nawiązywały do czasów napoleońskich i II wojny światowej. Jego ulubionym motywem malarskim był koń.

Nie został także obojętny na urok tematyki folklorystycznej, często uwieczniając na swych płótnach wesela krakowskie, góralskie, po mistrzowsku podkreślając jej barwne i żywiołowe aspekty. Malarstwo Jerzego cieszyło się ogromnym powodzeniem. Był pierwszym Kossakiem,

cena wywoławcza: 7 000 zł ●

który wprowadził do swojej twórczości element legend starogermańskich i celtyckich. Często

estymacja: 10 000 – 12 000 zł

w swych pracach powtarzał te same ujęcia i motywy. Brał udział w licznych wystawach.

118

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

95 Jerzy Kossak (1886 Kraków – 1955 tamże)

Polowanie par force,

1928 r.

olej, płótno, 34 × 47 cm w świetle ramy sygn. i dat. p. d.: Jerzy Kossak/1928 cena wywoławcza: 14 000 zł ● estymacja: 20 000 – 25 000 zł AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

119

96 Adam Setkowicz (1875 Kraków – 1945 tamże)

Powrót do wsi olej, płótno, 24 × 40,5 cm sygn. l. d.: A. Setkowicz

Pejzażysta i akwarelista, w latach 1897–98 kształcił się w krakowskiej ASP pod kierunkiem T. Axentowicza. Znany z licznych reprodukcji w czasopismach ilustrowanych i kart pocz-

cena wywoławcza: 4 600 zł

towych. Popularność zdobył dzięki malowaniu tematów takich jak sanny, zaprzęgi konne

estymacja: 7 000 – 9 000 zł

i sceny rodzajowe na tle rodzimego pejzażu.

120

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

97 Czesław Wasilewski (1875 Warszawa – 1947 Łódź)

Powrót z polowania na łosia olej, sklejka, 34 × 48 cm sygn. p. d.: I. Zygmuntowicz

Malarz uchodzący za samouka. W roku 1911 zapisał się do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, jednak nic bliższego nie wiadomo na temat jego edukacji. Być może w latach 1913–1917 uczęszczał do pracowni Wojciecha Kossaka. Malował obrazy o tematyce rodzajowej, sceny batalistyczne i z polowań, pejzaże zimowe, przedstawienia sanny, zaprzęgów.

Wystawiał m.in. w warszawskim TZSP, w Lublinie, Katowicach, Gdyni. Mimo iż nawiązywał do stylów wybitnych malarzy, takich jak W. Kossak, Brandt, Wierusz-Kowalski, to prace jego nie są pozbawione indywidualizmu, widocznego szczególnie w werystycznym stosunku do natury. Niektóre prace artysty z lat 30-tych sygnowane są nazwiskiem „Zygmuntowicz”

cena wywoławcza: 6 500 zł ●

z inicjałem „I” lub „F”. Dzieła Wasilewskiego znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego

estymacja: 8 000 – 12 000 zł

w Warszawie, w muzeach w Łańcucie, Lesznie i w Łodzi.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

121

98 Władysław Chmieliński (1911 Warszawa – 1979 tamże)

Sanie olej, płótno, 51 × 68,5 cm sygn. p. d.: Wł. Chmieliński

Malarz związany z Warszawą, gdzie stale mieszkał i pracował. W latach 1926–1931 studiował w warszawskiej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (dawna Klasa Rysunkowa). Dominującym tematem jego obrazów były widoki miejskie, malowane zarówno w technice olejnej jak i akwareli. W latach 1935–1938 stworzył cykl prac przedstawiających obiekty polskiej architektury, m.in. wnętrza Zamku Królewskiego w Warszawie i Pałacu w Wilanowie. Malował także pejzaże i wiejskie sceny rodzajowe – kuligi, sanny, zaprzęgi,

cena wywoławcza: 14 000 zł ●

wesela, konie na tle krajobrazu. W latach 1967–1969 wyjeżdżał na dłuższe pobyty do Danii.

estymacja: 20 000 – 24 000 zł

W latach 1936–1939 używał pseudonimu „Władysław Stachowicz”.

122

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

99 Leszek Piasecki (1928 Lwów – 1990 Wiedeń)

Na targu olej, płótno, 81 × 121 cm sygn. l. d.: Leszek Piasecki

Malarstwa uczył się we Lwowie w Szkole Przemysłu Artystycznego. Prywatne lekcje rysunku pobierał u Zygmunta Rozwadowskiego oraz Stanisława Kaczora-Batowskiego. W okresie 1946–52 studiował w krakowskiej Akademii, pod kierunkiem takich artystów jak: Fryderyk Pautsch, Ignacy Pieńkowski, Jerzy Fedkowicz. Wiele nauczył się w pracowni Jerzego Kossaka, z którym też łączyła go serdeczna przyjaźń. Współpracował z tygodnikiem Panorama. Był również konserwatorem obrazów. W 1974 roku wyjechał do Wiednia, gdzie zamieszkał na

cena wywoławcza: 18 000 zł ●

stałe. Związany ze Związkiem Polaków w Austrii „Strzecha“, której był prezesem w latach

estymacja: 20 000 – 24 000 zł

1985–86. Swoje prace prezentował w Krakowie, Warszawie, Wiedniu, Moskwie.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

123

100 Emil Krcha (1894 Kałusz –1972 Kraków)

Martwa natura z owocami olej, płótno, 36 × 27 cm sygn. p. d.: E. Krcha

W latach 1919–1925 studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem T. Axentowicza, S. Kamockiego oraz I. Pieńkowskiego. W 1925 r. i następnie ponownie w 1927, wyjechał do Paryża w celu kontynuowania nauki. Był jednym z założycieli grupy „Zwornik”, z którą to wystawiał swoje prace w latach 1929–1933. Od roku 1922 należał do Związku Polskich Artystów Plastyków. Współorganizował Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W 1950 r. osiadł w Krakowie, gdzie kontynuował pracę pedagogiczną. Wiele wystawiał, zarówno w kraju, jak i za granicą; miał też kilka pokazów indywidualnych w Krakowie w TPSP, Lwowie, Poznaniu i Wrocławiu. Malował pejzaże,

cena wywoławcza: 6 500 zł ●

sceny rodzajowe, martwe natury o zgaszonych nieco barwach, utrzymanych w ciepłych

estymacja: 8 000 – 10 000 zł

tonacjach. Upraszczał formę oraz różnicował fakturę. Stosował technikę olejną i akwarelę.

124

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

101 Stanisław Borysowski (1901 Lwów – 1988 Toruń)

Nad czerwonymi dachami olej, płótno, 60 × 45,5 cm sygn. l. d.: Borysowski

Malarz, grafik i rysownik. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u W. Jarockiego, I. Pieńkowskiego i T. Axentowicza. W latach 1934–35 kontynuował naukę w Paryżu u J. Pankiewicza. W okresie międzywojennym wystawiał w TPSP w Krakowie oraz w IPS w Warszawie. Ponadto prezentował swoją twórczość w Wenecji, Paryżu i Nowym Jorku.

Po wojnie objął katedrę malarstwa dekoracyjnego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz, nieco później, w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Gdańsku. Był jednym z założycieli „Grupy Toruńskiej”. Miał 20 wystaw indywidualnych w kraju, uczestniczył też w licznych ogólnopolskich przeglądach grupowych. Był laureatem wielu nagród, m.in.: srebrnego medalu na wystawie „Sztuka i Technika” w Paryżu w 1937 r. i Nagrody Artystycznej Miasta Torunia. Zamaszyste pociągnięcia pędzla, niespokojna faktura,

cena wywoławcza: 11 000 zł ●

doskonałe wyczucie barw przy schematycznym, uproszczonym traktowaniu formy to cechy

estymacja: 14 000 – 18 000 zł

charakterystyczne malarstwa Borysowskiego.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

125

102 Maciej Lachur (1927 Zagórze – 2007 Otwock)

Akt ciężarnej,

1972 r.

olej, płótno, 96,5 × 65 cm sygnowany i opisany na odwrocie: #40/ M.LACHUR/ 1972, CHICAGO, ILLIONOIS/ USA/ 64 X 96,5/CM

Studiował malarstwo i grafikę w latach 1945–1950 w krakowskiej ASP pod kierunkiem E. Eibischa. Równolegle współtworzył w Katowicach studio filmowe, w 1947 r. przekształcone w Eksperymentalne Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku Białej. Należał do pokolenia „arsenałowców”, którzy w 1955 r. na słynnej wystawie w warszawskim Arsenale stworzyli zapowiedź sztuki zrywającej z socrealizmem. W twórczości Lachura dominują przedstawienia Holocaustu, walk w getcie warszawskim, a także charakterystycznych motywów obrzędowych

cena wywoławcza: 13 000 zł ●

i typów żydowskich. Jego prace reprezentowane są w wielu muzeach na świecie, zwłaszcza

estymacja: 18 000 – 22 000 zł

związanych z pamięcią o wojnie i zagładzie.

126

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

103 Maciej Lachur (1927 Zagórze – 2007 Otwock)

Rabin olej, płótno, 91 × 61 cm sygn. l. d.: M.Lachur sygnowany i opisany na odwrocie: #25/ MACIEJ LACHUR/ „RABIN Z PISMEM”/ 91 X 61/CM/OLEJ/PŁÓTNO cena wywoławcza: 13 000 zł ● estymacja: 18 000 – 22 000 zł AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

127

104 Jan Szancenbach (1928 Kraków – 1998 tamże)

Martwa natura z tykwami,

1997 r.

olej, płótno, 65 × 75 cm sygn. p. g.: Xancenbach na odwrocie autorski napis: JAN SZANCENBACH/MARTWA NATURA Z TYKWAMI/1997

W latach 1940–42 studiował w krakowskiej Kunstgewerbeschule u S. Kamockiego, J. Mehoffera i A. Jurkiewicza. Naukę kontynuował po wojnie, w latach 1945–48, w ASP u W. Weissa, E. Eibischa i L. Gradowskiego. Od 1972 r. prowadził własną pracownię na Wydziale Malarstwa. W latach 1987–93 był rektorem ASP w Krakowie, a w 1986 r. został mianowany profesorem. W jego twórczości dominują sceny rodzajowe, pejzaże, martwe natury i portrety. Jego obrazy, pełne ekspresji, niekiedy ocierające się o abstrakcyjne formy, przesycone są niezwykle żywą, czasem ostrą paletą barw. Artysta zajmował się także malarstwem monumentalnym, grafiką projektową i filmem rysunkowym. Jego obrazy

cena wywoławcza: 18 000 zł ●

znajdują się w wielu muzeach, m.in. w Moskwie i w Muzeum Uffizi we Florencji oraz

estymacja: 24 000 – 28 000 zł

w wielu muzeach w Polsce.

128

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

105 Witold Pałka

Studiował w Krakowie w ASP, na Wydziale Malarstwa. Jego profesorami byli: Eugeniusz

(1928 Mała Dąbrówka – 2013 Katowice)

Eibisch, Jerzy Fedkowicz oraz Wacław Taranczewski. Dyplom obronił w 1953 roku. W latach

Akrobaci olej, płótno, 90 × 100 cm sygn. p. d.: Pałka W.

1965–67 przynależał do Grupy Arkat. Figuralne kompozycje artysty to energetyczne, budowane żywo pulsującą barwą, przedstawiające sceny w kawiarniach, na bankietach, koncertach, pokazach mody czy atelier artystów. Bohaterami tych przedstawień są grupy dystyngowanie ubranych postaci. Obok tych barwnych scen artysta malował już w stonowanej kolorystyce sceny z kopalń. W 2008 roku otrzymał Srebrny Medal Gloria Artis. Obrazy artysty znajdują

cena wywoławcza: 30 000 zł ●

się w zbiorach polskich muzeów, m.in.: w Muzeum Śląskim w Katowicach, w warszawskiej

estymacja: 35 000 – 45 000 zł

Zachęcie, a także w wielu prywatnych zbiorach zarówno polskich jak i zagranicznych.

AU KCJA D Z IE Ł S Z TUK I

129

106 Jean Lambert-Rucki (1888 Kraków – 1967 Paryż)

Św. Franciszek brąz patynowany, drewniana podstawa, wys. całkowita 29 cm sygn. z tyłu: LAMBERT/RUCKI na spodzie drewnianej podstawki napis: CHERET/PARIS

Malarz i rzeźbiarz, przedstawiciel awangardowego ruchu w sztuce. Pierwsze lekcje z artystycznego rzemiosła pobierał w rodzinnym mieście, Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

W 1911 r. wyjechał do Paryża, gdzie zapisał się na studia w Académie Colarossi. Na miejscu związał się z paryską bohemą, w tym z Chaimem Soutinem oraz Amedeo Modiglianim.

Przynależał do kubistycznego ugrupowania artystów Section d’Or. Na przełomie dwóch dekad, twórczość artysty ewoluowała, w l. 20. były to przeważnie kompozycje wielopłaszczyznowe o wyraźnych podziałach, oparte na kontrastowych, intensywnych zestawieniach barwnych.

W l. 30. stylistyka ta uległa formalnemu uspokojeniu, zaczęły się za to pojawiać elementy zaczerpnięte z malarstwa surrealistycznego. W rzeźbie Lambert-Ruckiego również zauważalne są kubizujące tendencje, wykonane przeważnie w drewnie lub brązie przedstawienia cechuje syntetyzująca forma, w której można dopatrywać się nawiązań do sztuki prymitywnej. Lata

cena wywoławcza: 6 000 zł ●

30. XX w. to również czas, w którym artysta skupił się na tematyce sakralnej, podejmując

estymacja: 10 000 – 14 000 zł

się realizacji monumentalnych figur i reliefów dla francuskich kościołów.

130

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Choć z przyjemnością nawiązuję do złotego wieku gdańskiego, coraz bardziej odchodzę od postrzegania bursztynu jako materiału służącego do wykonywania przedmiotów sztuki użytkowej: szkatuł, pater czy świeczników. Szukam innej drogi i sposobu przekazania różnych idei przy jego pomocy, skupiając się głównie jednak na malowaniu bursztynem.

Zakochałem się w jego gamie barw i – jak mawiają Rosjanie – pejzażności.

Lucjan Myrta w wywiadzie dla portalu: www.amber.com.pl Gdy praca jest pasją, to staje się odpoczynkiem. Ja już odpoczywam prawie 50 lat

107 Lucjan Myrta (ur. 1946 Żelisławice)

Martwa natura z tkaniną,

1997 r.

wymiary: 45 × 65 × 1,4 cm waga 4,095 g Wielobarwna kompozycja z wyszukanych, barwnych odmian bursztynu bałtyckiego.

Wypukłe sylwetki owoców wykonane z dużych brył.

Mistrz bursztynnnictwa, od 1985 r. mieszkający i pracujący w Sopocie. Wyrobami z bursztynu zajmuje się bez przerwy od 1968 r. Tytuł mistrza rzemiosła artystycznego otrzymał od Ministra Kultury w 1979 r. Do najważniejszych i wzbudzających największy zachwyt realizacji Lucjana Myrty należy wykonany z 7 ton bursztynu skarbiec, którego ukończenie zajęło artyście 12 lat życia. W dorobku artysty znajduje się szerokie spektrum wyrobów z bursztynu: szkatuły, meble, zegary, obrazy, lustra, lampy… Myrta posiada również bogatą kolekcję brył bursztynu z inkluzjami. Jego prace wzbudzają zainteresowanie na całym świecie, wystawiał w Paryżu,

cena wywoławcza: 122 000 zł

Tokio i Düsseldorfie. Ostatnia ekspozycja jego twórczości miała miejsce w Europejskim

estymacja: 150 000 – 180 000 zł

Centrum Solidarności w 2016 r., a jej otwarcie przypadło na rocznicę 70. urodzin artysty.

132

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

… w wieku 22 lat, po raz pierwszy zetknąłem się z bursztynem. Zauroczył mnie swoim pięknem i magią. Miłość do bursztynu zaszczepił we mnie mecenas sztuki Franciszek Wójcik z Warszawy, który wspólnie z Wacławem Oknińskim prowadził firmę bursztynniczą w Aninie.

Dzięki nim odnalazłem swoją pasję życiową i pracę, która dawała i daje mi wiele radości.

– Lucjan Myrta Myrta Bursztyn – życie i dzieło Lucjana Myrty, Gdańsk 2004, s. 10–11

108 Lucjan Myrta (ur. 1946 Żelisławice)

Kwiaty w wazonie na stole wymiary: 42 × 32 × 1,4 cm waga 1,880 g Kompozycja wielobarwna, unikatowa.

Warstwa kwiatowa wypukła o zróżnicowanej grubości. Dobór elementów i wzajemne dopasowanie zadziwiają precyzją.

Mistrz bursztynnnictwa, od 1985 r. mieszkający i pracujący w Sopocie. Wyrobami z bursztynu zajmuje się bez przerwy od 1968 r. Tytuł mistrza rzemiosła artystycznego otrzymał od Ministra Kultury w 1979 r. Do najważniejszych i wzbudzających największy zachwyt realizacji Lucjana Myrty należy wykonany z 7 ton bursztynu skarbiec, którego ukończenie zajęło artyście 12 lat życia. W dorobku artysty znajduje się szerokie spektrum wyrobów z bursztynu: szkatuły, meble, zegary, obrazy, lustra, lampy… Myrta posiada również bogatą kolekcję brył bursztynu z inkluzjami. Jego prace wzbudzają zainteresowanie na całym świecie, wystawiał w Paryżu,

cena wywoławcza: 47 000 zł

Tokio i Düsseldorfie. Ostatnia ekspozycja jego twórczości miała miejsce w Europejskim

estymacja: 65 000 – 85 000 zł

Centrum Solidarności w 2016 r., a jej otwarcie przypadło na rocznicę 70. urodzin artysty.

134

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

109 Lucjan Myrta (ur. 1946 Żelisławice)

Pejzaż lasu brzozowego,

1998 r.

wym. 68 × 88 × 1,5 cm waga 8,980 g Barwna kompozycja z rzadkich odmian bursztynu bałtyckiego. Sylwetki drzew ze starannie dobranych gołębich i białych brył.

Mistrz bursztynnnictwa, od 1985 r. mieszkający i pracujący w Sopocie. Wyrobami z bursztynu zajmuje się bez przerwy od 1968 r. Tytuł mistrza rzemiosła artystycznego otrzymał od Ministra Kultury w 1979 r. Do najważniejszych i wzbudzających największy zachwyt realizacji Lucjana Myrty należy wykonany z 7 ton bursztynu skarbiec, którego ukończenie zajęło artyście 12 lat życia. W dorobku artysty znajduje się szerokie spektrum wyrobów z bursztynu: szkatuły, meble, zegary, obrazy, lustra, lampy… Myrta posiada również bogatą kolekcję brył bursztynu z inkluzjami. Jego prace wzbudzają zainteresowanie na całym świecie, wystawiał w Paryżu,

cena wywoławcza: 197 000 zł

Tokio i Düsseldorfie. Ostatnia ekspozycja jego twórczości miała miejsce w Europejskim

estymacja: 230 000 – 260 000 zł

Centrum Solidarności w 2016 r., a jej otwarcie przypadło na rocznicę 70. urodzin artysty.

136

S OP OC K I D OM AU KCY J N Y

Udział klienta w aukcji regulują WARUNKI SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ, WARUNKI POTWIERDZENIA AUTENTYCZNOŚCI oraz niniejszy PRZEWODNIK DLA KLIENTA. Zachęcamy do zapoznania się z trzyczęściowym regulaminem, który ma na celu przedstawienie stosunku prawnego pomiędzy Sopockim Domem Aukcyjnym a kupującym w ramach aukcji. Sopocki Dom Aukcyjny pełni funkcję pośrednika handlowego pomiędzy komitentami wstawiającymi obiekty na aukcję a kupującymi. Warunki mogą być przez Sopocki Dom Aukcyjny odwołane lub zmienione poprzez aneksy dostępne w sali aukcyjnej lub poprzez obwieszczenie aukcjonera.

P R Z E W O D N I K D L A K L I E N TA I. PRZED AUKCJĄ 1. Cena wywoławcza Cena wywoławcza zamieszczona w katalogu pod opisem obiektu jest kwotą, od której rozpoczynamy licytację. Obiekty licytowane są w górę, tzn. licytacja może zakończyć się na kwocie wyższej niż cena wywoławcza lub równej tej kwocie.

2. Opłata aukcyjna Do kwoty wylicytowanej doliczamy opłatę aukcyjną. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) – w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych – w wysokości 15%. Opłata aukcyjna obowiązuje również w sprzedaży poaukcyjnej, w przypadku kiedy obiekt nie został sprzedany w ramach aukcji. Kwota wylicytowana wraz z opłatą aukcyjną zawiera podatek od towarów i usług VAT. Na zakupione obiekty wystawiamy faktury VAT marża. Wystawiamy je na wyraźne życzenie klienta, najpóźniej siedem dni od daty zapłaty.

3. Estymacja Podana w katalogu estymacja jest szacunkową wartością obiektu i ma charakter wskazówki dla zainteresowanego nim klienta. W celu uzyskania dodatkowych informacji odnośnie estymacji rekomendujemy kontakt z naszymi ekspertami. Licytacja zakończona w przedziale estymacji lub powyżej górnej granicy estymacji jest transakcją ostateczną. Estymacje nie uwzględniają opłaty aukcyjnej ani żadnych opłat dodatkowych.

4. Cena gwarancyjna Jest to najniższa kwota, za którą możemy sprzedać obiekt bez dodatkowej zgody sprzedającego. Jej wysokość jest informacją poufną. Poszczególne obiekty mogą, jednak nie muszą posiadać ceny gwarancyjnej. Jeżeli w drodze licytacji cena gwarancyjna nie zostanie osiągnięta, zakończenie licytacji skutkuje zawarciem transakcji warunkowej. Fakt ten zostaje ogłoszony przez aukcjonera po uderzeniu młotkiem.

5. Transakcja warunkowa Zostaje zawarta w momencie, kiedy licytacja nie osiągnęła poziomu ceny gwarancyjnej. Transakcja warunkowa traktowana jest jako wiążąca oferta nabycia obiektu po cenie wylicytowanej. Zobowiązujemy się do negocjacji ceny z komitentem, jednak nie gwarantujemy możliwości zakupu po cenie wylicytowanej. Jeżeli w toku negocjacji klient zdecyduje się podnieść ofertę do poziomu ceny gwarancyjnej lub zaakceptujemy wylicytowaną kwotę, umowa sprzedaży dochodzi do skutku. Jeżeli negocjacje nie przyniosą pozytywnego efektu w okresie pięciu dni roboczych liczonych od dnia aukcji, obiekt uznajemy za niesprzedany. W okresie tym zastrzegamy sobie prawo do przyjmowania po aukcji ofert równych cenie gwarancyjnej na obiekty wylicytowane warunkowo. W przypadku otrzymania takiej oferty od innego oferenta informujemy o tym fakcie klienta, który wylicytował obiekt warunkowo. W takim przypadku klient ma prawo do podniesienia swojej oferty do ceny gwarancyjnej i wtedy przysługuje mu prawo pierwszeństwa nabycia obiektu. W przeciwnym wypadku transakcja warunkowa nie dochodzi do skutku, a obiekt może zostać sprzedany innemu oferentowi.

6. Obiekty katalogowe Zapewniamy fachową wycenę oraz rzetelny opis katalogowy powierzonego nam do sprzedaży obiektu. Wykonywane są one w najlepszej wierze z wykorzystaniem doświadczenia i fachowej wiedzy naszych pracowników oraz współpracujących z nami ekspertów. Mimo uwagi poświęcanej każdemu z obiektów w procesie opracowywania, dokumentacji pochodzenia, historii wystaw i bibliografii przedstawione informacje mogą nie być wyczerpujące, a w niektórych przypadkach pewne fakty odnoszące się do kolejnych właścicieli, ekspozycji oraz publikacji, w ramach których obiekt był prezentowany, mogą być celowo nieujawnione.

7. Stan obiektu Opisy katalogowe nie prezentują pełnego stanu zachowania obiektów. Brak takiej informacji nie jest równoznaczny z tym, że obiekt jest wolny od wad i uszkodzeń. Wskazane jest zatem, aby zainteresowani zakupem konkretnego obiektu dokonali jego dokładnych oględzin na wystawie przedaukcyjnej oraz przeprowadzili konsultacje z profesjonalnym konserwatorem, którego na wyraźną prośbę możemy rekomendować. Na specjalne życzenie klienta możemy dostarczyć szczegółowy raport stanu zachowania obiektu. Przygotowując taki raport, nasi pracownicy oceniają stan obiektu, biorąc pod uwagę jego szacunkową wartość oraz charakter aukcji, w ramach której jest on wystawiony na sprzedaż. Mimo że oceny przedmiotów pod tym względem prowadzone są rzetelnie, należy pamiętać, że nasi pracownicy nie są zawodowymi konserwatorami. Jeśli obiekt sprzedawany jest w ramie, nie ponosimy odpowiedzialności za jej stan. W przypadku obiektów nieoprawionych chętnie polecimy profesjonalną pracownię opraw.

8. Wystawa obiektów aukcyjnych Wystawy przedaukcyjne są bezpłatnie dostępne dla oglądających.

W trakcie ich trwania zachęcamy do kontaktu z naszymi ekspertami, którzy chętnie odpowiedzą na wszystkie pytania i przekażą szczegółowe informacje o poszczególnych obiektach.

9. Legenda Poniższa legenda wyjaśnia symbole, które mogą Państwo znaleźć w niniejszym katalogu: ○ – przedmioty wytworzone w całości lub zawierające elementy wytworzone z roślin lub zwierząt określanych jako chronione lub zagrożone ◊ – obiekty z pozwoleniem na wywóz ● – obiekty, do których doliczamy opłatę wynikającą z tzw. droit de suite, tj. prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymywania wynagrodzenia z tytułu dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy dzieł. Opłata będzie obliczana gdy równowartość kwoty wylicytowanej przekroczy 1000 zł. Do 500 000 zł wynosi 5% od kwoty wylicytowanej, a powyżej 500 000 wynosi 3% od kwoty wylicytowanej. W Polsce droit de suite reguluje art. 19-195 ustawy o prawach autorskich i pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. z późniejszymi zmianami, zgodnie z obowiązującą w Unii Europejskiej dyrektywą 2001/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie prawa autora do wynagrodzenia z tytułu odsprzedaży oryginalnego egzemplarza dzieła sztuki.

II. AUKCJA Udział w licytacji można wziąć osobiście, po uprzednim złożeniu zlecenia licytacji telefonicznej lub zlecenia licytacji z limitem.

1. Przebieg aukcji Aukcję prowadzi aukcjoner, który wyczytuje obiekty i kolejne postąpienia, wskazuje licytujących, ogłasza zakończenie licytacji oraz wskazuje zwycięzcę. Zakończenie licytacji obiektu następuje w momencie uderzenia młotkiem przez aukcjonera. Jest to równoznaczne z zawarciem umowy sprzedaży między domem aukcyjnym a licytującym, który zaoferował najwyższą kwotę. W razie zaistnienia sporu w trakcie licytacji aukcjoner rozstrzyga spór albo ponownie przeprowadza licytację danego obiektu. Zastrzegamy sobie prawo do utrwalania przebiegu aukcji za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk. Zastrzegamy sobie prawo do licytowania jedynie wcześniej zgłoszonych przez uczestników aukcji obiektów. W takiej sytuacji numery obiektów są przed aukcją zgłaszane obsłudze domu aukcyjnego. Aukcjoner ma prawo do dowolnego rozdzielania lub łączenia obiektów oraz do ich wycofania z licytacji bez podania przyczyn. Opisy zawarte w katalogu aukcji mogą być uzupełnione lub zmienione przez aukcjonera lub osobę przez niego wskazaną przed rozpoczęciem licytacji. Aukcja jest prowadzona w języku polskim, jednak na specjalne życzenie uczestnika aukcji niektóre spośród licytacji mogą być równolegle prowadzone w języku angielskim.

Prośby takie powinny być składane najpóźniej godzinę przed aukcją wraz z informacją, których obiektów dotyczą.

2. Licytacja osobista W celu licytacji osobistej należy wypełnić formularz udziału w aukcji i odebrać tabliczkę z numerem. Nowi klienci powinni zarejestrować się przynajmniej 24 godziny przed rozpoczęciem aukcji, by dać nam czas na przetworzenie danych. W celu ich weryfikacji możemy poprosić o dokument potwierdzający tożsamość osoby rejestrowanej (dowód osobisty, paszport, prawo jazdy). Dane osobowe klientów są informacjami poufnymi i pozostają do wyłącznej wiadomości Sopockiego Domu Aukcyjnego, który może przetwarzać dane osobowe uczestników aukcji w zakresie niezbędnym do realizacji zleceń licytacji. Klientom, którzy posiadają nieuregulowane należności z tytułu zakupów na wcześniejszych aukcjach, możemy odmówić udziału w kolejnej. Prosimy o pilnowanie tabliczki aukcyjnej. W przypadku jej zgubienia prosimy o natychmiastowe poinformowanie o tym naszej obsługi. Po zakończeniu aukcji w przypadku zakupu należy odebrać potwierdzenie zawartych transakcji.

3. Licytacja telefoniczna Jeżeli nie mogą Państwo uczestniczyć w aukcji osobiście, istnieje możliwość licytacji przez telefon za pośrednictwem jednego z naszych pracowników. Klienci zainteresowani taką usługą powinni przesłać wypełniony formularz zlecenia najpóźniej 24 godziny przed rozpoczęciem aukcji. Nie ponosimy odpowiedzialności za realizację zleceń dostarczonych później.

Formularz zlecenia dostępny jest w katalogu, w siedzibie naszego domu aukcyjnego oraz na naszej stronie internetowej. Formularz należy przesłać faksem, pocztą, mailem lub dostarczyć osobiście. Wraz z formularzem prosimy o przesłanie fotokopii dokumentu tożsamości w celu weryfikacji danych. Nasz pracownik połączy się z klientem przed rozpoczęciem licytacji wybranych obiektów. Nie ponosimy jednak odpowiedzialności za brak możliwości wzięcia udziału w licytacji telefonicznej w przypadku problemów z uzyskaniem połączenia z podanym przez klienta numerem telefonu. Dlatego rekomendujemy wskazanie maksymalnej kwoty (bez opłaty aukcyjnej), do której będziemy mogli licytować w Państwa imieniu.

Zastrzegamy prawo do nagrywania i archiwizowania rozmów telefonicznych, o których mowa powyżej. Opisana usługa jest darmowa i poufna.

4. Licytacja w imieniu klienta Drugą opcją dla klientów, którzy nie mogą osobiście uczestniczyć w aukcji, jest złożenie zlecenia licytacji z limitem. Klienci zainteresowani taką usługą również powinni przesłać wypełniony formularz najpóźniej 24 godziny przed rozpoczęciem aukcji. Obowiązuje ten sam formularz co w przypadku licytacji telefonicznej. Zawarte w formularzu kwoty nie powinny uwzględniać opłaty aukcyjnej i opłat dodatkowych, powinny być wyrażone w polskich złotych oraz zgodne z tabelą postąpień przedstawioną w dalszej części przewodnika. Jeżeli podana kwota nie jest zgodna z kwotami w tabeli postąpień zostanie ona obniżona. Nasi pracownicy dołożą wszelkich starań, aby klient zakupił wybrany obiekt w możliwie jak najniższej cenie, nie niższej jednak niż cena gwarancyjna. Jeśli limit jest niższy niż cena gwarancyjna wówczas dochodzi do transakcji warunkowej.

W przypadku dwóch lub większej ilości zleceń z takim samym limitem decyduje kolejność zgłoszeń. Opisana usługa jest darmowa i poufna.

5. Tabela postąpień Licytacja rozpoczyna się od ceny wywoławczej. Aukcjoner kolejne postąpienia podaje według tabeli postąpień. W zależności od przebiegu aukcji może on wedle własnego uznania zdecydować o innej wysokości postąpienia. cena

postąpienia

0 – 1 000

50

1 000 – 2 000

100

2 000 – 5 000

200

5 000 – 10 000

500

10 000 – 30 000

1 000

30 000 – 100 000

2 000

100 000 – 200 000

5 000

200 000 – 500 000

10 000

500 000 – 1 000 000

20 000

Powyżej 1 000 000

50 000

III. PO AUKCJI 1. Płatność Kupujący zobowiązany jest do zapłaty należności za wylicytowane obiekty w terminie 14 dni od dnia aukcji. Przekroczenie wyznaczonego

terminu grozi naliczeniem odsetek ustawowych za okres opóźnienia w zapłacie. Akceptujemy płatność w gotówce, kartami płatniczymi (MasterCard, VISA) oraz przelewem bankowym na konto Galerii organizującej aukcję.

W tytule prosimy wpisać nazwę aukcji, datę aukcji oraz numer obiektu.

2. Płatność w walutach innych niż polski złoty Wszystkie transakcje zawierane są w polskich złotych. Na specjalne życzenie po wcześniejszym uzgodnieniu dopuszczamy wpłaty w euro, dolarach amerykańskich lub funtach brytyjskich. Wartość transakcji opłacanej w innej walucie niż polski złoty będzie powiększona o opłatę manipulacyjną w wysokości 1%. Przeliczenia dokonujemy po dziennym kursie kupna waluty Banku PKO BP. 3. Odstąpienie od umowy W razie opóźnienia nabywcy w zapłacie możemy odstąpić od umowy z nabywcą po bezskutecznym upływie terminu dodatkowego wyznaczonego na zapłatę.

4. Reklamacje Wszelkie możliwe reklamacje rozpatrywane są zgodnie z przepisami prawa polskiego. Reklamację z tytułu niezgodności towaru z umową można zgłosić w ciągu jednego roku od wydania obiektu. Wobec osób niebędących bezpośrednimi nabywcami na aukcji nie ponosimy odpowiedzialności za ukryte wady fizyczne oraz wady prawne zakupionych obiektów.

5. Odbiór zakupionego obiektu Przy odbiorze zakupionych obiektów wymagamy okazania dokumentu potwierdzającego tożsamość. Obiekty mogą zostać wydane nabywcy lub osobie posiadającej pisemne upoważnienie. Może to nastąpić tylko w momencie pełnej płatności i uregulowania wszystkich zobowiązań wynikających z wcześniejszych zakupów. Zakupione obiekty na aukcji powinny być odebrane w ciągu 30 dni od aukcji. W przeciwnym razie mogą one zostać odesłane do magazynu zewnętrznego, a klient obciążony kosztami transportu oraz magazynowania. Wielkość opłat będzie uzależniona od operatora magazynu oraz rodzaju i wielkości obiektu. Tym samym ponosimy odpowiedzialność za utratę lub uszkodzenie obiektu jedynie przez okres 30 dni od aukcji.

6. Transport i przesyłka Zapewniamy podstawowe opakowanie zakupionych obiektów umożliwiające odbiór osobisty. Na wyraźne życzenie klienta możemy pomóc w kontakcie z wyspecjalizowaną firmą zajmującą się pakowaniem i wysyłką dzieł sztuki.

7. Pozwolenie na eksport Przed wzięciem udziału w aukcji potencjalnym licytującym radzimy, aby zorientowali się czy w razie potrzeby wywozu obiektu poza granice Polski nie są wymagane dodatkowe pozwolenia. Przypominamy, że reguluje to ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. nr 162 poz. 1568, z późn. zm.), zgodnie z którą wywóz określonych obiektów poza granice kraju wymaga zgody odpowiednich władz; w szczególności dotyczy to obrazów starszych niż 50 lat o wartości powyżej 40 000 złotych. Nabywca jest zobowiązany do przestrzegania przepisów w tym zakresie, a niemożliwość uzyskania odpowiednich dokumentów lub opóźnienie w ich uzyskaniu nie uzasadniają odstąpienia od sprzedaży ani opóźnienia w uiszczeniu pełnej ceny nabycia za obiekt.

Na wyraźne życzenie klienta możemy pomóc w kontakcie z wyspecjalizowaną firmą zajmującą się sprawami formalnymi związanymi z eksportem dzieł sztuki.

8. Zagrożone gatunki Przedmioty zrobione z materiału roślinnego lub zwierzęcego albo zawierające je, m.in. koralowiec, skóra krokodyla, kość słoniowa, kość wieloryba, róg nosorożca, skorupa żółwia, niezależnie od wieku, procentu zawartości, mogą wymagać dodatkowych pozwoleń lub certyfikatów przed wywozem. Prosimy pamiętać, że uzyskanie dokumentów umożliwiających eksport nie jest równoznaczne z możliwością importu do innego państwa.

Nabywca jest zobowiązany do przestrzegania przepisów w tym zakresie, a niemożliwość uzyskania odpowiednich dokumentów lub opóźnienie w ich uzyskaniu nie uzasadniają odstąpienia od sprzedaży ani opóźnienia w uiszczeniu pełnej ceny nabycia za obiekt. Obiekty tego typu zostały oznaczone dla Państwa wygody symbolem „○” opisanym w legendzie. Nie ponosimy jednak odpowiedzialności za błędy lub uchybienia w oznaczeniu przedmiotów zawierających elementy wytworzone z chronionych lub regulowanych prawem gatunków roślin i zwierząt.

WARUNKI SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ i WARUNKI POTWIERDZENIA AUTENTYCZNOŚCI przedstawione poniżej określają prawa i obowiązki licytujących i kupujących z jednej strony oraz Sopockiego Domu Aukcyjnego i komitentów z drugiej. Wszyscy potencjalni kupujący na aukcji powinni dokładnie przeczytać WARUNKI SPRZEDAŻYAUKCYJNEJ i WARUNKI POTWIERDZENIA AUTENTYCZNOŚCI, zanim przystąpią do licytacji.

WARUNKI SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ 1. WPROWADZENIE Każdy obiekt zaprezentowany w katalogu aukcyjnym przeznaczony jest do sprzedaży na warunkach określonych: a) w WARUNKACH SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ i WARUNKACH POTWIERDZENIA AUTENTYCZNOŚCI, b) w innych informacjach podanych w pozostałych częściach katalogu aukcyjnego, szczególności w PRZEWODNIKU DLA KLIENTA, c) w dodatkach do katalogu aukcyjnego lub innych materiałach udostępnionych przez Sopocki Dom Aukcyjny na sali aukcyjnej. W każdym przypadku zmiana warunków może nastąpić poprzez stosowny aneks bądź ogłoszenie podane do wiadomości przez aukcjonera przed rozpoczęciem aukcji.

Poprzez licytację na aukcji, niezależnie czy osobistą, czy za pośrednictwem przedstawiciela, czy też na podstawie złożonego zlecenia licytacji telefonicznej lub z limitem, licytujący i kupujący wyrażają zgodę na brzmienie niniejszych WARUNKÓW SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ ze zmianami i uzupełnieniami oraz WARUNKÓW POTWIERDZENIA AUTENTYCZNOŚCI. 2. SOPOCKI DOM AUKCYJNY JAKO POŚREDNIK HANDLOWY Sopocki Dom Aukcyjny występuje jako zastępca pośredni działający w imieniu własnym, lecz na rachunek komitenta uprawnionego do rozporządzenia obiektem, chyba że inaczej zastrzeżono w katalogu, jego zmianach lub w ogłoszeniach podanych do wiadomości przed aukcją.

3. LICYTOWANIE NA AUKCJI 1) Sopocki Dom Aukcyjny może według swojego uznania odmówić dopuszczenia niektórych osób do udziału w aukcji lub sprzedaży poaukcyjnej. Wszyscy licytujący muszą zarejestrować się przed aukcją, dostarczyć wymagane informacje przewidziane w formularzu rejestracji, okazać dokument potwierdzający tożsamość oraz odebrać tabliczkę z numerem licytacyjnym.

2) Dla wygody licytujących, którzy nie mogą uczestniczyć w aukcji osobiście, Sopocki Dom Aukcyjny może zrealizować pisemne zlecenie licytacji. W takim przypadku nieobecni licytujący powinni wypełnić formularz „Zlecenia licytacji”, który można znaleźć w katalogu, na stronie internetowej Sopockiego Domu Aukcyjnego lub otrzymać w galeriach Sopockiego Domu Aukcyjnego.

Kwoty wskazane przez licytującego w zleceniu licytacji nie powinny zawierać opłaty aukcyjnej i opłat dodatkowych, powinny być wyrażone w polskich złotych oraz zgodne z tabelą postąpień. Jeżeli podana kwota nie jest zgodna z kwotami w tabeli postąpień, zostanie ona obniżona. Aukcjoner nie akceptuje zlecenia licytacji, w którym nie ma wskazanej maksymalnej kwoty, do której Sopocki Dom Aukcyjny może zrealizować zlecenie. Sopocki Dom Aukcyjny dołoży starań, aby klient zakupił wybrany obiekt w możliwie jak najniższej cenie, nie niższej jednak niż cena gwarancyjna. Jeśli limit podany przez licytującego jest niższy niż cena gwarancyjna, a stanowi jednocześnie najwyższą ofertę, wówczas dochodzi do transakcji warunkowej. W przypadku dwóch lub większej liczby zleceń z takim samym limitem decyduje kolejność zgłoszeń. Wszystkie zlecenia licytacji wraz z fotokopią dokumentu tożsamości umożliwiającym weryfikację danych osobowych powinny być przesłane (pocztą, faxem bądź e-mailem) albo dostarczone osobiście do galerii Sopockiego Domu Aukcyjnego przynajmniej 24 godziny przed rozpoczęciem aukcji. Dostarczone później zlecenia mogą nie być zrealizowane.

3) Od osób zainteresowanych licytacją przez telefon wymaga się zgłoszenia chęci licytacji telefonicznej poprzez wypełnienie formularza „zlecenie licytacji”, dostępnego w katalogu, na stronie internetowej Sopockiego Domu Aukcyjnego lub w galeriach Sopockiego Domu Aukcyjnego. Wszystkie zlecenia licytacji powinny być przesłane (pocztą, faxem, mailem) lub dostarczone osobiście do galerii Sopockiego Domu Aukcyjnego przynajmniej 24 godziny przed rozpoczęciem aukcji. Wymaga się również przesłania fotokopii dokumentu tożsamości w celu weryfikacji danych osobowych.

Dostarczone później zlecenia mogą nie być zrealizowane. Licytacja telefoniczna może być nagrywana, złożenie zlecenia jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na nagrywanie rozmowy telefonicznej. Na wypadek trudności z połączeniem telefonicznym licytujący może określić na zleceniu limit, do którego pracownik domu aukcyjnego będzie licytować pomimo braku połączenia. Jeśli żaden limit nie jest określony na zleceniu, pracownik domu aukcyjnego uznaje w takim wypadku, że klient oferuje przynajmniej cenę wywoławczą.

4) Podczas licytacji, zarówno osobistej, telefonicznej, jak i za pośrednictwem pracownika Sopockiego Domu Aukcyjnego, licytujący bierze osobistą odpowiedzialność za zapłatę za wylicytowane obiekty, co opisane jest dokładniej w paragrafie 3 punkcie 5 poniżej, chyba że przed rozpoczęciem aukcji zostało wyraźnie uzgodnione na piśmie z Sopockim Domem Aukcyjnym, że oferent jest pełnomocnikiem zidentyfikowanej osoby trzeciej akceptowalnej przez Sopocki Dom Aukcyjny.

5) Usługa licytacji na podstawie zlecenia licytacji nie podlega żadnej opłacie.

Sopocki Dom Aukcyjny zobowiązuje się dochować należytej staranności

w realizacji zleceń, jednak nie ponosi odpowiedzialności za niezrealizowanie takich ofert, chyba że wina za brak realizacji zlecenia leży wyłącznie po stronie Sopockiego Domu Aukcyjnego.

4. PRZEBIEG AUKCJI 1) Obiekty mogą być oferowane z zastrzeżeniem ceny gwarancyjnej, która jest poufną minimalną ceną sprzedaży uzgodnioną między Sopockim Domem Aukcyjnym i komitentem.

2) Aukcjoner może w każdym momencie aukcji wycofać którykolwiek obiekt, ponownie zaoferować przedmiot do sprzedaży (również bezpośrednio po uderzeniu młotkiem) w razie zaistnienia błędu bądź sporu co do wyniku licytacji. W powyższym przypadku aukcjoner może podjąć wszelkie działania, które uzna za stosowne i racjonalne. Jeżeli jakikolwiek spór co do wyniku licytacji powstanie po aukcji, wynik sprzedaży w ramach aukcji uznaje się za ostateczny.

3) Aukcjoner rozpoczyna licytację i decyduje o wysokości kolejnych postąpień.

W celu osiągnięcia ceny gwarancyjnej obiektu aukcjoner i pracownicy Sopockiego Domu Aukcyjnego mogą składać w toku licytacji oferty w imieniu komitenta bez wskazania, że czyni to w imieniu komitenta, bądź to przez składanie następujących po sobie ofert licytacyjnych, bądź też oferty w odpowiedzi na oferty składane przez innych oferentów. Jeżeli nie ma żadnych ofert na dany obiekt, aukcjoner może uznać przedmiot za niesprzedany.

4) Ceny na aukcji podawane są w polskich złotych i w tej walucie powinna być dokonana płatność.

5) Licytujący, który zaoferował najwyższą kwotę zaakceptowaną przez aukcjonera, jest zwycięzcą licytacji. Uderzenie młotkiem przez aukcjonera oznacza akceptację najwyższej oferty i zawarcie umowy sprzedaży między Sopockim Domem Aukcyjnym a kupującym. Ryzyko i odpowiedzialność za obiekt przechodzący na własność kupującego opisane zostały w paragrafie 6 poniżej.

6) Każda poaukcyjna sprzedaż obiektów oferowanych na aukcji podlega również WARUNKOM SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ oraz WARUNKOM POTWIERDZENIA AUTENTYCZNOŚCI. 5. CENA NABYCIA I OPŁATA AUKCYJNA 1) Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna oraz opłaty dodatkowe wynikające z oznaczeń katalogowych obiektu. Opłata aukcyjna stanowi część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do kwoty 100 000 złotych (włącznie) w wysokości 18%, powyżej kwoty 100 000 złotych w wysokości 15%. Opłata aukcyjna obowiązuje również w sprzedaży poaukcyjnej.

2) Jeśli nie uzgodniono inaczej, kupujący jest zobowiązany uiścić należność w terminie 14 dni od daty aukcji, niezależnie od uzyskania pozwolenia na eksport czy innych pozwoleń. Opłaty mają być uiszczone w polskich złotych gotówką, kartą lub przelewem bankowym: a) Sopocki Dom Aukcyjny akceptuje płatność kartami płatniczymi MasterCard, VISA; b) Sopocki Dom Aukcyjny akceptuje płatność przelewem bankowym na konto galerii organizującej aukcję.

W tytule przelewu proszę podać nazwę aukcji, datę aukcji oraz numer obiektu.

3) Własność zakupionego obiektu nie przejdzie na kupującego, dopóki Sopocki Dom Aukcyjny nie otrzyma pełnej ceny nabycia za obiekt, w tym opłaty aukcyjnej. Sopocki Dom Aukcyjny nie jest zobowiązana do przekazania obiektu kupującemu do chwili przeniesienia własności obiektu na kupującego. Wcześniejsze przekazanie obiektu kupującemu nie jest równoznaczne z przeniesieniem prawa własności obiektu na kupującego ani zwolnieniem z obowiązku zapłaty przez niego ceny nabycia.

6. ODBIÓR ZAKUPU 1) Odbiór wylicytowanych obiektów jest możliwy po dokonaniu wpłaty pełnej ceny nabycia oraz uregulowaniu innych płatności wobec Sopockiego Domu Aukcyjnego. Jak tylko nabywca spełni wszystkie wymagania, powinien skontaktować się z galerią Sopockiego Domu Aukcyjnego organizującą aukcję, aby umówić się na odbiór obiektu.

2) Kupujący powinien odebrać zakupiony obiekt w terminie 30 dni od daty aukcji. Po tym terminie Sopocki Dom Aukcyjny przesyła wszystkie wylicytowane obiekty do magazynu zewnętrznego, a kupujący obciążony zostanie kosztami transportu oraz magazynowania. Wielkość opłat będzie uzależniona od operatora magazynu oraz rodzaju i wielkości obiektu.

Zaakceptowanie niniejszego regulaminu równoznaczne jest z zaakceptowaniem regulaminu spółki magazynowej. Po upływie 30 dni od daty aukcji na kupującego przechodzi ryzyko utraty i uszkodzenia nieodebranego obiektu, a także ciężary związane z takim obiektem, w tym koszty jego

ubezpieczenia. Sopocki Dom Aukcyjny odpowiada względem kupującego za szkody z tytułu straty lub uszkodzenia obiektu, jednak jedynie do wysokości ceny nabycia obiektu.

3) Dla wygody kupującego Sopocki Dom Aukcyjny nieodpłatnie zapewnia podstawowe opakowanie obiektu umożliwiające jego odbiór osobisty.

Na wyraźne życzenie kupującego Sopocki Dom Aukcyjny może pomóc w kontakcie z wyspecjalizowaną firmą zajmującą się pakowaniem i wysyłką dzieł sztuki. Każde takie zlecenie odbywa się na odpowiedzialność klienta, Sopocki Dom Aukcyjny nie bierze odpowiedzialności za nieprawidłowe wykonanie usług przez przewoźników bądź inne osoby trzecie. Jeżeli klient sam wybierze firmę transportową, jej przedstawiciel powinien skontaktować się telefonicznie z galerią Sopockiego Domu Aukcyjnego organizującą aukcję, przynajmniej 24 godziny przed planowanym odbiorem obiektu.

4) Sopocki Dom Aukcyjny będzie wymagał okazania dowodu osobistego przed przekazaniem obiektu nabywcy bądź jego przedstawicielowi, który dodatkowo powinien posiadać pisemne upoważnienie od nabywcy.

7. BRAK PŁATNOŚCI Bez uszczerbku dla innych praw sprzedający, w przypadku gdy nabywca nie uiści pełnej ceny nabycia za obiekt w terminie 14 dni od daty aukcji, Sopocki Dom Aukcyjny może zastosować jeden lub kilka z poniższych środków prawnych: a) przechować obiekt w galeriach Sopockiego Domu Aukcyjnego lub winnym miejscu na ryzyko i koszt klienta; b) odstąpić od sprzedaży obiektu, zatrzymując dotychczasowe opłaty na poczet pokrycia szkód; c) odrzucić zlecenie nabywcy w przyszłości lub zrealizować takie zlecenie pod warunkiem uiszczenia kaucji; d) naliczać odsetki ustawowe w wysokości 12% w skali roku od dnia wymagalności płatności do dnia zapłaty pełnej ceny nabycia; e) odsprzedać obiekt na aukcji lub prywatnie z estymacjami i ceną minimalną ustaloną przez Sopocki Dom Aukcyjny. Jeśli obiekt na drugiej aukcji sprzeda się za kwotę niższą niż cena nabycia, na której kupujący wylicytował obiekt, nabywca pozostający w zwłoce będzie zobowiązany do pokrycia różnicy wraz z kosztami przeprowadzenia dodatkowej aukcji; f) wszcząć postępowanie sądowe przeciwko kupującemu w celu odzyskania zaległości; g) potrącić należności nabywcy względem Sopockiego Domu Aukcyjnego z wierzytelności wobec tego nabywcy wynikających z innych transakcji; h) podjąć wszelkie inne działania odpowiednie do zaistniałych okoliczności.

8. DANE OSOBOWE KLIENTA W związku ze świadczonymi usługami oraz wymogami prawnymi związanymi z przeprowadzeniem aukcji Sopocki Dom Aukcyjny może wymagać od klientów podania danych osobowych lub w niektórych przypadkach (np. w celu sprawdzenia wypłacalności, poświadczenia tożsamości klienta lub w celu uniknięcia fałszerstwa) pozyskać dane o kliencie od osób trzecich. Sopocki Dom Aukcyjny może również wykorzystać dane osobowe dostarczone przez klienta w celach marketingowych, dostarczając materiały o produktach, usługach bądź wydarzeniach organizowanych przez Sopocki Dom Aukcyj­ny. Zgadzając się na WARUNKI SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ i podając dane osobowe, klienci zgadzają się, że Sopocki Dom Aukcyjny może wykorzystać te dane do ww. celów. Jeśli klient chciałby uzyskać więcej informacji o polityce prywatności, skorygować swoje dane lub zrezygnować z dalszej korespondencji marketingowej, prosimy o kontakt pod numerem 58 550 16 05.

9. OGRANICZENIE ODPOWIEDZIALNOŚCI 1) Sopocki Dom Aukcyjny wyłącza wszelkie gwarancje inne niż WARUNKI POTWIERDZENIA AUTENTYCZNOŚCI w najszerszym zakresie dopuszczonym prawem.

2) Z zastrzeżeniem punktu 5 w paragrafie 9 całkowita odpowiedzialność Sopocki Dom Aukcyjny będzie ograniczona wyłącznie do ceny nabycia zapłaconej przez kupującego.

3) Sopocki Dom Aukcyjny nie jest odpowiedzialna za pomyłki słowne czy na piśmie w informacjach podanych klientom oraz nie ponosi odpowiedzialności wobec żadnego licytującego za błędy w trakcie prowadzonej aukcji lub popełnione winnym zakresie związanym ze sprzedażą obiektu.

4) Z zastrzeżeniem punktu 5 w paragrafie 9 Sopocki Dom Aukcyjny nie bierze odpowiedzialności wobec kupującego za szkody przewyższające cenę nabycia, o której mowa w punkcie 1 paragrafie 9 powyżej, niezależnie czy taka szkoda jest charakteryzowana jako bezpośrednia, pośrednia, szczególna, przypadkowa czy następcza. Sopocki Dom Aukcyjny nie jest zobowiązany do zapłaty odsetek od ceny zakupu.

5) Żaden przepis w niniejszych WARUNKACH SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ nie wyklucza lub nie ogranicza odpowiedzialności Sopockiego Domu Aukcyjnego wobec kupującego, wynikającej z jakiegokolwiek oszustwa bądź świadomego wprowadzenia w błąd, lub z winy umyślnej.

10. PRAWA AUTORSKIE 1) Sprzedający nie przekazują wraz z obiektem prawa autorskiego ani prawa do reprodukowania obiektu.

2) Prawa autorskie do wszystkich zdjęć, ilustracji i tekstów związanych z obiektem, sporządzonych przez lub dla Sopockiego Domu Aukcyjnego, włączając zawartość tego katalogu, stanowią własność Sopockiego Domu Aukcyjnego. Nie mogą być one wykorzystane przez kupującego ani inne osoby bez uprzedniej zgody pisemnej Sopockiego Domu Aukcyjnego.

11. POSTANOWIENIA OGÓLNE 1) Niniejsze WARUNIKI SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ wraz późniejszymi zmianami i uzupełnieniami, o których mowa w paragrafie 1 powyżej, oraz WARUNIKI POTWIERDZENIA AUTENTYCZNOŚCI wyczerpują całość praw i obowiązków pomiędzy stronami w odniesieniu do sprzedaży obiektu.

2) Wszelkie zawiadomienia powinny być kierowane na piśmie na adres Sopocki Dom Aukcyjny. Powiadomienia kierowane do klientów będą przesyłane na adres podany w ostatnim piśmie do Sopocki Dom Aukcyjny.

3) Jeśli jakiekolwiek z postanowień WARUNKÓW SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ okazałoby się nieważne, bezskuteczne lub niemożliwe do zastosowania, pozostałe postanowienia będą nadal obowiązywać. Brak działania lub opóźnienie w wykonywaniu praw wynikających z WARUNKÓW SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ nie oznacza zrzeczenia się praw lub zwolnienia z obowiązków ani nie uchyla obowiązywalności całości bądź części z postanowień WARUNKÓW SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ. 12. PRAWO OBOWIĄZUJĄCE Prawa i obowiązki stron wynikające z niniejszych WARUNKÓW SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ oraz WARUNKÓW POTWIERDZENIA AUTENTYCZNOŚCI, przebieg aukcji i jakiekolwiek sprawy związane z powyższymi postanowieniami podlegają prawu polskiemu. Sopocki Dom Aukcyjny w szczególności zwraca uwagę na przepisy: 1) ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162 poz. 1568, z późn.zm.) – wywóz określonych obiektów poza granice kraju wymaga zgody odpowiednich władz, 2) ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz.24, z późn. zm.) – muzea rejestrowane mają prawo pierwokupu zabytków bezpośrednio na aukcji za kwotę wylicytowaną powiększoną o opłatę aukcyjną, 3) ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2000r. Nr 116, poz.1216 z późn. zm.) – Dom Aukcyjny jest zobowiązany do zbierania danych osobowych nabywców dokonujących transakcji w kwocie powyżej 15 000 euro.

WARUNKI POTWIERDZENIA AUTENTYCZNOŚCI Przez autentyczność obiektu rozumiemy właściwe podanie autorstwa obiektu i prawidłowe jego datowanie. Sopocki Dom Aukcyjny udziela gwarancji autentyczności obiektów zaprezentowanych w tym katalogu na okres 5 lat od daty sprzedaży przez Sopocki Dom Aukcyjny z poniższymi zastrzeżeniami: 1) Sopocki Dom Aukcyjny udziela gwarancji autentyczności obiektu jedynie bezpośredniemu nabywcy obiektu (konsumentowi). Powyższa gwarancja nie obejmuje: a) kolejnych właścicieli obiektu, włączając w to osoby, które nabyły od bezpośredniego nabywcy obiekt odpłatnie, w drodze darowizny lub dziedziczenia; b) obiektu, co do którego trwa spór o autorstwo; c) obiektu, którego autorstwo jest jedynie domniemane, co w katalogu i na certyfikacie oznaczone jest następującymi zapisami: brak dat życia po imieniu i nazwisku artysty, nazwisko artysty poprzedzone jedynie inicjałem imienia, znak zapytania w nawiasie lub bez nawiasu („? ” lub „ (?)”) po nazwisku artysty, przed lub po imieniu i nazwisku artysty określenia: „przypisywany/e/a”, „Attributed” lub skrót „Attrib.”; d) obiektu powstałego w bliżej lub szerzej rozumianym kręgu oddziaływania

stylu danego artysty, co w katalogu i na certyfikacie oznaczone jest użyciem przed lub po imieniu i nazwisku artysty jednego z następujących określeń: „krąg”, „szkoła” bądź „naśladowca”; e) obiektu, którego określenie autorstwa było zgodne z ogólnie przyjętą opinią specjalistów, uczonych i innych ekspertów; f) obiektu, w przypadku którego podana w katalogu roczna data powstania różni się od faktycznej o mniej niż 15 lat; g) obiektu, w przypadku którego w datowaniu pojawiło się prawidłowe określenie stulecia, natomiast nieprawidłowe określenie części tego stulecia (połowy lub ćwierci); h) obiektów z XX w., XIX w. i starszych, w przypadku których faktycznie stwierdzone datowanie różni się w stosunku do podanego w katalogu „na korzyść” obiektu, tj. obiekt okazał się starszy, niż było to podane w opisie; i) obiektu, którego opis i datowanie zostały uznane za niedokładne przy użyciu metod naukowych lub testów, które nie były ogólnie przyjęte w czasie wydawania tego katalogu bądź w tamtym czasie były uznawane za nadmiernie kosztowne lub niewykonalne, albo według wszelkiego prawdopodobieństwa mogłyby spowodować uszkodzenia lub utratę wartości obiektu.

Z L E C E N I E L I C Y TA C J I AUKCJA DZIEŁ SZTUKI Sopot, 2 maja 2017 r., godz. 17 Szanowni Klienci, zachęcamy do składania pisemnych ofert w celu wzięcia udziału w aukcji. Możliwa jest także licytacja telefoniczna. Prosimy czytelnie wypełnić kartę zlecania i dostarczyć ją (osobiście, pocztą, przesłać faksem: 58 342 44 58 lub e-mailem: sopot@sda.pl) do siedziby SDA nie później niż 24 godziny przed rozpoczęciem licytacji. Płatność za wylicytowane prace można uregulować gotówką lub kartą w galerii oraz przelewem: PKO BP S.A. I O/GDYNIA 33 1020 1853 0000 9202 0012 4883 Imię i nazwisko ______________________________________________________________________________________________________ Dokładny adres ______________________________________________________________________________________________________ Telefon, fax, e-mail ______________________________________________________________________________________________________ NIP (dla firm) ____________________________________ Numer dokumentu tożsamości ____________________________________________ Przed przyjęciem zlecenia licytacji pracownik Domu Aukcyjnego ma prawo prosić o podanie pełnych danych osobowych oraz o dokument potwierdzający tożsamość osoby rejestrowanej (dowód osobisty, paszport, prawo jazdy; w przypadku zleceń przesyłanych e-mailem, pocztą lub faksem: w formie kserokopii lub skanu takiego dokumentu).

Proszę o licytację następujących pozycji: Nr pozycji w katalogu

Autor, tytuł

Maksymalna oferowana kwota lub licytacja telefoniczna

Zlecenie licytacji z limitem SDA będzie reprezentował w licytacji Nabywcę do podanej kwoty, gwarantując jednocześnie nabycie obiektu za najniższą możliwą kwotę.

Zgadzam się na jedno postąpienie w górę w przypadku wystąpienia innego zlecenia o tej samej wysokości: Tak  Nie  Zlecenie telefoniczne W przypadku zlecenia licytacji telefonicznej prosimy o podanie numeru telefonu aktualnego w czasie aukcji. Pracownicy SDA połączą się z Państwem chwilę przed rozpoczęciem licytacji wybranych obiektów. Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialności za brak możliwości wzięcia udziału w licytacji telefonicznej w przypadku problemów z uzyskaniem połączenia z podanym numerem.

Numer Państwa telefonu do licytacji _________________________________________________________ Ja niżej podpisany/a oświadczam, że: 1) zapoznałem/-am się i akceptuję WARUNKI SPRZEDAŻY AUKCYJNEJ i WARUNKI AUTENTYCZNOŚCI Sopockiego Domu Aukcyjnego opublikowane w katalogu aukcyjnym, 2) zobowiązuję si ę do zrealizowania zawartych transakcji zgodnie z niniejszymi WARUNKAMI, w szczególności do zapłacenia wylicytowanej kwoty powiększonej o opłatę aukcyjną w terminie 14 dni od daty aukcji, 3) wszelkie dane zawarte w niniejszym formularzu są prawdziwe i zgodne z moją najlepszą wiedzą. W przypadku zatajenia lub podania nieprawdziwych danych Sopocki Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialności, 4) wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w celach koniecznych do realizacji niniejszego zlecenia, zgodnie z ustawą z 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych, przez Sopocki Dom Aukcyjny, 5) wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w celach marketingowych oraz na przesyłanie katalogów wydawanych przez Sopocki Dom Aukcyjny, a także przesyłanie drogą elektroniczną informacji handlowych, zgodnie z ustawą z 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych, przez Sopocki Dom Aukcyjny, 6) zostałem poinformowany/-a, że administratorem moich danych osobowych jest Sopocki Dom Aukcyjny Sp. z o.o. oraz że przysługuje mi prawo wglądu do treści moich danych oraz prawo do ich poprawienia, 7) zostałem poinformowany, że dane osobowe podane w niniejszym formularzu nie będą nikomu udostępniane, z wyjątkiem wypadków obowiązkowego udzielania informacji określonych w przepisach ustaw.

_________________________________ Imię i nazwisko

________________________ data, podpis

Wlastimil Hofman (1881–1970), Portret dziewczynki, 1935 r.

AUKCJA VARIA (17)

1 1 M A JA 2017 R.

W SIEDZIBIE SOPOCKIEGO DOMU AUKCYJNEGO WARSZAWA, UL. NOWY ŚWIAT 54/56

Zuzanna Zu Jankowska, Koi, 2017 akryl, płótno, 80 × 80 cm, sygn. p.d. oraz na odwrocie

młodasztuka

67 AUKCJA MŁODEJ SZTUKI • 25 MAJA 2017 (CZWARTEK) • GODZ. 19.00 SOPOCKI DOM AUKCYJNY • WARSZAWA • NOWY ŚWIAT 54/56 TEL.: 22 828 96 98; 603 949 004 • MLODASZTUKA@SDA.PL

WSZYSTKIE CENY WYWOŁAWCZE 500 ZŁ WYSTAWA PRZEDAUKCYJNA OD 15 MAJA 2017 R.

Tomasz Wawryczuk, Otwarta I, ceramika, wys. 26 cm

7 AUKCJA SZTUKI XXI WIEKU • 2 MAJA 2017 • GODZ. 19 SOPOCKI DOM AUKCYJNY • GALERIA MODERN UL. BOHATERÓW MONTE CASSINO 43 •SOPOT WSZYSTKIE CENY WYWOŁAWCZE: 1500 ZŁ

AUKCJA PRAC NA PAPIERZE 1 7 C Z E RWC A 2 0 1 7 Sopocki Dom Aukcyjny, Gdańsk, ul. Długa 2/3

Henryk Siemiradzki, Muzyka kościelna, fragment projektu malowidła dla Filharmonii Warszawskiej

Indeks artystów

ABERDAM ALFRED

45

KOSSAK JERZY

AJDUKIEWICZ TADEUSZ

14

KOSSAK JULIUSZ

BALLAVOINE JULES FREDERICK

81

KOSSAK WOJCIECH

BATOWSKI KACZOR STANISŁAW

61

KOWALSKI LEON

BEHRMANN ADOLF

49

KOZAKIEWICZ ANTONI

BERLEWI HENRYK

48

KRAMSZTYK ROMAN

BOBIŃSKA-PASZKOWSKA JANINA

53

KRCHA EMIL

BORYSOWSKI STANISŁAW

101

CHMIELIŃSKI WŁADYSŁAW

87, 90, 98

91, 94, 95

23

PIASECKI LESZEK

99

54

POCHWALSKI KAZIMIERZ

84

12

POPIEL TADEUSZ

46

POPOWSKI STEFAN

19

PRIEBE RUDOLF

74

RYCHTER TADEUSZ

59

RYCHTER-JANOWSKA BRONISŁAWA

34

100 102, 103

LAMBERT-RUCKI JEAN

105

PAUTSCH FRYDERYK

1 92, 93

LACHUR MACIEJ

PAŁKA WITOLD

106

CYBULSKI TADEUSZ

70

LENTZ STANISŁAW

SETKOWICZ ADAM

96

CZAJKOWSKI STANISŁAW

63

LIEBERMANN ERNST

58

SICHEL NATHANIEL

83

EISENBLÄTTER WILHELM

68

LIPCZYŃSKI ALBERT

55

SICHULSKI KAZIMIERZ

25

EPSTEIN HENRYK

43

LIPIŃSKI HIPOLIT

FAŁAT JULIAN

17

MAKOWSKI TADEUSZ

FILIPKIEWICZ STEFAN

20, 35, 65

GORSTKIN WYWIÓRSKI MICHAŁ

4

MALARZ NIEOKREŚLONY (II poł. XVIII w.)

SZANCENBACH JAN

78 104

ŚLEWIŃSKI WŁADYSŁAW

40

79

TERLIKOWSKI WŁODZIMIERZ

2

Powrót

80

TRUSZ IWAN

30

UZIEMBŁO HENRYK

24

47 11, 26

MALARZ NIEOKREŚLONY (koniec XIX w.)

Puszczanie baniek

76

97 36

MENKES ZYGMUNT

42

WEISS WOJCIECH

37

MEYER ROSS CHRISTIAN

82

WINIARZ JERZY

56

IWANOWSKI BŁAŻEJ

88

MAŁACHOWSKI-JAXA SOTER

60 22, 28

5

MOKWA MARIAN

32, 69

KARPIŃSKI ALFONS

64

MOLLO FRANCISZEK

KATZ EMMANUEL

41 9

KĘDZIERSKI APOLONIUSZ

7, 13

WEISS IRENA ZW. ANERI

MALINOWSKI ADAM

21, 31

WANKIE WŁADYSŁAW

62

77

JEANNIN GEORGES

57, 66, 71

WASILEWSKI CZESŁAW

HONTHORST GERRIT VAN WEDŁUG

KAMOCKI STANISŁAW

SNAYERS PEETER PRZYPISYWANY

Pejzaż

HAYDEN HENRYK

JAROCKI WŁADYSŁAW

39

27, 29

GROTTGER ARTUR

HOFMAN WLASTIMIL

3

6

WODZINOWSKI WINCENTY

8

44

WOJNARSKI JAN

16

MORGENSTERN CARL ERNST

75

WYGRZYWALSKI FELIKS MICHAŁ

33

MROCZKOWSKI ALEKSANDER

15, 85, 86

ZAK EUGENIUSZ

38

KOLNIK ARTUR

10

MYRTA LUCJAN

KONARSKI JAN

18

NEUMANN ABRAHAM

107, 108, 109 50

KORECKI WIKTOR

89

NIESIOŁOWSKI TYMON

52

ZAWADOWSKI WACŁAW ZUCKER JAKUB

51 67, 72, 73

redakcja katalogu: Kamila Gizowska, Małgorzata Kudelska

opracowanie katalogu: Kamila Gizowska, Małgorzata Kudelska, Ewa Tokarzewska

zdjęcia: Jarosław Nienartowicz

opracowanie graficzne: Jędrzej Łoś, Activa Studio

druk: ArtDruk Zakład Poligraficzny, Kobyłka

SOPOCKI DOM AUKCYJNY W POLSCE: KRAKÓW

SOPOT

SOPOT

GALERIA

GALERIA

GALERIA

SALON SZTUKI

GALERIA

SZTUKI DAWNEJ

MODERN

GDAŃSK

DAWNEJ

WARSZAWA

ul. Boh. Monte Cassino 43

ul. Boh. Monte Cassino 43

ul. Długa 2/3

Rynek Główny 43

ul. Nowy Świat 54/56

81-768 Sopot

81-768 Sopot

80-827 Gdańsk

31-017 Kraków

00-363 Warszawa

tel. 58 550 16 05

tel. 58 551 22 89

tel. 58 301 05 54

tel. 12 429 12 17

tel. 22 828 96 98

sopot@sda.pl

modern@sda.pl

gdansk@sda.pl

krakow@sda.pl

warszawa@sda.pl