“tühh!” çekiyor. Ve peflinden “Kara Üzüm Habbesi” söyleniyor. Kara Üzüm Habbesi söylenmeden önce acilen bir mendil laz›m oluyor. Neden? Çünkü Yorumcular halay çekecek. Çekecek de nereden bulaca¤›z mendili? Unutmufluz iflte bu ayr›nt›y›. Seyirciler aras›ndan bir bayan hiç tereddüt etmeden hemen bafl›ndaki ba¤› ç›kar›p veriyor... Yorumcular›n halay› dinleyicilerin çok hofluna gidiyor. “Bizim Mahalle” de oynamaya f›rsat bulamayanlar, “Kara Üzüm Habbesi”nde halay çekenlerin yan›nda roman havas› oynuyor... Sonras›nda konuflulan fley de en çok bu oluyor; Bizim Mahalle ve sahnede roman havas›n› modernize biçimde sunan bir dansç›. Bu konu çok ilgi çekecek konser sonras› Yorumla yap›lan röportajlarda da Yorum’a yöneltilen ilk sorulardan biri olacakt›. Neden Roman Havas›? Bu varolan tarz› de¤ifltirmek miydi? Yoksa kendini aflmak m›yd› Elbette ne kendini aflmak ne de tarz›n› de¤ifltirmekti. “Çingeneler bizim topraklar›m›zda da yaflayan insanlar. Kendilerine ait bir kültürleri var, bizim insanlar›m›z. Yoksulluktan sömürüden onlar da paylar›n› al›yorlar, ayn› co¤rafyada yafl›yoruz. Bu nedenle onlara da hitap edebilmeliyiz” fleklinde cevaplayacaklard› Yorumcular bu tip sorular›. Sahnenin yan›na indim sonradan. Oturup konserin tad›n› ç›karay›m dedim. Ve bir süre sonra iki elimi birlefltirip, dizime yaslanm›fl, gülümser halde oldu¤umun fark›na vard›m. Kültür Merkezi içindeki yaflam›m›z akl›ma geldi. Hergün kültür merkezimizin ihtiyaçlar› için bir-
likte koflturdu¤umuz, beraber bulafl›k y›kad›¤›m›z, Tav›r için yazd›¤›m›z bir yaz›y›, bir flark›n›n sözünü birlikte tart›flt›¤›m›z, Grup Yorum flimdi sahnedeydi ve binlerce insan› ortak duygularla tek yürek olarak birlefltiren bir konserdeydi. Arkadafllar belli etmemeye çal›flsalar da heyecanl›lar... Kuliste bir kargafla vard› ki sormay›n gitsin. Gömleklerin kollar›n› k›v›r›yoruz, hepsi su gibi terlemifl... Arada k›yafetlerini bu nedenle de¤ifltirecekler. Birde her an›m›z görüntüleniyor. Su içerken, enstrümanlar› akort ederken, yaz›lmas› eksik kalm›fl bir flark›n›n sözlerini hat›rlama çabas›ndayken... Herkes halay çekiyor. Halay çekenlerin yan›na gidebilmek imkans›z. Halayda olanlar da olduklar› yerde ancak çekebiliyorlar zaten. Biz de sahnenin yan›nda, oldu¤umuz yerde çekiyoruz halay›. Meryemte‘de ise, oynamaya bafllad›k birbirimize gülerek. Bir fley oldu¤unda kofla kofla kulise gidiyoruz, “aman parçay› kaç›racam” pani¤iyle ayn› h›zla geri dönüp kald›¤›m›z yerden oynamaya devam ediyoruz. Her yerden birileri bir parça ismi ba¤›r›yor. “Cemoooo!” diye ba¤›ran daha fazla. Yorum konseri olur da söylenmez mi, ama ba¤›r›yorlar yine de. “Cemooo... Reflooo... U¤urlamaaa...“ ba¤›ran ba¤›rana yani. Birde seyircilerin aras›nda dikkat çeken biri vard›. Cemo yaz›l› tiflörtüyle sürekli zafer iflareti yap›yordu. Bu da bas›n›n ve bizim dikkatimizden kaçmad›. Her parçan›n girifl müzi¤i duyuldu¤unda, alk›fllar, ›sl›klar eksik olmuyor. “U¤urlama”n›n müzi¤i duyuldu¤unda önce aç›k havan›n ›fl›klar› kapan›yor ve bir u¤ultu. Öbek öbek yak›lan çakmaklar, gökyüzündeki y›ld›z kümelerine benziyor. Dinleyicilerin parçaya efllik etmesi neredeyse Yorumcular›n sesini bast›r›yor. Arada bir Yorumcular›n “siz söylüyorsunuz” ça¤r›s›ndan sonra zaten
25
söyleyen kitle daha bir gür sesle söylemeye bafll›yor. Herkesin sesinin son s›n›r›n› zorlayarak daha fazla ses ç›karmaya çal›flt›¤› belli. Ve bu istisnas›z her parçada oluyor. Ama Cemo söylendi¤indeki coflkuyu o havay› anlatmak imkans›z. “Bu ses bo¤az›n karfl› taraf›ndan duyuluyor mudur acaba?”Yedi bine yak›n insan söylüyorlar. Bu flark›n›n gelene¤inde vard›r, yumruk havada söylenir ve bu bölümde yumruk yukar› afla¤› gider gelir; “Aln›nda y›ld›zl› bere/ Elinde mavzeriyle/ Ç›k›p Dersim Da¤lar›’nda/ Türkü söylemek var ya... Oyyy Cemooo... Cemo Caaan!”. Yorgun bir gecenin sonunda mutlu ve huzurluyuz... Harbiye’de bir gece güzel an›lar›yla kal›yor akl›m›zda... Evlerimize dönerken dilimizde yine Türküler Cemoo caaaan... Cemo can... ve “Bizim Mahalle... fiarapç› mahalle... Sizin mahalle...” arkas›ndan kahkahalar... Yorgunlu¤umuz tatl›, yorgunlu¤umuz gelecek güzel günlerin özlemiyle hafifliyor. Bir gün bizim olacaks›n Harbiye!.. Bir gün ülkemizin her köflesi özgür, ve bizim olacak. Bütün ülkemizi türkülerimizle ç›nlataca¤›z... Bir gün... Birgün...