1980 3 nisan

S. GÜNAY AKARSU (Oyun Dergisi Sahibi, Eleştirmen) 27 Mart'ın dünyada tiyatro günü sayılması­ nın ve bugün tiyatro konusunda bildiriler yayınlanmasının fazla bir değeri yoktur. Bir göstermelikten öteye geçmemektedir bu uy­ gulama. Nasıl geçsin k i , kapitalist-emperyalist düzenlerde yılda bir gün tiyatroya önem verilince, diyelim, tiyatroların kapı­ l a r ı gene varolan seyirciye açılınca, tiyat­ ro yapısal bir değişme mi geçirecektir; me­ ta olmaktan kurtulacak mıdır? Sorun bura­ dadır çünkü. Emeğe yabancılaşmış toplum­ larda meta durumuna düşürülmüş olan tiyatronun genellikle kime ve neye yararlı plduğu tartışılmaz biçimde ortadadır. Bu çemberi kırmaya yönelik olumlu ve dürüst tiyatro çabalarının varlığı, düzenden kaynaklanan genel yapıyı değiştirme­ yecektir elbet. Bu yüzden yılda bir günün tiyatroya ayrılması, gerçekte sonucu hiç etkilemez.

Böyle bir günde bildiri sunma görevi bana verilseydi, bu görevi yuka­ rıda belirlediğim anlamda değil de doğruları kamuoyuna bir kez daha ulaş­ tırmak için üstlenir, günün koşulları içinde faşizme karşı bir çağrı fırsatına dönüştürürdüm.

HAYATÎ ASILYAZICI (İstanbul Belediyesi Şehir Tiyatroları Genel Sanat Yönetmeni) Konuya şöyle gireyim: Dünya Tiyatrolar Günü nedeniyle dünyanın her tarafında, 27 Mart'ta temsiller verildiğinden, biz de İBŞT olarak aynı gün çeşitli tiyatrolarımızda pa­ rasız oyun oynadık. Bu oyunlar sayesinde, tiyatroya gitme olanağı bulamayan ya da az bulan işçiler, ve diğer yoksul kesimler, üc­ retsiz tiyatro seyredebiliyorlar. Biz böyle günlerde, belli kurumlara davetiye göndlriyoruz ve o kurumlar, tiyatroya gidemeyen­ lere dağıtım yapıyorlar. Gelen kitleye ise özel bir oyun sergileyemiyoruz; re­ pertuarda ne varsa o oynanıyor. Gezici tiyatro kolumuz ise, çevre beledi­ yelerle ilişkiye geçerek bedava oyunlar sergiliyor.

TAVIR/159