76
YENİDEN DEVRİM / 6
bu taleplerinin Anayasa’nın ilgili maddelerinin gereğinin yerine getirilmesi anlamına geldiğini vurgulayarak, meşru bir çizgide hareket etmeye de özen gösteriyorlar. Yine bir başka kaygı da, Sünni ve Kürtlerin siyasal alanlarda yeterince temsil edilmemeleriydi. 2001 Sonbaharına kadar sadece tek bir Kürt Vali varken; Sünni hiçbir valinin atanmaması, bunun en somut göstergesi olarak şikayet konusu ediliyordu. 2000 yılında Reformcuların kazandıkları seçimlerde 40’a yakın Kürt kökenli vekilin Meclis’e girmesi de mutlaka altı çizilmesi gereken bir gelişmedir. Bu milletvekillerinin, geldikleri Kürt bölgelerinde yaşayanların yaklaşık yüzde 80’inin yoksulluk sınırı altında yaşadığını anımsatarak, özellikle Kürt öğrenciler için üniversitelerde daha fazla yer açılması ve işsizlik sorununun çözümü için acil önlem alınması yönündeki çağrıları yanıtsız kaldı. Zaten 2004 Meclis Seçimleri’nde Koruyucular Konseyi, neredeyse bütün bu vekilleri veto yoluyla tasfiye etti ve yerlerine suya sabuna dokunmayan kişiler ‘seçildi’… İran’da 2005 yılında Cumhurbaşkanı seçilen Ahmedinejad Yönetimi’yle beraber, Muhafazakar İktidar bloğunun içindeki ‘Aşırı Sağ’ klik öne çıkmaya başladı. Çoğunluğu Devrim Muhafızları kökenli ve 40’lı yaşlardaki bu klik, Ruhani Önder Ali Hamaney etrafında kümelenen Yaşlı Mollalardan farklı olarak, dini hiyerarşiden gelmemeleri ve militarist yönelimleriyle dikkat çekiyorlar. Bu klik, her türlü etnik sorunu, ABD, İsrail ve Britanya gibi dış güçlerin kışkırtmalarıyla ilişkilendiriyor. ABD’nin İran’daki rejim muhaliflerini desteklemek için, yıllık yaklaşık 70 milyon dolara yakın para dağıttığı, ‘Demokrasiyi Teşvik’ programını başlatması da, bu kliğin paranoyasını derinleştiriyor. Böylece Ahmedinejad Yönetimi, sertlik yanlısı tutumunu abartarak, Kürtler başta olmak üzere, diğer etnik muhaliflerinin daha da radikalleşmelerine bizzat kendisi katkıda bulunmuş oluyor. 2005’de genç Kürt aktivisti Şivan Kaderi’nin Mahabad’da güvenlik güçlerince vahşice öldürülmesi, aynı yılın Ağustosunda yoğun katılımlı protestolara yol açtı. Hükümet’in bu gösterileri kanlı şekilde bastırması, 17 kişinin ölümüne neden oldu. Bu protestolarda devlet tarafından kullanılan orantısız şiddetin, Kürt bölgelerindeki hükümet karşıtı hissiyatı daha da derinleştirdiği açıktır. Bu kadarını Bush Yönetimi istese de yapamazdı... Bu koşullar altında, özellikle 2005’le beraber İran’da PJAK’ın İran Ordusunu hedef alan saldırılarında ciddi bir artış gözlenmeye başlandı. 2005 yılında PJAK tarafından yaklaşık 120 İran askerinin öldürülmesi, bu tırmanışın önemli bir göstergesi. 2006’da da 15 önemli PJAK saldırısında 50 İran askeri ve 20 PJAK militanının öldüğü tahmin ediliyor.Vur kaç faaliyetlerini Kuzey Irak üzerinden yürüten PJAK, 3000 militanı olduğunu; buna rağmen İran’daki sempatizan tabanının hızla genişlediğini iddia ediyor. Türkiye ve İran Devletleri, PJAK’ın, PKK’nin bir uzantısı olduğuna inanırken, PJAK