29 Aralık 2014 gecesi, Ekşi Sözlük’te, “28 aralık 2014 yazdığım kitabı tanıtamamam” başlığına, başlığı açan yazar arkadaşıma manen destek olmak için aşağıdaki uzun entry’yi kaleme aldım. Gece saati olduğu halde bu entry’m en çok favorilenen entry’m oldu. O arkadaşımıza destek olmak ve bazı şeyler üzerine kendisini aydınlatmak için yazdığım entry’yi kendi özel hayatımın dönüm noktalarını anlatarak sürdürdüm ve uzun süredir aklımda olup yeterli maddi refaha ulaştığımda hayata geçireceğim bir projeyi paylaşarak bitirdim. Projemi Ekşi Sözlük hak sahibi Sedat Kapanoğlu’nun ilgisine sunmak istedim. Eğer okursanız, hak vereceksiniz ki, projemi paylaşmam Sedat Bey’e ve Ekşi Sözlük’e bir jestti. Çünkü sözlüğü çok seviyorum ve bir yılı aşkın süredir kendi ismimi nick olarak kullanarak (@semih suren) yazarlık yapıyordum. Entry’me Sedat Bey’in ilgisini çekmek ve okuyacağından emin olmak için “sedat kapanoğlu’nun dikkatine” diye dilekçeyi andıran bir başlık açtım ve başlığın ilk entry’sini projemden söz ettiğim entry’ye yönlendirdim. Bir saat sonra sözlükten uçurulduğumu, yani sözlük yazarlığımın elimden alındığını ve tüm entry’lerimin silindiğini gördüm. Sözlükte yazarlık hakkımı geri istediğim için paylaşmıyorum bunu. Teklif edilse dahi kabul etmeyeceğim. Sözlüğü yalnızca okur olarak kullanmayı sürdüreceğim. Bu entry’yi paylaşmamın amacı eserlerine güvendikleri ve piyasadaki birçok eserden daha iyi olduğuna emin oldukları hâlde neden yayımcı bulamadıklarına anlam veremeyen yazarları aydınlatmaktır.
O entry’m şu şekildeydi:
ön not: bu entry tam 11 kitap sayfası uzunluğunda. okumaya durumu olmayanlar lütfen okumasın. okuyacak olanlara çeşit çeşit ibretler içerir. kendi hayatımı menkıbe gibi yazdım resmen. içimi döktüm. buradan da ekşi itirafa koyacağım, orada ilk defa son defa entrym olsun.
başlığı açan arkadaş küskün olmakta sonuna kadar haklı.
ne yazık ki kabullenmek gerekiyor. kitap sektörü de diğer sektörlere dönmüş durumdadır. ülkemizde de böyle, dünya çapında da böyle. diğer sektörler derken -bahsettiğim alanı kısıtlı tutmak için- müzik ve sinemayı kastediyorum. bu üç alanda da, yani kitap, sinema ve müzik sektörlerinde, genel olarak ticari başarıyı olabildiğince basit eser üretimleri elde eder. ticari başarı şudur çağdaş sanatta: normalde (düzenli) kitap okumayan insanlara kitap satmak, sinemaya kırk yılda bir giden insanların dahi bilet almasını sağlayabilmek, müzik bilgisi, donanımı olmayan insanların dahi dillerine pelesenk olabilecek, duygularını harekete geçirebilecek tarzda tınılar sunabilmek. bu da basitlik gerektirir. bir kitap -güncel deyimle söylersek- bilal'e anlatılır gibi oldukça sade kaleme alınmalı lazım ki satsın; bir film türk insanını dini gerilimle korkutmalı veya kendi hayatlarında karşılaşabilecekleri en olası gündelik detayları malzeme ederek salakça güldürmeli ki izlensin; üretilen ticari müziğin ise dile dolanacak absürt bir nakaratı veya her türden eski kalp / hayal kırıklıklarını yeniden alevlendiren bir hüznü olması yeterlidir.