przykład Model grow

Przykład Mark narzeka Benowi na Helen, swoją menedżerkę. Jest zmęczony tym, że Helen ciągle krytykuje sposób, w jaki pracuje i mówi mu, co ma robić.

Ben pyta, co się stało, Mark opowiada historię, którą Ben zna aż za dobrze.

Helen skrytykowała Marka za sposób, w jaki zajął się ważnym zadaniem, które mu powierzyła.

Mark mówi Benowi, że krytyka była całkowicie niesprawiedliwa. Ben natychmiast mówi Markowi, co myśli o Helen. I razem zaczynają narzekać...

Zadają sobie pytanie, dlaczego Helen reaguje w taki sposób. Być może chce potwierdzić swój autorytet, ponieważ chce udowodnić swoją wartość jako menedżera kobiety?

A może nie może poradzić sobie z pracą i odreagowuje to na swoich podwładnych?

Czy to możliwe, że po prostu nie nadaje się na menedżera, albo powinna mieć inną pracę, która będzie dla niej bardziej odpowiednia ?

Ta rozmowa pozwala im poczuć się trochę lepiej, ale nie pomaga im dokonać zmiany.

Wręcz przeciwnie: Mark będzie jeszcze bardziej zirytowany cechami Helen i będzie stanowczo przeciwstawiał się jej krytyce. W kilka sekund: od małego problemu do przeszkody nie do pokonania.

O co chodzi? Zarówno Mark, jak i Ben mają podejście zorientowane na problem.

Kiedy koncentrujemy się na problemach: • Trzymamy się przyzwyczajeń • Analizujemy: na czym polega problem?

• Koncentrujemy się na niepowodzeniach: co poszło nie tak? Co nie działa?

• Skupiamy się na przeszłości • Używamy negatywnego i nacechowanego języka: musieć, mieć rację, nie, nigdy, wszystko..

• Obwiniamy innych lub okoliczności

• Definiujemy to, czego NIE chcemy

Rezultat?

Podejście zorientowane na problem wprawia ludzi w zły nastrój i pozbawia ich odwagi i kreatywności, by szukać odpowiedzi. Takie środowisko sprzyja pesymizmowi i stawianiu się w charakterze ofiary.

W jaki sposób możemy utorować sobie drogę do innego podejścia?

Przenosząc uwagę z problemu na rozwiązanie.

Aby to skutecznie zastosować, proponujemy wykorzystanie modelu GROW. Model GROW opiera się na filozofii myślenia zorientowanego na rozwiązanie.

Oznacza to, że koncentrujemy się na: 1. Pożądanej sytuacji (zamiast na problemie) 2. Osiągniętych sukcesach (zamiast na błędach i porażkach) 3. Kompetencjach i szansach (zamiast słabości i ograniczeń) 4. Sukcesach (zamiast na analizowaniu problemu)

5. Posuwaniu się do przodu krok po kroku (zamiast dużego skoku)

Wracając do przykładu: Co by było, gdyby Ben zapytał Marka:

„Czego chcesz zamiast tego?"

Mark: „Chciałbym, żeby okazywała mi więcej szacunku i zaufała mi, ponieważ naprawdę zasługuję na zaufanie."

Ben: „Jak zauważyłbyś taką zmianę w zachowaniu?"

Mark: „Zauważyłbym to, że daje mi więcej czasu, żebym załatwiał sprawy po swojemu, gdyby przestała mnie kontrolować. Okazałaby także więcej szacunku, wskazując na to, co docenia w tym, co robię, zamiast ciągle skupiać się na tym, co trzeba poprawić.

Ben: „Czy zrobiła to wcześniej? Chociaż raz?”

Mark: „No, może parę tygodni temu..."

W tym momencie rozmowa przyjmuje inny obrót.

Mark nie będzie już mówił o rzeczach, których nie lubi lub nie chce, ale konstruktywnie określi to, czego chce. To zmienia ton rozmowy.

To zwiększa również prawdopodobieństwo, że Mark zacznie widzieć rzeczy, które może zrobić i dostrzeże, jak może je zrobić. Sytuacja, która wydawała się frustrująca, problematyczna i beznadziejna, może teraz zostać odwrócona.

Dlatego ważne jest skupienie się na tym, co Mark zrobił inaczej, kiedy Helen okazała mu szacunek i doceniła jego pracę.

Dalsza część rozmowy:

Ben: „Co zrobiłeś inaczej?"

Mark: „Możliwe, że dałem jej więcej informacji o bieżących sprawach, o tym, jak chciałem podejść do spraw, które mam do załatwienia."

Ben: „Coś jeszcze?"

Mark:... Pamiętam, że na początku, zanim została menedżerem, rozmawialiśmy więcej. Rozmawialiśmy też o prywatnych sprawach. Teraz już tego nie robimy.”

Ben: „Czy jest coś, co możesz zrobić, żeby poprawić współpracę z Helen?"

Mark: „Tak, może porozmawiam z nią jutro, kiedy przyjdzie na kawę. I może powiem jej więcej o pracy, żeby miała pewność, że mam wszystko pod kontrolą. Powinienem spróbować...”