
















Útgefandi: Skrautás ehf. Netfang: gv@skrautas.is Ritstjóri og ábm.: Stefán Kristjánsson.
Ritstjórn: Símar 698–2844 og 699-1322.
Netfang Grafarholtsblaðsins: gv@skrautas.is / abl@skrautas.is Útlit og hönnun: Skrautás ehf.
Auglýsingar: 698-2844 og 699-1322 - Stefán Kristjánsson - gv@skrautas.is
Prentun: Landsprent ehf.
Ljósmyndari: Katrín J. Björgvinsdóttir.
Dreifing: Póstdreifing.
Grafarholtsblaðinu er dreift ókeypis í öll íbúðarhús í Grafarholti, Úlfarsárdal og Reynisvatnsás.
Til er merkilegt fyrirbæri sem nefnist Matvælastofnun. Hlutverk þessarar stofnunar er meðal annars að hafa eftirlit með dýrahaldi í landinu og grípa til aðgerða ef upp kemst um eigendur dýra sem ekki fara eftir settum reglum og gerast sekir um dýraníð.
Nú hefur nánast reglulega síðustu misseri verið greint frá dýraníði í fréttum. Allir muna eftir uppþotinu varðandi blóðmerarnar og viðbjóðslegum myndum sem birtust í fjölmiðlum. Endalok þess máls voru að heimila blóðmerahald eins og ekkert hefði í skorist og flestir ef ekki allir furðu lostnir á þeirri niðurstöðu.
Fyrir nokkrum vikum var greint frá því í fréttum að eigandi hrossa í Borgarfirði sinnti þeim alls ekki sem skildi. Voru hrossin grindhoruð og mörg þeirra höfðu ekki farið úr húsi svo árum skipti. Það er dapurlegt til þess að hugsa að til sé fólk sem sinnir skepnum sínum með þessum hætti og um mjög alvarlegt mál að ræða.
Fyrir nokkrum dögum kom svo fram í fréttum að eftir allan þennan tíma væri ekkert búið að gera í málinu. Matvælastofnun virðist ver handónýtt apparat sem hreifist ekki í jafn alvarlegu máli og þessu. Í allar þessar vikur frá því að málið komst í fréttir hafa hrossin búið við ömurlegan aðbúnað. Ráðherrann sem ber ábyrgð á málinu verður að grípa í taumana. Það er greinilegt að mikið er að hjá Matvælastofnun og virðist þurfa að skipta út yfirmönnum og stjórnendum.
Annað merkilegt fyrirbæri eru Sjúkratryggingar Íslands. Tveir Íslendingar hafa nýverið ratað í ógöngur og veikst á Spáni. Aðstandendur komust að því að Sjúkratryggingar Íslands taka engan þátt í því að aðstoða í svona málum. Því hefur verið haldið fram að lagaramminn sem stofnunin starfar eftir leyfi ekki inngrip. Er þá ekki ljóst að það þarf að breyta lögunum? Það er margt að í okkar litla þjóðfélagi. Enn eru til stjórnmálamenn sem eru mótfallnir því að ríkið taki þátt í aðgerðum hér heima á einkareknum stofum sem myndi útrýma bið hjá sárþjáðu fólki. Stefán Kristjánsson
Umferðarþunginn í Reykjavík hefur aukist dag frá degi frá 2010, eða á síðastliðnum þremur kjörtímabilum og nálgast nú óðum neyðarástand. Afleiðingar þessa mikla umferðarþunga eru ýmsar og allar alvarlegar. Þó mjög margir séu komnir á rafmagnsbíla hefur síaukinn umferðarþungi aukið umferðarmengun í borginni m.a. í formi svifryks. Umferðarþunginn lengir stöðugt ferðatíma borgaranna, svo sem til og frá vinnu, og hefur nú þegar haft af þeim frítíma sem nemur meiru að meðaltali en tveggja vikna sumar- eða vetrarfríi.
Umferðarþunginn eykur kostnað atvinnulífsins með lengri ferðatíma og sá kostnaður hækkar stöðugt verð á vöru og þjónustu. Hann dregur úr umferðaröryggi á margvíslegan hátt, lengir stöðugt viðbragðstíma sjúkrabifreiða og annarra viðbragðsaðila og gæti haft í för með sér manntjón ef rýma þyrfti hverfi eða heila borgarhluta á skömmum tíma.
Þessi óheillaþróun vegur því með sífellt meiri þunga að náttúrunni, heilsu okkar, efnahag okkar, öryggi okkar og lífi okkar og limum.
Engar umbætur í sjónmáli Það er mikill ábyrgðarhluti af borgaryfirvöldum að horfa upp á þessa óheillaþróun og leggjast jafnvel á sveif með henni í ýmsum efnum í rúm þrjú kjörtimabil. Sú hefur verið raunin og nú, eftir borgarstjórnarkosningar síðastliðið vor, er ekki að sjá að nein breyting hafi orðið á afstöðu meirihlutans. Enn á að horfa uppá bílalestir lengjast dag frá degi eftir Hringbraut og Miklubraut, úr Vesturbænum og upp fyrir Ártúnsbrekku, og eftir Sæbraut, frá miðbænum og upp í Breiðbolt. Enn á að halda áfram að
skrafa við skýin um glórulausa Borgarlínu, fjölga ljósastýrðum gatnamótum, þrengja stofnbrautir,
136 þúsund borgarbúa að komast klakklaust og hindrunarlaust leiðar sinnar með þeim ferðamáta sem þeir sjálfir kjósa. Það eina sem þarf er vilji, raunsæi og skynsemi, það er að segja skynsamleg samgöngustefna, ekki skýjaborgir sem aldrei verða að veruleika.
fækka bílastæðum og beina umferðarþunganum í síauknum mæli inn í íbúðarhverfi.
Röng kenning um umferðarþunga Þegar reynt hefur verið að benda meirihluta borgarstjórnar á alvarleika þessa máls, hefur viðkvæðið ætíð verið það sama: „Þetta er fólkinu sjálfu um að kenna. Það ekur um á allt of mörgum bílum“. Þessi kenning er alröng og hefur aldrei átt við í lokuðu umferðarkerfi.
Fjölskyldubílum hefur að vísu fjölgað í Reykjavík á síðastliðnum tólf árum. En þeim fjölgar stöðugt hægar, eftir að fjöldi bifreiða varð jafnmikill og fjöldi ökuskírteina, því enginn ekur tveimur ökutækjum í einu. Það eru engin geimvísindi fyrir
Skýjaborgir eða skynsemi Staðreyndin er sú að síaukinn umferðarþunga á stofnbrautum Reykjavíkur ber ekki að rekja fyrst og fremst til fjölgunar ökutækja. Heldur til þess að framkvæmdir við stofnbrautir borgarinnar voru frystar frá 2010 með sérstökum samningi við þáverandi samgönguráðherra, Ögmund Jónasson og í staðinn veitti hann einum milljarði króna árlega til almenningssamgangna í Reykjavík í tíu ár. Þær framkvæmdir sem borgaryfirvöld hafa ráðist í við gatnakerfið felast ekki í því að greiða götu vegfarenda, heldur fyrst og fremst í því að leggja stein í götu þeirra. Það er fyrst og síðast þessi viðleitni borgaryfirvalda sem hefur verið að lengja bílaraðirnar í Reykjavík frá degi til dags og auka þanning umferðarþungann. Þessi viðleitni hefur verið að lengja ferðatímann, auka hröðunarakstur (það er að segja, stöðva bifreiðar oftar) auka þar með mengun og vega á margvíslegan hátt að hagsmunum og öryggisþáttum samfélagsins.
Það er löngu kominn tími til að við Reykvíkingar gerum okkur grein fyrir því að umferðarþunginn í Reykjavík er fyrst og síðast heimatilbúinn vandi óábyrgra skýjaglópa.
Björn Gíslason borgarfulltrúi SjálfstæðisflokksinsBjörn Gíslason borgarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins.
Daníel Árnason skrifar: Hröð þróun hefur verið í þjónustu tengdri rafbílum á síðustu misserum. Sú þróun mun halda áfram hvað sem líður afnámi tolla og upptöku kíló- m tragjalds og vegtolla. Þjónusta tengd hleðslustöðvum í fjölbýlishúsum snýst annars vegar um útfærslu hleðslukerfa og kaup á leðslustöðvum og hins vegar um rekstur rafhleðslukerfa, þ.e. umsjón með kerfunum og innheimtu raforkunotkunar.
Tilboð frá seljendum rafhleðslustöðva eru oftar en ekki ósamræmd og byggja á forsendum og útfærslum tilboðsgjafa. Fyrir leikmenn getur verið snúið að bera þau saman og átta sig á hvaða útfærsla er skynsamleg og hvaða tilboð er hagstæðast.
Í nýlegum ákvæðum í lögum um fjöleignarhús um uppbyggingu rafhleðslukerfa eru skýr ákvæði um að hússtjórnir skuli láta fara fram úttekt og greiningu á aðstæðum og leggja fram tillögur um útfærslu kerfa. Algengt er að hússtjórnir líti fram hjá þessari lagaskyldu og kalli þess í stað strax eftir tilboðum söluaðila, sem er miður því slík úttekt auðveldar öflun samræmdra útboðsgagna og sparar húsfélögum fjármuni þegar upp er staðið.
Þetta getum við fullyrt eftir greiningu á fjölda úttekta sem við höfum unnið fyrir stjórnir húsfélaga á hleðslukerfum fjöleignarhúsa, sem og þeim útboðum og verðkönnunum sem við höfum gert að beiðni
húsfélagastjórna hjá þjónustuaðilum rafhleðslukerfa. Við könnum einnig verð hjá seljendum hleðslustöðva og gerum verðsamanburð, sjáum um umsóknir fyrir húsfélög ef hleðslukerfi eru styrkhæf, sækjum um VSKendurgreiðslur og skilum stjórn viðkomandi húsfélags minnisblaði með mati og ráðleggingum sérfræðings.
Óháð ráðgjöf mikils virði Greiningar okkar sýna að full ástæða er fyrir stjórnir húsfélaga að afla sambærilegra tilboða í rafhleðslukerfi húsfélaga. Niðurstöðurnar sýna líka að meðalkostnaður við gott kerfi, fyrir bæði bílastæði í séreign og sameign, hefur verið um 100 þúsund krónur á hverja eign og fer heldur lækkandi. Þá vekur það athygli að munur á hæstu og lægstu tilboðum í sambærilegar útfærslur hleðslukerfa var mjög mikill í fyrstu en hefur farið minnkandi, sem gefur vísbendingu um að þessi markaður sé að ná meira jafnvægi. Við horfum einnig til kostnaðar við uppsetningu stöðva, eftir að grunnkerfið hefur verið sett upp, en umtalsverður munur getur verið á gjaldskrá þjónustufyrirtækja vegna uppsetningar viðbótarstöðva.
Það er ótvírætt að ofangreint verklag skilar húsfélögum bæði betri kjörum og markvissari verkáætlunum um uppsetningu rafhleðslukerfa. Það er líka umhugsunarefni að lausnir fyrirtækja sem farið hafa mikinn undanfarið á auglýsingamarkaði hafa í fæstum tilfellum verið metnar
hagstæðastar fyrir húsfélögin.
Umsjón rafhleðslukerfa í fjölbýli Samhliða því að stjórn húsfélags tekur ákvörðun um kaup á rafhleðslukerfi og búnaði á hún að okkar mati að taka líka ákvörðun um umsýslu kerfisins. Í grunninn felst hún í að tryggja virkni kerfisins í heild,
bæði uppitíma, álagsstýringu, aðgangsréttindi og mælingu á raforkunotkun hleðslustöðva notenda.
Í dag er umsýsla hleðslukerfa rafbíla mjög mismunandi. Víða hafa hússtjórnarmenn tekið að sér að sjá um kerfið og innheimtu vegna notkunar, einnig bjóða þjónustufyrirtæki upp á umsjón með sínum kerfum gegn gjaldi.
Dæmi eru um að þjónustuaðilar innheimti bæði mánaðargjald og síðan viðbótargjald miðað við notkun. Einnig hafa sum húsfélög lagt umtalsvert álag á kostnaðarverð raforku sem brýtur í bága við lög um fjöleignarhús. Samkvæmt lögunum er húsfélögum einungis ætlað að innheimta beinan útlagðan kostnað og umsýslukostnað vegna reksturs rafhleðslukerfa.
Rafrænn aflestur og gjaldfærsla með húsgjöldum Það er skoðun okkar hjá Eignaumsjón að til framtíðar færi best á því fyrir húsfélög að hleðslukerfi rafbíla uppfylltu kröfur um fjartengingu og vefþjónustu, þ.e. séu að fullu snjallvædd og uppfylli staðla um samhæfingu. Þá er hægt að koma aflestri og reikningsgerð yfir í sjálfvirkt fyrirkomulag og gjaldfæra kostnað rafrænt á húsfélagsreikning viðkomandi notanda/rafbílaeiganda með öðrum húsgjöldum, eins og kveðið er á um í fjöleignarhúsalögunum.
Að lokum skal áréttað að æskilegt er að okkar mati að umsýslusamningar með hleðslukerfum fjöleignarhúsa feli í sér vöktun vegna bilana, eftirlit með gæðum og afköstum kerfisins ásamt vöktun á orkuverði hjá smásölum, til að tryggja besta orkuverð á hverjum tíma.
Höfundur er framkvæmdastjóri Eignumsjónar hf. sem hefur yfir 20 ára reynslu í þjónustu við húsfélög og rekstrarfélög fasteigna.
Tólf sporin – Andlegt ferðalag í Mosfellsbæ í vetur. Kynningarfundur verður í Safnaðarheimili Lágafellssóknar að Þverholti 3, 5. Október kl. 19.30. Þrjú næstu miðvikudagskvöld verða opnir fundir til frekari kynningar. Allir eru velkomnir og ekki þarf að skrá sig.
Neyðarástand ríkir á húsnæðismarkaði í Reykjavík. Húsnæðisskortur er viðvarandi þar sem íbúðauppbygging í borginni hefur undanfarin ár að mestu takmarkast við dýr og þröng þéttingarsvæði. Íbúðir á þéttingarsvæðum eru dýrar og varla á færi fólks með meðaltekjur, hvað þá þeirra, sem lítið hafa handa á milli.
Síðustu tvo áratugi hefur húsnæðisstefna Samfylkingarinnar verið ráðandi í borgarstjórn Reykjavíkur. Meginmarkmið þessarar stefnu virðist vera að hækka húsnæðisverð og halda því háu. Til þess hafa mörg ráð verið notuð: lóðaskortstefna, lóðauppboð, aukin flækjustig í stjórnsýslu, hækkun margvíslegra gjalda og álagning nýrra, t.d. innviðagjalda. Allar slíkar pólitískar aðgerðir stuðla að hækkun húsnæðisverðs. Afleiðingin er sú að æ fleira ungt fólk hefur ekki efni á þokkalegri íbúð og er fast í foreldrahúsum.
Skipulagður lóðaskortur í Reykjavík Auk þess að stórhækka íbúðaverð, hefur þessi stefna gefið fjársterkum aðilum kost á að sanka að sér byggingarlóðum og selja þar íbúðir til almennings á uppsprengdu verði. Þessi stefna felur því í sér þjónkun við fjársterka verktaka og stórfyrirtæki, sem hagnast um tugi ef ekki hundruð milljarða króna á húsnæðisstefnu vinstri flokkanna.
Besta leiðin til að bregðast við þessu neyðarástandi er að leggja áherslu á úthlutun lóða víðar en á þéttingarreitum þar sem uppbygging er seinleg og kostnaðarsöm. Nefna má Úlfarsárdal, Keldnaland, og Kjalarnes sem dæmi um svæði, þar sem hægt væri að úthluta þúsundum lóða með skömmum fyrirvara. Á borgarstjórnarfundi 4. október sl. lögðu fulltrúar Sjálfstæðisflokksins til að
hafist verði handa við skipulagningu framtíðar-íbúðasvæðis í Geldinganesi með hliðsjón af skipulagsvinnu Sundabrautar. Vegna mikillar uppsafnaðrar byggingarþarfar í Reykjavík er rétt að hefja það verk nú þegar þótt ljóst sé að úthluta megi mörgum lóðum fyrst á áðurnefndum byggingarsvæðum.
Geldinganes hentar vel fyrir íbúabyggð Undirbúningur að Sundabraut er loks hafinn í alvöru ef marka má ráðamenn.
framtíðar-íbúabyggð mæti afgangi. Æskilegt er því að þetta stóra umferðarmannvirki verði hannað samhliða skipulagningu íbúabyggðar í Geldinganesi.
Meirihluti Samfylkingar, Framsóknarflokks, Pírata og Viðreisnar kaus að fella umrædda tillögu. Með því sýna þessir flokkar af sér skort á forsjá og framtíðarsýn í skipulagsmálum. Á fundinum kom fram að meirihlutinn lítur ekki svo á að það sé ekki hlutverk Reykjavíkurborgar að svara hinni miklu spurn, sem nú er eftir lóðum í borginni. Í máli formanns skipulagsráðs kom skýrt fram að meirihlutinn vill miðstýra lóðaframboði og ekki bjóða of margar lóðir í einu í því skyni að halda uppi háu lóðaverði í borginni.
Þegar það er beinlínis pólitísk stefna borgarinnar að takmarka lóðaframboð og halda uppi lóðaskorti, kemur það ekki á óvart að húsnæðismál séu í ógöngum í Reykjavík.
Rétt er að sýna metnað og fyrirhyggju með því að skipuleggja íbúðabyggð í Geldinganesi samhliða þeirri vinnu.
Ef ekki liggur fyrir skýr yfirlýsing borgarstjórnar um að ætlunin sé að taka Geldinganes til íbúabyggðar er hætt við að unnið verði að skipulagi og hönnun Sundabrautar með sjálft umferðarmannvirkið í forgangi en
Fyrir dyrum stendur að skipulegga íbúabyggð í Keldnalandi. Gott tækifæri er til að hanna fallegt og eftirsóknarvert íbúðahverfi á þessu fallega svæði. Æskilegt er að það verði skipulagt með svipuðum hætti og gert var með góðum árangri í næsta nágrenni, þ.e. í Foldahverfi og Húsahverfi. Stefna nýs meirihluta í skipulagsmálum vekur hins vegar ugg um að við skipulag Keldnahverfis verði áhersla lögð á mikla uppbyggingu og hámarksafrakstur af lóðasölu, frekar en að skapa þar fallegt og mannvænlegt hverfi. Höfundur er borgarfulltrúi og situr í umhverfis- og skipulagsráði og íbúaráði Grafarvogs.
Handboltinn er farinn af stað með pompi og prakt. Fram spilar í nýju og glæsilegu húsi í Úlfarsárdalnum og teflir fram sterkum liðum í kvenna- og karlaboltanum. Bæði liðin hafa verið styrkt með öflugum erlendum leikmönnum og kostað talsverðu til. Þá eigum við frábæran efnivið ungra uppalinna leikmanna sem eiga eftir að spila stór hlutverk í vetur.
Framarar líta brosandi og bjartsýnir fram á skemmtilegan og spennandi vetur með fullt af ævintýrum í dalnum. Framarar treysta líka á stuðning hverfisbúa, það er mikilvægt að fá góða mætingu og stuðning á leikina. Fyrir þá sem hafa tök á og vilja styðja vel við bakið á afreksstarfinu var Framlínan sett á laggirnar. Framlínan hittist fyrir valda leiki í vetur, nýtur góðra veitinga og fær tækifæri til að vera nær liðinu og þjálfurum en aðrir. Þá fær Framlínufólkið auðvitað 2 aðgangsmiða á leiki vetrarins.
Í staðinn greiða þátttakendur ákveðið árgjald (frekari upplýsingar á toggi@fram.is) sem jafnframt er hægt að skipta upp í smærri greiðslur. Það er vert að minna á að skattaafsláttur fæst af slíku framlagi. Nú þegar hefur fjöldi dyggra Framara komið sér í Framlínuna fyrir veturinn en hægt era að gera ennþá betur.
Ef þú vilt leggja þitt af mörkum til starfsins í vetur og njóta handboltans úr Framlínunni með öðrum hverfisbúum þá máttu gjarnan senda póst á toggi@fram.is eða mæta á svæðið og skrá þig til leiks.
Mörg húsnæðis- og samgönguverkefni eru framundan í efri byggðum borgarinnar. Verkefni sem lengi hafa verið á teikniborðinu. Nú er hins vegar svo komið að nokkur af þessum verkefnum eru á lokastigum í undirbúningi og önnur eru komin til framkvæmda.
Frá hugmynd að stórum skipulagsverkefnum að framkvæmd getur tekið dágóðan tíma og fyrir manneskju eins og mig, sem kem úr atvinnulífinu, getur ferlið reynt á þolinmæðina. Eitt sinn sagði við mig einn reynsluboltinn: ,,Lóa mín, þetta er eins og að mála íbúðina þína. Fyrst þarf að fjármagna verkið, finna litatóna og koma öllum húsgögnum frá. Svo þarf að sparsla, skera öll horn og kanta og gera klárt. Þegar allt er klárt þá er lítið eftir annað en að mála sem tekur enga stund”.
Ég skellihló við þessa samlíkingu því auðvitað er hún sönn og sést til dæmis á þeim framkvæmdum sem nú rjúka upp í Árbænum við Rofabæ 7-9. Við sem búum í nágrenni við þá framkvæmd vitum vel hvað málið hefur tekið langan tíma og frábært að sjá nú þessa langþráðu viðbót bætast við Árbæinn.
En hvaða verkefni eru þá framundan í eftri byggðum borgarinnar?
Borgargata í Árbæ
Borgargata er í burðarliðnum við Rofabæ. Borgargata er nýtt hugtak fyrir marga en þar er átt við gatnaumhverfi sem sameinar fólk, umferð og fjölbreytta ferðamáta ásamt gróðri og góðri lýsingu. Forhönnun á borgargötu við Rofabæ og Bæjarbraut var rædd í Umhverfis- og skipulagsráði þann 7. september sl, þar sem fyrirhugað útboð á fyrsta áfanga verkefnsins var kynnt. Við Árbæingar munum fá gjörbreytt umhverfi á okkar aðalgötu.
Ártúnshöfðinn verður að veruleika Ártúnshöfði og Elliðaárvogur er stærsta þróunar- og uppbyggingarsvæði Reykjavíkur. Þetta er risa þróunarverkefni sem verður að veruleika á næstu 5-10 árum. Áætlanir gera ráð fyrir að í þessum nýja borgarhluta rísi allt að 8.000 íbúðir með allt að 20.000 borgarbúum. Uppbyggingu á þessum nýja borgarhluta verður skipt í áfanga og er verið að auglýsa og kynna svæði 1 og 2. Deiliskipulag fyrir svæði 4 hefur þegar verið samþykkt. Það er því ljóst að gríðarlegar breytingar verða á Ártúnshöfða á komandi árum.
Grafarvogur stækkar og dafnar Í Grafarvogi verður unnið hverfaskipulag þar sem íbúar, ungir sem aldnir, fá tækifæri til að taka þátt í verkefninu frá fyrstu stundu. Eitt af
þeim verkefnum er að endurskipuleggja Spöngina og viljum við í Viðreisn líta þar til miðbæjar Garðabæjar. Svo ekki sé talað um Gufunes sem nú rís á leifturhraða og nýlega eru komnar á sölu nýjar íbúðir í Gufunesi. Þar er að myndast fjölbreytt og skapandi samfélag þar sem verður blönduð byggð fyrir íbúðir, skapandi iðnað, atvinnurekstur og menningu. Framtíðarmöguleikar Gufuness og aðliggjandi útivistarsvæði hafa verið til umræðu frá árinu 2013. Nú er svo komið að þar rís eitt mest spennandi hverfi borgarinnar fyrir þá sem vilja borgarbrag, nálægð við náttúru og umgjörð skapandi greina.
Nýtt hverfi í Keldnaholti Komið er að því að hefja skipulag á Keldnaholti. Keldnaholtið er afar fallegur staður, það vita þau sem búa þar í nágrenninu. Mikill gróður og dýralíf einkenna svæðið ásamt miklum halla sem mun gera hverfið afar skemmtilegt fyrir íbúðarbyggð og atvinnustarfsemi. Við viljum efna til samkeppni um skipulag Keldnalands og Keldnaholts og fly ́ ta þannig uppbyggingu svæðanna með tilkomu Borgarlinu.
Sundabraut á fullri ferð Sundabraut er verkefni sem ég hef mikinn áhuga á. Gerð hefur verið
eitt af helstu kennileitum Reykjavíkur til framtíðar. Til að svo verði þarf að fara í hönnunarsamkeppni og velja brú sem virkilega segir okkur hvað slík mannvirki geta verið falleg. Við skipulagingu þarf Reykjavíkurborg að tryggja að Sundabraut trufli ekki óhóflega umhverfi þeirra sem þegar búa í nágrenninu. Þar þarf að huga að Vogunum, Grafarvogi og ekki síst upp á Kjalarnesi, svo að brú hafi ekki neikvæð áhrif á uppbyggingarmöguleika þar.
Esjumelar færast nær Á Ártúnshöfðanum eru fyrir fyrirtæki sem við viljum halda í Reykjavík. Þess vegna reisum við nýtt atvinnuhverfi á Esjumelum og upp á Hólmsheiði. Með Sundabraut færum við, ekki bara Kjalarnesið, heldur líka Esjumelana nær borginni og gerum þau svæði mun meira aðlaðandi í samkeppni við önnur sveitarfélög.
Það verður nóg að gerast í efri byggðum borgarinnar á komandi árum og afar spennandi tímar framundan þar sem austurhluti borgarinnar mun þéttast og aukin tækifæri til betri samgangna skapast.
félags-hagfræðileg greining sem segir okkur hversu hagkvæm Sundabraut verður. Ég myndi kjósa Sundabraut sem styður alla samgöngumáta, og sé fyrir mér veglega brú sem gæti orðið
Þórdís Lóa Þórhallsdóttir, oddviti Viðreisnar í Reykjavík og forseti borgarstjórnar
Glæsilegur hópur vaskra fótboltakappa á ýmsum aldri mætti í Úlfarsárdalinn. Eins og búast mátti við þá voru tilþrifin oft glæsileg, þó þau allra mikilfenglegustu hafi yfirleitt verið óvart, og menn létu aldur og fyrri störf ekki trufla sig neitt í að spila frábæran fótbolta. Nema þeir sem urðu stífir, tognuðu og fundu fyrir bakverk. Þeir létu það trufla sig smá. Það var svo síst til að draga úr gleðinni að geta skvett í sig alvöru hressingu á milli leikja eða, í sumum tilfellum, jafnvel í miðjum leik.
Það var í raun áberandi að því eldri sem keppendur voru, því betur gekk þeim á mótinu. Allavega framan af. Með árunum virðist fótboltagreindin bara hækka, líkt og kollvikin. Hinsvegar kemur fótboltagreindin þér aðeins ákveðið langt þegar líkaminn fer ekki fullkomlega eftir fyrirmælum. Þannig voru margfaldir meistarar elsta liðsins í góðri forystu framan af móti en þeim fataðist svo aðeins flugið þegar fætur, bak og hinar og þessar taugar fóru að gefa sig.
Það var á endanum árgangur 1987 sem stóð uppi sem sigurvegari mótsins. Niðurstaðan var ekki óumdeild, þar sem hressingin milli leikja hafði eitthvað ruglað yfirdómara mótsins í ríminu og hann skráð úrslit leikja örlítið ónákvæmt. En það þýðir ekki að deila við dómarann, sama hvaða ástandi hann er í, svo 1987 árgangurinn hóf bikarinn á loft við mikinn fögnuð þeirra sjálfra og engra annarra.
Eftir frábært mót var svo boðið upp á pylsur og enn meiri hressingu í veislusal félagsins. Við þökkum öllum keppendum kærlega fyrir þátttökuna og vonum að næst mæti jafnvel enn fleiri í stuðið. (Frétt af Fram.is)
Kjósendur í Reykjavík hafa í mörg ár heyrt af borgarlínuverkefninu. Markmiðið með verkefninu er að bæta almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu og draga úr notkun einkaökutækja. Til einföldunar má segja að verkefnið feli í sér að allstórir strætisvagnar munu hafa sérakgreinar á miðju akreina sem þýðir jafnan að breyta þarf þversniði núverandi götumyndar. Þessi miðjusetning vagnanna hækkar framkvæmdakostnað verkefnisins en á að auka gæði strætósamgangnanna.
Þeir sem hafa trú á borgarlínuverkefninu kalla það „hágæða almenningssamgöngukerfi“. Fleiri álíka orð hafa verið notuð um verkefnið en hvar stendur það í dag, hvað mun það kosta og hver mun greiða fyrir það? Þessar spurningar eru ekki síst mikilvægar fyrir hagsmuni íbúa í úthverfum Reykjavíkur, svo sem eins og Árbæjar, Breiðholts, Grafarvogs, Grafarholts og Úlfarsárdals.
Hvar stendur borgarlínuverkefnið? Sögulegar rætur borgarlínuverkefnisins má sumpart rekja til skýrslu sem kom út í ársbyrjun 2014 og bar heitið Höfuðborgarsvæðið 2040. Síðan þá hefur verið ritað undir ófár viljayfirlýsingar, skýrslur samdar og samningar á milli opinberra aðila verið gerðir. Eitt veigamesta plaggið er samgöngusáttmálinn frá 26. september 2019 þar sem aðilar voru annars vegar íslenska ríkið og hins vegar sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu. Með stoð í samkomulaginu var opinbera hlutafélagið Betri samgöngur ohf. sett á fót, sbr. lög nr. 81/2020.
Uppbygging borgarlínuverkefnisins verður í áföngum, sá fyrsti verður frá Hamraborg í Kópavogi um miðborg Reykjavíkur að Ártúnshöfða. Í þessum áfanga á m.a. að byggja Fossvogsbrú en skömmu eftir borgarstjórnarkosningarnar í maí á þessu ári var upplýst að þessi fyrsti áfangi myndi frestast um allt að tvö ár. Kostnaðaráætlun við að koma áfanganum í framkvæmd hefur ekki verið uppfærð.
Nánar um fjárhagslega hlið verkefnisins Borgarlínuverkefnið krefst afar mikils fjármagns, rætt er um tæpa 50 milljarða króna í áðurnefndu samkomulagi frá september 2019. Kostnaður af hönnun, skýrslugerð og annarri undirbúningsvinnu fyrir borgarlínuna hefur verið borinn af ýmsum aðilum fram til þessa, t.d. greiddi Betri samgöngur ohf 1,3 milljarða króna til Vegagerðarinnar árið 2021. Sé litið á allan kostnað af verkefninu síðan 2014 er það varlega áætlað að hann hafi numið mörgum milljörðum króna. Betri samgöngur ohf. er ekki heldur ódýr stofnun að reka, kostnaður af starfsemi þess árið 2021 var 127 milljónir króna.
Forsvarsmenn Betri samgangna ohf. hafa tekið fram að fyrirtækið beri ekki ábyrgð á rekstri borgarlínunnar. Strætó bs. mun miðað við fyrirliggjandi heimildir bera þá byrði en Reykjavíkurborg á yfir 60% hlut í félaginu. Þessa dagana standa yfir viðræður milli sveitarfélaganna á höfuðborgarsvæðinu og ríkisins um hvernig fjármagna eigi reksturinn, a.m.k. fyrstu árin enda talið að rekstur borgarlínu verði afar þungur þá. Rekstraráætlanir fyrir borgarlínuna til lengri tíma hafa hingað til ekki verið settar fram með trúverðugum hætti.
Veggjöld á höfuðborgarsvæðinu Það leiðir af samgöngusáttmálanum að veggjöld (flýti- og umferðargjöld) verða lögð á en nákvæmar tillögur um veggjöldin liggja ekki fyrir, svo sem gert var grein fyrir í frétt RÚV hinn 2. október síðastliðinn. Rætt hefur verið um sjálfvirk gjaldhlið við stofnbrautir til og frá höfuðborgarsvæðinu og einnig
innan borgarmarka. Jafnframt kemur til álita að hafa hærri gjöld á álagstímum í því skyni að dreifa umferð. Fram hefur komið í máli framkvæmdastjóra Betri samgangna ohf. að miðað væri við að gjöldin skiluðu 5-6 milljörðum á ári og stæðu undir 50% heildarkostnaðar vegna „þeirra samgöngubóta sem eru fyrirhugaðar“.
Lokaorð Í ljósi fyrirliggjandi upplýsinga er ástæða til að endurskoða borgarlínuverkefnið þar eð það er afar kostnaðarsamt að byggja upp og mikil óvissa um hvernig eigi að reka það til lengri tíma litið. Eins og margir sérfræðingar hafa bent á, svo sem af hálfu samtakanna Samgöngur fyrir alla, hefur Reykjavíkurborg ekki viljað fjárfesta í samgöngumannvirkjum, t.d.
mislægjum gatnamótum, til að létta undir umferð á háannatímum. Úthverfi Reykjavíkur eru hins vegar um margt háð opinberri þjónustu sem veitt er í vestari hluta borgarinnar. Það er því fyllsta ástæða til að leita annarra lausna en þeirra sem unnið hefur verið með hingað til.
Helgi Áss Grétarsson er starfandi borgarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins.