10 jaar Werkvloertaal

Colofon

Aan deze speciale editie van 10 jaar Werkvloertaal (2023) hebben verschillende mensen meegewerkt.

Heel erg bedankt:

▪ Lisa van Erp voor de interviews en teksten;

▪ De cursisten die de tijd namen om hun verhaal met ons te delen: Hüseyin, Yordanos, Rafat, Hanna, Sinan, Tamires, Tedros, Mariama, Milad en Rita;

▪ Helga van Gool van Studiomixx.nl voor de vormgeving;

▪ Joep van Boxtel van Books4you voor het drukwerk;

▪ Janine Hoogendoor n voor het projectmanagement;

▪ En ook speciale dank voor iedereen die cursisten heeft voorgedragen, o.a. Marisa, Desiree, Irene, Mandy, Marielle, Maud en Gerry.

Inhoud Irene Haisma over (10 jaar) Werkvloertaal 3

Irene Haisma over (10 jaar)

Werkvloertaal

Verbinden. Misschien is het een jeukwoord, maar in dit geval is er geen beter woord denkbaar.

Want verbinden is precies wat we doen bij Werkvloertaal.

We verbinden tussen werk en taal, tussen theorie en praktijk, tussen docent en cursist en tussen werkgever en werknemer.

Maar vooral tussen organisaties met dezelfde missie: succesvolle participatie voor anderstaligen.

Met elkaar vervlechten

Ik ben in 2013 met Werkvloertaal begonnen omdat ik me druk maakte over het feit dat integreren als vast stappenplan gezien werd. En dat de vele organisaties die bij de integratie betrokken waren, pas in actie kwamen als het systeem zei dat ‘het tijd was’. Taal leren? Dat was de eerste stap, dat gebeurde op school. Oriëntatie op werk? Dat gebeurde vaak pas drie jaar later.

Ik zag twee kansen. Waarom zou het leren van de taal niet tegelijkertijd kunnen met het actief deelnemen aan (vrijwilligers)werk? En waarom zouden die organisaties niet gelijktijdig met elkaar kunnen samenwerken rondom de anderstalige? Die laatste is er tenslotte alleen maar bij gebaat als er een duidelijke, integrale aanpak is.

Gewoon doen

Als je het mij vroeg, waren er alleen maar voordelen en terugkijkend zijn er altijd drie heldere pijlers geweest. Verbind het leren op school met het leren in de praktijk, werk intensief samen met partners en partijen en lever altijd maatwerk. Ieder mens is uniek en heeft eigen kansen. Die positieve insteek is cruciaal, net als het zo snel mogelijk starten met een concreet plan.

Dat zijn we dus gaan doen. Tijdens de eerste drie jaren gaven we alleen taalles op de werkvloer. Praktische lessen, die gericht waren op de werkplekken waar anderstaligen aan de slag gingen. Het bleek een schot in de roos: dit was waar werkgevers, werknemers en gemeenten behoefte aan hadden.

Het bleek ook een boost voor het taalleren te zijn. Want pas als je daadwerkelijk op je werkplek staat, voel je waarvoor je de taal nodig hebt. Dat leverde meer motivatie op en, zeker voor lager opgeleiden, meer kansen.

Scherp houden

Naast taalles op de werkvloer ontstond in 2015 ook de vraag naar inburgering. Voor mij was dat best een lastig besluit. Projectmatig maatwerk had ons de kans geboden om volledig op vraag samen te werken met opdrachtgevers, deelnemers, jobcoaches en anderen. Het was kleinschalig met korte lijntjes en goeie resultaten. Inburgering was andere koek.

Want hoe bleven we trouw aan onze missie in de wereld van inburgering en alle wet- en regelgeving eromheen?

Samen met de zzp’ers waaruit Werkvloertaal bestond, besloten we het tóch te doen en het keurmerk inburgeren bij Blik op Werk aan te vragen. Maar wel onder de voorwaarde dat we elkaar scherp zouden houden op onze oorspronkelijke waarden. Ik heb geen spijt van deze keuze, want in de nieuwe Wet Inburgering zitten veel elementen die aansluiten bij onze missie.

Ook het cursusaanbod voor internationals werd een nieuwe loot aan de Werkvloertaal-stam en wel onder de naam Dutch on Track. Hoewel deze groep meestal werkt en niet inburgeringsplichtig is, willen ook zij zich dolgraag thuis voelen in Nederland. En dat begint evengoed met de taal.

Geen verdienmodel

Daarnaast hebben we de laatst jaren hard gewerkt aan onze interne ontwikkeling. Met succes, want we zijn gegroeid naar een professionele organisatie met zevenhonderd cursisten, tachtig docenten, een staf en vele enthousiaste vrijwilligers en stagiaires. Ik ben er trots op dat we, samen met gemeenten, (ontwikkel)bedrijven en vrijwilligersorganisaties, in meerdere arbeidsmarktregio’s inburgering en taal op de werkvloer bieden. Ondanks alle groei, willen we niet te groot worden.

“Taal verbindt mensen”

Onze opdrachtgevers van het eerste uur zijn ons trouw gebleven en we werken ook nog steeds samen met partijen die later aanhaakten. We bouwen bewust aan lange relaties en willen verdere uitbreiding remmen en beperken. Maximaal drie arbeidsmarktregio’s is wat ons betreft voldoende. Dan is het behapbaar en kunnen we krachtige verbindingen maken met lokale partners.

Ik geloof namelijk dat meer niet altijd beter is. Wat je hebt, moet je koesteren, verdiepen en steeds beter gaan doen. Succes zit in netwerken en relaties. In partners die je kent, ziet en hoort. Als je je organisatie te groot laat worden, verlies je die kracht. Wat dat betekent voor de cursisten? Beter onderwijs en betere werkkansen. En dat is waar je het uiteindelijk voor doet. Werkvloertaal is geen verdienmodel, het is een missie waarvoor we keuzes moeten maken.

Meters maken

Die keuzes maken we ook in onze onderwijsaanpak. We willen onze cursisten onderdompelen in de taal en in het leven hier. Daarom hebben we onderwijsprogramma’s ontwikkeld die uitgaan van de tien leefgebieden waar elke statushouder in Nederland mee te maken krijgt. Van wonen en werk tot inkomen, gezondheid, vervoer en opvoeden. En meer. Elke vier weken starten we met een nieuw thema en daar hangen we al onze lessen aan op, zodat schrijven, spreken, lezen en luisteren een helder kader krijgen.

Verder gaan we graag met onze cursisten naar buiten. Hoppa, de supermarkten, treinstations en werkplekken in! Oefenen en meters maken, daar gaat het om als je een taal wil leren. Omdat mensen snel en flexibel instromen, zitten alle taalniveaus door elkaar, maar we werken wel met individuele leerlijnen en subgroepen van cursisten met hetzelfde taalniveau. Dat is ander onderwijs dan menigeen gewend is, maar het werkt wél. We geloven dat cursisten elkaar zo kunnen

versterken en ondersteunen. Als een gevorderde een instructie geeft aan een beginner, leert die daar net zoveel van als wanneer een beginner een vraag stelt aan een gevorderde.

Kortste weg naar integratie

Na tien jaar kan ik wel stellen dat mijn oorspronkelijke visie fier overeind blijft. Als je de taal leert, kun je werken. En werken zorgt ervoor dat je een basis hebt en dat je je thuis voelt in een land. Het is de kortste weg naar integratie, zo simpel is het. Het is ook de kortste weg naar écht contact met anderen. Pas als je gesprekken kunt voeren, emoties onder woorden kunt brengen en een sociaal leven op kunt bouwen, voel je dat je erbij hoort.

Dat gaat beide kanten op. Op onze website staat een gedichtje:

Taal maakt het mogelijk, dat ik jou begrijp en jij mij. Dit leren is iets van ons allebei.

Want weet je wat het is? Wij kijken niet alleen naar onze cursisten, zij kijken ook naar ons. Vanuit hun cultuur en gewoonten vallen hen dingen op die voor ons vanzelfsprekend of normaal zijn. Het is een soort spiegel waar we elke dag samen in kijken. Mensen willen altijd verre reizen maken en de wereld rondvliegen om andere culturen te leren kennen. Nou, dat doen we bij ons elke dag in het klaslokaal. En ik hoop dat we er nog heel lang mee doorgaan. Op naar de volgende tien jaar!

Benieuwd naar de impact van onze taallessen?

Maak op de volgende pagina’s kennis met tien van onze (oud-)cursisten.

Ik ben Hüseyin en ik kom uit Turkije

Twee jaar geleden heb ik met mijn vrouw en twee dochtertjes in Nederland asiel aangevraagd. Mijn

vrouw was lerares en ik heb twaalf jaar als ambtenaar voor de Turkse

overheid gewerkt tot ik in 2017

ontslagen werd. Niet lang daarna

werden we onterecht beschuldigd

van terroristische activiteiten en tot een gevangenisstraf veroordeeld. Daarom zijn wij gevlucht.

“Hoe hoger je taalniveau, hoe beter de kans op een goede baan”

Hoe was het voor jullie in het AZC?

We zijn heel goed begeleid en onze kinderen kregen meteen Nederlandse les. Zelf zijn we na twee maanden ook begonnen bij een taalcafé in het centrum van de stad en we kregen boeken van het asielzoekerscentrum, zodat we zelf aan onze taalvaardigheid konden werken.

Waarom wilde je zo graag Nederlands leren?

Ik woon hier en ik wil de cultuur en de taal leren kennen. Ik zie het als een uitdaging om een tweede taal onder de knie te krijgen. Maar ik wil in de toekomst ook werk vinden. En hoe hoger je taalniveau, hoe beter je kansen op een goede baan. Op dit moment zijn de gemeente en een recruitmentbedrijf samen aan het zoeken naar een passende functie voor mij. Hopelijk mag ik binnenkort beginnen aan een stage van twee maanden bij een IT-bedrijf. Als dat goed gaat, krijg ik een jaarcontract.

Wat vond je van de lessen bij Werkvloertaal?

Ik ben een jaar geleden bij Werkvloertaal begonnen en heb inmiddels mijn B1-examen gehaald. Tijdens de lessen zaten cursisten met verschillende niveaus bij elkaar en in het begin was ik bang dat dit niet goed zou werken. Maar ik merkte dat we elkaar juist heel goed konden helpen op deze manier. Ik probeer altijd en overal Nederlands te spreken, ook thuis. Mijn dochters gaan hier naar de basisschool en zij zijn sneller dan ik. Mijn vrouw en ik hebben bovendien taalmaatjes en kletsen veel met onze buren.

We wonen in een appartement met veel oudere mensen, we vinden het leuk om elkaars verhalen te horen.

Heeft Werkvloertaal jou ook geholpen met het zoeken naar werk?

Zeker, we hebben een cv gemaakt, sollicitatiegesprekken geoefend, een elevatorpitch voorbereid en aan onze presentatie gewerkt. Er kwamen ook organisaties langs, zoals Dress for Success, die ons vertelden welke kleding we het beste konden dragen bij sollicitaties. De arbeidsmarkt in Turkije is heel anders dan hier. Daar zoeken werkgevers alleen naar vaardigheden, hier is het ook belangrijk dat je laat zien wie je bent en wat voor persoonlijkheid of karakter je hebt. Nu ik dat allemaal weet, kan ik met meer zelfvertrouwen een sollicitatiegesprek aangaan. En als ik het kan regelen met mijn stageplek, zou ik graag vrijwilliger worden in mijn oude klas. Op die manier kan ik docent Mandy en de andere cursisten helpen en tegelijkertijd mijn Nederlands blijven verbeteren.

Goed plan! Waar hoop je op voor de toekomst?

Mijn vrouw en ik willen graag een goede baan en een fijn leven leiden in Nederland, samen met onze dochters. Omdat we een goed leven in Turkije zijn verloren, willen we graag een nieuw leven opbouwen hier. We doen hard ons best om dat te laten lukken.

Ik ben Yordanos en ik kom uit Eritrea

In 2014 ben ik in mijn eentje uit Eritrea gevlucht omdat het door de politieke situatie niet veilig was om daar te blijven. Ik was zwanger toen ik vluchtte en na een zware reis ben ik uiteindelijk veilig in Nederland aangekomen. Mijn familie is in Eritrea, mijn gedachten zijn altijd daar. Ook mijn oudste zoontje moest ik achter laten, hij is pas later naar Nederland gekomen.

“Ik ben nog steeds aan het leren”

Wanneer mocht hij in Nederland komen wonen?

Twee jaar geleden pas, ik heb hem dus zes jaar niet gezien. Ik heb gevochten om hem hier te krijgen, het voelde alsof mijn hart eruit was gerukt. Gelukkig is hij nu bij zijn mama. Het is een knappe jongen, hoor! Hij heeft negen maanden Nederlands geleerd, daarna een toets gemaakt en toen mocht hij instromen in groep 7. Hij spreekt nu accentloos Nederlands, ik ben ongelooflijk trots op hem.

Hoe was het voor jou in Nederland?

Ik had geen flauw idee wat Nederland was en hoe het leven hier zou zijn. Ik heb erg moeten wennen. De mensen, de systemen, het sociaal leven: alles was anders. In Afrika leven we buiten en is alles open. Hier doet iedereen altijd zijn deuren dicht. Dat vond ik in het begin heel gek, maar inmiddels ben ik eraan gewend.

Waarom was het zo belangrijk voor jou om de taal te leren?

Omdat ik hier woon. Ik wil met de mensen kunnen praten en alles zelf kunnen regelen. Ik vind het niet erg om hulp te vragen, maar ik wil zelfstandig zijn. Ik hoorde van vrienden dat de inburgeringscursus bij Werkvloertaal heel goed was. En dat was ook zo, net als het taalcoachingstraject bij de Jumbo dat ik via Werkvloertaal heb gevolgd. Mijn verstaanbaarheid is snel vooruitgegaan. Later heb ik examen gedaan op A2-niveau en ben ik in één keer geslaagd.

Wat vond je van de lessen bij Werkvloertaal?

Het was zo leuk! Ik kan me vooral Hans goed herinneren, een heel serieuze docent die nu met pensioen is. Hij zorgde ervoor dat ik zelf ook serieuzer werd, ik wilde echt mijn best doen en de taal leren. Telkens liet ik hem trots mijn schrift zien: ‘Kijk Hans, ik heb mijn huiswerk netjes af!’. Daar moesten we dan altijd om lachen. Hij gaf goede feedback en hielp mij met plannen, structureren en vooruitwerken.

Heeft Werkvloertaal je ook met andere dingen geholpen?

Zeker, ze hebben me ook geholpen met gesprekken bij uitzendbureaus. Samen met mijn docent heb ik een cv gemaakt en gekeken wat ik zou willen doen.

Ik dacht even aan de zorg, maar dat past niet bij mij.

Ik heb altijd zakenvrouw willen zijn, daarom heb ik een verkoopopleiding aan het ROC gevolgd. Die heb ik binnen negen maanden afgerond en in september begin ik aan een vervolgopleiding op niveau 4. Ik ben nog steeds aan het leren, het leven gaat door.

Wat wil je in de toekomst gaan doen?

Succesvol afstuderen en een eigen bedrijfje beginnen. In Eritrea heb ik in hotels gewerkt en heb ik zelfs een eigen supermarktje gehad. Zoiets zou ik hier ook wel willen. Of een restaurantje beginnen.

Eritrees eten is heerlijk!

Ik ben Rafat en ik kom uit Syrië

Daar heb ik gestudeerd aan de universiteit van Aleppo en was ik boekhouder, maar helaas moest ik

vluchten door de oorlog. Mijn ouders, broers en zus wonen inmiddels in Deurne, zelf ben ik onlangs naar Asten verhuisd. Ik mis mijn land, maar wat als ik daar was gebleven?

Ik heb zoveel familie en vrienden verloren. De ene dag wandelden we samen op straat, de volgende dag waren ze verdwenen of dood.

We hadden geen toekomst daar.

“Zonder taal kun je niks”

Waarom vond je het belangrijk om Nederlands te leren?

Zonder taal kun je niks. De taal is het belangrijkst, daarna volgen werken, studeren en het normale leven vanzelf. Ik wilde zelf dingen kunnen regelen, ook voor mijn familie. Mijn ouders hebben moeite met wennen. Ze zijn blij dat ze hier zijn, maar door de taal missen ze veel. Als ze een afspraak hebben bij de gemeente of het ziekenhuis, ga ik mee om hen te ondersteunen. Toen ik klein was, zorgden ze voor mij. Nu kan ik hen helpen.

Wat heb je allemaal bij Werkvloertaal gedaan?

Het eerste jaar heb ik een inburgeringscursus gevolgd, daarna heb ik B1- staatsexamen in Helmond gehaald. Vervolgens heb ik een mbo-opleiding gedaan en kon ik via een werkstage vanuit Senzer* bij Hotel

Fletcher aan de slag. Daar werk ik nu als zelfstandig kok en binnenkort krijg ik een promotie. Het werk bevalt me goed. We zijn één grote familie, we werken echt vanuit het hart en gaan ook buiten werktijd met elkaar om. Een van mijn collega’s is ook een oudcursist van Werkvloertaal. Hij is nu mijn beste vriend, we zien elkaar elke dag.

Wel een heel verschil met boekhouden

Zeker, maar toen ik in Nederland kwam, wist ik dat ik vanaf nul moest beginnen. Dat vond ik niet erg, want ik wilde vooruit. Nieuwe mensen, nieuwe ervaringen en een nieuw leven. De belangrijkste boekhoudregels was ik na acht jaar toch al vergeten. En ik vind koken

leuk. Ik houd van deze keuken, de hapjes en het rauwe vlees, zoals carpaccio. Ik wilde niet dat mijn smaak veranderde toen ik naar Nederland kwam, maar het is tóch gebeurd. Maar het Arabische eten van mijn moeder blijft natuurlijk heerlijk.

Je was niet zo’n gemotiveerde student in het begin Ja klopt, ik heb echt geworsteld. Op school keek ik telkens naar de klok en ik heb mezelf heel vaak ziekgemeld. Maar op een gegeven moment ben ik gaan nadenken. Waarom doe ik dit eigenlijk? Die docent staat daar voor ons, die wil ons helpen. En dan kom ik niet opdagen, dat is toch niet netjes?

Toen heb ik doorgezet, ook met de hulp van mijn taalcoach Desiree, die er altijd voor me was en me ontzettend goed heeft begeleid.

Hoe kijk je terug op je tijd bij Werkvloertaal?

Heel positief. Alles is moeilijk als je de taal niet beheerst, maar door de lessen bij Werkvloertaal heb ik hier een leven op kunnen bouwen. Syrië is en blijft mijn land, maar ik wil niet terug. Ik hoop hier een restaurant te kunnen openen met Europese gerechten. Dat heb ik geleerd tijdens mijn opleiding en dat wil ik serveren voor de mensen.

* Werkbedrijf voor de arbeidsmarktregio Helmond-De Peel.

Ik ben Hanna en ik kom uit Iran

Ruim zeven jaar geleden was ik op werkbezoek in Nederland en kon ik opeens niet meer terug naar mijn land. De politieke situatie was voor mij te gevaarlijk om terug te keren. Ik ben dus niet gevlucht, maar van het ene op het andere moment werd ik w é l een vluchteling. Ik heb niet eens afscheid kunnen nemen van mijn familie en mijn land.

“Doelloos leven past niet bij mij”

Dat moet een schok geweest zijn

Het was heel zwaar. Van die eerste paar weken kan ik me vrijwel niets herinneren, zo heftig waren de emoties. Het was moeilijk om me te oriënteren en het voelde alsof ik in een niemandsland leefde. Maar na een paar weken realiseerde ik me dat ik een plan moest maken. Dit was mijn nieuwe werkelijkheid en het allerbelangrijkste was dat ik veilig was. En dat ik de taal moest gaan leren.

Waarom was de taal zo belangrijk voor jou?

Doelloos leven past niet bij mij. Ik wil nuttig zijn, dingen ondernemen en een bijdrage leveren aan de samenleving. Maar hoe kon ik van waarde zijn zonder de taal? Het pijnlijkst voor mij was dat ik mijn sociale positie kwijtraakte. In Iran heb ik gestudeerd, hard gewerkt, was ik deskundige in mijn vakgebied en stond ik in hoog aanzien. Hier in Nederland voelde het alsof ik van voren af aan moest beginnen. Ik zou nooit hetzelfde niveau bereiken zonder de taal te spreken.

Toen kwam je bij Werkvloertaal terecht. Wat vond je van de lessen?

Het was een uitdaging, maar ik heb in een snel tempo niveau B1 en B2 gehaald. Vervolgens heb ik

meegedaan aan een traject in Weert, waarna ik met behulp van een taalcoach van Werkvloertaal en het UAF aan mijn studie ben begonnen. Het fijne van Werkvloertaal is dat iedereen heel betrokken is. De docenten hebben oprecht aandacht voor je en je wordt gehoord en gezien. Dat is belangrijk als je niemand hebt in Nederland en je je ontheemd voelt.

Heb je een manier gevonden om je oude werk weer op te pakken?

In Iran was ik deskundige in het voorkomen van sociale problemen, vooral verslavingen. Hier heb ik de hbo-studie Social Work opgepakt. Ik zit nu in mijn vierde jaar, zonder vertragingen. Naast mijn studie heb ik gewerkt bij een zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking. En afgelopen zomer ben ik gestart met een nieuwe baan, binnen de jeugdzorg. Ik wil mijn ervaring en kennis in mijn nieuwe leefomgeving benutten, niet parkeren. Bovendien helpt het me met het eigen maken van de taal. De jongeren zijn mondig en gaan snel de diepte in tijdens gesprekken. Ze hebben ook echt een eigen taaltje, dat vind ik leuk om mee te krijgen.

Wat hoop je voor de toekomst? Allereerst wil ik mijn opleiding succesvol afronden en blijven groeien in mijn werk. Verder voel ik een verantwoordelijkheid om andere Iraniërs te helpen om wegwijs te worden in Nederland, misschien als vrijwilliger. De reden dat ik hier ben, is een wond die altijd littekens zal achterlaten. Maar ik heb het geaccepteerd en doe mijn best wat van mijn leven te maken. Ik zie de toekomst hoopvol tegemoet.

Ik ben Sinan en ik kom uit Turkije

Vier jaar geleden ben ik met mijn

vrouw Bengu naar Nederland gekomen voor mijn werk als senior software

developer bij ASML. Mijn vrouw is een jaar later begonnen met werken. We waren altijd nieuwsgierig naar Nederland, maar waren er nooit eerder geweest. Mensen hebben veel vrijheid hier en je kan overal fietsen. Helaas kan dat in Ankara nauwelijks door alle bergen, maar hier zit ik elke dag lekker op de fiets. Ik houd echt van fietsen!

“Mensen zijn verrast als ik Nederlands begin te praten”

Waarom was het belangrijk voor jou om Nederlands te leren?

Als je jezelf wilt onderdompelen in een land en cultuur, moet je de taal leren. Zo voel ik het tenminste. Nu ik wat meer Nederlands begin te praten, reageren mensen vaak verrast. Ze verwachten niet dat ik de taal beheers en dan verschijnt er een grote glimlach op hun gezicht. Dat zijn fijne momenten waardoor ik me meer thuis voel.

Wanneer ben je bij Werkvloertaal begonnen?

Ongeveer anderhalf jaar geleden ben ik begonnen met Dutch on Track, een taalcursus speciaal voor expats. Vooral de praktische aanpak van Werkvloertaal sprak me aan. Van begin af aan werd er Nederlands tegen je gesproken en werd er verwacht dat je Nederlands terugpraatte, zowel tegen de docenten als onderling met de andere studenten. Daardoor verdween de angst om fouten te maken. We zaten allemaal in hetzelfde schuitje, dus we voelden ons snel op ons gemak en voelden ons vrijer om de taal te spreken.

Hoe hebben de lessen jou geholpen in je dagelijks leven?

Tijdens de lessen bespraken we ontzettend veel onderwerpen, zoals het weer, vervoer, vakanties en hobby’s. Daardoor durfde ik steeds meer gesprekjes te voeren, ook buiten school. Soms moest ik mezelf dwingen tot huiswerk maken, maar het fijne was dat mijn vrouw ook Nederlands aan het leren was op

A1-niveau. Zo konden we elkaar stimuleren als we even geen zin hadden. Een vreemde taal leren kan spannend zijn, maar als je een vriend of partner hebt, wordt het stukken makkelijker.

Je hebt je A2-cursus afgerond bij Werkvloertaal, ga je nog verder met Nederlands leren? Voor mijn werk hoeft het niet per sé, iedereen spreekt Engels. Maar ik houd ervan om de taal te oefenen en ik merk hoe handig het is dat ik mezelf in het dagelijks leven kan redden. Daarom heb ik Duolingo gedownload en luister ik naar Nederlandse podcasts, zoals ‘Een beetje Nederlands’ over de cultuur, gewoonten en taal van dit land. Ik heb al heel veel geleerd, maar ik kan altijd nog meer leren.

Is er nog iets wat je kwijt wil over Werkvloertaal? Nou, de koffie was geweldig! Maar ik ben vooral enthousiast over de docenten. Vooral Marisa, zij heeft altijd een speciaal plekje in mijn hart. Net zoals je eerste leraar op de kleuterschool dat heeft.

Ik ben Tamires en ik kom uit Brazilië

Anderhalf jaar geleden ben ik voor de liefde naar Nederland gekomen. Ik ontmoette mijn man in 2019 toen hij voor een uitwisseling in mijn land was. We hebben een tijdje een langeafstandsrelatie gehad, maar tijdens corona besloten we dat ik naar Nederland zou verhuizen.

“Mijn leven vóór en ná de taallessen is zo anders”

Hoe was het voor jou om hier te gaan wonen?

Wauw, dat was een grote uitdaging! Alles was nieuw voor mij toen ik hier kwam. De taal, de mensen, het werk. In Nederland hebben mensen het druk en ik vond het lastig om aansluiting te vinden. Voor kinderen is dat makkelijker, die gaan naar school en krijgen vanzelf vriendjes. Maar voor volwassenen is het moeilijker, iedereen heeft al een leven opgebouwd. En bovendien sprak ik de taal helemaal niet. Daarom ben ik ook bij Werkvloertaal begonnen.

Wat vond je van de lessen bij Werkvloertaal?

Geweldig, echt waar. We behandelden onderwerpen waar je écht wat aan hebt, zoals sollicitatiegesprekken. Elke week kregen we persoonlijke feedback op onze opdrachten en de docenten stimuleerden ons om Nederlands te praten, naar buiten te gaan en dingen te ondernemen. De eerste momenten in een nieuw land zijn altijd moeilijk, maar zij hielpen ons daar goed bij. Die betrokkenheid vond ik heel bijzonder. En het zijn echte experts, zoals Mariëlle op het gebied van grammatica. Ze wist alles van de grammaticaregels en kon het ook heel helder uitleggen. Ik kan me niet voorstellen hoe mijn Nederlands was geweest als ik deze cursus niet had gedaan. Een stuk slechter, denk ik!

Hoe hebben de lessen jou geholpen in je dagelijks leven?

Mijn leven vóór de lessen en erna is zo anders. Natuurlijk ben ik nog aan het leren, maar ik voel een groot verschil. Niet iedereen in mijn schoonfamilie spreekt bijvoorbeeld Portugees en Engels, dus tijdens familiedinertjes kan ik nu ook in het Nederlands aan de gesprekken deelnemen. Ik begrijp wat er gezegd en bedoeld wordt, ook als de onderwerpen complexer worden. Verder doe ik mijn best om de taal te onderhouden. Ik lees bijvoorbeeld veel romans, omdat dit mij helpt om woorden en zinnen op de juiste manier te gebruiken. Soms moet ik een zin twee keer lezen om te begrijpen wat er bedoeld wordt, maar dat is niet erg. Ik leer er veel van.

In Brazilië had je een eigen bedrijfje in onderhoud en bouwconstructie met vijf werknemers in dienst. Wil je die kant weer op?

Zeker, in Nederland is mijn studie gewaardeerd op hbo-niveau en in september ga ik aan de slag als werkvoorbereider bij de gemeente Eindhoven. Dat vind ik spannend, want er zullen best verschillen zijn in methoden en manieren van werken. Maar ik heb er vertrouwen in dat het allemaal gaat lukken. En dat had niet gekund zonder de lessen bij Werkvloertaal. Ik ben zo blij dat ik daar heb kunnen studeren. Ik koester die tijd en de docenten, die hun werk altijd met passie en betrokkenheid doen.

Ik ben Tedros en ik kom uit Eritrea

In 2014 ben ik in mijn eentje gevlucht, maar inmiddels is mijn familie verspreid over de hele wereld. Alleen mijn moeder woont nog in Eritrea met mijn jongste zusje, mijn vader was militair en is gesneuveld tijdens de oorlog met Ethiopi ë . Ik houd van mijn land, maar als ik op het vliegtuig stap, word ik meteen opgepakt wegens verraad. Sommige mensen zitten al jaren in ondergrondse gevangenissen zonder proces.

“Het leven wordt alleen maar beter”

Heb je erg moeten wennen in Nederland?

Ja, de Nederlandse cultuur is heel anders dan die van Eritrea. Sommige dingen zijn hier beter, sommige dingen daar. In Eritrea heeft iedereen de deuren openstaan, je kunt gewoon bij elkaar binnenlopen. Dat is mooi, maar je bent niet vrij. Je hoeft niet aan je toekomst te denken, want dat doet de overheid wel voor jou. Zo’n zeventig procent van de mannen zit in het leger, je hebt geen keus. Hier in Nederland zijn de deuren op slot, want de mensen zijn op school of op hun werk. Ze groeien, gaan vooruit en hebben mogelijkheden. Die mogelijkheden wilde ik ook toen ik hier kwam.

Heeft Werkvloertaal jou daarmee geholpen?

Jazeker. Ik heb eerst de A1-cursus gevolgd bij het ROC, daarna heb ik een test gedaan bij Werkvloertaal. Daaruit bleek dat ik A2 mocht overslaan en meteen verder kon met het B1-staatsexamen. Toen ik dat gehaald had, heb ik een mbo-opleiding op niveau 3 gedaan en later eentje op niveau 2 in de richting autoschadeherstel. Vervolgens hebben Werkvloertaal en Senzer samen geregeld dat ik bij autoschadeherstelbedrijf Mosman aan de slag kon.

Hoe was het voor jou om bij Mosman te gaan werken?

In het begin had ik moeite met de vaktaal, zoals de benamingen voor gereedschappen en reparaties.

Taalcoach Desiree heeft toen meerdere taalcoachingstrajecten met mij gedaan. We hebben bijna anderhalf jaar samengewerkt en ze heeft mij heel erg

gestimuleerd om de taal beter onder de knie te krijgen. Nu heb ik een vast contract en werk ik fulltime bij Mosman.

Heeft ze jou ook met andere dingen geholpen op de werkvloer?

De communicatie met mijn collega’s ging moeizaam. Ik ben rustig en niet zo direct en zij begrepen mij soms verkeerd. Net zoals ik hen soms verkeerd begreep. Onze culturen zijn anders en ik moest eraan wennen hoe we met elkaar omgingen op de werkplaats. Desiree heeft mij geleerd hoe ik met andere mensen om kan gaan zonder mezelf te verliezen. Ze heeft me ook geholpen met het leggen van contacten en het integreren op mijn werkplek. Nu heb ik het er heel erg naar mijn zin.

Voel je je nu thuis in Nederland?

Zeker, ik heb een huis, goed werk en een gezinnetje. Ik ben tevreden. Tegelijkertijd wil ik blijven groeien in de taal. Op de werkplaats spreek ik de hele dag Nederlands, dus dat helpt al enorm. Maar ik kijk ook naar Nederlandse televisieprogramma’s, zoals Sluipschutters. Grappige dingen waar ik ook van leer door de woordgrappen. Ik heb een lange weg afgelegd, maar het leven wordt alleen maar beter.

Ik ben Mariama en ik kom uit Gambia

Zes jaar geleden ontmoette ik mijn man toen hij op vakantie was in mijn land. We waren drie dagen onafscheidelijk en op de vierde dag moest hij terug naar Nederland. Vervolgens hebben

we geappt, gebeld en is hij mij op komen zoeken. We zijn nu zes jaar getrouwd en drie jaar geleden heb ik de stap gewaagd en ben ik naar Nederland verhuisd. Voordat ik vertrok, heb ik een cursus Nederlands gevolgd in Gambia en heb ik examen gedaan bij de ambassade in Senegal.

“We helpen elkaar om de taal te leren”

Hoe was het voor jou in Nederland?

Heel spannend. Ik had nog nooit in een vliegtuig gezeten en nu moest ik in mijn eentje naar een vreemd land. Maar ik heb het hier naar mijn zin. De mensen zijn aardig en afgelopen zomer hebben we met vrienden gebarbecued en zijn we naar het strand gegaan. Ik heb hier een leven opgebouwd. De taal is wel lastig. Toen ik twee maanden in Nederland was, werd ik zwanger. Mijn kindje groeit op in dit land en gaat hier naar de opvang en straks naar school. Zij leert de taal vanzelf, maar voor mij is dat niet zo eenvoudig.

Hoe ben je bij Werkvloertaal terechtgekomen?

De tante van mijn man heeft de school uitgezocht, ik volg hier nu anderhalf jaar les. Alle docenten zijn goed, maar Maud is ‘the best’! Ze is een heel lieve vrouw die precies weet hoe ze mensen moet helpen die de taal niet beheersen. Met de cursisten heb ik ook fijn contact. Iedereen is wel ergens goed in en zo helpen we elkaar om de taal te leren. Lezen blijft moeilijk, want ik ben analfabeet. Maar praten gaat vlot. Echt een verschil met toen ik hier net was.

Heb je ook werk op dit moment?

Ja, ik ben snel begonnen met werken. Mijn eerste baan was postbode, daarna heeft de tante van mijn man mij geholpen ander werk te vinden. Zij is echt als een tweede moeder voor mij. In Afrika heb ik geen opleiding gehad, daar was geen geld voor.

Ik kan me mijn oude school niet eens meer herinneren. Mijn moeder verkocht groente en fruit op de markt en ik ben haar op mijn negende gaan helpen. Later werd ik schoonmaker bij een restaurant, bij fabrieken en bij mensen thuis. En nu ben ik in Nederland en wat doe ik? Ook schoonmaken, bij de Albert Heijn!

Schoonmaken is mijn vak, dat ken ik en ik weet precies hoe ik het moet doen. Ik heb er plezier in om alles schoon en netjes te zien worden.

Waar hoop je op voor de toekomst?

Dat ik kan blijven werken om mijn man en mijn familie in Afrika te ondersteunen. Ik help mijn broers en zussen financieel met hun opleiding en ben er trots op dat ik het geld dat ik verdien met hen kan delen. En met mijn man, natuurlijk. Hij is er altijd voor mij, ik vind het fijn dat we het samen doen. Verder hoop ik op een mooie toekomst voor mijn dochtertje. Ze is nu twee en zingt en lacht de hele dag door. Ze is zo blij! En daar word ik gelukkig van.

Ik ben Milad en ik kom uit Afghanistan

Vijf jaar geleden kwam ik hier als asielzoeker. De eerste jaren in het asielzoekerscentrum waren zwaar. Ik had veel stress en heimwee en geen perspectief. Nu heb ik een offici ë le status en gaan de deuren eindelijk open. Ik mag naar school en heb een kleine studio in Eindhoven, vlakbij mijn oom die het land al eerder ontvlucht was. Daar voel ik me thuis.

“ Taal is de sleutel tot alles”

Wat heb je allemaal gedaan bij Werkvloertaal?

Ik heb mijn A2-examen behaald, nu ben ik bezig met de cursus Kennismaking Nederlandse Maatschappij. Ik ben heel blij met de lessen. Toen mijn buurvrouw me laatst aansprak, was ze verrast over mijn taalniveau. Tot een jaar geleden sprak ik nauwelijks Nederlands. Maar als mensen een beetje rustig praten, versta en begrijp ik nu alles.

Waarom wilde je Nederlands leren?

Als je de cultuur van een land niet begrijpt, wordt het moeilijk. Maar als je de taal niet kent, wordt het helemaal lastig. Taal is de sleutel tot alles. Daarom wil ik de taal onder de knie krijgen. Binnenkort wil ik graag twee dagen per week gaan werken. Alleen naar school gaan is niet genoeg, ik moet ook met Nederlandse mensen van buiten in contact komen. Gelukkig ondersteunt Werkvloertaal mij daarbij, ze bereiden ons ook voor op het werkende leven in Nederland.

Hoe hebben de lessen jou geholpen in je dagelijks leven?

Als ik vroeger naar de dokter of de gemeente ging, was ik altijd afhankelijk van anderen. Nu kan ik zélf uitleggen waar ik hulp bij nodig heb. Daardoor heb ik meer zelfvertrouwen gekregen. Verder sluiten de lessen perfect aan op onze belevingswereld, ze zijn heel praktisch. Maar ook op sociaal vlak is Werkvloertaal een fijne plek. Ik heb veel contact met de docenten én met mijn klasgenoten.

We zijn geïnteresseerd in elkaars verhalen en hebben veel steun aan elkaar.

Volgens je docent ben je altijd heel gemotiveerd tijdens de lessen Als ik twee dagen vrij ben, mis ik de school alweer. Thuis lees ik veel en kijk ik cartoons en het nieuws, om de situatie in Nederland te volgen. Maar ik vind het fijn om op school te zijn en de docenten te horen praten. Dat stimuleert mij, ik denk dan: ‘Over een jaar wil ik net zo vloeiend spreken als zij!’. Ik ben er altijd mee bezig. Op mijn telefoon houd ik een dagboekje bij, waarin ik schrijf over school, mijn leven hier en de gedachten die in me opkomen. Verder is het woordenboek mijn beste vriend. Met docent Marisa ga ik vaak naar de bibliotheek, daar vind ik steeds nieuwe boeken om mijn Nederlands te verbeteren.

Waar hoop je op voor de toekomst?

Voor mezelf wil ik computertechnologie gaan studeren aan de universiteit. Daarom leer ik ook zo hard, ik wil de taal beheersen en succesvol integreren in de samenleving. Maar bovenal hoop ik dat mijn familie hier mag komen. De situatie in Afghanistan wordt alleen maar slechter onder de Taliban.

Elke nacht huil ik in mijn slaap omdat ik ze zo erg mis. Hopelijk krijgen we snel toestemming van de immigratiedienst en kunnen we elkaar weer zien.

Veilig hier in Nederland.

Ik ben Rita en ik kom uit Roemenië

Zeven jaar geleden ben ik naar

Nederland gekomen voor de liefde. Samen met mijn man en dochter

van dertig jaar woon ik in Helmond. In het begin sprak ik alleen Engels, wat makkelijker ging omdat veel mensen hier goed Engels spreken. Maar gaandeweg wilde ik ook de Nederlandse taal leren.

“Zelf zeg ik inmiddels ook ‘houdoe‘ ”

Waarom was dat zo belangrijk voor jou?

Taal verbindt mensen. Voor mij is het belangrijk dat ik begrijp wat er om me heen gebeurt en gezegd wordt. Dat ik met mijn man kan praten, dat ik de televisie kan volgen en de kranten kan lezen. En dat niet alleen, het is ook stukken makkelijker om een baan te vinden als je de taal goed spreekt. In Roemenië werkte ik in Human Resources, maar omdat mijn taalniveau te laag was, kon ik hier geen baan vinden op dat gebied. Ik hoop dat ik de taal zo goed leer spreken, dat ook die deuren weer opengaan.

Je hebt op een speciale manier kennisgemaakt met Werkvloertaal, toch?

Klopt. De afgelopen jaren heb ik in de logistiek gewerkt, maar toen ik mijn werk kwijtraakte, kwam ik bij het UWV terecht. Het UWV is aangesloten bij het Regionaal Mobiliteitsteam, een speciaal traject dat mensen helpt om een baan te vinden. Omdat duidelijk was dat ik de taal wilde leren, heeft mijn adviseur vervolgens Werkvloertaal ingeschakeld. Ik ben nu een half jaar bij Werkvloertaal en gelukkig zat ik al heel snel op het niveau van de andere cursisten.

Wat vind je van de lessen bij Werkvloertaal?

Ik heb een heel fijne docent, Gerry. Zij weet elke les interessant en leuk te maken. Soms gaan we naar het museum in Helmond, of naar de bibliotheek of de supermarkt. En we oefenen met gesprekken voeren, over veel verschillende onderwerpen. De thema’s in het studieboek zijn heel praktisch en gericht op het

leven hier. Dat is handig, want zo leer ik veel over Nederland en de manier waarop ik dingen aan kan pakken. We spelen trouwens ook educatieve spelletjes en thuis luister ik naar de muziek en de teksten van Jannes om de taal te leren. Ik heb het echt naar mijn zin op school.

Wat betekent het voor jou, dat je na zeven jaar in Nederland de taal begint te spreken?

Heel veel. Nederland is mijn thuis, mijn leven is hier. Het land is prachtig, de mensen zijn open en vriendelijk en ik heb laatst samen met mijn man een huis gekocht. Met onze buren gaan we wel eens barbecueën, dat is heel gezellig. En dat wordt alleen maar gezelliger nu ik de taal beter leer spreken en ook het dialect van mijn man makkelijker kan verstaan. Zelf zeg ik inmiddels ook ‘houdoe!’. Daardoor voel ik me steeds meer thuis. Ik hoor erbij.

Een groot dankjewel aan onze partners

En natuurlijk alle werkgevers: heel erg bedankt!