O Fanzine da Sinha PACA nº 0

O 31 de Outubro, tal vez coma un acto máis da celebración da noite dos mortos, estreábase nos cines Bohemian Rapsody, a peli de Bryan Singer sobre Freddie Mercury e Queen.

Qué fai dunha película, unha boa película? Eu non o sei. Despois de moitos anos xa de facerme esa pregunta en tódolos eidos das artes sigo sen ter a resposta.

Faltaría máis. Eu, por exemplo, no meu canon particular, limitado, nunca me esquezo de Regreso ao futuro.

Todo isto non é unha desculpa para poder dicir que gozei coma un anano as dúas horas e cuarto que dura a peli. Tampouco o sería a miña mitomanía, esa forza que me fai tremer diante dunha cabicha de Jimi Hendrix ou dun gardanapos de Marilyn Monroe.

Claro que é unha peli para fans da música de Queen, que segue a ser unha das bandas máis rendibles da historia; e que, curiosamente, está todos os anos nas listas dos mellores e dos peores grupos do mundo. I e que no rock seguen sendo bos tempos para o revival, xa que non para a innovación e o desenrolo. Por certo que anunciaron para principio de ano a estrea dun biopic de Elton John titulado Rocket man que tamén esperamos reseñarvos.

Non se trata de Romeo e Xulieta, pero narra a historia máis ou menos como debeu de acontecer, nun flashback que abrangue toda a película e que arranca no que Brian May definiu coma o mellor día das súas vidas, o 14 de Xullo de 1985, o día que Freddie se meteu no peto ás 72.000 persoas que abarrotaban o Wembley Arena naquel Live Aid que organizara Bob Geldof para erradicar a fame en Etiopia e que foi retransmitido en directo e visto por máis de mil millons de persoas; para rematar ofrecéndonos a recreación desa actuación case completa como peche da película.