"Hazır değiliz," dedim, bunun yerine. "Sadece altı ayımız var," diye araya girdi Eddie. Mason başıyla onayladı. "Evet. Daha fazla ne öğrenebi‐ liriz?" "Bir sürü şey," dedim, Dimitri'yle çalışmalarımdan ne ka‐ dar çok şey öğrendiğimi düşünerek. İçkimi bitirdim. "Ayrı‐ ca, nerede bitiyor? Diyelim ki okulu altı ay erken bitirip bi‐ zi gönderdiler. Sonra ne olacak? Bizi biraz daha zorlamaya karar verip eğitimi bir yıl daha mı kısaltacaklar? Birinci sı‐ nıfları da mı kaldıracaklar?" Omuz silkti. "Ben savaşmaktan korkmuyorum. Daha bi‐ rinci yılımdayken bir Strigoi'yi öldürebilirdim." "Evet," dedim, ters bir tavırla. "O yamaçtaki kayak dene‐ yimin gibi." Mason'ın sıcaktan zaten kızarmış olan yüzü iyice kıpkır‐ mızı kesildi. Söylediklerimden hemen pişmanlık duydum, özellikle de Christian gülmeye başladığında. "Seninle herhangi bir konuda hemfikir olacağımı hiç dü‐ şünmemiştim, Rose. Ama ne yazık ki aynı fikirdeyim." İçki servisi yapan garson geri döndü ve hem Christian hem de ben içkilerimizi tazeledik. "Moroiler onları korumamıza yardım etmeye başlamak zorundalar." "Büyüyle mi?" diye sordu Mia, aniden. Oraya geldiğimizden beri ilk kez konuşuyordu. Ama so‐ rusu sessizlikle karşılandı. Sanırım Mason ve Eddie'nin ce‐ vap vermemesinin nedeni, büyüyle savaşmak hakkında bir şey bilmemeleriydi, Lissa, Christian ve ben biliyorduk ama
bilmiyormuş gibi davranmak için elimizden geleni yapıyor‐ duk. Mia'nın gözlerinde gülünç bir umut pırıltısı vardı ve bugün neler yaşadığını sadece hayal edebiliyordum. Uyan‐ dığında annesinin öldüğünü öğrenmişti ve sonra saatler bo‐ yunca savaş stratejileri ve politik tartışmalar dinlemek zo‐ runda kalmıştı. Burada yarı yarıya kendini kontrol eder hal‐ de oturması bir mucizeydi. Annelerini gerçekten seven in‐ sanların böyle bir durumda hareket bile edemeyeceklerini düşünürdüm. Kimse ona cevap vermeyecekmiş gibi görününce sonun‐ da ben müdahale ettim. "Sanırım öyle. Ama... bu konuda fazla bilgim yok." İçkimin geri kalanını bir dikişte bitirdim ve birinin soh‐ beti kaldığı yerden sürdüreceğini umarak bakışlarımı kaçır‐ dım. Kimse bunu yapmadı. Mia hayalkırıklığına uğramış gi‐ biydi ama Mason tekrar Strigoi tartışmasına geri döndüğün‐ de daha fazla konuşmadı. Bir içki daha aldım ve kadehi elimde tutarak suya olabil‐ diğince gömüldüm. Bu içki farklıydı. Çikolatalı gibi görünü‐ yordu ve üzerinde kremşanti vardı. Bir yudum alır almaz içindeki güçlü alkolü hemen farkettim. Ancak, muhtemelen çikolata onu hafifletiyordu. Dördüncü içkime hazırlanırken garson ortalıkta yoktu. Mason aniden bana gerçekten ama gerçekten çok yakışıklı görünmeye başladı. Benimle biraz daha romantik bir şekil‐ de ilgilenmesi hoşuma giderdi ama hala Strigoiler üzerine tartışmasına devam ediyor, gündüz saati yapılabilecek bir
98