Λοξή Ματιά

Ας μιλήσουμε λίγο για την ανταγωνιστικότητα των λιμένων μας και ας δούμε γιατί οι επενδύσεις δύσκολα θα φθάσουν στη χώρα μας, καθώς οι επενδυτές προτιμούν άλλες, γειτονικές χώρες, όπου τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα...

Το φορτηγό πλοίο, φθάνει Πέμπτη πρωί στον Πειραιά. “Με ετούτα και με εκείνα”, (έχουν προτεραιότητα τα κοντέηνερ, τα κρουαζιερόπλοια, τα δεξαμενόπλοια και τελευταία τα φορτηγά), το πλοίο πήρε “πιλότο” και τελικά έδεσε σε κοντινό λιμάνι στις 12 το μεσημέρι. Στο λιμάνι, όμως, οι εργασίες σταματούν στις τρεις το μεσημέρι.

“Ε, αφού σταματάμε τη δουλειά στις τρεις, ας αφήσουμε την εκφόρτωση για αύριο”, αποφάσισαν οι αρμόδιοι για τη φορτο-εκφόρτωση στο λιμάνι.

Την επομένη, Παρασκευή, αρχίζει η εκφόρτωση και μέχρι το μεσημέρι στις τρεις, όπου το λιμάνι σταματά να λειτουργεί, έχουν απομείνει καμιά σαρανταριά “κουλούρες” σίδερο. Δηλαδή με μια-δυο ώρες “πόστα”, το βαπόρι θα είχε ξεφορτώσει. Όμως, στις τρεις “κατεβαίνουν ρολά”.

Μεσολαβεί Σαββατοκύριακο, όπου το λιμάνι δεν λειτουργεί (αυτά φυσικά δεν γίνονται σε άλλα λιμάνια, όπου γνωρίζουν τί θα πει ανταγωνισμός και έχουν ειδικές βάρδιες που εργάζονται τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες όταν έχουν βαπόρι) και το πλοίο παραμένει δεμένο κι άπραγο για δυο ημέρες.

Δευτέρα και Τρίτη, έχουμε την κακοκαιρία, πιάνει χιονιάς, άσχημες καιρικές συνθήκες (συνηθισμένες σε κάθε άλλο ευρωπαϊκό λιμάνι, όπου δεν σταματούν οι εργασίες με πολύ περισσότερο χιόνι και πολύ δυσμενέστερες συνθήκες) και το πλοίο παραμένει αμανάτι στο λιμάνι, με το μικρό του πλέον φορτίο σχεδόν απείραχτο! Κανείς δεν σκέφτηκε ότι θα μπορούσαν να γίνουν οι εργασίες ακόμη και σε κάποια διαλείμματα της κακοκαιρίας.

Δηλαδή είχαν χαθεί για την πλοιοκτήτρια επιχείρηση: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη. Και, φυσικά, η εκφόρτωση θα αρχίσει την Τετάρτη. Αμ, δε! Την Τετάρτη είχαν απεργία οι Τελωνειακοί και το λιμάνι παρέμεινε κλειστό!

Πάμε τώρα λίγες μέρες πίσω. Το βαπόρι είχε φθάσει Παρασκευή μεσάνυχτα, στο λιμάνι Ντερνίτσε, της Τουρκίας. Στη μία το πρωί του Σαββάτου, είχαν ολοκληρωθεί όλες οι διαδικασίες (πιλότος, πλαγιοδέτηση) και η φόρτωση άρχισε στις 2.30 τα ξημερώματα! Δηλαδή εκεί τα λιμάνια λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο! Η φόρτωση ολοκληρώθηκε την Κυριακή ξημερώματα και πριν βγει ο ήλιος, το βαπόρι είχε αποπλεύσει με κατεύθυνση το ελληνικό λιμάνι!

Ας κάνουμε τη σύγκριση. Το βαπόρι χρειάστηκε να παραμείνει περίπου 36 ώρες στο λιμάνι της Τουρκίας για να ολοκληρωθεί η φόρτωση.

Στο ελληνικό λιμάνι, για να ξεφορτώσει, χρειάστηκε έξι ημέρες! Ας μη μιλήσουμε για τη “ζημιά” της εταιρείας, καθώς τα ελάχιστα λειτουργικά έξοδα του πλοίου είναι περίπου 20.000 δολάρια την ημέρα (ποσό το οποίο είναι βέβαιο ότι θα μετακυλισθεί στον καταναλωτή βάσει των αγράφων νόμων της Αγοράς). Ας μη μιλήσουμε για πιθανόν πολύ μεγαλύτερη ζημία αν η εταιρεία είχε βρει κάποιο άλλο φορτίο και έχασε το ναύλο “λόγω ανωτέρας βίας”.

Πώς να μιλήσεις σ' αυτή τη χώρα για ανταγωνιστικότητα;

Δημήτρης Καπράνος