ΣΧολιΑ
Ως σινδόνη καθαρά, η χιών...
Εμείς και ημείς...
Με το πρώτο φως της ημέρας, πετάχτηκα στο μπαλκόνι! Λες και βρισκόμουν σε κάποιο από εκείνα τα ορεινά “Καστέλο” στην Γαλικία και όχι στην Καστέλα, στο παραλιακό μέτωπο του Πειραιά. Πριν προλάβω να κλείσω την μπαλκονόπορτα, γιατί έβαζε το κρύο τη αρκούδας, άκουσα κάτω στο δρόμο, φωνές. Η εγγονή μας και ο γιος μας, είχαν κατέβει και έστηναν ήδη τον χιονάνθρωπό τους. Και η σκυλίτσα τους, η Μπαμπλ, κυλιόταν στο χιόνι και γρύλιζε από ευχαρίστηση. Πρέπει να ομολογήσω ότι τα τελευταία πενήντα χρόνια τόσο χιόνι στον Πειραιά δεν ξαναείδα. Θυμάμαι και κάποιες άλλες φορές, αλλά τόσο πολύ και τόσο πυκνό χιόνι όπως αυτό που μας έφερε από την Κολχίδα η “Μήδεια”, δεν έχω δει στην πόλη μας. “Μπορεί να μην σε πήγα εφέτος στο Γκστάαντ ούτε στο Σαμονί και την Κουρσεβέλ, αλλά χιόνι σου έφερα!” είπα στο γιο μας, που απάντησε αμέσως στο ίδιο μοτίβο. “Καλά, πήγαινε να ξεπαγώσεις την πισίνα και το τζακούζι κι ύστερα έλα να πάρεις το πρωινό σου στο σαλέ!” μου είπε, τινάζοντας τα λουλούδια στην αυλή ... Βγήκαμε για λίγο με τη μικρή στο δρόμο, αλλά έπρεπε να γυρίσει στο γραφείο της γιατί είχαν κανονικά μάθημα “εξ αποστάσεως”. Φυσικά, αν δεν βρισκόμασταν σε “καραντίνα” δεν επρόκειτο να κάνουν μάθημα, αλλά τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η μικρή μπήκε στο γραφείο και φόρεσε τα ακουστικά της ψιθυρίζοντας κάποια παιδικά “γαλλικά”. Δικαιολογημένος ο εκνευρισμός. Αυτή τη μέρα, έπρεπε να αφήσουν τα παιδιά να χαρούν το χιόνι! Έριξα μια ματιά στο δρόμο. Εικόνα ειδυλλιακή! Το χιόνι σκεπάζει τα πάντα! “Ως σινδόνη καθαρά η χιών, εκάλυψεν πάσας τας ασχημίας” έγραφαν οι παλαιότεροι χρονογράφοι. Σήμερα δεν μπορεί να τις καλύψει όλες, αλλά τις πιο πολλές, τις καθάρισε! Και βέβαια, μια περιοχή που δεν έχει μάθει στο χιόνι, είναι φυσικό να μην γνωρίζει πώς να το αντιμετωπίζει. Έτσι, βρεθήκαμε, οι Πειραιώτες, χωρίς τον προσφιλή μας “Ηλεκτρικό”, καθώς δεν είχαν καθαριστεί οι γραμμές. “Πάγωσαν” και τα λεωφορεία κι έμεινε ο κόσμος αμανάτι στις στάσεις! Μας αιφνιδίασε -κι ας μας είχε προειδοποιήσει- η “Μήδεια”. Κι όποιος πει ότι δεν υπάρχει “κλιματική αλλαγή” ας εξηγήσει πώς χθες στην βόρεια Αγγλία είχανε λιακάδα κι εμείς ήμασταν αποκλεισμένοι στο όρος... Προφήτης Ηλίας! Γύρω στη μία το μεσημέρι, πήρε να χιονίζει πολύ πυκνά. Η μικρή έκανε τα μαθήματά της στην οθόνη και στη χύτρα έβραζε τραχανάς ξυνός, χωριάτικος, με κομμάτια μανιάτικο σύγκλινο και τυρί φέτα. Είχαμε και αλίπαστα και κρεμμύδι “στουμπιστό” στην πετσέτα! Ευχαριστούμε “Μήδεια”. Νιώσαμε διαφορετικά... Δ.Κ
Ναι, είμαστε η χώρα της υπερβολής. Ναι, για όλα μας φταίνε οι άλλοι, οι γύρω, οι προηγούμενοι, ο απέναντι, ο δήμαρχος, ο νομάρχης, ο πρωθυπουργός, ο βασιλιάς, ο Θεός. Ποτέ εμείς οι ίδιοι! Ναι, είμαστε οι πολίτες που θέλουμε ο καθένας από έναν αστυφύλακα έξω από την πόρτα του, ο καθένας από έναν υπάλληλο του Δήμου με μια ομπρέλα όταν βρέχει, από ένα εκχιονιστικό στο δρόμο μας όταν χιονίσει κι από ένα ασθενοφόρο στη γειτονιά μας στον καύσωνα. Ναι, είμαστε οι πολίτες που τη μια μέρα αποθεώνουμε εκείνον που εκλέγουμε και σε μια εβδομάδα του ρίχνουμε τα φάσκελα με το τσουβάλι. Αλλά, αυτοί είμαστε! Και από αυτούς, από εμάς δηλαδή, στελεχώνονται τα κόμματα, οι κυβερνήσεις, οι δημόσιες υπηρεσίες. Από εμάς, οι οποίοι μεταφέρουμε όλα τα προαναφερθέντα στην κάθε θέση στην οποία θα βρεθούμε. Εμείς είμαστε εκείνοι που λέμε “άστο για αύριο”, ή “έλα μωρέ που θα χαλάσουμε λεφτά για τυχόν επιδρομή χιονιά, όταν έχουμε στην Αττική χιόνι κάθε τρία τέρμινα!”. Εμείς είμαστε εκείνοι που λέμε “έλα μωρέ, άστον να χτίσει στο δάσος. Εκατόν πενήντα οικογένειες φέρνει στις εκλογές !” ή “τί το θες το κλάδεμα των δέντρων; Μήπως πρόκειται να ρίξει χιόνι σαν τον Καναδά που σπάνε τα έλατα;”... Εμείς είμαστε εκείνοι που ρίχνουμε ο ένας την ευθύνη στον άλλον και γυρνάμε πλευρό στο κρεβάτι λέγοντας “α, δεν είναι δική μου αρμοδιότητα”... Πριν κάποια χρόνια, ό,τι λεφτά είχε μαζέψει ένας φίλος και με κάτι των γονιών του, αγόρασε ένα ωραίο παλαιό σπίτι στην Καστέλα. Κι ενώ είχαν αρχίσει εργασίες, γίνεται ο μεγάλος σεισμός της Πάρνηθας και το σπίτι βγαίνει “κατακόκκινο” και “κατεδαφιστέο”. Και τραβιέται μήνες από υπηρεσία σε υπηρεσία προκειμένου να το κατεδαφίσουν για να προχωρήσει στο χτίσιμο, καθώς μένουν στο νοίκι και οι διπλανοί παραπονούνται δικαίως ότι “θα πέσει το σπίτι και θα τους πλακώσει”. Και τον πάνε οι “αρμόδιοι” από μήνα σε μήνα και περνάει ο καιρός και πληρώνει ακριβά ενοίκια. Και τηλεφωνεί σε έναν φίλο εργολάβο, τον παρακαλεί και το κάνει “αλοιφή” σε δυο μέρες! Ακόμη θα περίμενε να βρουν “ποιανού αρμοδιότητα είναι”! Τα πάντα είναι θέμα προσώπων και επιλογών. Και χρειάζονται αποφάσεις! Κι όταν κάτι πρέπει να γίνει, δεν ψάχνεις για αρμοδιότητες, αλλά ενεργείς! Άκουγα τον περιφερειάρχη να λέει ότι για όλα φταίει ο ΔΕΔΗΕ και ότι για να κόψεις τα κλαδιά που ακουμπούν σε καλώδια πρέπει να πάρεις το Δασαρχείο και μετά να το κάνει (όταν μπορέσει) ο ΔΕΔΗΕ. Αηδίες! Κανείς δεν θα σου πει “γιατί το έκανες” αν κάνεις το σωστό. (Όχι πάντα, για να λέμε την αλήθεια)... Δ.Κ
FEBRUARY 2021 SHIPPING 41
