DÖRDÜNCÜ KİTAP
Dördüncü kitap Üçleme'yi işler, İsa'nın insanlaşmasını, papa nın üstünlüğünü, sacramentumları (vaftiz, Hıristiyan cemaati ne katılma, şarapla ekmek yeme, günah çıkarma, yağlama v.ö. törenlerini) bedenin ölümden sonra dirilmesini işler. Kitap, teologlardan çok, filozoflara hitap etmektedir. Dolayısıyle kısaca ele alınsa iyi olur. Tanrı'yı bilmenin üç yolu vardır: 1 Us (Akıl), 2 Vahiy, 3 Daha önce sadece vahiyle bilinmiş olanların sezgısı. Üçüncü yol hakkında Sanctus Thomas hemen hemen hiç bir nen söylemez. Mistikliğe yönelen bir yazar bu yol hakkında öbür ikisinden daha çok söz söylerdi. Fakat Aquino'lunun mi zacı mistik olmaktan çok usavurmaya başvuran bir mizaçtır. Precikos kilisesi Ruhulkudüs ve papalığın üstünlüğü ko nusundaki çifte oluşumu hayırladığı için ayıplanmıştır. Bunun la birlikte İsa'yı her ne denli Ruhulkudüs dünyaya getirmişse de onu Ruhulkudüs'ün etinden, canından hasıl olmuş oğlu saymamak gerektiği konusunda uyarılmaktayız. Sacramentumlar kötü rahipler yönünden uygulandığında bile geçerlidir. Kilise öğretisi için önemli bir noktadır bu. Pek çok rahip büyük günah işlemiş ve sofu kişiler, bu gibilerin sakramentumları yönetemeyeceğinden korkmuştu. Sıkıcı bir durumdu , böylesi. Kimse gerçekten evli olup olmadığını, günahlarından geçerli olarak sıyrılıp sıyrılmadığını bilemeyecekti. İtizale ve rafiziliğe yol ' açtı bu. Çünkü püritenci bir görüşe sahip olanlar, daha sarsılmaz erdemlere sahip bir rahiplik kurumu ortaya koy maya alıştılar. Sonuçta kilise büyük bir vurguyla bir rahibin işlediği günahın onu görevlerini Yerine getirmekte yeteneksiz , kılmayacağını büyük bir vurguyla ileri sürmek zorunda kaldı. -
-
-
241