94
GELECEGiN FiZiGi
gisayar için bile fevkalade meşakkatli bir iştir. Saatlerce süren hesaplardan sonra, robot bu çizgileri sandalyelerle, masalarla ve insanlarla eşleştirebilir. Buna karşın, biz bir odaya girdiği mizde, saniyenin çok küçük bir kısmı içinde, sandalyeleri, ma salan, sıraları ve insanları tanıyabiliriz. Gerçekten de beyinle rimiz ağırlıklı olarak patern tanıyan makinelerdir. İkinci problem ise robotların bir sağduyuya sahip olmama sıdır. Robotlar bir insandan çok daha iyi duymalarına karşın, dinlediklerini anlamazlar. örnek olarak, şu önermelere bir ba kalım: • • • • •
Çocuklar şekeri sever, cezayı değil Teller çekebilir ama itemezler Çubuklar itebilirler ama çekemezler Hayvanlar konuşamazlar ve İngilizce'yi anlarlar Dönmek insanları sersernletir
Bizler için, bu önermelerin her birinin ortak akılda bir karşılığı vardır. Ancak, robotlar için bu geçerli değil. Telierin çekebildiğini ama itemediklerini ispatlayan bir mantık ya da prograrnlama satırı yoktur. Bizler, bu " apaçık" önermelerin doğruluğunu deneyimle öğrendik, hafızalarımızda program landıkları için değil. Yukarıdan-aşağıya yaklaşımın problemi, insan düşüncesini taklit edebilmek için gereken çok fazla miktarda ortak akıl kod/ program satırının var olmasıdır. Örneğin, altı yaşındaki bir çocuğun bildiği ortak akıl yasalarını tasvir etmek için yüz lerce milyon satırlık bir kod/ program gerekir. Carnegie Mel lon' daki32 yapay zeka laboratuvarının eski direktörü Hans Mo ravec, " Bugüne kadar, yapay zeka prograrnları hiçbir ortak akıl kırıntısı ortaya koymadı - örneğin, tıbbi bir tanı programı, kı rılmış bir bisiklet için antibiyotik yazabilir; çünkü bu program insanların, hastalıkların ya da bisikletlerin bir modelinden yok sundur." diye hayıflanıyor. Yine de bazı bilim insanları, ortak aklı öğrenmenin önünde ki tek engelin kaba kuvvet33 olduğu inancına sıkı sıkıya bağlı32 Canıegie Mellon University 33 bru te force