DİNÎ EĞİTİMİN EHEMMİYETİ
İ
Ferdî mes’ûliyetten kurtulabilmek için îman ve İslâm’ın galebesi istikâmetinde, şahsî ve dünyevî işler için katlanılan fedâkârlıklarla kıyaslanamayacak derecede büyük bir himmet sahibi olmak zarûrîdir. Bu şanlı îman hizmetinden bir hisse alabilmekten daha şerefli ne olabilir? Ancak tâkat nisbetinde bir gayret sergilemeden, sırf ümit ve inancın ilâhî yardımı celbedeceğini beklemek de İslâm’ın rûhuna zıt bir keyfiyettir.
nsanoğluna yapılabilecek hizmetlerin en kıymetlisi, onun ebedî saâdet ve selâmetini temin edecek olan hizmetlerdir. Bunların en yücesi olan îlâ-yı kelimetullâh, mü’minlere emânet edilmiş azametli bir dâvâ ve kudsî bir vazifedir. Zira hidâyete muhtaç bir insanı, ilâhî hakîkatlerle tanıştırıp onun îmanla şereflenmesine vesîle olmak, Allah Rasûlü r Efendimiz’in nazarında, en kıymetli dünya metâlarına sahip olmaktan ve hattâ üzerine güneşin doğup battığı her şeyden daha hayırlıydı. Kur’ân-ı Kerîm’de, bu hususla ilgili olarak şöyle buyrulmaktadır: “…Kim onu (bir insanı) ihyâ ederse, bütün insanları ihyâ etmiş gibi olur…” (el-Mâide, 32) Bir hadîs-i şerîflerinde Rasûlullah r Efendimiz şöyle buyurmuşlardır: “Sizin en hayırlınız, Kur’ân-ı Kerîm’i öğrenen ve öğretendir.” (Buhârî, Fedâilü’l-Kur’ân, 21)
> 38•
• Eylül 2012
Hakîkaten, Peygamber r Efendimiz ve O’nun mânevî terbiyesi altında yetişen sahâbe-i kirâm, Kur’ân’a endeksli bir hayat tarzı kazanmışlardı. Bütün gayretleri Kur’ân’ı öğrenmek, hayatlarına tatbik etmek ve onun ebedî saâdet dâvetini bütün insanlığa ulaştırabilmekti. Onların bu yöndeki müstesnâ hizmet ve gayretlerini yansıtan birkaç misal şöyledir: Sahâbe-i kirâmdan Ebû Talha t bir gün Peygamber Efendimiz’in yanına vardığında, O’nun ayakta durmuş, Ashâb-ı Suffe’ye Kur’ân öğretmekte olduğunu gördü. Allah Rasûlü r, açlıktan iki büklüm olan belini doğrultmak için karnına taş bağlamıştı. Zira az evvel de ifâde ettiğimiz gibi, Rasûl-i Ekrem r Efendimiz ve ashâbının en mühim meşguliyeti, Allâh’ın Kitâbı’nı anlamak ve öğrenmek, en büyük arzu ve iştiyakları da Kur’ân’ı