DENETİM ANILARI
Derleyen: Ömer YÜREKLİ Sağlık Bakanlığı Müfettişi
Zarın Ucundaki Jeep aharla Müfettişler Anadolu’ya yayılır. Orası senin, burası benim. Artık dur durak yoktur.
B
1959 yılının baharı. Motorlu ulaşım aracı pek olmadığından Eruh’tan Şırnak’ a katır sırtında gittim. Şırnak’ a vardığımda vücudumun bazı yerleri yara oldu. Bu ilçede bir jeep’in bulunduğunu öğrenince sevindim, sevinmek ne kelime bayram ettim. Dönüşü jeeple yapabilecektim, katır sırtında çektiğim eziyet yinelenmeyecekti. Şırnak’ta işim bitince jeepin sahibini daireye çağırdım. -Yarın… Siirt’ e gideceğim, dedim. -Vallah billah beğim, Hakime söz vermişem, diye yanıtladı.
-Hayrola neyin var? Diye sordu. Durumu anlattım, böyleyken böyle diye. -Derdin bu ise kolay. Bu cümle bana umut verdi. Savcı Bey sonradan ekledi: -Önce tavla oynarız, diye. Tavla ile jeep arasında bağlantı kurmaya çalışırken doktor kulağıma eğildi: -Savcı Bey herkesi tavla da yener, diye fısıldadı. “Herkes” içinde Hakim Bey de olmalıydı. Oyun için ikisi yerlerini aldı. En heyecanlı seyirci bendim. Savcı avucunda zarları sallıyordu. Oyuna bir an önce başlamak isteyen Hakim Bey:
-Bir konuş. Belki… -Nesine? Diye sordu. -Olmaz. Ben söz vermişem. -Bu kez farklı bir şey olsun, dedi Savcı Bey. -Bir çıkar yolu yok mu? -Mesela? -Başka zaman başım gözüm üstünde yerin var. Ama yarın olmaz. İki seçenek vardı. Ya jeep sahibinin keyfini bekleyecektim. Ya da katır sırtında geri dönecektim. Akşam Memur Kulübünde üzüntümü Savcı Bey farketti.
-Mesela jeepine. Hakim, Savcının yüzüne bir tuhaf baktı. Savcı oldukça ciddiydi. -Jeepine mi?
DENETiM Temmuz-Eylül ‘11
61