Met respectpunten slaan we meerdere vliegen in één klap. We introduceren een immaterieel kapitaal dat de zorgkosten kan drukken. Dat kost de samen leving niets, maar levert veel op. Het voedt bovendien op tot verantwoorde lijke en sociale burgers die helpen en geholpen worden: iets voor anderen betekenen en iets van anderen terugkrijgen. Bijkomend voordeel: respect punten kunnen ook meetellen om zoiets als een integratieniveau te meten. Als Mauro veel respectpunten had verdiend, zou dat meegewogen kunnen hebben bij de beslissing over zijn toekomst. Politici zouden het beslist niet toestaan asielzoekers met veel respectpunten terug te sturen. Maar boven alles maken respectpunten jongeren bewust van de noodzaak een balans in hun eigen leven te hebben. Dat kan doorwerken in hun privé relaties, die vaak stuklopen op een gebrek aan evenwicht tussen geven en nemen. Zoals een bankrelatie ook stukloopt wanneer je alleen maar leent en nooit terugbetaalt. Kortom: respectpunten kunnen ons op veel fronten in balans houden en gelukkiger maken. Do ut des. Het was nooit anders. Jan Latten
13 Som nr 7 2012
Respectpunten
S i et s ke Ra a i j ma ker s Auteur J a n La tte n i s h o o gle r a a r De m o gr a fi e a a n d e Univ ers iteit v an Am s terdam .
Mag ik een boud voorstel doen? Laten we bij zorgsparen niet alleen denken in euro’s, maar ook in termen van duurzaamheid, welzijn, geluk en sociale participatie. Laten we de jongeren van nu een sociale spaarrekening geven waarop ze per persoon ‘respectpunten’ kunnen verzamelen. Hoe? Door bijzondere dingen voor anderen te doen: vrijwilligerswerk, de straat schoon houden, met bejaarden gaan winkelen. Zulke activiteiten moeten we niet in een sfeer van taakstraffen plaatsen, maar positief benaderen en concreet belonen. De verdiende respectpunten kunnen jongeren later inzetten als ze zélf verlegen zitten om soortgelijke hulp of zorg. Of al eerder, om bijvoorbeeld voorrang te krijgen in de zoektocht naar een woning.
beel d
column
Zorgsparen. Geld opzijleggen om later zorg te kunnen ontvangen. Daar roepen politici ons inmiddels toe op. Want we worden ouder en ouder. Vijftigers van nu hebben meer dan 50 procent kans om 80 of 90 jaar te worden. En met het vergrijzen van de babyboomers zal de vraag naar zorg fors toenemen. Nu zijn er nog zo’n 2,6 miljoen ouderen, over 30 jaar zijn het er 4,6 miljoen. Zorgsparen lijkt dus onvermijdelijk, ook voor dertigers. Maar kóm daar eens om in een tijd van koopkrachtverlies, onbetaalbare hypotheek schulden en andere rampspoed.