SkateNL Magazine incl.Marathon special 2021-2022

Het GRATIS magazine voor elke schaatsliefhebber

Oktober 2021

Einde aan 600 lange dagen

MARATHON SPECIAL 2021-2022 HET GROOTSTE SCHAATSMAGAZINE VAN NEDERLAND

Het alternatief!

Durf jij het aan?

25 januari t/m 4 februari 2022

We zien jullie graag in 2022!

weissensee.nl

INHOUDSOPGAVE 1

Eindelijk

2 3 4 5 6 Willem Hut snakt naar het einde van 600 lange dagen

7 8

Manon Kamminga is ook tevreden als haar

9 10 11 12 13 14 Marijke Groenwoud richt alle pijlen op Peking

15 16

Crispijn Ariëns is op z’n plek bij vernieuwd AB Vakwerk/Hoolwerf Heiwerken

17 18 19 20 21 22 Jordy Harink is bij A-ware/ZiuZ de frustratie van zijn eerste jaar voorbij

Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotografie TimsImaging Vormgeving Studio Konijn Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage/ verschijning 25.000, maandelijks Verspreiding Gratis via de ijsbanen en grotere schaats-speciaalzaken Redactie / mail 06-55866441, redactie@skateNL.nl

23

Alle rijders en rijdsters van de Topdivisies

24

Commercie 06-23884422 ingmar@skateNL.nl Uitgevers Korver & Kuper Media A. Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06-2388 4422 info@skatenl.nl www.skatenl.nl Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen Telefoon 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

We spraken in de afgelopen dagen en weken best veel marathonschaatsers. Buiten dat het weerzien hartelijk was als altijd, viel er een andere rode draad te bespeuren: opluchting. Elke rijder, man of vrouw, of misschien in voorkomende gevallen genderneutraal – je moet overal rekening mee houden tegenwoordig – ventileerde hetzelfde gevoel. Meest gehoorde woord?

Eindelijk.

Eindelijk weer eens écht schaatsen. Koersen. Strijden. Je weg zoeken in het peloton. Demarreren. Afzakken misschien. En waarschijnlijk ook vallen of zelfs afstappen.

Het hoort er allemaal bij als we weer écht gaan marathonschaatsen.

Het leken allemaal dingen die zo gewoon waren. Niks geks aan. Zo gewoon zelfs dat we er eigenlijk nooit bij stilstonden. Maar dat is in de afgelopen 600 dagen – disciplinemanager Willen Hut had tijd genoeg om zelfs dát uit te rekenen – wel veranderd. Misschien is die hele lockdown, dat ’verdwenen’ seizoen, dan toch nog ergens goed voor geweest. Want we waarderen nu misschien wel meer dan ooit de sport die voor iedereen lang zo vanzelfsprekend was. Nou, dat vanzelfsprekende is er wel vanaf. Marathonschaatsen is weer bijzonder.

Voor de rijders natuurlijk, dat in de eerste plaats. Maar ook voor de ploegleiders, de sponsors, voor de scheidsrechters en de jury. En natuurlijk ook voor u en ons.

De aftrap is in Amsterdam. Als vanouds. Daarna trekt het circus het land door. Als vanouds. Enschede, Heerenveen, Haarlem, Hoorn en zo door tot de laatste halte in Leeuwarden. En ook dat is weer als vanouds. Net als de Weissensee en de wedstrijden in Luleå.

Toch zal het voorlopig nog even niet direct als vanouds voelen. En dat is prima. Laten we met z’n allen het gevoel koesteren dat alles weer nieuw is en spannend.

Laten we genieten van pure sport en van topsporters die anderhalf jaar hebben moeten wachten op de volgende wedstrijd. Laten we de terugkeer van de marathon vieren. Te beginnen in Amsterdam.

Als vanouds.

Ook daarom hebben wij weer deze Marathon Special gemaakt.

Als vanouds.

Veel plezier!

Eric Korver Ingmar Kuper

SkateNL is een uitgave van Korver & Kuper Media. SkateNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

SkateNL is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGMMZ:2011.01.02

Specialist in schaatsen en skeelers.

Speciaalzaak voor racefietsen en mountainbikes.

www.Haicobouma.nl - OKTOBER 2021 - 3

Willem Hut kan impact winter zonder races nog niet overzien

Einde aan 600 lange dagen Door Eric Korver

M

aar liefst twintig maanden zit er tussen de laatste wedstrijd van de marathonschaatsers en de eerste race van deze winter in Amsterdam. Twintig maanden die hun sporen hebben nagelaten in het landschap van de marathonschaatser. De impact is groot geweest, stelt Willem Hut, disciplinemanager marathon bij de KNSB. ,,Maar ik denk dat we nog steeds niet kunnen overzien hóe groot.’’

We moeten terug naar 29 februari van het vorig jaar voor de laatste race van de marathonschaatsers. Leeuwarden, een avond zoals zovelen. Gary Hekman sleepte weer eens een dagzege binnen, en Bart Hoolwerf werd gehuldigd als winnaar van het klassement van de Marathon Cup. Niemand kon vermoeden dat er een winter zou volgen waarin geen enkele marathonschaatser ook maar één slag deed in competitieverband. Willem Hut slaakt een diepe zucht. ,,Ik heb laatst eens zitten rekenen’’, zegt hij. ,,We hebben bijna zeshon- derd

dagen geen wedstrijd gereden. Man, wat een eind.’’

In die zeshonderd dagen zijn er weinig dagen voorbijgegaan waarin Hut níet met de marathon bezig was. Het was, stelt hij, zelfs hectisch te noemen. ,,Ondanks dat we geenkeer los zijn geweest.’’ Maar met name herfst en winter kostten hem veel energie. ,,Dat iets energie kost is totaal niet erg. Dat hoort erbij. Maar ergens veel energie instoppen en geen resultaat zien, dat is echt wel zwaar. Op het moment dat afgelopen winter duidelijk was dat er geen helemaal geen seizoen zou komen, heb ik geprobeerd de knop om te zetten naar het volgende seizoen. Pas toen merkte ik dat het allemaal, veel meer energie had gekost dan ik zelf dacht.’’

Teleurstelling Niet méér dan in een normaal seizoen, vervolgt hij, maar wel ánders. ,,Elke keer die teleurstelling, geen stap verder komen en wel telkens die hele voorbereiding doen. Een reguliere voorbereiding vergt al tijd, maar nu kwam er nog eens de coronahectiek bij. Je kon niks voorspellen, kon geen drie weken vooruitkijken. Na elke nieuwe maatregel moesten de plannen weer worden aangepast, en een paar weken later kon je dat opnieuw doen.

Als je puur kijkt naar de wedstrijdkalender denk ik dat ik aan het einde van de rit makkelijk vijfentwintig verschillende kalenders in elkaar heb gedraaid.

Dar word je compleet tureluurs van.’’

Hut was wekenlang bezig met maar één doel: waar lagen nog mogelijkheden

Willem Hut: ,,Waar normaal het ontbreken van de topsportstatus slechts bepaalde gevolgen heeft, waren de consequenties nu immens.’’ (Foto’s Timsimaging)

zodat het marathonpeloton in ieder geval nog íets kon rijden? ,,Het NK op natuurijs was daarin het laatste station, maar daarvoor hebben we al vele keren geanticipeerd op nieuwe situaties, op aanvullende regels, om maar eventueel los te mogen gaan.’’ Begin december incasseerde Hut daarin een flinke dreun. ,,Het moment waarop we hoorden dat de sport niet op de lijst van topsportcompetities stond, was echt een deceptie. Daar hebben we met z’n allen een flinke knauw van gekregen. We zijn nog druk in de weer geweest om te kijken wat we daar nog aan konden doen, hebben daar veel tijd en energie in gestoken. Maar ook dat lukte niet. Die dag heb ik mijn laptop echt wel even in de hoek gesmeten. Daarna moet je toch even ademhalen en weer door.’’

Minister-president Het niet doorgaan van het NK op natuurijs, waarvan het er lang naar uitzag dat dit wél zou lukken, kwam daar nog eens bovenop. ,,De teleurstelling in december was al heftig, maar het niet houden van dat NK kwam dubbel zo hard aan, omdat we dat echt niet zagen aankomen. Er waren zóveel mensen mee bezig geweest, het was bizar op welk niveau er werd overlegd. En natuurlijk weet je dat het nog lang geen gelopen race is, maar dat er op een gegeven moment over marathonschaatsen werd gesproken in de persconferenties van de minister-president had ik nooit voor mogelijk gehouden. Op een gegeven moment was er zelfs dagelijks een call van onze directeur met de minister over dat NK. Bizar. Maar dat er op dat niveau werd gesproken, was voor ons wel een teken dat er werkelijk een kans was dat het NK doorging. Daarom kwam de klap zo hard aan dat er uiteindelijk toch een streep doorheen ging. Zo werd het teleurstelling op teleurstelling. Voor de rijders, voor de ploegen, maar zeker ook voor ons.’’

Een steeds terugkerend criterium dat niet in het voordeel sprak van de marathonsport was het ontbreken van het labeltje ’topsport’ op het marathonschaatsen.

Binnen de KNSB wordt de marathon wel gekenmerkt als topsport, maar dus niet bij NOC*NSF en evenmin bij het ministerie van VWS. En precies dat was de grond onder elke beslissing om de marathonpelotons van het ijs te houden. ,,Waar normaal het ontbreken van die status slechts bepaalde gevolgen heeft, waren de consequenties nu immens. Maar daar is ook wel iets misgegaan en daarom zijn we wel bezig met de vraag hoe dat nu zit. In het voorjaar hebben we vanuit het bondsbureau een proces in het leven geroepen en verschillende werkgroepen geformeerd, allemaal hangend onder de noemer Proces Marathon Topsport. Er is gesproken met de platforms van de pelotons, er is gesproken

INTERVIEW

met NOC*NSF. Maar tot op heden staan we nog steeds niet op die lijst.’’

Plichten Dat, legt Hut uit, komt mede omdat er op dit moment geen belang achter zit. ,,Sterker, omdat de versoepelingen verder zijn gegaan dan gedacht, hebben bepaalde bonden nu zelfs gevraagd om te worden afgevoerd van die lijst. De status ‘topsport’ brengt namelijk niet alleen rechten met zich mee, maar ook plichten. Dat we niet op de lijst staan heeft voor nu geen enkel negatief gevolg. Maar toch is de KNSB inmiddels op alle niveaus aangeschoven om het marathonschaatsen op de tafel te brengen.’’

Dat is niet zonder reden. Want ook Willem Hut beseft maar al te goed dat zijn sport een flinke klap heeft gekregen van een winter zonder wedstrijd. ,,Het niet doorgaan van één seizoen heeft al een behoorlijke impact, maar een tweede verloren seizoen zou desastreuze gevolgen hebben voor de sport. En dan kunnen we nu de gevolgen nog maar beperkt zien, en zijn die misschien wel groter dan we nu met elkaar kunnen inschatten.’’

Hut signaleert de zichtbare consequenties, die voor iedereen helder zijn. Het peloton van de Topdivisie mannen is niet alleen gedecimeerd, maar ook nog eens onthoofd. Liefst achttien rijders haakten af, onder wie absolute toppers als Bob de Vries, Arjan Stroetinga, Erik Jan Kooiman en Frank Vreugdenhil. Een kwalitatieve aderlating naast het kwantitatieve verlies. ,,Tegenover die achttien rijders die wegvallen staan slechts drie nieuwe rijders. De Topdivisie van de heren heeft nu op papier vijftig deelnemers staan, en die kunnen niet eens allemaal starten. Met acht ploe-

gen keer zes rijders praat je over maximaal 48 schaatsers. Daarentegen barst het peloton van de Beloften uit z’n voegen, omdat er talenten zijn die zijn doorgegroeid en een nummer hebben aangevraagd voor die groep.

Dus we hebben niet de uitstroom, maar wel de instroom. Het peloton van de Beloften telt meer dan negentig rijders. Ik hoop na dit seizoen ook op een flinke doorstroming naar de Topdivisie.’’Balans

Balans

waardoor we denk ik uitkomen op zeventig rijdsters. Maar ook daar zien we dus een afname en een verstoring van het proces.’’

En dan heeft hij het, stelt Hut, alleen nog maar over de schaatsers zelf. ,,Bij de sponsoren heeft een winter zonder wedstrijden natuurlijk ook gevolgen gehad, net als de hele pandemie voor hun ondernemingen. Maar ook in de organisatie voelen we dit. Baancommissies, juryleden; allemaal wisselingen. Over de hele linie heeft afgelopen winter impact gehad.

En dan kunnen we maar in beperkte mate zien welke impact. Ik denk dat we de komende tijd zeker nog achter dingen komen die we niet hadden voorzien.’’

gesteld dat met elke handeling, met elke stap ook moest worden gekeken naar het komende seizoen en naar de seizoenen daarna. ,,We wilden alles goed in plannen verwerken, zodat het niet een compleet verloren seizoen zou zijn en er in bepaalde mate nog wat rendement kan komen op wat we nu allemaal bedacht hebben. Wat konden we nog naar een hoger niveau brengen? Omdat we niet mochten rijden, hebben we daar tijd ingestoken.’’

Dat er in Amsterdam eindelijk weer een startschot voor een marathonwedstrijd mag worden gegeven, is een verademing voor iedereen. ,,Wat zal dat mooi zijn’’, mijmert Hut hardop. ,,Gewoon weer rijden in Amsterdam, op de Jaap Edenbaan. Die eerste wedstrijd van een seizoen is altijd wel wat hectisch, met nieuwe mensen en nieuwe dingen. Maar iedereen zit daarop te wachten, ik ook. Ik heb dit echt gemist.

De wedstrijden, de rijders, de ploegen, het hele spel, zelfs ook de jury. Ik heb er ontzettend veel zin in.’’

Plannen

Willem Hut ploegt door de sneeuw op de Weissensee. ,,De teleurstelling in december was al heftig, maar het niet houden van dat NK kwam dubbel zo hard aan, omdat we dat echt niet zagen aankomen.’’

een flinke klap van een winter zonder wedstrijd

,,In de Topdivisie dames zijn er soortgelijke problemen. Daar hadden we nog te maken met de gevolgen van de invoering van de Beloften. Er moest nog balans in de verschillende groepen komen, maar dat hele proces is nu verstoord. Bij de laatste race in Leeuwarden hadden we op papier nog 85 rijdsters in de Topdivisie, afgelopen winter waren dat er 75 en nu leek dat aantal heel lang richting de 65 te gaan. Dat heeft zich nog wel een beetje hersteld,

Al vorig najaar, toen nog nauwelijks helder was hoezeer de marathonsport zou worden getroffen, werd binnen de KNSB

- OKTOBER 2021 - 5

ZATERDAG 13 NOVEMBER 2021 - IJSBAAN HAARLEM

MARATHON CUP 4 JAN VAN DER HOORN SCHAATSSPORT MARATHON

TICKETS VERKRIJGBAAR AAN DE KASSA

17:30 BELOFTEN HEREN

VOORVERKOOP VIA SCHAATSEN.NL/TICKETS

19:00 DAMES

EN BIJ JAN VAN DER HOORN SCHAATSSPORT

20:15 HEREN

ENTREE €8,- VVK €6,- T/M 15 JAAR GRATIS

SCHAATSEN.NL/MARATHON #MEERMARATHON

6 - OKTOBER 2021 -

Weds t r ij dsponsor

Ho o f dspo ns o r van s chaat s e nd N e de r l and

Manon Kamminga hoeft na geboorte Odin niet meer per se het ijs op

J

’Tevreden als het klaar is zo’

e zou het na een wedstrijdloze winter al bijna vergeten zijn, maar Manon Kamminga was één van de onbetwiste sterren van het marathonpeloton. Ze won bijna alles wat er te winnen viel, was in haar laatste seizoen de koningin van het natuurijs en grossierde ook op skeelers nog eens in titels. Of daar nog overwinningen aan worden toegevoegd is maar de vraag na de geboorte van zoontje Odin. ,,Als het er niet meer van komt, is het goed.’’

Manon Kamminga slaakt even een zucht.

Het was, vertelt ze, een heftig nachtje.

Odin, de zoon van het schaatskoppel Kamminga en Gary Hekman, voelde er weinig voor zijn kersverse ouders lekker te laten slapen. ,,Hij was echt onrustig, maar nu ligt ie weer heerlijk te slapen.’’

Odin. De naam doet natuurlijk meteen denken aan die van de Noorse god, maar de werkelijkheid is heel anders, vertelt Kamminga met een lach. ,,Nadat Gary en ik wisten dat ik zwanger was, hebben we een app geïnstalleerd op mijn telefoon.

Daar ziet een baby er na vijf weken echt uit als een kleine dinosaurus. Onze ‘werknaam’ werd daardoor Dino. Iedereen ging daar leuk in mee, en het was ook handig omdat wij ons niet konden verspreken. Dan ga je op een gegeven moment natuurlijk aan de gang met echte namen.

Ik had een hele lijst gemaakt, Gary zei steeds nee, nee, ja, misschien, ok. In de bubbel van de Worldcup afgelopen winter zat ook een Noorse rijder, Odin By Farstad.

Zegt Gary ineens: ‘Odin, dat vind ik echt een heel mooie naam’. We moesten een beetje lachen omdat de letters natuurlijk

hetzelfde zijn als bij Dino, maar misschien moest het ook wel zo zijn. We hebben het in ieder geval even aan de kant gezet, tot ik ergens in week 28 aan het fietsen was in Limburg en terug in de auto ineens tegen Gary zei ‘Ik vind het goed, we hakken de knoop door. Het wordt Odin’. Dus verder niets met de god te maken, maar puur voor de naam.’’

Topsport Odin is dus de zoon van twee topsporters, waarbij het in het geval van Kamminga de vraag gerechtvaardigd is of er nog plaats is voor topsport. Ze reed recent wel de marathon van Berlijn, maar dat zegt niets, legt ze uit. ,,Drie van mijn rijdsters gingen heen.

Ik heb die wedstrijd een paar keer gewonnen en zei voor de grap dat ik nu ging rijden om te genieten.’’ Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. ,,Ik vond dat ik voor die tijd wel een paar keer op skeelers moest staan, dus al vroeg na de bevalling was ik best al weer actief. Maar sindsdien heb ik ook niets meer gedaan. Niet gefietst, niet geskeelerd.’’

Berlijn maakte wel wat gevoel los. ,,Toen ik daar reed, had ik wel iets van ‘ik zit er weer lekker in’. De trainingen gingen per keer ook een heel stuk beter, en dan ga je toch denken ‘wie weet’. Maar inmiddels zou ik niet weten welke tijd ik zou moeten inleveren om weer te trainen.

Ik heb school, mijn werk, vind het heerlijk een hele dag met Odin te zijn en alles om hem te laten draaien. Nee, momenteel mis ik het niet.’’

Ze had ook geen plan. Vertelde dat ook eerlijk tegen Klasina Sein-

stra en Henk-Jan Meijer, die – mede door Kamminga – de ploeg A6.nl begonnen. ,,Ik heb een prachtige carrière gehad, en vooral de laatste jaren waren echt heel mooi. Ik ben tevreden als het klaar is zo. Dat heb ik ook altijd gezegd. Aan de andere kant zal ik altijd blijven sporten. Ik vind fietsen machtig mooi, vind hardlopen leuk. En bij schaatsen en inlinen blijf ik altijd betrokken als trainer. Op die manier houd je voor jezelf de drempel wel laag en houd je de deur open om misschien toch weer wat te doen. Daarom heb ik niet heel nadrukkelijk gezegd dat ik stop. Dat heb ik eerder gedaan en daar ben ik op teruggekomen. Ik zie het wel.’’

Natuurijs Ze heeft haar beennummer 88 wel aangehouden en staat daarmee ook keurig in de lijst van rijdsters in de Topdivisie. ,,Dat heb ik een beetje met oog op natuurijs gedaan.

Stel dat dat deze winter weer komt, dan is het waarschijnlijk februari of zo, dan sluit ik niks uit. Toen er afgelopen winter sprake was van een NK was ik achttien weken zwanger, maar wilde ik bijna ook nog meedoen.’’

Als ploegleidster van A6.nl staat ze straks wel weer op het ijs, bovenop de sport die ze moet missen. Lachend: ,,Juist daarom beloof ik niet dat het helemaal nooit meer gaat gebeuren.’’ Ze heeft bovendien de voorbeelden bij de hand van vrouwen die na een bevalling nog topprestaties leverden. ,,Carien Kleibeuker, Carla Zielman. Lijkt soms wel of die daarna sterker waren dan ooit.

Maar het is voor mij geen doel. Het moet weer gaan kriebelen, en als dat gebeurt doe ik niets omdat ik het gevoel heb dat ik nog iets moet bewijzen, maar puur omdat ik het leuk vind en graag wil doen.’’

De impact van de geboorte van Odin is er natuurlijk niet alleen voor haar, maar ook voor Gary Hekman. Een trainingskamp, weken van huis; dat voelt ineens wel anders. ,,Hij vind dat altijd geweldig.

Weg met de mannen, trainen, eten, beetje ouwehoeren en met sport bezig zijn. Gary deed niets liever. Maar hij is nu net terug en ik had het gevoel dat hij dat deze keer minder had, dat hij ook wel graag weer naar huis wilde. Hij is natuurlijk ook veel thuis, is vaak bezig met Odin. Ik vind dat echt leuk om te zien.’’

Belg Indra Médard debuteert in het marathonpeloton

Indra Médard: ,,Ik heb grote ambities voor de massastart van de Spelen van 2026 in Milaan.’’ (Foto Neeke Wassenbergh-Smit)

E

en nieuwe naam in het peloton van de Beloften dit seizoen: Indra Médard. De 23-jarige Belg is een grote man in de internationale skeelerwereld. Vanaf dit seizoen wil hij zich naast het inlineskaten serieus gaan toeleggen op het marathonschaatsen.

Médard heeft een plekje weten te bemachtigen in de beloftenploeg van SPROG. De jonge Belg moet alleen nog even geduld hebben voordat hij zijn debuut kan maken in een marathonwedstrijd. Hij neemt eerst

deel aan het WK inlineskaten in Columbia van 6 tot 13 november. ,,Hierna gaat de knop om en focus ik me volledig op het schaatsseizoen’’, vertelt Médard, die op 8-jarige leeftijd met skeeleren begon. ,,Ik ben heel blij dat onze ploegleider Henk Wind akkoord ging met mijn wens om het WK inlineskaten te rijden.’’

De topskeeleraar maakte drie winters geleden deel uit van een projectgroep van de Belgische federatie om ’s winters op het ijs te trainen. In eerste instantie was het project gericht om als skeeleraar goed de winter door te komen, maar Médard kreeg de

Bart Swings als voorbeeld

smaak te pakken. Door de uitbraak van corona werden zijn plannen om zich bij een marathonploeg aan te sluiten uitgesteld, maar dit jaar is het eindelijk zover. Bij de beloftenploeg SPROG krijgt de man uit het West-Vlaamse Zandvoorde de kans om zich te bewijzen. ,,Ik hoop op 27 november in Tilburg mijn eerste marathon te kunnen rijden’’, blikt Médard vooruit.

De nieuwbakken inwoner van Heerenveen kent in landgenoot Bart Swings – die het skeeleren al jaren succesvol combineert met schaatsen – een mooi voorbeeld. ,,Bart is een voorbeeld voor iedere Belg’’, zegt

Médard over de langebaanschaatser die zich nu voorbereidt op de Olympische Spelen in Peking. ,,Als je ziet wat hij gepresteerd heeft, dan heb ik daar alleen maar respect voor. We hebben drie jaar samen in de nationale skeelerploeg gereden waarbij ik vooral voor hem heb geknecht. Bart is een prima kerel.’’

Net als Swings heeft Médard ook olympische aspiraties. ,,Ik heb grote ambities voor de massastart op de Olympische Spelen van 2026 in Milaan. Het is voor mij niet realistisch om de Spelen van volgend jaar te willen halen.’’

Lisanne Buurman richt zich vooral op natuurijs

Nu méér marathonschaatsster ’E

xtra spannend’. Zo kijkt schaatsster Lisanne Buurman naar het nieuwe marathonseizoen. Na twintig maanden zonder wedstrijden als gevolg van de coronapandemie is het voor Buurman de grote vraag hoe iedereen ervoor staat.

,,Ik kom andere schaatssters tegen op skeelers, op de fiets en natuurlijk zie ik sommigen op het ijs tijdens de training maar dat is totaal anders dan in een marathonwedstrijd’’, zegt de rijdster van Team BTZ.nl. ,,Ik ben heel benieuwd hoe anderen de coronaperiode zijn doorgekomen en of er misschien wel nieuwe gezichten opdoemen.’’

De 28-jarige Buurman is uiteraard ook nieuwsgierig hoe ze er zelf voor staat. De schaatsster uit het WestFriese Wervershoof kende enkele moeilijke jaren nadat ze in 2015 haar

voorste kruisband had afgescheurd tijdens een partijtje squash. ,,Het herstel duurde veel langer dan voorzien. In 2017 besloot ik tot een operatie over te gaan en eigenlijk was ik net weer topfit toen corona kwam. Tja, daar doe je niks aan.’’

De afgelopen anderhalf jaar pikte Buurman haar oude sport inlineskaten weer op. ,,Dat had ik een jaar of vier niet meer gedaan. In de coronaperiode ging ik een paar keer per week skeeleren en ik heb ook aan een aantal wedstrijden deelgenomen. Ik ben wel iemand die altijd naar mogelijkheden zoekt en kijkt naar wat er wél kan.’’

Door de coronaperiode is Buurman gaan inzien dat ze nu meer een marathonschaatsster is dan een skeeleraar. ,,Ik voel me echt een schaatsster. Ik houd ook van het spelletje van marathonschaatsen; het samenspel met je ploeggenoten, de tactiek en wie heeft er vandaag de sterkste benen? Dat spreekt me heel erg aan.’’ ,,Vóór mijn knieblessure voelde ik me meer een skeeleraar die aan schaatsen deed, maar nu is dat omgedraaid. Het is ook een mentale kwestie; bij het skeeleren ben ik banger geworden om te vallen.’’

In het nieuwe seizoen gaat Buurman voor een overwinning op natuurijs. Begin 2020 eindigde ze als derde tijdens de Grand Prix over 82 kilometer in Zweden. ,,Natuurijs ligt me goed, waarschijnlijk door mijn verleden als skeeleraar. Een zege op natuurijs is mijn grote doel dit seizoen.’’

Lisanne Buurman leidt het BTZ-treintje. ,,Ik ben heel benieuwd hoe anderen de coronaperiode zijn doorgekomen.’’ (Foto Neeke Wassenbergh-Smit)

TOPDIVISIE Ineke Dedden geniet dit seizoen nóg meer van elke race

Door Natasja Weber

Iedere zaterdag ’volle bak’

M

arathonschaatsster Ineke Dedden heeft voor het nieuwe seizoen slechts één wens: een volle schaatskalender. ,,Heerlijk om iedere zaterdagavond weer volle bak te rijden.’’

Als verpleegkundige in het Tjongerschans Ziekenhuis in Heerenveen kende Ineke Dedden (27) een ongekend hectische tijd in de coronaperiode. Toen het oprukkende virus de sportwereld vanaf maart 2020 stillegde, draaide Dedden in het ziekenhuis overuren. ,,Ik ben meer dagen gaan werken en heb ook op de intensive care gewerkt als IC-buddy’’, vertelt Dedden. In deze functie vervulde ze een ondersteunende rol op de met Covid-patiënten overspoelde intensive care.

,,Eindelijk weer wedstrijden, eindelijk weer racen tegen de andere dames, eindelijk weer mijn wedstrijdpak aantrekken en wedstrijdspanning voelen’’, blikt Dedden vooruit naar het nieuwe seizoen.

Voordat het startschot bij de eerste Marathon Cup van dit seizoen in Amsterdam werd gegeven, hadden de marathonschaatsers maar liefst 600 dagen moeten wachten op een marathonwedstrijd georganiseerd door de KNSB. Dedden had er heel lang naar uitgekeken. ,,Ik heb er zoveel zin in. Een volle schaatskalender, dat is alles wat ik wil’’, verzucht Dedden voorafgaand aan de eerste van in totaal veertien Marathon Cupwedstrijden. ,,Ik kijk er ontzettend naar uit om

lekker weer iedere zaterdagavond een wedstrijd te rijden.’’

Eindsprint Dedden was op 24 februari 2020 de laatste winnares van een marathon op natuur-

ik heb ook op de intensive care gewerkt als IC-buddy ijs. In de loodzware wedstrijd over 104 kilometer in het Zweedse Luleå was ze in de eindsprint de snelste van een kopgroep van zes dames. Dedden boekte

,,Voor het eerst van mijn leven heb ik ook met Oud en Nieuw gewerkt. Normaal kan dat niet omdat we op Nieuwjaarsdag altijd het NK op kunstijs rijden’’, aldus de schaatsster van Team Palet Vastgoedonderhoud.

Aan de vooravond van de opening van het marathonseizoen, traditiegetrouw op de Amsterdamse Jaap Edenbaan, is Dedden blij dat ze eindelijk weer kan knallen in een wedstrijd. Na het verloren sportseizoen 2020-2021 is de sportvrouw uit het Overijsselse Wanneperveen gretiger dan ooit.

Ineke Dedden jubelt na haar overwinning in Amsterdam, januari vorig jaar. ,,We weten nu dat een volle wedstrijdkalender niet meer vanzelfsprekend is.’’ (Foto Neeke WassenberghSmit)

hiermee haar tweede overwinning van dat jaar.

Enkele weken eerder won ze de Marathon Cup in Amsterdam.

Doordat het coronavirus de sport verlamde, kreeg Dedden geen kans haar goede vorm door te trekken richting het einde van het seizoen.

Vol goede moed begon ze voor de zomer weer met trainen. Maar toen in oktober vorig jaar de ene na de andere wedstrijd sneuvelde, zag ze haar seizoen in rook opgaan. ,,Gelukkig kon ik al snel meetrainen met het nieuwe langebaanteam Worldstream, dat nog geen topsportstatus had. Daar was ik heel blij mee. Zodoende heb ik op de langebaan nog het NK allround en NK afstanden kunnen rijden.’’

Het hart van Dedden begon begin februari sneller te kloppen toen de temperatuur maar bleef dalen. ,,Het was al snel duidelijk dat er door de coronaregels geen Elfstedentocht mogelijk was, maar de kans op een NK op natuurijs was wel heel groot.

Ik zat goed in mijn voorbereiding, was er al

helemaal klaar voor maar toen ging er op het allerlaatste moment toch een streep door. Echt balen.’’

Klap in gezicht Hoewel diverse marathonschaatsers al hun intrek hadden genomen in een ‘hotelbubbel’ en al coronatests hadden gedaan, kreeg de schaatsbond geen toestemming van het kabinet om een NK op natuurijs te houden. Het kabinet wilde vanwege het coronavirus geen evenementen laten plaatsvinden. Dedden: ,,Dat was een klap in ons gezicht. Als recreatief rijdster heb ik zeker nog wel kunnen genieten van natuurijs. Mijn ouders wonen vlakbij Giethoorn, in Wanneperveen, en daar heb ik mooie tochten gemaakt voor de lol.’’

Met een nieuw seizoen voor de deur, zijn er nieuwe kansen voor Dedden. Haar motivatie heeft in ieder geval niet geleden onder de coronaperiode. ,,Nee hoor, absoluut niet. Afgelopen zomer heb ik hard getraind en ook diverse skeelerwedstrijden gereden waar ik veel voldoening uit haal. Zeker doordat je nu weet dat een volle wedstrijdkalender niet meer vanzelfsprekend is, probeer

ik nog meer van iedere race te genieten’’, aldus de winnares van het Open NK op de Weissensee in 2017.

Voor komend seizoen hoopt Dedden vooral hoge ogen te gooien tijdens de Alternatieve Elfstedentocht op diezelfde Weissensee. ,,Dat staat zeker hoog op mijn lijstje’’, zegt de inwoonster van Heerenveen die in 2019 als derde eindigde tijdens de 200 kilometertocht. Dedden staat erom bekend dat ze goed gedijt in zware omstandigheden. ,,Met kou en wind kan ik denk wel beter omgaan dan andere rijdsters. Aan de andere kant is zacht ijs weer niet geschikt voor mij.’’

Verder kijkt Dedden uit naar de wedstrijden in het Zweedse Luleå waar ze haar titel verdedigt. ,,En de vierdaagse is altijd een mooie beproeving met wedstrijden in Utrecht, Den Haag, Amsterdam en Alkmaar. Maar laten we vooral hopen dat we eindelijk weer een normaal seizoen kunnen rijden.’’

Marijke Groenewoud als schaatsend kaasmeisje. ,,Het meest ideale scenario zou zijn als ik me ook individueel plaats voor Peking.’’ (Foto’s Neeke Wassenbergh-Smit)

Wereldtitel mass-start biedt Marijke Groenewoud geen garanties

Alle pijlen op Peking

Door Natasja Weber

W

ereldkampioen op de mass-start, Marijke Groenewoud, richt haar pijlen dit seizoen op plaatsing voor de Olympische Spelen in Peking. ,,Het zal moeilijk worden, maar ik ga ervoor.’’

Een tikkeltje beduusd stond Marijke Groenewoud afgelopen februari de pers te woord. Tot verrassing van velen – en zeker ook van zichzelf – had ze zich kort hiervoor gekroond tot wereldkampioen op de mass-start op het WK Afstanden in Thialf. ,,Ik besef het nog niet helemaal. Ik had nooit verwacht dat ik op mijn 22e al wereldkampioen zou worden’’, vertelde Groenewoud voor de camera’s.

Het grote publiek in Nederland maakte op 13 februari 2021 kennis met een oernuchtere schaatsster uit het noordoost-Friese Hallum. Groenewoud veroverde in Heerenveen eigenlijk een beetje ‘per ongeluk’

10 - OKTOBER 2021 -

de wereldtitel. Ze zou de sprint aantrekken voor de uitgesproken favoriet Irene Schouten, haar ploeggenoot bij Team Zaanlander. Maar door miscommunicatie met zowel coach Jillert Anema als met Schouten én door een hectische slotfase waarbij Schouten in het gedrang kwam, ging opeens Groenewoud na zestien rondes als eerste over de meet. Ze bleef de ervaren Canadese Ivanie Blondin knap voor en Schouten eindigde op de derde plaats.

Groenewoud was zo verbaasd over haar zege dat ze er niet bij nadacht om te juichen. Ze had verwacht dat Schouten nog over haar heen zou komen. ,,Achteraf besefte ik dat ik best even had kunnen juichen’’, zei de Friezin begin dit jaar tegen de verzamelde pers. ,,Maar ik ben hartstikke blij hoor. We worden hier met ons team eerste en derde.’’

Acht maanden later moet Groenewoud glimlachen als ze terugblikt op haar onverwachte wereldtitel. ‘Ja, het was heel verras-

send. Het was niet het plan dat ik zou winnen maar tijdens de mass-start loopt het vaak anders dan gepland. En dat maakt het juist ook weer zo’n mooi onderdeel.

Veel mensen denken dat Irene en ik ruzie hebben gehad maar dat is niet zo. De hele ploeg was blij met goud en brons dus dat was helemaal mooi.’

Rijzende ster Haar wereldtitel op het WK Afstanden betekende voor Groenewoud haar grote doorbraak op mondiaal niveau. In Nederland is haar ster al veel langer rijzende.

Twee jaar geleden liet ze met overwinningen in de Jaap Eden Bokaal, de vierdaagse, de Aart Koopmans Memorial op de Weissensee en de Sjoerd Huisman Bokaal al zien wat ze in huis heeft. Na haar succesvolle seizoen 2019-2020 besloot Groenewoud zich volledig te richten op haar topsportcarrière. ,,Tot die tijd werkte ik ook nog als taartenbakker bij een bakkerij’’, vertelt de schaatsster, die een bakkersoplei-

ding heeft gevolgd. ,,We maakten zogenoemde fondanttaarten voor bruiloften en kinderenverjaardagen. Superleuk werk, maar ik kon het niet meer combineren met topsport.’’

Doordat de coronapandemie de marathonkalender vorig jaar verlamde, kon Groenewoud haar goede prestaties op de marathon geen vervolg geven. ,,Dat was natuurlijk balen. Ik houd van de marathon, van het spelletje, van de tactiek. Maar ik heb het geluk dat Team Zaanlander een A-status heeft. Dus wij konden gewoon in de bubbel van Thialf trainen en ik heb op de langebaan een redelijk goed seizoen kunnen draaien’’, vertelt Groenewoud nadat ze net terug is van haar fietstraining. ,,Op de 500, 1000 en 1500 meter heb ik mijn persoonlijke records kunnen verbeteren. De 1000 en eigenlijk vooral de 1500 meter zijn mijn beste afstanden.’’

Groenewoud hoopt dit seizoen op die 1500 meter een flinke sprong te kunnen maken. ,,De concurrentie op deze afstand

TOPDIVISIE

is in Nederland moordend. Mijn pr is nu 1.56,8 en ik moet wel naar de 1.54 toe om me te kunnen meten met toppers als Ireen Wüst en Antoinette de Jong. Twee seconden van mijn tijd halen is best veel, maar ik ga er keihard aan werken.’’

De Friezin heeft met Team Zaanlander een goede zomer gedraaid, vertelt ze. ,,We begonnen extra vroeg vanwege het olympisch seizoen. In mei zijn we al drie weken op hoogtestage geweest op Tenerife. Hierna hebben we een tijdje thuis getraind en vervolgens zijn we met de hele ploeg, dus ook met de mannen, naar Livigno, Grosseto en Erfurt gegaan. Ik vind het ideaal om met de mannen te trainen.

Het gaat er allemaal een stuk harder en sneller aan toe en ik kan me goed aan hen optrekken.’’

Meer macht ,,Ik ben sowieso een stuk sterker geworden deze zomer. Met een krachttrainingsprogramma heb ik mijn motor uitgebreid. Onze coach Jillert Anema heeft het altijd over ‘meer macht krijgen’ tijdens de krachttraining. Dan moeten we bijvoorbeeld na het squatten nog een paar sprongen doen ’voor de macht in je benen’. Ik merk aan alles dat ik meer power heb.

Marijke Groenewoud als verbouwereerde wereldkampioene. ,,Achteraf bedacht ik me dat ik best even had kunnen juichen.’’

Ik heb sterkere benen en een betere conditie. Ik ben ervan overtuigd dat ik tijdens een marathon nu meer arbeid kan verrichten. Mijn allersterkste punt blijft de sprint maar ik kan ook prima wegrijden uit een kopgroep.’’

Groenewoud had enkele dagen voor de seizoensopening op de Jaap Edenbaan in Amsterdam nog niet met de teamleiding gesproken over de ploegentactiek. ,,Ik kopheb nog geen idee wie onze vrouw is. Irene is natuurlijk een sterke dame, maar bij Team Zaanlander kan en mag iedereen winnen. Als ik in een goede kopgroep zit, laten ze me rijden en kan ik

voor de winst gaan. Dat geldt andersom natuurlijk ook voor anderen.’’

Na ouverture om de Jaap Eden Bokaal richt Groenewoud zich op het NK Afstanden in Heerenveen van 29 tot en met 31 oktober. Behalve nationale titels zijn hier startplekken voor de eerste World Cups te verdienen. ,,Na het NK kijken we verder naar de planning. Meestal plannen we maar een paar weken vooruit en zeker nu in het olympisch seizoen. Ik zal met Kerstmis in ieder geval wel voor het eerst in mijn carrière het olympisch kwalificatietoernooi gaan rijden.’’

Olympische Spelen Als wereldkampioen op de mass-start maakt Groenewoud er geen geheim van dat ze dolgraag op dit onderdeel wil uitkomen op de Olympische Spelen. ,,Dat zal nog moeilijk worden aangezien je voor de mass-start wordt aangewezen. Er mogen maar negen dames en negen heren naar de Olympische Spelen. Het meest ideale scenario zou zijn als ik me individueel plaats voor Peking. Nee, als wereldkampioen mass-start heb ik dus geen zekerheid dat ik naar de Olympische Spelen ga. Dat is wel jammer; op de Spelen rijdt niet altijd de beste ploeg de massstart.’’

Aan de andere kant maakt dat het komende seizoen ook wel weer extra spannend, vindt de 22-jarige schaatsster. ,,Iedereen begint op nul. Nieuwe ronden, nieuwe kansen.’’

Na alle coronarestricties is Groenewoud maar wat blij dat ze eindelijk weer marathons kan rijden én dat haar ouders haar weer mogen aanmoedigen vanaf de tribune. ,,Als ik in Nederland rijd, komen mijn vader en moeder vrijwel altijd kijken’’, vertelt Groenewoud, die nog bij haar ouders thuis in Hallum woont. ,,Ik heb het thuis prima naar mijn zin, mijn oudere broer woont ook nog thuis. Het is fijn dat ik niet zelf hoef te wassen en te koken. Thialf ligt op veertig minuten rijden dus dat is goed te doen.’’

Kriebelen De rijdster van topteam Zaanlander komt niet uit een echte schaatsfamilie. ,,Wel heeft mijn opa in 1956, op 18-jarige leeftijd, de Elfstedentocht gereden’’, zegt Groenewoud, die zelf als 9-jarig meisje begon bij de Ferwerter IJsclub. ,,Een jaar later ben ik ook gaan skeeleren en dat vind ik nog steeds ontzettend leuk om te doen. Afgelopen zomer begon het weer te kriebelen en heb ik aan het NK in Rotterdam meegedaan.’’ En niet zonder succes: Groenewoud won met overmacht de nationale titel op de puntenkoers.

Skeeleren, marathonschaatsen, langebaanschaatsen; Groenewoud is van alle markten thuis. ,,Veel mensen vragen mij wat ik het liefste doe, maar ik vind de combinatie superleuk. Langebaanschaatsen is geweldig als het goed gaat, maar als het niet loopt, is het een rotsport’’, zegt ze met een lach. ,,En het tactische spelletje bij skeeleren is vergelijkbaar met marathonschaatsen.’’

Aan de vooravond van de eerste Marathon Cup in Amsterdam stelt Groenewoud dat ze het marathonrijden het afgelopen jaar ‘heel erg heeft gemist’. ,,Ik ben ontzettend benieuwd hoe iedereen er voor staat. Natuurlijk zie ik mijn concurrenten wel op de baan tijdens de training maar dat is niet te vergelijken met een wedstrijd. Ik kan niet wachten.’’

- OKTOBER 2021 - 11

Loesanne van der Geest (rechts) met haar ploeg PGM Bakker. ,,Ik vind het leuk verschillende dingen te doen en op verschillende manieren uitdagingen te zoeken.’’

Loesanne van der Geest groeit van prikkels bij PGM Bakker

Combi helpt naar hoger niveau

E

en oude en vertrouwde naam keert dit seizoen met een jaar vertraging terug in het peloton. PGM Bakker siert het pak van zowel een vrouwenploeg in de Topdivisie als een mannenteam bij de Beloften. En dan moeten de liefhebbers onwillekeurig terugdenken aan het begin van de eeuw, toen roemruchte namen onder dezelfde vlag rondreden.

In de eerste seizoenen na de eeuwwisseling was Paul Bakker ook al actief in het marathonschaatsen. Onder de naam PGM Bakker Vastgoed reden er ploegen rond met onder andere Jan-Eise Kromkamp, Martijn van Es en de broers Jens en Ralf Zwitser. De ploeg bestond enkele jaren als zelfstandig team, maar daarna trok Bakker zich terug. Maar nu is de liefhebber weer actief als hoofdsponsor, en dat is goed nieuws.

Dat Bakker een liefhebber is, ondervond Loesanne van der Geest al snel. Het 24-jarige talent uit Warmond maakt deel uit van het team van PGM Bakker, aanvankelijk zonder de historie achter het bedrijf te kennen. ,,Maar toen we op bezoek waren bij Paul Bakker was het ons al snel duidelijk dat hij geen onbekende is in het marathonschaatsen. De foto’s kwamen van zolder, en het was echt leuk te zien

12 - OKTOBER 2021 -

dat hij zich al zoveel jaren inzet voor het marathonschaatsen. Dat hij terugkeert, is super voor de sport. Wij zijn heel blij met de steun van Paul.’’

Van der Geest maakt deel uit van een bijzonder team, dat zich niet alleen beperkt tot schaatsen. Een aantal rijdsters van PGM Bakker is onderdeel van de Stichting Making the Difference, waarin zowel schaatssters als wielrensters onderdak hebben gekregen. Drie van de vijf rijdsters van PGM Bakker stappen ook regelmatig op voor fietskoersen. Ploegmanager Gerhard Joling – ja, de woordspelingen liggen héél erg op de loer – liep al langer rond met dat idee, vertelt Van der Geest. ,,Hij is twee jaar terug begonnen met het opzetten van een fietsploeg. Dat lukte goed, en eigenlijk is hij in hetzelfde jaar ook begonnen met het zoeken van meiden voor de schaatsploeg.’’

Duursport Het doel van de stichting is duidelijk. ,,Het gaat erom vrouwen in de duursport naar een hoger niveau te tillen en de aansluiting te maken bij profrensters’’, legt Van der Geest uit. ,,Gerhard Joling vond het gat te groot tussen de profs en meiden die ’gewoon’ fietsen. Hij wil dat wij op dezelfde manier trainen als de profs; planmatig en met goede persoonlijke begeleiding.’’

Zeker in de afgelopen zomer had Van der Geest veel aan die constructie. De fietswedstrijden kwamen redelijk snel weer op gang, en al vanaf mei kon ze koersen. ,,Dat hebben Janneke Elzinga en ik veel gedaan. Ik fiets en schaats, Janneke ook.

Roza Blokker en Denise van der Hulst houden zich dan weer vooral met schaatsen bezig. We konden dus meeliften met de fietsploeg en van hen leren. Dan is het fijn een trainer te hebben die begaan is met beide sporten en daar ook heel veel verstand van heeft. Het fietsen hebben we echt gebruikt om voor te bereiden op de winter, waarbij we bewust nog lang hebben gekoerst.’’

UCI-koers Van der Geest deed dat tot heel kort voor het seizoen, waarbij ze zelfs nog in topwedstrijden in actie kwam. ,,Zo’n twee weken voor de start van de competitie reed ik mijn eerste UCI-1.2koers BincheChimay-Binche. En op 10 oktober startte ik nog in het NK mountainbike marathon, de Bart Brentjens Challenge in Limburg.’’

Dat Van der Geest ook op de fiets meer dan aardig meekan, bewees haar zevende plaats in die laatste wedstrijd.

Dat ze daar straks op de schaats ook de vruchten van moet plukken en een hoger niveau zou moeten halen, bewijzen de testen wel. In de trainingen en andere

metingen ziet Van der Geest het resultaat terug. ,,Ik maak ook progressie door de prikkels van deze combinatie. Maar het is afwachten hoe het uitpakt op het ijs.

Schaatsen is veel technischer en blijft een gevoelssport.’’

Loesanne van der Geest is naast het ijs net zo ambitieus als óp het ijs. In het afgelopen jaar kon ze niet schaatsen, maar wel werken aan haar maatschappelijke loopbaan. Ze schreef een studieboek voor eerstejaars hbo-rechten studenten over omgevingsrecht en voelde vervolgens de kriebels om daar dan ook les uit te geven. ,,Inmiddels geef ik op de Hogeschool Leiden drie dagen college aan rechtenstudenten in bestuursrecht en omgevingsrecht. Daarnaast doe ik zelf nog een master in die specialismen. Die afleiding heb ik een beetje nodig, anders ben ik te veel bezig met schaatsen. Ik vind het leuk verschillende dingen te doen en op verschillende manieren uitdagingen te zoeken. Ik denk dat je dat nodig hebt om jezelf te ontwikkelen.’’

Neemt niet weg dat ze ook in de sport het maximale zoekt. ,,Ik heb bewust voor een parttime baan gekozen zodat ik tijd overhoud om te trainen, want ik wil echt kijken hoever ik kan komen in de sport. En deze combi bij PGM Bakker helpt me daar echt bij.’’

TOPDIVISIE

Melissa van Pierre kan met Skadi eindelijk écht het ijs op

Een héél lange voorbereiding D

e Zweedse godin van de winter maakt dit seizoen deel uit van het peloton.

Eindelijk, want dat had natuurlijk al volgend seizoen moeten gebeuren, met de nieuwe formatie van Skadi.

Maar het team doorstond de schaatsloze winter en staat straks vol ambitie aan de start.

Het is allemaal een beetje raar, erkent Melissa van Pierre (28). De schaatsster uit Mijdrecht was meer dan een jaar geleden heel content met haar plek in de nieuwe formatie van Skadi, maar uiteindelijk kwam er van schaatsen helemaal niets. Met haar ploeggenoten bleef ze wel bezig, vertelt Van Pierre. ,,Ieder voor zich, dat wel. Maar we hebben wel doodgetraind. Ik had zelf het geluk dat ik vaak samen met Elske Lenis, Annelies Oude Alink en Estelle de Jong kon trainen op de Jaap Edenbaan in Amsterdam, dat scheelde wel.’’

In het achterhoofd zat daarbij nog altijd het idee van een mogelijke wedstrijd. ,,Dat motiveerde toch nog enigszins. Iedereen wilde ook graag door omdat je met deze nieuwe ploeg wedstrijden wilde rijden. Dat kwam er dus niet van.’’ En dus voelt de eerste marathon in Amsterdam aan als een hernieuwde start, maar niet helemaal meer met een nieuw team, vindt Van Pierre.

,,Zo voelt het nu niet omdat je elkaar inmiddels al goed kent, alleen nog niet in de wedstrijden. We zien het maar als een héél lange voorbereiding.’’

Een voorbereiding die voor Melissa van Pierre ook nog werd doorkruist door werk.

Normaal is ze actief als kinderverpleegkundige in het AMC. Maar in de tijden van corona waren ook haar handen nodig aan andere bedden. ,,In de eerste golf heb ik zes weken op de intensive care gewerkt’’, vertelt ze. Richting het winterseizoen werd er bij de tweede golf opnieuw naar haar diensten gevraagd. ,,Op dat moment hadden we nog het idee dat de wedstrijden weer zouden beginnen, en daarom heb ik aangegeven dat ik liever niet wilde als het niet echt hoefde. Ik kan wel tegen iedereen zeggen dat ik goed beschermd ben, maar dan sta ik daar in het peloton en horen ze dat ik op de covid-ic werk. Da’s best lastig.

Maar uiteindelijk ging het hele seizoen niet door. En nu werk ik weer gewoon met kinderen, ja. Da’s toch meer mijn ding.’’

Blessure Niet iedereen van vorig seizoen zal uiteindelijk in de Topdivisie wedstrijden rijden in het pak van Skadi. Britt Tjalma moest afhaken na een buitengewoon ongelukkige val op de fiets,

die haar een zware blessure opleverde.

Voor haar in de plaats kwam Aggie Walsma naar de ploeg. ,,Die kenden we natuurlijk allemaal uit het peloton’’, stelt Van Pierre.

Melissa van Pierre: ,,Ik heb het gevoel dat meer van de lange adem ben, dat ik op natuurijs net even wat meer kan dan in drie kwartier op kunstijs.’’ (Foto Neeke Wassenbergh-Smit) ,,Goeie rijdster en een heel goede aanvulling. Ze past ook helemaal in het team, werd heel snel opgenomen en dat voelt nu al heel vertrouwd.’’

Walsma is wel van een andere categorie dan de andere rijdsters van Skadi, zo eerlijk moet je zijn. De Friezin heeft in het verleden zelfs bewezen dat ze kan winnen.

In november 2014 was ze de sterkste in Hoorn en legde beslag op de eerste Sjoerd Huisman Bokaal.

Walsma verzamelde verder meerdere podiumplekken. ,,Ze brengt inderdaad extra kwaliteit mee’’, erkent Van Pierre. ,,Maar ik denk we elkaar allemáál goed aanvullen in de doelen die we hebben. Uiteindelijk hopen we met elkaar iets moois neer te zetten. En Aggie is dan wel de sterkste, maar ze is wel zo bescheiden dat ze ons ook erg stimuleert en ons voorhoudt dat wij óók goede dagen kunnen hebben en dat we dan rijden voor wie zich het sterkste voelt.’’

Hoe de verhoudingen precies liggen, moet in het seizoen blijken. ,,We hebben ander-

half jaar geen wedstrijden gereden. Niemand weet goed wat je kant verwachten, hoe je ervoor staat. Heel onzeker allemaal, maar dat zal voor iedereen gelden. Zelf voel ik me echt heel erg fit, dat geeft vertrouwen. En tijdens het trainingskamp in Enschede hebben we de puntjes op de i kunnen zetten, maar ergens is er toch altijd een vleugje onzekerheid en de vraag of ik het nog wel kan.’’

Natuurijs En áls Melissa van Pierre het nog kan, dan gaan we dat zeker terugzien op natuurijs. Dat is, zegt ze zonder enige aarzeling, háár ding. ,,Dat vind ik zó mooi. Op natuurijs komen ook net even andere mensen naar voren. Dat heb ik zelf ook. Ik heb het gevoel dat meer van de lange adem ben, dat ik daar net even wat meer kan dan in drie kwartier op kunstijs. Mijn doelen voor komend seizoen liggen dan ook daar.’’

Voorkeur voor het ijs van de Weissensee of het Zweedse Luleå heeft ze daarbij eigenlijk niet. ,,De laatste keer lag de Weissensee me iets beter, maar dat kwam ook doordat ik aan het einde van het seizoen wel een beetje op was en de wedstrijden in Zweden in die fase van het seizoen werden gereden. Ik hoop dit jaar het goede gevoel iets langer vast te houden en dat mee te nemen naar Zweden. En de Weissensee, tja, dat vind ik sowieso al heel erg mooi. De hele entourage is fantastisch. Alleen daarheen gaan maakt me al heel erg blij.’’

- OKTOBER 2021 - 13

Iris van der Stelt: ,,De liefde voor natuurijs zit heel diep bij mij.’’ (Foto’s Neeke Wassenbergh-Smit)

Iris van der Stelt:

‘Team Turner is geoliede machine’

I

ris van der Stelt hoopt eindelijk weer eens op een normaal marathonseizoen. Na twee moeilijke jaren – door voorziene én onvoorziene omstandigheden – is de marathontopper erop gebrand dit seizoen te laten zien wat ze in huis heeft.

De 29-jarige rijdster van Team Turner maakt er geen geheim van dat ze in de nadagen van haar carrière zit.

Maar of dit seizoen daadwerkelijk haar laatste seizoen wordt, weet ze oprecht nog niet. ,,Ik wist vorig jaar in ieder geval wel dat ik na zo’n seizoen zonder wedstrijden niet wilde stoppen’’, zegt Van der Stelt. ,,Ik vind wedstrijden rijden nog veel te leuk. Met Team Turner hebben we een gewel-

dige ploeg. We willen allemaal voor elkaar werken, zijn een geoliede machine. Met Lisa van der Geest en Merel Bosma rijd ik al jaren samen en met Dieuwertje van Kalken ook alweer enkele seizoenen. We zijn echt een aanvalsteam. Nee, we hebben geen uitgesproken kopvrouw. Tijdens de wedstrijd bekijken we wie de beste benen heeft en wie in de beste positie zit. Ons doel is om als Team Turner te winnen.’’

Begin 2019 zette Iris van der Stelt de kroon op haar toch al prachtige carrière met de winst na 200 kilometer in de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. In de zomer die hierop volgde ging de Zuid-Hollandse voor de afstudeerstage van haar studie kinderfysiotherapie naar Afrika.

,,Daar had ik bewust voor gekozen, maar hierdoor had ik een veel mindere voorbereiding dan andere jaren en miste ik de seizoenstart. Vervolgens loop je het hele seizoen achter de feiten aan’’, zegt de marathonschaatsster van het jaar van 2016 en 2018.

Na het coronajaar wil Van der Stelt nu niets liever dan racen. ,,Ik heb er afgelopen zomer alles aan gedaan om goed aan het seizoen te kunnen beginnen. Ik voel me sterk en ben ontzettend gemotiveerd om er een mooi jaar van te maken. Ik verheug me vooral op de Weissensee. De liefde voor natuurijs zit heel diep bij mij. En wie weet krijgen we dit jaar wel een NK op natuurijs.

Dat zou geweldig zijn.’’

Dieuwertje van Kalken:

’Gewerkt aan mindere punten’ Z e reed haar laatste marathonwedstrijd op 21-jarige leeftijd, inmiddels is Dieuwertje van Kalken bijna 23 jaar. ,,Op deze leeftijd maak je normaal gesproken geen stappen maar sprongen. En eerlijk gezegd denk ik ook dat ik – ondanks het gebrek aan wedstrijden – wel degelijk sprongen heb gemaakt’’, vertelt de Benjamin van Team Turner.

,,Dat merk ik aan mijn gevoel op het ijs en mijn snelheid maar ook aan de fysieke waarden die we meten’’, vervolgt Van Kalken. ,,Ik merk echt dat ik sneller en sterker ben geworden. Maar goed, marathonschaatsen is ook: wedstrijdinzicht krijgen en finales rijden. Die aspecten heb ik de afgelopen anderhalf jaar niet kunnen ontwikkelen.’’

Van Kalken staat bekend als een schaatsster met een goede eindsprint. In voorgaande seizoenen kon ze haar snelheid niet altijd uitbuiten doordat ze nog wat kracht tekortkwam na tachtig rondjes tempo rijden. ,,De grootste uitdaging voor mij is nu dat ik ook zware wedstrijden goed doorkom waarna ik profijt kan hebben van mijn snelle sprint. Ik hoop echt dat het komende jaar eruit komt wat ik in me heb.’’

Het wedstrijdloze vorige seizoen heeft Van Kalken benut om aan haar techniek te werken. ,,Ik heb de hele winter hard doorgetraind. Andere jaren leef je van wedstrijd naar wedstrijd. Nu had ik eens de tijd om aan mijn mindere punten te werken. Je probeert er toch een voordeel van in te zien.’’ Ook buiten de ijsbaan heeft het schaatstalent haar tijd goed benut in de coronaperiode. ,,Ik studeer geneeskunde

Dieuwertje van Kalken: ,,Ik hoop echt dat het komende jaar eruit komt wat ik in me heb.’’ en heb me nu veel meer kunnen toeleggen op mijn studie’’, zegt de derdejaars student.

Van Kalken heeft ‘onwijs veel zin’ in het nieuwe seizoen. ,,De wedstrijden heb ik heel erg gemist. Ik begin aan mijn zesde seizoen als marathonschaatsster en hoop dit jaar mooie resultaten neer te zet-

ten. Ik wil in ieder geval zeker geen pelotonvulling zijn’’, lacht de schaatsster uit het West-Friese Hem. ,,Ik kijk vooral uit naar de Vierdaagse en de marathons in Zweden.

De Weissensee ligt me iets minder goed.

Hopelijk kan ik met Team Turner nog een paar mooie jaren beleven en daarna wil ik heel graag arts worden.’’

Merel Bosma:

T

In lappenmand na val

opfit voelde Merel Bosma zich, tot begin oktober. Toen gleed ze bij een training in Thialf aan het einde van een bocht onderuit.

Merel Bosma: ,,Ik heb veel profijt van het trainen met de mannen.’’

,,Ik knalde keihard tegen de boarding, net op een stuk waar de kussens waren verwijderd. Ik had aardig wat snelheid en dacht dat ik finaal door de boarding heen zou gaan. Dat gebeurde gelukkig niet, maar het was een flinke klap. Mijn rechtervoet en ijzer en hebben de klap opgevangen’’, blikt Bosma terug op die donderdag 7 oktober.

Direct na haar valpartij had ze last vanaf haar tenen tot scheenbeen. Een diagnose wees uit dat de 28-jarige schaatsster van Team Turner een scheurtje in haar enkelbanden had opgelopen. ,,Ook waren mijn

enkelbanden verrekt. Ik snap nog steeds niet hoe het precies heeft kunnen gebeuren, opeens gleed ik met mijn linkerbeen weg. Echt heel erg balen. De afgelopen weken kon ik alleen rust houden en een beetje fietsen’’, zegt Bosma, die hoopt dat ze snel weer wedstrijden kan schaatsen. ,,Het koersen met ons team, strijden om de winst en sowieso lekker weer op pad gaan met de meiden. Ja, dat heb ik enorm gemist.’’

Met de aankoop van een huis en haar vierdaagse werkweek als studiecoach waarbij ze leerlingen met autisme begeleidt, hoefde Bosma zich in het wedstrijdloze seizoen niet te vervelen. ,,Toen we Thialf niet in mochten, ben ik veel gaan hardlopen en heb ik aan krachttraining gedaan. Dat laatste beviel me zo goed dat ik mijn krachttrainingsprogramma deze zomer heb door-

getrokken. Dat heeft goed uitgepakt want mijn nieuwe sprintwaarden en wattages zijn beter dan ooit.’’

De ervaren schaatsster uit Sneek staat bekend als een duursporter met een grote motor. ,,Ik heb heel veel levens’’, zegt Bosma. ,,Ik kan veel aanvallen plaatsen en pareren en dat is vooral op natuurijs een voordeel als de omstandigheden zwaar zijn.’’

Samen met haar ploeggenoot Dieuwertje van Kalken traint ze sinds dit seizoen in Thialf samen met de mannen van Bouwselect. ,,We rijden rondjes van rond de 30 seconden en temporondjes op 27. Dat is bizar hard en heb ik nooit eerder gedaan. Het is sowieso leuk om met de mannen te trainen en ik heb er veel profijt van.’’

Lisa van der Geest:

“Ü

Advocate wil prijzen pakken

berhaupt weer koersen! Met tachtig vrouwen volle bak over het ijs rijden, daar heb ik de meeste zin in’’, zegt Lisa van der Geest kort voor de opening van het nieuwe marathonseizoen in Amsterdam.

De 27-jarige topschaatsster van Team Turner heeft in haar carrière vrijwel alles gewonnen wat er te winnen valt. Van de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee tot marathons in Zweden, een nationale titel en vele wedstrijden in binnen- en buitenland. Na het verloren vorige seizoen is Van der Geest nu hongeriger dan ooit om haar prijzenkast aan te vullen. ,,Vorig seizoen leefden we van hoop naar hoop. Maar iedere keer werd die hoop de grond

ingeboord. Vooral het op het laatste moment cancelen van het NK op natuurijs deed pijn. We hadden met onze ploeg al coronatests gedaan... Het was echt een heel raar seizoen. Hopelijk maken we dat nooit meer mee. Ik heb er zo’n zin in om met onze ploeg weer iedere week te strijden op het ijs.’’

Tegenover het wegvallen van marathonwedstrijden stond voor Van der Geest wel een mooie ontwikkeling in haar maatschappelijke carrière. ,,Ik heb rechten gestudeerd en werkte als juridisch medewerker bij Boontje Advocaten in Amsterdam. Ik zei altijd dat ik pas na mijn topsportcarrière de opleiding tot advocaat wilde volgen. Maar in de coronaperiode had ik tijd om na te denken en besloot ik – sneller dan voorzien – aan de beroepsopleiding te

beginnen. Afgelopen zomer ben ik beëdigd als advocaat en nu volg ik de beroepsopleiding die bestaat uit een combinatie van werken en studeren.’’

Van der Geest werkt momenteel 32 uur per week bij het Amsterdamse advocatenkantoor waarbij ze zich richt op arbeidsrecht. ,,De combinatie met schaatsen is best pittig, maar met goed communiceren kom je een heel eind’’, zegt de inwoonster van Lisse. Samen met haar schoonzusje én ploeggenoot Iris van der Stelt traint Van der Geest op de ijsbaan van Haarlem. ,,Onze twee andere teamgenootjes van Team Turner, Merel Bosma en Dieuwertje

van Kalken, trainen samen in Heerenveen.

We zien elkaar dus alleen bij de wedstrijden. Hopelijk vanaf nu dus weer iedere week.’’

Lisa van der Geest: ,,De combinatie van werken en schaatsen is best pittig.’’

I

’Schaatssters staan te trappelen, en wij ook’

n het eerste jaar, vertelt Patrick Eppink, Practice Leader Financiële Dienstverlening, heeft Turner vooral kunnen kennismaken met sport en team. ,,We konden ervaringen opdoen in wat we eruit kunnen halen. We hebben in beeld veel gedaan en dat gebruikt in presentaties en op de website. En we zijn mee geweest naar de Weissensee. Dat maakte veel enthousiasme los. Zelf heb ik weer eens schaatsen gekocht en uiteindelijk honderd kilometer geschaatst.

Dat hebben we echt samen met het team

beleefd en die toegankelijkheid maakte het ook leuk voor onze klanten.’’

Het mooiste voorbeeld daarvan zag Eppink in Amsterdam. ,,We hadden een stuk of vijftig relaties mee, het team deed het de hele wedstrijd goed en uiteindelijk stond er iemand van ons op het podium. Zegt een relatie, glunderend: ‘Wat waren ze goed hè, onze meiden’. Dat is wat we willen. Team Turner zijn onze meiden, Turner is onze club.

De meiden vinden dat zelf ook leuk.’’

Een jaar zonder schaatsen verder heeft

sponsor Turner niets ingeboet aan enthousiasme als het gaat om de ploeg en de samenwerking. ,,De schaatssters staan weer te trappelen, maar wij ook.’’

Zeker Jacques Pijl van Turner, zelf verwoed schaatsliefhebber. Hij was ook niet moeilijk over te halen op het moment dat Patrick Eppink binnen Turner het idee opperde een schaatsteam te sponsoren. En hij heeft extra genoten van de laatste editie van de Weissensee: zelf de 200 kilometer volbrengen én genieten van de wedstrijd van Team Turner. Al met al ben ik vanaf dag één de

samenwerking met Team Turner alleen maar mooier gaan vinden.’’

Er zijn veel parallellen tussen sponsor en sport, vindt Pijl. ,,Marathonschaatsen en strategie-executie, het vak van Turner, horen qua karakteristieken heel erg bij elkaar. Een combinatie van de beste mensen en de beste innovatieve technieken en methoden en volharding, dat is echt wat zowel de marathon als Turner strategie-executie vertegenwoordigt.’’

TOPDIVISIE

Crispijn Ariëns is op z’n plek

C

rispijn Ariëns droeg een seizoen lang het pak van Zaanlander, maar een marathon reed hij nooit in die kleuren. Gaat er ook niet meer van komen. De Brabander koos voor een vertrek en vond in AB Vakwerk / Hoolwerf Heiwerken een nieuw team. ,,Een goeie stap’’, zegt hij heel stellig.

Met Crispijn Ariëns (32) heeft de formatie van coach Roy Boeve een absolute topper binnengehaald, dat mag duidelijk zijn.

Ariëns is de laatste seizoenen één van de grote mannen in het peloton. Oud-winnaar van de Marathon Cup, meervoudig winnaar van het natuurijsklassement en winnaar van de Alternatieve op de Weissensee. Een alleskunner.

Die leek gemaakt voor de formatie van Jillert Anema, waarvoor hij

stap te maken, beter te worden. Ik heb ook een heel goed jaar gedraaid qua trainingen en alles, alleen geen echte wedstrijden gereden. Dat werd langebaan. Dat was niet goed, en als langebaan niet goed gaat is het al gauw niet leuk. Jammer, want ik had ontzettend graag marathons gereden met de ploeg die er vorig jaar stond. Met Arjan Stroetinga, met Bob de Vries, Jorrit Bergsma, met Sjoerd den Hertog en Jordy Harink.

Dat was een ontzettend sterk team.’’

Vertrek

vorig seizoen ook zou rijden. Het kwam er niet van.

En in het voorjaar trok hij daar de deur dicht. ,,Ik hoopte daar een

Crispijn Ariëns nog in het pak van Hekman in de kleuren van AB Vakwerk / Hoolwerf Heiwerken. ,,Als het draait, denk ik dat we een ijzersterke ploeg hebben.’’ (Foto Timsimaging)

Ariëns koos uiteindelijk voor een vertrek.

Moeilijk én niet moeilijk, zegt hij. ,,Met de mensen in de ploeg kon ik heel goed, alleen het programma paste mij gewoon niet. Zo vaak weg van huis, zo vaak op het ijs in Thialf. Ik vind het fijner wat meer rust te hebben qua reizen en zo.

Ik train nu echt niet minder, alleen meer vanuit huis. Dat vind ik prettig.’’

Meerdere ploegen dongen naar zijn gunsten, de keuze viel op AB Vakwerk. ,,Je zoekt wat bij je past’’, vertelt Ariëns. ,,Edward van Dijk ken ik natuurlijk al heel lang en heel goed, en door hem kwam Bouw & Techniek in beeld. Daar heb ik goede gesprekken gehad. Het ging echt

tussen hen en AB Vakwerk, en uiteindelijk zag ik meer mogelijkheden bij de laatste. Da’s op dit moment voor mij de beste keuze. Roy Boeve ken ik al langer, werkte ik eerder mee samen. Hij is heel erg gegroeid qua coaching en als persoon. Bij Van Werven was het destijds af en toe een rommeltje, nu is er veel meer structuur. Ik denk dat we perfect bij elkaar passen.’’

Aanrijding De start van Ariëns was wel een pechvolle. In een aanrijding met een auto liep hij hoofdletsel op, waar hij een goede drie maanden zoet mee was. Inmiddels is hij weer fit en ziet hij om zich heen een sterk team. ,,En hoe sterker de ploeg, hoe meer mogelijkheden. Dat geldt nu ook, met Gary Hekman, Evert Hoolwerf, Luc ter Haar en Willem Hoolwerf. Allemaal jongens die zich hebben bewezen, die je allemaal kunt uitspelen in talloze situaties. Ik denk dat ik daar heel goed in pas, alleen moeten we zorgen dat het gaat draaien. Da’s na anderhalf jaar zonder wedstrijd misschien wel de grootste zorg.’’

In dat geheel wordt Ariëns met zijn veelzijdigheid zonder twijfel een belangrijke schakel. ,,Ik denk dat ik wel allround ben in de marathon, ja. In de sprint op kunstijs kom ik pure snelheid tekort, maar bij de eerste vijf kan ik wel rijden. Daarbuiten kan ik op veel dingen winnen. Da’s weer een leuke puzzel om goed voor elkaar te krijgen binnen deze ploeg, om aan te voelen wanneer je kans is en wanneer je voor de ploeg rijdt. Ik vind dat heel leuk. En áls het draait, denk ik dat we een ijzersterke ploeg hebben.’’

‘Zóveel winnen, daar vind ik niks aan’

H

et was de succesformatie van het laatste marathonseizoen, maar AB Vakwerk zat afgelopen seizoen wel zonder hoofdsponsor. De ploeg maakt een doorstart onder de naam AB Vakwerk / Hoolwerf Heiwerken, maar wel in afgeslankte vorm. En dat maakt het voor trainer Roy Boeve toch allemaal even anders.

Roy Boeve is niet iemand die zich snel druk maakt, en dat deed hij ook afgelopen zomer niet, al waren er wel wat kleine zorgen naarmate de start van het seizoen

16 - OKTOBER 2021 -

dichterbij kwam. ,,Op het moment dat we twee maanden voor die tijd nog niks hadden, schiet wel even door je hoofd dat je dat een seizoen kunt volhouden, maar dat het daarna wel klaar is. Maar voor dit seizoen heb ik me geen zorgen gemaakt, al is het wel superfijn dat we alles nu wel geregeld hebben.’’

De ploeg gaat verder met vijf rijders en zonder opleidingsploeg. Dat laatste stoort Boeve totaal niet. ,,Ik heb jarenlang gezegd dat ik tegen twee teams was en ik heb ook een jaar lang gezegd dat het schandalig was dat wij met twee teams konden rijden en dus heel veel konden winnen. Nu is het

eindelijk zover dat het daarmee afgelopen is, en dat is een goede verplichting. En over die vijf rijders: we hebben we gekeken, maar niemand gevonden die echt aansloot. Dan liever vijf rijders dan iemand die er niet bij past.’’

Wie er wel bij kwam, is Crispijn Ariëns, maar daar tegenover staat het vertrek van twee klasbakken: Frank Vreugdenhil en Bart Hoolwerf. De eerste stopte, de tweede stapte over naar Jumbo-Visma. ,,We moeten volledig opnieuw beginnen, zo zie ik het.’’ De namen zijn veranderd, de kwaliteiten zijn anders en ook de dynamiek is veranderd. ,,Er staat een compleet ander

team. Met Ariëns komt er een klasbak binnen. Dat betekent dat hij zich iets moet aanpassen en het team zich iets moet aanpassen. We waren een geoliede machine, maar zover is het nu zeker nog niet.’’

Ook voor Boeve zelf ligt er weer een nieuwe uitdaging, en daar is hij blij mee. ,,Heel eerlijk, ik heb na het laatste seizoen gezegd dat ik ermee stop als we nog zo’n seizoen hebben. Zóveel winnen, daar vind ik niks aan. Ik wil bouwen, een team smeden dat voor elkaar door het vuur gaat, dat vind ik gaaf. En daar mag ik nu weer aan beginnen.’’

Daan Besteman moet jaar wachten op debuut bij KPMS Bouw & Techniek

Vernieuwd team, zelfde filosofie De formatie van KPMS Bouw & Techniek, met (vlnr) Ruurd Dijkstra, Marco van der Tuin, Jeroen Janissen, Daan Besteman en Danny Stam. (Foto Timsimaging)

N

iemand hoeft uit te leggen dat het een raar jaar was voor de marathonschaatsers. Maar voor Daan Besteman was het dubbel raar. Hij stapte over naar de ploeg van KPMS Bouw & Techniek, maar deed een winter lang niet meer dan trainen met dat team. Nu maakt hij min of meer een nieuwe start bij dezelfde ploeg.

Hij kwam dik een jaar geleden vol goede moed bij KPMS Bouw & Techniek, maar zoals alle andere rijders wachtte Daan Besteman (27) een flinke deceptie. ,,Een winter niet rijden is absoluut een enorme teleurstelling. Je maakt een nieuwe start bij een nieuwe ploeg, wat ook weer extra motivatie met zich meebrengt. Ik had er

echt zin in. En gebeurt zoiets. In eerste instantie beseften we dat nog niet helemaal. De wedstrijden werden steeds uitgesteld en dan kleef je steeds naar een moment toe. Je wilt niet geloven dat het niks meer wordt, houdt elke keer hoop, maar als het doek elke keer valt en uiteindelijk helemáál valt, is dat één grote anticlimax.’’

Ze trainden niettemin de hele winter drie keer per week met elkaar op het ijs, spraken elkaar veel en hielden zelfs Teams-meetings. ,,Zo groeide er toch iets van een teamgevoel. Dat proces herhaalt zich nu op een andere manier een beetje, want door de wijzigingen – Bart de Vries, Daniel Niero en Mats Stoltenborg stopten of vertrokken, Danny Stam en Ruurd Dijkstra kwamen – is er toch

het idee dat je weer een nieuw team moet opbouwen. Maar het voelt echt goed.’’

Filosofie Veranderingen of niet, de kracht van de ploeg blijft altijd het geheel en de aanvallende filosofie. Zeker dat laatste blijft een grote aantrekkingskracht houden op rijders. Jeroen Janissen noemde KPMS Bouw & Techniek twee jaar geleden al zijn droomploeg, en Daan Besteman denkt er nauwelijks anders over. ,,Van de buitenkant zag ik de ploeg als een team waarin jongens voor elkaar door het vuur gingen en iedereen kansen kreeg.

Daar wilde ik deel van uitmaken, want dat past echt bij me.’’

De relatie met trainer Ron Neymann is prima. Belangrijk, vindt Besteman, die na zijn afstuderen in Groningen parttime aan de slag ging als data intelligence analist bij zorgverzekeraar Men-

zis. ,,Da’s altijd even een dingetje als je in een nieuwe ploeg komt. Nieuwe trainer, nieuwe coach, hoe is de relatie, hoe gaan de gesprekken. Vorig jaar verraste dat me al in positieve zin, en nu eigenlijk weer. Een trainer moet ook bij jou als persoon passen en tussen Ron en mij klikt het heel goed. Daar ben ik echt blij mee.’’ En nu zijn Besteman en zijn ploeggenoten vooral nieuwsgierig. Wat kunnen ze straks op het ijs. En wat kan de rest? ,,We hebben allemaal het idee dat we fit en goed zijn, maar hoe zich dat op het ijs vertaalt is altijd maar de vraag.

Amsterdam is de wedstrijd waarin je de eerste antwoorden krijgt. Maar nu heeft iedereen niet één, maar twéé zomers knetterhard getraind, en allemaal hebben ze geen flauw idee waar ze staan.

Natuurlijk kun je alles meten, maar uiteindelijk moet het in de wedstrijden gebeuren en dan gebeuren er soms heel andere dingen.’’

ZEKERHEID DOOR DENKKRACHT Wij koppelen jarenlange ervaring aan jeugdige gedrevenheid.

Door de toewijding en denkkracht die daaruit voortvloeit, zijn we dagelijks in staat om onze opdrachtgevers een gevoel van zekerheid en vertrouwen mee te geven.

kpms.nl

ALMERE ALMELO APELDOORN CENTRUM APELDOORN ANKLAAR ASSEN BARNEVELD BORNE COLMSCHATE DEDEMSVAART DELFZIJL DIEREN DRACHTEN DRONTEN GRONINGEN EMMEN EMMELOORD EPE ERMELO HAAKSBERGEN HARDENBERG HAREN HOOGEVEEN HOOGEZAND LEEK MEPPEL NIJVERDAL NUNSPEET PUTTEN RAALTE STADSKANAAL SMILDE VEENDAM VEENENDAAL WINTERSWIJK WINSCHOTEN WOLVEGA ZEVENAAR ZWOLLE

BALLIN

- OKTOBER 2021 - 17

Jordy Harink: ,,Jillert Anema is naar de buitenwereld echt botter dan naar het team toe.’’ (Foto’s Neeke Wassenbergh-Smit)

Jordy Harink richt met vernieuwd A-ware/ZiuZ alles op de marathon

Door Eric Korver

De frustratie voorbij

O

oit van het Rouveens volkslied gehoord? Jordy Harink wel. En Jillert Anema ook. De trainer van Royal A-ware/ZiuZ kwam met het voltallige team naar de bruiloft van Harink om daar dat lied ten gehore te brengen. Harink keek zijn ogen uit. Zijn bruid Clarissa van Maaren trouwens ook. ,,Mooi toch? Dat tekent wel de sfeer in onze ploeg.’’

Die ploeg is wel ingrijpend veranderd in vergelijking met een jaar geleden. Als Harink (26) toen om zich keek in de kleedkamer, zag hij de gezichten van Arjan Stroetinga, Bob de Vries, Crispijn Ariëns, Sjoerd den Hertog en Jorrit Bergsma. Van die vijf zijn de eerste drie verdwenen, en nu kijkt Harink in de ogen van mannen als Ids Bouma, Jos de Vos en Philip Due Schmidt. Prima schaatsers hoor, niets mis mee. Maar toch van een ander kaliber dan hun illustere voorgangers.

18 - OKTOBER 2021 -

Jordy Harink – uit Rouveen en voor de liefde verhuisd naar Zaltbommel – kan dat alleen maar beamen. ,,Natuurlijk, Jorrit en Sjoerd zijn er nog, maar het zijn toch echte kleppers die gestopt zijn. En ik vind het echt heel spijtig dat ik met de ploeg van vorig jaar geen wedstrijd heb kunnen rijden, want er stond een geweldig team.

Maar dat is gebeurd, en als ik zie hoe het nu gaat binnen het team, als ik ze deze zomer heb gezien. Weet je, in het begin dacht ik dat ook. We boeten wel in. Maar als ik zie hoe iedereen de handschoen oppakt, dan valt dat best mee. Ik denk dat we nog op elkaar ingespeeld moeten raken, en het zal een tijdje duren voor we een geoliede machine zijn, maar ik denk wel dat we kwaliteit hebben. Andere kwaliteiten natuurlijk dan een Bob de Vries.

Dat was zo’n rammer. Maar we kunnen er straks wél staan.’’

Maar Harink beseft ook dat de omschrijving ‘andere kwaliteiten’ helemaal niet zo opmerkelijk is. ,,Want jongens als Arjan Stroetinga en Bob de Vries vervang je niet

zomaar. Dat soort types is er niet meer, die rijden niet meer rond in het peloton.

Die moet je opleiden. Ik denk wel dat we met Ids Bouma een coming man hebben.

Sjoerd den Hertog is natuurlijk ook supersnel, en Victor Ramler moet je ook niet onderschatten qua snelheid. We moeten nu alleen kijken hoe we alles tactisch een goed vaatje gieten zodat we ook winnend kunnen zijn.’’

Veertje Het is opvallend dat ook Crispijn Ariëns – uitgewaaierd naar AB Vakwerk/Hoolwerf Heiwerken – hetzelfde opmerkte als Harink. Ook hij voelde de spijt nooit met het team van vorig jaar te hebben kunnen koersen. ,,Ja, dat is ook gewoon jammer. Weet je, het is zo zonde allemaal. Die oude garde kiest ervoor nog een jaar door te gaan, zet alles op alles, doet alle kampen mee en het enige waar ze uiteindelijk hun ei kwijt kunnen, was wat langebaan en voor Stroetinga de mass-start. Heel spijtig. Ik zag het veertje ook wel breken bij

Bob de Vries tijdens het trainingskamp in Limburg na de aankondiging dat er geen seizoen meer zou komen. Toevallig hadden we daarna een harde training, en ik zag Bob knappen, voelde aan alles dat hij wist dat het klaar was. Stroetinga had het WK nog om naartoe te werken, maar bij Bob zag ik ’dit is klaar’.’’

Spijtig, vindt Harink. ,,Want Bob was echt beter dan het jaar daarvoor, toen hij toch wat minder was. Zo jammer dat hij dat niet heeft kunnen laten zien. Ik heb ene jaar lang veel met Bob gereden. We startten vaak maar met een paar man, konden niet echt een vuist maken. Juist vorig jaar hadden we het idee dat dat wel kon.’’ Hij zwijgt heel even, als wil hij de woorden die daarna komen wat meer gewicht geven. ,,Maar ik heb het idee dat we dat met de ploeg van dit jaar ook kunnen.’’

Uitgedunde groep Dat lijkt aannemelijk, want is de eer van Jillert Anema te na te starten met een team dat kwalitatief niet goed is. ,,Er heeft altijd

TOPDIVISIE kwaliteit in deze ploeg gezeten, alle jaren.

Maar ook heel veel van die kwaliteit ging de World Cups in. Dan rijd je soms toch met een uitgedunde groep. Ik denk dat we dit jaar meer mensen in de marathons houden, dat we dan met meer dan twee man aan de start staan, zodat we ook een vuist kunnen maken tegen andere sterke ploegen.’’

Die starts in de marathons met maar twee of zelfs minder rijders, was ook een kritiekpunt van Ingmar Berga in zijn jaren bij A-ware. Jordy Harink kan daarin meegaan. ,,In mijn eerste jaar vond ik dat ook moeilijk. Bij Bouw & Techniek had ik in een ploeg gereden die in de breedte ook sterk was, en dan kun je met z’n zessen een tactiek bedenken om te winnen. Bij A-ware had ik het gevoel dat ik een betere schaatser was geworden, maar stond ik alleen met Bob op het ijs en konden we met moeite iets verzinnen waardoor we een situatie winnend konden maken. Dat was wel frustrerend.’’

Nu is Harink de frustratie voorbij, want de kans op zo’n situatie is dit seizoen klein.

Een logische beschouwing van het team levert op dat Jorrit Bergsma natuurlijk wel het olympische traject in gaat, en dat wellicht ook Philip Due Schmidt de World Cups gaat rijden. ,,Ik verwacht inderdaad wel dat hij dat voor Denemarken gaat doen’’, erkent Harink. ,,Verder is het even afwachten hoe Sjoerd en Victor presteren in de mass-start. Daar hangt vanaf of ze een kans krijgen of niet. Maar ja, er zijn meer gegadigden. Bart Hoolwerf, Koen Verweij, Jan Blokhuijsen; er zijn er genoeg die willen. Logisch, zou ik ook willen als ik de kwaliteiten had.’’ Lachend: ,,Maar ik heb andere kwaliteiten.’’

Sterker Harink begint officieel aan zijn derde seizoen bij A-ware en hij merkt dat hij in die tijd stappen heeft gezet. ,,Op alle fronten.

Langebaan, marathons, natuurijs. Ik heb het idee dat ik sterker ben geworden.’’ Daar heeft hij, legt hij uit, altijd tijd voor nodig.

Maanden, misschien zelfs jaren. ,,Als ik om me heen kijk heb ikaltijd het idee dat anderen dingen sneller oppakken. Als ik zie hoe snel Sjoerd dingen oppikt, technisch bijvoorbeeld. Daar heb ik meer moeite mee. Dat gaat bij mij heel gestaag. Maar ja, Rome is ook niet op één dag gebouwd, en

zolang ik elk jaar beter word, kan er altijd een keer iets mijn kant op vallen. Geduld is belangrijk. Ik ga me niet blindstaren op een overwinning. Ik moet gewoon bezig zijn met beter worden. Niet alleen technisch, maar ook tactisch. Er zijn nog zoveel dingen waar ik completer van kan worden.’’

Hij praat erover met Jillert Anema. Best veel zelfs. ,,Dan wil ik weten hoe hij dingen ziet. Maar ik leer ook veel van Jorrit.

In de afgelopen winter hebben we veel mass-starts gereden tijdens de training op dinsdag.

Door Jorrit dingen te zien doen, maar ook door wat hij uitlegt, leer ik veel. Dan zegt hij ‘Jordy let eens hier op’ of ‘kijk daar eens naar’. Zó leerzaam. Jorrit is steeds meer een mentor voor me. In de eerste jaren stond ik daar zelf misschien minder voor open, maar ik merk dat ik er steeds meer aan heb. En Jorrit wil zijn kennis echt wel delen, al staat hij daarmee niet op de voorgrond. Dat zit niet in zijn aard. Maar als je vraagt, heeft hij heel waardevolle tips.’’

Dat vernieuwde gezelschap is snel naar elkaar toegegroeid, vindt Harink. Niet zo heel vreemd, vindt hij, want de ploeg is behoorlijk wat tijd samen onderweg geweest. ,,De laatste zes, zeven weken zijn we bijna non-stop weggeweest.

Dan ben je lang bij elkaar en merk je dat iedereen elkaar respecteert en ook de kracht ziet bij iedereen, ziet waar hij goed in is.’’

Geen vriendenteam Ook Anema is in dat geheel een verbinder. ,,Maar wel op zijn eigen manier. Hij roept echt niet dat we moeten knuffelen of vrienden moeten worden. Dat is ook niet wat hij vraagt. Hij hoeft geen vriendenteam, maar wil wel dat iedereen gewaardeerd wordt. Dat vind ik zelf op zich een heel goede omgeving. Dus op zijn manier verbindt Jillert wel, maar hoe is moeilijk uit te leggen. Hij kan natuurlijk welk een team smeden.

Heeft hij vroeger ook gedaan met BAM. Dat waren allemaal klasbakken en hij heeft dat heel lang weten te managen. Dan doe je toch iets goed.’’

Dat is ook mede één van de redenen waarom Jordy Harink uiteindelijk koos voor de ploeg van Anema.

van Jorrit kan ik veel leren

,,Als

jochie zag ik de marathons bij SBS op televisie, keek ik al naar Bob de Vries en naar BAM. Ik denk dat daar wel de interesse is

gewekt in die ploeg. Dan is het gaaf als je daar ooit in kan rijden. Tegelijkertijd was ik ook wel een beetje bang. Als eerstejaars was ik daar denk ik nog niet klaar voor geweest. Nu wel.’’

Schrikken Dat ‘niet klaar’ kan hij goed verklaren. ,,Fysiek kon ik sowieso nog hele stappen zetten, maar mentaal ook. Als ik nu eens moeite heb met een lang duurblok op het ijs, raak ik niet direct in paniek. Maar ik denk dat het voor jonge jongens weleens lastig is als je direct bij zo’n ploeg in het diepe wordt gegooid. Dan is het even schrikken als je ziet wat voor niveau er gereden wordt, en dat kunnen relativeren is wat moeilijker als je jonger bent.’’ Nu kan hij ook Jillert Anema beter doorgronden. ,,Die is naar de buitenwereld echt botter dan naar het team toe. Wat ik eerder van buitenaf zag en wat ik nu zelf ervaar, dat is mij honderd procent meegevallen.’’

Voor zichzelf weet Harink wat hij wil dit seizoen. Daarin is hij vooral gericht op de marathon. ,,Ik ben wel reserve voor de vijf kilometer op het NK, maar daar verwacht ik niks van, haha.

Ik wil gewoon een completere schaatser worden, zowel op kunstijs als op natuurijs.

Ook op kunstijs wil ik een gevaarlijke outsider zijn, en ik denk dat de meesten wel weten wat ik op natuurijs kan. En ondanks dat er veel kleppers zijn gestopt hoop ik dat er attractief en met het mes tussen de tanden gekoerst wordt. Dan gaan we wel zien wie de sterkste is.’’

,,Dingen oppikken gaat bij mij heel gestaag. Maar ja, Rome is ook niet op één dag gebouwd.’’

- OKTOBER 2021 - 19

Kurt Wubben wint in ’hel van Kuopio’ Marathonschaatsen is al tientallen jaren een sport die boeit. Op kunstijs, maar zeker op natuurijs. Vooral dáár geldt het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen flink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug.

Door Eric Korver

H

et is koud in Kuopio, en dat is een understatement.

De temperatuur zakt in die derde week van februari tot ver onder de normale waarden, en die zijn doorgaans al aan de zeer frisse kant. De winter van 2010 gaat in het midden van Finland de boeken in als

Kurt Wubben pal na zijn finish in Kuopio, het gezicht bedekt met ijs. ,,Koud?

Nee, ik heb het eigenlijk helemaal niet koud gehad.’’ Hij was de enige. (Foto’s Timsimaging) de koudste sinds vijftig jaar. Het is precies de week waarin de marathonschaatsers in Kuopio neerstrijken.

De kou in Finland is een kou waarvan we ons in Nederland geen voorstelling kunnen maken. De arctische vrieskou gaat overal doorheen. Te weinig kleding aantrekken is een kinderlijke fout die de Finnen zelf echt niet zullen maken. Onbedekte lichaamsdelen lopen continu gevaar.

Wie zich buiten waagt, voelt gelijk de binnenkant van de neus bevriezen.

Aan de Puijonkatu, de lange straat langs het centrale plein van Kuopio staat een bankgebouw met op de gevel een thermometer. Als een klein groepje marathonschaatsers twee avonden voor de race de nachtclub Giggling Marlin verlaat, kunnen ze hun ogen niet geloven. Op de thermometer prijkt een temperatuur van -34 graden. De snijdende kou gaat door merg en

been. Over een afstandje van zo’n achthonderd meter moet het groepje zich halverwege weer opwarmen. Bij de bekende club Puijonsarvi, dat dan weer wel.

Eenmaal terug in de behaaglijke warmte van het Scandic Hotel is de kou hét onderwerp van gesprek. Dat gaat zelfs zó ver dat er een speciaal beraad voor de ploegleiders wordt belegd: is het wel verantwoord de wedstrijd te laten doorgaan?

Kurt Wubben kan het zich nog allemaal prima voor de geest halen. Hij is op dat moment rijder van de ploeg TNT Express met Henk Angenent als ploegleider. ,,Henk was altijd aan de voorzichtige kant als het ging om kou, pleitte vaak voor inkorten van een wedstrijd. Maar toen hadden we met Martijn van Es zelf een kanshebber.

Henk was uiteindelijk de enige die de oorspronkelijke tweehonderd kilometer wilde laten rijden.’’ Dat gebeurt niet. ,,De afstand werd gehalveerd en de start verschoof van

zeven uur ’s ochtends naar tien of twaalf uur, dat weet ik niet precies meer.’’

Thermometer Bijkomende voorwaarde was dat het een half uur voor de start niet kouder mocht zijn dan min 22 graden. Daarover doen nog altijd de meest wilde verhalen de ronde. Marathoncoördinator Teun Breedijk had een thermometer opgehangen in de bosjes tussen het hotel en het vijftig meter verderop gelegen Kalavesimeer. Die stond om negen uur in de ochtend nog op min 26 graden, maar wees een halfuurtje later min achttien aan. ,,Ze hadden hem in de zon gehangen en er met een groepje omheen gestaan, heb ik gehoord.’’

Een ander verhaal is dat de thermometer met wat urine op de juiste temperatuur is gebracht. ,,Kan allemaal’’, lacht Wubben. ,,Feit is dat als die thermometer vijf graden kouder had aangegeven, we ook allemaal

Geen 18, geen alcohol

Trots op onze schaatsers en boeren!

20 - OKTOBER 2021 -

MEMORABELE MARATHONS van start waren gegaan.’’

Dat gebeurt ook, al is het maar een klein pelotonnetje dat zich bij de start verzameld. Een man of twintig, meer is het niet. ,,Er waren ook maar weinig rijders in Finland. Van onze ploeg waren Martijn van Es en ik ook de enige. Veel rijders hadden de bui al zien hangen en hadden besloten helemaal niet af te reizen.’’

Barre koers Op het immens grote Kalavesi-meer ontrolt zich een bizarre koers. En een bárre koers, dat vooral. De stoere mannen van de lange adem knokken voor wat ze waard zijn, maar meer tegen de kou en tegen zichzelf dan tegen elkaar. ,,Vooral dat gevecht tegen de kou is me bijgebleven’’, vertelt Wubben. ,,Niet eens zo voor mezelf, maar om wat ik om me heen hoorde en zag in de dagen voor de race en op het ijs.

Allemaal paniek en stress. Een week eerder was de temperatuur in Zweden al opeens flink onderuit gegaan en waren er mensen onderkoeld van het ijs gehaald. En de voorspelling was dat het in Finland alleen maar kouder zou worden. Iedereen was bezig met kleding. Ik zag opeens allerlei vreemde dingen tevoorschijn komen. Die kapjes die motorrijders gebruiken bijvoorbeeld.

Nooit eerder gezien, maar die dag wel.

Iedereen was echt meer bezig met de kou dan met de wedstrijd.’’

Op Kalavesi loopt het parcours vanaf de start bij het Scandic Hotel onder de brug door naar het grote deel van het meer. Wie daar rijdt, is op zichzelf aangewezen. Geen ploegleiders, geen hulptroepen. Al snel stap-

pen de eerste mannen af. Bevroren ogen.

Als je bril even niet goed zit, is dat onmiddellijk de consequentie bij een temperatuur die dichter bij de min 25 ligt dan bij de voorgespiegelde min achttien. Peter van de Pol houdt het voor gezien. Rijden is niet verantwoord vindt de man die toch al onder protest startte. Pieter-Jan van Eck wordt eraf gehaald. Onderkoeld. Fameus – en waargebeurd – verhaal: hij kan langs de kant niets anders meer uitbrengen dan een soort hikje. In dekens wordt hij voor de kachel gezet.

Puur kou Het was een slijtageslag, beaamt Wubben. ,,En dat is in het marathonschaatsen natuurlijk wel vaker zo, maar nu was het puur en alleen door de kou. Verder waren de omstandig-

heden niet eens zwaar.

Geen wind, het sneeuwde niet. Puur

kou. Dat heb ik eigenlijk verder nooit meer meegemaakt.’’

Als hij om zich heen keek in het uitgedunde groepje, zag Wubben dikgeklede mannen. ,,Iedereen droeg overbroeken, jasjes.’’ Wubben was de opmerkelijke uitzondering op de regel. ,,Zelf had ik eigenlijk helemaal geen last. Onderweg heb ik zelfs al snel een jasje uitgedaan, en ik heb gewoon lekker geschaatst die dag. Ik denk dat ik precies het goede aan had.’’

En Kurt Wubben had al snel in de gaten dat hij die dag ’best in orde’ was. De voortekenen van vorm waren er al in de dagen naar aanloop van de Finland Ice Marathon. ,,Ik trainde met Martijn van Es en merkte dat hij het niet zo goed kon bijhouden, terwijl dat op natuurijs normaal altijd andersom was. In de wedstrijd reed ik al eens tien kilometer in mijn eentje van voren. Werd ik wel teruggepakt, maar dat leek ze heel wat moeite te kosten terwijl ik zelf nog redelijk fris zat. Daardoor had ik wel hoop op een goede uitslag, al doemden de spookbeelden van een jaar eerder in Zweden wel weer op.’’ Daar reed Wubben met nog iets meer dan een ronde te gaan ook zes minuten voor zijn achtervolgers uit, maar kwam hij op ongelooflijke wijze de man met de hamer tegen. ,,Dat gebeurde gelukkig nu niet. Ik heb in het tweede deel van de wedstrijd nog een kilometer of veertig alleen vooruit gereden.’’

Bonken ijs De man uit Pijnacker kwam onbedreigd als winnaar over de streep, waar zelfs de toeschouwers en volgers bevriezingsverschijnselen vertoonden. Wubben zag

eruit alsof hij veertig dagen op Nova Zembla had overleefd. Dikke bonken ijs bedekten zijn gelaat, zijn muts en de tape over zijn neus als de tastbare tekenen van diepe ontberingen. Maar de eerste woorden van Wubben waren bijzonder. ,,Koud? Nee, ik heb het eigenlijk helemaal niet koud gehad. Het was prima.’’ Bijna twaalf jaar later kan hij dat alleen maar bevestigen. ,,Ik had echt nergens last van.’’ De winnaar heeft het nooit koud.

Uiteindelijk haalden tien rijders de streep van deze meest barre honderd kilometer in de historie van het marathonschaatsen.

Tien helden die de arctische kou trotseerden én doorstonden. Alleen de nummer tien van de uitslag rijdt nog steeds rond in het peloton en kan meepraten over de ‘hel van Kuopio’: Gary Hekman.

Soms gaan de gedachten van Kurt Wubben nog weleens terug naar die memorabele zaterdag in Kuopio, waar het peloton overigens tot spijt van velen nooit meer terugkeerde. En soms vertelt hij erover aan de rijders die hij nu traint. ,,Dan vertel ik dat ik wel een paar keer wat heb gewonnen op natuurijs. En dat het koud was die dag.’’ Voor hemzelf blijft het een bijzondere wedstrijd. ,,Het was mijn eerste overwinning in een echte natuurijswedstrijd.

Daarvoor had ik wel gewonnen in Haaksbergen, maar ik hoorde altijd dat dat geen echte natuurijswedstrijd was, waar ik het zelf overigens niet mee eens ben. In Kuopio was het gewoon rechtuit schaatsen.

Echt natuurijs. Als iemand dat in 2004 had gezegd, had niemand dat geloofd. Zeker ik niet.’’

Kurt Wubben zoekt eenzaam zijn weg op het intens koude Kalavesimeer bij Kuopio.

®

- OKTOBER 2021 - 21

SCHAATS DE ALTERNATIEVE ELFSTEDENTOCHT VOOR KINDEREN MET KANKER! 25 JANUARI 2022

BEELDEN: @FOCUSBYHANNEKE

KIJK OP SCHAATSVOORKIKA.NL

P L

TOPDIVISIE Ingmar Berga: ’Eer deel uit te maken van project Jumbo-Visma’

Trots in geel en zwart

H

et zit Ingmar Berga niet mee. Eerst al dat jaar zonder één enkele wedstrijd, en vervolgens een blessure oplopen die de voorbereiding op dit seizoen behoorlijk in de war schopt. Voor de liefhebber Berga een kwelling. Juist nu hij zich zó graag wil laten zien voor de ‘nieuwe’ formatie van Jumbo-Visma.

Een jaar zonder schaatsen. Ingmar Berga maakt van zijn hart geen moordkuil. ,,Een absoluut klotejaar’’, zegt hij zonder aarzelen. ,,Kom je bij een ploeg als Jumbo-Visma, waar alles enorm goed voor elkaar is, ik voelde me goed, draaide technisch lekker nadat ik een paar goede tips had gekregen waardoor het nog wat beter ging, en ben je helemaal klaar om los te gaan, word je opeens teruggefloten omdat alles misgaat.

Echt klote.’’

Het werd een heel lange winter voor de man uit Hoogeveen. ,,Beetje trainen voor niks, wat fietsen in het bos; zo probeer je de dagen maar een beetje door te komen. Maar ik ben sowieso geen thuiszitter. Ik houd van mensen om me heen, van gezelligheid, en dat werd allemaal best beperkt.’’

Daar bleef het niet bij. In april maakte Berga een pittige val op de fiets, die niet zonder gevolgen bleef. ,,Ik heb een soort whiplash opgelopen waar ik nu nog steeds mee zit.

Tot zeventig of tachtig procent trainen gaat prima, maar als ik vol gas ga krijg ik last van mijn nek en koppijn. Dat gaat wel steeds beter, maar het duurt gewoon verschrikkelijk lang. Je kunt echt beter je poot breken dan deze ongein.’’ Daar weet Berga alles van, want toen hij ooit in dienst van BAM kort voor het seizoen zijn enkel brak, stond hij rap weer op het ijs. ,,Haha, precies!

Dat bedoel ik.’’

Afwachten Nu staat er bij de eerste wedstrijd in Amsterdam een groot vraagteken. ,,Ik start wel’’, zegt Berga. ,,Maar dat zal misschien voor een ronde of dertig zijn.

Dan maar eens afwachten wat de reactie is. Het is gewoon een kwestie van proberen, elke week verder kijken en hopen dat het beter wordt.’’

En dat nu hij misschien wel

in de best georganiseerde ploeg zit waar hij in zijn lange loopbaan voor uitkwam. ,,Qua begeleiding en alles is dit echt next level’’, beaamt de Drent. ,,Bij Jillert Anema hadden we ook altijd alles voor elkaar, deden we ook de kampen en zo, maar werd er minder getest. Veel meer faciliteiten dan bij deze ploeg kun je gewoon niet krijgen.’’ In de filosofie van Jac Orie wordt er altijd veel getest onder het motto ‘meten is weten’. ,,Klopt.

Aan de hand van de testen kijken ze steeds hoe je ervoor staat.’’

Professioneel Sowieso zijn de mannen van ploegleider Peter de Vries in een andere wereld beland, waarin wereldtoppers van de langebaan ineens ploeggenoten zijn. De chemie met die mannen is prima, vindt Berga. ,,Maar wij volgen wel echt ons eigen programma, zijn niet veel samen met de mannen van de langebaan.’’ Dat was wel het geval tijdens het trainingskamp in Inzell. ,,Dan is de sfeer supergoed. Iedereen waardeert elkaar, dikke prima. En iedereen kan iets van elkaar leren. Diana (Valkenburg, red.) en Jac hebben iets aan elkaar, Peter vangt dingen op.

Hoe meer mensen met ervaring jij bij elkaar brengt, hoe meer je kan leren. Ja, ik ook nog. Op technisch gebied heb ik al eens gedacht: ‘had ik dat maar eerder geweten’.’’

Hij vindt het, vervolgt Berga, mooi deel uit te maken van

een project als Jumbo-Visma. ,,Natúúrlijk.

Het is best een eer voor zo’n ploeg te rijden. Dat pak van geel en zwart maakt trots.

Als we daar veel in winnen, wordt het ook in de marathon iconisch, net als destijds bij BAM. Ik heb veel meegemaakt, maar op dit moment is dit echt de meest professionele ploeg in het marathonpeloton. Daar zie je de resultaten van terug. Bart Hoolwerf heeft denk ik nooit zo serieus getraind als nu. Hij maakt echt nog gigantische stappen. Harm Visser zie je ook gewoon beter worden.

Iedereen staat er goed op, en het is nu zaak dat in de wedstrijden te laten zien.’’

Over zijn eigen rol is Ingmar Berga duidelijk.

Even afwachten hoe het loopt met zijn blessure, zegt hij. ,,Maar als ik me goed genoeg voel om te winnen, krijg ik die kansen. En anders werk ik met alle liefde voor de mannen in de ploeg, simpel zat. Ik wil dat we als ploeg wedstrijden winnen, ook voor de sponsor.’’

Ingmar Berga leidt de trein van Jumbo-Visma. ,,Op dit moment is dit echt de meest professionele ploeg in het marathonpeloton.’’ (Foto Timsimaging)

Debuut Jumbo-Visma met jaar uitstel

J

e moet bijna twee jaar terug voor het moment waarop Peter de Vries werd aangesteld als de ploegleider van het nieuwe team Jumbo-Visma.

Maar pas nu beleeft hij op het ijs de eerste marathon van zijn ploeg.

Corona heeft voor rare situaties gezorgd die verder gaan dan alleen een winter zonder marathons. JumboVisma stapte ambitieus in het marathonschaatsen, maar staat straks op het ijs met een ploeg die qua samenstelling alweer is veranderd, met een rijder die stopte zonder ooit ook maar één marathon voor de ploeg te hebben gereden. ,,Ja, Erik Jan Kooiman is weg, maar dat zagen we wel een beetje aankomen.

Voor hem hebben we Bart Hoolwerf kunnen terughalen en daar zijn we heel blij mee. Een jonge en talentvolle rijder’’, stelt Peter de Vries.

Amsterdam is dus de allereerste schaatsmarathon van het nieuwe team, dat toch al aan het tweede seizoen begint. De Vries weet dus ook niet precies wat hij kan verwachten. ,,Er is tijd nodig om bepaalde automatismen te kweken die in bepaalde situaties in de wedstrijd essentieel zijn om te beslissen over wel of niet winnen.

Daarnaast hebben we te maken met teams die dat al een paar seizoenen met ongeveer dezelfde rijders doen.’’

Eigenlijk heeft de voormalig marathoncrack slechts een klein referentiekader. ,,We hebben gelukkig wat marathons op skeelers gereden waarbij je in situaties komt die vergelijkbaar zijn met die op het ijs. Daarnaast hebben we enkele mass-starts kunnen rijden. Ook dat was een mooie test om te zien hoe het team functioneert. Het is dus niet zo dat we helemáál niks hebben kunnen proberen, maar het is wel nieuw allemaal.’’

Over het team dat er nu staat is De Vries ’op zich’ tevreden. ,,Het is helaas realiteit dat door een blessure Ingmar Berga nog niet op het niveau is waar hij kan en moet zijn, terwijl Robert Post op de weg terug is nadat hij is getroffen door corona. Hij krijgt steeds meer inhoud. En we hebben echt alle rijders nodig om competitief te zijn tegen de sterkste andere teams. Ik merk wel dat zodra je dat gele pak aantrekt van Jumbo-Visma er meteen een bepaald verwachtingspatroon ontstaat. Dat mag, is misschien ook terecht, maar je moet wel in redelijkheid kijken in relatie tot andere teams. En dan hoef ik niet uit te leggen dat wij niet de favorieten zijn.’’

Topdivisie Dames

Topdivisie Heren AB Vakwerk/Hoolwerf Heiwerken

Port of Amsterdam/SKITS

A6.nl

OCRE/Haak

10 Willem Hoolwerf 21 Evert Hoolwerf 87 Luc ter Haar 88 Crispijn Ariëns 92 Gary Hekman Ploegleider: Roy Boeve

11 Luuk Loohuis 18 Roel Boek 46 Timothy Loubineaud 50 Niels Immerzeel 52 Ivar Immerzeel 64 Christoffel Hendriks Ploegleider: Casper Helling

69 88 90 96

5 23 48 77

Bouwselect 12 Daan Gelling 17 Rémon Vos 34 Ronald Haasjes 54 Ronald Kruijer 65 Mart Bruggink 98 Kevin Hoekstra Ploegleider: Piet Hylkema

Internationaal: 94

Peter Michael (NZL)

Jumbo-Visma 5 Ingmar Berga 26 Bart Hoolwerf 44 Mats Stoltenborg 45 Harm Visser 48 Robert Post 76 Casper de Gier Ploegleider: Peter de Vries

KPMS / Bouw & Techniek 53 Jeroen Janissen 59 Danny Stam 67 Daan Besteman 68 Marco van der Tuin 80 Ruurd Dijkstra Ploegleider: Ron Neymann

Royal A-ware/ZiuZ 13 Jorrit Bergsma 38 Ids Bouma 40 Philip Due Schmidt (DEN) 42 Victor Ramler 66 Jordy Harink 82 Sjoerd den Hertog 89 Jos de Vos Ploegleider: Jillert Anema

Skate4AIR 36 Bart van der Vlugt 55 Bart Mol 71 Jesse Vriend 72 Axel Koopman 85 Jasper Bugter 95 Stefan Wolffenbuttel Ploegleider: Jelmer Looijesteijn

Sportchalet Viehhofen 32 Tom den Heijer 35 Wabe de Rooij 57 Timo Verkaaik 70 Niels Overvoorde 73 Marc Middelkoop 90 Christiaan Hoekstra Ploegleider: Kurt Wubben

Sandra Dekker Manon Kamminga Lianne van Loon Francesca Lollobrigida

Janet Beers Muriël Meijer Jessica Merkens Anne Leltz

Bouwbedrijf De Vries

Palet Vastgoedonderhoud

64 70 92 94

19 21 50 67

Esther Kiel Paulien Verhaar Kim Talsma Aveline Hijlkema

Ineke Dedden Jade van der Molen Elsemieke van Maaren Tjilde Bennis

BTZ.nl

PGM Bakker

7 28 61 98

27 44 62 79

Lisanne Buurman Daphne Alderts Tessa Snoek Bianca Bakker

Janneke Elzinga Denise van der Hulst Roza Blokker Loesanne van der Geest

CENNED

PTH Groep / SchaatsshopDrenthe

6 16 17 42

2 15 60 85

Maya de Jong Nienke Smit Chantal Oosterkamp Ankie Ytsma

Janneke Ensing Arianna Pruisscher Sara van Vliet Marleen Popken

Fortune Coffee

Skadi

8 30 68 73 75

14 20 81 82

Rosalie Huisman Evelien Vijn Brit Qualm Ariane Smit Claudia Oranje

Het Leontienhuis 25 49 72

Ilona Grandia Liesbeth Milatz Berber Vonk

Floor Peters Aggie Walsma Melissa van Pierre Clarissa van Maaren

TEKLAB / Bewustwinkelen.nl 32 45 52 78

Rienke Boonstra Bente Kerkhoff Paula Konijn Hilde Noppert

Husqvarna

Turner

4 12 57 97

35 38 54 83

Corina Strikwerda Bianca Roosenboom Loes Adegeest Beau Wagemaker

Merel Bosma Lisa van der Geest Iris van der Stelt Dieuwertje van Kalken

Internationaal

Van Ramshorst

71

10 18 55 95

Sandrine Tas (BEL)

Mastermind / Rekenservice / VGR 11 31 39 63

Sharon Hendriks Chantal Hendriks Roos Markus Emma Engbers

Laura van Ramshorst Linda Halling Femke Mossinkoff Anne Tauber

Zaanlander 1 34 51 80 84

Marijke Groenewoud Melissa Wijfje Maaike Verweij Irene Schouten Elisa Dul

Tweede winkel op IJsbaan Haarlem Deze winter is er voor het eerst in de lange historie een tweede winkel van Jan van der Hoorn Schaatssport.

Die is gevestigd op de Haarlemse ijsbaan.

Rick van der Hoorn (l) en neef Guido. ,,Service en deskundigheid, da’s wel echt ons ding.’’ (Foto’s Neeke Wassenbergh-Smit)

Jan van der Hoorn Schaatssport al zestig jaar begrip

A

Voor iedereen paar schaatsen

ls broekies kwamen ze er allemaal binnenlopen: de jonge Kjeld Nuis, Esmee Visser en natuurlijk de uit het eigen dorp afkomstige Melissa Wijfje. Van der Hoorn Schaatssport in Ter Aar is niet alleen bij die toppers een begrip, maar ook bij de duizenden klanten die door de jaren heen de winkel aan de Westkanaalweg bezochten.

Hoe lang schaatsers al de weg weten te vinden naar de winkel, durft Rick van der Hoorn niet eens met zekerheid te zeggen. ,,Dit speelt inmiddels toch wel een jaar of zestig, maar helemaal precies weten we dat niet eens meer’’, bekent Rick van der Hoorn, die lang geleden de zaak overnam van zijn vader.

Want daar begon het allemaal mee: Jan van der Hoorn, die in 1956 met het beroemde vijftal uit het Pact van Dokkum

Elfstedenwinnaar was. ,,Naderhand kwam hij in contact met ’ome’ Jaap Havekotte van Viking, die vroeg of hij iets met schaatsen wilde doen. De Jaap Edenbaan bestond nog niet eens, dus het ging alleen nog om natuurijs. Dat was dus heel kleinschalig, en heel langzaam is dat groter geworden.’’

Rick van der Hoorn kwam in 1985 van school, precies in de periode waarin de Elfstedenwinters elkaar opvolgden. ,,Schaatsen werd echt een hype, ook op de baan.

Er werd zóveel meer geschaatst. We hadden aanvankelijk ook nog een kwekerij, maar die werd langzaam verdrongen door de schaatswinkel. Drie jaar geleden hebben we het hele pand nog een keer op z’n kop gezet, en nu hebben we best een heel grote winkel met alles erop en eraan. Ik denk dat we best trots mogen zijn op wat we met z’n allen hebben bereikt.’’

Tegenwoordig wordt Rick van der Hoorn bijgestaand door zijn neef Guido. Hij is

de beoogd opvolger die het familiebedrijf in stand moet houden. ,,Hij is nu 32, werkt hier al sinds zijn vijftiende en is bekend met alle ins en outs van de winkel.

We vinden het heel fijn dat door de overname, die overigens nog wel een jaar of tien kan duren, de winkel binnen de familie blijft.’’

Elke schaatser heeft sterke punten, maar elke winkel ook. Rick van der Hoorn hoeft daar niet lang over na te denken. ,,Service en deskundigheid, da’s wel echt ons ding. Wij willen altijd mensen helpen met problemen. De deskundigheid die we in de loop der jaren hebben opgebouwd is ook heel belangrijk. Van schaatsers voor schaatsers, zo kan je het best samenvatten.

Iedereen die bij ons loopt bindt ze regelmatig zelf onder. Dat is ook wel een must, denk ik.’’

Aandacht Daarbij is er aandacht voor elke schaatser, van wereldtopper tot recreant. ,,Of de mensen alleen een keertje op de sloot willen schaatsen, of dat ze in de top rijden; wij gaan ervanuit dat we voor iedereen een paar schaatsen hebben.’’

Het assortiment is er breed genoeg voor.

Van der Hoorn heeft als het gaat om schaatsen en skeelers zo’n beetje alle merken op de plank liggen. ,,Viking, Zandstra, CBC, Marchese, Salomon; noem maar op.

Ook voor kleding hebben we alle grote merken wel in huis. Verder uiteraard snij-

Daarmee gaat een langgekoesterde wens van Rick van der Hoorn in vervulling. ,,Haarlem is natuurlijk wel een beetje onze thuisbaan, en dit hebben we altijd geambieerd’’, vertelt Van der Hoorn. ,,De vorige huurder had echter een langlopend contract, maar dat liep nu af. Wij zijn uitgenodigd voor een gesprek en uiteindelijk zijn wij uit drie kandidaten de gelukkige geworden.

Een mooie extra uitdaging.’’

Dat is wel speciaal, want Haarlem neemt inderdaad voor Van der Hoorn een speciale plaats in. ,,Kennissen, vrienden, de club; die schaatsen allemaal in Haarlem. Zelf help ik mee aan de organisatie van een marathon hier, die ook nog onze naam draagt. Ja, het is bijzonder en ik ben er trots op.’’

Veel gaat er vooralsnog niet veranderen, al krijgt de zaak natuurlijk wel het gezicht van van der Hoorn Schaatssport. ,,Het blijft vooral een verhuurpunt, maar we willen wel meer. Voor eenvoudige reparaties kunnen mensen ook in Haarlem terecht. In die zin wordt het een verlengde van de zaak in Ter Aar. IJsbaan Haarlem heeft daarnaast plannen voor de toekomst en wellicht is er dan ruimte voor een grotere winkel. Voorlopig blijft het echter bij verhuur, kleine attributen, service en slijpwerk.’’

De winkel wordt gerund door Bram Smallenbroek, de voormalig topschaatser die ook nog voor Oostenrijk uitkwam. Hij is verder organisator van de marathons in het Zweedse Luleå. ,,Hij zag dit als een leuke uitdaging, snapt het allemaal prima en begrijpt onze filosofie. Wij hebben schaatsen hoog in het vaandel, net als service en de bereidwilligheid mensen plezierig op het ijs te krijgen.’’ vast materiaal en helmen.’’

Door de jaren heen heeft Rick van der Hoorn aardig wat veranderingen gezien.

De klapschaats natuurlijk, stijvere schoenen, nieuwe onderstellen. ,,Wij volgen alles op de voet, proberen overal bij te zitten. En als iets nieuw is, proberen we het ook zelf uit om te zien of het inderdaad voldoet.’’

- OKTOBER 2021 - 25

SKATENL

S

226ERS populaire bron van energie

portvoeding en supplementen zijn niet meer weg te denken uit de moderne sportwereld.

Dat geldt voor zowel de topsporter als de recreant. Maar het vinden van goede sportvoeding kan nog weleens lastig zijn. Marc Middelkoop en zijn schaatsteam Sportchalet Viehhofen zijn er wel uit. ,,226ERS bevalt echt uitstekend.’’

Marc Middelkoop en zijn ploeggenoten zijn inmiddels al langer bekend met 226ERS. Al sinds het najaar van 2019 werd dat onder de aandacht gebracht en tijdens een trainingskamp in het Spaanse Calpe gebruikte Middelkoop voor het eerst de voeding en supplementen van 226ERS. ,,Sindsdien ben ik dat echt blijven gebruiken. Dat werkt voor mij heel goed.’’

Al vanaf het begin was Middelkoop enthousiast over de populaire bron van energie. ,,Het was even wennen als het ging om de reepjes en de gelletjes, die andere smaken hadden dan we gewend

waren. Vooral de repen. Maar de koolhydraatverhouding, de verteerbaarheid en de smaak vielen toch heel goed in de smaak. De sportvoeding is erg fris. Zelf heb ik eerder andere voeding gebruikt, en dit is echt frisser, minder zoet. Prettig om te gebruiken tijdens de trainingen. De hersteldranken zijn ook prima, zowel de isotone drank als de dorstlesser. Dat gebruiken we veel.’’

Hij is het meest te spreken over de gelletjes van 226ERS. Over de smaken, maar vooral ook over de koolhydraatverhouding. ,,Die is erg goed. Heel hoog. Dat zit bijna tegen wat je per uur kunt opnemen, en dat is natuurlijk heel fijn om te gebruiken voor en tijdens de wedstrijden. Met één gelletje kun je je voorraden weer goed aanvullen.

Ook de cafeïneverhouding is prima.Daarin kun je zelfs nog kiezen voor, met zonder of minder. Die verhoudingen in dranken, gelletjes en repen zijn echt top.’’

Supplementen en sportvoeding zijn heel belangrijk voor een marathonschaatser, vertelt Middelkoop. ,,Ik gebruik zelf tijdens een training altijd dorstlesser, isotone

of electroliet, om de koolhydraatverhouding op een makkelijke manier bij te vullen en goed op peil te houden. Voor de wedstrijden luistert het nauwer, dan wil je helemaal alles op peil hebben. Na de wedstrijden zijn de hersteldranken weer nodig. Als je dat allemaal kunt vinden in een compact product dat goed verteert, fijn valt, lekker smaakt en dat je snel tot je kunt nemen, dan is dat alleen maar fijn.’’

Voor de zware wedstrijden op de Weissensee en in het Zweedse Luleå staan de voorraden van 226ERS al klaar, zegt hij met een lach. ,,Daar heb je echt goede voeding nodig als je zes uur aan het schaatsen bent. Dat dit met 226ERS allemaal goed is geregeld, is heel prettig om nu al te weten.’’

schaatsen & skeelers Grote schaa tsen & skeelers voorraad, v Schaatsverkooppunt voor Rotterdam e.o. snelle service sne Webshop werkplaats Expert in&schaatsen, Schaatsverkooppunt voor Rotterdam e.o.verkoop van sli pen,voor en accessoires. en een goed Expert inkleding schaatsen, sli pen,schaatskleding, schaatsen, skeelers, schaatsen & advies kleding Eerste tochtweg 31Aen accessoires.

serviceverlening en onderhoud!

skeele

2913 LN Nieuwerkerk a/d IJssel Tel 06-51963599

Schaatsverkooppunt voor Rotterdam e Expert in schaatsen, sli pen, Schaatsbaan Rotterdam! kleding en accessoires.

Eerste tochtweg 31A Vanaf zaterdag 27 november 2913 LN Nieuwerkerk a/d IJssel www.schaatsplus.nl www.schaatsplus.nl info@schaatsplus.nl @schaatsplus.nl Tel 06-51963599 7 dagen per week geopend op @schaatsplus.nl

www.schaatsplus.nl www.schaatsplus.nl info@schaatsplus.nl

Eerste Tochtweg 31a | Nieuwerkerk aan den IJssel Tel: 0180-820994 Eerste tochtweg 31A

JANsch V VA VAN AN DER R HOORN h aatt sspo ort Westkanaalweg 10e, Ter Aar, 0172 602677

Dé schaats- en skeelerspecialist

JANVANDERHOORN.NL 26 - OKTOBER 2021 -

2913 LN Nieuwerkerk a/d 20:00 uur en Vrijdag van 09:00 totIJssel Tel Tochtweg 06-51963599 Eerste 31Avan | 2913 LN Nieuwerkerk a/d IJssel Zaterdag 09:00 tot 17:00 uur 06-51963599 (overigeTeldagen op afspraak)

@schaatsplus.nl @schaatsplus

www.schaatsplus.nl www.schaats schaatsplus

www.schaatsplus.nl info@schaatsplus.nl

TOPDIVISIE Tom den Heijer nu al beter bij Sportchalet Viehhofen

H

Geen verloren winter

ij kon al niet wachten om zijn debuut te maken in de Topdivisie, maar na een extra jaar wachten is het ongeduld alleen maar groter geworden. Maar van een verloren winter wil Tom den Heijer niets weten. Met dank aan zijn team Sportchalet Viehhofen.

Bij de formatie van Sportchalet Viehhofen werd Tom den Heijer (22) anderhalf jaar geleden binnengehaald als één van de talenten die de kans kregen uit te groeien tot volwaardige rijders in de Topdivisie. Een mooi vooruitzicht. Zelfs in een winter zonder wedstrijden ondervond de jonge rijder uit Gouda al de positieve kanten van de stap naar het team van trainer Kurt Wubben. ,,We hebben de hele winter kunnen doortrainen en alleen in die trainingen ben ik al beter geworden. Wat mij betreft is het daarom echt geen verloren winter geweest’’,

vertelt Den Heijer, die begrijpt dat dit voor andere rijders anders kan liggen. ,,Maar wat hadden het geluk dat iedereen gemotiveerd was, en dat de ijsbaan van Den Haag gewoon open bleef. Daardoor hebben we gewoon kunnen doortrainen.’’

Hij maakt, en daar was hij al snel achter, deel uit van een heel leuke ploeg. Wubben was een klasbak als schaatser, en heeft kennis en humor als coach. Met de andere rijders heeft hij het ook goed naar z’n zin. ,,Ik kan ook echt nog iets leren, zeker van de oudere rijders. Timo Verkaaik is een meester als het gaat om materiaal en als het erom gaat fris een wedstrijd in te gaan. Christiaan Hoekstra kijkt net als Kurt Wubben veel naar techniek en geeft technische tips, en Niels Overvoorde is gewoon een loeisterke gast. Als er beuktrainingen zijn, dan word je door Niels altijd pijn gedaan.’’

Tom den Heijer (rechts) in team Sportchalet Viehhofen. ,,Als we nu weer wedstrijden gaan rijden maakt dat alles nóg leuker.’’ (Foto Neeke Wassenbergh-Smit)

Neerleggen Natuurlijk had hij al een jaar geleden graag zijn debuut gemaakt op het hoogste niveau. Maar Tom de Heijer besefte al snel dat dat er niet in zat. ,,Daar baal je natuurlijk enorm van, maar uiteindelijk heb ik dat ook niet zelf in de hand.

Dan kan ik me daar ook wel bij neerleggen. Maar uiteraard wil je gewoon wedstrijden rijden. Dat merkte ik afgelopen zomer ook wel op skeelers. Als je wedstrijden gaat rijden wordt het allemaal nóg leuker.’’

De Heijer maakte in de doorstroomwedstrijden al kennis met de Topdivisie, maar is nieuwsgierig hoe hij zich nu kan manifesteren op dat niveau. ,,De doorstroomwedstrijden kon ik wel uitrijden, maar ik merkte dat ik aan het tactische spel niet kon meedoen en eigenlijk alleen

maar naar het rondenbord aan het kijken was. Ik hoop echt dat dit deze winter anders is, dat het geen jaar wordt van kijken naar het rondenbord, maar ik echt kan meedoen in dat tactische spel, want dat is het leukste.’’ In een team is dat sowieso anders dan als eenling in de doorstroomwedstrijden. ,,Als je een koers al begint met een teambespreking, met een opdracht, dan is dat al een stuk leuker.’’

De student sociologie hoopt dat in die koersen zijn eigen kwaliteiten een aanvulling zijn op de ploeg. ,,Ik denk dat ik weet hoe ik me in de finales op de goede momenten voorin kan positioneren en kan helpen. En ik denk dat ik ook snel kan zien wie wel in een kopgroep zit en wie niet. Dat tactische spelletje is volgens mij mijn grootste kracht.’’

KOM SPORTIEF GENIETEN DEZE WINTER!

+436641267919 • INFO@SPORTCHALETVIEHHOFEN.COM WWW.SPORTCHALETVIEHHOFEN.COM - OKTOBER 2021 - 27

COLUMN MARK TUITERT

I

k zal speciaal voor SKATENL ingaan op een aantal stoïcijnse mindset principes die ik toepas in mijn eigen leven en die ik beschrijf in mijn net verschenen boek DRIVE

Ten eerste: WIN DOOR JE NIET OP WINNEN TE RICHTEN! We gaan deze winter weer veel horen over winnen. En waar je winnen hoort, hoor je ook verliezen. Wie gaat er überhaupt naar de Olympische Winterspelen? Wie kan er omgaan met die enorme druk?

Een overwinning is tijdelijk. Een verlies lijkt vaak langer te duren. In onze hoofden telt verlies zwaarder. Het maakt dat we ons best blijven doen en de strijd blijven aangaan. Om te winnen is het veel handiger je te richten op dat laatste: de strijd aangaan.

Wat een tegenstander doet kun je niet controleren. Wat het publiek van je vindt evenmin. De kunst van winnen of verliezen ligt hem niet in

de uitkomst van de strijd, maar in het aangaan van de strijd.

De snelste paarden verliezen vaak als ze tegen tragere paarden racen en winnen als ze het opnemen tegen sterke tegenstanders. Dat is de test die we deze winter gaan zien. Wie gaat de strijd aan, wie leeft op van het duel met de allerbesten en wie geeft zich over aan de verlammende werking van de gedachte aan medailles of succes?

De messen worden geslepen.

Degene die alles geeft, die zich zo goed mogelijk voorbereidt, is niet bang om te verliezen en vergroot daarmee zijn kans op winnen.

De racepaarden gaan weer los.

Ik zit er klaar voor.

Mark

Net verschenen: DRIVE Train je stoïcijnse mindset - 10 lessen voor een scherpe & relaxte mindset

Foto: Vincent Riemersma

SCHAATS KALENDER Kalender Langebaan 29-31 oktober 6 november 12-14 november 13 november 19-21 november 20-21 november 20-21 november 27-28 november 3-5 december 4-5 december 10-12 december 11-12 december 12 december 26-30 december 7-9 januari

Daikin NK Afstanden Sprint League 1 Pure sprint ISU World Cup 1 Residentie Cup ISU World Cup 2 Holland Cup & Kraantje Lek Holland Cup & Eindhoven Tr ISU World Cup Junioren 1 ISU World Cup 3 ISU World Cup Junioren 2 ISU World Cup 4 Holland Cup & Rabobank 3 Fin Comp Mass-start Olympisch Kwal Toernooi ISU EK Afstanden

28 - OKTOBER 2021 -

Kalender Shorttrack Heerenveen Enschede Tomaszów Mazowiecki, POL Den Haag Stavanger (NOR) Haarlem Eindhoven Inzell (DUI) Salt Lake City (USA) Inzell (DUI) Calgary (CAN) Alkmaar Alkmaar Heerenveen Heerenveen

21-24 oktober 28-31 oktober 29-31 oktober 12-14 november 18-21 november 21 november 21 november 25-28 november 3-5 december 11-21 december 18 december 31 december 1 januari 2 januari 14-16 januari 23 januari

ISU World Cup 1 ISU World Cup 2 Star Class 2 Star Class 3 ISU World Cup 3 Special Olympics KNSB Cup ISU World Cup 4 Star Class 4 Winter Uni Games KNSB Cup Daikin NK Allround Daikin NK Allround Daikin NK Allround EK KNSB Cup

Beijing (CHN) Nagoya (JPN) Hasselt (BEL) Bergamo (ITA) Debrecen (HON) Utrecht Heerenveen Dordrecht Luzern (ZWI) Luzern (ZWI) Dordrecht Leeuwarden Leeuwarden Leeuwarden Dresden (DUI) Leeuwarden

Puzzel Wilt u ook kans maken op fantastische prijzen los dan onderstaande puzzel op vul het antwoord in op www.skatenl.nl/puzzel of mail deze naar info@skateNL.nl voor 14-11-2021. Wij maken in de volgende editie de winnaar bekend.

Oktober 2021

Het GRATIS magazine voor elke schaatsliefhebber

* Het boek DRIVE van Mark Tuitert * Schaats Cadeaukaart t.w.v. € 25,* Abonnement SkateNL t.w.v. € 17,50

Esmee Visser krabbelt op Thomas Krol Vol vertrouwen HET GROOTSTE SCHAATSMAGAZINE VAN NEDERLAND

Poolse dans

Vloeistof Brabantse plaats

Poolse dans

Betaalplaats

Vloeistof Brabantse plaats

13

SportploegSport-

Verlichting

Betaalplaats

Verlichting

13

fig uur

pech

Plaats

Pers.vnw.

Godin

Import

Godin

Import

En verder

Thans

Thans

Europeaan

Edel

Gezicht

10

Lidwoord Lid-

woord

9

9

maat

Inhouds-

Kleur

Waterval

Pers. vnw.

Pers. vnw.

6

Zang spel

4

4

DierenDieren-geluid

Zang spel

Ik

Ik

Brok

Brok

Mop

Mop

Naar Naar Noot aanl. aanl. van Plant van

Keukenggerei erei

EuroEuropeaan Lat Lat peaan Vaandel Vaandel

Akelig Akelig16

Noot Plant

16

Opnieuw Opnieuw

Schel Schel

Bijt

Stom- Stomdronken dronken

Bijt

Geheug en

Snoepje

Dokter

De dato

Moeder

De dato

Pers.vnw.

Vrouw

Spoor-

Vrouw

wagen Spoorwagen

Fruit

Fruit Opperkleed VaartuigOpperBevel Vaartuig kleed

1

1

InningErfenis Erfenis

Plantenwereld

fig uur

eiland

meting

12

12

Roem

Lekkernij Chinese Lekkernij maat

spaan

Stierenvechter Spierziekte

Schaftlokaal

Stierenvechter

Onderwijs

Graafwerktuig

Graafwerktuig

Oorlogsgod

Oorlogsgod

14

Nacht- Onderwijs hemd

Nachthemd

Zet

Noot

En andere

Chinese maat

15

Roeispaan Roei-

Pers.vnw.

Oogvocht

Pers.vnw.

15

Rijtuig

drukking

Oogvocht

munt

Grafkuil

Iedere

Steensoort Roem

Jong dier

Rijtuig

Uitdrukking Uit-

Steensoort

Geheug en

Vreemde munt Vreemde

vnw.

Grafkuil

Iedere

Over-

daad Overdaad

Plantenwereld

Schaftlokaal

Gereed

Euro- Bijbelse AfEuro- fig pees uur meting Bijbelse Af- Geluidje eiland pees Geluidje

Jong dier

Aanw. vnw. Aanw.

Gereed

Moeder

Pers.vnw.

Bevel

Stoomschip

Waterval

Snoepje

Inning

StoomBUZING Puzzels schip

Deel van kachel OngDeel eval van kachel Ong eval Kleur

77 Keuken-

Dokter

Bakmaat InhoudsBak- plaats maatSmerig plaats Smerig

10

Zuivel-

tafel

2 2

Peru

Duitse rivier

Duitse rivier

6

product Zuivelproduct

ToeToespraak spraak

Titel in Titel Peru in

Titel

Spijsolie

Lang Langmerhand za- za- Berouw merhand Berouw

InhoudsInhouds-maat

Spoel

Oude

Individu

On-On- Spoedig g aarneSpoedig g aarne

Werp-

Werktuig

Engels ja

Individu

Deel van Deel tafel van Hoop Hoop

Gelderse Gelderse StrijdBoomBoomStrijdplaatsplaats perk perk

Werp- touw touw

3

3

Engels ja maat Spoel Oude Titel maat

geluid

Tocht Tocht Boom Boom

GraafGraafwerktuig werktuig

Werktuig

Spijsolie Gezicht

slacht

88

prijs

Europeaan

Edel

Prima

Sprong

Filmprijs Film-

Kunstg reep

En verder

Prima

Sprong

Plaats

Pers.vnw.

11

Geslacht Ge-

Heilige

se munt

Kunstg reep

11

Vreemde

Heilige Oude Duitse munt Oude Duit-

Japanse dienster

Stil

Vreemde

Bijbelse Autofig uur pechAutoBijbelse

ploeg

Japanse dienster

Stil

En andere

5

Rimpel

14

Rimpel

Zet Noot

5

Europese

Spierziekte

Europese

BUZING Puzzels

1

1

2

2

3

3

4

4

Kalender Marathon 23 oktober 30 oktober 6 november 13 november 20 november 27 november 2 december 3 december 4 december 5 december 11 december 18 december 18 december 1 januari 15 januari 22 januari

Marathon Cup 1 Marathon Cup 2 Marathon Cup 3 Marathon Cup 4 Marathon Cup 5 Marathon Cup 6 Trachitol Trophy 1 Trachitol Trophy 2 Trachitol Trophy 3 Trachitol Trophy 4 Marathon Cup 7 Marathon Cup 8 NK Kunstijs Masters NK Kunstijs Marathon Cup 9 Marathon Cup 10

5

5

6

7

8

6

7

8

W E M A Z U R K WT EP A T E A M S M A Z U R K R M S TAmsterdam P A J Enschede O S C A T E A M S E L S T RHeerenveen M S A R E J Haarlem O S C A S P A D E E L Hoorn S T A I N Tilburg L A AS R S E O Utrecht S PM AL D E D ADen L Haag I IT N E AE SN S O O LVAmsterdam MAlkmaar I LN C A D S L EDeventer T LG IA TA E O VSBreda ES N K A

L A N L T A A N R T E A N

K O N E K S O L TE N

L L A R D E L K E

N A D A M K R E T O

9

9

10

10

G P Y N B E K E N D E E E IG N V O E R P S YL EN KB SE EK E BNE DS ET E O HI EN D27 V Ejanuari ON E RR O SO S T A P E L B O N K S E K S E 27 januari B E S T S T E N G E T O H E 29 D januari E N R O G I E R S T A P 31 E januari L B O N R A B E L 2 februari S T E N G E R M A U L 12 februari G IK E D D N 12 februari R AM E K I BK E LG EW R E E L D19Efebruari ME AL K UE D AD G L E I23 februari T R NA A KN E G EM B A K25 Jfebruari E K IA KR E L O W RE AE L T26 DOfebruari ER E ER LO K I NA E L RE E5Imaart U M TA R AS AP G

11

11

12

12

13

14

13

K N L I N G A O K L I E A S L AI N G E N L M E G Natuurijs M+C L ONK A O L OI E G Aart R AKoopmans P GP1 Mem A S L A L R E H+D OONK M Natuurijs E G O N A A R K Grand G Prix R 2A P W A K A E GP3 L All Elfstedentocht R E E V E L Cup 11 REMarathon N A A R L A M NK Jeugdmarathon W A K A R O E V E L Marathon E E Cup L 12 R VI E M Grand Prix 4A M E E LL O G R O E 5 V E SGrand P Prix O R O OI Sea I Ice EPGPL Finale R E M Classic 13 A E N S Cup EL O NAMarathon

A M S O R F N T T O Finale I Breda N C A S S O G E B A 12 K maart J E A R EMarathon S P Cup O R S E L EAlkmaar G A A OT L Y FM LP OI RS AC H T O R IE ZR OO E NP L O O I SHeerenveen S K A N T I N E R E U M A S P A A N S E Eindhoven O L Y M P I S C H S E I Z O E N

15

14

16

15

16

Weissensee (OOS) Weissensee (OOS) Weissensee (OOS) Weissensee (OOS) Weissensee (OOS) Groningen Groningen Den Haag Luleå (ZWE) Luleå (ZWE) Luleå (ZWE) Utrecht Leeuwarden

- OKTOBER 2021 - 29

Enthousiast over schaatsen?

Als eerste op de hoogte van het schaatsnieuws, de leukste acties en ticketverkoop.

Schrijf je in voor #Schaatsfan De schaatsen.nl-mailing

Schrijf je in

INTERVIEW Thomas Krol van nu is een andere Thomas Krol dan vier jaar geleden

Boordevol vertrouwen

S

chaatsen op topniveau is niet alleen maar kracht en techniek, maar zeker ook een mindgame. De mentale gesteldheid kan een wereld van verschil maken.

Vraag maar eens aan Thomas Krol, die met één perfecte race een andere schaatser werd en nu boordevol vertrouwen naar het komende seizoen kijkt.

Schuif aan bij Thomas Krol en er zit een man tegenover je die ontspannen zijn verhaal doet, een grapje maakt, lacht en alle tijd neemt. Maar het zelfbewustzijn en zelfvertrouwen dat hij uitstraalt en voelt, was er niet altijd. Het verschil? Thomas Krol weet nu wat hij kan. Dat klinkt misschien simpel, maar is het zeker niet.

,,Het geloof dat ik kan winnen ontbrak misschien weleens bij mij. Ik reed jarenlang voor een derde of vierde plek, en misschien een keer tweede met een verrassinkje. Het was allemaal goed, maar niet super.’’ Met een lachje: ,,Zo zou ik het zelf in ieder geval omschrijven.’’

De ommekeer kwam in één race. Eén 1500 meter in Thialf, die voor Thomas Krol veel veranderde. ,,Tja, dan komt er ineens ergens in 2018 een dag waarop alles op z’n plek valt. Geheel onverwacht won ik mijn eerste Worldcup. En dat was echt een eyeopener. Ik had echt iets van ‘kijk eens, als ik heel veel dingen goed doe, kan ik van iedereen ter wereld winnen’. Dat was voor mij de belangrijkste les.’’

Bevrijd Sindsdien rijdt Thomas Krol als bevrijd.

Twee wereldtitels op de schaatsmijl, meerdere zeges in de Worldcup en een verrassende Europese sprinttitel kon hij

onder andere bijschrijven op zijn snel uitdijende palmares. Schaatstrainer Jillert Anema zegt het steevast als een rijder voor het eerst een zege pakt: ‘Er is een winnaar geboren’. De achterliggende gedachte? Je moet gewonnen hebben om te weten wat winnen is en om te kúnnen winnen. ,,Ik denk dat je het precies goed omschrijft’’, erkent Krol. ,,Als je eenmaal gewonnen hebt, is er geen garantie dat je dat de volgende keer weer doet, maar het geeft je wel het zelfvertrouwen dat het kán. Zelf had ik altijd ergens het idee dat dat niet voor mij was weggelegd. Tja, je had toch Kjeld Nuis. Grote vent, veel gepresteerd.

Zou ik die ooit kunnen verslaan? Geen idee. En ineens lukte dat toen en sindsdien heb ik dat vertrouwen wél.’’

Mental coaches doen steeds meer hun intrede in de schaatssport. In het verleden was Thomas Krol misschien mooi materiaal voor mentale ondersteuning, maar de Krol van nu taalt daar niet naar. ,,Ik denk wel dat sommige mensen daar baat bij kunnen hebben, maar ik denk niet dat ik dat nodig heb.’’

Het bewijs leverde hij afgelopen winter, tijdens het WK in de bubbel van Thialf. ,,Dat WK was wel een mentale uitdaging voor mij’’, geeft hij lachend toe. De veerkracht die hij daar toonde na zijn diskwalificatie op de 1000 meter was opmerkelijk. ,,Je gaat van start als één van de favorieten op die 1000 meter en dan verkloot je het zelf. Je kan daarna alles bij elkaar schelden, de teleurstelling laten overheersen en daarin blijven han-

,,Ik denk dat niemand uitkijkt naar de spanning van het OKT.’’ eerder naar huis had geschoten, Kjeld had net een heel goede tijd gereden, ik wilde zelf iets rechtzetten en de druk was hoog.

Eigenlijk was alles dat lastig kon zijn aanwezig in die rit. Ik vond dat echt een grote uitdaging. Dat het dan zo goed uitpakt is een heel belangrijk opsteker en het bewijs dat ik ook onder heel hoge druk kan presteren. Ja, uiteindelijk was het een ideale dag om de zomer mee in te gaan. Beter dan andersom.’’

Vooral prettig op dat moment, legt Krol uit.

Maar een paar maanden verder is het effect van die euforie rond zijn wereldtitel wel uitgewerkt. Hij bracht de zomer deels door bij zijn vader in Zwitserland, al had een verre vakantie de voorkeur. ,,Maar dat zat er even niet in, dan is het fijn er toch even uit te zijn.

Maar al met al heb je alweer zo lang geen wedstrijden gereden dat het straks toch weer allemaal spannend is. Je hebt de hele zomer keihard getraind, bent de schaatsvorm van februari compleet kwijt omdat je ook veel uren op de fiets hebt moeten maken. Dan duik je echt niet weer meteen onder de 1.40 op de 1500 meter, zeg maar.

Uiteindelijk is het voor iedereen superspannend waar je staat als je eind oktober weer begint met wedstrijden. Want er is geen enkele zekerheid dat je altijd zo hard rijdt. Als straks de kop eraf is, als het NK is geweest met hopelijk goede resultaten, dan rol je er vaak wel weer wat beter in.’’

Spanning gen, maar uiteindelijk moet je de volgende dag ook weer starten. En dat nog wel op de 1500 meter, waar ik wél de topfavoriet was. Da’s inderdaad heel spannend.’’

Test Een mentale test van formaat, stelt Krol als hij terugblikt. ,,Ik zat in de laatste rit, het was dezelfde starter als die mij een dag

De dag die alles veranderde. Op 15 december 2018 wint Thomas Krol de Worldcup in Thialf. ,,Dat was een eyeopener. Vanaf dat moment wist ik dat ik van iedereen kon winnen.’’ (Foto’s Timsimaging)

Spanning is er later in het seizoen ongetwijfeld ook in het Olympisch Kwalificatie Toernooi. Krol is eerlijk. ,,Ik denk dat niemand daarnaar uitkijkt, naar de spanning die je daar voelt. Maar ik heb de afgelopen jaren elke keer goed gepresteerd tussen kerst en nieuwjaar, daar houd ik me maar aan vast.’’ De situatie is voor hem nu wel anders dan vier jaar geleden. ,,Klopt.

Vier jaar geleden had ik het idee dat ik boven mezelf moest uitstijgen om me te plaatsen. Ik zal daar nu iets anders in staan.

Als ik het niveau laat zien van de afgelopen jaren dan denk ik dat ik er normaal gesproken bij zal zitten. Da’s geen garantie hoor.

Wil ik ook absoluut niet zeggen. Maar het geeft wel rust. Er worden geen onmogelijke dingen van me verwacht. Zeker, de druk is hoger, maar ik heb wel veel meer zelfvertrouwen.’’

Geef ijsplezier cadeau!

NIEUW

O.A. TE KOOP BIJ: de ijsbanen en via www.schaatscadeaukaart.nl

Jeroen Otter presenteert zijn selectie. ,,Dit is in de breedte de sterkste ploeg ooit. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt.’’ (Foto’s Timsimaging)

Problemen Jeroen Otter liggen niet bij rijders, wel bij organisatie

Hoofdbrekens over logistiek

Door Eric Korver

D

oorgaans zijn het zijn rijders waar Jeroen Otter zich druk over maakt. Maar in dit olympische seizoen bezorgt de logistiek de bondscoach van de shorttrackers hoofdbrekens. De reis naar de wereldbekers in China en Japan eind oktober vormen een prima test in de aanloop naar de Spelen in Peking.

Niets is meer zo eenvoudig als het was.

Daar valt een wereldbeker in China ook onder. De eerste Worldcup van de shorttrackers is in Peking. Een test voor de Spelen die daar natuurlijk begin volgend jaar plaatshebben.

,,De ISU had dat testevent door Chinezen moeten laten doen en gewoon de wedstrijden naar Europa moeten halen.’’

Klinkt simpel, maar de combinatie van corona én China maakt ineens alles ingewikkeld. En dus moeten Jeroen Otter en disciplinemanager Wilf O’Reilly ineens alles uit de kast halen om dat zo goed mogelijk te laten verlopen.

De vluchten zijn schaars, legt Otter uit. ,,Je kunt niet zomaar even een vlucht naar China boeken. Dat kan slechts vanuit een beperkt aantal plaatsen. Wij vliegen vanaf Frankfurt, en dat kan pas de zaterdag voor de wedstrijd, want ze willen je maar zo kort mogelijk hebben in China. En daar gaan we ongetwijfeld een Chinese bubbel in.’’

De bondscoach voorziet nu al een flinke uitdaging als het gaat om de Spelen straks.

Hij maakte al diverse Spelen mee, maar nooit op een manier als deze. ,,Dit is wel een heel spannende. Veel van die trajecten zijn natuurlijk altijd iets anders, maar dat heeft altijd te maken met een andere omgeving, eventueel een ander team of een verwachtingspatroon. Dit is van een andere orde. En dat heeft niet veel te maken met sportief of technisch, maar wel met politieke keuzes die gemaakt worden. Of medische keuzes.’’

Strikter Op dit moment heeft hij er nog weinig zicht op hoe dat volgend jaar tijdens de Spelen gaat gebeuren, maar Otter kan wel een inschatting maken. ,,Als ik een beetje moet geloven van wat er rondom en na de Spelen in Tokio verscheen, was China toch niet heel erg onder de indruk van de manier waarop de Japanners dat hebben aangepakt.

Met andere woorden’ ‘dat kunnen wij beter’. En dan

bedoelen ze: dat kunnen wij strikter, strenger. Met nul gevallen.’’ Lachend: ,,En mocht er wel een gevalletje zijn, dan stoppen ze je drie weken ergens weg, zetten je daarna over de grens en je ziet maar hoe je thuiskomt.’’

Het moet ergerlijk zijn voor Otter dat er in de aanloop naar de Spelen dus zaken zijn die hij zelf niet in de hand heeft, maar die wél van invloed zijn op de voorbereiding van het team. ,,Dat is zeker frustrerend’’, geeft hij toe. ,,Maar ik heb zelf ook een levensbeschouwing: als je de controle niet kunt krijgen, moet je ook loslaten. Het kost te veel energie om je ergens druk over te maken waar je geen controle over kunt uitoefenen. Dit is overigens wel iets waarover ik zit te pushen richting ISU, geloof me maar.’’

Onvrede Daarover zit er nog wel wat meer onvrede bij Otter. ,,Ik vind dat de ISU als internationale schaatsunie er is voor de hele schaatsgemeenschap en niet alleen voor één of twee landen, in dit geval China. Ze hadden moeten zeggen dat dit testevent dan maar met een groep Chinezen had moeten gebeuren en dat ze als ISU al die wedstrijden naar Europa zouden trekken omdat er daar blijkbaar wel zonder allerlei complicaties gereden kan worden. Maar ze hebben, ongetwijfeld onder druk van het IOC, toch gekozen voor China.’’

Betekent dat er bij deze Worldcup, maar mogelijk ook bij de Spelen voordeel is voor de Chinezen, en dat ziet Otter uiteraard ook. ,,Alle concurrenten lopen op achterstand, of het nou de Hongaren, de Russen, de Amerikanen, de Canadezen of wij

Nederlanders zijn. Voor alle andere landen is dit ongunstig voor het resultaat in de wedstrijd. En het spel dat ik nu probeer te spelen, is de Chinezen te verslaan of in ieder geval zóveel weerstand te bieden dat ze denken ’what the hell’. Al is het alleen maar voor mezelf, voor mijn eigen gemoedstoestand.’’

Eerlijker Of het bij de Spelen beter, en dan vooral eerlijker gaat, kan ook Otter niet zeggen. ,,Geen idee. Ik mag wel hopen dat het dan in de aanloop eerlijker verloopt. Maar dit zijn wel vraagstukken die we moeten voorleggen aan het NOC. Je wilt bij de Olympische Spelen gewoon niet drie, vier dagen voor de eerste wedstrijd binnenkomen.’’

Over de zaken die hij wél in de hand heeft, is Jeroen Otter tevreden. Er is veel geïnvesteerd in het monitoren van de schaatsers, en de data die dat oplevert zien erg goed uit. Bovendien heeft Otter een bredere en jongere selectie dan ooit. ,,Het team zoals dat er nu staat, zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Dit is in de breedte de sterkste ploeg ooit. Ik had nog weleens een zesde rijder die de plek van de vijfde kon innemen, maar dit… het is een shitshow. Het gaat over en weer, van links naar rechts. De ene keer is die de snelste, dan de ander. We hebben een training gehad, waarin ik echte de beste 35 minuten van mijn loopbaan als coach had. Ik keek mijn ogen uit, had het kippenvel op mijn armen staan, zó snel ging het. De jonge honden in het team gaan er vól voor. En de oudjes?

Die klagen eerst, maar moeten dan mee.

Geweldig om te zien en het maakt iedereen scherp.’’

Lancering door uitgever van succesvolle Fashioncheque en Sports Gift Card

Schaats Cadeaukaart schiet uit de startblokken

W

GLOVE CUTPROOF Ook in zwart leverbaar

BACKPACK

Special made for iceskating + skeelersport in 5 colors.

f

www.ICETEC.nl

ie op zoek is naar een geschikt cadeau voor iemand die van schaatsen houdt, hoeft niet meer lang na te denken. Met de lancering van de Schaats Cadeaukaart is er nu één geschenk dat bij élke actieve schaatsliefhebber in de smaak valt. De belangstelling is meteen groot.

Nederlanders binden de schaatsen onder.

De een incidenteel, de ander met grote regelmaat. Wat is er dan mooier dan een cadeaukaart die met deelname van alle ijsbanen de schaatssport een warm hart toedraagt. Ideaal om te geven, super om te krijgen. Bijvoorbeeld om er met het hele gezin een gezellig én gezond uitje van te maken.”

De Schaats Cadeaukaart wordt uitgebracht door de uitgevers van onder meer de Fashioncheque en de Sports Gift Card.

Nu schiet de Schaats Cadeaukaart uit de startblokken. De cadeaukaart voor iedere schaatsliefhebber is behalve online (www. schaatscadeaukaart.nl) ook verkrijgbaar bij alle schaatsbanen in ons land en bij iedere Primera-shop. De waarde is minimaal € 5,-en maximaal € 150,--. De Schaats Cadeaukaart is te besteden aan toegang tot de ijsbanen in ons land en aan schaatslessen.

Vijf miljoen Nederlanders Dennis van Rijkwijk is nauw betrokken bij de ontwikkeling van de Schaats Cadeaukaart. De voorzitter van de Vereniging van Kunstijsbanen Nederland (VKN) is dan ook blij met de lancering. “Schaatsen is nationaal erfgoed, dat niet alleen wij als kunstijsbanen koesteren. Ruim vijf miljoen

Feestelijke decembermaand Woorden waarin Bart van Schijndel zich helemaal kan vinden. Als sportmarketeer is hij samen met de VKN een van de grondleggers van de Schaats Cadeaukaart.

“Nederland is een echt schaatsland. Niet gek dan ook dat de Schaats Cadeaukaart meteen al volop in trek is. Ook bij bedrijven die hun relaties en medewerkers op een sportieve wijze willen verrassen. En dat zal de komende maanden enkel en alleen toenemen. Voor de feestelijke decembermaand is de kaart natuurlijk perfect om te geven en hartstikke leuk om te krijgen. Ik denk dan ook zeker dat de Schaats Cadeaukaart het actief schaatsen in ons land opnieuw een extra impuls geeft.”

Voor nadere info: bart.van.schijndel@ sports-giftcard.com

NIEUW! LEG-ANKLE PROTECTOR 2in1

Er stond in Thialf weer geen maat op Suzanne Schulting, die drie keer goud binnensleepte. (Foto Neeke Wassenbergh-Smit)

Volle focus bij Sjinkie Knegt, die goed was voor brons.

Shorttrackers laten zich goed zien in Invitation Cup

D

Eerste test doorstaan

e eerste test op weg naar de Spelen in Peking hebben de Nederlandse shorttrackers goed doorstaan. Op eigen bodem liet de equipe van bondscoach Jeroen Otter zich goed zien. Goudhaantje was, en dat zal niemand verbazen, Suzanne Schulting.

Suzanne Schulting zou weleens aan de vooravond kunnen staan van zo’n heel bijzondere Olympische Spelen, met een resultaat waarover nog jarenlang wordt gesproken. Een beetje zoals Yvonne van Gennip dat deed tijdens de Spelen van 1988 in Calgary, al kwamen haar drie olympische gouden plakken wel een beetje uit de lucht vallen. Datzelfde geldt voor het dubbele goud van Marianne Timmer in Nagano. Maar uit de lucht vallen, daar kun je bij Suzanne Schulting allang niet meer over spreken.Ook in Thialf tijdens de International Invitation Cup stond er weer geen

maat op Schulting. Op de 1000 meter, de afstand waar ze in 2018 zo verrassend en mooi de olympische titel pakte, was Schulting ongenaakbaar. Ze was veel te snel voor de rest. Het brons van Selma Poutsma achter de Hongaarse Petra Jaszapati was dan weer wel een opsteker.

Het waren de verhoudingen zoals die er lagen in Thialf. Een beetje zoals Gary Linkere dat ooit omschreef als het ging om Duitse voetballers, maar dan toegepast op Schulting: ‘Een groep shorttrackers rijden wat ze kunnen, maar aan het einde wint Suzanne Schulting’. Zo ging het namelijk ook op de 500 en de 1500 meter, waarbij ze twee keer de Italiaanse grootheid Arianna Fontana achter zich liet. De mixed relay leverde haar nog een zilveren plak op.

Sjinkie Bij de mannen kon Sjinkie Knegt

zich weer meten met de besten. Op de 1500 meter leverde dat de Fries een derde plaats op. De jonge Melle van ’t Wout zorgde ook voor eremetaal bij de mannen.

Hij eindigde als tweede op de 500 meter in een finale die verder geheel was gevuld met Hongaren.

In de relay ging het voor de vrouwen eveneens crescendo. Het kwartet Selma

Poutsma, Rianne de Vries, Xandra Velzeboer en Anne Floor Otter veroverde het goud voor Italië, en dus zonder Suzanne Schulting. Voor de mannen was er op de relay een derde plaats weggelegd.

Na de Invitation Cup is de nationale selectie vertrokken naar Azië. Daar wordt eerst in China en vervolgens in Japan een World Cup gereden. Met name de eerste wedstrijd is interessant. Die heeft plaats op het ijs dat straks in februari olympisch is.

De jonge Melle van ’t Wout veroverde zilver op de 500 meter.

Esmee Visser: ,,Ik houd van Inzell, word altijd een beetje zen tussen de bergen.’’ (Foto’s Timsimaging)

Olympisch kampioene worstelde met haar status en met zichzelf

Door Eric Korver

Esmee Visser krabbelt op

Z

e was de sensatie van de Spelen in Pyeongchang.

Vanuit het niets won Esmee Visser olympisch goud op de vijf kilometer. Maar daarna werd het stiller en stiller rond de frêle Leidse, die worstelde met haar status en met zichzelf. Visser belandde in een diep dal en juist nu, in het volgende olympische seizoen, krabbelt ze langzaam weer op. ,,Ik ben nu al best trots op mezelf.’’

Inzell, het Zuid-Duitse schaatsdorp ingeklemd tussen de uitlopers van de Alpen.

Het weer is niet het beste dat Beieren doorgaans in deze tijd van het jaar heeft te bieden. Druilerig, mistig. Esmee Visser (25) maalt er niet om. ,,Ik houd van Inzell’’, zegt ze. ,,Dit is echt een heel andere omgeving, en ik word altijd een beetje zen in de bergen. Bovendien kan ik hier nog even echt stappen maken. Ik ben heel perfec-

tionistisch, heb altijd een soort overfocus in alles. In Inzell kan ik me zelfs nog meer focussen, maar daartussen wel beter mijn rust pakken. Voor mij is echt lekker hier.’’

In de Max Aicher Arena werkt de rijdster van team IKO het laatste deeltje van de voorbereiding op het nieuwe seizoen af. Ze staat er goed voor, zoals dat in schaatsjargon zo mooi heet. Het is de volgende stap in een lange weg die ze heeft afgelegd na een dramatische winter, waarin Visser geen schim meer was van de jonge vrouw die naar olympisch goud zwierde. ,,Ik ben in een diep dal beland’’, verzucht ze. ,,Alles wat er de afgelopen jaren gebeurde kwam samen in vorig seizoen, en het is een lang en zwaar proces om daar weer uit te komen. Ik moet mijn lichaam weer leren kennen, inzien hoe het werkt. Jorien ter Mors helpt me ook daarbij. Zij heeft ook veel meegemaakt met overtraining, en zegt dat je lichaam daarna anders is en je even niet zoveel aankan als voorheen. Dat geeft ook onzekerheid.’’

Denker Ze is een denker, geeft ze toe. En denken is soms even niet de beste eigenschap voor een topsporter, want denken leidt niet zelden tot twijfel. ,,Klopt’’, beaamt Visser. ,,Voorheen had ik dat niet zo, maar het afgelopen jaar en nu nog steeds veel.’’ Dat is, hoe gek het ook klinkt, een gevolg van haar olympische succes. ,,Dat overkwam me allemaal een beetje. Ik volgde keurig op wat er werd gezegd, dacht daar niet te veel over na. Maar door de status die goud met zich meebracht, wilde ik ook leven als een topsporter. Ik wilde kennis en kunde hebben, dan weet je wat je doet. Ik ben me gaan verdiepen in de wetenschap en de materie van schaatsen. Het laatste jaar ben ik daardoor steeds meer gaan nadenken bij wat ik doe, en daarmee komt ook automatisch de twijfel.’’

Na de Spelen speelde dat nog niet zo. Als ze terugkijkt, stelt Visser, heeft ze eigenlijk een omgekeerde carrière gehad. ,,In het eerste jaar na de Spelen kon ik nog

behoorlijk relativeren, vond ik dat er op basis van dat ene jaar niet te veel verwacht kon worden van me. En dus kon ik nog lekker schaatsen, was ik best onbevangen. Natuurlijk legde ik mezelf wel druk op, maar dat heb ik nooit als negatief belastend ervaren. Maar in de jaren daarna denk ik dat ik me de druk van die titel ook vooral zelf heb opgelegd.’’

Visser zakte uiteindelijk weg in een moeras. Hoe harder ze spartelde, hoe slechter het ging. Maar in al die sportieve ellende kwam het woord ’stoppen’ nooit in haar op. Zeker niet, zegt ze fel. ,,Ik heb voor m’n gevoel nog niet laten zien wat ik maximaal kan. Dat is vooral voor mijzelf een heel grote drijfveer. Ik wil m’n beste ik laten zien, vooral aan mezelf eigenlijk. Ik wil voor mezelf bewijzen wat ik maximaal kan, en ik wil ook voor mezelf bewijzen dat ik kan omgaan met zo’n dal en daar ook weer uit kan komen. Ik was echt nog niet klaar met schaatsen.’’

INTERVIEW Hobbeltje

Waarde

Ze laat even een korte stilte vallen. ,,Schaatsen’’, zegt ze dan, ,,is zo’n mooie sport en het is zo’n mooi leven om te leiden. Als het goed gaat. Vorig jaar was echt minder, en dat dal was echt niet leuk, maar ik wil me ook niet door een hobbeltje uit het veld laten slaan. Ik heb geen moment gedacht aan stoppen. Ik dacht er wél aan dat het anders moet, en hoe ik hieruit moest komen.’’

Dat hoeft ze niet alleen te doen. Esmee Visser wordt bijgestaan door haar trainers Erwin en Martin ten Hove en Erik Bouwman. Dat vindt ze prettig. ,,Ik ben een teamspeler. Winnen doe je samen, zo zie ik dat. Vorig jaar was ik door corona erg op mezelf gericht, wilde het ook allemaal zelf doen en zelf oplossen. Dat is gewoon heel slecht geweest voor me, en daar hebben we met z’n allen heel erg van geleerd. We zijn om de tafel gaan zitten en hebben vervolgens met elkaar besproken hoe we mij het beste hieruit konden krijgen. We hebben een plan gemaakt en dat voeren we samen uit. We delen alles. Ík deel álles, ben superopen. Ik heb ook hulp van een psychologe, en daarbij schuiven de trainers ook af en toe aan. We proberen er echt samen aan te werken.’’

En juist aan begrippen als ‘samen’ en ‘met elkaar’ hecht Esmee Visser grote waarde.

Het is niet alleen de bescheidenheid die haar altijd al typeerde, maar ook haar werkelijke gevoel. ,,Dat heb ik altijd wel gehad. Als ik ook terugdenk aan de Spelen zie ik mijn medaille als een overwinning van Remmelt (Eldering, haar toenmalige coach, red.) en mij, niet alleen van mezelf. Dat hebben we sámen bereikt. Ik vind het heel mooi dingen niet alleen te doen. Alleen iets vieren is ook niks. Je moet in mijn ogen samen met mensen als het ware een proces vieren.’’

Visser heeft de weg terug inmiddels gevonden. Maar ook dat gaat weer met vallen en opstaan. Elke dag is er weer eentje vol uitdagingen, maar ook vol onzekerheid. ,,Je moet het niet iedere dag allemaal zo nauw nemen met hoe je je voelt, maar dat is ook best lastig omdat je in een olympisch seizoen zit, stappen wilt maken en

,,Ik heb nu ook weer heel veel plezier in alles. Dat is voor mij de sleutel tot succes.’’

terug wilt naar hoe makkelijk je toen in de rondte reed. Ik moet zeggen dat dat proces echt heel goed gaat, dat ik echt veel dingen heb overwonnen. Fysiek ben ik qua waardes en zo ook echt wel goed. Echt écht goed eigenlijk.’’

Maar terugkomen is meer dan waardes meten. ,,Al die dingen er omheen, dat speelt ook mee. Dat gaat met ups en downs. Ik blijf ervan overtuigd dat ik op de goede weg ben, maar ik moet nog wat heuveltjes overwinnen.

Ik moet ook vertrouwen hebben in het proces, geduld hebben. Dat is voor mij nog weleens lastig, maar ik probeer het met volle overgave en volle focus. En op het ijs in de trainingen rijd ik nu soms zó lekker dat ik echt aan het genieten ben. Ik heb ook weer heel veel plezier in alles. Dat is voor mij de sleutel tot succes.’’

Elke dag is er weer eentje vol uitdagingen

Andere criteria Een nieuw olympisch seizoen lijkt het perfecte moment om af te rekenen met de nasleep van de vorige Spelen, maar zover

wil Visser eigenlijk al niet eens denken. In de situatie waarin ze nu zit gelden andere criteria. ,,Als ik zie hoe ik aan het opkrabbelen ben en hoe ik er nu voorsta, dan ben ik alleen daarom al trots op mezelf. Maar ook op de staf van IKO. Het zou al een prachtige bekroning zijn, en misschien ook een soort van opluchting, als mezelf kan bewijzen dat ik uit zo’n dal kan terugkomen. En dan hangt daar niet eens echt een resultaat of een prestatie aan. Ik hoef echt niet nog eens olympisch goud te winnen om zo tevreden en gelukkig te zijn en een periode te kunnen afsluiten. Sterker, als ik mezelf alleen al plááts voor de Spelen ben ik al blij. Dat zou echt een overwinning zijn op mezelf.’’

Ze kijkt er ook naar uit weer te kunnen schaatsen in normale omstandigheden.

Terugkeren naar hoe het was, zeg maar. ,,Dat zou supermooi zijn. Niet alleen voor mezelf, maar voor de hele schaatssport.

Terug naar normaal en met elkaar het mooie van de sport ervaren. Dat sluit ook aan bij wat ik al eerder zei. Als je alleen iets moet vieren, is dat maar een saai feest. Met z’n allen maak je het mooier. Ik denk dat iedereen daar naar uitkijkt en ik hoop dat ik een steentje kan bijdragen om het deze winter mooie wedstrijden te laten worden.’’

Jouw Avontuurlijke CARRIÈRE BIJ De overheid start hier!

Joy Beune: ,,Fietsen in Spanje, in een prachtige omgeving, mijn eigen ding doen, dat is voor mij echt de ideale vakantie.’’ (Foto’s Timsimaging)

Op de fiets in Spanje en Joy Beune is gelukkig

V

Genieten van de vrijheid

eel tijd heeft een topsporter doorgaans niet om eens lekker te genieten in een andere omgeving. Joy Beune is geen uitzondering. De rijdster van Jumbo-Visma moet echt haar momenten plannen om er even ’uit’ te gaan. Maar dan vindt ze het ook heerlijk om écht andere dingen te doen, om het avontuur te zoeken.

Zichzelf omschrijven als een echte vrijbuiter, nee, dat zou Joy Beune (22) niet snel doen.

Binnen de strakke discipline van de topsport zou dat misschien ook botsen. ,,Maar ik houd er wel heel erg van mijn eigen ding te doen en erop uit te gaan.’’ Femke Beuling is daarbij een favoriete reisgenote. ,,Maar ik ga ook graag op pad met mijn naasten. Vind ik superleuk.’’

In de aanloop naar het schaatsseizoen ging ze samen met Femke Beuling een weekend op pad in een speciale auto, beschikbaar gesteld door Kenonz: een Landrover Discovery – zelfs in de teamkleuren van Jumbo – compleet met kampeertent. ,,Oh, dat was wel héél cool, die auto. Daar hebben we het echt heel leuk mee gehad.’’

Ze moest, zoals vaker, een beetje improviseren om de tijd daarvoor te kunnen vrijmaken. Zeker omdat er ook een familie-aspect bijkwam. ,,Mijn oma is niet lang geleden overleden. Zij nam ons altijd graag op zondagochtend mee naar Van der Valk om te ontbijten, en mijn moeder wilde dat nu doen, zeg maar ter nagedachtenis. Leuk idee, maar het was het enige weekend waarin Femke en ik samen weg konden. Daarom bedachten we een leuk plekje te zoeken ergens bij mijn ouders in Twente. Zo kwamen we uit op een heel leuke camping. Daar

hebben we lekker gegeten, getraind, geslapen in het tentje op het dak van de auto. We zijn echt even weggeweest. Ik vond dat echt een heel fijn weekend. Samen met Femke, familie dichtbij en toch wat vrijheid.’’

Onafscheidelijk De een jaar jongere Beuling en Beune gaan vaker samen op pad. ,,Ze is mijn beste vriendinnetje’’, vertelt de schaatsster uit Borne, die tegenwoordig in Heerenveen woont. ,,We hebben elkaar eigenlijk écht leren kennen tijdens het WK in Salt Lake City. Daar lagen we bij elkaar op de kamer, en sindsdien zijn we eigenlijk onafscheidelijk.’’

Het avontuurlijke zit er echt in bij Joy Beune, al is dat niet echt met de paplepel ingegoten of zo. ,,Vroeger waren we thuis niet zo avontuurlijk hoor, dat viel echt wel mee. Mijn ouders houden van veiligheid. Eigenlijk gingen we ook altijd naar dezelfde camping in Spanje, aan de Costa Brava bij Sant Pere Pescador aan de baai van Roses. Ik vond dat wel dikke prima. Ik kende de weg, kon daar heel goed in mijn eentje de fiets pakken en weggaan. Maar we deden ook wel avontuurlijke dingen hoor. Bergen bewandelen, dat soort dingen. Mijn vader houdt ook veel van fietsen en mountainbiken, dat deden we vaak.

Maar echt wilde vakanties, nee, dat niet.’’

Het zijn wel de vakanties waar ze van houdt. ,,Het liefst ga ik naar Spanje, en de fiets gaat dan zeker mee. Daar fietsen in die prachtige omgeving, mijn eigen ding doen, dat is voor mij echt de ideale vakantie. Met mijn ouders ben ik al een tijdje niet meer mee geweest.

In de vier jaar waarin ik nu voor JumboVisma rijd, komt dat steeds slecht uit. Zo worden die vakanties een beetje door mijn neus geboord, haha.’’

Vakanties zijn sowieso moeilijk. Er moet altijd strak worden gepland. ,,Er is vaak wel een periode in het zomerseizoen waarin we sowieso een weekje weg kunnen, soms zelfs twee. Dat plannen we dan met Jac Orie.’’

Ze gaat dan weg met vriend Kjeld Nuis, of met Femke Beuling. ,,Kjeld is niet zo van het avontuur. Die blijft liever thuis, haha. Snowboarden vindt hij wel heel leuk, maar dat is er de laatste tijd ook niet van gekomen.’’

En dat zal opnieuw lastig worden in dit olympische seizoen. De Spelen in Peking bepalen bij iedereen de agenda. Ook bij Beune, die niet eerder op de Spelen actief was. Ze is, zegt ze, de schaatswinter goed begonnen. ,,Gezien de trainingswedstrijden die ik heb gereden sta ik er best wel goed voor. Ik voel me ook goed, ben blij met hoe ik gestart ben.’’ Dat was weleens anders. ,,In

het eerste seizoen bij Jumbo-Visma maakte ik stappen, maar in het tweede en derde seizoen had ik steeds een moeilijk begin. Twee keer kam ik best slecht de zomer uit, was op het ijs niet vooruit te branden, reed dan een slecht NK en miste de eerste Worldcups. Heel jammer.’’

Maar ze zag ook hoe ze dan later in het seizoen wél op niveau kwam. ,,Tussen kerst en nieuwjaar stond ik er dan weer. Vorig seizoen heb ik zo wel vijf weken in de bubbel gezeten en het EK Allround, de Worldcups en het WK kunnen rijden. Als je dan terugkijkt, vraag ik me dan wel af waarom ik er niet meteen in oktober stond. Dit seizoen ben ik zeker wel van plan het hele seizoen goed te zijn, er te staan in het NK en helemaal voor het OKT en de Spelen.’’

Femke Beuling en Joy Beune in de tent bovenop de speciale Landrover Defender van Kenonz. ,,Dat was een heel fijn weekend.’’

Het GRATIS magazine voor elke schaatsliefhebber

Oktober 2021

Esmee Visser krabbelt op Thomas Krol Vol vertrouwen HET GROOTSTE SCHAATSMAGAZINE VAN NEDERLAND