SkateNL Februari 2021

Het GRATIS magazine voor elke schaatsliefhebber

NATUURIJS!

februari 2021

Nils van der Poel Zweeds fenomeen

Thomas Krol mooie revanche

De schaatsbubbel het verhaal erachter

HET GROOTSTE SCHAATSMAGAZINE VAN NEDERLAND

Na een ommetje een lekker kommetje.

Dat kan alleen maar Unox zijn.

INHOUDSOPGAVE SKATE.NL

Nils van der Poel, het Zweedse fenomeen

De gouden revanche van Thomas Krol

Genieten van prachtig natuurijs met foto’s van lezers

Cultheld Jouke Hoogeveen zwaait af na verloren jaar

Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotografie TimsImaging Vormgeving Rodi Media Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage/ verschijning 25.000, maandelijks Verspreiding Gratis via de ijsbanen en grotere schaats-speciaalzaken Redactie / mail 06-55866441, redactie@skatenl.nl

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32

Dikke punt Patrick Wouters van den Oudenwijer vertelt het verhaal achter de bubbel

Kai Verbij over werelditels en cryptomunten

Onwaardig afscheid voor Bob de Vries, Erik Jan Kooiman, Bart de Vries en Frank Vreugdenhil

Henk Angenent schaatst 24 jaar na dato opnieuw de Elfstedentocht

Uitgevers Korver & Kuper Media A. Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06-2388 4422 info@skatenl.nl www.skatenl.nl Rodi Media Broekerwerf 8 1721PC Broek op Langedijk 0226-333311 info@rodi.nl www.rodimedia.nl Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen Telefoon 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Bijna. Nog een zonder twijfel mooi wereldkampioenschap voor de shorttrackers, en dan is het echt klaar. Dan zetten we een heel dikke punt achter dit schaatsseizoen.

Een bizar seizoen, dat zal iedereen duidelijk zijn. Wie had dit een jaar geleden allemaal gedacht? Net als elke schaatsliefhebber hadden we het idee dat ’onze’ sport de dans mooi zou ontspringen. Niet dus.

Natuurlijk zijn er prachtige hoogtepunten geweest in de afgelopen maanden, met vooralsnog het wereldkampioenschap in Thialf als een mooie kroon op het werk voor zowel schaatsers als de mensen die in organisatorisch opzicht dat toernooi en de bubbel mogelijk hebben gemaakt.

Een wereldkampioenschap zonder Aziatische inbreng, dat wel. En een wereldkampioenschap zonder publiek, dat zeker ook. Dat maakt duidelijk dat in deze winter eigenlijk niets normaal was. We hebben met z’n allen het enige gedaan dat we hadden kunnen doen: er het beste van maken.

Dat hebben we zeker ook gedaan met ons magazine SkateNL. We hoeven waarschijnlijk niemand uit te leggen dat het maken van dit blad in de voorbije maanden voor heel veel hoofdbrekens zorgde.

Natuurlijk vooral in organisatorisch opzicht. Want hoe blijf je een gratis blad maken als de economie wereldwijd op z’n gat ligt? We zeggen niets raars als we melden dat dat echt niet meevalt. Maar we hebben het gedaan. Omdat het juist in deze tijd belangrijk is dat de sport en de liefhebbers van die sport positieve impulsen krijgen. Omdat het belangrijk is dat de sport zichtbaar blijft. En omdat het belangrijk is dat we zelf zichtbaar blijven.

De enige concessie die we hebben moeten doen, is dat onze lezers een editie minder voorgeschoteld krijgen dit jaar. Dat vinden we onvoorstelbaar spijtig, maar we kunnen er helaas niets anders van maken. Los daarvan kunnen we zeggen: het was een roerige winter, maar we hebben ‘m overleefd.

En leed kan altijd erger hè. Want hoe beroerd is het voor al die mannen en vrouwen van de marathon. Bijna als enige topsporters geen enkele wedstrijd afgewerkt. Niets. Bijna als enige, want ook de topgolfers konden een streep zetten door hun competitie. Dat moeten ze nu zelfs al voor het tweede jaar op rij doen. Leed kan dus inderdaad altijd erger.

Als een klein geschenk van Koning Winter werden we in februari in ieder geval nog verrast met een korte, maar hevige ijsperiode. Die bracht niet alleen enorm veel schaatsplezier voor miljoenen mensen, maar maakte ook nog eens duidelijk hoe diep schaatsen en de schaatssport verankerd zit in het DNA van de Nederlanders.

Laten we ons daar met z’n allen aan vasthouden: het besef hoe mooi deze sport is. Het besef dat schaatsen door de eeuwen heen alle stormen heeft overleefd. En het besef dat deze crisis niet eeuwig kan duren.

Laat volgend seizoen alsjeblieft weer een gewoon seizoen zijn. Normaal.

Met veel wedstrijden, met veel publiek, en veel plezier.

Tot dan!

SkateNL is een uitgave van Rodi Media en Korver & Kuper Media. SkateNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord.

Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

Ingmar Kuper Eric Korver

SkateNL is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGMMZ:2011.01.02

Specialist in schaatsen en skeelers.

Speciaalzaak voor racefietsen en mountainbikes.

www.Haicobouma.nl FEBRUARI 2021

3

Nils van der Poel verbijstert iedereen met dubbele wereldtitel

door Eric Korver

Zweeds fenomeen

I

n niets lijkt Nils van der Poel op het beeld dat we in Nederland hebben van een topschaatser.

Eigenlijk is alles onconventioneel aan de Zweed met de Hollandse achternaam. Hij traint anders, geniet van het leven in de Zweedse natuur, brengt maanden door met skydiven en slaapt bij een vriend op de bank.

Maar wat hij ook doet; hij doet iets goed. Want Nils van der Poel schaatst verdomd hard. Twee wereldtitels en een wereldrecord vormden het bewijs dat de schaatswereld verbijsterde.

Ze vonden ‘m de afgelopen jaren vooral leuk, Nils van der Poel. Die Zweedse jongen met die Nederlandse achternaam, met dank aan zijn Hollands grootvader. Dat was toch wel bijzonder. En het maakte hem ook een beetje ’van ons’. Dat hij nog best aardig presteerde ook versterkte dat gevoel alleen maar.

4

Geen idee hoe de Nederlandse schaatsliefhebbers nu aankijken tegen Nils van der Poel. Zijn achternaam is nog hetzelfde, zijn historie ook. Maar nu schaatst hij opeens ook nog eens iedereen naar huis, inclusief de Nederlanders die te boek stonden als de beste schaatsers ter wereld. Is Nils van der Poel nu nog steeds een beetje ‘van ons’, of is hij een bedreiging geworden voor Nederlands succes in de komende jaren?

Wie zich wat verder verdiept in Nils van der Poel komt in ieder geval niet tot een antwoord op die laatste vraag. Wat wel vaststaat, is dat we te maken hebben met een fenomeen. In meerdere opzichten. Van der Poel spot met alle wetten uit de traditionele schaatswereld. Zijn motto? Meer doen dan een ander. En dus trainde hij zich de afgelopen twee jaar suf. Maar wel op zijn manier. Dat betekent ultra-hardlopen over honderd kilometer en zo’n veertig keer per seizoen een tien kilometer schaatsen. Maar wedstrijden reed hij in die periode niet.

Welkom in de bijzondere wereld van Nils

FEBRUARI 2021

van der Poel, die ook al eens na een Worldcup meer dan 25 kilometer terug rende naar zijn hotel in Sneek.

Ellende Thialf, dag één van het wereldkampioenschap per afstand. De vijf kilometer is net afgelopen. Van der Poel is met 6.08,39 ruim anderhalve seconde sneller dan Patrick Roest, die opnieuw de droom van een individuele wereldtitel ziet vervliegen. Op het middenterrein is Roest een hoopje ellende, weggedoken in de capuchon van zijn hoodie. Van der Poel aarzelt geen moment, zoekt Roest op, legt een hand op zijn schouder en fluistert de Nederlander wat in. Het is geen zout in de wonde, maar een hart onder de riem.

Even later vertelt Van der Poel openlijk over zijn respect en bewondering voor Patrick Roest. ,,Ik heb hem gezegd dat hij de beste is die er op dit moment is, dat hij de titel verdiende, en dat ik verdrietig ben omdat hij niet won.’’ Hier sprak de man die zelf de wereldtitel pakte en het daar eigen-

lijk gewoon moeilijk mee had omdat hij de verliezer mateloos bewondert. ,,Ik ken Patrick al sinds de Vikingrace, toen we een jaar of twaalf waren. Ik kwam hier, deed vijftig seconden over de 500 meter, hij veertig. In de bus naar huis dacht ik ‘dat kan ik ook’. Op dat moment besliste ik dat ik schaatser wilde worden. Die gast heeft me meer geïnspireerd dan wie ook.

Het doet me echt zeer dat hij nu gebroken is.’’ ,,Voor de media, voor de fans, voor bijna iedereen draait het allemaal om de prestaties. Hoe snel je gaat, wanneer de tijd stopt, honderdsten van seconden. Maar daar gaat het voor mij niet om. Het gaat om je best doen, alles geven en toch plezier hebben. Ik ben echt blij dat ik niet de druk en de verwachtingen heb die Patrick heeft. Dat maakt het voor mij een stuk gemakkelijker te genieten van het moment. Het is echt verdrietig om de twee-na-beste schaatser van de wereld te zien huilen omdat hij niet de beste is. Dat is niet de cultuur die we als schaatssport

INTERVIEW

Nils van der Poel staat de pers te woord. ,,De media gaat het allemaal om de prestatie, om deze dag. Maar ik heb 364 andere dagen per jaar die ik net zo leuk vind als deze.’’ (Foto SkateNL)

moeten willen.’’

Het had er alles van dat Van der Poel vooral treurde omdat Roest niet de wereldtitel pakte die hij zelf veroverde. De Zweed, toch een kleine lach op het gezicht: ,,Natuurlijk ben ik ook wel gelukkig dat ik heb gewonnen.’’

Anders En opnieuw legt Van der Poel uit hoe hij tegen zaken aankijkt. Dat is op z’n zachtst gezegd ’anders’. ,,Je kunt het op verschillende manieren benaderen’’, vindt hij. ,,Ik heb de laatste jaren dingen gedaan die geen enkele Nederlandse schaatser heeft kunnen doen. Patrick Roest moet naar dit

seizoen kijken. Hij heeft een Nederlands kampioenschap in de herfst, een afstandskampioenschap, een allround kampioenschap, dan kwalificatiewedstrijden voor dit WK, twee Worldcups en een Europees kampioenschap. En overal wordt verwacht dat hij even wint. Dan moet hij na vijf weken competitie in het WK naast de vijf kilometer ook de 1500 meter rijden en de tien kilometer, en hij moet álles winnen. Ik heb bijna twee jaar geen wedstrijden gereden.

Al mijn focus lag op dit toernooi. Negen van de tien keer wint Patrick Roest de vijf kilometer, maar dit is waarom hij vandaag verloor.’’

Thialf, dag vier van het wereldkampioen-

schap per afstand. Als de laatste rijder over de finish is, loopt Nils van der Poel op het middenterrein naar één van de televisiecamera’s en roept de kijkers een boodschap toe.

‘Fish for dinner guys!’

De woorden zijn niet bestemd voor het grote publiek, maar wel voor één man: Graeme Fish, de Canadees die het wereldrecord op de tien kilometer in z’n bezit heeft. Of beter gezegd: hád. Want Nils van der Poel heeft zojuist een fabelachtige race neergezet en bekroonde die met een fantastisch wereldrecord: 12.32,95. In Thialf!

Van der Poel grijnst. Hij had, vertelt hij,

eerder die week al contact met Fish via social media. ,,Ik zei hem dat ik zijn wereldrecord ging aanvallen, en hij wenste me succes.’’ Fish zal nooit vermoed hebben dat zijn record daadwerkelijk uit de boeken verdween.

Vervolg op pagina 7

Nils van der Poel: ,,De tien kilometer was mijn grote doel, daar heb ik de afgelopen jaren hard voor getraind.’’

(Foto Timsimaging)

FEBRUARI 2021

5

N A V N E T E I !

N !

E !

S G J I R U U T A N

INTERVIEW Vervolg van pagina 4 en 5 Bijzaak De Zweed kondigde het na zijn succesvolle rit op de vijf kilometer ook al aan. Geen wereldrecord, dat niet, maar wel dat die ’vijf’ eigenlijk bijzaak was. ,,Hartstikke leuk hoor. En mooi dat ik de wereldtitel pak, maar het gaat om de tien kilometer. Dat is het grote doel, daar heb ik de afgelopen jaren hard voor getraind.’’

Daar was ook het plan op gericht waar Van der Poel zich bijna twee jaar lang op stortte. Twee jaar lang alleen maar trainen. Geen wedstrijd, niks. ,,Het plan dat we schreven was gericht op een tijd van 12.36.

Ja, het wereldrecord. Dat lijkt heel ambitieus, maar het was een goed plan en ik had er vertrouwen in dat het mogelijk was.’’

En weer volgde zo’n mooie en zeker in de schaatswereld niet alledaagse uiteenzetting van Van der Poel. ,,Belangrijk is dat je twéé doelen hebt. Het eerste is de dag zo besteden dat je jezelf zoveel mogelijk verbetert, zowel fysiek als technisch. Het tweede is de dag zo besteden dat je morgen wakker wordt en diezelfde inspanning wéér wilt doen. En daar moet je een balans in vinden. Die heb ik de laatste jaren heel goed gevonden.’’

In die opzet is voor Van der Poel plezier de rode draad die de puntjes verbindt. Zonder plezier is de missie voor hem kansloos. ,,Plezier is heel belangrijk. Bij dat trainingsplan schreef ik ook prioriteit te geven aan leuke trainingen boven tijdefficiënte trainingen.’’ Hij weegt even zijn woorden. ,,Weet je, de mens zou niet overleven als het niet leuk was om te vrijen. Als dat pijn zou doen, deden we het niet en beston-

den we vandaag niet meer. Maar het is leuk, dus doen we het. Dat is de kern. Als je iets leuk vindt, ga je het onvermijdelijk doen. Als je een succesvolle schaatser wilt worden, moet je dat vaak doen. Kun je een manier vinden waardoor je iedere dag wakker wordt en uitkijkt naar weer 25 ronden, dan ben je er.’’

Bang Zijn sportervaringen uit zijn jeugd helpen hem daar ook bij, vertelt Van der Poel. ,,Als jochie deed ik eens mee aan een hardloopwedstrijd over zeshonderd meter. Ik werd voorlaatste. Toen ik over de finish kwam, zag ik al die kinderen huilen omdat het zo’n pijn deed. Ik dacht ‘what the fuck is er aan de hand?’. Dit zouden we niet moeten doen. Daar werd ik bang van. Toen ik begon met schaatsen vond ik de korte afstanden echt leuk, maar ik was er niet goed in. Ik moest me aanpassen aan de uitdaging. Nu is het die uitdaging die me inspireert en maakt dat ik dit wil doen. Ik denk dat ik daardoor twintig maanden kon trainen zonder wedstrijden. Want het waren niet de wedstrijden die me dredaging om ven, het was de uitik als te gaan met waar kon kind niet mee omgaan.’’

Waar Van tot der Poel het WK lijk in behoorde luwte kon werken en presteren, is dat over na het toernooi in Thialf.

Misschien staat hij er zelf niet anders

in, maar de wereld om hem heen verandert, en hij weet het. ,,Ik dacht daaraan tijdens de warming-up voor de tien kilometer. Dat was de eerste race waarin mensen verwachtten dat ik ging winnen, en op een bepaalde manier was dat een heel onprettige gedachte. Op dat moment was het belangrijk mijn hoofd op orde te hebben, te weten waarom ik dit wil doen, wat het werkelijke doel is. Gaat het om het wereldrecord, de titel, ervaringen met vrienden of mezelf verbeteren? Wat is mijn doel?

Als dat heel duidelijk is en je jezelf daaraan herinnert, dan is het makkelijker iets te bereiken. Je bereikt nooit een doel als dat niet precies is. Zoiets gebeurt niet toevallig.’’

Druk Hij realiseert zich dat hij nu te maken krijgt met de zaken waarom hij Patrick Roest nooit om benijdde: druk, verwachtingen. ,,Absoluut. Met nieuwjaar schreef ik in een boek wat ik dit jaar wilde doen. Mijn top tien van wat belangrijk was. Daar stonden random dingen bij als meer tijd doorbrengen met vrienden en dat soort shit. Maar er stond ook dat ik de beste schaatser wilde worden die ik kan zijn terwijl ik er nog steeds van geniet. Dat las ik gisteravond terug. Die reminders heb je nodig, zeker als je succes hebt en de media erbij komt.

Dan gaat het allemaal om de prestatie, om deze dag. Ik heb 364 andere dagen per. jaar die ik net zo leuk vind als deze, maar die interesseren ze niet, en dat neem ik ze niet kwalijk. Maar voor mij is het belangrijk die focus te houden. Hoe meer roem, hoe meer je moet doen en hoe moeilijker het

wordt. Dat is een uitdaging.’’

Nu ligt er een nieuw plan, voor de Spelen van volgend jaar. Dezelfde weg bewandelen als voor dit WK is onmogelijk. Daarvoor ontbreekt de tijd. ,,We hebben dat plan de week voor het WK geschreven. Het is een soortgelijk concept met wat veranderingen. Wat ik ga doen? Veel tijd doorbrengen met vrienden, mezelf uitdagen, meer ultralopen, veel skydiven, en uiteindelijk proberen die laatste rondjes nog wat sneller te rijden. Als junior was ik veel te serieus met trainen. Voor de Spelen van 2018 sloeg de weegschaal door naar de andere kant, was ik te veel bezig met niet goed trainen. Nu zit daar een goede balans in en ik denk dat dat het geheim is. De échte uitdaging is die balans ook het komende jaar te bewaren. In ieder geval ligt er een uitdagender en tegelijkertijd plezieriger schema dan ik ooit heb gezien. En ik kijk ernaar uit.’’

Die weg naar de Spelen begint alweer op de onconventionele manier van Nils van der Poel. Want naar huis? Dat gaat hij eigenlijk niet echt. ,,Ik weet niet eens waar ik woon. Mijn kleren liggen bij mijn ouders in Trollhättan, maar als ik terugga naar Zweden slaap ik een paar maanden bij een vriend op de bank bij het skiresort in Åre, of in het bunkhouse van het skydiving center in Västerås. Eigenlijk heb ik niet echt een plek voor mezelf. Ik ben veel in de natuur als ik train, maar geniet ook van het sociale leven en doe dat zoveel mogelijk.

Daarom leef ik ook in meerdere groepen.

Genieten en plezier hebben met geweldige mensen vind ik fantastisch.’’

Nils van der Poel is euforisch na zijn wereldrecord. (Foto ISU Media)

ACHTERGROND Patrick Wouters van den Oudenweijer: ‘Compliment aan iedereen’

Het verhaal áchter de bubbel door Eric Korver

L

iefst vijf weken lang zaten tientallen schaatsers en coaches in de internationale bubbel rond de wedstrijden in Thialf.

Vijf weken zonder wanklank, zonder incident, en vooral vijf weken zonder ook maar één positieve test. Patrick Wouters van den Oudenweijer kan nauwelijks geloven dat de bubbel uit de koker van zijn sportmarketingbureau House of Sports zo fantastisch heeft gewerkt. ,,Het is een klein wonder.’’

Hij kent de schaatswereld als geen ander.

Weet hoe de hazen lopen, weet wie de knopen doorhakt en weet wie er benaderd moet worden. Patrick Wouters van den Oudenweijer stond in het begin van de jaren negentig Rintje Ritsma bij en zorgde een paar jaar later met het formeren van de Sanex schaatsploeg rond de Beer uit Lemmer voor een definitieve verandering van het schaatslandschap in Nederland.

Kort na de eeuwwisseling begon Wouters van den Oudenweijer voor zichzelf, nadat hij daarvoor nog de schaatsploeg van TVM het levenslicht had laten zien. ,,Ik heb zeker iets met schaatsen, maar ben van huis uit een basketballer’’, vertelt hij. ,,Daarin was ik niet goed genoeg voor de top, en dan is het mooi the next

best thing te doen. Dat werd een fullservice sportmarketingbureau dat heel breed in de sport staat en daarbij alle taken verricht: House of Sports.’’ Hij deed dat samen met broer Geoffrey en Koen Hermens. De De slogan van het bureau laat niets aan duidelijkheid te wensen over: ‘We make it happen’.

Dat werd meerdere malen bewezen, onder andere met het spectaculaire project De Coolste Baan van Nederland, waarbij het Olympisch Stadion in Amsterdam werd omgetoverd tot een schaatstempel. Daar werd drie jaar geleden zelfs het wereldkampioenschap allround verreden voor tienduizenden toeschouwers.

Complex project Net zo revolutionair was het laatste project van House of Sports: de schaatsbubbel in Friesland rond internationale wedstrijden.

Het is de laatste dag van vijf weken schaatsen in Thialf als Wouters van den Oudenweijer terugkijkt op één van de meest complexe projecten in zijn loopbaan. ,,Het was wat overzichtelijker dan de Coolste Baan, maar wel heel spannend’’, stelt hij met een lachje.

De bal van de bubbel kwam al in het voorjaar aan het rollen. ,,In april, mei zijn we al gaan nadenken. Wat betekende de uitbraak van Covid-19 voor de internationale schaatswinter? Al snel concludeerden we dat het niet realistisch was te denken dat

we straks weer met elkaar de hele wereld zouden overvliegen. Ik zag vervolgens vanuit mijn basketbalpassie de bubbels in de NBA, maar ook in de Tour de France, het voetbal en de Formule 1. We moesten erop voorbereid zijn dat ook wedstrijden in de schaatswereld op die manier vorm zouden krijgen.’’

House of Sports bundelde de krachten met de KNSB en Thialf, en betrok ook de internationale schaatsunie ISU bij het overleg. ,,Eerst zijn we nationaal begonnen. Alle protocollen lezen. Op ons kantoor werden Kristel Strikkers en Tim Smit vrijgemaakt, en die hebben er echt de tanden ingezet.

Daarna zijn we een schaatsprotocol gaan schrijven. Dat was vooral scenario-denken.

Zorgen dat je scenario’s klaar hebt liggen, afhankelijk van wat er gebeurt. Ook daarbij hebben we de ISU laten aanhaken, uitgelegd waar we mee bezig waren en wat ze daarvan dachten. De feedback was positief en we kregen het advies vooral door te gaan.’’

Blauwdruk De ISU lastte vervolgens de eerste reeks wereldbekers af, waarop House of Sports in september de eerste blauwdruk van een protocol bij de unie neerlegde. ,,Op dat moment kwam net de tweede golf van Covid-19 opzetten. De ISU belde ons op, was enthousiast over het plan

en omarmde de gedachte, maar durfde het op dat moment niet aan. Vanwege die tweede golf heel begrijpelijk.’’

Het was een periode van constant zoeken, proberen, improviseren en aanpassen.

Op het lijf geschreven van Patrick Wouter van der Oudenweijer. ,,Dat is het mooie van dit vak. Je moet continu improviseren, met elkaar denken in wat wél kan, en niet te lang blijven hangen in wat niet kan. Dat was wel de rode draad. Denken in kansen, in mogelijkheden, en proberen die vanuit eigen kracht aan te vliegen.’’

Heel snel werd met alle betrokkenen de nationale kalender omgevormd. Wouters van der Oudenweijer: ,,Het was mooi te zien hoe de KNSB, de atletencommissie, de teams en iedereen die daar een relevante steakholder in is daarin flexibel waren en hoe snel we dat met elkaar hebben kunnen optuigen. Zo hebben we een best ideaaldeel één van het seizoen ingedeeld, waarmee we hier lieten zien dat het kón.

We kónden gewoon een goede schaatswedstrijd organiseren.’’

De ISU kwam al redelijk snel in de lucht met de boodschap dat dit voor deel twee van het seizoen geprobeerd zou worden, maar dan internationaal. ,,Met z’n allen zijn we aan de slag gegaan om dit weer uit te werken. Het EK verplaatsen, twee wereldbekers erin. We hebben meteen aangegeven dat ook het WK een optie was mocht China met de organisatie in problemen

Patrick Wouters van den Oudenweijer in Thialf. ,,De enorme saamhorigheid tussen al die verschillende bloedgroepen die samen het nationale en internationale schaatsen vormen, vind ik de plus van deze winter.’’ (Foto’s Timsimaging)

8

FEBRUARI 2021

Schaatsen in de bubbel van Thialf. Actie op het ijs, lege tribunes. ,,Zowel sportief als zakelijk was het essentieel dat de deur niet op slot ging.’’ komen. Niet heel lang daarna kwam ook het bericht dat het WK in China niet doorging, wat voor de bubbel eigenlijk een ideaal scenario was. Enig nadeel is dat de bubbel daardoor nog twee weken langer duurde, maar daarmee maakten we voor het internationale schaatsen de cirkel natuurlijk wel helemaal rond.’’

De grote inspanningen van House of Sports laten zich niet alleen verklaren door liefde voor de schaatssport. Het heeft, stelt Wouters van der Oudenweijer, alles te maken met zijn vak: organiseren. ,,We staan al vanaf maart in een soort overlevingsmodus. Dan moet je creatief zijn. De Nijmeegse Vierdaagse ging niet door. Wij bedachten de Alternatieve Vierdaagse, lieten mensen gewoon vanuit huis een vierdaagse lopen, vanaf hun eigen voordeur.

Deden twintigduizend mensen aan mee.

Dat is mooi. Da’s ook een mooie uitdaging.’’

Belangen Ten aanzien van het schaatsen speelde ook de historie mee. ,,Wij zitten zo diep in het schaatsen omdat we van die sport houden, maar uiteindelijk hebben we ook allemaal belangen. Voor Thialf is het heel belangrijk dat die wedstrijden doorgaan, voor de KNSB ook, en ook voor de teams met hun verplichtingen naar sponsoren. Dus is het ook voor de schaatsers belangrijk, zeker sportief gezien in een pré-olympisch jaar.

Zowel sportief als zakelijk was het essentieel dat de deur niet op slot ging. We hadden er niet heel lang voor nodig om dat te beseffen, en dat gaan meteen alle radertjes aan. Ons motto is niet voor niets ‘Make it Happen’. Dan gaan we dat proberen ook.’’

Organisatorisch was dat goed te doen, financieel werd het lastiger met een evenement zonder publiek. ,,Daar verdient de ISU echt een compliment in. Zij hebben de

financiële basis gelegd om deze bubbel mogelijk te maken. Het nationale traject was een zaak van Thialf, de KNSB en House of Sports, maar internationaal komt de ISU echt alle lof toe. Wij kunnen nog zulke mooie plannen verzinnen, als zij het financieel niet mogelijk hadden gemaakt, hadden we hier niet geschaatst.’’

Draaiboeken De dagelijkse organisatie van de hele operatie lag primair bij House of Sports, dat uitgewerkte draaiboeken had klaarliggen. ,,We deden dat in heel nauwe afstemming met zowel KNSB als ISU. Dat vind ik ook het mooie van deze winter, dat er sprake is van een enorme saamhorigheid tussen al die verschillende bloedgroepen die samen het nationale en internationale schaatsen vormen. Dit is een klus die we met z’n allen hebben geklaard.’’ Is dat de plus van deze winter? ,,Dat vind ik wel, ja.’’

Iedereen in de internationale schaatsgemeenschap verdient een compliment, vervolgt Wouters van den Oudenweijer. ,,Dat we uiteindelijk vijf weken lang zonder een positieve besmetting dit hebben kunnen doen, is echt een pluim waard voor iedereen die in de bubbel heeft gezeten. Wij kunnen nog zoveel bubbels bedenken, maar alles valt of staat bij het gedrag van ieder individu in die bubbel. Dat vereist discipline van iedereen. Niet alleen van de atleten naar zichzelf, maar vooral ook naar anderen. Dat dit zo perfect is verlopen is heel opmerkelijk en misschien wel een klein wondertje.’’

Als hij terugkijkt, noemt Wouters van der Oudenweijer het De Grote Improvisatieshow. ,,Scenario-denken, communiceren.

We hebben ook echt onze best gedaan mensen in de bubbel zich vijf weken lang toch een beetje thuis te laten voelen. Dat deden we met kleinigheidjes, met fototjes bijvoorbeeld. Natuurlijk zijn het prof-

sporters, maar waar mogelijk hebben we ze een beetje thuisgevoel gegeven.’’ Hij betrekt daarin ook de mensen van Van der Valk, dat met de hotels in Sneek, Wolvega, Emmeloord en Leeuwarden deel uitmaakte van de bubbel. ,,Hun aandeel was groot, hun gastvrijheid groots.’’

De schaatsers zijn gewend uit hun koffer te leven. Maar dit was anders, erkent Wouters van den Oudenweijer. ,,Heb ik vanaf het begin gezegd. In Calgary of China ben je weg en dan is het wat het is. Maar als je vijf weken lang opgesloten zit terwijl je vriend, gezin of wie dan ook twee kilometer verderop zit, dat is best lastig. Als je dan mag fietsen, maar je mag er niet langsfietsen, dan voelt dat vreemd. Maar dat hebben ze heel knap gedaan.’’

Compliment Hij vindt het supermooi dat het uiteindelijk allemaal zo goed gelukt is. ,,Ik denk dat we voor het Nederlandse schaatsen en het internationale schaatsen met z’n allen een maximaal resultaat bewerkstelligd hebben. Dat is een compliment aan iedereen die betrokken is geweest. Het is een klokje met heel veel radertjes, maar dat klokje heeft mooi op tijd gelopen.’’

En de draaiboeken? ,,Die hoop ik nooit meer te gebruiken. Ze worden nog wel op andere fronten bestudeerd, zodat andere evenementen er eventueel iets van kunnen leren, maar wat mij betreft zie ik ze op de ijsbaan niet meer.’’ Hij hoopt alleen de cirkel nog helemaal rond te kunnen maken. De Worldcup Finale vorig jaar was immers het laatste internationale sportevenement in Nederland, en deze bubbel was weer het eerste daarvan. ,,Hoe mooi zou het zijn als we straks in oktober ook weer de eerste zijn die Thialf ouderwets vol hebben?’’

‘Alles geprobeerd voor marathon’ Het liefst had Patrick Wouters van den Oudenweijer na de bubbel in Thialf nog een natuurijsbubbel laten volgen voor de marathonschaatsers, met als inzet een NK op natuurijs. Dat kwam er niet van, tot zijn spijt. ,,We hebben daar met z’n allen de schouders onder gezet. Voor de marathonrijders, maar ook voor het natuurijsgevoel, dat echt iets moois met Nederland doet. Wij dachten dat het kon, dat denk ik nog steeds.

We hebben ervoor gezorgd dat het op tafel kwam te liggen bij mensen die uiteindelijk de beslissing moeten nemen in combinatie met mensen die er verstand van hebben. Dat is gelukt. VWS, politici, zelfs de minister-president; iedereen heeft er iets over gezegd. We waren er dichtbij, maar uiteindelijk is het niet gelukt.

Daar moeten we dan ook in berusten, hoe spijtig dat ook is.’’ ,,De afweging is niet geweest of sec die wedstrijd wel of niet kon, maar die wedstrijd in het grote geheel waarin Nederland vanaf donderdag massaal Loosdrecht aanviel. Dat beeld is blijven hangen en dat heeft het hele proces niet geholpen. In die natuurijshype is het uiteindelijk niet aangedurfd.’’

FEBRUARI 2021

9

Grote voorraad, v snelle service sne en een goed advies

JANsch V VA VAN AN DER R HOORN h aatt sspo ort Westkanaalweg 10e, Ter Aar, 0172 602677

Dé schaats- en skeelerspecialist

JANVANDERHOORN.NL

10

FEBRUARI 2021

Almereweg 41A, Medemblik

TWC-LEOSMIT.nl

REPORTAGE Wereldtitel op de mijl na dubbel vals op duizend meter

I

De revanche van Thomas Krol

n het toch al stille Thialf kon je een speld horen vallen. De tweede valse start van Thomas Krol trof hemzelf uiteraard als een mokerslag, maar raakte iedereen in de Friese schaatsbubbel. Dat was een dag later opnieuw het geval, maar nu om de mooiste reden. Krol revancheerde zichzelf met een geweldige wereldtitel op de 1500 meter en lachte zo de ellende van de dag daarvoor goeddeels weg.

Meters na zijn finish op de 1500 meter schalde de oerkreet van Thomas Krol door Thialf. De armen wijd, de vuisten gebald, en ergens onderweg nog een tweede ontlading, die maar aangaf hoe diep het zat bij de 28-jarige rijder van Jumbo-Visma. Blijheid, frustratie, boosheid misschien? Nee, weerlegde een stralende Krol zelf. ,,Het was vooral opluchting. Na die dubbele valse start was de druk op deze rit nog een stuk groter. Door mijn eigen schuld minimaliseerden mijn kansen op een wereldtitel van twee naar één, en dan moet het in die ene rit wel gebeuren. Ik wilde hier heel graag laten zien wat ik kan en ik ben blij dat dat gelukt is.’’

Een dag eerder stond een heel andere Thomas Krol de media te woord vanachter de plastic schermen in de mixed zone van Thi-

alf. Schuldbewust, balend en soms zoekend naar woorden, nadat een dubbele valse start het einde van zijn ambities op de duizend meter betekende. Een klap, stamelde Krol. ,,Ik wist het meteen. Ik sta twee keer niet stil en dan zijn de regels heel duidelijk. Dan ga je eruit. Dat geldt ook voor mij.’’

weer een race op het programma hadden staan. Het was Orie’s opzichtige manier om Krol even in bescherming te nemen. Die begreep de hint goed. Hij moest de knop omzetten en het dan maar op de 1500 meter laten zien, zei Krol nog. ,,En daar wil ik het bij laten.’’

Terug Pupillen Hoe dat kon gebeuren, was een vraag waarop Krol zelf ook het antwoord niet wist. ,,Ik maak bijna nooit zo’n fout en nu gebeurt dat me twee keer. Twee keer een soort te vroege schijnbeweging. Misschien duurde het te lang, misschien niet. Ik weet het niet. Ik stond ook niet helemaal lekker en dan gaat het twee keer mis.’’ Dat is uniek voor hem, vervolgde Krol met een cynisch lachje. ,,Ik start bijna nooit dubbel vals.

Gebeurde me volgens mij alleen bij de pupillen een keertje. Het kunnen de zenuwen zijn geweest, misschien. Maar ik heb wel vaker belangrijke wedstrijden gereden en dan gaat het ook in één keer goed. Het is gek, maar vooral heel zuur.’’

Krol werd uit zijn lijden verlost door Jac Orie. De coach onderbrak het vragenvuurtje abrupt. ,,Thomas, maak het niet te lang, je moet morgen ook weer rijden’’, bitste de coach. Alsof niet vrijwel al zijn rijders de volgende dag

De Thomas Krol die pakweg 24 uur later de pers te woord stond, zien we allemaal veel liever. Een brede lach, geen gebrek aan woorden, alle tijd, en geen enkele noodzaak voor Orie om in te grijpen. Met de negende tijd op de 1500 meter in Thialf ooit – 1.43,75 – had Krol in de laatste rit voormalig ploeggenoot Kjeld Nuis als wereldkampioen onttroond en Patrick Roest naar plek drie verwezen. ,,Hij is weer terug’’, jubelde Krol, die doelde op het heroveren van de titel die hij twee jaar eerder in Inzell ook al won.

Hij rekende meteen af met het doemscenario dat zich vorig jaar ontvouwde. In Salt Lake City werd hij ook op de duizend meter gediskwalificeerd, om vervolgens op de mijl naast het goud te grijpen.

Dat ging naar

Nuis. Nu waren op die laatste afstand de rollen omgedraaid. Nuis reed als titelverdediger een uitstekende race die hem net zo makkelijk goud had kunnen opleveren. Maar hij bleek niet opgewassen tegen de ontketende Krol. Nuis was de eerste om hem te feliciteren. ,,Geweldige rit van hem en dan verdien je de titel’’, was Nuis sportief.

Thomas Krol had weer het vertrouwen waarmee hij de bubbel in Friesland in kwam. ,,Het was op zich niet moeilijk. Ik laat zien wat ik al weken laat zien, voelde me ook supergoed. Helaas kon ik dat een dag eerder niet laten zien en dat was een bittere pil, want ook daar had ik kans op de titel. Het enige voordeel was dat ik nu frisse benen had.’’ Krol wist ook goed dat zijn beste kans op de mijl lag. ,,Dat is mijn beste afstand, en daar heb ik me na die diskwalificatie puur op gericht. Dan is dit de beste revanche.’’

Saillant detail: de starter op de 1500 meter was dezelfde als die hem een dag eerder uit het toernooi schoot: de Russin Yulia Mitrofanova. Dat ontging Krol niet. ,,Ik zag het, herkende haar, haar stem. Dat is best wel even raar. Maar ik moest proberen me daarvoor af te sluiten, het niet in mijn hoofd te laten zitten.’’ Lachend: ,,Dat is wel gelukt.’’

Thomas Krol is de heerser van Thialf na zijn winnende 1500 meter. ,,Ik wilde hier heel graag laten zien wat ik kan en ik ben blij dat dat gelukt is.’’

FEBRUARI 2021

11

WK AFSTANDEN

Emotioneel brons Achtereekte M

et een bronzen medaille sloot Carlijn Achtereekte haar vijf kilometer af, de enige afstand die de rijdster van Jumbo-Visma afwerkt op het WK. Maar dat was wél een medaille die iets betekende voor Achtereekte.

Bij de bespiegelingen over haar bronzen prestatie schoot Carlijn Achtereekte vol. De plak, de dag; het had allemaal een bijzondere betekenis voor haar, vertelde ze. ,,Dit is toevallig de trouwdag van mijn ouders’’, verklaarde Achtereekte, die vijftien jaar geleden haar moeder verloor. ,,Het is voor

mij een bijzondere datum en daar hoopte ik iets extra’s uit te halen. Voor haar wilde ik vandaag graag iets moois doen, haar trots maken. Dat is deels gelukt. Het hoogste plekje was mooier geweest, maar ik denk dat ik tevreden moet zijn.’’

Natúúrlijk reed ze om te winnen, zoals altijd. Achtereekte (31) was ook niet geschrokken van de tijd die Irene Schouten in de eerste rit neerzette. ,,Dat was echt een heel knappe rit, maar ik weet dat ik dat ook kan.’’ Uiteindelijk nam ze brons mee. ,,Helaas de verkeerde kleur, maar wél een medaille. Het is een rommelig seizoen geweest, waarin dingen niet zo lie-

pen als ik had gewild. Dit was al een stuk beter, maar op een WK hoop je nu eenmaal dat alle puzzelstukjes op z’n plek vallen.

Dat gebeurde niet. Er zaten zeker goede dingen in mijn rit, tot de laatste vier rondjes. Dáár verlies ik ‘m gewoon. Dat voelde ik ook gebeuren, en daar is dus werk aan de winkel. Wat ik nu liet zien was dus goed genoeg voor brons. Ben ik best trots op, want ik had hier ook kunnen staan met niks.’’

Daarmee sluit ze een pittig seizoen af, bekende Achtereekte. ,,Ik had een zware start na mijn schouderoperatie, merkte ook dat ik daar heel lang in bleef hangen, en

vervolgens twijfelde ik nog of ik wel goed genoeg was. Maar uiteindelijk was er een mooie stijgende lijn, en plaats ik me met de hakken over de sloot voor deze vijf kilometer. Da’s voor mij van waarde omdat ik op deze afstand persoonlijk wel wat dingetjes heb. Met de vijf kilometer werd ik bekend, maakte ik een zilveren debuut op het WK, en was het al een belevenis dat ik die afstand na een paar jaar weer mocht rijden. Gezien het hele seizoen mag ik best trots zijn. Ik heb het redelijk kunnen afsluiten en dat maakt me getergd voor volgend seizoen.’’

Irene Schouten zet onvrede over mass-start om in wereldtitel

Van boos naar gelukkig Z

e kwam thuis met de ruimste collectie medailles van alle vrouwen in het wereldkampioenschap, maar het duurde even voor bij Irene Schouten de lach doorbrak.

Dat gebeurde eigenlijk pas na een geweldige vijf kilometer, waarin ze iedereen verraste.

Irene Schouten is doorgaans een vrolijke meid.

Goedlachs, open en altijd bereid tot een praatje. Maar niet na afloop van de massstart. De Noord-Hollandse van team Zaanlander beende door de catacomben van Thialf met een tred die boekdelen sprak. En als daar al niet de onvrede uit sprak, dan was het wel het gezicht dat op onweer stond.

Dat wekte bevreemding, want Schouten had zojuist haar tweede brons binnengehaald, nadat ze eerder al goud pakte met Ireen Wüst Irene Schouten jubelt na de en finish van haar vijf kilometer.

Antoi,,Er zat nog echt wel wat boosheid in die rit.’’ nette de

Jong op de ploegachtervolging, en brons op de drie kilometer. Het goud op de mass-start ging naar haar teamgenote Marijke Groenewoud. Dat zou reden moeten zijn voor een vrolijker blik dan die Schouten liet zien. Geheel tegen haar natuur liet ze vervolgens ook de media links liggen, om spoorslags het hotel op te zoeken.

De parallellen waren er met Thomas Krol, al deed die na zijn diskwalificatie op zaterdag nog wel zijn verhaal, maar hij stond er een etmaal later een stuk vrolijker bij. Hetzelfde gold voor Schouten. In de eerste rit van de vijf kilometer perste ze er een tijd uit waarop in het vervolg iedereen de tanden stukbeet. Inclusief Sábliková. Inclusief Voronina. Inclusief Achtereekte. En zo stond daar ineens weer de vrolijke versie van Irene Schouten om te vertellen wat haar allemaal was overkomen.

Boosheid En ja, gaf ze volmondig toe, er had in die rit nog wel wat boosheid en frustratie gezeten over die voor haar mislukte mass-start. Want ze was boos, erkende ze. ,,Omdat we een plan hadden en dat niet zo ging als had gemoeten. De communicatie was slecht en daar baalde ik van. De ene dacht dat de sprint werd aangegaan op 700 meter, de ander dacht op 500 meter. De afspraken waren niet duidelijk.

Zo kon ik niet laten zien wat ik in me had.

Heel jammer.’’ Het verhaal was eigenlijk simpel. Schouten, de tweevoudig wereldkampioene massastart, dacht in Thailf een derde titel te kunnen ophalen. Maar meer nog schatte ze in dat die massastart haar enig resterende kans op goud was. ,,Omdat ik dacht dat Sábliková de sterkste zou zijn op de vijf. Dan was die mass-start de enige kans. Zit je vijf weken in een

bubbel, schaatsen er buiten mensen op natuurijs en mis je de plak waar je alles op zette. Ja, ik was echt even pissed.’’

Maar over de boosheid heen worden er lessen getrokken. In ieder geval dat de afspraken beter moeten. Maar ook dat het duo Irene Schouten en Marijke Groenewoud wellicht een heel nuttige combinatie is voor de toekomst. ,,Als de afspraken goed zijn, dan zeker. Is dat niet het geval, dan niet’’, oordeelde Schouten.

Social media uit En dan zag ze vanuit de bubbel ook nog de kansen op natuurijswedstrijden toenemen. Dat was te veel voor Schouten. ,,Ik heb mijn social media uitgezet’’, bekende ze lachend. ,,Ik vind het zó mooi als mensen van dorpje naar dorpje schaatsen, koek en zopie erbij. Dat wil ik ook heel graag, maar dat kon nu niet. Ik wilde het allemaal niet zien, wilde me focussen op mijn race.’’

Ze kon de knop tijdig omzetten voor de vijf kilometer. Zag Thomas Krol na een deceptie goud winnen, en putte daar moed uit. ,,Ik dacht ‘het kan wel’, wilde laten zien dat ik hier mentaal sterk in was.’’ Met een rit waarin de rondetijden afbouwden in plaats van opliepen, verraste ze iedereen. ,,Die opbouw is voor mij wel goed, maar die twee rondjes 33 in het begin hadden niet gemoeten.’’ Na haar finish in 6.48,53 begon Het Grote Nagelbijten. ,,Bij Voronina ging mijn hartslag echt wel omhoog. Op een gegeven moment had ze vierenhalve seconde en ik had het idee dat dat gat te groot was.

Maar ze verspeelde zes seconden in de laatste vier rondjes. Alleen al met mijn slotronde 31,0 won ik bijna twee seconden. Ongelooflijk. Ik ben zó blij dat ik deze titel heb.’’

WK AFSTANDEN

Kramer: ‘Het is niet vanzelfsprekend’

O

ver de status van icoon Sven Kramer hoeven we eigenlijk niets meer te zeggen, en over de kwaliteiten van Patrick Roest evenmin. De voormalig beste schaatser van de wereld en zijn opvolger, dat vat het aardig samen.

Maar status geeft geen enkele garantie. Dat ondervonden de twee in Thialf.

De vijf kilometer op de eerste dag was meteen het eindstation voor Sven Kramer.

De vermaarde Fries probeerde het nog wel even, maar moest uiteindelijk genoegen nemen met een ontluisterende negentiende plek, op ruim 27 seconden achter winnaar Nils van der Poel. Zijn rug was opnieuw spelbreker, verklaarde Kramer naderhand. ,,Ik stond al niet top op, de rug voelde niet echt goed en voor de start viel ik al bijna achterover, waarbij het in mijn rug schoot. Daarna verkrampte mijn hele

lijf al in de eerste ronde en dan wordt het vechten tegen de bierkaai.’’

Kramer – die zichzelf meteen afmeldde voor de teampursuit – zag vervolgens ook wat er met Patrick Roest gebeurde, die voor het eerst dit seizoen een vijf kilometer verloor en het goud aan de Zweed Nils van der Poel moest laten. ,,Dit is topsport, wat ik ook al een hele tijd probeer aan te geven. En dat heeft niet eens alleen met druk te maken. Zelf ben ik ook gewend geweest dat het lijkt alsof alles vanzelfsprekend is. Jaar in, jaar uit, elk weekend winnen, winnen, winnen. Bam, bam, bam, klaar, en door naar de volgende. Zo heeft het voor mij ook gevoeld. Maar ik zie nu ook de keerzijde. Het ís dus niet vanzelfsprekend geweest en dat is het nog steeds niet. Zie je ook aan Patrick. Tien dagen geleden kun je met zes seconden verschil iedereen aan puin rijden, maar dat geeft geen enkele garantie. Patrick had al die zeges graag ingeleverd voor die ene van-

Patrick Roest verstopt zich volledig gedesillusioneerd in zijn hoodie. (Foto Timsimaging) daag. Maar dat is ook wel weer het fascinerende en het mooie van topsport.’’

Dat ‘mooie’ zal Patrick Roest zijn ontgaan in vier dagen Thialf, want de beoogd gouddelver moest het doen met een titel op de teampursuit, en voorts eremetaal van een kleur die hij niet wilde. Net als in de afgelopen twee jaar was hij de keizer van het voorseizoen om op het moment suprême naast de titels te grijpen. Zo wacht Roest nog altijd op zijn eerste individuele wereldtitel. ,,Ik weet niet waarom het niet lukt’’, zocht Roest naar een verklaring. ,,Ik heb alles gegeven, maar dat was niet genoeg. Zo

makkelijk als de rondetijden in de Worldcups kwamen, zo moeizaam was het hier.

Ik denk dat ik daar nog het meest van baal, dat het niet kwam zoals ik wilde. Het was elke keer knokken, en dan weet je al dat het niet bijzonder gaat worden.’’

De mislukte missies van de twee voorgaande WK’s speelden hem geen parten, stelde Roest. ,,Daar ben ik niet mee bezig geweest. Ik wil de oorzaak ook niet mentaal noemen. Voor elke Worldcup ben ik ook zenuwachtig. Waarom het nu niet lukte durf ik niet te zeggen. We gaan zeker kijken naar een oorzaak, maar op dit moment weet ik het niet.’’

Kai Verbij piekt in Thialf op het juiste moment

Over wereldtitels en cryptomunten K ai Verbij heroverde in Thialf de wereldtitel op de duizend meter die hij vorig seizoen was verloren aan Pavel Kulizhnikov.

Dat weerhield de Leiderdorper er niet van een kritische bespiegeling te houden van zijn prestatie. ,,Ik ben een perfectionist. Maar van binnen geniet ik wel hoor.’’

De blik van Kai Verbij (26) was er eentje die niet bepaald uitbundige vreugde uitstraalde. Zeker, hij had zojuist voor de tweede keer in zijn loopbaan de wereldtitel op de duizend meter binnengehaald. Met 1.08,05 hield hij titelverdediger Pavel Kulizhnikov achter zich. ,,Eén keer winnen is

lastig, maar twee keer winnen vind ik lastiger. Mooi dat dat is gelukt’’, stelde Verbij nog.

De analyse van zijn rit leek vervolgens meer op de evaluatie van de verliezer. Het was niet goed, vond Verbij. Hij vroeg zich zelfs wel af of het goed genoeg zou zijn.

,,Na

de diskwalificatie van Thomas Krol wist ik dat de kans om te winnen wel groot was.

Maar ik maakte heel wat fouten onderweg.

In de twee binnenbochten ging het echt mis. Daar verloor ik heel veel snelheid. Dat merkte Jac Orie na mijn race ook meteen op, al waren we allebei wel blij met een opening in 16,2, mijn snelste ooit. Maar Jac ziet ook meteen de verbeterpunten.’’

Verbaasde blikken bij zijn toehoorders. Hij had toch net de wereldtitel gepakt? Verbij, voorzichtig lachje: ,,Ja natuurlijk, het is een titel. Daar moet ik heel blij mee zijn, en dat ben ik ook. Maar ik blijf een perfectionist, blijf zien waar het beter had gekund.

Ik had hier heel graag 1.07,5 willen rijden, en dat had gekund ook. Ik wil gewoon dik winnen, haha. Dat voelt ook wat veiliger dan zo winnen.’’

Dat perfectionisme van Verbij lijkt soms ten koste te gaan van het genieten van zijn eigen prestaties, maar dat valt mee, legt hij uit. ,,Zeker niet zelfs. Ik ben iemand die zich fysiek gezien niet heel erg uit, maar van binnen ben ik echt wel blij. Wereldkampioen word je niet zomaar. Maar dat perfectionisme van mij is er altijd.

Achteraf denk ik altijd daar en daar had het beter gekund. Soms

Kai Verbij, met nog twijfel in de ogen. ,,Ik maakte veel fouten, wist daardoor niet of het goed genoeg zou zijn.’’ (Foto Timsimaging)

moet je wat geluk hebben met schaatsen en dat heb ik vandaag gehad.’’

Sprookje

Het was, stelde Verbij ook zelf al vast, een raar seizoen geweest voor hem. ,,Ik begon niet heel lekker natuurlijk’’, klonk het met enige zelfspot. ,,Maar het dan wel weer mooi af te sluiten met een wereldtitel. Dat had ik niet gedacht met de manier waarop ik de wedstrijden dit seizoen begon. In dat opzicht is dit wel een klein sprookje.’’

Dat past echter wel in het beeld van zijn loopbaan. De prestaties van Verbij zijn grillig en dat weet hij zelf ook. Binnen het team is zijn bijnaam The Assassin, de sluipmoordenaar. ,,Iemand die er ineens is. Dat is ook wel een beetje mijn comfortzone op dit moment. Soms ineens pieken, winnen en iedereen aankunnen, maar met een minder constant niveau. Ik ben op dit moment een cryptomunt, zeg maar. Het vliegt nog alle kanten op.’’

Daar wil hij vanaf. Dat was ook de reden waarom Kai Verbij koos voor de ploeg van Jumbo-Visma. ,,Ik zag dat zij over een heel seizoen constant hun niveau kunnen halen, en dat wil ik ook graag. Ik wil geen eendagsvlieg zijn. En ik zie nu ook dat ik beter ga schaatsen en zelf ook constanter ben. Dat doet me heel goed en geeft me zelfvertrouwen naar volgend jaar. Ik wil geen eendagsvlieg zijn. Geen assassin. Ik wil gewoon heel graag domineren.’’

Lachend: ,,Het zou mooi zijn als ik een bitcoin kon zijn.’’

FEBRUARI 2021

13

Het geleden...

Het was was al lang geleden... dat het nulpunt nulpuntdook. dook. dathet hetkwik kwik ver ver genoeg genoeg onder het De voorbij...

De jaren jaren vlogen voorbij... enwachten wachten werd zelden en zelden beloond. beloond.

Dusdoet doetde dekans kans zich zich voor, dan grijpt Dus grijptiedereen iedereen‘m. ‘m.

Hetmaakt maakt niet niet uit of ‘t jong Het jong of of oud oudis. is.

Wantijzers ijzersworden worden gesmeed wanneer Want wanneer’t’theet heetis... is... enondergebonden ondergebonden wanneer wanneer het en hetkoud koudis. is.

NEDERLANDSELOTERIJ.NL NEDERLANDSELOTERIJ.NL

BOVENKOP Italic

Antoinette de Jong pakte dan toch individuele wereldtitel

Wens in vervulling Z

e deed haar uiterste best om de tranen binnen te houden, maar dat was vergeefs.

De emotie kreeg uiteindelijk de overhand bij Antoinette de Jong, die in Thialf een grote wens in vervulling zag gaan: een individuele wereldtitel. ,,Die wilde ik zó graag.’’

De erelijst van Antoinette de Jong was al aardig gevuld, maar de 25-jarige Friezin moest nog altijd toezien hoe die ene prijs ontbrak. Natuurlijk, ze had al twee wereldtitels achter haar naam staan op de ploegachtervolging, maar da’s toch anders. Twee jaar geleden was ze er in Inzell dichtbij op de drie kilometer, maar in de laatste rit dook Martina Sábliková met een baanrecord net een halve seconde onder haar tijd.

Dat moment van enorme deceptie hielp De Jong uiteindelijk gek genoeg ook weer op weg naar de vervulling van haar doel. Haar mobieltje werkte gretig mee door haar in de dagen voorafgaand aan de krachtmeting in Thialf nog even te herinneren aan die nederlaag. ,,Ik kreeg zo’n herinnering van twee jaar geleden te zien. De teleurstelling droop er vanaf. Die kon ik bijna weer voelen, maar dat sterkte me er wel in die negatieve herinnering om te zetten in positieve energie.’’

Nadat ze in Thialf zelf 3.58,46 had neergezet, dook het doembeeld van het Inzell-scenario wel weer even op. Wéér was het Sáblik-

Antoinette de Jong als wereldkampioene. ,,Ik wilde die titel zó graag.’’ (Foto Timsimaging)

ová die haar de stuipen op het lijf joeg, maar uiteindelijk bleef de Tsjechische grootheid op een tiende van een seconde steken. ,,Ik durfde niet meer te kijken’’, bekende De Jong. ,,Sábliková, Voronina, Irene Schouten, ze waren allemaal zó gevaarlijk. Schouten moest in de laatste ronde 1,7 seconden goedmaken, en dan twijfel je toch.

Mijn laatste ronde was met 32,9 niet goed.

Daar schrok ik zelf van. Nooit eerder had ik zo’n langzame laatste ronde.’’ Ze baalde ook best van haar tijd, stelde ze. ,,Aan de andere kant was ik onder mindere omstandigheden sneller dan bij de twee Worldcups en het EK.’’

Opeens Maar op het moment waarop bleek dat ook Schouten het gaatje naar De Jong niet kon dichten, was het dan toch raak. De Jong kreeg dat zelf nauwelijks mee. ,,Ik was m’n schaatsen aan het droogmaken, keek niet naar de klok, wist eigenlijk niet eens in welke ronde ze waren. Tot Jac Orie riep dat ik ‘m had. Dan sta je daar opeens als wereldkampioen. Da’s heel bijzonder.’’

Aan dat succes, aan die mondiale titel, was ze hard toe, erkende De Jong. ,,Ik wil dat al best heel lang. Elke keer was het net niet.

En dan lukt het nu, in zo’n sterk veld. Ja, dat leverde best een ontlading op. Ik was heel emotioneel, maar hield mezelf maar voor ’niet huilen, niet huilen’. Maar dat gebeurde dus toch.’’

Marijke Groenewoud verrassende winnares mass-start

‘Per ongeluk’ wereldkampioen

E

r zijn momenten zat geweest waarop Marijke Groenewoud een overwinning in een marathonwedstrijd boekte. In alle gevallen jubelde de winnares uitbundiger dan na het behalen van haar wereldtitel op de mass-start. Het was dan misschien niet het plan, het was wél goud.

Een voorzichtig lachje krulde de lippen van Marijke Groenewoud. Ja, gaf ze grinnikend toe. ,,Ik had best even kunnen juichen.’’ Het excuus kwam er direct achteraan. ,,Het was een beetje

Marijke Groenewoud op weg naar goud. ,,Iedereen denkt dat twee sprinters niet kunnen samenrijden, maar Irene en ik hebben laten zien dat het wél kan.’’ (Foto Timsimaging) chaos. De planning was anders, de communicatie verliep niet goed.’’

Die planning was geen hogere wiskunde. Irene Schouten is de grote mevrouw op

de mass-start. Verloor er dit seizoen nog niet eentje en heeft al twee wereldtitels achter haar naam. Groenewoud moest het pad effenen voor een nieuw succes van Schouten. Zo simpel was het, maar zo simpel was de uitvoering niet, stelde Groenewoud. ,,Afgesproken was op zevenhonderd meter aan te trekken als het langzaam ging, en op vijfhonderd meter als het snel ging. Maar het zat er een beetje tussenin. Jillert vond het snel genoeg, wij twijfelden. Ik denk dat ik op 650 meter ging, en dat kwam denk ik wat vervelend uit voor Irene. Ik ging voor Blondin en Maltais de bocht in, terwijl Irene er nog naast zat. Daardoor kwam ze een beetje in de verdrukking.’’

Maar Groenewoud was in de veronderstelling dat Schouten gewoon achter haar zat. ,,Op een gegeven moment had ik iets van ‘waar zijn ze nou, waar blijft Irene?’. Pas in de laatste honderd meter had ik door dat Irene niet kwam. Opeens zag ik Blondin en alles wat ik dacht, was dat zij niet mocht winnen.’’

Groenewoud sprintte vol door, hield inderdaad Blondin achter zich en pakte zo de

wereldtitel. ,,Ja, dat besef ik eerlijk gezegd nog niet helemaal, maar het is echt zo. Uiteindelijk zijn we zelfs gewoon één en drie, daar moeten we hartstikke blij mee zijn, want dat doet niet iedereen.’’

Je zou bijna zeggen dat de beduusde Groenewoud per ongeluk wereldkampioen is geworden. Lachend: ,,Nou, misschien wel, ja. Het doel was winnen, en dat is gelukt. Daarbij zou ik inderdaad aantrekken voor Irene, maar ik zou ook doorrijden omdat ik wist dat ik met mijn snelheid hoog kon eindigen.’’

Met die wereldtitel opent ze voor zichzelf de poort naar de Olympische Spelen. Want zeg nou zelf, hoe kan je het verklaren als je de wereldkampioen thuis laat? ,,Haha, ja, precies. Het is in ieder geval een mooi opstapje, en het doel is nu echt wel volgend jaar naar de Spelen te gaan. Ik heb me twee keer goed laten zien en ik denk dat de bondscoach daar wel iets mee kan.

We hebben ook een mooi team. Iedereen denkt dat twee sprinters niet kunnen samenrijden, maar wij hebben laten zien dat het wél kan.’’

FEBRUARI 2021

15

V

Genieten van Nederlands natuurijs!

anzelfsprekend is het allemaal allang niet meer, natuurijs in Nederland. Soms een nachtje vorst, soms twee. En soms gewoon een winter helemaal niks.

Maar deze februari gaan we ons nog wel even herinneren. Zomaar, bijna uit het niets, flinke vorst. En niet een nachtje, nee, meerdere. Zelfs dagen waarop de temperatuur niet boven nul is geweest. Dan zien we ook meteen wat er gebeurt. Een stralende zon, een strakblauwe hemel; winter op z’n best.

Daarbij dan ook nog eens dichtgevroren sloten, vaarten en meren, en je hebt de perfecte combinatie voor een paar heerlijke dagen vol schaatsplezier. Daar heeft Nederland ook echt van geprofiteerd. Even weg van alle zorgen rond corona, weg van alle beperkingen. Lekker de gezonde buitenlucht in en onbezorgd genieten. En het ijs? Dat was vaak ook nog eens fantastisch.

Grote platen met spiegelglad ijs. Zwart ijs blijft het mooiste dat er is, en dat zagen we op veel plekken terug.

Met SkateNL vroegen we via onze sociale media de schaatsliefhebbers van Nederland hun beste

en leukste beelden van schaatspret op natuurijs toe te sturen. Dat hebben we geweten! De mailbox stroomde vol met de mooiste plaatjes uit het hele land. Dan blijkt meteen hoe leuk het is dat vrijwel iedereen tegenwoordig een telefoon bij zich heeft die prima beeld kan produceren.

Overal je camera bij de hand. Het leverde al met al een enorme parade prachtig beeld op, waaruit het voor de redactie bijzonder moeilijk kiezen was.

Dat ook de inzenders soms moeite hadden met kiezen, was ook duidelijk. Veel inzendingen met twee of drie foto’s. Maar soms

ook meerdere mails van dezelfde liefhebbers. ’Omdat het allemaal even mooi is’, luidde dan de verklaring.

Dat klopt. Wij vinden het ook allemaal even mooi. Natuurijs is de basis voor alles wat we als schaatsers doen. En deze winter heeft duidelijk gemaakt dat we echt nog niet hoeven te wanhopen, want met deze vorm van koude ligt zelfs de Elfstedentocht weer in het verschiet. Laten we hopen dat ons dit vaker overkomt, maar laten we nu vooral genieten van prachtige beelden, ingezonden door jullie: de schaatsliefhebbers en trouwe lezers van SkateNL.

Foto: Arjan van Gammeren

Foto: Timsimaging

Foto: Eelco

Foto: Esther Alewijnse

Foto: Timsimaging

16

FEBRUARI 2021

Foto: Zoey van den Bosch

Foto: Erwin Claassen

Foto: Lotte Jorink

Foto: Loes Adegeest Foto: Timsimaging

Foto: Peter de Blois Foto: Timsimaging

Foto: Christa Tas

Foto: Dorien van Doorn

Foto: Danielle Mouissie

Foto: Pascal Bolhuis

FEBRUARI 2021

17

Prestatiegericht

IKO PUSHING LIMITS Het verleggen van grenzen, het steeds beter willen doen, het op elkaar afstemmen van factoren die bijdragen tot topprestaties is wat topsporters doen.

Dit is met IKO als producent van dakbedekking, vloeibare waterdichting en isolatie heel vergelijkbaar. Van ontwerp en productie, toepassingen van de producten, technieken en adviezen; alle medewerkers bij IKO zijn er voor u want samen gaan we voor topprestaties.

nl.iko.com - iko-insulations.com

DAKBEDEKKING I VLOEIBARE WATERDICHTING I ISOLATIE

Ragne Wiklund, de stralende Noorse wereldkampioene. ,,Ik dacht dat podium binnen bereik zou zijn, maar goud winnen, nee, dat had ik nooit gedacht.’’ (Foto Facebook Norges Skøyteforbund)

Ragne Wiklund geeft nieuwe impuls met wereldtitel

Noors schaatshart klopt weer A

ls het Noorse schaatsen aan de kunstmatige beademing lag, dan klopt het hart nu weer.

Verantwoordelijk daarvoor is een vrolijke 20-jarige. Ragne Wiklund deed in Thialf een zeer verrassende greep naar de wereldtitel op de 1500 meter.

Dat ze daarin slaagde, vond Wiklund zelf nog het meest verrassend.

De Noren hebben natuurlijk een rijke historie als het gaat om schaatsen. Maar de meeste pagina’s zijn geschreven in een inmiddels grijs verleden. Successen van Noorse vrouwen zijn helemaal schaars.

Het eerste WK Afstanden werd verreden in 1996, nota bene in het Vikingskipet in Hamar, maar nooit slaagde een Noorse rijdster erin ook maar één

Ragne Wiklund op weg naar de wereldtitel. ,,Ik durfde de laatste rit echt niet meer te kijken.’’ (Foto Timsimaging)

medaille binnen te brengen. Sterker, Laila Schou-Nilsen is de enige Noorse die ooit wereldkampioene werd op de schaats.

Maar dat was in 1937 en 1938. Het goud van Ragne Wiklund is dan ook een prestatie met een historische betekenis voor het Noorse schaatsen.

Maar dat besef drong niet door tot Ragne Wiklund. Sterker, het besef dat ze wereldkampioene was ging er maar moeilijk in bij de jonge Noorse. ,,Ik realiseer het me nog steeds niet’’, erkende ze. ,,Op het middenterrein stond echt iedereen te huilen.

De coaches, mijn teamgenotes. Iedereen, behalve ik. Omdat ik het nog steeds niet kon geloven. Ik was sprakeloos.’’

Wiklund zette haar tijd (1.54,61) al vroeg neer.

Vervolgens zag ze hoe rit na rit haar tijd overeind bleef.

Nou ja, zág… Kijken durfde ze namelijk al een tijdje niet meer. ,,Zeker in die laatste rit niet, van Antoinette de Jong tegen Ireen Wüst. Ik was zó nerveus.’’ Vlak daarvoor hadden de Noorse meiden al een klein feestje gevierd op het moment dat bleek dat Wiklund al zeker was van een medaille. ,,Toen hebben we wel even gejuicht, ja. Met podium was ik echt al heel blij.’’ In de rit van

De Jong en Wüst wendde ze de blik bewust af. ,,Ik zag alleen de andere meiden, die op een gegeven moment al begonnen te juichen. ‘Niet jinxen, niet jinxen’, riep ik nog.

Maar vlak daarna bleek dat ik echt wereldkampioen was. Ongelooflijk.’’

doet. Een maand later reed ze in Calgary al persoonlijke records en daarna is ze alleen maar beter geworden. Ze is echt professioneler geworden en kan ongelooflijk goed schaatsen. Ragne is echt een groot talent, waar we heel zuinig op moeten zijn.’’

Nooit gedacht

Orienteering

Daarmee verraste ze niet alleen de schaatswereld, maar vooral ook zichzelf. ,,Absoluut, ja. Dat is een heel makkelijk antwoord. Toevallig keek ik een dag voor de wedstrijd nog naar de resultaten van de Worldcups en zag ik dat ik elke keer zo’n twee seconden achter het goud zat. Ik dacht dat podium desondanks binnen bereik zou zijn, maar goud winnen, nee, dat had ik nooit gedacht.’’

Daarin was ze niet de enige. Ook haar coach, de Nederlandse Noor Bjarne Rykkje, had de verbazing in zijn ogen staan. ,,Dat ze hier in de 1.54 rijdt, verrast me aan de ene kant wel, maar ook weer niet als je haar progressie van de laatste weken ziet. Dat ze met die tijd wereldkampioen wordt, ja, dat verbaast me wel.’’

Rykkje heeft Wiklund onder zijn hoede sinds zijn aantreden als Noorse bondscoach in 2018. De Haarlemmer zag de potentie van de jonge rijdster, die drie jaar geleden bij de junioren al wereldkampioene werd op de drie kilometer. ,,Dus helemaal uit het niets komt ze zeker niet. Maar ze heeft vorig jaar om verschillende redenen een slecht seizoen gehad. Omdat het zo slecht ging, zijn we vorig jaar januari met elkaar gaan zitten. We hebben heel goed gesproken en daarna is er bij haar een knop omgegaan. Ik kan wel zeggen dat ze sindsdien alles goed

Wiklund is sowieso een multitalent, een duursporter pur sang. Want ze blinkt ook uit in het typisch Scandinavische ‘orienteering’, waarbij deelnemers met een kompas en kaart de bossen in gaan om zo snel mogelijk hun weg te vinden. ,,Dat is in Noorwegen populairder dan schaatsen’’, vertelt Wiklund. ,,Mijn ouders deden dat, en ik groeide ermee op. Ik heb zelfs eerder in orienteering een nationale titel gehaald bij de senioren dan in schaatsen.’’ Dit najaar verdedigt ze gewoon haar Noorse titel. ,,Ik blijf dat combineren, want het zou dom zijn nu te stoppen. Waarom een winnend recept veranderen.’’

Ze houdt van de ruige Noorse natuur, die zelfs bij haar ouderlijk huis in Oslo om de hoek ligt. ,,Vijf minuten, dan ben ik in de bossen en kan ik rennen.’’ IJs is een lastiger verhaal. ,,De buitenbaan waar ik train heeft op dit moment geen ijs. Dat proberen ze te herstellen. De roep om een overdekte baan is er ook al lang, maar ik denk niet dat die er komt.’’ Met een wereldtitel op zak kan ze op dat punt misschien het verschil maken. ,,Ik hoop het. Net als ik hoop dat dit succes een nieuwe impuls kan geven aan het Noorse schaatsen. We weten nu dat het kan, dat het mogelijk is. Dat is heel belangrijk.’’

FEBRUARI 2021

19

Onwaardig afscheid markante mannen Ze waren jarenlang beeldbepalend in het marathonpeloton. Kleurden stuk voor stuk hun loopbaan in met aansprekende prijzen, en vormden met elkaar eigenlijk een gouden generatie van dertigers. Markante mannen in het

peloton. Mannen ook die een prachtig afscheid verdienden. Het peloton nog eens geselen met hun kracht, de jonkies laten kraken onder hun demarrages, en de koers dicteren met al hun inzicht en ervaring.

Zo had het moeten zijn. Maar zo werd het niet. Helaas.

Maar op deze pagina’s trekken we ze nog even voor het voetlicht, de mannen die afzwaaien na een nooit verreden seizoen. Gewoon, omdat ze het verdienen.

Bob de Vries

Alleskunner met prachtige erelijst Bob de Vries: ,,Die geweldige strijd met Cédric Michaud, prachtige tijd was dat.’’

(Foto Timsimaging)

A

lle mannen in dit eerbetoon aan de stoppende marathonschaatsers zijn toppers uit het peloton, maar Bob de Vries overvleugeld ze allemaal. De veehouder uit Haule heeft een erelijst om U tegen te zeggen. En het had, bekent hij, nog meer kunnen zijn. ,,Als ik niet de combinatie met de langebaan had gemaakt.’’

Hij moeten even rekenen, maar al snel becijfert Bob de Vries (36) dat hij al zeventien seizoenen op het hoogste niveau marathons rijdt. ,,Da’s eigenlijk gewoon mijn halve leven. Dat wordt straks echt

heel erg wennen als ik niet meer elke zaterdagavond naar de ijsbaan hoef, en dan zondag niet hoef uit te fietsen. Mijn jongste dochter keek laatst al raar op dat ik op zondag meeging naar het bos’’, vertelt De Vries.

Bob de Vries debuteerde al jong in het A-peloton en was daarin al snel een man om rekening mee te houden. Drie jaar moest hij wachten op zijn eerste zege, in Hoorn. Maar daarna ging het hard voor de alleskunner, die succes had in ontsnappingen maar ook in massasprints. Liefst 26 cupwedstrijden won hij op kunstijs. Bob de Vries was op z’n best in de tijd van de dubbele competitie: de Essent Cup en de KNSB

Cup oftewel SBS Cup, waarbij er zowel op zaterdag als op zondag werd gereden. In 2008 schreef hij beide klassementen op zijn naam. ,,Dat was in de Essent Cup na een geweldige strijd met Cédric Michaud.

Prachtige tijd was dat.’’

De Vries koerste in die jaren rond in het ook al fraaie gouden pak. In totaal zou hij vier keer het klassement winnen. ,,Dat had nog meer kunnen zijn, maar ik maakte de keuze om ook op de langebaan actief te zijn. Dan had ik lang in het leiderspak gereden, maar raakte ik het toch kwijt omdat ik wedstrijden miste.’’ Maar ook dat uitstapje was lonend. Bob de Vries pakte onder andere zilver op de tien kilometer tijdens het WK Afstanden in Inzell en werd uitgezonden naar de Spelen in PyeongChang.

Maar nu zet hij dan toch een punt. ,,Zou ik eigenlijk al vorig seizoen doen, maar dat eindigde onbevredigend, waardoor ik er nog een jaar aan vastplakte. Dat is helaas ook niet gelopen zoals ik wilde, en dan is het toch een raar einde aan een periode van vele mooie jaren.’’ Zijn gezin met drie dochter vraagt nu tijd, maar vooral ook het werk op de boerderij. ,,Er moeten hier echt dingen gebeuren. Zo moet ik zeker aan de slag met de stal.’’

Hij betrapte zichzelf al regelmatig op terugkijken. Als hij dat met ons nog even doet, is het niet moeilijk aan te geven wat eruit springt. ,,De winst in het NK natuurijs op de Belterwiede. Dat is toch wel mijn mooiste prijs. En de klassementen koester ik ook.’’

Erik Jan Kooiman

D

Korte, maar heftige loopbaan

e genen bepaalden uiteindelijk toch het pad van Erik Jan Kooiman. De zoon van voormalig Nederlands kampioenen Jan en Ineke Kooiman koos voor een loopbaan als aardrijkskundeleraar, maar werd als ruime twintiger toch nog schaatser. Acht jaar later sluit hij een rijke loopbaan af.

Spitsuur in Huize Kooiman, waar de pasgeboren tweeling Thomas en Nienke hun ouders goed bezighoudt. ,,We hadden al een kindje, maar met een tweeling erbij is het toch meteen een groot gezin’’, stelt Erik Jan Kooiman (34), die met een blik op de kalender ook meteen maar de juistheid van zijn keuze om te stoppen verdedigt. ,,Anders hadden we nu in Zweden gezeten, had ik terug moeten komen. Lastige situaties. Uiteindelijk is het zover niet gekomen, da’s het enige voordeel voor mij van deze beroerde omstandigheden.

Voor de rest blijft het natuurlijk zuur dat je niet hebt gereden, geen seizoen, niemand gesproken. Alle sjeu is eraf.’’

Kooiman nam zijn besluit om te stoppen in

20

de week voor het kwalificatietoernooi voor het WK, waarin hij nog wel in actie kwam.

De reden is helder. ,,De tweeling, ons gezin. Ik heb een korte, maar heftige carrière gehad. Vele reizen, veel opofferingen, waarbij je gaat merken dat je er tegenop gaat zien. Dan wordt het toch lastiger en moet je een keuze maken.’’

Kort en heftig was zijn loopbaan zeker.

Kooiman debuteerde als 26-hjarige in het peloton bij De Uithof. In acht jaar tijd deed en won hij meer dan menigeen in een heel lange loopbaan. En natuurlijk springt die zege in de Alternatieve op Weissensee eruit, precies 25 jaar nadat zijn vader Jan dat ook deed. ,,Een topdag was dat zeg.

Alles viel samen. Niels Mesu zei het me een dag later al: ‘Koester deze dag, zoveel krijg je er niet van in je leven’. En achteraf had hij helemaal gelijk.’’

Maar Kooiman deed meer dan alleen marathons rijden. ,,Ook de manier waarop ik met Jillert Anema richting het werelduurrecord ben gegaan. Dat was echt een huzarenstukje’’, zegt hij over het record dat in 2015 in Inzell vestigde en dat nog steeds staat. ,,Ik heb echt drie seizoenen

FEBRUARI 2021

in een flow gezeten, reed ook zo’n beetje alle Worldcups vijf en tien kilometer. Die ervaring koester ik ook. Rijden in Calgary en Slat Lake City is voor elke schaatser een droom. Ik moest mezelf echt even in mijn arm knijpen toen ik in Salt Lake was voor de Worldcup. Een jaar later waren we in China en Japan, dat maakte ook

veel indruk.’’ Lachend: ,,Maar ondertussen natuurlijk wel prijzen pakken, want daar ging het wel om.’’

Hij stopte ooit als aardrijkskundeleraar om te gaan schaatsen. En nu? ,,Dat ga ik weer doen. Ik ga zelfs weer aan de gang op de school waar ik in 2014 ben gestopt. Daarmee is de cirkel dus weer rond.’’

Erik Jan Kooiman, triomferend op de Weissensee. ,,Wat een topdag was dat zeg.’’

(Foto Timsimaging)

ACHTERGROND Frank Vreugdenhil als hij voor de tweede keer de Alternatieve op Weissensee wint. (Foto Timsimaging)

Frank Vreugdenhil

Laatbloeier wordt prijswinnaar F rank Vreugdenhil (36) is een typische laatbloeier. Pas al dikke twintiger debuteert hij in het marathonpeloton. Aanvankelijk is het nog even aanpassen voor de voormalig langebaanschaatser, maar als hij een jaar na zijn debuut uitgerekend in zijn eigen achtertuin in Assen voor het eerst wint, is het duidelijk: deze laatbloeier is een echte prijswinnaar.

Denk aan Frank Vreugdenhil en je denkt absoluut terug aan die twee memorabele zeges in de Alternatieve op Weissensee. Als eerste zegevierde hij twee keer op een rij, en na een seizoen waarin geen wedstrijd werd gereden zwaait Vreugdenhil af als titelhouder.

Een deceptie, noemt hij dit laatste seizoen. ,,Schrijnend, zoals dit gelopen is. Het was al snel duidelijk dat dit niet een seizoen zou worden zoals je dat normaal draait, maar dat we helemaal niets hebben gereden is echt wel heel zuur. Je doet als sporter álles voor zo’n seizoen en dan is het onverteerbaar dat je niets hebt kunnen late zien.’’

De worst die lange tijd werd voorgehouden in de vorm van een NK op natuurijs, werd vervolgens ook nog eens weggetrokken. Een klap die ook bij Vreugdenhil hard aankwam. ,,Ik vraag me af of er echt wel een worst is geweest of dat er andere dingen speelden. Ik kan dat niet echt goed inschatten, maar wij waren al helemaal gericht op rijden, zaten al ver in de voorbereiding en de focus, en dan was dit een enorme anticlimax. Niet alleen persoonlijk,

maar voor de hele sport. Superslecht dat er al een toezegging is dat de keutel dan wordt ingetrokken. Zonder op een realistische manier over de wedstrijd na te denken, durfde naar mijn idee gewoon niemand het aan. Bang om iets te doen.’’

Het besluit van Frank Vreugdenhil om te stoppen stond echter al vast. ,,Ik had bij de ploeg al aangegeven dat dit sowieso mijn laatste seizoen was. Er is meer in mijn leven en daar is het nu tijd voor’’, doelt Vreugdenhil op het tuincentrum van de familie in Eldersloo. ,,Ik ben bezig alles in te richten voor na mijn schaatscarrière. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de men-

sen om me heen die het mij mogelijk hebben gemaakt al die jaren te schaatsen.’’

Vreugdenhil won veel, Prachtige koersen op natuurijs, veldslagen waarin alleen de sterkste mannen overbleven, zowel in Zweden als in Oostenrijk. Maar ook op kunstijs pakte hij zijn zeges mee. ,,Die dubbel op de Weissensee is de mooiste, dat staat buiten kijf. Maar alles wat je meemaakt in je carrière en meeneemt naar de toekomst is misschien nog wel belangrijker dan die prestaties. Die vormen weliswaar je loopbaan, maar door het leven en écht ergens voor te gaan heb je iets dat je meeneemt voor de rest van je leven.’’

Bart de Vries

De mooiste was in Zweden B art de Vries (32) reed liefst veertien seizoenen rond in het marathonpeloton als telg van de bekende marathonfamilie uit Haule – met dus broer Bob en zus Elma. De jongste van het stel won niet zoveel als broer en zus, maar reed een fraaie erelijst bij elkaar.

Bart de Vries in zijn element: op natuurijs. (Foto’s Timsimaging)

De meest memorabele volgens velen?

De cupmarathon in Alkmaar waarbij hij het samen met broer Bob mocht uitvechten. En won. ,,Dat was de enige keer dat we samen hebben gestreden om de winst.

Gelukkig won ik die wel’’, zegt Bart de Vries met een lach. ,,Het is wel frappant trouwens, want dat is en blijft de zege die de mensen zich het meest herinneren, ook al is het al zo lang geleden.’’

Zelf heeft Bart de Vries een heel ander hoogtepunt van zijn loopbaan voor ogen: zijn overwinning op het natuurijsbaantje in Arnhem. ,,We kwamen net uit Zweden, hadden de avond ervoor in Haaksbergen gereden, en in Arnhem stond vervolgens iedereen aan de start. Al vroeg in de wedstrijd was ik weg met Crispijn Ariëns en Erik Jan Kooiman, en ik pakte zelf uiteindelijk de winst. Ja, dat was voor mij echt de mooiste.’’ De Vries won eerder op natuur-

ijs in Wijk en Aalburg en Biddinghuizen, en pakte verder kunstijszeges in Tilburg, Den Haag en nogmaals Alkmaar, wat in december 2019 de boeken ingaat als zijn laatste overwinning.

Nu heeft Bart de Vries dus het besluit genomen zijn loopbaan te beëindigen.

Dat is een keuze voor een maatschappelijke loopbaan boven de sport. ,,De laatste maand zijn er echt dingen veranderd’’, legt hij uit. ,,Er is een baan voorbijgekomen die bijna fulltime is. Dan blijft er weinig ruimte meer over voor schaatsen.’’ Daarnaast worden ook zijn twee kinderen wat ouder. ,,Die vragen ook meer aandacht.’’ Hij zou ook in een andere situatie best nog kunnen schaatsen, maar dat ziet De Vries niet zitten. ,,Ik heb altijd álles gedaan voor de sport en dat is ook de manier waarop ik graag mijn sport wil bedrijven. Minder trainen en dan nog wat meerijden past daar bij mij niet in.’’

Dat er geen afscheid komt in een marathon, daar baalt hij van. ,,Ik vind het best wrang dat ik niet bewust een laatste keer naar Zweden ben geweest. De Weissensee vond ik mooi, maar in Zweden kwam ik echt heel graag, vond ik mooier. Nu heb ik mijn laatste wedstrijd daar gereden zonder het te weten. Vind ik jammer.’’

FEBRUARI 2021

21

Beijing 2022 Wachtend, tot het moment daar is.

Steeds een stukje dichterbij.

Klaar om onze prooi te bemachtigen.

Het jaar van de tijger komt eraan. #wewinnenveelmetsport

‘Slungel met ooievaarsbenen’ spreekt tot verbeelding bij grote publiek

Cultheld Jouke Hoogeveen zwaait af I door Eric Korver

s dit een ode aan Jouke Hoogeveen? Nee. Het is wel een ode aan de marathonschaatsers, waarvan Jouke Hoogeveen gedurende zijn loopbaan ongewild de verpersoonlijking is geworden.

Liefhebber pur sang, zielsgelukkig op natuurijs, benaderbaar, gewoon.

Het zijn de kwalificaties die voor alle mannen en vrouwen van het peloton van toepassing zijn, naar buiten toe verenigd in Jouke Hoogeveen. Maar ook liefhebbers stoppen. Helaas.

We hebben dit jaar de kans niet gehad, maar vraag aan de Weissensee willekeurige toerschaatsers welke namen ze uit het peloton kunnen noemen, en gegarandeerd dat de naam van Jouke Hoogeveen als één van de eerste valt. Of soms zelfs als enige.

De lange Fries uit tegenwoordig het NoordHollandse Heiloo spreekt simpelweg tot de verbeelding bij het grote publiek. Ze herkennen zichzelf in die slungel met, zoals hij ze zelf omschrijft, ‘die ooievaarsbenen’.

Hoogeveen is ongepolijst, puur. En dat is in de wereld van de topsport dan misschien wel een zeldzaamheid, maar niet in het marathonschaatsen. Zoals Jouke Hoogeveen zijn er veel meer. Toch is ‘De Lange Adem’ met zijn baard en zijn onbegrensde aanvalslust een cultfiguur geworden in het peloton. De perfecte antiheld. Als bij Hoogeveen de tong op z’n schaatsen hangt, dan weet je dat hij niet alleen zichzelf pijn doet, maar ook anderen. En dat vindt iedere liefhebber mooi om te zien.

Maar nu is het over. Op de dag waarop hij

op de kop af een jaar eerder zijn mooiste moment als marathonschaatser beleefde, maakte de smaakmaker van het peloton bekend dat hij een punt zet achter zijn fraaie loopbaan. Het nooit verreden ‘coronaseizoen’ gaf de doorslag in die beslissing. ,,Ik ben ook een beetje coronaslachtoffer.’’

dan valt dat doel weg. Dan vraag je je af of je het voor elkaar kunt krijgen nog een jaar alles op alles te zetten met dat doel.

Dat was moeilijk. Ik wist niet of ik dat nog kan, of ik het nog wíl. Dan is het beter nu de knoop door te hakken, al is het hartstikke moeilijk te stoppen met iets waarvan je heel veel houdt.’’

Solovlucht In januari vorig jaar kwam Jouke Hoogeveen op de Weissensee na een solovlucht over de streep als Nederlands kampioen.

Dat was het mooiste succes van de nu 42-jarige marathonschaatser, die pas veertien jaar geleden zijn debuut maakte op het hoogste niveau, bij de ploeg van Powerplay.nl aan de zijde van onder andere ene Jorrit Bergsma.

Hoogeveen won regelmatig in de jaren die volgden. Hij excelleerde altijd op natuurijs, waar hij vaker nog de smaakmaker was dan de winnaar. Maar zijn erelijst vulde zich gestaag met fameuze zeges, vooral behaald in Zweden. Toch was die laatste op de Weissensee de parel in zijn kroon voor Hoogeveen.

Maar nu stapt ‘De Lange Adem’ uit het peloton. Een sieraad voor de sport zwaait af. Dat gebeurde, vertelt hij, na heel lang wikken en wegen. ,,Door de omstandigheden heb ik veel tijd gehad om na te denken. Ik had dit jaar graag nog die trui willen verdedigen, en had daarnaast een bepaald hiaat in mijn palmares willen opvullen. Want ik heb heel mooie dingen laten zien, heb mooie wedstrijden en klassementen gewonnen, maar nooit die 200 kilometer.’’

Dat was, maakt de rijder van Bouwselect duidelijk, zijn insteek voor dit seizoen. ,,En

Opnieuw beginnen Wat nu de doorslag gaf was, zoals Jouke Hoogeveen het omschrijft, de vermoeiende gedacht weer helemaal opnieuw te moeten beginnen voor wéér een nieuw seizoen. ,,En dat terwijl ik op kunstijs de laatste seizoenen minder scherp ben, minder gevaarlijk, waardoor ik dat ook minder leuk vind.

Dan moet ik eerst de hele zomer trainen en alles op alles zetten, vervolgens twintig kunstijswedstrijden doorstaan, en dán pas komt mijn moment. Dat duurt zó lang en er moet zóveel voor gebeuren waar ik op dit moment gewoon minder van geniet, om dan nog een paar keer te kunnen schitteren. Die momenten zijn dan te schaars.

En dan denk ik dat ik dat niet meer moet doen.’’

Hij kan, beseft Hoogeveen, terugkijken op prachtige momenten. ,,Dat begin ik nu ook te doen. Als sporter kijk je eigenlijk altijd naar voren, leef je van dag tot dag. Maar nu komen er al zoveel herinneringen boven dat ik denk ‘wat was het geweldig’.’’ Wat er naar boven komt, zijn vooral herinneringen aan natuurijs, en met name Zweden. ,,Ik weet nog dat we een echte natuurijswinter hadden in Nederland. Ik voelde me één van de beste rijders, maar kon niet op tegen de overmacht van de ploeg van Jillert Anema.

Vierde in het NK op natuurijs, vierde hier, vierde daar. Aan het einde van het seizoen ging het hele spul nog naar Zweden op het moment dat ik de leiding had in het natuurijsklassement. Ik moest alleen nog Rob Hadders verslaan, waar door de coaches echt een strijd van werd gemaakt. De druk stond er echt op. In die wedstrijden gooiden we vanaf de eerste kilometer de beuk erin, en uiteindelijk won ik de wedstrijd én het klassement. Zó mooi.’’

Legendarisch Maar ook op de langebaan onderscheidde Hoogeveen zich. Hij startte zelfs drie keer namens Nederland in een Worldcup. Ook daar sloten de fans ‘die lange’ snel in het hart, zeker na zijn rit op de tien kilometer in een vol Thialf tegen Arjan Stroetinga.

Een gevecht dat velen zich nog herinneren.

Hoogeveen won de rit met een uitschuifbeen, en ging vervolgens juichend tegen het ijs. ,,Was inderdaad een legendarische rit’’, erkent Hoogeveen met een lach. ,,Dat ging niet eens meer om de tijd. Man tegen man. Stroetinga die alle trucjes uit de kast haalde om mij uit de wedstrijd te krijgen, en hem dan op het einde toch nog pakken.’’

En natuurlijk is er de herinnering aan dat NK op de Weissensee. Hoogeveen wilde daar graag winnen, en was in een loodzware koers ook daadwerkelijk de sterkste. ,,Maar nu moet ik stoppen zonder iets te kunnen laten zien, zonder die titel te kunnen verdedigen. Dat is heel zuur. In dat opzicht voel ik me ook een beetje coronaslachtoffer. Jammer, maar aan de andere kant kan ik terugkijken op zóveel moois dat het einde voor mij niet te zwaar telt.’’

FEBRUARI 2021

23

Itzhak de Laat geconcentreerd tijdens het EK in Polen. ,,Uit Gdansk heb ik eigenlijk alleen maar positieve dingen meegenomen.’’ (Foto via Comeback)

Itzhak de laat: ‘Eigenlijk wordt het nu pas echt leuk’

De juiste balans gevonden door Eric Korver ij is de stille kracht in de Nederlandse selectie. Itzhak de Laat hoor je niet zo vaak, zie je niet zo vaak. Behalve op het ijs, want de Fries laat bij voorkeur zijn schaatsen voor hem spreken.

‘Confidence is silence’.

H

De Laat voor zichzelf nog altijd veel mogelijkheden ziet, dat hij elk jaar nog progressie maakt. ,,Ik heb nog steeds groeipotentie. Daarom heb ik ook niet dat gevoel dat ik ouder wordt. Dat komt pas als je curve naar beneden gaat. En ik hoop juist deze lijn nog een aantal jaar te kunnen doortrekken.’’

Geleidelijk Hij is pas 26 jaar, Itzhak de Laat. Met de nadruk op pás. De man uit Leeuwarden draait al zó lang mee dat je geneigd bent te denken dat hij in dezelfde leeftijdscategorie zit als Daan Breeuwsma en Sjinkie Knegt. Dertigers die zich met hun leeftijd, ervaring en prestaties hebben opgeworpen als de frontmannen van de Nederlandse selectie. Maar Itzhak de Laat is juist de man die tussen twee generaties in zit. Enerzijds Breeuwsma en Knegt, anderzijds de jonge mannen die nu de top bestormen.

Klopt helemaal, erkent De Laat. ,,Ik ga al een tijdje mee, reed mijn eerste wereldbeker al op mijn zestiende. Dat is inmiddels alweer tien jaar geleden. In dat opzicht heb ik niet echt een leeftijdsbuddy. Daan en Sjinkie hebben elkaar, die jonge gasten zijn met elkaar, en ik ben daarin een beetje de einzelgänger. Vind ik niet erg, ik lijd er niet onder. Weet je, soms realiseer ik me niet hoe lang ik er al bij zit. Al;s Daan en Sjinkie straks weg zijn, ben ik opeens de oudste. Ik heb daar nooit zo over nagedacht, maar nu je het zegt… Alleen voelt het voor mij echt niet zo.’’

Dat heeft alles te maken met het feit dat

24

Dat laatste baseert hij vooral op de kwaliteit en ontwikkeling van zijn loopbaan. ,,Mijn weg naar Rome is heel geleidelijk. Daardoor heb ik het gevoel dat ik een heel hoge kwalitatieve basis in mijn lichaam heb gebouwd, waardoor ik denk nog lang mee te kunnen, lang op dit hoge niveau te kunnen blijven, en niet op mijn dertigste al opgebrand ben.

Ik hoop nog wel twee Spelen mee te maken.

Dan ben ik, jezus, hoe oud ben ik dan? Pas 31 of 32. Ik neem aan dat ik dat wel ga redden. Is in ieder geval wel de bedoeling, want ik ben nog lang niet klaar met shorttrack.

Eigenlijk begint het nu pas echt leuk te worden.’’

Het heeft ook even geduurd voor Itzhak de Laat echt de ideale manier heeft gevonden om zijn leven in te richten en zo de juiste omstandigheden te scheppen om optimaal te presteren. Daar past bijvoorbeeld een studie niet in. ,,Ik heb daar wel over nagedacht, maar studeren blijft lastig in combinatie met topsport. Ik zou het ook moeilijk vinden een richting te kiezen. En als ik diep van binnen eerlijk ben, zou het meer studeren worden omdat dat een soort van maatschappelijk gewenst is dan dat ik denk dat ik daar

FEBRUARI 2021

op dit moment het gelukkigst van word. En ik ga er zeker niet het meeste mee uit mijn sport halen.’’

Topsport, vervolgt hij, is ook een soort balans in het leven zoeken. ,,Die balans heb ik de afgelopen jaren wel echt gevonden, maar het is wel iets waar ik echt naar heb gezocht. Voor mij was dat misschien iets moeilijker dan voor andere mensen.

Die hebben dat blijkbaar heel makkelijk, kunnen prima studeren en sport, en dit en dat. Ik heb daar meer moeite mee gehad, maar ben juist heel happy met hoe het nu gaat.’’

Creativiteit De balans zit voor Itzhak de Laat vooral in het uiten van zijn creativiteit, in ontspanning. Hij is befaamd om zijn vaardigheid als airbrusher. De Laat toverde door de jaren heen al vele helmen om tot ware kunstwerken. ,,Da’s mijn creatieve kant die uiting krijgt, maar dat is ook echt een hobby.

Schaatsen is hoofddoel, airbrush is leuk om te doen en als ik daarmee iets kan bijverdienen, prima. We hadden het net over studeren, waarvan veel mensen zeggen dat het een leuke afleiding is. Even met iets anders bezig. Maar dat zou mij echt te veel energie kosten. Dan ben ik aan het maken van die helmen veel minder energie kwijt, terwijl ik wél aan iets anders denk en daar heel veel

voldoening en geluk voor terugkrijg. Maar ik wil alleen vette helmen maken als ik daar tijd voor heb. Voor de rest wil ik gewoon de beste sporter zijn die ik kan zijn. En dat is uiteindelijk mijn perfecte balans gebleken.’’

De Laat had uiteindelijk prima door dat hij die juiste balans in zijn leven had gevonden. ,,Je weet dat als je niet ongelukkig meer wordt van de sleur van een seizoen. Dat seizoen duurt best lang, van pakweg mei tot en met maart, en we hebben bijna nooit langer rust dan twee tot drie dagen. Het is niet dat je even vakantie kunt nemen of zo.

Uiteindelijk is schaatsen superleuk, maar als je dat elke dag doet wordt het ook half je werk, zeg maar. En dan heb je daar ook niet altijd zin in. Als je daar dag in dag uit tegen moet vechten, als je de balans niet kunt vinden om je genoeg op te laden voor die trainingen, dan word in ieder geval ik daar na tijdje ongelukkig van. Dan wordt het een moetje, een soort sleur. Echt werk. En daar ga je niet beter van schaatsen. De ene vindt het makkelijker dat te combineren met iets anders, maar ik ben iemand die meer tijd voor zichzelf

INTER VIEW nodig heeft om dat recht te trekken.’’ ,,Een paar jaar geleden had ik wel door dat die balans bij mij niet helemaal goed was.

In die periode heb ik ook echt een aantal jaar wat minder progressie geboekt, waren de stappen die ik maakte minder groot. De laatste twee jaar gaat dat echt veel beter, en daaraan merk ik hoe belangrijk het voor mij is dat ik me daarin lekker voel.’’

Kracht en zwakte Dat proces heeft hij vooral zelf doorgemaakt. Een luisterend oor van bondscoach Jeroen Otter is altijd beschikbaar, maar De Laat is niet het type dat daar gretig gebruik van maakt. ,,Misschien een beetje een kracht, maar ook een zwakte van me, maar ik ben altijd iets meer op mezelf geweest en wil dat dan graag zelf uitvogelen. Toen de balans voor mij niet goed zou ik eerder wat hulp nodig hebben gehad, maar dat vond ik zelf ook weer moeilijk om aan te geven. Misschien is het moeilijker om mij, zeg maar, te lezen, omdat ik iets minder uitbundig ben, dingen wat meer bij mezelf houdt en zelf die strijd voer.’’

Otter is wel de bondscoach waar De Laat al zijn hele ‘leven’ in de nationale selectie mee werkt. ,,Bij mijn eerste wereldbeker zat ik niet meteen in de selectie, dat duurde nog een jaar of twee, maar we gaan inderdaad al heel lang terug samen.’’

De waardering over dat traject is duidelijk in de lovende woorden van De Laat.

Ook na jarenlange samenwerking is voor hem de bondscoach nog de juiste man op de juiste plek. ,,Hij is een coach die altijd nieuwe prikkels uitzoekt voor zijn rijders, verzint elke keer iets nieuws om ons uit te dagen. Een raar survivalkamp, de Marmotte fietsen afgelopen zomer., en meer van dat soort dingen. Ik ben ervan overtuigd dat Jeroen Otter één van de beste shorttrackcoaches is in de wereld. Sinds hij er is, zit shorttrack in Nederland in de lift en dat is geen toeval. Zonder hem zou ik niet op het niveau zijn waar ik nu ben, en shorttrack in Nederland ook niet.’’

het WK in Dordrecht, het sluitstuk van een opmerkelijk seizoen. De Fries haalt de schouders op, is nuchter en ogenschijnlijk onbewogen als altijd. Het is een uitgekleed seizoen geweest, stelt hij vast. ,,Zeker de eerste helft was niet veel aan, om het zo te zeggen. De Invitation Cup en daarna de NK’s in Thialf. Natuurlijk ben ik blij dat we die hebben kunnen rijden, zo hadden we toch wedstrijden. Maar voor mijn gevoel is het seizoen pas echt begonnen met het EK, en eindigt het alweer met het volgende toernooi: het WK. Dat voelt echt als een superkort seizoen.’’

Toch klaagt hij niet. ,,Naar omstandigheden hebben we een goed seizoen kunnen draaien. We hebben geen trainingsachterstand opgelopen, hebben bijna alles kunnen doen met zomertrainingen en vrijwel elke dag schaatsen in Thialf. Dat we zes wereldbekers niet hebben kunnen rijden is klote, maar voor de rest is de schade beperkt gebleven.’’

Maar het gevoel dat De Laat aan die verkorte reeks wedstrijden heeft overgehouden is wél heel goed.

Hij is, stelt hij, heel tevreden. ,,Meestal heb ik grote internationale wedstrijden nodig om in vorm te komen, moet ik de wereldbekers echt rijden om het racegevoel te krijgen. Maar dat moest ik nu meteen hebben tijdens het

Aftellen Itzhak de Laat praat op het moment dat het aftellen is naar

Itzhak de laat: ,,Dat ik rustiger en bescheiden ben, betekent niet dat ik geen hoge ambities heb.’’ (Foto’s Timsimaging)

Europees kampioenschap in Gdansk, en dat ging meteen heel goed. Ik stond er meteen op het moment dat het moest.

Daar was ik echt blij mee.’’

Vertrouwen De Laat hield aan de wedstrijd in Polen brons over op de 500 meter, en daarnaast was er goud in de relay met De Laat als slotrijder. Maar de impuls voor zijn loopbaan was er al eerder, verklaart hij. Zo beschouwt hij het zilver dat hij een jaar geleden haalde tijdens het EK op de 1500 meter. ,,Daar is het een beetje mee begonnen. Dit seizoen is er dan alleen het EK geweest, wat voor mij supergoed ging en waar ik heel veel vertrouwen uit haal.

Ik ben trots op de prestaties die ik daar heb neergezet, zeker ook op het goud dat we met de relay wonnen. Wat dat betreft neem ik alleen maar positieve dingen mee uit

Gdansk en ga ik met het grootste vertrouwen naar het WK.’’ In dat toernooi is de relay opnieuw een speerpunt van Oranje. Waar voorheen Sjinkie Knegt de gedoodverfde afmaker was voor Nederland, is daar meer ruimte gekomen voor De Laat, die zijn rol in Gdansk met verve invulde. ,,Over die kopman gaat het vaak, maar zelf ben ik daar niet zo mee bezig. Ik wil vooral lekker rijden en mijn prestaties voor zich laten spreken. Ik denk wél dat het juist goed is voor het team dat er de keuze is tussen uitrijden met Sjinkie of met mij. Twee rijders die in de relay het verschil kunnen maken, dat is een luxe.’’

Waar Sjinkie Knegt altijd een blikvanger is, met zijn uitgesproken teksten en opvallende verschijning, is Itzhak de Laat misschien wel zijn tegenpool: rustig en bescheiden. De Laat grinnikt. ,,Klopt wel, denk ik. Maar dat betekent niet dat ik geen hoge ambities heb. Confidence is silence.

Ik heb dat minder nodig voor mezelf. Ik weet dat ik goed ben, laat dat gewoon op het ijs zien. Dat is ook mijn persoonlijkheid.

Sjinkie en ik zijn twee totaal verschillende mensen, maar supergoed in dit team.’’

Dat wil hij in Dordrecht graag weer laten zien. Zonder de Zuid-Koreanen, de Chinezen en de Japanners, dat wel. Maakt niet uit, zegt De Laat. ,,Het wordt gewoon weer spannend, want het is nog steeds een WK, met een hoog niveau. Op die paar landen na staat de hele wereldtop er. Dat betekent bikkelharde strijd.

Ik hoop dat ik medailles kan halen, dat zou heel wreed zijn.’’

AGU TEAMWEAR ONTWERP ZELF JE EIGEN OUTFIT AGU.COM/TEAMWEAR

ACHTERGROND Bart Hoolwerf na teleurstellend seizoen over naar Jumbo-Visma

’Voelde me geen schaatser meer’

H

ij is de jongste ster van het peloton. Een alleskunner.

Kampioen ook van het laatst verreden seizoen. Maar in de vorm van zijn leven moest Bart Hoolwerf een heel seizoen aan zich voorbij laten gaan. Dat deed zeer. Nu is de hoop gevestigd op de volgende winter, waarin hij ook nog eens rijdt in de kleuren van een nieuwe ploeg: Jumbo-Visma.

Bart Hoolwerf: ,, Als het kabinet had gewild, had dat NK op natuurijs echt gekund.’’

(Foto Timsimaging)

D

Ergens in het gesprek doet Bart Hoolwerf een opmerkelijke uitspraak. Hij voelt zich, stelt de 23-jarige topschaatser, eigenlijk helemaal geen schaatser meer. Geen topsporter. ,,Zonder doel, zonder wedstrijden is de noodzaak en de drang om te trainen al een stuk minder. Als ik moest kiezen tussen een paar uurtjes extra werk, wat ik ook heel leuk vind en heel veel voldoening uit haal, en een training, werd dat al snel het eerste. Ik schrok er eigenlijk zelf van hoe gemakkelijk dat

ging’’, vertelt Hoolwerf.

Dat is typerend voor de staat van het marathonpeloton, want Hoolwerf zal zeker niet de enige zijn. Zorgen maakt hij zich er overigens niet over. ,,Ik ben er ook van overtuigd dat je dat gevoel straks wel heel snel weer terug krijgt als er een nieuw seizoen aankomt. En dat het zonnetje nu begint te schijnen scheelt ook. Dan krijg je spontaan zin om weer op de fiets te stappen.’’

Met zijn team AB Vakwerk hoopte Bart Hoolwerf natuurlijk nog op een NK op natuurijs. Alle rijders waren getest, de ploeg had al intrek genomen in een hotel om weer wat teamgeest te bouwen. ,,We twijfelden niet, gingen het doen’’, stelt Hoolwerf. ,,Zeker vanaf het moment dat House of Sports zich ermee ging bemoeien kreeg ik serieuze hoop.’’

Lachertje Uiteindelijk werd ook dat een bittere pil. ,,Als het kabinet had gewild, had het echt gekund. Pak het Schildmeer bij Groningen.

Daar komt geen hond, is één toegangsweg. Perfect af te grendelen. En wat ik dan

helemaal een lachertje vind, is dat je een week later hoort dat ze proefevenementen gaan houden in theaters met vijfhonderd man. Dan denk ik echt ‘kom op, waar zijn we mee bezig?’. Niet alleen voor mezelf was de teleurstelling groot, maar ook voor de sponsoren die er een jaar lang geld in hebben gestoken en helemaal niets terug hebben gekregen.’’

Zo blijkt nu met zijn tweede jaar bij AB Vakwerk ook meteen zijn laatste seizoen geruisloos voorbij te zijn gegaan. Voor volgend seizoen wordt hij dooreen overstap naar Jumbo-Visma herenigd met ploegleider Peter de Vries en voormalig ploeggenoot Ingmar Berga. Een mooie uitdaging, vindt Hoolwerf. ,,Ik ga van een ploeg die puur gefocust was op de marathon naar een organisatie met verschillende disciplines. Ik kijk er dan ook naar uit om aan de slag te gaan in een andere omgeving dan ik gewend was. Ik ben ervan overtuigd dat dit voor mij de perfecte stap is om mezelf te blijven ontwikkelen.’’

En dat gevoel van de topsporter? Dat is dan razendsnel weer terug.

De hele club in topkleding

e uitstraling van een vereniging zit voor een belangrijk deel in de kleding. Dat is vaak de eerste blikvanger, de eerste indruk. Bij STS Trias uit het Friese Stiens hebben ze dat goed begrepen. In samenwerking met kledingfabrikant AGU werd een kledingpakket samengesteld waarmee elk lid goed voor de dag komt op en naast het ijs.

STS Trias was altijd een grote naam in het wereldje van de Friese schaatsclubs. De in 1983 opgerichte vereniging was altijd één van de grootste clubs, tot er een behoorlijke terugval volgde. ,,Inmiddels zijn we weer opgekrabbeld van 75 naar zo’n tweehonderd leden’’, vertellen de bestuursleden én trainers Arend Bouma en Siebrand Tjoelker. Het gros van die leden bestaat uit jeugdschaatsers. ,,Onze focus ligt ook op de jeugd. De oudere garde maakt het vervolgens een totale club. Enerzijds zijn dat ouders, anderzijds trouwe leden.’’

Die leden zijn recent volledig opnieuw aangekleed. En niet zomaar een pak of een jasje. ,,Zoals een professionele schaatser gekleed hoort te zijn, zo zijn wij bijna ook gekleed’’, stellen Bouma en Tjoelker niet zonder trots. Via één van de drie hoofdsponsors – Bike Totaal Haijma – die ook nog brandstore is van AGU kwam de club bij het bekende merk uit Alkmaar terecht. ,,Samen zijn we gaan kijken hoe we onze kledingwens vorm konden geven.’’ Samen

Ook de wedstrijdjeugd van STS Trias komt goed voor de dag in de teamwear van AGU. (Foto Timsimaging) met de beide andere sponsors Mienskiep en Jansma Burdaard heeft Haijma ook een mooie plek gekregen op het pak. ,,Daarom ook drie hoofdsponsors. We wilden geen wildgroei van logo’s.’’

Mooi vinden Bij STS Trias leefden heldere ideeën over de teamwear. Bouma: ,,Zoals gezegd bestaat onze club vooral uit jeugd. Belangrijk voor ons was de vraag hoe we ervoor konden zorgen dat de jeugd het pak en de kleding ook echt uit de kast haalt om het aan te wíllen doen, ook als ze bijvoorbeeld uurtje gaan vrijschaatsen. Ze moeten het

mooi vinden, zich er lekker in voelen. Dat is heel goed gelukt. We hebben nu een pak dat zowel de jongere als de oudere leden aanspreekt.’’

De teamwear van AGU – in frisse kleuren met groen, blauw, lichtgroen en grijswitte accenten – sluit helemaal aan bij de identiteit van de vereniging. Vooral ook in kwaliteit. ,,Met de opkomst van de jeugd is ook het karakter van de club veranderd.

Dat schoof van recreatief naar competitief.

We hebben nu zelfs door ons opgeleide schaatsers die uitkomen in talententeams als Team Frysk of het gewest. Daarom hebben we samen met AGU een kleding-

pakket neergezet dat verder gaat dan puur recreatief en echt op wedstrijden is gericht. Topkleding, voor de hele breedte.

Iedereen is er tevreden over.’’

En als er straks in de voorbereiding op het nieuwe seizoen weer gefietst wordt, heeft AGU ook nog een prachtige kledinglijn beschikbaar, waarmee je in elk seizoen in de juiste kleding op de fiets kunt stappen.

Meer weten over de teamwear van AGU? Kijk op de website www.agu.com/teamwear

FEBRUARI 2021

27

HET GROOTSTE AANBOD VASTGOED VAN DE HAARLEMMERMEER PGM BAKKER | BEDRIJFSHUISVESTING & PROJECTONTWIKKELING

PGM BAKKER VASTGOED B.V. Westerdreef 1C, 2152 CS Nieuw-Vennep | T: 0252-620202 | E: info@pgmbakker.nl | I: www.pgmbakker.nl

FROM ROAD TO ICE #WEMAKEYOUFASTER

WWW.BIORACER.COM

bioracer_adv_420x297.indd 1

28

01-12-2020 14:44

FEBRUARI 2021

REPORTAGE Elfstedenwinnaar rijdt opnieuw parkoers van de tocht

Wens Henk Angenent komt uit D

e echte Elfstedentocht zat er ondanks de fijne vorstperiode niet in, maar die had Henk Angenent ook niet nodig om 24 jaar na zijn winnende sprint op de Bonkevaart op herhaling te gaan. De voorlopig laatste Elfstedenwinnaar wilde al heel lang de tocht eens rijden zonder de druk en spanning van een wedstrijd, en deze kans liet Angenent niet lopen.

Belangstelling van de media voor de tocht van Angenent.

Ook als het verder niets om het lijf heeft, is Henk Angenent op Elfstedenijs nieuws.

Daarom was de belangstelling groot voor de hernieuwde kennismaking tussen de man uit Woubrugge en het ijs dat zijn leven definitief veranderde. Interesse van de media, maar ook van de mensen in de dorpjes en steden langs het parkoers.

Al kon dat natuurlijk allemaal nooit tippen aan die bijzondere vierde januari van 1997.

Om acht uur in de ochtend stapte Angenent het ijs op. Vastberaden om zoveel mogelijk kilometers te maken, maar vooral vastberaden om nu wél te genieten van de tocht. ,,In de wedstrijd heb ik dat destijds helemaal niet gedaan. Die dag is grotendeels aan me voorbijgegaan’’, vertelde Angenent. ,,Ik heb het al heel lang in mijn hoofd zitten om ooit weer eens die tocht te rijden. Liefst met de echte natuurlijk, maar dat zit er voorlopig niet in, dus

Van het ijs om te klûnen in Parrega.

De start. In het ochtendgloren gaan Henk Angenent en zijn vrienden op weg om de Elfstedentocht opnieuw te volbrengen.

(Foto’s Timsimaging) maten van me reden die dag wel. Ze hadden het fantastisch. Prachtig weer, goed ijs en ze konden bijna het hele traject van de tocht op het ijs afwerken.’’

Moeilijk

Een ingepakte Henk Angenent arriveert in Sneek. dan maar deze kans aangrijpen. Het is een oude wens van me, en ik vind het mooi dat die nu in vervulling gaat.’’

Negen jaar geleden was er ook al eens de kans om de tocht te herbeleven. Maar destijds zat Angenent nog veel meer actief in het marathonschaatsen dan nu. Op de dag waarop hij door Friesland had kunnen toeren organiseerde hij nu zelf zijn Henk Angenent Classic voor de topschaatsers. ,,Daar heb ik later toch wel heel veel spijt van gehad’’, bekent Angenent. ,,Een paar

Angenent werd vergezeld door drie vrienden: Syb van der Ploeg, zanger van De Kast, en diens broer Jacob, en Martin Matser. Het kwartet werkte zich over de Friese wateren door de tweehonderd kilometer lange tocht heen. Zo makkelijk als dat Angenent 24 jaar eerder afging, zo moei-

lijk had hij het nu. Een na twee meniscusoperaties en een ontsteking kapotte knie speelde de veehouder op. Bovendien moet er gekluund worden, en dat op klapschaatsen. ,,Die hadden we in 1997 nog helemaal niet. We deden de tocht destijds gewoon nog op vaste schaatsen.’’

Onderweg heeft Angenent het lastig. De broers Van der Ploeg laten hem zo nu en dan achter zich, er moeten delen van het parkoers worden overgeslagen omdat het ijs te slecht is, en Angenent heeft last van zijn knie. Maar uiteindelijk bereikt het gezelschap na tien uur schaatsen Leeuwarden, waar net als in 1997 een kus wacht van zijn vrouw Sannah. Henk Angenent heeft op zijn tanden moeten bijten, maar de missie is volbracht. Het gezicht is een pijnlijke grimas. ,,Ik ben echt helemaal kapot’’, verzucht Angenent.

In Sleat is even tijd om wat te eten.

En net als in 1997 is er op de Bonkevaart een kus van zijn vrouw Sannah.

FEBRUARI 2021

29

5 - 7 MAART

KIJK HET WK SHORTTRACK LIVE BIJ DE NOS Het evenement in Dordrecht is van 5 tot en met 7 maart via de NOS uitgebreid te volgen op televisie, radio en online.

Vrijdag Zaterdag Zondag

Live stream van de kwalificaties op NOS.nl 13.40-17.50, NOS Studio Sport, NPO 1 13.10-17.15, NOS Studio Sport, NPO 1 GOOD LUCK!

Kijk voor meer informatie op: Schaatsen.nl

Puzzel

De oplossing van de vorige keer was: MIXED RELAY. De winnaars zijn: Helm: Jens Halfweeg. Rugtas: Klaas van Burik. Abonnement: Anouk Mulder.

Wilt u ook kans maken op fantastische prijzen • Viking Sparrow Schaatshelm los dan onderstaande puzzel op vul het incl Vizer antwoord in op www.skatenl.nl/puzzel of t.w.v. € 119,95 mail deze naar info@skateNL.nl voor 25-03.

Winnaars krijgen eind maart persoonlijk bericht.

• Viking Rugtas 40L t.w.v. € 59,95 • Abonnement op SkateNL t.w.v. € 17,50

Aangeboden door Viking: Skate Like a Pro Russisch Keurig gebergte Russisch Keurig gebergte

Schilder Schilder

Uitbouw

Deel van Deel van Lengtede arm trap maat

Vader Onderwijs

Grootmoeder

Slee Onder7wijsFranse Sleerivier

7

Grootmoeder

Franse rivier

Slot

Watertje

DrinkKeuken- gelegenHooimijt gerei heid DrinkKeuken- gelegenHooimijt gerei heid

Viering Daar Amerik.

Daar Verbod staat Nobel Amerik.

6Verbod staat Nobel Verdrietig

Voorzetsel

Koor

Op afstand Ierland Akelig Op afstand

Meisje

Verdrietig

Noot

BUZING Puzzels Noot

Afmeting

Vrouw

Speelgoed

2

Kunstgreep Varensgast

Plag Plag Prutser Prutser

Gelderse plaats Woonboot Gelderse plaats

Vreemde munt

Strafwerktuig

Noot

Genegenheid

Afgelopen

Pers. vnw.

Uitroep Pers. vnw.

Vrouw.

Voorschaap keur

5

Voorzetsel

Uitroep

Vrouw. schaap Voorzetsel

Strafwerktuig

Eerste minister

Afgelopen

Foto

Woonboot

5 Plak

3

Binnen

Plan

Gewoonte

Noot

9

Plant

VreemVoorde munt keur

Plak

Genegenheid

Afmeting

VarensRafelige gast strook

Hap

Maaltijd

Foto

Plan Hoofddeksel

Gewoonte

Kunstgreep

Vuur

9

3

Binnen

Boom

Iedere

Maaltijd

Deel van de Bijbel

Barak

1

HemelLief- Omslag- HondenIedere lichaam kozing doek geluid Hap Vuur

Gelderse plaats

Deel van de Bijbel Tijdvak

Hoofddeksel

Last

Bij voorbeeld

HemelLief- Omslag- Hondenlichaam kozing doek geluid

Gelderse plaats Wilde haver

Tijdvak

Bevlieging Plant

Boom

Troep

Gebogen been

Bevlieging

RafeligeLast strook

Bij voorbeeld

Gebogen been

Ereis

8

Opslag Onder andere

Geloof Nummer

Troep

Poeder

Inhoudsmaat

Reeds Vordering lange tijd Toezicht Reeds Vordering Speel-lange 1 goed tijd Toezicht

2

Zangspel

Stoom

Ereis

Brandverf

Inhoudsmaat Reinigings - middel

Tweestrijd

Barak

Meisje

Reinigings - middel

Franse NV

Garantie

Onder andere

Geloof Nummer

Poeder

8Vrouw

Sneeuw- Glanzend hut Opslag weefsel Wilde Sneeuw- Glanhaver zend hut weefsel

Ierland

6

Franse NV Gemaal

10

Akelig

Heilige

Plant Deel van bloem BrandPlantverf

Gemaal

Stad in Drente

Tweestrijd

Bijbelse figuur

Deel van Boom wiel

Niets

Zangspel

Heilige Stoom Onder- Italiaanricht se stad

Deel van bloemBoom

Stad in Drente

Reddings- Landb. middel werktuig Reddings- Landb. middel werktuig

Bijbelse figuur

Voorzetsel

Boom

Onder- Italiaanricht se stad

Deel van wiel

Niets

Meer in SportAmerika ploeg Garantie

Deel van Schrijver Afrika

Bel

OverOxydatie dreven

Ontken- Vreemning de munt

Amerikaanse Wereldtaal staat Ameri- Wereldkaanse 10taal staat

Deel van Schrijver Afrika

Bel

4

Boom

Ontken- Vreemning de munt

Meer in SportAmerika ploeg

Koor

Watertje

OverOxydatie dreven

Uitvoerig Ronduit

Nauwe doorgang Nauwe doorgang

LengteSlot maat

4

Uitvoerig Ronduit

Verslag

Deel van Deel van de arm trap

Vader

Viering

Eerste uitvoering Eerste uitVerslag voering

Uitbouw

Eerste minister

BUZING Puzzels

1

2 1

3 2

4 3

5 4

6 5

7 6

8 7

9 8

10 9

10

SchaatsLab

O N P B K V L R V E R M E E R R E P O R T A G E E S D O O R N R O T RN E DP E B R OK E B E L V S TL A M PR E R V E R M E E R R E E MS ED EO LO R N P A P A K M E N G TP EO R ET EA GG AE R T R E D E R O E B E L L O E I N D E A S S E N Z E ES PT A RM IP BE R A P LA OP IA R EK M EE LN FG TT AE L E DE AG MA E RM AE GE EL A S S AE LN L AZ NE GE P R A SL PO RE EI IN D E IR NI B A OL PO PI ER RE B E L F T A L ED IA SM E H OR EA DG E S CR HA ES LP IR DE OI BA AL LL A IN EG P EI N A AO UP182 TP EE| UR R BEM Santpoort-Noord P E LE AI DS I NH GO E D Hoofdstraat 2071 A L E I AE RP K E FS 20739727 EC EH SE TL | contact@schaatslab.nl EI GD O H B | Ewww.schaatslab.nl 06-20739727 E RA AA BU ET LE U OR K EP FE ZL EA ED MI AN NG F E E S T E G H I D A H O D A M A S T E L K EE PE E SA OR K V E TE OR EA IB RE EL AO A T B RK AE NF D Z EE E ZM EA N D R OI ED VA IH GO P ED RA IM OA DS ET RE EL EK PE OP OE IS O D EV EE RT NO E LE OI OR DE S A LA IT E FB DR EA N RD O EE D EZ E L AD R GO RE OV OI TG T EP E BR AI SO TD AE PR RE EE MP I EO RO I D E E R N E L O O D S L I E F D E R O E D E L A G R O O T T E B A S T A P R E M I E R B O N K E V A A R T

Schaatsonderhoud van alle soorten schaatsen

Ronden, slijpen, richten, advies, reparatie en aanmeten van nieuwe schaatsen met thermo/vacuüm.

B O N K E V A A R T

FEBRUARI 2021

31

308.nl

A6: de snelste weg naar uw droomauto Liggend bij de poort naar Friesland aan de gelijknamige snelweg is het gemakkelijk bereikbaar vanuit alle delen van het land.

A6.nl is het gerenommeerde bedrijf van Henkjan Meijer en echtgenote Klasina Seinstra.

Wie op zoek is naar zijn of haar droomauto van onberispelijke kwaliteit, zal bij A6 niet gauw tevergeefs aankloppen. Want staat die auto niet al in de voorraad van meer dan driehonderd jonge occasions, dan weet het team van A6.nl hem dankzij hun uitgebreide inkoopnetwerk zeker heel snel op te sporen. Beide keren zorgt A6.nl er verder voor dat u veilig een auto koopt.

® Roggemole 18 • 8531 WB Lemmer • tel: 0514 - 744033