Hockey International Magazine Mei 2020 by Hockey Connect

Het GRATIS magazine voor elke hockeyliefhebber

Mei 2020

HOCKEY INTERNATIONAL

Hockey Puzzel

MINK

Jeroen Hertzberger ‘Zeven wedstrijden’

Oliver Polkamp

‘Onvoltooid gevoel’

VAN DER WEERDEN

CREATORS UNITE

FLX24 KROMASKIN KROMASKIN FLX24

Inhoudsopgave Inhoudsopgave

Strijd Bizar

in Europa

Xan de Waard is happy in Oranje

Mink van der Weerden zoekt nieuwe prikkels in Keulen

1 2 2 3 3 4 4 5 5 6 6 7 7 8 8 9 9

Jip Jansen, opluchting na de schrik Arjen Rahusen; hopen tegen beter weten in

10 10 11 11 Thierry Brinkman: lange loopbaan is een illusie

12 12 13

Arthur en Loic van Doren, bevlogen broers

14 15 Jeroen Hertzberger wil niet álles wagen voor zeven wedstrijden

16 17 17

Bijna vijftig jaar EK in een notendop

18 18 19 19 20 20

Stoppen in Stilte. Carlien Dirkse van den Verzamel de handtekeningen van Oranje Heuvel: ‘Opeens laatste wedstrijd gespeeld’

21 21 22 22 23 23 24 24 25 25 26

Stoppen in Stilte. Oliver Polkamp: ‘Een onvoltooid gevoel’

Ashley Jackson lacht weer

Het psychologisch effect van materiaal Topsportpsycholoog Kimberly Muusse

HOCKEY

INTERNATIONAL Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotoredactie Frank Uijlenbroek Redactie Eric Korver, Rijcko Treep Fotografie World Sport Pics Vormgeving Rodi Media/Kirsti Konijn Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage 25.000 Verspreiding Gratis via de grootste hockeyclubs Verschijning Maandelijks

Redactie 06 55 86 64 41 Mail eric@korvermedia.nl Commercie 06 23 88 44 22 Mail ingmar@hockey internationalmagazine.nl Uitgevers Korver & Kuper Uitgevers AB Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06 23 88 44 22 www.hockeyinternationalmagazine.nl FFU/WorldSportPics Vermeerstraat 1

7731SM Ommen 06 51 21 56 78 www.worldsportpics.com Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Hockey International is een uitgave van Rodi Media en Korver & Kuper Media SchaatsNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

Deze laatste editie van Hockey International magazine van het seizoen markeert voor ons het definitieve einde van het hockeyseizoen 2019-2020. Wat de eerste volledige hockeyjaargang voortoernooi ons blad moest eindigde bizar. dit Een groot blijftworden, altijd bijzonder. OfIndat kalenderjaar heeft nog geen enkel gedrukt magazine het nu de grootste van allemaal is, de Olympische levenslicht gezien, al onze plannen en ambities. Spelen, of eenondanks wereldkampioenschap of Wat dat betreft is er voor ons teamOveral een mooie parallel Europees kampioenschap. waar top-met alsporters die hockeyteams in Nederland: we wilden zoveel, titels betwisten is het de moeite maar waard mochten het niet meer doen. om erbij te zijn. Dat zijn namelijk de mooiste Jemomenten, kunt natuurlijkde van alles bedenken aan de vooravond pieken waar atleten lang naar-van zo’n nieuw hockeyseizoen. Je kunt allerlei scenario’s revue toe werken, de evenementen waarin alle de arbeid laten passeren, maar zelfs in de wildste versie kwamen deze moet leiden naar het optimale resultaat. ontwikkelingen niet voor. Een ongrijpbaar virus dat de halve wereld de economie op de knieën brengt, en dat Dat islamlegt, in dit dat Europees kampioenschap hockey elke sport tot stilstand dwingtweek en zelfslang de Olympische Spelen niet anders. Een ruime kunnen we als deliefhebbers baas is. Dat isgenieten eerder eenvan scripthet voorbeste een rampenfilm, dan dat Europa dat ooit realiteitvan zou hockey worden. Maar er alleophet het gebied heeftwetewerden bieden. Topsport de bovenste plank. maal wél meevan geconfronteerd. de tweede in de historie heeftinhet EK EnVoor zo zitten we nu metkeer een seizoen dat de boeken zal gaan Hockey plaatsVoortijdig in België. Waar ooit Boom de eerals niet gespeeld. afgebroken. Geen kampioestegeen Belgische speelstad van een EKClubs was,die is nu nen, promovendi, geen degradanten. balen gekozen voor Antwerpen. Vanuit Nederlands van een plotseling einde, van gemiste kansen op succes, misoogpunt haddie dat beter Antwerpen schien ook clubs eenniet kleine zuchtgekund. van verlichting slaken ligt immers niet ver over de grens, en vanuit omdat een zekere degradatie werd ontweken. Maar alleBrabant heel eenvoudig te bereiken. zet maal met hetzelfde gevoel: zo hoort een seizoenSlimme niet te einnatuurlijk van de organisatie, die zich zo verdigen. zekerd weet van een we flink schare Nederlandse Met ons magazine hebben geprobeerd er het beste van te fans. Geen fysiek exemplaar in deze maanden, maar een maken. digitale editie. Veel clubs pakten de eerste daarvan goed op, Het oranje legioen gaat kijken naar zorgden mede voor de verspreiding onder huntwee leden. Nederlandse elftallen die op jacht gaan naar Daar danken we ze voor, maar het symboliseert ook bij een nieuwe Europese titel. Voor de heren zou uitstek het gevoel van deze tijd: dat we het samen moedat zelfs al de derde op rij kunnen worden, ten doen. Dat geldt niet alleen voor het bestrijden van het nadat Oranje eerder in 2015 en 2017 de sterkste coronavirus, maar dus ook voor het verzachten van gevolwas. Maar is de ploeg van Max Caldas – toch gen. De Nederlandse hockeyliefhebbers toch wat leesplezier altijd nog een team in opbouw richting de bezorgen over hún sport hoort daar ook bij. Spelen van 2020 in Tokio – opgewassen tegen Met deze tweede digitale editie volgen we dat pad nog even. de toplanden die al net iets verder zijn in de Het beste maken van een beroerde situatie, meer kunnen we ontwikkeling? niet doen. En laten we dan nog één keer samen de schouders Een heel andere situatie zien we bij de dames, eronder zetten en zorgen dat zoveel mogelijk hockeyers dit waar Oranje de torenhoge favoriet is. Begrijpemagazine kunnen lezen. Alvast dank daarvoor. lijk, want Nederland is al jaren toonaangevend. En verder? Verder kunnen we niets anders doen dan afwachOok in dit EK. De statistieken verderop in dit ten. Afwachten hoe dit zich allemaal ontwikkelt, hoe snel magazine spreken wat dat betreft boekdelen. deGeen wereldenkel zich herstelt, en wanneer land komt bij desporten damesweer ookenigszins maar teruggaat naar normaal. in de buurt van de cijfers die Nederland kan Maar plannen, dat kunnen weOranje niet echt,dan net als zoveel topoverleggen. Maar gaat automatisch sporters en recreanten op dit moment. Het liefst even de tiende Europese titel pakken?leveren Nee. we inMaar het najaar onze magazines weer persoonlijk af in deheel clubwie Nederland wil stoppen moet van huizen, die dan weer bruisen van het leven. Maar zekerheid, goede huize komen. dat heeft niemand. Wel zeker is dat is wenatuurlijk al onze lezers eende mooie zomer wensen, Interessant ook ontwikkeling waarin het leven zoveel mogelijk weer normaal kan worden van de Belgische teams. Wereldkampioen bij de geleefd. heren, in opbouw bij de dames. En met de Tot volgendNederlandse seizoen! nodige kennis aan boord. De Belgen willen zich voor eigen publiek natuurlijk graag laten Benieuwd waar dat toe Eric Korver, Frankzien. Uijlenbroek, Ingmar Kuper leidt. In dit magazine, dat bijna geheel aan het EK is gewijd, veel achtergronden over spelers en teams. Maar ook twee unieke bewaarpagina’s, waar je de handtekeningen van de Nederlandse spelers en speelsters kunt verzamelen. Geniet van deze speciale Hockey International, maar geniet vooral van een heerlijk toptoernooi. Veel plezier.

SchaatsNL is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGM-MZ:2011.01.02

Eric Korver, Ingmar Kuper, Frank Uijlenbroek

Augustus 2019 - Hockey Mei 2020 - HockeyInternational International -- 33

Mink van der Weerden: ,,Ik mis nu zeven potjes, maar ik heb genoeg schitterende wedstrijden wél gespeeld voor Oranje-Rood.’’ (Foto’s WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

Mink van der Weerden wil zoveel mogelijk uit zichzelf halen

Nieuwe

prikkel in Keulen door Eric Korver ink van der Weerden, da’s Oranje Rood in elke vezel. Twaalf jaar maakt de international al deel uit van de Brabantse grootmacht, een huwelijk dat voor altijd leek te duren. Maar de realiteit is anders. In de korte aanloop naar de coronacrisis speelde Van der Weerden zijn laatste wedstrijd voor OranjeRood. Na de zomer komt hij uit voor het Duitse Rot Weiss Köln. ,,Het was tijd voor een nieuwe uitdaging.’’

Zo ensceneerde corona een afscheid dat een man met de statuur van Mink van der Weerden niet verdient. Geen afscheid in de spotlights aan de Charles Roelslaan, maar een vertrek met stille trom. Voor het publiek dan, want deze dagen begeeft

4 - Hockey International - Mei 2020

Van der Weerden zich nog wel even tussen zijn ploegmakkers. ,,Gelukkig trainen we nog. Dat vind ik echt heel fijn, om in ieder geval met de jongens af te sluiten. Lekker nog een paar keer op het veld staan, een hoop lol hebben met z’n allen. Onze coach Robert van der Horst vond het ook wel mooi met de oude ploeg het seizoen te beëindigen en niet meteen met de nieuwe groep door te gaan. Want het was toch redelijk abrupt allemaal, ergens begin maart.’’ Zoals bij meer spelers betekende ook voor de 31-jarige Mink van der Weerden de coronacrisis een streep door de rekening. Hij had nog graag mooie dingen willen laten zien in het vertrouwde rood en oranje shirt, maar daar kwam het niet meer van. Dat besef maakte zich langzaam

meester van de strafcornerspecialist. ,,Het is natuurlijk heel geleidelijk gegaan’’, vertelt hij. ,,We speelden nog op Almere toen er hier en daar al wat gebeurde en verhalen loskwamen. Maar op dat moment was het vooral nog een Italiaans probleem en een ding buiten Europa. Die week trainden we nog, donderdag kwam door dat mensen thuis moesten werken, binnen moesten zitten. Wij hoorden dat op weg naar de training, hebben er toch nog een leuk partijtje van gemaakt, maar beseften wel dat zondag er al uit ging, en dat we het daarna per dag moesten bekijken. Nou, na dat weekend kwam er veel, maar ook heel veel niet. Voor ons werd het daarna steeds duidelijker dat de kans dat het seizoen nog zou doorgaans steeds kleiner werd.’’

Dubbel gevoel Dat waren de weken waarin Van der Weerden met een dubbel gevoel zat. Enerzijds hoopte de topsporter in hem dat er nog gespeeld zou worden. In welke vorm dan ook zelfs. ,,Anderzijds is het heel snel duidelijk hoe serieus dit allemaal is, en dan wordt sport heel snel heel relatief.’’ Maar met zijn ’topsportpet’ op hoopte Van der Weerden nog op iets, al was het iets kleins. ,,Al speelden we nog maar twee wedstrijden, dan had je in ieder geval bewust die laatste gespeeld.’’ Maar met al zijn ervaring besefte Van der Weerden ook dat de competitie in de hoofdklasse bij hervatting een karikatuur was geworden. ,,Competitief niet meer interessant. Als je na een soort tweede

winterstop zonder veel voorbereiding weer aan de slag moet, is de essentie er wel uit. Dan wordt het uitspelen om het uitspelen. Om een winnaar te hebben, een degradant, en om maar te kunnen afsluiten. Maar dat is dan ook geen meerwaarde meer.’’ Zo speelde Van der Weerden zijn laatste wedstrijd voor Oranje-Rood zonder het zelf te beseffen. ,,Dat is echt heel raar, al denk ik dat het echte besef pas komt als er straks een wedstrijd wordt gespeeld waar ik niet bij betrokken ben, en misschien zelf ergens anders een wedstrijd speel in andere kleuren en in een andere competitie. Dit is natuurlijk echt iets anders dan ik wilde. Het moest een mooi afscheid worden na een schitterend seizoen met een ploeg die er goed voor staat, nog gaat groeien en mooie dingen gaat doen, terwijl ik dan een ander avontuur ga beleven. Dan zou je heel relaxed uit elkaar gaan. Dat doen we nu ook wel, maar het voelt toch een beetje onaf.’’

Zeven potjes Hij is nuchter, kan de gebeurtenissen best relativeren. ,,Wat mis ik. Zeven potjes in de competitie en misschien de play-offs. Daar komen we nooit meer achter. Dan denk je in eerste instantie even ‘shit, die had ik graag gespeeld’. Maar ik heb genoeg wedstrijden wél gespeeld voor Oranje-Rood, met zoveel schitterende partijen dat je je dan moet afvragen wat die zeven wedstrijden nog echt hadden toegevoegd. Alleen was er dan wel een bewuste afsluiting geweest.’’ Al die schitterende partijen bij de Eindhovense club hebben Van der Weerden veel moois gebracht. Natuurlijk de drie landstitels op rij en de eindzege in de EHL. Maar de Brabander vindt de ontwikkelingen soms mooier dan de resultaten. ,,Het begin vond ik heel mooi, om er überhaupt bij te komen, hoe spannend dat allemaal was. Echt een ontdekkingsreis van jong menneke naar topsporter. Wat kun je wel doen, wat kun je niet doen? Samen met Sander Baart, Bob de Voogd en Thomas Briels; allemaal jongens van pakweg 18 tot 23 jaar op een route naar de Spelen van Londen, waar we ook echt alle vier speelden. Daar had ik voor het eerst het gevoel dat we er echt bij hoorden, dat we echt meededen. Ik kan niet voor die andere jongens spreken, maar voor mij voelde dat echt zo.’’

dere aan het team.’’ Na de zomer komt hij uit in de kleuren van Rot Weiss Kóln. Dat had een nieuwe start moeten worden na de Spelen van Tokio, maar dat liep dus anders. ,,De gedachte was daar een nieuwe prikkel te zoeken. Een nieuwe uitdaging in een nieuwe omgeving om het beste uit mezelf te kunnen blijven halen.’’ Of Oranje nog in dat plaatje paste, daar was Van der Weerden nog niet uit. ,,En of ik nog in het plaatje van Oranje paste, want dat is natuurlijk ook nog een kant. Maar het mooiste blijft dat ik altijd zo goed mogelijk wil zijn en zoveel mogelijk uit mezelf wil halen. En dat wil ik zeker nog blijven doen.’’

Volle bak De keuze voor Rot Weiss Köln is daarbij min of meer toevallig tot stand gekomen. ,,Dat is een beetje zo gelopen’’, legt Van der Weerden uit. ,,Mijn contract bij Oranje-Rood liep af en ik vroeg me af wat ik eigenlijk nog wilde. Dat zat in de bandbreedte van helemaal stoppen tot volle bak doorgaan. Daar was ik al vrij snel uit. Ik vind hockey nog veel te mooi om het niet te doen, en ook de manier waarop ik het beleef vind ik veel te mooi. Ik wilde echt volle bak blijven spelen, en daar alles voor doen en laten. Dat kon bij Oranje-Rood, maar ik voelde ook dat een andere prikkel zou helpen. Een andere omgeving, een nieuwe uitdaging, jezelf bewijzen. Viavia kwam ik in contact met Andre Henning, de coach van Rot Weiss Köln. Dat kwam op het goede moment. Was dat niet gebeurd, dan was mijn keuze waarschijnlijk geweest bij Oranje-Rood te blijven.

Onoverwinnelijk Qua ontwikkeling, vervolgt Van der Weerden, was dat echt de mooiste tijd voor hem. ,,Er was zóveel groei. We werden echt elke maand beter.’’ Vervolgens kwamen de jaren tussen de Spelen van Londen en Rio. ,,De jaren waarin we écht goed waren. We voelden ons sterk, en op een gezonde manier onoverwinnelijk. Zo van ‘als we normaal doen, maakt helemaal niemand ons iets’. Als topsporter is dat het allerfijnste gevoel dat je kunt hebben, heel bijzonder. Ook de manier waaróp we het deden. Echt met elkaar. Alles stond superstrak, onderling was het supergoed geregeld. Hoe we van elkaar op aan konden, die verbondenheid. Het ging niet op individuele klasse, maar we deden het echt samen. Dat was het meest bijzon-

Maar deze stap paste voor mij precies in het plaatje. In Keulen vind ik dezelfde professionaliteit en is alles net zo goed en strak geregeld als bij Oranje-Rood. Vind ik belangrijk, dat ook die beleving goed is. Geen gerommel in de marge.’’ Van der Weerden kende Rot Weiss Köln natuurlijk al uit de internationale competities, maar liet zich ook nog informeren door anderen dan alleen de club uit Keulen. Robbert Kemperman speelde er al eens en sprak met Van der Weerden, hij polste Stan Huijsmans, die werkt als coach bij de Berliner Hockeyclub. ,,Op die

manier heb ik toch wel wat info kunnen inwinnen bij andere kanalen dat de club zelf. De gesprekken daar met Henning en de voorzitter waren prima, maar dat had natuurlijk toch iets van ’wij van WC-eend’. Da’s altijd een goed verhaal waar je niet helemaal op af kunt gaan.’’

Top Europa Zo heeft Mink van der Weerden een goed beeld gekregen van het hockey bij onze oosterburen. ,,Het is een gave competitie met een gave opzet. Veel dubbele weekenden, en leuk af en toe naar verschillende steden te reizen. En je ziet aan de resultaten in de EHL dat de Duitse competitie ook tot de top van Europa behoort.

,,In Keulen vind ik dezelfde professionaliteit en is alles net zo goed en strak geregeld als bij Oranje-Rood.’’

Er zijn meerdere clubs die echt goed presteren, zoals Rot Weiss Köln, UHC Hamburg en Mülheim. Dat zijn teams die de laatste jaren gelijkwaardig zijn aan Nederlandse clubs of ze er zelfs uitknikkeren.’’ Bovendien heeft Keulen één voordeel. Het is niet bijzonder ver van Someren, de woonplaats van Mink van der Weerden. ,,Ik ga ook niet verhuizen. We wonen hier fantastisch, ons dochtertje zit in de opvang, vrienden en familie wonen dichtbij en mijn partner Lynn heeft ook werk relatief dichtbij. Dat was ook wel het plan: een club zoeken die te bereizen was. Zeker met die honderd kilometer per uur nu ben ik bijna sneller in Keulen dan in Utrecht, en zeker sneller dan in Amsterdam. Gewoon links of rechts de A67 op. Ik moet alleen zorgen dat ik de goede oprit pak.’’

Helder in zicht Forse besparingen realiseren voor sportclubs en gemeentes: daar gaan wij voor. Beter licht tegen lagere kosten en als het kan natuurlijk met subsidie. Wij zijn gespecialiseerd in het verduurzamen van sportaccommodaties. Dit doen wij op een onafhankelijke wijze omdat we samenwerken met topmerken zoals Lumosa, AAA-LUX en Philips. Ons 4 stappenplan is uniek: in twee dagen heeft u een volledige businesscase voor uw vereniging of sportpark. Ook zijn er diverse subsidies beschikbaar, deze brengen we in kaart en vragen we kosteloos aan. Daarnaast hebben we interessante financieringsmogelijkheden zoals crowdfunding en lease. En vervolgens maken wij het voor u waar: van idee naar oplevering en onderhoud. Sportverlichting.com: licht uit, led aan. 085 822 57 40

info@sportverlichting.com

www.sportverlichting.com

In de Crisis

Natuurlijk, we hebben allemaal te maken met de coronacrisis. Maar de ene toch net even meer dan de ander. Wie zijn de hockeyers die in deze tijd midden in de crisis staan? Die moeten functioneren waar anderen noodgedwongen thuis zitten? Hockey International trekt er een aantal voor het voetlicht. In deze aflevering Carmen de Vries, verpleegkundige in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch.

Carmen de Vries werkte zeven weken op de corona-afdeling

‘Elke dienst kijken door Eric Korver

wie er nog was’

e tegenstelling kon bijna niet groter zijn voor Carmen de Vries. De hockeyster van MHC Rosmalen werkt normaal in het Jeroen Bosch Ziekenhuis op de afdeling verloskunde.

Maar tijdens de coronacrisis wisselde ze de afdeling van jong leven voor de afdeling waar mensen het leven lieten. ,,Van alleen maar vrolijke mensen ging ik opeens naar trieste gevallen. Dat was wel even schakelen.’’ Carmen de Vries (22) komt nu drie jaar uit voor Rosmalen. Ze begon ooit bij Bommelerwaard, maar belandde via MOP bij het keurkorps van coach Joost van Lith. ,,Bij MOP speelde ik in de Super A, maar toen ik naar de dames moest was het niveau daar iets te hoog gegrepen, zeker in combinatie met school en werk. Dit was een prima tussenoplossing. Rosmalen is serieus hockeyen, maar wel op een manier waarbij het voor mij te combineren valt.’’

Haar team leek zelfs op weg naar succes. ,,We stonden tweede, op een puntje achter Oss. Ja, dat was een goede kans op play-offs en misschien wel promotie. Balen dus dat het seizoen op deze manier zo abrupt eindigde.’’ Maar Carmen de Vries kan als weinig anderen oordelen over de ernst van de gezondheidscrisis die ons land en de wereld trof. Terwijl ze bezig was met haar master verplegingswetenschap werkte de Zaltbommelse al in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch. ,,Sinds september, op de afdeling verloskunde. Maar vanaf 7 maart werd ik uitgeleend aan de corona-afdeling en werkte ik opeens ‘in pak’.’’ Dat was, zegt ze, wel even omschakelen. ,,Ik heb niet voor niets verloskunde gekozen, had meteen een klik met jongere mensen, met baby’s en kinderen. Dat vind ik leuk. Ik heb ook wel stage gelopen op andere afdelingen, maar dat sprak me toch minder aan. En terwijl ik net mijn plekje had gevonden, moest ik daar ineens weg.’’

Uiterste Dat was, beseft ze, van het ene uiterste in het andere. Van nieuw en jong leven naar mensen die het leven laten. ,,Op verloskunde kon je de dag beginnen door eens te kijken welke kleintjes er bijgekomen waren. Maar op de corona-afdeling keek ik bij het begin van een dienst eerst welke patiënten er nog waren. Kon ik hun naam niet meer terugvinden, dan wist ik genoeg.’’ Het begin was moeilijk, vervolgt Carmen de Vries. ,,Alles was nieuw. Ik wist niet zo goed wat er van me werd verwacht en wat ik zou tegenkomen. Maar het wende snel. Ik ben nog niet zo lang afgestudeerd, heb ook stages gelopen op afdelingen voor volwassenen, waar ik heel veel heb gezien. Dan ben je snel ingewerkt. In het begin word je gekoppeld aan een maatje, aan iemand die er al langer werkte. Later werd ik zelf ook een maatje voor iemand die op haar beurt weer nieuw was. Het toeval

wilde dat ik ook al stage had gelopen op de longafdeling en daardoor de collega’s al kende. Dat scheelde ook veel.’’ Inmiddels is De Vries zo’n anderhalve week terug op haar eigen afdeling. ,,De corona-afdeling is bij ons zo goed als dicht.’’ Als ze terugkijkt, is de conclusie dat ze toch blij is met de ervaring. ,,Ik heb in die zeven weken heel veel nieuwe dingen geleerd, gewoon omdat we veel zelf moesten doen. Hartfilmpjes maken, onderzoeken die ik op mijn afdeling nooit zie. En ik heb het ziektebeeld leren kennen. Dat zijn bij elkaar heel nuttige ervaringen, zeker als je net bent begonnen als verpleegkundige.’’

Slecht Maar ze maakte ook moeilijke dingen mee. ,,Zeker’’, beaamt ze. ,,In mijn stages had ik nooit iets met mensen die overlijden. Sommige collega’s vinden dat mooi, maar ik vond het helemaal niks, is niet mijn ding. Maar daar moest ik dus aan geloven. Ik heb veel patiënten gezien die opeens erg slecht gingen, ook jonge mensen. Het ziektebeeld is zo onvoorspelbaar dat ze het ene moment nog prima waren, en als je dan vijf minuten later terugkwam, zag je ze verslechteren. En soms zelfs zó slecht dat je al niets meer voor ze kon doen. Dat heb ik wel een paar keer meegemaakt, ook met jonge mensen die overleden. Best heftig.’’ Dat had ook impact op haar zelf. ,,Al kon ik er wel goed mee omgaan, ook omdat ik het nog heel druk heb naast mijn werk. Maar ik probeerde het gewoon af te sluiten als ik in de auto stapte om naar huis te gaan. Niet meer over nadenken en verder gaan. Maar als je wel problemen had, dan kon je in het ziekenhuis na elke dienst praten met psychologen. Dat was uitstekend geregeld.’’ De hockeystick heeft ze inmiddels weer opgepakt. Lachend: ,,We trainen weer. Op anderhalve meter afstand, dat wel. En waarvoor? Ik denk voor volgend seizoen.’’

Mei 2020 - Hockey International - 7

Arjen Rahusen: ,,Toen Nieuw-Zeeland en Australië wegliepen bij de Pro League, wist ik al dat het kaartenhuisje in elkaar ging storten.’’ (Foto WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

Arjen Rahusen ziet al zijn grote evenementen wegvallen

Hopen tegen beter weten in

en bekende onbekende. Zo zou je de status van Arjen Rahusen in de hockeywereld misschien het beste kunnen omschrijven. Het grote publiek kent hem niet, bestuurders, organisatoren en spelers des te beter. Zijn werk concentreert zich op de EHL, de Pro League en grote toernooien in eigen land. En dan is deze coronacrisis een streep door veel rekeningen.

Dat laatste zelfs letterlijk en figuurlijk, want Arjen Rahusen is gewoon een zzp’er, die naast projecten voor de KNHB nog meerdere activiteiten ontplooit. Hij doet onder andere werk voor de Stichting Overleven met Alvleesklierkanker en is directeur van de HISWA Te Water, die dit jaar van 1 tot en met 5 september zou worden gehouden in de Bataviahaven van Lelystad. Maar inderdaad: zóu worden gehouden. ,,Die HISWA hebben we onlangs moeten annuleren vanwege corona. Dat kon je wel enigszins zien aankomen, hoewel ik er nog wel vertrouwen in had dat het goed zou kunnen gaan’’, legt Rahusen uit. ,,Maar het vertrouwen en het sentiment was er niet naar om nu een buitenbeurs te organiseren. Soms moet je dat dan ook niet willen, al zou het wel kunnen.’’ Voor de hockeybond is de naam van

Rahusen ook verbonden aan allerlei projecten, zoals met name de European Hockey League EHL en de Pro League, de mondiale competitie tussen landenteams die vorig seizoen voor het eerst werd gespeeld. ,,Bij de Pro League ben ik verantwoordelijk voor een deel media, entertainment en een deel sponsoring’’, vertelt Rahusen. ,,Bij de EHL houd ik me alleen bezig met de sponsoring.’’ En dan is het voor Rahusen, woonachtig tussen de Friese meren in het mooie Langweer, opeens een heel rare zomer. In plaats van allerlei prachtige evenementen meemaken, is het nu stil. ,,Als je zzp’er bent is het natuurlijk vervelend als ineens alle evenementen wegvallen waar je vooral actief voor bent. Aan de ene kant zie je dat wel aankomen, aan de andere kant weet niemand hoe snel dat allemaal gaat. Maar dat het effect zou hebben, was voor mij al snel duidelijk.’’

Signaal De ontwikkelingen in de Pro League waren wat dat betreft voor Rahusen een helder signaal. Op het moment dat de Nieuw-Zeelanders en de Aussies het al niet zagen zitten naar Europa te reizen, voelde hij al nattigheid. ,,Dan voel je dat het de verkeerde kant op gaat. Als die al niet komen valt het uit elkaar. Dan gaat niemand meer risico lopen voor een toer-

nooi dat niet direct ergens toe leidt en wordt er snel voor de eer bedankt. Toen Nieuw-Zeeland en Australië wegliepen, wist ik al dat het kaartenhuisje in elkaar ging storten.’’ De finales van de EHL zouden dit voorjaar worden afgewerkt bij Amsterdam, maar ook dat ging dus niet door. Althans, op dat moment, want het voornemen is nu die finales in het najaar alsnog af te werken. ,,Dat was na de Pro League de tweede die wegviel’’, vertelt Rahusen. ,,En daar zat op dat moment al aardig wat werk in. Maar de EHL was onhoudbaar, vooral ook dor het reizen binnen Europa. Dan heb je al snel een probleem. Je kunt namelijk niet zeggen dat het ene land wel mag meedoen en het andere niet. We hoopten nog even dat het beter zou worden, maar dat was eigenlijk tegen beter weten in.’’ Helemaal verloren is het werk dat al was verricht niet. ,,We zijn nu wel bezig met die EHL voor het najaar, en dat is een soort copy paste van wat we al zouden doen. We willen dat toernooi graag laten plaatsvinden, maar alles hangt ervan af hoe de dingen zich ontwikkelen.’’

Nuchter Rahusen blijft nuchter onder alle tegenslag, is niet het type dat nu met de handen in het haar zit. ,,Nee hoor. Dit is een fact of life. Al ben ik wel bang dat het wel-

eens lang zou kunnen gaan duren. Zeker nu je ziet wat er in Groenlo en net over de grens in Duitsland gebeurt, hoe snel daar weer een uitbraak is. Dan is sport natuurlijk wel heel erg belangrijk, maar niet dermate belangrijk dat mensen daarom veel risico gaan lopen.’’ Erik Gerritsen, algemeen directeur van de KNHB, liet onlangs weten ervanuit te gaan dat er in september weer kan worden gehockeyd. Rahusen twijfelt daar niet aan. ,,Dat zie ik echt wel gebeuren. Vraag is alleen wat je met publiek gaat doen. Als je daar anderhalve meter moet hanteren wordt het best een lastig verhaal. Verenigingen zullen daar ook een en ander aan moeten doen, maar probeer dat maar eens te handhaven.’’ Dat is ook een probleem dat zich gaat voordoen bij evenementen als de EHL en eventueel de Pro League. ,,Bij Dames vier staan doorgaans niet zoveel mensen langs de kant, maar als we straks in het Wagener Stadion zitten met zevenduizend mensen boven op elkaar, is dat toch anders. Inmiddels mag studie uitwijzen dat je buiten het veiligst bent, maar dan kom je toch ook in sentimenten terecht. Zodra voetbal met publiek doorgaat, maken we weer een kans. Want je hebt sporten en je hebt voetbal. Dat staat onder en boven. Zodra daar wat kan, kan het ergens anders ook.’’

Mei 2020 - Hockey International - 9

ieuwsbrief Schrijf je in voor onze n n de vijf en maak kans op één va ts naar keuze! tﬁ u o ey ck o h te le p m co

HEEMSTEDE

BUSSUM UTRECHT RIJSWIJK

BREDA

WO R DT B I N N EN KORT SCHRIJF JE IN OP WWW.HOCKEYREPUBLIC.COM

BREDA

BUSSUM

HEEMSTEDE

RIJSWIJK

UTRECHT

Raadhuisstraat 10 4835 JB Breda

Sint Vitusstraat 17 1404 HR Bussum

Raadhuisstraat 26 2101 HG Heemstede

Patrijsweg 112 2289 EZ Rijswijk

Herculesplein 275 3584 AA Utrecht

076 - 56 55 007 breda@hockeyrepublic.nl

035 - 69 32 487 bussum@hockeyrepublic.nl

023 - 53 22 428 heemstede@hockeyrepublic.nl

070 - 21 36 476 rijswijk@hockeyrepublic.nl

030 - 26 86 136 utrecht@hockeyrepublic.nl

Eindelijk, daar is ie:

De Berries deel twee!

Het vervolg op het populaire kinderboek De Berries van oud-international Annemarie van der Eem Wist je dat? o Schrijver Annemarie toen ze 21 was wereldkampioen hockey is geworden met Jong Oranje? o Je de Berries via @wijzijndeberries kunt volgen op Facebook en Instagram? o Annemarie een filmpje voor je kan maken, als je je boekbespreking over De Berries doet? o Voor alle hockeyfans

vanaf 8 jaar

Annemarie van der Eem, schrijver van hockeyserie De Berries:

“

Een jaar geleden kwam mijn grote droom uit: een eigen hockeyserie! Ik ben kinderboekenschrijver én een enorme hockeygek. Dus niets leuker dan spannende en grappige hockeyverhalen schrijven. Vorig jaar verscheen deel 1, De Berries: Hockeygek in een voetbalfamilie. Stiekem dacht ik: o jee, vinden de lezers het wel leuk? Gelukkig was het antwoord JA! Van 8-jarige voetbaljongens tot 12-jarige hockeymeiden: de familie Berrie valt in de smaak!

“Ik heb ook al veel mailtjes en reacties via Instagram gehad met de vraag: ‘Wanneer komt deel twee? Ik kan niet wachten!’ Met trots kan ik je melden dat deel 2 vanaf 2 juli in de winkel ligt. Het boek heet Het onmogelijke plan. En ook nu beleeft de 10-jarige Lon Berrie weer een spannend avontuur. Dit keer is er slecht nieuws: Lons hockeyclub Shoot Out is in gevaar. Ook haar beste vriend Kai komt daardoor in de problemen. En intussen wordt de familie van Lon gevolgd door tv-camera’s. Haar vader, de beroemde profvoetballer Jhon Berrie, heeft namelijk een eigen reallifesoap. En daar krijgen de Berries al snel spijt van… Slagen Lon en haar vrienden erin om Shoot Out – en Kai – te redden? Gaat Lons onmogelijke plan lukken? En hoe loopt het af met die stomme soap?

“Met heel veel plezier heb ik dit nieuw boek geschreven over Lon, haar voetbalgekke familie en haar hockeyvrienden. Met dit keer een geniepige regisseur (Jan-Poep-zonder-sokken), reddingen op de doellijn, achtervolgingen en Geheime Operatie Kangoeroe. De belangrijkste les? Dat je altijd je hart moet volgen! “O ja, heb je deel 1 nog niet gelezen? Maakt niet uit! De delen zijn namelijk los van elkaar te lezen. Al kun je nu natuurlijk vast naar de winkel rennen om deel 1 te kopen. Ik krijg trouwens ook al vragen van enthousiaste lezers wanneer deel 3 komt. Daar ga ik deze zomer aan beginnen. Maar eerst: heel veel leesplezier met het tweede deel van De Berries!”

Het langverwachte vervolg op De Berries deel één, maar goed los te lezen

Lieve (10): "Ik vind het een héél leuk boek en ik zit zelf ook op hockey. Het boek had ik in twee avonden uit en ik hoop dat er snel een deel 2 komt!!" Teun (9): “Ik heb hardop gelachen en vond het heel spannend! Deel 2 wil ik NU NU NU!” Claudia (moeder): “Mam, een boek over een hockeymeisje? Echt? Dat was de mening voordat we begonnen. En weet, mijn zoons van 10 & 8 zijn echte stoere voetbalfanaten! Maar na het eerste hoofdstuk waren ze verslaafd, en ze smeken nu om deel 2.”

18. We zijn weer gefopt ‘Ik teken bij.’ Dat was het eerste wat mijn vader zei, toen hij op vrijdagavond de woonkamer binnenstapte. ‘We hebben een deal! Volgende week ga ik het contract tekenen.’ Achter hem kwam een bloemenlucht de kamer in. En daarna Rodrigo, al vijftien jaar de zaakwaarnemer van mijn vader. Een kleine Italiaan met een grote mond. De beste onderhandelaar, volgens mijn vader. Ze hadden net een paar uur gepraat in de keuken. En wel honderd keer gebeld met de voorzitter van Bosse Boys.

- 123 -

Vanaf 2 juli in de winkel! Bestel jouw boek alvast via een pre-order.

BESTEL HIER

zeven

Jeroen Hertzberger koppelt zijn lot niet aan olympische cyclus

Niet álles voor wedstrijden door Eric Korver eroen Hertzberger behoort tot de meest gelouterde internationals van Oranje, de groep voor wie Tokio 2020 zeer waarschijnlijk het laatste olympische toernooi zou worden. De Rotterdammer heeft zijn blik nu verlegd naar volgend jaar, maar vraagt zich wel af hoe die Spelen er dan gaan uitzien. ,,Zonder publiek? Dat is echt geen optie. Zeker niet bij de Olympische Spelen.’’

Het is eind mei als Jeroen Hertzberger (34) zijn auto weer eens richting Amsterdam stuurt. Het is prachtig weer, en de training in het Wagener Stadion wacht. Dat is sinds een kleine maand weer een gebruikelijk ritje geworden in een toenemende frequentie. ,,We begonnen met twee keer in de week en inmiddels zitten we op vier keer’’, licht Hertzberger toe. ,,Na de pinksterdagen hebben we twee weken vrij en dan volgt een nieuw blok van een maand.’’ Weer trainen is prettig, al is het dan met de nodige beperkingen. Duels zijn immers nog steeds uit den boze. ,,Maar voor de rest

kan je wel alles doen’’, vindt Hertzberger. Techniek, passen, schieten. Alles wat met finesse te maken heeft kan je redelijk goed trainen.’’ Het is vooral ook het sociale aspect dat zwaar weegt. Beetje slap ouwehoeren, dollen. ,,Da’s altijd het leuke van een teamsport, al kunnen we sociaal niet heel veel doen. We werken in shifts, je gaat het veld af als je klaar bent en het is niet de bedoeling dat je blijft hangen.’’ Hij schetst een sober beeld. ,,De training begint om tien uur. Dan kom je tien minuten eerder aan, traint een uur hockey, werkt daarna nog een halfuur aan de conditie, en om vijf over half twaalf zit je zonder te douchen weer in de auto. Maar óp het veld is dat sociale aspect er zeker, en dat is echt fijn.’’

Huispapa Jeroen Hertzberger is doorgaans drukbezet. Hockey slokt uiteraard veel tijd op, maar daarnaast is hij nog bezig met zijn eigen bedrijf ThunderSports en met het maken van producties voor Hertzberger TV. Maar de afgelopen weken zagen er ineens heel anders uit. Ineens werden de dagen van Hertzberger anders gevuld. ,,Mijn vrouw was net begonnen in een nieuwe baan, dus ineens was ik voornamelijk huispapa’’, zegt hij met een lach. ,,We hebben twee kindjes, die niet naar de crèche of naar opa en oma konden, dus ik was van maandag tot en met donderdag met ze bezig.’’ Hartstikke leuk, laat hij er meteen op volgen. ,,Want als topsporter ben je veel op reis, en zo vaak weg dat alles op de schouders van je vrouw terechtkomt. Nu kon ik dat opeens zelf doen, en zo echt tijd doorbrengen met onze kinderen. De andere activiteiten voor ThunderSports en Hertzberger TV stonden op een laag pitje, en dat was ook prettig. Maar uiteindelijk wil je dat toch weer oppakken. Want hoe leuk het ook is om te spelen met je kids, op een gegeven moment voel je de behoefte jezelf weer te prikkelen en uit te dagen op een andere manier dan vingerverven en puzzelen. Langzaam komt nu het oude ritme terug.’’

Hertzberger TV

Een scorende Jeroen Hertzberger geniet van de fans. ,,Als het gaat om de allure van echte topsport, dan is geen publiek echt geen optie.’’ (Foto’s WorldSportPics/ Frank Uijlenbroek)

12 - Hockey International - Mei 2020

Hertzberger TV startte hij ruim een jaar geleden. Het YouTube-kanaal telt inmiddels meer dan dertigduizend abonnees. Dat is, legt Hertzberger uit, best intensief werk. Want als je elke week een aflevering wilt plaatsen, moet je die toch echt opnemen. Dat kon lange tijd natuurlijk niet. In die periode hebben we wel een soort achtertuinvideo opgenomen en wat

een met kinderen beseft dat het voor een vrouw heel zwaar moet zijn als je met een hockeyer uit het Nederlands elftal bent die honderd dagen per jaar in het buitenland zit. Daar komt nu dus nog zeker een jaar bij, en dan is het thuis even slikken. Maar we hebben er samen goed over gesproken hoe we dat gaan doen, en uiteindelijk is de gedachte nooit geweest dat dat jaar een brug te ver was. Als ik er nu mee kap, had ik dat mezelf de rest van mijn leven niet vergeven.’’

Zeven wedstrijden

Hertzberger in actie voor Oranje. ,,In de trainingen óp het veld is het sociale aspect er weer, en dat is echt fijn.’’ work-outs. Maar nu gaan we weer met de filmploeg het veld in voor opnames en kunnen we weer regelmatig de abonnees voeden met leuke content.’’ Het idee voor Hertzberger TV komt eigenlijk voort uit zijn eigen overtuiging. Hij zag heel veel filmpjes op YouTube over hoe dingen moeten op hockeygebied, maar zag ook dat eigenlijk bij alles de kwaliteit niet super was. ,,En het waren ook niet de mensen uit de absolute top die je vertellen hoe je iets moet doen. Daar gaat het juist om. Als jochie had ik het geweldig gevonden als mijn helden uit voetbal of hockey dit soort filmpjes zouden maken. Dan was ik aan de buis gekluisterd geweest. Daarom hebben we dat zelf opgepakt. Daarnaast is het leuk iets terug te doen. Er is zóveel kennis in Nederland, maar dat delen we amper. Op deze manier kan iedereen dit zien. Het is leuk iets op te nemen en kids te helpen beter te worden. Nederland is het mooiste hockeyland dat er is, en ik vind dat Nederland altijd top moet zijn. Op deze manier hoop ik daaraan iets bij te dragen. Ieder doet dat op zijn eigen manier, de ene met coaching, de andere met clinics. Ik doe het op deze manier.’’

Ontzettend leuk Dat heeft wel een vlucht genomen. Hertzberger merkt dat dagelijks. De ruim dertigduizend volgers zorgen ook voor de nodige reacties. ,,Belachelijk veel. Echt, dat wil je niet weten. Meestal via mijn inbox op Instagram. Mensen sturen filmpjes waarin ze zelf dribbelen in de tuin, een sleeppush doen, of gewoon om tips vragen. Het is bijna fulltime werk om alles te beantwoorden, maar dat is echt ontzettend leuk. Ik krijg ook respons van jeugdcoaches, die zeggen dat ze de filmpjes één op één doorzetten naar hun team. Dat geeft veel voldoening, want dat is precies de reden waarom ik dit heb gedaan. Stel je voor dat een voetballer van het Nederlands elftal, en dan vergelijk ik mezelf met niemand, opeens filmpjes zou gaan maken hoe je vrije trappen moet nemen, of andere tips. Daar zou toch de hele

jeugd naar kijken? Supertof.’’ Hij heeft in ieder geval het bewijs dat zijn gevoel goed was. Er is behoefte aan dergelijke producties. ,,En dan wil ik het ook goed doen. Hoge kwaliteit filmpjes maken, met goede audio, goed gemonteerd, waarop alles goed te zien is. Niet in de weer met een iPhone, maar een professionele camera. Ik wil dat uiteindelijk uitbouwen naar het nummer één hockeyplatform als het gaat om educatieve filmpjes voor iedereen die beter wil worden. Het plafond daarvoor ligt denk ik op honderdduizend volgers, dus we gaan gewoon nog even lekker door.’’

Verplichting Dat is een bezigheid die hij eventueel zou kunnen uitbreiden na het afsluiten van zijn loopbaan, maar zo ver is Jeroen Hertzberger nog niet. ,,Ik wil wel altijd betrokken blijven bij talentontwikkeling. Na al die jaren in het Nederlands elftal vind ik het sowieso logisch dat je na je loopbaan kennis overbrengt op de jonge generatie. Die verplichting zouden we allemaal moeten voelen. Iedereen is heel blij als het goed gaat met het Nederlandse hockey, daar heeft ook iedereen baat bij. Er zijn nog weleens oud-internationals die kritisch zijn, maar ik vind echt dat ze altijd positief en opbouwend zouden moeten zijn. Juist omdat zij weten hoe het werkt en hoeveel druk erbij komt kijken. Daarom ben ik ook blij met de komst van Taco van den Honert bij de staf van Oranje. Hij heeft heel veel gewonnen, weet precies waar het om draait. Dan is het alleen maar prettig als je met zo iemand kunt praten.’’ Met datzelfde Oranje zou Hertzberger normaal gesproken ergens in juli op het vliegtuig naar Tokio zijn gestapt, maar door die Spelen ging een dikke streep. Dat, en het uitstel naar 2021, heeft bij de speler van Rotterdam nooit tot twijfels geleid, al was het op zijn leeftijd heel legitiem geweest als hij dat toernooi als eindstation had aangemerkt. ,,Over dat laatste heb ik nog helemaal geen beslissing genomen. En dat uitstel van de Spelen met een jaar was vooral voor het thuis niet heel leuk. Ieder-

Hertzberger vindt het sowieso geen optie het lot van zijn loopbaan te koppelen aan een olympische cyclus. Hij heeft, stelt hij, altijd gezegd dat hij zou stoppen op het moment dat hij het gevoel had dat hij klaar was. ,,Als hockeyer moet je dat nooit alleen maar doen voor een toernooi. Met alle respect, maar die Spelen, dat zijn zeven wedstrijden. Als jij deze hele levensstijl jarenlang moet volhouden voor zeven wedstrijden, dan word je gek. Die levensstijl van een tophockeyer, dat veelvoudig trainen met 95 procent training voor vijf procent wedstrijden, dat moet je gewoon gaaf vinden. Je moet het leuk vinden jezelf dag in dag uit weer uit te dagen. Zolang ik dat nog heb, zolang ik het gevoel heb dat ik nog beter word, wat ik nog steeds heb, dan ga ik niet stoppen omdat er toevallig een Olympische Spelen is.’’ Als je Hertzberger ziet spelen, valt ook onmiddellijk het plezier op dat de aanvaller nog altijd uitstraalt. ,,Dat is het ook’’, beaamt hij volmondig. ,,En dat is echt niet gespeeld. Ik heb er oprecht nog zóveel plezier in. Elke keer als ik op het trainingsveld sta, heb ik zin om gas te geven. Ook nu, op weg neer een training die die niet de lading heeft die een training normaal zou moeten hebben, heb ik nog steeds het gevoel dat ik straks elke bal wil binnenschieten. Ik weet niet wat dat is, misschien een bepaalde passie of zo, voor het spelletje. Misschien is dat ook wel omdat ik wéét dat het eindig is, dat het een keer afloopt. Maar ik heb er gewoon nog heel veel plezier in, ook met gasten die vijftien jaar jonger zijn dan ik. Geweldig toch?’’

Te heftig Wellicht is het ook daarom dat Hertzberger nooit twijfels heeft gehad in de afgelopen periode. Ook

niet over een terugkeer van zijn sport naar een normale situatie. ,,Ik denk dat we over een paar jaar terugkijken en dan zullen zeggen dat we misschien toch iets te heftig hebben gedacht over deze situatie. Ik denk dat uiteindelijk weer naar normaal gaat. Hetzij door een vaccin, hetzij doordat een groot deel van de bevolking dan immuun is. Ik geloof ook dat zoiets als dit eens in de honderd jaar voorbijkomt.’’ Toch had hij ergens een moment van schrik. ,,Dat was toen ik hoorde dat de kans bestond dat de Spelen ook volgend jaar niet worden gehouden en dat ze dan helemaal geschrapt worden. Dat was wel even slikken. Ik heb nu niet meer het idee dat dit gaat gebeuren, maar toen dacht ik wel even ‘dat moet niet gebeuren’. Er was even angst. Maar voor mijn gevoel is dat bijna geen optie als je ziet wat er nu al wordt gespeeld in Duitsland.’’ ,,Het enige dat ik wel heb, is het publiek. Zonder publiek spelen, dat is het niet. Echt niet. Daar ben ik heel simpel in. Topsport en publiek is een happy marriage. Als er daarvan eentje wegvalt, dan werkt het niet. Ik keek ook naar de Bundesliga, naar Dortmund tegen Bayern. Als dat stadion vol zit, is het de mooiste topper van Duitsland, geweldig. Nu was het niks, kan ik ook niks mee. Natuurlijk, ik heb ook weleens in de herfstvakantie gespeeld op Bloemendaal voor dertig man en twee koeien. Dat gebeurt, en is in dat opzicht ook weer niet heel gek. Maar als het gaat om de allure van echte topsport, dan is geen publiek echt geen optie. En al helemaal niet bij de Olympische Spelen.’’

Charlotte Vega en Jorrit Croon zijn regelmatige gasten bij de kampen van SportWays.

Hockeykampen om nooit meer te vergeten

Plezier en leren bij J

e kunt je bijna afvragen welke hockeyer er niet groot mee is geworden: de hockeykampen van SportWays. Al ruim dertig jaar organiseert SportWays kampen in binnen- en buitenland en in al die jaren beleefden duizenden jonge hockeyers daar veel plezier aan. En nóg. Want SportWays is actiever dan ooit met een organisatie waarin het maar om twee dingen draait: hockey en kwaliteit. De wereld van de hockeykampen heeft de laatste jaren een enorme vlucht genomen,

De uitgebreide staf bij een kamp van SportWays staat garant voor veel leermomenten. De uitgebreide staf bij een kamp van SportWays staat garant voor veel leermomenten.

14 - Hockey International - Mei 2020

SportWays

maar het is goed te zien dat een organisator van het eerste uur nog altijd een grote rol speelt met een alsmaar uitdijende organisatie. Dat verhaal begon, zegt Ambrose op het Veld, met het Amsterdamse hockeykamp. ,,Daaruit groeide een overnachtingskamp in Antwerpen, en van daaruit zijn we alleen maar groter geworden’’, vertelt de projectmanager van SportWays. Want dat ene overnachtingskamp werden er twaalf, met kampen in Nederland, Antwerpen en Barcelona. ,,Daarnaast zijn we nu tien jaar bezig met dagkampen, waarbij kinderen tussen vijf en veertien jaar in de ochtend op een club worden gebracht en in de middag weer worden opgehaald. Daarvan organiseren we er nu ongeveer zeventig alleen al in Nederland.’’ Zo is SportWays uitgegroeid tot een internati-

onaal bedrijf. ,,We organiseren nu evenementen in onder andere Duitsland, België, Engeland, Ierland, Italië, Zuid-Afrika, Hongkong en Canada. Ja, echt wereldwijd dus. In Zuid-Afrika verzorgen we bijvoorbeeld in onze winterperiode meer dan dertig kampen. Onze Nederlandse technisch directeuren gaan dan daar aan de slag met kinderen.’’ Dat alles vanuit één leidende gedachte. ,,De jeugd op een veilige en leuke manier hockey bijbrengen. Dat staat bij ons echt als kernwaarde.’’

Partnerclubs Voor de dagkampen heeft SportWays verspreid over Nederland liefst veertig partnerclubs waar tijdens de schoolvakanties events worden gehouden. ,,We werken samen met de clubs om dat te realiseren,

zetten soms ook de clubtrainers in naast onze eigen SportWays-trainers. Onze technisch directeuren en supervisors zorgen voor het reilen en zeilen binnen het kamp. Die zijn allemaal intern opgeleid. Dat is wel bijzonder, want officieus zijn we ook nog eens één van de grootste opleiders in de wereld met de technische programma’s die we neerzetten. We hebben het SportWays Lab, waar jaarlijks al onze technisch directeuren bij elkaar komen om te inspireren, opleiden en creëren. Dan maken zij ook de nieuwe oefeningen voor het daaropvolgende jaar.’’ Kampen zijn vaak onlosmakelijk verbonden met grote namen uit de hockeywereld, en die topspelers zijn ook wel verbonden aan SportWays, maar de filosofie is toch net even anders. ,,Wij geloven heel erg in ons product’’, stelt Op het Veld. ,,Wij

zijn ook puur hockey, organiseren niets wat niet met hockey te maken heeft. Ook in de eigen trainersopleiding geloven we. Als wij goede mensen neerzetten, straalt dat uit naar onze kampen. Natuurlijk proberen we wel met toppers aanwezig te zijn, en de leukste namen zijn echt wel betrokken bij SportWays, maar het hoofddoel is voor de kinderen een hockeytechnisch goed programma neer te zetten.’’ Leuk detail is dat de grote namen van nu vroeger ook al de weg naar de hockeykampen wisten te vinden, maar dan als deelnemer. ,,Dat zijn er zelfs best wel veel die ooit rondhuppelden als kind’’, verklapt Ambrose op het Veld. ,,Vooral in de overnachtingskampen.’’

Maartje Paumen Een aantal topspelers is nauw betrokken bij de kampen van SportWays. Maartje Paumen gaat regelmatig aan de slag, net als Ginella Zerbo en Terrance Pieters. ,,Maar ook bijvoorbeeld Jorrit Croon, die ook zelf nog een kamp heeft. Hij is heel erg betrokken bij de manier waarop ons programma wordt neergezet, komt de hele dag met de kids meedoen, geeft training. Topspelers raken vaak betrokken bij ons, want ze voelen de kern van het hockey dat wij uitstralen en dat vinden ze leuk.’’ De dagkampen groeien nog altijd. Dat is, legt Ambrose op het Veld uit, een onderdeel geworden van vakanties. ,,Kinderen leren enorm veel in die dagen. Ons credo is ook altijd fun and learning, omdat we

er heel sterk in geloven dat kinderen veel makkelijker leren zodra ze ergens plezier in hebben. Dat is ook echt iets dat we onze staf meegeven. Ze moeten zich prettig en veilig voelen op zo’n kamp, dan staan ze open om te leren. We brengen veel hockey, veel vernieuwende oefeningen, veel balcontact. Dat is waar we altijd naar op zoek zijn, dát maakt de fun.’’

Populair Als het gaat om de overnachtingskampen probeert SportWays de markt in Nederland weer een beetje aan te wakkeren. Vroeger waren het in die kampen alleen maar Nederlanders, nu voornamelijk buitenlanders. ,,Soms denken we dat Nederlanders dat kampgevoel een beetje zijn verloren en we hopen dat dit terugkomt. Ons kamp in Barcelona is wel altijd heel populair onder de Nederlanders. Dat is natuurlijk een fantastische combinatie van hockey, lekker weer en zo’n hele groep bij elkaar zijn. Al zal dat dit jaar door de coronacrisis wel iets anders worden.’’ Die

meerdaagse kampen zijn misschien wel het leukste dat SportWays – inmiddels een organisatie met meer dan 1500 actieve

stafleden wereldwijd – heeft te bieden. ,,Er is’’, zegt Op het Veld, ,,niks mooier dan met al je vrienden een aantal dagen achter elkaar lekker op het veld staan, veel leuke sociale contacten opdoen, en hockey als de

gemeenschappelijke factor die alles bij elkaar brengt. De focus ligt altijd op hockey, maar het sociale aspect geeft in zo’n week een sfeer die je nooit meer vergeet. Als je daarbij jezelf ook nog qua hockey ziet groeien, is het echt superleuk.’’

Volop plezier tijdens de hockeykampen van SportWays. (Foto’s SportWays/Koen Suyk)

Mei 2020 - Hockey International - 15

STEADY FEET QUICK TURNS FIELD ULTIMATE â&#x201E;¢ FF

NEW COLLECTION IN STORE SOON FOLLOW

16 - Hockey International - Mei 2020

@ASICSFIELDHOCKEY

Stoppen in Stilte Afscheid nemen markeert het einde van een bijzondere periode in het leven van elke topsporter. Afscheid nemen die je doorgaans maar één keer, en dan wil je dat goed doen ook. Maar in deze tijd is een mooi afscheid niemand gegeven. Het is vooral stoppen in stilte. Onverwacht en onbevredigend.

Oliver Polkamp ziet bij Bloemendaal droomafscheid mislukken

‘Een H

onvoltooid gevoel’

et scenario dat Oliver Polkamp in zijn hoofd had, zag er prachtig uit. Aan het einde van zijn loopbaan nog één seizoen spelen voor Bloemendaal, liefst kampioen worden, en zo een prachtig einde aan zijn hockeyleven breien. Het zag er allemaal geweldig uit, tot het coronavirus kwam.

De stap van Oliver Polkamp (32) vorige zomer was opmerkelijk. Een berichtje aan Bloemendaal-trainer Michel van den Heuvel vormde de gedurfde inleiding tot wat de kroon op een loopbaan had moeten worden. Van Hurley – wat al zijn laatste kunstje had moeten worden – stapte Polkamp ineens over naar de landskampioen. ,,Ik wilde bij Bloemendaal nog één seizoen spelen. De titel is dan het enige logische doel, maar ik had het überhaupt al mooi gevonden play-offs te spelen. Ook als je het beste team bent, win je die niet zomaar. Ik had het al mooi gevonden in het zonnetje ergens eind mei mijn laatste wedstrijd te spelen, en het daarna gezellig te hebben met familie, vrienden en het team. Dat leek me fantastisch. De titel was een mooie bijkomstigheid geweest.’’ Polkamp zal het moeten doen met de gedachten aan dat afscheid, want in de praktijk kwam er niets van. Een afgebroken competitie, geen titel en zelfs geen play-offs. Het zonnetje, dat is er. De rest niet. ,,Het was mooi geweest op die manier mijn lange loopbaan af te sluiten, maar

dat ging dus niet door. Jammer. Ik had het mezelf inderdaad heel anders voorgesteld.’’ Dan is de vraag uiteraard of het jammer is van zijn afscheid, of van het hele seizoen. Beide, stelt de 16-voudig international meteen. ,,Heel eerlijk: ik heb zó lang hoofdklasse gespeeld dat ik weet dat de eerste seizoenshelft niet zo veel aan is. In de tweede wordt het pas leuk. Dan ga je bouwen en beter worden om dan op een gegeven moment te pieken richting EHL en play-offs. Daar is alles op ingesteld. Voor mij is de eerste seizoenshelft echt iets dat je moet afwerken. Met Bloemendaal hebben we dat uitstekend gedaan. Ongeslagen bovenaan, we draaiden supergoed, een geweldige sfeer en klaar om daar in de tweede seizoenshelft een goed vervolg aan te geven. Dat is helaas niet gelukt.’’

Accepteren Hij is er, zegt Polkamp, niet de persoon naar om daar erg van te balen. ,,Ik accepteer de situatie volledig. Het is een beslissing die ik zelf niet heb hoeven nemen. Dan is het een gegeven dat je moet accepteren. Wat wel jammer is, is dat je in je hoofd niet echt afsluit, terwijl je dat wel wilt. Zo’n moment van het einde, van echt je laatste wedstrijd waar je je op voorbereidt, ouders en vrienden uit-

nodigen en het dan supergezellig hebben met elkaar. Dan sluit je het echt af. Nu is er zo’n halfopen einde, waarbij je op het moment dat zo’n beslissing wordt genomen denkt van ‘dit was het dan na al die jaren hockey’. Een onvoltooid gevoel.’’ Het halve jaar bij Bloemendaal moet hij nu maar beschouwen als zijn afscheidstournee. En dat stemt Polkamp allerminst treurig. ,,Dat halve seizoen was prachtig, écht prachtig. Een fantastisch team, een fantastische club. Ik heb veel clubs gezien, maar dit is echt een bijzonder mooie club en een bijzonder team. Alles was piekfijn geregeld, van de looptrainer tot de mensen die doordeweeks voor ons kookten. Bloemendaal is gezellig, warm en leuk. En het team, dat was echt geweldig. Allemaal jonge gasten, we spraken Nederlands met elkaar, wat ook niet altijd een gegeven is in de hoofdklasse. En stiekem waren we hartstikke goed. Als je dan met je bijna 33 jaar daar nog een beetje in kunt meehuppelen, is dat een hartstikke mooi einde.’’

Afsluiting

Of er nog iets gebeurt rond de ploeg van het seizoen 2019-2020 weet Polkamp niet precies. ,,De club is alweer aan het trainen met de selectie voor volgend seizoen. Er zijn we nieuwe jongens gekomen, een nieuwe trainer. Ze zijn lekker bezig. Er komt nog wel een teamafsluiting, met een barbecue of zo. Maar voorlopig even niet. Heeft ook niet veel zin omdat er nog niet zoveel mag.’’ Ook voor Polkamp geldt dat er een leven komt na tophockey. Dat zal, zegt hij, vooral bestaan uit heel hard werken bij Adyen. ,,Dat doe ik al een tijdje fulltime en ik merk dat het steeds moeilijker te combineren werd. Van de extra tijd die ik in hockey stopte, kan ik nu een deel in mijn werk steken en dan hoop ik daar heel veel stappen te maken.’’ Als hij terugkijkt, zijn er genoeg mooie dingen die hij heeft meegemaakt. Mooie clubs, mooie prestaties. ,,Dat laatste halfjaar vond ik wel erg mooi. Het is me als oudste in het team toch gelukt te eindigen als basisspeler bij Bloemendaal, en dat terwijl ik eigenlijk al was gestopt. Dat betekent persoonlijk heel veel voor me. En dan heb ik nog twee makkelijke momenten. Landskampioen worden met Rotterdam was heel bijzonder. Het gevoel dat je daarna hebt met z’n allen, is echt speciaal. En natuurlijk mijn debuut in Oranje. Ik was als een kind zo blij. Apetrots. Jammer dat het niet helemaal is geworden wat het had kunnen zijn, maar dat zal nooit iemand me meer afpakken.’’

Oliver Polkamp in actie voor Bloemendaal. ,,Dat het me is gelukt te eindigen als basisspeler bij die club betekent persoonlijk heel veel voor me.’’ (Foto World SportPics/Koen Suyk)

Mei 2020 - Hockey International - 17

VOLGEND SEIZOEN EEN EIGEN KEEPERSSCHOOL OP UW CLUB? Maak gebruik van ons Keepersschool systeem met daarin een opleidingsprogramma voor keepers, samengesteld door Pirmin Blaak en Simon Zijp (trainer Nederlands elftal keepers)

Het Keepersschool systeem bestaat o.a. uit:

EEN IPAD APP VOOR DE TRAINERS EEN ONLINE CLUB PORTAL EEN KEEPERS APP VOOR DE KEEPERS Meer weten? Neem contact op met GoalieWorks.

Het gekke gevoel van Carlien Dirkse van den Heuvel

‘Opeens laatste wedstrijd C

al gespeeld’

arlien Dirkse van den Heuvel stond jarenlang aan de top. Haar erelijst is van respectabele lengte en vermeldt bovendien niet de minste prijzen. Een rijke loopbaan verdient een bijzonder afscheid, maar de speelster van SCHC beseft dat dat er niet in zit. ,,Al willen ze nog wel iets gaan doen.’’

Het is wrang. Carlien Dirkse van den Heuvel maakte zóveel mee. Speelde net iets meer dan tweehonderd interlands voor Oranje, en sleepte daarin álle belangrijke prijzen in de wacht. Maar erelijsten tellen niet als er een pandemie uitbreekt, en dan is er ook geen aandacht voor afscheidnemende tophockeysters. ,,Niet wat je van tevoren hoopt en zou willen natuurlijk. Ik had het liever anders gezien, maar dat is helaas niet zo’’, stelt ze. Dat raakt de ene speelster meer dan de andere, maar Dirkse van den Heuvel maakt zich er niet bovenmatig druk over. ,,Ik ben best wel nuchter. Op dit moment kan ik me ook bedenken dat er belangrijker dingen in het leven zijn dan hockey. Dat heb ik sowieso altijd al gezegd, en nu met corona geldt dat zeker. Ik geloofde er ook al snel niet meer in dat de competitie nog zou doorgaan. Je zag alle maatregelen en dan besef je dat het niet verantwoord is nog door te spelen. Want waarom zou je dat doen? Om het seizoen af te maken? Dat kan ik aan één kant snappen, maar aan de andere kant draait het om de gezondheid van mensen. Daarin moet je verantwoordelijkheid nemen, en zo heb ik ook gedacht.’

Bewust Met het besef dat de competitie niet meer zou worden hervat kwam echter ook het besef dat haar afscheid een vaarwel in sobere stijl zou worden. ,,Op een gegeven moment bedacht ik me dat inderdaad, dat het zomaar zou kunnen zijn dat ik mijn laatste wedstrijd al had gespeeld. Dat was best heel gek. Die laatste? Oranje-Rood uit. Wel gescoord trouwens, dat was dan nog wel lekker.’’

Niettemin blijft het raar, gaat ze verder. ,,Het meest gekke is dat je helemaal niet bewust bezig bent geweest met dat afscheid. Natuurlijk, ik wist dat ik aan mijn laatste seizoen bezig was, maar dat betekent niet dat je elke training bedenkt dat het je laatste seizoen is en dat dit je laatste wedstrijden zijn. Dat gevoel zou ik vast wel krijgen in de maand mei, dacht iik. Dan zijn het echt de laatste trainingen, de laatste wedstrijden, ga je de play-offs in. Maar ik heb het nu dus helemaal niet gehad en da’s een beetje gek.’’ Dat komt misschien ook omdat het echte moment van afscheid nemen gevoelsmatig nog zo ver weg was. ,,Eigenlijk wel ja. We moesten nog een aantal wedstrijden in de competitie spelen, hadden tussendoor de Gold Cup nog, het Nederlands team speelde nog wat wedstrijden. We waren ook pas twee weken bezig na de winterstop, hadden drie wedstrijden gespeeld mét een daarin een dubbel weekend.’’ Ze had zelfs haar gedachten nog niet eens laten gaan over dat afscheid, weet ook

Carlien Dirkse van den Heuvel in actie voor Oranje tijdens het EK van 2017. ,,Ik kan niet echt een moment aan mijn carrière hangen. Het is meer de weg er naartoe geweest, samen met het team.’’ (Foto WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

niet of haar club SCHC – waarvoor ze al sinds 2007 uitkwam – iets gepland had. ,,Maar ze willen nog steeds iets doen. Op dit moment is dat echt minder leuk. Iedereen anderhalve meter van elkaar, en dan nog is het maar de vraag hoeveel mensen erbij mogen zijn. Dan wordt het allemaal een beetje half. Ik denk dat ze nog even wachten tot er een beter moment is.’’

Besluit Stichtse is weer in training, maar zonder Carlien Dirkse van den Heuvel. En dat vindt ze helemaal geen raar idee. ,,Nee, nee, nee. Dit is allemaal met de nieuwe selectie, met de nieuwe coach. Voor mij helemaal oké om daar niet bij te zijn. Heeft er ook mee te maken dat ik heel erg achter mijn besluit om te stoppen sta. Ik mis hockey ook echt niet nu. Superleuk om een balletje te slaan, maar de keuze om te stoppen voelt nog steeds goed.’’ Dat besluit nam ze zonder echte reden, licht Dirkse van den Heuvel toe. ,,Het was er gewoon een goed moment voor, het was genoeg geweest. Ik vind hockey nog steeds superleuk, maar ik ben 33, en nu voelt het gewoon als het juiste moment.’’ Met een erelijst waarop olympisch goud prijkt, naast twee gouden WK-medailles en twee gouden EK-medailles, heeft Carlien Dirkse van den Heuvel veel om op terug te kijken. Toch zijn het niet de momenten die ze als mooiste herinnering kiest, ook niet haar treffer in de finale van de Spelen in Londen. ,,Ik zit nu middenin een verhuizing van Amsterdam naar Utrecht, en kwam net mijn olympische medailles tegen. Dat is een bijzonder doosje met prijzen, maar toch kan ik niet echt een moment aan mijn carrière hangen. Het is meer de weg er naartoe geweest, samen met het team. Dat is iets unieks. Het is ook uniek dat ik dat heb mogen meemaken. Voor mij is dat ook het meest bijzondere, en niet één moment.’’

In de Crisis

Natuurlijk, we hebben allemaal te maken met de coronacrisis. Maar de ene toch net even meer dan de ander. Wie zijn de hockeyers die in deze tijd midden in de crisis staan? Die moeten functioneren waar anderen noodgedwongen thuis zitten? Hockey International trekt er een aantal voor het voetlicht. In deze aflevering Michelle Sennef, speelster van HC IJsseloever en werkzaam in het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein.

Michelle Sennef draagt steentje bij in St. Antonius

‘Je moet soms ook relativeren’

e is nog jong, maar heeft al flink wat ervaring in de zorg. Die wilde Michelle Sennef aanwenden om zich in te zetten tijdens de coronacrisis. ,,Mijn steentje bijdragen’’, stelt de speelster van HC IJsseloever. Ruim vijf weken lang zorgde ze voor de patiënten op de corona-afdeling van het St. Antoniusziekenhuis in Nieuwegein.

Zoals bij veel van haar collega’s is het gebruikelijke werkgebied van Michelle Sennef (22) totaal anders dan wat ze in de zware weken in maart en april heeft gedaan. ,,Normaal werk ik op de verpleegafdeling van urologie en gynaecologie. Doe ik al zes jaar, waarvan de eerste vier jaar in de roomservice. Nu ben ik twee jaar fulltime werkzaam op urologie, de afdeling war ik daarvoor al stage heb gelopen. Gynaecologie gaat deze zomer bij ons weg, dus blijft alleen die afdeling over.’’ Michelle Sennef twijfelde nooit over haar beroepskeuze. ,,Ik wilde altijd al de zorg in.’’ Ze voegde de daad bij het woord. De hockeyster uit IJsselstein is sinds twee jaar in het bezit van haar MBO-diploma. ,,En nu ben ik dit jaar intern bij het St.

Antonius begonnen met mijn opleiding HBO Verpleegkunde. We waren daarmee eigenlijk net begonnen, maar de opleiding werd stilgelegd vanwege corona. Het ziekenhuis had de inzet van mensen nodig. Maar inmiddels heb ik dat gelukkig weer kunnen oppakken.’’

Andere rol De afgelopen weken, in het heetst van de strijd tegen corona, vervulde ze even een heel andere rol. ,,In ons ziekenhuis werden verpleegafdelingen opgezet voor coronapatiënten en daarvoor werd personeel gezocht. Je mocht zelf aangeven of je dat wel of niet wilde, maar ik heb me vrijwillig gemeld. Mijn afweging? Ik wilde voor iedereen heel graag een steentje bijdragen in deze periode. Verder ben ik nog jong en wil ik me graag ontwikkelen. Dit was nieuwe kennis, een nieuwe ervaring binnen ook een nieuw stukje zorg. En urologie is toch weer heel wat anders dan longproblemen. Ik zag het als een mogelijkheid iets te leren, en uiteindelijk heb ik vijf weken op die afdeling gewerkt.’’ Zeker in het begin, stelt Sennef, was het best even spannend. ,,Je weet echt niet wat je te wachten

Michelle Sennef (linksvoor) met collega’s klaar voor het werk. ,,Als ik terugkijk, heb ik veel geleerd.’’ (Eigen foto’s) staat. Maar als ik nu terugkijk, heb ik inderdaad veel geleerd, en uiteindelijk geeft het me ook een erg voldaan gevoel dat ik patiënten heb kunnen helpen in deze moeilijke periode.’’ Maar moeilijk was het soms ook voor het zorgpersoneel zelf, dat werd geconfronteerd met ingrijpende ervaringen. Het was zeker niet elke dag feest. ,,Absoluut niet. Maar ik heb niet echt last van de dingen die ik heb gezien. De begeleiding op dat punt was echt uitstekend, en ik heb het geluk dat ik in mijn omgeving ook mensen heb waarmee ik kan praten. Mijn moeder werkt in de zorg, net als goede vriendinnen. Zij zijn voor mij heel goede klankborden geweest, dat was mij heel dierbaar. Want je moet soms ook relativeren. Verder heb ik aan die weken eigenlijk alleen maar dankbare ervaringen overgehouden.’’

Keuzes Haar ouders heeft ze in die periode gewoon kunnen zien. Veel keuze had ze ook niet, zegt Michelle Sennef met een lach. ,,Ik woon gewoon nog

thuis in IJsselstein. Anders was het misschien lastiger geworden. In het begin heb ik mijn keuzes trouwens wel goed overwogen, zeker omdat er in die fase nog zoveel onduidelijk was.’’ Inmiddels is ze weer terug op haar oude afdeling, al springt ze af toe voor wat kleine taken nog bij op de intensive care. ,,Maar die corona-afdeling wordt nu wel echt steeds kleiner. Het is wel leuk weer terug te zijn in het gewone werk, maar die paar weken ergens anders zetten je wel aan het denken. Ik wil sowieso eerst mijn studie afmaken op de afdeling waar ik nu zit, maar daarnaast zijn er zóveel mogelijkheden. Als ik de kans krijg, wil ik nog wel een beetje rondsnuffelen.’’ Daarnaast keerde ze ook terug op het hockeyveld. Sennef speelt in Dames 1 van IJsseloever, de club waar ze al een hockeyleven lang rondloopt. ,,We zijn twee keer achter elkaar gepromoveerd, spelen nu eerste klasse. Handhaven was al mooi, maar ja, van hockey kwam het ook niet meer. Nu trainen we gelukkig weer. Het was goed te zien dat iedereen gezond was, en dat niemand gekke dingen in de familie had meegemaakt.’’

,,Het is leuk nu weer terug te zijn in het gewone werk.’’

Mei 2020 - Hockey International - 21

STEADY FEET QUICK TURNS FIELD ULTIMATE â&#x201E;¢ FF

NEW COLLECTION IN STORE SOON FOLLOW

@ASICSFIELDHOCKEY

GROOTS BEGINT KLEIN Jorrit Croon | Speler HC Bloemendaal Debuteerde op zijn 16e in de hoofdklasse en Nederlands elftal

22- Hockey International - Mei 2020

Aangepaste training zonder echt een doel om naar toe te werken. ,,Het wegvallen van vaste patronen is lastig voor een topsporter.’’ (Foto WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

Sportpsycholoog Kimberly Muusse over mentale valkuilen van crisis

‘Stel doelen op

lke topsporter beleeft momenteel een unieke periode in zijn of haar loopbaan. Dat gaat verder dan het niet spelen van wedstrijden. Nooit eerder konden op zo’n grote schaal atleten niet eens normaal trainen, maar hooguit op een alternatieve locatie een beetje improviseren. En dan ook nog eens alleen. Wat doet dat met een topsporter? Drs. Kimberly Muusse belicht het mentale aspect van de coronacrisis.

Drs. Kimberly Muusse is verbonden aan MaxiMental in Zaandam, maar de sportpsycholoog (34) kan ook putten uit eigen ervaring. Dik tien jaar schaatste ze zelf op het hoogste niveau in het marathonpeloton en dat geeft haar meteen voeding voor een mooie vergelijking. ,,Want deze situatie doet me heel erg denken aan de Elfstedentocht’’, stelt Muusse. ,,Dat is een wedstrijd voor je je het schompes traint, die je absoluut wilt winnen, maar waarvan je geen flauw idee hebt of die ooit nog komt of niet. Dat is wel een beetje vergelijkbaar met wat veel topsporters nu doen: wel trainen, maar geen helder doel voor ogen.’’ Daarmee wordt één belangrijk aspect van topsport al een stuk complexer. ,,Een topsporter moet heel goed weten wat z’n doelstellingen zijn. Maar ze moeten ook weten wat ze zelf heel erg leuk vinden aan een sport. Ik kom in de praktijk vaak tegen dat sporters dat niet goed weten, ook niet

kortere termijn’

waarom ze ooit begonnen zijn met die sport.’’ Zelf hoeft ze nauwelijks te graven in haar geheugen. Als kleine meid stond ze al met veel plezier op de schaats. ,,Die snelheid, dat heerlijke gevoel van hard gaan, de wind in je haren. Als je dat nog kunt terughalen, is het heel fijn als je daarop kunt terugvallen als je ouder bent. Dat is een soort basisgevoel, de zinsvraag. Als je weet waarom je dingen doet, kun je ook wat makkelijker aanpassen. Maar het verschilt heel erg per sporter hoe je daarmee omgaat, zoals ook de mentale belastbaarheid verschilt. De ene schakelt makkelijker dan de ander.’’

Zekerheden Muusse ziet hoe voor de meeste topsporters veel zekerheden we gvallen. Dat is ongewenst, want een atleet is juist altijd op zoek naar controle of naar dingen die je zelf plezier geven. Beide zijn nu schaars. ,,Maar het mooie is dat sporters heel goed getraind zijn om flexibel om te gaan met lastige situaties. Een wedstrijd die ineens afgelast wordt, of niet ingezet worden in de wedstrijd die je graag wilt spelen. Door de jaren heen zijn ze daarin getraind, en dat is nu een voordeel. Het is wel zoeken naar de manier waarop je jezelf gemotiveerd houdt om er toch te staan als de trainer je ineens wél opstelt.’’ In een variant op de uitspraak van Herman Finkers zou je kunnen zeggen dat topsport een constante cursus ‘Omgaan met teleurstellingen’ is. ,,Hahaha, ja, al noem ik

het zelf liever flexibel omgaan met wat op je pad komt. Psychologische flexibiliteit in dit geval; jezelf zo soepeltjes mogelijk door een bepaalde periode loodsen. De ene keer is dat moeilijker of zwaarder, de andere keer wat makkelijker.’’ Het verliezen van de zekerheden, het wegvallen van de vaste patronen, dat is lastig voor een sporter. ,,Je wilt immers zoveel mogelijk dingen controleren in je omgeving. Maar als het goed is ben je ook mentaal getraind in het maken van onderscheid tussen wat je wel kunt controleren en wat niet. Als je er niet zo sterk in bent dat te onderscheiden, dan is het lastiger door een periode als deze heen te komen. Maar het is meer dan dat. Het is ook de vraag hoeveel je je aantrekt van wat er om je heen gebeurt, hoeveel zorgen je je maakt over de situatie. Hoe beter je mentale vaardigheden al aan het begin van zo’n crisis zijn, hoe makkelijker je je hier doorheen slaat.’’

Doelstelling Het moeilijkste blijft dat een sporter wil trainen, maar dat in dit geval de vraag is: waarvoor? Het is, stelt Muusse, heel belangrijk samen met een coach de doelstelling aan te passen. Welk doel is wel haalbaar? Dan kun je er naartoe werken op een bepaald punt zo fit mogelijk te zijn. Dat doe je door een gezonde leefstijl aan te houden en door mentale vaardigheden te blijven trainen, maar ook door steun uit je omgeving te houden. Dat zijn allemaal belangrijke factoren die je nu kunt onder-

houden. De basis om topsport te kunnen bedrijven, is dat je belastbaar bent. Zodra één van die dingen wegvalt, mentaal minder, geen steun van de omgeving, een mindere leefstijl, dan wordt de belastbaarheid lager en kun je minder trainen.’’

Kleine doelen ,,Wat je nu krijgt’’, vervolgt Muusse, ,,is dat je een vaag, ver doel hebt, terwijl je daar normaal in stapjes naartoe werkt. In een tijd als deze is het verstandig dat ene doel op te splitsen in kleine stukjes, in doelen op wat kortere termijn. Kleine doelen die naar voren worden getrokken, maar allemaal in het steken staan om uiteindelijk zo goed mogelijk te zijn als het erop aankomt. Dan is er weer die vergelijking met de Elfstedentocht. Je weet niet of ie komt, maar je wilt op zoveel mogelijk manier zorgen zo fit mogelijk te zijn als hij wel wordt gehouden. Dan gaat het om de vraag wat je vandaag in je training kunt verwerken dat kan bijdragen om er straks klaar voor te zijn.’’ Alleen moeten trainen is ook een ding. ,,Lastig’’, erkent Muusse. ,,Het sociale aspect is iets dat je niet moet vergeten. Maar contact kun je ook op andere manieren onderhouden. Bijvoorbeeld door een tijd af te spreken om een training af te werken. Ieder voor zich, maar daarna kun je wel contact zoeken en vragen hoe het ging en waar de ander tegenaan liep. Zo houd je toch saamhorigheid. Het is een beetje creatief omgaan met de situatie. Dat houdt ook fris.’’

Mei 2020 - Hockey International - 23

R D E N A G E L A F K G E B E V A A L K A S T E C E N T E R Wilt u ook kans maken op een adidas TX COMPO 2 stick t.w.v. â&#x201A;Ź 150,- aangeboden door Jumbo Hockey? R D Los dan L E

D O U R N E P E N L E E I L O W E R G U D N E V A D A T E S T E E G A L U W M A N N A E L A L A B A M A R U H B E L E G A A M B E I Winnaar Hockey Puzzelwedstrijd april: oplossing GDe E N DvanEde puzzelIuit de S Hockey L AInternational M TvanH

Hockey International Puzzelwedstrijd:

bovenstaande puzzel op en vul het antwoord in op de site www.HockeyInternationalmagazine.nl voor 1 juli mei 2020. Wij maken in de volgende editie de winnaar bekend.

April moest zijn:

B A C K H A N D F L A T S Uit alle inzendingen hebben we een winnaar getrokken: Lise Jacobsen heeft een adidas stick, aangeboden door Jumbo Golf, gewonnen. Van harte gefeliciteerd!

Componist

Rendier

Boom

Jaargetijde

17 Droogvloer

VleesEvenaar Ooster- Rustlengte periode gerecht

Vuur

Smart

Gevierd zangeres

Voorkeur

Bladgroente

Plak

Tegen

Oude maat

Spoorstaaf

Solda- Oostenr. Onbetenkost rivier dekt

Devies

Koningszetel Aanleg Overal

Onheil

Brood

Noot

Chinees gerecht

Deel van auto

Vreemde munt

Voorzetsel

Fruit

Plant Vragend vnw. Om te bedanken

Categorie

Slagwapen

Stoomschip

Gesloten

Heilige

Bijbelse figuur

Meester

Muurholte

Honingbij

Dierenverblijf

Engels bier

Klein

Wolvlokje

Materiaal

Optocht

Sprong

Zoals

Aanwezig

De oudste

Teer

Onderricht

Deel van trap

Gebakje

Druivensap

Kookgerei

Hereniging

Oppervl. maat

Groot ding

Toilet

Binnen

Bewijsstuk

Sterke drank

Vogelproduct

Groente

Akelig Opstandig Rooster

Hoeveelheid

Scheeps - touw

Pit

Export Toegang

Kennis

Part

Romeins Gegroet keizer Deel van toneelstuk

Teder

Strafwerktuig

Lidwoord

Vreemd Ellende

Vies

Juist als Gemaal

Plant

Tijdperk

Drukte

Amerik. staat Nummer

Opslag- Baksel Spoedig bewijs

Italiaan- Kunst- Landb. se rivier zaal werktuig

Iedere dag

Italiaanse stad

Ivoren

Jong dier

Aftrek

Speen

Verlegen

Soort ver- Spaanse lichting landvoogd

Uitstalkast

Vlees- Bedankt stokje

Bijbelse figuur

Erbarmen

Omslag

Deel van de Bijbel

Nagerecht

Beroep Verrukkelijk

Tolk

Op elkaar

Loopstok

Plezierreiziger

BUZING Puzzels

R G A Z E V E E S T V L A T E C E E L A S C E N A K U N E I T R G A V E L O E R O E P M R

O V L L E M E R N T T A P E L E L D R E E N T D E R A O O N T M P I I A K N U

Namens iedereen van

HOCKEY H H E N V E C I M E L P E R R A L M I S R A A D A V E R E E E L I L R L E R R E E A A U I T M O Z E S P P E L

L I N I E

O P P L A A U T N Z E R E R

G E N A H E D I E B E S L C H E K M O A L O S S T

L E T A A L L V E G A V A E L S N G A A L I K S T S E S T T O O F T E O T O E

B L A G E D A U I L G E K E R I P R E R E E U R N O N I O I E M S S H O P E E R I S

E G

I N N I G

INTERNATIONAL W P

I N G L A L A A K L S T E

S T A L

P R E S E N T

wensen wij jullie een fijne zomer

S T R A F C O R N E R S P E C I A L I S T

Mei 2020 - Hockey International - 25

O D O O L E P E R W E T E A

Sportiviteit en duurzaamheid gaan hand in hand Afval verwerken tot grondstoďŹ&#x20AC;en voor nieuwe producten. Dat is waar Renewi vanuit ruim 70 vestigingen elke dag aan werkt. Persoonlijk en altijd dichtbij. Samen met veel hockeyclubs in Nederland, zorgen we voor een schone omgeving en duurzame verwerking van afval tot de grondstof van morgen. Bijvoorbeeld door de plastic bekertjes van het gezamenlijk limonade drinken na de wedstrijd, ook apart in te zamelen. Renewi biedt voor elk afvalvraagstuk een duurzame oplossing. We zetten onze jarenlange kennis en de nieuwste technologie in om zoveel mogelijk materialen terug te winnen. Van alles dat we inzamelen, verwerken we inmiddels al 90% tot nieuwe grondstoďŹ&#x20AC;en en energie. Meer weten? Kijk voor ons brede aanbod op www.renewi.com