Hockey International Magazine Mei 2019 by Hockey Connect

Het GRATIS magazine voor elke hockeyliefhebber

Mei 2019

HOCKEY INTERNATIONAL

Drie keer Smabers

zussen en vriendinnen

Raoul Ehren

leven lang Den Bosch

Marlon Landbrug

ongeslagen international

Florian Fuchs

Inhoudsopgave

Moois

1 2 3 4 5 6 Florian Fuchs, verliefd op Amsterdam

7 8 9 10

Zusjes Smabers nog steeds heel close

11 12 13 14 15 Amsterdam winnaar van de EHCC

16 17 18 19 20

Marcel Balkestein, harde lessen van een ‘strontvlieg’

21 22 23 Raoul Ehren en de cultuur van Den Bosch

24 25 26 27 28 29 30

Marlon Landbrug over zijn debuut in Oranje

31 32 Walter Beekers, een leven lang plezier in hockey

HOCKEY

INTERNATIONAL Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotoredactie Frank Uijlenbroek Redactie Eric Korver, Rijcko Treep Fotografie World Sport Pics Vormgeving Rodi Media/Kirsti Konijn Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage 25.000 Verspreiding Gratis via de grootste hockeyclubs Verschijning Maandelijks

Redactie 06 55 86 64 41 Mail eric@korvermedia.nl Commercie 06 23 88 44 22 Mail ingmar@hockey internationalmagazine.nl Uitgevers Korver & Kuper Uitgevers AB Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06 23 88 44 22 www.hockeyinternationalmagazine.nl FFU/WorldSportPics Vermeerstraat 1

7731SM Ommen 06 51 21 56 78 www.worldsportpics.com Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

SchaatsNL is een uitgave van Rodi Media en Korver & Kuper Media SchaatsNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

Nu de zomer nadert, zit voor veel sporters het seizoen er zo’n beetje op. Competities kabbelen naar het einde of zijn al afgelopen. De kampioenen zijn bekend, de degradanten eveneens. De huldiging van Ajax, op het moment van schrijven op het Museumplein, markeert voor velen ook het einde van het sportseizoen. Niet voor de hockeyers. Natuurlijk, de drukte op de velden neemt langzaam af en niet iedereen zal meer in actie komen in de weken die voor ons liggen. Maar er valt voor de liefhebbers nog wel heel veel te genieten. Nog zeker anderhalve maand is er voor iedereen veel moois te zien. Dat ‘moois’ begint natuurlijk met de play-offs. Het jaarlijkse hoogtepunt van het hockeyseizoen is ook echt een climax waar veel mensen naar uitkijken. Hockey op het scherpst van de snede. Erop of eronder en geen ruimte meer om je te verstoppen. Dat is zonder twijfel de mooiste sport. Die play-offs beloven opnieuw ongekend spannend te worden. Als deze editie van Hockey International de clubgebouwen bereikt, is er al een aantal wedstrijden gespeeld. Bloemendaal opende met een mooie zege bij Amsterdam, Kampong legde een prachtige basis om thuis af te rekenen met HGC. Dat lijkt de opmaat naar een finale tussen twee teams die deze competitie volstrekt aan elkaar gewaagd waren. Wordt het de eerste van Bloemendaal in negen jaar? Of de derde op rij voor Kampong? Bij de vrouwen ligt de strijd ook al open. Zonder iemand tekort te willen doen, is een eindstrijd tussen Den Bosch en Amsterdam het meest voor de hand liggend. En ook daar geldt dat zo’n finale absoluut genieten is. Amsterdam, kersvers winnaar van de Europacup, jaagt hartstochtelijk op de titel. Voor Den Bosch lijkt dat business as usual, maar verderop in dit blad vertelt coach Raoul Ehren dat succes ook voor zijn team nooit vanzelfsprekend is. Na die play-offs, en uiteraard ook die op de andere niveaus, gaat de hockeyzomer volop door. De Pro League nadert de eindfase, en de Final Four komen naar Amstelveen. De Nederlandse teams van Max Caldas en Alyson Annan komen voor die tijd al meerdere keren in actie, maar een plekje bij de laatste vier zou de kers op de taart zijn. Strijden met de beste landen ter wereld in het fameuze Wagener stadion, dat op zeker afgeladen vol en bijzonder sfeervol zal zijn. Het zijn evenementen die je als liefhebber niet wilt missen. Die Final Four zal – zeker gezien de komkommertijd in die periode in de media als het gaat om sport – ook de nodige aandacht op de hockeysport zal vestigen. Dan kan de Pro League echt zijn waarde voor de sport bewijzen. Als we dan klaar zijn, is het eind juni. Tijd voor vakantie. Zullen we maar niet beginnen over het Europees kampioenschap dat zo’n anderhalve maand later al bij onze zuiderburen wordt gehouden? Geniet van al dat moois! Eric Korver, Ingmar Kuper , Frank Uijlenbroek

SchaatsNL is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGM-MZ:2011.01.02

Mei 2019 - Hockey International - 3

Florian Fuchs vindt door keuze voor Bloemendaal álles in hockey en het leven

Liefde voor Amsterdam

door Eric Korver

r was niet veel nodig om Florian Fuchs verliefd te laten worden op Amsterdam. Het oude centrum, de grachten en de hele sfeer in de stad waren meer dan voldoende. Zo, realiseerde de Duitse hockeyer zich, wilde hij leven. Inmiddels speelt Fuchs voor het derde seizoen in dienst van Bloemendaal en heeft hij samen met zijn vriendin een appartementje in de stad betrokken.

Florian Fuchs groeide op in Hamburg. De fraaie binnenstad en de gezelligheid rond het water van de Alster konden hem lang bekoren, maar de 27-jarige Duitser wist ook dat Hamburg hem niet voor eeuwig kon binden. Daarvoor is hij zelf te nieuwsgierig naar andere culturen. Hij reisde wel eens zes maanden door Australië, maar dat kon de honger niet stillen. Na de Spelen van Rio, zegt hij, was het echt tijd om verder te gaan. ,,Ik wilde nieuwe dingen zien, een nieuwe stad ervaren. En Amsterdam was perfect.’’ Hij heeft dat nodig, vervolgt Fuchs.

,,Nieuwe mensen, een nieuwe omgeving. Ik leefde altijd in een soort bubbel. In Hamburg, altijd bezig met hockey, met de nationale ploeg, of op reis. Dan leer je niet vaak andere mensen kennen, en dat is wel wat ik graag wil.’’ Fuchs speelde altijd voor Uhlenhorst Hockey Club, kortweg UHC. De jochies waarmee hij begon waren later de talenten waarmee hij het eerste team haalde, waarmee hij in de Duitse nationale ploeg speelde. ,,De Bundesliga kende ik van haver tot gort. Elke club, elke tegenstander. De ene dag spelen in Nürnberg, de vol-

gende dag in München of ergens anders. Mooi, maar voor mij was het superinteressant om in de hoofdklasse te spelen. Alles beschouwd was er voor mij geen andere optie dan Hamburg verlaten.’’

Sfeer Amsterdam kende hij. Fuchs speelde er wel eens met UHC. Hij zag wel iets van de stad, maar nooit zoveel als in het ene weekend dat hij er doorbracht. ,,Zo had ik Amsterdam nog nooit gezien, nooit ervaren. De sfeer, het groen, de creatieve vibe. Dat kreeg ik gelijk mee. En dat is precies

Florian Fuchs, thuis in Amsterdam. ,,Amsterdam was mijn eerste optie. En misschien ook wel de enige. Ik hou van Amsterdam, wist altijd dat ik daar wilde wonen.’’ (Foto’s Frank Uijlenbroek/WSP)

,,In Frankrijk hebben we veel gesproken met elkaar, volledig open en eerlijk op een manier die ik nooit eerder heb meegemaakt.’’ hoe ik in mijn jaren als twintiger wil leven. Een creatieve stad waar nieuwe dingen gebeuren, waar je inspiratie krijgt en vrijheid ervaart.’’ Hij lacht. ,,Amsterdam was mijn eerste optie. En misschien ook wel de enige. Ik hou van Amsterdam, wist altijd dat ik daar wilde wonen.’’ De toenadering die Bloemendaal zocht, kwam als geroepen. ,,Zij wilden praten, ik had sowieso interesse. Alles kwam samen, de keuze was snel gemaakt. Bloemendaal was niet gewoon een goede keuze, het was de beste keuze.’’ Nu beweegt hij zich dagelijks op de fiets door Amsterdam. Langs de grachten, over de bruggen. Alsof hij nooit anders heeft gedaan. ,,Hamburg en Amsterdam lijken wel op elkaar’’, vindt hij. ,,Sowieso veel water. Wist je dat Hamburg zelfs meer bruggen heeft dan Amsterdam, Venetië en Stockholm samen? Ze hebben er 2500, heeft Hamburg laatst becijferd. Dat Amsterdam veel kleiner is, vind ik alleen maar leuk. Binnen tien tot vijftien minuten kun je op de fiets naar elke plek. En Hamburg heeft ook weer van die plekken met mooie sfeer. Sternschanze bijvoorbeeld. Creatief, veel cafés en restaurants. Zeker een beetje Amsterdams.’’

Nederlands Florian Fuchs doet zijn verhaal in prima Nederlands. Ook geen enkele aarzeling op het moment dat de eerste vraag werd gesteld: ‘Praten we in Duits of Nederlands?’ In het Nederlands dus. ,,Ik had al een beetje op de taal gestudeerd voor ik hierheen kwam. Daarna heb ik ervoor gekozen hier met wat vrienden te praten, één op één. Dan gaat het echt snel.’’ De taal helpt hem verder, maar was ook nuttig bij Bloemendaal. Trainer Michel van den Heuvel sprak Fuchs altijd gewoon aan in het Nederlands. ,,Die gooide me echt in het diepe. De harde leerschool. Van de teambesprekingen begreep ik aanvankelijk helemaal niets. Maar dan realiseer je je wel dat je echt Nederlands moet leren. Nu gaat dat goed.’’ Met Florian Fuchs haalde Bloemendaal een grote speler uit de Duitse ploeg binnen. Zijn erelijst vermeld onder andere olympisch goud en brons, Europees goud en een eindzege in de Champions Trophy - allemaal met de Duitse ploeg. De teller staat inmiddels op bijna tweehonderd interlands voor Duitsland. In de afgelopen seizoenen kon Fuchs ook zijn stempel drukken op het spel van de

19-voudig landskampioen, die nu alweer negen jaar wacht op de twintigste titel. In dat opzicht, zegt Fuchs lachend, is hij misschien niet de juiste speler geweest om te halen. Want de erelijst van Fuchs mag dan lang zijn, een landstitel staat er niet op. ,,Geen idee of ze dat bij Bloemendaal weten’’, zegt hij met een knipoog.

Warmte Wat hij aantrof bij Bloemendaal verraste hem. Dat hij bij een topclub kwam, wist Fuchs. Dat die club zoveel warmte zou uitstralen, had hij niet verwacht, maar past wél precies bij hem. ,,Hockey kan overal goed zijn, maar de menselijke kant, die heeft niet elke club. Als dat ook klopt, is dat heel bijzonder. Vanaf het begin was er zo’n connectie tussen iedereen, zo’n band. Ik speelde bij UHC met jongens waarmee ik ben opgegroeid. Dat waren mijn vrienden. Maar als je dan bij een nieuw team binnenkomt en binnen een paar maanden ben je echt vrienden en soms zelfs beste vrienden, dat is niet echt normaal. Dat heeft me zeker verrast.’’ In de eerste twee seizoenen kon hij met Bloemendaal geen verandering in brengen in het uitblijven van een titel, maar dit seizoen is wel degelijk anders, stelt Fuchs, die zag hoe de eerste twee jaren een voortijdig einde in de play-offs opleverden. ,,Het eerste seizoen hadden we sowieso geen druk, liep het wel, maar waren we mentaal niet sterk genoeg en hadden we ook geen plan B. Het tweede seizoen was echt een grote teleurstelling. Je moet iets leren van dat eerste seizoen, moet iets meenemen. Maar we hebben precies hetzelfde gedaan. Mentaal te veel bezig met negatieve dingen, niet echt ons eigen spel gespeeld. Dan zie je dat onder druk iedereen met zichzelf bezig is en die verbinding wegvalt.’’ Precies daar zit het verschil met het huidige seizoen. ,,We hebben nu wél leermomenten gehad.

Tijdens het seizoen, maar vooral tijdens het teamuitje naar Frankrijk in de paasdagen. Daar hebben we veel gesproken met elkaar, volledig open en eerlijk. Op zo’n manier die ik nooit eerder heb meegemaakt. Die momenten hebben we in de eerste seizoenen niet gehad, en ik denk dat dat het grote verschil is. Mentaal hebben we echt een stap gezet. Dat geeft geen enkele garantie, maar ik denk dat we als groep op een andere manier de playoffs in gaan.’’

Langer blijven Ook al mist hij dan nog steeds een titel, zijn komst naar Bloemendaal heeft Florian Fuchs gebracht wat hij zocht. ,,Misschien wel meer dan dat.

Ik was op zoek naar een nieuwe omgeving, maar wist niet precies voor hoe lang. Ik tekende voor twee jaar met de mogelijkheid daarna terug te keren. Maar eigenlijk is dat nooit een optie geweest. Ik heb al snel besloten langer te blijven, dat zegt eigenlijk alles. Mijn vriendin woont hier sinds anderhalf jaar ook en we hebben samen een leuk appartement gevonden. We hebben het echt perfect naar onze zin.’’ Bovendien startte hij met teamgenoot Roel Bovendeert een eigen bedrijfje. Fuchs studeerde business administration, werd zich daarna bewust van het belang van natuur en duurzaamheid en schreef een scriptie over social entrepeneurship. Samen met Bovendeert begon hij Hypha, een bedrijfje dat zich toelegt op het bij elkaar brengen van partijen. ,,Aan de ene kant zien we sociale bedrijven die vaak het probleem hebben dat ze niet winstgevend zijn, en aan de andere kant heb je commerciële bedrijven die moeten verduurzamen, maar daarvoor vaak niet de kennis hebben. Die twee hebben in principe elkaar nodig om rendabel te worden én te verduurzamen. Wij hebben een infrastructuur gebouwd om partijen samen te brengen en de juiste partner te vinden. Daarmee beginnen we nu in Amsterdam, maar het doel is ook globale bedrijven te matchen.’’

Lees verder op pagina 7

Florian Fuchs is kritisch over de Pro League. ,, Ploegen vliegen voor één wedstrijd de wereld rond. Dat is bizar en vandaag de dag eigenlijk ook niet te verdedigen.’’ (Foto Frank Uijlenbroek/WSP)

MIJN HUID VERDIENT IEDER SEIZOEN DE BESTE COACH

Vind een huidcoach via de salon locator op hannah.nl Volg hannah en onze sportheldinnen op

@hannahhuidcoach - @lidewijwelten - @_antoinettedejong

Vervolg van pagina 5 Fuchs staat te boek al fulltime hockeyer, maar de activiteit met Bovendeert is welkom. ,,Ik heb dat nodig, kan niet vierentwintig uur per dag met hockey bezig zijn.’’ Het is een harde les die hij leerde rond de Spelen in Rio. In de aanloop naar die Spelen wilde Fuchs álles op hockey zetten. ,,Ik heb echt honderd procent geïnvesteerd nadat ik in september 2015 afstudeerde. Het werd één van de slechtste toernooien die ik in mijn carrière heb gespeeld. Ik had ook wat last van blessures, maar was vooral mentaal niet fris. Dat had veel te maken met het feit dat ik alleen met hockey bezig was geweest en daarbuiten niets deed. Was een goed leermoment.’’

Over de kop Zijn focus op een duurzaam leven maakt ook dat Fuchs kritisch kijkt naar de Pro League. Hij beschouwt die in ieder geval al als ‘gevaarlijk’ voor de fysieke kant van spelers omdat het programma heel veel vraagt. ,,We moeten uitkijken dat we mensen niet over de kop draaien. Na de lange trip in januari en februari waren er veel spelers die last hadden van iets. Niet normaal.’’ Fuchs reisde met de Duitse ploeg van Australië en Nieuw-Zeeland ineens door naar Argentinië. ,,Een tijdsverschil van min zestien uur. Dan weet je lichaam helemaal niet meer waar je bent of wat je doet. Jongens waren om twaalf uur ‘s nachts klaarwakker, konden niet meer slapen. Om drie uur in de nacht zat iedereen beneden aan de koffie. Echt kansloos. Natuurlijk, na een week voelt het misschien weer goed, maar eigenlijk werkt zoiets heel lang door. Dat wordt een beetje onderschat en ik denk dat daarover niet goed is nagedacht.’’

‘Groen’ Maar Fuchs ziet de Pro League ook als allesbehalve ‘groen’. De duurzaamheid, of beter gezegd het gebrek daaraan, houdt hem bezig. ,,Ploegen vliegen voor één wedstrijd de wereld rond. Dat is bizar en vandaag de dag eigenlijk ook niet te verdedigen. Ik vraag me af of de FIH daarover niet heeft nagedacht of er niet over wíl nadenken. Maar als je daar kritisch naar kijkt, dan kan dat niet op deze manier doorgaan.’’ Fuchs ziet ook goede kanten van de Pro League. ,,De wedstrijd in Nederland was prachtig. Spelen in een Duits stadion is ook leuk. Daar geniet je van. Maar dat zijn schaarse momenten in de Pro League. Ik was zelf altijd een groot fan van de Champions Trophy. Prachtig om twee weken lang een toernooi te spelen en ook echt iets te kunnen winnen. Nu gaat iedereen na zo’n wedstrijd in de Pro League naar huis en doet het er eigenlijk allemaal niet zoveel toe. Ja, het is leuk als je de Final Four haalt. Die wil iedereen wel spelen. Maar het is allemaal nieuw, heeft nog geen status. De Champions Trophy had dat wel.’’ Hij hoopt dat de opzet van de Pro League na dit seizoen grondig wordt geëvalueerd en dat daarbij ook de spelers worden gehoord. ,,Al zullen die waarschijnlijk keu-

rig zeggen dat het goed is voor hockey en de sport beter maakt, maar van velen weten we ook hoe ze er écht over denken. Ik vind dat we gewoon echt kritisch mogen zijn en dat ook moeten kunnen uiten. De FIH moet dat accepteren.’’

Eerste stap Voor volgend seizoen is er aangekondigd in ieder geval afwisselend twee wedstrijden thuis te spelen en twee wedstrijden uit. Een eerste stap naar een betere Pro League, vindt Fuchs, die wel problemen voorziet. ,,Nu hebben we straks na de play-offs zo’n drie weken rust. Dat moet genoeg zijn. Maar na het EK houdt het dan voorlopig niet meer op tot de Spelen in Tokio. Dat wordt echt een lang en zwaar seizoen en ik denk dat er veel spelers volgend jaar uitgeblust op de Spelen staan.’’ Tokio. Die vijf letters zoemen al een tijdje door het hoofd van Florian Fuchs.

De Spelen in Japan markeren wellicht het einde van zijn loopbaan als international. Verder wil Fuchs niet kijken. ,,Het is in ieder geval niet vanzelfsprekend dat ik ook daarna nog voor Duitsland uitkom.’’ Hij refereert daarbij aan de periode na Rio, waarin hij anderhalf jaar geen interlands speelde. ,,Die keuze had ik al ruim van tevoren gemaakt en daar heb ik ok nooit meer aan getwijfeld. Ook achteraf niet, of het wel juist was. Ik

had dat echt nodig, was echt klaar. We verlieten Rio met brons, maar op de weg richting die medaille gebeurde zóveel, ging zóveel fout en dat kostte me uiteindelijk zóveel energie dat ik er echt doorheen had gezeten als ik niet was gestopt. Ik speelde al vanaf mijn elfde internationaal en kón gewoon niet meer doorgaan.’’ Dat gevoel heeft hij nu weer. ,,Gelijk doorgaan na Tokio is voor mij geen optie. Ik ga geen dingen meer doen omdat mensen verwachten dat ik ze doe. Als ik echt niet blij ben in die situatie, waarom zou ik dan doorgaan? Dat is voor mij nu de belangrijkste afweging.’’

.'' (Foto's ijd heel close

jn nog alt abers. ,,We zi Sm ke in M en roek/WSP) nneke, Lieke Frank Uijlenb De zussen Ha

Hanneke, Lieke en Minke Smabers nog wekelijks samen in actie bij Laren

Zussen en

door Rijcko Treep

vriendinnen

e zijn niet alleen zussen, maar ook al jarenlang teamgenoten. Hanneke (45), Lieke (43) en Minke Smabers (40), opgegroeid in Den Haag, speelden samen in het eerste van HDM en Laren. Tegenwoordig zijn ze te bewonderen bij de veteranen van Laren. Een gesprek met de drie zussen over hun jeugd en hun vriendschap.

Is het toeval dat we hier bij jullie club in Laren hebben afgesproken? Minke: Nee, eigenlijk niet. We zijn hier meestal wel vier dagen in de week te vinden. Ik train mijn oudste zoon twee keer in de week bij de F’jes. Volgend jaar gaat de jongste ook op hockey, dus dan zal ik hier nog vaker zijn. Hanneke: Ik geef twee keer per week training aan m’n jongste dochter die in de 6-tallen speelt. Verder coach ik de meisjes C1 samen met Donald Drost. Lieke: Ik geef ook twee keer per week training aan de 6-tallen waar mijn jongste zoon in zit. Verder spelen we zelf elke zondag een wedstrijd met de veteranen en trainen we één keer in de week met elkaar.

Zien jullie elkaar ook weleens buiten de hockeyvelden? Lieke: We wonen sinds vier jaar allemaal in Laren; ik al vanaf 2000, daarna volgde Minke en sinds vier jaar woont Hanneke hier ook. We komen dus geregeld bij elkaar over de vloer. Minke: De kinderen van mij en Hanneke zitten op dezelfde school, dus daar zien we elkaar ook weleens. Hanneke: Na onze eigen training blijven we ook altijd even in het clubhuis om gezellig een drankje te doen. Het sociale aspect is belangrijker geworden.

Lieke: We hebben door de jaren heen een hele goede band met elkaar opgebouwd en zijn heel close met elkaar. Het zussen en vriendinnen zijn loopt door elkaar.

Jullie spelen nu vier jaar samen in het veteranenteam. Zijn jullie nog steeds even fanatiek als vroeger? Minke: Het fanatisme zijn we nog altijd niet kwijt, maar na de wedstrijd kun je er prima mee leven als je verloren hebt. Dat was vroeger absoluut niet het geval. Hanneke: Nu moet het vooral leuk zijn en is het echt een hobby. Toen we in dames 1 en in het Nederlands elftal speelden, was het een ‘uit de hand gelopen hobby’. We waren professionals en bezig met topsport. Nu is het recreatie. Daarnaast wil je niet geblesseerd raken en houd je soms uit veiligheid in. Lieke: Als iemand met de backhand vol uithaalt, denk je wel: pas op. Het is levensgevaarlijk af en toe. Hanneke: Vroeger had je geen kinderen en hoefde je met niemand rekening te houden. Als je ouder wordt, ga je veel meer relativeren. Andere dingen zijn belangrijker geworden. Minke: Nu zeggen mensen soms de training op het laatste moment af, maar dat vinden we logisch. Mensen komen later uit werk of er is thuis wat aan de hand. De insteek is heel anders. We proberen elke donderdag te trainen, maar dat probeert iedereen uit het team. Als het een keer niet lukt, heb je daar begrip voor.

Zijn er onderling tussen jullie nog weleens irritaties op het veld? Minke: Natuurlijk roep je weleens: doe eens dit of dat, maar dat doe je ook tegen een ander. Hanneke: Vroeger was dat veel meer, maar dan ben je met topsport bezig en wil je koste wat kost winnen. Op dat moment

8 - Hockey International - Mei 2019

was ik niet aardiger voor mijn zussen dan voor iemand anders. Ik denk zelfs dat wij kritischer op elkaar waren dan naar anderen toe. Ik kon weleens tekeer gaan als Lieke de bal niet goed passte. Lieke: Nu is het heel anders en weten we precies wat we aan elkaar hebben. We kunnen elkaar zelfs blindelings vinden.

Gingen de gesprekken in huize Smabers vaak over hockey? Hanneke: Niet zozeer over hockey, maar het ging wel vaak over sport. Wij zijn allemaal Ajax-fans en als er een mooi sportevenement was, zaten we voor de televisie te kijken. Lieke: Het is niet dat we een wedstrijd uit den treure gingen bespreken. Kwam het ter sprake, dan kwam het ter sprake, maar het ging zeker niet de hele tijd over hockey. Minke: Je vertelde wel even hoe de wedstrijd gegaan was en of je gescoord had, maar het was inderdaad niet heel uitgebreid.

Speelden jullie als kleine meisjes vaak samen? Minke: Toen we in Den Haag woonden, hebben we heel wat uurtjes in de tuin gehockeyd. We maakten zelf ons veldje en als doeltjes legden we dan pionnen neer of een paar sticks of een paar ballen. Daar waren we altijd heel creatief in. Lieke: Ja, het ging er vrij fanatiek aan toe hoor. Meestal speelde Minke met mij of met Hanneke, aangezien zij veel jonger was. Hanneke: Er kwam weleens iemand met de tand door de lip naar binnen. Ja, we speelden altijd buiten. Was het niet in de tuin, dan was het wel op een pleintje in de buurt. Lieke: Of binnen. Thuis hadden we een

tapijtvloer en dan speelden we met van die softballetjes op gordijnen voor openslaande deuren. Hanneke: We deden van alles. Van cornertje aangeven en stoppen tot aan parcoursjes lopen. We mochten alles thuis, we mochten alleen niet met een echte hockeybal spelen.

Uiteindelijk ben jij als eerste lid geworden van HDM, Hanneke. Gingen jullie, Lieke en Minke, achter haar aan? Lieke: Als er bij Hanneke in het team spelers tekort waren, viel ik weleens in of deed ik mee bij de tegenstander. Dat kon toen nog. Minke: Ik ben op mijn zevende begonnen met hockey, een jaar eerder dan mijn zussen. Ik was niet meer te houden. Als Lieke en Hanneke moesten hockeyen, ging ik altijd mee. Ik weet niet of ik echt tegen m’n zussen opkeek. Het ging allemaal vanzelf. Ik vond het leuk wat ze deden en ik wist niet beter dan dat zij hockeyden. Ik sta ook op oude teamfoto’s van hen, maar dan als mascotte, haha.

Zijn jullie weleens jaloers op elkaar geweest? Lieke: Ik heb uiteindelijk als enige het Nederlands team niet gehaald en dat was natuurlijk ook mijn ultieme droom. Mensen vragen me weleens of ik niet stikjaloers ben op Hanneke en Minke. Nee, absoluut niet. Dat zij het juist wel gehaald hebben, is alleen maar fantastisch en daarnaast mocht ik door hen ook veel dingen meemaken. Ik ben bij de Spelen in Sydney en Athene geweest en was één van de meest fanatieke supporters. Ik mocht zelfs een dagje in het olympisch dorp komen. Hoe bijzonder is dat? Natuurlijk vind ik het jammer dat ik nooit voor Oranje heb mogen uitkomen, maar ik koester zeker geen wrok. Minke: Uitkomen voor het Nederlands team is voor een heel kleine groep weggelegd. Ik heb altijd gehoopt dat zij een keer een kans zou krijgen. Ik vond (en vind) Lieke verdedigend heel goed, ze haalt nog steeds alles weg. Misschien had een andere coach haar wel opgeroepen, maar dat zullen we nooit weten. Hanneke: Je weet niet wat de achterliggende

gedachte is geweest. Misschien dachten ze wel: drie keer Smabers op het veld heeft teveel impact op een groep, al zijn wij drie verschillende individuen. Ik weet zeker dat Lieke niet had misstaan in het Nederlands elftal.

Minke mag zich met 312 interlands nog altijd recordinternational noemen. Hanneke haalde 127 interlands. Hoe kijken jullie daarop terug? Minke: Ik had het er laatst met iemand over: hoe ouder je wordt, hoe meer je beseft hoe bijzonder en bevoorrecht je bent dat je dit hebt bereikt. Ik zat er al op jonge leeftijd bij en heb het dertien jaar volgehouden. Ik heb het altijd heel leuk gevonden en ben nooit met tegenzin naar het Nederlands team gegaan. Hanneke: Ik heb er in totaal zeven jaar bij gezeten. Vroeger speelde je in verhouding minder interlands, de meeste toernooien waren één keer in de vier jaar. Ik vind het heel bijzonder dat ik de Olympische Spelen heb mogen meemaken, en ook nog samen met Minke. Dat is voor een hele kleine groep weggelegd en dus heel speciaal.

Was het al snel duidelijk wie van jullie de beste hockeyster was? Lieke: Daar hebben we het nooit over gehad. We konden allemaal leuk hockeyen, maar plaatsten onszelf niet op een voetstuk. Hanneke: We waren alle drie verschillende type hockeysters en hadden allemaal iets eigens. Daardoor kon je ons ook niet met elkaar vergelijken. We zaten alle drie op ons zestiende in dames 1. Elke keer was je dan even het talent, maar er is nooit gezegd: die was de beste. Lieke: Bij Laren hebben we zelfs een keer met z’n drieën op het middenveld gespeeld. Uiteindelijk ben ik verdedigster geworden en zijn Hanneke en Minke middenvelders gebleven. Hanneke: We gunden elkaar altijd alles. Er was nooit jaloezie en we waren supertrots op elkaar. Het klinkt raar, maar het is allemaal vanzelf gegaan. Je traint er hard voor en zet er dingen voor opzij. Het was vanuit huis een heel natuurlijk proces. We zijn nooit gepusht en gingen elke dag met plezier naar de hockey toe. Ik wilde altijd de beste zijn, maar dat wilden we alle drie. Niet omdat het moest, maar dat kwam puur uit onszelf.

RO B B E RT

KEMPERMAN

10 - Hockey International - Mei 2019

Amsterdam viert feest na het winnen van de Europese titel. (Foto's Koen Suyk/WSP)

Coach Rick Mathijssen: ‘Deze ploeg is al verder dan gedacht’

Amsterdam wint cup en D

e strijd om de EuroHockey Club Cup heeft Amsterdam op twee fronten winst opgeleverd. De jonge ploeg van coach Rick Mathijssen sleepte verrassend de Europese titel in de wacht en zag die winst gekoppeld aan een flinke boost van het vertrouwen.

Dat laatste was niet zozeer te herleiden naar de overwinning in de finale. Daarvoor was het Spaanse Real Sociedad in een eenzijdige wedstrijd domweg niet sterk genoeg. De cijfers 7-0 vertelden het hele verhaal over die eindstrijd. Nee, het vertrouwen ontleende Amsterdam aan de halve finale, die zonder enige twijfel een veel waardiger finale was geweest op dit Europese podium. In een ware thriller werd het oppermachtig geachte Den Bosch aan de kant gezet. Een vroege treffer van Charlotte Vega uit een variant van de strafcorner bleek uiteindelijk beslissend

Rick Mathijsen

vertrouwen

en hield Den Bosch voor het eerst sinds negentien jaar (!) buiten de finale. Rick Mathijssen zag het allemaal met genoegen aan. ,,In een competitie waarin Den Bosch meedoet is het gewoon heel erg moeilijk een prijs te winnen, aangezien zij al twintig jaar alle prijzen winnen’’, weet Mathijssen. ,,Het lukt toch blijkbaar niet om zo één-twee-drie te weten hoe je echt moet presteren onder druk in do-or-die wedstrijden. Daar hebben zij gewoon verschrikkelijk veel ervaring mee. Het duurt daarom even voor je weet welke wapens je nodig hebt, voor de puzzelstukjes op de goede plek vallen. Maar ik denk dat dit nu het geval is.’’

Harder Hij constateerde dat zijn jonge ploeg inmiddels misschien wel verder is dan hijzelf vooraf had ingeschat. Zeker na de klap die Amsterdam vorig jaar incasseerde in de play-offs. Die kwam hard aan, erkent. Misschien veel harder dan menigeen heeft gedacht. ,,We werden destijds een beetje afgeschil-

igitha. (Foto: Ko

met Leiah Br deelt de vreugde

en Suyk)

derd als de favorieten voor de play-offs en daar ga je dan ook zelf een beetje in geloven. Maar we kregen in de tweede wedstrijd enorm op ons falie, vielen eigenlijk als team uit elkaar en het heeft echt wel een half jaar gekost om daar overheen te komen. Ik denk dat we een aantal goede interventies hebben gedaan waardoor we als groep weer omhoog konden kijken. Het eerste echte meetpunt was eigenlijk deze EHCC en dat is een geweldige ervaring geworden. Met de moeilijkst mogelijke loting toch winnen, dat is fantastisch. Zeker na vorig jaar.’’ Met de aanvankelijke herstelwerkzaamheden in zijn achterhoofd kan Rick Mathijssen alleen maar tevreden zijn over de huidige situatie bij Amsterdam. ,,Eigenlijk staan we in mijn optiek boven verwachting hoog’’, geeft hij zelfs toe. ,,De eerste helft van het seizoen was bijna een depressie te noemen, maar we pakten wel veel punten. In de tweede helft vervolgens één keer gelijkspelen en de rest winnen, dan doen we het echt beter dan ik had gedacht. Zeker omdat we geen buitenlandse toppers hebben gehaald, geen internationals, maar gewoon eigen jeugd hebben ingepast. We zijn niet anders gaan spelen, hebben vastgehouden aan wat we de afgelopen jaren hebben gedaan. De eigen lijn. Dan is dit een mooi seizoen.’’

Alleen goud Maar Mathijssen kent de lessen uit het verleden. Weet dat zijn ploeg al eerder in comfortabele posities verkeerde. En hij weet

ook nog maar al te goed wat dat opleverde. ,,Als je drie keer eerste wordt in de competitie, maar daar niets uit haalt, dan is dat misschien één keer leuk. Nu interesseert dat ons helemaal niets meer. Wij willen alleen nog maar goud winnen, de rest doet er niet toe.’’ En precies in dat opzicht kan die zege in de halve finale van de EHCC op Den Bosch wel eens goud waard zijn voor de Amsterdamse ploeg. ,,We weten nu dat we kunnen winnen in een do-or-die wedstrijd. Dat was niet eerder gelukt, dus dat geeft extra vertrouwen.’’ Een mentale opsteker die meegaat naar de play-offs. ,,Natúúrlijk. We hebben verschrikkelijk vaak tegen elkaar gespeeld. Ik denk dat we blind van elkaar weten hoe we spelen en hoe de hazen lopen. Dan ben je ook afhankelijk van de vorm van de dag. In de EHCC zijn wij erin geslaagd ze bij de kladden te pakken en het ook af te maken.’’

Goud waard’ Je zou kunnen zeggen dat Amsterdam nu weet hoe het moet, maar zover wil Mathijssen niet gaan. ,,Dat geeft vertrouwen, maar geen garanties. De play-offs halen is het eerste doel geweest, dan is het tweede uiteraard landskampioen worden. Dat is ons hoofddoel, al hebben we het seizoen nu al behoorlijk wat kleur gegeven door Europees goud te pakken. Maar we hebben absoluut nog veel honger naar méér goud, gaan alles doen voor de titel.”

Mei 2019 - Hockey International - 11

(Advertorial)

(Foto: Frank Uijlenbroek)

Enkelbrace EXO-L voorkomt al jaren blessures van topspelers

De steun van Matla en Reid-Ross

ockeyers en enkelproblemen, dat blijft vaak een terugkerend verhaal. Maar Frédérique Matla en Justin Reid-Ross weten het zeker. Dat zij nergens meer last van hebben, danken ze vooral aan de EXO-L. Beide tophockeyers dragen de bijzondere brace niet alleen aan hun kwetsbare enkel, maar ook aan de goede. ,,Omdat ik die graag goed wil houden’’, stelt Reid-Ross.

Zonder twijfel zijn ze iedereen wel eens opgevallen op of rond het hockeyveld; de, zeg maar, bescherming rond de enkel, ter hoogte van de achillespees. En zonder twijfel heeft iedereen zich wel eens afgevraagd wat dat nou is. Het antwoord is simpel, vertelt Frank-Jan van Waveren. ,,Het is de EXOL, onze revolutionaire enkelbrace. Waar alle andere braces gebaseerd zijn op het vastzetten van de enkel, geeft onze brace volledige bewegingsvrijheid voor de enkel. Daardoor blijf je je spiergroepen trainen en kun je gewoon de anatomische bewegingen van het lichaam blijven volgen. Optimaal afzetten bij het springen, optimaal dempen bij het landen.’’ Van Waveren, zelf voormalig hockeyer in Oranje en de hoofdklasse en vervolgens jarenlang trainer bij onder andere Breda en Victoria, weet zeker dat de EXO-L veel hockeyers met problemen kan helpen. ,,Het is een enkelbrace die ook daadwerkelijk op de enkel zit en niet in de schoen. Niets knelt, niets lubbert. Er is een soort koord verbonden met de schoen en dat koord is eigenlijk een kopie van je enkelband, maar

kan alleen niet kapot. Ga je te ver in de beweging, spant het koord aan. De enkel zegt als het ware ‘verder dan dit kan ik niet zwikken, dus ik zwik niet’. Vergelijk het met een autogordel. Die heb je altijd om. Heb je ‘m niet nodig, dan voel je die ook niet. Maar als je ‘m wel nodig hebt, is hij er.’’

Geen risico Frédérique Matla weet er alles van. De 22-jarige speelster van Den Bosch en Oranje was al vaker slachtoffer van enkelproblemen. Rechts scheurde ze haar banden al twee keer. ,,En dat in cruciale fases in mijn loopbaan’’, vertelt Matla. ,,Ik wilde het risico gewoon niet nemen dat dat vaker gebeurde.’’ Ze maakte aanvankelijk gebruik van grotere braces. ,,Maar daar stoorde ik me mateloos aan, had ik altijd last van. Tot de EXO-L op mijn pad kwam. Die zit aan de buitenkant, voel je niet, is comfortabel en geeft je nog steeds vrijheid in beweging waardoor je spieren gewoon aan het werk moeten. Ik vind het heel fijn. En als het nodig is, grijpt de brace echt in. Dat heb ik ook een aantal keer ervaren, dat ik dacht van ‘als ik deze niet had, tjonge, dan was ik echt ver van huis geweest’.’’

Problemen Justin Reid-Ross kan dat alleen maar beamen. De Zuid-Afrikaan van Amsterdam had ook altijd problemen met zijn enkels. ,,Vier jaar geleden begon ik daarom met de EXO-L op mijn rechterbeen, sinds twee jaar draag ik die nu ook links.’’ Reid-Ross liep het flink op, voordat hij de EXO-L ont-

12 - Hockey International - Mei 2019

dekte. ,,Ik was er midden in het seizoen heel hard doorheen gegaan, heb maanden met krukken gelopen. Dat was best heftig. Dat wilde ik dus voorkomen. Ik hoorde een aantal internationals al over deze brace, heb een beetje onderzoek gedaan en contact gezocht. Nu ben ik al vier jaar een heel tevreden gebruiker. Ja, en dus ook al vier jaar geen enkelblessure gehad, haha. Reid-Ross roemt vooral het draagcomfort. ,,Ze zijn echt heel comfortabel. Je voelt ze absoluut niet als je aan het hockeyen bent, en dat vind ik echt top. De brace wordt na een scan van je enkel ook precies op maat gemaakt en gaat jarenlang mee. Ik heb nu nieuwe besteld, maar alleen omdat ik een andere kleur wilde.’’ En hij heeft nog een bijkomend voordeel ontdekt. Lachend: ,,Extra bescherming. Ik ben een paar keer vol geraakt op mijn enkel, maar voelde niks.’’

ters van alle niveaus zowel de topsporter als de enthousiaste amateur, maar ook door mensen die in het dagelijks leven risico lopen. De Australische international Trent Mitton heeft onlangs de rechten voor Australië verkregen met zijn bedrijf Brace for Innovation, en Justin Reid-Ross denkt er sterk over met de brace aan de slag te gaan in Zuid-Afrika. ,,Het is een mooi product, waarmee ik in Zuid-Afrika veel sporters kan helpen. Dat is nog een beetje lastig nu ik zelf nog speel, maar ik geloof hier echt in. Daarom is het zeker een optie als ik mijn loopbaan afsluit.’’

Preventief

Ga voor meer informatie naar www.exo-l.com

Matla begon met een brace op haar kwetsbare rechterenkel, maar draagt inmiddels links ook een EXO-L. ,,Puur preventief. Het maakt je enkel niet zwakker, dus waarom zou ik twijfelen om die brace te gebruiken? Ik heb er geen last van, geen ongemak en alleen maar gemak als er wel iets gebeurt. Die braces behoren inmiddels tot mijn standaard uitrusting.’’ De EXO-L wordt wereldwijd gebruikt door spor-

Frank-Jan van Waveren ziet het succes van de EXO-L nu al terug in de cijfers. ,,Nog niet zo lang geleden hielpen we met name klanten met serieuze enkelproblemen, inmiddels is dat nog maar 27 procent, de rest draagt EXO-L preventief en dat zegt wel wat.’’

Victor Charlet is uitzinnig met de trofee van de EHL na de zege van zijn Waterloo Ducks in de finale. (Foto's Frank Uijlenbroek/WSP)

Nederlandse ploegen blijven buiten de halve finales

Belgische D

at de finales van de EHL opnieuw een prachtig evenement hebben opgeleverd, daarover is iedereen het wel eens. Dat de Nederlandse inbreng - helaas - achterbleef, daarover is ook geen discussie. Waterloo Ducks had daar geen boodschap aan en tekende voor een Belgische primeur: de eerste eindzege in de EHL ooit.

primeurin EHL

Eerst maar eens de verrichtingen van de Nederlandse ploegen. Die bleven in Eindhoven achter bij de verwachtingen, waarvan je je overigens kunt afvragen of die niet structureel te hoog zijn. Angus Kirkland, algemeen directeur van de EHL, zei het al. De EHL winnen is niet iets wat je elk jaar maar even doet, en zelfs het halen van de halve finales is voor elk team een loodzware opdracht. Dat had Kirkland ook in deze editie weer goed gezien. De drie Nederlandse ploegen beten de tanden stuk op de concurrentie en sneuvelden alle drie al in een voortijdig stadium. OranjeRood ging zelfs al onderuit in de achtste finales, en dat deed op eigen veld bijzonder veel

pijn. Het ging voor de Brabanders fout tegen Uhlenhorst Mülheim, een verlies dat hard aankwam. Bob de Voogd stond symbool voor de teleurstelling bij Oranje-Rood, maar dat had ook een persoonlijke achtergrond. De Voogd besefte meteen dat zijn kansen om ooit met die club een EHL te winnen voorgoed verkeken waren. Hij komt volgend seizoen immers uit in de Belgische competitie voor Braxgata. ,,Dit was inderdaad de laatste kans’’, erkende De Voogd. ,,En op het moment dat dat tot je doordringt, doet het extra pijn. Maar het doet nu bij iedereen zeer. Bij de ploeg, de club, de mensen.’’

Laatste minuut Het lot van Oranje-Rood trof ook Kampong. De landskampioen was na de achtste finales klaar. Oók tegen een Duitse ploeg, óók met de cijfers 2-3. En ook daar werd de pijn gevoeld. De nederlaag kwam ook nog eens op z’n Duits tot stand. RotWeiss Köln sloeg toe in de allerlaatste minuut, waar iedereen al rekening hield met shoot-outs. Bleef over Amsterdam, dat zich in de achtste finale eenvoudig ontdeed van Grove Menzieshill. De Schotten zullen zich hun debuut in de EHL nog lang heugen, hoewel ze dat het liefst zo snel mogelijk vergeten waren. Twaalf treffers kregen ze om de oren van Amster-

Zo ziet teleurstelling eruit. Amsterdamspelers Billy Bakker, Casper Horn en Tom Hiebendaal balen na de uitschakeling.

dam, dat zich daarmee bepaald niet zuinig opstelde. Maar vervolgens betekenden de kwartfinales ook het eindstadion voor Amsterdam. Dat had niet gehoeven, en dat besef maakte de uitschakeling door RotWeiss Köln des te pijnlijker. Mirco Pruyser kon de partij in de sudden death van de shoot-outs beslissen in Amsterdam voordeel, maar benutte die kans niet. Dat kwam zijn ploeg duur te staan. Uitgerekend Tom Hiebendaal, die dik twee jaar aan de kant stond met een ernstige blessure en eerder dit jaar zijn rentree maakte, was de man die bezweek onder de druk.

Kwartet Wat resteerde, waren de twee Duitse ploegen van Rot-Weiss Köln en Mannheimer HC, de Spanjaarden van Real Club de Polo en de Belgen van Waterloo Ducks. Dat kwartet hadden ze in Eindhoven graag anders ingevuld gezien, maar het deed niets af aan de kwaliteit van de eindstrijd, waarin Waterloo Ducks en Köln uiteindelijk doordrongen tot de finale. De Belgen tekenden daarin voor een unicum. Niet alleen gaan ze na de ruime winst op Köln (4-0) de boeken in als de eerste Belgische ploeg die de EHL wint, maar de Ducks zijn ook nog eens de eerste winnaar die niet uit Nederland of Duitsland afkomstig is. En dat is een uitkomst die de EHL misschien niet slecht uitkomt. Het voorkomt in ieder geval een etiket op het evenement waarbij de winnaars alleen afkomstig zijn van die toonaangevende landen.

Mei 2019 - Hockey International - 13

WWW .TK-H

OCKEY .COM

PERFO

RMAN

CE • I

NNOV ATION •

DESIG

N TOTAL ONE PLUS GOLD

TOTAL ONE SERIES

TOTAL ONE PLUS SILVER

TOTAL TWO SERIES

TOTAL THREE SERIES

PROTECTIVE GEAR

BAGS

TK HO

VISIT

EXPER

US AT

THE N

CKEY

IENCE

EW ACCESSORIES

CENTE

GOALKEEPING

Smart Up Bu siness Gebou Ce w 1 Un it 2018 nter Ericsso nst 5121 M raat 2 | L Rijen

t: +31 161 - 788 112 | w: tk-hockey.com

TEXTILES

Marcel Balkestein leert als assistent-coach Duitse vrouwen verdedigen

stein rcel Balke snede. Ma e l. d n ta a u v C bau erpst Eduard Tu op het sch n rd e a ig ja d n e a p rd S Ve n de de huid va

door Rijcko Treep

zit op

Harde lessen van een ‘strontvlieg’

energie van. Vanwege mijn werkzaamheden in Nederland moesten we wel kijken hoe het voor mij zou uitkomen en of sommige dingen in mijn agenda zouden passen. Ik heb ook een vrouw (volleybalster Maret Balkestein-Grothues, RT) die ik regelmatig wil zien, dus daarom heb ik besloten het te doen op consultancy basis in plaats van fulltime. Als ik een keer niet kan, dan kan ik gewoon niet.’’

rijheid en flexibiliteit. Het zijn twee woorden die uitstekend passen bij het huidige leven van Marcel Balkestein. Naast zijn vele activiteiten in Nederland is de oudinternational sinds kort ook actief als assistent-coach van het Duitse vrouwenteam. ,,Het is passen en meten, maar ik geniet van het leven dat ik nu heb.’’

Verdedigen

Het was eind vorig jaar toen Marcel Balkestein (38) benaderd werd door Xavier Reckinger, de bondscoach van de Duitse vrouwen. De Belg had altijd een goede band met zijn oud-ploeggenoot van Oranje Zwart onderhouden en vroeg zijn Nederlandse kompaan of hij zijn assistent wilde worden. ,,Dat vond ik een hele eer’’, vertelt Balkestein enthousiast. ,,Het gevoel was vanaf het begin meteen goed. Ik wist van tevoren dat ik het heel leuk zou vinden, omdat ik het leuk vind om mijn ervaring over te brengen op anderen.’’ Na een stage in Japan zou hij beslissen of de job hem daadwerkelijk zou bevallen. ,,Xavier en de dames vonden mij een goede toevoeging en ik kreeg er zelf ook

Als assistent heeft Balkestein immers niet de verplichting elke week naar Duitsland te reizen. In aanloop naar het EK in België, midden augustus, wordt zijn rol wat uitgebreid en gaat hij een week mee op trainingskamp om de trainingen te verzorgen. De nadruk ligt vooral op het verdedigende aspect. ,,Als voormalig verdediger vind ik het verdedigende aspect natuurlijk heel belangrijk en ik vind dat daar nog veel winst op te halen valt. Ik heb gezien dat er weinig op verdedigen wordt getraind, dus daar is zeker behoefte aan.’’ Balkestein vindt het merkwaardig dat er wél veel spitsentrainers zijn, maar dat er weinig trainers zijn die zich specifiek op het verdedigen richten. Hij is van mening dat de kunst van het verdedigen wordt onder-

schat. ,,Dat ligt aan de cultuur van Nederland waar het spel veel meer op de aanval is gericht. Veel jongens en meisjes die technisch goed zijn, worden achterin gezet, wat betekent dat ze verdedigend vaak minder onderlegd zijn. Maar hoe houd je je tegenstander aan de kant? Hoe is je voetenwerk, hoe staat je lichaam en hoe houd je je stick vast? Weinig mensen weten dat en ik probeer daar verandering in te brengen.’’ Als voormalig assistent bij de dames van Oranje-Rood heeft Balkestein veel geleerd van de ervaren Toon Siepman. Volgens de 108-voudig international was Siepman er goed in de focus erop te blijven houden en de juiste oefeningen te kiezen. ,,Wat ik daarvan meeneem naar Duitsland? Na twee jaar weet ik ongeveer hoelang het duurt om dingen structureel erin te krijgen. Het voetenwerk, de houding van de stick en het op de juiste positie staan, kost gewoon veel tijd. Door ook de spitsen erbij te betrekken, die in het hedendaagse hockey ook veel verdedigen, en wedstrijdjes te spelen, houd je het leuk.’’

Mindset Naast het verdedigen wil de oud-speler van Oranje Zwart en Crefelder HTC ook een stukje mentaliteit bij de Duitse vrouwen

Marcel Balkestein tussen ‘zijn’ Duitse vrouwen. ,,Ik moet ze leren een rotwijf te zijn in het veld.’’ (Foto’s Frank Uijlenbroek/WSP)

meegeven. Hij is er niet van gediend als een speler of speelster de rode loper uitlegt voor zijn of haar tegenstander. ,,De dames moeten leren een rotwijf te zijn in het veld. Niet alleen bij Duitsland, maar ook in Nederland vinden ze het vaak lastig om onaardig gevonden te worden. Daar had ik lak aan en in het veld was ik ook gewoon een klootzak.’’ ,,Uiteindelijk deed ik dat met een reden: zoveel mogelijk prijzen winnen. Toen ik stopte, kreeg ik een mooi bericht van Constantijn Jonker. ‘Mooi, ben ik eindelijk van die strontvlieg verlost’. Een beter compliment kon ik niet krijgen. Er zijn verschillende manieren om je tegenstander uit het spel te halen, waaronder vasthouden, duwen en praten. Alles binnen het toelaatbare.’’ Hij blijft in ieder geval tot het EK assistent van Reckinger en daarna zal hij samen met de staf evalueren hoe het is bevallen. Als het aan Balkestein ligt, blijft hij ook daarna assistent-coach van de Duitse vrouwen. ,,Maar dan wel op dezelfde wijze, want ik ben gehecht aan vrijheid en flexibiliteit. Mijn vrouw staat er ook heel positief tegenover. Ze zei: ‘Als jij dat leuk vindt en er energie van krijgt, moet je het doen.’ Ze gunt mij dat aangezien ik ook rekening met haar houd.’’

Raoul Ehren: ,,Mensen als Mijntje Donners en Minke Booij in de top van je organisatie zijn cruciaal. Zij maakten het voor mij een stuk makkelijker om te functioneren.’’ (Foto’s Frank Uijlenbroek/WSP)

Raoul Ehren beleeft al tien jaar ongekende tijden met Den Bosch

Cultuur als basis voor succes

door Eric Korver aoul Ehren tekende onlangs twee jaar bij als trainer van de dames van Den Bosch. Da’s op zich niet zo bijzonder, maar dat wordt het wel als dat je elfde en twaalfde seizoen worden. Seizoenen waarin je bovendien zo’n beetje elk jaar landskampioen wordt. En de honger van Ehren en zijn speelsters is nog lang niet gestild.

van de club is en al een leven lang bij Den Bosch rondloopt. ,,Minke Booij en Mijntje Donners zijn eigenlijk de grondleggers geweest’’, vertelt hij. ,,In het debuutjaar in de hoofdklasse verloor de ploeg nog met 11-0 van Amsterdam, en steeds weer botsten ze tegen de bolwerken uit het westen op. Amsterdam of HGC werd ieder jaar kampioen. Booij en Donners zagen dat het anders moest.’’

Contact Raoul Ehren (46) moet zo’n beetje de meest succesvolle coach aller tijden zijn. Tien jaar staat hij aan het roer bij de dames van Den Bosch, negen keer werd de nationale titel veroverd, terwijl ook nog eens zes keer de Europacup voor clubteams naar Brabant werd gehaald. Het succes van Den Bosch in deze eeuw is gigantisch, want ook in de jaren voor Ehren – waarbij hij zelf nog als assistent betrokken was – werden de prijzen aaneengeregen. Soms laat succes zich moeilijk verklaren, maar in het geval van Den Bosch ligt dat anders. De hegemonie van de Bossche ploeg is het gevolg van een weldoordachte koers, die jaren geleden werd ingezet. Het keerpunt kwam 22 jaar geleden, weet Ehren, die zelf ook een kind

De twee speelsters van Den Bosch zochten contact met Ageeth Boomgaardt en Margje Teeuwen van de naburige rivaal MOP. Ehren: ,,Ze stelden voor het anders aan te pakken en met z’n vieren in één team te gaan spelen, in plaats van verdeeld. Een paar jaar later werden we al landskampioen. Dat is niet met een heel dikke portemonnee gegaan, wel met een visie. Meer trainen, harder trainen, de internationals van MOP naar Den Bosch halen. Het niveau van de groep ging omhoog, het niveau van de trainingen ook. Daarmee is de basis gelegd.’’ Inmiddels zit de werkwijze verankerd in de cultuur van Den Bosch, vertelt Ehren. Die cultuur laat zich niet makkelijk omschrijven. ,,Niet in een woord en ook niet in een

16 - Hockey International - Mei 2019

zin’’, stelt Ehren lachend. ,,Uiteindelijk komt het erop neer dat de wil om te winnen hier extreem groot moet zijn. Wil je hier spelen, dan moet dat in je genen zitten. Wij willen dat altijd net iets meer dan de tegenstander. Maar natuurlijk zit er ook beleid achter. Wij gaan voor de jeugd. De afgelopen vier jaar is hier al niemand meer van buitenaf gekomen. Dat doen we alleen als we het niet in de eigen jeugd kunnen vinden. Pleun van der Plas is de laatste geweest, maar die speelt hier ook alweer vier jaar. De jeugd van 15, 16 jaar doet bij ons al volle bak mee. Niet een keer een kwartiertje, maar zo veel mogelijk en ook in de wedstrijden. Wij hebben ook bewust een kleine selectie van zestien meiden. Daar omheen hebben we jeugd. Dit jaar hadden we een groepje van zes meiden waar we uit geput hebben.’’

Cultuurbewakers De cultuurbewakers waren Mijntje Donners en Minke Booij zelf. Jarenlang waren zij bij Den Bosch verantwoordelijk voor tophockey en stippelden ze de lijnen uit. ,,Dat soort mensen in de top van je organisatie is cruciaal’’, stelt Ehren, die acht jaar met de twee werkte. ,,Zij maakten het voor mij een stuk makkelijker om te functione-

ren. Hetzelfde gebeurt nu met Vera Vorstenbosch en Karin den Ouden die het hebben overgenomen nadat Mijntje en Minke enkele jaren terug stopten. Vera heeft hier tien landstitels gewonnen. Die blijven werken volgens de cultuur die is neergezet. Dat is heel belangrijk.’’

Opbouw Binnen die cultuur wordt heel goed gekeken naar de samenstelling van de selectie en de opbouw daarvan. Over elke verandering in de groep wordt nagedacht. ,,Wij laten ook niet zomaar iedereen toe’’, bekent Ehren. ,,Elk jaar krijgen we aanvragen van speelsters die graag naar Den Bosch komen. Vorig jaar ook. Hadden we plek voor twee, maar hebben we uiteindelijk gekozen voor twee jeugdspeelsters, geheel volgens de filosofie en cultuur van de club. Dat waren Julia van den Heuvel en Noor, twee meisjes die al vanaf de mini’s hier speelden. Dat is natuurlijk prachtig. Voor volgend jaar hebben weer twee jeugdspeelsters een contract gekregen, Teuntje de Wit en Danique van der Veerdonk. Teuntje speelt hier ook vanaf de mini’s, Danique is overgekomen helemaal vanuit Landgraaf.’’ Ehren geniet daarvan, maar onderkent

ook dat er een keerzijde is. Want de aantrekkingskracht van Den Bosch is onverminderd groot. ,,Vasthouden aan onze filosofie betekent dat we toptalenten die in de Nederlandse jeugd of in Jong Oranje zitten, moeten vertellen dat er bij Den Bosch geen plek is voor ze en dat we ze adviseren aan andere club te zoeken. Dat gebeurde vorig jaar met Bieke Wijnmaalen, die nu bij Laren speelt. Die geschiedenis herhaalt zich nu met twee goede jeugdinternationals.’’

Waakzaam Het is een positie die Den Bosch zich kan veroorloven, maar dat is geen vanzelfsprekendheid, vindt Raoul Ehren. ,,We moeten altijd waakzaam blijven. Succes komt niet vanzelf. En er is ook al regelmatig een einde voorspeld. Toen Mijntje Donners stopte bijvoorbeeld. Of na het afscheid van Minke Booij twee jaar later. ‘Nu is het echt afgelopen’, hoorden we dan. Ook na Janneke Schopman en Maartje Goderie. Al laatste stopte Maartje Paumen. ‘Klaar met Den Bosch’, dacht iedereen. Maar vorig jaar werden we toch weer kampioen. In onze cultuur proberen we ook in die situaties te voorzien, we zorgen ervoor dat onze sleutelspelers nooit tegelijkertijd afscheid nemen, zodat anderen de kans krijgen door te groeien in die rol.’’ Ook dat is een strategie. Den Bosch heeft nu al in kaart gebracht wie er na dit seizoen gaan stoppen. ,,Maar ook wie na de Spelen wil stoppen. Of wie nog door wil tot het WK daarna. Maar je weet het natuurlijk nooit’’, erkent Ehren. ,,Voor hetzelfde geld wil iemand ineens moeder

worden, of raakt iemand ernstig geblesseerd. Je hebt niet alles in de hand. Maar wat we weten, daar spelen we op in.’’ Raoul Ehren weet als geen ander hoe kwetsbaar succes is, hoe snel iets moois door je vingers kan glippen. Hij maakte het zelf mee bij Den Bosch, waar hij met de heren landskampioen werd en in 1998 en 1999 een Europacup won. ,,Ik stopte in 2000, nadat we zeven jaar op rij playoffs hadden gespeeld. Daarna haalde Den Bosch die nog één keer en vervolgens achttien jaar op rij niet. Ergens gaat het dan even mis. Je wordt een keer vijfde, er vertrekken wat spelers, je kunt niks aantrekken en dan ga je zó naar beneden. Dat wij nu met de dames negentien keer kampioen zijn geworden in de laatste 21 jaar is uniek, in welke sport dan ook. Maar we doen er wel gigantisch hard onze best voor, dat gaat niet vanzelf.’’

India Ehren staat dus ook de komende twee jaar aan het roer bij Den Bosch, maar nam wel even de tijd voor hij bijtekende. Vorig jaar werkte hij een maand met het mannenteam van India, samen met Sjoerd Marijne, met wie hij ook samen het bedrijf Hockey Support heeft. ,,We deden de finale van de World League en dat vond ik ook waanzinnig gaaf. Je merkt dan dat het niet allemaal zoveel ingewikkelder is dan bij dames. ‘Vind ik ook mooi’, dacht ik. Op de een of andere manier krijg je na vijftien jaar toch een soort damesstempeltje op je voorhoofd, en dan vraag je je af of je niet toch een keertje naar de heren moet. Dat wil ik wel, maar nu is nog niet het moment.’’ Over de verlenging bij Den Bosch dacht hij

niettemin serieus na, ,,Dat moet ook na tien jaar, vind ik. Vanuit de spelersgroep kwamen wel signalen dat ze graag door wilden, maar het belangrijkste voor mij is dat ik wil zien of een groep nog hongerig is, dat ze nog niet klaar zijn en nog continu beter willen worden. Dat wil ik namelijk zelf ook. Die drive moet wederzijds zijn, en die was er voor honderd procent. Dat maakte het voor mij een stuk makkelijker.’’

Assistent Ehren is inmiddels wel assistent van de Belgische dames, waar Niels Thijssen – een voormalig assistent van Ehren – de scepter zwaait. ,,Ik heb nog niet zoveel gedaan hoor’’, zegt hij lachend. ,,Ik heb een jaar fijn gewerkt met Niels, en hij had me al eerder gevraagd, maar dat was niet de juiste tijd. Nu, met een lange zomer en het EK in Antwerpen vod ik dat eigenlijk wel gaaf. Ik weet dat de Belgen redelijk aan de weg timmeren en serieus bezig zijn. Maar ze zijn nummer dertien van de wereld en dan weet je ook dat het gat met Nederland nog heel groot is. Daar hoef je eigen-

lijk niet eens naar te kijken. Maar het is wel een mooie uitdaging om mijn steentje bij te dragen aan de ontwikkeling.’’ Eerst ligt de focus uiteraard nog op de play-offs. De twintigste titel van Den Bosch is binnen bereik, al liep de ploeg wat tikken op in de voorbije weken. ,,Twee keer verliezen tijdens de EHCC kwam hard aan. Dat laat maar weer zien dat wij ook niet zomaar een knop kunnen induwen, dat we geen machines of robots zijn. We wilden die Europacup echt winnen, maar misschien was het wel een moment om alles op scherp te zetten, net als vorig jaar. We winnen vaker dan we verliezen, maar uiteindelijk haal je meer uit een verliespartij. Wij kunnen nog veel beter, er zit nog veel rek in.’’

Raoul Ehren legt uit tijdens de training. ,,Voor ik bijtekende, wil ik weten of de groep nog hongerig is, dat ze nog continu beter willen worden.’’

Mei 2019 - Hockey International - 17

HOCKEY systems made to win

1904-039 EGS

Now le t â&#x20AC;&#x2122;s Play!

18 - Hockey International - Mei 2019

edelgrass.com

Bloemendaal

Kampong

Opgericht: Landstitels: Laatste titel: Coach: Complex:

1895 19 2010 Michel van den Heuvel ‘t Kopje Aelbertsbergweg 3 Bloemendaal

HGC 1902 8 2018 Alexander Cox De Klapperboom Laan van Maarschalkerweerd 14 Utrecht

Opgericht: Landstitels: Laatste titel: Coach: Complex:

Amsterdam 1906 2 1996 Paul van Ass Buurtweg 120 Wassenaar

Opgericht: Landstitels: Laatste titel: Coach: Complex:

1892 21 2012 Jan Jorn van ‘t Land Wagener Stadion Nieuwe Kalfjeslaan 19 Amstelveen

Amsterdam pakt laatste kans

loemendaal, ingecalculeerd. Kampong, idem dito. HGC, knap gedaan. En Amsterdam, dat is misschien wel de meest verrassende naam in het rijtje van clubs die de play-offs van de hoofdklasse haalden. Niet omdat je de Amsterdamse mannen daar niet verwacht, wel omdat het er lang niet naar uitzag.

Amsterdam ontpopte zich in de laatste fase van de reguliere competitie een beetje als een kat met negen levens. Maar ook als een phoenix. Steeds weer dacht je dat de ploeg van coach Jan Jorn van ‘t Land was afgeschreven, dat de laatste kans op die playoffs verkeken was. Zeker na de nederlaag tegen Bloemendaal, eind april. Die leek cruciaal, en dus fataal. Maar met een ijzersterke eindsprint zorgden de Amsterdammers toch nog voor een klein wonder, dat in de laatste wedstrijd tegen buurman Pinoké werd bezegeld met definitieve plaatsing voor de play-

Kampong bejubelt één van de vier treffers van Philip Meulenbroek tegen HGC in de eerste wedstrijd van de play-offs. (Foto Willem Vernes/WSP)

offs. Dat ging ook weer ten koste van mooie clubs. Oranje-Rood en Den Bosch hadden eveneens uitzicht op plaatsing, maar in het loodzware laatste deel van de competitie konden zij het niet meer bolwerken. Voor Oranje-Rood zeker nóg een domper na de vroege uitschakeling in de EHL. De kwalificatie van Amsterdam is mooi. Het gaat te ver om te zeggen dat de recordkampioen van Nederland in die play-offs hóórt te staan, maar de naam van Amsterdam draagt wel bij aan een aansprekend affiche voor de slotserie van dit seizoen.

Vijftig titels Net als die andere namen natuurlijk. Want het is een mooi rijtje, die vier. Samen goed voor maar liefst vijftig Nederlandse titels, al neemt HGC daarvan slechts een bescheiden deel voor z’n rekening. Kampong hoort in die play-offs te staan, als titelverdediger. Niets zo dramatisch voor een sporter als een titel bezitten en die niet echt kunnen verdedigen. Zit er een trilogie

in voor de club uit Utrecht? Net zoals Oranje Zwart dat deed voor Kampong zijn plek aan de top weer innam. Het kan zomaar gebeuren, want de ploeg is absoluut gewaagd aan Bloemendaal. Daarmee is natuurlijk meteen die andere grote favoriet genoemd, al biedt de historie van Bloemendaal in de laatste jaren weinig houvast. Maar het zelfvertrouwen is er in de ploeg van Michel van den Heuvel. En de vorm blijkbaar ook, anders had het team zich niet redelijk soepel door de laatste reeks met Amsterdam, Rotterdam, Den Bosch en HGC gewerkt. Er is Bloemendaal veel aan gelegen niet alleen een einde te maken aan negen jaar zonder titel, maar ook om het jaar van het 125-jarig jubileum in te gaan als landskampioen. En dan is de vraag wat HGC nog kan. Het team van coach Seve van Ass deed het al prima door zich te kwalificeren. In een fase waarin er niets meer te verliezen valt, kan elke ploeg nog gevaarlijk zijn, en dat geldt zeker ook voor HGC.

Speelschema

15 mei Amsterdam – Bloemendaal 0-2 HGC – Kampong 2-5 18 mei Bloemendaal – Amsterdam (1e ronde wedstrijd 2) Kampong – HGC (1e ronde wedstrijd 2) 19 mei Bloemendaal – Amsterdam (1e ronde wedstrijd 3 *) Kampong – HGC (1e ronde wedstrijd 3 *) 22 mei Finale (wedstrijd 1) Plaats 3/4 (wedstrijd 1 **) 25 mei Finale (wedstrijd 2) Plaats 3/4 (wedstrijd 2 **) 26 mei Finale (wedstrijd 3 *) Plaats 3/4 (wedstrijd 3 * / **) * Indien noodzakelijk ** Wedstrijd wordt alleen gespeeld indien kampioen van reguliere competitie Hoofdklasse ook nummer 1 of 2 van play-off serie wordt.

Infraroodfoto’s van een betonvloer

Voor TONZON Koud en klam

Slimme Nederlandse uitvinding zorgt voor een warmere, energiezuinige vloer en voor de oplossing van veel vochtproblemen

ANDERE TECHNIEK, BETER ISOLEREND EFFECT

Na TONZON Warm en droog

Bovenstaande infraroodfoto’s laten een duidelijk eﬀect zien. Zonder isolatie is het koud en klam onderin de woning. Met TONZON Vloerisolatie dringt de warmte eindelijk door tot in de vloer. Lees de vele spontane reacties op www.tonzon.nl/ facebook

HEEL BETAALBAAR Heeft u een woning van 50 m2 dan krijgt u al een droge kruipruimte en de warmste vloer voor ongeveer € 1.920,-. Deze adviesrichtprijs is inclusief materiaal, montage, btw en een woning gebonden TONZON certiﬁcaat.

Pas op voor namaak Dat kon natuurlijk niet uitblijven. Anderen proberen te profiteren van het succes dat TONZON in 38 jaar heeft opgebouwd. Daarom geeft TONZON een woninggebonden garantieen echtheidscertificaat af. De volgende eigenaar van uw woning weet dan al bij de aankoop dat de kruipruimte in orde is. Er zijn originele TONZON producten verwerkt door een gespecialiseerd ambachtsman of bedrijf. TONZON folie wordt gemaakt volgens een speciaal recept dat in de praktijk een zeer lange levens duur heeft, zo blijkt uit onafhankelijk onderzoek. Geen enkele andere folie kan laten zien dat het na 32 jaar in de praktijk nog evengoed functioneert als toen het nieuw was. Een betrouwbare verkoper kan u dit certificaat laten zien. Vraag hierom en voorkom teleurstelling door het gebruik van dubieus aangebrachte goedkopere namaak. Ga voor gegarandeerde kwaliteit.

SLIM ENERGIE BESPAREN MET TONZON VLOERISOLATIE

Vloeren verliezen vrijwel alle warmte door uitstraling naar de kruipruimte bodem en fundering. Andere soorten isolatie, zoals wol, purschuim en EPS (polystyreen) remmen wel de warmtestroom maar doen niets aan het uitstralende eﬀect. Daardoor blijft 24 uur per dag warmte aan de onderkant weglekken. Zes actieve oppervlakken van het TONZON Thermoskussen reduceren de warmtestraling tot vrijwel nul. Het resultaat is een warmere vloer bij een lagere luchttemperatuur. Meer comfort met minder energieverbruik.

Vloerisolatie met TONZON Thermoskussens en Bodemfolie legt de basis voor een comfortabele, gezonde en energie zuinige woning. Uw stook seizoen wordt korter zodat uw cv-ketel langer meegaat en minder hard hoeft te branden. Dit verlengt de levensduur van uw cv-ketel. TONZON slimme isolatieoplossingen voor klimaat eﬀectief verduurzamen, stopt warmtelekken, verlaagt energiekosten en is direct voelbaar in het comfort. basis voor comfortabele, gezonde en duurzame woningen.

“Thermoskussens zorgen ook bij nieuwere woningen voor een stijging van het wooncomfort en een lagere gasrekening.” SCHONE GEURLOZE KRUIPRUIMTE

Het wonen boven een vochtig gat in de grond is niet prettig en niet meer van deze tijd. Door een onderdruk wordt constant vochtige lucht uit de kruipruimte de woning ingezogen. Dit vocht verergert eventuele vocht problemen en moet door ventilatie weer worden afgevoerd. Dit kost energie en daar willen we juist zo weinig mogelijk van gebruiken. TONZON Bodem folie stopt de verdamping van vocht uit de bodem, remt het vrijkomen van schadelijk radongas en zorgt zo voor een schone, geurloze kruipruimte. Een duurzame aanpak waardoor je weer verstandig en energiebesparend kunt ventileren. De Bodemfolie is volledig recyclebaar.

TONZON.NL

VERLEN GD LEVENSD E UUR VAN UW CV-KETE L MET TON ZON

TONZON BV Postbus 1375 7500 BJ Enschede

info@tonzon.nl www.tonzon.nl

0900 - 28 66 966 KvK 06044102

(0,10 p/min)

Marlon Landbrug straalt na zijn debuut, met vriendin Janine Verhaar aan zijn zijde. ,,Ik wilde het eerst zwart op wit zien voor ik het durfde te geloven.’’ (Foto’s Frank Uijlenbroek/WSP)

Marlon Landbrug geniet van debuut in het grote Oranje

Ongeslagen international

inder dan een jaar nadat hij zijn opwachting maakte in Jong Oranje stroomde Marlon Landbrug al door naar het grote Oranje. Bondscoach max Caldas liet hem debuteren in de Pro Leaguewedstrijd tegen Duitsland. Landbrug genoot. ,,Die ene wedstrijd heb ik in ieder geval achter mijn naam.’’

Marlon Landbrug (21) is één van de vele spelers die profiteren van de opzet van de Pro League, waarin ruime selecties zijn toegestaan. Jonge spelers krijgen daardoor kansen. Zo kan het opeens ook met de talentvolle speler van Pinoké ineens hard gaan. Vorig jaar in mei debuteerde hij nog in Jong Oranje, nu dan in april speelde hij in Mönchengladbach met het Nederlands elftal tegen Duitsland. ,,Mensen zeggen dat het hard gaat, maar dat heb ik zelf eigenlijk niet eens door’’, vertelt Landbrug. ,,Ik speel omdat

ik het leuk vind en het niveau dat daarbij komt kijken, daar kan ik alleen maar blij mee zijn.’’ Maar ook de jonge Amsterdammer geniet, al is dat meestal in stilte. ,,Soms heb ik na mijn debuut van die besefmomentjes gehad. ,,Ik heb hier in ieder geval één keer gestaan, dacht ik dan, heb die ene wedstrijd achter mijn naam. Hoe het verder gaat? Ik hoop natuurlijk ooit mijn plekje in Oranje helemaal te veroveren, maar ik heb geen haast in mijn ontwikkeling. Ik speel vooral omdat ik dat leuk vind. Dat vind ik het belangrijkste.’’

Stadionkindje Landbrug komt al jaren uit voor Pinoké, wat overigens niet de eerste club voor Landbrug was. Hij begon bij Amsterdam. ,,Als stadionkindje, zo heette dat toen als je nog jonger was dan de F-jes.’’ Later stapte hij over naar Pinoké. Een bewuste keuze, legt hij uit. ,,Ik belandde als speler van Amsterdam ook in de Noord-Hollandse selectie en leerde daar jongens van Pinoké kennen, onder wie Morris de Vilder. Daar kon ik het goed mee vinden. Toevallig ging mijn trainer Rick van Domburg naar Pinoké om de C1 te coachen. Omdat ik al best veel jongens kende, vroeg hij of ik mee ging. Dat was

r minuten g. ,,Ik heb mee zi be s er ts ui dt vier D Landbrug hou gemaakt dan gedacht.''

voor mij eenvoudig. Pinoké had al echt een betere jeugd en omdat ook mijn trainer overstapte, ging ik ook.’’

Lichting Op zijn zeventiende debuteerde hij in de hoofdklasse. ,,Uit op HGC, de eerste wedstrijd na de winterstop, dat weet ik nog goed.’’ Van dat jeugdteam zijn er niet veel meer over, maar Morris de Vilder wel. ,,Daar heb ik altijd mee in het team gezeten. We zijn van dezelfde lichting, dezelfde leeftijd, hebben samen de jeugd doorlopen. Maar er zijn meer jongens waarmee een heel sterke band is ontstaan. We kennen elkaar lang en goed, kennen elkaars ouders, weten wie waar woont. Dat is best iets bijzonders.’’ Landbrug maakt van dat stel nu dan de stap naar Oranje. In januari mocht hij al mee met het keurkorps van Caldas naar een stage in Duitsland. ,,Daar werd al een beetje duidelijk dat iedereen die niet officieel bij de selectie zat maar wel extra was opgeroepen ook de kans zou krijgen om te spelen. Dus ik ook. Maar dat was natuurlijk geen garantie.’’ Dat werd anders tijdens een training in Rotterdam. Daar zocht Caldas zelf even Landbrug op. ,,Hij vertelde dat ik mijn debuut mocht maken tegen Duitsland. Ja, dan ben je heel blij. Maar ik durfde het niemand te vertellen. Het stond immers nog niet zwart op wit. Pas toen het een week later in de mail stond, was dat voor mij de bevestiging. Daarna durfde ik het wel naar buiten te brengen.’’ In Mönchengladbach viel Landbrug al

na twee minuten in. De spanning, vertelt hij, viel mee. Landbrug had zo zijn eigen methodes om daarmee om te gaan. ,,Ik probeerde een beetje logisch te redeneren. Als Nederland tweede wordt op het WK en Duitsland niet, en ik kan op de training op zich prima mee met de verdedigers waar je tegen speelt, dan zouden die Duitsers niet veel beter kunnen zijn. Is mijn eigen logica, maar zo dacht ik een beetje. Bovendien, als je tegen Bloemendaal speelt, sta je tegen Arthur van Doren, de beste verdediger van de wereld. Dat is ook niet iets onmogelijks. Op die manier heb ik mezelf vertrouwen ingesproken. Maar goed, als je eenmaal langs die kant staat, je ouders ziet, de camera’s, dat doet wel iets met je.’’

Tevreden Als hij terugkijkt, is dat met tevredenheid. ,,Ik heb meer minuten gemaakt dan gedacht. Denk ook dat ik best wel wat aan de bal ben geweest, en kreeg als spits in mijn eerste wedstrijd ook best veel ballen. Dat is al een heel ding. Aan de bal heb ik best wel goede keuzes gemaakt en verdedigend heb ik ook niet echt steekjes laten vallen.’’ De 2-4 winst hielp ook mee aan het goede gevoel. Landbrug, met een lach: ,,Ik ben nog steeds ongeslagen als international.’’ Maar dat er een vervolg komt, lijkt duidelijk. ,,Caldas heeft al aangegeven dat ik nu gewoon bij de groep zit. Ik weet niet of ik nu al wedstrijden ga spelen, maar ik zorg dat ik er klaar voor ben als ik word opgeroepen.’’

Mei 2019 - Hockey International - 21

“NYENRODE IS MEER DAN EEN PLAATS WAAR JE KENNIS OPDOET OVER HET BEDRIJFSLEVEN, HET IS EEN SCHOOL VOOR HET LEVEN” KIMBERLY VAN DOORN YOUNG PROFESSIONAL EN ONTDEKKER

INTERESSE IN ONZE BACHELOR, MASTER, MBA, OPEN EXECUTIVE OF MAATWERK PROGRAMMA’S? GA NAAR NYENRODE.NL

NYENRODE. A REWARD FOR LIFE

Den Bosch Opgericht: Landstitels: Laatste titel: Coach: Complex:

Amsterdam 1937 21 2018 Raoul Ehren Oosterplas Oosterplasweg 35 Den Bosch

Opgericht: Landstitels: Laatste titel: Coach: Complex:

1892 19 2013 Rick Mathijssen Wagener Stadion Nieuwe Kalfjeslaan 19, Amstelveen

Oranje-Rood

SCHC

Opgericht: Landstitels: Laatste titel: Coach: Complex:

1921 6* 1970 Tina Bachmann Aalsterweg Charles Roelslaan 7A, Eindhoven

1906 Geen nvt Nettie van Maasakker Kees Boekelaan 1 Bilthoven

* 3 als Oranje Zwart en 3 als EMHC

Hoofdklasse in vier blokken

errassingen, die waren er niet echt in eindstand van de Livera Hoofdklasse. De vier clubs die zich plaatsten voor de play-offs stonden al lang vast, zo groot was het verschil met de overige teams. Enige opvallende was dat Oranje-Rood zich op de slotdag nog langs SCHC naar de derde plek wurmde.

De eindstand in de hoofdklasse is eigenlijk best verontrustend. Er zijn op het hoogste niveau van Nederland grofweg vier blokken ontstaan. Den Bosch en Amsterdam vormen het eerste blok. Mijlenver verheven boven de rest. De twee grootmachten van de laatste pakweg twintig jaar hoeven voorlopig nauwelijks

te vrezen voor hun posities, want er is nog geen enkel teken van een club die de huidige hegemonie bedreigt. Mooi voor Den Bosch en Amsterdam, dodelijk voor de spanning in de hoofdklasse. Achter die twee clubs het tweede blok, dat ook al uit twee teams bestaat. SCHC en Oranje-Rood bungelen een beetje tussen de twee andere blokken. Te klein voor het tafellaken, te groot voor het servet. Dit zijn de clubs die onder normale omstandigheden zich eenvoudig kunnen plaatsen voor de play-offs, maar eigenlijk geen serieuze gooi kunnen doen naar de landstitel.

Mijlenver Dat geldt al helemaal niet voor de clubs in het derde blok. Kortweg is dat de rest.

Laren hangt er dan in z’n eentje nog een beetje tussenin, maar van Kampong tot het veilige HDM zit het allemaal dicht op elkaar, maar mijlenver van de play-offs vandaan. Kampong staat als nummer zes liefst 27 punten van koploper Den Bosch. Dat is bijna het dubbele van het aantal punten dat de Utrechtse club pakte. Tot de vierde plaats - de eerste plek die recht geeft op een ticket voor de play-offs - is het ook nog eens zestien punten. Aan de onderkant van de ranglijst zit het vierde blok: de clubs die niet kunnen aanpikken bij het niveau dat vereist is voor de hoofdklasse. Groningen degradeerde rechtstreeks, terwijl voor Bloemendaal en Huizen de play-outs de laatste strohalm naar handhaving vormen. Normaal gesproken kenmerken golfbe-

wegingen de sport. Goede tijden worden afgewisseld met mindere tijden. Maar feit is dat zowel Den Bosch als Amsterdam de zaakjes zó goed op orde hebben en de organisatie zodanig hebben neergezet dat er voorlopig geen zwakke plek te bekennen is, en je je zelfs mag afvragen of die er in de eerstvolgende jaren gaat komen. De enige ontwikkeling waarop gehoopt kan worden, is dat Amsterdam erin slaagt de verschillen met de Brabantse club structureel terug te brengen, waardoor in ieder geval de strijd om de landstitel altijd open blijft. De knappe winst van Amsterdam in de EHCC geeft wat dat betreft in ieder geval hoop op een sprankelende finale in de komende weken.

Speelschema 16 mei SCHC – Den Bosch (1e ronde wedstrijd 1) Oranje-Rood – Amsterdam (1e ronde wedstrijd 1) 18 mei Den Bosch – SCHC (1e ronde wedstrijd 2) Amsterdam – Oranje-Rood (1e ronde wedstrijd 2) 19 mei Den Bosch – SCHC (1e ronde wedstrijd 3 *) Amsterdam – Oranje-Rood (1e ronde wedstrijd 3 *) 23 mei Finale (wedstrijd 1) 25 mei Finale (wedstrijd 2) 26 mei Finale (wedstrijd 3 *) * Indien noodzakelijk ** Wedstrijd wordt alleen gespeeld indien kampioen van reguliere competitie Hoofdklasse ook nummer 1 of 2 van play-off serie wordt.

SCHC-keepster Maddie Hinch probeert Den Bosch-speelster Frédérique Matla te stoppen.In de play-offs staan ze weer tegenover elkaar. (Foto Willem Vernes/ WSP)

Walter Beekers: ‘Ik ga door tot spelers zeggen dat ze het niet meer leuk vinden’

Een leven lang plezier in hockey Door Rijcko Treep

ij is inmiddels 82 jaar, maar voorlopig is Walter Beekers nog niet van de hockeyvelden weg te slaan. Sinds de oprichting van MHC Dalfsen in 1975 is de Dalfsenaar hockeycoach van de veteranen en speelt hij zelf ook af en toe een potje. Onlangs behaalde Beekers zelfs nog een vermelding in het Guinness Book of Records. Een monoloog over zijn jeugd, zijn passie en het kersverse record.

,,Ik ben geboren en getogen in Den Bosch. Mijn ouders hadden dertien kinderen en ik was de twaalfde. Mijn meeste broers en zussen hockeyden vaak op straat, dus het is er bij mij met de paplepel ingegoten. Ik weet niet meer precies wanneer ik ben begonnen, maar volgens mij

vanaf het moment dat ik kon lopen. Vlak bij ons huis werd Sportpark de Vliert gebouwd. Ik ging op tennis, terwijl mijn vrienden gingen hockeyen. Ze zaten in verschillende teams en speelden elke week competitie. Als mijn vrienden op zondag moesten spelen, deed ik eerst met het ene team mee en daarna met het andere team. Op een gegeven

moment vroeg de trainer van Den Bosch 1 of ik met hen wilde meetrainen. Dat heb ik gedaan en na een jaar kwam ik als zeventienjarige in het eerste te hockeyen samen met één van m’n broers. Ik heb daar tot mijn dertigste gespeeld: eerst in de promotieklasse en daarna in de eerste klasse. Op mijn dertigste ben ik naar Dalfsen verhuisd. Ik was ondertussen gymnastiekleraar geworden en het leek me altijd al mooi in het oosten te wonen. Toen er in Dalfsen in 1966 een baan vrijkwam op het voortgezet onderwijs ben ik daar gaan solliciteren en werd ik aangenomen. Ik heb nog anderhalf jaar in het eerste van HC Zwolle gehockeyd, maar van 1968 tot 1975 heb ik niet meer gespeeld. In 1975 is de hockeyclub in Dalfsen opgericht. Zelf had ik de tennisclub in Dalfsen mede opgericht, maar vanwege allerlei taken die er op me af kwamen, voelde ik me niet geroepen ook de hockeyclub te helpen oprichten. Ik hoefde niet in het bestuur te zitten, maar heb wel gezegd: ik wil best één uur in de week gratis training geven als vrijwilliger. Dat was in die tijd nog heren 1 - er was immers maar één team destijds - en later werd dat het veteranenteam. Ik gaf de hele dag gymnastiek aan kinderen en had niet de behoefte om in mijn vrije tijd de jeugd te trainen.’’ ,,Aanvankelijk speelde ik zelf ook in één van de twee veteranenteams, maar toen ik geregeld tegenover gasten stond te spelen die de leeftijd van mijn kinderen hadden, vond ik het niet zo leuk meer. Op een gegeven moment hoorde ik dat er een landelijke club was opgericht, genaamd NHC De Zestigplussers. Deze club organiseert eens in de veertien dagen onderlinge wedstrijden van

Walter Beekers slaat ook nog wel zelf een balletje. ,,Al ben je zestig, zeventig of tachtig jaar: als je het nog kunt, ga door!’’ (Foto’s Frank Uijlenbroek/WSP)

drie keer een half uur voor zestigplussers. De wedstrijden worden elke keer op een andere plek in het land gespeeld. Inmiddels zijn er al 450 mensen lid van de club, waarvan zo’n 35 mensen boven de 80 jaar zijn.

Nieuwe categorie’ Als zestigplusser heb ik allerlei kampioenschappen gespeeld met het Nederlandse team. Elke vijf jaar kwam je weer in een nieuwe categorie: 60+, 65+ en 70+. Vanaf 75+ vond ik het mooi geweest en besloot ik te stoppen met de interlands. Maar toen kwam ineens iemand op het idee om een 80+-wedstrijd te gaan spelen. Ik werd gebeld met de vraag of ik daaraan mee wilde doen. Dat leek me wel wat, zeker omdat ik er een hoger doel mee had. Mijn doel was mensen te laten zien dat je niet hoeft te stoppen met sporten, ook al ben je op leeftijd. Al ben je zestig, zeventig of tachtig jaar: als je het nog kunt, ga door! Het betrof een duel tussen Engeland en Nederland dat werd gespeeld bij hockeyclub Push in Breda. Deze internationale wedstrijd werd tevens aangemeld bij het Guinness Book of Records. De notaris was erbij aanwezig en we moesten onze paspoorten laten zien en handtekeningen zetten. Er werd behoorlijk veel aandacht aan besteed. Het terras zat vol en er stond veel publiek langs de lijnen. Dat was wel bijzonder. De wedstrijd eindigde in 0-0 en nu hebben de Engelsen ons uitgedaagd

ook een wedstrijd in Engeland te komen spelen. Dat zullen we ongetwijfeld een keer gaan doen.’’ Filosofie ,,Naast de wedstrijden bij De Zestigplussers tennis ik drie dagen in de week en geef ik zoals gezegd elke woensdagavond training aan de veteranen in Dalfsen. Ik heb mezelf nooit aangetrokken gevoeld om prestatieteams te trainen. Ik wil mensen plezier brengen en mijn oefeningen zitten zo in elkaar dat de beteren en de minderen plezier aan de training beleven. Ik vind het leuk mensen te motiveren om te sporten. Dat heb ik vroeger op school ook altijd duidelijk proberen te maken aan mijn leerlingen. Ik vind plezier hebben belangrijker dan presteren, al zou je dat niet zeggen als je mij op het veld ziet spelen. Sinds mijn eerste training in 1975 ben ik nooit met chagrijn het veld op- of afgestapt. Ik geniet ervan als ik op het veld sta en de mannen plezier kan geven. Wat ik het leukste vind aan training geven? Als ik zie dat de oefening loopt, word ik gelukkig. Maar het voldane gevoel dat de mannen hebben na afloop van de training vind ik misschien wel het leukste. Ik wil niet opschepperig zijn, maar dat is vaak wel het geval. Ik heb als filosofie: je

gaat het sporten leuker vinden als je het beter beheerst. Daarom is trainen voor mij zo belangrijk, want op de training word je beter en word je plezier groter.’’

Aantrekkelijk ,,Als ik training geef, moet ik mijn best doen om het zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Elke woensdagmiddag ga ik er thuis even een half uurtje goed voor zitten. Dan denk ik na over de training die ik ‘s avonds ga geven. Ik schrijf alles op papier, heb mappen vol met allerlei aantekeningen en opmerkingen, maar ook met looplijnen en slaglijnen. Ik kijk naar trainingen van andere sporten om inspiratie op te doen. Dan zie ik vormpjes die ik voor de hockeytraining ook kan gebruiken. Vroeger ben ik beïnvloed door Wim van Heumen. Hij is trainer van het Nederlands team geweest en ik heb hem als trainer/coach gehad bij Den Bosch. Hij werd ook wel de ‘Hockeyprofessor’ genoemd. Wim van Heumen heeft ons nooit doelloos rondjes om het veld laten lopen, we deden altijd alles met bal en stick. Dat heb ik van hem overgenomen. Als je een uur training geeft en je loopt tien minuten rondjes om het veld, dan ben je al tien minuten van je training

‘Als je het fysiek kunt, blijf sport, ongeacht je leeftijd’

kwijt. Daarvoor kom ik toch niet eerder m’n bed uit? Sommige veteranen komen daarom tien minuten eerder om voor zichzelf een warming-up te doen. Na de training drinken we met z’n allen een biertje met elkaar.’’

Geen pech ,,Hoelang ik nog van plan ben om door te gaan met training geven? Dat is afhankelijk van de spelers. Ik vraag elk jaar aan ze: ‘Jongens, willen jullie dat ik jullie trainer blijf of willen jullie wat anders? Want ik vind het alleen maar leuk als jullie het leuk vinden. Als jullie het niet meer leuk vinden, is voor mij de lol er ook af’. Het kan ook zijn dat ze met elkaar zeggen: wij willen een prestatieteam worden. Als ze dat zeggen, stop ik ook. Maar tot nu toe willen ze met me verder en dat is voor mij de bevestiging dat ze waarderen wat ik doe. De belangrijkste voorwaarde is natuurlijk dat ik het fysiek nog kan en dat kan ik. Ik zeg ook altijd: omdat ik geen pech heb gehad, kan ik dit nog. Mensen die pech krijgen, kunnen dit niet doen en dat vind ik erg jammer. Ik heb altijd geweldig met mensen te doen die dit soort dingen niet meer kunnen doen. Ook sociaal mis je dan heel veel. Tegen iedereen zou ik dus willen zeggen: als je het fysiek nog kunt, blijf sporten, ongeacht wat je leeftijd is.’’

Mei 2019 - Hockey International - 25

Dames Oranje-Rood winnen Gold Cup

e dames van Oranje-Rood kunnen de winst van de gold Cup bijschrijven op de erelijst. In een zinderende finale werd Hurley pas na shoot-outs

verslagen. De finale van de mannen tussen Pinoké en Amsterdam staat voor 30 mei op de rol.

Oranje-Rood had in Eindhoven een zware

kluif aan Hurley, dat lang uitzicht had op het winnen van de Gold Cup. In het laatste deel van de wedstrijd kwam OranjeRood echter toch naast de Amsterdamse ploeg, waarna shoot-outs de beslis-

sing moesten brengen. Daar zullen ze bij Hurley nog wel een paar keer 's nachts wakker van geworden zijn, wat met twee treffers voorsprong leek de beker opnieuw naar Amsterdam te gaan. Het liep echter anders. Oranje-Rood kon de bekerwinst bejubelen, waar Hurley gedesillusioneerd achterbleef. De bekerfinale bij de mannen wordt een Amsterdams onderonsje. De strijd tussen Pinoké en Amsterdam stond aanvankelijk gepland voor de zeventiende mei. Die datum leverde echter problemen op omdat Amsterdam zich enigszins onverwacht nog plaatste voor de play-offs. Daarop werd de finale verschoven naar 30 mei – Hemelvaartsdag dus – om 14.30 uur op het veld van Pinoké. Die club is ook de titelverdediger, nadat vorig jaar ten koste van Den Bosch de eerste Gold Cup werd veroverd. Amsterdam zou dus in theorie nog de dubbel kunnen winnen, aangezien die ploeg nog in de race is voor de titel. Voor dat laatste is er overigens wel een klein wonder nodig.

De dames van Oranje-Rood kunnen juichen na het winnen van de Gold Cup. (Foto Willem Vernes/WSP)

WWW.PRINCESSSPORTSGEAR.COM

26 - Hockey International - Mei 2019

/SPORTSGEAR.PRINCESS

/PRINCESS.SPORTSGEAR

Pinoké haalt Argentijn Ferreiro

e Argentijnse international Martin Ferreiro is vanaf volgend seizoen te bewonderen op de Nederlandse velden. Pinoké legde het talent onlangs vast en verlengde daarnaast de verbintenissen met een aantal spelers uit eigen opleiding.

Martin Ferreiro prepareert zich voor de interland tegen Ierland. Volgend seizoen is hij te zien bij Pinoké. (Foto Dirk Markgraf/ WSP)

Martijn Ferreiro staat te boek als één van de grootste talenten uit de Argentijnse school. De aanvaller begon al op zijn zesde jaar en kwam de afgelopen jaren uit voor de club Lomas op het hoogste niveau in Argentinië. De 21-jarige Ferreiro – bijgenaamd Carlinho – heeft inmiddels 25 wedstrijden voor het argentijnse nationale team achter zijn naam staan. Hij kwam daarin tot twaalf doelpunten. ,,In de Pro League laat hij weer zien dat hij een neusje voor doelpunten heeft'', stelt Michiel Hilders, commissaris tophockey bij Pinoké. ,,Met hem erbij krijgen we meer aanvallende stoorkracht.''

Naast de komst van Ferreiro stemt bij de Amsterdamse club het verlengen van contracten met een aantal jonge spelers tot tevredenheid. Alex Hendrickx, Jannis van Hattum, Morris de Vilder en Marlon Landbrug bereikten overeenstemming over een langer verblijf bij de club. Daarmee wil Pinoké de basis leggen voor verdere groei. ,,Het seizoen 2017-2018 was uiterst moeizaam, maar dit jaar sluiten we af op een uiterst solide achtste plaats'', vindt Hilbers. ,,Met de kern van de huidige selectie willen we nu doorgroeien naar het linkerrijtje.'' Alex Hendrickx speelt in die plannen een voorname rol. De 25-jarige Belgische wereldkampioen bewees zijn waarde voor Pinoké dit seizoen met vijftien treffers. Van Hattum is de aanvoerder van Pinoké. ,,Daarnaast is Morris de Vilder een kind van de club en maakte Marlon landbrug recent zijn debuut in het Nederlands elftal. Dat deze spelers zich langer aan Pinoké willen binden, geeft vertrouwen in het realiseren van onze ambities voor de komende seizoen'', aldus Hilders.

De perfecte mix van hockey en het echte kampgevoel

Tophockey.

Beach.

Friends.

Fun. CLASSIC HOCKEY & GOALIE CAMP

ULTIMATE BEACH & HOCKEY CAMP

14 jul - 20 jul 2019 28 jul - 3 aug 2019 11 aug - 17 aug 2019

21 jul - 27 jul 2019 28 jul - 3 aug 2019 4 aug - 10 aug 2019

Voor alle enthousiaste hockeyers van 11 t/m 16 jaar!

Meer info & aanmelden op www.bovelander.nl Mei 2019 - Hockey International - 27

Wilrijkse Plein, Antwerp

G20919_1507.indd 1

09/05/2019 13:09

Hockeykalender Pro League 1 juni 2 juni 4 juni

Pro League Dames Nederland - Groot-Brittannië (18.00) Pro League Heren Nederland - Groot-Brittannië (16.00) Pro League Heren Nederland - Nieuw-Zeeland (20.00) Pro League Dames Nederland - Duitsland (17.30) 8 juni Pro League Heren België - Nederland (13.30) Pro League Dames België - Nederland (15.30) 9 juni Pro League Heren Nederland - België (13.30) Pro League Dames Nederland - België (13.30) 12 juni Pro League Dames Nederland - Nieuw-Zeeland (19.30) 14 juni Pro League Heren Groot-Brittannië - Nederland (20.30) 15 juni Pro League Dames Groot-Brittannië - Nederland (17.00) 19 juni Pro League Heren Nederland - Argentinië (19.30) 20 juni Pro League Dames Nederland - Argentinië (19.30) 22 juni Pro League Heren Nederland - Australië (15.00) 23 juni Pro League Dames Nederland - Australië (15.00) Finales Pro League, Wagener Stadion Amstelveen 27 juni Pro League Dames Nummer 1 - Nummer 4 (17.15) Pro League Dames Nummer 2 - Nummer 3 (20.00) 28 juni Pro League Heren Nummer 1- Nummer 4 (17.15) Pro League Heren Nummer 2 - Nummer 3 (20.00) 29 juni Pro League Dames Verliezer 1 - Verliezer 2 (14.30) Pro League Dames Winnaar 1 - Winnaar 2 (17.00) 30 juni Pro League Heren Verliezer 1 - Verliezer 2 (14.30) Pro League Heren Winnaar 1 - Winnaar 2 (17.00)

Hoofdklasse 15 mei Hoofdklasse Heren Hoofdklasse Heren 16 mei Livera Hoofdklasse Livera Hoofdklasse 18 mei Hoofdklasse Heren Hoofdklasse Heren Livera Hoofdklasse Livera Hoofdklasse 19 mei Hoofdklasse Heren Hoofdklasse Heren Livera Hoofdklasse Livera Hoofdklasse

Amsterdam - Bloemendaal 0-2 HGC - Kampong 2-5 Dames SCHC - Den Bosch (1e ronde wedstrijd 1) Dames Oranje-Rood - Amsterdam (1e ronde wedstrijd 1) Bloemendaal - Amsterdam (1e ronde wedstrijd 2) Kampong - HGC (1e ronde wedstrijd 2) Dames Den Bosch - SCHC (1e ronde wedstrijd 2) Dames Amsterdam - Oranje-Rood (1e ronde wedstrijd 2) Bloemendaal - Amsterdam (1e ronde wedstrijd 3 *) Kampong - HGC (1e ronde wedstrijd 3 *) Dames Den Bosch - SCHC (1e ronde wedstrijd 3 *) Dames Amsterdam - Oranje-Rood (1e ronde wedstrijd 3 *)

Jasper Brinkman schreeuwt het uit van vreugde nadat hij Bloemendaal op 0-1 heeft gezet bij Amsterdam. (Foto Koen Suyk/WSP)

22 mei Hoofdklasse Heren Hoofdklasse Heren 23 mei Livera Hoofdklasse 25 mei Hoofdklasse Heren Hoofdklasse Heren Livera Hoofdklasse 26 mei Hoofdklasse Heren Hoofdklasse Heren Livera Hoofdklasse

Finale (wedstrijd 1) Plaats 3/4 (wedstrijd 1 **) Dames Finale (wedstrijd 1) Finale (wedstrijd 2) Plaats 3/4 (wedstrijd 2 **) Dames Finale (wedstrijd 2) Finale (wedstrijd 3 *) Plaats 3/4 (wedstrijd 3 * / **) Dames Finale (wedstrijd 3 *)

* Indien noodzakelijk ** Wedstrijd wordt alleen gespeeld indien kampioen van reguliere competitie Hoofdklasse ook nummer 1 of 2 van play-off serie wordt.

Overige klassen 30 mei Promotie/degradatie Hoofdklasse/Promotieklasse Dames/Heren Plaatsing Promotieklasse Dames/Heren Play-offs Landelijk JA / MA / JB / MB 1 juni Promotie/degradatie Hoofdklasse/Promotieklasse Dames/Heren Plaatsing Promotieklasse Dames/Heren Play-offs Landelijk JA / MA / JB / MB Finaledag Super A / Super B 2 juni Promotie/degradatie Hoofdklasse/Promotieklasse Dames/Heren Plaatsing Promotieklasse Dames/Heren Play-offs Landelijk JA / MA / JB / MB 5 juni Promotie/degradatie Overgangsklasse/Promotieklasse Heren Plaatsing Overgangsklasse Heren 6 juni Promotie/degradatie Overgangsklasse/Promotieklasse Dames Plaatsing Overgangsklasse Dames 8 juni Promotie/degradatie Overgangsklasse/Promotieklasse Dames/Heren Plaatsing Overgangsklasse Dames/Heren 9 juni Promotie/degradatie Overgangsklasse/Promotieklasse Dames/Heren Plaatsing Overgangsklasse Dames/Heren 12 juni Promotie/degradatie Overgangsklasse/Eerste klasse Heren 13 juni Promotie/degradatie Overgangsklasse/Eerste klasse Dames 15 juni Promotie/degradatie Overgangsklasse/Eerste klasse Dames/Heren Nederlands Kampioenschap C-jeugd Nederlands Kampioenschap A- en B-jeugd 16 juni Promotie/degradatie Overgangsklasse/Eerste klasse Dames/Heren Play-offs Derde Klasse 22 juni Nederlands Kampioenschap C-jeugd 23 juni Nederlands Kampioenschap Veteranen Nederlands Kampioenschap Reserveteams Nederlands Kampioenschap Jong Senioren

GEEN g investerin

ITâ&#x20AC;&#x2122;S ALL IN THE CLICK !

Sportclubs omarmen tran

Vaste prijs per kopje Altijd vers gebrande koffiebonen Snelle en professionele serviceverlening Geen investering benodigd in kostbare apparatuur Professionele koffiemachines van Zwitsers fabricaat Altijd vers gebrande koffiebonen

Onderstaande verenigingen ervaren al het plezier van het transparante all-in koffieconcept.

Eerlijke koffie met een zeer interessant verdienmodel voor de club.

Simpel, de club weet precies wat de kostprijs per kopje is. Veel clubs, waar-onder Pancratius, DSOV, s.v. Hoofddorp, UNO, HFC EDO en SCW hebben dit unieke ‘All-in the Click’ koffieconcept, dat werkt met één vaste prijs per kopje, al ontdekt. ‘Dit concept draagt zeker bij aan het verhogen van de om-zet bij sportclubs’, aldus Marcel Kiveron. De opbrengsten voor de club uit de verkoop van koffie zijn substantieel. Voor kwaliteitskoffie zijn mensen zeker bereid om extra te betalen. De verwachting is dan ook dat er dit jaar weer een groot aantal verenigingen gaan volgen. ‘Wij bieden de verenigingen een erg aantrekkelijk concept. Onze klanten wor-den niet alleen voorzien van de meest overheerlijk, verse en eerlijke koffie, maar tevens van een professionele machine van Zwitsers fabricaat. De ver-eniging hoeft zodoende niet te investeren in kostbare espressoapparatuur. Alle benodigde ingrediënten zijn bij de vaste prijs per kopje inbegrepen. Denk hierbij aan de wekelijks verse gebrande koffiebonen, alle benodigde servi-ces, het volledig technisch onderhoud van de apparatuur, het smaakmanage-ment ‘op maat’ en de levering van alle benodigdheden en de clubkas wordt direct gespekt met een zeer fraaie marge op elke geproduceerde kop koffie. Voor (h)eerlijke verse koffieproducten is elke gebruiker méér dan bereid een goede prijs te betalen. Neem daarbij de vastgestelde kostprijs per kopje en de winstbijdrage voor de vereniging is kinderlijk gemakkelijk bepaald!’ Het leveren van alle denkbare supplies is ook nog eens professioneel en snel geregeld. Gewoon met een simpele ‘klik’ met de muis op de overzichtelijke webshop van CoffeeClick. Ook benieuwd naar wat het CoffeeClick-concept kan betekenen voor úw vereniging? Neem snel de proef op de som via www.coffeeclick.nl/calculator en sta versteld van de bedragen die koffie de vereniging direct kan opleveren! In 2018 zijn wederom meer dan 35 verenigingen overgestapt op het unieke ‘All-In the Click’ koffieconcept van CoffeeClick! Wanneer gaat uw vereniging haar leden en bezoekers in de mooiste cappuccino, heerlijke latte macchiato en dubbele espresso’s voorzien? Wil je ook lekkere koffie op je club? Neem dan contact met CoffeeClick B.V. Tel. 088- 06 06 100 • info@coffeeclick.nl • www.coffeeclick.nl

ansparant all-in concept

SUMMER IS CALLING Kick off your summer in style with MR MARVIS’ perfect shorts. The iconic design available in 35 colours, partly elasticated waistband, hidden zippered pocket & soft ﬁnish stretch cotton fabric make MR MARVIS shorts your summer wardrobe essential. Get in that #MRMARVISMOOD and make your summer unforgettable. SHOP THE PERFECT SHORTS AT MRMARVIS.COM

HANDMADE IN PORTUGAL

ELASTICATED WAISTBAND MOVES WITH YOU

HIDDEN ZIPPERED POCKET

AVAILABLE IN 35 COLOURS

FREE SHIPPING & RETURNS

BESTEL NU JOUW SHORTS OP MRMARVIS.COM only available online