Hockey International Magazine Pro League Grand Finale Juni 2019

>

Het GRATIS magazine voor elke hockeyliefhebber

juni 2019

NE

EM

M

HOCKEY

EE

INTERNATIONAL

Alyson Annan moet laveren

Amsterdam en Bloemendaal

kampioenen van 2019

Jonas de Geus

clubliefde en ambitie

FIH Pro League

nadert ontknoping

MAX CALDAS

<

BMW maakt rijden geweldig

DEMO DAYS. EXCLUSIEF BIJ BMW AMSTERDAM. Tijdens de DEMO DAYS bij BMW Amsterdam profiteert u van duizenden euro’s voordeel op meer dan 90 demonstratieauto’s. Van BMW 1 Serie tot BMW X7, alle demonstratieauto’s zijn direct leverbaar en voorzien van standaard 24 maanden garantie, een 360° check en zijn altijd onderhouden volgens BMW normen. Daarnaast profiteert u van scherpe tarieven op onze nieuwe en gebruikte voorraadmodellen.

De DEMO DAYS vinden plaats vanaf zaterdag 29 juni en zullen duren zolang de voorraad strekt!

BMW Amsterdam Pieter Braaijweg 12 1114 AJ Amsterdam T (020) 46 04 690 bmw-amsterdam.nl

Inhoudsopgave

Reclame

1 2 3 4 5 6

Max Caldas, de evolutie van een bondscoach

7 8 9

Bloemendaal: kampioenen op ’t Kopje

10 11 12 13 14 Jonas de Geus, worstelen tussen clubliefde en ambitie

15 16 17

Leiah Brigitha, het cement tussen de stenen

18 19 20 22 23 24 25

Gold Cup pleister op de wond voor Amsterdam

26 27 28 29 30 Amsterdam pakt titel in het hol van de leeuw

31 32

Kinderboek voor stoere hockeyliehebbers

HOCKEY

INTERNATIONAL Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotoredactie Frank Uijlenbroek Redactie Eric Korver, Rijcko Treep Fotografie World Sport Pics Vormgeving Rodi Media/Kirsti Konijn Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage 25.000 Verspreiding Gratis via de grootste hockeyclubs Verschijning Maandelijks

Redactie 06 55 86 64 41 Mail eric@korvermedia.nl Commercie 06 23 88 44 22 Mail ingmar@hockey internationalmagazine.nl Uitgevers Korver & Kuper Uitgevers AB Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06 23 88 44 22 www.hockeyinternationalmagazine.nl FFU/WorldSportPics Vermeerstraat 1

In de discussies gaat het bijna altijd over de enorme belasting voor de spelers, zowel fysiek als mentaal. Er wordt veel gevraagd van de hockeyers, en dan zeker van de Nederlanders, die een groot deel van het jaar al druk zijn met de nationale competitie. Naast de gebruikelijke grote toernooien is er nu ineens een reeks wedstrijden bij gekomen die zich uitstrekt over een periode van maanden. Dat zorgt voor veel veranderingen en ook bij topsporters staat verandering vaak synoniem aan ongemak.

Daaraan gekoppeld wordt meteen het issue van de vele vluchten die met de Pro League gemoeid zijn. Landenteams reizen letterlijk de wereld rond. Het voorbeeld van de speelster van Den Bosch die in korte tijd meer dan honderdduizend vliegkilometers maakte, is inmiddels wel bekend.

21 Alyson Annan laveert tussen de belangen

De Pro League nadert z’n climax. Eind juni loopt het Wagener Stadion vol voor de wedstrijden waarin de prijzen worden verdeeld. Het zijn de finales die al weken stijf uitverkocht zijn, en dat is begrijpelijk. Zo vaak krijg je immers niet de kans de beste hockeyers van de wereld in ons eigen land te zien. Die mogelijkheid wil geen enkele liefhebber laten lopen, zeker niet als de kans groot is dat Oranje daar zowel bij de dames als bij de heren vertegenwoordigd is.

Als die finales voorbij zijn, komt ook het moment dat deze allereerste editie van de FIH Pro League geëvalueerd zal worden. Dat gaat nog wel een dingetje worden. Iedereen in tophockey lijkt een mening te hebben over dat nieuwe toernooi, en zeker niet iedereen is even positief.

7731SM Ommen 06 51 21 56 78 www.worldsportpics.com Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

SchaatsNL is een uitgave van Rodi Media en Korver & Kuper Media SchaatsNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord.

Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

SchaatsNL is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGM-MZ:2011.01.02

De vraag is natuurlijk of de Pro League zelf alle inspanningen die ermee gemoeid zijn waard is.

Het antwoord lijkt toch een volmondig ‘ja’.

Wie recent nog in Den Bosch aanwezig was bij de wedstrijden van Oranje tegen de Belgische dames en heren, kan niet anders dan vaststellen dat duels op dit niveau reclame voor de sport zijn. Veel enthousiasme op volgepakte tribunes, twee wedstrijden op topniveau met fantastische staaltjes hockey, en veel – positieve – exposure in de media. Daar is de hockeysport enkel bij gebaat.

Kan het beter? Ja, misschien wel. Daarover zal de komende weken worden gesproken. Dan moet ook worden bekeken in hoeverre de Pro League samengaat of conflicteert met de Olympische Spelen in Tokio en hoe daarop geanticipeerd moet worden. Het vliegen is al onderwerp van gesprek en de discussie daarover zal een iets gewijzigd model opleveren, waarbij ploegen minder vlieguren maken.

Op die manier zal de Pro League steeds meer evolueren tot uiteindelijk een competitie ontstaat waarin iedereen zich kan vinden. Daarom is het belangrijk dat de FIH de tijd krijgt de Pro League verder te ontwikkelen, terwijl juist van de federatie mag worden verwacht dat die zijn oor te luister legt bij de mensen die het allemaal moeten uitvoeren: de spelers en coaches.

Als die twee partijen op de juiste manier samenwerken, zijn er op termijn twee winnaars.

De hockeysport en de fans.

Eric Korver, Ingmar Kuper, Frank Uijlenbroek

Juni 2019 - Hockey International - 3

Max Caldas: ,,Ik eis altijd meer, eis altijd beter. Want voor mij is topsport vooral het vermogen je te verbeteren als je al goed bent.’’ (Foto WSP/Koen Suyk)

Max Caldas verandert mee in de ontwikkeling van Oranje

De evolutie van een bondscoach

door Eric Korver

H

et Nederlands elftal is onder Max Caldas een ploeg in ontwikkeling. De bondscoach werkt toe naar de Spelen van 2020 in Tokio, met het Europees kampioenschap komende augustus in Antwerpen als belangrijk tussenstation. In het proces van die ontwikkeling evolueerde ook Caldas zelf.

Max Caldas maakt een dag voor de dubbel tegen de Belgen een ontspannen indruk.

In het teamhotel in Antwerpen overlegt hij met zijn assistenten, lacht met de spelers en heeft tijd voor de pers. Het is de maand van de Pro League, en dat toernooi past eigenlijk heel goed in het proces waar Caldas en Oranje middenin zitten: het bouwen aan een team dat straks in Tokio een gooi naar olympisch goud moet doen, maar ook een ploeg waarmee Nederland naar de toekomst kan kijken. ,,De groep ontwikkelt zich uitstekend’’, vindt Caldas (46), die spelers verantwoordelijkheid ziet nemen en constateert dat openheid en vertrouwen toenemen. ,,De speelstijl blijft ook evolueren. Dat zie je aan de

manier waarop een jongen als Justin Blok met zijn 18 jaar debuteert, aan Teun Beins.

Die begrijpen hoe we spelen, en draaien dan zonder moeite mee. In Australië zaten Jeroen Bijl (technisch directeur KNHB, red.) en ik op de tribune bij de dames te kijken, merkt hij op dat we jongens als Blok, Joep de Mol en Jip Janssen een piepjonge achterhoede hadden. Ik wist het al. Vergelijk die jongens eens met het WK, met het verschil in namen en ervaring. Dan begrijp je dat we in een proces zitten waarin we alleen maar groeien. Ik denk wel dat onze dalen nog steeds zodanig zijn dat we punten verliezen waar dat niet hoeft, maar ook dat is een stap in de ontwikkeling van deze groep. Ik ben heel blij met wat ik zie.’’

Veranderen Naast de evolutie van het team is er ook de evolutie van de bondscoach zelf. Hij moet mee in die ontwikkeling, vindt Caldas, kan niet achterblijven. ,,Het is wel meer een eigen traject, maar als de context verandert, als de groep verandert, dan moet je zelf ook veranderen. Op de vragen die gesteld worden, moet je nieuwe antwoorden hebben.

Die kun je niet meer afdoen met oude antwoorden. Er is niet één manier om dingen

4 - Hockey International - Juni 2019

te doen, er is niet één speelstijl. Dat verandert met de mensen mee. En als coach moet je dat voorblijven, moet je eerder zijn in die ontwikkeling.’’

Dat, vervolgt Caldas, is precies wat hij met zijn staf probeert te doen. ,,Zonder dan we verliezen, want je kunt wel met ontwikkelingen bezig zijn, maar het moet wél in het heden gebeuren. Maar is klopt absoluut, ik voel mezelf nog steeds veranderen, evolueren. Ik maak gelukkig ook nog steeds fouten. Maar op een goede manier. Een manier waar ik nog steeds achter sta, en waar ik misschien zelfs trots op ben.’’

Overstap Caldas had voor de mannen natuurlijk de Nederlandse vrouwen onder zijn hoede, waarmee hij alles won wat er te winnen valt. De overstap naar de mannen lijkt de overstap geweest naar een andere wereld.

Caldas ziet dat anders. ,,Ik doe regelmatig gesprekken voor het bedrijfsleven en dan krijg ik die vraag regelmatig terug, dat volgens het cliché de vrouwen zich alles herinneren, niet snel iets zegt, terwijl mannen stoer en harder zijn en meteen alles zeggen wat ze vinden. Nou, ik kan vertellen dat

de groep vrouwen die ik heb meegemaakt gedreven was, kaarsrecht in hun mening en vertelden wat ze dachten. En ik heb mannen meegemaakt die emotioneel waren, die zwegen en niets zeiden wanneer ze dat wel zouden moeten. Wanneer je het cliché van het verschil tussen mannen en vrouwen als leidinggevende gaat gebruiken in de manier waarop je mensen moet benaderen, dan ga je heel veel mensen verliezen onderweg.’’

Caldas kan een heel ander verhaal vertellen. Dat het vooral gaat om de persoon achter de sporter waarin hij zich als coach moet verdiepen. En dan maakt het niet uit of dat een man of een vrouw is. ,,Ik heb heel harde vrouwen meegemaakt, heb heel zachte mannen meegemaakt. Directe vrouwen, terughoudende mannen. Heeft alles te maken met het karakter. Sporters zijn uiteindelijk mensen, en ieder mens heeft zijn eigen aanpak en eigen aandacht nodig.’’

Aanpak De Argentijn is niet door schade en schande wijs geworden. Hij had zichzelf al voorgenomen niet te trappen in het vooroordeel dat aan de ene kant alles beter

was dan aan de andere. ,,Daar was ik me heel erg van bewust. Bij de mannen heb ik in het begin misschien wel de verkeerde aanpak gekozen door het conflict te zoeken op allerlei punten. Conflict over de trainingsleer, conflict over waar we trainen, over onze speelstijl, over de gedragscodes.

Het nadeel van zo’n aanpak met conflicten over alles, is dat je het kwijtraakt. Het ene conflict ontwikkelt zich nog, terwijl je het andere aan het blussen bent, vervolgens vergeet iets aandacht te geven of een ander te blussen. Als ik het opnieuw zou mogen doen, zou ik in die periode nog steeds het conflict zoeken, maar op één onderwerp. En als dat klaar was naar het andere gaan. Een mens kan niet dag in dag uit op een conflict uit zijn. Je moet ook rust en vertrouwen uitstralen op bepaalde momenten. Ik hield te veel ballen in de lucht, en dat was niet slim.’’

Nu zit Oranje in rustig vaarwater, zowel Caldas als de ploeg. Dat, stelt hij, voel je aan alles. ,,Maar dat doet niet af aan de gedrevenheid. We proberen goede verliezers te zijn als we verliezen, maar dan balen we ook als een stekker. Ik slaap nog steeds niet als we een pot verliezen. Maar van beide kant is het begrip groot, is het vertrouwen groot en is er openheid naar elkaar. Daardoor kunnen we het ook zeggen als er dingen niet goed zijn, of wel goed. De balans is prima.’’

Verbeteren Maar geen misverstand. Caldas is veeleisend. Voor zichzelf, maar zeker ook voor zijn spelers. ,,Ik eis altijd meer, eis altijd beter. Dat zit in me. Want voor mij is topsport vooral het vermogen je te verbeteren als je al goed bent. Bovengemiddeld goed zijn is de reden dat een speler bij Oranje is, het vermogen te verbeteren is waar het daarna om gaat. De dag dat je als topsporter niet meer beter wordt, is het over.’’

Dat staat, vult hij aan, los van winnen of verliezen. ,,Het gaat om wie we zijn en waar we naartoe willen. In die zin ben ik inderdaad nog steeds veeleisend en moeten we leren van de lessen die we krijgen. Ook van een pot als tegen GrootBrittannië bijvoorbeeld, waarin we niet spelen zoals we dat graag zouden willen. Dan raken we snel geïrriteerd, voelen ons niet lekker. Maar de kunst is óók als je niet lekker speelt, een wedstrijd toch naar je toe te kunnen trekken. Aanvaarden dat het zo is die dag, maar daarbinnen toch nog iets voor elkaar krijgen.’’ Het past wel een beetje bij Nederlanders, vindt

Caldas. ,,Die kijken heel erg naar wat mooi is, en het beste plaatje. Maar zo is het leven niet altijd. Soms moet je juist trots zijn dat met andere voorwaarden iets bereikt en niet zozeer met het ideale plaatje.’’

Alles wat Caldas nu doet, staat al in het teken van de Spelen volgend jaar in Tokio. Maar met dat evenement zelf is hij niet bezig. ,,Dat gaat pas leven wanneer we ons in augustus of oktober kwalificeren.

Het gevaar bestaat dat je anders in de toekomst gaat leven, terwijl het heden nu belangrijker is.’’

Caldas d

Keuze Maar hij bouwt wel gericht aan een goed Oranje, en daar heeft Caldas bijvoorbeeld ook de Pro League voor gebruikt. Dat is een keuze geweest, en geen signaal dat hij de Pro League niet serieus zou nemen, zoals wel eens wordt gezegd. ,,Wij willen vooral veel spelers in beeld hebben. Die mogelijkheid biedt de Pro League en zo hebben we die ook altijd benaderd. De Belgen kozen voor een vaste selectie voor vrijwel alle wedstrijden, de Argentijnen en de Britten ook. Duitsland zit een beetje op onze lijn, verandert ook steeds best veel in de ploeg. Wij willen gewoon meer uit deze Pro League halen

irigeert

vanaf d e zijkan competi t. ,,Met de aanp tie in de ak in de selectie . Mense Pro Lea n moete gue bere n vechte iken we n voor h precies wat we un plek willen, .’’ (Foto nameli WSP/W jk illem Ve dan de rnes)

dingen die we al weten. Dat is echt een keuze geweest, die overigens niet inhoudt dat we niet willen winnen.’’

De gevolgen van die aanpak bezorgen Caldas echter hoofdpijn, bekent hij met een zucht. ,,Al die jonge jongens die zich nu aandienen, dat is heerlijk. Daarmee bereiken we precies wat we wilden, namelijk de selectie van binnenuit aanvallen, competitiever maken. Mensen moeten echt voor hun plekkie vechten. Maar als straks iedereen fit is, de selectie compleet, dan moeten we de keuzes maken voor de selectie van het EK. Wie gaan we meenemen, en waarom? Wat zijn de opties? We bouwen nu langzaam naar dat moment. De situatie met

zoveel keuze is ideaal voor een coach, maar ik heb er nu al hoofdpijn van.’’

Interessant Dat EK is vooralsnog het belangrijkste moment in de komende maanden. De snelweg naar Tokio, dat voorop. Maar ook de gelegenheid voor de derde keer op rij Europees kampioen te worden. ,,Dat is heel bijzonder, maar ook bijzonder moeilijk. Met België, Duitsland, Spanje, Engeland, en Nederland is dat gewoon een mini-WK in Europa. Dat wordt interessant.’’

Caldas heeft zijn spelers iets meer dan drie weken bij zich in de voorbereiding op het toernooi in België. Dat is een concessie van zijn kant. ,,Want na de Pro League moeten de spelers toch rust hebben, zeker omdat daarna een lang en zwaar seizoen volgt.

Betekent dat we goed moeten zorgen voor de spelers. Het schema dat we nu hebben gemaakt is krap, maar het kon niet anders.’’ Caldas gaat altijd uit van wat het beste is voor zijn spelers. ,,Daarom hebben we er ook voor gekozen spelers rust te geven, ze niet op te stellen in wedstrijden waarin we ze wel goed hadden kunnen gebruiken. Wij staan voor onze spelers, misbruiken ze niet voor eigen gewin en proberen ze in bescherming te nemen door een zo goed mogelijke balans te scheppen tussen Oranje en het normale leven.’’

Dat doet Caldas in ieder geval nog één jaar. Na Tokio loopt zijn contract af. Wat Caldas zelf betreft is dat niet het einde van de samenwerking. ,,We zijn nog steeds blij met elkaar: de bond,, de spelers en ikzelf. Als wij elkaar vinden en nog steeds kunnen verbeteren en verdiepen zou ik heel graag doorgaan.’’

De samenwerking tussen bondscoach en spelers wordt nog elke dag beter. ,,Klopt.

Dat biedt een goede basis. Maar de bond beslist.’’

Caldas leeft mee. ,,Ik slaap nog steeds niet als we verliezen.’’ (Foto WSP/Bart Scheulderman)

New collection now on www.osakaworld.com

6 - Hockey International - Juni 2019

Jip Janssen schreeuwt het uit van vreugde na zijn treffer tegen de Belgen. (Foto’s WSP/Bart Scheulderman)

Vrouwen van Alyson Annan al zeker van de finales in Amstelveen

Ruim zicht op de E

en prachtig tweeluik tegen België leverde de Nederlandse teams in de FIH Pro League prima uitzicht op de Grand Final van dat toernooi op. Sterker, de dames van Alyson Annan weten zich daar al zeker van. De heren hebben de zaken opeens weer keurig in eigen hand.

Dat laatste was zonder twijfel de beste opsteker van een uitstekend weekend met dubbele ontmoetingen. Want de Nederlandse mannen hadden niet de beste uitgangspositie om aan het einde van juni aanspraak te maken op een plek bij die Grand Final. De dubbel tegen de Belgen kon fataal zijn voor de kansen van Oranje. ,,We hebben een paar slippertjes gemaakt en daardoor werden de potten tegen België heel belangrijk. Een cruciaal weekend’’, vatte Glenn Schuurman de situatie samen.

Makkelijk was de missie allerminst, want België is natuurlijk niet voor niets de regerend wereldkampioen. Maar de mannen van Max Caldas leverden ouderwets vakwerk af. De zege in Antwerpen – 0-4 maar liefst – was indrukwekkend, de winst een dag later in Den Bosch (4-3) vooral meeslepend.

Alle kanten ,,Wat een wedstrijd’’, verzuchtte Schuurman na afloop. ,,Het kon echt alle kanten op. Zij twee goals voor, wij weer terugkomen en door een paar heel mooie goals zelf twee doelpunten voorsprong, de Bel-

gen kwam weer tot één terug en daarna was het echt overleven. We hebben gevochten als leeuwen.’’

Max Caldas roemde zijn ploeg daar ook voor, al zag de bondscoach ook dat het veldspel van de Belgen beter verzorgd was. ,,Het zegt wel iets over onze mentale weerbaarheid dat we niet goed hebben gespeeld, maar na een 2-0 achterstand toch de winst kunnen binnenhalen. Dat getuigt van karakter.’’

De keepers Pirmin Blaak en Sam van der Ven, die allebei twee kwarten in actie kwamen, redden Oranje, zag ook Thierry Brinkman. ,,Zij waren allebei geweldig, hebben ons echt op de been gehouden. De Belgen kregen handenvol corners, maar uiteindelijk trekken we ‘m wel over de streep.

Maar het was een wedstrijd waar álles in zat. Zeker voor het publiek een mooie middag.’’

Eigen hand Met mooie consequenties. Want Oranje zette flinke stappen richting de Grand Final, later in de maand in Amstelveen. ,,We hebben alles weer in eigen hand’’, wist Schuurman. ,,Als we de resterende drie wedstrijden winnen, staan we bij die laatste vier. Die zekerheid hebben we in ieder geval afgedwongen.’’

De dames van Alyson Annan hoeven zich helemaal niet meer druk te maken. Zij kunnen de resterende poulewedstrijden zonder al te veel zorgen spelen, simpelweg omdat na de dubbele winst op België de de plek in de finales al binnen is. Na

Grand Final

2-1 in Antwerpen volgde een 2-0 zege in Den Bosch. In de Grand Final wordt Oranje in ieder geval al vergezeld door Argentinië.

De kracht van de Nederlandse sterrenploeg is inmiddels genoegzaam bekend.

Nederland is al jaren absolute wereldtop, en dan is het verschil met België – de nummer dertien van de wereld – evengoed nog enorm. Toch is er nooit ruimte voor verslapping. ,,Dat is ook mooi van de Pro League. Je moet elke wedstrijd tot het uiterste gaan, al is dat op het hoogste niveau natuurlijk eigenlijk altijd zo’’, stelde Maria Verschoor.

Sleutelen Niettemin zou Thierry Brinkman graag zien dat de opzet van de Pro League na dit eerste seizoen waar nodig wordt aangepast. ,,Het concept an sich is leuk’’, vond Brinkman, na wat hij de ‘leukste wedstrijd tot nu toe in Nederland’ noemde. ,,Kijk om je heen. Als je ziet hoeveel mensen hier zitten, dat is hartstikke mooi.

Maar ik denk wel

dat de Pro League lastig in te passen is in de periode na een WK. Dat wordt best moeilijk. Het idee van thuis- en uitwedstrijden vind ik mooi, al komt dan wel al dat vliegen er weer bij. Laten we het maar gematigd positief noemen, dat dekt de lading wel. Met een beetje sleutelen kan het echt iets moois worden.’’

Kyra Fortuyn (l) in actie in de thuiswedstrijd tegen België.

Kampioenen

Bloemendaal na negen

Feest op ’t Kopje, waar de spelers van Bloemendaal de titel bejubelen samen met de fans. (Foto WSP/ Koen Suyk)

Florian Fuchs beseft meteen de waarde van zijn treffer en is emotioneel als de titel in zicht is. (Foto WSP/ Koen Suyk)

L

iefst negen jaar stond Bloemendaal droog. Negen jaar waarin de teller bleef steken en die vermaledijde twintigste titel maar niet wilde komen. Maar aan de droogte kwam een einde. Drie wedstrijden waren er nodig in de finale tegen Kampong, maar daarna volgde een intense ontlading op ’t Kopje.

ben doorgedrukt. Net zolang tot dat kampioenschap over de streep was getrokken.’’

Wat dat laatste signaal losmaakte op ’t Kopje was nauwelijks te beschrijven. De euforie was enorm. De vreugde bij spelers, bij de staf, bij de toeschouwers en bij de Bloemigans, die weer voor een unieke sfeer zorgden. Ze vonden elkaar allemaal in één groot feest.

Dat die twintigste er deze keer zou komen, daar twijfelde niemand meer aan voor en tijdens die derde en beslissende wedstrijd in Bloemendaal. De hele atmosfeer op ’t Kopje, de vibe in het tijdelijke stadionnetje, maar vooral de vastberadenheid die de spelers van coach Michel van den Heuvel uitstraalden, creëerden een soort sfeer van onoverwinnelijkheid zoals je die soms aantreft in de echt grote wedstrijden.

Glenn Schuurman voelde dat ook. De aanvoerder van Bloemendaal bemerkte die vastberadenheid in elke vezel van zijn ploeggenoten. ,,De gretigheid was zó groot’’, vertelt hij. ,,De jongens van Kampong waren moe, wij hadden ook zware benen, maar dat zag je niet terug. Iedereen wilde die titel zó graag dat we echt heb-

Emoties Eigenlijk begon dat al veel eerder, al op het moment dat Florian Fuchs de wonderschone tweede treffer aantekende. De Duitse ster van de Mussen voelde het verlangen naar een titel misschien wel dieper dan wie ook. Nooit werd Fuchs op het hoogste niveau kampioen. Niet in Duitsland, evenmin met Bloemendaal. Er stond nog ongeveer een kwartier op het bord, maar Fuchs zat al vol emoties. Verborg zijn gezicht in het shirt en had tranen in de ogen.

Dat geeft maar aan hoe diep het zat bij Bloemendaal, waar vooral de laatste jaren de titel dichtbij was, maar uiteindelijk steeds buiten bereik bleef. Steeds struikelde de ploeg van Van den Heuvel in de

Michel van den Heuvel sluit Roel Bovendeert in de armen. Die speelde ondanks een blessure. (Foto WSP/Koen Suyk)

jaar eindelijk weer de beste

op ‘t Kopje halve finale. Eerst tegen Kampong, vervolgens tegen Amsterdam. ,,We snakten naar deze titel’’, vertolkt Schuurman het gevoel. ,,Het was negen jaar geleden. Dat is heel lang voor een club als Bloemendaal. We wonnen wel twee keer de EHL, maar voor deze club heeft de landstitel een andere waarde. Dat we die nu wel pakken is over het hele seizoen denk ik terecht. We hebben een heel mooi team met een club die er vol achter stond.’’

Druk De enorme drang naar een nieuwe titel die binnen de club werd gevoeld, werd echter nooit vertaald naar de spelersgroep. Althans, Thierry Brinkman heeft dat nooit zo ervaren. ,,De druk die er was, legden we vooral als team onszelf op’’, vindt Brinkman. ,,Wij wilden die titel óók graag. De club heeft er nooit onnodig een schepje bovenop gedaan.

Richting spelersgroep was het juist altijd heel relaxed. Niemand bemoeide zich ergens mee, ze lieten ons gewoon hard trainen en de wedstrijden spelen.

Maar uiteindelijk hebben we elkaar wel gevonden in een heel mooi feest. Dat is geweldig.’’

De basis voor die titel leek al te worden gelegd op Kampong, in de eerste wedstrijd van de finale. Jorrit Croon produceerde daarin een goal van de buitencategorie, maar man van de wedstrijd was uiteindelijk Thierry Brinkman. Hij bezorgde Bloemendaal in de laatste minuut de winst, nadat eerder de gelijkmaker kwam van Philip Meulenbroek. ,,Het geluid na die treffer van Meulenbroek was niet normaal. Dat deed me een beetje denken aan een goal in en tegen India, waar het lawaai ook oorverdovend was. Ik hield al rekening met shoot-outs, maar één alles-of-niets actie later pakken we toch de volle winst.’’

Domper De tweede wedstrijd draaide echter uit op een domper voor de Noord-Hollanders. Op het eigen Kopje was Kampong te sterk, en zo doemden weer de spoken uit het verleden op. ,,Het was bij ons niet goed genoeg’’, vond Schuurman. ,,Misschien waren we met ons hoofd al bij winst. Mensen gingen er ook een beetje vanuit dat we zomaar gingen winnen, maar Kampong is gewoon een supergoede ploeg. Die moet je nooit onder-

Ontlading na de toeter, als de titel van de Mussen een feit is. (Foto WSP/Frank Uijlenbroek)

schatten.’’ De nederlaag maakte echter ook iets los bij Bloemendaal. Schuurman: ,,We hebben elkaar na die wedstrijd echt vastgepakt en vervolgens op zondag laten zien dat we echt beter waren en terecht kampioen zijn.’’

Schuurman kreeg dit keer als aanvoerder de beker zelf uitgereikt. Negen jaar geleden was hij een talentje dat net kwam kijken, maar in een team vol grote namen wel die titel van 2010 meemaakte. Daarna volgde een hele lichting Mussen waarvan de erelijst leger bleef dan gewenst. Zoals bij Thierry Brinkman. ,,Ja, dit is mijn eerste landstitel’’, erkende de aanvaller. ,,Met Kampong heb ik een keer de finale verloren door een golden goal, maar met Bloemendaal is dit mijn eerste finale geweest buiten de EHLfinale. Dat eerste kampioenschap is altijd heel speciaal, en dat geldt zeker ook voor mij. Geweldig om dit nu zelf mee te maken.’’

Ontlading Maar van opluchting wilde Brinkman eigenlijk niet praten. ,,Dat is misschien niet helemaal het goede woord. Het is eerder ontlading, en dan vooral voor de

mensen van de club. Voor hen is het echt negen jaar geleden en dan ga je daar misschien tegenaan hikken. Maar voor het team, voor de kern waarmee we nu al een aantal jaar samen zijn, is dat natuurlijk korter dan negen jaar.’’ Lachend: ,,Maar dat neemt niet weg dat we nu superblij zijn. Als hockeyer wil je prijzen winnen, en dit is één van de mooiste.’’

Glenn Schuurman legt uit wat dit seizoen voor Bloemendaal de sleutel tot dat succes is geweest. ,,We hebben een heel uitgebalanceerd team. Jongens die technisch begaafd zijn, jongens die heel hard kunnen verdedigen, en een paar jongens als Arthur van Doren met een fantastische passing. Maar daarnaast, en dat klinkt misschien heel cliché, kunnen we met z’n allen heel goed door één deur. Dat zie je terug op het veld. De jongens vechten echt voor elkaar, voor elke meter, en ik geloof echt dat dat het verschil maakt op cruciale momenten onder stress. Dat is ons unieke karakter.’’

En weg is Van Doren, om zich onder te dompelen in een feest dat ze zich in Bloemendaal nog heel lang gaan heugen. Al wil niemand opnieuw negen jaar wachten op het volgende feest.

Juni 2019 - Hockey International - 9

10 - Hockey International - Juni 2019

Jonas de Geus in actie voor Oranje. ,,Ik heb zeker gesproken met bondscoach Max Caldas.

Hij loopt al zo lang mee, heeft zoveel kennis van zaken, daar wil je mee praten.’’ (Foto WSP/Koen Suyk)

Jonas de Geus en Terrance Pieters verruilen Almere voor Kampong

clubliefde

Z

Worsteling tussen clubliefde en ambitie

e werden zo ongeveer samen groot bij Almere en groeiden uit tot de boegbeelden van de hoofdklasser. Maar ook gelijktijdig vinden ze de tijd rijp om uit te vliegen. De grote talenten Jonas de Geus en Terrance Pieters hielden Almere op het hoogste niveau, maar komen straks – weer samen – uit voor Kampong. En dat was géén eenvoudige beslissing.

In de laatste weken van de competitie speelde er voor Jonas de Geus (21) en Terrance Pieters (22) maar één belang, en dat was het belang van hun club. Almere moest behouden blijven voor de hoofdklasse. Er is wel eens gesuggereerd dat het hun persoonlijke missie zou zijn, dat ze hun lot hadden verbonden aan de club waar ze de stick oppakten toen ze amper op de basisschool zaten.

,,Voor juni moest alles achter de rug zijn, zodat ik nu volledig de focus kan richten op Oranje.’’ (Foto WSP/Frank Uijlenbroek)

Onzin, zegt Jonas de Geus. ,,Almere in de hoofdklasse houden was altijd onze missie, elk jaar. Maar het was nooit iets persoonlijks. Dat doel was van de hele club. Met z’n allen knokten we daarvoor.’’

En ze slaagden, ook nu weer, al leek het kwartje lange tijd de andere kant op te rollen. Maar het is wel de laatste keer geweest dat de club uit Flevoland kon rekenen op de steun van De Geus en Pieters. Volgend seizoen spelen ze bij Kampong. Pieters zette die stap als eerste, De Geus volgde later.

Ratio Het besluit ‘zijn’ club te verlaten was voor 57-voudig international De Geus zeker niet makkelijk, maar een worsteling tussen clubliefde en ambitie; de ratio die hem vertelde dat het sportief goed was een stap te zetten. ,,Almere is altijd mijn club geweest. Ik wist niet beter. Ik kwam hier als zesjarig jochie, heb er veel meegemaakt en al mijn beste vrienden komen van Almere. Ik heb het op Almere altijd heel erg naar mijn zin gehad, en nog steeds. Dan is het lastig ineens te

moeten denken aan een andere club. Maar sportief wil ik meer, en dan hoort dat erbij.

Aan de ene kant is het dus moeilijk, aan de andere kant is het leuk een nieuwe stap te maken.’’

Terrance Pieters is een jaartje ouder. In de jeugd speelden ze vanaf de C’s om het jaar samen in de hoogste jeugdteams. Nu kiezen ze dus samen voor een andere club.

Niet helemaal toeval, stelt De Geus. ,,Maar we hebben dat besluit wel onafhankelijk van elkaar genomen. Het ene versterkte het andere wel. Op het moment dat duidelijk is dat Terrance weggaat, wordt het voor mij verleidelijker dat ook te doen. Dat is andersom ook zo.’’

Proces Er ging voor Jonas de Geus – die ook aan de UvA nog een studie Economie & Bedrijfskunde volgt – eigenlijk een heel proces vooraf aan die beslissing. ,,Niet alleen dit seizoen. Ook vorige seizoenen heb ik hierover nagedacht’’, vertelt hij. ,,Iedere keer besloot ik bij Almere te blijven, omdat ik het gevoel had dat ik goed op m’n plek zat en bij Almere nog voldoende kon leren.

Dat was eigenlijk steeds de insteek bij mijn afwegingen: de vraag of ik nog beter kon worden. Wat dat betreft heb ik vorig jaar een goede keuze gemaakt, want ook dit seizoen heb ik nog veel opgestoken en ben ik bij Almere een betere hockeyer geworden.

Maar na het WK in India ben ik toch over de toekomst gaan denken. Het werd me snel duidelijk dat ik het gevoel dat ik een stap moest zetten wilde doorzetten.’’

Dat Alex Verga, de succescoach die Almere drie jaar geleden naar de hoofdklasse loodste, vorige zomer al overstapte naar Kampong, speelde op de achtergrond ook mee. ,,Je weet hoe hij is, hebt jaren samengewerkt en dat is altijd goed bevallen. Verga is een heel goede trainer, maar als hij niet bij Kampong had gezeten, was ik daar ook naartoe gegaan. Maar het werkt natuurlijk nooit negatief.’’

Hoogste van hoogste Bij Kampong zet De Geus de stap naar de Nederlandse top. ,,Het is’’, zegt hij, ,,dezelfde competitie, maar binnen die competitie zijn grote verschillen in niveau. Kampong heeft de laatste jaren altijd voor de titel gespeeld, werd twee jaar achteren kampioen. Dit is het hoogste van het hoogste in clubhockey, en dat is ook de reden waarom ik de overstap heb gemaakt. Het is mooi wedstrijden te spelen op een nog hoger niveau.’

Hij twijfelde niettemin lang tussen Kampong en Amsterdam, dat eveneens naar zijn diensten hengelde. ,,Ik heb beide clubs tegen elkaar afgewogen, maar uiteindelijk is het misschien ook wel gevoel dat de doorslag geeft. Dat gevoel moet goed zijn, bij de club, bij de groep en bij de coach.’’

De duidelijkheid die er nu is, komt mooi op tijd. Jonas de Geus wilde deze zomer geen sores aan zijn hoofd, niet meer bezig zijn met clubperikelen. ,,Juni is een heel drukke maand met Oranje. Voor die tijd moest alles achter de rug zijn, zodat ik nu volledig de focus kan richten op de nationale ploeg.’’

Juni 2019 - Hockey International - 11

CREATORS UNITE

FABELA X EMPOWER

U LT R A L I G H T

Leiah Brigitha (r) kan de trofee van de landskampioen kussen. Aan de andere kant Kitty van Male. (Foto WSP/Willem Vernes)

Leiah Brigitha neemt bij Amsterdam afscheid met de dubbel

Het cement tussen de stenen

A

fscheid nem en met de beker van de landskam pioen in je handen. Dat is weinig spelers gegeven, maar het overkwam wél Leiah Brigitha. De middenvelder van Amsterdam speelde haar laatste wedstrijd in de finale van de play-offs en pakte daarin de tweede hoofdprijs in een paar weken tijd. ,,Ik ben dankbaar dat ik zo kan afsluiten.’’

Op het veld van Den Bosch, in het hol van de leeuw, stond Leiah Brigitha daar. Trofee stevig in haar handen, met aan de andere kant Kitty van Male, die óók al afscheid nam op de mooist mogelijke manier. ,,De landstitel en ook nog Europees kampioen, mooi toch?’’, stelt Brigitha met een lach. ,,Ik vind het heel bijzonder allemaal.’’

Die lach werd eerder nog overschaduwd door pijn. De beslissing om te stoppen was moeilijk en drukte zwaar op het gemoed. ,,Maar na de afscheidswedstrijd tegen Groningen had ik er ook wel vrede mee. Want hoe gaaf is het dan we nu als team zo goed draaien, dat we die Europacup pakken en dat ik al voor de play-offs zo bewust afscheid heb kunnen nemen? Ik ben echt dankbaar dat ik het zo kan afsluiten.’’

Kinderoncologie Maar het proces voorafgaand aan dat besluit was misschien nog wel het moeilijkste. Want Leiah Brigitha (25) wilde diep in haar hart helemaal niet stoppen met tophockey. Maar haar nieuwe baan in het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie in Utrecht maakte het niet eenvoudiger. ,,Ik ben daar in mei begonnen met mijn PhD en doe onderzoek naar het huidige medicatiebeleid voor leukemie. Ik wist dat het een uitdaging was voor volgend seizoen 36 uur werk te combineren met tophockey.’’

Ze ging het gesprek aan met de nieuwe coach Robert Tigges, die na dit seizoen Rick Mathijssen opvolgt, en met de club.

,,We wisten eigenlijk niet of we eruit zouden komen. Ik wilde wel graag doorgaan, maar Amsterdam is een topclub, daar kan je niet elke week een training missen. In het verleden gebeurde dat nog wel eens, en ik heb zelf ook door mijn studie enige tijd de eerste training op donderdag gemist. Ik hoopte het vertrouwen en de ruimte te krijgen om dat ook nu zo goed mogelijk in te vullen. Maar de regels zijn de afgelopen jaren aangescherpt. Hockey is echt professioneler geworden en de lat ligt elk seizoen wat hoger. Ik kon niet beloven dat ik er elke training zou zijn, kon dat ook niet inschatten omdat ik net begonnen ben. Uiteindelijk heb ik daarom zelf de knoop doorgehakt. Als ik er echt elke keer bij moest zijn, dan ging dat niet lukken.’’

Dat zou kunnen betekenen dat het stoppen van Leiah Brigitha een momentopname is, dat er een punt kan komen waarop ze terugkeert op de velden. ,,Dat klopt wel’’, geeft ze toe. ,,Ik ga er nu in ieder geval een jaar tussenuit. Aansluiten bij een ander team zou me op dit moment te veel energie kosten. Bovendien heb ik graag mijn handen vrij op mijn werk. Maar ik ben nog jong. Het is helemaal niet gek te zeggen dat als ik volgend jaar helemaal gevestigd ben in dit werk en het hockey mis, dat ik dan weer zou kunnen aansluiten bij een andere club.’’

Debuut Dat laatste zou wel vreemd zijn, want Brigitha groeide zo ongeveer op in het shirt van Amsterdam. In 2009 maakte ze als 15-jarige al haar debuut, en een jaar later kreeg ze haar eerste contract. ,,Ik zat nog in de B’s toen ik debuteerde, had mazzel omdat er veel blessures waren en ik versneld mocht aansluiten.’’ Vanaf het eerste moment voelde dat goed. ,,Er wordt over Amsterdam altijd gezegd dat we een beetje

bitches zijn. Van de buitenkant lijkt het een stug team, maar van binnen is het voor mij altijd een warm bad geweest.

Ze groeide op het middenveld uit tot een vaste waarde. ,,Het cement tussen de stenen, noemt Rick Mathijssen me altijd. Naarmate ik ouder ben geworden, is dat ook wel een beetje mijn rol. Een onbenoemd voorbeeld, altijd voorop in de training. Zeker als de internationals weg zijn, nemen Charlotte Vega, Kimberley

Thompson en ik het voortouw. Met de jonge groep die we nu hebben is dat belangrijk.’’

Teamproces Brigitha genoot ook van het teamproces dit seizoen. Ze zag hoe een erg grote groep jonge speelsters aansloot, die daarmee de hele sociale balans veranderde. ,,We botsten in het begin van het seizoen vaak. Het acceptatieniveau lag laag.

Dat was best moeilijk. De uitdaging was dat in de tweede seizoenshelft om te buigen, om iedereen dezelfde kant op te krijgen.

Het is mooi te zien hoe dat gelukt is. Hoe we naar elkaar toe groeiden, elkaar aanspoorden in de trainingen om harder te zijn voor jezelf en voor elkaar, en vooral heel graag wilden en zo het vuur erin kregen.

Dat is volgens mij ook de sleutel geweest tot het succes van dit seizoen.’’

Het meest succesvolle seizoen van Laiah Brigitha zelfs. Want ze werd wel eerder landskampioen, pakte wel eerder de Europacup. ,,Maar de dubbel? Zelf nooit.’’ De club wel eerder: in 1980, 1981, 1989 en voor het laatst in 1992. ,,Dan is dit prachtig. Dat besef kwam een paar minuten voor de finale bij Den Bosch. ‘Wow, het is inderdaad straks klaar en dat op deze manier’, bedacht ik me. Daar werd ik emotioneel van, maar het waren wel tranen van blijdschap. Dit is een bijzondere prestatie én een bijzondere groep om mee af te sluiten.’’

,,Het vuur dat we erin kregen is volgens mij de sleutel tot het succes dit seizoen.’’

(Foto WSP/ Koen Suyk)

SLIM ENERGIE BESPAREN!

BEGIN NU MET DE KRUIPRUIMTE BEKEND VAN TV

ANDERE TECHNIEK, BETER ISOLEREND EFFECT Vloeren verliezen vrijwel alle warmte door uitstraling naar de kruipruimtebodem en fundering. Andere soorten isolatie, zoals wol, purschuim en EPS (polystyreen) remmen wel de warmtestroom maar doen niets aan het uitstralende effect. Daardoor blijft 24 uur per dag warmte aan de onderkant weglekken. Daarom zijn nieuwbouwwoningen met vloerverwarming niet energiezuinig. Het TONZON Thermoskussen heeft zes actieve oppervlakken die de warmtestraling trapsgewijs tot vrijwel nul reduceren. Het resultaat is een snellere opwarming met een hogere eindtemperatuur bij een lagere luchttemperatuur.

Meer comfort met minder energieverbruik.

De TONZON aanpak is te zien geweest in het tv-programma “Green Make Over” van SBS 6. In deze afleveringen laat presentatrice Gwen Jansen en haar team op humoristische wijze zien wat je in één dag kan doen in en rond het huis. Tonzon vloerisolatie en andere slimme innovaties worden in deze afleveringen toegepast. De programma’s zijn opnieuw te bekijken via uitzending gemist of volg na de zomervakantie de nieuwe afleveringen.

Thermoskussens

SCHONE DROGERE KRUIPRUIMTE Het wonen boven een vochtig gat in de grond is niet prettig en zelfs soms ongezond. Door een onderdruk wordt constant vochtige lucht uit de kruipruimte de woning ingezogen. Dit

Bodemfolie

vocht moet door ventilatie weer worden afgevoerd. Dit kost energie en daar willen we juist zo weinig mogelijk van gebruiken. TONZON Bodemfolie stopt de verdamping van vocht uit de bodem, rekent af met muffe geuren, remt het vrijkomen van schadelijk radongas en zorgt zo voor een schone, drogere kruipruimte. Misschien wel de meest duurzame maatregel voor veel Nederlandse woningen. In de gebruiksfase biedt het talloze voordelen waaronder energiebesparing. De Bodemfolie is volledig recyclebaar.

ONAFHANKELIJK ONDERZOEK WIJST UIT: ISOLEREN MET TONZON THERMOSKUSSENS MEEST MILIEUVRIENDELIJKE VLOERISOLATIE Het isoleren van begane grondvloeren is een van de grootste energiebesparingsbronnen in de Nederlandse woningbouw. Het Nederlands Instituut voor Bouwbiologie en Ecologie (NIBE) heeft een milieuvergelijking gemaakt tussen de verschillende manieren om dit aan te pakken. De milieukosten blijken enorm van elkaar te verschillen.

Het TONZON Thermoskussen legt met slechts € 0,09 milieukosten per m2 de lat uitzonderlijk laag. Alleen producten met schaduwkosten lager dan € 0,25 per m2 kunnen daardoor in aanmerking komen voor het DUBO-keur.

Voor meer informatie kijk op: www.tonzon.nl of bel 053 - 433 23 91

!

E E

Jippe Rutgers, misschien wel de jongste scheidsrechter van Nederland

door Leo van de Ruit

H

Fluiten met passie

et gebeurt tijdens de tweede helft van de wedstrijd tussen Gooische Jongens B2 tegen Eemvallei B1.

Scheidsrechter Rutger Groot toont een speler van Eemvallei de rode kaart voor een ernstige overtreding: elleboog. Op diagonale afstand aan de overzijde neemt Jippe Rutgers de situatie waar. De 14-jarige scheidsrechter zegt: ’Onterecht rood’.

Hij spreekt in zijn microfoontje: ’Rutger, dit was wel een duw, maar niet zó opzettelijk dat het rood is’, en hij steekt het veld over voor overleg met zijn oudere collega-scheidsrechter. Ondertussen wil de coach van Eemvallei met zijn ploeg de wedstrijd verlaten. Het overleg tussen de beide scheidsen levert als resultaat op: groen voor de speler van Gooische die het duel was begonnen met een overtreding, en geel in plaats van rood voor de hockeyer van Eemvallei. Met een lach op het gezicht van Jippe Rutgers wordt de wedstrijd hervat en goed naar het einde gespeeld.

Jippe Rutgers is de jongste hockeyscheidsrechter ooit in de geschiedenis van de Gooische Hockey Club te Bussum. Hij is ook de jongste in de hele regio, zo niet van heel Nederland. Hij weet zelf te vertellen: ,,In de Brabantse regio, in Tilburg, blijkt er een scheidsrechter van 11 jaar te zijn. Maar die is nog clubscheidsrechter. Ik zit in het CS+traject en daar ben ik wel de jongste van Nederland.’’

Hockeyfamilie De jeugdige scheidsrechter uit 't Gooi stamt uit een echte hockeyfamilie. Alle vier zijn grootouders speelden hockey. Zijn beide ouders haalden een hoog niveau. Pa Frank Rutgers de hoofdklasse bij Amsterdam en Pinoké, Ma Myrna speelde als Myrna Veenstra bij Laren, Barcelona, Amsterdam en het Nederlands elftal (82 caps), waarmee zij in Sydney 2000 olympisch brons veroverde. Alle drie hun kinderen spelen hockey: Saar (16) in Gooische B1, Tijl (11) in D2. Jippe was eerst ook actief als hockeyspeler. In de jongste jeugd als spits. Hij stelde zich altijd dicht bij de doelman van de tegenpartij op. Wanneer de bal in zijn buurt kwam, schoot hij van dichtbij raak. Tip-in was zijn specialiteit. ,,Ïk heb toen wel eens een wedstrijd gewonnen met 4-0 door vier zulke goals van mij. Werd ik ook wel 'Jippe de tipper' genoemd.’’

Na zijn goals van dichtbij werd Jippe Rutgers keeper. ,,Ik heb vijf jaar in het doel gestaan, maar daar ben ik mee gestopt

door al het gescheld en gezeik dat ik over mij heen kreeg van mijn medespelers als ik een bal niet had tegen gehouden. Geen één keeper kan alle ballen hebben.

Ik had daarom geen zin meer in keepen. Ik stopte ermee. Aan het eind van het seizoen was hier op de club een toernooi seven-a-side. Een familietoernooi waarin vaders, moeders, meisjes en jongens, van alles door elkaar teams vormen. Ik heb toen veel gefloten en dat vond ik geweldig.

Daar heb ik de smaak te pakken gekregen van het scheidsrechteren.’’

Autoriteit Als scheidsrechter krijgt Jippe anders ook genoeg naar zijn hoofd geslingerd. Bij Gooische – Eemvallei bij-

voorbeeld van een speler: ’Is dat niet hakken dan?’ Jippe toont zijn autoriteit. ’Shoot. Vijf meter, vijf meter.

Klaar.’ Na afloop van zijn debuut op B-niveau zegt zijn leercoach Frank Wyers, zelf bondsscheidsrechter: ,,Jippe heeft het goed gedaan.’’ De leercoach verklapt wel een foutje van de jonge scheids. ,,Ik heb hem een groene kaart moeten meegeven, want die was hij voor de wedstrijd kwijt.’’ Jippe later: ,,Die kaart bleek heel diep in mijn zak te zitten.’’

Jippe Rutgers is ambitieus en neemt het fluiten zeer serieus. Elke wedstrijd bereidt hij voor met zijn collega, bespreken zij wat er met de teams in vorige wedstrijden is

gebeurd en wat de vorige scheidsrechters hebben ingevoerd. ,,Dan weet ik wie de spelers zijn, of ze eerder een kaart hebben gekregen bijvoorbeeld, en ook hoe ze spelen. Dat is best belangrijk.’’

Fluit hij nu nog op clubniveau, graag wil hij door naar het volgende niveau, de BIO ofwel Bondsscheidsrechter In Opleiding.

Later bondsscheidsrechter, daarna misschien ook nog wel Internationaal Arbiter. ,,Mijn droom is eerst een heel goede bondsscheidsrechter te worden. Natuurlijk liefst internationaal, maar dat is nog wel héél ver weg. Dan moet je eerst een uitstekende bondsscheidsrechter zijn. Fluiten is gewoon te leuk. Elke wedstrijd wil ik er met passie in staan. Ik vind het nooit stom. Dat is heel fijn.’’

Schiphol met het spotten van vliegtuigen.

Hij kent alle modellen, weet waar ze vandaan komen, van welke maatschappijen ze zijn, wat zij vermogen, hoeveel passagiers mee kunnen en nog veel meer. Piloot en tophockeyscheidsrechter. Voor beide zal Jippe Rutgers vele vlieguren moeten maken.

Nog een moment in het leerproces voor scheidsrechter. Tijdens Gooische JB2 – Eemvallei JB1 moet hij gedwongen groen geven. Hij doet dat gedecideerd aan een Gooische spits. ,,Je moet leren: eerst normaal fluiten, dan iets harder en dan heel hard, tijd stil, waarschuwing, dan kaart geven en wegwezen. Ik zag een opzettelijke overtreding op de stick van een tegenstander. Hij tikte heel hard tegen de achterkant van de stick aan. Groene kaart.’’

Piloot Behalve hockeyscheidsrechter heeft Jippe Rutgers nog een brandende ambitie. Hij wil graag piloot worden, liefst vliegen in een Diamond of een Cessna. Hij zit al op een zweefvliegclub, de opstart naar piloot. Hij weet ontzettend veel van vliegtuigen.

Talloze uren brengt hij door op

Jippe Rutgers: ,,Bij een familietoernooi heb de smaak te pakken gekregen van het scheidsrechteren.’’ (Foto’s WSP/Frank Uijlenbroek)

Alyson Annan spreekt haar speelsters toe. ,,Die meiden zijn op en top professioneel bezig. Dat mag iets meer gewaardeerd worden.’’ (Foto’s WSP/Willem Vernes)

Bondscoach Alyson Annan voelt zich beperkt door verfoeide politiek

Laveren tussen belangen Laveren

door Eric Korver

A

lyson Annan is bezig aan haar vierde jaar als bondscoach van de Nederlandse vrouwenploeg. Met alle kwaliteiten die Oranje heeft, lijkt dat misschien de makkelijkste baan die er is, maar Annan weet wel beter. Een verhaal over omdenken, de beste willen zijn en blijven, over politiek en over ondergewaardeerde vrouwen.

Het is de eerste week van juni. De dubbel tegen de Belgische vrouwen komt eraan voor Oranje en Alyson Annan – van juni 1973 in het Australische Wentworthville – kan met wat speuren een gaatje vrijmaken in haar drukke agenda. Het programma van de Pro League trekt niet alleen een zware wissel op de speelsters, maar ook op de bondscoach. Het is woekeren met uren en zoeken naar ruimte om rust te pakken. ,,De komende weken proberen we de dames waar kan thuis te laten zijn tussen de wedstrijden in.’’

Het is, concludeert Annan, voor iedereen een pittige maand. De uitdaging ligt erin ook dan de juiste balans te vinden tussen rust, het normale leven en de belastbaarheid. ,,De problemen zitten nog niet aan het begin van de maand, maar juist aan het einde. Daarom leggen we er de nadruk dat de speelsters ook echt rust nemen als ze een dag thuis zijn. Zeker niet op een hockeyveld gaan staan, maar ook niet naar een concert of naar een bioscoop. Rust is rust.’’

Geen kwaad woord Het is de keerzijde van de Pro League, maar verwacht verder van Annan geen kwaad woord over het nieuwe fenomeen. Haar mening is helder en positief. ,,Fantastisch.

Ik heb nog nooit in een half jaar zoveel interlands gezien, zowel live als op televisie. Dit is promotie voor de sport en het idee erachter dat gedurende het jaar meerdere wedstrijden worden gespeeld, vind ik echt goed. Ook in het laagje eronder, de FIH Series. Veel wedstrijden, en niet alleen in

16 - Hockey International - Juni 2019

kleine blokjes.’’

De belasting voor spelers en staf is soms wel lastig, vervolgt ze. Zeker in een land waar veel waarde wordt gehecht aan de clubcompetitie. ,,In andere landen speelt dat niet of veel minder. Daar hebben ze vaak sowieso minder andere belangen.

Bij ons is de balans met de clubs best lastig.’’

Kwartetspel Annan moet al sinds haar aanstelling laveren tussen die belangen, van de clubs en van haar zelf en Oranje in het bijzonder. Dat valt niet mee. ,,Ik probeer ze aan de club te laten als ze bij de club zijn en wil dat ze van ons zijn als ze bij Oranje zijn. Er is wel overleg waarin ik dan aangeef welke speelsters ik wil, maar als de club niet wil eindigt het in een soort kwartetspel. ‘Die mag je niet, maar deze mag je wel’. Dat is niet fijn.’’ Annan probeert de balans te vinden, ook over een langere periode. ,We houden echt rekening met de clubs, sturen niet iedereen naar alle wedstrijden. Als je dan

toch het gevoel hebt dat je moet kwartetten, da’s een situatie waar je als coach niet in wilt zitten. Maar we doen het toch, omdat het belang van de speelsters altijd voor gaat.’’

De opmerkelijke conclusie is dan dat Annan regelmatig op pad gaat met een selectie die niet is zoals ze die graag had gezien. Dat ze niet de speelsters van haar eerste keuze mee kan nemen. ,,Dat is absoluut zo’’, erkent ze. ,,En dat is ontzettend moeilijk. Maar ik moet de clubcoaches en clubs respecteren in hun keuzes, net zoals zij ons zouden moeten respecteren in de keuzes die wij maken. Het is geven en nemen.’’

Jetlagbrillen De zorg voor haar speelsters blijkt wel uit de manier waarop Annan en haar collega’s omgaan met de vele reizen die de Pro League met zich meebrengt. De duizenden luchtkilometers gaan regelmatig door allerlei tijdzones. Annan vond iets op het gevaar van de jetlags. ,,Ik wil altijd in oplossingen denken, dus hebben we jetlagbrillen. En

Voor de Champions Trophy mochten we drie dagen met de groep weg voor drie, vier trainingen. Het minimale. Voor de Pro League hebben we begin dit jaar met de selectie zes dagen atie situ de in Cadiz gezet nie is t Da . krijgen ters in je selectie te artetten om speels ten. Ik heb Alyson Annan: ,,Kw ach wilt zitten.’’ gewoon geen waarin je als bondsco tijd gehad met ze. In een jaar van wederopbouw hebben we amper collectief kunnen trainen. Ik een jetlagprotocol. Die brillen hebben we zou het daarom deels een verloren jaar vorig jaar in China getest. Ze zorgen ervoor noemen.’’ dat je bij aankomst minder last hebt van een jetlag. Maar we kijken ook naar de momenten waarop we vliegen. Slapen te Realiteit veel speelsters niet op bepaalde vluchDat bijt met de mentaliteit van Alyson ten, dan kiezen we voor een alternatief Annan. De voormalig beste hockeyster overdag, zodat ze geen nacht overslaan. van de wereld denkt nog altijd als een We zijn altijd aan het rekenen en analytopsporter, eist het beste van zichzelf en seren als het gaat om het effect van een van haar omgeving en wil altijd de beste vlucht op het lijf van de speelsters.’’ zijn. Dat laatste lijkt met een team als Dat denken in oplossingen komt ook Oranje niet moeilijk, maar de realiteit is weer terug als Annan kijkt naar de jaren anders. ,,Het is een cliché, maar wel waar. als bondscoach die achter haar liggen.

Nummer één worden is moeilijk, nummer De eerste maanden nadat ze het overéén blijven is nog moeilijker. Ik snap dat nam van Sjoerd Marijne laat ze buiten mensen van ons verwachten dat we alles beschouwing. ,,Daarin kon ik niet werken winnen, we verwachten van onszelf ook op mijn manier. Daarna wel.’’ Annan verdat we het goed doen. Maar dat is niet anderde veel. ,,Ik had een groep die klaar eenvoudig. Als het makkelijk oogt, zoals was voor nieuwe dingen, die open stond die 7-0 in de eerste wedstrijd van het WK, voor een andere aanpak. Vond ik heel ple- dan noemt Jacques Brinkman dat gelijk zierig.’’ Wat dat opleverde, bleek onlangs, belachelijk, en slecht voor het dametoen Annan een nieuw systeem introdushockey. Winnen de mannen met ceerde. ,,Dan leg ik uit wat het is en waar6-0 of 7-0 van Ierland, dan hebvoor het bedoeld is, en dan zeggen ze ben ze fantastisch gespeeld. ‘oké, gaan we proberen’. Ik heb niet één Maar het is allebei even ‘maar’ gehoord. Dat vind ik lekker.’’ moeilijk. Wij willen graag makkelijk en simpel spelen.

Omdenken Er kwamen wel vragen, in de sfeer van ‘als zij dit doen, wat doen wij dan?’. Annan lacht. ,,We zijn heel snel geneigd te denken in het negatieve, maar ik probeer juist te laten denken in oplossingen, niet in problemen. Dan geef ik ze mee: als wij dit goed uitvoeren, dan kunnen we... Dat is een heel andere denkwijze. Denken in mogelijkheden. Wat kan ons spel brengen? Omdenken, noem ik dat.’’

Er zit een prima idee achter die aanpak van Annan, die heel goed weet dat veel ploegen moeite hebben met de speelwijze van Oranje, maar zich daar wel op kunnen voorbereiden. ,,Wij zetten ze aan het denken. Hoe moeten ze in godsnaam tegen ons spelen? Maar nu hebben we een tweede speelsysteem. Dat wordt niet alleen moeilijker voor de tegenstanders, maar biedt ons meer mogelijkheden.’’

Maar op de vraag of het team inmiddels daar staat waar Annan graag had willen staan, volgt een volmondig ‘nee’. ,,Qua spel helemaal niet. Sinds het WK heb ik nog niet één keer de volledige WK-selectie bij elkaar gehad, heb ik geen tijd gehad om met ze te trainen.

Maar Cruijff zei het ooit al. Simpel spelen is het moeilijkste dat er is.’’ Opmerkingen als die van Brinkman steken. ,,Wij spelen niet voor de credits’’, zegt Annan. ,,Maar deze dames zijn er helaas wel aan gewend dat het bij een overwinning ligt aan de tegenstander en bij een nederlaag aan ons team. Dat is een gegeven bij dames. Die denkwijze van anderen kunnen we niet veranderen, wat we wel kunnen doen is onze eigen denkwijze veranderen. Wij weten hoeveel werk er wordt geïnvesteerd. Hoe de speelsters echt op en top professioneel bezig zijn. Dat deel mag iets meer gewaardeerd worden.’’

Politieke spel Ze kreeg er bij het aanvaarden van haar functie één ding bij waar ze absoluut niets mee heeft. ,,Het politieke spel.

Er zijn een heleboel verborgen dingen die het verschil maken tussen een clubcoach en een bondscoach, en het politieke spel is daar absoluut één van. Daar word je niet voor opgeleid, het is iets dat je gaandeweg leert. Maar ik vind dat het moeilijkste onderdeel van het vak bondscoach.’’

Want Annan wil liever geen compromissen, geen concessies die ten koste gaan van de kwaliteit. ,,Ik wil graag zelf beslissen, maar dat kan niet. Kon dat wel zag ik de dames week in week uit. Maar dat krijg ik niet voor elkaar,

en dat is wel een frustratie van mij. Ik mis het wekelijkse contact. Vier jaar lang heb ik elke keer richting een toernooi een korte voorbereiding gehad. In een ideale wereld heb je het over prestatiegedrag, maar dat is niet iets wat je om de zes weken even kunt aanvinken. Maar in Nederland bepaalt degene die betaalt.

Al vraag ik me, met het stipendium van de spelers via NOC*NSF, soms af wie het meest betaalt.’’

Verbazingwekkend Annan neemt geen blad voor haar mond. De dames worden ondergewaardeerd, zegt ze. ,,Honderd procent. Ik vind dat verbazingwekkend, begrijp niet dat speelsters die twee keer goud hebben gewonnen op de Spelen minder verdienen dan een speler die nog geen medaille heeft gewonnen. Lidewij Welten en Eva de Goede hebben allebei twee keer goud op zak en een zilveren plak, maar ik durf te wedden dat die twee niet de bestbetaalde hockeyers van Nederland zijn.’’

Dat de wedstrijden van de dames steevast uitverkocht zijn, vindt Annan mooi.

Maar het staat daar los van, stelt ze. ,,Waardering in je portemonnee is heel andere waardering dan de waardering van het publiek.’’ ,,Voor het politieke spel word je niet opgeleid, maar ik vind dat het moeilijkste onderdeel van het vak bondscoach.’’

VIDEO ANALYSE IN HOCKEY Samen met onze Group partnerhas TeamTV hebbenonline wij een European Hockey developed online softwarepakket ontwikkeld. software packages, allowing you to upload your match videos, tag game instances, track your Video view analyse software verbetert de teamprestatie en de players, your stats, share instances with individuele prestaties van spelers in een team. Niets geeft players and staff and have our daily support. meer inzicht in het eigen spel dan videobeelden van • GPS tracking en & heartrate monitoring wedstrijden trainingen.

• 4K streaming & broadcasting cameras • Support; video codedwerken within al 24met hours De meeste topclubs video analyse.

Video analyse is een must voor elke hockeytrainer, For more information, visit our website: -coach of -analist die de teamprestatie wil verbeteren. www.europeanhockeygroup.com

VOORDELEN Verbeterde spelers ervaring Voorsprong op de tegenstander Gebruiksvriendelijk Snel en efficient

HOE WERKT VIDEO ANALYSE Gebruik live tagging tijdens je hockeywedstrijd Neem je hockeywedstrijd op met een camera Upload de video naar TeamTV Tag de spelmomenten in de video Analyseer de spelmomenten Bespreek de resultaten met je spelers

Voor meer informatie gaat u naar onze website: www.europeanhockeygroup.com

Live tagging tijdens hockeywedstrijden

EXCELS IN HOCKEY PERFORMANCE European Hockey Group

www.europeanhockeygroup.com

Vrijwilligers zien toe op het werk van fotografen tijdens het WK in India. ,,Zonder vrijwilligers geen toernooi en zonder toernooi geen vrijwilligers.’’ (Foto WSP)

Zonder vrijwilligers geen geslaagd evenement H

un rol wordt vaak onderschat, maar vrijwilligers zijn van onschatbare waarde. Op een willekeurig toernooi lopen er vaak wel honderden vrijwilligers die het toernooi zo goed mogelijk proberen te laten verlopen.

Eind juni zijn ze in groten getale aanwezig bij de Grand Final van de Pro League in Amsterdam. Stefan Moes, coördinator van de vrijwilligers bij de Grand Final, schetst in het kort een beeld hoe er te werk wordt gegaan.

iets specialer dan alleen als toeschouwer aanwezig te zijn.’’

Planning ,,De eerste planning maken we al in de voorbereiding voorafgaand aan de inschrijving. We richten ons op oude vrijwilligers, maar we zien ook steeds meer nieuwe vrijwilligers. Daarnaast is er een groep vrijwilligers die zich bij verschillende sportevenementen aanmeldt en zo ook graag de Grand Final wil meepakken. Deze mensen vinden de sportcultuur heerlijk.’’

Nieuwsbrieven Vooraankondiging ,,We beginnen al ruim van tevoren met een vooraankondiging van een evenement. Die sturen we naar een aantal clubs en vrijwilligers die eerder vrijwilliger zijn geweest. De werkelijke inschrijving volgt pas later (vaak zo'n vier maanden voorafgaand aan het evenement), want onze ervaring leert dat mensen maanden van tevoren hun agenda nog niet op orde hebben. We vertellen de clubs dat er een mooi evenement aankomt dat je op een andere manier beleeft als vrijwilliger. Dat maakt het voor hen

,,Drie maanden van tevoren willen we de ingeschreven vrijwilligers betrekken met informatie door middel van nieuwsbrieven.

Daarin geven we ze meer informatie over wat ze onder andere kunnen verwachten van het toernooi en hoe het zit met kleding. Op de vrijdag voor de eerste wedstrijd houden we een vrijwilligersbijeenkomst en geven we ze dat laatste beetje informatie zodat ze de bezoekers zoveel mogelijk van dienst kunnen zijn.’’

Wijzigingen ,,Op de dagen vlak voor het toernooi gaat

het vooral om het doorvoeren van wijzigingen over dingen waar je op dat moment nog niet over hebt nagedacht of die zijn ondergesneeuwd. Of stel dat er iemand zich op het laatste moment afmeldt, dan moeten we daar iets op vinden. Het flexibele werken en het zorgen dat we een oplossing kunnen vinden, is erg belangrijk en tegelijkertijd ook uitdagend. Op de toernooidagen ga je eindelijk 'echt' werken met de mensen en komen ze met vragen waar je niet op gerekend hebt.’’

williger voor een specifieke rol, al houden we wel rekening met ervaring van eerdere evenementen. Voor ons is het namelijk zaak de vrijwilligers een leuke week te bezorgen, zodat we ze later weer terugzien. We moeten dus een goede balans zien te vinden in de personen die de leuke en minder leuke plekken krijgen. Gelukkig hebben we bij de Grand Final veel leuke plekken, zoals in het stadiongebied. Dan krijg je de sfeer toch wat beter mee.’’

Zou je kunnen stellen dat vrijwilligers van onschatbare waarde zijn?

Over hoeveel vrijwilligers hebben jullie tijdens de Grand Final de beschikking? ,,Dat zijn er pak ‘m beet 200, maar dat is heel breed. Het gaat dan om de vrijwilligers die zich bij ons aanmelden, maar ook de chauffeurs, de vlaggendragers, de ballenkinderen, de floormanagers die op het veld alles regelen en de mensen in het perscentrum etcetera.’’

Mogen de vrijwilligers zelf kiezen wat ze tijdens het evenement doen? ,,Nee, dat vullen wij zelf in, met als reden dat het ons een stuk makkelijker maakt. Je schrijft je in als vrijwilliger en niet als vrij-

,,Vrijwilligers worden vaak gezien als het ondergeschoven kindje, maar wij besteden er heel veel aandacht aan om ze dat niet zo te laten voelen. Er zijn heel veel factoren bij een evenement die goed moeten staan om het evenement echt te laten slagen. Vrijwilligers zijn daar een belangrijk onderdeel van. Zonder vrijwilligers geen toernooi en zonder toernooi geen vrijwilligers. Zij offeren meestal een week op, omdat ze het leuk vinden om ergens bij te zijn. Het is aan ons om ze er een leuke week voor terug te geven.’’

Juni 2019 - Hockey International - 19

Lachende gezichten bij Amsterdam nadat de Gold Cup binnen is. (Foto’s WSP/Willem Vernes)

Hét m

omen

t voor

Amsterdam verovert beker ten koste van rivaal Pinoké

Dennis W rentre armerdam, e maa a kt op h ls hij Marlo n et hoo gste n Landbrug a iveau. flost e nz

ijn

Gold Cup pleister op de wond

H

Kapot

Natuurlijk is het podium niet vergelijkbaar, maar het proces misschien wel. Ajax zat mentaal ver onder nul na de uitschakeling die in blessuretijd door de Spurs. De hockeyers van Amsterdam kregen zelfs twéé klappen te verwerken. Eerst de eliminatie in de strijd om de landstitel door Bloemendaal, en vervolgens ook nog eens een klein trauma door het verlies na shoot-outs in de strijd met HGC om een plek in de Euro Hockey League volgend seizoen. Amsterdam leidde met 0-2, maar die marge was

Dat verlies van die plaats in het grote Europese toernooi leidde tot een gapende wond in de Amsterdamse koppies. ,,Iedereen was er kapot van’’, vertelde trainer Jan Jorn van ’t Land. ,,We waren in de dagen daarna echt even leeg, in elk opzicht.’’

Maar meteen groeide ook het besef dat de bekerfinale de ideale mogelijkheid was om het seizoen niet in mineur af te sluiten. Dat was uiteindelijk voldoende om iedereen weer de motivatie te geven de strijd met Pinoké aan te grijpen om het seizoen alsnog met een prijs te bekronen.

Overbodig te zeggen dat ook Pinoké daar veel aan gelegen was. De Steekneuzen begonnen immers aan de finale als titelhouder en wilden niets liever dan de Gold Cup opnieuw bijzetten in de prijzenkast.

Die hoop was er tot het einde toe, ook al nam Amsterdam de leiding uit een strafcorner van Justin Reid-Ross, een minuut later

eel misschien hebben ze bij Amsterdam even gedacht aan die andere club, een paar kilometer verderop, die vlak voor de bekerfinale een enorme dreun te verwerken kreeg. Waar Ajax zich oprichtte na de dramatische uitschakeling in de Champions League, deed Amsterdam dat na de tikken die werden uitgedeeld in de play-offs door achtereenvolgens Bloemendaal en HGC.

niet voldoende, en in de shoot-outs ging het vervolgens mis.

gevolgd door een prachtig antwoord van Marlon Landbrug. Het talent van Pinoké trof doel met een haast onmogelijke actie, om daarna te zien hoe Tom Hiebendaal de rivaliserende stadsgenoot weer aan de leiding hielp. Maar die 1-2 bleef tot het einde op het bord, waardoor Pinoké ook tot het bittere einde kon strijden voor de kansen op prolongatie van de bekerwinst.

Rentree Warmerdam Maar die gelijkmaker kwam er dus niet voor Pinoké, waar Jan Willem Buissant in de bekerfinale afscheid nam van hockey op het hoogste niveau. Daar tegenover stond de wonderbaarlijke terugkeer van Dennis Warmerdam. Het 23-jarige talent van Pinoké leek een jaar geleden de sport definitief vaarwel te moeten zeggen nadat er kanker in zijn onderarm was geconstateerd en amputatie de enige optie leek om zijn leven te redden. Warmerdam kreeg een indrukwekkend afscheid, maar was daarna hoofdpersoon in een medisch wonder. Hij genas niet alleen, maar kon ook zijn

arm behouden en merkte gedurende het herstel hoe alle voor hockey vitale functies behouden bleken. Vanaf dat moment zette Warmerdam alles op een terugkeer in het eerste team van Pinoké, en dat prachtige moment beleefde hij dus op die memorabele avond eind mei.

Een rentree met bekerwinst was het ultieme moment geweest, maar die beker ging uiteindelijk dus naar Amsterdam. Die trofee verzachtte enigszins de pijn van een moeilijk seizoen, stelde aanvoerder Billy Bakker. ,,Het was een lastig jaar met veel dieptepunten en soms momenten waarop we weer omhoog kropen. Maar deze wedstrijd bood een kans om mooi af te sluiten.

We wílden winnen, al was het na de tik die we een paar dagen eerder kregen een lastige wedstrijd.’’ Hij merkte hoe het belang van de Gold Cup wel eens wordt gebagatelliseerd. ,,Voor sommigen is die beker misschien niet het belangrijkste, maar als je in die finale staat, wil je wel winnen. Ik denk dat wij dat terecht hebben gedaan, en daar zijn we heel blij mee.’’

Juni 2019 - Hockey International - 21

BUITEN IS HET LEUKER! Ik ben Bubalou, de outdoor sofa. Ik maak buiten leven leuker, makkelijker en comfortabeler.

4 kleuren, 25+ standaard opstellingen of stel je eigen set samen

www.bubalou.nl

020 244 27 91

info@bubalou.nl

lers. ,,Ik et de spe

heb het

respect

ouwen.’’ mij vertr e z t a d om

Topscheidsrechter Coen van Bunge elk toernooi afhankelijk van landgenoten

e begro

g Van Bun

Coen van Bunge legt uit in de finale van de Euro Hockey League tussen Waterloo Ducks en Real Club de Polo. ,,Dat er geen Nederlandse ploeg in de finale stond, komt eens in de twaalf jaar voor.’’ (Foto’s WSP/Frank Uijlenbroek)

Nederlands succes staat voorop

door Rijcko Treep

H

et liefst zou hij iedere week een finale willen fluiten, maar de realiteit leert dat Coen van Bunge afhankelijk is van de prestaties van Nederlandse teams.

Aangezien een scheidsrechter nooit een wedstrijd van zijn eigen land mag fluiten, ziet de 38-jarige Voorburger geregeld een mooie finale aan zijn neus voorbij gaan.

Coen van Bunge geldt als één van de beste scheidsrechters ter wereld, maar hij ligt niet wakker van de beperking van zijn kansen. ,,Ik heb nou eenmaal geen Tsjechisch paspoort waarmee ik ieder toernooi kan fluiten’’, zegt hij grappend. ,,Natuurlijk zijn er soms wedstrijden die ik graag zou willen fluiten, maar als Nederland een keer ergens niet aan meedoet, maak ik meteen een goede kans om de halve finale of eventueel de finale te fluiten. Dat is weer het voordeel.’’

Je zou kunnen denken dat Van Bunge stiekem de tegenstander van de Nederlandse teams aanmoedigt, maar zo werkt het niet, stelt hij. ,,Het belangrijkste is dat Nederlands succes als team of als scheidsrechter voorop staat. Uiteindelijk maakt het mij dan niet uit of ik dan in de finale sta of

een Nederlandse ploeg’’, aldus Van Bunge, die tijdens de Euro Hockey League voor een zeldzame verrassing kwam te staan.

Voor het eerst in twaalf jaar plaatste geen enkel Nederlands mannenteam zich voor de finale. ,,Voor het Nederlandse hockey was dat minder mooi, maar voor mij was dat top.

Zoiets komt eens in de twaalf jaar voor, hoe lekker is het dan dat ik er precies op dat moment ben. Af en toe moet je ook gewoon geluk hebben en gelukkig kreeg ik het vertrouwen van de umpiremanager.

Hij zei: 'Coen, ga het maar doen, je hebt het verdiend!'’’

Dubbel prijs Hoewel hij nog maar 38 jaar is, heeft hij zijn sporen als umpire inmiddels ruimschoots verdiend. Van Bunge fluit al sinds 2003 in de hoofdklasse en kende zowel nationaal als internationaal al vele hoogtepunten. Zo floot hij twee keer de finale van de Champions Trophy, stond hij in de halve finale van het EK en nam hij in 2016 deel aan de Olympische Spelen. Aan het eind van de maand is hij te bewonderen in het Wagener Stadion in Amsterdam, waar de Grand Final van de Pro League op het programma staat.

Welke wedstrijden Van Bunge daar mag

fluiten, is afhankelijk van het Nederlandse team. Buiten kijf staat dat hij blij is dat hij op dit nieuwe toernooi ('een superconcept') acte de présence mag geven. ,,Dat het in Amsterdam is, is dubbel prijs’’, vervolgt hij trots. Anderhalve maand na de Grand Final reist hij naar Antwerpen af voor het EK. Bij de afgelopen twee EK's ging de overwinning naar Nederland, waardoor hij nog geen EK-finale op zijn palmares heeft staan.

Lijstje Er is één toernooi waar Van Bunge echter nog nooit heeft gefloten: het WK. Niet geheel verrassend is het dat hij een WK-deelname 'heel hoog' op zijn lijstje heeft staan. “Het vervelende is dat een WK slechts één keer in de vier jaar is. Bij het afgelopen WK zijn er andere keuzes gemaakt en was er geen plek voor mij.

Gelukkig waren we toen goed vertegenwoordigd door mijn collega-scheidsrechter Jonas van 't Hek. Ik hoop dat Jonas en ik samen naar het EK, WK én de Spelen mogen. De laatste keer dat er twee Nederlandse scheidsrechters op de Spelen stonden, was 2008 in Peking. Het wordt dus weer eens tijd.’’ Uit een lijst van 25 scheidsrechter worden er daarvoor binnenkort zestien gekozen.

Vertrouwen

Van Bunge realiseert zich dat zulke doelen niet voor iedereen zijn weggelegd. Hij wil de jongere generatie ervan bewust maken dat het scheidsrechtersvak ook topsport is. ,,Je moet hard werken en veel tijd in de sport investeren. Daarmee bedoel ik veel hockey kijken, vaak erover praten en heel veel fluiten.’’ Volgens Van Bunge is het vertrouwen tussen de arbiter en de spelers de belangrijkste factor voor het fluiten van een goede wedstrijd. ,,De spelers hebben mij nodig, maar ik begrijp heel goed dat ik hen ook nodig heb om tot een groot succes te komen. Ik laat ze lekker hockeyen en ik fluit alleen als ze net dat stapje te ver gaan. Ik kan de wedstrijd goed aanvoelen en heb het respect van de spelers, omdat ze mij vertrouwen.’’

Helaas voor Van Bunge kan hij niet iedere week een finale fluiten, al zou hij daar meteen voor tekenen als dat kon. Wat maakt zo'n eindstrijd nou zo bijzonder? ,,Het is de laatste wedstrijd van een toernooi, het gaat om een prijs en er spelen allerlei belangen mee. Wat er ook gebeurt, op die dag moet het gewoon gebeuren. Het is supermooi als je onder hoge druk kan en mag presteren.’’

Juni 2019 - Hockey International - 23

Amsterdam troeft na zes jaar

Rick Mathijssen

Titel in het hol

van Amsterdam wisten van gekkigheid niet wat ze moesten doen na die prachtige en js hi or Rick Mat erdam was vo st zege. In het hol van ar Am ja et er m vi t nsfees neemt na Het kampioe n die club. Hij sde leeuw werd Den va nd st bo en n di va in t us s assisten zijn laatste kl begonnen al Bosch met 0-2 verwust al ls be de er id b m he in k n Oranje. ,,I va afscheid en is n j ne bi an slagen en waren de ub m cl ldas bij de t ik er een coach Max Ca en, zonder da do je il te w e play-offs ineens na im en llt el dat fu van de Sp voor gekozen er in het jaar ze ek de ,,Z twee wedstrijden n. op s se js cu hi fo at lledige heb’’, vertelt M en, maar de vo bb he al beslist. Dat was op s tje geen twee pe at wist klus leggen.’’ ,,D niet eerder voorn. ne an m pen naar de aag overstap r aangegegekomen. Altijd gr be e m ild ve w no n se in Mathijs b ik ook al ffs -o he ay om pl ar de da was er die derde , or f al hij al vo ik voor mezel sterdam.’’ Dat d de Am el j hi bi , e jn ild zi wedstrijd. Die w u zo Caldas ven dat ik weg functie naast nd een de ke en be j lg hi derde wedstrijd vo e jn kt zi aa wist dat finales m tot en met ch. Pas na de zi is or at die Amsterdam vo ,,D . en nd ev ke coach bben gete van een jaar te he het contract s or een jaar eerder al vo ur ct du ra e nt co or dezelfd Tokio, dus vo nog zoveel pijn ’ ’ t. op lo g de Spelen in Max Caldas no bezorgde, maar die nu dus op slag overbodig werd.

Daarom stonden de Amsterdamse speelsters in de laatste minuten al te tippen uforie in Den Bosch, maar niet van de ploeg die daar langs de kant. Onhoudbare vreugde, wachdoorgaans een patent tend op het moment van verlossing. Ze op heeft. Aan de Oosterplas was wisten, ze voelden dat het niet meer mis het dit keer Lauren Stam die de kón gaan. Na de toeter bestormden ze het champagne de lucht instuurde, nadat veld, waar speelsters in dolle blijdschap Amsterdam op sensationele wijze de zonder doel rondrenden tot ze elkaar vontwintigste landstitel in de clubhistorie den in intense vreugde. Tranen vloeiden. veroverde.

Zes jaar moest Amsterdam wachten en dat kwam er na het einde allemaal uit. ,,We snakten naar de titel’’, erkende Rick Het waren dolle taferelen, daar op die zonMathijssen, de coach die zijn afscheid overgoten en warme zaterdagmiddag omlijst zag met de mooiste successen die op het veld van Den Bosch. De speelsters

as assistent Cald

E

24 - Hockey International - Juni 2019

hij zich kon wensen. Opluchting kenmerkte die ontlading niet, vond hij. ,,We hadden al een titel te pakken met de Europacup, wat niet wil zeggen dat daarmee meteen het seizoen gered was, maar voor de ploeg en voor het gevoel was dat heel lekker. Maar de honger was heel groot, zeker na de drie verloren finales en met name nadat we vorig jaar het deksel zó hard op de neus kregen. Daarom geen opluchting, eerder de mooie bevestiging dat we ook van zo’n ploeg kunnen winnen. Waar Den Bosch speelt is het lastig titels te winnen, maar dat hebben we in ieder geval voor een jaar doorbroken.’’

Enorm gaaf’ En dus bejubelde ook Rick Mathijssen luidruchtig de Amsterdamse titel. ,,Dit is natuurlijk enorm gaaf. Hoe we zijn teruggekomen na drie keer een finale te hebben gespeeld, na die dreun van vorig jaar.

Het is een cliché, maar je moet finales leren winnen. Spelen lukte ons steeds wel, winnen niet. Ik denk dat we heel goed de knop hebben omgezet na vorig jaar. We hebben veranderingen aangebracht, niet alleen in de laatste fase van het seizoen maar in het hele jaar, om uiteindelijk te pieken naar hoe je een finale kan winnen. Achteraf was het voor ons ideaal dat we Den Bosch al klopten in de Europacup. We wisten dat we ze kunnen hebben als we goed zijn.’’

En goed was Amsterdam. Vanaf de eerste minuut was de ploeg uit de hoofdstad

scherper en feller dan de Brabantse rivaal.

Het was het zelfvertrouwen dat Amsterdam meenam uit de slotfase van het eerste duel, toen in het Wagener Stadion een achterstand in het laatste kwart werd omgedraaid in een overwinning. De openingstreffer van de Bossche dames schudde de opponent wakker, zag ook Mathijssen. ,,Dat hebben we dit seizoen een keer of zes, zeven gehad, Achter komen, de schroom afgooien en dan pas echt gaan hockeyen.’’

Wat zijn ploeg in Den Bosch deed, was echter een heel sterk staaltje. Zó dominant, zó scherp. Amsterdam overrompelde de thuisploeg, die meermaals moest happen naar adem. De insteek was eigenlijk simpel, legt Mathijsen uit. ,,Als je goed kan eindigen op donderdag, kan je ook goed starten op zaterdag. We voelden dat er een kans was en die wilden we echt pakken. De eerste wedstrijd was in balbezit niet zo goed, maar nu zag ik durf en vertrouwen, ik zag aannames die ik al heel lang niet had gezien.

Ik volg het vrouwenhockey al een jaar of tien en meestal zijn finales wedstrijden met wat meer fouten en hard werken. Nu was het een heel hoog niveau aan de bal. Ons devies was dat de bal harder moest rollen dan zij kunnen rennen, en dat deden de meiden heel goed.’’

Belangrijk Die gretigheid zag ook Kitty van Male, die met een treffer wéér een belangrijk aandeel had. Dit keer in haar laatste wedstrijd

eindelijk weer Den Bosch af

van de leeuw voor Amsterdam, want zij stopt na dit seizoen, net als Leiah Brigitha. ,,Vanaf de eerste minuut voelden we het zó intens. Ik denk dat dat wel te zien was ook. We hadden zoveel vertrouwen, klapten er vol op.’’

Alles klopte deze dag, vond Van Male. ,,De eerste helft die we speelden, daar stond ik in het veld gewoon van te genieten. Dat het juist in die wedstrijd allemaal op z’n plek valt, daar hebben we met z’n allen keihard voor gewerkt.’’

En haar afscheid? Dat kon natuurlijk niet mooier. De beker in de ene hand, champagne in de andere. ,,Dit is een droom die uitkomt. Eerst al de Europacup, dan ook nog de landstitel. Ik ben het team zó dankbaar. We hebben dit zó goed gedaan met z’n allen.’’

Snikkend Op het veld was het contrast ondertussen enorm. Tussen de feestende en hossende Amsterdamse speelsters, lagen de Bossche dames aanvankelijk verslagen op de grond. Maartje Krekelaar ontfermde zich over de ontgoochelde Joosje Burg, die snikkend in de armen van haar ploeggenote een uitweg zocht uit de Amsterdamse vreugdedans. Lidewij Welten zag het teleurgesteld aan, maar de steraanvalster kon het wel opbrengen een nuchtere conclusie te trekken. ,,We moeten realistisch zijn’’, vond Wel-

ten. ,,Amsterdam was donderdag in het laatste deel feller, begon vandaag feller en heeft ons gewoon afgetroefd. Ik denk dat zij overall de terechte kampioen zijn.’’

Daar kon Maria Verschoor het alleen maar mee eens zijn na haar tweede titel in Amsterdamse dienst. ,,We hebben steeds het vertrouwen gehad dat we het tegen Den Bosch konden doen, en het is geweldig om te zien dat we juist in de beslissende wedstrijd ons beste hockey van het hele seizoen spelen. We zaten er in die tweede finale zó goed in, het was echt een plezier om mee te maken.’’

Bubbels Lauren Stam had ondertussen een fles champagne bemachtigd en liet de bubbels flink in het rondvliegen. ,,Dit is zo’n mooie dag. Eerst een heel goede wedstrijd en dan die ontlading. Dat was geweldig. Met elkaar, maar later

Dolblij viert Amsterdam het landskampioenschap in het hol van de leeuw. (Foto WSP/Frank Uijlenbroek)

ook met ouders, familie en vrienden die af. ,,Dat geeft iets heel bijzonders. Die Eurohet veld op kwamen.’’ Stam, eerder al kampacup was al mooi, maar dan komt dit er pioen met Amsterdam in 2013, snakte naar nog eens overheen.’’ En het feest? Lachend: een herhaling van dat succes. ,,Dat hebben we in Amsterdam nog heel ,,Heel erg zelf. Juist lang gevierd.’’ omdat je al weet hoe het is, wil je dat nog een keer meemaken. Er kwamen ook echt veel herinneringen boven aan die eerste titel. Fantastisch om dat nu nog een keer te kunnen doen.’’

De dubbel, in Amsterdam voor het laatst behaald in 1992, maakte Lauren Stam het seizoen gaat los m

Rick Mathijsse n schreeuwt he t uit van vreugd geleerd finales e. ,,We hebben te winnen.’’ (F oto WSP/Willem Vernes)

et champagn e. ,,Er kwamen herinneringen bij mij weer boven aan de vorige titel.’’

(Foto WSP/Fra nk Uijlenbroe k)

j de vreugde bi staat haaks op h sc Bo en D j ing bi Vernes) De ontgoochel oto WSP/Willem Amsterdam. (F

UNIEKE BALLENTASSEN

CUSTOMIZED HOCKEYBALLEN

DIFFERENTIEEL LEERBALLEN

BESCHERMING

REBOUNDBOX

TRAININGSMATERIALEN

FIKAGEAR introduceert nieuwe materialen en concepten in de hockeysport.

U kunt bij ons terecht voor gepersonaliseerde tassen & trainingsballen, unieke differentieel leerballen, beschermende materialen, reboundboxen en diverse overige trainingsmaterialen.

Dit alles kunnen wij volledig customized voor uw club produceren!

FOCUS ON HOCKEY C U S T O M

M A D E

H O C K E Y G E A R

www.fikagear.com

Schrijfster en oud-hockeyster Annemarie van der Eem ziet droom uitkomen

Kinderboek voor stoere hockeyliefhebbers

door Rijcko Treep

E

en lekker sportief wegleesboek met een spannende ontknoping. Zo omschrijft Annemarie van der Eem het eerste deel van de nieuwe kinderboekenserie De Berries: hockeygek in een voetbalfamilie. Het boek, dat vanaf 22 juni in de winkels ligt, is geschreven voor kinderen tussen de 8 en 12 jaar. Voor schrijfster en oudhockeyster Van der Eem (43) is de publicatie een droom die uitkomt.

Kun je in het kort vertellen waar dit boek over gaat? ,,De hoofdpersoon van het verhaal is de 10-jarige Lon Berrie. Zij is de dochter van profvoetballer Jhon Berrie en is helemaal gek op hockey. De familie heeft jarenlang in het buitenland gewoond door de voetbalcarrière van Jhon en als ze weer naar Nederland verhuizen, wordt Lon lid van de plaatselijke hockeyclub. Daar probeert zij een plekje te vinden in het team en ze hoopt dat haar ouders bij haar komen kijken.

Ondertussen gebeuren er allerlei geheimzinnige dingen, zoals diefstallen en belandt Lon in een spannend avontuur.’’

Wat is de boodschap die je met dit boek wilt overbrengen? ,,Kijk naar hoe iemand is en niet naar de dingen eromheen. Als je nieuw bent bij een vereniging moet je als kind toch je plekje

zien te vinden. Vriendschap is daarom ook het belangrijkste thema van dit boek. Wordt Lon geaccepteerd omdat ze een toffe meid is of wordt ze vooral gezien als de dochter van een beroemde vader?’’

Hoe is het idee om dit boek te schrijven tot stand gekomen? ,,Zoals je als sporter gescout kunt worden, zo ben ik met schrijven ook gescout. In de zomer van 2018 kreeg ik een telefoontje van uitgeverij Volt met de vraag of ik een kinderserie over hockey wilde schrijven. Via Google waren ze bij mij terechtgekomen. Ik heb toen een voorstel gedaan met onderwerpen en proefhoofdstukken en daarna zeiden ze: 'Leuk! Ga het maar schrijven'.

Dat was heel tof. Voor hen speelde het ook mee dat ik jarenlang in de hoofdklasse heb gehockeyd en dat ik wereldkampioen ben geworden met Jong Oranje.’’

Was dit een droom van je? ,,Absoluut, dit is een gouden kans. Ik ben bewust ooit gestopt met tophockey omdat ik me wilde toeleggen op het schrijven. Hoe gaaf is het dan dat het jaren later tot zo'n boek leidt? Alles wat ik leuk vind, komt in het boek samen. Ik heb vroeger ook gevoetbald en heb zelf voorgesteld om ook iets van voetbal in het boek aan te brengen.’’

Wat maakt dit boek anders dan andere hockeyboeken? ,,Bij veel boeken gaat het over kampioen

ey okpagina van Hock Ga naar de facebo en maak kans op 1 van azine International Mag emplaren van de Berries! ex de er ne sig de 3 ge

worden, maar in dit boek moet er echt iets spannends worden opgelost. Aangezien ik zelf vroeger een stoer hockeymeisje was, heb ik het ook geschreven voor stoere hockeyliefhebbers. Ik ben niet voor niets keepster geworden, dat vond ik veel stoerder. Bovendien vond ik rokjes maar niks.’’

Komen er in het boek veel dingen terug die jij zelf vroeger hebt meegemaakt als klein meisje? ,,Hier en daar zitten er wat elementjes van vroeger in, maar mijn vader was geen profvoetballer, al voetbalde hij wel. Verder komt er een keeper in het boek voor met stinkspullen, dat ben ik dan. Mijn team klaagde altijd dat ik zo stonk, haha.’’

Het boek ligt vanaf 22 juni in de winkel. Wie krijgt het eerste exemplaar? ,,Dat is wel een grappig verhaal. Ik heb Jacky Schoenaker gevraagd of ze samen met haar vader Dick Schoenaker het eerste exemplaar in ontvangst wil nemen. Jacky is natuurlijk ook gek van hockey en haar vader was ook profvoetballer, onder meer bij Ajax en het Nederlands elf-

tal. Ik had er voorafgaand niet eens over nagedacht. Pas toen ik bezig was, dacht ik: hee, dit verhaal doet me denken aan de familie Schoenaker. Ja, echt te gek dat ze bij de boekpresentatie willen zijn.’’

Tot slot. Waarom moeten kinderen dit boek lezen? ,,Als je van hockey en van spannende boeken houdt, moet je dit boek zeker gaan lezen. En als je deze zomerstop niet zonder hockey kan, raad ik je aan het boek mee te nemen in de koffer voor op vakantie. Niet te vergeten: er staan hele leuke illustraties in van Madeleine van der Raad.’’

Wilrijkse Plein, Antwerp

Juni 2019 - Hockey International - 29

ZARQA Magnesium olie voor Spieren en lichaam bevat Extra Magnesium en geeft energie bij vermoeide spieren Magnesium is een waardevol mineraal voor lichaam én geest. ZARQA Magnesium bevat verschillende soorten magnesium en is daardoor extra krachtig. De ZARQA Magnesium-lijn bestaat uit Magnesium Dagcrème Pro-Age, Magnesium Nachtcrème Pro-Age, Magnesium Body Butter Pro-Age, Magnesium Olie Spieren en Lichaam en Magnesium Revitalising Shampoo.

Ontdek ze op zarqa.nl/magnesium-huidverzorging

0% PAR FU M

ZARQA.NL

| H Y P OAL L E RG E E N

ONTDEK AL ONZE VERZORGENDE PRODUCTLIJNEN: SALT | MAGNESIUM | HAIR | FACE | BODY

Voor informatie en verkooppunten kijk op ZARQA.nl. Verkrijgbaar bij o.a.

Kalender Hockey

Pro League 14 juni 15 juni 19 juni 20 juni 22 juni 23 juni

Pro League Heren Pro League Dames Pro League Heren Pro League Dames Pro League Heren Pro League Dames

Overige klassen

Groot-Brittannië – Nederland (20.30) Groot-Brittannië – Nederland (17.00) Nederland – Argentinië (19.30) Nederland – Argentinië (19.30) Nederland – Australië (15.00) Nederland – Australië (15.00)

Finales Pro League, Wagener Stadion Amstelveen 27 juni

28 juni

29 juni

30 juni

Pro League Dames Nummer 1 – Nummer 4 (17.15) Pro League Dames Nummer 2 – Nummer 3 (20.00) Pro League Heren Nummer 1- Nummer 4 (17.15) Pro League Heren Nummer 2 – Nummer 3 (20.00) Pro League Dames Verliezer 1 – Verliezer 2 (14.30) Pro League Dames Winnaar 1 – Winnaar 2 (17.00) Pro League Heren Verliezer 1 – Verliezer 2 (14.30) Pro League Heren Winnaar 1 – Winnaar 2 (17.00)

Jeroen Hertzberger (links) jubelt met Bob de Voogd na zijn winnende treffer tegen de Belgen. (Foto WSP/Koen Suyk)

15 juni

16 juni 22 juni 23 juni

Promotie/degradatie Overgangsklasse/Eerste klasse Dames/Heren Nederlands Kampioenschap C-jeugd Nederlands Kampioenschap A- en B-jeugd Promotie/degradatie Overgangsklasse/Eerste klasse Dames/Heren Play-offs Derde Klasse Nederlands Kampioenschap C-jeugd Nederlands Kampioenschap Veteranen Nederlands Kampioenschap Reserveteams Nederlands Kampioenschap Jong Senioren

DE NIEUWE VOLVO V60 NU IN DE SHOWROOM Maak kennis met de nieuwe Volvo V60. De Zweedse estate die puur rijplezier en comfort verpakt in zelfverzekerd design.

Het interieur is ruim, stijlvol en prachtig afgewerkt. De dynamische rijeigenschappen van de V60 zorgen voor een perfecte balans en wegligging. Dankzij de innovatieve technologieën en een ongekende veiligheidsuitrusting beschermt de V60 alles wat ú belangrijk vindt.

De nieuwe dimensies zorgen ervoor dat de V60 naadloos in uw actieve leven past. De IntelliSafe technologieën ondersteunen u als het nodig is en verhogen het vertrouwen achter het stuur. Dit in combinatie met het standaard City Safety dat altijd met u mee kijkt. De nieuwe generatie estate van Volvo doet zijn intrede.

Ontdek de luxe van veelzijdigheid.

DE NIEUWE VOLVO V60

VANAF € 42.695 | LEASE VANAF €629

Volvo V60 vanaf € 42.695 (consumentenadviesprijs) of € 41.615 (fiscale waarde). Lease vanaf € 629 p.m., excl. btw en brandstof, o.b.v. Full Operational Lease, 60 mnd, 15.000 km p.j., Volvo Car Lease: 020-65 873 10 (kantooruren). Wijzigingen voorbehouden. Raadpleeg voor meer informatie de verkoopvoorwaarden op www.volvocars.nl.

Gem. verbruik: 1,7 – 6,9 l/100 km (58,8 – 14,5 km/l), gem. CO2-uitstoot resp. 39 - 160 g/km