Zycie i nauka mistrzow dalekiego wschodu baird t spalding tom 1 3

1 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce BAIRD T. SPALDING YCIE I NAUKA MISTRZÓW DALEKIEGO WSCHODU, TOM 1 – 3 (Life and Teachings of the Masters of the far East / wyd. orygin. 1994 ???)

TOM 1 Materiał tego tomu został wcze niej zaprezentowany jako Poznajemy mistrza Emila.

Wizyta w wi tyni Milczenia. Gwiezdny plan. St panie po wodzie. Wizyta w wi tyni Uzdrowie . Emil opowiada o Ameryce. Człowiek niegu z Himalajów. Nowe wiatło z nauk Jezusa.

TOM 2 Wizyta w wi tyni Wielkiego Krzy a Tau. Spotkanie z mistrzem Jezusem. Jezus opowiada o istocie piekła i naturze Boga. Tajemnica wibracji my lowych. Jezus nakarmi rzesze.

Relacja z do wiadczenia uzdrowienia. Jezus i Budda odwiedzaj grup .

TOM 3 Jeden z mistrzów opowiada o chrystusowej wiadomo ci. Natura energii kosmicznej.

Stworzenie wiatów i planet. Podró do Lhasy. Wizyta w wi tyni Pora-tat-Sanga.

Wyja nienie tajemnicy lewitacji. W tpi cy staje si wyznawc istnienia Jezusa.

PRZEDMOWA Przyst puj c do opisania “ ycia i nauki mistrzów Dalekiego Wschodu" musz na wst pie zaznaczy , e byłem jednym z członków jedenastoosobowej ekspedycji naukowej, która w roku 1894 odwiedziła Daleki Wschód. Tam wła nie zetkn li my si z wielkimi nauczycielami z gór himalajskich. Przez trzy i pół roku korzystali my z ich pomocy w tłumaczeniu staro ytnej kroniki oraz w badaniach, i z ułatwie w ci gu naszych z nimi do wiadcze .

Pozwolili nam obserwowa swe ycie z bliska, daj c w ten sposób mo no naocznego przekonania si o ich rzeczywi cie skutecznej pracy przy wykonywaniu Wielkiego Prawa, które swoj wiedz demonstrowali.

Przekłady kroniki i r kopisy nasze, zawieraj ce opis przebiegu do wiadcze z nimi, zostały zachowane. Osobi cie wyznawałem wówczas zapatrywanie, e wiat nie jest jeszcze przygotowany do przyj cia tego posłannictwa. B d c jednak niezale nym członkiem wspomnianej na wst pie wyprawy, obecnie publikuj moje ówczesne zapiski pod tytułem “ ycie i nauka mistrzów Dalekiego Wschodu", pozostawiaj c przyj cie lub ich odrzucenie, swobodnemu uznaniu samych czytelników.

Ksi ka ta zawiera opis pierwszego roku do wiadcze i obserwacji, dokonanych w czasie pobytu w ród mistrzów, tak e niektórych ich przemówie i wykładów, na których stenografowanie wyrazili zgod . Mistrzowie ci uznaj np., e Budda przedstawia drog ku

2 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wiatło ci, lecz podkre laj wyra nie, e tylko Chrystus jest prawdziw wiatło ci , czyli poszukiwanym przez nas stanem wiadomo ci, czyli wiadomo ci chrystusowej.

Baird T. Spalding ROZDZIAŁ DODATKOWY Ogłaszaj c drukiem te relacje o naszych do wiadczeniach z mistrzami m dro ci, pragn podkre li sw osobist wiar w moc mistrzów i ich przykłady stosowania Wielkiego Boskiego Prawa, które w przyszło ci musi si sta wiod cym drogowskazem dla całej ludzko ci. Dowiedli oni nam ponad wszelk w tpliwo , e istnieje prawo zwyci aj ce mier i e cała ludzko w swej ewolucji post puje powoli naprzód ku zrozumieniu tego prawa i stosowaniu go. Według zapowiedzi mistrzów, to prawo zostanie poznane i zastosowane tak e w Ameryce, a nast pnie rozpowszechnione na całym wiecie, i wszyscy ludzie b d mogli pozna drog wiod c do wiecznego ycia. Nast pi to – jak twierdz mistrzowie – z nastaniem i rozwini ciem si Nowego Wieku. aden z opisanych w tej ksi ce faktów nagłego zjawiania si i znikania mistrzów, nie był materializacj , jak to zwykle bywa na seansach spirytystycznych i w ogóle – fakty owe nie miały nic wspólnego ze spirytyzmem, lecz był to stosowany wy szy stopie wibracji, dowolnie czyni cy ciało widzialnym lub niewidzialnym na skutek jego uduchowienia b d atomizacji. Przekonali my si naocznie i do wiadczalnie – yj c po ród mistrzów – e istnieje Prawo Bo e, które niew tpliwie zostanie kiedy poznane przez wszystkich, i wszystkie ludzkie istoty b d mogły posługiwa si nim wiadomie, ze zrozumieniem i w pełni swego, jak mówi mistrzowie – synowskiego władania.

Nie ulega te najmniejszej w tpliwo ci, e ci niezwykli ludzie, przez długie wieki nie li i nadal nios wiatło m dro ci oraz duchowej wiedzy w ród i dla ludzko ci, i swym codziennym yciem i uczynkami dowodz , e to wiatło jest niezmienne od tysi cleci.

Sporz dzone swego czasu fotografie potwierdzaj prawdziwo mistrzów.

mocy i m dro ci tych

*** W ostatnich latach ukazało si wiele ksi ek z dziedziny zagadnie duchowych. Zjawisku temu towarzyszy obserwowane od pewnego czasu budzenie si zainteresowania wielkimi nauczycielami ludzko ci, i poszukiwanie u nich prawdy. To wła nie skłania mnie do opublikowania wyników do wiadcze , przeprowadzonych podczas wspomnianej ju na wst pie ekspedycji naukowej i pobytu w ród mistrzów Dalekiego Wschodu.

W zapisach moich nie b dzie mowy o jakim nowym kulcie religijnym, lecz jedynie zostan streszczone podstawowe prawdy, na których si opiera nauka mistrzów.

Chc c jednak uwiarygodni prawdziwo tych zapisów, potrzeba było prawie tyle czasu, ile go po wi cono na odbycie ekspedycji i całej zwi zanej z tym pracy do wiadczalnej, gdy z

3 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce uwagi na przebywanie mistrzów na bardzo rozległym terytorium, nasze metafizyczne badania obejmuj wielk cz Indii, Tybetu, Chin i Persji.

Jak ju wspomniałem na wst pie, ekspedycja nasza składała si z jedenastu do wiadczonych naukowców, którym wi ksza cz ycia upłyn ła dotychczas na pracy badawczej i dociekaniach naukowych. Nie było wi c zwyczajem adnego z nas przyjmowanie czegokolwiek na wiar , co by nie zostało sprawdzone i stwierdzone naukowo. Przybyli my do Indii nastawieni sceptycznie, powrócili my natomiast niejako nawróceni i na tyle gł boko przekonani, e trzech z nas zdecydowało si pozosta w ród mistrzów dot d, dopóki nie przyswoj sobie całkowicie ich nauki, i nie posi d mo no ci praktycznego stosowania takiej wiedzy i ycia, jakie praktykuj mistrzowie. wiadomie nie podaj tu prawdziwych imion, poniewa ci, którzy byli przedmiotem naszych bada i pomagali nam przezwyci a kilkuletnie trudy uci liwej ekspedycji – nie wyrazili na to zgody. St d te w publikowanych obecnie zapiskach ograniczam si jedynie do podania faktów, w opisie chronologicznym, oddaj c mo liwie dosłownie odbyte rozmowy oraz cały przebieg owej ekspedycji.

Jednym z warunków przed przyst pieniem do naszych do wiadcze było wzajemne porozumienie, e dopóki nie zagł bimy si gruntownie w naszej pracy, b dziemy pocz tkowo przyjmowa wszystkie zaobserwowane fakty, słucha nauki mistrzów, obserwuj c ich codzienne ycie i nie daj c w zwi zku z tym adnych wyja nie . Mieli my po prostu towarzyszy mistrzom, wiod c swobodnie swój zwykły tryb ycia. Mogli my przebywa w ich towarzystwie bez ograniczenia czasu, zadawa dowolne pytania i zgł bia to, co my widzieli, w celu wyrobienia sobie własnego, indywidualnego s du – i zgodnie z tym ostatecznie kwalifikowa obserwowane zjawiska jako fakty b d te je odrzuca . Nikt nie usiłował w aden sposób wpłyn na nasz s d, ale przeciwnie: stale podkre lano, e je eli czujemy, i nie jeste my o czym całkowicie przekonani, to bynajmniej nie ycz sobie by my dawali wiar temu, co widzimy. St d te i ja zamierzam na tym miejscu jedynie przedstawi czytelnikowi owe fakty, i prosz o zaakceptowanie lub odrzucenie ich zgodnie z osobistym pogl dem.

Przebywali my w Indiach ju około dwóch lat, prowadz c zwykłe naukowe badania, kiedy spotkałem jednego z mistrzów, którego nazywam w tych zapiskach Emilem. Id c pewnego razu ulic miasta, stanowi cego podówczas siedzib naszej ekspedycji, zwróciłem uwag na tłum, skupiaj cy si z zainteresowaniem wokoło jakiego magika czy fakira, którego widok był zreszt w tym kraju całkiem powszednim zjawiskiem. Zatrzymałem si i zauwa yłem obok siebie m czyzn w rednim wieku, nale cego jak wida , do zupełnie innej kasty ni wszyscy obecni tam. Człowiek ów spojrzał na mnie i zapytał, czy dawno mieszkam w Indiach. Odpowiedziałem, e około dwóch lat – A czy pan jest Anglikiem?

– Nie. Amerykaninem – odrzekłem.

Byłem tym bardzo zainteresowany, a zarazem zdziwiony spotkaniem kogo mówi cego po angielsku. Spytałem wówczas, co my li o odbywaj cym si przed nami widowisku.

4 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce – O, to całkiem zwykłe zjawisko w Indiach – odpowiedział. Ludzi tych zw fakirami, magikami lub hipnotyzerami. Zasługuj na wszystkie nazwy, lecz przed nimi ukryty jest gł boki duchowy sens – a który odczytuj tylko nieliczni – i nie ulega w tpliwo ci, ze kiedy wyłoni si z tego dobro. Jest to oczywi cie tylko cie tej rzeczy, z której dane zjawisko wynikło. Spowodowało mnóstwo ró nych komentarzy i objawie , lecz jak si okazało – nie poznano sedna problemu, gdy pod tym wszystkim niew tpliwie ukryta jest prawda.

Na tym rozstali my si i w ci gu nast pnych czterech miesi cy widywałem go tylko sporadycznie. W tym czasie absorbowało nas wszystkich pewne zagadnienie, sprawiaj ce nam spory kłopot. Po kilku dniach, gdy znowu spotkałem Emila, dopytywał si troskliwie o przyczyn moich niepokojów, a potem zacz ł mówi o trapi cym nas zagadnieniu. Byłem tym zdumiony, gdy wiedziałem, e aden z nas nie rozmawiał na ten temat z nikim poza naszym niewielkim gronem osób uczestnicz cych w ekspedycji. Emil, jak wida był tak dalece wiadom stanu rzeczy, i wyczułem, e sprawa nasza była mu dokładnie znana. Tote nie upatrywałem niczego niestosownego w tym, by wspólnie zastanowi si nad ni , i rozmawiałem ju z nim o tym otwarcie. Powiedział mi wówczas, e spraw t zna w zupełno ci i po stara si nam pomóc. Nim upłyn ły dwa dni wszystko si wyja niło, a z n kaj cej nas kwestii nie pozostało ani ladu. Byli my wprawdzie bardzo zdziwieni, lecz wkrótce przestało nas to interesowa i zupełnie o tym zapomnieli my. Pó niej zacz ły wynika inne problemy, i weszło u mnie w przyzwyczajenie, by dla ich omawiania udawa si zawsze do Emila. I za ka dym razem, gdy tylko zostały rozwa one wspólnie z nim, w tpliwo ci nasze natychmiast znikały.

Koledzy moi równie spotykali si z Emilem i rozmawiali z nim, lecz ja niewiele im o nim wyjawiałem. W tym czasie przeczytałem spor liczb przeło onych z hinduskiego j zyka ksi ek wybranych w tym celu przez Emila, i byłem gł boko przekonany, e jest jednym z adeptów wiedzy tajemnej. Zainteresowanie moje jego osob wzrastało z ka dym dniem.

Pewnego razu, gdy spacerowali my po polu, Emil wskazał na goł bia kr cego nad naszymi głowami i powiedział, e ptak szuka wła nie jego. Stan ł wtedy nieruchomo z wysuni t dłoni , a ju po chwili goł b usiadł na niej. Jak si okazało ptak spełniał polecenie brata Emila, przebywaj cego na północy. Współpracuj cy z Emilem brat nie przybył do miejsca dogodnego do bezpo redniego skomunikowania si z nim, i dlatego wybrał taki wła nie sposób. Pó niej przekonali my si , e mistrzowie mog porozumiewa si ze sob momentalnie drog my low , co nazywaj wykorzystywaniem energii znacznie czulszej ni elektryczno , czy telegraf.

Nagabywany przeze mnie, Emil potwierdził, e potrafi przywoływa do siebie ptaki, a tak e kierowa ich lotem; nawet drzewa i kwiaty chyliły si ku niemu, a dzikie zwierz ta podchodziły do bez l ku. Pewnego razu np. pogodził dwa szakale, staczaj ce ze sob walk nad trupem zabitego i po eranego przez nie małego zwierz tka. Kiedy podszedł do nich, natychmiast przestały walczy i z pełnym zaufaniem poło yły swe łby na wyci gni tych przez niego dłoniach, a potem ju spo ywały swój pokarm w zupełnej zgodzie. Emil dał mi nawet potrzyma jedno z tych dzikich zwierz t. Powiedział wówczas do mnie: – To "ja", które zdolne jest – jak pan widzi – powodowa takie rzeczy, nie jest miertelne.

Jest ono prawdziwe i gł bsze: jest wła nie tym, co wy okre lacie mianem Boga. To Bóg w gł bi mnie – Bóg Wszechmocny, działaj cy przeze mnie: tylko On mo e czyni takie rzeczy.

Sam z siebie swym miertelnym ja" – nie potrafi nic uczyni . Tylko wtedy, gdy pozbywam

5 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce si całkowicie swego zewn trznego Ja" i pozostawiam je za sob jako przemijaj ce – moje boskie "jam jest" mo e wyra a i tworzy , pozwalaj c wielkiej miło ci boskiej wst pi we mnie, tak i mog wówczas czyni to, co pan widział. Kiedy i wy b dziecie potrafili zlewa ze siebie na wszystkie rzeczy bosk miło – wtedy nic nie b dzie dla was gro ne i adne zło nie b dzie miało do was dost pu.

W ci gu tego czasu Emil pouczał mnie ka dego dnia. Nierzadko zjawiał si nagle w moim pokoju nawet wówczas, gdy maj c zamiar uda si na spoczynek najdokładniej zamykałem drzwi. Z pocz tku jego niespodziewane wizyty niepokoiły mnie, lecz wkrótce zrozumiałem, e było to dla niego rzecz całkiem zwykł . Przyzwyczaiłem si pó niej do jego sposobu odwiedzin i nie zamykałem ju drzwi, by mógł swobodnie wchodzi i wychodzi , kiedy zechce. Zauwa yłem, e taki dowód zaufania był przez Emila aprobowany. Nie mogłem jeszcze tylko zrozumie ani przyswoi sobie wszystkich jego nauk, tak samo jak nie byłem jeszcze w tym czasie zdolny do przyswojenia wszystkiego, co widziałem podczas pobytu na Wschodzie. Potrzebni były całe lata rozmy la , by u wiadomi sobie gł boki duchowy sens ycia tych ludzi. Nie pyszni si sw prac , lecz wykonuj j z dziecinn rado ci i prostot .

Znaj c dogł bnie ochraniaj c moc miło ci stosuj j wytrwale, tak e cała przyroda kocha ich i przyja ni si z nimi. Tysi ce zwykłych ludzi ginie corocznie, np. od deł mij i pazurów dzikich zwierz t, a tymczasem mistrzowie tak dalece rozwin li w sobie moc miło ci, e zarówno mije, jak i inne dzikie zwierz ta nie czyni im adnej krzywdy. Czasami mistrzowie przebywaj w najbardziej niedost pnych d unglach, a niekiedy nawet pozostawiaj swoje ciała w pobli u wsi, by w ten sposób chroni wsie od napa ci dzikich zwierz t – wówczas adna krzywda nie mo e spotka ani wsi, ani te pozostawionych na stra y ciał. Je eli zachodzi potrzeba przechodz swobodnie po wodzie lub przez najwi kszy ogie , podró uj niewidzialnie i czyni wiele innych rzeczy, na które zwykli my patrze jak na prawdziwe cuda, dost pne tylko tym, którzy – według powszechnego s du – posiadaj w pewnym stopniu nadprzyrodzon moc.

Uderza podobie stwo codziennego trybu ycia i nauki mistrzów do ycia Jezusa z Nazaretu.

Uwa a si np. za rzecz niemo liw uzyskiwanie codziennego po ywienia wprost z kosmicznej przestrzeni, przezwyci enie mierci i czynienie rozlicznych, tak zwanych cudów, jakich dokonał Jezus, przebywaj c na Ziemi. Mistrzowie za daj dowód, e wszystko to stanowi ich powszednie ycie. Oto we wszystkie niezb dne dla codziennych potrzeb rodki, ł cznie z po ywieniem, odzie i pieni dzmi zaopatruj si wprost z przestrzeni, a mier przezwyci yli tak skutecznie, e wielu z nich yje ju ponad pi set lat, co zreszt potwierdzaj tak e ich dokumenty. W Indiach istnieje stosunkowo niewielu mistrzów, wszystkie za tamtejsze kulty s wyra nymi odgał zieniami ich nauki. Liczba mistrzów jest tak dalece ograniczona, e tylko bardzo nieliczni mog zosta dopuszczeni, aby obcowa z nimi w ich widzialnej postaci – natomiast w wiecie niewidzialnym mog oni dosi ga niemal nieograniczonej liczby, a wielkie dzieło ich ycia polega na przenikaniu i niewidzialnym pomaganiu tym wszystkim, którzy gotowi s do przyj cia ich nauki.

Otrzymane od Emila nauki stały si niejako podwalin tej badawczej pracy, któr przedsi wzi li my w wiele lat pó niej, czyli podczas trzeciej naszej wyprawy do Indii.

Wówczas ju bez przerwy yli my z mistrzami w ci gu trzech i pół roku, podró uj c z nimi przez całe Indie, Tybet, Chiny i Persj , obserwuj c przy tym ich codzienne ycie, i prac .

6 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce *** Nieliczna grupa naszej ekspedycji, przedsi wzi tej w celu bada metafizycznych, zebrała si w Potalu, jako punkcie odprawy. Była to niewielka wie poło ona na odległej prowincji w Północnych Indiach. Napisałem do Emila, zawiadamiaj c go o przyje dzie, lecz nie wspomniałem ani o celu naszej podró y, ani te o liczebno ci członków ekspedycji. Ku wielkiemu jednak naszemu zdziwieniu zastali my wszystko przygotowane dla całej grupy, a Emil i jego współtowarzysze znali doskonale wszystkie nasze plany. W czasie pobytu naszego w Południowych Indiach Emil wy wiadczył nam wprost nieprawdopodobne usługi, natomiast usług i pomocy doznanych od niego tym razem nie dałoby si po prostu opisa .

Jemu i tym przedziwnym Duszom, z którymi spotykali my si w czasie ekspedycji, przypisuj powodzenie całej naszej wyprawy. Do Potalu przybyli my pó nym wieczorem 22 grudnia 1894 roku i dowiedzieli my si , e w dalsz podró mamy wyruszy rano w sam dzie Bo ego Narodzenia. Podró ta stała si najpami tniejsz ze wszystkich wypraw całego naszego ycia. Nigdy nie zapomn tych słów, z jakimi Emil zwrócił si do nas tego ranka.

Były one wypowiedziane przepi knym angielskim j zykiem, mimo i mówca ani nie otrzymał angielskiego wychowania, ani te nie wyje d ał poza granice Dalekiego Wschodu.

Słowa Emila były nast puj ce: – Dzi mamy dzie Bo ego Narodzenia. Dla was oznacza to dzie , w którym si narodził Jezus z Nazaretu, czyli Chrystus. W chwili tej zapewne przychodzi wam na my l, e został posłany na Ziemi , by odkupi ludzko z grzechów – a wi c dla was Jezus uosabia wielkiego po rednika pomi dzy wami a Bogiem. St d te wzywacie zazwyczaj Jezusa jako owego po rednika pomi dzy wami a waszym Bogiem, którego uwa acie za Boga gro nego i zagniewanego, przebywaj cego w miejscu zwanym przez was niebem, usytuowanym nie wiadomo gdzie – aczkolwiek my l , e to tylko w wiadomo ci ludzkiej mniemacie, e mo ecie mie dost p do Boga tylko za po rednictwem Jego mniej surowego, ale wielkiego, szlachetnego i bardziej kochaj cego syna. Nazywacie go błogosławionym, i przyj cie jego na wiat obchodzicie wła nie dzi .

– Dla nas dzie ten ma daleko wi ksze znaczenie: oznacza, nie tylko przyj cie na wiat Jezusa Chrystusa, lecz symbolizuje zarazem narodziny Chrystusa w ka dej ludzkiej wiadomo ci.

Dzie Bo ego Narodzenia oznacza dla nas narodzenie si wielkiego mistrza oswobodziciela ludzko ci z materialnych wi zów i ogranicze . W naszym rozumieniu ta wielka dusza przyszła na Ziemi po to, by pokaza nam pełniej drog do rzeczywistego Boga – jedynego, wszechmocnego i wszechwiedz cego – by pokaza nam, e Bóg jest wszechm dro ci , wszechdobroci , wszystk prawd i wszystkim we wszystkim. Wielki ten mistrz, który w dniu dzisiejszym przyszedł na wiat, został posłany w tym celu, by jak najpełniej dowie nam, i Bóg nie tylko nie przebywa gdzie poza nami, lecz e wła nie przebywa z nami i w nas; e nigdy nie był i nie mo e by oddzielony od nas lub od któregokolwiek ze Swych stworze ; e jest zawsze sprawiedliwym i kochaj cym Ojcem. Jest On wszystkim; wie o ka dej rzeczy, wie wszystko i Sam jest cał Prawd . Gdybym nawet posiadł zrozumienie wszystkich ludzi, tak e wtedy byłoby ponad moje siły wyra enie wam cho by w skromnej mierze tego wszystkiego, co te wi te narodziny oznaczaj dla nas. ywimy przekonanie i mamy nadziej , e wraz z nami zrozumiecie, i ten wielki mistrz przyszedł do nas po to, by my mogli mie pełniejsze rozumienie ycia tu na Ziemi, e wszystkie miertelne ograniczenia zostały stworzone przez człowieka, i nie mog by inaczej tłumaczone. Wierzymy niezłomnie, e ten najwi kszy ze wszystkich nauczycieli przyszedł po

7 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce to, by pełniej dowie nam, i Chrystus przebywaj cy w nim, przez którego czynił owe wszechpot ne dzieła – jest tym samym Chrystusem, przebywaj cym w nas – we mnie i w całej ludzko ci; e stosuj c jego nauki mo emy równie czyni to, co czynił on, i wi ksze jeszcze dzieła. Wierzymy, e Chrystus przyszedł po to, by pokaza nam, e jedynie Bóg jest wielk i jedyn przyczyn wszystkich rzeczy – e jest On Wszystko ci .

Słyszeli cie, by mo e o tym, e utrzymujemy, i pierwsze nauki Jezus uzyskał po ród nas.

Mo liwe, i niektórzy z was wierz w to. Niech i tak b dzie. Czy zreszt , nie wszystko jedno, czy przyszedł z naszej sfery, czy te jako bezpo rednie objawienie Boga – jedynego ródła wszystkich rzeczywi cie istniej cych rzeczy? Je li bowiem idea umysłu Boga została przyswojona przez jednego człowieka i przejawiona przez niego drog wypowiedzianego słowa, to czy nie mog poszczególni lub wszyscy ludzie przyswoi znowu tej my li z wszech wiata? Z tego, i jeden przyswoił sobie dan ide i wyjawił j innym wynika, e stanowi ona jego nieodł czn własno – albowiem gdyby j przyswoił i zatrzymał, to sk d e mogłaby by znowu otrzymana? Lecz by jednak móc otrzyma wi cej, musimy oddawa nieustannie to, co my sami posiedli. Gdyby my zatrzymali dla siebie to, co dajemy, wówczas nast pił by zastój i staliby my si podobni do koła poruszanego przez wod , które nagle samowolnie zaczyna zatrzymywa spadaj cy na strumie , staj c si wkrótce obezwładnione przez t sam unieruchomion wod . Tylko wówczas, gdy woda mo e bez przeszkód przepływa przez koło, ma znaczenie dla wytwarzania siły poruszaj cej koło. To samo dzieje si z człowiekiem. Kiedy obcuje z ideami Boga musi wysyła je od siebie, by inni mogli z nich korzysta ; musi pozwoli wszystkim czyni to, co sam czyni, by wszyscy mogli wzrasta i si rozwija .

Według mego zdania wszystko przyszło do Jezusa jako bezpo rednie objawienie od Boga, tak jak niew tpliwie przyszło i do wszystkich naszych wielkich nauczycieli. Albowiem – czy nie pochodzi wszystko od Boga? I to, co potrafi jedna ludzka istota, potrafi tak e wszyscy.

Wiemy, e nadejdzie czas, kiedy si przekonacie, i Bóg gotów jest i pragnie objawi Siebie wszystkim ludziom, tak jak objawił si Jezusowi i innym. Wszystko, co powinni my czyni , to pragn Go przyj . Wierzymy czysto ci serca, e wszyscy ludzie zostali stworzeni jednakowymi i stanowi jedno człowiecze stwa; e owe pot ne dzieła czynione przez Jezusa mog by i b d czynione przez wszystkich. Przekonacie si tak e, e w dziełach tych nie ma nic tajemniczego.

Tajemniczo zawarta jest tylko w miertelnym ludzkim poj ciu o nich. Rozumiemy doskonale, e przybyli cie do nas z umysłami mniej lub bardziej nastawionymi sceptycznie. ywimy nadziej , e pozostaniecie tu, by widzie nas takimi, jakimi jeste my w rzeczywisto ci. Co si za tyczy naszej pracy i osi gni tych wyników, to pozostawiamy wam całkowit swobod – aprobowania lub odrzucenia ich, według waszego uznania.

*** Wyruszyli my do Asmah – jeszcze niniejszej wioski, oddalonej około dziewi dziesi t mil.

Emil wyznaczył dwóch młodych m czyzn, maj cych towarzyszy nam w podró y. Obaj prezentowali si jako wybitnie pi kne hinduskie typy. Im powierzono piecz nad cał nasz wypraw . Dzi ki absolutnej swobodzie i zrównowa eniu, z jakim wypełniali swoje zadania,

8 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce ekspedycja ta przewy szała swoj doskonał organizacj wszystkie nasze poprzednie wyprawy. Dla łatwiejszego odró nienia b d ich nazywał w dalszym ci gu Jasfem (czyt.

D astem) i Neprow'em (czyt. Niprowem). Emil był jednym z tych, którzy przyj li nas i troszczyli si o nas w tej wsi, sk d wyruszyli my. Był te znacznie starszy od tamtych dwóch.

D ast stanowił niejako władz wykonawcz w naszej wyprawie, podczas gdy Niprow był jego pomocnikiem i czuwał nad prawidłowo ci wykonywania wszystkich polece .

Odprawiaj c nas, Emil udzielił nam kilku wskazówek i powiedział: – Wyruszycie w drog z tymi dwoma m czyznami – D astem i Niprowem – którzy b d wam towarzyszy . Ja zatrzymam si tutaj przez pewien czas, gdy do nast pnego punktu postoju, odległego około dziewi dziesi ciu mil, podró wasza potrwa około pi ciu dni. Nie potrzebuj tyle czasu na przebycie tej odległo ci i si zjawi tam, by was powita . Chciałbym jednak prosi was o pozostawienie tutaj jednego z członków waszej grupy w celu czynienia obserwacji i notowania, je eli si zdarzy cokolwiek interesuj cego was. W ten sposób zaoszcz dzimy czas, a wasz współtowarzysz b dzie mógł si poł czy z ekspedycj po dziesi ciu dniach.

Wyrazili my zgod i wyruszyli my ze wsi w towarzystwie D asta i Niprowa, których pieczy powierzona została cała wyprawa i, musz przyzna , e niepodobna nawet wyobrazi sobie bardziej doskonałej organizacji wyprawy. Ka dy jej szczegół był doprowadzony do perfekcji i zgodno ci z ogóln Uni , z rytmem i harmoni muzyczn , i stan taki utrzymywany był w ci gu całej naszej wyprawy, trwaj cej trzy i pół roku.

Wypadałoby mi tu cho par słów wtr ci o wra eniach, jakie na mnie wywarli D ast i Niprow. Pierwszy z nich – to typ pi knego, czaruj cego sw równowag , a jednocze nie energicznego i o prawym charakterze młodego Hindusa. Ka de polecenie wydawał prawie monotonnym głosem, a było spełniane z precyzj i w tempie budz cymi podziw. Od chwili wyruszenia w drog obserwowali my ten wyj tkowo pi kny charakter, wiele rozmawiaj c na ten temat Nie mniejszy podziw swym charakterem budził w nas tak e Niprow, który wsz dzie i zawsze był obecny, radosny, wie y i skoncentrowany, a jednocze nie nadzwyczaj czynny, cho niezmiennie spokojny, a ka dy jego ruch zdawał si by przemy lany i precyzyjny.

Szczególnie podziwiali my jego niezwykł zdolno szybkiego obmy lania i realizowania ró nych rozwi za wyst puj cych w podró y chwilowych trudno ci, co równie było cz stym tematem rozmów członków ekspedycji. Obserwuj c ten stan rzeczy kierownik nasz powiedział pewnego razu: “Ci dwaj młodzi ludzie po prostu zdumiewaj swoimi charakterami i m dro ci ; wielka to rzecz znale podobnych pomocników, umiej cych tak cudownie my le i działa ".

Do wskazanej wsi przybyli my pi tego dnia około godziny czwartej po południu i zastali my ju tam witaj cego nas Emila, zgodnie z jego obietnic . Mo ecie wyobrazi sobie nasze zdumienie, kiedy – trwaj c w prze wiadczeniu, e przybyli my jedyn dost pn drog , posługuj c si istniej cym w tych stronach najszybszym rodkiem lokomocji (chyba za wyj tkiem kurierów podró uj cych rozstawnymi ko mi, i jad cych dniem i noc ) – zastajemy człowieka starszego, niezdolnego (jak nam si wydawało) do odbycia dziewi dziesi ciomilowej podró y, w krótszym ni my czasie. Pomimo to był ju tutaj i oczekiwał nas. Nic te dziwnego, e wszyscy zasypali my go pytaniami, prosz c o obja nienie, w jaki sposób zdołał nas wyprzedzi .

9 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Odpowied Emila była nast puj ca: “Powiedziałem wam przy odje dzie, e b d tutaj, by was przywita – i oto, jestem. Pragn łbym przy tym zwróci wasz uwag na fakt, e człowiek w swym rzeczywistym królestwie jest nieograniczony w swych mo liwo ciach, nie istniej te dla niego granice czasu ani przestrzeni. Dla tego, kto poznał samego siebie, zbyteczny jest ci ki pi ciodniowy trud podró y, by przeby dziewi dziesi ciomilow odległo . Ka dy człowiek w swym wrodzonym stanie i naturalnej postaci mo e momentalnie przenie si na dowoln odległo . Minut temu byłem jeszcze w tej wsi, z której wyjechali cie pi dni temu. To, na co tam patrzyli cie jako na moje ciało, wci jeszcze tam spoczywa. Towarzysz wasz, którego zostawili cie w tej wsi, powie wam, e kilka minut przed godzin czwart mówiłem do niego, i chc was przywita , gdy przyb dziecie tutaj o tym czasie. Ciało moje wci jeszcze pozostaje tam, a towarzysz wasz widzi je, tyle e trwa ono w bezruchu. Uczyniłem to po prostu dlatego, aby przekona was, e posiadamy zdolno pozostawiania swych ciał, by np. spotyka si z wami w okre lonym przez nas miejscu i czasie. Dwaj przydzieleni wam do pomocy nasi bracia mogliby odby t podró , tak samo jak ja. S dz , i to ułatwi wam zrozumienie, e my jeste my równie zwykłymi istotami, wspólnego pochodzenia, co i wy; e nie ma w tym adnej tajemniczo ci, jedynie rozwin li my w pełniejszym stopniu ni wy, tkwi ce w nas moce, dane nam przez Wszechmog cego Ojca.

Ciało moje nadal pozostanie tam do wieczora, a potem przenios je tutaj, za towarzysz wasz odb dzie t podró , któr wy przebyli cie, i przyb dzie tu w odpowiednim czasie. Po jednodniowym odpoczynku udamy si do pewnej wioski, odległej o jeden dzie drogi, gdzie sp dzimy noc, a potem wrócimy, by spotka waszego towarzysza i si dowiedzie , co wam powie. Wieczorem si zbierzemy znowu wszyscy w domu, a tymczasem – do widzenia!".

Kiedy zebrali my si wieczorem w pokoju, nie otwieraj c drzwi zjawił si w tym pokoju Emil i powiedział: “Widzicie, e ukazałem si w pokoju, jakby cie powiedzieli – w sposób czarodziejski, lecz zapewniam was, e nie ma w tym adnego czarodziejstwa. To, co widzieli cie, jest najzwyklejszym do wiadczeniem, a poniewa obserwowali cie fakt naocznie, wi c mo ecie temu wierzy . Przyjrzyjcie si uwa nie szklance z wod , któr jeden z was przyniósł tu przed chwil ze ródła. Mo ecie si przekona , jak w rodku tej wody formuje si male ki kawałek lodu, dopóty skupiaj c wokół siebie inne jego cz steczki, a wszystka woda w szklance zmieni si w lód. Chc c wytłumaczy to zjawisko, wystarczy powiedzie , e przez pewien czas utrzymywałem w przestrzeni centralne atomy wody, a zamieniły si w lód; inaczej mówi c – obni ałem ich wibracje do stopnia zlodowacenia, pozostałe za atomy wody skupiały si wokół nich, przekształcaj c cał zawarto szklanki w zlodowaciał posta . To samo prawo i z jednakowym skutkiem mo e by stosowane zarówno do wody w stawie, jeziorze, morzu, oceanie, jak i do wszystkich wód na całej Ziemi. Ale co by si wówczas stało, gdyby wszystka woda została zlodowacona? I w jakim celu mogłoby to by uczynione? Oczywi cie – w adnym. A je li spytacie, na podstawie jakiego prawa mogłoby to by uczynione, odpowiem, e – drog zastosowania uniwersalnego prawa. Lecz w tym wypadku nie zostałoby uczynione nic dobrego, gdy nie mogłoby wynikn z tego dobro.

Gdybym w dalszym ci gu przedłu ał ten proces zamarzania wódy, postanawiaj c doprowadzi zadanie do ko ca, wynikłaby z tego oczywi cie reakcja dla mnie, jako sprawcy danego procesu. Ka dy rezultat zastosowania prawa jest współmierny do rodzaju sprawczych intencji. Działaj c pozytywnie – zyskujemy dobro, nadu ywaj c praw – prowokujemy zło.

Mo ecie tu łatwo zrozumie , e gdybym kontynuował to zamarzanie, wówczas chłód podziałałby na mnie daleko pr dzej, ni zdołałbym doprowadzi do ko ca moje

10 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce do wiadczenie, i zebrałbym niwo swego eksperymentu, albowiem – zamarzłbym. Wyra aj c za w tym działaniu jakie dobro, wiecznie zbieram niwo swego dobra.

Zjawienie si moje dzi w tym pokoju, da si obja ni nast puj co: Tam gdzie pozostawili cie mnie przed kilkoma dniami, utrzymywałem swoje ciało w eterycznej przestrzeni, podnosz c jego wibracje, dopóki nie powróciło do stanu eterycznego lub – jak my to okre lamy – ogólnego łona wszech wiata, zawieraj cego wszelk kosmiczn substancj .

Wtedy za po rednictwem swego wy szego »ja« – mojej chrystusowej wiadomo ci – utrzymuj to ciało w umy le, dopóki nie obni si znowu jego wibracje, zanim przyjmie sw poprzedni posta w tym pokoju, gdzie jestem znów dla was widzialny i dotykalny. Jak wi c wynika nie ma tu adnej tajemniczo ci, albowiem stosuj jedynie moc b d prawo dane mi przez Wszechmog cego Ojca za po rednictwem Syna, a tym Synem jeste cie tak e wy, ja i cała ludzko . A zatem, nie istnieje tu adna tajemnica.

Rozwa cie wiar , przedstawion w postaci gorczycznego ziarna. Przychodzi ona do was z wszech wiata przez Chrystusa, który narodził si ju w gł bi nas wszystkich. Niby male ki punkcik wnika ona w dusz i rozwija si w Chrystusie, czyli w naszym ponad wiadomym umy le, i wznosi si , jakby ku szczytowi głowy, utrzymuj c si na tej wysoko ci. Wtedy powinni my pozwoli Duchowi wi temu zej do naszego serca i umysłu. I tu nast puje pouczenie: »Kochaj Pana Boga twego z całego serca swego, z całej duszy swojej, ze wszystkiej mocy swojej i ze wszystkiej my li swojej". Teraz pomy lcie, co to znaczy: serce, dusza, moc, umysł. Czy na tych wy ynach mo na uczyni co innego, ni tylko kierowa to wszystko ku Bogu i Duchowi wi temu – owej wszechobecnej Ja ni – wszechprzenikaj cego Ducha? Ale Duch wi ty przychodzi ró nymi drogami: mo e te szuka przyj cia u nas, jako male ka istotka. Powinni my Go jednak przyj i pozwoli zamieszka w nas, i poł czy si z owym male kim punkcikiem, czyli zarodni wiary. Wtedy punkcik ten zacznie kr y wokoło i tak samo przywiera do Ducha wi tego, jak zaobserwowane przez was cz steczki lodu przyrastały do centralnego atomu tego lodu. W taki sam sposób i wiara b dzie wzrastała, przyci gana cz stka za cz stk i kr g za kr giem, jak to nast powało z lodem, a dopóki nie uzewn trzni si ona i nie wyrazi w sposób widoczny. I tak oto pod acie wci naprzód, pomna aj c i wyra aj c to nasienie wiary, dopóki nie zdołacie powiedzie górze przeszkód: »Podnie si i zejd do morza«. I tak si stanie. Zwijcie to czwartym wymiarem lub jak chcecie. My nazywamy to wyra aniem Boga przez Chrystusa w nas.

Znane wam jest z waszej Ewangelii narodzenie Chrystusa: Maria – matka ujrzała ideał, który został zatrzymany w umy le, a nast pnie pocz ty na glebie jej duszy, sk d po pewnym czasie został wydany na wiat, czyli narodził si jako doskonałe dzieci , Chrystus – pierworodny i jednorodzony Syn Ojca. Był karmiony, ochraniany i hołubiony przez najlepsz z matek, dopóki si nie rozwin ł i nie przekroczył granicy dzieci stwa, by si sta dojrzałym. Tak oto, przychodzi Chrystus do nas. Najpierw jako ideał zasiany w glebie naszej duszy, jako o rodek, w którym przebywa Bóg, przechowywany w umy le, a nast pnie wydany na wiat, czy narodzony jako doskonałe Dzieci tko Jezus.

Wy, którzy cie widzieli to, co działo si na oczach wszystkich was, czy jeszcze pow tpiewacie? Nie strofuj was bynajmniej tymi słowami, cho w umysłach niektórych z was dostrzegam my li o hipnozie. Bracia! Czy znalazłby si cho jeden po ród was, który by nie odczuwał potrzeby rozwijania w sobie ka dej danej przez Boga zdolno ci, cho by takiej, jak widzieli cie dzisiejszego wieczoru? Czy mo ecie cho przez chwil przypuszcza , e ja, inaczej mówi c – kieruj waszym my leniem lub widzeniem? Czy s dzicie, e je li zechc ,

11 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce mog wprowadzi w stan hipnozy jednego z was lub wszystkich, którzy cie widzieli? W waszej Ewangelii powiedziano, e Jezus wszedł do pokoju przy zamkni tych drzwiach, a wi c zupełnie w taki sam sposób jak i ja. Czy tak wielki mistrz jak Jezus Chrystus, nie mógł si obej bez hipnotyzmu? Otó stosował On własn przez Boga mu dan moc, podobnie jak dzisiejszego wieczoru uczyniłem to wła nie ja. I zapewniam was, e w fakcie mego pojawienia si po ród was, nie było nic takiego, czego nie mogliby cie uczyni i wy, a nawet i ka de dziecko, jakie si rodzi na wiat – macie tak sam moc czynienia tego, co cie widzieli dzisiaj. Pragn łbym to wyja ni waszym umysłom, jak najbardziej zrozumiale.

Wszak nie jeste cie automatami, lecz indywidualno ciami i macie własn wol . Twierdz c wi c, e Jezus nie potrzebował stosowa hipnotyzmu, i my równie nie uciekamy si do tego rodka. Mo ecie pow tpiewa dowoli, dopóki nie przekonacie si o naszej uczciwo ci lub obłudzie. Tymczasem mo emy poradzi wam odło enie na pewien czas my li o hipnotyzmie, i odniesienie si do tego całkiem oboj tnie, dopóki bardziej nie zagł bicie si w pracy nad sob . Wszystko, o co mo emy was prosi , to zachowajcie otwarte umysły".

*** Poniewa nast pny etap naszej podró y stanowił jedynie krótkotrwał wycieczk , zatem wi ksz cz ekwipunku pozostawili my na miejscu. Nazajutrz wyruszyli my w drog , tylko w towarzystwie samego D asta, kieruj c si do małej wioski odległej o dwadzie cia mil.

Droga była do ci ka, gdy wiła si w ród g stych lasów wła ciwych tej okolicy. Do miejsca przeznaczenia przybyli my ju nad wieczorem, przed samym zachodem sło ca.

Czuli my si zm czeni i głodni, gdy w ci gu dnia posuwali my si niemal bez przerwy, zatrzymuj c si na krótko, wył cznie dla posiłku około południa. Teren był w ogóle bardzo górzysty, a przy tym pokryty zaro lami, co ogromnie utrudniało posuwanie si naprzód.

Musieli my przedziera si przez g stwiny wij cych si krzewów. Zauwa yli my wówczas, e przy ka dej zwłoce D ast objawia dziwne zniecierpliwienie, co intrygowało nas tym bardziej, e zazwyczaj bywał pełen niezachwianej równowagi. W ci gu całego trzyipółletniego obcowania z nim, tylko ten jeden raz widzieli my go zniecierpliwionym, gdy poza tym zawsze okazywał niezm cony spokój i we wszystkich innych naszych wyprawach zachowywał jednakow równowag . Przyczyna tego ówczesnego niepokoju wyja niła si wkrótce i przestali my si temu dziwi .

Na pół godziny przed zachodem sło ca przybyli my do wsi licz cej dwustu mieszka ców, a kiedy rozeszła si wiadomo , e D ast jest z nami, cała ludno wioski wyszła mu na spotkanie. Serdecznie witali go nie tylko wszyscy starsi, dzieci i doro li, ale i wszystkie zwierz ta. To nie my byli my o rodkiem tego wielkiego zainteresowania i czci, lecz bez w tpienia D ast. Witano go z najwi kszym szacunkiem, a kiedy powiedział do nich kilka słów, wszyscy powrócili do swych zwykłych zaj . Nast pnie, przed przygotowaniem noclegowego obozu, D ast zaproponował wspóln z nim przechadzk . Pi ciu z naszej grupy wymówiło si jednak zm czeniem po całym dniu uci liwej drogi, i potrzeb odpoczynku, a my z reszt przyjaciół i kilkorgiem osób z miejscowej ludno ci udali my si za D astem przez nagie pola okalaj ce wie , po czym weszli my do d ungli. Lecz nim zd yli my si w niej zagł bi dostrzegli my le cego na ziemi, najwidoczniej nie ywego człowieka – takie było bowiem pierwsze wra enie. Przyjrzawszy si jednak uwa niej le cej postaci przekonali my si , e nie był to kto martwy, lecz w stanie gł bokiego snu. Jednocze nie przekonali my si , e le ce na ziemi ciało było D astem, i stan li my nad nim, jak

12 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce oniemiali. Nagle, przy zbli aniu si D asta do nas, le ca posta zacz ła o ywa , podnosi si i wreszcie wstała, staj c na moment naprzeciw D asta. Nie było najmniejszej w tpliwo ci, co do to samo ci obu postaci, był to bowiem rzeczywi cie D ast. Widzieli my to wszyscy i wra enia nasze były jednakowe. Nagle przybyły z nami D ast znikł, a przed nami pozostała tylko posta le cego przed chwil na ziemi. Rozumie si , e wszystko trwało nieporównanie krócej, ni mo na było te sceny opisa , a co niemniej dziwne, e nikt z nas nie miał w tpliwo ci i nie rozpytywał na temat tego, co zaszło.

Pi ciu naszych przyjaciół, którzy pozostali we wsi, przybiegło do nas bez adnego sygnału z naszej strony, a kiedy spytali my ich potem dlaczego przybiegli – odpowiadali: “nie wiemy".

“Nim zrozumieli my, dlaczego to czynimy, wszyscy byli my ju na nogach, biegn c do was.

Uczynili my to niejako automatycznie, gdy nikt z nas nie pami ta o adnym sygnale.

Ockn li my si dopiero, biegn c w wasz stron , a przedtem w ogóle nie zdawali my sobie sprawy z tego, co czynimy".

Jeden z naszych przyjaciół powiedział: “Zaprawd – oczy moje jakby otworzyły si szeroko i widz daleko poza granicami doliny mierci; odsłoniły si przede mn takie cudowne obrazy, o jakich nawet nigdy nie my lałem". Inny znów, mówił: “Przecie i ja widz , jak cały wiat zwyci ył mier . ywo przychodz mi teraz na my l słowa, e »ostatni wróg człowieka: mier – b dzie zwyci ony". I teraz spełniły si te słowa w zupełno ci. Jak e znikome i powierzchowne s nasze rozumy w porównaniu z tym gigantycznym, cho prostym rozumieniem. A pomimo to mieli my odwag patrze na siebie, jak na gigantów rozumu, podczas gdy pod tym wzgl dem jeste my prawdziwymi niezaradnymi dzie mi. Teraz dopiero zaczynam rozumie znaczenie słów: »Musicie narodzi si na nowo«. Jak e słuszne s te słowa".

Pozostawiam w sferze domysłów wyobra enie sobie naszego zdumienia. Przed nami stał człowiek, z którym stykali my si co dzie bezpo rednio – usługuj cy nam. I oto ten człowiek wykazywał zdolno do pozostawiania swego ciała w d ungli, stanowi cego ochron dla innych, a w tym samym czasie potrafił wykonywa normalne ludzkie obowi zki, wiadcz c usługi na rzecz naszej ekspedycji. Mimowolnie przywodzi to na pami ewangeliczne słowa: “Kto z was uwa a si za najwi kszego, niech b dzie waszym sług ".

My l , e po ród nas nie było ani jednego, który by od tej chwili nie pozbył si l ku przed mierci .

W okolicach tych istnieje zwyczaj pozostawiania przez mistrzów swych ciał na skraju d ungli w pobli u wsi pustoszonych przez grabie ców i napastowanych przez dzikie zwierz ta. W ten sposób ludno tych wiosek wraz ze swoim dobytkiem bywa zabezpieczona przed napadami zarówno ze strony ludzi, jak i wi kszych drapie nych zwierz t Było całkiem oczywiste, e ciało D asta przele ało dłu szy czas, poniewa wyrosły długie, g ste włosy i uwiły w nich gniazda wła ciwe tej okolicy male kie ptaszki, które wychowały nawet nieobecne ju piskl ta. Stanowiło to jednak nieodparty dowód wiadcz cy o upływie czasu, w ci gu którego le ało pozostawione w tej pozycji ciało. Nale y tu jeszcze doda , e owe ptaszki s bardzo boja liwe i przy najmniejszym alarmie porzucaj swe gniazda. Jak e wielk miło i zaufanie okazały, wij c gniazdka na głowie człowieka!

Ludno wielu okolicznych wiosek bywa niekiedy terroryzowana przez ludo ercze tygrysy, poniewa wierz c w przeznaczenie (prawo karmy) nikt nie okazuje im sprzeciwu. Tote od

13 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce czasu do czasu drapie cy ci swobodnie penetruj wsie i wybieraj sobie kogo chc . Pó niej w pobli u jednej z wiosek widzieli my w d ungli ciało innego człowieka, tak samo pozostawione dla ochrony. Mówiono nam, e przez pewien czas wie ta była po prostu oblegana przez tygrysy, które po arły niemal e dwustu mieszka ców. Widzieli my te jednego z takich tygrysów-ludo erców, kr cego z wielk ostro no ci wokół ciała le cego na ziemi człowieka. Dwóch przyjaciół z naszej grupy obserwowało tego tygrysa, w ci gu trzech miesi cy, a gdy opuszczali my wie – wci jeszcze pozostawał na tym samym miejscu, nie czyni c nikomu krzywdy. Le cy za człowiek poł czył si z nami pó niej w Tybecie.

Podniecenie nasze było tak wielkie, e – prócz D asta – nikt w obozie tej nocy nie spał. On jeden tylko pogr ony był w zdrowym młodzie czym nie. Przez cał noc, od czasu do czasu, który z naszej grupy si podnosił i patrzył w stron pi cego D asta, a potem kładł si z powrotem ze słowami: “Uszczypnijcie mnie, bym si przekonał, e rzeczywi cie nie pi ". A były i bardziej wymowne okrzyki.

*** Nast pnego ranka wstali my o wicie i tego samego dnia, ju o zmierzchu, wrócili my do wsi, w której zostawili my nasz ekwipunek. Rozło yli my si obozem, pod wielkim bananem. Na drugi dzie zjawił si Emil, a odpowiadaj c na zadawane mu pytania, rzekł: “Nie dziwi si wcale waszym pytaniom i ch tnie odpowiadam na te, na które mog odpowiedzie w tej chwili, pozostawiaj c bardziej szczegółowe wyja nienia na niektóre z nich, dopóki nie wydoskonalicie si w naszej pracy. Pojmujecie dobrze, e mówi c z wami takimi słowami, u ywam waszego sposobu wysławiania si , by wam da mo no zrozumienia jednej z zasad naszej wiary.

Gdy prawda jest ogólnie znana i wszyscy jednakowo j rozumiej , to czy wówczas ci wszyscy nie pochodz z tego samego ródła? Wszak stanowimy jedn cało z Wszechobejmuj cym Umysłem – Substancj – Bogiem. Wszyscy tworzymy jedn wielk rodzin , a ka de dziecko, ka dy nowo narodzony, bez ró nicy narodowo ci, kasty, czy wyznania – jest członkiem tej wielkiej rodziny.

Pytacie, czy wierzymy, e mo na unikn mierci. Pozwólcie odpowiedzie słowami Siddhi: Ciało ludzkie jest zbudowane z indywidualnej komórki, podobnie jak ciała ro lin i zwierz t, które kochamy i nazywamy naszymi młodszymi, i mniej rozwini tymi bra mi. Indywidualna ta komórka stanowi mikroskopijn jednostk ciała. Wskutek procesu wzrastania i podziału, powtarzanego wielokrotnie, male kie j dro tej komórki-jednostki wykształca wreszcie cał ludzk istot , zbudowan z niezliczonych milionów komórek, specjalizuj cych si w pewnych najrozmaitszych funkcjach, lecz w przewa aj cej wi kszo ci zachowuj cych wła ciwo ci tej indywidualnej komórki, z której powstały, i która mo e by uwa ana za nosiciela pochodni aktywnego ycia. Przechodzi ona z pokolenia na pokolenie, nios c utajone w sobie iskry bo e – ywotno ka dej yj cej istoty w nieprzerwanym rodowodzie, si gaj cym wstecz do tego czasu, kiedy ycie po raz pierwszy si pojawiło na tej planecie.

Trwał wła ciwo ci tej indywidualnej komórki jest wieczna młodo . Có mo emy jeszcze powiedzie o zbiorowisku komórek nazywanych ciałem? W taki oto sposób grupy komórek powstały z indywidualnej komórki, powtórzonej niezliczono razy i zachowuj cej swoje

14 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce indywidualne wła ciwo ci, z których jedn jest ukryta w niej iskra ycia, czyli wieczna młodo . Owe grupy komórek b d ciało – jak wam ju wiadomo – spełniaj przy indywidualnej komórce funkcje swego rodzaju stra y, tylko w ci gu krótkiego okresu cielesnego ycia.

Najstarszy z naszych m drców, w natchniony sposób przenikał w prawd zasadniczej jedno ci yciowych reakcji u ro lin i zwierz t. Dzi łatwo mo emy sobie wyobrazi tych nauczycieli, którzy w cieniu rozło ystych bananów zwracali si do swych uczniów, z takimi mniej wi cej przemówieniami: »Spójrzcie na to gigantyczne drzewo, proces yciowy zachodz cy w naszym bracie-drzewie i w nas, jest w zasadzie taki sam. Przyjrzyjcie si listkom i p czkom na wierzchołkach drzew – i s młode jak nasiona, z których giganty owe powstały". Podobnie jak li cie i p czki na wierzchołkach gał zek najstarszego z drzew s tak samo młode jak i nasiona, z których wyrosło drzewo – identycznie i u człowieka grupa komórek, tworz c jego ciało, nie jest skazana na konieczno stopniowej utraty swej ywotno ci, by ulec wreszcie mierci, lecz mo e wzrasta zawsze młoda i zieleniej ca, jak i samo j dro indywidualnej komórki.

W rzeczywisto ci nie istnieje adna podstawa ku temu, by ciało nie mogło by tak samo ywotne i zawsze młode, jak nasienie, z którego powstało. Rozło ysty banan zawsze pozostanie symbolem wiecznotrwałego ycia, albowiem umrze mo e tylko przez przypadek.

Nie istnieje te oczywi cie adne naturalne prawo rozkładu ani przejrzenia czy zestarzenia wewn trz drzewa bananu, prawa mog cego bezzasadnie szkodzi yciowej energii jego komórek. To samo odnosi si i do ludzkiej postaci bosko ci. Nie istnieje dla człowieka naturalne prawo mierci ani rozkładu, prócz szczególnego przypadku. Nie zachodzi aden nieunikniony proces przejrzewania, czy zestarzenia wewn trz ludzkiego ciała b d grupy składaj cych si na nie komórek, słowem – nie istnieje nic takiego, co mogłoby stopniowo parali owa ow indywidualno , A wi c mier jest przypadkiem, którego mo na unikn , choroba za – jest przede wszystkim brakiem spokoju (równowagi), czyli słodkiego Santi – radosnego spokoju i równowagi ducha odzwierciedlanego na ciele przez umysł. Oczekuj cy zwykle (starego) człowieka uwi d starczy, to zasłona wyra aj ca niewiedz tudzie nieznajomo jego przyczyny, powoduj cej pewne chorobowe stany umysłu i ciała. Ró nym chorobowym przypadkom mo na zapobiega sam wła ciw my low postaw . Siddhi powiedział: »Elastyczno ciała powinna by zachowana w takim stopniu, by mogło w naturalny sposób z łatwo ci przeciwstawia si zarazie, infekcjom i innym chorobom".

Siddhi np. mo e połyka zarodki chorób i nie zapadnie na zdrowiu.

Pami tajcie, e młodo jest boskim nasieniem miło ci, zasianym w ludzkiej postaci: jest bosko ci w człowieku. Młodo – to przepi kne ycie duchowe, miłuj ce i wieczne. – Staro jest z natury bezduszna, nierzeczywista, miertelna i szpetna. L kliwe, nabrzmiałe cierpieniem i trosk my li stwarzaj szpetot , zwan staro ci . Radosne natomiast, miłuj ce i czyste my li, tworz obraz pi kna, wyra aj cy młodo . Wiek – to jedynie muszla, osłaniaj ca klejnot rzeczywisto ci – drogocenny skarb młodo ci.

Starajcie si w sobie rozwija i podtrzymywa wiadomo dzieci ctwa, wyobra aj c siebie jako bo e dzieci . Przed ka dym snem zwracajcie si do swej wiadomo ci nast puj cymi słowami: »Oto teraz staje si dla mnie rzeczywisto ci , e w gł bi mnie istnieje radosne duchowe ciało, wiecznie młode, wiecznie pi kne. Posiada cudowny duchowy umysł, pi kne i zdrowe oczy,

15 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce nos, usta, uszy, z by i skór . Całe ciało jest harmonijnie zbudowane, pi kne, kształtne, zdrowe i młode. W gł bi mnie rozpo ciera swe skrzydła duch i przepaja wiatłem moje duchowe ciało, duchow wi tyni . Wszystkie organy mojego ciała pracuj doskonale i w zupełnej ze sob harmonii. Posiadam dzisiaj i zawsze doskonałe ciało dziecka bo ego«.

Powtarzajcie te twierdzenia i rozmy lajcie nad nimi, dopóki nie za niecie. Duchowa moc tych twierdze powoduje, e w ci gu nocy, podczas snu, nast puje w ciele naszym przemiana, zu yte i martwe komórki zostaj wydalone, i nowe pi kne ciało budzi si znowu do ycia odmłodzone i zdrowe.

Wstaj c rano, mówcie znowu: »W gł bi mnie przebywa boski alchemik – prawdziwa boska miło wyjawiona w wiecznej młodo ci. W mej duchowej wi tyni boski alchemik buduje nieustannie nowe i pi kne komórki-dzieci. Duch młodo ci w moim ciele, to moja ludzka posta bosko ci i wszystko we mnie jest zawsze zdrowe, pi kne i młode. Mam doskonały kształt boski, teraz jestem tym, czym pragn by – uwidaczniam codziennie moje boskie istnienie, które wyra am yciem.

Jestem dzieckiem Boga, wszystkie moje potrzeby s zaspokajane teraz i zawsze.

Bezgraniczna miło nasyca mój umysł i przepaja moje ciało swym doskonałym yciem.

Niechaj miło , m dro i spokój rozlej si ze mnie na cał ludzko . Posyłam dobre my li całemu wiatu. Niechaj cały wiat i cała ludzko b d szcz liwe i błogosławione. Aum. Aum. Aum. Spokój, spokój, spokój«.

Nauczcie si u miecha łagodnie jak dzieci. U miech w gł bi serca – to najlepszy odpoczynek. Szczery u miech – to prawdziwe pi kno – artystyczne dzieło w gł bi nas kieruj cego nami nie miertelnego »ja«. Czy cie wszystko wokół siebie jasnym i pi knym.

Rozwijajcie si i podtrzymujcie w sobie dobry nastrój ducha. Radujcie si słonecznym wiatłem.

Przytaczam to wszystko z nauk Siddhi. S oni bowiem najstarszymi spo ród m drców i nauczycieli Wschodu, a ich nauka poprzedza o tysi ce lat cał istniej c na ten temat histori .

Uczyli ludzi, wskazuj c im lepsz drog ycia, jeszcze przed tym, nim człowiek uzyskał najprostsze zdobycze cywilizacji. Z ich nauk powstał system duchowego kierownictwa, lecz ci, którzy wytyczali kierunek, zboczyli z czasem, odchyliwszy si od głównego kierunku drogi – zapominaj c, e s narz dziem Boga. W mniemaniu, e sami (ich osobowo ci) stanowi ródło boskiej wiedzy i boskie dzieła, stracili z oczu duchowo , okazuj c pierwsze stwo prywacie i sprawom materialnym – i zapomnieli, e wszyscy pochodzimy z jednego – boskiego ródła. Z indywidualnych poj tych kierowników utworzyły si oddzielne wierzenia i rozbie ne my li. W taki sposób pojmujemy pomieszanie j zyków w wie y Babel. Siddhi jednak w ci gu wieków zachowali prawdziwie natchnione sposoby wyra ania Boga przez ludzi i wszystkie stworzenia, nauczaj c, e Bóg jest wszystko ci i przejawia si we wszystkim. Nauczyciele ci nigdy si nie odchylili od tej prawdziwej nauki i zachowali w niej wielk podstawow prawd ".

***

16 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Poniewa przed przekroczeniem Himalajów mieli my do wypełnienia wiele niezb dnych zaj , zatrzymali my si w tej wsi na czas dłu szy, upatrzywszy j sobie na najdogodniejsze miejsce na nasz baz i jako kwater główn . Przyjaciel, pozostawiony, by obserwował Emila, poł czył si z nami, powiadamiaj c, e rozmawiał z Emilem prawie do samej czwartej po południu i Emil wyraził ch osobistego uczestnictwa w oznaczonym czasie w spotkaniu z nami – po czym jego ciało natychmiast znieruchomiało na posłaniu, jakby pogr one we nie.

Pozostawało ono w takiej pozycji prawie do godziny siódmej wieczór; a potem stawało si coraz bardziej zamglone i wreszcie znikło. W tym to krytycznym czasie Emil zjawił si w ród nas wieczorem w pokoju.

Nie nadeszła jeszcze pora, by próbowa przej przez góry. Oczywi cie mówi tu o naszej niewielkiej grupie – członkach ekspedycji. Zacz li my bowiem patrze na siebie, jak na prawdziw przeszkod . Wszak stało si oczywistym, e trzech naszych wielkich przyjaciół – a nazywam ich wielkimi, gdy naprawd takimi s – mogło przeby t drog bez porównania szybciej ni my, jednak nie dali nam tego odczu . W tym czasie odbyli my szereg krótkich wycieczek z naszej kwatery, w towarzystwie D asta b d Niprowa, którzy jak zwykle, we wszystkim wykazywali swoje niezwykłe, a dla nas bezcenne warto ci. Podczas jednej z takich wycieczek Emil, D ast i Niprow towarzyszyli nam do wsi, w której stała wi tynia nazywana wi tyni Milczenia. Nie była dziełem ludzkich r k. We wsi tej było tylko kilka domostw słu ebników owej wi tyni. Kiedy w tym miejscu była du a wie , lecz prawie całkowicie została spustoszona, zwłaszcza przez dzikie zwierz ta i d um .

Opowiadano nam, e kiedy pewnego razu mistrzowie odwiedzili t miejscowo , zastali w niej spo ród trzechtysi cznej ludno ci, zaledwie kilkunastu mieszka ców. Odk d mistrzowie zwrócili uwag na t wie , znikła zarówno d uma, jak i ustały napady dzikich zwierz t.

Pozostali przy yciu mieszka cy zło yli lubowanie, e je li b d y nadal, po wi c si całkowicie słu bie bo ej i czynieniu dobra. Mistrzowie odeszli. A gdy potem powrócili, zastali ju wi tyni czynn , a jej słu ebników przy pracy. Przepi kny budynek owej wi tyni ma ju sze tysi cy lat, trwa na wysokim wzniesieniu, z którego roztacza si wspaniały widok na dalek okolic . Budowla wzniesiona z białego kamienia, nigdy nie wymaga adnych remontów ani konserwacji, gdy je li z jakiej przyczyny odpadnie kiedykolwiek kawałek kamienia, to samoistnie bywa zast piony nowym. Stwierdzili to wszyscy uczestnicy naszej ekspedycji Emil powiedział nam, e: “ wi tynia została nazwana » wi tyni Milczenia«, czyli miejscem mocy, gdy milczenie – to moc. Kiedy osi gamy w umy le milczenie, wówczas dost pujemy mocy, a wszystko staje si jedno ci – Bogiem.

«Zamilknijcie« i poznajcie moj bosk moc«. Rozproszona moc – to szum, milczenie za jest moc ze rodkowan . Je eli przez koncentracj skupiamy wszystkie nasze siły w jednym punkcie, wówczas w milczeniu obcujemy z Bogiem – jeste my jedno z Nim, z Jego wszechmoc . Na tym polega boskie dziedzictwo człowieka. »Ja i Ojciec – Jedno Jeste my«.

Istnieje tylko jeden sposób stania si jedno ci z moc Boga – to wiadome obcowanie z Bogiem. Nie mo e to by uczynione zewn trznie, gdy Bóg przejawia si tylko w gł bi nas.

Pan przebywa w Swej wi tyni. Niechaj cała Ziemia zachowa milczenie przed Jego obliczem.

Tylko wówczas, kiedy skierujemy si od zewn trz do milczenia w gł bi nas, mo emy mie nadziej wiadomego zjednoczenia z Bogiem – urzeczywistnienia faktu, kiedy Jego moc jest dla nas w ka dej chwili dost pna. Wtedy poznajemy, e stanowimy jedno z Jego moc .

Kiedy ten cel zostanie osi gni ty, wówczas oka e si zrozumiałym usiłowanie ludzko ci.

Człowiek poniecha zwodzenia si i wyzb dzie pró no ci, unaoczni sobie sw niewiedz i

17 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce małostkowo . Wtedy b dzie przygotowany do rozpocz cia nauki – zrozumie, e pycha nie mo e by nauczona, albowiem tylko pokora pozwala spostrzega prawd . Poczuje wówczas pod stopami twardy grunt i nie b dzie si wi cej potyka . Nauczy si rozwa a , i podejmowa decyzje.

Kiedy człowiek zrozumie, e Bóg jest jedyn moc , inteligencj – urzeczywistni w sobie prawdziw natur bo i przejawi Boga w czynnym wyra aniu Go, wtedy w ka dej chwili b dzie mógł korzysta z tej mocy. Nauczy si wiadomie i nieprzerwanie obcowa z ni podczas wszystkich swoich powszednich zaj : w czasie jedzenia, oddychania, chodzenia lub wypełniania wszelkich zada ycia le cych przed nim odłogiem. Człowiek nie nauczył si dot d czyni wi kszych dzieł bo ych, poniewa nie urzeczywistnił w sobie wielko ci mocy bo ej i nie poznał, e ta moc jest w nim i dla niego.

Bóg nie wysłuchuje naszego gło nego powtarzania w koło tych samych słów lub wielomówno ci – to jest daremne. Musimy poszukiwa Boga za po rednictwem Chrystusa w nas, drog niewidzialnego milcz cego obcowania z Nim w gł bi siebie. Kiedy Ojciec chwalony jest w duchu i prawdzie, słyszy wówczas szczere powołanie otwartej przed Nim duszy. Ten, kto obcuje z Bogiem w duchowej skryto ci, odczuje spływaj c przez niego moc, jako spełnienie ka dego swego pragnienia, albowiem kto poszukuje Ojca w gł bi swej duszy i przebywa tam – Ojciec wynagradza go jawnie.

Jezus cz sto ujawniał swe obcowanie z Ojcem. Nieustannie pozostawał w wiadomej ł czno ci z Bogiem w gł bi swej duszy. Rozmawiał z Nim, jak gdyby Bóg obecny był przy nim osobowo. I to obcowanie w swej utajonej gł bi czyniło go pełnym mocy. Jezus potwierdzał, e Bóg nie przemawia za po rednictwem ognia, trz sie ziemi, huraganów i powodzi, lecz cichutkim szeptem w gł bi naszej duszy.

Kiedy człowiek pozna te prawdy – stanie si bardziej rozwa nym. Nauczy si gł biej zastanawia i wtedy odrzuci stare poj cia, a przyswoi sobie nowe. Zdob dzie spokój i wybierze wła ciwy sposób ycia. Nauczy si skutecznie zastanawia w godzinach wewn trznej ciszy, nad dr cz cymi go zagadnieniami. By mo e nie rozstrzygnie ich jeszcze w sposób doskonały, lecz dogł bnie si z nimi zapozna. Wówczas przestanie gor czkowo walczy z nimi w ci gu całego dnia, by wieczorem dozna pora ki swych zamierze .

Gdy człowiek osi gnie poznanie tej wielkiej niewiadomej, jak przedstawia sam dla siebie – niech wówczas wejdzie w gł b swego duchowego wn trza i zamknie za sob drzwi. Zastanie tam swego najniebezpieczniejszego wroga – swoje małostkowe »ja« – i nauczy si panowa nad nim. Tam te spotka swego najwierniejszego nauczyciela i nieomylnego doradc – rzeczywistego siebie. Odnajdzie ołtarz, na którym Bóg płonie wiecznym ogniem i na nim jest ródłem wszelkiego dobra, wszechmocy i wszechwiedzy. Pozna wi tyni milczenia, w której przebywa Bóg – sanktuarium w gł bi samego siebie. Odczuje, e ka de jego pragnienie zawarte jest w umy le Boga, a zatem jest pragnieniem bo ym. Pozna rzeczywisty zwi zek Boga z człowiekiem – Ojca z Synem – Ducha z ciałem. Stanie si dla niego oczywistym, e tylko w jego wiadomo ci dotychczas istniał rozdział, podczas gdy w rzeczywisto ci wszystkie te »osoby« stanowi Jedno .

Bóg wypełnia Sob niebo i Ziemi . Wielkie to objawienie przyszło do umysłu Jakuba w ciszy milczenia: spał na kamieniu materializmu, i oto – w ogromnym strumieniu boskiego wiatła – ujrzał, e to co zewn trzne, jest tylko odbiciem, czyli wyra eniem obrazu istniej cego

18 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wewn trz. Pod wielkim wra eniem tego odkrycia Jakub zawołał: »Zaiste – Bóg przebywa tak e i na tym miejscu, a jam o tym nie wiedział. Wszak to nic innego, tylko dom bo y, a oto s wrota niebios«. I podobnie jak uczynił to Jakub, człowiek uprzytamnia sobie, e prawdziwe wej cie do nieba prowadzi przez własn wiadomo .

W widzeniu swoim Jakub ujrzał »drabin « wiadomo ci, po której ka dy z nas musi si wspina , nim zdoła przej (zgł bi ) tajemnic milczenia Boga i pozna , e znajduje si w centrum wszystkiego stworzenia, stanowi jedno ze wszystkim widzialnym i niewidzialnym, e trwa we wszechobecno ci boskiej. Jakubowi ukazała si si gaj ca od Ziemi do nieba drabina, na której widział aniołów bo ych wst puj cych i zst puj cych po niej, czyli idee boskie zst puj ce z ducha, przyjmuj ce kształt i wznosz ce si z powrotem. Takie samo objawienie widział Jezus:»... kiedy niebiosa otworzyły si przed nim i ujrzał cudowne prawo wyra ania si , dzi ki któremu pocz te w boskim umy le idee, s wyra one i przejawione w kształcie.

W objawionym mu doskonałym prawie wyra ania si , mistrz ujrzał tak e, e wszelki kształt mo e zosta stworzony do przeobra enia wiatopogl du. Pierwsz pokus dla Jezusa było przekształcenie kamieni w chleb, dla zaspokojenia własnego głodu. Lecz wraz z objawieniem prawa wyra ania si , przyszło i prawdziwe zrozumienie, e tak samo jak i wszystkie kształty, kamienie równie powstały z kosmicznego umysłu – z substancji Boga i same przez si s wyrazem boskiej wiadomo ci, wszystkie za rzeczy jeszcze nie przejawione – pozostaj w tym kosmicznym b d boskim umy le gotowe do stworzenia ich, czyli wyłonienia na zewn trz, w celu zaspokojenia ka dego szlachetnego pragnienia. W ten sposób potrzeba chleba dowiodła tylko tego, e substancja, z której stworzony bywa chleb lub ka da inna niezb dna rzecz, jest zawsze pod r k i w nieograniczonej ilo ci, i e z tej substancji mo e by stworzony zarówno chleb, jak i kamie «.

Ka de ludzkie szlachetne pragnienie jest pragnieniem Boga. St d te wsz dzie wokół nas – w kosmicznej substancji, czyli w Bogu – spoczywaj nieograniczone zapasy nieprzejawionych rzeczy i rodków na zaspokojenie ka dego szlachetnego pragnienia. Wszystko, co jest nam niezb dne do wykorzystania, wymaga tylko nauczenia si realizowania tego z materiału, przez Boga ju dla nas stworzonego. Pragnie On tylko pobudzi nas do tego, by my si uwolnili od wszelkich samoogranicze i si stali w pełni niezale nymi.

Kiedy Jezus powiedział »Jam jest bram «, miał na my li, e »Jam jest« oznacza w ka dej ludzkiej duszy wła nie bram , z której si wyłania – rozpatruj c indywidualnie – ycie, moc i substancja kosmicznego »Jam jest«, czyli Boga. A wyra a si ono tylko w jeden sposób – przez ide , my l, słowo i czyn. To »Jam jest« – Bóg – Istnienie – przybiera kształt w wiadomo ci, dlatego mistrz powiedział: »Według wiary waszej niech wam si stanie«.

Zatem – »Dla wierz cego wszystko jest mo liwe«.

Widzicie wi c, e Bóg w gł bi naszej duszy jest moc , istot rzeczy i rozumem lub u ywaj c terminów duchowych: m dro ci , miło ci i prawd . Przejawia On si w kształcie b d wyrazie, a wiadomo , istniej ca w bezgranicznym umy le Boga, i w człowieku, stanowi poj cie wiary podtrzymywanej w jego my li. Otó owa wiara rozł czona z duchem, stała si przyczyn ró nych postaci naszego upadania i umierania. Kiedy przekonamy si , e duch jest wszystkim i e wszelki kształt jest zawsze wyrazem ducha, wówczas zrozumiemy, e wszystko, co wyłoniło si z ducha – jest zawsze duchem.

19 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Nast pna wielka prawda, objawiaj ca si przez wiadomo , głosi, e ka de indywidualne istnienie, pochodz ce z boskiego umysłu, zawarte jest w tym umy le, jako doskonała idea.

Nikt nie jest w stanie pocz samego siebie. Zostali my pocz ci w doskonało ci, i jako istoty doskonałe zawsze istniejemy w umy le Boga.

Urzeczywistniwszy to w swej wiadomo ci, mo emy obcowa z boskim umysłem i jeszcze raz pocz to, co Bóg uczynił z nami, czyli to, co Jezus nazywa narodzeniem si na nowo.

Wielki jest dar milczenia, albowiem obcuj c z umysłem bo ym mo emy my le i pozna siebie takimi, jakimi jeste my w rzeczywisto ci, a nie jakimi si sobie wydajemy. Obcowa z umysłem bo ym mo emy tylko za pomoc prawdziwej i czystej my li, i w ten sposób przejawia si w prawdziwym wyrazie. Obecnie jednak, wskutek bł dnej i nieczystej my li, wi kszo ludzko ci przejawia si w swym nieszczerym wizerunku. Lecz jakim by był ów kształt – doskonały czy niedoskonały – bytem jego jest bo a moc, substancja i inteligencja.

Nie chcemy zmienia bytu, lecz pragniemy zmieni kształt, jaki przybrał byt. Mo na to uczyni przez odrodzenie umysłu, czyli zmian poj cia niedoskonałego na doskonałe – my li ludzkiej na my l bo .

Tak dalece wa n rzecz jest odnale Boga, obcowa z Nim, urzeczywistnia jedno i wyra a Go w swym ludzkim przejawieniu. Ale równie wa n rzecz jest milczenie, czyli spokój własnego umysłu, by bo y umysł całym swym blaskiem mógł o wieca nasz wiadomo . Zrozumiemy wówczas, co znaczy: »Sło ce sprawiedliwo ci wzniesie si , nios c na swych skrzydłach uzdrowienie«. Umysł bo y rozja ni nasz wiadomo , tak jak promie sło ca rozja nia mrok ciemnej komnaty.

Wej cie umysłu wszech wiata do umysłu człowieka, podobne jest do przypływu mas wie ego powietrza do zanieczyszczonej atmosfery, zamkni tego przez dłu szy czas pomieszczenia. Jest to zetkni cie i zespolenie wy szego z ni szym. Zanieczyszczenie zostało spowodowane odł czeniem ni szego od wy szego. Oczyszczenie za jest wynikiem zespolenia wy szego/czystego – z ni szym/ /nieczystym. Wtedy przestaje istnie wy sze i ni sze, a pozostaje tylko jedno, pełne czysto ci powietrze. Pami ta te musimy o tym, e Bóg jest Jedno ci , i wszystko istniej ce – widzialne i niewidzialne – stanowi jedno z Nim. Odwrócenie si człowieka od Niego spowodowało wła nie grzech, choroby, n dz , staro i mier .

Ponowne zł czenie natomiast – przyniesie zjednoczenie z wszechbytem i znowu staniemy si wiadomi pełni istnienia.

Odł czenie od boskiej jedni – to zst powanie aniołów po drabinie wiadomo ci, wst powanie za w gór – to powrót do Boga do jedno ci z Nim. Zst powanie mo e mie charakter pozytywny, kiedy jedno wyra a si w ró norodno ci, lecz wtedy nie jest konieczne poj cie odł czenia. To co stanowi ró norodno , zostało bł dnie poj te z indywidualnego b d te powierzchownego punktu widzenia, jako odł czenie. Wielkim dziełem dla ka dej ludzkiej istoty jest zdecydowane d enie duszy ku takim wy ynom w wiadomo ci, gdzie staje si ona jedno ci ze wszystkim.

Gdy ka dy z nas zdoła skupi sw my l w tym punkcie wiadomo ci, gdzie nast piło zrozumienie – e wszystkie rzeczy widzialne i niewidzialne pochodz od Jedynego Boga – wówczas wst pimy na Gór Przemienienia. Najpierw ujrzymy Jezusa, a obok niego Moj esza i Eliasza, czyli Zakon, proroków i Chrystusa (wewn trzna moc człowieka ku poznaniu Boga),

20 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce i postanowimy zbudowa trzy wi tynie; jednak oczekuje nas niełatwe zadanie, gdy mamy urzeczywistni nie miertelno człowieka i si przekona , e jego to samo nigdy nie była zaprzeczona, e człowiek jest boski, nie miertelny i wieczny. Wtedy Moj esz i Eliasz z prorokami znikn , a pozostanie tylko Chrystus. Wówczas stanie si oczywiste, e powinni my zbudowa tylko jedn wi tyni – Boga ywego w gł bi nas. Duch wi ty napełni nasz wiadomo i ju wi cej nie nawiedz nas zmysłowe omamienia grzechu, chorób, n dzy i mierci. Takim jest oto wielki cel milczenia.

Ta wi tynia, od której cian mo ecie odłupywa kamienie i czyni na cianach inne uszkodzenia (a szkody s rugowane natychmiast!) – symbolizuje wi tyni naszego ciała, o której mówił Jezus, e nie jest zbudowana ludzkimi r kami, lecz trwa wiecznie w niebiosach.

Tak wła nie wi tyni powinni my wznie tu na Ziemi".

*** Po powrocie do wsi z ostatniej wycieczki, zastali my gromad ludzi przybyłych z ró nych okolic. Dowiedzieli my si , e s to uczestnicy przedsi wzi tej pielgrzymki do wsi, oddalonej od nas o 225 mil. W pielgrzymce miała wzi udział tak e i pewna liczba mistrzów.

Zdziwili my si niepomiernie, gdy ta marszruta była nam ju cz ciowo znana i wiedzieli my, e po około siedemdziesi ciu milach rozprzestrzenia si piaszczysta pustynia.

Był to istotnie wysoki płaskowy usiany g sto pagórkami usypanymi przez wiatr, z przelotnych piasków i prawie całkowicie pozbawiony ro linno ci. Za t pustyni za droga wiodła przez grzbiet niewielkich gór, ci gn cych si wzdłu podnó a Himalajów. Wieczorem zaproponowano nam przył czenie si do pielgrzymki i powiedziano, e nie potrzeba zabiera ze sob adnych obci aj cych rzeczy z naszego baga u, gdy zawrócimy nie dochodz c do masywu Himalajów. Pielgrzymka miała wyruszy w drog w najbli szy poniedziałek.

Oczywi cie D ast i Niprow przygotowali wszystko jak najdokładniej, i w oznaczonym dniu wczesnym rankiem udali my si w podró wraz z trzystu innymi pielgrzymami, z których wi kszo była trawiona ró nymi chorobami i szła w nadziei uzyskania uzdrowienia.

A do soboty, pielgrzymka posuwała si bez adnych zakłóce , lecz w dniu tym rozszalała si burza z piorunami, jakiej nigdy dot d aden z nas nie widział. Burzy tej, o której pielgrzymi mówili, e jest zwiastunem wiosny, towarzyszyła ulewa trwaj ca trzy dni. Rozło yli my si obozem w bardzo dogodnym miejscu, a z powodu burzy nie ucierpieli my. Najbardziej niepokoili my si o nasze zapasy ywno ci przypuszczaj c, e dłu sza zwłoka przysporzy nam wszystkim kłopotów, gdy wzi li my ze sob tylko tyle prowiantu, ile było niezb dne do osi gni cia celu, ale bez adnej zwłoki. Opó nianie si pochodu wzmagało jeszcze nasze obawy z tego wzgl du, e nie było gdzie uzupełni zredukowanych zapasów i trzeba by powróci do punktu wyj cia oddalonego o sto dwadzie cia mil drogi, której spory odcinek wiódł przez dopiero co przebyt pustyni .

W czwartek rano pokazało si na niebie upragnione sło ce, lecz zamiast wyruszy w dalsz drog , jak tego wszyscy oczekiwali my, uprzedzono nas, e musimy poczeka , a rzeki cofn si w swoje ło yska i obeschn drogi. W tej sytuacji coraz bardziej obawiali my si wyczerpania naszych zapasów ywno ciowych, a jeden z naszych przyjaciół nawet gło no

21 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wyraził te obawy. Po chwili przyszedł do nas Emil – maj cy piecz nad zaopatrzeniem w ywno całej wyprawy – i powiedział: “Nie nale y si niczego obawia . Bóg troszczy si o wszystkie Swoje stworzenia, zarówno du e, jak i najmniejsze; a my zaliczamy si do Jego stworze . Spójrzcie, oto mam kilka ziarn, czyli nasion zbo a, które zaraz zasiej – a czyni c to, objawiam zapotrzebowanie na produkty zbo owe, i w umy le moim ukształtował si ju odpowiedni my lokształt zbo a. Wypełniłem prawo, a w odpowiednim czasie zbo e to wyro nie. Ale czy konieczne jest oczekiwanie na długi i mudny proces, jaki musi zachodzi w przyrodzie ze wzrastaniem, kwitnieniem i dojrzewaniem zbo a? Gdyby tak było, musieliby my przez długie, trudne miesi ce czeka na por niwn i mo no wykorzystania zebranego plonu. Wobec tego korzystamy z wy szego i doskonalszego prawa – otrzymanego od Ojca – do wytworzenia tego, co zaspokoi nasze szlachetne pragnienia. Niezb dne jest tu tylko wewn trzne uspokojenie si i wyobra enie sobie ziarn zbo owych, które s ju gotowe, gdy zatroszczono si o nie, i mo emy je wykorzysta na własne potrzeby. Je eli w tpicie, mo ecie je zebra , zemle na m k i upiec z niej chleb". Przy tych słowach, przed nami zjawiła si spora ilo czystych ziarn zbo a, które my zebrali, zmełli i wkrótce z nich upiekli my chleb.

Po niedługim czasie Emil znowu odwiedził nasz grup i powiedział: “W te fakty, które cie dzi widzieli, uwierzyli cie i si przekonali cie o ich prawdziwo ci. Lecz dlaczego nie mieliby my skorzysta z doskonalszego prawa i nie wytworzy t metod jeszcze bardziej doskonałego produktu, mianowicie – chleba? Stosuj c tedy to wy sze, czy jak wy nazywacie – udoskonalone prawo, jestem w stanie wywoła do osi galnego przez was istnienia tak e niezb dn ilo chleba..." A kiedy tak stali my bez słowa, w r kach Emila pojawił si bochen prawdziwego chleba, a prócz tego z nie niniejszym zdziwieniem zobaczyli my obok na stole czterdzie ci podobnych bochnów, poło onych jak gdyby przez naszego Emila, wywodz cego: “Widzieli cie, e starczy teraz dla wszystkich, a gdyby nie starczyło, mo na zawsze przywoła z przestrzeni dowoln ilo i poczyni odpowiednie zapasy". Wszyscy my tego dnia jedli ten w zadziwiaj cy sposób stworzony chleb, i wszystkim nam bardzo smakował.

Potem Emil kontynuował: “Kiedy Jezus zapytał Filipa »Gdzie kupimy chleba?« chciał tylko do wiadczy go, gdy sam doskonale wiedział, e nie było potrzeby nabywania na rynku chleba, dla nakarmienia zebranego tłumu. Jezus miał okazj udowodnienia swym uczniom mocy ducha, zastosowanej do powi kszenia ilo ci. Relatywnie my li ka dy człowiek, jak wówczas my lał Filip, który tak samo okre lał ilo zapasów, jak co dzie szacuje ludzka wiadomo : e oto mam tyle chleba, zapasów czy pieni dzy na nabycie i rozdysponowanie go (chleba) według zapotrzebowania. Jezus wiedział, e człowiek wiadom w sobie Chrystusa, nie ma adnych ogranicze . Ze wiadomo ci tego Chrystusa zwrócił si do Boga, jako ródła i stwórcy wszystkiego, a potem dzi ki czynił Tej Istocie i mocy wszechobecnej zawsze i wsz dzie, gotowej zaspokoi ka de szlachetne pragnienie. Podzi kowawszy wzi ł chleb i łamał go z uczniami swymi, a potem podzielił pomi dzy głodnych – a po nasyceniu wszystkich, pozostało jeszcze dwana cie pełnych koszy chleba.

Jezus nigdy nie był zale ny od cudzych zapasów, by zaspokaja swe lub innych potrzeby.

Nauczał, e wszystko, czego nam potrzeba, mamy zawsze pod r k w kosmicznej substancji, obejmuj cej niewyczerpane zapasy wszelkich rzeczy, i wszystko, co pozostaje nam uczyni , to wywoła je z przestrzeni do stanu przejawienia. Tak samo było i z pomno eniem przez Eliasza oliwy u ubogiej wdowy. Nie zwracał si bynajmniej do nikogo, dysponuj cego zapasem oliwy, gdy taki zapas mógłby si okaza ograniczony, lecz si gn ł do kosmicznej

22 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce substancji; a jedynym ograniczeniem było, e wszystkie naczynia, jakie miała wdowa, zostały napełnione – albowiem gdyby nie zabrakło naczy , oliwa mogłaby spływa niesko czenie.

To nie jest aden hipnotyzm, jak mniemaj niektórzy. Przecie nikt z was nie odczuwa, by był hipnotyzowany. Pozorna hipnoza to przede wszystkim autohipnoza, zawarta, we wierzeniu, e nikt z ludzi nie potrafi czyni doskonałych dzieł bo ych ani stwarza według potrzeb niezb dnych warunków. Wszak istnieje potrzeba tworzenia, lecz zamiast odkrywa i tworzy zgodnie z wol bo , wy si chowacie w swej n dznej skorupie i mówicie: »Nie mog «. W ten sposób hipnotyzujecie siebie sami, uparcie wierz c, e jeste cie istotami oddzielonymi od Boga, stawiaj c si po prostu ni ej samych siebie, ni ej doskonałego tworu, nie chc c by doskonałym wyrazem Boga. Wiecie, jak powiedział wielki mistrz – Jezus, e »Dzieła, które ja czyni i wy czyni b dziecie, a i wi ksze ponad te czyni b dziecie«. Posłannictwem Jezusa na Ziemi było u wiadomienie nas, e – jako synowie bo y (człowiek w swej rzeczywistej, ludzkiej postaci) mo emy tworzy tak samo doskonale i bezbł dnie jak Bóg.

Kiedy Jezus kazał niewidomemu przemy oczy w sadzawce, oznaczało to, e jego celem było otworzenie oczu wszystkim ludziom, by ujrzeli, i został posłany przez Ojca dla dania nam przykładu, by my mogli do wiadczy mocy tworzenia, jak posługiwał si Jezus w tworzeniu doskonałych dzieł, b d c wiadom Chrystusa w sobie i w innych.

Oto mog uczyni jeszcze krok naprzód: chleb, który w r ku trzymam jest przypalony, jak gdyby za długo był wystawiony na działanie wysokiej temperatury. Có było tego przyczyn ?

Po prostu nieprawidłowo zastosowałem doskonałe prawo i uległo spaleniu to, co wywołałem z przestrzeni do stanu widzialnego. Jest to skutek niewła ciwego zastosowania prawa.

Doskonałe prawo jest bowiem tak samo dokładne jak zasady matematyki, czy jakiekolwiek inne, tak zwane prawo natury. Gdybym np. upierał si przy takim nieprawidłowym stosowaniu doskonałego prawa, to spaliłbym nie tylko to, co stworz , lecz i samego siebie jako stwórc .

Naprawd jednak ten chleb nie został zniszczony, cho widzimy, e bochenek jest zniekształcony, a oprócz tego zawiera domieszk zw glonej i spopielonej substancji, która powróciła do rezerwuaru wszech wiata, gdzie oczekuje teraz w nieprzejawionej postaci, na nowe wywołanie jej do stanu widzialnego. W ten wła nie sposób znikaj z pola naszego widzenia inne materialne kształty – niszczone przez ogie , zmieniane w gaz, wskutek rozkładu komórek, czy (zdaniem naszym) innym sposobem zdematerializowane i zamienione powtórnie w kosmiczn substancj , z której powstały. Jest to niejako udokumentowanie powiedzenia, e »Co pochodzi z niebios – musi powróci do nieba«.

Widzieli cie niedawno, jak stworzony był lód, bez widocznej (jak s dzili cie) przyczyny.

Zapewniam was, e było to wzorowe działanie tego samego doskonałego prawa, za którego pomoc został stworzony chleb – albowiem jednakowo mog stosowa to prawo do wywołania z przestrzeni lodu albo chleba – oczywi cie, je li stosuj je na po ytek ludzko ci, czyli, inaczej mówi c, dopóki działam z miło ci , zgodnie z prawem, wyra aj c to, czego pragnie Bóg, by si objawiło we wszystkim. Dobrem jest bowiem dla wszystkich tworzenie chleba czy lodu b d ka dej innej upragnionej rzeczy, i wszyscy pragn cy jej, powinni si zwraca do miejsca, gdzie mog j otrzyma . Musicie zrozumie , e stosuj c absolutne prawo bo e, zawsze i wsz dzie zdołacie przejawia w materialnej postaci to, co jest wam potrzebne: nale y tylko najpierw pocz i ukształtowa je w umy le jako najwy szy ideał, i w ten

23 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce sposób, wykorzystuj c moc Boga, dowie doskonałymi synami bo ymi.

w pełni, jak dowiódł tego Jezus, e jeste cie

Znajomo tego prawa i zdolno posługiwania si nim wskazuje na uwolnienie si z jarzma handlu i wszelkich innych wi zów. Przewiduje, e niewola tak rozpowszechnionego komercjalizmu stanie si po niedługim czasie najwi ksz z istniej cych dot d zale no ci.

Je eli stan ten b dzie si nadal rozwijał z tak sił i szybko ci jak obecnie, to komercjalizm całkowicie zawładnie człowiekiem – i dusz , i ciałem – a sam si spali i unicestwi tych, którzy tak silnie si z nim zwi zali. Pocz tki prawa handlowego opierały si na podstawie duchowej, lecz dozwolono materializmowi cie ni to prawo do tego stopnia, e prawdziwa moc stwarzania stała si moc niszczycielsk , podobnie jak ka da nieprawidłowo stosowana moc stwórcza. Otó wypływa st d kwestia, czy ta niewola komercjalizmu i samoograniczanie nie s dlatego, by człowiek poj ł, e musi przej przez te warunki i je przezwyci y . By unaoczni sobie, e powinien wznie sw wiadomo do wiadomo ci Chrystusa i czyni doskonałe dzieła bo e. A wi c jest to wła nie tym, czego nauczał na Ziemi Jezus i przez całe swoje ycie dawał tego przykłady.

W istocie rzeczy, drodzy bracia, powinni cie zrozumie i pami ta , e »Na pocz tku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo«, i e wszystko, co pó niej przybrało kontury, było wpierw nieprzejawionym kształtem w substancji wszech wiata, czyli zaznaczało si w czym , co nazwano chaosem. W swym pierwotnym znaczeniu ten wyraz oznaczał aktywno . Nazw chaos nieprawidłowo przetłumaczono jako burzliwy, buntowniczy, niespokojny stan – zamiast interpretowa j jako form gł bokiej duchowej aktywno ci, wyczekuj cej na wypowiedzenie ostatniego stwórczego słowa, po którym miało si wyłoni w przejawionym kształcie.

Kiedy Bóg zapragn ł powoła do widzialnego stanu wiat z kosmicznej substancji, trwał w milczeniu i rozwa ał, inaczej mówi c – wyobra ał Sobie najpierw wiat idealny. Utrzymywał w umy le przez odpowiedni czas t substancj , z której miał by stworzony wiat i obni ał jej wibracje, a potem wyrzekł Słowo i wiat został przejawiony. A wi c stworzył najpierw, jak by my powiedzieli, niejako mentalny wzór – prototyp b d kształt, który miał by wypełniony substancj niezb dn do utworzenia widzialnego wiata, i według tego doskonałego mentalnego wzoru powstał potem ten materialny wiat.

Wszystkie widzialne rzeczy i wiaty musiały najpierw powsta i istnie w wiadomo ci albo inaczej – w umy le Boga, a do dnia Jego decyzji wyłonienia ich z kosmicznej substancji do stanu przejawienia. By mo e, i Bóg pragn ł w ci gu niezmiernego czasu przyoblec rzeczy w kształt i je uwidoczni ; ale gdyby bez uprzedniego my lokształtu przez Boga wypowiedziane Słowo zostało rzucone w bezkształtny cie , to nie byłoby nic stworzone, czyli wyłonione w kształcie widzialnym. By pragnienie i my l wszechmocnego Stworzyciela mogły zosta wyra one w obserwowalnych kształtach, niezb dne było ju tylko ostateczne wypowiedzenie »Niech si stanie«. Tak te i my, kiedy chcemy stwarza rzeczy widzialne powinni my post powa zgodnie z przykładem danym nam przez Boga.

Bóg utrzymuje w Swym umy le doskonały wiat z najdrobniejszymi jego szczegółami i ów wiat musi by przejawiony jako niebiosa, czyli doskonałe miejsce zamieszkania, w którym wszystkie dzieci bo e i wszystkie Jego stworzenia b d mogły y w pokoju i harmonii.

Takim b dzie wiat doskonały, jakim Bóg widział go na pocz tku Swego aktu stwarzania i jaki teraz spoczywa w umy le bo ym, a przejawianie go w tej postaci zale y od naszego

24 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce zgodnego pragnienia. Je eli zdołamy skoncentrowa nasze wysiłki i pozna , e wszyscy stanowimy jedno , e jeste my członkami bo ego ciała, w taki sposób jak oko nasze jest cz ci całego naszego organizmu cielesnego, wówczas trafimy do Królestwa Bo ego, zamieszkamy w nim, a niebiosa powstan tu na Ziemi.

Urzeczywistnienie tego, to potwierdzenie prawdy, e w niebiosach nie ma niczego materialnego, lecz wszystko jest duchowe; e niebiosa, to doskonały stan wiadomo ci, tu na Ziemi, a wszystko, co powinni my uczyni , to osi gn ten stan. Wszystko to jest tutaj – wokoło mnie i was. Oczekuje od nas, by my otworzyli oczy swej duszy, i pod działaniem tego wewn trznego wzroku nasze ciała-zaja niej wiatło ci płyn c nie ze Sło ca, lecz od Ojca, przebywaj cego wła nie w gł bi naszych istot. Musimy tylko sobie u wiadomi , e nie istnieje nic materialnego, a wszystko jest duchowe. Je li zdołamy w sobie utrwali taki stan wiadomo ci, to wystarczy, tylko ze rodkowa my l na tym cudownym danym nam przez Boga duchowym wiecie, który akurat jest ju tutaj na Ziemi.

Zechciejcie przeto zrozumie , e Bóg stworzył wszystko w ten sposób, i w spokoju i zamy le ujrzał najpierw doskonały wiat, a potem rzekł: »Niech si stanie wiatło« – i ono si stało. Potem powołał do istnienia niebiosa, i tak kolejno stwarzał wszystko, utrzymuj c w Swej wiadomo ci, tylko ideał ka dego kształtu i wypowiadaj c Słowo, którego d wi k urzeczywistniał ten ideał w postaci widzialnej. Tak samo było z człowiekiem, którego Bóg stworzył na obraz i podobie stwo Swoje, i obdarzył moc panowania nad wszystkim. B d c Sam wszechmocnym, Bóg powołał do istnienia tylko rzeczy doskonałe, a wreszcie i doskonałego człowieka, który dostrzegał wokół siebie tylko dobro, albowiem wszystko było dobrem, póki człowiek nie odł czył si od Boga i nie zaczaj widzie podwójnie – dobra i jego przeciwie stwa. Wtedy to w my li swojej człowiek pocz ł i stworzył zło – jako przeciwie stwo dobra. W ten sposób zjawiło si na Ziemi zło za po rednictwem pełni władzy człowieka, jako wyłonione z jego my li. Zło nie mogłoby wyst pi samoistnie (nie miałoby mocy), gdyby człowiek nie pocz ł i nie ujrzał go w swej wiadomo ci. Istniałoby tylko dobro, i wszyscy byliby tak doskonałymi, jak Bóg przewidział w chwili powołania nas do przejawionego istnienia. Wówczas na Ziemi nastałyby prawdziwe niebiosa, jakie utrzymywał na pocz tku w Swym umy le Bóg i jakie w przyszło ci b dziemy musieli do wiadczy , kiedy zdołamy stworzy je sami. Jezus miał pełne prawo głoszenia, e przyszedł z niebios, albowiem wszystko pochodzi z nieba, wywołane do istnienia z kosmicznej substancji.

Stworzony na obraz i podobie stwo Boga, człowiek otrzymał tak e bosk moc stwarzania, i Bóg oczekuje ode takich samych aktów tworzenia. Nale y wi c, tylko pocz w umy le ideał dobra, które chcemy stworzy , a nast pnie wypełni substancj kosmiczn utrzymywany w wiadomo ci wzór i wypowiedzie słowa: »Niech si stanie«.

B d c ukrzy owany Jezus dał tylko fizyczn powłok swego rzeczywistego ciała, by udowodni , e istnieje w istocie w gł bi duchowe ciało, które ujawnił po zmartwychwstaniu – było ono wła nie tym ciałem, o którym powiedział: »Zniszczcie t wi tyni , a w trzy dni j odbuduj «. Post pił tak, by da dowód, e mamy takie samo duchowe ciało i mo emy czyni wszystkie te dzieła, jakie on czynił. Nie ulega te w tpliwo ci, e gdyby zechciał, mógłby był si ocali od mierci. Dostrzegał, i zaszła wielka przemiana w jego ciele, i wiedział, e ci, którzy go otaczali, nie byli jeszcze zdolni poj , i mog tak samo jak on ujawni swoje duchowe ciała. Dlatego starał si im to okaza , lecz oni wci jeszcze byli zapatrzeni w swoj osobowo , i Jezus równie zdawał sobie spraw , e gdy odsłoni im duchowe ciało bez odpowiednio przełomowej i widocznej zmiany, to ludzie nie zdołaj odró ni tre ci

25 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce materialnych od duchowych: wybrał wi c ukrzy owanie, by na zewn trz odpowiednio uwydatni te przemiany.

Zaprawd , w ka dym człowieku przebywa Chrystus, czego dowiódł czczony i kochany przez nas mistrz Jezus. Narodził si on i rozwin ł oraz poznał ycie na Ziemi, by nam wskaza doskonał drog wiod c do Boga. Nie mo emy wi c post pi inaczej, ni tylko wkroczy na ni i ukocha t doskonał drog . Oboj tnie, kiedy j ujrzymy i czy wypadnie nam sia ziarno, wytwarza chleb, czy te czyni milion innych rzeczy niezb dnych dla ludzkiej egzystencji. Nauka ta pomaga nam jednak w rozwoju naszej wiadomo ci i prowadzi do pewnego dnia, kiedy urzeczywistnimy jedni z Ojcem, przekonuj c si , e jeste my prawdziwymi synami bo ymi, a nie sługami, i jako synowie mo emy, i powinni my mie to wszystko, co posiada Ojciec i włada wszystkim tak, jak On włada.

Tymczasem, by móc to osi gn , nieodzowna jest przede wszystkim niezachwiana i stale pogł biana wiara, podobnie jak doskonalona bywa przez ucznia muzyka lub matematyka, dopóki nie osi gnie w niej biegło ci i pełnego jej poznania. Wówczas staje si całkowicie wolny i panuje nad tymi umiej tno ciami.

Najlepszym i najprawdziwszym wzorem takiej drogi ycia, jest ycie Jezusa. Czy mo liwe byłoby nie uznawanie mocy zawartej w jego istnieniu? Jezus – to wła nie przejawiony Chrystus, czyli Bóg objawiaj cy si za pomoc ciała człowieka. Jezus osi gn ł w wiadomo ci ten stopie , gdzie w zupełno ci mógł polega na swej gł bokiej wiedzy, czyli zrozumieniu Boga, dzi ki czemu czynił swe wielkie dzieła. Nie polegał jednak na własnej sile woli, czy skoncentrowanej my li. Tak te i my nie opieramy si na osobistej sile woli b d skupionej my li, lecz zdajemy si na wol bo . »Nie moja, lecz Twoja wola – niech si stanie, Ojcze« – mówił Jezus. A wi c wola, w której wyra ana jest wola Boga, i wol Jezusa było wypełnienie we wszystkim woli Boga, czyli czynienia tego, co pragn ł uczyni Bóg.

Nale y te pami ta , e – jak dowodz pozostawione kroniki – Jezus cz sto oddalał si od swoich uczniów i przebywał na wzgórzach. Czy były to wzgórza fizyczne lub duchowe – o tym kroniki owe nie pouczaj . My natomiast wiemy ponad wszelk w tpliwo , e wszyscy musimy wznosi si na wy yny swej wiadomo ci, by sta si o wieconymi wiatłem boskiej m dro ci. Wy yna oznacza te szczyt głowy, a je eli wiadomo nie jest rozwini ta, musimy j tam (tysi cpłatkowy czakram – Sahasrara) rozwija i doskonali drog uduchowiania my li. Z kolei z serca, o rodka miło ci – musimy pobudza miło do równomiernego kr enia jej siły i rozlewania si na wszystkich i wszystko. Wtedy dopiero Chrystus si w nas objawi. Syn człowieczy zreflektuje si wtedy, e jest synem bo ym, w którym Ojciec Sobie upodobał. Ci gle rosn cym wylewem miło ci musimy urzeczywistnia to w słu eniu i czynieniu dobra dla po ytku wszystkich.

Teraz si zastanówcie i przez chwil pomy lcie w skupieniu, wyobra aj c sobie niezliczono ziarenek piasku na morskim wybrze u lub na pustyni, niezliczone krople wody napełniaj cej wszystkie morza i oceany na Ziemi, niezmierzone formy ycia – na l dzie, w wodzie i powietrzu; wyobra cie sobie równie bezgraniczn obfito cz steczek, stanowi cych wszystkie skały na Ziemi, wreszcie: nieograniczono form wiata ro linnego i zwierz cego – i pomy lcie, e wszystko to stanowi ideał podtrzymywany w bezgranicznym umy le Boga – jest obj te jednym yciem Wszechmog cego Ojca. Potem sobie wyobra cie niezliczon rzesz dusz, urodzonych na tej Ziemi i pomy lcie, u wiadamiaj c sobie, e ka da ludzka

26 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce dusza jest doskonałym wyobra eniem idealnego wizerunku Boga, jak Bóg postrzega samego Siebie; ka dej duszy dana jest moc panowania, równa boskiej.

Pomy lcie teraz, e Bóg pragnie, by człowiek rozwin ł te Bogu podobne wła ciwo ci i siły, i czynił dzieła, jakie czyni Bóg, albowiem w tym celu człowiek otrzymał je od Ojca – jedynego wielkiego umysłu wszech wiata, by podobnie jak Bóg stwarzał rzeczy i rozstrzygał sprawy na po ytek innych, i wszystkich dzieci, i stworze bo ych. U wiadomcie sobie przeto, e ka da jednostka ludzka jest jednakowo wyrazem b d odbiciem niewidzialnego ducha w widzialnym kształcie, w którym si Bóg zapragn ł wyrazi . Kiedy w wiadomo ci wszystkich stanie si to rzeczywisto ci b dziemy mogli powtórzy słowa Jezusa: »Patrzcie – oto tutaj jest Chrystus«. Albowiem takim wła nie sposobem osi gn ł Jezus panowanie nad ja ni tego wiata, czyli nad cielesnym małostkowym »ja«. Jak Jezus w swym yciu uznawał bosko i j przyj ł, tak i my powinni my to uczyni ".

*** Po o miodniowym postoju zwin li my obóz i w poniedziałek rano udali my si w dalsz podró . Trzeciego dnia doszli my nad brzeg, jak nam si zdawało, wielkiej rzeki; jej szeroko wynosiła prawie 600 metrów, a pr d rwał z pr dko ci co najmniej 16 kilometrów na godzin . Dowiedzieli my si , e był to zwykły strumie , który normalnie mo na było przej w bród bez adnych trudno ci.

Postanowili my rozło y si obozem i do rana obserwowa , czy woda b dzie nadal wzbierała, czy zacznie opada . Oznajmiono nam, e istnieje mo liwo przekroczenia rzeki przez most, lecz doj cie do niego wymagałoby czterodniowej i bardzo uci liwej podró y.

Uznali my, e je li wody rzeki opadn , to b dzie rozs dniej przeczeka nawet kilka dni, ni wybiera si w tak dług i okr n drog . Dowiedziono nam ju , e nasze dotychczasowe kłopoty prowiantowe s teraz nieistotne, gdy od chwili wyczerpania si ich, a do czasu powrotu do naszej głównej kwatery, cała pielgrzymka, stanowi ca przeszło trzysta osób, była zaopatrywana w obfito ci produktami uzyskiwanymi – jak mówili my mi dzy sob – wprost ze wiata niewidzialnego. To osi ganie ywno ci, w taki sposób, trwało 68 dni, czyli do powrotu do wsi, z której wyruszyli my w drog . Oczywi cie dalecy byli my od rozumienia prawdziwego sensu tych wszystkich obserwowanych zjawisk. Nie byli my równie w stanie poj , e wszystkie te rzeczy mogły by urzeczywistnione dzi ki znajomo ci okre lonego prawa, z którego i ka dy z nas mógłby dowolnie korzysta .

Kiedy nast pnego ranka zebrali my si na niadanie, zastali my w obozie pi ciu obcych m czyzn. Zaznajomiono nas z nimi i poinformowano o ich przynale no ci do grupy obozuj cej po drugiej stronie rzeki: przybyli za z tej wsi, do której d yła nasza pielgrzymka.

Nie zastanawiali my si bli ej nad tym, w jaki sposób si przeprawili przez rzek , przypuszczaj c, e po prostu przepłyn li łodzi . Jeden z naszych przyjaciół, członków tej ekspedycji, nawet powiedział: Je eli ci ludzie maj łód , to dlaczego nie mogliby my z niej skorzysta dla przeprawienia si na tamten brzeg rzeki". Lecz si okazało, e adnej łodzi nie było, gdy dla przeprawienia si na s siedni brzeg w normalnym czasie, łodzie były tu w ogóle zb dne.

27 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Po niadaniu zebrali my si nad brzegiem rzeki, a Emil, D ast i Niprow oraz czterech z naszych przyjaciół rozmawiali z ostatnimi przybyszami. D ast podszedł do nas i powiedział, e chc przej do obozu po drugiej stronie rzeki, i postanowili zaczeka jeszcze do nast pnego rana, by zobaczy , czy nie ma oznak wskazuj cych na cofanie si wody.

Zaciekawiło to nas ogromnie, gdy prób przepłyni cia potoku, który z tak sił rwał przed naszymi oczami, poczytywali my za odwag granicz c z szale stwem. S dzili my bowiem, e jedynym dost pnym sposobem przedostania si na przeciwny brzeg rzeki mogło by tylko przepłyni cie jej.

D ast przyst pił do grupki rozmawiaj cych i po chwili wszyscy w liczbie dwunastu podeszli do samego brzegu, po czym nie zdejmuj c ubra , nie wst pili w wod , lecz zwyczajnie poszli po jej powierzchni.

Nigdy nie zapomn wstrz saj cego wra enia, jakiego doznałem, patrz c na ich zej cie z twardego gruntu na rw ce fale wody. Wstrzymałem oddech, gdy byłem przekonany, e za chwil ujrz , jak wszyscy pogr si w wodzie i znikn mi z oczu. Pó niej si dowiedziałem, e takie same wra enie odnie li wszyscy pozostali przyjaciele z naszej grupy. Ka dy z nich te tak samo wstrzymał oddech dopóty, a tych dwunastu dotarło na tamten brzeg. Ze zdumieniem obserwowali my krocz cych najspokojniej po powierzchni rw cej rzeki i niezapadaj cych si w ni poza grubo podeszew swych sandałów.

Gdy zeszli z wody na przeciwległy brzeg, doznałem uczucia, jakby tony ci aru spadły z moich ramion, i jednakowe wra enie prze ył ka dy z naszej ekspedycyjnej grupy. Dopiero, kiedy ostatni z id cych przez wod wst pił na brzeg, z piersi ka dego z nas wydobyło si gł bokie westchnienie ulgi. Było to oczywi cie dla nas nowe zadziwiaj ce do wiadczenie, do którego opisania brak po prostu słów.

Siedmiu uczestników naszej pielgrzymki powróciło t sam drog na drugie niadanie, lecz tym razem, przy powtórnym ich przej ciu przez wod , nie prze ywali my ju tego w takim napi ciu, jak poprzednio. Niemniej jednak ka dy z pielgrzymuj cych odetchn ł z ulg , kiedy wszyscy wst pili na nasz brzeg, zdrowi i cali. Potem ju nikt z naszej grupy nie opuszczał brzegu rzeki, a do wieczoru, i prawie e nie rozmawiali my ze sob o tym niezwykłym wydarzeniu, którego byli my wiadkami; tak dalece pochłaniały nas własne na temat tych prze y rozmy lania.

Wieczorem tego dnia postanowiono, e jednak b dziemy musieli obra t dłu sz okr n drog , by doj do mostu, a nast pnego dnia wczesnym rankiem byli my ju wszyscy gotowi do tej podró y. Zanim jednak e wyruszyli my na tras , 52 pielgrzymów podeszło spokojnie do rzeki i przeszło przez wod tak, jak to uczyniło poprzedniego dnia wspomnianych ju dwunastu. Perswadowano nam, e my te mogliby my przej razem z nimi, lecz aden z nas nie wierzył w mo liwo bezpiecznego przebycia w ten sposób rzeki. D ast i Niprow nalegali, e b d nam towarzyszy , lecz my my odmawiali, tłumacz c si , e mo emy do mostu pój bez nich z reszt pielgrzymki i zaoszcz dzi im niepotrzebnej fatygi. Nie przekonali my ich wcale, a dostrzegaj c nasze obawy, uznali, e dla nich nie b dzie to bynajmniej adnym trudem, i wyruszyli w okr n drog razem z nami. Głównym tematem naszych rozmów i refleksji podczas tej czterodniowej podró y – dopóki si nie poł czyli my z tymi, którzy przebyli potok bezpo rednio – były te gł boko zastanawiaj ce zdarzenia, jakie prze yli my w ci gu krótkiego okresu czasu naszego obcowania z tymi niezwykłymi lud mi.

28 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Nazajutrz, kiedy pielgrzymka wspinała si z trudem po stromej pochyło ci góry, a sło ce parzyło nas gor cymi promieniami, kierownik naszej ekspedycji, od dwóch dni rzadko si wtr caj cy do rozmowy, niespodziewanie rzekł: “Przyjaciele, dlaczego to na tej Ziemi człowiek musi pełza po niej i si czołga ?". Odpowiedzieli my mu niemal chóralnie, e akurat wyraził nasz my l, a on kontynuował; “Dlaczego jest tak, e nie wszyscy, a tylko niewielu mo e uczyni takie rzeczy, jakich byli my wiadkami? Dlaczego człowiekowi musi wystarczy pełzanie? Je li uzyskał władz nad wszystkim, to niew tpliwie otrzymał tak e i moc latania w powietrzu, wy ej od ptaków. A je eli taka władza mu si nale y, to dlaczego nie osi gn ł jej od dawna? Bł d tkwi oczywi cie w umy le ludzkim, a wszystko to jest nast pstwem miertelnego poj cia człowieka o samym sobie. W umy le swym widział dot d siebie zdolnego tylko do pełzania, i potrafi tylko pełza ". Wtedy D ast, podchwytuj c jego my l, powiedział: “Ma pan zupełn słuszno : wszystko zale y od wiadomo ci człowieka.

Czuje si ograniczonym albo nieznaj cym granic, zwi zanym lub całkowicie wolnym, zale nie od tego, jakie tworzy my li. Czy s dzicie, i ludzie – których widzieli cie wczoraj, przechodz cych przez rzek , by zaoszcz dzi sobie trudów tej uci liwej podró y – s pod jakimkolwiek wzgl dem wyj tkowymi istotami, lepszymi od was? Na pewno nie zostali oni stworzeni inaczej, ni wy. Nie maj w sobie ani na jot wi cej mocy od tej, jak i wy przynie li cie ze sob na wiat. Rozwin li tylko technik prawidłowego stosowania swych sił my lowych, władzy danej im przez Boga. Tak samo swobodnie i z zupełnym powodzeniem mogliby cie czyni wszystkie rzeczy, których byli cie wiadkami w ci gu swego obcowania z nami. Wszystko bowiem, co cie widzieli, działo si zgodnie z istniej cym prawem, a ka da ludzka istota mo e bez ogranicze korzysta z tego prawa, je li zechce".

Na tym zako czyli my rozmow i nadal realizowali my nasz marszrut , a do poł czenia si znowu z tymi 52 osobami, które przeszły przez rzek pieszo, a potem wraz z nimi pod yli my do wsi, b d cej celem naszej pielgrzymki.

*** Wie ta słynie niemal na cały kraj ze “ wi tyni Uzdrowie ". Szczególnie znamienny jest przy tym fakt, e od chwili wzniesienia tej wi tyni były w niej wyra ane tylko słowa ycia, miło ci i pokoju, i wibracje s tam na tyle pot ne, e prawie ka dy chory wchodz cy do niej bywa uzdrawiany. Zasługuje te na uwag fakt, e wypowiadane przez tak długi czas słowa ycia, miło ci i pokoju wytworzyły tak silne wibracje emanuj ce z wn trza wi tyni, e nawet wypowiadane słowa destrukcyjne – rozd wi ku i chaosu – nie maj tam ju adnej mocy.

Obja niono nas, e ta analogiczno sytuacyjna mo e by wyzyskana przez człowieka: gdyby kto si wiczył w wymawianiu i posyłaniu w przestrze słów ycia, miło ci, harmonii i pokoju, to niebawem okoliczno ta skłoniłaby go do poniechania zamiaru wypowiadania dysharmonijnych słów. Próbowali my u y takich destruktywnych słów i przekonali my si , e nie mo emy ich wymówi . wi tynia ta była gor co upragnionym celem podró y szczególnie dla tych, którzy szli, ywi c nadziej uzyskania uzdrowienia.

Jest zwyczajem mistrzów b d cych w pobli u, zbieranie si w okresie pielgrzymek w tej wsi, by naucza tych, którzy pragn skorzysta z nadarzaj cej si okazji. Przeznaczeniem wi tyni jest wył cznie cel uzdrawiania i w ka dym czasie jest dost pna dla ludu. Poniewa nie zawsze ludzie chorzy maj mo no dost pu do mistrzów, wi c mistrzowie sami zach caj lud do zabiegania o zdrowie w tej wi tyni. Tym si te tłumaczy, dlaczego osobi cie nie uzdrawiali

29 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce pielgrzymów. Mistrzowie ch tnie towarzyszyli ludowi w drodze, by okaza , e nie ró ni si od innych ludzi i e wszyscy maj w sobie t sam , dan im przez Boga moc. Jeste my przekonani, e gdy owego ranka przeszli pieszo po wodzie przez rzek , to chcieli zademonstrowa ludowi i nam, e nie tylko oni s zdolni wznie si i stan ponad prawami Ziemi i wypadkami wiata, ale i my tak samo posiadamy t władz wzniesienia si i dominowania nad tymi prawami, i zdarzeniami.

W okolicach, sk d trudno dotrze do tej wi tyni, ka dy zwracaj cy si do mistrzów o pomoc, zawsze j otrzymuje. Oczywi cie s te wypadki pró nej ciekawo ci ze strony ludzi niewierz cych, lecz tacy nie mog oczekiwa adnej pomocy.

Byli my wiadkami zgromadzenia ludzi przybyłych pielgrzymkami licz cymi po dwie cie do dwu tysi cy osób, i wszyscy szczerze pragn cy odzyska zdrowie, zostali uzdrowieni. Bardzo wielu zapewniało nas o swym gor cym pragnieniu doznania uzdrowienia, i e tak si stało.

Szcz liwy traf dozwolił nam te zetkn si z du liczb osób ju wcze niej uzdrowionych i si przekonali my, e prawie 90% uzdrowie było trwałych. Wszystkie za uzdrowienia uzyskane w wi tyni były na ogół długotrwałe.

Wyja niono nam – jako rzecz konkretn – e miejsce to reprezentuje sob niejako o rodek Boga, a indywidualnie personifikuje Chrystusa; tak e wszystkie ko cioły i wi tynie powinny te symbolizowa takie centrum bo e, czyli siedzib Chrystusa. wi tynia Uzdrowie jest zawsze gotowa na przyj cie tych, którzy pragn wej do niej.

Wszyscy te mog odwiedza j tak cz sto, jak tego pragn i pozostawa tak długo, jak sami zechc . W umysłach przybywaj cych do wi tyni kształtuje si najpierw, a pó niej utrwala ideał. Obecny w ród nas Emil, rzekł: “Tu wła nie nachodzi pokusa, która w przeszło ci doprowadziła do bałwochwalstwa. Ludzie usiłowali wyry w kamieniu b d w drewnie, w złocie czy w srebrze lub miedzi wizerunek swego ideału. Lecz gdy tylko ów wizerunek albo bo ka wyrze biono, zaczynał dystansowa ideał. I zamiast wgl da w ideał tego, co człowiek pragn ł wyłoni z gł bi siebie, wpatrywano si z uwielbieniem w zewn trzny kształt bo ka.

Pó niejsza posta bałwochwalstwa, to czynienie ideału z osobowo ci, maj cej wyra a ten ideał. Powinno si czci ideał, wyra any przez osobowo , a nie osob wyra aj c go.

Dlatego Jezus wolał odej , dostrzegłszy, e ludzie idealizuj jego osob , zamiast czci ideał, który uosabia. Chciano go obwoła królem, gdy dla nich istotne było to, e potrafił zaspokaja ka d ich zewn trzn potrzeb – nie doceniaj c natomiast w ogóle własnych mocy, z których winni byli korzysta , podobnie jak to czynił Jezus. Wtedy Jezus rzekł: «Trzeba bym odszedł, bo jak nie odejd – nie przyjdzie Pocieszyciel». Oznaczało to, e dopóki uczniowie patrze b d na niego, jak na osobowo , dot d nie poznaj swej własnej mocy. Jest nasz powinno ci wejrze w gł b siebie, w nasz ja . Kto inny mo e nas uczy i wskazywa nam drog , ale prac musimy wykona sami, gdy , je li b dziemy si ogl da na Jezusa, uczynimy ze bo ka, zamiast z gł bi siebie wyłoni ideał".

Byli my wiadkami cudownych uzdrowie . Niektórzy doznawali uzdrowienia ju po przekroczeniu progu wi tyni, a inni, gdy przebywali w niej czas dłu szy. Ani razu nie zauwa yli my adnego nabo e stwa. Wytłumaczono nam, e specjalne nabo e stwa s zbyteczne, gdy wibracje wypowiadanych słów modlitewnych s tak pot ne, i wszyscy poddaj cy si ich wpływowi, s mimo woli błogosławieni. Widzieli my człowieka chorego na zesztywnienie ko czyn, a kiedy wniesiono go do wi tyni, zupełnie ozdrowiał. Po godzinnym pobycie w wi tyni mógł chodzi ó własnych siłach jako zupełnie uleczony. Pó niej

30 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce współpracował z nasz ekspedycj w ci gu czterech miesi cy. Inny człowiek, z utraconymi palcami u r ki, całkowicie je odzyskał. Małe dziecko, prawie ze zupełnym zanikiem mi ni ko czyn i o zdeformowanym ciele niemal natychmiast wyzdrowiało i samo wyszło ze wi tyni. Tr d, głuchota i wiele innych chorób prawie momentalnie ust powały. Wszyscy chorzy wst puj cy do wi tyni byli faktycznie uzdrawiani. Niektórych z tych ludzi spotykali my po upływie trzech lat, i stwierdzali my, i wszystkie uzdrowienia były trwałe.

Mówiono nam, e je li si zdarzył kiedy taki, rzadki zreszt wypadek, i uzdrowienie nie było trwałe, gdy choroba powróciła, to wył cznym tego powodem była niesprawiedliwa i powierzchowna ocena przez chorego – faktu duchowego uzdrowienia.

*** Po powrocie do głównej kwatery zastali my wszystko całkowicie przygotowane do przej cia przez góry. Po jednodniowym wypoczynku oraz zamianie tragarzy i koni rozpocz li my drugi etap naszej podró y, by tym razem ju nieodwołalnie przekroczy Himalaje. Zdarzenia, zaistniałe w ci gu nast pnych dwudziestu dni, były niezmiernie interesuj ce. Emil wyja nił nam, w jaki sposób nast puje urzeczywistnienie w sobie wiadomo ci chrystusowej.

Powiedział on: “Za pomoc władz naszego umysłu, czyli w sposób mentalny, jeste my w stanie urzeczywistni w sobie wiadomo chrystusow . Dzi ki zdolno ci my lenia i wła ciwemu procesowi my lowemu, mo emy tak przekształci nasze ciało oraz otaczaj ce nas warunki zewn trzne, e nigdy nie do wiadczymy mierci, czyli inaczej – zmiany w ciele fizycznym, nazywanej mierci . Fakt ten nast puje wówczas, kiedy urzeczywistnimy w swym wn trzu wiadomo chrystusow . Odbywa si to za pomoc tej władzy, jak jest obdarzony człowiek, czyli zdolno ci u wiadamiania sobie i my lowego obrazowania, a z kolei poczynania lub uzewn trzniania siły postrzegania. Dokonuje si to aktem poznania albo raczej wiary w przebywaj cego w gł bi nas Chrystusa i pojmowania prawdziwego sensu nauk Jezusa.

Nast pnie przez utrzymywanie naszego ciała – stworzonego na obraz i podobie stwo bo e – w jedno ci z Bogiem; wreszcie zagł bianie si w tym wzorowym ciele bo ym, tak jak Sam Bóg widzi i odczuwa nas w Sobie. Je li w ten sposób, wyobra aj c sobie, pocz li my i przejawili my w sobie doskonałe ciało bo e, wtedy zaprawd , narodzili my si na nowo w boskim królestwie ducha.

W taki oto sposób mo emy zwraca wszystkie rzeczy do substancji wszech wiata, sk d pochodz , i wywoływa je na nowo, w idealnych kształtach, do stanu przejawienia Utrzymuj c je w umy le, w czystym duchowym stanie, obni amy ich wibracje, i po zastosowaniu doskonałego prawa wyst puj one ju w swych absolutnych kształtach.

T metod mo emy podchodzi do ka dego bł dnego wierzenia, do zadawnionego stanu lub grzechu i wszystkiego bez ró nicy, co zaistniało w naszym yciu, niezale nie od czasu i od tego, czy wydawało nam si dobre czy złe. Tak przeto; czy b dzie to góra bł dnych wierze czy zw tpie , niewiary lub strachu, albo staniecie si sami przeszkod dla siebie, b d kto inny stanie wam na drodze – mo ecie by pewni, e zawsze wolno wam powiedzie : powró do wielkiego boskiego oceanu – substancji wszech wiata, sk d pochodz wszystkie rzeczy i sk d wzi ła (tzn. rzecz) pocz tek istnienia, aby znowu została rozło ona na atomy, z których powstały twoje kształty. A teraz znów wywołuj ci i przywracam z czystej

31 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce substancji tak czyst i doskonał , jak widzi ci Bóg, utrzymuj cy wszystkie rzeczy w Swym umy le, w stanie idealnym.

Mo ecie tu powiedzie : Wyłaniaj c ci z substancji wszech wiata według dawnego sposobu, wyjawiłem dzieło niedoskonałe – urzeczywistniaj c za prawd , wyłaniam was teraz w stanie doskonałym, jakim widzi was Bóg. Odrodzono was w doskonało ci i niechaj tak pozostanie.

U wiadamiajcie sobie, e boski alchemik w gł bi was utrzymywał wszystko to w swym umy le. To on przemienił i oczy cił, czyni c doskonałym to, co było przedtem niedoskonałe, to co cie wyłonili z siebie i co teraz mu zwrócili cie. U wiadamiajcie sobie, e zupełnie tak samo, oczyszczone i udoskonalone wasze ciało powróciło do was jako radosne, idealne i cudownie swobodne ciało bo e. U wiadamiajcie sobie tedy, e jest to stan absolutnej wiadomo ci chrystusowej we wszystkim – stan utajonego Chrystusa w Bogu.

Ranek 4 lipca zastał nas na wierzchołku góry, któr wtedy przekraczali my. Emil uznał, e zasłu yli my na wi teczny wypoczynek i wyró nił jako najodpowiedniejszy do tego, wła nie ten dzie . Po niadaniu Emil zacz ł od słów: “Dzie dzisiejszy jest wi tem waszej niepodległo ci, lecz jako symbol wyra a te znacznie wi cej. Wiemy, e ka dy z was darzy nas niejednakowym zaufaniem, b d wi c mówił otwarcie, gdy za kilka dni sami zdołacie ostatecznie sobie uzasadni , e moje wywody były prawdziwe. Lubimy wypowiada nazw waszego kraju i narodu: Ameryka i Amerykanie.

Nigdy nie pojmiecie rado ci, jak nam sprawia fakt, e w ci gu niewielu minut tego tak doniosłego dnia mog rozmawia i obcowa twarz w twarz z nieliczn grup Amerykanów, urodzonych – za wyj tkiem jednego – w tym wielkim kraju. Pozwólcie, e powiem wam, i niektórzy z was mieli przywilej ujrzenia tego kraju znacznie wcze niej, zanim Kolumb udał si tam ze sw pami tn ekspedycj . Oczywi cie, były i inne próby odkrycia ameryka skiego kontynentu, lecz nie dały oczekiwanego rezultatu. Mo na by zapyta – dlaczego. Po prostu, z powodu nie zawierzenia Bogu, mianowicie – braku wiary. Kto by posiadał m stwo i wiar , chc cy ujrze i ukaza innym to, co zobaczył – jeszcze si wtedy nie narodził. Z chwil , gdy dusza ludzka zbudziła si z wielowiekowego snu, by unaoczni to, e Ziemia jest okr gła, i po drugiej stronie musi si rozprzestrzenia wielki l d – zapocz tkowano inn historycznie, wielk epok i przed nami zacz ły si rozwija ró ne zwi zane z tym zdarzenia. Oczywi cie, tylko Wszechmocny mógł zbudzi do ycia, to ziarno wiary w duszy Kolumba. Pami tne s jego słowa w dniu, kiedy stan ł przed królow , i nie zwa aj c na majestat tronu, powiedział: »Królowo, jestem gł boko przekonany, e Ziemia jest okr gła – pragn przepłyn przez ocean, by tego dowie «. Nie ulega w tpliwo ci, e tymi słowami natchn ł go Bóg, i oto Kolumba uznano jako człowieka zdecydowanego doprowadzi to przedsi wzi cie do ko ca.

Od tych dni zacz ł si rozwija długi szereg zdarze , o których wiedzieli my ju wiele lat wcze niej, aczkolwiek nie w szczegółach, lecz na tyle by my je mogli obserwowa . Rzecz prosta, nie marzyli my na ogół o niewiarygodnych cudach, o których głosz kroniki, spełnionych w stosunkowo krótkim okresie, lecz ci z nas, którzy dost pili przywileju, by wszystko to prze y , u wiadamiaj sobie obecnie, e jeszcze wi ksze cuda oczekuj w przyszło ci wasz wielki naród. Przewidujemy, e dla narodu ameryka skiego nadszedł oczekiwany czas duchowego przebudzenia i pragniemy uczyni wszystko, by dopomóc wam w urzeczywistnieniu tego celu.

Pomy lcie sami, co w rezultacie wynikło i jakie na wiecie zaistniały ewolucyjne mo liwo ci dzi ki male kiemu ziarnku wiary, osadzonemu w wiadomo ci jednego człowieka, kiedy

32 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce pozwolono temu ziarnku wykiełkowa i si rozwin . Dzi nietrudno to sobie u wiadomi , ale wówczas, kiedy Kolumb ył, patrzono na niego jak na nauczyciela.

Na szcz cie, obecnie wszyscy dochodz do tego miejsca, kiedy zaczynaj wierzy i wiedzie , e wczorajsze marzenia, dzi si staj rzeczywisto ci . Ka dego te nazywa si nauczycielem, kto cokolwiek tworzy. I Kolumb bynajmniej nie snuł marze , lecz przej ł swój ideał z wielkiego umysłu wszech wiata i jako człowiek przejawił go w postaci wielkiej prawdy. Wpłyn ł na nieznane wody oceanu, z konkretn wizj , w swej wiadomo ci – l du, który si rozci gał za oceanem. Prawdopodobnie nie było to dla niego całkiem przekonywaj ce, e dopłynie do tego kraju i e ten kraj b dzie nazwany Ameryk . Lecz istota rzeczy tkwi w tym, e nie było to dla niego marzeniem ani mglistym widzeniem. Niektóre z tych cudownych zdarze s ju dla naszych oczu odsłoni te, lecz mo emy unaoczni tylko te z owych cudów, które były skutkiem widzenia Kolumba. Mo na by te wspomnie przy tym wiele innych podobnych wizji, które pomogły ulepszy wiat. W ten sposób si przejawia – wiadomie b d nie wiadomie – wielka wiara w Boga, albowiem Bóg si wyra a we wszystkim.

Pomy lcie teraz o m nej duszy, podejmuj cej podró przez niezbadane jeszcze wielkie morza, wa cej si na wielki trud, do wiadczenia i rozczarowania, kierowanej jedn tylko panuj c w niej my l : osi gn cel!

Potem mniej lub bardziej wa ne zdarzenia nast powały ju nieprzerwanie po sobie, a do dnia, kiedy garstka odwa nych ludzi wyprawiła si na “Mayflower", poszukuj c miejsca, gdzie mogliby swobodnie czci Boga po swojemu. Pomy lcie teraz o tym na swój sposób: czy nie zbudowali czego wy szego ni sami zamierzali? I w tym wszystkim łatwo mo na dojrze r k Wszechmocnego. Nastały potem dni ponure i smutne, gdy zdawało si , e te pierwsze kolonie zostan zmiecione z powierzchni ziemi. Lecz co Bóg wzi ł pod Swoj piecz – musi zwyci y . A potem nastał wielki dzie ogłoszenia Deklaracji Niepodległo ci – dzie wyboru mi dzy Bogiem a ciemi zcami. Zwyci ył oczywi cie Ten, który zawsze musi zwyci y .

Mo e nie u wiadamiacie sobie dostatecznie, lecz walka, prowadzona przez niewielkie grono ludzi, podczas tych historycznych dni, i podpisy tych osób na tej Deklaracji, to jedno z najbardziej przełomowych zdarze od przyj cia na wiat Jezusa.

Potem zabrzmiał dzwon Niepodległo ci. Mo e wyda si to wam niewiarygodne, lecz pierwsze d wi ki tego dzwonu usłyszeli my tak dokładnie, jakby my przebywali w jego pobli u. Dzwon grzmiał triumfalnie, a wibracje rozchodz ce si z tego małego ogródka docierały daleko, a pewnego pi knego dnia przenikn ły do najdalszych i najbardziej mrocznych zak tków Ziemi, poruszaj c najbardziej odr twiałe umysły.

Wspomnijcie o próbach i kolejach losu, które doprowadziły do tego zdarzenia. W dniu tym jakby narodziło si wielkie dzieci tko. Spójrzcie na te wybrane m ne dusze, które odwa yły si wyst pi naprzód jako chrzestni rodzice tego dziecka. Gdyby uczuli l k i si cofn li, doniosłe byłyby tego skutki. Nie zbł dzili jednak, nie stracili m stwa. Z tego powstał jeden z najdzielniejszych narodów na wiecie. Jego niedole i do wiadczenia, jakie przeszedł od tego czasu, znamionuj nam cisły zwi zek z objawieniem wielkiej duszy Jezusa z Nazaretu.

Ludzi za , którzy podpisali w ów dzie Deklaracj Niepodległo ci, mo na porówna z M drcami wschodnimi, kiedy za gwiazd zwiastuj c narodzenie Dzieci tka Jezus – ow wiadomo chrystusow w człowieku – d yli, by je powita . Ujrzeli bowiem gwiazd tak samo prawdziwie, jak i tamci staro ytni M drcy.

33 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Nie ma powodu, uwzgl dniaj c tre tego dokumentu, by w tpi , e ka de słowo w nim jest natchnione przez Boga. Teraz pomy lcie przez chwil , czy w znanej wam historii istnieje podobne zdarzenie. Czy kiedykolwiek był ju stworzony podobny dokument, który mo na by skopiowa ? Nie ma adnej w tpliwo ci, e ten dokument podyktował bezpo rednio Umysł Wszech wiata, i niew tpliwie stanowi cz , wielkiego planu: ewolucyjnego planu bytu, wyłonionego z kosmicznej substancji jako kolejny krok naprzód, czyli dalszy stopie w realizacji tego planu.

W ogóle nie ma kwestii, co do tego, e dewiza “Ex pluribus unum" (Jedno uczynione z wielu) – przyj ta i zastosowana w ci gu nast pnych etapów rozwoju w tych burzliwych czasach – jest bezpo rednim odwzorowaniem b d wyra eniem ducha prawdy. Z pewno ci ta dewiza nie wypłyn ła mechanicznie z ludzkiego miertelnego umysłu. Nast pnie wybór orła jako godła pa stwowego, ptaka obojga płci, symbolizuj cego cało w jednym, i to zdanie: “Wierzymy w Boga", wskazuj ce na gł bok wiar i ufno w Boga-Stwórc . Dowodzi to, e ci ludzie byli uduchowieni i budowali lepiej ni umieli. Nie mamy najmniejszej w tpliwo ci, e w ich twórczym działaniu w zupełno ci kierował nimi duch bo y, a wszystko razem wskazuje na szczególne przeznaczenie Ameryki jako przoduj cego narodu wiata.

Zwró cie uwag na histori swego kraju i narodu; porównuj c j z dziejami innych narodów Ziemi, nie znajdziecie podobnych jej. Teraz zdajecie sobie spraw , jak ka dy nast pny krok tej historii prowadzi ku wypełnieniu wielkiego zadania ameryka skiego narodu.

Niemo liwo ci byłoby uwierzy w to, by istniał jeszcze jaki inny umysł prócz boskiego mistrza m dro ci, który wykreował plan rozwoju tego narodu, prowadzonego przez Boga ku wielkiemu przeznaczeniu.

Mówi c przypowie o ziarnie gorczycy, Jezus miał na my li nie ilo , ale jako wiary. Je li macie wiar , jako ziarno gorczycy, a rzekniecie tej górze »zejd i przenie si na inne miejsce« – to przejdzie, i nic niemo liwego nie b dzie dla was". Tak samo te i drobne ziarnka maku, wielkie nasiona banana, nasiona cebuli, czy innych ro lin – maj wiar i wiedz , e s w stanie wyrazi wielko ci ogromne. Ka de z ziarn ma w sobie dokładny wizerunek i kształt tego, co mo e wyrazi . W ten sposób i my musimy wywoła w sobie dokładne wyobra enie tego, co pragniemy wyrazi . Nast pnie musi nast pi wewn trzne wypracowanie doskonałego kształtu, nim zostanie wyłoniony. aden kwiat nie wyda p ków i nie rozwinie si w pełni bez tej wewn trznej doskonal cej pracy.

Jak ka de ziarno zasiane w glebie musi najpierw wykiełkowa , a potem ro nie, rozwija si i rozmna a, tak te i my, by móc si rozwija w swoim wn trzu, musimy najpierw przej stadium kiełkowania; i podobnie jak ziarno, by móc wzrasta , rozbija sw łupin , tak i my musimy rozbi skorup ogranicze , by móc rozpocz swobodny wzrost. Kiedy si to wewn trzne doskonalenie wypełni – na podobie stwo kwiatów rozkwitniemy w całej krasie.

To za wszystko, co pod wzgl dem rozwoju odnosi si do jednostki, dotyczy tak samo i narodu. Cokolwiek tedy przedsi we mie ameryka ski naród o rozwini tej wiadomo ci chrystusowej, musi by skierowane ku ogólnemu dobru, albowiem korzeniem, czyli sercem ka dego rz du jest wiadomo rz dzonych. Wielkie bł dy zostały obecnie popełnione przez wasz naród, poniewa nie zdołali cie sobie u wiadomi swego duchowego znaczenia, a ogromna wi kszo z was jest i teraz jeszcze na drodze gł bokiego materializmu. Dla nas jest oczywisto ci , e wielkie dusze wiodły wasz naród ku jego przeznaczeniu, jak równie i to niew tpliwe, e te wielkie dusze nie były przez was wła ciwie zrozumiane, dopóki nie odeszły. Droga nie była gładka, lecz si jeszcze utrudniła, zarastaj c krzewami, poniewa

34 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce człowiek w swym ograniczonym rozumienia pozwolił budowa t drog tylko materialistycznym poj ciom. Pomimo to, zauwa cie sami, jakie jednak zdołał stworzy cuda.

Lecz mo ecie te wyobrazi sobie, jakie si jeszcze mogły urzeczywistni , gdyby został zrozumiany i zastosowany gł bszy, bardziej duchowy sens rzeczy. Innymi słowy – gdyby Chrystus stał u steru waszego pa stwowego okr tu, wówczas – podobnie jak Jezus – wszyscy poznaliby t prawd , e Chrystus przebywa w gł bi ka dego człowieka, i e wszyscy s jedno ci . Wtedy by si objawiły prawdziwe cuda. Przewidujemy, e taka chwała dla narodu ameryka skiego nadejdzie, gdy b dzie w pełni zrozumiany gł boki duchowy sens słów “Ex plurłbus unum" (Z wielo ci jeden). Starajcie si sobie u wiadomi , e jest to jedno z pierwszych wielkich praw bo ych: jeden powstały z wielu-jeden ze wszystkich i dla wszystkich.

Zastanówcie si teraz nad losami ka dej narodowo ci. Wynika, e te z nich przetrwały najdłu ej, które si opierały na gł bokim duchowym odczuciu, i by istniały zawsze, gdyby nie pozwoliły si zakra do duszy materializmowi, który stopniowo osłabiał cał budowl , a run ła wskutek nadmiernego obci enia. Narodowo ci owe uległy samounicestwieniu przez bł dne stosowanie prawa, dzi ki któremu zaistniały. I czy taki upadek mo e by dla kogo po yteczny? Zasada, to jest cz boska bywa zawsze ochroniona i zabezpieczona, by mogła by przekazana nast pnym ich pokoleniom, dopóki nie zdołaj znowu odnale utraconego ladu wła ciwej drogi i stopniowo si podnie na kolejny szczebel rozwoju – a ostatecznie wszystko musi si zako czy w Bogu – w jedno ci, zło onej z wielo ci. Bracia moi, czuwaj c nad losami narodu ameryka skiego, od dawna czyni odpowiednie wysiłki, by pomóc wam w naprawieniu bł dów i urzeczywistnieniu wy szych rozwojowych celów.

Zwró cie uwag , kim byli Hiszpanie, gdy Kolumb udawał si w sw historyczn podró , a kim s obecnie. W niedługim czasie Hiszpania b dzie toczyła wojn ze swymi własnymi dzie mi. B dziecie wtedy mogli si przekona , jaki to bezradny i bezsilny naród. I czemu przypiszecie t bezsilno , granicz c z kra cowym upadkiem ywotno ci? Otó tak samo si dzieje z narodami, jak i jednostkami ludzkimi. Je eli organizm człowieka albo pa stwa ulegnie przesyceniu chciwo ci lub dz – rezultaty b d zawsze takie same. Mo e istnie okres pozornego rozkwitu i powodzenia, lecz zazwyczaj nie trwa to długo, a potem uwidacznia si wyniszczenie organizmu. Gdyby te upadłe narody zachowały i rozwin ły sw duchow moc, to przetrwałyby w spr ysto ci i dynamizmie przez pi czy dziesi tysi cy lat albo i wiecznie, czyli pozostałyby takimi, jakimi były w dniach rozkwitu.

Obecnie jeste my wpatrzeni we wschodz cy Wiek Kryształowy – w białe wiatło ducha. Oto teraz wła nie wschodzi jutrzenka zbli aj cego si dnia. Mo emy obserwowa , jak stopniowo rozpłomienia si zorza, i w niedługim czasie wszyscy ujrzymy blask tego dnia chwały. Nie b dzie ju wówczas mroków ani adnych ogranicze . Czy nie mówi wam to o konieczno ci wiecznego post pu? Gdyby tak nie było, to wszystko musiałoby powróci do ródła – do kosmicznej substancji; gdy wszystko, co istnieje, musi albo post powa naprzód, albo si cofa , gdy nic si nie mo e zatrzyma w pół drogi b d zaniecha działania. Kiedy poznacie własn istot i swe ludzkie posłannictwo, gdy zł czycie serce z duchem i wyrazicie to, czego pragnie Bóg, czyli pozwolicie duchowi, by rozwin ł si w gł bi was, wtedy dla waszego narodu mo emy przewidzie taki cud, jaki nie da si wyrazi ludzkim j zykiem".

Na tym zako czyła si nasza rozmowa i Emil powiadomił nas, e b dzie musiał si rozsta z nami na krótki czas, gdy pragnie zło y wizyt innej grupie przebywaj cej we wsi, oddalonej od nas o dwie cie mil. Obiecał poł czy si z nami ponownie w male kiej wiosce

35 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce odległej o 60 mil, do której mieli my dotrze za cztery dni. Po chwili znikn ł, a po czterech dniach zjawił si znowu w ród nas, wespół z czworgiem innych, w oznaczonej wiosce le cej na samej granicy.

*** Dzie naszego przybycia do wioski, był nader d d ysty, tak i wszyscy byli my mocno przemokni ci. Ulokowano nas w bardzo wygodnym mieszkaniu z obszern i pomysłowo urz dzon izb , nadaj ca si zarówno na pokój stołowy, jak i na go cinny. Atmosfera w niej była ciepła i przyjemna. Jeden z naszych przyjaciół zdziwił si ródłem pochodzenia panuj cego w tej komnacie ciepła, poniewa nie dostrzegli my tam adnego pieca ani jakiegokolwiek urz dzenia do ogrzewania. Wszyscy byli my tym zaintrygowani, lecz niewiele rozmawiali my na ten temat, przyzwyczaili my si ju bowiem do rzeczy i zjawisk nieoczekiwanych i niezwykłych, i byli my pewni, e si pó niej wszystko wyja ni.

Siedzieli my przy stole, gdy dostrzegli my Emila z czterema osobami. Nie zauwa yli my przedtem, sk d przyszli, gdy zjawili si w rogu pokoju jednocze nie, jakkolwiek nie było w tym miejscu adnego wej cia. Ich zmaterializowaniu si nie towarzyszył aden szmer – wszyscy podeszli do stołu, gdzie Emil przedstawił nam nieznajomych i usiedli swobodnie za stołem, jak domownicy. Nie zdołali my jeszcze ochłon z pierwszego wra enia, gdy nagle stół został nakryty i zastawiony ró nymi smacznymi potrawami, oczywi cie bezmi snymi, poniewa ci ludzie w ogóle nie jadaj mi sa zwierz cego, jako pochodz cego z istot, w których, podobnie jak w człowieku jest wiadome ycie. Po spo yciu posiłku, kiedy jeszcze siedzieli my za stołem, jeden z naszych przyjaciół zapytał, w jaki sposób jest ogrzewany ten pokój, a Emil odpowiedział: “Ciepło, które tu odczuwacie, pochodzi z energii, z jak si wszyscy stykamy i mo emy z niej dowolnie korzysta . Siła ta jest oczywi cie wy sza od wszelkich mechanicznie stwarzanych mocy, lecz człowiek si mo e styka z ni w postaci wiatła, ciepła, a nawet stosowa j jako energi nap dow we wszystkich rodkach i urz dzeniach mechanicznych. Gdyby cie si stykali z t sił i j wykorzystywali, z pewno ci nazwaliby cie j wiecznym ruchem, my natomiast j zwiemy energi kosmiczn – sił bosk , któr Ojciec obdarza wszystkie Swoje dzieci, by z niej korzystały przy wykonywanej pracy.

Ta siła jest w stanie porusza , obraca i podnosi ka dy mechaniczny aparat czy urz dzenie i mo e tak e by u yta jako przewód, bez potrzeby stosowania jakichkolwiek materiałów palnych, a prócz tego mo e równie by wykorzystana jako wiatło i ciepło. Jest wsz dzie: dost pna dla ka dego i dla wszystkich w nieograniczonej mierze, i bez pieni dzy – a wi c stanowi energi o bezcennej warto ci i najdonio lejszym znaczeniu".

Kto inny zadał pytanie, czy spo yte przez nas potrawy tak e były osi gni te i przygotowane za pomoc tej samej siły sprawczej. Odpowiedziano mu, e po ywienie to wywołano z substancji kosmicznej ju w stanie gotowym, w taki sam sposób, jak chleb i inne dostarczane nam ju poprzednio produkty.

Emil zaproponował nam, by my si udali z nim i czterema przybyłymi osobami do ich domu, poło onego w odległo ci dwunastu mil (tam potem spotkali my si z jego matk ). Wspomniał przy tym, e jego matka jest jedn z tych kobiet, które tak udoskonaliły swoje ciało, e s w stanie bra je ze sob i przenosi w przestrzeni, w celu czerpania ze ródeł wy szej wiedzy.

Dlatego yje ona przewa nie w sferze niewidzialnej. Czyni to z własnego dobrowolnego

36 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wyboru, aby si doskonali w wy szej wiedzy, a pogł biaj c j , uzdalnia si do skuteczniejszej działalno ci, to jest do wydatniejszego pomagania nam i wiatu. “ – Dodam tu jeszcze, e d yła wci wzwy , dopóki nie osi gn ła Królestwa Niebieskiego (jak wy nazywacie), czyli tego miejsca, w którym przebywa Jezus. Czasami te to miejsce zw Siódmym Niebem. Dla was to miejsce przedstawia si jako tajemnica tajemnic, ale zapewniam w s, e nie ma w tym adnej tajemniczo ci, gdy ono jest w naszej wiadomo ci, w której bywa objawiona ka da tajemnica. Ci, którzy osi gn li taki stan wiadomo ci, przebywaj poza zasi giem miertelnego widzenia, lecz zawsze mog powraca na plan fizyczny, rozmawia , i naucza oczekuj cych w gotowo ci do przyj cia ich nauk. Mog te dowolnie pojawia si we własnym ciele, gdy tak je udoskonalili, e s w stanie przenosi dok d zechc . Mog te powraca na Ziemi , kiedy zapragn , bez wcielania si ponownego; inni za , którzy przeszli przez mier , musz si na nowo reinkarnowa , je li chc powróci na Ziemi , w ciele. Ciało bowiem zostało nam dane jako duchowe i doskonałe, powinni my wi c mie nad nim piecz – utrzymywa w zdrowiu i nale ytym stanie równowagi psychofizycznej – by móc si nim posługiwa godnie i z po ytkiem dla ewolucji. Ci, którzy opu cili swoje ciała i si doskonal w duchu, potem sobie u wiadamiaj , e musz powtórnie przyoblec si w ciało i przez doskonalenie go pod a w rozwoju naprzód".

Nim odeszli my od stołu, zdecydowano o podziale ekspedycji na pi małych grup i przydzieleniu ka dej z nich kierownictwa jednego z tych pi ciu przybyszów (vide s.36), którzy si zjawili w pokoju i razem z nami uczestniczyli w obiedzie. Taki podział miał rozszerzy pole naszych bada i ułatwi prac , a jednocze nie dopomóc do zbadania zjawisk, jak niewidzialne przenoszenie si i przesyłanie my li na odległo (telepatii). Według tego planu, co najmniej dwie osoby z naszego zespołu i jedna z owych pi ciu jako kierownik, mieli stanowi poszczególne grupki oddalone wzajemnie na znacznej przestrzeni, maj ce przez cały czas utrzymywa ze sob kontakt za po rednictwem tych ludzi, którzy szczerze zaprzyja nili si z nami i umo liwili nam swobodne badanie sposobu ich pracy.

Nazajutrz ustalono szczegóły naszej wyprawy; trzech z naszej grupy, ł cznie ze mn , mieli my towarzyszy Emilowi i D astowi. Nast pnego dnia wszystkie partie były ju gotowe do wyruszenia w drog – ka da w innym kierunku. Postanowili my bacznie obserwowa i wszystko dokładnie zapisywa . Po 60 dniach mieli my si znowu spotka w domu Emila we wspomnianej ju wsi odległej o 200 mil. Komunikowanie si mi dzy partiami miało nast powa za po rednictwem towarzysz cych nam przyjaciół: ka dego wieczoru drog rozmów mi dzy nimi oraz przenoszenia si ich w obie strony, od jednej grupy do drugiej. Je eli pragn li my na przykład porozumie si z kierownictwem naszej ekspedycji lub z którym z jej członków, wystarczyło tylko powiedzie naszym przyjaciołom, o co chodzi, a w niewiarygodnie krótkim czasie otrzymywali my dan odpowied . Wydaj c jakiekolwiek polecenia ka dy z nas musiał je sobie zapisa i dokładnie odnotowa czas, kiedy zostały wydane. Tak samo te post powali my z otrzymywanymi odpowiedziami, a kiedy znowu si zeszli my, porównywali my nasze notatki i si okazało, e były zgodne. Prócz tego, nasi przyjaciele, przerzucaj c si z jednej grupy do drugiej, prowadzili tak e w tym czasie rozmowy z nami. Odnotowali my dokładnie miejsce i czas tych odwiedzin, jak równie ich “odlotów" (gdy nasi opiekunowie przenosili si niewidzialnie, czyli zjawiali si i znikali momentalnie); porównanie tych zapisów przekonało nas o ich identyczno ci. Pó niej te nasze robocze grupy były od czasu do czasu rozł czane, tak e np. jedna pracowała w Persji, druga na terenie Mongolii, trzecia w Chinach, inna w Tybecie, a pozostała w Indiach i ka dej z nich zawsze towarzyszyli nasi przyjaciele. Przenosili si niewidzialnie na odległo tysi cy mil i wymieniali wiadomo ci mi dzy poszczególnymi grupami.

37 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Docelowym miejscem grupy, której byłem uczestnikiem, była male ka wioska w południowo-zachodniej stronie, poło ona na wysokim płaskowzgórzu u podnó a Himalajów, w odległo ci 80 mil od miejsca naszego poprzedniego postoju. Nie brali my ze sob w drog adnych zapasów, a przecie w ci gu całej podró y byli my zaopatrywani w obfito po ywienia i mieli my zawsze odpowiednie pomieszczenia na noclegi. Do zamierzonego celu przybyli my pi tego dnia po południu. Przywitała nas delegacja mieszka ców wioski i zaprowadziła do wygodnego mieszkania. Zauwa yli my przy tym, e Emila i D asta witano z wielkim szacunkiem. Dowiedzieli my si , e Emil jeszcze nigdy nie był w tej wiosce, D ast za , tylko jeden raz – wezwany przez mieszka ców z pro b o uwolnienie ich od okrucie stwa ludzi nie nych zamieszkuj cych jeden z najdzikszych zak tków Himalajów.

Obecne odwiedziny były równie odpowiedzi na takie wezwanie o pomoc i ratunek przed nie nymi lud mi, a poza tym miały na wzgl dzie uzdrowienie chorych, którzy nie byli w stanie uda si o własnych siłach w dłu sz drog .

Nazywani nie nymi lud mi, to przewa nie ró ni włócz dzy i wykoleje cy od dawna przebywaj cy w okolicznych górach pokrytych niegiem i lodami, a w ko cu utworzyli osobne plemi przystosowane ju trwale do górskiego ycia, bez styczno ci z jak kolwiek form cywilizacji. Plemi to, aczkolwiek nieliczne, jest bardzo agresywne i okrutne. Zn caj si nad tymi, którzy jako zakładnicy mieli nieszcz cie dosta si w ich r ce. Jak si okazało, czterech mieszka ców tej wioski popadło w niewol nie nych ludzi, a po bezskutecznych próbach wydostania swych braci z r k tych dzikusów, zwrócono si o pomoc do D asta, przybyłego wraz z Emilem w towarzystwie naszej ekspedycyjnej grupy. Czytelnicy łatwo si domy la, e byli my mocno podekscytowani ewentualno ci ujrzenia tych dzikich ludzi, o których ju słyszeli my, lecz nie wierzyli my w ich, realne istnienie. Najpierw przypuszczali my, e zostanie zorganizowana ekspedycja ratunkowa i we miemy w niej udział, ale nadzieje te si rozwiały, kiedy Emil nam zakomunikował, e pójd tylko obaj z D astem i to natychmiast – po czym znikli sprzed naszych oczu, powracaj c dopiero nazajutrz wieczorem w towarzystwie czterech osób wi zionych przez dzikusów. Ludzie ci opowiadali nam potem dziwy o swych przygodach po ród tego strasznego plemienia.

S kompletnie nadzy, o ciele obro ni tym sier ci , jak u dzikich zwierz t i wytrzymuj nawet długotrwałe mrozy dominuj ce na tych górskich wysoko ciach. Przebiegaj bezludne nie ne okolice z wielk szybko ci i chwytaj na er dzikie zwierz ta.

Wspominano, e ci nie ni ludzie nazywaj mistrzów “Lud mi Sło ca", a kiedy mistrzowie przybywaj , by uwolni wi zionych, nie protestuj . Mówiono te , e mistrzowie wielokrotnie próbowali nawróci ten lud na dobr drog , lecz wszystkie te usiłowania okazały si daremne z powodu strachu, jaki ogarnia tych dzikusów na widok mistrzów. Kiedy za mistrzowie przychodz do nich, ludzie ci nie pi i nie jedz , stoj c dniem i noc na nieosłoni tych miejscach, tak srodze obawiaj si mistrzów.

Ludzie ci zatracili wszelki kontakt z cywilizacj i nawet zapomnieli, e niegdy obcowali z innymi rasami lub e s ich potomkami – tak si dalece wyobcowali z ludzkiego społecze stwa. Od Emila i D asta uzyskali my zaledwie bardzo sk pe wiadomo ci o tym dziwnym plemieniu ani nie zdołali my ich przekona , by pozwolili towarzyszy sobie, kiedy si tam udawali. Wypytywani o nich, pow ci gliwie odpowiedzieli, e: “To takie same dzieci bo e, jak i my, lecz tak długo yli w nienawi ci i strachu przed swymi współbra mi, i tak utrwalili w sobie t nienawi , i strach, e zupełnie si odosobnili od ludzi, całkowicie zapominaj c, i s równie potomkami ludzkiej rodziny – uwa aj si za dzikie stwory,

38 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce którymi ju s obecnie. Długo przemierzali t drog , a wreszcie zatracili nawet instynkt dzikich zwierz t, gdy dzikie zwierz ta wiedz instynktownie, kiedy ludzka istota je kocha, i odpowiadaj na t miło . Mo na o tym powiedzie , jedynie to, e człowiek wyra a zazwyczaj to, co stanowi – a sam rozł cza si z Bogiem i człowiekiem, doznaj c degradacji, spadaj c przeto poni ej poziomu zwierz cia. Nie zdałoby si na nic wasze asystowanie nam w drodze do nich, ale nawet mogłoby zaszkodzi . Nie tracimy nadziei, e w ród nich natrafimy kiedy na takiego, w którym nasza nauka znajdzie odd wi k, i w ten sposób dotrzemy do ka dego z nich".

Poradzono nam, e je li chcemy z własnej inicjatywy próbowa odwiedzi ten straszny lud, b dzie nam pozostawiona zupełna swoboda i mistrzowie ochroni nas przed wszelkimi niebezpiecze stwami, a gdyby nie ni ludzie nas uwi zili, mistrzowie uwolni nas.

Dowiedzieli my si tego wieczoru, e jutro mieli my wyruszy do bardzo starej wi tyni, oddalonej od nas około 35 mil, lecz moi dwaj przyjaciele z ekspedycyjnej grupy, postanowili zrezygnowa ze zwiedzenia wi tyni, natomiast zdecydowali si podj prób zapoznania si ze nie nymi lud mi. Starali si nakłoni dwu mieszka ców tej wsi, by im towarzyszyli, lecz ci stanowczo odmówili, gdy nikt spo ród miejscowej ludno ci za nic na wiecie nie opu ciłby wsi, dopóki – tak mniemaj – ci dzicy ludzie wał saj si po okolicy. Po tej odmowie nasi towarzysze postanowili pój sami. Otrzymali wskazówki od Emila i D asta, w jakim pod a kierunku, przysposobili bro i udali si w drog . Przed wyruszeniem na t wypraw , Emil z D astem jednak e ich zobowi zali, e b d strzela z zamiarem zabicia, jedynie w ostateczno ci – w innym wypadku, tylko dla odstraszenia. Byłem niepomiernie zdziwiony, e w baga u naszym trafiły si kolty kal. 45, gdy nie zabierali my ze sob broni palnej.

Sam dawno zarzuciłem swego kolta i w ogóle nie wiedziałem, gdzie si podziewał, ale tak si zło yło, e jeden z tragarzy, pomagaj c przy kompletowaniu potrzebnych w drodze rzeczy, zaliczył te do baga u dwa rewolwery, i teraz je wyzyskano.

*** Nazajutrz przed wieczorem, Emil, D ast i ja wyruszyli my w drog do wi tyni, do której przybyli my dopiero na drugi dzie o godzinie pi tej minut trzydzie ci po południu.

Zastali my tam dwóch starszych ludzi, którzy zaopiekowali si mn i bardzo wygodnie ulokowali u siebie na noc. wi tynia stała na wierzchołku wysokiej góry, zbudowana z nie ociosanego kamienia, i – jak mi mówiono – trwała ju przeszło 12 tys. lat Pomimo to jest doskonale zakonserwowana i wygl da jak nowa. Powiadano, e jest to jedyna z pierwszych wi ty nauczycieli Siddha i była wzniesiona przez nich, by słu yła im jako miejsce odosobnienia, ze wzgl du na panuj c tam absolutn cisz . Istotnie, do tego celu nie mo na było wybra lepszego miejsca. Figuruje ona bowiem na najwy szej skale tej cz ci gór, na wysoko ci 3,5 tys. metrów nad poziomem morza, a około 1,5 tys. metrów nad powierzchni doliny. Doznawałem wra enia, e ostatnie siedem mil droga wznosiła si w gór niemal stromo. Miejscami szli my po schodach wykonanych z erdzi i przymocowanych grubymi linami do skał, liny za były przerzucone nad skalistymi rozpadlinami, a ko ce sznurów utrzymywały owe schodki b d drabin , prowadz ce do wi tyni. Przez około 200 metrów szli my po takich schodkach zawieszonych w powietrzu i potem znów wspinali my si po

39 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce drabinach przymocowanych u góry sznurami. Ostatni – prawie stumetrowy odcinek – przebyli my ju wył cznie po zawieszonej pionowo drabinie z erdzi. Kiedy wreszcie dobrn li my do celu odniosłem wra enie, jakbym przebywał na wierzchołku wiata. W dniu nast pnym wstali my o wicie i kiedy wszedłem na dach wi tyni, zupełnie zapomniałem o uci liwym wspinaniu si wczoraj. wi tynia zajmowała sam skraj urwistej skały, tak usytuowanej, e na prawie kilometr w dół nic nie mo na było rozezna . Wydawało si , e cały budynek wi tyni jest zawieszony w pró ni. Z trudem usiłowałem siebie przekona , e ulegam pozorom. W oddali dały si odró ni trzy inne góry, na których – jak mnie poinformowano – te pobudowano podobne wi tynie, lecz były one tak odległe, e nie mogłem ich rozpozna nawet za pomoc swej polowej lornetki.

Emil mi powiedział, e jedna z grup, której towarzyszył kierownik naszej ekspedycji, przybyła do najdalszej wi tyni wczorajszego wieczoru, prawie jednocze nie z nami, i je li chc si z nimi skomunikowa , to akurat pora, gdy oni wszyscy stoj w tej chwili, tak samo jak i my, na dachu wi tyni. Wyj łem notes i zapisałem, e w tej chwili mój zegarek wskazuje godzin 4 minut 55 rano, w sobot , 2 sierpnia. Stoj na dachu wi tyni góruj cej 3 tys. metrów nad poziomem morza, i odnosz wra enie, e ta wi tynia wisi w pustce. Emil przeczytał moj notatk , trwał chwil w milczeniu i podał mi wiadomo : “Na moim zegarku minuta po godzinie 5. Miejscowo , jakby wisz ca w powietrzu, 2,5 tys. metrów nad poziomem morza, widok cudowny, lecz samo poło enie wi tyni godne szczególnej uwagi".

Potem Emil dodał: Je eli pan chce, zanios pa sk notatk i przynios z powrotem odpowied .

Pragn łbym uda si tam i porozmawia z przebywaj cymi w tej wi tyni, je li nie ma pan nic przeciwko temu". Ch tnie mu dałem sw notatk i natychmiast znikn ł. Po godzinie i 45 minutach powrócił z notatk od kierownika ekspedycji, w której ten komunikował, e Emil przybył tam o godzinie 5.16 rano, i e cudownie sp dzili czas, rozmawiaj c o tym, co ich jeszcze czeka w przyszło ci. (Małe ró nice czasu na porównywanych zegarkach nale y tłumaczy ró nic długo ci geograficznej).

W tej wi tyni pozostawali my przez trzy dni, w ci gu których Emil odwiedzał wszystkie nasze grupy robocze, przekazuj c moje notatki i wracał z odpowiedziami od nich.

Czwartego dnia rano przygotowali my si do zej cia z powrotem do wsi, gdzie pozostali moi dwaj współtowarzysze. Dowiedziałem si jednak, e Emil i D ast pragn li odwiedzi pewn mał wiosk le c w dolinie i odległ o około 30 mil od miejsca, w którym nasza droga zmieniała kierunek. Zatrzymali my si na noc w chacie pastucha, a poniewa szli my piechot , wstali my wczesnym rankiem, by móc za dnia osi gn cel. Tej wyprawy do wi tyni nie mogli my odby na koniach, wi c pozostawili my je we wsi, sk d nasi przyjaciele wyruszyli na poszukiwanie nie nych ludzi.

Około godziny dziewi tej rano nagle zerwała si silna burza i wygl dało na to, e spadnie ulewa, ale deszczu nie było. Przemierzali my puszcz , pokryt g stwin krzaków, a grunt za cielała gruba, twarda i sucha trawa. Cała ta okolica wydawała si niezwykle wysuszona.

Od piorunów zapaliła si w kilku miejscach trawa i zanim si zorientowali my znale li my si raptownie w sercu gorej cego lasu. Niebawem po ar si rozprzestrzenił – rozszalały ogie z trzech stron toczył si z błyskawiczn szybko ci , dym cielił si po ziemi g stymi kł bami, a mnie opanował paniczny strach. Jednak e wzgl d na absolutne opanowanie Emila i D asta uspokoił mnie nieco. Powiedzieli mi: “S dwa sposoby unikni cia gro cego

40 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce niebezpiecze stwa: pierwszy – spróbowa przej do zakr tu rzeki, gdzie woda płynie w skim, lecz gł bokim korytem; je li zdołamy doj do tego miejsca odległego st d o 5 mil, b dziemy całkowicie bezpieczni, dopóki po ar nie zga nie samoistnie. Sposób drugi – to i na przełaj przez ogie , je li pan uwierzy nam, e przeprowadzimy go bez adnego szwanku".

W tej chwili opu cił mnie wszelki strach i sobie u wiadomiłem, e przecie ci ludzie ju nieraz okazywali niezwykł pomoc w najkrytyczniejszych okoliczno ciach. Powierzyłem si spokojnie ich opiece i pod ałem pomi dzy nimi, w ten sposób odbywaj c dalsz drog , która jak si okazało – wiodła w kierunku najbardziej rozszalałego ywiołu. Id c tak widziałem, jak przed nami otworzyła si szeroka droga pod łukowatym sklepieniem z płomieni, a my szli my prosto przez ogie , nie napotykaj c najmniejszej przeszkody ani ze strony dymu, aru, czy głowni spadaj cych przed naszymi stopami przez cały czas w drówki. Tak przeszli my co najmniej 6 mil przez ten gorej cy las. Zdawało mi si – post puj c tak spokojnie wzdłu tej strasznej ogniowej drogi – e wokół nas nie ma wcale tak gwałtownego po aru.

Kiedy wracali my z naszej wyprawy, mogłem spokojnie przyjrze si tej niesamowitej drodze – zastaj c bezwzgl dne pogorzelisko, zamiast rozległego obszaru lasu. Jeszcze w trakcie przechodzenia przez ogie Emil zrobił uwag : “Widzi pan teraz, jak łatwo jest skorzysta z wy szego boskiego prawa i zamieni ni sze prawo na to wy sze, bez którego nie mo emy si w rzeczywisto ci obej . Podnie li my wibracje naszych ciał do stopnia wibracji ognia i nie wyrz dził nam adnej szkody. miertelnemu człowiekowi mogłoby si zdawa w tej chwili, e znikli my mu z oczu, mimo i to samo nasza pozostaje taka sama jak zawsze, nie wykazuj c adnej istotnej ró nicy. Jedynie koncepcja miertelnych zmysłów utraciła zwi zek z nami. Gdyby miertelni ludzie mogli nas teraz widzie , z pewno ci by pomy leli, e my si wznie li w gór . W rzeczywisto ci tak wła nie si stało, gdy wznie li my si na tak płaszczyzn wiadomo ci, gdzie miertelni nie mog si z nami komunikowa . Wszyscy mog czyni to samo, co my czynimy. Korzystamy tylko z danego nam przez Boga prawa.

Posiedli my zdolno ci posługiwania si tym prawem przy przenoszeniu naszych ciał przez wszelkie przeszkody przestrzenne. Jest to oczywi cie to samo prawo, które stosujemy wówczas, gdy widzicie, jak zjawiamy si nagle i znikamy, co nazywacie unicestwieniem przestrzeni. My natomiast, po prostu, neutralizujemy wszystkie przeszkody metod wzniesienia wiadomo ci ponad nie, i w ten sposób stajemy si zdolni do pokonywania wszelkich ogranicze , jakie człowiek w swej miertelnej wiadomo ci postawił przed sob ".

Mnie si za zdawało, e my szli nad płon cym pod naszymi stopami gruntem. A kiedy ju przebrn li my przez to morze płomieni, nie doznawszy adnej krzywdy, i wyszli my poza stref ognia, doznałem niby ockni cia si z gł bokiego snu; stopniowo jednak coraz wyra niej zdawałem sobie spraw z tego prze ycia, i istotny sens rzeczy zacz ł wita w mej wiadomo ci. Znale li my cieniste miejsce nad brzegiem potoku, a po spo yciu obiadu i godzinnym odpoczynku skierowali my si ku wsi.

*** Wie ta okazała si godna szczególnego zainteresowania ze wzgl du na przechowywane tam pewne dobrze zachowane dokumenty, nieodparcie wiadcz ce o tym, e Jan Chrzciciel mieszkał w tej wsi w ci gu pi ciu lat. Ogl dali my te dokumenty i przetłumaczyli my je.

Dowodz one niezbicie, e Jan przebywał w tych stronach przez około 12 lat Pó niej pokazano nam te inne dokumenty stwierdzaj ce, e w ci gu dwunastu lat Jan Chrzciciel w drował przez Tybet, Chiny, Persj i Indie, obcuj c z mieszka cami tych krajów. Okazało

41 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce si , e podró owali my prawie t sam drog , któr w drował Jan, co ci le wynikało z pozostawionych i dobrze zachowanych dokumentów. Materiały te tak nas zaciekawiły, e penetrowali my ró ne wioski w celu przeprowadzenia dodatkowych bada . Zestawiaj c poszczególne daty zdołali my całkiem dokładnie naszkicowa map w drówek Jana po tych okolicach. Niektóre zdarzenia wydawały si nam tak ywe, i obraz tej ziemi i drogi, którymi podró owali my stawały si jednocze nie obrazem tego samego szlaku w drówek, jakie przed wieluset laty odbywał Jan. Sp dzili my w tej wsi trzy dni, w ci gu których odsłoniła si przede mn gł boka przeszło .

Mogłem przenikn w nauki tej odległej, prawie zamierzchłej przeszło ci, głosz ce, e wszystko pochodzi z jednego ródła, czyli z substancji Boga. Mogłem te pozna ró ne rozgał zienia tej nauki, której głosiciele obci ali j własnymi pogl dami, w mniemaniu, e otrzymuj objawienia bezpo rednio od Boga, przeto uwa ali si za jedynie wybranych wysłanników bo ych. W ten sposób miertelne poj cia zostały pomieszane z prawdziwym objawieniem, czego nast pstwem były ju pó niejsze zniekształcenia i niezgodno ci.

Spotkałem potem tych ludzi – mistrzów, stoj cych twardo na gruncie duchowo ci, którzy poznali i posiedli dar rzeczywistej nie miertelno ci i wieczno ci człowieka, jako obrazu i podobie stwa bo ego. Nie miałem w tpliwo ci, e dalsze badania dowiod , i wielcy ci ludzie zachowali w cało ci i przekazywali nast pcom w ci gu wielu wieków t nauk , w jej pierwotnej postaci. Nie uwa aj jednak siebie za wszechwiedz cych i nie wymagaj od nikogo, by uznawał prawdziwo czegokolwiek nauczanego przez nich, dopóki sam nie zdoła udowodni tego praktycznie i czyni dzieł, jakie czyni mistrzowie. Po trzech dniach mi zakomunikowano, e Emil i D ast s ju gotowi do powrotu do wsi, gdzie ju oczekiwali nas moi dwaj współtowarzysze. Emil i D ast zamierzali tam uzdrowi chorych ludzi, pozostaj cych w oczekiwaniu ich. Nie było w tpliwo ci, e obaj mogli odby t podró do wi tyni, a potem do wsi w ci gu jednej chwili, a pomimo to wybrali si razem z nami.

Od przybyłych uczestników eskapady dowiedzieli my si , e poszukiwania nie nych ludzi były daremne. Po pi ciu dniach bezowocnych w drówek po o nie onych szczytach i lodowcach górskich, całkiem zniech ceni powrócili do wsi, to jest do punktu wyj cia.

Wysłuchawszy mojego sprawozdania prosili, eby my powrócili do wi tyni, lecz Emil orzekł, e za kilka dni zwiedzimy inn , podobn wi tyni , i ju wi cej nie wracali my do tego tematu.

We wsi zastali my te spor liczb mieszka ców z okolicznych miejscowo ci, przybyłych na skutek zasłyszanej wiadomo ci rozgłaszanej przez go ców, o oswobodzeniu czterech mieszka ców tej wsi, z r k nie nych ludzi. Przybyło te wielu chorych, w nadziei ozdrowienia. Cały nast pny dzie nie opuszczali my wsi. Uczestniczyli my w zebraniu i byli my wiadkami prawdziwie cudownych uzdrowie . Wszyscy ozdrowie cy, wspominaj c to, byli gł boko wzruszeni.

Po zebraniu zapytali my Emila, czy wielu zostało nawróconych. Emil stwierdził, e rzeczywi cie bardzo pomogli wielu ludziom, wywołuj c ogromne zainteresowanie i mobilizuj c ich przez pewien czas do pracy nad sob -lecz wi kszo z nich wkrótce odpadnie i powróci do dawnego trybu ycia uwa aj c, e traktowanie tej pracy powa nie, byłoby dla nich rzecz trudn . Reszta za , gdy popadnie w ci ki stan chorobowy obarcza innych uci liwym obowi zkiem pomagania im. Na tym wła nie polega trudna sytuacja mistrzów.

Przyznaj , e mog pomóc ka demu, niezb dnie potrzebuj cemu pomocy, lecz za nikogo nie

42 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce mog wykona tej pracy. Głosz ludziom o obfito ci dóbr przygotowanych dla nich, lecz by móc korzysta z tych dobrodziejstw ludzie musz uzna istnienie ich i dowie tego, swym rzeczywistym poznaniem i czynami.

*** Opu cili my t wie nazajutrz rano w towarzystwie dwu jej mieszka ców, którzy widocznie gotowi byli pracowa nad sob . Trzeciego dnia wieczorem przybyli my do wsi odległej o 12 mil od tej wioski, gdzie przegl dałem kronik o Janie Chrzcicielu. Pragn łem, by nasi współtowarzysze równie przejrzeli t kronik , przeto postanowili my si zatrzyma , a D ast odprowadził nas do wsi. Przeczytana kronika wywarła wielkie wra enie na moich przyjaciołach i postanowili my sporz dzi map , by odby t podró opisan w kronice. Tego wieczoru przyszedł do nas mistrz, towarzysz cy naszej czwartej grupie roboczej, i sp dził z nami noc; miał dla nas równie polecenia od pierwszej i trzeciej grupy. Mistrz ten urodził si i wychował w tej wsi, kronik za ow spisali jego przodkowie i od tego czasu zawsze była przechowywana w rodzinie. Mówiono nam, e nale y on do pi tego pokolenia pochodz cego od tego przodka, który napisał t kronik , i e wszyscy z tej rodziny byli wyzwoleni od fizycznej mierci – zabrali swoje ciała ze sob i mog powraca w nich w ka dej chwili, je li tego zapragn . Zapytali my, czy byłoby mo liwe, eby to kronikarz przybył i porozmawiał z nami. Mistrz orzekł, e jest taka sposobno i umówili my si , e spotkanie z kronikarzem i rozmowa z nim nast pi jeszcze tego wieczoru.

Upłyn ło zaledwie kilka minut, gdy w pokoju zjawił si m czyzna z wygl du niemaj cy wi cej ni 35 lat. Przedstawiono go nam i wszyscy u cisn li my mu dło . Byli my oszołomieni, widz c tak młodego człowieka, gdy wyobra ali my go sobie jako zgrzybiałego starucha. Był człowiekiem redniego wzrostu, o wydatnych rysach twarzy, lecz z wyrazem w niej takiej dobroci, jakiego nigdy dot d nie widziałem. W ka dym jego ruchu przejawiała si moc charakteru i cała istota jakby promieniowała wiatłem. Zanim usiedli my, Emil, D ast i dwóch towarzysz cych nam krajowców stan li na rodku pokoju ze skrzy owanymi na piersiach r kami, trwaj c tak przez kilka minut w zupełnym milczeniu. Potem wszyscy usiedli, a kronikarz przemówił: “Prosili cie o rozmow , by lepiej zrozumie kronik , któr wam przygotowano i przedstawiono, i któr przetłumaczyli cie. Otó kronik t napisałem i dot d jest u mnie przechowywana. Zawiera opis wielkiej duszy Jana Chrzciciela, i to, co wzbudziło w was tak wielki podziw, stanowi kronik zdarze tego czasu, kiedy Jan Chrzciciel ył po ród nas. Uosabiał ogromn wiedz i miał wielki umysł. Doceniał prawdziwo naszej nauki, lecz jak wida nie doszedł do dogł bnego jej poznania, gdy gdyby urzeczywistnił j w sobie w pełni »nie skosztowałby mierci na wieki«. Siadywałem nieraz w tym pokoju i przysłuchiwałem si rozmowom mego ojca z Janem. Tu wła nie Jan przej ł wiele z naszej nauki. Tu mój ojciec przeszedł na inny plan ycia i wzi ł ze sob swoje ciało. Jan był obecny przy tym. Ka dy z naszej rodziny, odchodz c na inny plan bytu zabierał ze sob swoje ciało.

Przej cie to oznacza duchowe udoskonalenie ciała w takim stopniu, e człowiek staje si wiadomy gł bokiego duchowego sensu ycia, czyli – Boga w sobie; widzi ycie takim, jakim widzi je Bóg i wówczas dost puje przywileju do wiadczenia najwy szej nauki, a z tego królestwa jest w stanie nie pomoc wszystkim.

Z tego królestwa nigdy nie schodzimy z drogi rozwoju, kto bowiem dosi ga tego miejsca nie pragnie si zni a . Wie wtedy, e ycie jest wszechpost pem, nieustannym d eniem naprzód

43 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce i nie masz powrotu do ju przebytego, i nikt z nich tego nie pragnie. Wszyscy, którzy osi gn li ten poziom, okazuj pomoc spragnionym wiatła, a my li rozsyłane przez nich nieustannie po całym wszech wiecie, s przyjmowane przez te bo e dzieci, gotowe ju do przyj cia tego posłannictwa i nauczania z kolei innych w ka dym zak tku naszego globu.

Stanowi to pierwsze zadanie po osi gni ciu tego królestwa, czyli stanu wiadomo ci, w którym jeste my zdolni i pragniemy pomaga w taki sposób wszystkim. Mo emy te rozmawia i rozmawiamy, i nauczamy tych, którzy s ju do tego przygotowani, podnosz c ich wiadomo przez samorozwój lub przy pomocy innych. Nikt inny nie wykona za was waszego dzieła i nie jest w stanie równie bez waszej wewn trznej pracy w tym kierunku, poprowadzi was ku niesko czono ci. Sami musicie zdecydowa si wykona swoje dzieło i macie mo no wykonania go. Wtedy stajecie si całkowicie zdolni i samodzielni. Kiedy wszyscy, podobnie jak Jezus, stan si wiadomi tego, e istnieje niezniszczalne duchowe ciało, i utwierdz si w tej wiadomo ci, wówczas b dziemy mogli porozumiewa si ze wszystkimi i uzyskan przez nas nauk przekazywa wi kszej liczbie ludzi. Otrzymali my przywilej poznania tego, i wszyscy mogliby równie czyni to, co my czynimy, czyli tak samo mogliby rozwi zywa ka de yciowe zagadnienie, i to co wydaje si trudne i tajemne, okazałoby si dla nich rzecz zupełnie prost i łatw .

Nie s dz , bym si ró nił od innych ludzi, których spotykacie codziennie, a i ja równie nie widz w was adnej ró nicy".

Wyznali my, e spodziewali my si ujrze go w bardziej wysubtelnionej postaci, ale on wyja nił nam, e: “To tylko wskutek miertelnego porównywania tego, co jest w człowieku nie miertelne. Gdyby cie dopatrywali si jedynie wła ciwo ci bo ych, widzieliby cie ka d ludzk istot tak , jak widzicie mnie, czyli przez dostrzeganie Chrystusa w ka dym ludzkim obliczu. Chrystus – ta wła ciwo bo a – byłby dla was oczywisto ci we wszystkich. My nie czynimy adnych porówna . Wsz dzie i we wszystkich ludziach dostrzegamy jedynie Chrystusa, czyli wła ciwo bo , dlatego postrzegamy ludzi inaczej ni wy. My dostrzegamy doskonało , albowiem posiadamy doskonały wzrok, podczas gdy wy nie jeste cie w stanie widzie tej doskonało ci, jako niedost pnej waszemu wzrokowi. Nasze nauki same przez si zdaj si sprowadza na was natchnienie, kiedy wznosicie sw wiadomo do mo no ci widzenia nas i rozmawiania z nami, i obcujecie z którymkolwiek z naszych braci, pouczaj cych was, jak to si dzieje obecnie. Jednak sam fakt rozmowy lub obcowania z nami nie udziela jeszcze natchnienia, ale ju sam charakter nauczania prowadzi do tego punktu, w którym mo e si objawi natchnienie. Prawdziwym natchnieniem jest jedynie to, co wywodzi si bezpo rednio od Boga i co Bóg mo e wyrazi przez nas. Wtedy naprawd uzyskujecie mo no obcowania z nami.

Idealny obraz kwiatu w najdrobniejszych szczegółach zawarty jest w jego nasieniu i z niego si oni rozwija rozmna a. Mo emy to nasienie przetworzy w doskonały kwiat, w ci gu godziny. Je eli zewn trzny kształt jest wypełniony po najdrobniejsze szczegóły, w efekcie kwiat osi gnie pełni swej krasy. Tak samo i Bóg zachowuje w Swym umy le idealny obraz ka dego Swego dziecka, przez które pragnie Siebie wyrazi . Mo emy te pój dalej na tej drodze doskonałego wyra ania si , je li pozwolimy Bogu wyrazi przez nas w ten doskonały sposób to, co On dla nas pocz ł. Trudno zagadnienia rozpoczyna si dopiero wówczas, gdy przejmujemy wszystko we własne r ce. I tak rzecz si ma nie tylko u jednostek, lecz i u wszystkich. Dla nas jest oczywiste, e nie ró nimy si od was. Ró nica polega tylko na stopniu rozumienia – i to wszystko. Wszelkie “izmy", kulty i wyznania, rozmaite aspekty widzenia ró nych wierze – wszystkie s dobre, gdy ostatecznie prowadz swych

44 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wyznawców do u wiadomienia sobie tego, e pod tym wszystkim jest ukryty gł boki rzeczywisty czynnik, którego nie dostrzegali, z czyni si nie zetkn li, a co słusznie nale y do nich i czym by mogli, i powinni niepodzielnie włada . My upatrujemy w tym t prawdziw rzecz, która ostatecznie doprowadzi człowieka do władania wszystkim. Sam fakt, e człowiek wie, i istnieje co wy szego, czym mógłby włada , b dzie dla niego bod cem pobudzaj cym dot d, dopóki tym czym nie zawładnie. Tym sposobem dokonuje si rozwój wszystkich rzeczy i spraw ycia. Najpierw idea boska przenika do wiadomo ci człowieka, a kiedy si człowiek zastanowi nad tym, zauwa a nad sob co wy szego. Lecz zazwyczaj schodzi on na manowce i bł dzi, nie mog c rozpozna ródła, sk d ta idea pochodzi, ale s dzi, e wył cznie zrodziła si w nim. I wówczas odchodzi od Boga – zamiast stara si wyra a sob doskonało bo , wyra a rzeczy niedoskonałe, a mógłby z łatwo ci czyni je doskonałymi.

Gdyby człowiek potrafił sobie u wiadomi to, e ka da idea jest bezpo rednim doskonałym przejawem Boga, wówczas z ka dej czyniłby idealny znak bo y, nie przykładaj c do tego swych miertelnych r k, ale pozwalaj c wyrazi si przeze Bogu. Wtedy na pewno okazałby si w nim doskonały ideał. Nale y oczywi cie u wiadomi sobie, i Bóg jest nie miertelny, i e wszystko, co miertelne, nie mo e by w aden sposób pomocne. Na tej drodze człowiek w krótkim czasie nauczyłby si wyra a wszystko doskonałe. Jedyn doniosł spraw , któr człowiek musi poj i j realizowa – to wznie si ponad siły i poj cia fizycznego umysłu, i wyra a bezpo rednio Boga; albowiem wszystkie materialne moce i pogl dy s w pełni wytworem ludzkim, i wiod na manowce". Na tym nasza rozmowa została zako czona i postanowili my si spotka podczas jutrzejszego niadania.

*** Nast pnego dnia wszyscy wstali my bardzo wcze nie i o godzinie wpół do siódmej zebrali my si przy niadaniu. Gdy wyszli my z domu i przechodzili my przez ulice do miejsca wspólnych posiłków spotkali my naszych przyjaciół id cych w tym samym kierunku i rozmawiaj cych ze sob jak zwykli miertelnicy. Przywitali si z nami, my wyrazili my gło ne zdziwienie, e w taki sposób si z nimi spotykamy. Odpowiedzieli na to, e: Jeste my tylko lud mi, takimi jak i wy. Dlaczego wci postrzegajcie nas jako odmiennych od was, mimo i sami niczym nie ró nicie si od nas. Rozwin li my tylko moc dan nam od Boga, w znacznie wi kszym stopniu ni wy". Zapytali my wówczas, dlaczego my nie mo emy czyni takich rzeczy, jakie oni s w stanie czyni . Odrzekli nam: “Dlaczego nie wszyscy stykaj cy si z nami, chc i za tym przykładem, by czyni te same dzieła? Nie mo emy i nie chcemy nikomu narzuca tej wiedzy, i tych umiej tno ci, gdy ka dy ma jednakowe prawo do swobodnego wyboru sposobu ycia i post powania. Staramy si jedynie wskazywa dogodn i prost drog – wypróbowan przez nas i daj c rzeczywiste zadowolenie".

Weszli my do komnaty i usiedli my przy stole, by spo y niadanie; rozmowa toczyła si o zwykłych codziennych zdarzeniach. Nie mogłem jednak e opanowa swego zdziwienia. Oto naprzeciw nas, przy tym samym stole siedziało pi ciu m czyzn, a jednym spo ród nich był yj cy na Ziemi około dwa tysi ce lat, który tak udoskonalił swoje ciało, e mógł je dowolnie zabiera , dok d zechciał, i zachowało ono lekko i młodo trzydziestopi cioletniego człowieka. Drugi siedz cy obok niego człowiek był z pi tego pokolenia po nim – potomkiem w prostej linii tej rodziny, o której wzmiankowałem wy ej. Nast pny z nich ył ju z gór 700 lat, a jego ciało miało wygl d nie wi cej ni czterdziestoletniego m czyzny. Był w ród nich

45 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Emil, który prze ył ponad 500 lat, a wygl dał najwy ej na sze dziesi t. Tak e D ast – z wygl du czterdziestoletni, a yj cy prawie tyle lat co Emil.

Wszyscy rozmawiali ze sob i z nami jak bracia – bez adnej protekcjonalno ci. Wszyscy jednakowo mili, uprzejmi i naturalni, a jednocze nie pełni duchowej równowagi i logiczni w ka dym wypowiedzianym słowie, nie zdradzaj cy ani cienia mistyki czy tajemniczo ci – jak całkiem zwykli ludzie w codziennym obcowaniu ze sob . Pomimo to ledwo u wiadomiłem sobie, e wszystko to, bynajmniej nie jest snem.

Kiedy po niadaniu wstali my od stołu, jeden z moich współbraci chciał zapłaci za wszystkich, lecz Emil rzekł: Jeste cie naszymi go mi" i wyci gn ł r k do wła ciciela gospody, jak si nam pocz tkowo zdawało – pust , lecz gdy przyjrzeli my si uwa niej, dojrzeli my na jego dłoni gar monet – tyle, ile było potrzeba na zapłacenie rachunku.

Dowiedzieli my si , e cho nigdy nie maj przy sobie pieni dzy, to i równie pod tym wzgl dem nie s zale ni od innych, i gdy zachodziła potrzeba pieni dzy, pojawiały si one w ich r kach, wytwarzane wprost z substancji wszech wiata.

Wyszli my z gospody, i wtedy przewodnik pi tej grupy, u cisn ł nam r ce mówi c, e musi wróci do swej grupy, po czym znikł. Zanotowali my czas jego znikni cia i dowiedzieli my si pó niej, e poł czył si ze sw grup po upływie 10 minut od rozstania si z nami.

Cały ten dzie sp dzili my z Emilem, D astem i naszym przyjacielem kronikarzem, którego tak nazwali my. W drowali my po wsi i okolicach, i kronikarz opowiadał nam ze szczegółami o ró nych zdarzeniach, jakie rozegrały si podczas dwunastoletniego pobytu Jana w tych stronach. Opowie ci, jak ywe odbijały si w naszych umysłach, tak i zdawało si e my si cofn li w gł b tej zamierzchłej przeszło ci. Odnosili my wra enie, e chodzimy wespół i rozmawiamy z wielk dusz tego, który dotychczas był dla nas postaci mitologiczn , jak gdyby powstał w umysłach tych, którzy mieli na celu popełnienie mistyfikacji, Od tego dnia Jan Chrzciciel stał si dla nas yw postaci , tak rzeczywist , i si zdawało, e widz go chodz cego po tej wsi i okolicach, i słuchaj cego nauk tych wielkich dusz, stoj cych wy ej od niego – podobnie jak my my tego dnia chodzili tymi samymi drogami, niezdolni jeszcze opanowa podstawowej prawdy wszystkiego.

Przez cały dzie chodzili my z naszym niezwykłym przewodnikiem i słuchali my niezmiernie ciekawych historycznych opowiada . Wysłuchali my tak e odczytanej nam kroniki z obja nieniami, gdzie te wydarzenia odbywały si przed niespełna dwu tysi cami lat i wrócili my ju o zmierzchu nader zm czeni, natomiast trzech naszych przyjaciół, którzy cały dzie towarzyszyli nam w tych w drówkach, nie okazywało najmniejszych oznak wyczerpania czy nawet lekkiego znu enia. Byli my cali zabrudzeni, pokryci pyłem i spoceni, podczas gdy nasi przyjaciele byli pełni wie o ci, a ich odzie była tak samo nie nobiała, jak i rano, przed wyruszeniem na wycieczk .

Zauwa yli my nie bez zdziwienia, e przez cały czas naszej w drówki z tymi lud mi u adnego z nich nigdy nie brudziła si odzie . Obserwowali my ten fenomen natury wiele razy i zapytywali my ich, czemu tak si dzieje, lecz nie otrzymali my odpowiedzi, a do tego wieczoru, gdy na zwrócon na ten temat uwag jednego z nas, przyjaciel kronikarz powiedział: “Wam si wydaje to rzecz dziwn , lecz dla nas jest to jeszcze bardziej intryguj ce, e pyłek stworzonej przez Boga substancji lgnie do innego bo ego stworzenia, wła nie tam, gdzie jest niepo dany i nie powinien przywiera . Przy wiernym interpretowaniu

46 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce prawa bo ego nie mo e to zaistnie – ani jedna bowiem cz steczka nie mo e by le umieszczona, czyli w miejscu nieodpowiednim". Gdy tylko nasz przyjaciel wypowiedział te słowa, w mgnieniu oka cała odzie i nasze ciała stały si tak czyste, jak ich.

Ta metamorfoza – albowiem dla nas było to prawdziwym przemienieniem – nast piła u nas trzech momentalnie wtedy, gdy my podczas tej rozmowy stali. Ust piło znu enie i czuli my si od wie eni, jak po rannej k pieli. Była to odpowied na wszystkie nasze pytania. Jestem przekonany, e tego wieczoru wszyscy udali my si na spoczynek z uczuciem bardziej gł bokiego spokoju, ni kiedykolwiek w ci gu całego naszego obcowania z tymi lud mi, i stan naszego uwielbienia przeobraził si w uczucie najgł bszej miło ci do tych prostych, czystych i szlachetnych serc, które tyle dobra wy wiadczyły rodzajowi ludzkiemu, czyli – mówi c ich słowami: swym braciom. Nie przypisywali sobie niczego, mówili, e to tylko Bóg wyra a si przez nich: “Sam z siebie nie mog uczyni niczego. Ojciec, który: przebywa we mnie, czyni te dzieła".

*** Kiedy nast pnego dnia wstali my rano ze snu, odczuli my wydatne o ywienie i zaostrzenie wszelkich naszych zdolno ci, i z naj ywszym zainteresowaniem oczekiwali my, co nam przyniesie nowy dzie . Odt d zacz li my patrze na ka dy dzie , jak na nowe objawienie i doznawali my wra enia, e był to tylko pocz tek u wiadamiania sobie gł bokiego sensu rzeczy i spraw, których do wiadczali my.

Przy niadaniu oznajmiono nam, e udamy si do wsi poło onej znacznie wy ej w górach i stamt d po drodze odwiedzimy wi tyni – ju wcze niej opisywan – któr poprzednio obserwowałem z dachu. Przyjaciele zaznaczyli równie , e b dziemy mogli korzysta z naszych koni nie dalej ni do pi tnastu mil, dlatego dwaj mieszka cy z naszej wsi poda z nami do tego miejsca, sk d zabior konie i odprowadz do innej, bardziej oddalonej wioski, gdzie b d si nimi opiekowa , a do naszego powrotu. Po powierzeniu koni opiece tych ludzi, chc c doj do le cej po drodze wsi, musieli my si wspina w sk górsk cie yn , odcinkami przechodz c w schody wykute w skale. Zatrzymali my si na noc w domu stoj cym na górskim grzebiecie, mniej wi cej w połowie drogi pomi dzy wsi , gdzie zostały nasze konie a wi tyni – celem naszej podró y. Wła cicielem tego domu był ospały, starszy wiekiem, prawdziwy olbrzym, lecz tak pulchny i otyły, i sprawiał wra enie, e nie chodzi a si toczy, jak pot na kula. Male kie jego oczy były ledwie widoczne spod grubej i obwisłej warstwy tłuszczu. Gdy tylko poznał Emila, skierował do niego pro b o uzdrowienie z tej otyło ci, argumentuj c, e umrze, je li nie otrzyma pomocy. Opowiedziano nam pó niej, e jego przodkowie utrzymywali ten domek, z którego korzystali ró ni w drowcy ju od setek lat, a on pracował tu około 70 lat. W czasie, gdy odziedziczył to schronisko został uzdrowiony z nieuleczalnej, jak mniemał – dziedzicznej choroby. W ci gu dwóch nast pnych lat po uleczeniu pracował nad sob czynnie, lecz pó niej przestał si interesowa samorozwojem i zacz ł obarcza innych swoimi kłopotami. Stan taki trwał około 20 lat i pozornie wszystko szło pomy lnie, a on cieszył si najlepszym zdrowiem, a raptem popadł znów w poprzedni stan – zapadaj c na pi czk , poniewa przedtem nie pracował nad sob wystarczaj co, by si ostatecznie otrz sn i raz na zawsze uwolni od tej choroby.

Przekonali my si , e jego wypadek – to tylko jaskrawy przykład tysi cy podobnych. Ludzie

47 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce tacy bior ycie nazbyt lekko i to, co wymaga wi kszego wysiłku, po niedługim czasie staje si dla nich zanadto uci liwe. Zainteresowanie ich trwa krótko, a błagania o pomoc staj si tylko czczymi słowami – mechanicznymi d wi kami, nie mog cymi zast pi ani gł bszego ujmowania rzeczy, ani jakich konkretnych pragnie .

Nazajutrz wstali my bardzo wcze nie i wyruszyli my na tras . O godzinie czwartej po południu byli my ju na miejscu w tej wsi, gdzie mieli my zdobywa szczyt górski, na którym wznosiła si wi tynia. U stóp góry skalnej stwierdzili my, e ciany jej były tak strome, i dosta si do niej mo na było tylko koszem zawieszonym na linie i wyci ganym w gór za pomoc bloku umocowanego na drewnianej belce przytwierdzonej do skały. Na dany sygnał opuszczono kosz i wci gano nas pojedynczo w gór na wysoko około 120 metrów, a nast pnie wysiadali my na małej kamiennej platformie. Kiedy ju wszyscy dotarli my na górze, zacz li my wypatrywa jakiej cie ki wiod cej do wi tyni, lecz nigdzie takiej cie ki nie było, gdy strome zbocza skał stanowiły zarazem ciany wi tynnego budynku, wznosz c si jeszcze powy ej poziomu platformy w gór na około 150 m. Musieli my odby jeszcze jedno takie windowanie na dalsze około 100 m. Tym razem wysadzono nas ju na dachu wi tyni, gdzie znowu doznali my wra enia, e jeste my na wierzchołku wiata. I nie było to bynajmniej wra enie oparte na rzeczywisto ci, gdy wi tynia dominowała na samym wierzchołku skały o około 300 m ponad otaczaj cymi j górami. Wie widoczna u podnó a tej skały poło ona była na szczycie górskiej przeł czy, przez któr wiodła droga na drug stron Himalajów. Stwierdzili my, e ta wi tynia była umiejscowiona o około 300 m ni ej od tej, któr poprzednio zwiedzałem z Emilem i D astem – za to widok z niej był dalece rozleglejszy. Zdawało si , e z tego miejsca na dachu, gdzie stali my z przyjaciółmi, mo na było obserwowa niesko czon dal.

Na nocleg rozmieszczono nas bardzo wygodnie, a nasi trzej przyjaciele powiedzieli, e udaj si w odwiedziny do naszych współtowarzyszy pozostałych grup, ch tnie przyjm od nas wszelkie dla nich zlecenia. Przygotowali my odpowiednie zapiski z dokładnym oznaczeniem daty, godziny i miejsca obecnego naszego pobytu, a potem sporz dzili my jeszcze odpisy tych notatek, z zaznaczeniem dokładnego czasu ich przekazania.

Pó niej stwierdzili my, e te zapiski dor czono adresatom po dwudziestu minutach od chwili powierzenia ich zleceniobiorcom.

Po dobrej kolacji podanej nam przez słu ebników wi tyni udali my si na spoczynek, lecz nie mogli my zasn , gdy ostatnie prze ycia wywarły na nas gł bokie wra enie.

Znajdowali my si na wysoko ci około 3 tys. metrów, jakby zawieszeni w przestrzeni. Prócz słu ebników, w wi tyni nie było adnych innych ludzkich istot, nie dochodził tu te aden głos z zewn trz, oprócz głosów naszej mi dzy sob rozmowy. Zdawało nam si te , e nie zachodzi w tym miejscu w ogóle, nawet znikomy ruch powietrza. Jeden z moich współtowarzyszy zauwa ył: “Nie jest to bynajmniej dziwne, e wybieraj takie miejsca na wi tynie jako najdogodniejsze do rozmy la i kontemplacji. Cisza jest tu tak napi ta, e człowiek mo e j cudownie odczuwa .

Jest rzecz niew tpliw , e tu wła nie s najdogodniejsze warunki do medytacji i do takiej pracy duchowej". Potem powiedział, e wyjdzie na zewn trz, by rozejrze si wokoło, ale po kilku minutach wrócił o wiadczaj c, e wi tyni osnuwa nieprzenikniona mgła.

48 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Pozostali dwaj współtowarzysze wnet zasn li, lecz ja nie mogłem spa – wstałem, ubrałem si i wyszedłem na dach wi tyni, potem usiadłem, zwieszaj c nogi po cianie. wiatło ksi yca słabo s czyło si przez mgł , rozja niaj c nieco panuj ce wokół ciemno ci. Ta nikła po wiata ksi ycowa dozwalała jednak dostrzega olbrzymie kł bi ce si zwały chmur przesuwaj cych si bez szmeru koło mnie, co przypominało, e nie jestem całkowicie zawieszony w powietrzu, lecz miejsce to zwi zane jest z ziemi le c gdzie w dole. Nagle wydało mi si , e przede mn rozbłysn ł wielki snop wiatła, wysyłaj cy niby wachlarz, pot ne promienie skierowane szerok podstaw w moj stron , a miejsce przeze mnie zajmowane, było jakby jakim centrum tego wachlarza promieni, z których rodkowy wydawał si najja niejszy.

Doznawałem wra enia, e ka dy z tych promieni niby wybiegał gdzie naprzód, by o wieca swoj cz ziemi, gdy ka dy o wiecał, jak gdyby swój osobny jej odcinek, a potem, zlewaj c si w jedno morze wspaniałych blasków, wszystko wokoło zaja niało nieskazitelnie wszechogarniaj cym, białym wiatłem.

Zadarłem głow w gór i zobaczyłem, e oddzielne promienie znikły – pozostało tylko rozlane w dookolnej przestrzeni jedno białe a kryształowo czyste wiatło. Poddałem si złudzeniu, e jestem zawieszony w pró ni i przygl dam si wszystkiemu wokoło, a gdy tak coraz dalej przenikałem wzrokiem do gł bi tego czystego białego wiatła, ujrzałem w oddali odbicie przechodz cego bez przerwy zwartymi szeregami, wci zwi kszaj cego si w liczbie wojska, a w pewnym punkcie ta olbrzymia armia zacz ła rozchodzi si po całej ziemi, zapełniaj c na niej wszystko promiennym, białym wiatłem, wypływaj cym jak gdyby z jednego centralnego ródła o lepiaj cego, białego wiatła. Dziwne, e pocz tkowo widziałem tylko jeden jasny promie , potem ukazało si nad nim dwa, cztery itd. – a do niesko czonej liczby owych promieni, które utworzyły ten ocean wiatła. Nagle si ockn łem i pomy lałem, e to miejsce jest niebezpieczne dla takich wizji – wstałem i oddaliłem si na spoczynek.

*** Prosili my jednego ze słu ebników wi tyni, by zbudził nas o wicie, i w chwili, gdy miałem si obudzi usłyszałem stukanie do drzwi. Niemal jednocze nie wyskoczyli my wszyscy z łó ek – tak niepomierne było nasze pragnienie ujrzenia z tego wysokiego szczytu pierwszych promieni witaj cego dnia.

Ubrali my si w mgnieniu oka i niemal p dem pobiegli my na dach, jak trzej niecierpliwi acy. Kiedy wst pili my na dach zb dne byłoby proszenie nas o zachowanie spokoju. Ju na pierwszy rzut oka obaj moi towarzysze z otwartymi ustami i oczami zamarli z podziwu.

Gdyby kto z boku mnie obserwował, to by z pewno ci zobaczył, jak niepomny z zachwytu, równie otworzyłem usta.

Czekałem, a kto si odezwie, i usłyszałem cichy jak westchnienie okrzyk jednego z towarzyszy: “Ale my naprawd jeste my zawieszeni w powietrzu!". Obaj moi koledzy mówili, e do wiadczaj tego samego wra enia, o którym im wspomniałem, opowiadaj c o tej pierwszej zwiedzanej przeze mnie wi tyni. Chwilowo całkiem zapomnieli, e pod ich stopami ciele si jaki grunt i mieli uczucie unoszenia si w przestworzach. Jeden z nich nawet zauwa ył: “Nie dziwi si temu, e ci ludzie potrafi lata , do wiadczaj c stale tego wszystkiego". Usłyszeli my za sob cichy miech i mimo woli powrócili my do otaczaj cej nas rzeczywisto ci. Za nami stał Emil, D ast i nasz przyjaciel-kronikarz. Kto z moich

49 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce towarzyszy si odezwał: “To po prostu cud, nie dziwimy si , e potraficie lata po sp dzeniu tu pewnego czasu".

U miechn li si i jeden z nich powiedział: “Wy te łatwo potrafiliby cie lata tak jak my, musicie tylko przej si wiadomo ci tego, i w gł bi was drzemie ta sama moc, i zechciejcie skorzysta z niej".

Podczas niadania postanowili my, e pob dziemy tutaj jeszcze trzy dni, gdy przed wyruszeniem do umówionego miejsca spotkania zamierzali my zwiedzi w pobli u pewn miejscowo , budz c nasze zainteresowanie. Po przeczytaniu zapisów przyniesionych przez Emila, dowiedzieli my si , e grupa z kierownikiem naszej ekspedycji odwiedziła t wi tyni przed trzema dniami. Po niadaniu weszli my znów na dach i zauwa yli my, e mgła si stopniowo rozpraszała. Obserwowali my ten proces stopniowych przeobra e , dopóki nie wzeszło sło ce i nie zapanowało wokół wiatło dzienne. Mogli my teraz dojrze u podnó a tej stromej skaty male k wiosk , a poni ej za ni szersz dolin .

Dowiedzieli my si , e tu wła nie przebywał Jan Chrzciciel i pobierał nauki w tutejszej wi tyni, która pozostała dot d zupełnie niezmieniona.

Około godziny pi tej po południu nasz przyjaciel-kronikarz oznajmił nam, e musi si rozsta z nami na pewien czas, po czym u cisn ł nam r ce – i znikł.

Wieczorem tego dnia obserwowali my najbardziej godny podziwu zachód sło ca, jaki kiedykolwiek widziałem. Siedzieli my na dachu wi tyni jeszcze długo po północy, zadaj c rozmaite pytania Emilowi i D astowi. Dotyczyły one przewa nie mieszka ców tego kraju i jego historii. Du o o tym powiedział nam Emil. Z opowiada jego wynikało, e ten kraj był zaludniony ju na długie tysi ce lat przed pocz tkiem przedstawionym przez nasze zachodnie ródła historii ogólnej. Mi dzy innymi powiedział: “Nie mam najmniejszego zamiaru pomniejszania waszej historii, chc tylko to zauwa y , e wasi historycy nie posun li si dalej odno nie pocz tków powszechnej historii, przyjmuj c za ustalone raz na zawsze, i Egipt, zgodnie ze sw nazw oznacza zamierzchło b d pustk . W owych bowiem czasach, podobnie jak to si dzieje i obecnie – znaczna cz wiata przedstawia sob umysłow pustyni ".

Zza dalekich gór wyłonił si ksi yc. Siedzieli my tak zapatrzeni w jego pełni , dopóki nie zawisł prawie prostopadle nad naszymi głowami. Był to wspaniały widok. Nagle poza nami rozległ si odgłos, jakby rzucanego przedmiotu. Zerwali my si na nogi i rozejrzawszy si wokoło zobaczyli my stoj c nieopodal, redniego wzrostu kobiet , która u miechaj c si , zapytała, czy nie przestraszyła nas. Stukn ła tylko lekko nog , by zwróci nasz uwag , lecz cisza była tak gł boka, e w naszych uszach zabrzmiało to, jak łoskot spadaj cego przedmiotu.

Emil podszedł do nas i u miechaj c si , przedstawił nas jej jako swojej siostrze. Spytała, czy nie przerwała nam medytacji. Usiedli my wszyscy i wkrótce zawi zała si ogólna rozmowa, która przeszła na wspomnienia o jej prze yciach i duchowej pracy. Miała trzech synów i córk , która osi gn ła ju pewien stopie rozwoju. Zapytali my, czy yło z ni które z jej dzieci. Odpowiedziała, e dwoje młodszych przebywało z ni zawsze. Spytali my, czy mogliby my zobaczy jej dzieci. Odrzekła, e mog tu przyby natychmiast, i zaraz si zjawiły przed nami – m czyzna i kobieta. Przywitali si z wujem, potem z matk i

50 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce przedstawili si nam trzem. Syn uosabiał typ pi knego m czyzny, wysoki, z wygl du licz cy nie wi cej ni 30 lat. Córka była redniego wzrostu, raczej szczupła o bardzo delikatnych rysach twarzy i wygl dzie dwudziestoletniego dziewcz cia. Dowiedzieli my si , e syn miał 115, a córka 128 lat Mieli by na jutrzejszym zebraniu, i wkrótce odeszli.

Gdy po odej ciu tych dwojga wyra ali my swoje zachwycenie tymi osobami, wówczas ich matka powiedziała do nas: “Ka de nowo narodzone dziecko jest dobre i doskonałe. W ogóle nie istniej złe dzieci – bez wzgl du na to, czy zostały pocz te w sposób doskonały, czyli niepokalanie, czy te drog zwykłego rozmna ania si za przyczyn zmysłów, inaczej mówi c – w sposób całkiem fizyczny. Pocz te w sposób doskonały, szybko rozpoznaj swoje synostwo bo e – e s Chrystusem. Rozwin si one szybko i b d dostrzega wokół siebie jedynie doskonało . Pocz te za drog fizycznej przyczyny, tak e maj mo liwo niezwłocznego uznania swego synostwa bo ego i przekonania si , e w gł bi nich przebywa Chrystus, e mog urzeczywistni rzeczy doskonałe, wyobra aj c sobie Chrystusa. Wtedy b d zapatrzeni w umiłowany ideał – a wyra go, czyli wyłoni z siebie Chrystusa.

Wówczas odradzaj si na nowo w doskonało ci, czyli wyłaniaj z gł bi siebie doskonało , która zawsze tam była. Niekiedy jeden z takich narodzonych otrzymuje ju ideał w postaci doskonałej, a inny spostrzega ten ideał i go rozwija, i w ten sposób obaj s doskonali. Nie istniej wi c złe dzieci-wszystkie s dobre, albowiem wszystkie pochodz od Boga". Na tym sko czyli my rozmow i ju pó n noc udali my si na spoczynek.

*** Rano o godzinie pi tej znowu zebrali my si na dachu wi tyni. Po wzajemnym przywitaniu, jak zwykle odczytano wybrane urywki z pism wi tych. Tego dnia tematem były wyj tki z kroniki tej wi tyni. Tłumaczył nam je D ast, i byli my zdziwieni, przekonawszy si , e pierwszy z tych urywków jest w zgodno ci z pierwszym rozdziałem Ewangelii Jana, drugi za fragment stanowi odpowiednio pierwszego rozdziału Ewangelii Łukasza. Po sko czonym czytaniu spytali my, czy mo emy przynie nasz Bibli , by skonfrontowa oba ródła.

Ch tnie to aprobowano i przy pomocy D asta zacz li my porównywa oba teksty, a wynikaj ce podobie stwo zdumiewało nas. Gdy zako czyli my t prac poproszono nas na niadanie, a potem zacz li my si przygotowywa do opuszczenia wi tyni, i poszli my do wsi.

Zastali my ju tam liczne zgromadzenie okolicznych mieszka ców. D ast powiedział nam, e prawie wszyscy ci ludzie byli pasterzami hoduj cymi swe stada i pas cymi je w lecie na wysokich górach, i e teraz nastała dla nich pora zej cia na ni ej poło one pastwiska. Takie za zebrania, jak dzisiejsze, odbywaj si corocznie przed odej ciem z połonin pasterzy.

Przechodz c przez wie , spotkali my siostrze ca Emila, który zaproponował nam niedalek przechadzk przed obiadem. Ch tnie zgodzili my si na to, gdy pragn li my zwiedzi cho najbli sz okolic . W czasie tej przechadzki, kilka małych miejscowo ci le cych w dolinie wzbudziło nasz szczególn uwag . Przetłumaczono nam ich nazwy – przypominały miana biblijne ze Starego Testamentu, lecz prawdziwe ich znaczenie odkryto przed nami dopiero po powrocie do wsi, gdy po obiedzie zasiedli my po ród przybyłych na zebranie. Kiedy przybyła reszta naszych przyjaciół ze wi tyni, zebranie liczyło ju około dwustu osób. Siostrzeniec Emila zbli ył si do dwóch stoj cych na uboczu ludzi trzymaj cych jaki przedmiot podobny,

51 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce jak si nam zdawało, do wielkiej ksi gi. Kiedy go otworzono, okazało si , e była to skrzynka kształtem przypominaj ca ksi g . Siostrzeniec Emila wyj ł z niej paczk zło on z oddzielnych arkuszy, niby kart ksi ki, a pust skrzyni postawiono na ziemi. Paczk powierzono jednemu z m czyzn, który j rozwin ł i pierwszy arkusz wr czył siostrze cowi Emila. Ka dy przeczytany arkusz oddawano drugiemu z m czyzn, który równał arkusze i składał z powrotem do skrzyni. Tłumaczem przy czytaniu był D ast Ju na pocz tku czytanego tekstu zauwa yli my uderzaj ce jego podobie stwo do Ewangelii w. Jana, tylko e w tym przypadku rzecz była uj ta bardziej szczegółowo. Potem nast piło czytanie wyj tku z Ewangelii w. Łukasza, nast pnie w. Marka i w. Mateusza. Gdy zaprzestano czytania zebrani rozbili si na małe grupki, a my z D astem zacz li my szuka Emila, gdy byli my bardzo ciekawi jego pogl du na kwestie zebrania i na odczytywanie tych ewangelicznych tekstów. Dowiedzieli my si , e kronika jest corocznie odczytywana na takich zebraniach, ta za wie stanowi centralny punkt kraju, w którym przed wielu laty, opisane zdarzenia zaistniały. Na skierowan uwag o wyra nym podobie stwie tych tekstów do opisów w naszej Biblii, obja niono nas, i nie ulega w tpliwo ci, e opisy w Biblii pewnych wcze niejszych zdarze pochodz z tej kroniki, natomiast pó niejsze historyczne fakty, takie jak Ukrzy owanie – zaszły ju w innym miejscu, ale wszystko to jednak osi gn ło kulminacyjny punkt w narodzeniu i yciu Chrystusa. My l przewodni jest tu szukanie Chrystusa w człowieku, i przypomnienie tym, którzy odst pili od ideału, e w nich wiecznie yje Chrystus. Nie ma adnego znaczenia, powiedział Emil, gdzie nast piły te zdarzenia, gdy zasadniczym motywem jest tu ich sens duchowy, który winni my utrwala w sobie.

Reszt tego dnia i dzie cały nast pny sp dzili my na porównywaniu tekstów i sporz dzaniu wyci gów. Nowin te było dla nas, e ojciec siostrze ca Emila, który czytał kronik , urodził si w tej wsi i w prostej linii był potomkiem Jana. Weszło tu w zwyczaj, by kto z tej rodziny był zawsze na corocznym zebraniu i czytał kronik . wi tynia wznosz ca si na skale obok wsi była t , w której Zachariasz i Jan oddawali cze Bogu.

Dowiedzieli my si , e nasi przyjaciele postanowili nas opu ci . Uzgodniono wi c, e D ast pozostanie z nami, a reszta odejdzie. Zako czyli my prac nad kronik i trzeciego dnia rano rozstali my si ze wi tyni . Mimo bardzo wczesnej pory, wszyscy mieszka cy wioski wyszli, by po egna nas słowami: “Niech wam Bóg dopomo e".

*** W ci gu nast pnych pi ciu dni droga wiodła nas przez okolice, po których w drował Jan. Pi tego dnia trafili my do wsi, w której pozostawili my nasze konie. Tutaj te spotkał nas Emil, i od tej pory, a do wsi, gdzie mieszkał, nasza podró była stosunkowo łatwa. Zbli aj c si do tej miejscowo ci zauwa yli my, e okolica była g ciej zaludniona, a drogi i cie ki były lepsze od tych, którymi podró owali my dotychczas.

Około godziny czwartej po południu doszli my do wsi poło onej na płaskowy u. Były to strony rodzinne Emila – tutaj mieli my si spotka z cał nasz ekspedycj . Okazało si , e nasza grupa przyszła pierwsza, a pozostałe przyb d nazajutrz. Mieli my wyznaczon kwater w domu, którego ciany stanowiły cz muru obronnego otaczaj cego wie .

52 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Usytuowano nas całkiem wygodnie na górnych pi trach od strony południa, z widokiem na górzyst okolic . Zakomunikowano nam, e wieczerz zjemy na parterze. Zeszli my na dół i zastali my Emila, jego siostr z m em oraz syna z córk , których poznali my ju przed kilkoma dniami w wi tyni. Wszyscy siedzieli przy stole. Zaledwie spo yli my kolacj , gdy do naszych uszu dotarły jakie odgłosy ze strony placyku przed domem, a po chwili wszedł mieszkaniec wsi z oznajmieniem, e przybyła jedna z pozostałych grup. Wyszli my i si okazało, e był to kierownik naszej ekspedycji ze swoj grup . Im równie podano wieczerz i przygotowano tak samo wygodny nocleg. Po rozlokowaniu si wyszli z nami na dach domu, z którego – rozmawiaj c – rozgl dali my si po okolicy. Nast pnie przył czyły si do nas siostra Emila z córk , a nieco pó niej pojawili si : jej m z synem i Emil. Zauwa yli my, e oni wszyscy popadli w stan pewnego podniecenia, i dowiedzieli my si od siostry Emila, e tego wieczoru oczekuj odwiedzin swej matki. Dodała przy tym: Jeste my niewyra alnie szcz liwi, i z trudem zachowujemy spokój – tak bardzo kochamy nasz matk . Uwielbiamy wszystkich, którzy dosi gli duchowych wy yn, miłujemy ich gł boko, gdy s sko czenie pi kni i szlachetni, okazuj tyle pomocy... – ale nasza własna matka jest do tego stopnia cudowna, pełna słodyczy, czaruj ca, pełna miło ci i ze wszech miar pomagaj ca wszystkim, e nie potrafimy si pohamowa , by jej nie kocha tysi c razy bardziej ni wszystkich, wszak jeste my cz stk jej ciała i krwi. ywimy przekonanie, e i wy j pokochacie". Zapytali my, czy cz sto zjawia si u nich matka. Siostra Emila odrzekła: “Nasza matka przybywa zawsze, gdy jest to nam potrzebne, lecz tam gdzie przebywa, jest tak pochłoni ta prac , e si zgodziła odwiedza nas, tylko dwa razy do roku. Dzi wła nie przypada dzie jej półrocznych odwiedzin. Tym razem pozostanie z nami przez cały tydzie i tak nam to sprawia rado , e nie mo emy si powstrzyma , by mimo woli nie wyrazi jej na zewn trz".

Rozmowa zeszła na temat naszych bada . Nagle opanowało nas pragnienie milczenia, i nim zdali my sobie spraw z tego, co si dzieje wokół nas, siedzieli my wszyscy w zupełnej ciszy, cho nikt nas nie uprzedzał o takim zamiarze. W ród tej niezm conej ciszy usłyszeli my delikatny szmer, jak gdyby trzepot wzlatuj cego ptaka, i nagle przed nami zjawiła si kobieta o niezwykle pi knym obliczu i harmonijnych kształtach, a z całej jej postaci promieniowało tak jasne wiatło, e z trudem mogli my na ni patrze . Wszyscy członkowie rodziny wyci gn li do niej r ce, z jednogło nym okrzykiem: “Mamo!". Obj ła ka de z nich tak, jak to czym kochaj ca matka. Potem byli my jej przedstawieni, i niewiasta rzekła: “O wy, drodzy bracia z dalekiej Ameryki, którzy cie przyjechali odwiedzi nas! Oczywi cie, bardzo jestem rada, witaj c was w naszym kraju. Serca nasze wyrywaj si ku wszystkim i gdyby my tylko mogli, obj liby my wszystkich ludzi, utuliliby my w swych obj ciach, jak tuliłam przed chwil tych, którzy zw si moimi. W rzeczywisto ci wszyscy stanowimy jedn rodzin – jeste my dzie mi jednego Boga-Matki. Dlaczegó tedy nie mieliby my spotyka si wszyscy jako bracia i siostry?".

Zauwa yli my ju przedtem, e nastaj chłodne wieczory, lecz z chwil zjawienia si tej kobiety po ród nas, zrobiło si ciepło jak w rodku lata. Powietrze było przesycone zapachem kwiatów, a wiatło podobne do blasku ksi yca podczas pełni, zdawało si wypływa ze wszystkich stron i rozlewa na wszystko wokoło. W ogóle – to niezwykłe ciepło i wiatło sprawiało takie nie daj ce si opisa , niezwykle miłe wra enie. Godne szczególnej uwagi jest tak e i to, e w tym wszystkim nie było niczego sztucznego, co by mogło znamionowa cho by cie nienaturalno ci, za obcowanie tej niezwykłej kobiety było równie nad wyraz naturalne, płyn ce z gł bi serca, pełne dobroci, wprost dzieci ce.

53 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Zaproponowano wszystkim zej cie na dół. Kobiety pierwsze skierowały si ku schodom, za nimi nasza grupa, na ko cu m czy ni. Zauwa yli my wówczas, e jakkolwiek szli my jak zazwyczaj chodzimy, to jednak nie słyszeli my adnego charakterystycznego tupotu i stopy nasze nie czyniły nawet szmeru, mimo i w ogóle nie starali my si st pa cicho, a jeden z członków naszej grupy mówił pó niej, e umy lnie chciał st pa gło no i nie mógł wywoła adnego odgłosu. Pozornie nasze stopy nie dotykały ani dachu, ani stopni schodów.

Weszli my do wspaniale przybranej komnaty, umiejscowionej na tym samym pi trze, na którym mieli my przydzielone pokoje. Odczuwali my wokoło to samo przyjemne ciepło i zewsz d wiatło rozlewało ciepłe, łagodne blaski. Nie mogli my tylko sobie obja ni , gdzie tkwi ródło tego dziwnego ciepła i wiatła. Po zaj ciu miejsc, przez pewien czas panowało w komnacie gł bokie milczenie. Potem matka dowiadywała si , czy wygodne s nasze pokoje i czy jeste my zadowoleni z naszej podró y. Potoczyła si rozmowa o sprawach powszednich, dobrze im, jak wida , znanych; zeszła na nasze ycie rodzinne, i matka bez pytania nazywała po imieniu naszych ojców i matki, braci i siostry. Zadziwiał nas ten szczegółowy opis naszego ycia i stosunków rodzinnych ka dego z nas, bez uprzedniego zasi gania informacji u nas. Mówiła o krajach, które my zwiedzili, o naszej pracy i niepowodzeniach. Wszystko to było wypowiadane nie w sposób mglisty, zagadkowy, lecz okre lało fakty, tak e nie musieli my ich wi za w cało . Ka dy za szczegół jawił si wyrazi cie przed naszymi oczami i prze ywali my go, jakby na nowo.

Nasi przyjaciele si rozeszli, ycz c nam spokojnej nocy, a my si skierowali my na kwatery.

Przed odej ciem zostali my powiadomieni, e jutro odb dzie si wielkie zebranie, na które nas zaproszono.

*** Po południu nast pnego dnia zjechały si wszystkie pozostałe grupy i do wieczoru sp dzili my czas na porównywaniu naszych dotychczasowych zapisów, doł czaj c je do reszty gromadzonych notatek. Wieczorem, gdy my ju zako czyli konfrontowanie tekstów, poproszono nas do biesiadnej sali. Zastali my ju w niej około trzystu m czyzn, kobiet i dzieci, zasiadaj cych przy długich stołach. Dla nas przygotowano miejsca przy jednym ze stołów ustawionych w taki sposób, e mogli my widzie cał sal , od ko ca do ko ca.

Wszystkie stoły były nakryte przepi knymi obrusami ze nie nobiałego płótna i zastaw z delikatnej porcelany oraz srebra, jak na uroczyste przyj cie. Pocz tkowo w sali panowało przy mione wiatło. Po około dwudziestu minutach od zaj cia przez nas miejsc, sal wypełniło nieco ja niejsze, bardzo łagodne wiatło i nagle nastała gł boka cisza. Stopniowo wiatło si rozja niało, a wreszcie sala uton ła w czysto białym strumieniu pełni blasku.

Sprawiało to wra enie, jak gdyby tysi ce ukrytych lamp zapalało si powoli i narastaj co, dopóki wszystkie nie poł czyły si i nie zaja niały jednolitym, nie daj cym cienia wiatłem.

Dowiedzieli my si pó niej, e we wsi w ogóle nie było elektryczno ci.

Cisza trwała jeszcze około 15 minut, potem dał si słysze zupełnie taki sam szmer, podobny do szelestu poruszanych skrzydeł, jaki słyszeli my w przeddzie przy zjawieniu si matki Emila. Na sali w ró nych punktach stało dwana cioro osób: dziewi ciu m czyzn i trzy kobiety, a pomi dzy nimi matka Emila. Brak słów, by opisa nieziemskie pi kno tej sceny.

Gdybym powiedział, e zjawili si jak hufiec aniołów, nie byłoby w tym adnej przesady, tyle

54 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce e nie mieli skrzydeł. Stali tak przez chwil nieruchomo z lekko pochylonymi głowami, jakby w jakim oczekiwaniu. Nagle rozbrzmiała przepi kna muzyka, płyn ca z jakich niewidzialnych instrumentów. Zdarzało mi si słysze i czyta o niebia skich pieniach, lecz do tego dnia nigdy nie prze ywałem niczego podobnego. Wszyscy mimowolnie powstali my z miejsc, a gdy muzyka ucichła i tych dwana cioro usiadło, zauwa yli my znowu, e mimo i nie czyni adnych ku temu wysiłków, by st pa cicho, ich stopy nie wydawały wcale odgłosu. Ponownie na sali zjawiło si dwana cioro osób – tym razem było jedenastu m czyzn i kobieta. Pomi dzy przybyłymi był tak e i nasz przyjaciel – kronikarz. Teraz rozbrzmiały inne d wi ki, a gdy ta pie ucichła i cała dwunastka równie zaj ła swoje miejsca, pojawiło si na ko cu sali jeszcze sze ciu m czyzn i siedem kobiet Ustawieni byli w ten sposób, e po bokach znajdowało si po trzech m czyzn i trzy kobiety, a w rodku stała niezwykłej pi kno ci dziewica, z wygl du nie licz ca wi cej ni 20 lat. Wszystkie te kobiety – naszym zdaniem – były wyj tkowo pi kne, lecz ta swoj zjawiskow urod przewy szała wszystkie.

Nowo przybyli stali tak przez chwil w milczeniu, lekko skłoniwszy głowy, wtem znowu rozbrzmiała muzyka. Trwała ona kilka chwil i z kolei rozległ si wspaniały chór. Znów wszyscy powstali my z miejsc. W miar jak rozbrzmiewały d wi ki tego niebia skiego chóru, nam si zdawało, e widzimy, jak gdyby tysi ce jakich mistycznych przezroczystych postaci, poruszaj cych si w przestrzeni i wykonuj cych te harmonijne pienia. W chórze tym nie było słycha ani jednego smutnego motywu, adnego minorowego tonu. Wszystkie d wi ki scaliły si w dziwnie radosnym i swobodnym wylewie harmonii płyn cej z gł bi duszy i wznosz cej j ku niebia skim wy ynom.

Gdy ucichły te niebia skie pienia, trzyna cioro wykonawców zaj ło swe miejsca. My natomiast nie mogli my oderwa oczu od nieziemskiej pi kno ci rodkowej postaci, która z towarzysz cymi jej z obu stron dwiema kobietami posuwała si w nasz stron – i wszystkie trzy usiadły na przedzie obok naszego stołu. W tym momencie wiatło na chwil nieco przybladło i wokół ka dej z trzydzie ci siedmioro postaci bior cych udział w tajemnym chórze i muzyce, zaja niały aury, które ju przedtem tak bardzo nas zadziwiły.

Najwspanialsza jednak aureola ja niała nad głow wyró niaj cej si niebia sk urokliwo ci kobiety.

W ród wszystkich bior cych udział w tym zgromadzeniu, tylko my jedni byli my do gł bi poruszeni obserwowanymi zjawiskami, natomiast reszta zebranych przyjmowała to wszystko, jak co dla nich zwykłego, co powinno było nast pi . Kiedy ju wszyscy z powrotem zaj li swoje miejsca, znowu zapanowało na czas dłu szy milczenie, a po nim za przewodem wykonuj cych cudowne pienia, z piersi wszystkich zebranych popłyn ła podniosła, radosna pie . A gdy umilkł piew, dziewica siedz ca obok naszego stołu, wyci gn ła przed siebie r k i na jej dłoniach zjawił si male ki bochenek chleba szeroko ci około 2 i długo ci około 4 cali. Kiedy wszyscy pozostali z grupy trzydzie ci siedmioro podchodzili do niej, otrzymywali z jej r k zupełnie taki sam chleb. Obeszli oni dokoła wszystkie stoły, daj c ka demu z obecnych swoj porcj chleba, ona za okr yła nasz stół i dała równie ka demu z nas taki sam bochenek.

Wr czaj c nam chleb, powiedziała: “Powinni cie wiedzie , e Chrystus yje w gł bi was i we wszystkim. Ciało wasze jest czyste, wiecznie młode i wiecznie pi kne. Albowiem jest boskie, gdy Bóg stworzył was najdokładniej na obraz i podobie stwo Samego Siebie i dał wam moc panowania nad wszystkimi rzeczami. Sami w sobie jeste cie zawsze doskonałym Chrystusem,

55 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce jednorodnym synem bo ym, w którym Bóg Ojciec-Matka upodobał sobie. Jeste cie doskonali i wi ci, albowiem jeste cie wszystkim dobrem i wszelki człowiek, a wi c ka de dziecko bo e ma prawo domaga si tego synostwa, tej bosko ci".

Po rozdaniu chleba niewiasta wróciła na swoje miejsce, po czym zacz ły si zjawia na stole ró ne potrawy. Du e zakryte naczynia w kształcie waz, z potrawami zjawiały si przed kobietami. Miało si wra enie, e jaka niewidzialna r ka stawiała te naczynia na stołach.

Kobiety zdejmowały z nich pokrywy, odkładały je na bok i rozdzielały potrawy. Wszyscy byli troskliwie i po bratersku obsługiwani, i jedli z apetytem.

Kiedy ju si rozpocz ła biesiada, kierownik naszej ekspedycji zapytał t najpi kniejsz niewiast , któr z wła ciwo ci bo ych uwa a za najwy sz . Odpowiedziała bez wahania: “Miło " – po czym kontynuowała: “Drzewo ywota umieszczone zostało w samym rodku boskiego raju, czyli w naszej własnej duszy, a rosn cy w obfito ci i dojrzewaj cy ku pełni doskonało ci owoc, darz cy yciem – to Miło . Została ona okre lona jako najwi ksza rzecz przez tych, którzy docenili i poznali jej prawdziw wag . Miło jest najwi ksz i najpot niejsz moc – nigdy nie odmówi adnej pro bie ludzkiego serca. Bosk zasad miło ci mo na zastosowa w celu unicestwienia wszelkich zgryzot i smutków, ka dej choroby i poszczególnej ci kiej sytuacji oraz wszelkich niedostatków trapi cych ludzko .

Drog prawidłowego zrozumienia i zastosowania koj cego wpływu Miło ci wiat zdołałby uleczy si ze swych ran, a płaszcz niebia skiego współczucia wyrównałby wszelki rozd wi k, niewiedz i bł dy ludzko ci.

Z rozpostartymi skrzydłami Miło ogl da puste miejsca w naszych sercach, ogarnia swym miłuj cym wzrokiem te rozległe obszary ycia, i jakby za dotkni ciem ró d ki czarodziejskiej zbawia ludzko i przeobra a wiat. Miło – to Bóg! Jest ona wieczna, niezmienna, nieograniczona w swej mocy, si gaj ca swym wzrokiem w bezkres niesko czono ci. Miło stosuje swoje własne, niezale ne prawo, trwa przez swoje doskonałe działanie i objawia Chrystusa w gł bi ludzkiej duszy. Miło nieustannie szuka drzwi, przez które mogłaby przenikn do ludzkiej duszy i zapanowa w niej pod postaci wszelkiego dobra, spływaj cego na człowieka. Wieczysty strumie nie zmienionej boskiej miło ci płynie naprzód, unosz c ze sob ku oceanowi zapomnienia wszystkie objawy dysharmonii lub szpetoty zam caj ce ludzki umysł, ludzki spokój – je li nie stwarzaj ku temu przeszkód przewrotno lub chaotyczne ludzkie my lenie.

Miło jest doskonałym owocem ducha i pod a naprzód, opatruj c rany ludzko ci, wiedzie narody ku zgodzie i harmonii, nios c wiatu spokój i wszelk pomy lno . Jest rzeczywistym pulsem wiata – bij cym sercem kosmosu. Ludzko ziemska, je li pragnie czyni dzieła, jakie czynił Jezus, musi zosta uniesiona tym pr dem miło ci, płyn cym z ogromu wszechobecnego ycia.

Poniewa ycie ci ko was do wiadcza, skoro potrzeba wam m stwa i mocy w obliczu yciowych problemów, kiedy jeste cie chorzy lub pełni obaw i niepokojów – wznie cie serca w modlitwie ku Temu, który szcz liwie pokieruje waszymi krokami. Jeste cie zawsze otoczeni nigdy niesłabn c miło ci bo , dlatego nie l kajcie si niczego. Wszak Bóg rzekł: » Przedtem, nim zapytacie – otrzymacie odpowied , a zanim wyrazicie słowem – Ja usłysz «.

Mo ecie miało podej do tronu Miłosierdzia, nie jak mniemali cie, e zbli a si nale y z błagaln pro b i czołganiem, lecz z rozumn modlitw wiary, pomn c, i oczekiwana pomoc

56 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce si wam nale y. Nigdy si nie poddajcie zw tpieniu, nawet uczy cie wi cej: domagajcie si swego synowskiego prawa dziedziczenia, jak to czynił Jezus – dziecko Boga ywego.

Widzicie, e w niewidzialnej substancji wszech wiata, w której yjemy, poruszamy si i istniejemy, wyst puj w nieprzebranej mierze wszystkie dobra i doskonałe rzeczy, jakich tylko człowiek mógłby zapragn , i oczekuj jedynie na to, by za pomoc wiary wydobyto je do stanu widzialno ci. Przeczytajcie w waszej Ewangelii, co mówił Paweł o miło ci w Pierwszym li cie do Koryntian, u ywaj c wyrazu miło , dla okre lenia czynnego miłowania.

Pomy lcie o Salomonie, który podczas nocy do wiadcze pozwolił swej miłuj cej naturze wznie si na t wy yn wiadomo ci wszech wiata, kiedy prosił nie dla siebie, lecz by mógł słu y innym. Odpowiedzi było otrzymanie przeze niewysłowionego bogactwa, wespół z tak zaszczytnym yciem, przewy szaj cym wszystko, o co mógłby prosi . Ujrzał M dro i Miło , które go obsypały swym bezgranicznym bogactwem. »Srebro w domu Salomona było uwa ane za metal bez warto ci«.

Miłowa , to znaczy odci a ze złotych skarbów niewyczerpane skarbnice bo e. Kiedy miłujemy, nie mo emy powstrzymywa si od dawania, a przez oddawanie innym tego, co posiadamy, powi kszamy swoje dobra. I tak wypełnia si prawo miło ci. Przy akcie oddawania zaczyna działa bezbł dne prawo miary za miar , i cho by cie nie my leli o adnej zapłacie, nie mo ecie unikn otrzymywania, albowiem co cie oddali wraca do was prawem odpłaty, w obfito ci. »Oddawajcie a otrzymacie z nadwy k , odsypi wam na łono wasze pełn miar , albowiem jak miar mierzycie, tak b dzie wam odmierzone«.

Je li pracujecie w duchu miło ci, musicie mie w wiadomo ci obecno Boga. By w jedno ci z yciem, miło ci i m dro ci – to oznacza wiadome obcowanie z Bogiem, a obcowa z Bogiem, to opływa we wszelkie spływaj ce na nas obfito ci. Taka wła nie obfito pokarmów spłyn ła na nas dzisiejszego wieczoru. Widzicie tu dostatek wszystkiego i wobec bo ej obfito ci nikt nie odczuwa niedostatku. Ta wła nie szlachetna my l o obfito ci powinna wznie umysł ponad wszelk ograniczono . By móc stworzy obfito i korzysta z niej, musi człowiek porzuci wszelk my l o bezwarto ciowych poszczególnych rzeczach, my le na takiej płaszczy nie umysłu, która nie dopuszcza adnej małostkowej my li o szczegółach rzeczy. By utrzymywa wszystkie rzeczy w umy le, musi wiadomo wznie si na wy yny wszech wiata i móc si cieszy rado ci doskonałej wolno ci, która nie mo e jednak przej w samowol , gdy odpowiedzialni jeste my za ka d my l i ka dy uczynek.

Nie mo e te wiadomo nasza osi gn takiej swobody w jednym mgnieniu.

Zerwanie ostatnich wi zów ograniczono ci mo e nast pi w jednej chwili, lecz musi by poprzedzone okresem przygotowawczym do tego chwalebnego zdarzenia i odby si w szczegółach w gł bi nas – podobnie jak ka dy płatek kwiatu doskonali si i wykształca wewn trz p ka. Dopiero, kiedy nast pi pełne ukształtowanie poszczególnych płatków, p k rozrywa sw powłok i wyłania si z niego pi kny kwiat. Tak samo te i człowiek musi rozerwa łupin swego ni szego »ja«, by móc si uszlachetnia i doskonali .

Prawa bo e s niezmienne i pozostaj zawsze takimi, jakimi były w umy le Boga. A jako niezmienne, s zarazem dobroczynne, poniewa s doskonałe i dobre. Kiedy yjemy zgodnie z nimi, staj si prawdziwym kamieniem w gielnym, na którym budujemy swe zdrowie, szcz cie i powodzenie, swój spokój, swoj warto i własne osi gni cia. Je eli całkowicie i we wszystkim działamy według bo ego prawa – nie zagrozi nam adne zło. Nie potrzebujemy wtedy uzdrawiania, gdy jeste my wówczas w zupełno ci szcz liwi i zdrowi.

57 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Je li dobrze zrozumiemy, i w wielkim sercu ludzko ci zawarta jest t sknota do swej ojczyzny, to nie ukoi jej nigdy nic innego, prócz ywej wiadomo ci i zrozumienia Boga – Ojca wszechrzeczy. Poznajemy ten głód duszy po wzywaniu serc do Boga. Nie istnieje nic innego, do czego by dusza ludzka d yła tak, jak do poznania Boga, którego »by móc pozna dogł bnie, trzeba y wiecznie«. Widzimy, jak ludzie rzucaj si z jednego poszukiwania w drugie, w nadziei, e znajd zadowolenie lub spokój po spełnieniu si jakiego ograniczonego miertelnego pragnienia. Widzimy te , jak goni c za tymi rzeczami i sprawami, i zdobywaj c je – pozostaj nadal niezadowoleni i niezaspokojeni w swych pragnieniach.

Oto jedni s dz , e niezb dne im s wielkie posiadło ci, drudzy pragn bogactwa, a jeszcze inni chc zdoby sław lub wielk uczono . Ale oto otrzymali my przywilej poznania, e wszystkie te rzeczy i umiej tno ci człowiek nosi w gł bi siebie. Najwi kszy mistrz – Jezus – stara si wyja ni i dowie tej prawdy bez wyj tku wszystkim. Jak e winni my go miłowa !

Powinien by postrzegany przez nas w całym blasku osi gni tego przeze zwyci stwa.

Powinni my te miłowa tych wszystkich, którzy wznie li si na wy yny rozwoju duchowego, dosi gli w swej wiadomo ci tych szczytów, które osi gn ł Jezus. Miłujemy ich nie tylko za te wielkie osi gni cia, lecz i za to, e takimi jak Jezus, rzeczywi cie s . Po swym pełnym chwały przeniesieniu Jezus nigdy ju nie przebywał w tym, co zewn trzne, lecz zawsze utrzymywał my li w o rodku swej ja ni – w Chrystusie. Ze rodkowana wiatłopromienno , b d ca Bogiem w ka dym z nas i istniej ca zawsze we wszystkich – promieniowała, by wskaza na wy szo Chrystusa nad pierwiastkiem materialnym, czyli nad człowiekiem fizycznym. Dzi ki temu wła nie mógł czyni wszystkie swe dzieła, a nie dlatego, by chciał si odró ni od was. Jezus nie posiadał wi kszej mocy ni wszyscy mamy obecnie. Bł dem te jest mniemanie, e tylko Jezus jest synem bo ym, za my wszyscy jedynie sługami bo ymi. Czynił on swe dzieła dlatego, e ta sama iskra bo a, któr Ojciec – Stworzyciel zapala w ka dym narodzonym dzieci ciu, rozgorzała w nim płomieniem pełnym czystego blasku, tylko dzi ki jego własnym wysiłkom i temu, e w gł bi swej ja ni pozostawał zawsze w wiadomym obcowaniu z Bogiem – ródłem wszech ycia, miło ci i mocy.

Jezus był takim samym człowiekiem, jak wszyscy ludzie. Cierpiał, był nara ony na pokusy i do wiadczenia, zupełnie tak samo, jak wy cierpicie od pokus i ci kich do wiadcze . Wiemy, e podczas ziemskiego bytowania w widzialnym ciele Jezus codziennie sp dzał całe godziny na obcowaniu z Bogiem. Wiadomo nam tak e i o tym, e we wczesnej młodo ci przeszedł przez to wszystko, czego do wiadczyli my wszyscy i przez co przechodzicie dzisiaj wy.

Wiemy, e wszyscy musz pokona cielesne miertelne pragnienia, zw tpienia i strach, nim dojd do rozwini cia doskonałej wiadomo ci, czyli poznania w gł bi siebie obecno ci Boga – nim u wiadomi sobie t wielk rzeczywisto »0jca we mnie«, któremu Jezus przypisywał wszystkie swe dzieła. Musiał on si tak samo uczy , jak si uczyli my my i jak uczycie si teraz wy. Musiał niejednokrotnie podejmowa wysiłki, jak czynicie to obecnie wy, i trzyma si twardo, nieust pliwie – jak powinni cie post powa i wy, cho by ze ci ni tymi pi ciami i zaci ni tymi z bami, nie przestaj c powtarza : »B d pracował nieustannie, albowiem Chrystus yje we mnie!«. Wyznajemy, e to Chrystus w gł bi Jezusa uczynił go takim, jakim był i jaki jest dzisiaj, i e te same osi gni cia s dost pne dla wszystkich. Mówi c to, nie chcemy bynajmniej pomniejsza wielko ci Jezusa, gdy miłujemy go miło ci nie daj c si wyrazi słowami. Wiemy, e przeszedł przez zupełne ukrzy owanie swego »ja« i prowadzi id cych za nim do Boga, i e wskazuje im drog zbawienia od grzechu, chorób i trosk, by mogli przejawi w sobie Ojca. Od Jezusa mog pozna t prawd wszyscy, e Ten Ojciec yje w ka dym z nas i jednakowo miłuje wszystkich. Nikt z tych, którzy dokładnie

58 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wypełniaj zasady nauki i na laduj ycie Jezusa, nie mog nie miłowa go. Jest wszak naszym doskonałym starszym bratem.

Lecz je li wyzb dziemy si naszych przyrodzonych praw, je li b dziemy nieprawidłowo stosowa si do dobroczynnych praw bo ych lub odnosi si do nich z lekcewa eniem i w ten sposób odwrócimy si plecami do domu Ojca, to tym samym utracimy spokój i dostatek, obfito ciepła i rado ci, panuj cych w domu Ojca.

Kiedy wyczerpały was przeciwno ci yciowe, jeste cie znu eni i t sknicie do odpoczynku, wtedy swe niepewne kroki kierujcie ku domostwu Ojca. Sta si to mo e drog gorzkich do wiadcze lub przez radosne odej cie od wszelkich materialnych rzeczy. Wszystko jedno, na jakiej drodze zostanie osi gni te poznanie i zrozumienie – ostatecznie pod ycie ku celowi waszego wy szego przeznaczenia. Po ka dym uczynionym kroku naprzód, b dziecie si stawali silniejsi i rado niejsi yciowo, dopóki wreszcie nie przestaniecie si chwia i waha .

B dziecie wziera w gł b siebie, by ujrze swój cel, a wówczas w swym przebudzonym sumieniu sobie u wiadomicie, e wasz dom jest tutaj, gdzie przebywacie. Wszyscy yjemy, poruszamy si i mamy swój byt w boskiej wszechobecno ci. Wdychamy t wszechobecno z ka dym wdechem i yjemy ni ka dym poruszeniem naszego serca.

Nie my lcie, e koniecznie musicie przyj do nas. Id cie do swego domu, do waszego ko cioła b d domu modlitwy – dok d chcecie. Jezus – mistrz wielkiej miło ci – pomo e wam. Wszyscy, którzy pragn li i otrzymali wy sz nauk , tak e mog wam pomóc i staraj si wam pomaga zawsze. My wyra nie dostrzegamy Jezusa i wszystkich gotowych do niesienia pomocy tym, którzy jej wzywaj . Nale y bowiem tylko wezwa , a odpowied otrzymacie, zanim umilknie wezwanie. Pomagaj cy wam s stale przy was, a to co powinni cie uczyni , to jedynie wznie sw wiadomo na taki poziom, by cie mogli zrozumie , e idziecie razem z nimi – a unikniecie bł dzenia. Wyci gaj c ku wam r ce, mówi : »Chod cie do mnie, a ja was uspokoj «. Nie znaczy to bynajmniej, by cie przyszli po mierci, lecz teraz – tacy, jakimi jeste cie. Dostosujcie sw wiadomo do poziomu naszej wiadomo ci – ponad wszelkie ograniczenia – do pełnej swobody, pozostaj c tam, gdzie jeste cie.

Spokój, zdrowie, miło , rado ycia i pomy lno – s tu, gdzie jeste cie. Z wami s zawsze wszelkie owoce ducha – dary bo e. Je li zagł biacie si w Bogu – nie doznajecie adnej trwogi i adne zło nie zbli y si do was. Je eli całkowicie i z pełn wiar zwrócicie si do niego, b dziecie uzdrowieni z waszych niemocy, w imi Chrystusa jako najwy szego prawa.

Bóg zawsze jest po ród was – dzieci nie miertelnego i wiecznotrwałego Ducha. Nie istnieje nic takiego, co by mogło wywoła u was dreszcz l ku i rozpaczy. Z łona ojcowskiego wyszli cie i oddech Wszechmog cego tchn ł w was yj c dusz . »Wpierw, nim Abraham przyszedł – wy cie istnieli. Jeste cie umiłowanymi synami bo ymi zł czonymi w dziedzictwie z Chrystusem«. Moc, któr posiada Chrystus – jest tak e w was, i zwana jest płaszczem Ducha – odzie Miło ci. Przy prawidłowym pojmowaniu tej boskiej mocy nie istniej ani uwi d starczy, ani choroby czy nieszcz liwe wypadki, ani mier . Nie istnieje nic takiego, co by mogło pozbawi was ycia na jakiejkolwiek drodze. Mo ecie si otuli tym płaszczem Ducha-Miłosci, tak szczelnie, e nic przeze nie przeniknie i nie zdoła przylgn do was. Wszelkie niszczycielskie działania lub destrukcyjne siły, wytworzone kiedykolwiek przez człowieka, mog by wówczas kierowane przeciw wam, jednak nie uczyni wam adnej szkody, albowiem ochroni was zawsze płaszcz Ducha-Miło ci. A gdyby przypadkiem

59 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce zewn trzny kształt zniszczono – powróci natychmiast jako duchowy, w takiej samej postaci.

Jest to wi c or stokrotnie lepszy i pewniejszy od wszelkiej broni wynalezionej kiedykolwiek przez człowieka, i zawsze mo ecie z niego korzysta , nie ponosz c adnych kosztów. Mo ecie i z tym niezwyci onym or em naprzód, jako dzieci Boga ywego.

Rozumiał to Jezus i mógł si uwolni od m k krzy owych, gdyby zechciał ze swej mocy skorzysta . Wówczas nic złego nie zdołałoby go tkn . Najwyra niej dostrzegał, i w jego ciele dokonała si wielka duchowa przemiana i rozumiał, e gdyby to zostało u wiadomione przez tych, których znał i kochał, a nie towarzyszyłaby temu adna fizyczna zmiana jego ciała, wtedy wi kszo nie poj łaby duchowej wagi tego i nadal by si trzymali jego osobowo ci. Wiedział, e posiada moc przezwyci enia cielesnej mierci i pragn ł dowie tym, których kochał, e i oni maj t sam moc. Dlatego wybrał drog krzy owej m ki, by wszyscy mogli widzie , a widz c uwierzy . Chciał im tak e pokaza , i tak udoskonalił swe ciało, e gdyby mu odebrali ycie, traktuj c je ze swego punktu widzenia jako miertelne, a ciało zło yli do grobu, przywalaj c je wielkim kamieniem – ostatni przeszkod , jak mógł postawi człowiek – to jednak jego prawdziwe »ja« zdoła usun i ten głaz, i wznie swe duchowe ciało ponad wszelkie miertelne ograniczenia. Jezus mógł zabra własne ciało i znikn , lecz wolał dowie , i przy rozwini tym duchowym ciele, adne materialne okoliczno ci ani ograniczenia nie zdołaj zniszczy ciała – nawet pozbawiaj c go ycia – jak to mniemali ci, którzy go ukrzy owali.

Po akcie Ukrzy owania i wzniesienia si , ciało Jezusa było w takim stopniu duchowo rozwini te, e musiał podnie wiadomo wszystkich otaczaj cych go, do tej wy yny, z której mogliby go widzie . Tak samo te i my dzisiejszego wieczoru musieliby my podnie wiadomo niemal wszystkich otaczaj cych nas.

Kiedy w tym odległym dniu rano niewiasty poszły do grobu Jezusa, znalazły odwalony kamie i le ce obok niego po miertne szaty. Nie rozpoznały jednak Jezusa, dopóki nie podniósł ich wiadomo ci do poziomu, z którego mogły go widzie . Tak e wtedy, gdy dwóch uczniów szło do miasteczka Emaus i zbli ywszy si , Jezus rozmawiał z nimi, nie poznali go, dopóki nie przełamał z nimi chleba. Równie i ich wiadomo musiała by podniesiona na płaszczyzn , której mogli go ujrze . Ukazywał si w tym czasie i innym osobom, nawet kroczył z nimi, lecz nie poznawali go, poniewa ich wiadomo pracowała na tym stopniu, z którego nie mogli go zobaczy . Spostrzegali go dopiero wówczas, gdy wiadomo ich była podnoszona na równi , na której działała wiadomo Jezusa. Wtedy te niektórzy postrzegali i duchow tre rzeczywisto ci. U wiadomili sobie gł boki sens wszystkich zdarze i poznawali je wewn trznie. Pomimo to wi kszo jednak nie uwierzyła w niego, poniewa nie dosi gła tej wy yny wiadomo ci, z której mogłaby rozpoznawa duchowy sens rzeczy.

Wówczas to rozwarła si zasłona tajemniczo ci, zawieszona r k miertelnego człowieka. »I w wi tyni została rozdarta na dwoje, istniej ca dot d zasłona«. wiadomo ludzka dosi gła punktu, w którym mier została zwyci ona, a z ni i wszystkie stworzone przez człowieka miertelne ograniczenia, które mog i powinny by pokonywane drog wzniesienia si ponad nie, czyli podniesienia wiadomo ci na t wy yn , gdzie człowiek pojmuje, e nie istniej adne ograniczenia. Je eli umiłujemy tak wiadomo i b dziemy j podtrzymywa – zapanuje w nas na zawsze.

Objawiono to Jakubowi, kiedy spoczywał na twardym kamieniu materializmu. Poj ł wtedy, e uzewn trznienie si człowieka jest współmierne do jego pogl dów. wiadomo tego

60 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce uwolniła go od materialnych ogranicze . To samo odnosi si i do tych nielicznych gorliwych z grona zebranych dzi przyjaciół, którzy zrozumieli – i pójd naprzód, rozwijaj c sw wiadomo , i wypełniaj c prawdziwe dzieło bo e.

Inni tak e zaczn dobrze, lecz wysiłek niezb dny do przekroczenia przez pierwsz cian materializmu wyda si im zbyt ci ki. Uznaj z czasem, e znacznie łatwiej płyn z pr dem – i odpadn .

Wszyscy yli my na widzialnej miertelnej płaszczy nie tej Ziemi. W rzeczywisto ci nigdy jej nie porzucili my. Obecnie jeste my niewidzialni, tylko dla tkwi cych jeszcze w miertelnej wiadomo ci. Ci za , w których wiadomo wzniosła si ju na wy szy plan – widz nas zawsze.

Ziarno ka dej idei posiane w duszy – staje si poj ciem, przybiera kształt w umy le, by pó niej si wyłoni w postaci fizycznej. Idee dobra i doskonało ci kształtuj dobro i doskonało , i odwrotnie: idee zła i chaosu – tworz zło i chaos. Jak Sło ce i gleba z jednakow gotowo ci we współdziałaniu tworz pot ne drzewo i male ki kwiatek – je li posiano odpowiednie nasiona – tak samo duch i dusza odpowiadaj na wezwanie człowieka, i to czego pragnie lub o co prosi z wiar – otrzymuje.

Ci, którzy wskutek fizycznej mierci stali si niewidzialnymi, przejawiaj si na tej samej płaszczy nie, na której si rozstali ze swoim ciałem, albowiem miertelny umysł działa tylko na psychicznej płaszczy nie. Działanie miertelnego umysłu na równi psychicznej, jest podstaw wielkiej psychicznej sfery zawartej pomi dzy tym, co materialne a tym, co rzeczywiste, czyli duchowe. Ka dy d cy ku rzeczywistemu musi przej przez t psychiczn sfer , zanim spostrze e duchow . By móc dotrze do warto ci duchowych, musimy si przedziera przez sfer umysłow wprost do Boga. mier fizyczna jedynie wyzwala z psychicznej płaszczyzny to, co duchowe, które odt d si przejawia na tej samej równi psychicznej, na której było w chwili, gdy duchowe uwalniało si z ciała. W ten sposób indywidualno odchodz ca nie spostrzega jeszcze, e istnieje tylko jeden duch, jeden umysł i jedno ciało, i e wszystko pochodzi od Jedynego Ojca i musi do Niego powróci . Duchowe, pochodz ce od Tego Jedynego i obdarzone doskonałym ciałem stanowi cz stk Jedynego boskiego Ducha i nigdy si nie odł cza od Niego, podobnie jak nasze r ce i wszystkie inne członki ciała nie stanowi oddzielnych cało ci, lecz s ci le ze sob zwi zane, by razem tworzy jedno ciało. W ten sposób, wszystko, co duchowe, jest odpowiednio ze sob zwi zane, by czyni jedno doskonał . »Wszyscy zostan zebrani razem w jedno miejsce« oznacza, e wszyscy staniemy si wiadomi tego, i pochodzimy z jednego boskiego ródła. e jeste my stworzeni na obraz i podobie stwo bo e, a wi c jeste my zupełnie podobni do Boga i wyra amy Jego ideał.

Słowa: »Ojcze, nie moja, lecz Twoja niech si stanie wola« oznaczaj wła nie pragnienie, by Bóg wyra ał przez nas Swój najwy szy ideał. Nikt nie zdoła wznie si ponad miertelny umysł, je li wiadomie, czy nie wiadomie nie wypełni woli bo ej".

Słowa tej nauki zostały przerwane na chwil i jeden z naszej grupy zapytał na temat wzgl dno ci materii. Odpowied niewiast brzmiała: “Wła ciwym okre leniem jest substancja, chodzi wi c o wzgl dno substancji. Zatrzymajmy si chwil napi ciu królestwach przyrody:

61 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce mineralnym, ro linnym, zwierz cym, ludzkim, i na królestwie duchowym b d boskim.

Zacznijmy od najmniejszego – od królestwa mineralnego. Ka da jego minimalna cz steczka przedstawia sob jedno boskie ycie. Rozdrobnione cz steczki tego królestwa w poł czeniu z atomami powietrza i wody utworzyły grunt, lecz ka da z nich zachowała swoje oryginalne ycie bo e. Z kolei, to królestwo mineralne ust puje miejsca ro linnemu, jako nast pnemu wy szemu wyra eniu Boga. wiat ro linny, którego ka da cz stka zawiera w sobie jedno ycie, przej ł cz tego ycia ze wiata mineralnego, wyra aj c j w powi kszeniu i rozmno eniu, i czyni c w ten sposób, jakby krok naprzód ku królestwu boskiemu, czyli duchowemu. Nad wiatem ro linnym dominuje królestwo zwierz ce, jako znowu wy szy stopie odzwierciedlania Boga. wiat zwierz cy za , którego ka da cz stka zawiera w sobie jedno ycie, przej te od królestwa ro linnego, powi kszaj i rozmna a, czyni c dalszy krok naprzód ku królestwu duchowemu. I wreszcie, wy szym stadium przejawienia Boga jest supremacja królestwa ludzkiego nad wiatem zwierz cym. Tak wi c, wiat ludzki, którego ka da cz stka zawiera w sobie jedno ycie, przej te ze wiata zwierz cego i wyra one na wy szym stopniu swego rozwoju – uznaje prymat królestwa boskiego, którego najwy szym wyrazem jest człowiek. A kiedy człowiek osi gn ł ju to boskie królestwo i przebywa w nim, u wiadamia sobie, e wszystko pochodzi z jednego ródła, e zawiera jedno ycie boskie, i wtedy zdobywa panowanie nad wszystkimi materialnymi rzeczami. Lecz nie mo e si zatrzyma w swym post pie na tym szczeblu rozwoju, gdy trwa nieustanny (wieczny) ruch naprzód, i kiedy człowiek znajdzie si w wiecie Ducha, widzi, e s do zdobycia nowe wy sze wiaty... I oto doszli my do miejsca, w którym stwierdzamy, e cały wszech wiat w swym ogromie niesko czono ci przedstawia sob jedno boskie ycie, e wszystko – widzialne i niewidzialne – pochodzi z jednego ródła, czyli istoty rzeczy – jednej boskiej substancji. W ten sposób mo emy twierdzi , e istnieje w ogóle wzgl dno substancji. I tak w istocie jest".

Na tym nasza rozmowa ustała. Biesiada dobiegła ko ca. Z sali znikły stoły i krzesła, i nastała ogólna radosna zabawa ze piewem i ta cami przy d wi kach muzyki niewidzialnego zespołu. Wszyscy biesiadnicy sp dzali reszt wieczoru, oddaj c si tej beztroskiej rozrywce.

Nast pił wspaniały wylew radosnej muzyki i piewu. Niewidzialny zespół jawił si chwilami – dziwne, pi kne postacie przebiegały po ród wszystkich zebranych lub przelatywały ponad ich głowami. A wszystko zako czyło si przedziwn burz muzyki i piewu, i spontanicznym rozradowaniem si rozigranych uczestników biesiady. Cało tworzyła nie daj c si wyrazi słowami, niezwykle fascynuj c scen prawdziwie niebia skiej zabawy, jakiej nikt z nas nigdy dot d nie ogl dał.

Wyjawiono nam, e je eli nauczymy si wprowadza w stan spokoju, to zawsze b dziemy mogli słysze muzyk ze wiata niewidzialnego, natomiast piew chóralny towarzyszy tej muzyce tylko przy takich okazjach, jak dzisiejsza. Pó niej wielokrotnie słyszeli my tak muzyk , kiedy zdobywali my si na zupełny spokój. Była zawsze cicha, podniosła i niezwykle subtelna, nigdy jednak nie d wi czała tak rado nie i swobodnie, jak tego wieczoru.

Twierdzono, e muzyka owa jest wła nie tym, co niektórzy zw anielskim chórem.

Mistrzowie natomiast nazywaj j muzyk sfer b d symfoni zharmonizowanych dusz.

Przebywali my w tej wsi trzy dni i w ci gu tego czasu widzieli my si i rozmawiali my z wieloma naszymi przyjaciółmi. Wieczorem trzeciego dnia po egnali si z nami oznajmiwszy, e spotkaj nas w naszej kwaterze głównej, po czym znikli.

62 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce *** Niezwłocznie rano opu cili my t wie . Towarzyszyli nam tylko Emil i D ast. Tym razem skierowali my si do wsi poło onej dalej na północ. Wybrali my t miejscowo na nasz główn kwater , z my l o tym, e zimy w tej cz ci kraju bywaj bardzo surowe, a pragn liby my jeszcze przed nastaniem zimowego okresu urz dzi si mo liwie wygodnie.

Lecz podobnie jak w wielu innych wypadkach, tak e i w tym obawy nasze były całkiem bezpodstawne, poniewa po przybyciu na miejsce zastali my ju wszystko dla nas przygotowane.

Droga nasza wiodła pocz tkowo przez płaskowzgórze, a potem długim, wij cym si w wozem do jego rozwidlenia, przy którym le ała wioska, wybrana na cel zamierzonego noclegu. Stanowiło j zaledwie sze domów, a raczej mieszka wykutych w skale do wysoko ci trzech pi ter, przy czym powierzchnia dachu była wierzchołkiem tej skały.

Otrzymali my wygodny nocleg na 3. pi trze jednego z tych domów, a po wczesnym obiedzie wszyscy wyszli my na dach, by popatrze na zachód sło ca. Po kilku minutach wspi ł si do nas po schodach człowiek z wygl du pi dziesi cioletni, którego przedstawił nam D ast, i wszcz li my z nim rozmow . Wkrótce si dowiedzieli my, e mieszkał w tej wsi, do której akurat dotarli my i wracał wła nie do domu. S dzili my, e odbywał podró w taki sam sposób, jak my, wi c zaproponowali my mu przył czenie si do naszej karawany. Lecz on podzi kował nam i rzekł, i mo e t podró odby o wiele pr dzej; zatrzymał si tutaj, by zobaczy si z jednym z krewnych, a w domu b dzie jeszcze dzi wieczorem. Nast pnie mówili my o wi tyni, któr trzech z nas zwiedzało w towarzystwie Emila i D asta.

M czyzna o wiadczył mi z całym spokojem: “Widziałem pana owej nocy siedz cego na dachu wi tyni". Okre lił moje majaczenia czy wizje, zupełnie tak samo, jak to widziałem, jak opisałem w jednym z poprzednich rozdziałów tej ksi ki. Słowa jego wywołały we mnie i w moich współtowarzyszach niemałe zdziwienie, gdy nie wspomniałem im wtedy o tym, co prze ywałem, siedz c w nocy samotnie na dachu. Potem jeszcze dodał: “W widzeniu tym objawiono panu to, co i nam, e człowiek pochodzi z jednego ródła – z substancji Boga; e do tego czasu szedł naprzód, jakby w szeregu z innymi, dopóki wiadomo jego urzeczywistniała to, co i u innych. Wówczas korzystał on z mocy i swych władz wewn trznych prawidłowo, lecz z chwil , gdy w miertelnej ja ni odczuł dwojak moc, wtedy zacz ł widzie podwójnie i nieprawidłowo korzysta z tej mocy, wyłaniaj c z siebie dwoisto ; albowiem człowiek ma swobod działania i wyłaniania z siebie tego, w co jest zapatrzony. Nast piło wówczas odró nienie i oddzielanie si , które obj ło wzdłu i wszerz cał Ziemi , i prawie cał ludzko .

Lecz zbli a si przemiana. Poj cie oddzielno ci (ró nicowania) dosi ga ju granic swego panowania i człowiek dochodzi do zrozumienia, e wszyscy ludzie pochodz z jednego wspólnego ródła, i wszyscy te zaczynaj si zbli a do siebie coraz bardziej. Człowiek zaczyna sobie coraz ja niej u wiadamia , e wszyscy ludzie s wzajemnie bra mi, a nie wrogami. Kiedy zostanie to w zupełno ci poj te, ludzko wówczas zrozumie, e wszystko pochodzi z jednego ródła i musi do niego powróci . Wtedy ludzie w rzeczywisto ci b d bra mi. Człowiek znajdzie si wówczas w niebie, poniewa pozna, e niebiosa oznaczaj wewn trzny spokój i harmoni stworzon przez niego prawidłowym yciem tu na Ziemi.

Przekona si , e sam był sprawc swego nieba lub piekła, czyli tego, co sam wybierał. Niebo, oczywi cie, zostało w wiadomo ci ludzkiej pocz te prawidłowo, lecz geograficznie bł dnie je umieszczono. Ka dy człowiek pozna, e Bóg yje nie tylko w gł bi niego, lecz przebywa w

63 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce ka dej widzialnej i niewidzialnej rzeczy – w skale, w drzewie i ka dej ro linie (w kwiatku), w glebie – wsz dzie i we wszystkim. Bóg przebywa w powietrzu, którym oddychamy, w wodzie, któr pijemy, w pieni dzach, którymi człowiek obraca – we wszystkim. Bóg jest Istno ci i Substancj , z której s stworzone wszystkie rzeczy. Oddychaj c powietrzem – oddychamy Bogiem, podobnie jak, przyjmuj c pokarm – przyjmujemy Boga.

Nie d ymy bynajmniej do tego, by tworzy jak now religi , posta kultu czy sekt .

Wyczuwamy i wiemy, e obecnie istniej ce Ko cioły ko cz swoje przeznaczenie.

Przedstawiaj one jedynie logiczne o rodki pomocy dla ludzi w osi ganiu urzeczywistnienia w sobie Boga za po rednictwem Chrystusa, b d cego ja ni ka dego człowieka. Wszyscy, nale cy do istniej cych Ko ciołów powinni u wiadomi to sobie i d y do tego, by Ko ciół (religia) symbolizował tylko jedn ide : wiadomo chrystusow w całej ludzko ci. Je li wszyscy ludzie u wiadomi to sobie, wówczas przestan istnie wszelkie ró nice maj ce obecnie swój wyraz tylko w poj ciach ludzkiego miertelnego umysłu, a nie w Ko ciołach.

Bo czym e ró ni si jedna społeczno wyznaniowa od drugiej? Tylko ró nice pogl dów całkowicie zapełniaj ce w danym czasie miertelne ludzkie umysły, s powodem ró nic w ujmowaniu rzeczywisto ci. Widzimy, do czego doprowadziły t ró nice pogl dów i poj panuj cych w miertelnych ludzkich umysłach: do wielkich wojen, miertelnych nienawi ci, zarówno mi dzy narodami, jak i rodami, szczepami, a nawet mi dzy jednostkami, i to wszystko dlatego, e poszczególna społeczno religijna uwa ała, e jej wyznanie czy nauka były lepsze ni wyznanie i nauki innych organizacji wyznaniowych.

W rzeczywisto ci za wszystkie te kulty i wyznania s identyczne, gdy prowadz do tego samego celu. Nie do pomy lenia byłoby dla ka dego Ko cioła b d religii, osobne niebo, gdy wówczas człowiek, wyzwoliwszy si z wi zów organizacji ko cielnej – po przygotowaniu si na szlachetnej drodze samorozwoju do otrzymania nagrody – musiałby zu y reszt swojej egzystencji na poszukiwanie w labiryncie ró nych niebios swego osobistego nieba, jakie indywidualnie zostało mu przeznaczone.

Obecnie obserwujemy, e wszystkie te wyznaniowe organizacje wraz ze swymi wyznaniami coraz ci lej zbli aj si do siebie; nadejdzie czas, kiedy znikn wszelkie dotychczasowe podziały, a istniej ce dot d liczne oddzielne Ko cioły poł cz si w jeden wspólny Ko ciół.

Jednak bł d nie tkwi tu wył cznie w organizacji ko cielnej albo religijnej. Niewielu ludzi obudziło si do u wiadomienia sobie tego, czym w rzeczywisto ci jest dla nich ycie.

Widzimy, jak z pr dem ycia pod a wi kszo niezadowolonych, za lepionych, złamanych, oszukanych lub chwiejnych.

A tymczasem ka da dusza musi si nauczy wyra a sob pełni ycia i podtrzymywa je; powinna w pełnej tre ci i okre lonej działalno ci wyra a z własnej yciowej gł bi dary (talenty) otrzymane od Boga. Ka dy człowiek jest zobowi zany indywidualnie rozwija i doskonali swe ycie. Jest rzecz niemo liw , by kto mógł y za kogo innego. Nikt te nie zdoła okaza za was waszego osobistego ycia i powiedzie wam, jak macie prawidłowo realizowa swoje osobiste duchowe ycie. »Jak Ojciec zawiera w Sobie ycie, tak i synowi dał, by je w sobie posiadał«. Nie mog c tego urzeczywistni – dusza popada w rozterk , albowiem cała tre ycia objawia si w tym przywileju i we wła ciwo ci wyra ania Boga w gł bi siebie. Człowiek sam w sobie jest i pozostanie boskim obrazem i podobie stwem, takim bowiem jest jego przeznaczenie. Objawianie tego, czym Bóg obdarzył człowieka, winno by wielkim celem ludzkiego ycia.

64 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Kiedy Jezus przebywał na wierzchołku góry i uczniowie przyszli do niego, wtedy to wyrzekł do nich swe pami tne słowa m dro ci chrystusowej. wiadomo jego zbudziła si do powzi cia decyzji i to wzniosłe postanowienie zostało oparte na stwierdzeniu, e człowiek mo e rozwin w pełni swe władze duchowe, tylko wtedy, gdy postrzega przed sob prawdziwy ideał jako istotny cel ycia. Ziarno mo e zakiełkowa tylko wówczas, kiedy posiano je w gleb prawidłowo. Utajona w człowieku moc bo a mo e przejawia prawo pragnienia jedynie wtedy, gdy przekonanie o tym tkwi mocno w ludzkiej duszy. Wszyscy musimy przede wszystkim wiedzie to, co wiedział Jezus, e: pierwsz duchow pobudk wyra ania mocy bo ej jest szczere pragnienie tego.

Jezus powiedział: »Błogosławieni ubodzy duchem, albowiem ich jest królestwo niebieskie«, unaoczniaj c tym, i wszelkie ograniczenia yciowe staj si dobrem dla jednostki, je eli wywołuj pragnienie wzniesienia si ponad te ograniczenia i oswobodzenia od nich. Wskazał wyra nie, e potrzeba zwiastuje spełnienie jej. Traktował ka d potrzeb lub pragnienie, jak gleb gotow do przyj cia ziarna. Je li ziarno posiano w sposób wła ciwy i dano mu mo no wykiełkowania, rozwoju i rozrostu, to z pewno ci zaspokoi ono w zupełno ci wyra on potrzeb . Pragnienie rozwini cia pełni ycia, jest w wi kszo ci wypadków rozumiane bł dnie.

Niektórzy nauczyciele nawet nauczaj , e budz ce si pragnienie albo potrzeby nale y w sobie tłumi , podczas gdy Jezus powiedział: »Biada zadowolonym!«. Je li bowiem jeste cie zadowoleni – stoicie w martwym punkcie. Chc c w pełni obcowa z yciem, musimy nieustannie poszukiwa mo liwo ci pełnego wyra ania ycia. Pragnieniem takiego wyra ania jest szczere d enie do niego. Znu ony pełzaniem w pyle ziemi, człowiek d y do tego, by móc lata , i to gor ce pragnienie pobudza go do szukania prawa, które pomo e mu wznie si ponad obecne ograniczenia – a wtedy b dzie mógł udawa si dok d zechce, nie my l c wi cej o przeszkodach w czasie i przestrzeni. Przysłowie wasze powiada, e człowiek zamierza a Bóg skierowuje – ale prawda tkwi w odwrotnym sensie tych słów, e Bóg zamierza, a człowiek skierowuje; gdy je li człowiek kieruje si zgodnie z zamiarem bo ym, mo e wówczas uczyni to wszystko, co czyni Bóg. Wtedy syn mo e czyni to, co uczynił Ojciec.

Brak zewn trznych rzeczy do zaspokajania naszych potrzeb skierowuje dusze ku poszukiwaniom mocy w gł bi nas. Wówczas ka dy człowiek mo e w sobie odkry »Jam Jest« i pozna , tkwi ce we wn trzu wszelkie moce, mog ce zaspokoi potrzeby duszy.

Poznanie to jednak nie nast pi dot d, dopóki człowiek nie zostanie przez ziemskie do wiadczenia doprowadzony do poszukiwa swojej gł bi, le cej w »dolinie pokoju i spokoju«. Wtedy nastaje poznanie »Jam Jest« – nast puje spełnienie wszystkich pragnie .

Poszukiwanie spełnienia pragnie poza Istno ci Bo wgł bi nas – jest bł dne, i zawsze pozostanie daremne.

Z chwil duchowego ockni cia si i poznania »Jam Jest« zachodzi u wiadomienie, e w gł bi nas trwa wszystka moc i istota rzeczy, z której wszystko, cokolwiek istnieje, bierze pocz tek i wła ciw posta . S to wła nie owe nieprzebrane skarby niebios, których nie dostrzegali my przedtem. Teraz si przekonujemy, e jeste my posiadaczami i nosicielami w sobie, w utajonej postaci, bezmiernych bogactw. Jest to moment znalezienia przez kogo , jak gdyby drogocennej perły. »Szukajcie naprzód królestwa bo ego i jego sprawiedliwo ci, a reszta b dzie wam dodana«. A b dzie dodana dlatego, e reszta owa uczyniona została z prawdziwej istoty rzeczy: z tre ci ducha. wiadomo bowiem musi najpierw odwoła si do ducha, nim zdoła wytworzy po dane rzeczy.

65 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Ten, kto si ockn ł z duchowego snu, dostrzega twórcz zasad w gł bi siebie. I odt d widzi j wci , a oczywisto tego staje si jego yciowym fundamentem. Ma zdolno jednoczesnego widzenia rzeczy, czyli staje si wiadom wszystkich swych mo liwo ci. Jego widzenie – to pogl d duszy, owa ziemia obiecana: urzeczywistnione marzenie, ku któremu z wiar d y wasza dusza. Id c jednak przez pustynie ku tej ziemi obiecanej, musimy przezwyci y wszystkie trudno ci i spotykane po drodze przeszkody. W ten bowiem tylko sposób dusza staje si godna zjednoczenia z Ojcem.

Zrozumiawszy, e widzie , to znaczy ujrze ziemi obiecan , czyli ideał, który ma by urzeczywistniony – dusza tylko widzi to, co dobre, co stanowi przedmiot jej szlachetnych pragnie . Tu nie mo e by ani wahania, ani zw tpienia, gdy stałoby si to dla człowieka wyroczni . Musi trwa wiernie przy swej wizji i przyspieszy jej realizacj . Wizja ta jest tak typowa i nieodzowna, jak projekt i szczegółowe wykresy planu przy budowie domu.

Podobnie jak budowniczy polega ci le na planach i wykresach architekta, tak człowiek musi by oddany swej wizji. Wszystko tu musi by wykluczone, z wyj tkiem prawdy.

Wszystkie wielkie dusze zawsze pozostawały wierne swym wizjom. Ka dy akt twórczy był najpierw wizj , ziarnem – nasieniem idei posianym w duszy – któremu dano mo no si rozwin , wyłoni i uzewn trzni . Wielkie dusze nigdy si nie poddaj wpływom niewiary innych. Wci s gotowe do ofiar na rzecz swych wizji. Jezus równie niezachwianie wierzył w sw wizj . Pozostawał niezachwianie przekonany o prawdziwo ci swego planu, nawet wtedy, gdy wszyscy bliscy i drodzy mu zw tpili i przestali wierzy . W nim ta wizja miała tak posta , jak j ujrzał na pocz tku. I tak ma si sprawa ze wszystkim.

Kiedy jednostka ludzka wyrusza do ziemi obiecanej, wówczas kraina mroku powinna by opuszczona. Udaj cy si do tej ziemi musi porzuci mrok i wyj na drog wiatła. Jest rzecz niemo liw , by jednocze nie sta i i naprzód. To, co stare, musi by odrzucone, by trzyma si tylko nowego. Trzeba wi c zapomnie o rzeczach, które nie powinny obci a pami ci, a zachowa w umy le, tylko tkwi ce w naszych wizjach, je li chcemy, by si spełniły. Słowem – nale y oczy ci z obrazów i rzeczy, które okazały si i niepo dane, a utrzymywa w umy le upragnione, by zostały urzeczywistnione. W ka dej idei – my l, słowo lub czyn musz by wiernym odbiciem wizji, by mogła si uzewn trzni w postaci widzialnej – jako urzeczywistnienie owej wizji. Jest to skoncentrowanie sił my lowych na tym, co istotne, i oznacza umiłowanie ideału, ideał za mo e by wyra ony tylko przez miło , która go czyni wła nie ideałem.

Je eli pocz tkowo człowiek nie osi ga powodzenia w swych usiłowaniach, musi jednak pozosta wierny swym postanowieniom. Nazywa si to wiczeniem woli, prób zaufania do samego siebie albo wyrazem wiary kieruj cej wysiłki ku ideałowi. Ideał nigdy nie mo e by osi gni ty bez wiczenia woli, czyli wiadomego skierowania wysiłków. Byłoby jednak złem dla ideału, gdyby nie była to idealna, szlachetna wola, która powinna by tak samo zdolna do miło ci. Je li wola jest pozbawiona pragnienia słu enia innym, wówczas moc, któr wola usiłuje kierowa , odwraca pr d ycia przeciw woli. Pragnienie słu enia innym zachowuje kierunek pr du ycia przepływaj cego przez nas i wówczas nasze »ja« promieniuje. Słu enie innym, czyni wizj celow i wyzwala w yciu miło , która nie mo e si przejawi inaczej, ni tylko z pr dem wyra anego ycia. Je eli wiadomo jest napełniona miło ci , odczuwa to cały organizm. Ka da jego komórka jest wówczas rezonatorem przenikaj cej organizm miło ci. W całym ciele panuje harmonia, dusza promieniuje, umysł ja nieje – wtedy my li staj si miałe, jasne i szlachetne, a słowa pozytywne, prawdziwe i konstruktywne. Cały

66 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce organizm cielesny zostaje odnowiony, oczyszczony i nabiera sprawno ci, a wszystkie sprawy s doprowadzone do porz dku, i rzeczy zajmuj wła ciwe miejsce. »Jam Jest« zostało tu wyra one przez ja , nieodgradzaj c si ju wi cej od »Jam Jest«. Je eli ciało nie podlega duchowi – nie mo e by wyrazem ducha. wiadomy umysł musi poszukiwa i pragn ducha, by posi jego moc. T drog jednostka ludzka uczy si poznawa , e duch zaspokaja wszystkie jej potrzeby. Nie istnieje wy szy imperatyw ycia nad słu enie i zaspokajanie potrzeb innych braci-ludzi. Tylko nieustanna troska o bli nich otwiera skarbnice ducha.

Pragnienie słu enia jest wła nie tym kluczem, który otwiera niewyczerpane magazyny bo e i wydoskonala wiadomo duszy.

Kiedy dusza zapragn ła słu y – powraca do domu Ojca. Syn marnotrawny, który stał si sług , jest teraz znowu przywrócony do pełnego synostwa i zaproszony na biesiad ; najemnik, karmi cy si odpadkami i obierzynami, staje si ksi ciem – członkiem królewskiego domu – siedziby jego osobistych mo liwo ci. Poznaje on miło Ojca i zrozumiawszy j – wchodzi w pełne posiadanie darów bo ych. Wszak ani sługa, ani najemnik nie mog cieszy si rado ci syna-dziedzica. Sługa wci d y do posiadania, podczas gdy syn ju odziedziczył wszystko, co posiadał Ojciec. A kiedy ju wiemy, co jest w domu Ojca i e odziedziczymy to wszystko, wówczas mo emy ju zacz y tak, jak tego pragnie Ojciec. »Patrzcie – oto teraz dzie mi bo ymi jeste my«. wiadomo najemnika odczuwa stały niedostatek, wiadomo synowska sprowadza zaspokojenie wszystkich potrzeb. Ka de bowiem szlachetne pragnienie naszego serca bywa zaspokajane przez Ojca, je li tylko post pujemy w my lach, słowach i uczynkach, jak prawdziwy syn. Wtedy dopatrujemy si , i wszyscy synowie bo y s wolni".

Po tych słowach go nasz wstał. ycz c nam dobrej nocy wyraził nadziej widywania si z nami cz ciej, gdy przyb dziemy na zimow kwater – po czym si rozstał z nami.

*** Skoro wit opu cili my t wie . W ci gu trzech nast pnych dni droga nasza wiodła przez dzik górzyst okolic , tak rzadko zaludnion , e ka dego wieczoru byli my zmuszeni na nocleg rozkłada namioty. Trzeciego dnia wieczorem osi gn li my najwy szy punkt doliny, z którego droga prowadziła w dół do obranej przez nas wsi. Była to yzna i g sto zaludniona okolica. Wie t wybrali my na zimow kwater ze wzgl du na jej poło enie w samym centrum zwiedzanego przez nas kraju. S dzili my, e takie centralne usytuowanie wsi da nam mo no poufalszego obcowania z ludno ci . Wielu ludzi, spotkanych w ró nych poznanych ju przez nas miejscowo ciach, mieszkało wła nie w tej wsi – wszyscy serdecznie zapraszali nas do odwiedzin. Liczyli my te na to, e zatrzymuj c si na zim w tej miejscowo ci, b dziemy mogli przyjrze si bli ej codziennemu yciu tych ludzi.

Przybyli my na miejsce 20 listopada i odbyli my szereg pomniejszych wycieczek do okolicznych miejscowo ci, póki nie spadły niegi utrudniaj ce podró owanie. Wyszukali my bardzo wygodne pomieszczenie, a mieszka cy domu byli dla nas nadzwyczaj serdeczni. W takich warunkach łatwo zdobyli my wgl d w powszednie ycie całej wsi. Wszystkie domy o ka dej porze stały dla nas otworem, gdy mieszka cy nie mieli zwyczaju zamykania drzwi, uwa aj c wszystkich ludzi za braci.

67 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce W tym czasie otrzymali my zaproszenie do zamieszkania w domu jednej godnej szczególnego podziwu kobiety, z któr spotkali my si w naszej podró y pod miejscowo ci Border. Przenie li my si z całym baga em do jej domu, który stał si odt d i naszym domem, a do ko ca pobytu w tej miejscowo ci.

Nigdy nie zapomn naszego pierwszego spotkania z t kobiet . Nast piło to w małym miasteczku w pobli u Border'u. Kiedy my j poznali wygl dała na 18 lat. Pó niej si dowiedzieli my, e miała ju ponad 400 lat, b d c jedn z najulubie szych nauczycielek w tej okolicy. Całe jej ycie upłyn ło w pracy. Mieszkaj c w jej domu i obcuj c z ni bli ej, poj li my, dlaczego wszyscy tak bardzo j kochaj . W ogóle było nie do pomy lenia, by trafił si kto , kto by jej nie kochał i nie darzył najwi kszym szacunkiem. Im dłu ej obserwowali my tych ludzi, tym bardziej ich kochali my i powa ali my. Mogli my w zupełno ci potwierdzi wszystko, co mówili odno nie swego wieku, w kronikach, którym nie mo na było zaprzeczy , podobnie jak nie sposób negowa autentyczno ci naszej kroniki.

Mieszkali my w domu tej niewiasty i go cili my za jej stołem, poczynaj c od grudnia, do kwietnia nast pnego roku. Mogli my w tym czasie swobodnie obserwowa powszednie domowe jej ycie, jak i innych mieszka ców tej wsi, stwierdzaj c, e tryb ycia tych ludzi jest naprawd idealny.

*** Zbli ał si koniec grudnia, a z nim i schyłek roku. Zauwa yli my zbieranie si pewnej liczby ludzi, jak si potem okazało – na obchód, b d cy wła ciwie uroczysto ci samych mistrzów.

Co dzie poznawali my nowe osoby – wszyscy mówili płynnie po angielsku. Oznajmiono, e obchód si odb dzie w wigili Nowego Roku; zostali my tak e zaproszeni na t uroczysto .

Zebranie było przeznaczone dla tych, którzy rozpocz li prac samorozwojow , traktuj c j powa nie, i posun li si ju w niej na tyle, e sobie u wiadomili pragnienie czynnego ycia.

Zebrali si w tym miejscu dla przyj cia nauki o wy szej wiadomo ci i u wiadomienia sobie, co oznacza w ich yciu ta wy sza wiadomo . Niektórzy nazywaj to “ wi tem przemiany".

Dzie tego wydarzenia był pogodny i jasny, termometr wskazywał nieco poni ej zera.

Byli my wszyscy o ywieni, w przewidywaniu, e wieczór tego dnia przyniesie naszej wyprawie wiele nowych i ciekawych do wiadcze . Na wyznaczone miejsce przybyli my o godzinie ósmej wieczorem i zastali my ju zebranych około dwustu osób. Sala była pi kna i o wietlona w taki sam sposób, jak na opisanym ju zgromadzeniu w domu rodziny Emila.

Powiedziano nam, e t ceremoni zorganizowała nasza gospodyni, która w kilka minut po zaj ciu przez nas miejsc weszła do sali. Wszystkich nas zachwycił jej pi kny i młodzie czy wygl d. Spokojnie stan ła na male kiej katedrze i rozpocz ła powitalne przemówienie, zaczynaj c od słów: “Zebrali my si dzisiejszego wieczoru z pragnieniem dokonania niezwykłej doniosło ci przej cia od ni szej wiadomo ci do wy szej, i witamy gotowych do tego przełomowego przedsi wzi cia. Z pocz tku szli cie za nami, wiedzeni ciekawo ci . Poci gały was te cudowne (w waszym mniemaniu), dokonywane przez nas rzeczy, na które patrzyli cie z pełnym podziwu szacunkiem. Wiemy, i obecnie si ju nauczyli cie patrze na te fakty i sprawy, jak na rzeczy zwyczajne, praktykowane w powszednim yciu, takim, jakim powinno ono by , jako prawdziwie naturalne i jakie pragnie widzie u Swych dzieci Bóg. Teraz

68 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce doskonale rozumiecie, e w naszym działaniu nie było adnej cudowno ci. U wiadamiacie sobie dzi , prawdziwy duchowy sens tego, co my czynili i co czynicie wy. Działaj c z rzeczywistej duchowej płaszczyzny, ka da wiadomo zawsze oddaje wszystkie kształty i postacie rzeczy w zarysach ideału, stanowi cego ich podstaw , i w tym zostaje objawiony gł boki wewn trzny sens wszystkiego – co bynajmniej nie stanowi adnego cudu. Przej cie z ni szej płaszczyzny wiadomo ci oznacza z jednej strony odrzucenie pierwiastka materialnego, gdzie wszystko jest w podzielno ci i rozd wi ku, a z drugiej – przyj cie wiadomo ci chrystusowej, w której wszystko jest pi knem, harmoni i doskonało ci . Jest to wła nie naturalna droga naszego ycia, taka jak j widzi Bóg, a której najlepszy przykład tu na Ziemi, dał nam Jezus. adna inna droga nie b dzie naturalna. Kiedy to sobie u wiadomimy w pełni, wówczas łatwym i naturalnym oka e si dla nas wybór chrystusowej drogi ycia, na której nast pi upragnione osi gni cie chrystusowej wiadomo ci.

Widzicie tu rozstawione stoły. Zebrania takie s jedyn okazj do naszych radosnych biesiad.

Nie b dzie to jednak uczta w poj ciu tych, którzy przebywaj c w miertelnej wiadomo ci wi z tym odmienne wyobra enia. Jest to wi to u wiadomienia i wypełnienia – biesiada obrazuj ca prawdziwe znaczenie wi ta Paschy u ydów z czasów Jezusa, czyli okres przej cia od miertelnej wiadomo ci do chrystusowej. Biesiada odtwarzaj ca prawdziwe wi to Wielkiej Nocy – dzi tak bardzo fałszywie pojmowane przez wiat wyznaniowy.

Wierzymy jednak, i wszystkie dzieci bo e u wiadomi sobie prawdziwy sens tego wi ta i zasi d kiedy przy wspólnym biesiadnym stole.

Dzi b dzie z nami niewielu z tych, którzy udoskonalili swe ciała do tego stopnia, i mog je zabiera do Królestwa Niebieskiego i tam czerpa najwy sz nauk . Wszyscy oni yli przez pewien czas w widzialnej postaci tu na Ziemi, a potem przeszli, wzi wszy swe ciała ze sob na tak płaszczyzn wiadomo ci, gdzie stali si niewidzialni dla miertelnych oczu, a chc c rozmawia z nimi, musimy wznie sw wiadomo do wiadomo ci Chrystusa. Mog powraca do nas i odchodzi , kiedy zechc . Mog si zjawia po ród nas, poucza wszystkich przygotowanych ju do przyj cia ich nauk i znika . Niekiedy udzielaj nam swych nauk, odbieranych przez nas intuicyjnie, a czasami znów przez bezpo rednie obcowanie z nami.

Dzisiejszego wieczoru przyb dzie do nas pi cioro z nich, którzy przełami z nami chleb.

Po ród tych naszych pi cioro starszych braci i sióstr, b dzie te jedna szczególnie przez nas ukochana – matka jednego z naszych braci, yj ca kiedy po ród nas: matka Emila. A teraz zajmijmy miejsca przy stołach". wiatło na chwil przygasło i nast piła zupełna cisza. Wszyscy siedzieli w milczeniu z pochylonymi głowami. Po kilku minutach wiatło znowu zapłon ło pełnym blaskiem i na sali ukazało si pi cioro nowych osób: trzech m czyzn i dwie kobiety. Wszyscy byli biało ubrani i odznaczali si wyj tkow pi kno ci , a głowy ich otaczały aureole. Post pili naprzód i usiedli na przedzie przy stołach. Matka Emila zaj ła miejsce przy naszym stole obok kierownika naszej grupy z jednej a Emila z drugiej strony. Kiedy przybysze usiedli, zacz ły si zjawia na stołach potrawy. Były to zwykłe potrawy z jarzyn, owoców, pieczywa i orzechów, lecz nadzwyczaj smaczne. W rozmowach przewa nie wypowiadano nauki, skierowane do tych, którzy zebrali si tu wła nie w tym celu. Wykłady były prowadzone w miejscowym narzeczu, a interpretował nam je D ast. Nie b d tu przytaczał tych nauk, gdy wiele z nich podałem ju w innych rozdziałach tej ksi ki.

69 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Matka Emila przemówiła ostatnia, zwracaj c si do nas w doskonałym angielskim j zyku, z nast puj cymi słowami: “My co dzie posługujemy si siłami, z których miertelnie rozumuj cy człowiek zazwyczaj szydzi. Jeste my, jakby uprzywilejowani w tym, e znamy, widzimy te siły i mo emy je stosowa . Czynimy wszystko, co mo liwe, by ludzie poj li, i wykluczaj ze swego ycia my li, które mogłyby dawa im do r k doskonałe rzeczy pojawiaj ce si w obfito ci zawsze pod r k , gotowe i oczekuj ce na to, by człowiek je realizował i korzystał z nich. Ale gdy tylko ludzie naucz si włada tymi my lowymi siłami, wówczas oka si dla nich znacznie bardziej realne i yciowo po yteczne ni , te rzeczy, których tak kurczowo trzyma si obecnie ka dy miertelnik – dlatego, e mo na je widzie , dotyka i odczuwa , czyli obcowa z nimi za po rednictwem swych ograniczonych miertelnych zmysłów.

Mo ecie si łatwo przekona , e wszelkie wygody (zarówno w tej sali, jak i w zajmowanych przez was komnatach), takie jak wiatło, ciepło, nawet spo ywane przez was potrawy – wytworzone zostały za pomoc ognia b d aru tych boskich sił. Mo ecie je nazwa promieniami wiatła, czy jak chcecie. My natomiast wiemy, e istnieje wszechpot na kosmiczna energia, inaczej – owa boska wszechmoc – która, kiedy człowiek w szlachetnych celach wejdzie z ni w obcowanie, mo e pracowa dla niego nieporównanie skuteczniej ni para wodna, elektryczno , gaz, w giel itp. I ka dy z przejawów tej siły, które cie widzieli, jest tylko jednym z bardzo wielu jej praw i postaci, jako pochodz cych z jedynego boskiego ródła wszechrzeczy-wszechmocy.

Energia ta mo e da człowiekowi do niepodzielnego władania i wykorzystywania wszystko, czego tylko zapragnie – np., mo e wznieca ogie w ka dej potrzebie, bez u ycia nawet najmniejszej ilo ci materialnego paliwa. Nie czyni te adnego hałasu ani nie wymaga stosowania jakichkolwiek urz dze czy instrumentów, a w miar posługiwania si ni , człowiek tym samym mo e si pozby szumu i szkodliwego zgiełku, które obecnie zapełniaj wiat, i nawet s uwa ane przez was za nieuniknione. Boska ta moc rozprzestrzenia si wsz dzie wokół was i tylko oczekuje, by cie nawi zali z ni kontakt i zechcieli z niej korzysta .

Kiedy człowiek si zetknie wreszcie z t moc i zacznie posługiwa si ni , to si przekona, e jej stosowanie jest bez porównania łatwiejsze ni dotychczasowe u ywanie pary lub elektryczno ci. A gdy ju nast pi pewne uzdolnienie do jej wykorzystywania, wówczas łatwo b dziecie mogli stwierdzi , e wszelkie sposoby stosowania sił i rodków (np. w lokomocji), uwa ane za wielkie wynalazki – to jedynie warianty sposobów wyłonionych z ludzkiego miertelnego umysłu. Człowiek s dzi, e wyłonił je sam z siebie jako odkrycia, podczas gdy wyłonił tylko to, z czym mógł si zetkn swymi miertelnymi zmysłami. Słowem: wyłonił ze swego umysłu tylko rzeczy niedoskonałe. Natomiast, gdyby zechciał spojrze gł biej w istot rzeczy, przekonałby si , e wszystko pochodzi od Boga i jest odzwierciedlone w człowieku, a wtedy byłby w stanie wyłoni z siebie rzeczy doskonałe. B d c jednak obdarzony woln wol człowiek wybrał bardziej mudn i zawił drog , i miast urzeczywistnienia swego synostwa bo ego, i korzystania bez ogranicze ze wszystkiego, co posiada Bóg – woli pod a t uci liw i kr t drog , dopóki nie zostanie zmuszony do u wiadomienia sobie, e musi istnie i rzeczywi cie istnieje lepsza, i krótsza droga. Wtedy zacznie wyłania z siebie rzeczy doskonałe i stanie si takim, jakim wła nie ju teraz widzi go Bóg.

Otó niezb dne jest tu tylko u wiadomienie sobie, e musicie si skoncentrowa na Ojcu, b d cym w gł bi was, i wydoby z siebie wszystko, co dobre, co pochodzi od Boga. Ka da

70 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce przejawiona siła waszej natury pochodzi z Boskiej Ja ni, albowiem wszystko bierze swój pocz tek z Ojca, inaczej Bóg nie mógłby by wyra ony, czyli przejawiony".

W tym momencie jeden z naszej grupy zapytał, jak władz b d sił maj nasze my li i słowa nad naszym yciem. Matka Emila wyci gn ła przed siebie r k i w tej chwili na jej dłoni pojawił si jaki male ki przedmiot.

“Pozwólcie, i wrzuc ten kamyczek do czary z wod . Widzicie, e wibracje wywołane uderzeniem kamyka o powierzchni wody rozchodz si od centrum coraz szerszymi kr gami, dopóki nie dosi gn brzegu naczynia, gdzie jak si wydaje naszym oczom, wibracje trac sił i si zatrzymuj . W rzeczywisto ci za , po osi gni ciu granicy wody wibracje zawracaj i d do tego samego miejsca, gdzie kamyczek wpadł w wod , a znowu osi gn to centrum i dopiero si wtedy zatrzymaj . Ilustracja ta dokładnie przedstawia ka d nasz my l lub słowo, czyli to, co my limy albo mówimy. My l b d słowo tak samo wywołuj pewne wibracje, które d c naprzód, rozchodz si coraz szerszymi kr gami, dopóki nie ogarn całego wiata. Potem znowu powracaj do osoby, która je wywołała.

Tak wi c, ka da my l i ka de nasze słowo – dobre czy złe – powracaj do nas nieuchronnie i nieomylnie t sam drog , któr je wysłano. Ten powrót my li i słów jest owym »dniem s du«, o którym traktuje wasza Biblia: Wówczas ka dy dzie b dzie dniem s du, i s d ów b dzie dobry lub zły, tak samo dokładnie, jakimi były wysyłane przez was my li albo słowa.

Wszelka idea staje si ziarnem posyłanym do duszy i w duszy posiewanym – pocz ciem tego, co pó niej si wyłoni lub wyrazi w fizycznej postaci. My li b d idee doskonało ci wyłaniaj rzeczy doskonałe, natomiast my li zła i chaosu – zawsze b d wyłaniały zło i chaos.

Je li nasienie posiano prawidłowo – Sło ce we współdziałaniu z gleb z jednakow gotowo ci wytwarzaj pot ne drzewo i male ki kwiatek. W ten sam sposób dusza i duch odpowiadaj na wezwanie człowieka, i to, o co prosi słowem lub my l – otrzymuje.

Jedyna rzecz, która odwróciła człowieka od nieba, to mgła materialistycznej my li stworzonej przez niego wokół nieba. Z tego wyrósł my lowy mistycyzm, otaczaj cy tajemniczo ci wszystkie boskie sprawy i rzeczy. Obecnie ta zasłona sztucznej tajemniczo ci stopniowo opada, i si okazuje, e nie ma nic tajemnego. Ci, którzy zało yli ró ne wyznaniowe i ko cielne organizacje, uwa ali za wskazane otaczanie wszystkich rzeczy bo ych tajemniczo ci , s dz c, i w ten sposób skuteczniej zawładn ludem, lecz dzi ju wszyscy zaczynaj stopniowo dochodzi do stwierdzenia, e prawdziwe rzeczy i sprawy bo e s prostymi i naturalnymi sprawami codziennego ycia. Bo gdyby było inaczej, to jaki byłby po ytek tych tajemniczych rzeczy? Wszyscy obecnie postrzegaj , e Ko cioły s tylko symbolem chrystusowej wiadomo ci w człowieku – bo ym o rodkiem ludzko ci. W miejsce kultu bałwana, ulepionego przez mierteln my l, postrzegany bywa prawdziwy ideał.

Spójrzcie na ogromn liczb ró nowierczych wyznaniowych organizacji, istniej cych i mno cych si we wszystkich krajach. I jakkolwiek si ró ni dzi bardzo, to jednak b d musiały wszystkie uzna jedno Boskie ródło Wszechrzeczy i jedno Ko ciołów.

My, którzy drog wieloletnich wysiłków tak udoskonalili my swe ciała, e mo emy je zabiera ze sob , dok d zechcemy, posiadamy jakby przywilej ogl dania tego, co bywa nazywane Królestwem Niebieskim, i przebywania w nim – niekiedy zw je tak e Siódmym Niebem. Na ogół si s dzi, e to wła nie miejsce jest tajemnic tajemnic; lecz nie ma tu adnej tajemnicy, albowiem ten plan, na którym mamy mo no otrzymywania najwy szej

71 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce nauki – osi gn li my jedynie w naszej wiadomo ci. Jest to miejsce, w którym obecnie przebywa tak e Jezus.

Osi gaj c te wy sze wiadomo ci poznajemy, i zrzucaj c z siebie miertelno , stajemy si zdolni do przyodziania naszych ciał w płaszcz nie miertelno ci. Konstatujemy, e człowiek zawsze był i jest nie miertelny, bezgrzeszny, niezmiennie wieczny, czyli taki, jakim jest sam Bóg. W miejscu tym poznajemy istotny sens Przemienienia i mamy mo no bezpo redniego obcowania z Bogiem. Wszyscy mog osi gn ten plan w swej wiadomo ci i si sta takimi, jak my. Wiemy, e ju w niezbyt odległej przyszło ci wiadomo wszystkich ludzi zostanie wzniesiona na t wy yn , gdzie b dziemy mogli rozmawia i obcowa z nimi bezpo rednio.

Obecnie ich pole widzenia nie obejmuje nas, poniewa nasza nie miertelna wiadomo jest ponad ich poziomem wiadomo ci, dlatego jeste my dla ich miertelnej wiadomo ci niewidzialni.

Uwag nasz przyci gaj szczególnie trzy zdarzenia: Pierwsze, zaistniałe wiele wieków temu, symbolizuje nam narodzenie w człowieku chrystusowej wiadomo ci, czyli na planie zewn trznym narodzenie Dzieci tka Jezus. Drugie – którego nadej cie ju dzi jeste my w stanie widzie – to gdy wasz wielki naród przyjmie i urzeczywistni chrystusow wiadomo ; i trzecie – na które patrzymy z uwielbieniem, jako najdonio lejsze – to powtórne i ostatnie przyj cie Chrystusa, kiedy wszyscy ludzie poznaj Go i przyjm w gł bi siebie za fakt, b d Nim y i si rozwija w tej wiadomo ci, wzrastaj c jak lilie. B dzie to wła nie, to oczekiwane pojednanie, czyli urzeczywistnienie braterstwa wszystkich ludzi i całej ziemskiej ludzko ci".

Kiedy umilkły słowa matki Emila rozległy si pienia niewidzialnego chóru. Pocz tkowo sal napełniały d wi ki wspaniałej muzyki, zako czonej uroczystym piewem, a po chwilowej ciszy znowu rozbrzmiał radosny chóralny piew – a wybiła pomoc i nagle sobie uprzytomnili my, e nastał Nowy Rok. Tak zako czyli my pierwszy rok naszego pobytu w ród tych niezwykłych ludzi.

UWAGI TŁUMACZA DO POLSKIEGO WYDANIA Oddaj c do r k polskich czytelników drugi tom B.T. Spaldinga “ ycie i nauka mistrzów Dalekiego Wschodu", uwa am za wskazane doł czenie do niego krótkich wyja nie , usprawiedliwiaj cych form i jako przekładu, staj cych si nierzadko przyczyn nieporozumie mi dzy czytelnikiem a tłumaczem, z których ten ostatni nie jest ju w stanie indywidualnie odpiera czynionych mu, najcz ciej niezasłu onych, zarzutów.

Przede wszystkim zasługuje tu na uwag fakt, e przekład był dokonywany z nie wsz dzie wyra nie czytelnego r kopisu rosyjskiego, który – jak stwierdzono przy porównaniu niektórych rozdziałów z angielskim oryginałem – zawiera ju pewne drobne opuszczenia i nie cisło ci. Poza tym r kopis ów nie był, jak mi wiadomo, sporz dzony z drukowanego przekładu, lecz równie z r kopisu, który mógł ju tak e nie by wolny od bł dów w stosunku do oryginału rosyjskiego tłumaczenia.

72 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Nie bez wpływu na form i styl polskiego przekładu pozostał te okres powstania ksi ki (1894-5), pisanej stylem i terminologi ówczesnych lat, czego nie oddawał w pełni, wykorzystywany przez tłumacza przekład rosyjski.

Jakkolwiek w trakcie polskiego przekładu r kopis był porównywany z posiadanym przez tłumacza angielskim oryginałem, to jednak nie dotyczyło cało ci, lecz tylko miejsc bardziej w tpliwych. Poza tym oryginałów stanowi ju trzynaste i jak wida , skrócone wydanie, czego dowodzi brak w nim 4. rozdziału, zawartego w tłumaczeniu rosyjskim, dokonanym prawdopodobnie z jednego z pierwszych wyda oryginału.

Wiadomo nam na przykład, e pocz tkowe wydania tej ksi ki zawierały tak e liczne fotografie szeregu mistrzów wraz z osobami bior cymi udział w ekspedycji oraz zdj cia widokowe miejscowo ci i przedmiotów wydobytych podczas prowadzonych pod kierunkiem mistrzów prac wykopaliskowych na pustyni Gobi w poszukiwaniu staro ytnego ujgurskiego miasta. Zdj cia te były zamieszczone równie w pierwszych wydaniach przekładów ksi ki na inne j zyki.

Pozostaje jeszcze doda , e jak wida z krótkiego przypisku autora ksi ki do drugiego tomu (niezamieszczonego w polskim przekładzie), szczegółowe opisy przebiegu i wyników ekspedycji, wraz ze wszystkimi zdj ciami i rysunkami, miały zosta tak e podane w oficjalnym raporcie kierownictwa tej e ekspedycji, co prawdopodobnie musiało te by w swoim czasie ogłoszone drukiem.

Podaj c te uwagi, mam nadziej , e pomimo ewentualnych dostrze onych usterek lub, by mo e, niejasno ci przekładu – pozwol one czytelnikowi lepiej oceni znaczenie jego dla polskiego czytelnictwa i stan si pomocne przy gł bszym wnikaniu w tre tej niecodziennej ksi ki.

B. Włodarz PRZEDMOWA Wydaj c drugi tom “ ycie i nauka mistrzów Dalekiego Wschodu" rozmy lnie pomijam w nim nazwiska ludzi i nazwy miejscowo ci. Przede wszystkim musz podkre li , e nie mam adnych w tpliwo ci, i podj te przez nas badania zostan doprowadzone do ko ca w ci gu najbli szych trzech lat.

Spodziewam si równie , e po zako czeniu ekspedycji b dzie opublikowane szczegółowe sprawozdanie z przebiegu prowadzonych poszukiwa i dokonanych odkry , z doł czeniem do niego odno nych map, w których b d podane nazwy miejscowo ci z oznaczeniem ich geograficznego poło enia, jak te zał czone fotografie ze wskazaniem czasu oraz miejsca, gdzie je utrwalono i przechowano.

Jakkolwiek mo e si zdawa , e zebranie wszystkich tych materiałów było spraw łatw , to jednak w rzeczywisto ci nasze prace nie mogły by przyspieszone z powodu do powa nych przeszkód, z których najwa niejsz stanowił brak funduszów na bardziej energiczne przeprowadzenie robót wykopaliskowych; uzyskanie bowiem wi kszo ci wiarygodnych danych zale ało głównie od wykonania tych wła nie zada .

73 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce S dz przeto, e wolno mi przemilcze zarówno nazwiska ludzi, jak i nazwy miejscowo ci, tak jak przywilejem czytelnika jest-zale nie od swego uznania-przyj za fakty lub zmy lenia zamieszczone w tej ksi ce opisy. Podkre lam tylko, e prawdziwe wydarzenia s czasami bardziej zadziwiaj ce ni naj mielsza fantazja.

Trzej nasi towarzysze wyprawy, którzy pozostali jeszcze w Indiach, wyra aj jednak zdanie, e wszystkie dane, ustalone w sposób opisany dalej, b d tak skrupulatnie sprawdzone, i nie ma powodu do wstrzymywania publikacji wszystkich map, z oznaczeniem geograficznego poło enia miejscowo ci oraz innymi szczegółami. Oczywistym przeciwwskazaniem mo e by jedynie podanie do publicznej wiadomo ci nazwisk uczestników ekspedycji, je eliby osoby te sobie to zastrzegły.

W chwili, kiedy rozpoczynałem t prac , byłem przekonany, i nic z tego nie powinno by jeszcze publikowane do czasu, póki praca badawcza nie posunie si na tyle, by mo na było wnioskowa o yciu i nauce tych ludzi. Z podanymi tedy ju w tomie pierwszym stwierdzeniami, mocno utrwalonymi w pami ci, oddaj do r k czytelników tom drugi “ ycie i nauka mistrzów Dalekiego Wschodu".

Na zako czenie pragn łbym jeszcze z cał szczero ci nadmieni i uprzejmie przypomnie czytelnikom, e im gł biej potrafimy wnikn w tre ksi ki, tym wi ksze odniesiemy z niej korzy ci.

Baird T. Spalding NOTKA UZUPEŁNIAJ CA Na zako czenie drugiego tomu YCIE I NAUKA MISTRZÓW DALEKIEGO WSCHODU pozostaje mi jeszcze doda , i powodem, e nie zał czyłem w nim przekładów tabliczek, był brak miejsca, udaremniaj cy wł czenie do opisów pełnego ich tekstu. S dz tedy, e najlepiej b dzie, je li zostan doł czone do sprawozda moich współtowarzyszy.

Pragn łbym równie zwróci uwag czytelników na fakt, e cz materiału sprawozdawczego została podana zarówno przez członków naszej wyprawy, jak i przeze mnie, ale tylko pewna liczba przykładów wzi tych stamt d była ogłoszona drukiem – w czasie bowiem dokonywania tych zapisów, nie zadecydowano jeszcze, czy moje notatki b d opublikowane w wersji ksi kowej.

B.T. Spalding

*** Nastał dzie pierwszy stycznia. W tym dniu wstali my bardzo wcze nie i w dobrym nastroju.

Zdawało si , e ka dy jednakowo wyczuwał, i widziane dotychczas fakty, i prze ywane wra enia były zaledwie wst pem do tych, które jeszcze miały wkrótce nast pi .

Gdy tylko zaj li my miejsca przy stole niadaniowym, przył czył si do nas ów przyjaciel, którego my swego czasu spotkali na tarasie domu Emila, w małej wiosce, podczas jednego z

74 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce postojów w naszej podró y. Czytelnicy przypominaj go sobie – jako tego, który wyja nił mój sen. Powitawszy nas rzekł: – Przebywacie w ród nas przeszło rok. Podró owali cie razem z nami, yjecie – dziel c nasze ycie; niew tpliwie wi c nabrali cie ju do nas zaufania. Poniewa macie pozosta tu jeszcze do kwietnia, a by mo e nawet do maja, przyszedłem zaprosi was do naszej wi tyni “The Great Tau Cross", która, jak zauwa yli cie, jest wykuta w skale tu za wsi .

Pó niej zobaczyli my, e wszystkie sale tej wi tyni były całkowicie wydr one w skalnym urwisku, stercz cym na wysoko ci z gór sze ciuset stóp. Gł boko w cianach wykuto nisze b d boczne pokoje, tak i wszystkie ciany tworzyły lity kamie . Zamiast niezb dnych okien, dla dost pu wiatła i powietrza przebite były otwory w zwróconej na południe cianie.

Framugi albo raczej otwory okienne, obejmowały około o miu stóp kwadratowych, przy czym ka da sala, oprócz pierwszej, czyli dolnej – miała, dwa otwory. W sali dolnej natomiast był tylko jeden otwór, poł czony z szerok rozpadlin utworzon w cianie od wschodniej strony wi tyni. Podczas gdy wszystkie pomieszczenia wi tyni ukryte były w skale, sala ta nie miała innego otworu prócz wej ciowego, prowadz cego od korytarza, czyli tunelu, wykutego w masywie skalnym i ko cz cego si we wspomnianej rozpadlinie. Otwór okienny zrobiony był ju pó niej. W rzeczywisto ci wej cie do tunelu było ukryte za wielk brył skaln , odstaj c od boków urwiska i opart na wysuni tym cyplu; była jednak tak uformowana, e w razie potrzeby mogła by wsuwana w ten otwór i zamyka przej cie.

Niemo liwe te było zsuni cie jej z tego miejsca na zewn trz. Wej cie na wierzchołek cypla mogło si odbywa tylko za pomoc ruchomej drabiny o długo ci około pi dziesi ciu stóp, podnoszonej lub opuszczanej z góry. Do zamykania otworów okiennych, z zewn trz, słu yły wsuwane w nie wielkie płaskie kamienie, tak e przy ich zamkni ciu dla patrz cego ze wsi lady otworów były niedostrzegalne.

Jak ju wspomniano, budowla ta słu yła mieszka com wsi równie za schron w razie najazdu rozbójniczych band pustosz cych kraj dalej na północ. Czasami bandy zapuszczały si te na południe, docieraj c a do tej wsi, która nieraz ju była ograbiana, jednak jej mieszka cy nie ucierpieli, poniewa mogli zawsze si ukry w wi tyni. Nie była ona zbudowana przez naszych przyjaciół, lecz przej ta przez nich od mieszka ców wsi – mi dzy innymi tak e celem przechowywania w niej licznych pami tek i bardzo cennych zabytków. Od chwili przej cia wi tyni najazdy bandyckie zupełnie ustały; wie nie była ju odt d niepokojona, a ludno yła w spokoju.

Powiadaj , e niektóre z tych zabytków pochodz z okresu pojawienia si pierwszego człowieka na Ziemi. S to kroniki – Maacals, czyli wi tych Braci, jak ich nazywali, wywodz cych si wprost z Matki-Ziemi – ojczyzny człowieka.

Mówi te , e ci wi ci Bracia przybyli bezpo rednio do Burmy i nauczali o Nagach. ródła owe podaj , e potomkowie tych ludzi byli autorami Sourya Siddhanta i Wczesnych Wed. Sourya Siddhanta, to najstarsza ze znanych prac na temat astronomii. Wiek jej wg wspomnianych kronik oblicza si na 35 000, a Wczesnych Wed na 45 000 lat. Nie mówi si tam jednak, e wszystko to s oryginały, poniewa niektóre z nich stanowi tylko kopie oryginałów i zostały tu przyniesione w celu przechowania. Powiada si przy tym, e kopie

75 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce owe pochodz z tych samych ródeł, co zabytki babilo skie; oryginały za , z których sporz dzono kopie – odnosz si do ozyryjskich i atlantyckich ródeł.

Wn trze tej wi tyni składało si z szeregu sal umieszczonych jedna nad drug , tworz c siedem pi ter poł czonych szeregiem kamiennych stopni wykutych w masywie skalnym.

Z k ta sali prowadziło do podnó a schodów wyj cie, poł czone bezpo rednio ze schodami ustawionymi pod k tem 45°, wychodz cymi na placyk o powierzchni około o miu stóp kwadratowych, sk d było wej cie do sali górnej. Grubo masywu kamiennego pomi dzy sufitem dolnej a podłog górnej sali wynosiła ok. o miu stóp.

Sufit sali szczytowej siódmego pi tra le ał na poziomie około dwunastu stóp poni ej kraw dzi szerokiego wyst pu skalnego, a w odległo ci około stu stóp od grzbietu przepa ci. Z sali tej wiodły w gór schody przez otwór poł czony z sal centraln . W ten sposób wykutych było w cianie wyst pu pi sal, rozmieszczonych po dwie z ka dej strony sali centralnej, tak e diagram całej struktury przedstawiał, jakby kształt ogromnego Tau Cross [Tau – greckie T; Cross – krzy (przyp. tłum.)].

Sale górne wykuto w taki sposób, e wyst p tworzył niby-balkon, a wej cia były umiejscowione po stronie wyst pu. Masyw skalny w tym miejscu był z mi kkiego gruboziarnistego granitu. Prace przy budowie wi tyni wykonywano – jak wiadcz rezultaty – r cznymi, prymitywnymi narz dziami i ci gn ły si szereg lat. Powiadaj , e w czasie budowy nie u yto ani kawałka drewna. Dopiero po przej ciu jej nasi przyjaciele przyozdobili j drewnem, bardzo pi knie wyposa aj c wszystkie pomieszczenia, co szczególnie si uwydatnia w dni słoneczne.

Zarazem, od tej chwili okna wi tyni nigdy nie były zamykane, ani nie barykadowano wej cia; w ogóle za odwiedzaliby j bardzo nieliczni, gdyby nie spostrzegali tych zmian i nie wiedzieli co wi cej o prawdziwym duchowym o wieceniu.

Przyjaciel nasz kontynuował: – Dzie dzisiejszy, to dla was pocz tek nowego roku; stary rok odszedł z waszego ycia, by ju nigdy nie powróci , chyba jedynie w my lach jako wspomnienie o przyjemno ciach, przykro ciach i troskach lub szczególnie zajmuj cych yciowych interesach i kombinacjach, niekiedy od ywaj cych w pami ci.

– A poza tym wszystkim – ulega on zapomnieniu, wypada z ksi gi lat waszego ycia jedna wyrwana stronica. My natomiast patrzymy na niego jak na okres osi gni i dalszego zwyci stwa, jak na posuwaj cy nas naprzód moment, wiod cy do wy szego rozwoju i sukcesu, jak na wi cej odsłaniaj cy i bardziej rozja niaj cy czas, kiedy mo emy sta si młodsi, silniejsi i bardziej po yteczni, bardziej miłuj cy po ka dym nast pnym z kolei do wiadczeniu. Wasza my l – »dlaczego?«. Nasza odpowied – by wywoła wasz osobisty s d i decyzje wybrania drogi swego własnego ycia.

Po tych słowach, bez szczególnego zamiaru wtr cenia si , nasz szef zauwa ył: – My chcieliby my widzie i wiedzie .

76 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Jakby nie zwracaj c na to uwagi, przyjaciel nasz mówił nadal: – Od tej chwili rozpoczn si stałe lekcje dla tych, którzy nie widz , nie wiedz lub nie obejmuj w pełni znaczenia celu przykładnego prze ycia ywota. Nie oznacza to jednak ascetycznego i surowego ycia w samotno ci lub w smutku, lecz pełnego rado ci i wesela, w którym wszystkie przykro ci i wszelki ból s wykluczone na zawsze.

A po chwili, głosem zni onym i bardziej delikatnym, jakby zagadkowo, powiedział: “Wyrazili cie pragnienie »widzie i wiedzie «. Pragnienie to si spełnia natychmiast z chwil wypowiedzenia go. Kiedy patrz na nasze zebranie, przychodzi mi do głowy my l, wyra ona w jednym z wersetów waszej wi tej ksi gi: »Gdzie dwóch lub trzech si zbierze w imi moje – tam i ja jestem po ród nich«. Jak e cz sto wiersz ten po prostu poczytywano za gr słów – zamiast go wykonywa i uzna za prawdziw rzeczywisto .

Wielkim bł dem popełnianym przez was w stosunku do nauk Jezusa jest to, e praktykujecie j jako niejasn i mglist dawno , rozpatrywan w sensie mitycznym i mistycznym, wskazuj c , e co mo e by otrzymane po mierci – miast tego, by pozna , e mo e ona w pełni by zastosowana w yciu powszednim ka dego człowieka i wszystkich ludzi, mianowicie – tutaj i teraz, je li tylko tego zechcecie.

Pragn liby my, by nas zrozumiano, e my nie twierdzimy, i Jezus jako Chrystus, wcielał yciowy plan i warunki w swe własne post powanie, czego nie uciele niali w adnym stopniu, bardzo liczni jasnowidze i prorocy wszystkich czasów i narodów. Chcemy tu uwydatni jego ycie, poniewa jeste cie w stanie je poj bardziej dokładnie.

Powoływanie si na osobiste ycie Jezusa mo e mie tylko jeden cel i znaczenie: jako fakt napełniaj cy wiar , e jego ycie i czyny były yw demonstracj jego nauki.

Teoretyczny dogmat o sprowadzeniu przeze odkupienia – wywieraj cy przez całe wieki wpływ na kształtowanie chrze cija skiej my li – nie mo e si odnosi do autora Kazania na Górze i Przypowie ci o synu marnotrawnym.

Czołowi my liciele chrze cija scy odwiedli wyznawców Jezusa i jego nauki od zastosowania jej w yciu, i poznania mocy bo ej. Nauczyli si rozpatrywa t nauk jako prac apostołów po jego mierci – miast uczy , e zasady brane przez nich za podstaw były doskonał nauk , która mogła by zrozumiana i zastosowana w yciu wszystkich ludzi.

Mieszka cy Wschodu w swej religii uczynili poznanie najwy szym d eniem zgł bienia i osi gni cia. Doszli w tym jednak do skrajno ci. W ten sposób zarówno ci, jak i tamci sprowadzili swe religie do pa stwa cudowno ci i nadnaturalno ci. Jedni pogr yli si w etyk , a drudzy tylko w stron poznawcz . Obie strony okazały si jednak poza rzeczywist duchowo ci . ycie klasztorne, w izolacji od wiata, w ascetyzmie i samotno ci, w buddyjskich czy chrze cija skich Ko ciołach – nie jest ani konieczn , ani prawidłow drog b d te metod duchowego o wiecenia, i wcielenia doskonałego ycia m dro ci i mocy, objawionej przez Chrystusa.

77 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Klasztorny system przetrwał wiele tysi cy lat, jednak w adnym razie nie zdziałał tyle dla podniesienia prostego ludu, ile uczyniła nauka Chrystusa w ci gu kilku jego krótkich lat ycia na Ziemi.

Wiadomo dobrze, e opanowawszy wszystkie ich nauki, przeszedł przez wtajemniczenia i poznanie, tak zwanych wi tych misteriów, form rytuału i ceremonii, a doszedł do nauk Ozyrysa. Były mu one wyło one przez kapłana, który sam trzymał si z dala od rytualnych, klasztornych i materialistycznych form oddawania czci.

Kapłan ów był zwolennikiem króla Tota z pierwszej dynastii egipskich faraonów. Kiedy Tot ogłosił Egipt imperium, uczynił to jako dyktator narodowych praw. Ju na wiele wieków przedtem narody te stworzyły i podtrzymywały sławn cywilizacj , yj c w jedno ci i braterstwie pod władz i rz dami Ozyrysa oraz jego zwolenników. Nale c do czystej białej rasy, narody owe znane były jako Izraelici, których odgał zieniem jest dzisiejszy naród ydowski.

Tot rz dził rozumnie i starał si podtrzyma nauk Ozyrysa, lecz po jego mierci do umysłów ludzi przenikn ły niskie i materialistyczne poj cia, poniewa Egipcjanie, czyli ciemnoskóre górskie hordy – którym zawdzi czał zdobycie władzy – uzyskały przewag . Nast pne dynastie odeszły od nauki Ozyrysa; przej ły niskie poj cia ciemnej rasy i w rezultacie zaj ły si wył cznie praktykowaniem czarnej magii. Panowanie ich wkrótce upadło, albowiem zawsze musi upa ka de podobne panowanie.

Po uwa nym wysłuchaniu nauk tego kapłana, Jezus uznał ich gł bok wewn trzn tre ; jednocze nie poznał duchow drog , któr posiadł dzi ki naukom buddyjskim, e w podstawie obu tych nauk le y wielkie podobie stwo. Wówczas to postanowił si uda do Indii (podtrzymywan w tym czasie star drog karawanow ), gdzie zgł biał jeszcze nauki buddyjskie, które si zachowały w stanie wzgl dnie pierwotnym. U wiadomił sobie, e pomimo istniej cych form rytualnych i dogmatów narzuconych, i praktykowanych przez człowieka, religia miała tylko jedno ródło, tj. Boga wewn trz, którego nazwał swym Ojcem i Ojcem Wszystkiego.

Odrzucił przeto wszystkie istniej ce formy, zwracaj c si wprost do Boga, inaczej mówi c – zwracał si bezpo rednio do serca tego kochaj cego Ojca. Uczyniwszy to, doszedł do zadziwiaj cego odkrycia, i wkrótce stwierdził, e nie potrzeba lat nu cego l czenia nad dogmatami, rytuałami, wierzeniami, formułami i wtajemniczeniami, które kapła stwo uwiło dla narodu, by go utrzymywa w niewiedzy, a co za tym idzie – posłusze stwie dla siebie.

Zrozumiał, e to, czego szukał, było w rzeczywisto ci w nim samym; e po to, by by Chrystusem, nale ało ogłosi Nim siebie, i wówczas post puj c z czystymi intencjami: w my lach, słowach, i uczynkach – wie ycie, jakie uwa ał za wła ciwe, by urzeczywistni je wewn trz swego własnego fizycznego ciała. Osi gn wszy ten stan – miał wówczas odwag stan wobec całego wiata, eby to obwie ci .

Oboj tne jest przy tym, od kogo i gdzie otrzymał Jezus swoje objawienie. Wa na była sama praca, a nie to, co kto tam jeszcze zdziałał. Znaczenie miało tylko to, co on uczynił.

Prosty lud, za który Jezus walczył, ch tnie go słuchał. Jezus nie zapo yczał jednak swych nauk z Indii, Persji czy Egiptu. Nauki owe były tylko tym, niejako wewn trznym,

78 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce narz dziem, pozwalaj cym mu ujrze swe boskie jestestwo i Chrystusa, jako przejawienie tego, co było w ka dym człowieku, a nie tylko w niektórych ludziach.

Ozyrys urodził si w Atlantydzie, ponad 35 000 lat temu. Po jego mierci, za dokonane przeze niezwykłe czyny dziejopisowie nazwali go bogiem. Był potomkiem w prostej linii tych wy ej stoj cych, według wyobra ni ludzi, którzy jeszcze w kolebce ludzko ci zachowali swe zasady w czysto ci. To samo było z wi kszo ci wszystkich mitologicznych istot, o których podania zachowały si do naszych czasów. Postacie ich i czyny zostały przeinaczone wskutek powtarzania i przekazywania rozbie nych opowiada odnosz cych si do nich.

Czyny i osi gni cia ich były rozpatrywane jako nadnaturalne przez tych, którzy nie zadawali sobie trudu, by si gn my l gł biej i poj , e – dla człowieka w jego rzeczywistym władztwie – oni byli wła nie bosko naturalni.

Historycy ubóstwiali Ozyrysa, a nast pnie zacz li upowszechnia wyobra enie jego postaci, pocz tkowo odpowiadaj ce faktycznemu wizerunkowi, lecz w miar stopniowego utrwalania si w umy le – ideał si zacierał lub ulegał zapomnieniu, a rezultatem tego okazał si czczy bo ek.

Budda był drugim, którego dziejopisowie ubóstwili ju w niedługim czasie po mierci.

Spójrzcie na jego pos gi i obrazy, stworzone z tym rezultatem, e czci si samo wyobra enie a nie ideał. Znów płonny bo ek. To samo, oczywi cie, dotyczy znaków i symboli.

Nauki, jakie otrzymał Budda, pochodz z tego samego ródła, z którego czerpał i Ozyrys, lecz inn drog ; wyszły bowiem one z kolebki ludzko ci prosto do Burmy, wprowadzone tam przez wi tych Braci – nauki za Ozyrysa przyszły wprost do niego, poniewa jego przodkowie yli w kolebce ludzko ci, a on, b d c młodym człowiekiem, udał si tam dla odbywania studiów.

Sko czywszy nauk , Ozyrys powrócił do domu, stał si wodzem Atlantów i nawrócił ich do czczenia Boga we własnym wn trzu, poniewa stopniowo skłaniali si ku ciemnym poj ciom naszeptywanym im przez niecywilizowane rasy.

Drugim wodzem narodu, którego wyznawcy i historycy ubóstwili po mierci, był Moj esz.

Pochodz c z Izraelitów, zetkn ł si ze ródłami babilo skimi, z których zapo yczył sw nauk . ródła owe tworz wła nie cz waszej Biblii. Co Moj esz poznał i przej ł z tych ródeł – dokładnie zapisał. Fakty podane w tych zapisach uległy jednak poka nie fałszywej interpretacji przez tłumaczy. Mógłbym cytowa jeszcze wielu innych, lecz wystarczy.

Jezus był zapoznany ze wszystkimi poprzednimi naukami, przy czym we wła ciwy sobie sposób dotarł do sedna ka dej z nich. Wyprzedził znacznie poprzedników, wydoskonalaj c swe ciało do takiego stopnia, e mógł pozwoli rozpi je na krzy u i mimo wszystko, przywróci je do ycia w uroczystym zmartwychwstaniu.

Zgł biaj c nauki Ozyrysa, Buddy i Jezusa, znajdziecie w nich wiele wspólnego; niekiedy faktycznie stwierdzicie nawet u ycie tych samych słów. A czy kopiował je ktokolwiek z nich? Nauki wskazały im drog od pierwiastka zewn trznego do wewn trznego. Z kolei wszystkie nauki i na ladowania musiały by przez nich zaniechane i odrzucone, oni za górowali ponad tym wszystkim. Gdyby ktokolwiek z nich tylko kopiował i studiował to, co było przez niego widziane, a czego si nauczył i poznał, i gdyby nast pnie nie byli w stanie

79 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce widzie i stwierdzi , e wszystko pochodziło od Boga wprost z wewn trz nich samych – to z pewno ci zgł bialiby te nauki w dalszym ci gu dotychczas, a ycie i czyny ich nigdy nie byłyby takie, jak zostały opisane.

Wszyscy oni przeszli to samo do wiadczenie; wyznawcy ofiarowywali im trony i chcieli ogłasza ich królami przemijaj cych królestw – lecz nie godzili si na to, wyra aj c ka dy jednakow my l i prawie w tych samych słowach: »Królestwo moje nie materialne, lecz w duchu«. Z Ozyrysem sprawa zaszła jeszcze dalej, bo pó niejsi historycy zrobili z niego egipskiego faraona".

Na tym rozmow zako czono i wszyscy udali my si do wi tyni. Kiedy my wst pili do dolnej sali, przyjaciel nasz zacz ł znowu mówi : – Przechodz c z sali do sali tej wi tyni, pami tajcie prosz , e nikt nie mo e przenosi jakichkolwiek praw na innego. Rozwijaj c wiadomo , zobaczycie sami, e ka dy człowiek jest jednakowo wyposa ony – a usiłuj cy przenie swe prawa lub to, co posiada, na was – jest niekonsekwentny, gdy stara si da to, czego nie mo e. Mo na wskaza drog swemu bratu, tak i b dzie mógł rozszerzy swoje d enie nasycenia si dobrem, lecz nie mo na przekaza mu tego dobra, które posiadamy sami.

W tym czasie weszli my do drugiej sali, gdzie było ju czterech innych naszych przyjaciół ze wsi, którzy uprzedzili nas. Po upływie kilku minut ogólnej rozmowy wszyscy my usiedli, a nauczyciel nasz znowu kontynuował swe przemówienie: “Nie ma osoby w całej waszej historii tak si wyró niaj cej jak Jezus. Posiadacie wszak chronologie do i po jego narodzeniu. Ubóstwiany jest przez wi kszo waszego narodu i w tym wła nie le y cały wasz bł d. Zamiast bo ka – powinien si sta raczej ideałem. Miast przedstawia go w smutnych i ponurych wyobra eniach, powinien by dla was naprawd ywym, poniewa rzeczywi cie yje teraz w tym samym ciele, w którym był ukrzy owany; yje i mo e z wami rozmawia , tak samo jak mógł to czyni przed tym zdarzeniem.

Wielki bł d wi kszo ci ludzi polega na tym, e uwzgl dniali tylko ko cowy okres jego ycia, ko cz cy si bólem i mierci na krzy u – zupełnie zapominaj c, e znakomita cz ycia Jezusa, to mianowicie okres po zmartwychwstaniu. Jest on równie w stanie uczy i leczy teraz, nawet wydatniej i szerzej ni kiedykolwiek przedtem. Je li zechcecie, mo ecie si spotka z nim i przebywa w jego towarzystwie. Je li rzeczywi cie pragn liby cie go znale , to go znajdziecie. Nie jest bynajmniej królem, narzucaj cym komukolwiek sw obecno , lecz wielkim i władczym bratem – zawsze gotowym nie pomoc wam i wiatu.

Kiedy ył na tym miertelnym ziemskim planie – mógł dotkn si tylko nielicznych. Teraz za mo e dosi gn wszystkich, kto tylko zwróci si do niego.

Wszak powiedział: »Gdzie ja przebywam – tam i wy jeste cie«. Czy znaczy to, e jest gdzie poza nami, w miejscu nazywanym niebem, które, by je dosi gn , musicie wpierw umrze ?

Nie, on przebywa tam, gdzie i wy jeste cie, i jest zdolny chodzi i rozmawia z wami.

Podnie cie tylko wzrok nieco wy ej i niechaj ogarnie rozleglejszy horyzont, je li za serca i my li wasze b d szczerze z nim – zobaczycie go. Mo ecie z nim chodzi i rozmawia , a je li przyjrzycie si mu uwa nie, to zauwa ycie nawet blizny pozostałe z ran od ukrzy owania, po

80 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce włóczni i cierniach – wszystkie zagojone; ja niej ca miło , i szcz cie wokół niego powiedz wam wreszcie, e wszystkie te rany i krzywdy zostały przebaczone i zapomniane".

Przyjaciel nasz umilkł i wokoło zapanowało gł bokie milczenie, trwaj ce pi minut. W tym czasie sal rozja niło tak silne wiatło, jakiego nie widzieli my dot d nigdy. Po chwili usłyszeli my głos. Pocz tkowo zdawał si dochodzi gdzie z daleka i w ogóle był nieokre lony. W miar jednak, jak uwaga i my li nasze zwracały si ku niemu, ów głos stawał si coraz bardziej wyra ny i d wi czał czysto jak dzwon. Wówczas jeden z naszej grupy zapytał: – Kto to mówi?

Na to przewodnicz cy nasz odpowiedział: – Ciszej, prosz . Nasz drogi nauczyciel – Jezus mówi.

Wtedy jeden z naszych przyjaciół potwierdził: – Tak, macie racj – to Jezus mówi.

A głos nie ustawał: “Kiedy powiedziałem: »Jam jest droga, prawda i ywot« – nie miałem zamiaru wpaja ludzko ci my li, e tylko ja byłem tym jedynym wiatłem. B d cy wiadomi Ducha Bo ego – s Synami Bo ymi. Kiedy powiedziałem: »Jam jest rzeczywi cie jednorodzonym Synem Boga, któremu Ojciec w łaskawo ci Swej dobro czyni« – zamierzałem tym da poj całej ludzko ci, e jedno z dzieci bo ych poznało, zrozumiało i ogłosiło sw bosko ; zdało sobie spraw , e było, poruszało si i przebywało w Bogu, tym wielkim Ojcu – Macierzystej Zasadzie wszystkich rzeczy. Stwierdziwszy to, obwie ciło wówczas siebie Chrystusem – jednorodzonym Synem Bo ym – i wierne sercem, nieust pliwie wiodło ycie takie, jakie głosiło. I zapatrzone na ten ideał napełniło nim całe ciało, a nadszedł upatrzony koniec.

Przyczyn , e wielu nie zobaczyło mnie, było wło enie ciała mego do trumny i uczynienie go niedost pnym. Poza tym – otoczono mnie cudami i mistyk , i umieszczono z dala od prostych ludzi, których gł boko kocham. Kocham ich t prawdziw , niewypowiedzian miło ci . Tak wi c nie ja odszedłem od nich, lecz oni oddalili si ode mnie.

Ponastawiano zasłon, cian i przegród, po redników i obrazów, zarówno moich, jak i tych, którzy s mi bliscy i drodzy. Otoczono nas spokojem i tajemnic do tego stopnia, e zobaczyli my siebie tak dalece odepchni tych od bliskich nam, i ci nie wiedz , jak drog zbli y si do nas – i prosz , zanosz c modły do matki mojej oraz do tych, którzy otaczali mnie, gdy yłem po ród ludzi, i w taki sposób zachowuj nas wszystkich w swym miertelnym umy le.

A tymczasem, gdyby w rzeczywisto ci wiedzieli, jakimi jeste my naprawd , wówczas z pewno ci zapragn liby i mogliby u cisn nam dłonie. Gdyby odrzucili zabobon i wierzenie (dogmaty wiary), i poznali nas w rzeczywisto ci, to mogliby tak samo rozmawia z nami, jak to czynicie wy. My zawsze jeste my tacy, jakimi nas widzicie. Jak e pragn liby my, by cały wiat wiedział o tym. Có za wra enie, co za jedno i rado byłaby wówczas!

81 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Tak długo ukrywali cie nas w tajemnicy, e nie jest w ogóle dziwne, e zapanowały zw tpienie i niewiara. Im wi cej nastawiacie obrazów i bo ków, otaczaj c nas mierci i czyni c niedost pnymi dla wszystkich, prócz nas samych – tym gł biej b dzie padał cie i wkradało si zw tpienie, a brednia b dzie si zwi kszała coraz bardziej i stawała coraz trudniejsza do przezwyci enia. Gdyby cie miało u cisn li nam dłonie, mówi c: »my znamy was«, wówczas wszyscy mogliby zobaczy i pozna nas takimi, jakimi naprawd jeste my.

Nie ma adnej tajemnicy ani wokół nas, ani wokoło tych, którzy byli przez nas kochani, poniewa kochali my cały wiat Bardzo wielu widzi tylko t cz mego ycia, której finałem było ukrzy owanie, zapominaj c o nieporównywalnie dłu szym okresie, mianowicie tym, w którym yj teraz; nie pami taj c, e człowiek yje nawet po tym, co wydaje si by gwałtown mierci . ycie nie mo e ulec zniszczeniu. Ono trwa niesko czenie, a prawidłowo prze yte – nie zwyradnia si i nie przemija. Nawet ciało mo e by unie miertelnione – a do tego stopnia, e nigdy nie ulegnie adnej zmianie.

Drogi mi Piłat, kiedy umył r ce i powiedział: »We cie go i ukrzy ujcie, albowiem ja nie znajduj w nim winy« – jak e mało wiedział o historii, któr tworzył lub proroctwie, które wypełniał. Z cał czerni ludzk cierpiał on wi cej ode mnie. Wszystko to jednak przemin ło, zostało przebaczone i zapomniane, jak to wywnioskujecie z naszego wspólnego tu przebywania".

Dwie postacie wysun ły si w tej chwili naprzód i Jezus obj ł je r kami. Poło ywszy dło na ramieniu jednego z nich, powiedział: – Ten drogi mi brat przeszedł ze mn cał drog , podczas gdy ten – wskazuj c na drugiego – widział znacznie wi cej dróg, nim otworzyły si jego oczy. Lecz gdy tylko rozwarły si w pełni – poszedł on ju wówczas szybko. Teraz tak samo yje i kochamy go t sam miło ci , co i wszystkich pozostałych.

W tym czasie drugi wysun ł si naprzód i przystan ł na sekund . Jezus odwrócił si i, wyci gn wszy do niego r ce, odezwał si : – Drogi Piłacie.

Nie było adnej w tpliwo ci, e u cisk był przyjazny. Wtedy przemówił Piłat: – Po ogłoszeniu werdyktu, wydanego przeze mnie tak lekko – wła nie tego dnia, kiedy zrzuciłem z siebie odpowiedzialno – dr czyłem si i cierpiałem długie, beznadziejne lata.

Jak e mało kto z nas w wiecie materialnym wypełnia niewdzi czne obowi zki, za które rad by zrzuci z siebie odpowiedzialno , obci aj c ni innych. Dopiero wówczas, kiedy otwieraj si nasze oczy, zdajemy sobie spraw , e im wi cej staramy si unika naszych obowi zków, przerzucaj c je na innych, tym bardziej ci nam one. Upłyn ło wiele m cz cych lat, zanim si otworzyły oczy moje. Lecz gdy tylko przejrzałem prawd – serce moje napełniło si rado ci .

Dał si słysze niewidzialny chór, piewaj cy pełnod wi czn pie , pi kno melodyjno ci, której nie sposób po prostu opisa .

82 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Po krótkiej przerwie Jezus znowu wyst pił naprzód i powiedział: – Czy was to dziwi, e od dawna przebaczyłem tym, którzy przybili mnie do krzy a?

Je li nie, to dlaczego nie przebaczaj wszyscy, tak jak ja? Przebaczenie moje było zupełne ju wówczas, kiedy powiedziałem: “Spełniło si ". Dlaczego przeto nie postrzegacie mnie takim, jakim jestem, a wi c nie przybitym do krzy a, lecz wzniesionym ponad wszystko miertelne?

W tej chwili, niewidoczny chór za piewał znowu: “Radujcie si , radujcie si , Synowie Bo y.

Radujcie si , radujcie si i wysławiajcie go. Królestwu jego po ród ludzi nie b dzie ko ca.

Oto Bóg zawsze z wami".

Kiedy chór piewał, słowa – w postaci wypukłych liter – odbijały si na cianie wi tyni.

Nie było to bynajmniej jakie dalekie, mgliste i ledwie widzialne zjawisko. Nie zachodziło w oddaleniu od nas, gdzie na scenie. Wszyscy autentycznie byli obecni na sali, poniewa rozmawiali my z nimi, witali my si u ciskami r k i sfotografowali my ich.

Byli oni po prostu po ród nas, a my byli my wokół nich. Jedyn ró nic mi dzy nami a nimi było osobliwe wiatło promieniuj ce z nich, i ono te zdawało si by ródłem wiatła, o wietlaj cego sale. Wokoło nie było wida adnych cieni. Mieli my wra enie, e ciała wszystkich posiadały jak osobliw przezroczysto , poniewa gdy my ich dotykali lub ciskali dłonie, ciała ich przypominały alabaster. Miały one jednak ciepło, naturaln ywo , i to samo ciepło obejmowało wszystko wokół nich. Nawet po ich wyj ciu sala, w której pozostali my, zachowywała to samo ciepło i wiatło. A gdy my potem wchodzili do tej sali, za ka dym razem niektórzy z naszej grupy stwierdzali to.

Pewnego razu, wkrótce potem, grupa nasza zebrała si w tej sali i rozmawiali my o wra eniu, jakie wywarła ona na nas. Na to kierownik powiedział do mnie: “wspaniała". Wyraził tym uczucie ka dego, i wi cej na ten temat nic nie powiedziano.

Gdy my powracali do tego ko ca – sala zdawała si nam, jakby kaplic . Sp dzili my w niej wiele godzin.

Grupa nasza czekała, a inni wyjd z sali. Zabieraj c si do wyj cia, Piłat dał znak naszemu kierownikowi, by my si przył czyli do niego – i wszyscy razem przez przej cie w szczelinie udali my si po schodach do parterowej sali, a nast pnie po drabinie linowej zeszli my kolejno na dół. Potem wyruszyli my w stron wsi, kieruj c si do domu, w którym kwaterowali my, i dyskutowali my do samej północy. Wreszcie rozeszli my si jak zwykle, jak gdyby zebranie nasze było równie pospolitym zdarzeniem.

Po rozej ciu si go ci, otoczyli my nasz gospodyni i ka dy kolejno u cisn ł jej r k , by podzi kowa za ten niezwykły wieczór, jaki my dzi prze yli. Jeden z naszych powiedział przy tym: – Jedyny sposób wyra enia moich my li i uczu , to powiedzie , e mój ciasny i miertelny widnokr g był zupełnie wstrz ni ty.

83 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Widocznie dotkn ł on klucza, który poruszał te same, jak gdyby spr yny we wszystkich naszych my lach.

Ja nie próbowałem da głosu moim my lom i uczuciom; nie próbowałem te nigdy zapisa ich. Pozostawiam to wszystko wyobra ni czytelnika.

Wychodz c z pokoju naszej gospodyni, nikt nie wypowiedział ani jednego słowa. Zdawało si , i ka dy jednakowo odczuwał, e przed nim si otworzył zupełnie nowy wiat.

*** Zebrawszy si nazajutrz przy niadaniu, zagabuj c nasz gospodyni dowiedzieli my si , e nie był to wyj tkowy wypadek pojawienia si Jezusa, jak to si wydarzyło wczoraj. Dodała przy tym, e cz sto si zjawiał i wraz z innymi brał udział w ich pracy uzdrawiania.

Po niadaniu oznajmiono nam, e gospodyni nasza wraz z dwiema innymi kobietami b d towarzyszy nam dzi w drodze do wi tyni. Po drodze przyst pili do nas dwaj m czy ni, a jeden z nich, zwracaj c si do naszej gospodyni powiedział, e we wsi jest chore dziecko, potrzebuj ce jej pomocy. Pod yli my z nimi do domu chorego, przekonawszy si , i stan chorego był istotnie ci ki. Gospodyni nasza wyst piła naprzód i wyci gn ła r ce. A kiedy matka powierzyła jej swoje dziecko, twarzyczka male stwa, jakby si nagle rozja niła.

Przycisn ło si ono do niej i po kilku minutach mocno zasn ło. Gospodyni przekazała matce dziecko i udali my si wszyscy do wi tyni.

Rozmawiaj c po drodze gospodyni napomkn ła: – O, gdyby ci kochani ludzie przejrzeli i w interesie swego dobra czynili to samo, zamiast zale e od nas! Byłoby to niepomiernie korzystniejsze dla nich samych. W rzeczywisto ci jednak pozostawiaj nas w spokoju, póki nie stanie si cokolwiek złego; wówczas dopiero szukaj naszej pomocy, co jest zreszt zupełnie naturalne, wykluczaj c, e to nie daje im adnej ufno ci w siebie. My by my jednak woleli widzie ich polegaj cych na samych sobie, gdy tymczasem oni we wszystkich tych sprawach s jak małe dzieci.

W tej chwili podeszli my do podnó a schodów, po których weszli my do tunelu.

Towarzyszyły nam dwie osoby. Poniewa tunel przechodził przez masyw skalny, oczywisto ci by było przypuszcza , e powinno by w nim ciemno. Okazał si jednak o wietlony z takim nat eniem, e mogli my doskonale widzie przed sob wszystko, nawet w znacznej odległo ci. Na domiar, to wiatło było bezcieniowe. Zauwa yli my to wprawdzie ju dnia poprzedniego, lecz bez szczególnego u wiadomienia sobie tego faktu. Przy dociekaniu przyczyn tego zjawiska wytłumaczono nam, e wiatło istotnie było wokoło nas jednakowe, tak jak si nam wydawało, a gdy nikogo nie było w tunelu, nastawało w nim ciemno .

Po przej ciu tunelu weszli my po schodach do trzeciej sali. Była nieco obszerniejsza ni dwie widziane ju , a usytuowane ni ej i było w niej pełno tabliczek uło onych wzdłu dwóch cian. Za ni zobaczyli my wykut w skale drug wielk sal i – jak si przekonali my

84 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce pó niej – równie zapełnion podobnymi tabliczkami. Były one ciemnobrunatnego koloru z czerwonawym odcieniem i bardzo dobrze izolowane. Niektóre z nich miały rozmiary około 14x24 cale i dwa cale grubo ci, a ka da wa yła od 10 do 12 funtów-jeszcze inne przewy szały je znacznie rozmiarami. Ciekawiło nas, jak one mogły by sprowadzane poprzez góry, i wyrazili my z tego powodu zdziwienie. Faktycznie tak było, e ich tu nie transportowano przez góry, a dostarczone zostały do kraju Gobi, kiedy był jeszcze urodzajny i ludny, a wi c przedtem, nim wypi trzyły si góry. Nast pnie, ju długi czas po powstaniu gór, tabliczki owe były przeniesione tutaj celem uchronienia ich od mo liwo ci zniszczenia.

Mawiaj , e przed utworzeniem si gór, olbrzymia fala przypływu przeszła przez cz kraju, pustosz c go zupełnie i wyniszczaj c wi ksz cz ludno ci. Ci za , którzy pozostali ywi, znale li si odci ci od wiata i pozbawieni rodków egzystencji, i to oni wła nie byli przodkami w druj cych rozbójniczych band, zamieszkuj cych Gobi jeszcze w obecnej chwili.

Mówi te , e tam, gdzie teraz s Himalaje i rozci ga si Gobi, istniało wielkie Imperium Ujgurskie z wysoko rozwini t cywilizacj , z wielkimi miastami, które potem zniszczyła woda, a lotne piaski pokryły ich ruiny. Pó niej otrzymali my opisy specjalnie przetłumaczone dla nas z tabliczek, i odnale li my trzy z tych wielkich miast. Byli my pewni, e nastanie dzie , kiedy zostan podj te dalsze prace wykopaliskowe, które potwierdz prawdziwo tych zapisów. Trzeba doda , e zapiski owe odnosz dat tej cywilizacji na setki tysi cy lat wstecz.

A poniewa jednak to, co powiedziane, nie jest traktatem o naukowym odkryciu – ulegam wra emu, e wszystko to mocno pomniejszyłem.

Z kolei pokazano nam ró ne sale i oprowadzono po nich. Podczas ogólnej rozmowy okazało si , e jedna z osób, które rano przył czyły si do naszej grupy, była potomkiem człowieka spotkanego przez nas we wsi – gdzie ył Jan Chrzciciel – a którego my w zapisach nazwali naszym przyjacielem. Człowiek ów przejawiał wszystkie oznaki dawno minionych lat, co budziło w nas zdziwienie. Kiedy my powracali do pierwszej sali, kierownik nasz zapytał, czy yczenie mo e by spełnione, gdy zostanie wyra one.

Gospodyni nam wyja niła, e gdyby yczenie wyrazi w słusznej formie – byłoby spełnione.

Po czym dodała, e yczenie jest tylko postaci modlitwy; było te ono rzeczywist form modlitwy, któr posługiwał si Jezus, poniewa jego modlitwy były zawsze spełniane. Forma za modlitwy, która ma si zawsze spełnia , powinna by słuszna, dlatego winna by modlitw poznania – a je li poznania, to zgodna z ustalonym prawem.

“Kiedy wierzycie – kontynuowała gospodyni – jest to prawo, i cokolwiek by cie w modlitwie pragn li, modlitwa wasza si spełni; tak samo wierzycie, e to otrzymacie lub b dziecie mie .

Je eli kategorycznie zaufamy, e o co by my prosili, jest ju w naszym posiadaniu, mo emy by pewni, e działamy zgodnie z prawem. yczenie spełnione, przekonuje nas, e prawo si wypełnia. Je eli za yczenie si nie spełnia, winni my zrozumie , e my le prosili. Musimy zda sobie spraw , e bł d jest w nas, a nie w Bogu.

A wi c, pouczenie jest takie: ukochajcie Pana Boga waszego całym sercem, cał dusz , całym rozumieniem swoim, cał sił swoj . A potem wniknijcie gł boko – do samej gł bi duszy, bez uprzedze , boja ni i niewiary, lecz z radosnym, wolnym i wdzi cznym sercem, bezgranicznie ufaj c, e to, czego pragniecie, jest ju w waszym posiadaniu.

Sekret dost pienia zadowolenia le y w osi gni ciu wiadomo ci tego wła nie i mocnym utrwaleniu jej bez adnego wahania, chocia by cały wiat był przeciwny. – Ja sam tworzy

85 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce nic nie mog – powiedział Jezus. – Ojciec, który przebywa we mnie – On tworzy te sprawy.

Miejcie wiar w Boga. Wierzcie i nie miejcie boja ni. A teraz pami tajcie: nie ma adnych ogranicze dla siły bo ej. »Wszystko jest mo liwe«.

Prosz c, u ywajcie słów stanowczych. Wszak o nic, prócz doskonałych warunków, si nie prosi. Dlatego miejcie w duszy swej doskonałe ziarna – idee, i tylko to. Teraz pro cie o zesłanie zdrowia, a nie, by by uleczonym z choroby; przejawi harmoni i urzeczywistni dostatek, lecz nie – by zbawionym od nieładu, chaosu, nieszcz i ogranicze . Odrzu cie to precz, podobnie jak zrzucacie stare ubranie. To stare i znoszone ju rzeczy; jeste cie w stanie zrzuci je z rado ci . Nawet si nie odwracajcie, by spojrze na nie. Niech zostan przebaczone i zapomniane. One ju zamieniły si w pył, z którego powstały, nie s rzeczami – s niczym.

Zapełnijcie wydaj ce si puste miejsca obok was, my l o Bogu – bezgranicznym. Dobrze pami tajcie, e słowo »Bóg«, to ziarno, które powinno rosn .

Jak, kiedy i gdzie – pozostawcie Bogu. Wasza sprawa – wypowiada tylko to, czego pragniecie; posyła dzi kczynienie, wiedz c, e w tej chwili, kiedy cie wznie li pro b , ju e cie otrzymali. Wszystkie szczegóły wypełnienia to sprawa Ojca. Pami tajcie: On tworzy sprawy. Z pewn wiar czy cie, co si tyczy was. Bosk cz pozostawcie i powierzcie Jemu. Umacniajcie si . Zwracajcie si do Boga o to, co wam potrzeba, a potem otrzymacie boskie wypełnienie.

Miejcie zawsze w umy le tylko my li o obfito ci i niewyczerpalno ci dóbr bo ych. Je eli jaka inna my l przyjdzie wam do głowy, zamie cie j na my l o obfito ci dóbr bo ych i błogosławcie t obfito . Nieustannie dzi kujcie, je li pragniecie, by si co spełniało i trwało. Lecz powracajcie do pro by. Tylko błogosławcie i dzi kujcie za to, e sprawy i praca si wypełniaj , e Bóg tworzy w was, e otrzymujecie to, czego pragniecie; pragn c – po dajcie dla siebie tylko dobra, by cie mogli nie dobro wszystkim. Niech to b dzie w milczeniu i tajemnicy. Pro cie Ojca waszego w tajemnicy, a widz c utajony obraz waszej duszy – nagrodzi On was jawnie.

Po zrealizowaniu si pro by, spójrzcie wstecz na ten czas, przetrwany z wiar , jak na jeden z waszych najwi kszych skarbów. Wypełni si prawo i urzeczywistnicie sił słowa wymówionego z wiar i uczuciem szcz liwo ci. Pami tajcie, e Bóg ulepszył Swój plan. On zsyłał i nieprzerwanie zsyła nam po ojcowsku i szczodrze wszelkie dobra, jakich tylko mo emy zapragn . Znowu powiada On: »Wypróbujcie Mnie, a zobaczycie, czy nie zechc otworzy okien niebios i nie wylej na was takiego dostatku, i nie wystarczy wam miejsca, by go pomie ci «.

CAŁYM SERCEM SWOIM. W sercu, jak i w całym jestestwie moim, Ojcze, jestem jedno z Tob . Ty jeste istno – Ojciec wszystkiego. Ty duchem wszechobecnym, wszechmog cym i wszechwiedz cym. Ty m dro ci , miło ci i prawd ; Ty sił , moc , substancj i rozumem, z którego i przez którego stworzone s wszystkie rzeczy, Ty jeste yciem mego ducha, substancj duszy mej. Ty sensem mojej my li; przejawiam Ci w ciele mym i w sprawach swoich. Ty , zaprawd , pocz tkiem i ko cem wszystkiego dobra, jakie mog wyrazi . Pragnienie my li mojej, wcielone w m dusz , przy pieszane bywa yciem Twoim w moim duchu; i w wyznaczonym

86 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce czasie, prawem wiary, staje si ono w do wiadczeniu moim w pełni rzeczywisto ci . Wiem, e upragnione dobro, istnieje ju w duchu w niewidzialnej formie i tylko czeka wypełnienia prawa, by si sta widzialnym, i trwam w przekonaniu, e ju je posiadam.

Słowa, teraz wypowiadane, oznajmiaj Ci, Ojcze, o tym, czego pragn . Na podobie stwo ziarn wsiewa si w gleb duszy mej pragnienie. Wschodzi ono i ro nie Twym pobudzaj cym yciem w duchu moim. Daje dost p tylko Twojemu duchowi – m dro ci, miło ci i prawdzie, by wst powały do duszy mojej. Pragn tylko tego, co słu y ogólnemu dobru, i zwracam si do Ciebie, Ojcze, prosz c o wyjawienie mi tego.

Ojcze, we mnie istniej cy, do Ciebie wznosz m pro b : ze lij mi miło , m dro , sił i wieczn młodo .

Urzeczywistnij harmoni , szcz cie i pełny dostatek, bym mógł wprost od Ciebie dost pi łaski poznania, w jaki sposób czerpa z kosmicznej substancji to, co słu y zaspokojeniu ka dego szlachetnego pragnienia. Nie dla siebie, Ojcze, chciałbym uzyska i posiada ten dar wiedzy, lecz bym mógł by po yteczny dzieciom Twoim.

CAŁYM ROZUMIENIEM SWOIM To, czego pragn , jest ju w formie widzialnej. Obrazuje my lowo tylko to, czego po dam.

Jak ziarno zaczyna swój wzrost pod powierzchni gleby w spokoju i ciemno ci, tak samo pragnienie moje formuje kształt w milcz cym, niewidzialnym pa stwie mej duszy. Wchodz do swego pokoju i zamykam drzwi. Spokojnie i z wiar podtrzymuj pragnienie swoje w my li, jako ju wypełnione. Ojcze, oto czekam teraz ostatecznego i doskonałego spełnienia mego pragnienia. Ojcze, Ojcze, istniej cy we mnie, dzi ki Ci za to, e teraz niewidzialnie i stale dokonuje si spełnienie mojego yczenia; i wiem, e Ty z miło ci i hojnie zlewałe na wszystkich obfito dobrodziejstw Swoich, e spełniłe ka de dobre yczenie mego ycia, e mog korzysta z Twej nieustannej pomocy, e mog urzeczywistnia moj jedno z Tob , co wolno te czyni i wszystkim dzieciom Twoim; i cokolwiek bym posiadał, mog przeznaczy dla wspomo enia wszystkich dzieci Twoich. Wszystko, co posiadam – oddaj Tobie, Ojcze.

CAŁ MOC MOJ Ani działaniem, ani my l nie b d przeczył, e ju otrzymałem w duchu spełnienie mego ycia, i ono realizuje si teraz w doskonałej widoczno ci. Jestem wierny swym pragnieniom – zarówno w duchu, jak i w duszy, umy le i ciele. W duchu osi gn łem moje dobra – pocz łem je, jak doskonał ide w mej duszy i dałem prawdziw , i prawidłow my low form memu yczeniu. Teraz czyni je widzialnym, czyli rzeczywi cie przejawiam swe doskonałe pragnienie.

Dzi kuj Ci, Ojcze, e mam teraz miło , m dro i rozumienie; ycie, zdrowie, sił i wieczn m dro ; harmoni , szcz cie i pełny dostatek – a tak e sposób, jak otrzyma z kosmicznej substancji to, co zaspokoi ka de szlachetne pragnienie. »Wszak powiedziałem wam, e gdyby cie uwierzyli, to by cie zobaczyli chwał bo «".

Po tych słowach naszej gospodyni przez chwil panowało gł bokie milczenie, po czym znowu kontynuowała:

87 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce “Pami tajcie przeto – powtarzam – e je eli pro ba si nie spełnia i yczenie wasze nie staje si widzialne – to bł d tkwi w was, a nie w Bogu. Nie zaczynajcie od nowa prosi , lecz jak Eliasz nalegajcie, trzymaj c czar wyci gni t , dopóki nie zostanie napełniona; lijcie błogosławie stwo i dzi kczynienie za to, co teraz si dokonuje, chocia by ró ne ziemskie ( miertelne) my li o bł dzie niepokoiły was. Naprzód, naprzód – teraz to ju jest oto tu i, wierzcie mi – wasza wiara b dzie wynagrodzona: stanie si wiedz .

Przypu my, e chcecie lodu. Czy zacz li cie, wymawia słowo lód, w warunkach niepewnych dla was? Gdyby cie rozproszyli swe siły we wszystkich kierunkach, to by wam si nic nie udało. Musicie wi c najpierw stworzy mentalny obraz tego, co pragniecie posiada : utrwali w my lach i podtrzymywa dostatecznie długo, by powstało wyobra enie – a potem zupełnie pozostawi , jakby zaniecha go i po prostu si wpatrywa w kosmiczn bosk substancj . Pami tajcie, e ta substancja jest cz stk Boga, a wi c i cz ci was; w niej za si mie ci wszystko, czego potrzebujecie, a Bóg wydziela j tak pr dko, jak tylko jeste cie w stanie j wykorzysta ; nigdy te nie pozostaniecie bez pomocy. Wiedzcie tedy, e ka dy, kto stworzył zapasy, otrzymał z tej wła nie substancji, bez wzgl du na to, czy uczynił to wiadomie czy nie wiadomie. A teraz, ustaliwszy my l i wyobra enie zwrócone na jeden tylko centralny atom – Boga, utrzymujcie go, dopóki nie zapiecz tujecie na nim waszego yczenia. W ten sposób zmniejszajcie wibracje tego atomu, a stanie si lodem. Wówczas wszystkie otaczaj ce go atomy po piesz podporz dkowa si waszemu yczeniu. Wibracje ich b d si obni ały, dopóki nie przylgn do centralnej cz steczki, i za chwil uzyskacie lód.

Nawet nie potrzeba wam w pobli u wody – niezb dny jest tylko ideał".

Znowu zapanowało gł bokie milczenie. Nagle pojawił si na cianie obraz. Pocz tkowo kontury przedmiotów były nieruchome i my my si nad nim nie zastanawiali. Lecz po chwili figury si o ywiły, a po ruchu ich warg zauwa yli my, e one, jak gdyby ze sob rozmawiały.

W tej chwili cała nasza uwaga skoncentrowała si na tym, a gospodyni rzekła: – Obraz ten odtwarza bardzo odległ scen , kiedy jeszcze Imperium Ujgurskie było w rozkwicie. Mo ecie zobaczy , jak pi kn postaw miał ten naród, a kraj był ciepły i słoneczny. Spójrzcie na drzewa kołysz ce si pod wpływem powiewów spokojnego wietrzyku – nawet kolory s odtworzone. Nie bywało tam nigdy przeszywaj cych sztormów, niszcz cych kraj lub jego mieszka ców. Je eli uwa nie si przysłuchacie, to usłyszycie ich mow – a gdyby cie rozumieli j zyk, mogliby cie powiedzie , o czym mówi . Wida tu nawet gr mi ni ciała, gdy si poruszaj .

Gospodyni nasza znowu umilkła, lecz obrazy si pojawiały nadal, ukazuj c sceny zmieniaj ce si mniej wi cej co dwie minuty, a sami stali my si , jakby cz ci tych obrazów, tak bowiem blisko nas si pojawiały.

Nagle pokazała si na nich scena z trzema członkami naszej grupy. Nie, to nie była pomyłka, co do ich identyczno ci. Mogli my słysze ich głosy i si dowiedzie , o czym mówili.

Okazało si , e wydarzyło si to w Ameryce Południowej, około dziesi ciu lat temu.

Przerywaj c milczenie, gospodyni znowu przemówiła: Jeste my w stanie rzutowa w przestrze (atmosfer ) wibracje naszych my li, które ł cz si z wibracjami my li innych ludzi – nawet z odległej przeszło ci. Wibracje nasze zbieraj my li odeszłych ju dawniej, a skupi je w jednym okre lonym punkcie. I wówczas umo liwiaj obejrzenie tych scen, odtworzonych tak, jak si odbywały podczas wypełniania tych zdarze .

88 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Mo e wam si to wydawa fenomenalne, lecz nie upłynie wiele czasu, gdy i wasz naród, równie b dzie tworzył obrazy podobne do ogl danych tutaj. Ró nica polega tylko na tym, e b d one fotograficznymi i mechanicznymi odbiciami, podczas gdy nasze nimi nie s .

Wodzowie chrze cija skiej my li byli tak zaj ci swymi wewn trznymi sporami, w których ka dy twierdził, e inny nie powinien mie racji – e prawie zapomnieli o znaczeniu prawdziwego duchowego ycia. Zupełnie podobnie i wschodnie narody zagł biły si tak dalece w ezoteryczn , okultystyczn i naukow stron ich filozofii, e równie pomin ły duchowy aspekt zagadnienia.

Nadejdzie jednak czas, kiedy ci, którzy przedstawianie obrazów mechanicznymi rodkami doprowadz do doskonało ci, pierwsi dostrzeg prawdziwe duchowe znaczenie i wychowawczy po ytek, jaki dzi ki nim mo e by osi gni ty oraz mo liwo ci innych osi gni . Ci nieliczni b d mieli wówczas odwag wyst pi i za pomoc tworzonych obrazów obwie ci o swoich odkryciach.

W ten sposób owe wynalazki oraz ludzie, którzy je udoskonal – uwa ani teraz za najwi kszych materialistów – stan si pot nym narz dziem ka dego działacza, zrodzonego i wychowanego przez wasz naród, w celu przejawiania prawdziwego duchowego ideału. Tak tedy przeznaczeniem tych, którzy oka si zdeklarowanymi materialistami najwi kszej materialistycznej rasy, b dzie przejawia prawdziw duchowo . Naród wasz d y naprzód i jego zasług b dzie wynalezienie przyrz du mog cego odtwarza głosy tych, którzy odeszli, bardziej dokładnie, ni odtwarzane s obecnie głosy yj cych. Przejawicie post p i w pewnej mierze osi gniecie mechanicznie to, co my my czynili sił my li. W nadchodz cej ewolucji przewy szycie pod tym wzgl dem cały wiat.

Zało enie Ameryki stanowi powrót białej rasy do swego domu, poniewa kraj ten był niegdy jej pocz tkowym domem, czyli jednym z miejsc, gdzie dokonało si ju niegdy wielkie duchowe o wiecenie. Tak wi c Ameryka jest krajem, w którym nast pi najwi ksze duchowe przebudzenie. W rozwoju fizyki i mechaniki, w krótkim czasie daleko wyprzedzicie wiat Pójdziecie naprzód i rozwiniecie te nauki do takiego stopnia doskonało ci, e zobaczycie, i pozostanie jeszcze tylko krok do rozwoju duchowego. A gdy nadejdzie ten czas – b dziecie mie odwag uczyni i ten krok. Istnieje w waszym kraju przysłowie, e »potrzeba jest matk wynalazków«. Otó ta wła nie potrzeba postawi was w warunkach, kiedy b dziecie zmuszeni uczyni to, co si wydaje niemo liwe. Wasza forma wieckiego wychowania uczyniła was bardzo materialistycznym narodem. Przy waszym trybie bytowania było to niezb dne, by utrzyma si przy yciu. Kiedy za jako naród dotkniecie si królestwa ducha, wasze dokonania w wiecie materialnym wydadz si wam dziecinn zabaw . Przy silnej cielesnej strukturze i szybkiej orientacji, jak rozwin li cie, rasa wasza stanie si pochodni dla innych narodów. Spogl daj c wówczas wstecz, b dziecie si dziwi , podobnie jak teraz, patrz c w przeszło si dziwicie, dlaczego przodkowie wasi posługiwali si pocztowym dyli ansem i łojow wiec , kiedy para i elektryczno były do ich dyspozycji, jak i obecnie. Gdyby si trzymali praw i zasad przyrody, to niew tpliwie tak samo posługiwaliby si tymi siłami jak posiadacie je wy, i b dziecie posiada jeszcze inne.

Poznacie, e pierwiastek duchowy góruje nad materi i j otacza. Przekonacie si , e w wiecie duchowym istnieje wy sze prawo, i je eli przestrzegacie tego prawa, to odniesiecie po ytek, poniewa czynnik materialny jest podporz dkowany duchowo ci. Odczujecie, e wiat duchowy nie jest bardziej tajemniczy ni wiat mechaniczny, czyli materialny. Rzeczy,

89 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wydaj ce si trudnymi w obecnym czasie, oka si całkiem proste i przezwyci ycie je tak samo łatwo, jak przemagacie mechaniczne i materialne; nieustanny za wysiłek ułatwi wła nie to zadanie".

W tej chwili starszy pan, d entelmen, o którym wspomniałem ju przedtem – wybrał, przyniósł i poło ył jedn z tabliczek na najbli szej sztaludze.

Gospodyni za ci gn ła dalej: “Wielkim bł dem, popełnianym przez wielu ludzi, jest to, e nie patrz na do wiadczenia, jak na rodki osi gni cia postawionego przed nimi celu (zadania). Nie zdaj sobie sprawy, e kiedy cel został osi gni ty i w pełni poznany, do wiadczenia powinny by zaniechane, a rezultaty – przeanalizowane. Je eli za mimo to chc i naprzód, to powinni zastanowi si chwil – pomy le , i podsumowa to, co zdobyli do swego magazynu (niekiedy nazywanego pod wiadomo ci ). I po takim kroku do wiadczenia prowadz ce do dalszych osi gni , b d cych celem poszukiwa , mog by kontynuowane. Lecz gdy tylko przedsi wzi te zadanie zostało rozwi zane, do wiadczenia znowu powinny by wstrzymane. Tym sposobem, krok za krokiem, mog oni zmierza do wy szych osi gni .

Pojmiecie, e do wiadczenia, to tylko stopnie drabiny, i gdyby cie spróbowali przeby wszystkie szczeble od razu, by osi gn szczyt, z pewno ci padliby cie pod ich ci arem.

Prócz tego nie byłoby stopni dla waszego brata, by znów mógł z nich korzysta , kiedy pójdzie naprzód.

Pozostawiajcie tedy szczeble i dla jego po ytku, je li tego zapragnie. Pomagały wam osi gn szczyt i nie potrzebujecie ich ju wi cej. Mo ecie wi c odpocz przez chwil dla zaczerpni cia oddechu lub rozbudzenia nowej inspiracji, by znowu i naprzód. A kiedy przyszło natchnienie – mo ecie postawi stop na nast pnym szczeblu i na nowo pomie ci osi gni te na nim rezultaty w swoim magazynie. Odrzu cie wszystkie do wiadczenia, które przywiodły was tutaj, gdzie nie ma nic, co by wam utrudniało lub ci gn ło was z powrotem.

Lecz je li powracacie do do wiadcze i nie podtrzymujecie waszego d enia do celu, to wcze niej ni zdacie sobie spraw utrwalicie tylko same do wiadczenia zamiast idei, która powinna z nich wypływa .

Có mo e was zmusi do wahania si , ogl dania poza siebie i zastanawiania: »Czy moi przodkowie post powali i rozwijali si tak, jak si zachowuj i rozwijam ja?«. Lecz gdy spojrzycie daleko wstecz, wówczas b dziecie mogli powiedzie : »Istotnie, oni tak samo si rozwijali«. Gdy jednak ja si wpatruj w najbli sz przyszło , to twierdz : »Nie – nie tak, poniewa oni si doskonalili w pocie czoła«, podczas gdy wy posługujecie si wasz osobist , Bogu zawdzi czan sił . Je eli si zwrócicie wstecz, ku waszym przodkom, to wcze niej ni si spostrze ecie b dziecie chyli przed nimi czoła i czci ich, poniewa swoj twórcz zdolno ci b dziecie wyjawia to, co dostrzegaj wasze oczy. B dziecie y według ich wzorów, zamiast własnych.

Zaczniecie patrze oczami waszych przodków, lecz nie wypełnicie tego, co oni wypełnili.

Zaczniecie zawraca , albowiem je li yjecie ideałem innych, nie b dziecie w stanie urzeczywistni tego, co wypełnił ten, kto zrodził ideał. Musicie wi c albo i naprzód, albo z powrotem. Nie ma pół rodków. Cze dla przodków jest wła nie jedn z normalnych przyczyn degeneracji narodów. I otó – z racji braku w was czci dla przodków, ujrzycie siebie

90 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wielkim narodem. Mieli cie zreszt bardzo mało powodów do narodowej dumy z powodów waszych przodków, gdy wła ciwie nie było u was przodków, których mogliby cie czci , i nie było te owych tradycyjnych praw i zasad, prócz tych, które cie stworzyli sami.

Ideałem waszym był wolny kraj i to cie urzeczywistnili. Zdobyty przez was kraj był wolny od króla i rz dz cego nim władcy. Wam było oboj tne, jak wasi dziadowie to osi gn li, wa ne natomiast jest, jak wy b d wasze indywidualne »ja« maj si rozwija . A wi c poł czycie wiele, by stworzy jedno d enie; i samo wasze indywidualne »ja« – owa twórcza siła, daj ca wam ycie (Bóg) – utrzymuje was w prostym zwi zku z sił waszego twórczego ideału. Tak tedy, z oczyma zapatrzonymi na osi gane sukcesy, pod ycie naprzód ku realizacji waszego ideału".

Gospodyni spojrzała na tabliczk i perorowała: “Odci ni te na tej tabliczce pismo oznacza, e Bóg zwał si Rz dz c Zasad – Głow , Rozumem i był symbolizowany podobnym do waszej litery »M« znakiem, nazywanym Mooh. W przekładzie na wasz j zyk oznaczałoby to kierownik lub budowniczy.

Ta Rz dz ca Zasada była ponad wszystkim i kontrolowała wszystko. Pierwsza istota, stworzona przez Ni , wyraziła wyobra enie Rz dz cej Zasady – posiadaj ce pod wzgl dem formy tak sam posta , jak i Rz dz ca Zasada, poniewa Zasada nie miała innego kształtu prócz własnego, by móc czym lub przez co si wyrazi . Istno , stworzona przez Rz dz c Zasad , stanowiła zewn trzne wyobra enie samej Zasady. Była stworzona według obrazu i podobie stwa samej Zasady, poniewa Rz dz ca Zasada wyposa yła Swe stworzenie we wszystkie ze Swych atrybutów i w ten sposób, to stworzenie weszło w posiadanie wszystkiego, co stwierdziła w Sobie Zasada. Jednocze nie z tym powierzona mu została władza nad ka d zewn trzn form . Istno ta miała wła ciwo ci i podobie stwo swego Stworzyciela oraz moc wyra ania ich wszystkich w doskonały sposób, podobnie jak j wyra a Stwórca, dopóki stworzenie pozostaje w zupełnej zgodzie z Zasad . adna wła ciwo ci stworzonej istoty nie wynikła z jej rozwini cia, poniewa Stwórca miał w umy le ideał, czyli doskonały plan, jaki stworzenie Jego powinno było wyra a ; pomie cił je wi c w idealnych warunkach, przy których wszystkie atrybuty mogły by zewn trzne przejawione.

W ten sposób Stwórca nie umie cił Swego stworzenia na Ziemi, zanim warunki do jego doskonałego rozwoju nie były gotowe. Kiedy za warunki ju całkowicie temu sprzyjały, istota ta została tam umieszczona i nazwana Pan Bóg; miejsce za , gdzie przebywała – nazwano Mooh, czyli Mi, a nast pnie stało si wiadome jako kolebka, czyli matka.

Pragn łabym, by cie zwrócili uwag , e przekazuj wam to słowami waszego j zyka, by da wam mo liwo łatwiejszego ich zrozumienia. Pó niej b dziecie mogli zapozna si ze szczegółami, kiedy si nauczycie ju sami odczytywa i przekłada teksty wyryte na tabliczkach. Chc wam obja ni tylko te punkty, by mogły stanowi podstaw , od której zaczniemy prowadzi prace nad przekładami zapisów tabliczkowych. Nie chciałabym, by cie pomy leli, e staram si zmieni jakiekolwiek ustalenia, które cie ju pozyskali lub posiedli innymi drogami b d te dzi ki innym badaniom czy naukom.

Tymczasem chc poprosi was, by cie odło yli je na bok, a kiedy si ju gł biej zanurzycie w prace badawcze, wówczas b dziecie mogli ponownie przyj wszystko inne, je li oczywi cie zechcecie; ja natomiast w adnej mierze nie chc tu na was wpływa . Wszystkie te

91 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce do wiadczenia s tylko zewn trzne, to jedynie sposób doj cia do ostatecznego wniosku. Je li za nie powzi to ustalenia lub nie osi gni to zamierzonego celu – wtedy do wiadczenia te s daremne, staj si zb dnym baga em, po prostu – niczym".

*** Codziennie w ci gu dwóch miesi cy pod kierunkiem wspomnianego ju starego d entelmena jako naszego instruktora, po wi cali my cał uwag studiowaniu tabliczek, zapoznaj c si z ich znakami, symbolami, rozmieszczeniem, planami i znaczeniem. Pewnego razu – a był to ju miesi c marzec – udali my si jak zwykle rano do wi tyni i zastali my tam naszego starego d entelmena le cego na kozetce, jakby pogr onego we nie. Jeden z nas podszedł i dotkn ł jego r ki, chc c pomóc mu si podnie , lecz nagle si cofn ł i zawołał: – On nie oddycha, jestem pewien, e umarł!

Obst pili my wnet to miertelne ło e i byli my tak pochłoni ci własnymi my lami o mierci po ród tych niezwykłych ludzi, e nie słyszeli my, by ktokolwiek wszedł. Z zamy lenia tego wyprowadził nas czyj głos: – Dzie dobry.

Odwrócili my si ku drzwiom i ze zdumieniem zobaczyli my stoj cego przy wej ciu Emila.

Ka dy z nas mimowolnie drgn ł i przez chwil stali my wszyscy jak oniemiali. Wiadomo bowiem było, e przebywał o tysi c mil st d i jego nagłe pojawienie si zmieszało i przestraszyło nas. Zanim si zdołali my opami ta , Emil podszedł i przywitał si ze wszystkimi, a po chwili zbli ył si do kozetki, na której le ał zmarły starzec.

– Oto le y przed nami drogi nasz brat, który odszedł z tej Ziemi, nie zdoławszy zako czy swej pracy po ród nas. Jak powiedział jeden z waszych poetów: »Zawin ł si w swój płaszcz i poło ył dla przyjemnych snów«. Inaczej mówi c – uznali cie go za zmarłego. Pierwsz wasz my l w takim wypadku, to postara si o trumn , grabarza i przygotowa mogił , by pochowa jego miertelne zwłoki, nim zaczn si rozkłada . Drodzy przyjaciele. Pomy lcie, prosz , przez chwil , do kogo zwrócił si Jezus, kiedy powiedział: »Ojcze, dzi kuj Ci, e mnie wysłuchał«. Nie zwracał si do zewn trznego »ja« – do powłoki. On wzywał i sławił wewn trzne »ja« – Jedynego, Niesko czonego, Wszechmog cego, Wielkiego, Wszechobecnego i Wszechmog cego Boga. Wiecie tak e, na co był skierowany wzrok Jezusa, kiedy stał nad grobem Łazarza. Czy, podobnie jak wy, patrzył on na trumn i widział jedynie martwego, rozkładaj cego si trupa? W tym czasie, kiedy wasze oczy spogl dały na zmarłego, Jezus obrócił swój wzrok na o ywienie, jednorodne Bogu. Oczy jego były zapatrzone na niezmienne, wszechobecne ycie, a ycie to prze ywa wszystko. Teraz za , zwracaj c spojrzenie na wiecznie istniej c realno bo , mo emy ujrze jego zako czone dzieło.

– Tu oto drogi nasz brat, który nigdy nie polegał całkowicie na Bogu, lecz posuwał si naprzód po cz ci o własnych siłach, póki nie osi gn ł tego stanu i nie odszedł – dopu cił bł d, jaki wy przyjmujecie za mier . Droga ta dusza nie była w stanie odrzuci wszystkich zw tpie i boja ni, i w ten sposób, polegaj c na własnej sile, nie zdołała zako czy tej pracy,

92 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce któr postawiono przed wszystkimi. Gdyby my tak pozostawili rozkładowi ciało jego, to ponownie byłby posłany dla zako czenia swego miertelnego zadania, które prawie e zostało zako czone, W rzeczywisto ci za jest ono na tyle posuni te, i jeste my w stanie pomóc mu je zako czy , poczytuj c to sobie za wielki przywilej.

– Zapytajcie, czy mo e on by znowu przywrócony do pełnej wiadomo ci. Tak, mo e, jak i ka dy, kto podobnie jemu odszedł. I chocia , jak widzicie, on istotnie odszedł, to jednak my, którzy my dzielili z nim cz jego ycia, jeste my w mo no ci pomóc mu, i wkrótce b dzie w stanie na tyle u wiadamia sobie rzeczywisto , by potrafił podnie i zabra ze sob swoje ciało. Nie ma potrzeby pozostawiania jego ciała, tak zwanej mierci i rozkładowi, nawet je li uczyniono jawnie wielki bł d.

Skupili si przy wej ciu i stali przez chwil jakby w zamy leniu, po czym dwóch z nich wyci gn ło r ce i dali nam znak, by my si przył czyli do nich. Podeszli my wszyscy zwart gromadk i przyjaciele nasi uj li za r ce dwóch z naszej grupy, a my z kolei uj li my dłonie jeden drugiego, a wokół kozetki z le cymi na niej zwłokami zmarłego utworzyło si zwarte koło. Stali my tak przez kilka sekund, gdy nagle wiatło na sali jeszcze si bardziej rozjarzyło. Mimo woli odwrócili my głowy i ujrzeli my Jezusa i Piłata, stoj cych o kilka kroków od nas. Po chwili obaj podeszli i równie przył czyli si do nas. Znów zapanowało gł bokie milczenie. Jezus zbli ył si do kozetki i, podniósłszy r ce, powiedział: – Drodzy moi, przejd my na chwil za zasłon mierci. Wszak nie jest to miejsce zakazane, jak wy s dzicie. A je eli przekroczycie je, tak jak to uczynili my my, i spojrzycie z drugiej strony, wówczas zrozumiecie, e jest ono tylko tym, co stworzyły wasze my li. Tam trwa takie samo ycie jak i tutaj.

Umilkł na chwil i stał tak z wyci gni tymi r kami, po czym znowu mówił dalej: – Drogi przyjacielu i bracie. Jeste z nami, a my z tob , i wszyscy razem jeste my z Bogiem.

Wy sza czysto , spokój i boska harmonia obejmuje i opromienia wszystko. Doskonało ci , drogi nasz bracie, ukazuje ci si teraz tak ywo, e mo esz wsta i b dziesz przyj ty przez twego Ojca. Bracie, teraz widzisz i wiesz, e to nie proch w prochu i popiół w popiele, lecz ycie, czyste ycie – ycie wieczne. Nie ma adnej konieczno ci dla twego ciała, by miało by pozostawione miertelnemu rozkładowi. Osi gn łe chwał królestwa, z którego wyszedłe . Teraz mo esz wsta i i do swego Ojca. Oto rozbrzmiewa rado . Radujcie si wszyscy i tryumfujcie, albowiem narodził si nowy, powstawszy z martwych, Pan – Chrystus po ród ludzi.

Drogi czytelniku. Słowa, którymi miertelny usiłuje okre li pi kno i czysto wiatła, które napełniło wówczas sal , mog by tylko profanacj . Kiedy martwy dot d zewłok wstał, zdawało si , e wiatło przenikało ka dy przedmiot tak intensywnie, i nigdzie nie padał najmniejszy cie , nie rzucała go cielesna powłoka naszego przyjaciela ani nasze ciała. ciany, jakby si rozszerzyły i stały przezroczyste, tak i spogl dali my, zdawało si , w niesko czon przestrze . Cudowno ci i pi kna tego obrazu nie sposób opisa . Wówczas to poznali my, e stoimy nie w obliczu mierci, lecz wiecznego ycia – ycia niewypowiedzianej wielko ci, nigdy niemalej cej, lecz post puj cej wci naprzód, i wiecznie naprzód.

93 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce I có my, miertelni, mogli my czyni , ni tylko sta i patrze z wyrazem zdumienia? W ci gu tych kilku podniosłych chwil byli my uniesieni dalece poza nasze najbardziej bujne wyobra enia przedstawiaj ce niebo i wspaniało ci tego wszystkiego.

Nie był to sen, lecz prawdziwa realno . Stwierdzili my, e rzeczywisto mo e by cudowniejsza ni jakikolwiek sen. Dana nam była, jak gdyby moc widzenia poprzez cienie i poza cieniami.

Pi kno i spokój tej sceny oraz ogromna, ugruntowana ju w sobie wiara w naszych przyjaciół, wyleczyły nas zupełnie tego dnia z dolegliwej rozdzielno ci, która teraz była ju tylko poj ciem retorycznym. Wszystko za w ogóle stało si w pewien sposób oczywiste, e ka dy powinien wpierw sam wspi si na wy yny, nim b dzie mógł oceni pi kno przebytej drogi.

Z wyra nymi oznakami unicestwionej staro ci, przyjaciel nasz, na którego my patrzyli jak na powstałego z martwych, zwrócił si do swych towarzyszy i bez namysłu zacz ł mówi . Słowa jego, jak gdyby wypukłym złotem odbijały si na tablicy stoj cej przed mn , a głos był tak pi kny, e trudno mi to wprost wyrazi . Nie był w adnym razie afektowany, ale przebijał w nim czysty, gł boki ton szczero ci i siły.

Stoj c naprzeciw naszych przyjaciół, powiedział: – Drodzy moi. Nie jestem w stanie wyrazi wam słowami tej bezgranicznej rado ci i stanu pokoju, tej wielkiej błogo ci i szcz liwo ci, które sprawili cie mi, budz c mnie ze stanu mierci – jak jest w rzeczywisto ci. Jeszcze przed chwil otaczał mnie zupełny mrok: stałem, boj c si i naprzód i nie mogłem powróci do ciała. Jedyne, co mog obja ni , to – jak mi si zdawało – e pogr yłem si w najwi kszej ciemno ci, z której nagle zostałem zbudzony, i teraz znowu jestem z wami.

W tej chwili jego twarz zaja niała tak rado ci , e nie było adnej w tpliwo ci, i słowa wypowiedziane s z cał szczero ci . Potem, zwracaj c si do nas, powiedział: – Drodzy przyjaciele. Z uczuciem miło ci i rado ci my l o naszym braterstwie. Nigdy nie zdołacie poj tej rado ci, jak dały mi u ciski waszych r k, tego naj ywszego zadowolenia sprawionego mi tym, co widz , wiem i odczuwam – i ta szczero , z jak przywołali cie, drodzy moi zbawcy, tych, których w tej chwili jestem w stanie nazwa boskimi. Gdyby cie mogli w obecnej chwili postrzega moim duchowym wzrokiem, doznaliby cie szcz cia odczuwanego przeze mnie. Najwi ksza ze wszystkiego rado , to widzie tak jasno, e ka dy z was wytrwa i b dzie wiedział tak samo, jak wytrwam i wiem ja. Rado ci tej doznacie tylko wówczas, je li przetrwacie i zwyci ycie, podobnie jak ja. Powiem wam tak e, e dobrze jest prze y pełni ycia, by móc chocia by przez chwil upaja si takim stanem. Oto mog teraz widzie rozwieraj c si cał wieczno . Czy was to zdziwi, je li powiem, e oczy moje s jak o lepione i przytłoczony jestem tym odkryciem? Czy mo ecie si wi c dziwi memu nami tnemu pragnieniu odsłoni cia wam tego obrazu, a i nie tylko wam, lecz ka demu bratu i poszczególnej siostrze w całym szerokim bo ym wiecie? Drodzy bracia, gdybym mógł dotkn was przemienion dłoni i podnie tam, gdzie ja jestem, moja rado byłaby w tej chwili stukrotnie wi ksza. Oznajmiono mi, abym tego nie czynił, poniewa sami powinni cie rozpostrze t przeobra on r k ; a kiedy j wyci gniecie – znajdziecie r k Boga gotow do uj cia waszej. B dziecie w stanie chodzi i rozmawia z Nim, i Bóg b dzie wiecznie obdarzał

94 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce was, tak jak obdarza ka de stworzenie. Najwi ksz moj rado ci było obja nienie, e wobec Boga nie ma adnej ró nicy pomi dzy kastami, wiarami i Ko ciołami.

Nagle znikł z naszych oczu, e zdawało si nam po prostu, jak gdyby roztajał. Czy było to eteryczne widzenie? Wszyscy nasi współtowarzysze zdecydowali, e nie, poniewa dwóch z nich u cisn ło r k temu zmartwychwstałemu człowiekowi. Pozostawiam przeto rozwi zanie tego czytelnikowi.

Po chwili jeden z naszych przyjaciół ze wsi zwrócił si do nas i powiedział: – Wiem, e mimo wszystko pow tpiewacie, lecz chciejcie zrozumie , e nie było to specjalnie demonstrowane w tym celu, by was zadziwi . To tylko jedno ze zjawisk zachodz cych w naszym yciu, i kiedy podobna ewentualno staje si faktem – jeste my w stanie przej ponad nim. Ten drogi brat nie mógł sw własn sił przezwyci y w zupełno ci rozdwojenia, jak wy to nazywacie. W rzeczywisto ci, jak sami widzieli cie – on odszedł. Dusza opu ciła ciało; lecz tak prze wietlonemu człowiekowi mo na doskonałe pomóc w krytycznym momencie, dzi ki czemu dusza powraca, a ciało zaka cza swe doskonalenie, materia mózgowa za mo e by wykorzystywana nadal. Brat ten bardzo pragn ł odej ; pozostawił swe ciało, podczas gdy post piwszy jeszcze kilka kroków dalej, opanowałby rozdwojenie i doskonało byłaby zupełna. Okazana mu pomoc była naszym wielkim przywilejem.

Powoli opu cili my r ce i stali my tak oniemiali cał minut . Jeden z członków naszej grupy przerwał to milczenie, słowami: – Ach, Panie, Bo e mój.

Co za si tyczy mnie, to odniosłem wra enie, e na zawsze straciłem ch do mówienia.

Chciałem nad tym porozmy la . Usiedli my wszyscy w milczeniu, lecz po pewnym czasie niektórzy odzyskali mow i zacz li półszeptem wzajemnie rozmawia .

Trwało tak jakie pi tna cie czy mo e dwadzie cia minut i prawie ka dy ju wzi ł udział w ogólnej rozmowie, gdy który z członków naszej grupy podszedł do okna.

Po chwili si odwrócił, oznajmiaj c, e jacy ludzie, jak wida , zbli aj si do wsi.

Wyszli my, chc c ich zobaczy , poniewa był to rzadki wypadek, by obcy odwiedzali w tym czasie wie , a do tego pieszo, tym bardziej e akurat nastawała druga połowa zimy.

Po podej ciu do grupy dowiedzieli my si , e pochodzili z małej wsi, le cej w tej samej dolinie w odległo ci około 30 mil. Przywiedli ze sob człowieka – który w czasie szalej cej przed trzema dniami burzy nie nej zabł dził – nieledwie miertelnie przemarzni tego. Cał t drog przyjaciele, brn c w niegu, nie li go na noszach.

Jezus podszedł do niego i, poło ywszy mu r k na głowie, trwał tak przez chwil w milczeniu. Prawie natychmiast człowiek ów zrzucił z siebie okrycie i zerwał si na nogi.

Widz c to, przyjaciele jego pocz tkowo ze zdumienia wytrzeszczali na niego oczy, a potem rzucili si do panicznej ucieczki. Usiłowania nasze, by ich namówi do powrotu, były daremne.

95 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Uzdrowiony człowiek zdawał si by oszołomiony i jakby niezdecydowany. Dwóch z naszych przyjaciół skłoniło go, by udał si nimi do domu, my za pozostali, w towarzystwie Jezusa powrócili my do naszych kwater.

*** Gdy my ju wszyscy wygodnie usiedli, Jezus zacz ł mówi : “Kiedy zaczynamy si jednoczy z cał moc naszej wiadomo ci, uznajemy wówczas siebie za jej działaj c cz , i ostatecznie poczynamy rozumie , e to wła nie jest owa wielka zasada – Bóg. Wkrótce te spostrzegamy fakt, e cała wiadomo i zdolno rozumienia kosmosu działa wespół z nami.

Równie szybko zrozumiemy, e wiadomo i zdolno my lenia wszystkich wielkich geniuszów, podobnie jak i mała ograniczona mentalno pojedynczej komórki ciała, pracuje z nami w zupełnej zgodzie i harmonii, e jest to wła nie ów jedyny, wielki, u wiadamiaj cy rozum, z którym jeste my niew tpliwie i bezwarunkowo zł czeni. W istocie tedy my jeste my wła nie tym rozumem – samo wiadomo ci kosmosu. W chwili, kiedy to odczujemy – nic ju nie jest w stanie oddzieli nas od boskiego jestestwa. I otó z tej kosmicznej wiadomo ci mo emy ju wówczas czerpa wszelk wiedz , mo emy pozna wszystko bez zgł biania, bez procesu roztrz sania i przechodzenia od jednej lekcji do drugiej ani od jednego punktu do drugiego. Do wiadczenia niezb dne s tylko do tego, by nas wprowadzały w poło enie, w którym mogliby my to łatwiej zrozumie i doj do takiej my li. Wówczas bowiem stajemy si zdolni do zgł bienia i wł czamy do tego cał swoj my l.

Istnieje pot ny, nieprzezwyci ony strumie wiecznie pobudzaj cej my li, i nic nie jest w stanie odwróci nas od urzeczywistnienia naszych osi gni . Jeste my zł czeni ze wszystkimi i ze wszystkim niepowstrzymanie post puj cym naprzód. Niemo liwo ci te jest powstrzymanie nas przy jakichkolwiek warunkach od naszych zada .

Kropla wody słaba jest tylko wówczas, kiedy została oddzielona od oceanu; lecz gdy wł czycie j z powrotem do jego wód, staje si tak samo pot na jak i cały ocean, bez wzgl du na to, czy godzimy si z tym faktem lub wierzymy w to. Takie jest rozumne prawo, a my uosabiamy to samo.

Zespolenie całej prawdy, to wła nie owa wielka zasada – Bóg. Wszystko z wieczno ci w wieczno ; i czy b dzie to, jak my ujmujemy, wielka czy mała prawda, ka de prawdziwe (pomy lane czy wypowiedziane słowo) zawsze jest cz ci wielkiej prawdy – jednej, wielkiej wszystko ci, jednej uniwersalnej prawdy, i my jeste my wła nie ni . Kiedy zrozumiemy i urzeczywistnimy t jedno , wówczas b dziemy absolutnie trzyma si prawdy, b dziemy mie cał prawd poza sob i nasza nieprzezwyci ono si pogł bi i spot guje. To owa siła oceanu popychaj ca fal , czyli daj ca sił fali, tak samo jak człowiek jest cz ci boskiej siły.

Zespolenie całej miło ci to równie wielka zasada – Bóg. To suma wszystkich dobrych skłonno ci, ka dej wybuchaj cej emocji, ka dej miłuj cej my li, spojrzenia, słowa lub uczynku. Ka da przyci gni ta miło – wielka czy mała, wzniosła czy przyziemna – zmusza jedyn bezgraniczn miło do przejawienia si , i nie ma dla nas nic nazbyt wielkiego. Je eli kochamy nieegoistycznie, to z nami cały ocean kosmicznej miło ci. To, co otrzymywane bywa jako najmniejsze, okazuje si wielkie, poniewa d y do absolutnej doskonało ci. W ten sposób cały wiat, czyli kosmos miło ci z nami. Nie ma na Ziemi ani na niebie wi kszej siły

96 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce ni czysta miło . Ziemia staje si wówczas niebem, albowiem niebo jest prawdziwym domem ludzko ci.

Zespolenie ka dego istniej cego stanu i ka dej formy wielkiej ywej istoty jest jedn , wieczn , Kosmiczn Zasad – Bogiem, bez wzgl du na to, czy b d to oddzielne istoty, wiaty, planety, gwiazdy, atomy, elektrony czy nawet najmniejsze ich cz steczki. Wszystkie razem tworz jedn , niesko czon cało , której ciałem jest wszech wiat, duchem – kosmiczny umysł, dusz – kosmiczna miło , rozumem – kosmiczna wiadomo .

Splecione razem w monolit – ciała ich, rozumy i dusze utrzymuj si w jedno ci, zwi zane sił miło ci; jednak ka de działa we wiecznej indywidualnej odr bno ci, kr c swobodnie w swej orbicie i oktawie harmonii, poci gane i przytrzymywane wspóln sił miło ci tego wiata zgodno ci. Twierdzimy, e tej wielkiej istno ci nic nie mo e si przeciwstawi . Składa si na ni ka da jednostka ludzko ci, podobnie jak i ka da jednostka wszech wiata. Je eli jaka cz czy jednostka wył cza si z cało ci, to dla wielkiej istno ci nie czyni to adnej ró nicy, natomiast taki fakt bardzo b dzie odczuwalny dla odł czonej jednostki. Ocean nie odczuwa oddzielenia si od niego kropli wody, lecz kropla bardzo odczuwa powrót do oceanu lub rozł czenie si z oceanem.

Nie do powiedzie , e jeste my bliscy wielkiej kosmicznej zasadzie – Bogu. Powinni my jeszcze stanowczo wiedzie , e jeste my jedno z Nim i w Nim. e pochodzenie nasze ma ródło w Nim i zł czeni jeste my całkowicie z Nim, jako Zasad ; e nie mo emy by rozł czeni lub trwa oddzielnie od Boga, jako naszej praprzyczyny. W ten sposób działamy z przyczyn siły, która jest niepodzieln sił . Jest to prawo, e w przyczynie yjemy, poruszamy si i mamy nasz osobowo . A zatem, kiedy chcemy wej w kontakt z Bogiem, nie powinni my my le o czym poza nami istniej cym i trudnym do osi gni cia. Wszystko, co powinni my wiedzie , to e Bóg jest wewn trz nas, tak samo jak i wokoło nas, i e całkowicie jeste my wł czeni w istno Boga; e wiadomie przebywamy wewn trz obecno ci bo ej, znajdujemy si w Bogu i rozporz dzamy cał Jego moc . A wi c nie powinni my si waha ani docieka , lecz zmierza prost drog do Boga wewn trz nas. Tu wła nie trwale i niepodzielnie panuje Chrystus, i my z Bogiem istniejemy wiecznie.

Tak podnosimy nasze miertelne »ja« do realizacji ycia wewn trz, i ycie to chroni nas od mierci; powracamy do nie miertelnego, nieprzemijaj cego ycia.

Jeste my przekonani o wiecznym yciu, i prawem naszym jest prze ywa to ycie w pełni i w sposób doskonały.

Chrystus objawia si wewn trz i mówi: »Przychodz , by mógł wie wi kszym dostatku«.

pełne ycie i we

Powinno to by prawdziwym zmartwychwstaniem w naszej wiadomo ci – wzniesienie si od miertelnych zmysłów do bardziej wysokiej wibracji ycia, prawdy i miło ci. Jak si cała przyroda budzi i rozwija wokół nas, tak podnosimy i my siebie samych, a ujrzymy brzask tego zbli aj cego si wielkiego dnia. W ten sposób si uwalniamy od miertelnych głazów oraz wszelkich uczu ograniczaj cych, którymi skr powane s nasze ciała. Niejako odwalamy z naszej wiadomo ci kamie materialno ci, ów ci ar my li oddzielaj cy ycie wewn trzne od zewn trznego, który ywy obraz wi ził w mierci, neguj c jego ycie, tak e my nie uznawali jego praw do istnienia. Podnie my si i uwolnijmy od mierci – oto, co znaczy

97 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce zmartwychwstanie.. Jest ono przebudzeniem do pełnej realizacji ycia tutaj i teraz wła nie; do ycia wszechobecnego, wszechmog cego i wszechwiedz cego – w bezgranicznej wolno ci, w przepi knym wyra eniu wiecznie rozwijaj cego si działania.

Kiedy my l ta zapala nasze serca i cała istota płonie tym wewn trznym yciem, wówczas ju łatwo mo emy wyci gn r k i powiedzie : »Łazarzu wsta ! Wyjd ze swej trumny, albowiem ty nie podlegasz niwu mierci! Powró do ycia! Zbud si ze swej iluzji – zbud si teraz i tutaj!«. Tak si budzimy i my do wiadomo ci Nauczyciela, i b dziemy roni łzy, widz c przyziemno tych, którzy s obecni przy przebudzeniu. Tysi c lat takiego przebudzenia było objawione ludzko ci, a mimo to wielu pi nadal; lecz ich sen bynajmniej nie usprawiedliwia nas, by my mieli post powa tak samo – albowiem dlatego, e my działamy, ludzko si budzi stopniowo do swego z prawa przysługuj cego jej dziedzictwa.

A kiedy ju zostali my przebudzeni do naszego dziedzictwa, budzimy si tak e do pi kna i wiecznej czysto ci, zgodnie ze staro ytn tradycj , e ciała nasze s wiecznie pi kne, czyste i doskonałe.

Pozostaj one istotnie zawsze pi kne i czyste, duchowe i boskie – prawdziwe wi tynie Boga.

Przebudzenie to przekonuje nas tak e, e ciała nasze nigdy nie traciły tego szlachetnego stanu. Widzimy, i przeciwne o tym mniemanie było jedynie w poj ciu ludzko ci. Lecz gdy tylko ta my l odpada, ciało powraca do swego prawdziwego dziedzictwa – bosko ci.

Wonno ciepłego letniego wieczoru napełnia wówczas cał przyrod , a nasze ciała pochłaniaj te emanacje; wkrótce czyste promienie białego wiatła pojawiaj si wewn trz naszych ciał, płon cych tym blaskiem, i to delikatne, lecz ja niej ce ywe wiatło napełnia wokoło czyst atmosfer niby złocistobiała mgła, wiatło to stale si zwi ksza, a okryje i zapełni wszystko wokół nas.

Ton c w tym blasku, pojawia si czysta, kryształowobiała jasno , o lepiaj ca i migoc ca blaskiem przerastaj cym najczystsze diamenty, wypływa z naszych ciał, które płon wówczas czystym, ja niej cym i przepi knym wiatłem. Stoimy teraz na wi tej Górze Przemienienia, z ciałami prze wietlonymi i płon cymi pi knym promienistym blaskiem, pogr onym całkowicie w yciu boskim. Syn człowieczy stał si Chrystusem i królestwo bo e po ród ludzko ci stało si jeszcze raz bardziej realne, poniewa inni obj li i przejawili je w pełnym władaniu. I to wiatło bo ego królestwa staje si bardziej silne, dzi ki temu obj ciu i przejawieniu go.

Takim jest prawdziwe ciało, które ludzko zawsze posiadała i które w obecnej chwili posiadaj wszyscy. Ciało to istniało zawsze i b dzie istniało wiecznie. Jest ono zawsze tak młodzie cze, e jakikolwiek zal ek staro ci czy rozkładu nie ma do niego dost pu.

Przejawia tak ywotno , e nie mo e umrze . Ciało takie mo e by krzy owane tysi ce razy i z owego krzy owania staje si jeszcze bardziej zwyci skie. Jest ono boskim panem ka dej sytuacji. Ciało takie zmartwychwstaje wiecznie.

I otó jest to dla was zapowied nowego wieku, podobnie jak była obwieszczona dwa tysi ce lat temu, albowiem dzi jest tak samo, jak było wówczas. To niejako zmartwychwstanie staro ytnej zapowiedzi, która była przekazywana tak e tysi ce wieków wstecz i w j zyku tak prostym, e mogły j czyta dzieci. Głosi ona, e człowiek, według swego swobodnego wyboru, winien porzuci królestwo ludzkie i doj do królestwa bo ego.

98 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Obowi zkiem syna człowieczego jest realizowa swoj bosko , odsłoni j w swym ciele i sta si Chrystusem Boga w królestwie bo ym. Albo nie wiecie, e jeste cie bogami?

Wiecie, e królestwo bo e znajduje si wewn trz was i jest najbardziej naturaln rzecz w wiecie. Wy cie tylko przejrzeli fakt, e je eli człowiek przebywa w Chrystusie, to On jawi sob now posta , Rado ci Ojca jest danie wam królestwa, by ka dy wchodził w jego posiadanie. Pytanie mo e ograniczy si tylko do tego: »Kiedy?«. Odpowied zawsze b dzie jednakowa: »Wtedy, gdy zewn trzne stanie si wewn trznym«. Silny d b, tkwi cy wewn trz oł dzi, wyłonił si z niej całkowicie wcze niej ni drzewo mogło si rozwin . Oczy nie widziały i ucho nie słyszało ani przychodziło do serca człowieczego, by wyobrazi rzeczy, jakie Bóg zgotował miłuj cym Go. Bóg wie, e we wielkim domu wszech wiata, dla ka dej ludzkiej istoty jest przygotowane wspaniałe mieszkanie, i poszczególny człowiek ma tam indywidualne miejsce. Dom ten mo e sta tylko dlatego, e ka dy trwa na przeznaczonym mu stanowisku. I czy wiadomo tego nie czyni l ejszym ci aru ka dego z was i nie upi ksza twarzy u miechem? Nawet nie wida tych obci onych, którzy my l , e trudz si jak nieme juczne zwierz ta. A wi c, powiadam wam, jeste cie wybranym i szczególnie uprzywilejowanym dziełem Boga; przeznaczona wam została osobliwa misja: nie wiatło, spełnia prac , w jakiej nikt inny nie mo e was wyr czy ; i je eli szeroko otworzycie wasze serca, umysły i dusze duchowi – nauczycie si od niego w waszym sercu. Tam znajdziecie, co wasz prawdziwy Ojciec mówi wam. Bez wzgl du na to, w jakim stopniu uwa acie siebie za krn brnych, lekkomy lnych czy nieopanowanych, gdy tylko wewn trznie zwrócicie si do Boga – stwierdzicie, e On gor co i czule was kocha.

Namaszczenie bo e jest w was i nie potrzebujecie adnego innego ani pouczania. Czy nie jest to porzucenie starej my li? Nie potrzebujecie, by ktokolwiek was uczył! Niezb dne jest tylko namaszczenie od Boga, który był i zawsze jest w was. Innych mo ecie przyjmowa jak braci pomagaj cych wam, zawsze jednak b dziecie u wiadamiani i kierowani z wewn trz; dla was prawda tam przebywa i znajdziecie j .

Prawda ta niezmiennie uczy, e ludzko to niepodzielna jedno ; nie zwi zek, a wielka nierozerwalna cało – jedyne, zespolone z Bogiem wielkie jedno. Ludzko , to wi cej ni braterstwo. To jeden człowiek, podobnie jak krzew winoro li i jego gał zki stanowi jedn winoro l. adna cz stka czy jednostka nie mo e by oddzielona od cało ci. Pami tacie modlitw Chrystusa: ».. .by wszyscy oni mogli by jedno«. »Ten kto uczynił to najmniejszemu z moich braci – mnie to uczynił!«. Teraz ju znacie Chrystusa, którym si zwie cały ród ludzki w niebie i na Ziemi.

A wi c prawd jest, e wszystko stanowi jedno . Jeden duch, jedno ciało – wielkie boskie ciało wszechludzko ci; wielka miło , wiatło, ycie Boga – jednocz to ciało w jedyn , doskonał cało ".

***

99 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce W pewnym momencie rozmowy jeden z członków naszej grupy zapytał: – Gdzie si mie ci piekło, i co to jest diabeł? Na co Jezus si odwrócił i powiedział: “Zarówno piekło, jak i diabeł nie maj miejsca swego stałego pobytu, je li nie liczy miertelnej ludzkiej my li. I jedno i drugie znajduje si mianowicie tam, gdzie umieszcza je człowiek. Przy waszym tera niejszym stopniu wiadomo ci, czy mo ecie okre li umiejscowienie piekła z diabłem w jakimkolwiek geograficznym punkcie na Ziemi? Je eli wszystko otaczaj niebiosa, gdzie tedy mogłoby by pomieszczone w eterze piekło, czy mógłby przebywa diabeł? A wreszcie, je eli Bóg rz dzi wszystkim i sam jest absolutem – gdzie w Jego doskonałym planie mogłoby znale miejsce piekło z diabłem?

Je eli zechcemy bli ej zbada to zagadnienie, to si dowiemy, e istnieje teoria, według której wiatło, ciepło i wiele innych naturalnych sił, s po prostu w samej Ziemi. Sło ce nie ma w sobie ani ciepła, ani wiatła. Posiada ono tylko zdolno wyci gania ciepła i wiatła z Ziemi.

A gdy ju owe cieplne i wietlne promienie zostan wydobyte na zewn trz, wówczas ciepło z powrotem odbija si na Ziemi za po rednictwem eterycznej atmosfery. Podobnie te i promienie wietlne wyci gane s z Ziemi i odbijaj si na niej przez eter.

Poniewa powietrze rozpo ciera si tylko do stosunkowo niewielkiej odległo ci od Ziemi, to w miar oddalania si od jej powierzchni i podnoszenia w kierunku zewn trznej granicy atmosfery, działanie promieni wietlnych ulega ograniczeniu. W górnej atmosferze powietrze staje si mniej zg szczone, co powoduje i słabsze odbicie (refrakcje), a zatem, je eli podnosicie si na wielkie wysoko ci, to wówczas ciepło zanika, a chłód si wzmaga. Ka dy cieplny promie , gdy tylko został wydobyty – pobity, pada z powrotem na Ziemi , gdzie znów jest odnawiany. Kiedy przy wznoszeniu zostaje osi gni ta granica powietrza, to zarazem stanowi ona barier ciepła.

To samo dotyczy promieni wietlnych, które s wydobywane z Ziemi i odbijaj si na jej powierzchni za pomoc eteru. Bior c jednak pod uwag , e eter rozpo ciera si znacznie dalej od Ziemi ni powietrze, to i promienie wietlne przenikaj równie o wiele dalej, zanim dobij do Ziemi. Kiedy cie dosi gn li granicy eteru, osi gn li cie jednocze nie granic wiatła. A kiedy ju dosi gn li cie granicy ciepła i wiatła – dotarli cie do absolutnego chłodu. Chłód ten jest znacznie twardszy ni stal i wywieraj c ci nienie na eter i atmosfer z prawie nieprzezwyci on sił , utrzymuje je razem. Je li wi c piekło– jak wiemy – bywa uwa ane za miejsce gor ce, i jego szata ska mo nie znosi chłodu, to nie byłoby mo liwe znalezienie dla niego gdziekolwiek indziej odpowiedniego miejsca.

A teraz, gdy my si ju z nimi rozprawili w górze, rozpatrzmy drug naukow teori , i zejd my w dół. Otó zgodnie z t teori , na niewielkiej gł boko ci pod powierzchni Ziemia stanowi roztopion , ognist mas , do tego stopnia gor c , e si topi w niej ka da substancja.

Ognista ta masa w centrum Ziemi obraca si znacznie wolniej ni zewn trzna skorupa ziemska, pas za stykania si obu tych mas – tj. zewn trznej i wewn trznej – jest miejscem, w którym tworz si siły przyrody i gdzie znów r ka Boga kieruje wszystkim. A wi c i tam nie ma adnego miejsca dla jego szata skiej wysoko ci ani dla jego domu. Gdyby bowiem próbował y w samym gor cym czy te chłodnym miejscu, to z pewno ci uznałby je za bardzo niewygodne, gdy zarówno chłód, jak i ogie jednakowo z erałyby go. Zawsze szukali my miejsca i nigdzie nie mogli my znale dla niego odpowiedniego domu, dlatego musimy przyj , e przebywa po prostu tam, gdzie i człowiek, i posiada tak władz , jak go obdarza sam człowiek.

100 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce To, co wyp dzałem niegdy , było tylko osobistym wrogiem. Czy mo ecie cho by na chwil przypu ci , e wyp dziłem biesa z jakiego człowieka i nast pnie pozwoliłbym mu wej w stado wi , które z kolei same si rzuciły do morza? Nigdy nie widziałem diabła w adnym człowieku, prócz wypadku, kiedy on sam sprowadził go do siebie. Jedyne znaczenie, jakie kiedykolwiek nadawałem diabłu, było to, które człowiek sam mu nadał".

Nast pnie rozmowa zeszła na temat Boga, i jeden z członków naszej grupy wtr cił: – Chciałbym wiedzie , kim jest – albo, co to jest Bóg?

A Jezus odpowiedział: “S dz , e dobrze rozumiem cel pytania; wyra a ono pragnienie poszerzenia wiadomo ci w waszym umy le. Otó o tym istnieje wiele przecz cych sobie, wzajemnie si zwalczaj cych my li i poj , stawiaj cych w trudne poło enie i dezorientuj cych w obecnym czasie wiat.

Pomijaj c genez samego słowa, Bóg jest przyczyn wszystkiego, cokolwiek istnieje we wszech wiecie. Przyczyn stoj c poza istot jest Duch wszechmog cy, wszechobecny i wszechwiedz cy. Bóg jest jedynym rozumem, b d cym zarazem rz dz c przyczyn ka dego dobra, jakie dostrzegamy wokół siebie. Bóg jest ródłem wszelkiego istniej cego ycia i całej prawdziwej miło ci, która utrzymuje lub ł czy wszelkie formy. Bóg jest bezosobow praprzyczyn . Bóg nigdy nie przejawia Siebie w postaci osobowej, z wyj tkiem wypadku, kiedy dla ka dego człowieka staje si osobowym miłuj cym Ojcem-Matk . Jedynie dla pojedynczej osoby mo e On si sta osobowym, kochaj cym i obdarowuj cym Ojcem-Matk .

Bóg nie jest adn wielk osobisto ci , przebywaj c gdzie w obłokach, w miejscu zwanym niebem, gdzie miałby Swój tron i s dziłby ludzi po ich mierci, albowiem jest On samym nigdy nieumieraj cym yciem. Pojmowanie Boga na tronie – to bł d rozpowszechniony przez niewiedz , przez ograniczone ludzkie my lenie, podobnie jak rozpowszechnionych było wiele innych bł dów, które widzicie w wiecie na ka dym kroku. Bóg nie jest s dzi ani królem mog cym narzuca wam Sw obecno lub stawia przed s dem. Jest On kochaj cym, wszechdarz cym Ojcem-Matk , który, kiedy si zbli acie wyci ga Swe r ce i obejmuje was bez ró nicy, czym lub kim jeste cie b d byli cie. A je eli jeste cie marnotrawnym synem, który odwrócił oblicze swoje od ojcowskiego domu, yjecie w poni eniu i wraz z bydłem si karmicie yciowymi okruchami – wy znowu mo ecie zwróci sw twarz ku domowi Ojca, i b d cie pewni, e doznacie serdecznego przyj cia. Uczta dla was jest zawsze przygotowana, stół nieustannie nakryty, a gdy powrócicie, nie usłyszycie wyrzutu ni pot pienia od brata, który powrócił przed wami.

Miło Boga jest podobna do wiecznie bij cego ródła zlewaj cego z góry swe wody. Przy wypływie s one czyste, lecz w miar spływu obarczaj si błotem i ró nymi odpadkami, a kiedy woda wpada do oceanu, jest ju tak brudna, e wcale nie przypomina tej, jak była na pocz tku. Lecz gdy tylko si poł czy z oceanem, zaczyna osadza na dnie, nagromadzone po radosnego, wolnego drodze brudy i błoto, a na powierzchni podnosi si ju jako cz oceanu, z którego znowu mo e by wzi ta dla od wie enia ródła.

Mo ecie widzie Boga i z Nim rozmawia w ka dym czasie, tak jak z ojcem, matk , bratem czy przyjacielem. W istocie znajduje si On wiele bli ej was ni ka dy miertelny. Bóg jest znacznie dro szy, bli szy i wierniejszy od ka dego przyjaciela. On nigdy nie bywa zdenerwowany, podniecony, rozgniewany lub przygn biony. Bóg nigdy nie burzy, nie

101 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce niszczy, nie szkodzi, nie przeszkadza komukolwiek ze Swych przyjaciół, stworze czy tworów. Gdyby Bóg czynił podobne rzeczy, to nie byłby Bogiem. Bóg, który s dzi, karze, burzy lub utrudnia cokolwiek dobrego, czynionego przez Swoje dzieci, stworzenia lub twory – jest Bogiem stworzonym przez ludzkie prostackie my lenie, i nie potrzebujecie si obawia takiego boga, je li sami tego nie zechcecie, albowiem prawdziwy Bóg wyci ga r k Swoj i powiada: »Wszystko, co posiadam – jest wasze!«.

Kiedy jeden z waszych poetów powiedział, e: »Bóg jest bli ej ni oddech, i bli ej ni r ce i nogi...« – był wła nie natchniony przez Boga. Wszyscy mog by natchnieni przez Niego w ka dym czasie, kiedy inspiracja jest skierowana ku dobremu czy prawdzie – wystarczy tylko zapragn .

Kiedy powiedziałem: »Jam jest Chrystusem jednorodnym z Bogiem« – obwie ciłem to nie dla samego siebie, albowiem gdybym post pił inaczej, nie mógłbym si sta Chrystusem.

Poj łem, e aby wyjawi Chrystusa, ja, tak samo jak i wszyscy pozostali winienem zapowiedzie Go, tudzie wie stosowne ycie, a wówczas Chrystus z pewno ci si przejawi. Wy równie mo ecie zapowiada Chrystusa, ile razy wam si podoba, lecz je eli nie yjecie tak, jak powinni cie post powa , Chrystus nigdy si nie przejawi. Pomy lcie tylko, drodzy przyjaciele, co by było, gdyby wszyscy obwie cili Chrystusa, a nast pnie zacz li wie stosowne ycie przez rok lub pi lat – có za wspaniałe przebudzenie byłoby wówczas! Mo liwo ci wynikaj cych z tego nie mo na sobie nawet wyobrazi . Widzenie to było moim smutnym marzeniem.

Drodzy moi, postarajcie si postawi siebie na moim miejscu, a dostrze ecie to, co zobaczyłem ja! Dlaczego otaczacie mnie błotem i mrokiem zabobonu? Dlaczego nie podniesiecie oczu, umysłów i my li swych ponad to i nie spostrze ecie czystego pragnienia?

Stwierdziliby cie, e nie ma cudów, nie ma tajemnic, nie ma cierpie , niedoskonało ci, dysharmonii, i nie ma mierci prócz tej, jak stworzył człowiek. Kiedy powiedziałem: »Zwyci yłem mier !« – wiedziałem, co mówi , lecz potrzebne było ukrzy owanie, by dowie tego moim bliskim.

Nas, zjednoczonych do niesienia pomocy całemu wiatu, jest wielu – i w tym tkwi nasze yciowe zadanie. Były czasy, kiedy potrzebowali my wszystkich naszych zespolonych wysiłków, by odeprze fale złych my li, zw tpienia, niewiary i zabobonu, które niemal pochłon ły ludzko . Mo ecie te nazywa je złymi siłami, je li zechcecie; my za wiemy, e s one złe o tyle, o ile sam człowiek czyni je takimi. Lecz teraz ju widzimy coraz bardziej rozja niaj ce si wiatło, poniewa bliscy nam zrzucaj swe okowy Wprawdzie zrzucenie tych wi zów mo e jednak czasowo pogr y ludzko w materializmie, lecz nawet ten stan jest o jeden krok bli szy celu, poniewa materializm nie opanowuje człowieka tak silnie, jak zabobon, mit i wszelkie tajemnice. Kiedy wst piłem pami tnego dnia na wod , czy s dzicie, e opu ciłem oczy w dół, w gł bie jeziora – w materialn substancj ? Nie, z wiar i niezłomno ci skierowałem swój wzrok na bosk moc, która przerasta wszelk sił gł bin złego. W chwili, gdy to uczyniłem, woda stała si twarda jak skała i mogłem po niej st pa zupełnie bezpiecznie".

Jezus przerwał na chwil , a członek naszej grupy zapytał: – Czy nasze rozmowy nie naruszaj ustalonego toku waszej normalnej pracy?

102 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce W odpowiedzi Jezus rzekł: – Wy nie mo ecie przeszkodzi w niczym adnemu z naszych tu przyjaciół, a wierz , e ja równie zaliczany jestem do nich.

Na to kto z naszych powiedział: – Ty jeste naszym bratem!

Twarz Jezusa rozpromienił u miech.

– Dzi kuje. Ja zawsze nazywałem was bra mi – rzekł.

Wtedy jeden z naszych towarzyszy zapytał Jezusa: – Czy wszyscy mog wyjawi Chrystusa?

Jezus odpowiedział: »Tak. Istnieje tylko jeden sposób wypełnienia tego: człowiek wyszedł od Boga i powinien do Boga powróci . To, co zeszło z nieba, musi si znowu podnie do nieba. Historia Chrystusa nie zacz ła si z moim narodzeniem; tak samo te nie sko czyła si z chwil mego ukrzy owania. Chrystus był, kiedy Bóg stworzył pierwszego człowieka na obraz i podobie stwo Swoje. Chrystus i ten człowiek – to jedno; wszyscy ludzie i ten człowiek – to jedno. Poniewa Bóg był jego Ojcem, jest zatem Ojcem wszystkich ludzi, wszyscy za s dzie mi bo ymi. Poniewa dziecko posiada wła ciwo ci rodzica, to Chrystus jest w ka dym dzieci ciu – długie lata yło dzieci i urzeczywistniało swoje chrystusostwo, swoje jednanie z Bogiem przez Chrystusa w nim. Wtedy zacz ła si historia Chrystusa, i mo ecie j przejrze wstecz, a do pocz tku pojawienia si na Ziemi człowieka.

Chrystus znaczy wi cej ni człowiek Jezus, to nie podlega dyskusji. Gdybym tego nie zgł bił i nie osi gn ł, nie mógłbym wyjawi Chrystusa. Dla mnie jest to bezcenna perła – stare wino w nowych miechach – prawda, jak ju wielu innych przejawiło i wypełniło swoje ideały, a które tym sposobem wypełniłem i umocniłem tak e ja.

Z gór pi dziesi t lat po ukrzy owaniu nauczałem i yłem z moimi uczniami oraz z wieloma z tych, których gł boko kochałem. W dniach tych zbierali my si w cichym i spokojnym miejscu poza Judea. Byli my tam wolni od ciekawych oczu zabobonu. Tam te wielu zdobyło wielkie dary i wypełniło ogromn prac .

Zdaj c sobie wówczas spraw , e odsun wszy si na czas pewien byłbym w stanie dosi gn wszystkich i tak samo pomaga im – odszedłem. Poza tym, miast polega na sobie samych, oni si opierali całkowicie na mnie. Tote , by uczyni ich bardziej pewnymi siebie i polegaj cymi na sobie, niezb dne było, abym ich opu cił. Gdyby yli ze mn w cisłej jedno ci, z pewno ci potrafiliby znowu odnale mnie, gdyby tego zapragn li.

Krzy był pocz tkowo symbolem najwi kszej rado ci, jak wiat kiedykolwiek znał, a zało ony został w tym miejscu, gdzie człowiek po raz pierwszy zst pił na Ziemi , i dlatego znak ten symbolizuje na Ziemi brzask niebieskiego dnia. Je eli zechcecie si cofn i

103 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce prze ledzi histori krzy a, to si przekonacie, e w pewnym okresie on zupełnie znika, a pó niej si znów pojawia w postaci człowieka stoj cego w przestrzeni, w postawie nabo no ci, z r kami podniesionymi, jakby do błogosławie stwa, a z wolnej nieprzymuszonej woli wysyłaj cego dary swoje ludzko ci i zlewaj cego łaski na wszystkie strony.

Kiedy poznacie, e Chrystus, to ycie o ywiaj ce form , to energia zmartwychwstaj ca, któr przypuszcza uczony, cho nie wie, sk d ona spływa..., kiedy b dziecie wie ycie w Chrystusie, po wi caj c je całkiem szczerze i dobrowolnie..., kiedy poznacie, e człowiek sam si zmusza do ycia nieustann zmian form oraz e Chrystus ył, by zwyci y nami tno ci cielesnych zmysłów, yj c jedynie dla dobra, którym nie mógł si rozkoszowa – wówczas sami staniecie si Chrystusem.

Kiedy uznacie si cz ci bardziej rozległego ycia, pragn cymi jednak e si po wi ci ogólnemu dobru..., kiedy si nauczycie działa szczerze, bez osobistych pobudek..., kiedy zdołacie dobrowolnie si wyrzeka fizycznego ycia i wszystkiego, co wiat jest w stanie da (nie jest to jednak samowyrzeczenie czy ubóstwo, albowiem je li dajecie to, co boskie, to sami uznacie, e powinni cie dawa wi cej, cho niekiedy si mo e okaza , e dom potrzebuje wszystkiego, co ycie jest w stanie da ) – wy tak e poznacie, e ten, kto chce zbawi sw dusz , utraci j ; stwierdzicie wówczas, e czyste złoto znajduje si w najgł bszej cz ci pieca, gdzie ogie oczy cił je całkowicie. Do wiadczycie wielkiej rado ci, wiedz c, e ycie dane innym jest yciem, które cie zwyci yli. Poznacie, e otrzymywa – to znaczy dobrowolnie dawa , i e je li rzucicie za siebie mierteln form , wtedy zapanuje dla was o wiele wy sze ycie. Odczujecie przyjemn pewno , e w ten sposób osi gane ycie zdobywane jest dla wszystkich.

Musicie wiedzie , e wielka dusza Chrystusa mo e zej ku rzece, i wst pienie do wody wyra a tylko sympati ywion dla wielkiego wiatowego ubóstwa. Jeste cie wówczas zdolni pomóc waszym współbraciom i nie chełpi si cnot ; jeste cie w stanie rozdawa chleb ycia głodnym duszom, które do was przyszły, i b d cie pewni, e chleb ten nigdy si nie wyczerpie i nie zabraknie go wam przy rozdawaniu. Musicie post pi naprzód i wiedzie na pewno, e jeste cie w stanie uzdrowi wszystkich chorych, którzy do was przychodz , nie ulg udr czonym czy obci onym – uzdrawiaj cym dusz słowem. Mo ecie przywraca wzrok lepym, zarówno nie wiadomie, jak i według swobodnej woli (bez ró nicy, jak nisko mogłaby by zamroczona dusza – ona musi czu , e dusza Chrystusa stoi obok niej, i rozumie , e st pacie ludzk nog po tej samej ziemi, co i ona). Wówczas sobie u wiadomicie, e powinni cie by spokojni, kiedy Bóg, b d cy poza wami, opuszcza was, a tylko Bóg wewn trz pozostaje. Musicie umie powstrzyma krzyk miło ci i boja ni, kiedy zad wi cz słowa: »Bo e mój, Bo e – czemu mnie opu cił?«. Nawet w tej godzinie nie powinni cie si czu osamotnieni, albowiem musicie wiedzie , e jeste cie z Bogiem, e jeste cie bli ej serca kochaj cego Ojca, ni byli cie kiedykolwiek dot d. Powinni cie wiedzie , e godzina najwi kszej przykro ci i dojmuj cego bólu jest godzin , w której si zaczyna najwi kszy triumf. Z tego wszystkiego winni cie zrozumie , e adne przykro ci ani cierpienia nie mog was dotkn . »Od godziny tej twój głos b dzie rozbrzmiewał wielk swobodn pie ni , poniewa w pełni wiesz, e jeste Chrystusem – to wiatło, które powinno wieci po ród ludzi i dla ludzi.

Poznasz wtedy mrok, b d cy w ka dej duszy, która nie mog c znale r ki, by j u cisn , brnie po wyboistej drodze, nim znajdzie Chrystusa wewn trz«.

104 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Musicie by przekonani, e rzeczywi cie jeste cie boscy i b dziecie nimi, powinni cie wiedzie , e wszyscy ludzie s równie tacy sami, jak i wy. Przekonacie si , e istniej ciemne miejsca, przez które nale y przej ze wiatłem, nios c je jak najwy ej, i dusza wasza przed wi czy dzi kczynnie za to, e mo ecie by po yteczni wszystkim ludziom. Wówczas z radosnym, wolnym okrzykiem podniesiecie si do tego, co najwy sze w was – do zjednoczenia z Bogiem.

Teraz wiecie, e nie ma zamiany waszego ycia na inne ycie lub czysto ci waszej na grzechy innych, poniewa wszyscy s jednakowo radosnymi wolnymi duchami sami w sobie i od Boga.

Wiecie, e mo ecie je osi gn , podczas gdy oni nie mog si zrozumie wzajemnie i uwierzy , e mo ecie odda swoje ycie za ycie ka dej innej duszy, by nie zgin ła.

Powinni cie si odnosi do tej duszy z najwi ksz troskliwo ci i nie wlewa w ni strumienia ycia, je eli ycie jej si nie otwiera jeszcze, by móc strumie ów przyj – natomiast b dziecie swobodnie zlewa na ni strumie miło ci, ycia i wiatła; i kiedy człowiek taki otworzy okna swej duszy, wiatło boskie wleje si przez nie i go o wieci.

B dziecie wiedzie , e z ka dym rodz cym si Chrystusem ludzko podnosi si o stopie wy ej. A zatem powinni cie równie wiedzie stanowczo, e macie wszystko, co posiada Ojciec, i wszystko to powinno słu y wszystkim.

Musicie wiedzie , e kiedy si podnosicie i prawda jest w was, to podnosicie wraz ze sob cały wiat, poniewa je li wydeptujecie cie k , staje si ona gładsza i dla wszystkich braci.

Winni cie mie wiar w siebie, zdaj c sobie spraw , e wiara – to Bóg wewn trz. Wreszcie, powinni cie jeszcze by wiadomymi, e jeste cie wi tyni Boga, domem stworzonym nie r kami – domem nie miertelnym, jako na Ziemi, tak i na niebie.

Wówczas to b d oni piewa o was: »Radujcie si wszyscy, radujcie si , on przychodzi, on idzie, król! I oto On z wami na zawsze – wy w Bogu i On w was«".

Jezus powstał, mówi c, e musi nas opu ci , poniewa wypada mu by w domu innego brata, w tej samej wsi, jeszcze tego wieczoru.

Wszyscy my si podnie li. Jezus pobłogosławił nas i z dwoma innymi spo ród zebranych wyszedł z pokoju.

*** Kiedy my si znowu zebrali, jeden z członków naszej grupy zwrócił si do Emila i zapytał: – Czy ka dy mo e pozyska dar uzdrawiania? Na to Emil odpowiedział: “Siła uzdrawiania mo e by osi gni ta, je eli potrafimy przejrze rzeczy od ich ródła.

Panowanie nad wszelk dysharmoni mo emy posi tylko o tyle, o ile zrozumiemy, e nie pochodzi ona od Boga.

105 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Bosko , która stwarza wasz los, nie jest wszechwładn osobisto ci kształtuj c was, podobnie jak garncarz formuje glin , lecz pot n bosk sił , istniej c wewn trz i wokół was oraz wsz dzie, i w ka dym pierwiastku; jest ona zawsze do waszych usług, je li tylko tego zapragniecie. Lecz je eli nie realizujecie tego, nie mo ecie te mie i wiary w siebie.

Najwi ksze uzdrowienie z dysharmonii, to wiedzie , e nie pochodzi od Boga i e Bóg nigdy jej nie stwarzał.

Mózg ma zdolno przejmowania i odbijania wibracji ka dego przedmiotu przekazywanego nam przez oko. Odbijaj si w nim wszystkie wibracje wietlne, cieniowe i barwne. Ma on tak e zdolno reprodukcji tych wibracji i przejawiania ich na zewn trz, tym razem przez wewn trzny wzrok; wówczas znowu widzimy obrazy, które przej ło oko. Wy reprodukujecie go w waszej kamerze fotograficznej, kiedy podsuwacie czuł płytk . Otó płyta owa podobnie przejmuje i odbija wibracje wysyłane przez przedmioty, które zamierzacie sfotografowa . A gdy ju wibracje zostały przej tej odbite na płycie, musicie teraz utrwali na niej rezultat, je eli fotografowane przedmioty maj na niej sta si trwałe i widoczne.

Wkrótce spostrze ecie, e ruch i barwy przedmiotów, które fotografujecie, mog by odbite i przejawione ju po pierwszym utrwaleniu, przy czym przy odbijaniu, czyli projekcji, wietlne i barwne zjawiska zachowuj t sam szybko wibracji, z jak zostały przej te i utrwalone.

To samo zjawisko zachodzi i z my l , słowem lub działaniem. Ka da te osobna grupa mózgowych komórek przejmuje i podobnie odbija odpowiedni dla niej grup wibracji, a kiedy owe wibracje s powtarzane i odbijane, mog by znowu odnawiane w takim stanie, w jakim były na pocz tku, je eli oczywi cie, komórki pracowały prawidłowo, czyli zgodnie ze sw przyrodzon zdolno ci .

Jest tak e inna okre lona grupa mózgowych komórek, która mo e odbija , czyli rejestrowa i utrwala wibracje my li, działa , ruchów i obrazów tworzonych i wysyłanych przez inne ciała, formy lub istoty. Wibracje te równie mog by reprodukowane i odbijane, i mo ecie tak nastawi owe komórki, e potraficie reprodukowa słowa i ruchy tych ciał lub przedmiotów, a nawet my li ludzi, którzy je wysyłaj . Za po rednictwem tych komórek mo ecie pomaga innym, podobnie jak i sobie oraz kontrolowa ich my li. Te mianowicie komórki bior udział w kierowaniu takimi wypadkami i zdarzeniami, jak wojny, trz sienia ziemi, powodzie, po ary i wszystkie nieszcz cia, których przejemc jest człowiek. Kto albo widzi zaszłe zdarzenie, albo wyobra a sobie to, co si staje. Odpowiednia wibracja utrwala si wówczas w komórkach i bywa wysyłana z tym wyobra eniem, eby została odbita i wyra ona na odpowiednich komórkach innych mózgów, a nast pnie znowu reprodukowana, póki rzecz czy zdarzenie w taki sposób utrwalone trwa.

Wszystkie te zjawiska mog nie zaistnie , je eli tworz ca je my l si odbija natychmiast i wibracje nie s dopuszczane do utrwalenia na odno nych komórkach mózgowych, a wi c i nie mog by znowu reprodukowane. Za po rednictwem tej wła nie grupy komórek przepowiadane s wszystkie nieszcz cia.

Poza tym istnieje jeszcze inna grupa szczególnie uwra liwionych mózgowych komórek, które odbijaj i utrwalaj wibracje my li, i działa Boskiego Rozumu, gdzie powstaj i bywaj wysyłane wszystkie istotne wibracje. Ten Boski Rozum, czyli Bóg, przenika w ka d substancj i nieustannie wysyła swe boskie, rzeczywiste wibracje – i je eli utrzymujemy owe komórki we wła ciwym dla ich działania stanie zdolno ci, mo emy otrzymywa i wysyła

106 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce takie same boskie wibracje, jakie otrzymujemy od Boskiego Rozumu. My sami nie posiadamy Boskiego Rozumu, lecz mamy komórki otrzymuj ce i odbijaj ce Jego wibracje".

Nast piła chwilowa pauza i zapanowało gł bokie milczenie, a za moment na cianie pojawił si obraz. Pocz tkowo nieruchomy, lecz po chwili, jakby si o ywił, i zarówno tło, jak i sceny zacz ły si zmienia . Były to sceny odpowiadaj ce mniej wi cej tym, jakie zachodziły w niektórych, a by mo e i we wszystkich bardziej zaludnionych i o ywionych o rodkach wiata. Pojawiały si one na krótko i znikały. Dopóki obrazy owe zmieniały si niezbyt szybko, mieli my do czasu, by pozna i okre li wiele znanych nam ju miejscowo ci, a szczególnie jedn , mianowicie odtworzenie wydarze , jakie nast piły, w grudniu 1894 r., gdy my wyl dowali w Kalkucie. Było to oczywi cie jeszcze na długo przedtem, zanim usłyszeli my o kinematografie, czyli o ruchomych obrazach. Jednak obrazy przesuwaj ce si wówczas przed naszymi oczami odtwarzały ju wtedy z cał dokładno ci wszelkie ruchy ludzkich istot, i przedmiotów. Pojawiały si one z pewnymi przerwami, mniej wi cej w odst pach jednominutowych i w ci gu około godziny.

W czasie wy wietlania tych obrazów Emil nie przestawał mówi : “Obrazy, które tu widzicie – obja niał – przedstawiaj warunki istniej ce w chwili obecnej na wiecie. Zwró cie uwag na atmosfer powszechnego spokoju i dobrobytu, panuj c na wielkiej cz ci ziemskiego globu. Wsz dzie wida rozumn miar dostatku; narody zdaj si by spokojne i na ogół szcz liwe. Jednak pod tym kryje si wrz cy kocioł niezgody powodowany własnym, ludzkim, nie wiadomym i egoistycznym my leniem. Pomi dzy narodami szerz si intrygi, wyst puj nienawi i niezgoda. Ludzie zaczynaj marzy o wielkich wojennych wyprawach, jakich nie znano na Ziemi nigdy przedtem. Jakkolwiek czynimy wszystko, co tylko w naszej mocy, eby tworzy przyja i dobro, to jednak wspólne wysiłki nasze nie wystarcz , by móc powstrzyma tych, którzy powzi li sobie za cel panowanie dla swej osobistej pot gi. Je eli b d oni w stanie udoskonali i doprowadzi do wykonania swoje diabelskie plany – co, jeste my pewni, uczyni , poniewa zainteresowane narody pi wła nie wtedy, kiedy powinny czuwa i my le – to w ci gu niewielu lat zobaczycie rozgrywaj ce si takie oto sceny".

Po tych słowach, na cianie ukazało si kolejno dziesi czy dwana cie wojennych obrazów.

Poniewa były to sceny, których my my sobie nawet nie wyobra ali, by mogły w rzeczywisto ci nast pi , wi c te nie nadawali my im wi kszego znaczenia.

Po chwili Emil mówił dalej: – ywimy nadziej , e wbrew wszelkiemu prawdopodobie stwu mo na by tego unikn .

Czas jednak poka e, a oto warunki, jakie – spodziewamy si – b d przewa ały.

Pojawiły si wówczas z tyłu za poprzednimi obrazami sceny wyra aj ce nieopisany spokój i zachwycaj ce pi kno.

– Sceny te na pewno zobaczycie w rzeczywisto ci, lecz tymczasem pragn liby my, by cie – o ile to mo liwe – wyrzucili t drug seri obrazów z waszej pami ci, poniewa pomo e wam to bardziej, ni s dzicie.

Po krótkiej przerwie, kto z naszej grupy zapytał, co znacz słowa “Pan Bóg". Wi c Emil wyja nił:

107 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce – Słowami “Pan Bóg" posługiwano si dla okre lenia istoty doskonałej, stworzonej przez Bosk Zasad b d Przyczyn , czyli przez Boga – w tym celu, by oznaczy Jego atrybuty tu, na Ziemi. Istno ta była stworzona na obraz i podobie stwo Boskiej Zasady, i stała si nieodł czna od wszystkiego, co posiadało Bosk Zasad . Istno ci tej została przydana siła i panowanie nad wszelkim yciem, jakie istniało na Ziemi.

Posiadała ona wszystkie mo liwo ci Boskiej Zasady, czyli Przyczyny, i sił przejawiania ich o tyle, o ile działała w harmonii z Bosk Przyczyn i rozwijała te mo liwo ci otrzymane z ide , jak Boska Przyczyna zaplanowała, czyli miała w umy le. Istno t nazwano pó niej “Panem Bogiem". Wyra enie to okre lało Boga w Jego twórczym działaniu, czyli prawo Boga. Jest to wła nie doskonała istno , któr Boska Przyczyna utrzymuje w umy le, by j wyrazi w postaci człowieka. Jedyny boski ten człowiek, jakiego ubóstwiła Boska Zasada, z duchowej strony swej natury posiada mo no stania si tym Panem Bogiem – Jedynym Człowiekiem. Ten boski człowiek był w nast pstwie uznany za Chrystusa. Miał on władz nad niebem i Ziemi , i wszystkim, co si na niej znajduje. Wówczas Pan Bóg, posługuj c si Swoj twórcz sił , stworzył inne istoty podobne do Siebie. Były one nast pnie nazwane Synami Pana Boga, a ich stwórca – Ojcem, Boska Przyczyna za była nazwana Bogiem.

Emil przerwał na chwil i wyci gn ł r k . Prawie natychmiast pojawił si na dłoni kawałek plastycznej masy, podobnej do gliny, któr poło ył na stole i zacz ł kształtowa . Czynił to tak zr cznie, e cała jego rze biarska praca trwała zaledwie chwil , po czy masa owa przyj ła kształt pi knej ludzkiej figurki, wysoko ci około sze ciu cali. Sko czywszy j , Emil tchn ł na ni i figurka o yła. Potrzymał j jeszcze przez chwil w dłoniach, a potem postawił na stole, gdzie – zachowuj c si podobnie jak ludzka istota – zacz ła si porusza i chodzi dookoła.

Widz c to, nikt z nas nie zadawał na ten temat adnych pyta , a po prostu stali my z otwartymi szeroko ustami i oczami, i wpatrywali my si w ni . Emil przemówił, cytuj c werset z Biblii: – “I stworzył Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchn ł w oblicze jego dech ywota, i stał si człowiek yw dusz ". Wówczas Synowie Pana Boga, stworzyli człowieka z prochu ziemi i, korzystaj c ze swych stwórczych zdolno ci, tchn li dech ycia w ludzk figur , i ona stała si yw dusz . Artysta mo e czyni to samo w swej pracowni lub przy udziale swoich r k. Lecz je eli on pozostawia figur ow lub obraz w takim stanie, jak j stworzyły jego r ce, to ona jest tylko wyobra eniem i on nie ponosi za ni odpowiedzialno ci. Ale je li posuwa si dalej i wykorzystuj c swoj twórcz sił wlewa w ni ycie, to jego odpowiedzialno nigdy si nie ko czy. Obowi zany on jest tedy ledzi za ka dym swoim tworem i one powinny by utrzymywane w stanie boskim.

– I otó tutaj człowiek pod jednym wzgl dem utracił zwi zek z Bogiem. Stworzył bowiem wyobra enia podobne do tego, a potem nie wyprowadził z nich ycia, jakim w zapale swoim natchn ł je, i one brn ły po obliczu Ziemi bez zamierzenia i celu. A je liby on odj ł im ycie, którym je natchn ł, one byłyby tylko martwymi figurami, a odpowiedzialno jego urywałaby si na tym.

W tym momencie figurka przestała si porusza , za Emil kontynuował wypowiedz: – Widzieli cie glin w r kach garncarza, lecz oczywi cie, w tym wypadku manipuluje glin człowiek, nie Bóg. Gdyby On stworzył to wyobra enie z czystej boskiej materii, z której był stworzony Sam, wówczas tak samo byłoby ono czystym i prawdziwym Synem Bo ym.

108 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Wszystko to stanie si dla was bardziej zrozumiałe, kiedy przeło ycie pierwsz seri tabliczek. Poniewa jest ju do pó no, s dz , e chcieliby cie pój na odpoczynek, i dlatego dzisiaj na tym zako czymy.

Po wyj ciu ostatniego z go ci przygotowali my si i my wszyscy do odej cia, czuj c, e ostatnie kilka dni były dla nas znamienne nadmiarem wra e .

*** Nazajutrz przyst pili my do systematycznej pracy nad przekładami tabliczek. Faktycznie jednak, by móc lepiej pozna sens znaków upami tnionych w zapisach, uczyli my si najpierw alfabetu tego staro ytnego pisma. Wkrótce te poznali my go całkiem gruntownie, maj c za nauczyciela nasz gospodyni .

Byli my zaj ci t prac ju około dwóch tygodni, kiedy, przyszedłszy pewnego dnia z rana do wi tyni, zastali my naszego przyjaciela Chander Sena, który bezsprzecznie zmarł i został wskrzeszony. Na jego ciele nie było wida najmniejszego ladu staro ci. Co do to samo ci jego osoby nie mogło by adnej omyłki. Kiedy my weszli do sali, Chander Sen wstał, podszedł do nas i serdecznie przywitał. Łatwo sobie mo na wyobrazi nasze zdumienie, otoczyli my go te dookoła i zacz li my zadawa mu pytania. Byli my przy tym podobni do gromadki młodych uczniów, uwolnionych z przymusowego zamkni cia, którzy zarazem zasypywali go pytaniami. Lecz fakt faktem – to był naprawd on: ze swoim niew tpliwym wygl dem i głosem, ale tylko bez adnych znamion staro ci. Nawet głos brzmiał znowu charakterystycznie, wła ciwie redniemu wiekowi. Słowem – wszystko w jego wygl dzie wskazywało na pełni dobrze rozwini tego i obdarzonego ywotno ci młodego ycia. Wyraz oczu i twarzy był poza Wszelkim porównaniem, daj cym si opisa słowami.

Patrz c na niego, przez kilka pierwszych sekund nie byli my w stanie nic wi cej uczyni , ni tylko sobie uzmysłowi uderzaj cy kontrast Kiedy my widzieli go po raz pierwszy, był on starym, słabym i niedoł nym człowiekiem, chodził kulej c z lekka i podpierał si dług lask , nosił nie nobiałe długie pukle włosów i miał wygl d znu onego yciem starca. Kto z naszej grupy wyraził wtedy zdziwienie, e po ród tych wielkich dusz znajduje si jeden tak zestarzały i, zdaje si , gotów ju odej na “tamten wiat". Przemiana za , jakiej byli my niedawno wiadkami, pozostawiła w nas, oczywi cie, niezatarte wra enie. Jego nagłe znikni cie potem wykre liło, jak gdyby z naszych my li zarówno jego osob , jak i to zdarzenie, i nie s dzili my, by my go znowu kiedykolwiek spotkali. Było to jednak co wi cej, ni tylko odmłodzenie; mo na by porówna je raczej z przemienieniem. Jego te jedynego kochamy i czcimy tak gł boko. S dz c z kontrastu pomi dzy jego wygl dem przy pierwszym spotkaniu, a tym, jak wygl dał tego ranka, dusza ta naprawd była powtórnie urodzona. Prawda, e znali my go tylko krótki czas, lecz byli my z nim w codziennym kontakcie i dostatecznie długo, by mu si przyjrze i u wiadomi sobie, jak dalece był on starym człowiekiem. Pó niej przebywał ju z nami bez przerwy, w charakterze naszego przewodnika i wykładowcy historii Gobi – przez prawie dwa lata. Gdyby po upływie wielu lat, kilku z członków naszej grupy si spotkało i zacz ło wspomina o naszych tam prze yciach, to zdarzenie z tego dnia byłoby z pewno ci pierwszym poruszonym tematem.

109 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Wspominaj c to zdarzenie, nie podejmuj si jednak odtworzy przebiegu naszej rozmowy w cało ci i zanotowa jej słowo w słowo, poniewa wi ksz cz kolejnych dwóch dni po wi cili my głównie na takie wła nie rozmowy i jestem pewien, e szczegółowe powtórzenie ich znudziłoby czytelnika; dlatego w tym wypadku ogranicz si tylko do główniejszych punktów.

Kiedy ju troch ochłon li my z pierwszego wra enia, usiedli my wszyscy i Chander Sen zacz ł mówi : Jak ciało przedstawia najni szy stopie zdolno ci my lowych, tak duch jest najwy sz form my li Boskiego Rozumu. Je eli ciało stanowi zewn trzny wyraz my li, to duch jest tym, z którego wszelka forma bierze swój pocz tkowy impuls, czyli – wprost z Boskiego Rozumu.

Jest on najbardziej rzeczywistym i nie miertelnym ja, skupiaj cym w sobie wszystkie mo liwo ci Boskiego Rozumu.

Atmosfera my li stanowi istotn i materialn rzecz, i zawiera w sobie wszystko, co tworzy ciało. Bardzo wielu ludzi uwa a rzeczy, których nie mog widzie , jako nieistotne, i cho mówi si im ci gle, e nie mog sami ukry si nigdzie, to jednak nie przestaj wierzy , e mog . A czy ukryli si Adam i Ewa przed Bogiem lub prawem bo ym? Dobrze jest wiedzie prawd , e wleczemy wsz dzie za sob otwart ksi g naszych ywotów, z których wszyscy ludzie czytaj – bez ró nicy, czy u wiadamiamy to sobie, czy nie. Niektórzy z ludzi s dobrymi czytelnikami my li, podczas gdy inni znów słabszymi, lecz wszyscy po trosze mog czyta i nie mo emy si nigdzie ukry . Tak e atmosfera naszego my lenia nieustannie otacza swoimi powoli stygn cymi słowami nasze ciało i tu staje si ona widzialn przez wszystkich ludzi. Przy niedługich jednak wiczeniach praktycznych mo emy odczuwa sił my li tej atmosfery, która nas otacza, i stopniowo osi gn doznania jej istnienia tak samo realnie, jak i poza ni si znajduj cy zewn trzny wiat.

Poznałem, e podobnie jak człowiek mo e dotyka swoimi stopami ziemi, mo e te na skrzydłach natchnienia wznosi si do niebieskich wy yn. Jak przed dawnymi laty – jest w stanie omija ziemi i rozmawia z Bogami, i im usilniej b dzie to czynił, tym trudniejsze oka e si odkrycie, gdzie ko czy si ycie wiata, a gdzie si zaczyna indywidualne istnienie.

Kiedy człowiek przez duchowe rozumienie ł czy si z Bogiem – granica pomi dzy Bogiem a człowiekiem znika. Osi gn wszy ten stopie , człowiek poznaje wówczas, co miał na my li Jezus, kiedy powiedział: »Ja i Ojciec mój – Jedno jeste my!«.

W ci gu całych wieków wszyscy wielcy filozofowie uznawali idee troisto ci człowieka, lecz nigdy nie przychodziło im do głowy, e składa si on z trzech osób. Uznali go po prostu za istot z natury swej troist .

Tendencja do uosabiania wszystkich rzeczy obni yła poj cie o wi tej Trójcy do mo liwej koncepcji trzech w jednym, podczas gdy mo e by lepiej poj ta jako wszechmocno i wszechm dro Kosmicznego Rozumu, czyli Boga.

Tak długo, póki ludzie uwa aj wi t Trójc za trzy osoby w jednej i jako co , co ma by uznawane, cho by nawet nie mogło by obja nione – b d trwa w mroku zabobonu i – co za tym idzie – w zw tpieniu i strachu.

110 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Je eli troisto natury bo ej jest raczej charakteru duchowego, nie fizycznego, to troisto człowieka winna by rozpatrywana bardziej z mentalnego, ni materialnego punktu widzenia.

Który z m drych filozofów powiedział: »Pogardzaj c wszystkim, rozumny człowiek powinien nade wszystko d y do poznania samego siebie, albowiem nie ma wy szego poznania – lub daj cego zadowolenie wi ksze – od mocy, ni poznanie swej własnej istoty«.

Je eli człowiek zna swoje prawdziwe ja, to b dzie tylko odsłaniał drzemi ce w nim mo liwo ci – swe utajone siły i u pione zdolno ci. Jaki byłby po ytek, je li człowiek posiadłby cały wiat, ale zatraciłby swoj dusz ? Dusza stanowi jego duchowe ja i je eli on prawdziwie otwiera to swoje duchowe ja, mo e zbudowa cały wiat – pod warunkiem słu enia w tej pracy bli nim. Poznałem, e kto chciał osi gn ko cowy cel, winien szuka gł bin swego prawdziwego ja, i tam on znajdzie Boga – pełni wszelkiego dobra. Dlatego e ka dy człowiek jest trójjedni , składaj c si z ducha, duszy i ciała. Przy duchowej nie wiadomo ci, jest skłonny do my lenia tylko na poziomie najni szej cz ci swej natury – natury fizycznej.

Człowiek niewiedz cy rozpatruje swe ciało jako przedmiot udzielaj cy mu wszelkich przyjemno ci, w nast pstwie czego przychodzi czas, kiedy otrzymuje od zmysłów najrozmaitsze cierpienia, jakie tylko jest w stanie znie . Czego si nie nauczył za po rednictwem rozumu, musi si nauczy przez cierpienie, i po powtórzeniu do wiadcze nie b dzie przeczył, e rozum to najlepsza droga. Jezus, Ozyrys i Budda powiedzieli, e przy pełnym naszym rozumieniu powinni my osi gn m dro .

My l, działaj ca na planie intelektualnym, podnosi wibracje ciała do punktu pewnego rodzaju płynno ci, nie b d c ani w pełni materialn , ani duchow . Wibruje ona jak latarnia morska pomi dzy materialnym a duchowym, lecz przychodzi czas, kiedy człowiek musi wybra , czemu w ostateczno ci ma słu y . Je eli wybierze materialne, oczekuje go wiat zniszczenia i chaos. Mo e wybra tylko duchowe, i je eli uczyni taki wybór, wówczas ju b dzie w stanie si podnie i wst pi do wi tyni Boga, i człowieka.

Ten stan my li mo e by porównany ze stanem gazowym w wiecie materii; jest on elastyczny i skłonny do rozszerzania si w niesko czono . Bóg zawsze pozostawia rozwi zanie i wybór człowiekowi, bez wzgl du na to – czy człowiek b dzie kierował swój rw cy potok my li w kierunku niebieskich wy yn, które wznios go ponad mglist granic strachu, zw tpienia, grzechu i choroby – czy si pogr y w bagnistym odm cie ludzkiej zwierz co ci.

Je eli w rozwa aniach o człowieku jako o troisto ci ducha, duszy i ciała rozpatrujemy go przede wszystkim od strony umysłu, czyli duszy, stwierdzimy, e zajmuje poło enie pomi dzy dwiema wielkimi skrajno ciami mentalnej działalno ci, z których ni sza przedstawia ciało, a wy sza – ducha. Dusza za jest ł cz cym ogniwem pomi dzy widzialnym a niewidzialnym. Działaj c na planie uczu , umysł staje si siedliskiem wszystkich zwierz cych dz i nami tno ci. Jest on tym w em w rajskim ogrodzie człowieka, kusz cym go do spróbowania zatrutego owocu. Kiedy Jezus powiedział: »Jak Moj esz podniósł w a na pustyni, tak b dzie wywy szony syn człowieczy«. Jezus nie zapowiadał tym podniesienia swego ciała na krzy , lecz wywy szenie duszy, czyli rozumu, nad pokusy zmysłów. Pozostaj c pomi dzy duchem a ciałem (aczkolwiek nierozł czona z nimi) – dusza, czyli rozum, jest w stanie tworzy my li bardziej niskie od zwierz cych lub te mo e wej w wiadomy zwi zek z czystym duchem, gdzie panuje pełnia pokoju, czysto ci i

111 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce mocy bo ej, Kiedy syn człowieczy wst puje do tego królestwa, gdzie wznosi si ponad fałszem wiata fizycznego, my li on i działa na planie czystych poj . Tutaj rozró nia instynkty, które s wspólne wszystkim zwierz tom, od boskich intuicji nierozł cznych z Bogiem. Poznałem, e kiedy człowiek my li na planie duchowym, dusza wiadomie wchodzi do tego królestwa, gdzie zdobywa raczej idee rzeczy, ni same rzeczy. Nie zale y ona wi cej od zmysłów, lecz w bardziej czystym widzeniu ogl da ju wspaniałe widoki szerokiego horyzontu. Tu mianowicie si objawia prawda Boskim Rozumem i powiada natchnion , i uzdrawiaj c wie .

Kiedy si syn człowieczy podnosi z gł bin tego materialnego królestwa i ujrzy siebie otoczonego spokojnym pi knem i subtelno ci mentalnego wiata, wówczas po upływie pewnego czasu bywa opanowany zdrowym niezadowoleniem, a szczerze rw ca si dusza niesie go ju ku jeszcze wy szym wiatom. Tam ju nie dostrzega obrazów pokoju, lecz przebywa w krainie ciszy, otoczony wiecznym pi knem.

Podpatrzył ycie wewn trzne, i stało si ono dla niego wszystkim; i zewn trzne stało si wewn trznym. Teraz yje w wiecie przyczyn, podczas gdy przedtem poruszał si w wiecie skutków. jego istoty, gdzie ani moc Duch troistego człowieka jest najczystsz m dro ci ; to ta cz wiadectwa, ani ludzkie mniemanie nie maj adnego znaczenia w porównaniu z bezwzgl dn prawd . To Chrystus wewn trz, czyli Syn Bo y w stanie człowieczym, którego odkrycie rozwiewa zw tpienie i jego nast pstwa, czyli okoliczno ci sprawiaj ce smutek.

Z tego wierzchołka swej istoty człowiek postrzega wszystkie rzeczy w wyra nym przedstawieniu przebudzonej duszy. Obejmuje wtedy wi cej rzeczy na niebie i na Ziemi, ni jest zdolna wyobrazi jakakolwiek filozofia. Gdy człowiek sobie u wiadomi, e jest ciałem kierowanym albo z wewn trz, albo z zewn trz, rozumem, lecz e i jedno, i drugie mog by uczynione posłusznymi sługami jego rzeczywistego duchowego ja – wówczas przejawi to, dane mu przez Boga władztwo, którym był obdarzony na pocz tku.

Duch jest wy sz istno ci ludzkiej istoty. Nigdy nie cierpi i nigdy nie bywa nieszcz liwy, gdy jak powiedział wielki dusz Emerson: »Tylko ograniczone cierpi«. Niesko czone za le y, rozpostarłszy si i odpoczywa z u miechem.

Hiob w waszej Biblii powiada (przypis. Ks. Hioba, rozdz. 33,4.), e człowiek był duchem i tchnienie Wszechmog cego obdarzyło go yciem. Rzeczywi cie bowiem, to duch, przebywaj c w człowieku, daje mu ycie i ten e duch kieruje jego ni szymi działaniami.

Duch daje autorytatywne nakazy i wszystko si podporz dkowuje jego sprawiedliwemu przewodnictwu. Nowa era, osłoni ta płaszczem nadchodz cego dnia, zaczyna si w sercach ludzi i wnet czysty Duch Bo y znowu b dzie o wiecał te serca, a drzwi stan otworem, i ka dy, kto zechce, b dzie mógł przez nie przej do bardziej szerokiego i pełnego ycia.

Młoda, wibruj ca, wiecznie dziewica, pełna nadziei i d ca dusza ludzka stoi na progu nowej ery, bardziej sławnej ni wszystkie inne, rozja niaj ca niebo od dnia stworzenia.

Betlejemska gwiazda przy narodzeniu Jezusa wieciła ja niej ni uprzednio, lecz wkrótce jej blask b dzie podobny do południowego sło ca, albowiem nowe to wiatło zapowiada dzie , kiedy Chrystus si narodzi w sercach wszystkich ludzi".

112 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce

*** Nast pnego dnia Chander Sen mówił znowu: “Poznałem ponad wszelk w tpliwo , e wiadomo ludzka mo e by przemieniona w wiadomo bosk . Kiedy to zrozumiałem, uwierzyłem, e mogłem wej do królestwa bo ego, i e to królestwo było po prostu wewn trz mnie. Teraz wiem, e Bóg jest jedyn sił , wszechobecn i wszechwiedz c , i e grzech, niezgoda, choroba, staro i mier odnosz si tylko do przeszłych do wiadcze .

Poznałem rzeczywisto i teraz wiem, e bł dziłem we mgle iluzji. Czas i przestrze zupełnie znikły, a ja yj obecnie w aspekcie subiektywnym, przynale nym do wiata obiektywnego.

Gdyby dla mnie było mo liwe trzymanie si natchnie , to przebłyski bardziej subtelnych odczu odsłaniałyby si od czasu do czasu, a wówczas ile to ci kich i niespokojnych godzin mógłbym był unikn !

W czasie mej młodo ci, podobnie jak i wi kszo ludzi, zdecydowałem, e ycie si prze ywa tylko raz i e jest ono ku zadowoleniu siebie we wszystkim. Tote postanowiłem wzi z niego jak najwi cej. Głównym celem swego ycia uczyniłem egoizm i dałem pełne uj cie zwierz cym zmysłom. Rezultat był taki, e roztrwoniłem yciowe fluidy ciała, do tego stopnia, i stało si ono, jak gdyby pust skorup , co zreszt widzieli cie sami. Pozwólcie mi zademonstrowa sobie obraz, który bardziej plastycznie zilustruje wam moje my li".

Przez chwil Chander Sen siedział w milczeniu, po czym si ukazał na cianie obraz, podobny do tych, jakie ju opisywałem poprzednio. Było to wyobra enie jego dawnej osoby: starego człowieka, st paj cego niepewnie i podpieraj cego si drewnian lask . Nast pny z kolei obraz przedstawiał ju jego osob o wygl dzie, jaki miał tego dnia. Teraz Chander Sen wywodził dalej: “Otó pierwszy przedstawia człowieka, który roztrwonił siły i yciowy fluid swego ciała, nie pozostawiaj c nic, prócz pustej powłoki. Drugi natomiast wyobra a tego, który zachował pełni swych sił i zwierz cy fluid ycia wewn trz ciała. Rozpatrujecie to w moim wypadku jako oczywi cie całkowite i prawie mentalne odmłodzenie, co zreszt jest prawd . Ja jednak odczuwam to inaczej. Czy wielu ludziom mogło przypa takie szcz cie, by zyska sympati i pomoc tych drogich przyjaciół?

By cie mogli lepiej poj moj my l, rozpatrzmy ycie człowieka od jego urodzenia do ko ca, który wi kszo ludzi traktuje jako mier . A wi c, rodzi si dziecko. Jest ono w ogóle nie wiadome podtrzymuj cych ycie fluidów, działaj cych w jego ciele, poniewa s one nieczynne, gdy organy odnawiaj ce owe fluidy drzemi jeszcze w stanie nierozwini tym.

Je li dziecko jest normalne, to w czasie tego rozwoju jest ono pi kne, ruchliwe i pełne ycia.

Jego fluid yciowy staje si coraz mocniejszy, a dziecko osi gnie taki stopie rozwoju, na którym fluid ów jest ju aktywny i mo e by rozbudowany. Je eli ten rozchód ma miejsce w ci gu niewielu lat, to dziecko zaczyna wykazywa dojrzało , oczy zaczynaj traci młodzie czy blask, ciało gubi aktywno i gracj , a rysy twarzy si ustalaj . Jeszcze kilka lat i mózg zatraca pierwotn sił i koordynacj z mi niami. Potem ciało – zarówno u m czyzn, jak i kobiet – niedoł nieje, staj c si pust powłok poprzedniego ja.

A teraz oce cie człowieka, który zachował wszystkie yciowe fluidy, pozwalaj c im cyrkulowa według naturalnego prawa obiegu, i spójrzcie, jak on jest silny i energiczny.

113 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Gdyby człowiek zawsze zachowywał yciowe fluidy, bez wzgl du na to, czy osi gn ł jak bardziej wysok ide , prócz tego, by si urodzi , y jaki czas na Ziemi, a potem odej – to krótka chwila jego ycia powi kszyłaby si trzy lub czterokrotnie w porównaniu z wiekiem człowieka, który roztrwonił swój yciowy fluid. Je eli za osi gn ł – co jest dla niego w boskim planie – bardziej szeroki schemat, wówczas po wszystkie czasy zachowa w ciele yciowe fluidy, gdy wkrótce stwierdzi, e s one niezb dnym dopełnieniem do osi gni cia doskonałego rozwoju.

Dopiero niedawno uczeni si dowiedzieli o istnieniu delikatnego systemu arterii i ył tworz cych, tak zwany system krwiobiegu waszych ciał. Pozostaje im jeszcze ustali , e istnieje o wiele subtelniejszy cyrkulacyjny system w całym ciele, roznosz cy sił ywotn do ka dego atomu ciała. Za po rednictwem waszego nerwowego systemu ta yciowa siła bywa doprowadzana do grupy komórek mózgowych. Z kolei komórki owe działaj jako rozdzielnia siły, któr nerwy przekazuj ka demu atomowi ciała, z jakim pozostaj w ł czno ci.

Jednocze nie stanowi ona niejak ochron dla nerwów. Je eli siła yciowa jest trwoniona, to komórki owe nieruchomiej i nie mog si odnawia , skutkiem czego s wydalane nowe komórki, zamiast starych, zu ytych – a te za stopniowo si rozkładaj i umieraj . Je eli za siła yciowa jest oszcz dzana, to komórki tak samo łatwo si odnawiaj jednakowo w ci gu pi ciuset, jak i dziesi ciu lat.

Nadejdzie czas, kiedy wasza nauka ustali, e je li cała siła yciowa zostaje zachowana, to ciało mo e podtrzymywa tak ywotno , i b dziecie potrafili wyrazi ycie we wszystkich formach. Mo ecie malowa obrazy, rze bi pos gi lub wykonywa ka d z waszych r kodzielniczych prac, wyra aj cych wasz ideał, tchn w ni dech ycia – i ona o yje!

Unaoczni ona wam oraz innym, którzy zechc widzie to tchnienie ycia, jakie cie wyrazili w niej, i ona si uaktywni, poniewa wasz Bóg to wyraził, czyni c j tym, czym On chciał uczyni . Lecz formy te si nie stan ludzkimi, je eli nie wprowadzicie w nie ycia boskiego.

Je eli dajecie im ycie, powinni cie je doprowadzi do czystego ycia bo ego. Wówczas si stan one formami doskonałymi, podobnie jak i wy jeste cie doskonali, i w ten sposób wypełniacie wasz odpowiedzialno . To odnajdziecie i to wła nie jest ten prawdziwy geniusz.

Jest jeden yciowy bł d, na który chc zwróci uwag . Otó artysta, jak wy go nazywacie, kiedy si zaczaj rozwija , posiadł wiadomie lub nie wiadomie zdolno zachowywania i rozsyłania yciowych sił – w czystym ich stanie – po naturalnych kanałach, i ten warunek uduchowił jego ciało oraz twórcze mo liwo ci.

W ten sposób zauwa a, e ma przed sob nie zwykłe, powszednie, lecz co wy szego do wyobra enia. O ile zachowuje yciowe siły i daje im swobodne uj cie, b dzie si posuwał naprzód do coraz bardziej sławnych osi gni ; lecz je li pozwoli si wkra nieczystej dzy, wówczas szybko zatraci twórcz sił . Z pocz tku ciało si rozwijało, zachowuj c ywotne siły, dopóki si nie wykształciły komórki z bardziej subtelnej tkanki, ni to nast piło u człowieka, który zatracił yciow sił .

W tym mianowicie czasie artysta osi gn ł sław i nie rozwin wszy swej gł biej odczuwaj cej, czyli boskiej siły, zbacza z drogi z powodu zarozumiało ci. Traci on swoje wiatło przewodnie, poniewa nie był w pełni przebudzony. W pogoni za wielk podniet człowiek taki zaczyna zatraca ywotne siły i wkrótce trwoni cał swoj sił , gdy je li podniósł sw my l ponad zwierz ce nami tno ci i zachował yciowe siły do tej pory, póki

114 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce ciało nie zacz ło nabiera bardziej subtelnej tkanki, a potem pozwolił sobie upa upada on znacznie szybciej ni ten, kto nie był tak przebudzony.

w dół – to

Je eli kto jest przebudzony na tyle, e b dzie zachowywał wszystkie yciowe siły i pozwoli im si rozdziela po nerwach w naturalny sposób, a nast pnie je dopu ci do cyrkulacji i zasilania ka dego atomu ciała, nie deformuj c tego my lami dzy lub nami tno ci – wówczas jego rado b dzie stała, a odczucia wy sze od dozna płci. W b dzie podniesiony, nie potrzebuj c pełza na brzuchu w mroku i błocie nami tno ci.

Gdyby człowiek mógł zrozumie , e ten yciowy fluid jest o wiele ywotniejszy ni odpowiednia ilo czystej krwi, wówczas troskliwie ochraniałby go, miast trwoni i rozrzuca . Lecz on zamyka oczy na ten fakt (a by mo e nawet zupełnie tego nie wie) i posuwa si naprzód w lepocie lub niewiedzy, dopóki nie przyjdzie kiedy niwiarz.

Wówczas to opanowuje go smutek, albowiem si nie cieszy z urodzaju.

Na starszy wiek przywykli cie patrze z szacunkiem, a nie nobiałe włosy traktujecie jak jego ukoronowanie, czego ja, oczywi cie, bynajmniej nie umniejszam. Lecz je li spojrzycie na obraz i uczynicie porównanie, to sami łatwo zdecydujecie, kogo nale ałoby tu bardziej szanowa : czy tego ze nie nobiał głow , który wskutek niewiedzy lub rozpusty doprowadził si do niedoł stwa staro ci – czy tego, kto w dojrzało ci swej jest bardziej ywotny, silny i przygotowany do spotkania staro ci, a dzi ki temu lepszy i bardziej wspaniałomy lny.

Uwa am, e ten, kto dochodzi do ko ca w niewiedzy, jest godzien współczucia; ten za , kto wie i si zbli a do tego ko ca, jest nieoceniony".

*** Od tego czasu pod kierunkiem Chander Sena jako naszego instruktora zacz li my pilnie i gorliwie si uczy ujgurskiego alfabetu. Dni upływały nadzwyczaj szybko i kwiecie si zapisów pozostawała jeszcze nieprzetłumaczona. zbli ał ju ku ko cowi, a du a cz Pocieszali my si jednak tym, e mogli my wszak powróci i zako czy rozpocz t prac .

Cho przyjaciele nasi przeło yli ju dla nas wi ksz cz tych zapisów, to jednak nalegali, by my sobie przyswoili znaki w takim stopniu, eby móc przekłada tabliczki samodzielnie.

W ci gu ubiegłego wrze nia zorganizowali my spotkanie na pustyni Gobi z grup maj c nam towarzyszy i uczestniczy w pracach wykopaliskowych na miejscach zburzonych trzech staro ytnych miast, których poło enie wskazywały zapisy na tabliczkach. O ich istnieniu powiedziano nam jeszcze przed pokazaniem owych tabliczek. Jednak te, które widzieli my ju wcze niej i które wzbudziły nasz ciekawo , były tylko kopiami zapisów danych nam do opracowania. Oba zbiory odnosz czas istnienia tych miast na 200 000 lat temu. Zapisano w nich, e ich mieszka cy charakteryzowali si wysokim poziomem cywilizacji, poniewa znali sztuki, rzemiosła i umieli obchodzi si z metalami; e złoto było bardzo rozpowszechnionym metalem, na tyle powszednim, e u ywano go do wyrobu naczy kuchennych i podkuwania koni. Podaj one tak e, i narody te panowały nad wszystkimi siłami przyrody, tak jak i nad swoimi osobistymi, uzyskanymi od Boga siłami. W rzeczywisto ci legendy o tym – je li w ogóle mo na je nazwa legendami – s zgodne z takimi legendami mitologii greckiej. Je eli

115 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce tabliczkowe mapy s dokładne, to owe imperium obejmowało wi ksz cz Azji i dochodziło w Europie do Morza ródziemnego w miejscu, gdzie si obecnie rozprzestrzenia Francja; najwy szy za punkt wyniosło ci nie przekraczał sze ciuset stóp nad poziomem morza.

Powiada si przy tym, e była to olbrzymia równina, bardzo urodzajna, g sto zaludniona i stanowiła kolonie macierzystego l du.

Nie ulega w tpliwo ci, e je li resztki owych miast mog by odnalezione i odkopane, b dzie to dla historii niezwykle cenne odkrycie, poniewa według opisu podanego w tabliczkach, kraj ten w okresie dynastii jego siedmiu królów, okazało ci daleko przewy szał blask i wietno staro ytnego Egiptu. Nawet przed panowaniem tej dynastii, opisywany w tabliczkach kraj jest przedstawiony jako jeszcze bardziej kwitn cy. Narody rz dziły si same, nie było ani wojen, ani wasali, ani niewolników. W osobie swego monarchy zgodnie uznawali Rz dz c Zasad i mówili, e ojczyzna jego znajduje si pomi dzy narodem, naród za go kochał i był mu posłuszny. W tabliczkach odnotowano, e pierwszy król pierwszej dynastii uzurpował sobie tron od Rz dz cej Zasady b d Przyczyny, i sam na nim zasiadł jako panuj cy.

Czas upływał bardzo szybko. Pracowali my w po piechu, by zd y z przygotowaniem ekspedycji; musieli my bowiem wyruszy w drog cho by dlatego, eby dotrzyma naszej obietnicy spotkania si w maju, w umówionym miejscu, gdzie mogliby my uzupełni zapasy i zaopatrzy główn ekspedycj w celu doko czenia podró y.

Brak mi po prostu słów, kiedy w miar zbli ania si czasu odjazdu przyst puj do opisania swych my li i uczu . Ka da godzina naszego tu pobytu była rado ci ; nie prze yli my ani jednej smutnej chwili. Cho byli my w ród tych ludzi i korzystali my z ich go cinno ci dłu ej ni pi miesi cy, czas ten upłyn ł nam tak szybko, e zdawał si zaledwie kilkoma dniami. Jednak, mimo wszystko, przed nami si otworzył wiat najpi kniejszych mo liwo ci.

Mieli my wra enie, jakby jakie drzwi zostały przed nami szeroko otwarte i ka dy jednakowo przeczuwał bezgraniczne mo liwo ci, a mimo to my my si jeszcze wahali wej przez nie, tak samo jak si wahali my przed opuszczeniem tych niezwykłych ludzi, których traktowali my jak braci.

Jestem przekonany, e w yciu ka dego ze miertelnych bywa taka chwila, kiedy mo e widzie przed sob szeroko otwarte drzwi, jak postrzegał ka dy z nas tego pi knego kwietniowego ranka – wabi ce obietnic zrealizowania wszelkich ywotnych szans.

(Poprosz czytelników, by odrzucili na chwil na bok wszystkie uprzedzenia i w miar mo no ci spojrzeli na to naszymi oczami. Nie oczekuj oczywi cie, e wszyscy uwierz , lecz pragn łbym, by zrozumieli, e co innego pisa o tych ludziach, a zupełnie co innego siedzie u ich stóp i słucha ).

Zdawało si , e gdyby my miało poszli naprzód i przekroczyli próg tych drzwi, to mieliby my udział we wszelkich osi gni ciach; my my si jednak wahali. Dlaczego tak było?

Dlatego e nie mieli my pełnej wiary; pozwolili my nawykowi, by nas poci gn ł z powrotem. I zamkn ły si drzwi... a my powiedzieli my sobie wówczas, e r ka losu zamkn ła je przed nami. Lecz jednocze nie zdajemy sobie spraw , e nie ma innego losu prócz tego, który sami dopuszczamy.

116 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Byli to dobrzy, pro ci i naprawd najpi kniejsi ludzie. Niektórzy z nich całymi pokoleniami, a by mo e i zawsze, yli za tymi drzwiami – i ycie to dla nich było faktem. Nie ma tu ani precedensu, ani tradycji, nic, prócz czystego, nieska onego ycia, dobrze i prawidłowo prze ywanego tu na Ziemi. Porównanie tego pozostawiam czytelnikowi.

I wahali my si opu ci tych drogich, dobrych ludzi, do których tak serdecznie si przywi zali my w ci gu ostatnich kilku miesi cy. Jednocze nie sobie u wiadamiali my, e oczekuj nas inne zadania, co do których niecierpliwie snuli my plany na przyszło .

Pi knego kwietniowego dnia z rana, w ród serdecznych zaprosze , by my znowu przyjechali, ze szczerymi u ciskami dłoni i ukłonami po egnali my si z naszymi przyjaciółmi. Z ostatnim “do widzenia i powodzenia" twarze nasze zwróciły si ku północy, tym razem z rzeczywistym zamiarem przebycia wielkiej Gobi, maj c w pami ci opowiadania o strasznych trudno ciach, które wyobra ali my sobie jak mgliste wydarzenia, lecz pomimo to nie odczuwali my adnego l ku, poniewa Emil i D ast znowu byli z nami, tym razem i Chander Sen zamiast Niprowa.

Dla nas, którzy zwiedzili my ju wiele krajów, wyruszenie kompanii w drog było równie cz ci zwykłej dziennej pracy. Ka dy z naszej niewielkiej grupy był rad, e do niej przynale y. Nikt te spo ród nas nie w tpił, e przed nim zaczaj si znów otwiera i rozwija nowy wiat. Wszyscy sobie u wiadamiali my odległo i ryzyko tego rodzaju niezwykłego spaceru, a pomimo wszystko jakie niepowstrzymane pragnienie poci gało nas naprzód. Przy pełnym zaufaniu, jakie ywili my do naszych wielkich przyjaciół, wszystkie nasze obawy, czyli my li o osobistych wygodach, nie były w ogóle brane przez nas pod uwag , i weszli my w bieg rzeczy po prostu z młodzie czym entuzjazmem. Przywykli my wprawdzie do odległych miejsc Ziemi, lecz nigdy jeszcze nie spotykali my kraju tak odosobnionego, a jednocze nie takiego, gdzie mogliby my podró owa z wyj tkow swobod i rado ci , jak do wiadczyli my tego tutaj. Czy wi c zdziwicie si temu, e byli my oczarowani krajem i naszymi dobroczy cami? Mieli my wra enie, e mogliby my i wprost ku północy, póki nie osi gniemy kr gu polarnego i nie zwyci ymy go.

Nie odeszli my jeszcze daleko, kiedy jeden z członków naszej grupy zauwa ył pół artem: “Gdyby my mogli podró owa w taki sposób, jak ci młodzie cy, to droga ta byłaby łatwa; poniewa nie mo emy w drowa ich sposobem, to i oni s zmuszeni fatygowa si z nami".

Wszystko szło jak najpomy lniej do wieczoru siódmego dnia od naszego wyjazdu.

Wychodz c około 5 godziny po południu z gł bokiego w wozu, do którego zeszli my, by dotrze do bardziej otwartej miejscowo ci le cej poni ej, jeden z członków naszej grupy krzykn ł, e w oddali pokazuj si je d cy.

Skierowali my w t stron lornetki i naliczyli my dwudziestu siedmiu ludzi na koniach i – jak wida – dobrze uzbrojonych. Powiedzieli my o tym D astowi, który odrzekł, e to pewnie jedna z wał saj cych si band, których tu w tym kraju wsz dzie pełno. Spytali my, czy by mo e, e jest to jedna z rozbójniczych band, a D ast odpowiedział, e chyba tak, poniewa nie ma z nimi adnych stad.

Zboczyli my ze cie ki i skierowali my si do grupy drzew, pod którymi rozbili my namioty i rozło yli my obóz na noc. W czasie urz dzania postoju, dwóch ludzi z naszej grupy przekroczyło płyn c nieopodal rzeczk i weszli na najwy szy szczyt skalnego grzbietu, sk d

117 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce si odsłaniał widok na dalsz okolic . Przez chwil lustrowali teren przez lornetki, a potem zeszli i zmierzali do obozu.

Podszedłszy na odległo głosu zakomunikowali nam, e grupa je d ców przybli yła si ju na dystans najwy ej trzech mil i pod a w kierunku naszego obozu. W tej chwili kto z naszych ludzi zauwa ył, e si zbiera na burz , i przewiduje zawieruch . Rozejrzeli my si wokoło i stwierdzili my, e na północo-zachodzie rzeczywi cie gromadziły si ciemne chmury i mgła szybko si snuła zewsz d stron.

Opanowało nas nieprzyjemne uczucie, poniewa poprzez mgł zbli aj cego si huraganu mogli my ju wyra nie widzie band je d ców kieruj cych si po falistym zboczu góry wprost do naszego obozu. Podchodz ca banda bardzo nas zaniepokoiła, gdy cho grupa nasza liczyła trzydziestu dwóch ludzi, jednak e nie mieli my ze sob adnej broni.

W tym momencie nad nami rozp tał si z niebywał sił typowy górski fen. Obawy nasze wzmogły si , gdy mieli my ju kiedy okazj pozna gniew gór i niebezpiecze stwo siły górskiego orkanu. W par sekund pó niej wiatr wył i ze strasznym wistem niósł tumany delikatnych nie nych płatków z sił siedemdziesi ciu mil na godzin . Zaistniała nagle taka sytuacja, e powinni my byli przesun nasz obóz, by unikn spadaj cych z drzew gał zi, obłamywanych przez burz .

Jednocze nie w tym miejscu panował zupełny spokój, i pomy leli my przez chwil , e była to po prostu nawałnica – cz sto si zdarzaj ca w górskich okolicach – i e ju przemin ła.

Poniewa zapanował półmrok, niepozbawiaj cy jednak całkowitej widoczno ci, to rozejrzawszy si zacz li my doprowadza nasz obóz do porz dku. Byli my zaj ci t prac około pół godziny i w ci gu tego czasu zapomnieli my o burzy, i bandytach, którzy jeszcze przed chwil napawali nas niepokojem.

Przerwali my zaj cia, dla chwilowego odpoczynku, a kierownik naszej ekspedycji wyjrzał z namiotu. Po chwili si odwrócił i powiedział: – Huragan, jak wida , nadal szaleje nieopodal, lecz tu, gdzie jeste my, panuje dziwna cisza i docieraj jedynie ledwie dostrzegalne powiewy spokojnego wiatru. Spójrzcie tylko, jak namiot i drzewa zaledwie si poruszaj , a i powietrze si wydaje ciepłe i aromatyczne.

Cz naszej grupy wyszła za nim na zewn trz i stali my chwil w zdumieniu. Kiedy my przebywali w namiocie zaj ci prac , to tylko cz ciowo zdawali my sobie spraw , e nie słycha szumu powodowanego przez burz – s dz c, e ju przeszedł i szaleje w w wozie, poniewa niektóre burze huraganowe w tych okolicach zjawiaj si na podobie stwo tajfunu i przelatuj milami, zanim nie wyczerpi swej siły w ciekło ci, a kiedy przechodz – nast puje martwa cisza. W tym wypadku tak nie było. Orkan szalał z cał sił o sto stóp od nas, natomiast tam gdzie my si znajdowali, powietrze było spokojne i ciepłe. Poprzednie nasze do wiadczenia z prze ytych tego rodzaju burz dowodziły nam, e towarzysz cy im chłód był zawsze niezwykle ostry i przenikliwy, a jednocze nie wiatr nieustannie szalał wokół, p dz c podobne do igieł masy niegu z tak sił , e człowiek mógłby łatwo ulec zduszeniu.

Nagle, jakby pod wpływem czarodziejskim, przeja niło si wokoło nas. A kiedy my tak trwali zadziwieni, wydało si nam, e w ród dono nego szumu i wycia wichru rozró niamy

118 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce okrzyki ludzi, nad naszymi głowami. W tej chwili poproszono do wieczerzy. Wrócili my do namiotu i usiedli my, a podczas posiłku jeden z naszych towarzyszy wyraził zainteresowanie losem je d ców, których widzieli my zje d aj cych ze stoku góry. Kto inny snuł przypuszczenia: – Zdawało si nam, e słyszeli my okrzyki i nawoływania, gdy my stali przed namiotem, i chyba warto si dowiedzie , mogliby my by im u yteczni, gdyby si przypadkiem pogubili w zamieci.

D ast potwierdził, e ci ludzie nale do jednej z najgło niejszych rozbójniczych band, jakie grasuj w najbli szej okolicy – uprawiaj c ten przest pczy proceder trudni si tylko grabie i niszczeniem, uprowadzaj c ze sob całe stada owiec i kóz.

Po wieczerzy, kiedy wicher zacz ł ju ucicha , znowu usłyszeli my krzyki, nawoływania oraz r enie i parskanie koni, które zapewne wał sały si bez je d ców. A cho mieli my wra enie, e byli w pobli u nas, jednak e nie mogli my ich nigdzie dojrze z powodu g stego niegu p dzonego w ró ne strony przez wiatr; nie wida te było nigdzie adnego ladu obozowego ogniska.

Po chwili Emil wstał i powiedział, e chciałby ich zaprosi do naszego domu. Gdyby oni nie byli dobrze zahartowani, to oczywi cie niemo liwo ci byłoby – zarówno dla ludzi, jak i dla zwierz t – wytrzyma zawiej do rana, poniewa chłód na zewn trz srodze si wzmagał.

Kiedy Emil wychodził z namiotu, dwóch ludzi z naszej grupy poprosiło go, by pozwolił im sobie towarzyszy . Zdawało si , e był z tego zadowolony, przyj ł propozycj i wszyscy trzej znikli w tumanie niegu. Po upływie około dwudziestu minut powrócili w towarzystwie dwudziestu bandytów prowadz cych konie. Pó niej nam powiedzieli, e siedmiu z ich oddziału odł czyło si gdzie i widocznie si zagubili w zamieci. Ci za , którzy przybyli do nas, byli jedyni w swoim rodzaju, po prostu pstry tłum półdzikich stworze .

Gdy tylko si znale li w zasi gu wiatła, stali si bardzo podejrzliwi, s dz c, i była to jaka zasadzka w celu schwytania ich. Okazywali wyra ny niepokój, dopóki Emil ich nie zapewnił, e je li zechc , mog swobodnie odej , i podkre lił, e my si nie mamy nawet zamiaru broni , gdyby zechcieli na nas napa . Na to ich dowódca powiedział, e zamierzali wła nie to uczyni , kiedy zobaczyli nas wychodz cych przed burz z w wozu. Gdy si jednak rozszalał huragan, wówczas zostali zupełnie zdezorientowani i zboczyli z drogi, nie wiedz c, gdzie si znajdował ich obóz.

W chwili, kiedy Emil z naszymi towarzyszami ich odnalazł, wszyscy stali skupieni obok skały nad rzek , w odległo ci około stu kroków od naszego obozu. Dowódca wyraził pogl d, e gdyby wyruszyli naprzód podczas zawieruch, z pewno ci by zgin li. Emil jednak ich zapewnił, e tak by si nie stało.

Na noc przywi zali konie do drzew, a nast pnie usiedli osobno i zacz li je ko le i smalec z jaka, które mieli w torbach przytroczonych do siodeł.

suszone mi so

Jedz c, cały czas jednak e trzymali bro w pogotowiu, czujnie nasłuchuj c przy ka dym gło niejszym d wi ku. Rozmawiali ze sob i swobodnie gestykulowali. D ast powiedział nam, e bardzo ich dziwiło nasze urz dzenie i wiatło, jak równie i to, dlaczego tu nie wiał

119 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wiatr, czemu było ciepło wewn trz obozu i z jakiego powodu konie były tak zadowolone.

Jeden z nich, najbardziej si rozwodz cy, słyszał o naszych przyjaciołach ju dawniej. Mówił pozostałym, e ci ludzie s jak bogowie i mogliby ich zniszczy w jednej chwili, gdyby tylko zechcieli. D ast zakomunikował nam tak e, e niektórzy z nich próbowali przekona pozostałych, by zagrabi wszystko, co my posiadali, i uciec, poniewa , według nich, to była na pewno jaka zasadzka, by ich schwyta ; lecz ten jeden człowiek uparcie trwał przy swoim, e nie nale y nas niepokoi . Mówił im, e gdyby nam uczynili jak szkod – wszyscy by byli zniszczeni.

Po dłu szej rozmowie o miu z nich wstało. Podeszli do nas i oznajmili D astowi, e nie chc pozostawa na noc, poniewa si bardzo niepokoj i spróbuj dotrze do swego obozu, który – ich zdaniem – znajdował si nad t sam rzek , lecz o kilka mil dalej. Uznali, e b d mogli dotrze do swoich, bior c za punkt wyj cia grup drzew, pomi dzy którymi był poło ony nasz obóz. Po chwili wyszli, wskoczyli na konie i pogalopowali wzdłu rzeki.

Po około dwudziestu minutach wszyscy jednak wrócili, gdy nieg padał tak g sto, i konie nie mogły si porusza i walczy z huraganem, który – w ich mniemaniu – jest jednym z najci szych, jakie im si zdarzyło prze ywa w ci gu wielu lat. Po czym zacz li si ju wygodniej urz dza na noc.

Jeden z naszej grupy zauwa ył: – S dz , e nawet gdyby si obawiali, to tutaj b dzie im znacznie wygodniej ni tam, w ród burzy.

Na to D ast, zwracaj c si do nas, powiedział: “Dom Ojca jest zawsze tam, gdzie wy si znajdujecie. Je eli jeste cie wewn trz tego domu – przebywacie w duchu raduj cego si Ojca. Jaki po ytek z ciepła i wesela b d cego w domu, je eli nie ma was tam lub nie wiecie o cieple i weselu, które s w nim? Mo ecie zaprosi tych, którzy pozostali na zewn trz, a oni nie wejd , albowiem nie wiedz , gdzie wy si znajdujecie. Ci tutaj mili ludzie, mimo i czuj ciepło, nie zbli si – dlatego e zawsze polowali na swoich współbraci, i nie mog poj , e ci sami ludzie, których rozpatrywali jako sw naturaln zdobycz, mogliby si zatroszczy o nich bez adnego ku temu przymusu, zwłaszcza za , je li w dodatku nie nale do ich bandy. Nie wiedz oni, e w niegu i chłodzie czy najstraszliwszym sztormie – tak samo przebywa Ojciec, i e tym, którzy czyni Jego dom swoim domem i przebywaj w nim, nie mo e zaszkodzi ani sztorm, ani wiatr, ani woda. Tylko wówczas, kiedy jeste cie poza ł czno ci z Bogiem – wiatry, burze i woda atakuj was.

Wtedy za , kiedy mo emy twardo i niezachwianie stan z oczami skierowanymi wprost na Boga, nie znaj c i nie widz c nic poza tym, co On mo e wypełni , i to, co my chcemy widzie , wówczas nasza my l powinna by taka: Stoj twardo, skierowawszy oczy swoje na Ciebie, Ojcze; znaj c tylko Ciebie, widz we wszystkich rzeczach tylko Boga. Stoj niezachwianie na wi tym Szczycie, nic nie znaj c, prócz Twej Miło ci, Twego ycia i M dro ci. Twój Boski Duch zawsze przenika mnie. On otacza i zapełnia wszystko wewn trz i na zewn trz mnie. Wiem, Ojcze, e to nie tylko dla mnie jednego, lecz dla wszystkich dzieci Twoich. Wiem, e posiadam tylko to, co one posiadaj , i e nie ma nic prócz Boga dla wszystkich. Dzi kuj Ci, Ojcze!

120 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Prawdziwy pokój mo na osi gn nawet w sercu huraganu, lecz w sercu ludzkim pokój taki bywa tylko u tego, kto odnalazł siebie.

I odwrotnie: człowiek mo e by na odległej pustyni, sam jeden z wieczorn zorz , przy pełnym milczeniu przyrody, i mimo to by szarpany nami tno ciami lub wstrz sany paroksyzmami strachu.

Obserwuj c powierzchownie, zdawałoby si , e przyroda dała brutalnej sile niezrównany przywilej – dz i zdolno przelewania krwi słabych zwierz t, lecz zwró cie, prosz , uwag na nast puj ce najzwyklejsze fakty, nad którymi mało kto si zastanawia.

Oto na wiecie jest wi cej baranów, ni lwów. Nie jest to bynajmniej przypadkiem, gdy przyroda, to nie lepa i nierozumna rzecz – przyroda, to Bóg przy pracy, a Bóg nie marnuje materiału i si nie myli przy Swym tworzeniu. Czy nie rzuca si wam w oczy, jako dziwna rzecz, e w odlewniczym tyglu pierwotnych sił przyrody lew nie zjadł jagni cia wcze niej, nim si na scenie pojawił człowiek? W walce o egzystencj baran literalnie pokonywał lwa.

Czy nie wyja nia tego, tak e i to, e człowiek stan ł po stronie barana przeciwko lwu?

Prawdopodobnie, człowiek zacz ł sw karier uboju bydła, zabijaj c najpierw zdolne do oswojenia, i z pewno ci zabił wi cej baranów ni lwów. Tote nie człowiek, lecz przyroda wydaje wyrok i karze lwi rodzaj. Pomy lcie przez chwil , a si przekonacie, e przyroda nie mo e da wi kszej siły stosowanej w przeciwnych kierunkach temu samemu zwierz ciu. Lew to wielki wojownik, lecz za to kiepski producent. Cała siła jego pi knego ciała przemienia si w zdolno do walki. Zdoby barana ze szkod dla kogo – to wła nie wydarzenie w jego yciu. Baran za nie jest waleczny, i dlatego słaby – nie traci energii na walk , ale to stosunkowo jeden z lepszych producentów.

Przyroda potwierdza, e w stworzeniu lwa zbł dziła. Lecz naprawia t omyłk : lew i inne zwierz ta, których instynktem jest zabijanie – znikaj .

Nie ma wyj tku od tego wyroku degeneracji, wydanego przez niewzruszone prawo przyrody przeciwko wszelkiego rodzaju drapie nikom. Przyrod rz dzi wieczna sprawiedliwo .

Zgodnie z kosmicznym prawem wojownik zawsze walczył, walczy i b dzie walczył za spraw poci gaj c za sob szkod , bez wzgl du na to, czy b dzie zwierz ciem, czy człowiekiem-zwierz ciem, i zarówno w lesie, jak i w mie cie – teraz i zawsze lew traci. Traci, kiedy wygrywa – umiera, kiedy zabija. Z samej natury rzeczy po era podobnych sobie, gdy rozszarpuje ciepłe mi so jagni cia porwanego ze stada. Kiedy pierwszy lew uderzył sw zdobycz pot n łap i rado nie zaryczał z odczuwanego zachwytu nad swoim krwawym k sem, obwie cił tym nie mier bezwolnego baranka, którego po erał, lecz piewał pogrzebowy hymn swemu własnemu rodzajowi. Dziko nie jest ł cz cym przymiotem. Lwy nie chodz gromad ; nied wiedzie nie ł cz si w stada. Dzicy ludzie zawsze tworz małe grupki i prowadz mi dzy sob stałe wojny. Zarówno po ród zwierz t, jak i ludzi, dziko si zwraca przeciwko samej sobie i jest ródłem słabo ci. Analizuj c rzecz: dzikie zwierz ta powinny by brane pod szczególn uwag . aden wielki zdobywca, w rzeczywisto ci nigdy nie zdobywał nic. Wszystkie jego zwyci stwa, to tylko iluzja. Wodzowie imperiów, je eli si nie opierali na czym bardziej istotnym ni tylko miecz, szybko upadali. Wojownicy musz wreszcie odrzuci sił i si odwoła do sprawiedliwo ci i rozs dku albo inaczej imperium upada.

121 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Ka dy drapie ca, bez wzgl du na to, czy b dzie on okrutny, czy ludzki, jest zawsze samotny, beznadziejnie opuszczony i nieuchronnie os dzony, podczas gdy szlachetno to wła nie lew ze wszystkimi lwimi atrybutami, wył czaj c skłonno do krwi. I powoli całe ycie zd a pod jej niezwyci one kierownictwo.

Człowiek si uszlachetnia lub nie – samoistnie. W arsenale my li wykuwa bro , któr sam siebie niszczy. Tak samo te wytwarza narz dzia, którymi buduje sobie niebieskie mieszkanie rado ci, siły i spokoju. Przy prawidłowym wyborze i zastosowaniu my li, człowiek wznosi si do boskiej doskonało ci. Przez nadu ycie i nieprawidłowe zastosowanie my li – upada poni ej poziomu zwierz cia. Pomi dzy tymi dwiema skrajno ciami le wszystkie stopnie charakteru i człowiek jest ich panem.

Ci bandyci, to resztki niegdy wielkiego i szcz liwego narodu. Przodkowie ich zaludniali ten kraj, kiedy był jeszcze pi knym, kwitn cym i uprzemysłowionym imperium. Znane im były nauki i sztuki, znali tak e swe boskie pochodzenie i bosk sił , które gł boko czcili. Nadszedł jednak e czas, kiedy zacz li rozpatrywa ciało jako przedmiot przyjemno ci i z biegiem czasu ciało zdradziło ich, osłabiło i doprowadziło do upadku. Wówczas kraj nawiedził straszny kataklizm, niszcz c go i pozostawiaj c jedynie nielicznych rozbitków, na wi kszych wyniosło ciach gruntu. Pó niej ci rozbitkowie poł czyli si w wi ksze grupy i z czasem potworzyli osobne społecze stwa, staj c si liczniejszymi szczepami na kontynencie Europy.

Obszar – na którym obecnie przebywamy – wraz z pustyni Gobi, był odci ty i grunt stał si prawie zupełnie bezpłodny. Naród był niemal całkowicie wyniszczony – pozostały tylko nieliczne, niekomunikuj ce si nawzajem grupy, a gdzieniegdzie jedna lub dwie rodziny. One to wła nie zorganizowały si w bandy i stały si przodkami tera niejszego rozbójniczego szczepu. Rozwija si i kwitn nie mog , poniewa trwaj w stanie permanentnej wojny.

Lecz cho ich historia i pochodzenie zostały zapomniane, to jednak religia i legendy mog zaprowadzi was do ich ródła. Gdziekolwiek by cie ich spotkali, znajdziecie zawsze kilka podobnych zasad, cho pod wzgl dem formy mocno si ró ni ".

Tu D ast zauwa ył, e si obawia, i nas znu ył, poniewa wszyscy nasi przyjaciele ju twardo spali. Spojrzeli my w stron bandytów i si przekonali my, e faktycznie wszyscy ju spali. Zarówno oni, jak i my zapomnieli my o huraganie, który jeszcze nie ucichał.

Weszli my do namiotu i udali my si znowu na spoczynek, błogosławi c naszych przyjaciół.

Kiedy my si przebudzili nazajutrz, sło ce ju wieciło i cały obóz był na nogach. Ubrawszy si spiesznie, wyszli my z namiotu i zobaczyli my, e kompania bandytów i wszyscy pozostali oczekiwali ju nas w komplecie. Przy niadaniu okazało si , e zdecydowano, i odb dziemy podró do obozowiska bandytów, poniewa razem łatwiej b dzie torowa sobie drog .

Bandyci okazywali wyra ne zadowolenie z takiego obrotu rzeczy, lecz nie mog tego powiedzie o nas, zwłaszcza, kiedy oznajmiono nam, e obóz ich liczy około 150 ludzi. Pod koniec niadania wszystkie lady burzy znikły. Zwin li my obóz i wraz z bandytami wyruszyli my naprzód, by torowa drog , umo liwiaj c pozostałym członkom ekspedycji podró z maj tkiem i wyposa eniem naszej wyprawy.

122 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Cho rozbójnicze osiedle było nie dalej ni dwana cie mil w dole rzeki, jednak e dotarli my si niego dopiero po południu, kiedy byli my ju całkiem zm czeni i pragn li my si zatrzyma , by troch odpocz .

Obóz bandytów okazał si bardzo wygodny i z dostateczn woln przestrzeni dla pomieszczenia całej naszej grupy. Po posiłku postanowiono eby przeczeka dzie lub dwa, by pozwoli stwardnie wie emu niegowi, co nam złagodzi niewygody podró y, a przecie b dziemy musieli na drugi dzie przekroczy przeł cz na wysoko ci około czternastu tysi cy stóp. Wbrew oczekiwaniom pogoda była niesprzyjaj ca i pobyt nasz przedłu ył si do czterech dni. Cała bandycka wie odnosiła si do nas z najgł bszym szacunkiem i czyniono wszystko, co było w ich mocy, by nasz pobyt u nich uczyni jak najbardziej wygodnym.

Przy naszym odje dzie dwaj osobnicy z grona bandytów spytali, czy by mogli si przył czy do naszej grupy. Poniewa zamierzali my zwerbowa jeszcze kilku ludzi do pomocy, w nast pnej wielkiej wsi, odległej o około siedemdziesi ciu mil, wi c zgodzili my si ch tnie, i towarzyszyli nam w podró y. Kiedy opuszczali my wie , prawie połowa jej mieszka ców odprowadziła nas do samego szczytu przeł czy, pomagaj c torowa drog w gł bokim niegu. Za te ich wysiłki byli my im serdecznie wdzi czni, tym bardziej, e droga okazała si uci liwa. Na szczycie po egnali my naszych przyjaciół-bandytów i kontynuowali my podró do oznaczonego miejsca, przybywaj c tam 28 maja, to jest w trzy dni po stawieniu si przyjaciół, z którymi mieli my umówione spotkanie.

*** Po całotygodniowym odpoczynku, i uzupełnieniu naszego zaopatrzenia, poł czona ekspedycja wyruszyła w drog , kieruj c si do staro ytnego ujgurskiego miasta, dok d po kilkutygodniowej podró y przybyli my 30 czerwca. Po oznaczeniu miejsca przyst pili my natychmiast do pracy i kiedy pierwszy szyb został wykopany na gł boko pi dziesi ciu stóp, natkn li my si na ciany staro ytnej budowli. Posuwaj c si w gł b niewiele ponad dziewi dziesi t stóp, natrafili my na obszern sal , w której si znajdowało mnóstwo rozmaitej wielko ci pi knie wyrze bionych złotych, srebrnych, br zowych i glinianych pos gów, które my sfotografowali. Pó niej, kiedy roboty wykopaliskowe weszły w stadium dostatecznego zaawansowania i po stwierdzeniu ponad wszelk w tpliwo , e niegdy było tu wielkie miasto, przemie cili my si na inne miejsce, według zapisów na tabliczkowych dowodach.

Tutaj znów, po zagł bieniu si w ziemi na około czterdzie ci stóp, natkn li my si na pewne przedmioty, które mogły by bezwarunkowo nazwane dowodem istnienia dawnej cywilizacji.

Pracowali my tu przez pewien czas, dopóki nie otrzymali my bezspornego potwierdzenia, e penetrujemy ruiny wielkiego staro ytnego miasta.

Po raz trzeci odbyli my podró , zmieniaj c miejsce, spodziewaj c si natrafi na dowody, e to autentycznie najstarsze i najwi ksze z owych trzech staro ytnych miast Aby wykorzysta czas i mo liwo ci fizyczne, podzielili my nasze siły na cztery grupy. W skład ka dej z pierwszych trzech wchodził kierownik i sze ciu pomocników, co stanowiło po siedmiu ludzi w ka dej grupie. Miały one poruczone zadania organizowania i praktycznego

123 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce prowadzenia rozkopów, przy czym ka da pracowała po osiem godzin na dob . Czwartej grupie, składaj cej si z pozostałej cz ci personelu ekspedycji, była zlecona opieka nad obozem. Ja przynale ałem do grupy, któr zarz dzał nasz szef, a obowi zywała nas praca w godzinach od północy do ósmej rano.

Dokonawszy otwarcia pierwszego szybu, po podej ciu do czwartej z podziemnych sal musieli my usun mas rumowiska, eby i tutaj bezwarunkowo skonstatowa , i prawdziwie było to staro ytne i najwi ksze z tych trzech miasto, obfituj ce w rozmaite skarby.

Pewnego dnia z rana grupa rozpoczynaj ca prac po naszej zmianie zakomunikowała nam, e od północnej strony podchodz do naszego obozu jacy je d cy. Wyszedłszy na powierzchni , zauwa yli my, e je d cy rzeczywi cie kierowali si w nasz stron , i wygl dało na to, jakby to była druga rozbójnicza banda, id ca widocznie ladami pozostawionymi przez nas. Kiedy my tak stali, obserwuj c ten zbli aj cy si oddział, D ast wysun ł si naprzód i stwierdził: – Jest to jedna z bandyckich szajek, która postanowiła ograbi obóz – lecz s dz , e si nie ma czego obawia .

Czekali my, a si zbli , a oni si zatrzymali, kiedy podjechali na odległo jardów.

około pi ciuset

Wnet dwóch z nich podst piło do nas i po wymianie zwykłych powitalnych zwrotów spytali, co my tu robimy. Odpowiedziano im, e próbujemy odszuka ruiny miasta. Odrzekli, e w ogóle nie wierz w to, co my powiedzieli. Przypuszczaj , e szukamy złota, i oni zamierzaj pozbawi nas zaopatrzenia i zapasów. Spytani, czy s upowa nieni przez rz d, odpowiedzieli, e nie uznaj adnego rz du, poniewa s najsilniejsz band , a to jedyne, co ma znaczenie w tym kraju. Nie dopatrzywszy si u nas ani ladu broni palnej, mogli wnioskowa , i stanowimy znacznie wi ksz sił , ni wiadczyły o tym oznaki zewn trzne. Po tej wymianie zda odjechali do bandy w celu naradzenia si i zanalizowania sytuacji.

Po niedługim czasie powrócili, przekazuj c polecenie, e je eli si poddamy dobrowolnie, to nikomu nie uczyni adnej krzywdy, w przeciwnym za razie zaatakuj nas i wystrzelaj tych, którzy b d okazywali jakikolwiek opór. Na decyzj dali nam dziesi minut, po czym mieli ju na nas napa bez dalszych pertraktacji b d ostrze e .

D ast zdecydowanie odparł, e ani nie b dziemy okazywa oporu, ani si nie poddamy. To, zdaje si , doprowadziło ich do w ciekło ci, gdy wspi wszy konie ostrogami i wymachuj c r kami pogalopowali z powrotem do bandy.

Niebawem cała banda pełnym pogalopem pop dziła w naszym kierunku. Przyznam, e to mnie bardzo przestraszyło, lecz prawie natychmiast zauwa yli my, e jeste my otoczeni mnóstwem bezcielesnych postaci na koniach, cwałuj cych wokół nas. Po chwili postacie te stały si wyra niejsze, bardziej ywe i liczebnie jeszcze si zwi kszyły. Zrozumiałe jest, e nasi go cie-bandyci widzieli równie to samo, czego i my byli my wiadkami, gdy konie ich albo były nagle zatrzymywane, lub te same stawały d ba i wbrew woli je d ców usiłuj cych zmusi je do pój cia naprzód, rzucały si do ucieczki. Po ród bandy, licz cej około siedemdziesi ciu pi ciu ludzi, nast piło dzikie zamieszanie. Konie rzucały si w lewo i

124 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce prawo, i zako czyło si to paniczn , bezładn ucieczk , przy czy nasi je d cy-fantomy – jake my ich nazywali – zacz li ciga uciekaj cych.

Kiedy ju troch ochłon li my z prze ytego wra enia, szef nasz i dwóch innych członków z naszej grupy (w tej liczbie i ja), udali my si na miejsce, gdzie zatrzymał si trzon bandy, lecz adnych innych ladów prócz tych, które pozostawili bandyci, nie stwierdzili my. Byli my tym bardziej przej ci, e ta niezwykła pomoc miała wszystkie znamiona realnej obrony, widzialnej zarówno dla nas, jak i dla bandytów, a obro cy, co było widoczne, pojawili si ze wszystkich stron. Spodziewali my si , e odnajdziemy ich lady na piasku, podobnie jak lady koni, na których przyjechali bandyci.

Po naszym powrocie do obozu, D ast powiedział: – Ci widmowi ołnierze, jak ich nazywacie, byli tylko wyobra eniem odtworzonym na tyle realnie, e wy i bandyci mogli cie ich widzie . Słowem, zjawisko było tylko odbiciem innych wydarze , które mogli my odtworzy tak wyra nie, e trudno było odró ni widziadło od rzeczywisto ci. Zdarzenia takie mo emy odtwarza dla samoobrony, tak samo jak i w celu obrony innych, przy czym tu nikt na tym nie ucierpiał.

W my lach i duszach bandytów zrodziła si niepewno . Wszak byłoby lekkomy lno ci , by taka ekspedycja jak nasza ryzykowała tak odległ wypraw bez adnej ochrony. Dlatego wykorzystali my to, eby ich odstraszy . S oni te bardzo zabobonni i zawsze si licz z mo liwo ci omamienia. Ten typ ludzki jest najbardziej podatny na strach, a oni zobaczyli wła nie to, co si spodziewali zobaczy . Gdyby my nie wykorzystali tego sposobu, musieliby my według wszelkiego prawdopodobie stwa zniszczy wielu z tej bandy, zanim zechcieliby nas pozostawi w spokoju. A teraz ju nie usłyszymy o nich wi cej.

Od tej pory nie byli my ju w ogóle przez nikogo niepokojeni.

Po zrealizowaniu wystarczaj cego zakresu prac wykopaliskowych, dla zorientowania si , i te trzy miasta naprawd istniały – zdecydowano, e nale y ponownie zasypa wszystkie wykopy w celu ich zabezpieczenia przed wszelkimi wał saj cymi si bandami, które by mogły podj dalsze roboty wykopaliskowe, gdy odkrycie takie spowodowałoby masow grabie skarbów.

Po ród wszystkich rozbójniczych band kr np. legendy, e te wielkie miasta były realne i e kryj w sobie bryły złota. Kiedy my ju zako czyli prace poszukiwawcze, ka dy wykop był dokładnie zasypywany, tak by nie zostały jakiekolwiek lady, a gdyby my co przeoczyli, pierwsza burza piaskowa zatrze w ogóle wszystko. Na tym obszarze pustyni piasek był lotny i stale si przemieszczał, i to jedno ju bardzo utrudnia umiejscowienie owych staro ytnych ruin. Niemo liwo ci byłoby równie znalezienie przez nas której z tych miejscowo ci, bez wskazówek i pomocy naszych przyjaciół.

Powiedziano nam, e podobne ruiny istniej na pewno tak e w południowej Syberii.

Nieodparte dowody wskazywały na to, e rozkwitał tutaj niegdy wielki naród i osi gn ł wysoki poziom cywilizacji. Posiedli my całkiem realny dowód, e narody te znały rolnictwo, górnictwo, przemysł tekstylny i zwi zane z nimi pokrewne przemysły; umieli czyta , pisa i posiedli znajomo wszelkich nauk. Całkiem prawdopodobne, e historia tych narodów jest histori rasy aryjskiej.

125 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Ostatniego dnia po południu, siedz c za stołem, jeden z naszych towarzyszy zapytał Emila, czy mogła by znana i napisana historia tej wielkiej rasy. Odpowied była twierdz ca: e spoczywaj ce pod naszym obozem miasto zawiera powszechne dowody w postaci manuskryptów, które gdyby zostały znalezione i przeło one, dałyby gruntown wiedz o historii tego narodu.

W tym miejscu rozmow przerwało pojawienie si człowieka przy wej ciu do namiotu i zapytuj cego, czy mo e wej .

Zobaczywszy go, Emil, D ast i Chander Sen powstali i po pieszyli na spotkanie przybyłego.

Po sposobie przywitania wywnioskowali my, e byli z nim w bliskiej komitywie; szef nasz równie wstał i si do nich przył czył. Zauwa yli my, e przy wej ciu do namiotu przybyły si zatrzymał i przez chwil popatrzył uwa nie, a nast pnie spiesznie wyszedł z wyci gni tymi r kami, mówi c: – No, no – naprawd niespodzianka!

Dały si słysze zmieszane głosy kobiet i m czyzn, witaj cych si z nim oraz trzema innymi, którzy za nim weszli.

Widz c to, wszyscy siedz cy za stołem si podnie li i skupili za namiotem, gdzie stała grupa nowo przybyłych czterdziestu osób. Mi dzy innymi byli tam: matka Emila, nasza gospodyni z poprzedniej (zimowej) kwatery we wsi, owa pi kna dama (która przewodniczyła pami tnemu bankietowi w domu Emila) oraz syn i córka Emila. Była to naprawd ywa i opromieniona wesoło ci gromadka, której widok wywołał w nas wspomnienia naszych spotka i rozmów w ubiegłych miesi cach.

Zdziwienie z powodu takiej nieoczekiwanej wizyty było ogromne i nie taili my tego. Lecz najbardziej si dziwili przyjaciele, którzy si po drodze przył czyli do naszej ekspedycji.

Kiedy spojrzeli my na nich, zauwa yli my, e ich zdumienie nie miało granic. Nie widzieli oni dot d takich nagłych pojawie i znikni , jakich my byli my nieraz wiadkami, a w ci gu trudnej ekspedycyjnej pracy i ci głych zaj po prostu nie przychodziło nam do głowy, by im co kolwiek opowiada prócz oderwanych epizodów. Przybycie go ci, jakby z jasnego nieba, po prostu zupełnie ich oniemiało.

Zrozumiałe jest, e my si tym serdecznie bawili na ich rachunek. Skoro ju spełniono wzajemne przedstawienia i powitania, członek naszej grupy, odpowiedzialny za sprawy gospodarstwa obozowego i zaopatrzenia, odszukał Emila i naszego szefa, i z nieukrywanym wyrazem godnej ubolewania bezradno ci, powiedział: – I jak ja nakarmi tych ludzi?! Nasze zaopatrzenie jeszcze nie zostało uzupełnione, a poniewa ju poczyniono przygotowania do wymarszu w drog powrotn , wi c prowiantu dla nas samych pozostało zaledwie na dzisiaj i na jutrzejsze niadanie.

Analizuj c to zagadnienie, wszyscy byli tego samego zdania i potwierdzili, e tak istotnie było.

Kierownik przył czonej do nas ekspedycji, przypadkowo usłyszał cz równie podszedł do nich. Usłyszałem go zapytuj cego:

tej rozmowy i

126 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce – Na Boga! Sk d e si zjawili ci ludzie?

Na to szef nasz spojrzał na niego z u miechem i odpowiedział: – Trafił pan w samo sedno, panie Ray – oni istotnie przyszli prosto z nieba. Niech pan tylko spojrzy, prosz , wszak nie wida nigdzie adnych rodków lokomocji.

A Ray zauwa ył: – Rzecz, która najbardziej mnie zdumiewa, to jest, i nie widz u nich adnych skrzydeł. Ale poniewa nie maj skrzydeł, przeto powinni my byli usłysze przynajmniej upadek, gdyby l dowali na piasku, tym bardziej e jest ich taka znaczna liczba – a tymczasem my my nawet i tego nie słyszeli. Musimy wi c doj do wniosku, e pana przypuszczenie tym razem jest słuszne i zupełnie logiczne.

Emil, zwracaj c si do rozmówców powiedział, e dla zmniejszenia obaw gospodarza pozostawałoby mu tylko uczyni go ciom wymówk z powodu nie zabrania przez nich swego prowiantu.

To bardzo skonsternowało naszego intendenta i odrzekł, e bynajmniej nie miał zamiaru stawia tego zagadnienia tak niedelikatnie, lecz fakt faktem, i nie starczy ywno ci dla wszystkich. Do rozmowy wł czyli si go cie, miej c si wesoło z tego powodu, co na domiar utrapie , jeszcze bardziej zmieszało naszego gospodarza.

Wówczas matka Emila powiedziała, e nie ma adnego powodu do niepokoju ani przejmowania si takim drobiazgiem. Jednocze nie gospodyni nasza i pi kna dama wtr ciły si , deklaruj c ch tn pomoc w przygotowaniu wieczerzy, a zarazem wzi ły to na swoj odpowiedzialno , poniewa całkowicie były wiadome swego udziału w naszym dzisiejszym posiłku. To wybawiło z kłopotu naszego amfitriona i ch tnie si zgodził na propozycj takiej wyr ki.

Dzie miał si ju ku ko cowi. Był to jeden z tych dni na Gobi, kiedy pogoda w jednej chwili pie ci ziemi , a za par sekund zmienia scen w piekło bezlitosnej furii. Ka dy u yteczny brezent był rozci gni ty i umocowany na piasku poza namiotem. Obcemu człowiekowi miejsce to mogłoby si wydawa wesołym wycieczkowym obozem, którym wła ciwie mówi c, w tej chwili i był. Gdy brezenty zostały rozesłane, wyniesiono i ustawiono na nich skrzynie wraz z zawarto ci ; posługiwano si nimi w celu gotowania i przyrz dzania obozowego jedzenia. Nast pnie cała kompania zebrała si i usiadła wokoło.

Obserwuj c członków doł czonej niedawno ekspedycji, widzieli my nieschodz ce z ich twarzy wyrazy zdziwienia i w tpliwo ci. Kierownik Ray zajrzał do skrzyni i zauwa ył, e je eli trafnie okre lił ilo znajduj cego si w nich po ywienia i je eli ma to (bez uzupełnienia) wystarczy do nakarmienia takiej licznej kompanii – to on szeroko wytrzeszczy oczy przy dokonaniu si cudu.

Słysz c to jeden z członków naszej grupy powiedział: – Niech pan ju szeroko otwiera oczy wła nie na to, co pan chce zobaczy .

127 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Wtedy szef nasz wtr cił uwag : – Ju dzi dwa razy powiedział pan prawd , panie Ray. W tym czasie obie damy zacz ły wykłada ze skrzy potrawy na talerze, napełniaj c ka dy z nich kolejno, póki wszyscy wokoło nie zostali jednakowo obficie obdzieleni.

Widz c to, Ray stawał si coraz bardziej niespokojny, a kiedy postawiono przed nim jego talerz, on odsun ł go napomykaj c, e zadowoliłby si o wiele mniejsz porcj jedzenia.

Ale gospodyni nasza go zapewniła, e nie potrzebuje ywi starczy dla wszystkich.

adnych obaw, gdy jedzenia

Kiedy ju wszystkie talerze zostały napełnione, Ray znów zajrzał do skrzy , a stwierdziwszy, e ich zawarto wcale si nie zmniejszyła, wstał i powiedział: – Ryzykuj by niedelikatnym, le wychowanym, naruszycielem granic przyzwoito ci, lecz pozwol sobie zapyta , czy mog usi obok tych trzech pa , gdy przyznaj si w zupełno ci, i ciekawo moja tak ywo została rozbudzona, e nie mog przełkn ani kawałeczka jedzenia.

Damy odpowiedziały, e widziałyby w tym tylko akt uprzejmo ci, gdyby zechciał usi obok nich. Wówczas Ray przeszedł i usiadł na skraju brezentu pomi dzy matk Emila a pi kn dam .

W tym czasie kto poprosił o chleb. Był tylko jeden kawałek na wieku skrzyni zast puj cej tac , wi c pi kna dama wyci gn ła r ce i prawie natychmiast pojawił si w nich du y bochenek chleba, który podała gospodyni, a ta zacz ła go kraja według potrzeby.

Obserwuj c to, Ray wstał i zapytał, czy mógłby obejrze ten chleb. Gdy mu go podano, przez chwil ogl dał go dokładnie, a potem oddał. Zauwa yli my, e był tym bardzo przej ty.

Odst pił na kilka kroków, znów wrócił i zwracaj c si wprost do pi knej damy, powiedział: – Nie chciałbym si okaza natr tem, lecz to tak zm ciło moje my li, e si nie mog si powstrzyma , by nie zada pani pytania.

Dama si skłoniła i odrzekła, e wolno mu zadawa wszelkie pytania, jakie sobie yczy, a ona si postara na nie odpowiedzie – wi c Ray zapytał: – Czy zechce mi pani powiedzie , e oznacza to, i jest w stanie, nie uznaj c adnych praw przyrody – a przynajmniej tych, które my znamy – bez najmniejszego wysiłku zdobywa czy otrzymywa chleb z niewidzialnego i niepoj tego magazynu?

Na to dama odparła: – Dla nas magazyn ów nie jest niewidzialny, lecz zawsze dost pny i stale widoczny.

Spostrze ono wówczas, e chleb pokrajany i przygotowany przez nasz gospodyni nie ubywał. Ray si uspokoił nieco i znowu usiadł na swoim miejscu, a dama mówiła dalej:

128 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce “Zechciejcie tylko i wy pozna , e tragedia ycia Jezusa sko czyła si z ukrzy owaniem, e rado ycia Chrystusowego zacz ła si ze zmartwychwstaniem i e celem ka dego ycia powinno by raczej zmartwychwstanie, a nie ukrzy owanie. W ten sposób wszyscy mog pój w jego lady i wst pi w bardziej pełne w nich – ycie Chrystusa. Czy mo ecie wymy le rado niejsze i bogatsze ycie, ni by w jedno ci z t pot n sił – z sił Chrystusa wewn trz? Tu jeste cie w stanie u wiadomi sobie, e byli cie otworzeni, by mie władz nad ka d form i my l , nad słowem b d sytuacj . Wiod c takie ycie, b d ce wypełnieniem ka dego szczegółu, zobaczycie, e jest to prawdziwe, cisłe i oparte na wiedzy ycia.

Jezus pomno ył kilka chlebów i ryby, które miał mały chłopiec, wpierw, nim był w stanie obficie nakarmi mnóstwo ludzi. Zauwa cie, prosz , e on rozkazał im usi w kolejno ci, w oczekuj cej postawie i gotowo ci do otrzymania po ywienia w du ej ilo ci. Je eli chcecie znale rado i zadowolenie w yciu Jezusa, powinni cie wypełnia prawo jego ycia, działaj c w harmonii z jego ideałami. Nie musicie si zastanawia i niepokoi o to, jak b dziecie nakarmieni. Gdyby Jezus dopu cił taki niepokój, rzesza nigdy nie byłaby nakarmiona. Lecz zamiast tego on spokojnie błogosławił, wznosz c dzi kczynienie za to, co posiadał, i ywno pomno yła si w takiej mierze, by zaspokoi ka d potrzeb . ycie nie było trudnym problemem, dopóki si człowiek nie wyrzekł posłusze stwa i posłuchu wewn trznemu głosowi. Kiedy powróci i si nauczy znowu słucha tego tajemniczego wewn trznego głosu, wówczas przestanie pracowa w celu zdobywania rodków do ycia, a zacznie pracowa dla rado ci tworzenia. On wkroczy w rado tworzenia i b dzie tworzył prawem Pa skim, czyli słowem Boga. Przez Jego słowo si dowie, e mo e bytowa we wszechmiłuj cej i wszechosłaniaj cej substancji Boga, i realizowa ka dy ideał, który odbija w swych my lach. T drog , krok za krokiem, Jezus si podnosił do wy yn i dowiódł przewagi Chrystusa w sobie nad ograniczonym poj ciem miertelnej my li. Kiedy si to realizuje, praca staje si radosn cech tej istoty. Jezus dowiódł, e jedynie radosne jest prawdziwie duchowe ycie. Był on owiany dostoje stwem i sław dzi ki swemu zwyci stwu.

Jednak e zwyci stwo to uczyniło go wolnym, na podobie stwo małego dziecka.

Cho wiat jest niezupełnie przebudzony w swym pragnieniu, to jednak tego wła nie pragnienia rado ci i wielkiego błogosławie stwa szuka. Człowiek mo e szuka zadowolenia w osi gni ciu osobistych celów, nie zwracaj c uwagi na prawo, które powiada, e on traci to, czego szuka dla osobistej wygody. Lecz trac c, dowie si niebawem, e postradanie osobistych osi gni oznacza wła nie duchowe podnoszenie: Zatem urzeczywistnia on przy tym tylko to, co nosi okre lenie: »koniec ludzkiego stanowi dobre zdarzenie dla boskiego«.

Chciejcie wiedzie , e dano wam prawo korzystania z ka dego dobrego i doskonałego daru bo ego i powinni cie si przygotowa do otrzymania tych darów przez poznanie Boga jako waszej boskiej natury. Je eli si odł czycie od Boga w my li, oddzielicie si od Niego tak e w przejawieniu. Dlatego, eby wej całkowicie w rado ycia, musicie szuka ycia i rado ci, poniewa pełni ycia i rado ci jest wła nie to, co ycie daje całej ludzko ci.

Prawa dla zało enia królestwa bo ego na Ziemi – z którymi nauczaj c, zapoznawał Jezus i które cie w małym zakresie widzieli zastosowane w rzeczywisto ci – s cisłe i oparte na wiedzy. B d c Synem i podobie stwem Boga, człowiek posiada wewn trz siebie prawdziwego Ducha Bo ego, swego Ojca. Człowiek jest w stanie rozró nia i posługiwa si

129 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce prawami swego stwórczego rodzica i – je li tylko zechce – kierowa je do pełnego działania w wiecie swych interesów".

To wyraziwszy, oznajmiła, e b d bardzo radzi i ch tnie odpowiedz na ka de pytanie, jakie b dzie im zadane.

Ray odrzekł, e nie ma ju adnych pyta , gdy jest nazbyt gł boko poruszony tym wszystkim, by czu ch do zadawania pyta . Chciałby po prostu nad tym porozmy la . Po chwili jednak dodał, e ma kilka my li, które pragn łby wypowiedzie , i si spodziewa, i one nie dotkn osobi cie nikogo, poniewa w adnym wypadku, to nie jest bynajmniej jego zamiarem.

– Przybyli my tu – wyja niał Ray – z zamiarem odnalezienia miejsca istnienia narodu, który wymarł bardzo dawno i znikn ł. Zamiast tego napotykamy tu ywy naród z najbardziej dziwnym i aktywnym yciem, ni to mo e by przez nas poj te. Gdyby te fakty, które my ogl dali, mogły by rozgłoszone za granic , przekonaliby cie si , e cały wiat padłby do waszych stóp.

Na to wszystkie trzy damy wyraziły sprzeciw, e bynajmniej nie chc , by wiat padał im do nóg, natomiast bardzo pragn łyby widzie cał ludzko przypadł do stóp Boga. Dowodziły one przy tym, e ludzko ma a nazbyt ró nych bo ków, e ideałem s rzeczywiste potrzeby.

W tym momencie wszyscy go cie, za wyj tkiem jednego, który pierwszy pojawił si przy wej ciu do namiotu, powstali oznajmiaj c, e czas im w drog . Po serdecznych u ciskach dłoni, yczeniach powodzenia i zaproszeniach odwiedzenia ich w ka dym czasie, wszyscy nagle znikli – w taki sam sposób, jak si pojawili – pozostawiaj c Raya i jego grup z oczami wytrzeszczonymi na to miejsce, gdzie przed chwil jeszcze go cie ci si znajdowali. Po chwilowej przerwie Ray indagował pozostałego z go ci o jego imi . Ten mu si przedstawił jako Bagget Irand.

Wtedy Ray skonstatował: – Czy mo e zechce mi pan powiedzie , i wy realnie jeste cie zdolni przychodzi i odchodzi według yczenia, bez adnych fizycznych rodków lokomocji – jak tego byli my wiadkami przed chwil – lekcewa c wszystkie nam znane prawa fizyczne?

Na to Bagget Irand odpowiedział: – My bynajmniej nie lekcewa ymy adnego prawa, podobnie jak nie negujemy jakiegokolwiek ludzkiego b d boskiego prawa. Całe nieszcz cie w tym, e wy ich nie widzicie, a wi c i nie wierzycie. My natomiast je widzimy, znamy, wierzymy i jeste my w stanie si nimi posługiwa .

Kiedy rozwiniecie sw wiadomo – by wiedzie , widzie i tak samo si nimi posługiwa – wówczas zrozumiecie, e prawo, które my stosujemy, jest okre lone i doskonalsze do powszechnej realizacji przez ludzko , ni ograniczone prawa znane i wykorzystywane przez was. Nadejdzie dzie , kiedy zrozumiecie, e zaledwie dotkn li cie powierzchni ludzkich mo liwo ci. My zawsze jeste my gotowi wam pomaga wszelkimi sposobami, w miar mo no ci.

130 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Chander Sen powiedział, e ten przyjaciel przyszedł zaprosi nas, by my w powrotnej drodze odwiedzili jego wie , poniewa tamt dy droga by była krótsza i podró o tej porze roku mogłaby by skrócona o dzie . Zaproszenie to zostało ch tnie przyj te i Bagget Irand zakomunikował nam, e tam powróci razem z nami. Pó niej si wyja niło, e on był potomkiem niegdy wietnie prosperuj cego narodu, zaludniaj cego obszar Gobi.

*** Po zako czeniu pracy nad wytyczaniem drogi do zamierzonej nast pnej ekspedycji, rankiem nast pnego dnia byli my gotowi do wyruszenia w kierunku naszej bazy. Tam cała kompania miała zosta podzielona i – oprócz jedenastu – pozostali mieli powróci do swych domów.

Czterech z naszej grupy, ł cznie ze mn , postanowili my jednak skorzysta z zaproszenia naszych przyjaciół i odwiedzi ich we wsi, gdzie zimowali my.

Kiedy my stali przy namiocie w przeddzie naszego wyjazdu, obserwuj c zachód sło ca, nasz współtowarzysz powiedział, e chciałby si dowiedzie , jak w istocie staro ytne były cywilizacje i religie, i czy szły one równolegle na przestrzeni wieków.

Na to odpowiedział D ast: “To zale y, co wy rozumiecie pod poj ciem religii. Je eli u ywaj c słowa religia pojmujecie j jako wierzenia, dogmaty, wyznania lub mo e zabobon, to jest ona bardzo młoda i nie przekracza dwudziestu tysi cy lat. Lecz je li pod tym mianem rozumiecie cze dla prawdziwej filozofii ycia b d prawdziw cze dla samego ycia, a w ten sposób cze dla wspaniałej czysto ci Boga – wielkiej twórczej przyczyny – wówczas mo ecie to przejrze wstecz poza wszelk histori , mitologi i wszelk alegori , a do czasów pojawienia si na Ziemi pierwszego człowieka, nim królowie, imperatorowie Gub stworzona przez człowieka pa stwowa władza) uj li ster rz dów.

W sercu pierwszego człowieka zapłon ła, czyli zaja niała, najwi ksza cze dla ródła wszelkiego ycia i jego pi kna. Pi kno i cze tej czystej duszy jasno wiec w ci gu długich wieków i b d tak ja niały przez cał wieczno . Kiedy na pocz tku człowiek przyj ł ycie, doskonale znał ródło i ywił najgł bsz cze dla tego ródła, które wy znacie teraz jako Chrystusa.

Lecz kiedy si posuwamy ciemnymi korytarzami czasu, widzimy, e si dziel one na niezliczone sekty, wyznania i dogmaty do tego stopnia, i zamieniaj si w sie przedstawiaj c obraz niewiedzy i zabobonu. I kto – mo emy zapyta – podzielił je: Bóg czy człowiek? Kto jest odpowiedzialny za olbrzymi wir grzechu i dysharmonii, spowodowane przez podział? Zastanówcie si chwil i pomy lcie gł boko, nast pnie zapytajcie siebie: Bóg czy człowiek jest odpowiedzialny za to? Pomy lcie, czy Bóg zasiada gdzie w niebiosach, spogl daj c na dół, na t ogromn paj czyn , zamieniaj c stan rzeczy tu i tam, wtr caj c si tutaj, wyrównuj c ycie tam, chwal c jednego lub karz c drugiego, wspieraj c tego i depcz c tamtego? Otó nie! Je eli Bóg jest prawdziwym yciodawc , to musi by wszechmog cym, wszechobecnym i wszechwiedz cym w Swej niebieskiej wysoko ci – wsz dzie i we wszystkim, daj cym ycie wszystkiemu, poprzez wszystko i ponad wszystko; inaczej nie

131 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce byłby prawdziwym dawc wszelkiego ycia. W ten sposób mo ecie te idee podzieli na niezliczone rozmaito ci form, lecz kiedy dojdziecie do ostatniej, zauwa ycie, e si zetkn li cie z t , która była na pocz tku, i e dwie takie staj si cyklem bez ko ca i pocz tku. Gdyby było inaczej, nie byłoby ani podstawy, ani hipotezy, ani prawdy".

Wtedy kto zapytał: – Czy próbowali cie przezwyci y

mier ?

Odpowied brzmiała: – O, nie, my omijamy mier , pozwalaj c yciu si wyrazi w jego absolutnej pełni, dzi ki czemu nawet nie wiemy, co to jest mier . Dla nas nie istnieje nic prócz najbardziej pełnego ycia. Wielki bł d wi kszo ci ludzi polega na tym, e usiłuj skry sw religi za jak zasłon czy tajemnic , zamiast jawnie j rzuci w szerok przestrze czystego boskiego słonecznego wiatła.

Kto inny rzucił pytanie, czy z nimi przebywa Jezus (maj c na wzgl dzie kr g ludzi typu D asta).

Na to D ast si odezwał: – Nie. Jezus nie przebywa z nami. On tylko bywa przyci gany do nas wspólnymi nam my lami, tak samo jak przyci gany jest przez wszystkie wspólne my li. Jezus przebywa tylko tam, gdzie mo e by pomoc , jak zreszt post puj wszystkie wy sze dusze.

Powiedziawszy to, D ast ci gn ł dalej: “Było to podczas pobytu w północnej Arabii, gdzie Jezus uzyskał dost p do biblioteki, w której przechowywane były ksi gi zebrane z Indii, Persji i obszaru Transhimalajów. Tu po raz pierwszy si zetkn ł z tajemnymi naukami Braterstwa. Nauki owe słu yły tylko w tym celu, by powróci do bardziej wyra nie kształtuj cego si ju przekonania, i prawdziw tajemnic ycia był Bóg, wyra ony w indywiduum przez Chrystusa. U wiadomił sobie, e aby to wyjawi w pełni, powinien odej od wszystkich innych form czci i czci tylko Boga wyra onego w człowieku. Lecz by móc to uczyni , nale ało odej od tych, którzy go uczyli, chocia by nawet swym odej ciem wywołał ich niezadowolenie. Jednak to go nie powstrzymało ani na chwil , tak bowiem był stanowczy w swym oddaniu sprawie i wielkiemu słu eniu, jakie przewidywał dla siebie wiedz c, co mógł okaza wiatu swym po wi ceniem.

Zdawał sobie spraw , e je li ju człowiek podniósł si do takiej wspaniałej siły, która w pot dze w nim samym przebywa jako mocarny Syn Bo y, jako ten, w którym niesko czenie mieszka boska m dro , wyposa ona we wszystkie u yczone przez Boga skarby, w ródło płyn cych wód ycia, w Pana, czyli prawo współodczuwania i m dro ci – nale ało nieuchronnie wcieli si na Ziemi. Musiał wi c wyst pi i obwie ci o posiadaniu tego wszystkiego, a wówczas z czystymi intencjami wie stosowne ycie, wykazuj c w nim oczywist obecno jestestwa, któremu dano imi Chrystus.

132 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Wyst pił tedy i ogłosił wiatu, e Chrystus przebywaj cy w nim, równie był obecny we wszystkich, e głos z nieba, który obwie cił go umiłowanym Synem, oznajmił, e i wszyscy s Synami Bo ymi – współdziedzicami i współbra mi. Epoka ta zaznacza si w jego chrzcie, kiedy był widziany zst puj cy na niego z nieba Duch w postaci goł bia i spocz ł na nim.

I odt d zacz ł miało naucza , e tylko niewiedza jest przyczyn wszelkiego grzechu.

Wiedział, e aby stosowa przebaczenie, czyli wiedz o odpuszczaniu grzechów, człowiek musi sobie dobitnie u wiadomi , e posiada moc odpuszczania ka dego grzechu, rozd wi ku i dysharmonii; e nie Bóg przebacza grzech (gdy Bóg nie ma nic wspólnego z grzechem, chorob i dysharmoni w człowieku), lecz e sam człowiek wytworzył to wszystko i tylko on jest tym, który mo e je zgładzi lub odpu ci . Orientował si , e człowiek powinien pozna , i niewiedza jest brakiem czci i brakiem pojmowania boskiego rozumu, jako tworz cej.

Zasady oraz swego stosunku do tej Zasady. Poznał, e człowiek mo e posiada cał umysłow wiedz i by wiadomym wiatowych spraw, ale je eli nie uznaje Chrystusa jako ywej, yciotwórczej istno ci bo ej wewn trz siebie, to jest mimo to całkiem prostacki odno nie najwa niejszego czynnika, kieruj cego jego yciem. Dostrzegł wkrótce cał bezpodstawno pró b do sprawiedliwego i kochaj cego Ojca o uzdrowienie lub wybawienie od choroby b d grzechu. Nauczał on, e choroba jest nast pstwem grzechu, a wa nym czynnikiem w uzdrowieniu jest przebaczenie; e choroba nie jest kar zesłan przez Boga, jak wierzy wielu, lecz rezultatem ludzkiego niezrozumienia Jego prawdziwej istno ci. Głosił, e tylko prawda czyni wolnym. Czysto jego nauk doprowadziła do tego, e one prze yły nauki jego nauczycieli.

Kiedy Piotr powiedział, e przebaczył siedem razy, to Jezus oznajmił, i on przebaczyłby siedemdziesi t siedem razy, a póty nie przestawałby przebacza , a takie post powanie by si upowszechniło. Dlatego by przebacza nienawi , koncentrował sw uwag na miło ci. Było to nie tylko wówczas, kiedy dotyczyło jego ycia, lecz tak e, gdy napotykał przejawy tego ycia wokół siebie w wiecie. Prawda ta była wrodzonym wiatłem, które postrzegał we wszystkich, i ono wyprowadziłoby ich z mroku, gdyby si posłu yli rozumem. Jezus wiedział, e ka dy zwyci zca zawarł umow ze swym Panem i nieustannie odpuszczał grzech, porównuj c wszelk dysharmoni z prawd , i to mianowicie było jego drog w sprawie jego Ojca.

Uwa ał, e adnym innym sposobem nie mo e by przemieniona Ziemia, a pokój i harmonia zapanowa po ród ludzi; powiedział te , e »je eli przebaczycie ludziom ich grzechy, Ojciec wasz niebieski odpu ci je tak e wam«. eby przedstawi sobie pełne znaczenie tego twierdzenia, mo ecie zapyta , co to jest Ojciec.

Otó Ojciec – to ycie, miło , siła, czyli moc i panowanie; i wszystkie te atrybuty s równie własno ci dziecka według jego prawnego dziedziczenia. Jest to mianowicie to, co w. Paweł miał na my li, kiedy powiedział, e jeste my współdziedzicami z Chrystusem – królestwa bo ego. Nie znaczy to, e jeden posiada wi cej od drugiego, e starszy syn otrzymuje wi ksz cz , a drug połow dzieli si na cz ci pomi dzy pozostałe dzieci. By współdziedzicem z Chrystusem – królestwa bo ego, to znaczy by jednakowo równym wszystkich dobrodziejstw tego królestwa.

Niektórzy nas obwiniaj , e si równamy z Jezusem – a to dlatego e nie rozumiej , co oznacza słowo współdziedziczenie. Jestem zupełnie pewien, e nie ma po ród nas nikogo, kto by powiedział, e znajduje si na tym samym planie o wiecenia, co wielki nauczyciel ze

133 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce swoj nie nobiał czysto ci . Współdziedziczenie oznacza tu posiadanie tej samej, mocy i tego samego stopnia pojmowania. Nie ma ani jednego po ród nas, kto by nie realizował pełni prawdy przyrzeczenia Jezusa wszystkim dzieciom bo ym, ka demu prawdziwemu uczniowi, e mog by równymi uczestnikami we wszystkich wła ciwo ciach bóstwa, tak samo w pełni, jak i on.

My całkowicie uznajemy znaczenie jego słów, kiedy powiedział: »B d cie doskonali, jako Ojciec wasz niebieski doskonałym jest«. Jeste my zupełnie przekonani, e ta wielka dusza nigdy ani na chwil nie wymagała od swych uczniów mentalnej czy moralnej niemo liwo ci.

A gdy wymagał doskonało ci od ludzi, wiedział, e da tylko tego, co człowiek mo e osi gn . Bardzo wielu bł dnie pociesza si we wierze tym, e nigdy nie mog by tak doskonali, jak nauczyciel.

Argumentuj to jego bosko ci i e to dzi ki niej dokonywał zadziwiaj cych cudów, jakich nikt z istot ludzkich nie był w stanie dokona ; i dlatego absolutnie daremne byłoby podejmowanie jakichkolwiek prób. Powiadaj , e tu nie ma nic, co by polegało na wi kszej sztuce i wiedzy, za których pomoc mogłoby by wybierane i okre lane przeznaczenie ycia – ni tylko jedynie ludzka siła woli. Wielki nauczyciel wyja nił, e kiedy do przejawienia działania bywa u yta jaka cz ludzkiej siły woli, to owa wola jest tylko małym po rednikiem w danej sprawie; wielkim za czynnikiem jest boskie poznanie. Jak e wiele razy Jezus powtarzał: »Poznajcie prawd , a prawda uczyni was wolnymi«.

Pozwólcie to porówna ze zwykłymi fizycznymi zjawiskami wiata zachodz cego wokół was.

Z chwil gdy ludzie si zaznajamiaj w pełni z jak prawd w wiecie fizycznym, jednocze nie si uwalniaj od dotychczasowej niewiedzy o tej szczególnej rzeczy. Kiedy poznano fakt, e Ziemia jest okr gła i si obraca wokoło Sło ca, wówczas ludzie porzucili przestarzał ide o płaskiej Ziemi oraz wschodzeniu i zachodzeniu Sło ca. A gdy si uwolni od przekonania, e s tylko ludzkimi istotami – przedmiotem b d niewolnikami ludzkich praw ycia, mierci i ogranicze , jakie wprowadziły te ludzkie istoty – z t chwil poczuj si wolni i uwierz , e mog si sta Synami Bo ymi, je li si uwolni od wszelkich ludzkich ogranicze – a wtedy si stan panami boskiej siły. I człowiek wie, e ta bosko jest wła nie miejscem, w którym wchodzi on w bezpo redni kontakt z Bogiem. Zaczyna poznawa , e owa bosko nie jest czym tchni tym w ka dego z zewn trz, ale e jest to prawdziwe ycie ka dego bez wyj tku człowieka.

Wiemy, e ideały, które upatrujemy w yciu innych ludzi, ukorzeniaj si w naszym yciu i zgodnie z boskim prawem wyjawiaj si w lad za tym ich współbraciom. Tak długo, dopóki wierzymy w sił grzechu i do wiadczamy jego działania, kara za ten grzech, jako rzeczywisto , b dzie yw w naszych osobistych yciach.

Lecz je eli, zamiast nieharmonijnymi, od ywiamy siebie i innych prawdziwie słusznymi my lami, przygotujemy niwo wielkiej duchowej uczty, która nieuchronnie nast pi po okresie posiewu. W ten sposób przebaczenie spełnia dwojak misj . Czyni ono wolnym i grzesz cego, i miłuj cego, gdy w akcie przebaczenia kryje si gł boka i promienista miło , opieraj ca si na słusznej zasadzie – miło pragn ca dawa dla rado ci dawania, bez adnej my li o nagrodzie, prócz ojcowskiej pochwały w słowach: »Oto Syn Mój umiłowany, w którym upodobałem Sobie«.

134 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Słowa te s tak prawdziwe dla nas, jak prawdziwe były dla Jezusa. Wasze grzechy, choroby i rozd wi ki nie s cz ci Boga czy waszego prawdziwego ja w wi kszym stopniu, ni gdyby były cz ci ro liny, do której przyrastaj . S one po prostu fałszywymi naro lami, które wyst piły na waszych ciałach jako rezultat bł dnego my lenia. My l o chorobie i choroba – to tylko przyczyna i skutek. Usu cie przyczyn , a przestanie istnie skutek. Odrzu cie fałszywe wierzenia, a pozb dziecie si choroby.

Była to jedyna metoda uzdrawiania, któr Jezus zawsze stosował; usuwał fałszywy obraz ze wiadomo ci tego, komu pomagał. Pocz tkowo podnosił wibracje swego ciała, ł cz c my li z my lami boskiego rozumu i utrzymuj c we współdziałaniu swoje my li z doskonałymi my lami boskiego rozumu, dla leczenia człowieka; wówczas wibracje ciała Jezusa stawały si równe wibracjom boskiego rozumu. Podniósłszy w ten sposób wibracje ciała sw nieugi t my l boskiej doskonało ci, był on równie w stanie podnie wibracje ciała – suchor kiego – do punktu, w którym mógł w jego własnej wiadomo ci zatrze obraz suchej r ki. Wówczas Jezus był w stanie powiedzie mu: »Wyci gnij r k !«. Chory uczynił to, a r ka momentalnie zdrowiała. W ten sposób Jezus podnosił wibracje swego ciała, upatruj c bosk doskonało we wszystkim, i to mu dawało mo liwo podnoszenia wibracji tych, których uzdrawiał, dopóki obraz niedoskonało ci nie znikał ostatecznie, a wtedy momentalnie si pojawiała doskonało i odpuszczenie było zupełne.

Niebawem si przekonacie, e skierowuj c niezachwiane swoje my li i uwag na Boga i Jego bosk doskonało , b dziecie mogli podnosi wibracje swego ciała do takiego stanu, e one zaczn si ł czy harmonijnie z my lami boskiej doskonało ci, a wi c w jedno z Bogiem.

Wówczas ju b dziecie w stanie wpływa na wibracje ciał innych ludzi, z którymi wchodzicie w bezpo redni kontakt, w takim stopniu, i oni b d mogli postrzega t doskonało , jak zauwa acie wy. W ten sposób mo ecie wypełnia bosk misj i udział wasz jest wtedy całkowity. B dziecie te mogli spostrzec równie niedoskonało i tak samo obni a wibracje, dopóki nie powstanie niedoskonało ; lecz je li to uczynicie, nie zdołacie unikn zbioru tego, co cie posiali. eby przejawi Swe doskonałe plany, Bóg działa poprzez wszystkich; i doskonałe, pełne miło ci my li, stale płyn ce z serc wszystkich ludzi, s wie ci samego Boga dla Jego dzieci.

Te mianowicie my li podtrzymuj wibracje naszych ciał w prostym zetkni ciu z boskimi wibracjami. I ziarnem tym jest słowo Boga, które znajduje miejsce pobytu w ka dym wra liwym sercu, bez wzgl du na to, czy człowiek b dzie wiadomy swej boskiej natury czy nie.

Daleko pełniej zbli amy si do naszego dziedzictwa boskiego, kiedy jeste my w stanie podtrzymywa swoje my li na naszej boskiej doskonało ci oraz tej e doskonało ci wszystkich ludzi, tak jak one s wyra one w my li Boga, to jest w taki sposób, e wibracje naszego ciała wchodz w prost harmonijn zgodno i tworz jedno z boskimi wibracjami, wysyłanymi z Boskiego Rozumu.

Lecz aby zbiera obfity urodzaj duchowej wiedzy, nasze my li musz stale wibrowa i chwyta doskonałe harmonijne my li boskiego rozumu, czyli rozumu Boga, do człowieka, Jego umiłowanego Syna. Wówczas szybko poznajemy, e posiadamy sił panowania, czyli stawania si wolnymi, tak samo jak i przez skierowanie naszej my li, słowa czy działania oraz poprzez wibracje tak uwolnione – odpuszczenia wszelkich grzechów całego ludzkiego rodu.

135 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Kiedy my ju raz zdecydowali nastawia nasze my li w okre lonym kierunku, niebawem stwierdzimy, e nas podtrzymuje sama Wszechmoc, jednocze nie dowiadujemy si w miar tego, jak przechodzimy przez nauk niezb dn dla zapewnienia wy szo ci, e ona jest godnym zaszczytem, poniewa jest to siła, przy której udziale powinni my wyzwoli samych siebie i naszych współbraci z niewoli drog procesu boskiego my lenia.

Wszystkie uzdrowienia Jezusa były dokonane na zasadzie usuwania mentalnej przyczyny chorób. Pozwala nam to stwierdzi , e niezb dne jest sprowadzenie idealizmu Jezusa do praktycznego działania, i post puj c tak dowiemy si , e czynimy tylko to, co on polecił nam czyni . Wiele grzechów zanika przy pierwszych nielicznych promieniach wiatła, wprowadzonych do ciemnego poj cia, podczas gdy inne, gł biej ukorzenione w wiadomo ci, wymagaj cierpliwo ci i wytrwało ci.

Przebaczaj ca miło Chrystusa powinna zapanowa ponad wszystkim, je eli tylko nie b dziemy jej przeciwdziała i damy jej pełny rozmach. Prawdziwe przebaczenie oczyszcza i uszlachetnia wszystko, a poczyna si ono w sercu człowieka. Pocz tkowo jest to reformacja my li, i tym sposobem – zmartwychwstanie. Przychodzi jasne przedstawienie tego, i Bóg jest jedynym rozumem, nie maj cym Sobie podobnego, i e ten rozum czysty i wi ty wiele czyni, by wesprze tego, kto niezachwianie i ze czci trzyma si prawdy, e duch Chrystusa ma swój doskonały obraz działania w was i umacnia was w tych konstruktywnoharmonijnych pr dach my li. Zaczynacie u wiadamia sobie, e zawsze znajdujecie si w wiecznie płyn cym potoku obfituj cych w miło my li, zlewanych przez Boga na Jego dzieci. Wkrótce poznacie, e si szybko zbli acie do kresu, w którym b dziecie y w wiecie my licieli; poznacie, e my l jest najpot niejszym czynnikiem w wiecie. Przekonacie si , e my l jest po rednikiem pomi dzy Boskim Rozumem a ka d cielesn słabo ci i rozd wi kiem na wiecie.

Je eli przywykniecie do zwracania si natychmiast do Boskiego Rozumu, do królestwa wewn trz, kiedy rozd wi k, czyli dysharmonia wynika – natychmiast ł czycie si z boskimi ideałami i stwierdzacie, e boska miło zawsze gotowa da swój uzdrawiaj cy balsam czystej miło ci temu, kto jej szuka.

Jezus yje i działa teraz, eby wykorzeni z ludzkiej wiadomo ci sił i realno grzechu oraz jego nast pstwa. Wprost od serca miło ci przyszedł on do rozumienia stosunku pomi dzy Bogiem a człowiekiem. I w swoim nieustraszonym, wolnym uznaniu Ducha jako jedynej siły obwie cił wy szo boskiego prawa, które b d c poj te i zastosowane do ka dego czynu w yciu, przemieni cierpi cych ludzi w promieniste istoty i wprowadzi doskonałe obywatelstwo do jedynie realnego królestwa niebieskiego na Ziemi".

Na tym D ast zako czył swoje wyja nienia.

*** Sło ce skryło si ju za horyzontem i wspaniały zachód, zapowiadaj cy spokojn noc, płon ł na całym niebieskim bezmiarze. Był to pierwszy wieczór bez wiatru i sztormu, jaki prze ywali my w ci gu dziesi ciu dni, i wszyscy spokojnie si upajali efektown gr barw.

136 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Cichy zachód na Gobi mo e doprowadzi marz cego człowieka do zapomnienia o wszystkim.

Barwy nie wiec i nie ja niej , a zdaje si , e padaj tu i ówdzie w postaci olbrzymich promieni, jakby jakie niewidzialne r ce operowały gr tych kolorowych strumieni wietlnych. Czasami si zdawało, e owa r ka starała si pokaza cały szereg obrazów widmowych, a rozmaite ich barwy mieniły si w ró nych kombinacjach: pojawił si szeroki pas białego wiatła, potem jak gdyby si rozgał ział pod k tem i zmieniał w kolor fioletowy, który po chwili znów nagle si przeistaczał w indygo, a obok ukazał si pas bł kitny itd., dopóki cała atmosfera nie zapełniła si szerokim ró nokolorowym wachlarzem. Potem barwy te si ł czyły ze sob i mieszały, daj c znowu kolor biały, który si ustalał jak gdyby, a tu za nim wybuchał olbrzymi snop ró nobarwnych promieni, rozchodz cych si i rozsiewaj cych we wszystkich kierunkach. Stopniowo cały ten obraz zmieniał si w czysty złoty kolor, który nadał jednostajnym szarym piaskom widok morza roztopionego złota. Zjawisko to trwało około dziesi ciu minut, po czym zbladło we mgle jasnobł kitnego, ółtego i wreszcie szarego koloru, który – zdawało si – spadał z nieba, jak nocny całun i szybko obejmował nas mrok Pojawienie si mroku nast piło tak nagle, e wielu z naszej grupy okazało z tego powodu trwo liwe zdziwienie. Kierownik ekspedycji, zwracaj c si do Bagget Iranda zapytał, czy zechciałby poda nam swoj wersj o narodzie zaludniaj cym niegdy obszar Gobi – i który zało ył miasta, podobne do zalegaj cego pod nami w gruzach.

Bagget Irand zacz ł mówi : Jeste my posiadaczami kronik troskliwie przekazywanych nast puj cym po sobie generacjom od przeszło siedemdziesi ciu tysi cy lat. Dat zało enia miasta, którego ruiny le pod tym obozem, kroniki owe odnosz do z gór dwustu trzydziestu tysi cy lat temu. Jeszcze na wiele lat przed jego zało eniem przybyli z zachodu, w charakterze kolonistów, pierwsi osiedle cy.

Koloni ci owi osiedlili si najpierw na południu i południo-zachodzie, jednak wskutek stopniowego rozrastania si osiedli cz ludno ci posuwała si na północ i zachód, a zaj ła cały obszar.

Gdy ju zało ono urodzajne pola i ogrody, osiedle cy zacz li kła podwaliny miast Pocz tkowo były one niewielkie, lecz z biegiem lat uznano za potrzebne zbieranie si w wi kszych o rodkach w celu ci lejszego zbratania i współdziałania w rozwoju sztuk i nauk.

Tu te były pobudowane wi tynie – ale nie słu yły jako miejsca oddawania czci, gdy naród stale czcił ycie, jakie wiódł. ycie bywało zawsze po wi cane Wielkiej Przyczynie b d Zasadzie ycia i dopóki oni yj c, współdziałali z Wielk Przyczyn – ycie ich pod adnym wzgl dem nie doznawało uci liwo ci.

W okresie tym spotkanie zarówno tysi cletnich m czyzn, jak i kobiet było całkiem powszednim zjawiskiem.

W rzeczywisto ci nie znali oni mierci; przechodzili od jednego poznania do wy szego etapu ycia i jego urzeczywistniania. Uznawali prawdziwe ródło ycia i ono dawało im swoje bezgraniczne bogactwa w niesko czonym strumieniu obfito ci, Lecz odchyliłem si nieco od tematu i powróc do wi tyni.

Otó było to miejsce, gdzie przechowywano pisane dowody wszelkich osi gni w naukach, sztukach i historii dla tych, którzy chcieli korzysta z nich. wi tynie wi c nie były miejscem oddawania czci, lecz dyskutowano tam na najbardziej zasadnicze naukowe zagadnienia.

137 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Zamiast powierzenia tego, jak obecnie, specjalnej grupie ludzi czy ustalonemu obrz dkowi, praktyka i my li dotycz ce oddawania czci były w owe dni wł czone do powszedniego ycia człowieka.

Doszli do wniosku, e jako rodki komunikacji dobrze byłoby mie szerokie gładkie drogi, st d te rozwin li to, co my nazywamy przemysłem brukarskim. Przekonali si równie , e nale ałoby budowa wygodne domy; w tym celu rozwin li sposób ciosania kamienia, wyrobu cegły i lasowanego wapna, niezb dnego do wznoszenia murów oraz w celu upi kszania domów i wi ty . Wszystko to ju e cie napotkali w waszych wykopach.

Prócz tego doszli do wniosku, e złoto stanowi bardzo u yteczny metal, poniewa nie ulega rdzewieniu. Wynale li wiec sposób wydobywania go z piasków, a potem ze skał, i wreszcie sposób jego obróbki, dzi ki czemu stało si bardzo rozpowszechnionym metalem. Potem znaleziono sposoby produkowania innych metali w miar ich zastosowania (a w kraju wyst powały w obfito ci) – one tak e były wyrabiane masowo. Wówczas oprócz osiedli, zajmuj cych si jedynie rolnictwem, zacz ły powstawa o rodki zaopatruj ce rolników w wyroby włókiennicze, co sprzyjało dokonywaniu urozmaiconych transakcji. O rodki owe rosły i si rozwijały, rozrastaj c si w miasta licz ce od stu do dwustu tysi cy mieszka ców.

Pomimo to nie mieli oni w ogóle adnych czasowych zwierzchników, czyli panuj cych. Cała władza była powierzona radom wybieranym przez naród. Wymieniane te były wzajemne przedstawicielstwa miast i ró nych osiedli. Naród jednak nie wydawał adnych praw, czyli ustaw, w celu regulowania ycia społecznego obywateli, poniewa ka dy urzeczywistniał własn osobowo i ył prawem kosmicznym, kieruj cym rzeczywisto ci bytu. Nie było wi c adnej potrzeby wydawania ludzkich praw, potrzebowano tylko m drych rad.

Wówczas to niektórzy zacz li zbacza z wła ciwej drogi. Pocz tkowo, b d c bardziej przoduj cymi umysłami, byli post powi. Podczas gdy znów ci – skłonni do wytrwałej pracy, pozostawali wsteczni. Wtedy nast pił nieu wiadomiony rozdział, poniewa zdolno do wzajemnej miło ci nie była jeszcze przez wszystkich w pełni rozwini ta. Rozdział ów coraz to si powi kszał, póki pewien człowiek bardzo silnego charakteru nie ogłosił si królem, czyli panuj cym.

Poniewa rz dził on na ogół m drze, to naród – za wyj tkiem nielicznych, przewiduj cych niekorzystn przyszło tego rozdziału – godził si z jego rz dami, nie my l c o przyszło ci.

Ci nieliczni potworzyli swoje gminy i odt d yli we wzgl dnej izolacji, staraj c si stopniowo wykaza swym współbraciom niedorzeczno podtrzymywanego rozdziału. Stali si oni pierwszymi duchowymi zakonami.

Król, o którym wspomniałem, ustanowił pierwszy porz dek okresowych panuj cych. Od tego czasu odchylaj ce ich drogi znacz si gł bokim rozwojem nauki i wynalazczo ci. Niewiele pozostało takich, którzy zachowali dawne proste nauki i yli według nich. Lecz szczególnie godne uwagi jest to, e ycie dla wi kszo ci uległo komplikacjom. W istocie było ono do tego stopnia zawiłe, e nie chciano wierzy , i ycie jest zwykł form prowadzenia dobrze bilansowanego bytu, współdziałaj c bezpo rednio z zasad ycia. Nie potrafili odró ni , e droga ich ycia jest zbyt pogmatwana i trudna oraz e proste ycie współpracuj ce z zasad wszelkiego bytu jest wła nie yciem bardziej pełnym i bogatym. W ten sposób musieli oni brn w przyszło do czasu poznania lepszej drogi".

138 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Bagget Irand przerwał i przez chwil trwał w milczeniu, po czym przed naszymi oczami pojawił si obraz. Pocz tkowo był on jak zwykle nieporuszony, a potem zacz ł si zmienia .

Sceny nast powały szybko, jak gdyby pod nakazem mówi cego, który krótko obja niał ka d z nich. Sprawiało to wra enia, jakoby po ka dym zadanym pytaniu i obja nieniu, tylko od niego zale ało zatrzymanie lub odtworzenie jakiego dowolnie wywołanego fragmentu.

Przedstawiony sposób bycia, jak mo na było os dzi , zachodził niegdy w mie cie, le cym w ruinach pod naszym obozem. Na ogół nie odbiegał w niczym od scen dziej cych si prawie w ka dym ze współczesnych wschodnich miast, jedyna ró nica polegała na szerokich i dobrze utrzymanych ulicach, a ludno była ubrana porz dnie i w trwał odzie . Twarze wszystkich ukazywały radosny nastrój; nigdzie te nie było wida ołnierzy, ludzi biednych ani ebrz cych.

Uwag nasz zwróciła architektura, poniewa domy były najzupełniej prawidłowo zbudowane i miały całkiem przyjemny wygl d. Jakkolwiek si zdawało, e nie istniała tam adna potrzeba reprezentacyjnych budowli, to jednak jedna ze wi ty odznaczała si wyj tkow wspaniało ci .

Poinformowano nas, e wi tynia ta była całkowicie zbudowana przez ochotników i nale ała do jednej z najstarszych i najpi kniejszych w kraju.

Ogólnie bior c, je li obrazy te były odbiciem rzeczywisto ci, to naród zdawał si by zadowolony i szcz liwy. Zauwa yli my, e ołnierze i ubodzy pojawili si dopiero za drugiego króla pierwszej dynastii, który panował prawie dwie cie lat. Dla utrzymania swej wity król ten zacz ł nakłada na ludno podatki i zadaniem ołnierzy było wła nie ci ganie ich. W ci gu pierwszych pi dziesi ciu lat tych rz dów, w niektórych okolicach kraju zacz ł doskwiera niedostatek.

Mieli my wra enie, e te w tym okresie cz ludno ci niezadowolona z królewskich rz dów oraz z tych, którzy je sprawowali, wyemigrowała z kraju. Bagget Irand i jego naród pretenduj do potomstwa tej rasy w prostej linii.

Poniewa było ju pó no po północy, Bagget zaproponował, e nale ałoby przerwa rozmow i odpocz , tym bardziej, e byłoby znacznie przyjemniej wyruszy w drog wczesnym rankiem.

Około trzeciej godziny po południu upał na Gobi stawał si niezno ny do podró owania i zbli ał si okres chłodnych zimowych burz.

*** Nazajutrz wstali my bardzo wcze nie i o wicie byli my ju w drodze do rodzimej wsi Bagget Iranda, dok d dotarli my wieczorem dwunastego dnia naszej podró y. Powitała nas ta sama gromadka znajomych, która odwiedziła obóz po południu ostatniego dnia naszego pobytu na Gobi, zapraszaj c do siebie na kilkudniowy odpoczynek. Przydzielone nam kwatery w porównaniu z tymi, jakie mieli my na pustyni, cechowały si prawdziwym komfortem. Doprowadziwszy si nieco do porz dku po podró y, weszli my do s siedniego pokoju i całkiem nieoczekiwanie spotkali my tam licznie zebranych przyjaciół. Przywitali nas

139 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce serdecznie i powiedzieli, e całe osiedle jest do naszej dyspozycji i ka de drzwi s dla nas szeroko otwarte.

Za po rednictwem tłumacza powitał nas tak e burmistrz tego osiedla mówi c, e zaraz musimy pój do niego na obiad. Wyszli my z pokoju w jego towarzystwie oraz – zgodnie z przyj tym tam zwyczajem – w asy cie dwóch ołnierzy, po jednym z ka dej strony, i tak przedefilowali my przez wie . Kolejno szedł kierownik ekspedycji z nasz gospodyni i szef z pi kn dam . Nast pnie kroczył Emil ze swoj matk i ja obok nich, a za nami wszyscy pozostali.

Zaledwie uszli my tak kilkadziesi t kroków, gdy spo ród zebranego po drodze tłumu wysun ła si jaka biednie ubrana kilkuletnia dziewczynka i spytała w tamtejszym j zyku, czy mogłaby pomówi z matk Emila. Burmistrz brutalnie odepchn ł j mówi c, e nie wolno nas nagabywa . Wówczas matka Emila wzi ła nas za r ce i wszyscy troje wyszli my z szeregu, by si dowiedzie , co chciała jej powiedzie dziewczynka.

Widz c to, gospodyni nasza równie wyst piła i wtedy cała kompania si zatrzymała. Matka Emila zwróciła si do burmistrza prosz c, by wszyscy pozostali poszli i zaj li swoje miejsca, a nim to uczyni , to my ju z pewno ci powrócimy. Jednocze nie przez cały czas trzymała r k dziewczynki w swojej dłoni.

Kiedy kompania ruszyła z miejsca, matka Emila si schyliła i obj wszy r kami dziewczynk , powiedziała do niej: – Drogie moje dziecko, powiedz, co mog dla ciebie uczyni .

Okazało si , e braciszek jej upadł tego dnia i s dz , e złamał sobie kr gosłup. Dziewczynka prosiła wi c "lady", by poszła z ni i zobaczyła, czy mogłaby mu pomóc, poniewa brat bardzo cierpi.

Matka Emila si podniosła, obja niła nam, o co chodzi i poprosiła, by my pod yli za kompani , a ona pójdzie z dziewczynk i dlatego doł czy nieco pó niej. Kierownik ekspedycji poprosił j o pozwolenie, je li to mo liwe, towarzyszenia sobie. Matka Emila wyraziła zgod i poleciła wszystkim nam równie i za sob . Obie poszły naprzód, my za udali my si za nimi, przy czym dziewczynka natchniona ufno ci podskakiwała rado nie.

Gospodyni nasza powiedziała nam, e dziewczynka była pewna, i brat b dzie uzdrowiony przez t pi kn i dobroczynn dam . Kiedy byli my nieopodal domu, dziewczynka pobiegła naprzód, by oznajmi swej rodzinie, e nadchodzimy.

Podchodz c do drzwi, zauwa yli my, e dom był zwykł , oblepion glin chat najbiedniejszego typu. Jakby w odpowiedzi na nasze my li, matka Emila powiedziała: – Cho jest ona n dzn lepiank , to jednak bij w niej gor ce serca.

W tej chwili drzwi si otworzyły i rozległ si tubalny m ski głos, po czym weszli my do wn trza. O ile chata wygl dała ubogo z zewn trz, to w dwójnasób ubo sze było jej wn trze.

Zbyt ciasna izba nie mogła nas pomie ci , a sufit wisiał tak nisko, e musieli my sta

140 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce schyleni. W chacie płon ł blady, migotliwy i jakby tajemniczy ogie , odbijaj c swoje dziwne wiatło na dobrodusznych twarzach ojca i matki siedz cych po ród swej chudoby.

W oddalonym k cie, na gar ci st chłej słomy i w nieprzyjemnie cuchn cych łachmanach, le ał z wydłu on , ziemistoblad twarzyczk około pi cioletni chłopiec.

Dziewczynka ukl kła przy nim, wzi ła jego r ce i przyciskaj c je do swej twarzy, mówiła, e b dzie ponownie zupełnie zdrów, poniewa pi kna pani jest ju przy nim. Po chwili znowu opu ciła r ce brata i si odsun ła, by mógł spojrze przed siebie. Wówczas po raz pierwszy, jak wida , zobaczyła pozostał cz naszej grupy i jej nastrój uległ zmianie, a na twarzy odmalował si strach; ukryła twarzyczk w dłoniach i ciałkiem jej wstrz sn ł konwulsyjny płacz, a potem zawołała: – O, ja my lałam, e pani przyszła sama!

Wówczas matka Emila ukl kła przy niej, obj ła j i na chwil przygarn ła do siebie. Dziecko si uspokoiło, a matka Emila powiedziała do dziewczynki, e je li nie chce, by my byli obecni w mieszkaniu, to wszyscy wyjdziemy. Dziewczynka odrzekła, e była tym tylko zmieszana i przestraszona, i e nie powinni my zwraca na ni uwagi, gdy my lała wył cznie o swoim bracie.

Potem matka Emila napomkn ła: – Ty bardzo kochasz swego braciszka, nieprawda ? , Dziewczynka, z wygl du niemaj ca wi cej ni dziewi lat, odpowiedziała: – Tak, lecz ja kocham tak e wszystkich.

Rozmow powtórzył nam Emil, poniewa nikt z nas nie rozumiał ich j zyka. Matka Emila, rzekła wówczas: – Je eli ty tak mocno kochasz swego braciszka, to mo esz pomóc go uzdrowi – i poleciła dziewczynce, by przyj ła tak sam pozycj jak ona i poło yła r ce po obu stronach jego twarzy. Nast pnie matka Emila podsun ła si tak, i mogła poło y sw dło na jego czole.

Prawie natychmiast ucichły j ki, twarzyczka chłopca si rozja niła, a jego drobne ciało, jak gdyby zastygło w spokoju i dziecko zasn ło dobroczynnym, naturalnym snem.

Matka Emila, z dziewczynk przysiadły na kilka chwil, po czym pierwsza lew r k usun ła dłonie dziewczynki z twarzy chłopca, mówi c: – Jaki on pi kny, jaki kształtny i silny!

Potem tak samo delikatnie odj ła i swoj r k , a poniewa stałem tu przy niej, w jednej chwili powstała taka sytuacja, e kiedy wyci gn ła lew r k , wówczas pochwyciłem j , by pomóc jej powsta , lecz gdy tylko dotkn łem jej r ki, uczułem lak silny wstrz s w całym ciele, e zamarłem, jakby zupełnie sparali owany. Ona za lekko si poderwała na nogi i powiedziała do mnie:

141 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce – Zapomniałam si na chwil . Nie powinnam była dotyka pa skiej r ki, gdy byłam zbyt naładowana, tak bowiem wielka przechodziła przeze mnie siła.

Opami tałem si prawie natychmiast. Pozostali nie zauwa yli tego, poniewa byli gł boko pochłoni ci tym, co si działo wokół nich.

Nagle dziewczynka rzuciła si do nóg matki Emila i obj wszy j r kami, okrywała w zapami taniu pocałunkami jej odzie . Matka Emila si schyliła i podniosła rozgor czkowan i zroszon łzami twarzyczk , po czym ukl kła, przytuliła dziewczynk do siebie i pocałowała j w oczy i usta. Dziewczynka obj ła szyj matki Emila i przez kilka sekund trwały tak obie nieruchomo. W tej samej chwili pokój zacz ł si rozja nia jakim dziwnym i coraz intensywniejszym wiatłem, póki ka dy przedmiot nie został prze wietlony tak, i nic ju nie rzucało cienia. Izba lepianki, jakby si nagle rozszerzyła. Siedz c dotychczas z kamiennymi twarzami, milcz c, na brudnej podłodze, oboje rodzice dzieci nagle wstali, a na ich twarzach odmalował si niemy strach, a potem m czyzna wybiegł przez otwarte drzwi, by si ukry , omal nie przewracaj c po drodze kierownika ekspedycji.

Matka rodziny rzuciła si na ziemi obok matki Emila, a jej ciałem wstrz sn ło łkanie.

Wówczas matka Emila poło yła r ce na czole kobiety i cicho mówiła co do niej.

Kobieta przestała płaka , uniosła si do pozycji półle cej i dostrzegła w pokoju zmian . Na jej twarzy znowu si pojawił strach. Spiesznie si poderwała na nogi, zamierzaj c wybiec z pokoju. Emil j ubiegł, chwytaj c za jedn , a pi kna lady za drug r k .

Kiedy przez chwil trzymali j tak oboje, wyraz przera enia na twarzy kobiety ust pił miejsca u miechowi.

Rozejrzeli my si wokół i zamiast lepianki, do której weszli my, stali my teraz w skromnie, lecz wygodnie umeblowanym pokoju z krzesłami, stołem i czystym łó kiem. Emil podniósł wci jeszcze pi cego chłopca z gar ci przegniłej słomy i łachmanów, uło ył go troskliwie na czystej po cieli i przykrył pledem. A kiedy to uczynił, pochylił si i z prawdziwie ojcowsk czuło ci pocałował dziecko w czoło.

Matka Emila z dziewczynk podniosły si i skierowały w to miejsce, gdzie stała matka rodziny; my za wszyscy otoczyli my ich wokoło. Kobieta rzuciła si na kolana przed matk Emila i obejmuj c jej nogi, zacz ła je całowa błagaj c, by ich nie opuszczała. Emil post pił naprzód, wzi ł j za r ce i postawił na nogi, rozmawiaj c z ni spokojnie w ich własnym j zyku.

Kiedy kobieta si wyprostowała – stare, brudne łachmany, które miała dot d na sobie, zamieniły si w now odzie . Postała tak przez chwil w gł bokim milczeniu, a potem si rzuciła w otwarte ramiona matki Emila. Stały obie w tej pozycji przez kilka sekund, póki Emil ich nie rozdzielił.

W tej chwili dziewczynka wybiegła naprzód z wyci gni tymi r koma i zawołała: – Patrz, patrz – moje rzeczy stały si znowu nowe! I z kolei si rzuciła ku matce Emila, która j obj ła i podniosła. Dziecko otoczyło r kami jej szyj , przyciskaj c twarzyczk do jej

142 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce ramienia. Kierownik ekspedycji stał tu za plecami matki Emila i dziewczynka wyci gn ła r ce nad jej ramionami w jego kierunku, podniosła głow i u miechn ła si uszcz liwiona.

Kierownik post pił naprzód i wyci gn ł r ce, które dziecko pochwyciło mówi c, e kocha nas wszystkich, lecz nie tak bardzo, jak t drog dam (maj c na my li matk Emila).

Emil powiedział, e pójdzie i poszuka ojca. Po niedługim czasie powrócił, prowadz c za sob wystraszonego i nieufnie patrz cego ojca rodziny. Pomimo wszystko mogli my zauwa y , e pod okazywan zewn trznie niech ci kryła si w nim gł boka wdzi czno .

Szykowali my si do wyj cia, a matka rodziny spytała, czy przyjdziemy ponownie.

Odpowiedziano jej, e si znowu zobaczymy nazajutrz.

Spiesznie udali my si do domu burmistrza, w obawie, by nie zmusza całego towarzystwa do czekania. Cho czas ten nam si wydawał godzinami, to jednak nie zabawili my dłu ej ni trzydzie ci minut. I jestem pewien, e pobyt nasz w chacie chorego zaj ł mniej czasu, ni go sp dziłem na opisywaniu tych faktów.

Przybyli my do domu akurat wtedy, gdy ostatni z go ci siadał do stołu. Kierownik ekspedycji spytał, czy mógłby usi obok naszego szefa – co zaakceptowano. Łatwo si dawało zauwa y , e był on bardzo podniecony i szef powiedział nam pó niej, i ów młody człowiek był tak wstrz ni ty tym, co widział, e si z trudem opanowywał.

Miejsca za stołem były rozplanowane: na pierwszym siedział burmistrz; na prawo od niego matka Emila, pi kna lady i nasz szef. Z lewej za strony zasiedli – nasza gospodyni, syn Emila i jego siostra. Przytaczam ten porz dek ze wzgl du na to, co si zdarzyło pó niej.

Usiedli my i zacz ło si spo ywanie obiadu. Mniej wi cej w jego połowie burmistrz zwrócił si do Bagget Iranda prosz c, by zechciał kontynuowa swój wywód, zacz ty niedawno, a przerwany z powodu przybycia burmistrza oraz doł czenia si go ci, przybyłych z wi kszego osiedla.

Bagget Irand wstał i oznajmił, e rozpatrywano podobie stwa ycia Buddy i Jezusa. Wobec naszej zgody postanowił kontynuowa swój wykład, lecz b dzie musiał mówi w j zyku dost pnym gospodarzowi, poniewa nie było tam we zwyczaju rozmawia przez tłumacza, je eli orator nie mówił w j zyku zebranego towarzystwa. D ast zgodził si by tłumaczem, lecz burmistrz, zrozumiawszy sytuacj nalegał, by Bagget Irand mówił po angielsku do ogółu, D ast za tłumaczył mu, go cie bowiem w wi kszo ci wysławiali si po angielsku.

Wtedy Bagget Irand zacz ł mówi : “Mo emy sobie wyobrazi , co za sił miałby człowiek, gdyby wszystkie wła ciwo ci prawdziwego ducha dominowały w ka dym jego post pku, uczynku i poszczególnej my li lub, jak powiedział Jezus: »Kiedy Duch wi ty zst pił na was«, powołuj c si przy tym na ten czas, gdy siła bo a powinna była w pełni charakteryzowa ycie wszystkich bo ych dzieci. Znaczy to, e Bóg przejawia si w ciele. I rzeczywi cie; czy nie widzimy tego duchowego rozwoju u wszystkich ludzi, id cych zgodnie z prawami ycia oraz naukami wi tych obro ców wiary i proroków – w ró nym stopniu, w stosunku, w jakim ich duchowy rozwój zbli a doskonałe przejawienie Boga, działaj cego poprzez wszystkie Jego dzieci? Jest

143 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce to zupełnie oczywiste, e ci, którzy niezachwianie trzymali si prawdziwych ideałów ycia, uwa anych za pochodz ce wprost od Boga i w ten sposób ł cz ce człowieka z Bogiem, osi gn li najwi ksze post py w szlachetno ci charakteru, czysto ci duszy i moralnej wielko ci w yciu. Gdyby ci, którzy si staraj i za nimi, wł czaj c lub wcielaj c w swe osobiste ycia te same ideały, byliby w stanie wypełni je tak, jak wypełniali tamci, to wiat musiałby ostatecznie uzna , e nauki, które oni pozostawili, i ycie ich dowodz tylko niezrozumienia wszystkich mo liwo ci dzieci bo ych.

W istocie jeszcze aden z nich nie oznajmił, e osi gn ł ostateczn doskonało , jak Bóg przeznaczył dla Swoich dzieci, poniewa Jezus powiedział: »Ten, kto wierzy. we mnie, b dzie tworzył tak e sprawy, które ja tworz ; ja za id do Ojca mego«. A wszak zarówno Jezus, jak i Budda nauczali: »Musicie by doskonali jako Ojciec wasz niebieski doskonałym jest«.

I otó synowie ci bo y to nie mistyczne postacie – a ycie i czyny ich wyra nie si odzwierciedlały w post powaniu i sercach ludzi w ci gu wszystkich wieków historii. Wokół ich ycia utkane były mity i narosła tradycja. Rzeczywist tedy prób b d miernikiem dla tego, kto ywi bli sze zainteresowanie ich yciem i charakterami, jest osobiste przyj cie i zastosowanie ich nauki w swym powszednim yciu. Fakt to nieodparty, e ideały wyra one przez te wielkie dusze s tak e ideałami kieruj cymi wszystkimi prawdziwie wielkimi lud mi i stanowi dalszy dowód ich prawdy.

Gdyby kto zechciał negowa fakt ycia tych wielkich ludzi, mo na go wówczas zapyta : dlaczego w takim razie istniej wielkie religie? Jest wi cej ni oczywiste, e słu one jako podstawa ycia i podtrzymuj lady nieprzezwyci onego instynktownego d enia – instynktu, który objawił wielk gł bi m dro ci i prawdziw zasad udoskonalenia ludzko ci – i przewy szaj blaskiem wszelkie inne mo liwe pragnienia uwolnienia ludzkiej rodziny od ogranicze i niewoli. yciorysy tych ludzi zachowały si u nas, a ich ycie jest prawdziwym ródłem u wiadomienia i do wiadcze , je li tylko zechcemy otworzy nasze serca, by i za tymi przykładami, z otwart dusz i post powa ladami tych ywotów, naukami i ideałami. adn inn drog nie wejdziemy tam i nie zjednoczymy si z ich yciem. To wła nie było natchnion wiedz ka dego prawdziwego obro cy wiary od pocz tku historii wiata. Spo ród wielu, dwóch o wieconych duchowo ludzi: Jezus i Budda – dało ludzko ci do wykorzystania najwi ksze mo liwo ci, o których powiadali w swych naukach.

Mówili prawie tymi samymi słowami: »Jam jest drog , prawd i wiatłem ycia dla wszystkich ludzi«. W bosko ci osi gni tego przez nich stanu, mogli rzeczywi cie powiedzie : »Jam jest wiatłem wiata. Ten, kto idzie za mn i na laduje moje ycie, nie pozostanie w mroku, lecz zdob dzie ycie wieczne i si stanie wolnym od wszelkich ogranicze «. Obaj powiadali to samo: »...dlatego rodziłem si i przyszedłem na ten wiat, by da wiadectwo prawdzie. Ka dy, kto miłuje prawd , słyszy mój głos«. Słowa te powinny pozostawa w prostym stosunku do prawdziwego rozwoju ycia Chrystusa w ka dym dziecku bo ym.

Wszystkie religie wiata wskazuj na wy sz sił w człowieku, walcz c o uwolnienie si od ogranicze zmysłów. Pisma wi te ró nych ras s zewn trznymi wyra eniami tego sensu, np.

Ksi ga Hioba w waszej Biblii poprzedza cał wasz histori .

Była ona napisana w tym kraju i pomimo wszystkich przemian, które zaszły w ci gu minionych wieków oraz prawie zupełnego zagubienia jej w legendach, mistyczne jej

144 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce znaczenie jednak si zachowało. Jakkolwiek cały naród został zniszczony, mistyczne słowa Hioba nigdy si nie zatr , gdy ten, kto si pogr a w tajemnic i yje tajemnic Wielkiego – pozostaje pod osłon Wszechmog cego.

Druga rzecz, któr powinni my odró nia , to fakt, e wszystkie Pisma wi te wynikły z religii, a nie odwrotnie. St d te nale y wiedzie , e Pisma wi te s produktem religii, a nie jej przyczyn . Historia religii powstała z do wiadcze , podczas gdy Ewangelia wynikła ze wszystkich religii.

Wkrótce si dowiecie, e jedno zamierzenia i wysiłku b dzie najpot niejszym rodkiem do osi gni cia ka dego upragnionego celu. Zamiast mnóstwa ludzi, snuj cych ró norakie w tki my lowe, wlok c si powoli, b d oni my le jak jeden. Wówczas człowiek łatwo zrozumie zachodz c ró nic : ci gn c długo i z wysiłkiem sam, a kiedy ci gn wszyscy razem.

Zobaczycie, e gdy si zbudzi do działania jedno pragnienia, wszystko si stanie mo liwe.

Kiedy człowiek wyrzuci ze wiadomo ci swe egoistyczne szata skie my li, ustanie walka pomi dzy Bogiem a Magogiem; i nie dokona tego adne zewn trzne bóstwo.

Gdy Jezus powiedział: »Słowa, które wam mówi , s duchem i yciem« – dotkn ł tego tajemniczego słowa, które stworzyło wszystkie rzeczy. Wiedział, e jego słowo było napełnione esencj ycia i poruszaj c sił , tworz c rzeczy, które pragn ł stworzy . Gdyby te słowa zad wi czały w duszach wszystkich ludzi i narodów, zobaczyliby, e maj dost p do ródła wiecznego ycia, które spływa od Boga.

Niektórzy s w stanie wyrazi Chrystusa, przedstawiaj c Go jako zasiadaj cego na tronie tu poza sercem, miejscem miło ci. Widzicie Chrystusa, jak z tego tronu kieruje ka d czynno ci waszego ciała w zupełnej harmonii z niezmiennym prawem Boga, i wiedzcie, e wówczas działacie wespół z Chrystusem w ideałach, pochodz cych wprost z boskiego rozumu.

Nast pnie patrzcie, jak Chrystus, zasiadłszy na swym tronie, rozprzestrzenia si i napełnia ka dy atom, komórk , mi sie i wszystkie organy waszego ciała, dopóki ono całe si nie stanie prawdziwym czystym Chrystusem, jednorodnym Synem Bo ym – czyst wi tyni , gdzie Bóg Sobie upodobał przebywanie. Z tronu tego mo ecie działa na ka dy o rodek waszego organizmu. Mo ecie da odczu tym centrom, e jeste cie rzeczywistym, kochaj cym, pot nym, m drym, nieustraszonym i wolnym duchem. adna miertelna my l lub nieczyste pragnienie nie mo e przej w pobli u was. Jeste cie pogr eni w czystym Chrystusie i duch ycia w Chrystusie, czyni z was czyst wi tyni bo . Mo ecie si tu zatrzyma i powiedzie : »Ojcze, w tym, jak i w ka dej rzeczy wyjaw mi Chrystusa, Syna Twego doskonałego«. A wtedy – błogosławcie Chrystusa.

Kiedy cie wyjawili Chrystusa, mo ecie wyci gn je w niej".

dłoni, je li zapragniecie złota, znajdziecie

Powiedziawszy to, wyci gn ł obie r ce i w ka dej z nich zjawił si złoty kr ek, nieco wi kszy od angielskiego suwerena. Podał je siedz cym obok niego z prawej strony i si nimi nie interesował wi cej. Ci za z kolei przekazywali je innym, dopóki nie okr yły całego stołu. (Zachowali my je i poddawane były badaniom ekspertów, którzy potwierdzili, e s z czystego złota).

145 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Je eli chcecie pomaga innym, upatrujcie Chrystusa, zasiadaj cego w nich na tronie, podobnie jak w was – a zwracaj c si do Niego, mówcie, jakby bezpo rednio do nich. Je li pragniecie mie bardziej wyraziste poj cie o jakimkolwiek przedmiocie – ni to, które macie w obecnej chwili – niech Chrystus przemówi mentalnie do abstrakcyjnej duszy tego przedmiotu, a nast pnie popro cie wewn trzny sens tej rzeczy, by wam powiedział o sobie.

Dzieci Boga s tak e niezb dne dla Niego w celu wypełnienia Jego planu, jak i wszelka ro lina (kwiatek czy drzewo), poniewa niezb dna im jest współpraca z Bogiem na drodze doskonałej, któr On widzi.

Odej cie człowieka od współpracy w tym doskonałym planie, wytr ciło wiat ze stanu równowagi i wywołało powstanie ogromnych fal w celu zmiecenia i zniszczenia wi kszo ci Jego dzieci. Ziemi utrzymuje w stanie równowagi my l doskonałej miło ci, współpracuj ca w sercach dzieci bo ych z równowag mocy. Kiedy zacz to rozstraja t sił lubie nymi i grzesznymi my lami, ona coraz bardziej odpychała Ziemi , naruszaj c jej równowag , a powstały olbrzymie fale i prawie zupełnie zniszczyły człowieka wraz z ka d wykonan przez niego prac . W tym czasie człowiek dokonał o wiele wi cej ni pozostaje mu do wypełnienia. Lecz Bóg nie mo e kontrolowa ludzkich my li miło ci i równowagi lub nienawi ci i dysharmonii, albowiem winny one by kontrolowane przez samego człowieka.

Kiedy siła my li, która wyprowadziła Ziemi ze stanu równowagi, została zu yta przez wynikły z tej przyczyny gigantyczny kataklizm, wtedy Bóg moc Sw mógł przywróci Ziemi do wła ciwego jej equilibrium, czyli równowagi. Lecz do tego czasu, póki ludzka my l przewa ała, Bóg był bezsilny, nie b d c w stanie działa ".

Na tym Bagget Irand zako czył i usiadł na swym miejscu.

Nagle nasz uwag zwróciło nieukrywane wzburzenie i oznaki silnego zdenerwowania burmistrza. A kiedy Bagget Irand usiadł, gniew gospodarza znalazł uj cie w okrzyku, który miał nast puj cy sens: – Pies, chrze cija ski pies! Zbezcze ciłe imi naszego Wielkiego Buddy i musisz drogo za to zapłaci !

To powiedziawszy, poci gn ł za sznurek, zwisaj cy u sufitu tu nad jego głow . Natychmiast si rozwarło jednocze nie troje drzwi w przeciwległym ko cu sali, na wprost siedz cego burmistrza, i trzydziestu ołnierzy z obna onymi szablami wpadło do sali. Burmistrz wstał, dwaj za towarzysz cy mu drabanci, którzy podczas jedzenia stali za jego fotelem, stan li teraz przy nim z obu stron. Podniósłszy r k , dał rozkaz, na który dziesi ciu ołnierzy wyst piło, ustawiaj c si wzdłu ciany, z tyłu siedz cego Bagget Iranda, a dwóch zaj ło posterunki z obu stron fotela burmistrza. Jednocze nie zbli ył si komendant i stan ł nieopodal gospodarza w oczekiwaniu rozkazu. Nikt z obecnych nie wyrzekł ani słowa i tylko si dało zauwa y ledwie dostrzegalne poruszenie. My my siedzieli niczym przygwo d eni tym zaj ciem.

Zapanowało gł bokie milczenie. Nagle naprzeciwko stoj cego burmistrza pojawiło si na sali intensywne wiatło. Oczy wszystkich były zwrócone na niego, który stał z podniesion r k , jakby zamierzaj c wyda nast pny rozkaz, lecz twarz miał trupioblad i było wida odbijaj ce si na niej przera enie. Zdawało si , e przed nim stała mglista posta człowieka.

146 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Jednocze nie wszyscy usłyszeli my słowo stop! wymówione całkiem wyra nie i z tak sił , e si odwzorowało w powietrzu ognistymi literami pomi dzy t mglist postaci a burmistrzem. Ten ostatni zrozumiał, co było widoczne, gdy stał nieruchomo jak pos g. W tej chwili niewyra ny kształt przybrał bardziej okre lon posta i rozpoznali my w niej Jezusa, którego spotkali my ju uprzednio. Lecz najbardziej nas zdziwiła druga mglista sylwetka, która przykuła uwag burmistrza i wszystkich ołnierzy. Zdawało si , e wszyscy j poznali i bali si jej bardziej ni samego Jezusa. Obejrzawszy si , zobaczyli my, e wszyscy stali niby sparali owani.

Gdy tylko szczegóły tej drugiej postaci bardziej si uwidoczniły i podniosła praw r k – jak to uczynił i Jezus – w tym momencie wszystkie szable wypadły z r k ołnierzy, uderzaj c o podłog . Pogłos upadaj cych szabel rozszedł si po sali dobitnie, tak gł boka zalegała cisza. wiatło ja niało, jakby z coraz wi ksz intensywno ci i stało si tak jaskrawe, i ledwie mogli my na nie patrze .

Pierwszy opami tał si komendant. Wyci gn ł przed siebie r ce i zawołał: – Budda! Nasz Wielki Budda!

Wówczas burmistrz przemówił: – Rzeczywi cie, to on, nasz Wielki!

I padł twarz na podłog . Dwaj drabanci doskoczyli, by pomóc mu wsta na nogi, po czym znowu stan li nieruchomo jak pos gi. Uszeregowani w dalszej cz ci sali ołnierze podnie li krzyk. Rzucili si w nieładzie w stron stołu i skupili wokół komendanta, krzycz c: – Zjawił si nasz najpot niejszy! Pogromca chrze cija skich psów i ich wodzów!

Na to Budda si cofn ł na stole, eby móc ogarn górze, zawołał:

wzrokiem wszystkich, i wznosz c r k ku

– Nie raz ju mówiłem: stop! Nie dwa razy mówiłem: stop! Lecz po trzykro powiadam: stop!

Ka de wymówione słowo pojawiało si w postaci ognistych liter w taki sam sposób, jak słowa Jezusa, przy czym ogniste te znaki nie znikły, lecz trwały w powietrzu.

Tłum ołnierzy stał w dalszym ci gu, jakby sparali owany i wpatrzony w to, co si przed nimi działo. R ce jednych były wyci gni te, niektórzy zastygli z nog uniesion nad podłog , trwaj c w pozycji, w jakiej si znajdowali, kiedy Budda podniósł swoj r k . Teraz Budda znowu si przysun ł do Jezusa i, wsun wszy swoj lew r k pod uniesion r k Jezusa, powiedział: – W tym przypadku, jak i w innych sprawach i w ogóle we wszystkim, podtrzymuj podniesion r k drogiego brata mego!

Potem poło ył praw r k na ramieniu Jezusa i w tej pozycji obaj pozostali przez kilka sekund, a po chwili razem zeszli lekko ze stołu, podczas gdy burmistrz, komendant, drabanci i ołnierze popadali na twarz, wpatruj c si w nich z wyrazem niedaj cego si opisa strachu.

147 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Wreszcie burmistrz usiadł na swym fotelu, odsuni tym do samej ciany, a ka dy z zebranych odetchn ł z ulg . S dz te , e na pewno nie było nikogo po ród nas, kto by w ci gu tych niedługich chwil, absorbuj cych nas rozgrywaj c si scen , oddychał pełn piersi .

Wtedy Budda r ka w r k z Jezusem zbli yli si do burmistrza. Słowami wypowiedzianymi z tak sił , i mieli my wra enie, e si odbijały od ciany, Budda powiedział: – Czy si o mielisz jeszcze kiedykolwiek nazywa tych drogich naszych braci chrze cija skimi psami? Ty, który pierwej bezlito nie odepchn łe małe dziecko, szukaj ce pomocy dla swego najdro szego brata! I jedynie dzi ki tej oto podniosłej duszy, która wyst piła i po pieszyła na zew serca, nieszcz liwe dziecko zostało uzdrowione.

W tym momencie Budda wysun ł r k spod r ki Jezusa, odwrócił si i wskazuj c w stron matki Emila, post pił ku niej. Mówi c dalej, odwrócił si tak, i mógł patrze tak e od strony burmistrza w kierunku matki Emila. Zdawało si nam, e był gł boko poruszony. Patrz c na burmistrza, Budda nie przestawał mówi : – Mimo, i pierwszy powiniene był si odezwa na pro b tego drogiego dzieci cia, uchyliłe si od swego obowi zku, a tych, którzy przyszli nieszcz snemu dziecku z pomoc , nazwałe potem chrze cija skimi psami! Id i spójrz na uzdrowione dziecko, którego ciało było uszkodzone i si m czyło w dojmuj cym bólu. Spójrz na wygodne mieszkanie, dane im zamiast n dznej lepianki. Jeste cz ciowo odpowiedzialny za nieudzielenie pomocy tym drogim biednym ludziom. Nie widziałe n dznej kupy brudu i łachmanów, z których ta ofiarna dusza – zwracaj c si do Emila podniosła chore dziecko, i z jak troskliwo ci i czuło ci uło yła je na czystej, starannie przygotowanej po cieli, a kiedy nast pnie podniosła to male kie ciałko brud i łachmany znikn ły. Ty za , grubia ski wi toszku, siedziałe spokojnie w purpurze, któr powinien nosi tylko ten, kto jest jej godzien.

– O mieliłe si nazwa braci, którzy niczym nie sprawili niepokoju ani innym, ani tobie: chrze cija skimi psami! I ty mienisz si wyznawc Buddy, arcykapłanem tutejszej wi tyni!

Wstyd si ! Wstyd ! Wstyd !

Zdawało si , e ka de słowo uderzało w burmistrza, w jego fotel i dookolne dekoracje. W ka dym razie wypowied brzmiała z tak sił , e burmistrz si trz sł, a draperie powiewały wokoło, jakby pod wpływem silnego wiatru. Nawet nie było tu mowy o tłumaczu; burmistrz nie potrzebował go, gdy doskonale wszystko rozumiał, cho słowa były wypowiadane w j zyku angielskim.

Budda si odwrócił i podszedł do dwóch osób, które otrzymały złote kr ki, pytaj c, czy mógłby je wzi na chwil , a kiedy mu je podano, wówczas nios c złoto w otwartej dłoni, podszedł z powrotem do burmistrza i zwracaj c si do niego powiedział: – Wyci gnij r ce!

Burmistrz posłusznie uczynił to, lecz r ce mu si trz sły nieopanowanie, i z trudem mógł je utrzyma . Budda poło ył kr ki na jego dłoniach i złoto prawie natychmiast znikło.

Wtedy znowu rzekł:

148 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce – Widzisz, nawet czyste złoto ucieka z twych brudnych r k!

W tej chwili, prawie jednocze nie, oba kr ki upadły lekko na stół przed dwoma osobami, które poprzednio miały je w r ku.

Budda podniósł r ce, kład c je na wyci gni tych dłoniach burmistrza i tonem przyjaznym powiedział: – Bracie, nie masz si czego ba ! Nie ja, lecz ty sam siebie os dzisz!

Mówi c to, przez chwil trzymał tak swoje r ce, dopóki burmistrz nie uspokoił si zupełnie.

Wówczas Budda odj ł dłonie od niego i znowu rzekł: – Kwapisz si mieczem rozstrzyga to, co uwa asz dla siebie za obraz , lecz pami taj, e kiedy s dzisz i karzesz innych, tym samym s dzisz i skazujesz samego siebie!

Potem zwrócił si w stron Jezusa, mówi c: – My, wiedz cy, zawsze stajemy razem dla ogólnego dobra i braterskiej miło ci całej ludzko ci.

Z tymi słowami znów uj ł r k Jezusa i rzekł: – Bracie, s dz , e całkowicie przej łem t spraw z twoich r k. Lecz teraz ona znowu jest do twojej dyspozycji.

Jezus odpowiedział: – Post piłe szlachetnie i mog ci tylko za to podzi kowa .

Po tych słowach obaj si skłonili lekko i trzymaj c si pod r ce, wyszli przez otwarte drzwi i znikn li.

W jednej chwili na sali zapanował wielki rozgardiasz. Burmistrz, komendant, ołnierze i drabanci – wszyscy si cisn li wokoło, by u cisn nam r ce. Jednocze nie ka dy si starał przy tym jako usprawiedliwi . Potem burmistrz powiedział co do Emila i ten podniósł r k , prosz c o spokój i uwag . A gdy tylko ucichły rozmowy, Emil oznajmił, e burmistrz prosi, by my znowu usiedli przy stole.

Kiedy ju wszyscy zaj li na powrót swoje miejsca i nastała cisza, zauwa yli my, e komendant ustawił ołnierzy z obu stron stołu oraz za plecami burmistrza, którego fotel ponownie przysuni to do stołu. Wtedy burmistrz wstał i za po rednictwem Emila jako tłumacza, powiedział: – Pozwoliłem nazbyt unie si swej gorliwo ci i si posun łem zbyt daleko, za co zostałem ukarany, zawstydzony i w dwójnasób tego ałuj . S dz , e po tym, co zaszło, nie ma ju potrzeby omawiania tego. Mam nadziej , e sami postrzegacie, jak dalece si zmieniłem, i chc prosi brata Baggeta, by wstał i zechciał przyj moje najgł bsze przeprosiny.

Wszystkich was najserdeczniej witam, a gdyby cie zechcieli si zatrzyma u nas, to mo ecie

149 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce pozosta z nami na zawsze. Je eli kiedykolwiek b dziecie potrzebowa wojskowej eskorty – cho jestem pewien, e nie b dzie wam potrzebna – to zarówno ja, jak i komendant b dziemy uwa a sobie za wysoki zaszczyt, staj c do waszych usług. Nie mam nic wi cej do wyra enia i ycz wam wszystkim dobrej nocy! Zanim pójdziecie, chc jeszcze doda , e wszystko, co posiadam, jest do waszych usług. Witam i ołnierze witaj was. Odprowadz was do waszych kwater.

Jeszcze raz ycz wam spokojnej nocy i – salaam to you w imi Wielkiego, Boskiego Buddy!

Tak e komendant bardzo nas przepraszał nadmieniaj c, e jeste my w kontakcie z boskim Budd , a potem z pi cioma ołnierzami odprowadził nas do naszych kwater.

Odchodz c zło yli nam salut, co wyra ało si tym, e utworzyli półkole wokół komenderuj cego oficera i salutuj c szablami, ko cami ich dotkn li szabli komendanta.

Nast pnie szybko si odwrócili, zdj li czapki i bardzo nisko si pokłonili, dotykaj c kolanami ziemi. Salut taki oddawany bywa tylko podczas wielkich uroczysto ci pa stwowych.

Odpowiedzieli my im na te honory jak najuprzejmiej i wtedy ołnierze odeszli.

Po przyj ciu do domu po egnali my si z naszymi przyjaciółmi i gospodarzem, a potem udali my si do namiotu. Było nas bowiem tak du o, e dom go cinny nie mógł pomie ci wszystkich i musieli my na podwórzu rozbi namioty.

Kiedy my przyszli do obozu, kierownik usiadł w namiocie i powiedział: – Cho jestem miertelnie znu ony, to jednak uwa am za bezcelowe pój cie do łó ka, zanim si nie dowiem jeszcze czego ; chc rozwa y to wszystko i je eli nie zostan u wiadomiony cho troch , zamierzam przesiedzie tu cał noc. Przyznam si , e weszło mi to daleko gł biej ni pod skór . Panowie siedzicie, nic nie mówi c, i wygl dacie przy tym, jak m dre sowy.

Odpowiedzieli my, e on jest tak samo u wiadomiony jak i my, poniewa nigdy dot d nam si nie zdarzyło widzie tego, co si stało dzi . Kto zauwa ył, e wszystko to było odegrane specjalnie dla nas. Lecz kierownik si obruszył na niego: “Odegra ! Ale , mój drogi, trupa, która mogłaby odegra co podobnego warta byłaby miliony tygodniowo, i to w ka dej walucie. A i burmistrz, gdyby rzeczywi cie nale ał do tej akcji, mo e tylko budzi szeroki podziw, poniewa ten starowina był niesamowicie wystraszony. Przyznam si , e i ja przez kilka sekund byłem prawie tak samo w wielkim strachu. Gdzie za tym wszystkim si kryje niejasne przypuszczenie, e ten e starowina przygotowywał nam wszystkim gor c k piel. Ten jego wybuch był, zdaje si , nie z powodu Bagget Iranda.

Kiedy ołnierze wpadli na sal , to w głosach ich czu było tryumfalne tony. I je eli si nie myl , brali oni udział w bardziej powa nej rozgrywce, ni nam si wydawało. Ju to samo co mówi, e przez chwil wyobra ali sobie, i Budda przyszedł im w sukurs. Kiedy za si przekonali, e wszyscy s przeciw nim, ciała ich osłabły i pami tam, e wypu cili z r k szable.

Powiecie: albo Budda nie ma siły? Przypomnijcie sobie tylko, jak on rzucał tymi słowami w starego burmistrza... Zdawało si , e działał nierównie radykalniej ni Jezus, lecz wtedy jego

150 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce strona wymagała pomocy. Je li natomiast chodzi o nas, to bior c pod uwag te okoliczno ci wszystko szło tak, e nie mo na lepiej.

Trzeba przyzna , e stary burmistrz dostał po czapie. Id o zakład, e si teraz czuje na pewno tak, jakby przełaził przez parkan, trzymaj c si za ucho od buta. Kiedy Budda dotkn ł jego r k, to dla mnie wygl dało to w rzeczywisto ci tak, jak gdyby młodzieniec wyskoczył wprost ze swego starego »ja«. Z pewno ci do jutra usłyszymy daleko wi cej o nim. A je li si nie myl , wi c przewiduj , e si stało dobrze, poniewa staruszek ów, to siła w tym kraju. Je eli to wywy szyłoby jego, jak mnie by wywy szył – to przecie mimo to, po tym wszystkim, co zaszło, nie chciałbym by w jego skórze".

Rozmawiali my jeszcze długo o rzeczach, które my widzieli i słyszeli, i ani my si spostrzegli, a zacz ło ju wita . Kierownik wstał, podniósł r ce nad głow i powiedział: – Komu potrzebny jaki tam sen? Po wysłuchaniu waszych rozmów, mnie na pewno nie.

Poło yli my si jednak, nie zdejmuj c ubra , by cho troszeczk odpocz

przed niadaniem.

*** Kiedy tego rana poproszono nas na niadanie, kierownik wstał pierwszy; szybko doprowadził do porz dku sw toalet – jak niecierpliwy sztubak – a potem pop dzał ka dego z nas do po piechu. Wreszcie byli my gotowi i udali my si do stołu, gdzie zastali my ju Emila i D asta. Kierownik usiadł pomi dzy nimi i przez całe niadanie zasypywał ich pytaniami.

Po niadaniu wstał od stołu i wyraził yczenie obejrzenia jeszcze domu, który – jak sam powiedział – wyrósł w ci gu pi tnastu minut. Poło ył r ce na ramiona D asta i dodał, e gdyby miał dwoje takich jak Emil i jego matka, to có by to była za przyjemno chodzi i wsz dzie budowa w ten sposób domy dla biednych ludzi! A potem dopowiedział: – Zmusiłbym wtedy wła cicieli nieruchomo ci w Nowym Jorku, eby ich domy miały bardziej przyzwoity wygl d. Wszak płac czynsz tym młodzie com.

A Emil zauwa ył: – Przypu my, e nie zgodziliby si , by im w taki sposób wyrastały domy.

– Dobrze – odpowiedział kierownik. – To ja bym post pił inaczej. Gdyby po wyro ni ciu domów nie chcieli z nich korzysta , wtedy po prostu chwytałbym ich przemoc , wsadzał do wewn trz i zwi zywał.

Wszyscy my si z tego szczerze u mieli.

Dotychczas uwa ali my kierownika za człowieka spokojnego i opanowanego. Lecz teraz powiedział nam, e widziane przez niego rzeczy tak nim wstrz sn ły, e nie mógł si powstrzyma od pyta . Potem oznajmił, e była to dla niego najciekawsza ekspedycja w całym jego yciu, jakkolwiek poznał ju ró ne najbardziej odległe zak tki wiata. Tote

151 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce postanowił towarzyszy nam nadal i pomaga W organizowaniu drugiej ekspedycji w celu kontynuowania prac wykopaliskowych pod kierunkiem naszych przyjaciół. Na przeszkodzie temu stan ł jednak jego nagły wyjazd do kraju.

Z trudem si nam udało przekona go, by nie chodził bezpo rednio do nowego domu.

Wreszcie weszli my z nim w kompromis. D ast i jeszcze jeden z przyjaciół poszli z nim tam, sk d mógł zobaczy ów domek. Z tej wycieczki powrócili po upływie około trzydziestu minut. Kierownik wyraził zadowolenie, e widział male ki domek b d cy rzeczywisto ci , i opowiadał, i to wskrzesiło mu w pami ci jego dziecinne marzenia, w których widział siebie chodz cego z czarodziejkami, buduj cymi wsz dzie domy dla biednych ludzi, by ich uszcz liwi .

Poniewa nasza grupa była do liczna, zdecydowano, e najlepiej b dzie zwiedza domek niewielkimi partiami – co najwy ej po pi ciu lub sze ciu ludzi. W skład pierwszej grupy wchodzili: Emil, kierownik, jedna czy dwie damy i ja, a potem si przył czyły jeszcze do nas matka Emila i nasza gospodyni. Kiedy przyszli my przed dom, wybiegła nam na spotkanie dziewczynka i rzuciła si w ramiona matki Emila, obja niaj c, e braciszek jest zdrów, silny i dobrze wygl da.

Po chwili wyszła matka dziewczynki i upadła do nóg matce Emila, zapewniaj c, e bardzo j kocha. Matka Emila natychmiast j podniosła, powstrzymuj c od kl kania przed sob , gdy to – mówiła – co uczyniła dla niej, uczyniłaby tak e dla ka dego innego, i e nie jej nale y dzi kowa za otrzymane dobrodziejstwa, lecz wielkiemu Bogu.

Tymczasem chłopczyk otworzył drzwi i matka zaprosiła nas do wn trza. Weszli my za ni , maj c za tłumaczk nasz gospodyni . Nie było adnej w tpliwo ci, co do faktycznej przemiany domu. Składał si z czterech izb i był bardzo schludnie urz dzony. Z trzech stron otaczały go najn dzniejsze lepianki. Mówiono, e mieszka cy tych lepianek zamierzali je opu ci , poniewa uznali, e dom jest diabelsk sprawk i e szatan mógłby ich zniszczy , gdyby pozostali na miejscu.

W dniu tym usłyszeli my te wi cej i o burmistrzu. Około godziny jedenastej przysłał on do nas komendanta z oddziałem ołnierzy, którzy przynie li nam zaproszenie na niadanie, na godzin drug po południu.

Wyrazili my zgod i w oznaczonym czasie przyszła eskorta, celem zaprowadzenia nas do domu burmistrza.

Czytelnicy domy laj si zapewne, e w tym kraju nie było pi knych pojazdów i musieli my si posługiwa wył cznym sposobem lokomocji, jakim dysponowali my, tj. chodzili my pieszo.

Po przybyciu do domu burmistrza, zastali my tam bardzo wielu łamów – w tym naczelnego kapłana z pobliskiego klasztoru – którzy przyszli tu przed nami. Dowiedzieli my si , e klasztor ów liczy od tysi ca do tysi ca o miuset łamów i posiada w kraju wielkie znaczenie.

Burmistrz był wła nie jedn z wy szych duchownych osobisto ci klasztoru.

Pocz tkowo oczekiwali my o ywionej dyskusji, lecz wkrótce si przekonali my, e niadanie było zorganizowane tylko dla zapoznania si z członkami naszej grupy. Przyjaciele nasi byli,

152 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce jak si okazało, dobrymi znajomymi najwy szego kapłana, gdy spotykali si ju wcze niej wiele razy i współpracowali ze sob . O tym, zdaje si , burmistrz w ogóle nie wiedział, poniewa naczelny kapłan był nieobecny, wyjechał bowiem z klasztoru przed około trzema laty i powrócił dopiero wieczorem w przeddzie naszego przybycia.

Podczas niadania zauwa yli my, e lamowie byli lud mi wykształconymi, wiele podró owali i mieli bardzo szeroki pogl d na ycie, a dwóch z nich sp dziło nawet rok w Anglii i Ameryce.

Burmistrz opowiadał im, co zaszło poprzedniego wieczoru, i a do samego ko ca niadania we wszystkich rozmowach przejawiało si najbardziej przyjazne uczucie.

Co si tyczy burmistrza, to okazał si nader przyzwoitym człowiekiem, a incydent sprowokowany przez niego podczas wczorajszego obiadu, przyczynił si w konsekwencji do tego, e spłyn ło na niego wielkie o wiecenie. On sam po wiadczył, e po prostu jeszcze do wczorajszego dnia ywił wielk nienawi do wszystkich cudzoziemców.

Rozmawiali my za po rednictwem tłumaczy, co nie dawało zadowolenia, kiedy chciało si przenikn my li rozmówcy.

Przed rozej ciem si otrzymali my od łamów uprzejme zaproszenie odwiedzenia klasztoru i sp dzenia w nim nast pnego dnia jako ich go cie. Za rad Emila przyj li my zaproszenie – a dzie ten, po wi cony zwiedzaniu klasztoru, był dla nas szczególnie przyjemny i pouczaj cy.

Stwierdzili my, e naczelny lama, to człowiek bardzo interesuj cy. Znajomo zawarta tego dnia mi dzy nim a naszym szefem przemieniła si nast pnie w dozgonn , bratersk przyja i wzajemne zrozumienie.

W niedługim czasie doznali my te od niego nieocenionej pomocy w naszej pracy poszukiwawczej, któr prowadzili my z kolei w s siedniej prowincji.

*** Emil nam zakomunikował, e wieczorem odb dzie si zebranie w rodzaju tego, jakie w roku ubiegłym odbyło si w jego domu na wsi. Byli my tam wtedy obecni. Teraz tak e zapraszaj nas. Zgodzili my si na to z wielkim zadowoleniem. Tu przed oznaczon godzin Emil, jego matka i ja udali my si do domu uzdrowionego chłopca po jego matk i siostr , które poprosiły o pozwolenie pój cia z nami.

Po drodze z domku do miejsca zebrania przechodzili my obok na pół rozwalonych brudnych chat. Dziewczynka si zatrzymała przed drzwiami jednej z nich, oznajmiaj c, e mieszka w niej niewidoma kobieta, i spytała Emila, czy mógłby wej i zabra j ze sob na zebranie, gdyby ta zechciała pój .

Emil wyraził zgod i dziewczynka weszła do chaty, a my w tym czasie zatrzymali my si przed ni w oczekiwaniu. Po chwili dziewczynka stan ła we drzwiach i powiedziała, e

153 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce niewidoma si boi; jednocze nie dała Emilowi znak, by si przybli ył. Emil podszedł do drzwi i po krótkiej rozmowie z dziewczynk weszli oboje do chaty.

Matka Emila skonstatowała wówczas: – Dziecko to b dzie jeszcze prawdziw d wigni po ród tych ludzi, poniewa posiada zdolno i stanowczo przeprowadzania wszystkiego, co zamierzy.

Zdecydowali my pozwoli jej działa na swój sposób, z tym, e tylko kierujemy ni i pomagamy jej, maj c na wzgl dzie to, co uznajemy dla niej jako rzecz najbardziej odpowiedni – pobudzaj c j do ufno ci we własne siły. Zasługuje na uwag sposób, którego si chwyta, by zmusi t kobiet do pój cia na zebranie. Strach, jaki odczuwaj ci kocham ludzie przed nami, jest wprost niewiarygodny. Wielu wynosi si na przykład z s siedztwa domu tej dziewczynki, podczas gdy według was powinni raczej nas oblega , by my im pomogli zdoby domy podobne do tego. Dlatego te musimy by ostro ni i z ich uczuciami.

Podczas gdy my pragn liby my ich podnie z obecnych warunków bytowania, podobnie jak uczynili my z tymi lud mi, oni – ju przy pierwszych oznakach naszego zbli ania si – uciekaj od nas.

Spytałem j , w jaki sposób była w stanie pomóc dziecku oraz jej rodzicom i jak to uczyniła.

– Dzi ki sytuacji, w której si ono znalazło i za jego po rednictwem mogli my te pomóc wszystkim pozostałym. Jest ona niejako balansuj cym kołem w tym domu.

– Przez ni chcemy te dotrze do tej drugiej duszy i do wielu innych tutaj – to mówi c wskazała na okoliczne chaty.

– Chcieliby my ich mocno przycisn pró no.

do naszych serc. Ten mały domek zjawił si nie na

W tej chwili wyszedł Emil z dziewczynk mówi c, e kobieta prosiła, by dziewczynka poczekała na ni , i e ona wkrótce wyjdzie. Poszli my naprzód, pozostawiaj c dziewczynk z niewidom . Gdy przybyli my na zebranie, wszyscy prawie ju byli w komplecie.

Zasłyszeli my, e głównym oratorem tego wieczoru miał by sam przeor klasztoru.

Dowiedzieli my si te , e Emil ju spotkał si z tym lam około półtora roku temu i od tego faktu datuje si ich za yła przyja . Zebranie było zorganizowane na specjalne zaproszenie łamów. Było ono okazj do ich wizyty u nas w ostatnim dniu naszego pobytu na pustyni.

Okazało si tak e, e burmistrz był drug osob pod wzgl dem autorytetu po przeorze.

Mnóstwo przypuszcze naszego kierownictwa si potwierdziło, lecz przyjaciele nasi nie okazywali adnej boja ni. Emil powiedział, e od tego czasu obaj ci ludzie stali si ich bliskimi przyjaciółmi. Rzadko si zdarzało, by si stykali z tak wysokimi co do stanowiska osobami; z zadowoleniem te pozwolili, by wypadki toczyły si zwykłym trybem.

Mówiono nam, e kiedy poprzedniego dnia po raz trzeci zjawili si Jezus i Budda, by im pomóc, okazywali zadowolenie, e i my byli my wiadkami tej sceny. Nie traktowali tego, jak wida , jako dodatkowego sukcesu, lecz jako zdarzenie, które umo liwiło im współdziałanie i współprac z tymi lud mi.

154 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce W tym czasie przyszła dziewczynka, prowadz c niewidom kobiet . Znalazła miejsce dla swej podopiecznej nieco w tyle, przy bocznej cianie sali, i tam j posadziła. Kiedy niewidoma usiadła, dziewczynka stan ła przed ni i wzi ła j za r ce, a nast pnie post piła naprzód, jakby co mówiła do kobiety po cichu. Po chwili si wyprostowała i pu ciwszy jej r ce, poło yła swoje r czki na oczach niewidomej, trzymaj c je tak czas pewien. Ruch ten zwrócił uwag wszystkich obecnych na sali, poczynaj c od przeora, a do innych łamów ni szych stopni. Wszyscy si podnie li i patrzyli na dziewczynk , jednocze nie przeor szybko podszedł i poło ył swoj dło na jej główce. Kiedy to uczynił, widzieli my wyra nie, e ciało dziewczynki drgn ło, lecz nie zmieniła swej pozycji. Wszyscy troje pozostawali przez chwil w tym poło eniu, a potem dziewczynka odj ła r ce od oczu kobiety i rado nie zawołała: – Ty wcale nie jeste ju

lepa i mo esz wszystko widzie !

Przycisn ła wargi do czoła kobiety, po czym si odwróciła i podbiegła do naszego szefa.

Sama zdawało si , była troch zdziwiona i powiedziała: – Ja mówi waszym j zykiem ... Jak to uczyniłam?

A po chwili dodała: – Dlaczego kobieta nie patrzy? Przecie ona nie jest ju

lepa – ona widzi!

Spojrzeli my znowu na kobiet , która si podniosła i dotykaj c r kami odzie y przeora, powiedziała w swoim j zyku: – Ja ci widz !

Po czym rozejrzała si dokoła z na pół zdziwion min , mówi c: – Ja was wszystkich widz !

A potem pu ciła odzie przeora i zakrywszy r kami twarz, zacz ła szlocha i ponownie usiadła, powtarzaj c: – Ja widz ! Ja widz ! Lecz wy wszyscy jeste cie tacy czy ci, a ja taka brudna – pozwólcie mi odej !

Wtedy podeszła do niej z tyłu matka Emila i poło yła jej r ce na ramionach. Przeor równie podniósł r ce, lecz nie wypowiedziano przy tym ani słowa. Prawie momentalnie stare ubranie kobiety przemieniło si w nowe i czyste. Matka Emila odj ła r ce z ramion kobiety, która wstała i zdumionym wzrokiem ogl dała siebie wokoło. Widz c to, przeor spytał j , czego szuka. Odpowiedziała mu, e szuka swego starego ubrania.

– Nie szukaj daremnie starej odzie y, a spójrz: wszak jeste ubrana na nowo – przeor si odezwał.

Kobieta postała jeszcze par sekund, jakby w niemym zdumieniu, a potem jej twarz opromienił u miech, i skłoniwszy si nisko, usiadła znowu na swoim miejscu. Obja niono nas, e kobieta owa była lepa z gór dwadzie cia pi lat, a jej lepota została spowodowana wystrzałem z broni palnej przez jednego z bandytów, przy czym przestrzelone i uszkodzone były same renice.

155 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Podniecenie zapanowało teraz tak wielkie, e cała nasza grupa skupiła si wokół uzdrowionej kobiety. Jednocze nie kierownik przecisn ł si do dziewczynki i oboje rozmawiali po cichu.

Pó niej nam powiedział, e dziewczynka dobrze mówiła po angielsku. A kiedy rozmawiano w miejscowym j zyku, wówczas rol tłumacza spełniała nasza gospodyni.

Kto zauwa ył, e powinni my usi przy stole. Gdy ju zacz li my si sadowi , uzdrowiona kobieta wstała i powiedziała do obok stoj cej matki Emila, e chciałaby pój do domu. Na to podeszła dziewczynka, mówi c, e poszłaby równie z ni i dopilnowała, aby spokojnie i szcz liwie dotarła do domu. W tym momencie przeor spytał kobiet , gdzie ona mieszka, a gdy mu powiedziała, oznajmił, e nie powinna wraca do tego brudnego miejsca.

Dziewczynka wtr ciła, e ma nadziej , i kobieta pozostanie u niej w domu, po czym, trzymaj c si za r ce, wyszły z sali.

Kiedy my usiedli, talerze zjawiały si przed nami na stole, jakby stawiane niewidzialnymi r kami. Zauwa yli my przy tym, e przeor drgn ł i si rozejrzał ze zdziwieniem. Lecz kiedy potrawy zacz ły si pojawia w ten sam sposób, zagadn ł siedz c obok niego matk Emila, czy to było u nich powszednim zwyczajem, gdy nigdy nie miał jeszcze okazji by tego wiadkiem. Potem zwrócił si do Emila – b d cego naszym tłumaczem – w oczekiwaniu uzyskania od niego jakich bli szych wyja nie . A Emil mu powiedział, e w celu otrzymania wszystkiego, czego potrzeba, s w stanie posługiwa si t sam sił , jak si posłu ono dla uzdrowienia niewidomej kobiety. Dostrzegli my, e naczelny lama był tym skonsternowany, lecz do ko ca uczty ju nic nie powiedział.

Potem wstał i za po rednictwem D asta jako tłumacza zacz ł mówi : – Wierz , e mog daleko gł biej widzie , ni sobie wyobra ałem, e pozwolono widzie ludzkim istotom. Cho sp dziłem całe swoje ycie w klasztornym zakonie, w którym, jak mniemałem, słu yłem swoim współbraciom, teraz to jednak zdaj sobie spraw , e słu yłem o wiele bardziej sobie ni moim braciom. Poszerzenie si tego braterstwa dzisiejszego wieczoru wyobra enie moje przej ło jako szerok wykładni . Teraz dano mi pozna , jak nader w skie prowadzimy ycie. yli my dot d pogardzaj c wszystkimi prócz naszego narodu. Te za wasze czyny pozwalaj mi stwierdzi , e wy równie jeste cie tak samo wywy szeni jak i my, i prawdziwie niebia sk rado budzi we mnie to widzenie.

Nagle przerwał, stoj c tak z r kami na pół podniesionymi, a na jego twarzy odbił si wyraz zdziwienia i rado ci. Po chwili podj ł przerwany w tek: – Istotnie; wszak to jest po prostu łatwe. Ja chc i mog mówi j zykiem, jakim mówicie wy.

Dlaczego tedy nie miałbym tego uczyni ? Poj łem, co mieli cie na my li, mówi c do mnie, e w przejawianiu si nie ma granicy dla ludzkich mo liwo ci. Uwa am, e mog mówi z wami bezpo rednio, tak i b dziecie mogli zrozumie .

Znów przerwał na chwil , jak gdyby szukaj c my li, a nast pnie przemówił ju bez pomocy tłumacza. Pó niej si dowiedzieli my, e po raz pierwszy w yciu mówił po angielsku.

Jaka to rado – zacz ł znowu przeor – kiedy człowiek jest w stanie bezpo rednio si zwraca do was w waszym j zyku. Z bardziej gł bokim odczuciem dane mi jest pozna i bole nad tym, i ludzie rozpatruj swych współbraci jak wrogów. Jest to a nazbyt jasne, e

156 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wszyscy powinni my nale e do jednej rodziny, albowiem wszyscy pochodzimy z tego samego ródła i z jednej przyczyny. Czy nie oznacza to wyra nie, e dla wszystkich jest tu miejsce? Je eli jeden z braci patrzy inaczej ni my, dlaczego mamy mówi , e powinien zgin ? Zrozumiałe jest, e nie powinni my si wtr ca , gdy je li to czynimy, tym samym odwlekamy nasz osobisty rozwój i odgradzamy siebie. A je eli tak post pujemy, to nasz dom musi upa i si zwali na nasze głowy. Zamiast ograniczonej rasy postrzegam teraz ras uniwersaln , wieczn , bezgraniczn . Wszystko wypływaj ce z jednego i w jedyne powracaj ce.

U wiadomiłem sobie, e wasz Jezus i nasz Budda yli tym samym wiatłem. Ich ycia, zarówno jak i ywoty wszystkich, którzy yj w tym wietle i tym samym wiatłem, musz si pogr y w jedyne. Zaczynam dostrzega , dok d to wszystko zd a. Kryształowo czyste wiatło ja nieje nade mn . Wierz , e człowiek wznosi si do królewskiego stanu, lecz cz sto po osi gni ciu go przestaje ju uznawa królewsko w bracie swym. Pragnie on by królewskim sam, brat za – by był niewolnikiem. Dlaczego to dziecko poło yło swe dłonie na oczach tej nieszcz liwej kobiety? Poznaj teraz, i dlatego, e to dziecko widziało gł biej ni ja, który powinienem był mie wi cej wiedzy. Jest to tym, co wy nazywacie wielk miło ci .

To samo, co pobudziło Jezusa i Budd do zjawienia si razem – czemu si dziwiłem, lecz wi cej si ju nie dziwi . Poznałem, e nie ma adnej przeszkody, by miło ci obj i was, albowiem je li obejmujemy i was, zyskujemy dobro, które sami posiadacie i które nie mo ecie by dla nas po yteczne.

Teraz zdaj sobie spraw , e siła ochraniaj ca was, b dzie chroniła tak e i mnie, bro za ochraniaj ca mnie, b dzie chroniła tak samo i was. A je eli chroni ona was i mnie, to powinna ochrania tak e wszystkich. Dziel ca nas granica znikła. Jaka to przepi kna prawda!

Rozumiem wasz my l, kiedy mówicie, e wiat jest boskim wiatem i e bliskie, i dalekie kraje s Jego krajami. Je eli zobaczymy niedalekie i odległe miejsca razem, to one dla nas b d jednym i tym samym. yjemy w miejscu otoczonym naszym osobistym wiatem, nie widz c tego, e za tym naszym male kim wiatem istnieje i otacza nas cały szeroki i ogromny wiat – i e ten wiat pomo e nam, je li tylko mu pozwolimy i zapragniemy tego. Pomy lcie tylko, e Bóg otacza jedyne i wszystko. Rozumiem teraz my l wi tego brata, gdy powiedział: »Szeroko otwarte drzwi dla tych, którzy s gotowi do przyj cia«.

Powiedziano, e człowiek powinien nie tylko słucha , lecz i sta si tym, do czego pretenduje i czym mieni siebie, i wnikaj c w gł b swej istoty, pogr y si w ludzkim braterstwie. Nie słowa, a czyny yj ; przeczuwam, e droga rozwoju nie tylko jest zabarykadowana wierzeniami innych, lecz i naszymi własnymi. Ka dy bezpo rednio potrzebuje łaski Najwy szego, ka dy usiłuje zrealizowa swoje osobiste sprawy, prze laduj c i lekcewa c innych. Zamiast zu ywa energi na niszczenie, ta sama energia mogłaby by skierowana na konsolidacj cało ci. Najwy szy stworzył nie tylko jeden naród z jednym yciem, lecz z jednym yciem wszystkie narody na Ziemi. Nadszedł czas, kiedy winni my wybiera mi dzy wierzeniami a wszechludzkim braterstwem. Wierzenia to tylko formułki człowieka. Wiara, która porusza góry, wci jeszcze drzemie w ziarnie zamierze . Wysoko i wielko człowieka czeka tam jeszcze na urzeczywistnienie. Prawo o wiecenia przewy sza cud. Prawo to jest wy szym prawem miło ci, a miło powszechnym braterstwem.

157 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Teraz uznaj , e ka dy winien powróci do ródła swej religii, odrzuci wszystkie kłamliwe interpretacje i wyrzec si wszelkiego sobkostwa. W ka dej z nich znajdzie si czyste złoto alchemika – m dro Najwy szego; wasz Bóg i mój Bóg, to nie ró ni bogowie ró nych narodów, ale Jedyny Bóg. To ten sam Bóg, który mówił do Moj esza z gorej cego krzaka; ten sam Bóg, o którym powiadał Jezus, e modlitw mógłby przywoła legiony do wsparcia siebie w godzinie miertelnej walki, kiedy miał dokona czynu, który Ojciec polecił mu wypełni . To ten sam Bóg, do którego si modlił Piotr, po uwolnieniu z wi zienia. I oto doceniam teraz ow pot n sił , jaka mo e by przywołana na pomoc tym, którzy b d współpracowa w braterstwie o wieconego ycia".

Przeor umilkł i podniósł ze stołu szklank , potrzymał j chwil w dłoni, a szklanka przeistoczyła si w pył. Potem znowu mówił: – Wojska pod Jerychem wiedziały o tej sile, grzmi c w swoje tr by i powoduj c, e si rozpadły otaczaj ce miasto mury. Paweł i Silas wiedzieli o niej, kiedy uwolnili si z wi zienia.

Znów przerwał i stał w milczeniu, a w tym czasie dom, jakby si zakołysał, błysn ł wielki ogie i dwa olbrzymie bloki skalne oderwały si od górskiego grzbietu w odległo ci około mili i ze straszliwym hukiem potoczyły si w dolin . Mieszka cy miejscowo ci wybiegli w przera eniu z domów, a i my z trudem mogli my si powstrzyma od tego, tak gro ne było poruszenie si domu.

Po chwili przeor podniósł r k i wszystko si uspokoiło, po czym znowu rozprawiał: – Jaki po ytek z armii i flot, je eli człowiek wie, e Bóg włada t sił i e Jego wierni synowie mog tak e si ni posługiwa ? Mo ecie zmie armie, jak dziecko zdmuchuje pyłek z kwiatka. Wielkie za liniowe okr ty mog by obrócone w pył, podobnie jak ta szklanka – to mówi c, podniósł talerz, na który strz sn ł z dłoni pył powstały ze szklanki, a gdy dmuchn ł lekko, pył si zapalił nagle płomieniem i znikł.

– Legiony sił nie przychodz spełnia waszej pracy – przemawiał przeor – czy mojej pracy lub posługiwa si człowiekiem, jak swoim narz dziem. Człowiek mo e si zwraca do nich o wsparcie i pomoc w swej pracy, jako do władców wszelkich warunków w yciu.

Sił t człowiek mo e uspokaja wzburzone fale, włada wichrami, gasi ogie lub kierowa tłumem. Mo e si posługiwa legionami tej siły, je li tylko zapanuje nad nimi. Lecz mo e równie posługiwa si nimi dla dobra całego rodu ludzkiego, lub te korzysta z ich pomocy w prowadzeniu domu – co oznacza człowieka współ pracuj cego z Bogiem.

Ten, kto przy swej bosko ci jest w stanie przywoływa te legiony, wie ponad wszelk w tpliwo , e si mo e posługiwa t zło on sił , tylko dla autentycznej słu by ludzko ci wiedz c, e ona tak samo mo e go pochłon , jak i obroni .

Przeor zamilkł, wyci gn ł przed siebie r ce i rytmicznym, pełnym modlitewnej czci głosem zako czył:

158 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce – Ojcze! Wielka to rado dla nas z pozyskania tej nocy naszych drogich przyjaciół. Z pełnym pokory sercem powiadamy: Niech si dzieje Twoja wola! My błogosławimy ich, a błogosławi c – błogosławimy z nimi cały wiat!

Usiadł spokojnie, jak gdyby nic niezwykłego nie zaszło; wszyscy te nasi przyjaciele byli równie spokojni, natomiast członkowie naszej grupy byli naj ywiej wstrz ni ci.

Wtem niewidzialny chór zagrzmiał: “Wszyscy znaj sił , która tkwi w imieniu. Człowiek mo e siebie ogłosi królem i wówczas z pokornym sercem mo e w pełni rz dzi sob !".

Podczas tego niezwykłego demonstrowania siły, zatracili my poj cie czasu i zapomnieli my o stanie nerwów, lecz gdy tylko chór ucichł, u wiadomili my sobie to w całej pełni i si nam zdawało, e muzyka była potrzebna po to, by nam pomóc w odzyskaniu równowagi.

Kiedy ucichły w oddali ostatnie d wi ki muzyki, wstali my od stołu i zebrali my si wokoło naszych przyjaciół i przeora. Dało to okazj kierownikowi ekspedycji i szefowi do zadania szeregu pyta . Widz c tak ywe zainteresowanie obu, przeor ich zaprosił, by t noc sp dzili razem z nim w klasztorze. Obaj si zgodzili ch tnie, yczyli nam dobrej nocy i wraz z przeorem opu cili sal .

Postanowili my wyruszy w drog nast pnego dnia w południe. Ustalono, e tylko D ast i Chander Sen b d nam towarzyszy do naszego punktu zaopatrzenia, a tam si przył czy do nas tak e Emil; potem wszyscy trzej mieli powróci z nami do wsi, gdzie my sp dzali zim .

Po zako czeniu wszystkich przygotowa wrócili my do obozu, lecz prawie do samego rana nie spali my, tak dalece byli my pochłoni ci dyskutowaniem i roztrz saniem-tego, co my do wiadczyli podczas zebrania.

*** Kiedy poczyniono ostatnie przygotowania, o godzinie dwunastej ekspedycja wyruszyła ze wsi, egnana radosnymi okrzykami wielkiej liczby jej mieszka ców, którzy si zebrali, by yczy nam na drog wszystkiego dobrego.

Do nast pnego postoju, gdzie byli my zmuszeni przeprawia si przez szeroki strumie , przybyliby my ju o godzinie szóstej po południu. Postanowiono, e lepiej b dzie rozbi obóz w celu przygotowania si do przeprawy, gdy w przeciwnym razie zaj łoby nam to wi ksz cz nast pnego dnia. Poniewa nie było tam ani mostu, ani łodzi, wi c przeprawa musiała si odbywa sposobem tzw. lizgania, za pomoc grubej, uplecionej z rzemieni liny, przeci gni tej przez rzek . Poszczególni członkowie grupy nie cierpieli przy tym adnej uci liwo ci. Najgorzej było jednak z przeprawieniem koni i mułów. Zadanie to rozwi zano za pomoc mocnych rzemiennych popr gów, zastosowanych w taki sposób, e lizgały si wzdłu liny. Tymi popr gami obwi zywało si mocno ciała zwierz t, a potem umocowywało na linie i po zepchni ciu ich ze stromego brzegu były stopniowo przesuwane nad rw cym potokiem, a przybiły do drugiego brzegu. Do popr gów przywi zano dwie liny odpowiedniej długo ci, si gaj ce przez cał szeroko rzeki, przy czym jedna słu yła do prze lizgiwania

159 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce zwierz cia przez potok, a druga do przyci gania z powrotem zwolnionych popr gów – po drugie zwierz . W ten sposób wszystko zostało przeprowadzone szcz liwie.

Dalej ju nie napotykali my adnych trudno ci. Nieopodal miejsca przeprawy znale li my cie k o wiele lepsz od tej, któr szli my od wyruszenia ze wsi. Po szcz liwym przybyciu do punktu naszego zaopatrzenia ekspedycja uległa rozwi zaniu i zako czono przygotowania dla tych, którzy mieli powróci do domu, odbywaj c ju podró do najbli szego portu regularn drog karawanow .

Nazajutrz przył czył si do nas Emil. Po egnawszy naszych współtowarzyszy, ycz c im szcz liwej podró y, wyruszyli my w powrotn drog do wsi, gdzie sp dzili my ubiegłoroczn zim . Znowu dla odpoczynku zatrzymali my si dwa dni w obozie bandytów, gdzie odeszli jeszcze dwaj ludzie, ograniczaj c nasz grup do siedmiu osób. Ci dwaj, dotychczas nam towarzysz cy, opowiedzieli swym współtowarzyszom o niezwykłych przygodach, jakie prze yli b d c z nami, i o ogl danych cudach. Grup nasz wielce honorowano, cho oczywi cie wzgl dy te raczej okazywano trzem naszym przyjaciołom.

Wódz bandy zapewnił ich, e bandyci b d wi cie strzec tajemnicy poło enia staro ytnych miast, z racji szacunku, jaki był im przez nas okazany. Zapewniono nas, e ze strony tej bandy, wiecznie usiłuj cej zaj jak najdalej, nie było wielkiego niebezpiecze stwa.

Rozbójnicy pustyni bowiem nigdy nie przekroczyli gór, tak jak górscy bandyci nie wtargn li w obr b pustyni, poniewa trwali wzajemnie w permanentnym konflikcie zbrojnym. O ile nam wiadomo, ci le dotrzymywali swego przyrzeczenia.

Kiedy my nazajutrz opuszczali obóz, wódz bandy wr czył naszemu szefowi male k srebrn monet , rozmiaru i wagi angielskiego szylinga, z wykonanym na niej jako kuriozum napisem wyra aj cym, e je liby jakakolwiek inna rozbójnicza banda na tym obszarze napadła i niepokoiła nas, to po okazaniu tej monety nie b dzie nas trapiła. Nadmienił przy tym, e była ona w posiadaniu jego rodziny w ci gu wielu pokole i e cenił j bardzo, lecz chciałby, eby nasz szef miał j jako dowód jego szacunku. Obejrzawszy j dokładnie, Emil obja nił nam, e była to bardzo precyzyjna reprodukcja monety, b d cej w obiegu w północnej Gobi wiele tysi cy lat temu. Data wskazywała, e ten egzemplarz wykonany był przed ponad siedmiuset laty.

Dopowiedział nam jeszcze, e monety te nosili jako swego rodzaju talizmany niektórzy z krajowców, a im były starsze, uchodziły za tym bardziej skuteczne. Nie ulega w tpliwo ci, e ta była ceniona szczególnie zarówno przez przywódc , jak i przez cał band .

Po wymarszu z bandyckiego obozu odbywali my ju nasz podró bez adnych przeszkód i w oznaczonym czasie przybyli my na nasze zimowe kwatery. Powitali nas ci sami przyjaciele, którzy odwiedzali nas na pustym i których pozostawili my we wsi, gdzie my spotkali przeora klasztoru.

Znowu zaproszono nas do osiedlenia si w domu naszej byłej gospodyni, co przyj li my z wielkim zadowoleniem.

Tym razem było nas tylko czterech, poniewa siedmiu naszych towarzyszy powróciło do Indii i Mongolii w celu kontynuowania prac wykopaliskowych. Podział ten został zaplanowany i realizowany w taki sposób, by my mieli wi cej czasu na dokonanie przekładu tabliczek.

160 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce W małej wiosce wszystko szło po dawnemu i spokojnie; po wi cali my wi c ka d chwil naszego czasu na klasyfikacj i porz dkowanie symbolów i znaków, które tworzyły alfabet, układaj c je w pewien system mog cy nam ułatwi posługiwanie si nimi i pozwalaj cy w ten sposób wnika w znaczenie słów. Jak i dawniej, pomagał nam w tym Chander Sen. A je li go nie było z nami jaki czas, wtedy zast powała go nasza gospodyni; zawsze jednak kto z nich był w pobli u, by nam pomóc przezwyci a trudniejsze miejsca.

Trwało tak do ostatnich dni grudnia, kiedy zauwa yli my, e znowu mnóstwo ludzi zacz ło si zbiera na doroczne zebranie. Na ogół byli to ci sami ludzie, których spotkali my ju na zebraniu w roku ubiegłym. Dowiedzieli my si , e w tym roku zebranie ma si odby w wi tyni i do tego celu zostanie wykorzystana centralna z pi ciu górnych sal, poło onych wzdłu wyst pu skały, jak to ju opisano poprzednio.

W wigili Nowego Roku przybyli my do oznaczonej sali bardzo wcze nie, by si spotka i porozmawia z tymi, którzy przyszli na zebranie. Pochodzili oni z ró nych miejscowo ci i opowiadali o zdarzeniach, jakie zaszły w zewn trznym wiecie, z którym – byli my tego całkiem wiadomi – stracili my wszelki kontakt. Pomimo to czuli my si jednak zupełnie szcz liwi w naszej pracy; czas nam upływał szybko i byli my bardzo zadowoleni.

Podczas naszej rozmowy jeden z go ci wszedł i powiedział, e Ksi yc jest dzisiaj wspaniały.

Wielu z obecnych na sali, ł cznie z cał nasz grup , wyszło na taras, zawieszony na wyst pie skały. I rzeczywi cie, widok z tej wysoko ci był naprawd cudowny. Ksi yc tylko co wzeszedł i zdawało si , e płyn ł przez olbrzymi wał subtelnych odcieni barw, odbijaj cych si na szerokich nie nych polach gór i dolin, których blask nieustannie si mienił przeró nymi pi knymi barwami. Kto zauwa ył: – O, kuranty b d grały tej nocy!

Po upływie kilku chwil usłyszeli my dzwonienie. Pocz tkowo był to, jakby d wi k znajduj cego si gdzie w oddali dzwonu, który uderzył trzy razy. Potem zacz ły dzwoni coraz mniejsze dzwonki, zbli aj c si coraz bardziej, a si stały d wi kami male kich dzwoneczków, umieszczonych, zdawało si , pod naszymi nogami. Wra enie było tak ywe, e mimo woli spojrzeli my pod nogi z nadziej zobaczenia ich. Melodia ta trwała dot d, póki nie rozbrzmiał d wi k zda si tysi ca dzwoneczków, bij cych w zupełnej harmonii.

Wielobarwny obłok wznosił si powoli i po chwili si zrównał z tarasem, sprawiaj c wra enie, e mogliby my wej i stan na nim, tak szczelnie przesłaniał widok na dole. Za ka dym razem, kiedy w przypływaj cych falach podnosiła si nowa barwa, d wi k dzwonków si nasilał, dopóki ich melodia nie nasyciła najmniejszego zda si załomka skały.

Owładn ła nami impresja, e stoimy w jakim wspaniałym amfiteatrze, obserwuj c scen z tysi cami niejasnych kształtów i cieni osób wsłuchuj cych si w to cudowne dzwonienie.

Wtedy si rozległ silny głos tenora piewaj cy “Ameryka" – i w jednej chwili tysi ce głosów podchwyciło te słowa, a jednocze nie dzwony, jak gdyby akompaniuj c, wydzwaniały t sam melodi . Tak dzwoni c, pie płyn ła w dal i ponownie głosy spoza nas za piewały: – Witamy ci , Ameryko!

161 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce A inne odpowiedziały: – My witamy cały wiat!

Odwrócili my si i zobaczyli my stoj cych za nami Jezusa, przeora klasztoru, i Emila.

Byli my całkowicie zaabsorbowani fenomenami zachodz cymi wokół nas, e sobie zupełnie nie u wiadamiali my obecno ci innych osób znajduj cych si wokoło. Usun li my si na bok, by im nie blokowa przej cia do sali.

Kiedy Jezus si odwrócił, dostrzegalne było to osobliwe wiatło, jakie zawsze spływało z niego, gdy był obecny. Po przekroczeniu przez niego progu sali roz wietlił j nagle, jak gdyby płomie białego wiatła. Wszyscy my równie weszli i usadowili my si przy stołach.

Jezus siedział za pierwszym stołem, przeor za zaj ł miejsce przy s siednim stole pomi dzy Emilem a naszym szefem. Tym razem były tylko dwa stoły si gaj ce przez cał długo sali.

Pocz tkowo były one puste, lecz w miar zajmowania przez nas miejsc, natychmiast pojawiały si na nich białe obrusy wraz z nakryciami. Talerze zjawiały si ju z gotowymi potrawami, z wyj tkiem chleba, który si pojawił tylko przed Jezusem. Bior c go do r ki i przełamuj c, Jezus kładł kawałki na półmisek, a gdy go napełnił, wówczas eteryczna dzieci ca posta podnosiła półmisek i stawiała obok w milczeniu, póki nie zostało napełnionych siedem półmisków, podnoszonych kolejno przez siedem zwiewnych postaci, stoj cych obok i trzymaj cych je. Gdy Jezus przełamywał chleb i napełniał nim półmiski, stwierdzili my, e le cego przed nim chleba nie ubywało.

Po napełnieniu ostatniego półmiska Jezus powstał i wznosz c r ce, powiedział: – Chleb, który wam daj , jest czystym yciem bo ym. Bierzcie udział w tym czystym yciu, które jest zawsze yciem Boga!

Wtedy półmiski zostały prawie jednocze nie rozniesione, a Jezus kontynuował sw wypowied : “Kiedy powiedziałem: Mnie wywy sz , i b d c wywy szonym przygarn do siebie wszystkich ludzi – wiedziałem, e w rezultacie tego do wiadczenia przyjdzie dzie , kiedy wszyscy na własne oczy ujrz i poznaj w pełni, e podobnie jak ja, i oni mog by wywy szeni. Ujrzałem niebo tu, po ród ludzi, na Ziemi.

Jest to prawda, któr osi gn łem, i prawda ta uczyni wszystkich wolnymi. Poznaj wówczas, e jest tylko jedno stado i jeden pasterz. I je eli jedna owca zabł dzi, to mo na zostawi wszystkie pozostałe dziewi dziesi t dziewi , by szuka tej jednej, która mo e jeszcze powróci . Bóg jest wszystkim we wszystkim, dla wszystkich dzieci Swoich i wszystkie one daleko bli sze i dro sze Mu s ni ptaki lub inne zwierz ta w lesie. Je eli cieszy si On wzrostem zwierz t i spostrzega ich upadek, na ile bardziej darzy uwag wzrost drogich dzieci Swoich! On nie s dzi ich, podobnie jak nie s dzi zwierz t, lecz chroni je jako drogie Mu dla Jego wielkiego celu i adne nie mo e by zapomniane, kiedy si wykształca ich doskonało .

Zobaczyłem, e gdyby ten ideał mógł by wyryty szczerozłotymi literami na cianach wszystkich wi ty wielkiej my li wiata, wywy szyłoby to ludzkie my li nad mrokiem i

162 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce brudem, stawiaj c stopy ich na kamieniu lub fundamencie zasady, gdzie wichry i wody mogłyby szale i uderza , lecz dopóki ludzie pozostawaliby niezachwiani i wierni – byliby niedost pni. Dzi ki temu bezpiecze stwu, ciszy i spokojowi d yliby do wy yn, gdzie widzieliby swe prawdziwe dziedzictwo. Mog oni si wznosi wysoko, lecz nie natrafi tam na niebiosa, gdy znale je mog tylko po ród ludzi. Nie osi ga si tego przez zwykłe wyczekiwanie, ale czekaniem w trudzie, smutku i bólu, a wreszcie przypadkowo odnajdzie si ten wielki skarb. Lecz daleko szybciej mo e to by osi gni te przez odrzucenie wszelkiej materialno ci i praw, którymi ludzie si przywi zuj do wiecznego otoczenia.

Krocz c naprzód, podnie cie skarb, przyswójcie go sobie i pozwólcie – niech rozgorzeje w was wiatło, a wówczas jednym zwykłym krokiem dosi gni cie tego, e mo ecie rozdzia [zrzuci z siebie stare, starzyzn (wyra enie biblijne)] si na cał wieczno , je eli tego zechcecie. Przekonacie si , e dusza usiłuj ca osi gn natychmiastowe i pełne o wiecenie i uwolnienie tu i teraz, wiedz ca, e stosunek jej do Boga jest stosunkiem dziecka do rodzica – stwierdzi wkrótce, e nie tylko odkrywa boskie mo liwo ci, lecz e posiada ona je dla korzystania z nich i e one b d pracowa dla niej, je li tego zapragnie. Dla takiego człowieka historia Nowego Testamentu nie b dzie fikcj ani urojonym snem, mog cym si zdarzy po mierci, lecz ideałem staj cym przed wiatłem, pełnym urzeczywistnienia ycia, miło ci i słu enia. Ideał ich jest boskim wypełnieniem wszystkiego tutaj i teraz wła nie.

Poznaj oni wówczas to, co wiedziałem ja, gdy mówiłem: Wielu b dzie szukało wej cia i nie znajd go (Łuk.13,w.24), poniewa ciasne s wrota i w ska droga, prowadz ca do wiecznego ycia (Mat. 7,w.l4). Albowiem bez prawdziwej oceny ideału Chrystusa i doskonałego planu współpracy człowieka z Bogiem tu na Ziemi, urzeczywistnienie tego ideału jest niemo liwe; staje si wówczas tylko marzeniem, mitem – niczym.

Drzwi, wiod ce do tej wszechmog cej i transformuj cej alchemii ducha w człowieku, otwieraj si dla wszystkich ludzi. Kiedy dwa ideały i metody wiecznej szcz liwo ci, czyli zapewnienia zbawienia dzi ki miło ci bo ej, s ró ne, to nie Bóg, ale my li człowieka to sprawiły. Ci, którzy zamykaj drzwi przed natychmiastowymi łaskami Boga, udzielanymi wszystkim Jego dzieciom, izoluj siebie od wszelkich dobrodziejstw, jakie Bóg zlewa na Chrystusowe dzieci , i od o wiecenia tej wspaniałej transcendentalnej alchemii ducha oraz wszechmog cej siły, istniej cej dla ich wła nie po ytku – albowiem Chrystus zawsze mógłby i jest w stanie wykorzysta je. Kiedy człowiek dost pi tego poznania, wówczas tr d bywa natychmiast uleczony, a sucha r ka odzyskuje władz – i wszystkie cielesne, i duchowe choroby znikaj pod jego dotkni ciem. Przez koncentracj ywego słowa siła ta pomna a chleb i ryby. A kiedy przełamywany bywa chleb lub lana oliwa dla wielu ludzi – one nigdy nie przejawi ubytku, lecz zawsze b d pozostawały w nadmiarze. Słowami swymi człowiek taki b dzie uciszał rozszalałe morza lub burze i ci enie zostanie przezwyci one przez lewitacj , poniewa jego rozkaz jest rozkazem Boga.

Wówczas zrozumiane zostan moje my li, które obwie ciłem wiatu w chwili opuszczenia wi tyni, mówi c: »Czas si wypełnił, zbli yło si Królestwo Bo e« oraz: »Miejcie wiar w Boga, a przestanie dla was istnie niemo liwe«. Wszyscy, którzy maj wiar , mog tworzy rzeczy, jakie tworz ja, i nawet b d potrafili tworzy wi cej, ni tworzyłem ja. Poznaj oni, e to tylko sprawa szlachetnego post powania i umiej tno ci ycia: wiary i wiedzy – a wtedy nie b dzie dla nich niemo liwo ci.

163 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Przekonaj si , e Duch wi ty i cała pełnia Boskiego Ducha jest w nich; e mówi on tak samo dzi , jak i przed wiekami; i e je li oni słysz Jego głos i nie ot pi swych serc, wówczas zobacz , e s wiatłem dla wiata, a ci, którzy id za tym wiatłem, przestan chodzi w mroku. Poznaj , e s bram , przez któr wchodz wszyscy w wiatło ycia – i ci, którzy wejd i wyjd t drog , znajd wieczny pokój, a z nim wielk rado i poznaj , e teraz nadszedł czas.

Zobacz , e tylko Chrystus otwiera drzwi do ich własnych dusz, a duch yj cy wewn trz jest wszechmog cym alchemikiem, tak samo bezgranicznym, jak bezgraniczny jest wiat bo y.

Alchemia ta zniszczy i przeobrazi wszystkie postacie chorób; zgładzi zupełnie miertelne ycie win i skutków grzechu; o wieci dusze doskonałym wiatłem m dro ci; uwolni i przemieni opanowane przez mrok warunki ludzkiego bytowania w doskonałe wiatło ycia.

Tak, wtedy zobacz oni, e s nie tylko dzie mi przyrody, lecz tak e dzie mi bo ymi.

Wyjawi absolutn doskonało jednostki i w ten sposób doprowadz do doskonało ci ludzko ; wyjawi ideał i bosko natchnione proroctwo, dotycz ce ko cowego przeznaczenia człowieka, tu na Ziemi – to samo Ojca i Syna, b d c drugim narodzeniem i pełnym panowaniem człowieka nad ka dym yciowym warunkiem i wszelk okoliczno ci ".

Jezus umilkł – wiatło zacz ło si rozja nia , a potem si pojawiły obrazy. Ukazuj ce si w nich sceny były przepi knymi seriami przedziwnej wspaniało ci. Zjawiaj ce si obrazy sprawiały wra enie, jakby były przesuwane niewidzialn r k , tworz c jedn wielk cało jakiej cudownej panoramy.

Po chwili pojawiła si scena wielkiej bitwy. Zobaczyli my ludzi walcz cych i zmagaj cych si ze sob . Z armat wystrzeliwały ogromne płomienie i buchał dym. Pociski rwały si nad głowami i po ród wielkich skupisk ludzkich, a trupy poległych słały si z obu stron.

Mogli my słysze okropn bitewn wrzaw . To widowisko było tak łudz co realne, e trudno było uwierzy , i bitwa nie toczy si faktycznie, lecz kiedy owa kieruj ca obrazami r ka przesuwała si nad nimi – wszystko momentalnie ucichło. Gdy ci, którzy przed chwil walczyli tak zaciekle, podnie li wzrok i spojrzeli w gór , zobaczyli, jak r ka nakre liła ognistymi literami, zajmuj c niemal cał powierzchni sceny: “Pokój, pokój! Błogosławiony pokój bo y otacza was. Mo ecie uszkodzi i zniszczy tylko to, co miertelne. Lecz niczego, co przynale y do Boga, nie jeste cie w stanie zniszczy .

Wszyscy jeste cie Jego dzie mi i nie mo ecie ani zniszczy , ani uszkodzi siebie wzajem".

W pewnej chwili zdawało si , e ludzie znowu zdecydowali, i bitwa ma si toczy nadal.

Decyzja ta odbiła si na wielu twarzach, w szczególno ci za na twarzach dowódców. Lecz jasne było, e im bardziej stanowczo pragn li kontynuowa bitw , tym mniej było powodów do zastosowania siły. Widzieli my tak e, e im szerzej i mocniej usiłowali zastosowa narz dzia niszczenia, tym mniej okazywali aktywno ci, poniewa dla uwie czenia ich wysiłków i zrealizowania pragnienia, nie bro nale ało wyzyska .

A r ka kre liła w dalszym ci gu: “Poza wszelk , zwiastuj c burz czy wojn chmur , je li ludzie zechc si przyjrze bli ej, znajd Boga.

164 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Przekonaj si , e nie Bóg stworzył burzowe b d wojenne chmury, lecz sam człowiek; i je li wejrz gł biej, to zawsze znajd wzniesion w pokoju r k Boga. Wojny nie s planowane i zsyłane przez Boga, a kiedy ludzie walcz wzajemnie, wykluczaj si całkowicie spod boskich wpływów. Poddani s wówczas (stworzonym przez samego człowieka) mocom, w które Bóg nie mo e w ogóle ingerowa – i zmuszeni s pod a t drog , póki sami nie dostrzeg bł du podobnej walki. Je eli kto dostatecznie silny w wyjawianiu siły bo ej potrafi współdziała i współpracuje z ni – mo e natychmiast zatrzyma wojn , podobnie jak zaobserwowali cie powstrzymanie jej w tym obrazie".

A nast pnie Jezus doko czył swój wywód: – Wybrałem drog krzy ow . Nie był to wybór Ojca mego dla mnie, lecz moja własna decyzja, by da wiadectwo wszystkim ludziom, i przez odpowiednie ycie ciało mo na tak wydoskonali , e nawet je li zostanie zabite, mo e by zawsze przywrócone do ycia i sta si jeszcze bardziej tryumfuj cym i radosnym. wiatło stawało si coraz ja niejsze, dopóki wszelki lad ograniczenia nie znikn ł; ciany ju nie otaczały nas i ani sufitu nad głow , ani podłogi pod nogami nie widzieli my.

Stali my wszyscy, jak gdyby w jakiej bezbrze nej przestrzeni. Jednocze nie zjawiło si dwunastu uczniów i nie otaczaj c go, ustawili si w pobli u swego wielkiego nauczyciela, którego posta wyst powała daleko wyra niej ni wszystkich pozostałych, z tym wła ciwym mu niezapomnianym blaskiem i nieskaziteln czysto ci .

Wtedy niewidzialny chór zagrzmiał: “Królestwo Jego jest dla i po ród ludzi. Teraz na zawsze – jeden człowiek, jeden Bóg!".

W tej samej chwili wprost nad głow Jezusa zawisły nakre lone w powietrzu słowa: WSZYSCY DLA JEDNEGO – JEDEN DLA WSZYSTKICH. Wówczas pojawił si Budda, staj c po prawej stronie Jezusa. Przeor i Emil podeszli do nich i ugi li kolana: Emil z prawej przed Budd , a przeor z lewej – naprzeciw Jezusa, który uj ł nieco uniesion r k Buddy. Obaj podnie li swe wolne r ce nad głowami kl cz cych przed nimi i powiedzieli: – Pokój! Pokój! Pokój! Ponad wszystkim zapanuje wspaniały pokój! Przyjmujemy was, drogich braci naszych, do wielkiej dobroczynnej rady boskiej miło ci. Miło ta i braterstwo obejmuj cały wiat.

Wówczas wszyscy zebrani skłonili głowy i rozst pili si , kiedy Jezus z Budd i Emil z przeorem przechodzili przez sal . Za nimi szli uczniowie, a nast pnie wielu z tych, którzy byli obecni na zebraniu. Po chwili wszyscy znikli nam z oczu. Podczas gdy przechodzono przez sal niewidzialny chór za piewał: “Dajemy przej cie mocarnym braciom miło ci, poniewa miło ta jest bezgraniczn bosk miło ci , odkupuj c i jednocz c cał ludzko w wielk rad boskiej miło ci – w braterstwie człowieka i Boga".

165 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Gdy ju wszyscy stali si dla nas niedostrzegalni, wielki dzwon uderzył dwana cie razy, a po nim przez chwil wesołym motywem zadzwoniły inne dzwony i jakby tysi ce głosów przył czyło si do nich, piewaj c: “Niesiemy szcz liwy Nowy Rok i ja niejszy dzie całemu wiatu!".

Nasz drugi rok po ród tych wielkich dusz został na tym zako czony.

PRZEDMOWA Drogi czytelniku, jeste nie tylko czytelnikiem, lecz równie przyjacielem, którego spotykałem twarz w twarz i z którym rozmawiałem wła nie tak, jak ty spotykałe bohaterów tej ksi ki i z nimi rozmawiałe . Jestem pewien, e oni ci znaj i patrz na ciebie, jak na bliskiego przyjaciela. Otaczaj ci pełn chwał boskiego wiatła, ycia, miło ci i m dro ci, a czyni c to, pomagaj ci w rozumieniu. Oni ci rozwijaj w wiecznie obcym boskim wietle ycia, miło ci i m dro ci, b d cym ich wiatłem przeznaczonym do wysyłania i dawania. Oni ci widz zawsze w pełnym rozwoju, w tej wszechobecnej bosko ci, i patrz na ciebie, jak zasiadasz na własnym tronie jako prawdziwy król lub królowa, władaj cy poprzez t bosk obecno jej moc : spogl daj na ciebie jako na tego, który zna i realizuje sw bosk misj , zawsze ywy, pełen spokoju i szcz cia, zawsze boski. Widz nie tylko ciebie, lecz cał ludzk rodzin , bosk i czyst , i ka d stworzon rzecz lub form zbudowan na obraz i podobie stwo Boga; nie pojedynczego człowieka albo jedn sekt , lub wyznanie, ale wszystkich, i to wszystkich ł cznie. Nikt nie mo e ocenia tych wielkich ludzi, z wyj tkiem tych, których sami dopu cili do spokoju swych wi ty , miejsc i my li. Ich istnienie jest prawd , b d c cz ci samego wszech wiata, ich ycie – rzeczywisto ci daj c si odszuka we mgle przeszło ci, która nam przynosi osi gni cia setek tysi cy ubiegłych stuleci.

Dla nas byt ziemski jest zwi zany z wszelkiego rodzaju ograniczeniami i konwenansami – dla nich to bezkresno , wieczna błogo i trwałe szcz cie; im wi ksza rozpi to ycia, tym dłu sza rado i warto ciowsze prze ywanie. Nikt z rozumiej cych i kochaj cych tych ludzi, nie mo e w tpi w ich nauk ani kwestionowa ich prawdziwej szczero ci, je li przebywał u nich w go cinie. wiat zachodni patrzy na zewn trzn stron rzeczy, dotykaj c tylko skraju szaty – wschodni nakłada sukni , lecz niejako strój, który mo na odło y na bok. Zachód poleruje zewn trzny kształt lampy – Wschód wzmaga płomie , aby dał wi cej wiatła. Zachód spogl da t sknym okiem na zewn trzno rzeczy, za któr jednak znajduje si blask wizji duchowej, zaczyna szukanie prawdziwej wiedzy. Wschód wie, e ciało musi by o wiecone wiatłem płomienia, który nale y najpierw roznieci wewn trz, by nast pnie mógł ja nie na zewn trz, jako pełny blask sło ca w porze południa. Zachód nazywa siebie materialnym – Wschód yje naprawd we wszechogarniaj cym duchu. Patrzy na ka dego yj cego człowieka poprzez zdobywaj cego, pobudzaj cego i podtrzymuj cego ducha, bez wzgl du na miejsce, którym mog by zarówno niegi Himalajów, jak i pełne rozgwaru nowoczesne miasto lub klasztor le cy w górskim ustroniu. To co dla wiata zachodniego wydaje si cudowne i niewiarygodne, jest dla zrównowa onej my li indyjskiej naturalnym wynikiem przyj cia i wyra ania ducha, który manifestuje si jako Bóg w formach przejawionych. Ci, którzy w pełni yj , wiedz doskonale, e istnieje wiele rzeczy znajduj cych si poza zasi giem ich poznania. Faktycznie, jest ich znacznie wi cej, ni si niło jakiejkolwiek filozofii. Wskutek

166 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce tego nie ma wyja nienia dla tej ksi ki lub dla tych, które j poprzedziły. Gdy patrzysz t sknie jasnym wzrokiem na jakie osi gni cia, to twe boskie dziedzictwo winno podsun tak odbiorcz postaw , by dana zdolno stała si twoj i aby mógł urzeczywistni swój ideał.

ci

Bóg przemawia dzi przez boskiego człowieka tak samo, jak mówił w ci gu długich wieków.

Wiedza, któr ludzie w tej ksi ce si dziel , nie jest bynajmniej nowa, chocia jej przedstawienie przynosi nowe wiatło wiatu zachodniemu. Głównym celem ich ycia jest da ludzko ci wiedz i o wiecenie przez czyst nauk , płomienia z miło ci . Ich wielk misj jest utorowanie drogi do pokoju i harmonii. S oni najlepszymi przyjaciółmi nauki, religii i filozofii, a ogłaszaj c je oznajmiaj , e wszyscy ludzie s bra mi, gdy prawda jest jedna. W ten sposób nauka jest złot nici , na któr nizane s perły. Nadszedł czas, e du a cz ludzko ci wyrosła ju z dawnego poj cia bóstwa. Ludzie stracili ufno w nauk , opart tylko na wierze; poj li, i dobro w oczekiwaniu na nagrod i specjalny przywilej wiecznego grania na harfie i piewania psalmów nie jest bezinteresowna i jest czym zupełnie obcym nauce boskiego Chrystusa, człowieka-Boga w pełni ywego.

Idea mierci jest równie obca i wr cz sprzeczna z boskimi celami, a tak e niezgodna z prawem kosmosu lub jego wibruj cym promieniowaniem. Tak e nie zgadza si ona z nauk Jezusa. Ko ciół i cmentarz s cz sto w tym samym miejscu. Ju to samo jest potwierdzeniem, e nauki Chrystusa nie zrozumiano. Chrystus-człowiek mówił, a słysz ce uszy przyjmowały: Je eli człowiek wierzy we Mnie, nie umrze nigdy". Człowiek boski wie, e ten, kto yje w grzechu lub si otacza grzesznymi wibracjami, umiera – i dla niego odpłat grzechu jest mier . Lecz gdy człowiek yje w wierno ci dla wibracji boskich i całkowicie jest pogr ony w falach tej my li, darem Boga dla niego – człowieka boskiego – jest królestwo bo e tu na Ziemi: ciało ludzkie doskonałe za ycia. Ludzie w tej ksi ce wyprowadzili Boga z nadprzyrodzonej dziedziny i przes du, i umie cili Go całkowicie w fali wibracyjnej, wiedz c, e gdy utrzymaj swe ciało w wibracji boskiej, nigdy si nie zestarzej i nie umr . Gdy wibracje ich ciał spadaj lub ulegaj zwolnieniu – nast puje mier . Istotnie wiedz oni, e gdy bł d mierci zostanie popełniony, ciało faluje na tak niskiej skali wibracyjnej, e emanuj ce wibracje yciowe zostaj wtedy wypchni te ze wi tyni ciała, a trwaj c jeszcze wibruj one w skupieniu, podtrzymuj c t form , jak posiadało narz dzie fizyczne w chwili ich usuni cia. Emanacje te posiadaj inteligencj i wci jeszcze si obracaj dokoła centralnego j dra, czyli sło ca, które je przyci ga i skupia. Te emanuj ce cz steczki s otoczone rozumn substancj , pomagaj c im zachowa sw form ; z niej czerpi one znowu materiał do wzniesienia innej wi tyni. Dzieje si to w całkowitej zgodzie i harmonijnej współpracy z inteligencj , która powstała wokół ciała w ci gu yciowego cyklu. Je eli ta inteligencja wibruje z nisk cz stotliwo ci lub, innymi słowy, jest słaba, traci wtedy kontakt z emanacjami yciowymi i energi , która została wypchni ta z ciała (lub formy z gliny), gdy emanacje yciowe j opu ciły i wreszcie si rozpraszaj , powracaj c do ródła – wtedy dokonuje si mier całkowita; gdy za inteligencja jest wibruj ca i silna, bierze ona natychmiast pełny ładunek i skupia nowe ciało. Nast puje zmartwychwstanie, a przez ten akt człowiek udoskonala si w ciele. Nie wszyscy mog słucha lub przyj takie objawienie.

“Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha" (Marek, 4:9). Ten, którego poznanie jest dostatecznie rozwini te – zdolny jest do zrozumienia.

Tak wi c du a cz ludzko ci rozwija nauk , dzi ki której jednostka znów u wiadomi sobie, e Bóg zawsze ył w człowieku z ludzko ci , jednak przez pewien czas nie znała Go, bo straciła widzenie Boga-człowieka.

167 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Ksi k moj , jak i inne ksi ki ju wydane, dedykuj tym, o których pisz . U stóp tych bliskich i drogich składam mój najgł bszy szacunek i wdzi czno , cho wiem, e nie zdołam w aden sposób odda im nale ytej czci.

Przybyli my w tpi cy, odje d amy z najwi kszym alem i miło ci dla ka dego z nich, z uczuciem, e uzyskali my istotniejszy i gł bszy wgl d we wiedz yda i w nauk o prawdziwym bycie.

Baird T. Spalding

*** Kiedy zebrani odeszli, towarzysze i ja pozostali my, niezdolni do opuszczenia miejsca, gdzie byli my wiadkami takiej przemiany. adne słowa nie odmaluj naszych uczu i wielkiej podniosło ci tych ostatnich godzin. Wyrazy “wszyscy za jednego, jeden za wszystkich" płon ły tak jasno jak wtedy, gdy si ukazały. Nie rozmawiali my, nie mog c wypowiedzie nawet słowa. Chocia byli my w tym samym miejscu a do witu, nie mieli my poczucia zamkni cia w izbie. Ciała nasze zdawały si promieniowa jasnym wiatłem i dok dkolwiek szli my, nie czuli my granic cian, chocia przed naszym przybyciem byli my w pokoju wykutym w skale. Zdawało si , e nie ma podłogi pod naszymi stopami, a jednak mogli my si porusza we wszystkich kierunkach. Nie mo na znale słów, zdolnych opisa nasze my li i doznania. Wychodzili my poza granice pokoju i skały, nie czuj c adnej zapory.

Nasza odzie i wszystko dookoła zdawało si promieniowa czystym, białym wiatłem.

Nawet po wschodzie wydawało si ono ja niejsze od Sło ca. Mieli my wra enie, e znajdujemy si w wielkiej sferze wiatła i mogli my patrze poprzez ten kryształowy blask oraz widzie Sło ce, ukazuj ce si w oddali, spowite we mgle. Wydawało si ono chłodne i niepoci gaj ce w porównaniu z miejscem, gdzie my stali. Chocia termometry wskazywały 45° poni ej zera i okolica była pokryta niegiem, l ni cym w słonecznym wietle porannym, w miejscu gdzie byli my, odczuwało si wra enie niewypowiedzianego ciepła, spokoju i pi kna.

Był to jeden z tych przypadków, kiedy my li s niewyra alne. Byli my tam jeszcze trzy doby dłu ej, nie my l c o spoczynku czy posiłku. Nie było w nas ani ladu zm czenia, ni znu enia, stracili my rachub czasu, mniemaj c, i trwało to chwil . Mieli my jednak e wiadomo obecno ci ka dego z nas oraz przemijania godzin. Nie było ani wschodu, ani zachodu Sło ca, tylko ci gle promienny dzie ; nie mgliste marzenia, lecz w ka dej chwili aktualna rzeczywisto . I jaki widok przyszło ci otwierał si przed nami! Horyzont sprawiał wra enie przesuni tego we wieczno lub jak wyraził to nasz kierownik zdawał si rozszerza w bezgraniczne wieczne morze pulsuj cego ycia. A niebywałe pi kno tego do wiadczenia polegało na tym, e doznanie go było dost pne dla wszystkich, a nie dla nielicznych – dla ka dego.

Czwartego dnia kierownik nasz zaproponował, by my zeszli w dół, do sali kroniki, celem podj cia na nowo naszej pracy tłumaczeniowej. Lecz gdy tylko ruszyli my do wyj cia, zjawili my si od razu wszyscy razem w tej izbie. Z trudem mog d, czytelniku, wysłowi

168 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce nasze zdziwienie i rado . Znajdowali my si o dwa pi tra ni ej i przebyli my dwie kondygnacje schodów bez najmniejszego wysiłku oraz zupełnie nie wiadomie. A przecie byli my w pokoju kroniki, gdzie my przedtem pracowali. Jarzył si on cały czas od wiatła, było w nim ciepło i wesoło, i mogli my si porusza wsz dzie bez najmniejszego wysiłku, dok dkolwiek tylko zapragn li my. Gdy zdj li my jedn z tablic i umie cili my j w odpowiednim miejscu dla studiów, jej tekst i znaczenie zostały nam przetłumaczone w sposób doskonały. Gdy zacz li my pisa te przetłumaczone wnioski, nagle cała strona r kopisu wypełniała si tekstem, zapisanym naszym własnym charakterem pisma. Wszystko, co nale ało zrobi , to skompletowa strony w form r kopisu.

W ten sposób ko czyli my ka dy kolejny r kopis. O godzinie drugiej po południu sko czyli my, i uło yli my dwana cie egzemplarzy, poszczególnie licz cych ponad czterysta stron; nie odczuwali my najmniejszego zm czenia przy tym przyjemnym zaj ciu. Byli my tak przej ci, e nie zdawali my sobie sprawy z obecno ci innych osób w pokoju, dopóki kierownik nasz nie wyst pił z pozdrowieniem. Wszyscy podnie li my oczy i ujrzeli my Jezusa, Emila, nasz gospodyni i Chander Sena (człowieka z kroniki), który obecnie był młody. Był tam równie Bagget Irand i kto obcy, kogo nam przedstawiono jako Ram-ChanRaha. Pó niej poznali my jego imi powszednie: Bud-Rah. Stół uprz tni to i przygotowano do posiłku. Usiedli my i po kilku chwilach milczenia Jezus przemówił: “Wszechmocna, wszechprzenikaj ca Zasado Ojca, promieniuj ca wiecznie triumfuj co z naszego wn trza na cały wiat, jeste wiatłem, miło ci i pi knem, które prze ywamy dzisiaj i zawsze, kiedy tylko zapragniemy; skłaniamy głowy przed twym ołtarzem, na którym płonie nie miertelny ogie doskonałej miło ci, harmonii, prawdziwej m dro ci, bezgranicznego oddania i czystej pokory. To wi te wiatło wieci zawsze, niczym nieprzy mione, z wn trza dusz tych, którzy teraz zebrani s u ołtarza prawdziwego ojcostwa, synostwa i oddanego braterstwa. To boskie wiatło ci gle promieniuje od tych bliskich i drogich na wiat, do najodleglejszych miejsc, tak aby wszyscy mogli je ujrze i odczu jego niegasn c i niczym nie przy mion miło . Promienie tego wszechprzenikaj cego blasku pi kna i czysto ci wiec poprzez wra liwe dusze i serca tych, którzy zebrali si tu u Twego ołtarza. Jeste my teraz wiadomi tych wszechogarniaj cych promieni miło ci i odsyłamy je, a one przeobra aj i harmonizuj cały ród ludzki. To prawdziwego i czystego Chrystusa bo ego, promieniuj cego z ka dego i ze wszystkich, witamy, staj c z Nim twarz w twarz, równi w obliczu Boga.

I znów witamy Boga, naszego Ojca, wewn trznego i promieniuj cego na zewn trz".

Po słowach Jezusa powstali wszyscy na propozycj powrotu do sali, w której poprzednio prze ywali my nasze doznanie. Ruszywszy ku drzwiom, zrozumieli my, e ju tam jeste my.

Tym razem mieli my wiadomo , e si poruszamy, ale nie zdawali my sobie sprawy z przyczyny, która nas przeniosła – zaledwie wyrazili my yczenie, a ju byli my w górnym pokoju. Cho dom zaległy ju od dawna cienie wieczoru, droga nasza była doskonale o wietlona i wszystko ja niało bogatym pi knem, jak w chwili, gdy my wychodzili.

Czytelnik przypomni sobie, e w sali, któr opuszczali my, Chander Sen niegdy powrócił do nas, przywołany ze stanu, który uwa ali my za mier .

169 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Dla nas pokój ten był wi tyni i zdawał si promieniowa wszystkimi mo liwo ciami, był miejscem u wi conym, w którym my sami czuli my si zdolni do wi kszych dzieł ni zwykli miertelnicy, za jakich uwa ali my si przedtem. Od tego czasu, a do 15 kwietnia, dnia naszego odjazdu, nie było ani chwili, aby my si nie spotykali, przynajmniej na godzin . W ci gu tego czasu ciany pokoju ani razu nie odzyskały wygl du twardej skały. Wydawało si , jakby my zawsze mogli patrze przez te ciany na niesko czon przestrze . To w tym pokoju ograniczaj ce wiadomo wi zy znikn ły, to w nim otworzył si dla nas wielki obraz przyszło ci.

Usiedli my wszyscy przy stole, a Jezus rozpocz ł mow : “Aby urzeczywistnia co i czego dokona , potrzebna jest prawdziwa my l o ywiaj ca, skupiona na pewnym punkcie absorbuj cym lub ideał – a wy, jak i cały rodzaj ludzki, mo ecie si sta tym centrum poruszaj cym i o ywiaj cym. Nic nie przychodzi na wiat, dopóki człowiek nie wyrazi danej idei. Niegdy człowiek był w pełni wiadomy faktu, e jest tym o rodkiem uruchamiaj cym, i ył w pełni wiadomo ci swego dziedzictwa i władztwa.

Trwał wiadomie w stanie, który wy nazywacie niebem. Wszyscy, z wyj tkiem nielicznych, zatracili ten boski dar i dzisiaj ogromna wi kszo ludzi zupełnie sobie nie u wiadamia tego boskiego charakteru, który jest prawdziwym dziedzictwem rodzaju ludzkiego.

Co człowiek czynił niegdy , tego mo na dokona ponownie. Jest to zasada niesko czonego porz dku ycia i przejawienia, które widzicie wszyscy dookoła siebie, i które obejmuje ycie wasze i ka dego tworu, gdy wszystkie istniej ce rzeczy b d stworzenia posiadaj ycie.

Wnet nauka da wam pewn podstaw do twierdzenia, i rzeczy nie s materialne, gdy wkrótce si przekona, e wszystko mo e by sprowadzone do jednego pocz tkowego pierwiastka, zawieraj cego niezliczone cz steczki rozproszone we wszech wiecie, reaguj ce na wpływy wibracyjne, b d ce w doskonałej równowadze. Z tego ju wynika nawet na gruncie matematyki, e potrzeba było okre lonego ruchu, pewnej czynno ci pocz tkowej dla przyci gni cia niesko czonej ilo ci cz steczek tej wszechprzenikaj cej, uniwersalnej substancji neutralnej w celu nadania jej kształtów zamierzonych tworów.

Energia ta bynajmniej nie pochodziła z cz steczek; jest ona sił wi ksz , zjednoczon z Cz steczkami, a wy, przez wasz my l i okre lon czynno , współdziałaj c z dan wibracj , nadajecie selektywno tym drobinom. W ten sposób fizyka b dzie zmuszona do zrozumienia tego drog nieuniknionych wniosków, tak, i naukowcy uznaj w przyszło ci istnienie energii, której w dzisiejszych czasach si nie rozumie, gdy nie jest czynna – a nie jest czynna, bo nie jest uznana.

Lecz gdy si j uzna i człowiek b dzie z ni współpracował oraz nada jej istotny wyraz, b dzie ona całkowicie zdolna do wydzielenia pewnej przestrzeni dla przejawienia tej uniwersalnej energii kosmicznej.

Nast pnie zostaje zbudowane to, co uwa acie za wszech wiat materialny, z rozmaitymi jego przejawieniami zaistniałymi w toku systematycznego procesu ewolucji. Je li systematyczny i uporz dkowany, wi c ka da faza musi w sposób doskonały kła podwaliny pod wy szy rozwój nast pnej. Je li mo ecie post powa w doskonałym porz dku i harmonii my li oraz działania, jeste cie w istocie zgodni z sił , która wydaje z siebie w skali nieograniczonej

170 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce zdolno wyboru rodków do danego celu. Rozdzielicie ycie i energi na mocy uznanego post pu rozwoju kosmicznego.

A zatem nie jest to wszech wiat materialny, jak my leli cie; jest to tylko wasza definicja wszech wiata. Wyłonił si on z ducha i jest duchowy, je li okre licie go jako taki. Jest to uporz dkowane, prawdziwe, zasadnicze. Je li za jest uporz dkowane – a wi c naukowe; je li naukowe – zatem inteligentne, jest yciem, poł czonym z yciem inteligentnym. ycie kierowane przez inteligencj staje si wol , a przez wol staje si powołaniem.

Duch jest pot g pierwotn i wibruj c , daj c pocz tek wszystkiemu, a wy mo ecie wej w ducha i u ywa jego mocy przez proste przyj cie lub wiedz , i on istnieje; potem pozwólcie mu wyst pi – a on cały jest na wasze rozkazy. Stanie si dla was wieczy cie pot n spr yn nieustannego, twórczego prawa ycia wewn trz was samych.

Nie wymaga to długich lat studiów ani przechodzenia przez wiczenia, trudy czy te wyrzeczenia. Wiedzcie i przyjmijcie, e wibracja taka istnieje; potem pozwólcie jej przepływa przez siebie.

Jeste cie jedno ci z Wielk Twórcz Substancj Duchow . Wiedzcie wi c, e wszystkie rzeczy przez ni istniej . A je eli tylko zechcecie zobaczy , e ta boska, wielka, dobra Zasada jest wszystkim, co istnieje, e wypełnia cał przestrze , jest wszechistno ci – wówczas wy jeste cie t Zasad . A gdy staniecie w waszym królestwie Chrystusowym i j przejawiacie, to przez sam wasz my l, słowo, czyn dajecie tej Zasadzie wi ksz aktywno . W ten sposób jeden wi cej człowiek znalazł swe królestwo, u ywa mocy bo ej i wysyła j . Gdy oddajecie t sił , płynie ona ku wam. Gdy oddajecie innym, wi cej zostaje wam przydane do rozdziału i przekonujecie si , e rozda wszystkiego nie mo ecie.

Nie znaczy to, eby cie mieli szuka odosobnienia i ukry si w samotno ci. Oboj tnie, gdzie jeste cie, cho by cie nawet trwali w tak zwanym wirze i rozgwarze ycia, najbardziej wystawieni na próby. Wtedy ycie nie jest wirem – jest pokojem, kontemplacj , jest zniewalaj ce.

Aktywno zewn trzna jest niczym w porównaniu z t wi ksz aktywno ci , któr teraz realizujecie i z któr stajecie si jednym. Wła nie tam, gdzie jeste cie, zaczyna panowa spokój, gdy widzicie Boga bli szego ni oddech, ni własne r ce i nogi, gdy cała wasza działalno my lowa jest ze rodkowana na Bogu.

Kim jest Bóg? Gdzie jest Bóg, na którym skoncentrowana jest czynno zogniskowana jest cała praca waszej my li?

i w którym

Bóg nie jest wielk istot na zewn trz, któr musicie wprowadzi do wn trza, a potem pokaza wiatu. Bóg jest t pot g , która jest ródłem i moc waszej własnej funkcji my lowej. Prawda, e moc jest w was i wsz dzie dokoła, lecz jest wył czona, dopóki o niej nie my licie i nie wiecie o jej istnieniu; gdy wiecie – płynie z was w nieograniczonej obfito ci. Ukazujecie j wiatu i wiat zostaje obdarowany przejawieniem si jej przez was.

Wy, wy sami powinni cie uzewn trzni to osi gniecie, wy sami musicie si sta tym osi gni ciem, wkładaj c moc wszelkiego dobra, Boga, Ojca waszego, moc twórcz w ka d wasz my l i czyn. Wtedy stajecie si Bogiem spełniaj cym lub dokonuj cym dane osi gni cia. To jest Bóg prawdziwy i jedyny, wyst puj cy przez was. Wówczas stajecie si

171 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Bogiem Ojcem, gospodarzem wypełniaj cym i planuj cym, zdecydowanym i pozytywnym realizatorem. I wtedy zast py biegn , by spełnia wasze yczenia.

Z chwil gdy mówicie całym sercem, ze czci i gł bokim wyczuciem znaczenia tego, e Bóg jest w tym wi tym przybytku, i wiecie, e tym przybytkiem jest wasze czyste ciało – i je eli wy, prawdziwy Chrystus, yjecie jako jedno z Bogiem wła nie w tej wi tyni i macie wiadomo , e wasze wywy szone ciało jest wi tym przybytkiem, całkowitym i wszechobejmuj cym mieszkaniem: wówczas jeste cie naczyniem wszechogarniaj cym i wszechrozpraszaj cym dla tej prawdziwej boskiej Zasady, która ma przepływa przez was.

Wtedy rozdawa b dziecie coraz wi cej Boga: którym jeste cie, którego wielbicie, którego kochacie. Zlewajcie wasz promieniuj c miło na cał ludzko , by mogła ujrze Chrystusa, Boga-człowieka triumfuj cego. Teraz wypowiadacie najwi ksz rado : Ktokolwiek pragnie, niech przyjdzie i pije wiele wód czystego ycia. Ci, którzy to uczyni , nie b d nigdy pragn wi cej. Ta moc, której u ywacie, któr wysyłacie, jest Bogiem. Syn czyni ch tnie to, co czyni Ojciec. Jest to tak e pokora i wyst powanie przed wiatem z korn twarz , w zjednoczeniu z własn pot g i moc czynu.

Przez stał kontemplacj , uwielbianie, błogosławie stwo i dzi kczynienie tej mocy wzmagacie jej napływ, a gdy to czynicie, staje si ona pot na i dla was dost pniejsza. A wi c, powiadam wam: Módlcie si nieustannie. Wasze ycie powszednie jest codzienn modlitw .

Najpierw przez wiedz , i moc ta istnieje, potem przez stosowanie jej z absolutn ufno ci wkrótce w pełni j sobie u wiadomicie. Niebawem poznacie, e ona obejmuje wszystko poprzez was. Płynie ku wam, gdy dozwalacie jej płyn ku innym. B d cie jak Bóg i rozdawajcie j z siebie samych. Jest to Bóg, Ojciec wasz w was, a wy i Ojciec jedno jeste cie.

Nie słudzy, lecz synowie, synowie Praprzyczyny. Wszystko, co ma »Jam Jest«, jest wasze, gdy wy jeste cie »Jam Jest« w Ojcu – Ojciec we mnie dokonuje wielkich rzeczy. Poniewa wiecie, e pracujecie w jedno ci z Ojcem, nie ma zapory, nie ma granic; wiedzcie, i waszym boskim prawem jest dokonywanie wszystkich rzeczy.

A wi c pójdziecie za mn , tak jak ja id za Chrystusem, prawdziwym Synem jednorodzonym z Ojca; a poniewa ja uzewn trzniam i ukazuj Boga, uzewn trzniam Boga wewn trznego.

Wi c niech b dzie powiedziane, e wszyscy s Bogiem! Najwi kszym kazaniem, jakie kiedykolwiek było wygłoszone – jest: ogl dajcie Boga. Oznacza to ogl danie Boga w całej Jego chwale, wła nie wewn trz przez was, jak równie przez wszystkich innych. Gdy ogl dacie Boga i nic prócz Boga, kochacie i wielbicie Go, i tylko Jego – wy naprawd Boga ogl dacie; jeste cie panem, prawodawc i tym, który zwalnia od prawa.

Gdy si modlicie, wejd cie do skrytej komory własnej duszy: tam si módlcie do waszego Ojca wewn trz, a Ociec wasz, który słyszy, wynagrodzi was jawnie. Módlcie si i czy cie dzi ki, aby cie mogli dawa wi cej Boga całemu wiatu.

Czy to nie daje wam wy szego i wznio lejszego pogl du, szerszych perspektyw, szlachetniejszego ideału?".

Na tym usta jego umilkły. Wszyscy wstali my od stołu, a przyjaciel nasz, powiedziawszy nam dobranoc, odszedł. Pozostali my jeszcze przez chwil , rozmawiaj c o prze yciach, po

172 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce czym postanowili my wróci do naszych mieszka na wsi. Gdy my powstali, natychmiast pomy leli my, w jaki sposób poradzimy sobie bez wiatła. I wszyscy prócz naszego kierownika t my l wypowiedzieli. Rzekł on wówczas: – Widzicie, jak wyra nie narzuca si nam przyzwyczajenie i jak rozpaczliwie si trzymamy starych idei. Jeste my tu zupełnie zalani wiatłem, w ogóle nie przy mionym z powodu braku tego, którego nauczyli my si tak bardzo kocha .

Czy nie jest to sposobno , by my mogli zrobi krok naprzód i okaza , e polegamy na sobie, przejawiaj c nasz zdolno czynienia rzeczy ju widzianych? Dokonajmy przynajmniej tej próby na sobie, odwa my si post pi skutecznie dla osi gni cia celu.

Uczymy si tak usilnie od naszych cudownych przyjaciół, e obecnie boli nas chwilowa rozł ka z nimi. Czuj , e wiedz ju , i je li nie b dziemy polega na sobie w tych małych sprawach, to nigdy nie dokonamy rzeczy wi kszych; nie w tpi ani przez chwil , e odeszli, by da nam sposobno wykazania si – a wi c, dostosujmy si do sytuacji i jej sprostajmy.

Gdy my ruszyli, jeden z nas zaproponował, aby pomedytowa o metodzie post powania, ale kierownik stanowczym głosem o wiadczył: – Nie, je li idziemy, to zaraz. Po tym, co my widzieli i prze yli, musimy działa , i to działa zdecydowanie, inaczej nie zasługujemy na adne wzgl dy.

Po czym zacz li my zst powa po schodach, przechodzili my przez ró ne pokoje, nast pnie przez tunel w dół, i po drabinie zeszli my na zewn trz wi tyni. Zanim wyszli my przemieszczali my si tam, w rodku, w absolutnej jasno ci, a nasze ciała niby pozbawione ci aru, poruszały si z najwi ksz swobod . Dotarli my do naszych mieszka we wsi, ucieszeni sukcesem. Od tego czasu, a do chwili opuszczenia wioski obywali my si wsz dzie bez sztucznego wiatła. Nasze mieszkania zabłysły wiatłami, gdy my wchodzili do pokoi, a ciepło ich i pi kno były nieopisane. Po egnali my si prawie natychmiast Nietrudno zgadn , e si obudzili my dopiero nast pnego ranka o pó nej godzinie.

*** Rankiem jedli my niadanie w lo y, po czym weszli my wprost do górnej sali wi tyni.

Przestrze izby nie była ograniczona w aden widzialny sposób i poruszali my si w niej swobodnie, bez ubocznej my li o ostro no ci. Gdy zamierzali my zej w dół, do sali kroniki, znale li my si tam natychmiast. Dokonuj c tego pod nieobecno naszych przyjaciół, zrozumieli my przyczyn ich wycofania si i byli my bardzo dumni z naszego osi gni cia.

Pierwszy kwietnia zbli ał si szybko. Sko czyli my kronik w pokojach wi tyni i podj li my prac pomiaru rysunków, wyci tych w licznych literach, i wielu rze b wykutych w skale na zewn trz. Praca ta szła nam pomy lnie, gdy zainteresowanie absorbowało nas całkowicie. Pewnego popołudnia przyszedł do wsi posłaniec, a gdy wie niacy zebrali si wokół niego, przeczuwali my, e dzieje si co niezwykłego. Odst pili my od pracy i pospieszyli my do wsi. Napotkana nasza gospodyni oznajmiła nam, e posłaniec obwie cił alarmuj c wiadomo , i w dolinie poni ej zebrała si szajka bandytów. Zaniepokoiło to mieszka ców, gdy wie ta była głównym celem napadów od wielu lat Daleko i szeroko

173 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce rozeszła si fama o tym, e wi tynia Krzy a Tau skrywa wielkie skarby. Wiele prób ograbienia wsi spełzło na niczym. Bandyci upatrywali przyczyn swych niepowodze głównie w oporze ludno ci zamieszkuj cej dolinie.

Kilka band poł czyło swe siły w hord zło on z bez mała czterech tysi cy ludzi na koniach i wyposa onych w narz dzia walki. Grabi c i pustosz c dolin , usiłowali złama opór mieszka ców w pobli u małej wioski Krzy a Tau. Bandyci mieli nadziej , e działaj c tak, osi gn powodzenie. Posłaniec prosił te o opiek nad pozostałymi mieszka cami, gdy wielu było ju wym czonych i u kresu sił w przeciwstawianiu oporu. Upewniono go, e we wsi był kto , kogo było mo na wysła , a tymczasem nasza gospodyni przekonywała go, e mo e wróci do domu i e rodzinie jego nie stanie si nic złego. My powrócili my do przerwanej pracy, ale niepokój mieszka ców i nam si udzielał.

Nast pnego poranka kontynuowali my prac , gdy zale ało nam bardzo na uzupełnieniu odno ników do naszej kroniki. Byli my pewni, e poznamy pełn i dokładn histori oraz uzyskamy wskazówk , gdzie mo na znale inne kroniki. W ten sposób wpadli my na lad historii tej starej i nadzwyczaj wysokiej cywilizacji, której ówczesn kolebk była obecna owa rozległa i zapadła poła wiata.

Byli my niespokojni o nasz kolekcj z powodu napadów bandytów. Zbiory te – owoc całej naszej pracy – znajdowały si w salach kroniki, gdzie przetrwały szereg napadów tych samych ludzi.

Tego wieczoru rozmawiali my z nasz gospodyni o szansach zorganizowania pomocy dla mieszka ców wsi i wyrazili my zdziwienie z powodu nieobecno ci naszych przyjaciół.

Skonstatowano, e wobec pro by posła ca o pomoc, bandyci b d zmuszeni wstrzyma akcj albo dosi gnie ich zguba.

Poło yli my si spa tego wieczoru, przekonani, e byli my zbytnio troskliwi o własne bezpiecze stwo. Wstawszy wcze nie, przygotowali my si do podj cia pracy, gdy akurat zjawił si ten sam posłaniec z wiadomo ci , i napady ustały, a banda skoncentrowała swe siły w dolinie w odległo ci około dwudziestu mil, widocznie celem dokonania gremialnego napadu na nasz wiosk .

Kiedy gospodyni i kilkoro ludzi rozmawiali z posła cem otoczonym grup wie niaków, do wioski wjechał je dziec i skierował si ku nam. Mijaj c grupk ludzi, został widocznie przez nich poznany, gdy rozproszyli si natychmiast i uciekli w przera eniu. Gdy si zatrzymał przed nasz grup , posłaniec wykrzykn ł imi je d ca i natychmiast on i inni rzucili si do ucieczki, w obawie, e za je d cem nadci ga cała banda. Nasza gospodyni i my byli my jedynymi lud mi, którzy wytrwali na miejscu, gdy je dziec przybył. Szybko ci gn } konia i zwracaj c si do naszego kierownika, powiedział, e bandytom jest wiadomo, i jeste my cudzoziemcami i e znaj cel naszej misji. Mówił j zykiem dla nas zupełnie niezrozumiałym.

Zobaczywszy nasze zmieszanie, zapytał, kto mógłby by tłumaczem. Gospodyni odwróciła si i spojrzała w twarz człowieka siedz cego na koniu, pytaj c, czym mo e mu słu y .

Indagowany drgn ł nagle jak pora ony pr dem elektrycznym, opanował si jednak i zeskoczył z konia. Ruszył szybko ku niej z wyci gni t r k , wykrzykuj c: “Ty tutaj?" w j zyku, który zrozumieli my. Potem przyło ył r ce do czoła i padł przed ni na ziemi , prosz c o przebaczenie.

174 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Gospodyni kazała mu wsta i powiedzie , z czym przybywa. Widzieli my, jak sztywnieje cała, a przez chwil jej twarz zdawała si pała nienawi ci . Jej emocje były tak silne, e zarówno ten człowiek, jak i my byli my wstrz ni ci i zupełnie wytr ceni z równowagi. Z jej ust wyrwały si słowa: “N dzniku, morderco, wyst p i powiedz, jakie przynosisz posłanie".

Człowiek upadł na kolana. “Powsta – zawołała – Czy jeste tak poni ony, e nie miesz wsta ?".

Nie dziwili my si wcale strachowi tego człowieka, gdy sami, jak i on, mieli my uczucie, e my wro li w ziemi , niezdolni si poruszy z miejsca. Jestem pewien, e gdyby to było mo liwe, najch tniej byłby stamt d uciekł. Przez chwil i on, i my niezdolni byli my wymówi słowa lub wykona ruchu, wreszcie padł na ziemie, bezwładny i bez ycia, z oczyma wytrzeszczonymi i otwartymi ustami. Po raz pierwszy wtedy do wiadczyli my, jak osoba wy szego pokroju ujawniła tak gwałtown emocj . Byli my przera eni na równi z bandyt . Wibracje te dosi gły nas z gwałtowno ci wybuchu, któremu towarzyszy wstrz s elektryczny, parali uj cy nie tylko mow , lecz równie mi nie – tylko tak mog okre li to, czego my doznali. Wibracje te pochodz ce z tak drobnego i kruchego ciała parali owały nas; i czy mo na si temu dziwi ?

Cho ten stan trwał tylko chwil , nam si zdawało, e przeszły godziny, zanim nadeszło odpr enie. Skamienieli my jak pos gi, mimo to opłyn ła nas fala wielkiego współczucia dla bandyty – pragn li my mu i z pomoc . Taka była reakcja wszystkich, a jednak nadal stali my jak wryci, wlepiaj c oczy w nasz gospodyni .

Nagle sytuacja si zmieniła. Najpierw wyraz zdziwienia przebiegł po jej twarzy, potem jej rysy złagodniały, przeobraziwszy si w te dobre, tak nam doskonale znane, i przeszła przez nas fala współczucia, tak e pochylili my si , a jej r ka uj ła r k tego człowieka. Byli my znowu zaintrygowani i jedynie zdolni, eby zapyta : – Czy ten cud si nigdy nie sko czy?

Człowiek wkrótce odzyskał przytomno , pomogli my mu wsta i usadowiono go wygodnie na pobliskiej ławce. Odmówił on stanowczo wej cia do któregokolwiek domu.

Gospodyni nasza przeprosiła nas za okazan gwałtowno , widz c, jakie to wywarło na nas wra enie. Dr eli my i potrzebowali my troch czasu na odzyskanie równowagi Obja niła nas, e człowiek ten był hersztem jednej z najgło niejszych band, która niepokoiła t cz Gobi. Jego imi wymawiano ze zgroz , gdy był najbardziej nieustraszonym i najbezwzgl dniejszym napastnikiem. Przetłumaczone na j zyk literacki brzmiałoby: “Sko czony czarny diabeł wypuszczony z piekła". Wizerunek jego twarzy mo na było napotka na maskach w wielu wsiach, gdzie nosili je uczestnicy rytuału, odprawianego dla wyp dzenia złego ducha ze wsi lub z jej mieszka ców.

Gospodyni spotykała go ju przy okazji poprzednich, zamierzonych i nieudanych napadów, i za ka dym razem człowiek ten okazywał jej i naszemu przyjacielowi najgł bsz nienawi , zje d ał ze swej drogi, by ich n ka , a od czasu do czasu wysyłał do nich posła ców z pogró kami, które oni całkowicie ignorowali. Nagłe zjawienie si jego samego, tak silnie postawiło przed jej oczyma dawne niegodziwo ci, e na chwil utraciła panowanie nad swymi emocjami. Odzyskawszy całkowicie równowag , podeszła do owego człowieka. On próbował wsta , ale na pró no – zdolny był tylko si wyprostowa , okazuj c ogromny strach.

Nienawi malowała si w ka dym ruchu jego ciała i dr ał niby tkni ty parali em. Gospodyni

175 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce była obecnie spokojna i opanowana, bez ladu l ku lub wzruszenia na twarzy, a jej rysy i cała posta zdawały si wyrze bione jak w najdelikatniejszej kamei, co zdumiewało kontrastem wobec jej poprzedniego stanu. Chcieli my usun intruza natychmiast, ale pomimo i nie wyrazili my my li gło no, gospodyni nakazała r k milczenie. Kierownik nasz zrozumiał, e ona jest pani sytuacji i e cokolwiek chcieliby my przedsi wzi , postawiłoby to nas w miesznej sytuacji.

Usun li my si nieco na bok, a gospodyni nasza mówiła co przez chwil ciszonym i spokojnym głosem, po czym ów człowiek jej odpowiedział. Skin ła wtedy na nas, by my si przybli yli. Usiedli my na ziemi, zadowoleni, i mo emy si nieco rusza i e zel ało poprzednie napi cie. Bandyta wyja nił, i namówił swych starszych hersztów, aby mu pozwolili przyj w roli wysłannika pokoju do rozmówienia si z ludno ci , co do wydania skarbu, który, jak przypuszczał, zło ono w wi tyni Krzy a Tau. Je li mieszka cy si zgodz na wydanie skarbu, wtenczas bandyci nie b d ich niepokoi , a co wi cej, wydadz im wszystkich je ców – których było, jak mówili, około trzech tysi cy – natychmiast opuszcz te okolice i nigdy wi cej nie b d napada na mieszka ców doliny.

Gospodyni odrzekła, e tam nie ma adnego skarbu, który by przedstawiał dla nich warto , i zaproponowała przeprowadzi go przez wszystkie pomieszczenia wi tyni i przez ka de miejsce, gdzie chciałby zagl dn . Odmówił on jednak od razu, utrzymuj c, i obawia si , e zostałby zatrzymany jako zakładnik – wi c adne zapewnienia z naszej strony nie mogły go wyprowadzi z boja ni.

Gospodyni r czyła za nasz szczero , i nagle uwierzył. Ale jego sytuacja była skomplikowana. Przyznał si nam, e to on był tym pod egaczem, który spowodował ten najazd, to on rozpalił wyobra ni innych bandytów nadziej zdobycia skarbu – odmalowuj c obraz bajecznych bogactw, które posi d , je li mu si powiedzie. Faktem było, e on i jego ojciec panowali nad band i trzymali j przy sobie dzi ki obietnicom zdobycia tego skarbu.

On był wodzem bandy, która poł czyła si z pi cioma innymi dla dokonania tego napadu.

Szkopuł w tym, e gdyby powrócił do swoich z wiadomo ci , e skarb nie istnieje, byłby natychmiast napi tnowany jako zdrajca i odpowiednio by go potraktowano. Nie mógł powstrzyma wrogich zamiarów szajki, gdy nie uwierzono by mu z powodu jego gorliwo ci w doprowadzeniu sytuacji do tego punktu. Poło enie jego było istotnie kłopotliwe. Ku naszemu wielkiemu zdziwieniu gospodyni zaofiarowała si towarzyszy mu do obozu. Nasz protest spokojnie odrzuciła i zacz ła si przygotowywa do natychmiastowego odjazdu.

Zapewniła nas, e nie grozi jej adne niebezpiecze stwo, ale e nie mo emy jej towarzyszy , gdy nasza obecno wzbudziłaby podejrzliwo w umysłach bandytów, co poci gn łoby za sob wielkie niebezpiecze stwo. Poddali my si , nie mog c nic innego zrobi .

Człowiek wsiadł na konia, a my pomogli my jej si umie ci na miejscu przygotowanym za nim.

Wyje d aj cy ze wsi, przedstawiali sob obraz nie daj cy si nigdy zapomnie , widok, który na wieczno chyba pozostanie w mej pami ci: bandyta, na którego twarzy malowało si zw tpienie – i gospodyni u miechaj ca si do nas ze spokojn pewno ci , e powróci przed wieczorem. Do ko ca dnia zoboj tnieli my na prac i bł dzili my bez celu po wsi do zachodu sło ca. Wrócili my do izby, aby czeka na powrót naszej pani, a wchodz c zastali my stół zastawiony dobrym pokarmem. Mo ecie sobie wyobrazi nasze zdziwienie, gdy zastali my

176 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce j , siedz c u szczytu stołu, z tym swoistym promiennym u miechem. Nie byli my zdolni wymówi słowa. Przybrała ton artobliwej wyniosło ci i udała surowo : – Panowie, nale y mi si powitanie (na co zareagowali my ukłonem i powitali my j ). – Nie udało mi si wcale przekona ich – mówiła dalej – lecz si zgodzili odpowiedzie mi w ci gu najbli szych trzech dni. Wiem, e skutkiem b dzie próba ataku, lecz ocaliłam przynajmniej ycie tego biednego stworzenia. B dziemy musieli si przygotowa do odparcia obl enia, nic ich bowiem nie odwiedzie od napadu.

S dz , e prawie wszyscy z nas upatrywali w tym spełnienie najskrytszych marze .

Gospodyni czytała nasze najwewn trzniejsze my li i zacytowała ten wiersz: Gdy dojdziecie do miejsca Czerwonego Morza w yciu, Gdy mimo wszystko, co mo ecie, nie ma wyj cia ani dokoła, ani wstecz, Nie ma innej drogi tylko poprzez nie, Wtedy poznajcie Boga pogodn dusz , A mrok i burza przemin .

Bóg wiatr ucisza, Bóg ucisza fale, Bóg mówi twej duszy: Id naprzód! Id naprzód! Id naprzód!

*** Posileni wstali my od stołu, a gospodyni zaprowadziła nas do ogrodu. Ku naszemu zdziwieniu ujrzeli my tam siedz cych: Jezusa, Emila, D asta i Bud-Roha. Doł czyli my do nich i usiedli my. Uczuli my niesłychan ulg i zrozumieli my, jak dalece przyzwyczaili my si polega na tych ludziach. Zdawało si , e przylgn li my do nich, zespoleni wi zami ze stali. Czułem jednak, e nie powinni my tego robi . By si nie sta tylko marionetkami, powinni my byli koniecznie odegra okre lon rol na tym wielkim planie ycia; stan całkowicie na własnych nogach i w zupełno ci na sobie polega , gdy inaczej oni musieliby zerwa te wi zy. Kierownik nasz mówił o tym pó niej. Wieczór dopiero nastawał, łagodny blask zachodz cego sło ca zalewał wszystko, roztaczaj c nadzwyczajny czar i nieopisane pi kno. Najl ejszy nawet wietrzyk nie poruszał powietrza i nic nie m ciło ciszy, która zdawała si nas pochłania . Cała sprawa napadu, tak ci ko przygniataj ca nas przed chwil , znikn ła zupełnie z naszej wiadomo ci. Było cicho i spokojnie. Ogarn ło nas mile uczucie zupełnego odpr enia, którego trzeba było dozna , by je doceni . Było tak, jak gdyby nas otulał wielki strumie wolno płyn cego wiatła; nagle sobie u wiadomili my, e słyszymy głos Jezusa, cho nie jego słowa. Ja sobie imaginowałem, e to jest czysty, rytmiczny, wibruj cy głos, dochodz cy nas w my lach, zamiast dzi ki zmysłom. Wpływ ten był znacznie wyra niejszy ni słowa: rytm intonacyjny był niezwykły. My li, jakby wpływały i zapadały.

Było to zupełnie nowe do wiadczenie.

W miar jak te my li i idee przebrzmiewały, notowali my je znakami stenograficznymi, nast pnie transponowali my na słowa i zdania, a pó niej przekazywali my naszym przyjaciołom do aprobaty.

“Gdy mówi : – Patrzcie, Chrystus bo y jest tutaj – ogl dam Boga-człowieka ujawnionego.

Postrzegam to ciało jako prawdziw wi tyni Boga, doskonałe narz dzie lub przewód, przez które płynie i d y swobodnie Wielka Zasada Twórcza; wówczas twór ten jest

177 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce niesfałszowany w wizerunku, formie i podobie stwie: »Jam jest Bóg«. Przy tej postawie ja stoj jako pan ka dej rzeczy, sytuacji – Chrystus bo y triumfuj cy.

To ten ideał ja wielbi – i to, co wielbi : uzewn trzniam. Nie mog w aden sposób uzewn trzni Boga, je li »Jam Jest* nie ukazuje Boga całej ludzko ci Przy tej postawie człowiek jest panem ka dej sytuacji, Chrystus jest w nim triumfuj cy. Bóg i człowiek id r ka w r k , stanowi jedno. Jest tylko jedna Zasada i jeden człowiek".

Po chwilowym namy le jeden z uczestników naszej grupy zapytał: – Jak mo emy przejawi to wiatło i u y go praktycznie?

Odpowied brzmiała: “Uczy cie wasze ciała generatorem, przez który płynie ta Wielka Twórcza Zasada Promieniuj ca. Patrz na t Zasad jako na emanacj wszelkiej mocy, wiedz, e to jest zasada ka dej pot gi: wówczas jak elektryczny generator, ciało wasze b dzie zbiera i pot gowa t energi , a wy lecie j jako strumie czystego wiatła białego, któremu nic si oprze nie zdoła i nic, co skierowane przeciwko wam, nie mo e wam zaszkodzi . Mo ecie równie wysyła tak silne impulsy energii elektrycznej nad tymi promieniami wiatła, e ciało usiłuj cego wam zaszkodzi zostanie zniszczone. Wszelki opór stawiany tej energii natychmiast powi ksza jej ilo , a przez to wzmaga jej szybko . Stawiaj cy jej zapor lub usiłuj cy przeciwstawi jej sw wol osobist , tylko sobie zaszkodz . Je li nie b d si opiera temu wiatłu, rozlewa ono b dzie przez nich uzdrawiaj cy balsam, tak jak rozlewa go przez nas.

Jest to czysty promie Boga i moc; promie ten zlewa si z ni w ka dej chwili, je li nie ma przeszkody dla jego swobodnego nurtu. Drga on na najwy szej skali wibracyjnej, st d wszyscy faluj w doskonałej harmonii i zgodzie, i nic im nie mo e zaszkodzi , gdy współdrgaj z wibracj Boga. Nie istnieje nic takiego, co mogłoby szkodzi drugiemu, chyba e opiera si on fali wibracyjnej Boga. Wibracja jest yciem. Czy nie widzicie, e stoicie w jedno ci z Bogiem przez cały czas? Przy takiej postawie, czy jest mo liwe rozł czenie si z Nim? Rozł cza tylko opór, który powoduje dysharmoni .

Nic nie mo e dotkn was, gdy stoicie na wi tej Górze w jedno ci z Bogiem. Nie jest to specjalny przywilej dla nielicznych, jest to uprawnienie dla wszystkich. »Jam Jest* – to wielka absolutna Przyczyna lub ródło, w którym stoi ka de dziecko jako jedno z Bogiem. W ten sposób wszyscy yj pod prawem, najwy sz wibracyjn funkcj my low . Nie ma wibracji nieharmonijnej, która by mogła wtargn w t sfer , dotrze do tego tronu, gdzie wszyscy przynale i s w swym domu. To jest wasze królestwo niebieskie.

Mo ecie równie u y tej mocy, by zawróci fałszywe i szkodliwe my li i yczenia skierowane do was. Mo ecie, je li zapragniecie, wst pi w ten biały promie wiatła bo ego, obdarzy go bo moc , spot gowa i przetworzy energi , jak wysyłaj cy nadał rzeczy przeznaczonej dla was; włó cie j do waszego reflektora i ode lijcie wysyłaj cemu, z szybko ci wiatła. Gdy odsyłacie to w ten sposób, jest to promie czystego, białego wiatła, zamiast samych obni onych wibracji, jakie zostały wysłane do was. Gdy to dotrze do osoby, która wysłała niskie wibracje, odczuje ona impulsy tak pot ne, e mog one zabi ciało wysyłaj cego. Oboj tne jest czy znacie – b d te nie – osob wysyłaj c lub miejsce, sk d

178 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wibracje skierowano: nieomylnie powróc one do swego ródła. Dzie s du czy dzie zapłaty przyszedł. Jak dajecie, tak odbierzecie, dobr miar , miar Boga.

Mo ecie przetwarza moc bo i wysyła j z tak sił , i b dzie ona nieodparta. S to promienie wiatła, które spostrzegacie emanuj ce z waszego ciała, chocia nie s one jeszcze tak mocne, lecz w miar u ywania tej siły, zespolonej z prawem i Zasad , dodacie mocy temu wiatłu, b dziecie mogli wiadomie kierowa je i urzeczywistnia ka de dobre yczenie.

Gdy artysta malował mój portret w Getsemani, promienie wiatła wychodziły z mego ciała, a nie przychodziły do mnie z nieba. wiatło to jest moc bo , zrodzon z wn trza mego ciała, a potem dopiero wysyłan przez reflektor. Promienie te wychodz z ka dego ciała, gdy dany człowiek wyst puje jako Bóg w swym boskim dziedzictwie – Chrystus bo y, Wszechjedno .

To jest i mo e by zdecydowanym mottem całej ludzko ci, Czy mo e by niezgoda mi dzy bra mi, je li staj si oni wszystko pochłaniaj c jedni ?

Teraz wst picie w ten biały promie , b d cy promieniem Boga, wysyłaj c na nim bo moc, obdarzcie go przetworzon moc bo , dziesi tysi cy lub dziesi milionów razy wi ksz ni ta, która była wysłana do was i któr zwracacie (gdy sami zdecydujecie). Pozwólcie jej popłyn t sam drog , któr wibracje tamte przybyły do was. Kiedy dana osoba otrzyma ten promie i przyjmie go jako pochodz cy od Boga, to zamierzone zło zostanie zmazane, wybaczone, zapomniane i adna krzywda nie mo e dotkn was od wysyłaj cego t szkodliw my l. Jeste cie znów jedni . Je li wysyłaj cy złe my li nie przyjmie białego promienia, który wysłali cie w całej jego mocy – ciało jego b dzie zniszczone. Ten czysty, biały promie zupełnie zetrze wszelk wibracj zła lub niezgody, gdy mu si dozwoli wykona doskonał jego prac . Je eli spotyka opór, nast pi tylko zupełne starcie tego, kto zdecydowanie stawia zapor . Tama ta przyci ga ku niemu cał Zasad Twórcz w sposób odwrotny do kwadratu stawianego zatoru. Kwadrat ten oznacza czterokrotne spot gowanie oporu. Bez wzgl du na to czy wysyłacie dobro, czy zło, powróci ono cztery razy silniejsze.

Wyst pujecie jako pan prawa, oddaj c dobro albo Boga za zło, ale nawet przy takiej postawie b d cie pokorni – nie s d cie.

Włó cie cał cz stk miło ci, jak macie, w ten czysty biały promie i dbajcie szczególnie, aby to, co wytwarzacie i wysyłacie, było czyst miło ci Boga. Gdy dokonujecie tego, legiony całe s na wasze rozkazy. B d cie cisi i pokorni, pragn c pod y za wiatłem. To, za czym post pujecie, jest czystym wiatłem Boga, a wiatło to jest yciem, miło ci oraz pi knem – wiecznym i gł bokim.

Jest siedem o rodków w naszym ciele, które mog by u yte jako reflektory. Mo ecie sprawia , i te punkty centralne b d płon promieniowaniem o wiele silniejszym ni jakiekolwiek sztuczne wiatło, a kiedy zechcecie wysła owo wiatło, zapłonie ono wi ksz moc i dotrze znacznie dalej, ni jakikolwiek promie elektryczny. Przez jednoczesne wprowadzenie wszystkich o rodków w stan ja niej cego promieniowania b dziecie otoczeni tak broni , przez któr nie mo e nic przeniknij. Mo ecie wysyła ten czysty biały promie bo y tak naładowany energi , e ciało wasze płon b dzie wiatło ci o wielekro silniejsz , ni Sło ce w godzinie południa. Mo ecie jawi si prawdziwi i triumfuj cy, lecz pełni pokoju, miłuj cy, a Bóg b dzie ukoronowany w waszym ciele, a ciało to b dzie pi kne, uduchowione, boskie".

179 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Gdy wibracje takie doszły do nas, blask emanuj cy z ciała Jezusa i jego grupy dobitnie raził oczy, ale ta drgaj ca wietlisto trwała, prze wietlaj c na wskro , podobna do płynnego złota. Dla naszego wzroku zdawało si to czym nieokre lonym, podczas gdy dla wszystkich innych zmysłów miała twardo skały. Wibracje rozchodziły si dalej.

“W ten sposób mo ecie uczyni ciało wasze zupełnie niewidzialnym dla wzroku miertelnych, przez zogniskowanie całej waszej my li w pełni i w sposób okre lony na czystym białym promieniu bo ym, który mo ecie wysyła z siedmiu o rodków, jak z reflektorów, współrz dnie.

Wówczas znów mo ecie wyst pi na ka dym z tych promieni i ukaza , jaki chcecie obraz tym, którzy chc wam szkodzi . Mo ecie d y na tym promieniu z szybko ci wiatła i uda si natychmiast wsz dzie, gdzie zechcecie. Ciało wasze b dzie niewidzialne dla tych, którzy nie umiej wgl da poza to, co miertelne. S oni wiadomi tego, e zachodzi co , czego nie rozumiej , i w ten sposób s skłonni widzie obraz, który im nadajecie. To, czego nie pojmuj , jest tajemnicze i nadprzyrodzone, a zdolno (władza psychiczna), rozwini ta przez podejrzliwo , łatwo bł dzi. Tak wysyłacie miło do chc cych wam szkodzi , a energia, któr oni z siebie wyzwalaj , odbija si i d y z powrotem ku nim.

Obraz zła, który wysłali, maluje ni szego człowieka, ka dego z nich, zwalczaj cego to, co uwa a za swego wroga, podczas gdy w rzeczywisto ci zwalczaj oni obraz swej własnej ni szej osobowo ci. Obrazy i odbicia te zmieniaj najbli szych przyjaciół we wrogów i kieruj ich przeciwko braciom. Gdyby ta banda trwała w zamiarze dokonania napadu, zniszczyłaby sama siebie. Maj oni teraz sposobno opuszczenia tych stron i pozostawienia w spokoju mieszka ców albo te si zwróc przeciw nim i zniszcz samych siebie. Człowiek nie mo e unicestwi brata, nie ulegaj c temu samemu losowi. My wysyłamy do nich tylko czysty, biały promie bo ej miło ci, a je li oni opieraj si tej miło ci z nienawi ci , zło liwo ci i uczuciem zemsty, wtedy z własnej wolnej woli zmieniaj ten promie w płomie , który ich pochłania. Mo ecie si pozby obaw. My ofiarujemy tylko miło i nie jest w naszej mocy zmusi ich do przyj cia jej. Je eli ci bandyci przyb d z miło ci , nie b dzie konfliktu. Nasza sprawa jest ju wygrana".

Gdy te słowa przebrzmiały, rozległo si wołanie, e do wsi si zbli a posłaniec. Wyszli my wszyscy na jego spotkanie. Powiedział on, e bandyci zaprzestali napadów i spokojnie rozło yli si obozem w odległo ci około dwudziestu mil od wi tyni Krzy a Tau, nie szkodz c mieszka com ani ich mieniu od chwili wezwania pomocy, lecz e trzymaj je ców jako zakładników w razie dalszego oporu. Powiedział równie , i stale kr słuchy, jakoby banda miała zaatakowa nasz wie w ci gu najbli szych dwu dni, je li skarb nie zostanie wydany nast pnego dnia. Wysłaniec przekazał pozdrowienia od pojmanych ludzi; wszyscy ofiarowali swe ycie dla ocalenia wioski. Powiedziano posła cowi, i ofiara ta nie b dzie potrzebna i e mo e wraca , przy czym mieszka cy wyrazili mu sw wdzi czno i uznanie za oddan usług .

***

180 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Nazajutrz, pozbywszy si wszelkiego l ku, powrócili my do pracy ze wzmo onym zapałem.

Nast pnego dnia rano zaj ci byli my rze bami, wykutymi w cianie skały, gdy nagle uwag nasz zwróciło zachowanie si wartownika, stoj cego u wylotu w wozu, na wzniesieniu, z którego roztaczał si rozległy widok. Przez lornetk polow zobaczyli my, e daje on jakie ostrzegawcze znaki, zwrócony w kierunku wsi. Wkrótce wie niacy zacz li biega we wszystkie strony, wyra nie szukaj c schronienia w w wozach w gł bi gór. Wszyscy mieszka cy wsi byli mocno poruszeni.

Zacz li my nasłuchiwa i po chwili doszedł do naszych uszu daleki t tent zbli aj cej si hordy. Jeden z naszych towarzyszy wspi ł si na wzniesienie, z którego mógł ogarn wzrokiem okolic . Zawołał do nas, e dostrzega ju obłoki kurzu spowijaj ce je d ców, którzy si zbli aj do wylotu w wozu. Ukryli my nasze narz dzia w pobliskiej szczelinie, a sami znale li my schronienie w ród pobliskich urwisk i skał, sk d mogli my obserwowa ruchy bandy. Przy wyje dzie z w wozu bandyci si zatrzymali, pi dziesi ciu je d ców wysun ło si naprzód jako stra przednia i dopiero za nimi wjechała cała wataha, kłuj c ostrogami i smagaj c konie, co wraz z wydawanymi przez nich zuchwałymi okrzykami tworzyło trudny do opisania zgiełk. Nawet gdyby to nie było tak tragiczne, ju sam widok tej p dz cej masy je d ców byłby przera aj cy.

Nasze stanowisko było bardzo korzystne, z powodu bowiem prostopadłych niemal zboczy w wozu mogli my z łatwo ci obserwowa hord bandytów, p dz c z nieodpart , jak si zdawało, sił morskiego przypływu. Przednia stra naje d ców przemkn ła ju koło nas, a reszta bandy podje d ała szybko. Zwrócili my lornetki w kierunku wioski i zobaczyli my, e zapanował tam ogromny popłoch. Jeden z naszych towarzyszy, pracuj cy na wyst pie skalnym i stamt d obserwuj cy zbli aj c si hord , teraz si odwrócił, spogl daj c na drzwi wiod ce do rodkowego pokoju wi tyni.

Wszystkie lornetki skoncentrowali my na postaci Jezusa, który wyszedłszy z tych podwoi, wst pił na wyst p skalny i stan ł na jego kraw dzi, zachowuj c wspaniał postaw . Wyst p ten wznosił si prawie siedemset stóp nad miejscem, w którym byli my ukryci i był o blisko trzy mile odległy od nas. Słowa Jezusa dobiegały do nas jednak wyra nie. Nasz towarzysz przebywaj cy na wyst pie skalnym, usiadł i zacz ł stenografowa , a ja uczyniłem to samo.

Pó niejsze porównanie stenogramów wykazało, e słowa Jezusa interpretowali my bezbł dnie, pomimo wrzasków naje d ców. Powiedziano nam pó niej, e Jezus nie podnosił głosu i przemawiał, swym zwykłym, naturalnym tonem.

Gdy Jezus zacz ł mówi , kompletny spokój ogarn ł cał wiosk i jej mieszka ców. Oto jego słowa, przetłumaczone na j zyk angielski przez samego Jezusa. Moj naj arliwsz modlitw zawsze b dzie pro ba o to, abym nie zapomniał ich nigdy, chocia bym nawet miał y dziesi tysi cy lat. wiatło.

“Gdy stoj tak, samotny w Twojej wielkiej ciszy, Bo e mój Ojcze, wewn trz mnie goreje czyste wiatło, którego promienie przenikaj ka dy atom mej istoty. ycie, miło , siła, czysto , pi kno, doskonało – panuj we mnie całkowicie. Gdy spogl dam w samo ognisko tego wiatła, postrzegam jeszcze inne wiatło: płynne," delikatne, złocistobiałe i promieni cie wietliste – wchłaniaj ce, opieku cze i wydzielaj ce z siebie płomie wi kszego wiatła.

181 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Teraz wiem, e jestem Bogiem, e jestem zjednoczony z całym bo ym wszech wiatem.

Szepc do Boga, mojego Ojca, i jestem spokojny.

Spokojny w ciszy.

Jednak w tej całkowitej ciszy jest najwi ksza boska aktywno . Ci gle jestem spokojny i panuje wokół mnie zupełne milczenie. Promieniowanie tego wiatła rozpo ciera si na cały bezkresny wszech wiat bo y i wiem, e wsz dzie istnieje wiadome ycie bo e. Znowu odwa nie powtarzam, e jestem Bogiem: jestem cichy i bez l ku.

Wywy szam Chrystusa w sobie i piewam chwał bo . Natchnienie o ywia tony mego piewu. Coraz to gło niej Wielka Matka wewn trz mnie piewa o nowym yciu. Z ka dym dniem gło niej i ja niej przenika m wiadom my l, a osi ga ona rytm bo y. Ponownie wywy szani Chrystusa i uwa nie nasłuchuj radosnej muzyki. Moj wytyczn jest harmonia, a tematem mojej pie ni jest Bóg, i Bóg uznaje moj pie jako prawd .

Patrzcie, urodziłem si na nowo; Chrystus jest tutaj. Jestem wolny w wielkim wietle Twojego ducha, Bo e mój Ojcze. Umie ciłe Swoj piecz na mym czole. Przyjmuj c Wysoko trzymam Twe wiatło, Bo e mój Ojcze. Ponownie przyjmuj ".

Gdy Jezus sko czył wypowied , o lepiaj cy promie czystego białego wiatła wytrysn ł ze rodka słonecznej cz ci jego ciała. Ten wietlisty promie spłyn ł do w wozu w pewnej odległo ci od miejsca, gdzie skr ca on ostro w lewo, tu przed piesz c grup konnych je d ców. W dosi nym punkcie tego wietlnego promienia, wyrosła nagle wielka przeszkoda, co , jakby kamienna ciana, z której wystrzeliły du e pociski, podobne do ognistych strzał. P dz ce konie zaniechały tak nagle swego szalonego biegu, e pospadało z siodeł wielu je d ców. Niektórzy znieruchomieli na chwil z r kami i nogami w powietrzu, a potem bezwładnie zacz li si stacza na dno w wozu. Pozostaj cy jeszcze w siodłach, usiłowali opanowa swoje konie – okazało si to jednak bezskuteczne, zarówno bowiem ich wierzchowce, jak i te ju bez je d ców, rzuciły si oszalałe z trwogi w pierwsze szeregi samego trzonu bandy, parali uj c w ten sposób ich ruchy, podczas gdy dalsze szeregi, nie zdaj c sobie jeszcze sprawy z niebezpiecze stwa, naje d ały na nie, a w ko cu dno w wozu pod nami wypełniło si kotłuj c mas ciał ludzkich i ko skich. Na chwil zapanowała martwa cisza, poza dzikimi okrzykami przera onych ludzi i oszalałych koni w miejscu, gdzie przednia stra w panicznej ucieczce zderzała si z ci głe nadje d aj cymi szeregami hordy.

Rozgrywały si tu przera aj ce sceny. Miotaj ce si luzem konie wpadały mi dzy szeregi, zrzucaj c znowu wielu ludzi na ziemi i z ka d chwil , pot guj c zamieszanie, a wreszcie zacz ły wierzga i tłoczy si , wydaj c przera liwe odgłosy, jak to mo e uczyni tylko zwierz w chwili obł dnego i miertelnego przera enia. Straszliwa panika ogarn ła cał watah stłoczon w w wozie u naszych stóp. Wtem zobaczyli my, e ludzie si gaj po swe krótkie mlecze i tn nimi we wszystkich kierunkach; inni znowu zacz li strzela do ludzi i koni, usiłuj c utorowa sobie drog ucieczki. Wkrótce rozgorzała, walka, na mier i ycie, zako czona paniczn ucieczk tych nielicznych bandytów, którym si udało wyj cało z potwornej rzezi; dno w wozu natomiast usłane było stosami trupów oraz rannych ludzi i koni.

Wyszli my natychmiast z naszych kryjówek, aby ratowa rannych, a wszyscy mieszka cy wioski i nasi towarzysze poszli w nasze lady. Rozesłano go ców na wszystkie strony z pro b o pomoc. Pracowali my gor czkowo przez cała noc, a do nast pnego ranka. W miar jak si nam udawało wydobywa rannych spod trupów, Jezus i nasi towarzysze si zajmowali nimi. Po opatrzeniu ostatniego rannego wrócili my do domu na niadanie. Ku naszemu

182 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wielkiemu zdziwieniu zastali my tam bandyt rozmawiaj cego z Emilem. Nie wiedzieli my, e Emil tu jest Spostrzegł nasze zdumienie i rzekł: “O tym porozmawiamy pó niej". Po niadaniu wyszli my z domu z naszym kierownikiem, który opowiedział nam, e wraz z Emilem znale li bandyt ci ko rannego i niemog cego si ruszy , gdy był przygnieciony zabitym koniem. Wydostali go i przenie li do tymczasowego schroniska, a potem wezwali nasz gospodyni i powierzyli go jej opiece. Po opatrzeniu ran bandyta zapytał nasz pani , czy zechce poprosi Boga o wskazanie mu sposobu bycia, aby mógł si upodobni do niej.

Poprosił j równie , aby nauczyła go si modli . Zapytała go wi c, czy chce by zupełnie zdrowy, a on odpowiedział: “Tak, tak zdrowy jak ty". Rzekła mu: “Poprosiłe o zdrowie i pro ba twa została wysłuchana-jeste ju całkiem zdrów".

Bandyta pogr ył si w gł bokim nie. W czasie obchodu o północy, nasz kierownik stwierdził, e rany tamtego zagoiły si bez ladu jakiejkolwiek blizny. Człowiek ten wstał, ubrał si i zadeklarował sw pomoc w ratowaniu innych.

Stwierdzili my równie , e bardzo wielu ludzi, których uwa ali my ju za konaj cych wyzdrowiało zupełnie. Niektórzy z nich, a si kulili ze strachu, widz c zbli aj cych si naszych towarzyszy, tak e musieli my odseparowa ich od innych.

Po sko czeniu samaryta skiej pracy, “Czarny" – takie mu nadali my miano – poszedł do swych rannych towarzyszy i usiłował uspokoi ich obawy. Wielu z nich sprawiało wra enie schwytanych w potrzask zwierz t: obawiali si , e oczekuje ich straszliwa mier w torturach, taka jak przewidywało prawo w ich kraju w razie schwytania bandyty. Tak gł boko byli o tym przekonani, e nie mogli uwierzy w okazan im dobro . L kali si , e leczy si ich dlatego, aby potem móc dłu ej m czy . Wszystkich w ko cu wyleczono z ran, chocia kilku z nich opó niało miesi cami swe wyzdrowienie, s dz c zapewne, e w ten sposób odwlekaj stosowanie tortur. Nieco pó niej Czarny zorganizował ze wszystkich byłych rannych, którzy si na to zgodzili, oddział obronny, maj cy broni wsi w razie ponownych napadów bandyckich i namówił wielu mieszka ców wioski do przył czenia si do niego. Jednak e od tej chwili, jak si dowiedzieli my pó niej, bandyci ju nigdy nie próbowali napada na t okolic . Dwie nasze ekspedycje, udaj ce si na pustyni Gobi, przechodziły potem przez t miejscowo . Czarny wraz ze swym oddziałem przeprowadził je przez cały kraj, licz cy ponad czterysta mil – i ani on, ani jego towarzysze nie chcieli przyj za to zapłaty.

Dowiedzieli my si nast pnie, e robił on wiele dobrego w swej okolicy i e po wi cił ycie dla bezinteresownej słu by bli nim.

O koło południa nast pnego dnia wszyscy ranni byli ju opatrzeni i si upewnili my ostatecznie, e nie było nikogo ywego w ród trupów na pobojowisku. W powrotnej drodze do domu na obiad i tak bardzo potrzebny odpoczynek, jeden z naszych gło no wypowiedział my l, która nas wszystkich nurtowała od wielu godzin: w jakim celu dokonała si taka straszna rze , takie okropne zniszczenie ycia? Byli my miertelnie zm czeni i prze yli my straszny wstrz s. Cały ci ar niesienia pomocy, zwłaszcza w pierwszych godzinach, spadł na nasze barki, mieszka cy wioski bowiem tak si obawiali bandytów, e z trudno ci namówili my ich do wspomo enia nas. Wie niacy nie mogli zrozumie , dlaczego maj ratowa tych, którzy nastawali na ich ycie. Wielu odczuwało gł boki wstr t do trupów.

Gdyby nie nasi towarzysze, mieszka cy wioski opu ciliby t miejscowo i nigdyby do niej nie powrócili My za byli my znu eni i przygn bieni po tych najstraszliwszych wydarzeniach w naszym yciu. Wrócili my do mieszkania, od wie yli my si i zasiedli my do stołu zupełnie wyczerpani nerwowo. Wkrótce podano jedzenie. Byli my sami, gdy kierownik

183 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wraz z kilkoma towarzyszami i Lin-Chu, czyli Czarnym, udali si raz jeszcze do w wozu. Po sko czeniu posiłku poszli my do naszych pokoi i spali my wszyscy do nast pnego popołudnia.

W czasie ubierania si kto z nas zaproponował, aby my natychmiast si udali do naszego sanktuarium, jak nazywali my górn sal wi tyni. Wyszedłszy z mieszkania, poszli my w kierunku wi tyni, tak jak to mieli my w zwyczaju. Doszli my ju do drabiny prowadz cej do wej cia do tunelu, gdy nasz towarzysz id cy przodem, postawiwszy ju jedn nog na szczeblu, rzekł: – Co si z nami stało? Jeszcze przed paroma dniami byli my tacy rado ni i szcz liwi, chodz c Swobodnie z miejsca na miejsce; wykonali my w ci gu trzech miesi cy prac , o której s dzili my, e potrwa wiele lat. Nasze jedzenie zjawia si na stole, i to bez adnych stara z naszej strony. A teraz nagle powrócili my do naszych dawnych przyzwyczaje .

Chciałbym wiedzie , co jest tego przyczyn * Widz tylko jedn – zanadto przej li my si wypadkami, które my ostatnio prze yli i to nam teraz przeszkadza, ale je eli o mnie chodzi, to ju si z tego wyzwoliłem, nie przejmuj si ju tym zupełnie, tylko wielbi Boga i my l o Nim. Jest to ju zupełnie poza mn .

I gdy tak stali my, patrz c na niego, nagle zdali my sobie spraw , e go ju nie ma, e znikn ł nam z oczu. Osłupieli my na chwil , widz c, co ten człowiek osi gn ł; pomimo to aden z nas nie mógł si pozby tego, co nas kr powało, jakkolwiek wiedzieli my dobrze, e przejmujemy si spraw w ogóle nas nie dotycz c . W ko cu jednak musieli my wej na drabin , przej przez tunel, a potem przez ró ne pokoje, aby doj do celu. Wszedłszy do naszego sanktuarium, zastali my ju tam naszego towarzysza. Podczas gdy o tym wydarzeniu rozmawiali my, w drzwiach prowadz cych na wyst p skalny, ukazali si : Jezus, nasz kierownik i reszta towarzyszy. Usiedli my, a Jezus zabrał głos: “Tak wielu ludzi o wiadcza, e ma wszystko to, co ma Ojciec. I maj rzeczywi cie to wszystko, co ma Ojciec, ale nie stanie si to faktem, dopóki nie b d mieli odwagi uczyni nast pnego kroku i dostrzec w sobie Boga – by " tym wszystkim, czym jest Bóg; wtedy dopiero to osi gn . Gdy człowiek w swym ograniczonym ludzkim poj ciu widzi ujawniaj cego si Chrystusa-wy sza osobowo promieniuje wiatłem, jego. wzrok si zaostrza: si ga dalej i widzi wyra niej. Dostrzega, e jego wy sza osobowo wibruje szybciej ni ni sza, któr równie widzi. Wydaje si , e to s dwa ró ne ciała. Zdaje si mu tak e, e ciało, które postrzega oddzielone i poza swym ciałem, jest Chrystusem innego człowieka. To, co mu si wydaje dwoma ciałami, jest tylko złudzeniem, dlatego i nie wierzy, e jest Chrystusem. Je eli jednak o wiadczy, e jest Chrystusem i uzna ten fakt, w tej samej chwili oba ciała si poł cz i w tym zł czeniu ujawni si Chrystus. Je eli teraz ten człowiek post pi jeszcze o krok dalej i oznajmi, e jest Chrystusem Bo ym, w tej samej chwili si Nim stanie. Poniewa Syn Bo y stanowi jedno z Ojcem, z Bogiem-Ojcem, człowiek idzie prosto do Ojca, ale w tym celu musi uczyni jeszcze krok. Jest on najwa niejszy i wymaga zdecydowanej miało ci, poniewa wszelka obawa, wynikaj ca z ograniczenia ludzkich poj , musi by przezwyci ona, musi si wznie – wprost do Boga, do ródła, do Ojca i o wiadczy stanowczo, wiedz c niezbicie, bez strachu, bez wzgl du na dawne przes dy i ludzkie wierzenia, e on jest Bogiem, e jest całkowicie zjednoczony, stopiony z Bogiem i e tym samym jest miło ci , m dro ci , zrozumieniem; e jest substancj , e jest ka dym przymiotem Boga Ojca, ródła, Zasady. Musi to przyj z tak pokor , jak si okazuje w stosunku do Boga. Przez takiego człowieka wszystkie wła ciwo ci bo e spływaj na wiat

184 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce cały. Nie ma dla niego rzeczy niemo liwych. Gdy si zjednoczysz i roztopisz w Bogu, nie ma dla Ciebie nic niemo liwego. Nie tylko masz to wszystko, co ma Ojciec, ale jeste człowiekiem-Chrystusem, Chrystusem Bo ym, Bogiem: trzema osobami w jednej. Duch wi ty zamieszkuje w tobie. Cały »ja« – duch w twórczej działalno ci jest w tobie. Gdy to ju uznasz, wtedy zarówno ty, jak wszyscy inni b dziecie piewa hymn pochwalny imienia Chrystusa – nie osobowego imienia Jezusa, ale Chrystusa. Aniołowie padn na twarz, a ty królewskim diademem ukoronujesz Chrystusa, pana wszystkiego. Nie koronujesz osobowo ci Jezusa, ale koronujesz Chrystusa, a Chrystus zasługuje na najwi kszy i najwspanialszy diadem ze wszystkich królewskich koron. adna korona nie mo e uchodzi za zbyt wspaniał czy bosk dla ukoronowania zwyci skiego Chrystusa. Wiedzcie, e ktokolwiek zechce, mo e przyj . Mo e wyst pi i sta si triumfuj cym Chrystusem. Niech przyjd ci, którzy tego chc .

Gdy mówicie: Bóg – ujrzycie w sobie Boga. W waszych wyst pieniach powinni cie da przejawienia Boga. Bóg nie mo e by fanatykiem ani samochwałem, ani samolubem i nie mo e nim by Chrystus. Bóg-człowiek, obraz i podobie stwo Boga. Mo ecie by tylko Bogiem i nim jest Bóg-człowiek. Ja jestem w Ojcu, Ojciec jest we mnie. Ja i mój Ojciec jeste my jedno, w całej pokorze serca i wszechmocnej wielko ci. Bóg i zjednoczony w Nim cały rodzaj ludzki s wszechmocni, s wszechmoc bo .

To, co si zrodziło w naszej, tzw. niegodziwej my li, podniesione jest do chwały, poniewa niegodziwo my li została zmazana. To, co powstało jako obraz ziemski, musi si sta i stanie obrazem boskim, gdy wy sami si wzniesiecie do tego idealnego obrazu.

Mówi wam, e teraz, w tej chwili jest sprzyjaj cy moment dla was, aby wyj z tego zewn trznego zamieszania i dozna pokoju i błogosławie stw bo ych oraz oblec si wiatłem bo ym. Z cał pokor włó cie na swe głowy koron chrystusow , albowiem je li nie zrobicie tego sami, nikt inny tego nie zrobi.

Wznie cie si i b d cie cz ci wielkiego białego tronu, ródłem wiatła. Zjednoczcie si z tymi, którzy to osi gn li w ten sam sposób; b d cie nie tylko z Bogiem, ale b d cie Bogiem, prawdziwie Bogiem. Wtedy potraficie rzeczywi cie wykaza si boskimi cechami przed całym wiatem. Jak mo e Bóg – energia ujawni si inaczej, je li nie przez człowieka? Nie ma adnego innego organizmu na całej Ziemi, który mógłby wibrowa z tak szybko ci i cz stotliwo ci ; wskutek tego zdolny on jest odczuwa , a potem wytwarza i przekształca t najwy sz energi , która umo liwia człowiekowi wyra enie Boga przed całym wiatem. Czy jest inny sposób dokonania tego, je li nie za po rednictwem tego udoskonalonego ciała, którym wy jeste cie, je li cie to ciało całkowicie opanowali? Opanowanie to jest równoznaczne z osi gni ciem absolutnego mistrzostwa, stopnia mesjasza, uczniostwa. Tylko wtedy panujecie nad tym ciałem i jeste cie w doskonałej z nim harmonii, gdy posiedli cie całkowite władanie wszystkimi atrybutami Trójcy wi tej. Jeste cie człowiekiem ja niowym (człowiekiem Jam Jest), Chrystusem, Chrystusem Bo ym; nast pnie ł cz c tych trzech z Bogiem Najwy szym, stajecie si Bogiem.

To jeste cie wy, człowiek powszechny (cała ludzko ), rozszerzaj cy wasze widzenie i dostrzegaj cy prawd koło siebie, mówi cy o tym, e istnieje dla was lepsze i wy sze ycie, ni kr g dozna ycia wiatowego. Dostrze ecie to, id c praw cie k w istotnej zgodzie i harmonii z najwy szymi ideałami, które mo ecie wcieli i do których mo ecie d y w miło ci, czci i uwielbieniu.

185 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Przy pierwszym kroku, wy – ludzie, stajecie si człowiekiem chrystusowym, jednorodzonyni Synem Bo ym. Przy nast pnym stajecie si Chrystusem Bo ym przez widzenie człowieka chrystusowego, Chrystusa Bo ego. Poł czyli cie człowieka chrystusowego z Chrystusem Bo ym; dalej, by doj wprost do ródła, musicie osi gn tego Jedynego – Boga Ojca.

Doprowadzili cie człowieka ja niowego do człowieka chrystusowego, potem przeistoczyli cie człowieka chrystusowego w Chrystusa Bo ego, czyli Pana Boga. Potem w nast pnym stadium przemienili cie Chrystusa Bo ego w wieczy cie ywego Boga. Ci, którzy zdawali si dwoma, stali si jednym – Bogiem. Jeste cie obrazem i podobie stwem Energii Najwy szej, Boga Ojca wszystkiego. Nie b dzie dla was rzeczy niemo liwej, je eli nie zejdziecie i si nie zachwiejecie na tej prawej cie ce. Musicie na niej by absolutnie nieustraszeni i prawi, oboj tni na to, co pomy li wiat Przy takiej postawie i uznaniu waszego władztwa oraz odmiany ycia stajecie w jedni z Ojcem, rozpo cieraj c si i wiecznie obecn Najwy sz Zasad Wszechrzeczy.

Czy w tym wietle Biblia wasza nie stanowi wielkiego alegorycznego opisu rozwoju duchowego i wzniesienia si człowieka, gdy jest ona wła ciwie rozumiana i rzetelnie stosowana? Ta strzała wiatła, któr przedstawiono jako przychodz c do mnie z nieba, promieniowała z mego ciała na zewn trz.

To prawda, e wiatło było niebieskie, gdy niebo jest wsz dzie dookoła nas i jest wibracj wiatła. Rzeczywiste centrum, ognisko, punkt wyj ciowy nieba musiał by , wła nie wewn trz mego ciała. Dlatego to wiatło niebieskie musiało wychodzi ze mnie. Moje »Jam Jest« musiało pozwoli tej esencji wiatła wej we mnie; potem musiałem t energi wiatła przetworzy , aby mo na j było wysła w takim zag szczeniu, jakiego Bóg, »Jam Jest«, pragnie. Gdy to si dokona, nic nie mo e si oprze pot dze tego czystego wiatła. To s promienie wietlne emanuj ce z mego ciała, które ogl dacie na obrazach artystów, przedstawiaj cych mnie w Getsemani. Promienie tego wiatła wychodziły z mego ciała, a nie pochodziły z nieba.

Wła nie w ten sposób mo ecie przetworzy sił bosk i wysła j z tak moc , i staje si nieodparta. To jest moc boska poznana wsz dzie dokoła nas, której wolno wchodzi , by zapłodnion i przetworzon w waszym ciele, a potem wysyłan przez reflektor.

Tych rzeczy mog wszyscy dokona , gdy przyjm postaw bosk , swe boskie dziedzictwo, Chrystusa Bo ego, wszystkich stanowi cych jedno . Jest to boskie i wyra ne hasło dla całej ludzko ci.

Im bli ej ludzko podchodzi do tego wielkiego promienia uzdrawiaj cego, tym pr dzej zmazana b dzie niezgoda i dysharmonia. Je eli b dziecie yli w tej wibracji wietlnej, która jest wiatłem całego wiata, i wszyscy przybli ycie si do niej, to b dziecie bli si prawdziwej ojczyzny człowieka. Odkryjecie wtedy, e »Jam Jest« jest wiatłem całego wiata. Ogl dajcie Boga, stół jest nakryty. Podnie cie to pot ne »Jam Jest* boskie. Podnie cie to ciało do Boga, a wtedy i wy, i wszyscy ukoronowani b dziecie koron wszystkiego.

Włó cie t koron na własn głow , gdy nikt inny nie mo e tego uczyni za was".

***

186 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Jedynym usprawiedliwieniem mojego szczegółowego opisu wydarze tych kilku dni i napadu bandytów jest pragnienie ukazania mo liwie jak najwyra niej wielkiej pot gi człowieka, wiadomego w pełni swego boskiego prawa i władztwa w kierowaniu energi – i tym samym zapalczywo ci ogromnej, niezdyscyplinowanej hordy – człowieka działaj cego w obronie samego siebie i całej wspólnoty. Mo liwa była nawet nie tylko obrona, energia bowiem i zapalczywo hordy była tak intensywna, e gdy została spot gowana, zasilona i zwrócona, stan ła przeciwko tym, którzy chcieli zabija i niszczy , w ten sposób, i unicestwiła ich samych. Zapewniła te całkowite bezpiecze stwo i opiek całej okolicy na wiele mil wokoło, pomimo i liczba mieszka ców była trzy razy mniejsza ni bandytów, a mieszka cy ci nie mieli broni dla odparcia najazdu.

Gdy tylko podniecenie i wstrz sy tych kilku dni min ły, powrócili my ze wzmo onym zapałem do naszej pracy. Zbli ał si okres wielkanocny i chcieli my sko czy nasze zaj cie w tej miejscowo ci, aby powróci do Indii. Nasza praca szybko dobiegała ko ca. Ostatnie przygotowania do podró y sfinalizowali my w wigili Wielkanocy. Wygl dali my tego wi ta jako dnia zupełnego odpoczynku i odpr enia. Na długo przed witem, id c do wi tyni, spotkali my Chander Sena, siedz cego w ogrodzie. Powstał, aby nam towarzyszy , nadmieniaj c, i kierownik b dzie oczekiwał nas w sanktuarium. Proponował, by my drog nasz do Indii odbyli przez Lhas – stamt d do Muktinath przez przej cie transhimalajskie do Kandernath, a st d do Darjeeling. Gdy doszli my do stóp drabiny prowadz cej do wi tyni, stan li my na chwil , by popatrze na zbli aj cy si wit Chander Sen, poło ywszy r k na drabinie, stał jakby z zamiarem wspi cia si , by wej tunelu. W tej postawie zacz ł mówi :

do

– wiatło nie ogarnia ciemno ci. Gdy Jezus si zorientował, e b dzie zdradzony przez Judasza, powiedział: “Teraz uwielbiony jest Syn Człowieczy i Bóg uwielbiony jest w nim".

Dusza mistrza nie powiedziała: Judasz mnie zdradzi. W ogóle nie wymienił Judasza.

Rozumiał i trzymał si tylko wszechistno ci, wywy szonego Chrystusa Bo ego przenikaj cego go. Człowieka wywy szonego w Bogu. Bóg wywy sza człowieka w samym sobie. Widzimy w tym, jak doskonałe wspólne działanie pracuje harmonijnie na swój własny sposób. Teraz mo ecie powiedzie : Chrystus wyst puje coraz wyra niej i wyra niej, tak wyra nie, e wy jeste cie mn . Istotnie, jeste my teraz jednym ciałem, jedn dusz , jednym duchem, jedn cało ci , pełn Zasad . Wy jeste cie Jam Jest" i ja jestem Jam Jest", razem jeste my Bogiem.

W chwili, gdy Chander Sen przestał mówi , znale li my si w naszym sanktuarium, centralnej sali wi tyni Krzy a. Tau. W tym samym momencie wszedł Jezus z kilkoma osobami – w tej liczbie z naszym kierownikiem – drzwiami, które ł czyły si z naszym wyst pem.

Gdy weszli, ra cy blask napełnił cał przestrze , nast piły powitania i przedstawiono nas pewnemu cudzoziemcowi, który przyszedł z nimi. Był to starszy człowiek, ale bardzo ywotny. Powiedziano nam, e miał w swej pieczy jaskinie w pobli u Hastimapur. Był w drodze powrotnej do tamtych stron i chciał nam towarzyszy . Znał wielkiego Riasi Vegasa i spotkał tak e Rishi Agastya, którego pustelnia znajduje si w tamtym pi knym, lecz odosobnionym miejscu.

187 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Bardzo si ucieszyli my z tej znajomo ci. Utworzyli my okr g i kład c na stole obie r ce, dło mi na stół, stali my przez chwil w gł bokim milczeniu. Chocia nie padło ani słowo, cały pokój był przepełniony dziwn , pulsuj c i wibruj c emanacj . Było to zupełnie nowe prze ycie, którego my jeszcze nigdy nie doznali, i z pocz tku zdawało si nas oszołamia .

Skały pulsowały i wibrowały rozbrzmiewaj cym tonem muzycznym. Ale trwało to zaledwie chwil . Gdy przerwano milczenie, powiedziano mam, e tego ranka zobaczymy stworzenie wiata, w obrazach. Maj one przedstawia to, co si działo, gdy nasz wiat zaczynał istnienie.

Wyszli my drzwiami na wyst p – było to jeszcze na godzin przed wschodem Sło ca.

Otaczał nas martwy spokój absolutnej ciszy. Czas nadawał si do rozwini cia innych narodzin. Spogl dali my bez ustanku w przestrze niesko czon , a nasze dusze były pełne oczekiwania i napi cia. Muni [sanskr. – wi ty m drzec i asceta hinduski] zacz ł mówi : “S tylko dwie wa ne rzeczy na wiecie: to, co istniało, zanim si zacz ła przejawia wiadomo , co jest dzisiaj i wiecznie b dzie – oraz rzeczy, które ludzko przemy lała i które przemy li. To, co istniało, zanim si zacz ła wiadomo , jest wieczne. To, co ludzko my li, jest zmienne i niestałe.

To, co istniało, zanim si zacz ła wiadomo , jest prawd . To, co ludzie my l , jest prawd , prawd dla nich. Gdy prawo prawdy dojdzie do wiadomo ci, wyma e wszystko, co ludzko kiedykolwiek bł dnie my lała.

W miar jak si tocz wieki i odsuwaj materialn zasłon drog procesu ewolucyjnego, przez umysł ludzki przechodz my li, które zwracaj si znowu ku prawdzie lub – jak my to nazywamy – ku pocz tkowej rzeczywisto ci kosmicznej; a my li te, napełniaj ce pami przeszło ci w zestawieniu z faktami obecnymi i ocienione przepowiedniami przyszło ci, wyst puj wyra nie na cie ce całej ewolucyjne} wiadomo ci rodu ludzkiego. W ten sposób ludzko stale i wci jest przywoływana z powrotem do pocz tkowej zasady istnienia. Przez te powroty i przez powtarzanie ukazuje si ludzko ci, e tworzenie jest wieczne, takie samo w całym rodzaju ludzkim, lecz istnienia ludzkie ci gle si zmieniaj i podlegaj przejawieniu prawa, zwanego akcj i reakcj . Gdy istnienia ludzkie zajd do daleko w tworzeniu swych torów, wielkie absolutne prawo prawdy zaczyna działa i stawia j twarz w twarz z planem pocz tkowym. St d wniosek, e prawo kosmiczne nigdy nie pozwala yciu odchyli si zbytnio od prawdy. Prawo to jest zawsze polaryzowane w wyrównywaniu, harmonii i równowadze. Pomimo idolatrii [idolatria (gr. eidólolatreia) – oddawanie czci boskiej idolom – wyobra eniom bóstw, bałwochwalstwo] wierze skupi ono ród ludzki w zupełnej jedno ci z rzeczywisto ci absolutn . Wszystkie rzeczy, które nie s w doskonałej zgodzie i jedno ci z aktualnie istniej cymi faktami kosmicznymi, musz by zmazane, gdy prawo prawdy absolutnej obejmie władz nad ludzk wiadomo ci . My li ludzko ci zawsze s ukształtowane w ten sposób, e rozwi zuj si ich niedoskonałe twory (zrodzone tylko z półprawdy) wobec przeciwstawienia im prawdy.

Kosmiczne prawo absolutne musi by w zupełno ci spełnione. W my leniu, w mowie i działaniu prawo rzeczywisto ci musi doprowadzi ludzko do samego prawa. Staro ytni mówi wam, e wszelkie drzewo, którego nie zasadził Ojciec Niebieski wewn trz was, b dzie wyrwane. Zostawcie lepych przewodników lepym ludziom. Je eli zawsze lepi prowadzi b d lepych, to czy nie wpadn wraz do tego samego dołu? Cykl, w którym lepi całej rasy wprowadzili lepych w wir niewiedzy, przes dów i ułudy, wierz c raczej w to, w co wierz

188 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce ludzie, ni w to, co jest prawdziwe i rzeczywiste – szybko zmierza ku ko cowi. Cywilizacja odchodz cych stuleci oparta na przes dach i ułudzie topi si w wirach. Przez ból i tragedi ich niewła ciwych tworów nowa wiadomo ludzi zaczyna si szybko rozwija . Istotnie otwieraj si szeroko drzwi dla ich nowych narodzin.

Nie ma innej drogi ni d enie od jednej płaszczyzny wiadomo ci do drugiej, wy szej i do post pu na obecnej cie ce kosmicznej. Jedyn rzecz wzbronion w wibracji wielkiego kosmosu jest ten rodzaj my lenia, który pozwala rodzajowi ludzkiemu ustali si mocno w dawnych wierzeniach, nie pozwalaj c wej w szary pr d my li powszechnej. Ci, którzy w ten sposób pochłoni ci s wiadomo ci osobow , musz przej przez naturalne wyczerpanie si wierze i do wiadcze , a zdołaj pój naprzód. Wówczas interweniuje prawo absolutne przez choroby, cierpienia i straty – dla wdro enia post pu – dopóki element ludzki si nie wyzwoli i nie odwróci od przekle stwa fałszywej idei wewn trz samej idei. Gdy jaka rasa albo naród nie chc , aby sprawy przybrały rzeczywist posta , lecz trwały w postaci ludzkiego my lenia, prawo interweniuje w ich rozwój, pozwalaj c stworzonej przez cz nagromadzonym wibracjom (wysyłanym przez taki stan) odbija si od siebie przez promie wiatła. Wówczas metod wojen, walk, niezgody i mierci ze wszystkich stron rasa ta czy naród s unicestwiane w tym celu, aby znowu mogły by umieszczone w nowym porz dku tworzenia. W ten sposób mo e si to rozpocz w wie ym kontakcie z tym, co było kiedy pocz tkiem ludzkiej wiadomo ci.

Cywilizacja przybli a si dzisiaj szybko do wielkiej chwili odbudowy. Wszystkie rzeczy, w stan odwrócenia. Wszelkie które wydaj si teraz stałe i niewzruszone, wkrótce si pogr drzewo, które nie było posadzone przez prawd , b dzie wyrwane. Zapowiada si totalne kosmiczne obalenie obecnych instytucji społecznych, politycznych, finansowych i religijnych, które zrobi miejsce dla wprowadzenia nowej ery, aby ludzko mogła si zbli y bardziej do tego, co jest i co było ustanowione, zanim obecna wiadomo ludzka nie zatopiła i nie odrzuciła tego. Prawda czeka z uwa n , miłuj c i promienn dobrotliwo ci na chwil , w której człowiek dostrze e, e mo na j ogarn i sta si wiadomym tego, co zawsze istniało.

Ludzko robi teraz krok naprzód, odchodz c od dziecinnych bajeczek poprzednich pokole ; jej twory nie nadaj si ju dłu ej dla wzbudzonej indywidualno ci i duchowego postrzegania wiadomo ci tego pokolenia, które nadchodzi szybko. Ułuda, tradycje i przes dy dobiegaj swego ko ca. To dotyczy równie cywilizacji, wprowadzonej przez ludzi. Stare bałwany dobre s tylko dla dzieci cej wiadomo ci, która popada w impas. Ich iluzoryczno wywołała ich upadek, gdy okazały si tylko dziecinnymi ba niami, zmy lonymi przez kapłanów i nauczycieli dla ukołysania hałasuj cych dzieci ewoluuj cej rasy do fałszywego snu. Te, które widziały dalej, nie płakały i nie były ukołysane do snu. Wi kszo z nich dostrzegła, e bajeczki nie były prawdziwe i wielu wyst piło miało do zwalczania fałszu, gdy patrzyli wprost na absolut, który zawsze istniał i był widomy, znany i do którego zawsze miała dost p pewna cz ludzko ci. Od tej cz ci przyjdzie nowa i bardziej o ywiona wiadomo , w pełni obudzona i gotowa odsun bałwany, które człowiek kazał czci swym bli nim, i uczynione b dzie miejsce dla nowych ideałów, tak jednak starych, jak wit stworzenia. Ci za daj od nauczycieli, przewodników i inspiratorów ludzko ci, aby nauczali i prowadzili z istotnego planu, ywotnego kontaktu, z tej wy yny, aby niemo liwy był bł d czy sprzeczno , z planu interpretacji tak prostej, e nie mo na jej le zrozumie .

Rozbudzony lew wy szej inteligencji i duchowo ci nie u nie ju wi cej, gdy jest ona spustoszona przez przeszło i rozczarowana przez m ki zawiedzionego zaufania. B dzie ona dała my li silniejszych oraz bardziej ywotnych i nauki opartej na prawdzie samej. Masy

189 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce ludzkie wsłuchane s teraz – ponad wiekami minionych tradycji wyznaniowych – w star nauk , która przemawia do serc i ycia rodzaju ludzkiego. Ta nowo-stara nauka jest srebrzystym tonem, rozbrzmiewaj cym ponad pieniami ograniczonego wyznaniowe kapła stwa. Ten ton dono niejszy jest i ja niejszy ni zgiełk bitwy, silniejszy i ja niejszy ni sprzeczno ci finansowe, przemysłowe – ni polityczne i religijne kłamstwa.

Pomimo tych ograniczonych wyznaniowe my li pewnej cz ci ludzko ci, tradycyjne i doprowadzone do idolatrii idee o Bogu, Chrystusie i człowieku, o ja ni, yciu i mierci musz odej precz i w absolutnej wolno ci od tych z góry powzi tych idei musi przemin i by wymazane wszystko, co było na nich budowane.

Na horyzoncie tych nowych czasów wyłania si odkupienie, które ma zupełnie nowe znaczenie. Nowe masy ludzkie, wychodz ce z ja niejszego widzenia i dokładniejszego postrzegania, odkupione s przez gł bsze objawienie płyn ce od wszystkich ras i wszystkich ludów. Ta emanacja to ycie jedyne, które jest we wszystkich i płynie przez wszystkich.

Pomimo ograniczonych przez ułud tłumów odsłaniaj si wi ksze i szlachetniejsze, widoki rozszerzaj cego si horyzontu my lenia o Bogu, Chrystusie człowieczym, Chrystusie Bo ym, o ja ni i mierci samej, i jutrzenka nowego cyklu duchowego wschodzi dla wiata. Nowy wiek rasy kryształowej rodzi si na wiecie.

Kiedykolwiek lud jaki lub naród my li o Bogu jako o absolucie, lud ten jest Bogiem, gdy Bóg jest stanem ich umysłowo ci. Gdy si kocha, wielbi i czci ten ideał – staje si Bogiem.

Ludzie tacy osi gn li swe dziedzictwo, swe pierworodztwo ustanowione w duchu.

Kiedykolwiek jaka jednostka my li o Bogu, jest ona Bogiem, Bóg jest stanem jej wiadomo ci. W tym wy szym zrozumieniu objawienia kosmicznego ludzie odnajduj Boga takiego samego, jakim był On, zanim si zacz ła przejawia wiadomo ludzka – takiego samego wczoraj, dzisiaj i na wieki.

Z popiołów ortodoksji d wiga si powoli prawdziwa wi tynia nie uczyniona r kami, wieczna w niebie, w człowieku. Wielka, nowa rasa my licieli wysunie si naprzód z pot n sił . Wkrótce fale zalej Ziemi i unios szcz tki ułudy, która zaległa drog walcz cych pod naciskiem ewolucji.

Dzieło to si ju dokonało. Setki milionów s ju znowu, wyzwolone – ich serca, dusze, ciała i instynkty s wolne. S one bij cym t tnem rasy jeszcze nienarodzonej, która jest spadkobierc wieków. Widz ich krocz cych poprzez wieki, id cych r ka w r k z Bogiem.

Wielkie fale m dro ci płyn ku nim od wieczystych brzegów niesko czono ci. Maj oni odwag wyst pi i ogłosi siebie za cz wiecznego Boga, wiecznego Chrystusa-Boga i człowieka, Jednego wieczy cie z yciem wiecznym. Maj oni odwag wyst pi i o wiadczy , i wiele rzeczy napisanych przez człowieka jest kłamstwem i straszn lepot .

Ta nowa wiadomo t tna jest szczytem fali, spoczywaj cej na nowej wiadomo ci rasy, która postrzega człowieka, siebie samego, jako najwy sze przejawienie na tej planecie i jedno z Bogiem, za po rednictwem Jego ycia i pozna, e cały Jego zasób płynie przez samo to ycie. Rasa ta wie, e człowiek mo e y wiadomie w doskonałym wszech wiecie z doskonałymi lud mi i w zupełnej zgodzie z doskonałymi warunkami oraz z absolutn pewno ci , e nie ma bł du w wielkim duchowym planie kosmosu.

190 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Człowiek uznaje Boga jako ducha kosmicznego, przenikaj cego wszystko, potem subtelno ci umysłu przez sw my l nie waha si on rozpatrywa tej podstawy, jaka umie ciła go tam, gdzie jest, i uczyniła go takim, jakim jest. W ten sposób jest on znowu w jedno ci ze swym ródłem. Wie on, e jego ródłem jest wiecznie milcz ca strona jego umysłu boskiego, wiadomie zł czonego w my li i zjednoczonego z umysłem niesko czonym.

Ta nowa rasa rozumie, e poprzez sło ce i cie , bez goryczy prawdziwym szukaniem przez dusz miło ci i pokoju jest prawda o Bogu i człowieku. Rasa ta nie waha si zerwa szat ułudy z całego rodu ludzkiego. Upiór, który przez wieki p tał stopy słabego i w tpi cego egocentrycznego człowieka przez jego własn niewiedz , b dzie całkowicie usuni ty.

Człowiek spostrze e, e si wyzwolił ze wszystkich ogranicze przez sw prawdziw ja zupełnie zmartwychwstał – wzniósł si od człowieka do człowieka-Boga, do Boga".

*** Po krótkim spoczynku, gdy pierwsze promienie Sło ca ukazały si na dalekim horyzoncie, Muni powstał i rzekł: “S ze mn d, którzy uczyli si wielu rzeczy, jakie Ojciec zachował dla ludzko ci. Patrz oni ze zrozumieniem na to, co duch przenika i w ten sposób wzrok ich ogarnia cały szeroki wiat Wiedz , co czuje ludzko , i przez to zdolni s jej pomóc w spełnieniu pragnie . Równie słysz i rozró niaj tysi ce d wi ków, zwykle niedosłyszalnych, jak piew ptaka, kwilenie wie o wyklutego piskl cia, jak cykanie niektórych wierszczy polnych, wydaj cych odgłos przy 15 000 drga na sekund , i przeró nych innych d wi ków, b d cych daleko poza zasi giem ludzkiego ucha. S te zdolni czu , opanowywa i wysyła niedosłyszalne d wi ki, mog ce wytwarza pewne typy wzrusze i uczu , takie jak miło , spokój, harmonia, doskonało , b d ce dobrodziejstwem całego wiata. Mog te wysyła i wzmacnia wibracje uczu i wielkiej rado ci, otaczaj ce i przenikaj ce ludzko , a poszczególny człowiek, je li chce, mo e je odebra . Je li rzeczywisto tego b dzie uznana, ka dy człowiek mo e z tym współdziała , wzmacniaj c te wibracje i wysyłaj c je: wówczas sama rzecz, której ludzko potrzebuje, krystalizuje si w form dla jednostek lub dla ogółu. Pragnienia ich s spełniane. Gdy wła ciwe wibracje s uruchomione, jednostki ludzkie nie mog unikn ich oddziaływania. W ten sposób wszystkie doskonałe pragnienia ludzko ci krystalizuj si w realny kształt Ogromne morze boskiej twórczej wszechobecno ci, niczym nie ograniczonej, jest kryształowo przejrzyste, jednak jest ono pełne wibruj cej energii emanuj cej; ta emanuj ca energia znana jest jako substancja płynna, w której wszystkie inne substancje lub jej składniki znajduj si w formie rozpuszczonej, czyli zawieszone s w stosunku harmonijnym, gotowe odpowiedzie na zew cz stotliwo ci wibracyjnej, która pozwoli owej energii zg ci si w kształt. Gdy my l jednostki ludzkiej wprowadzi w działanie wła ciwy wpływ wibracyjny, współdziałaj cy z cało ci , elementy nie maj ce innego biegu wpadn i wypełni form stworzon przez pragnienie. Jest to prawo absolutne i nikt nie mo e wstrzyma jego biegu.

Słuchajcie, organy graj w tonach bardzo niskich, basowych. Teraz obni amy je tak, i stan si niedosłyszalne. Uczucie czy wzruszenie trwa jeszcze, tak samo trwa wy sza wibracja.

Wiemy, e aden z wpływów nigdy nie ustaje, chocia jest poza zakresem dosłyszalnosci naszego ucha fizycznego. Oto co okre lamy jako ducha. Gdy fizyczno traci panowanie, władz obejmuje duch. A panowanie to istnieje, jest du o wyra niejsze, gdy m o wiele

191 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce szerszy zakres wibracji, ni sama tylko fizyczno , i podatne jest na wpływy my li lub wibracje (uczu ), gdy my l jest bli sza duchowi i z ni skoordynowana.

Fizyczno ograniczona jest do ciała i nie rozci ga si poza nie. Jest ograniczona te całkowicie do działa ciała, lecz nie jego reakcji. Je li chodzi o reakcje ciała, to jeste my duchem, gdy okre lamy to jako ducha. Z tego widzicie, jak ograniczone jest ciało fizyczne.

Duch nie tylko przenika ka dy atom tzw. fizyczno ci, lecz na wskro przepaja najmniejsz cz steczk wszelkiej substancji – czy to stałej, czy gazowej. Istotnie, jest on sił , w której si kształtuje forma i z której substancja czerpie swe ró ne wzory. Człowiek jest jedynym projektantem i koordynatorem tych ró nych wzorów, przyj tych przez substancj . Pozwólcie mi na chwilow dygresj dla obja nienia. Spogl dacie na wielkie centralne sło ce naszego wszech wiata, płon ce w całej swej-wspaniałej wietno ci, i widzicie, jak horyzont stopniowo si cofa i ukazuje naszym oczom nowy dzie , now epok oraz rodzi si nowa Wielkanoc (zmartwychwstanie). Ten tzw. nasz wszech wiat, wiruj cy dookoła centralnego sło ca, jest tylko jednym z 91 wszech wiatów, obracaj cych si wokół centralnego sło ca. Jest ono 91 000 razy wi ksze ni cała zebrana masa wszystkich 91 wszech wiatów, obiegaj cych go w doskonałym ładzie i kolejno ci, i masa ta jest w stosunku do niego tak mała, jak drobniutkie pyłki, które si snuj dokoła centralnego sło ca lub tak mała, jak j dro atomu, jak to wy nazywacie. Ten wszech wiat potrzebuje 26 800 lat dla dokonania jednego obrotu swej orbity dookoła tego wielkiego centralnego sło ca. Porusza si on w doskonałym porz dku zjedna zupełn procesj Gwiazdy Polarnej, czyli Gwiazdy Pomocy. Czy w tpicie w to, e w rz dzeniu tym wszystkim działa wielka, pozytywna pot ga Boga?

Powró my do naszych obserwacji. Patrzcie z bliska. Formuje si obraz i na filmie wida biały, kulisty kr g sło ca. Na białej tarczy formuje si czerwony punkt Teraz patrzcie jeszcze uwa niej, a zobaczycie, e drobny punkt czystego, białego wiatła zabłysn } spoza czerwonego kr ka. To nie jest promie wiatła, to jest biegn cy punkt czystego wiatła, iskra ycia – wysyłana i wł czana w to, co ma si zrodzi . Dla nas jest to tylko drobny punkt wiatła, lecz jest to co wielkiego dla tych, którzy patrz na to ze zrozumieniem. Jak dziwne wam si to wydaje! W bardzo krótkim czasie patrze b dziecie przez aparat, który pomo e waszym oczom widzie wszystkie te rzeczy. To odsłoni te ludzko ci wiele innych cudów.

Od milionów lat wielkie centralne sło ce przyci gało do siebie, wibruj c, pulsuj ce, lecz harmonijne emanacje energii, która musi si udziela lub wybuchn i rozpa . Obserwujcie, e wielka mgławicowo-gazowa masa wybuchła ze sło ca. Ogl dajcie w obrazach narodziny planety Neptun, która jest teraz wielk mas mikrokosmicznych cz steczek czy atomów, wyrzuconych uprzednio z wielk sil z ojczystego Sło ca. Podczas gdy jest ^n mglisty i niewyra ny, punkt wietlny, który si ukazał, zanim nast piło ostateczne wyrzucenie, jest w nim centralnym sło cem, które ma moc przyci gania do siebie i skupiania nawet najdrobniejszych cz steczek, tak jak i wi kszych, wydanych przez ojczyste Sło ce. Wasz pierwsz my l jest to, e si zdarzył wybuch i e cz steczki Sło ca zostały wyrzucone w przestrze . Zatrzymajcie si na chwil i obserwujcie, co si naprawd stało. Dlaczego cz steczki i gazy lgn do siebie i formuj wyra ny kulisty wzór? Dzieje si to z powodu rozumnego prawa stoj cego za tym i działaj cego w doskonałym porz dku i harmonii.

Dowodzi to, e nie rz dzi tu przypadek, lecz proces trwa w doskonałej zgodno ci i kolejno ci, kierowany przez prawo, które nigdy nie zawodzi.

192 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Ten punkt wietlny, czyli j dro centralne, jest rodkow iskr lub Synem – Chrystusem rodu ludzkiego, dookoła którego cała ludzko si obraca. Okre la si to jako sił ducha. To prawo góruje nad wszystkimi jednostkami ludzkimi.

Centralna iskra jest punktem czystego, białego wiatła, Chrystusem, który przenika pierwsz komórk . Nast pnie si ona rozszerza, dzieli i daje z tego wiatło innej komórce, która si urodziła z jej podziału, lecz trzyma si razem przez współistniej c i spajaj c sił nazywan miło ci . Cz steczki te s karmione i utrzymywane razem tak, wła nie jak matka trzyma dziecko i je karmi. Jest to w rzeczywisto ci dziecko Sło ca, które zawiera w sobie j dro sło ca centralnego. J dro to jest obrazem i podobie stwem rodzica, który je pocz ł.

Natychmiast po wyj ciu z ojca, to sło ce centralne ma sił przyci gania do siebie, i skupiania wibruj cej energii emanacyjnej, która je otacza i jest potrzebna do jego ycia i wzrostu.

Wreszcie zag szcza si ono w Neptuna, najstarsz planet , zajmuj c najbardziej rozszerzon orbit naszego wiata. Gdy tylko wyst pił Neptun, a sło ce centralne zacz ło przyci ga do siebie energi , przewa nie ze swego ojczystego sło ca, atom zaczaj si ustala w swej formie, tzn. pocz ł si kształtowa w form , jaka była zaprojektowana dla niego przed jego narodzinami. Zaj ł on to, co jest znane jako orbita-kolebka, tor wewn trz orbity, któr zajmuje dzi Merkury (W tym kr gu dziecko mo e ci gn substancj ze swego rodzica korzystniej, gdy jest o wiele bli ej niego). Gdy zasilił si on substancj ojca, zacz ł si konsolidowa w form , nie pozostaj c jedynie w postaci oparów gazowych w stanie mgławicy; pierwiastki chemiczne zacz ły si segregowa i zag szcza . Wynikłe z działa chemicznych ciała stałe zacz ły si skupia i formowa – w ukształtowanie skalne – pod wpływem silnego gor ca i ci nienia. Kiedy ta półpłynna substancja bardziej si zestaliła, pocz ła si ochładza na powierzchni i utworzyła skorup , która stawała si ci sza i g stsza zarówno skutkiem procesu ochładzania, jak i asymilacji cz steczek, i przebywania ich na powierzchni. Gdy skorupa ta stała si do silna dla utrzymania w skupieniu wiruj cej mas& ciało to utworzyło pocz tkowe ukształtowanie skalne planety z na półpłynn roztopion law w jej wn trzu. Nast pnie formowały si wynikłe z tego gazy i opary, a woda zacz ła si ukazywa Jako produkt poł czenia si gazów. Mgławica stała si wtedy godna miana planety, teraz szybko si rozwijała do takiego stanu, w jakim mogłaby utrzyma na sobie ycie (tj. istoty ywe). Jednak jej ewolucja musiała trwa wiele wieków, przy czym do tej struktury dochodziły nowe – cz steczka po cz steczce – z zewn trz. Trwaj ce nadal ochładzanie si centralnej masy zbli ało j coraz bardziej do doskonało ci, zanim jej warunki atmosferyczne l chemiczne oraz powierzchnia gotowe były wyda ywe organizmy i utrzyma je przy yciu.

W tej sytuacji rodzime Sło ce zacz ło wydawa na wiat drugi atom. Gdy dokonało si wydzielanie, narodził si Uran. Specjalna siła wysłana z tym wydaleniem wyrzuciła Neptuna z jego orbity-kolebki (tj. z orbity z czasów dzieci ctwa planety) i wyp dziła go na tor bardziej rozszerzony. Był on zmuszony zaj tera niejsz drog Merkurego, aby zwolni miejsce na orbicie-kolebce dla nowo narodzonego dzieci cia – Urana, by ten mógł czerpa po ywienie od rodzica, a jego mgławicowa budowa dojrzeje do stanu planety. Znów warunki si ustalaj i wszystko idzie dobrze przez dłu szy czas. Neptun, pierwsze dziecko, podrasta i zbli a si do stanu, w którym mo e utrzyma ycie. I rzeczywi cie, kształty ameb ukazuj si w jego mulistej słonawej wodzie w morzach wewn trznych. Wówczas inny atom gotowy jest do wyj cia i rodzi si Saturn. Siła dodatkowa rzucona w czasie tego wydzielania wysuwa Urana z orbity-kolebki, a zarazem wyrzuca Neptuna z toru, zajmowanego obecnie przez planet Wenus. Neptun był teraz dostatecznie ochłodzony, a jego powierzchnia rozwin ła si do takiego stanu, e mogła utrzyma ycie. To na tej planecie, gdy zajmowała t orbit , powstały warunki – do ywienia i utrzymania ludzkiego ycia – jakimi cieszy si dzisiaj Ziemia.

Neptun doszedł do stanu, w jakim element ycia ludzkiego mógł przywi za si do wybranej

193 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce ameby, potrzebnej dla utrzymania i przejawienia ludzkiej formy. Tak przyszło do zaistnienia pierwszego rodzaju ludzkiego, nie do ameby zwierz cej, lecz do ameby ludzkiej, ameby typu i charakteru doborowego, obdarzonej inteligencj , która mogła skróci proces ewolucji i to uczyniła. Na tej planecie warunki były doskonałe dla selektywnego rozwoju rodzaju ludzkiego, który poszedł w szybkim tempie.

Nie było tam ni szych organizmów zwierz cych, a wi c nie było tam ycia zwierz cego.

Planet zamieszkiwały wy sze ludzkie istoty, które szybko rozwijały si do poziomu doskonałego rodzaju ludzkiego, zdolnego do zaopatrywania si i utrzymywania dzi ki substancji czerpanej wprost z kosmosu. Dlatego mogliby oni by nazwani na Ziemi bogami.

Wiele z dzisiejszych legend i mitów zaczerpni tych jest z ycia tych wielkich ludzi. Byli oni zupełnie tacy sami jak Zasada, która dała im istnienie. Ten rodzaj ludzki przez swe zdolno ci wyra ania pi kna i doskonało ci, stworzył dokoła siebie pi kne i doskonałe warunki: istotnie, ludzie ci uczynili ze swej planety raj pi kna i doskonało ci.

Zamierzone było, aby ludzko ta na wieki zachowała ten stan doskonały, jaki osi gn ła przez całkowite opanowanie wszystkich ywiołów. Gdy wi c powstawało w nich jakie pragnienie, było ono natychmiast spełniane.

W miar trwania, niektórzy zacz li popada w bezczynno i egoizm, staraj c si prze cign swych bli nich. To sprowadziło rozłam i chciwo . Z tego przyszła niezgoda. Czas, jaki mogli wyzyska dla twórczo ci, słu enia i post pu, trwonili na walki i spory.

Zamiast si trzyma swego ródła, oddzielali si , coraz bardziej si odró niali od niego, a prawie wszyscy – prócz nielicznych – zatracili to, co podniosłe i szlachetne. Wszyscy, z wyj tkiem niewielu, porzucili to, co im zapewniało opiek i bezpiecze stwo. To spowodowało, e wokół tej planety narastał wir. Zamiast trwa przy doskonałym wzorze bosko ci, przez co mogliby urzeczywistni cały wszech wiat atrybutów boskich na planetach boskich, upadli moralnie. A gdy nast pił kolejny wybuch, był on tak olbrzymi, e gdy potem mgławica si skonsolidowała, powstała planeta była pod wzgl dem swej masy wi ksza od poprzednich. W ten sposób si zrodziła wielka planeta Jowisz. Nadmiar wydatkowanej energii był tak olbrzymi, e wyrzucił Saturna z jego orbity-kolebki na tor dzi zajmowany przez Merkurego. Wybuch był tak straszliwy, a Układ Słoneczny tak przepełniony, e powstały du e ilo ci asteroidów, które ustawiły si wokół Saturna. B d c odmiennie spolaryzowane, nie mogły si zł czy z Saturnem, przez co stały si niezale ne i ich jedyn alternatyw było otoczy planet Saturn jako grupa asteroidów. S one powszechnie nazywane pier cieniem Saturna. Niektóre z tych asteroidów s tak du e jak planety.

Siła owa rzuciła Neptuna, wielk i pi kn planet , na orbit zajmowan dzi przez Ziemi .

Cała jego wspaniało razem z wielkimi mieszka cami została zmieciona – z wyj tkiem nielicznych. Ci, którzy si uchowali, nigdy nie utracili swego boskiego pochodzenia i dziedzictwa, a ciała swe tak zbudowali, e mogły one szuka schronienia w emanacjach sfery duchowej, która jest wsz dzie wokoło i przenika 91 wszech wiatów dzi istniej cych. W tych warunkach zdolni byli zachowa sw to samo oraz wiedz i udziela jej, tak i nigdy nie zaginie. Tymi to ideałami my yjemy dzisiaj. Ro cimy sobie pretensje do pokrewie stwa z tymi wielkimi lud mi. Stanowi oni trzon ludzko ci. Potem przeszło wiele milionów eonów potrzebnych, aby mgławica Jowisza mogła si przyoblec w kształt planety. Tak ogromne s jej rozmiary, e nie ozi bła nawet do dzisiaj. Czas płyn ł chy o i Sło ce znów było gotowe da ycie pi tej mgławicy – w kr g istnienia zostaje wprowadzony Mars, krwawoczerwona

194 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce planeta. Gdy si to wydzielanie dopełniło, zauwa amy pewne zjawisko wyst puj ce na pot nym Jowiszu. Nagle u jego boku rozwija si du y czerwony punkt i Jowisz wyrzuca ogromn cz ze siebie: daje on ycie satelicie, który si zwie Ksi ycem. Nast puje wyładowanie takiego nadmiaru siły, podczas tych dwu wydale , e olbrzym Jowisz zostaje wyrzucony z orbity-kolebki i ust puje swoje miejsce Marsowi. Gdy olbrzym Jowisz zajmuje now orbit , wiruj ca forma mgławicowa nie jest w pełni zdolna przyci gn do siebie wielkie masy cz stek, wyrzuconych przy jej narodzinach. Były one wypchni te tak daleko, e dostały si pod wpływ Neptuna, Urana, Saturna i Marsa, lecz maj c inn polaryzacj , nie mogły si zasymilowa z tymi planetami. Zostały oddzielnymi asteroidami bez polaryzacji planetarnej, przez co nie mog zaj miejsca jako planety ani wirowa w porz dku i zgodno ci dokoła centralnego Sło ca. Dlatego lec w przestrze niby du y rój meteorów, bezładny w swych ruchach. Spiesz z przera aj c szybko ci , by si zderzy , i wbija w powierzchni innych planet lub by si rozpa na kawałki przez uderzenie.

W swym szalonym biegu poprzez przestrze , równie drobne cz steczki unosz si w dal, a stopniowo powracaj do masy wodnistej i mog z powrotem by zabrane i zasymilowane przez wielkie centralne sło ce dla wydzielenia ich znów jako mgławice przy narodzinach innych planet albo atomów. Teraz nast puje wybuch rodz cy mgławic , która wreszcie kształtuje si w nasz Ziemi . Mars zostaje wyrzucony z orbity-kołyski, a Ziemia zajmuje jego miejsce. W ten sposób wszystkie planety wst puj na inne tory, by da miejsce nowo narodzonemu dzieci ciu. Nast pnie rodzi si Wenus. W taki sam sposób Ziemia i inne planety lub atomy usuwaj si na coraz bardziej rozszerzaj ce si drogi, dla ust pienia miejsca w kołysce nowo narodzonej planecie b d atomowi. Potem si rodzi Merkury, wypieraj c inne planety lub atomy na inne rozszerzone orbity, tworz c pełen komplet planet – w całkowitej liczbie o miu – widzialnych dzisiaj i uznanych przez astronomi .

W rzeczywisto ci jest ich dziewi , gdy orbita-kolebka nie jest zaj ta przez Merkurego.

Zajmuje j ostatnia mgławica, czyli dziecko, które si jeszcze nie ustaliło w kształcie, tak e nie mo e by widziane. Niemniej znajduje si ona tam i jej wpływ jest wyczuwalny. W ten sposób wszech wiat, którego nasza Ziemia jest cz stk , zawiera dziewi planet, czyli atomów, z ich dziewi cioma orbitami, po których kr z matematyczn dokładno ci wokoło centralnego Sło ca, czyli j dra. Pokazano wam obrazy tego procesu tworzenia, dochodzenie do bytu w kolejno ci porz dku.

Có si dzieje z Neptunem, planet najbardziej oddalon od Sło ca i maj c najwi ksz orbit ? Osi gn ła ona dojrzało , a równie maksimum swej szybko ci. Otrzymała nale ny ładunek wiatła i gotowa jest wyst pi jako sło ce. Chyli si ona ku upadkowi, gdy nowa mgławica zaczyna przybiera form i Sło ce gotowe jest da ycie dziesi tej mgławicy.

Zanim to wydzielanie nast pi, Neptun osi gnie szczytow szybko w wirowaniu wokół centralnego Sło ca; pod y on w przestrze i wybuchnie, i ponownie wróci do stanu płynnego. Wtedy mo e by na powrót wchłoni ty przez centralne Sło ce, by doda mu wi cej energii, eby mógł zrodzi wi cej planet czy atomów.

We wszech wiecie, którego nasza Ziemia jest cz stk , mo e by tylko dziewi planet czy cz stek wiruj cych wokół centralnego rodzimego Sło ca w jednym czasie. Tak powstaje stale koło narodzin, konsolidacji, potem ekspansji, osi gni cia szczytowej szybko ci, lotu w przestrze , dezintegracji (rozpadu), a nast pnie reasymilacji przez Sło ce – dla nadania ycia nowemu tworowi.

195 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce W ten sposób Sło ce zbiera substancj znowu ze stanu płynnego, któr nast pnie wysyła, by stała si z powrotem płynn . Jest to nieustanna odnowa przez odradzanie w nowych bytach.

Gdyby nie ten proces, to wielkie centralne sło ce 91 wszech wiatów byłoby dawno zu yte, a przecie wszystkie substancje istniej .

M dra inteligencja, która przenika wszelk przestrze i wszystkie emanacje, przywołuje wszech wiaty do kształtu i puszcza je w ich pochód naprzód. Sło ce, czyli j dro centralne, nigdy si nie starzeje ani nie umiera. Ono przyjmuje, absorbuje, zatrzymuje i konsoliduje, potem rodzi atom, ale nigdy si nie zmniejsza, gdy wiecznie otrzymuje i wchłania w siebie to, co wydaje na zewn trz. Przez cały czas kształtuj si wszech wiaty, rozwijaj si i zwracaj to, co otrzymały. Jest jedno koło rozwoju – od ni szego stadium, poprzez fazy po rednie, do doskonało ci.

Galaktyka 91 wszech wiatów, której jedn cz steczk jest nasza Ziemia i jej Galaktyka planet czy atomów, jest tylko kropl zawart w jeszcze dalej rzucony wszech wiat 91 galaktyk, wiruj cych wokół jeszcze wi kszego centralnego sło ca, czyli j dra, które posiada mas 91 000 razy wi ksz , ni pierwej wymieniona Galaktyka. Ta rzecz idzie dalej i powtarza si po dziewi dziesi ciojedenkrotnie, prawie bez ko ca, przy czym cało stanowi wielki i niesko czony kosmos, galaktyki, które obejmuj Drog Mleczn , jak j nazywacie. Kosmos ten cz sto jest nazywany Atomowym Promieniem Cieplnym, ródłem ciepła słonecznego.

To nie jest chmura gwiazd, do której nale y wasze Sło ce. Jest to mgławica zrodzona czy wydzielona z wielkiego kosmicznego sło ca centralnego, czyli j dra, o którym była mowa.

Sło ce, które widzicie, umiejscowione w tej mgławicy, jest tylko cz ci własnych promieni wietlnych; te specjalne promienie s załamane pod k tem, gdy wchodz w mas , potem s odbite, a te załamane i zniekształcone promienie stworz obraz Sło ca i umieszcz je w fałszywym poło eniu. Refleksy te s tak złudne, e patrz c na nie my licie, i patrzycie w Sło ce. W podobny sposób wiele innych planet czy atomów jest zniekształconych przez to zjawisko. Tam gdzie wydaje si ich du o, jest ich relatywnie mało; jednak obecnie szacuje si ich liczb na wiele milionów.

Patrz c uwa nie na obraz, zobaczycie, e te mgławice lub ich sło ca nie s kr kami, lecz maj kształt kulisty i elipsoidalny, spłaszczone na biegunach, tak jak nasza Ziemia.

Przypatruj c si im, zauwa ycie tylko wielki spłaszczony obszar polarny (biegunowy).

Zdumiewaj co wielka masa ogromnego sło ca kosmicznego wywiera tak gł boki wpływ na promienie wietlne, e s one całkowicie odbite wokół kosmosu. S one równie poddane wpływowi i odbijane przy kontakcie z promieniami atomowymi, czyli kosmicznymi, i cz stki ich wyrzucane s ze swego miejsca z tak moc i tak daleko, e tysi ce obrazów, wizerunków planet i gwiazd, jest odbitych z jednego zbioru. W ten sposób tysi ce planet i gwiazd zjawia si na nie swoich miejscach, a jeszcze wi cej obrazów jest wtórnie odbitych. Gdy patrzymy przez wszech wiat, obrazy ukazuj si po obu stronach, a my widzimy wiatło (które dokonało pełnego obiegu przez kosmos)wysłane setki milionów lat temu. W ten sposób odbieramy dwa obrazy zamiast jednego. Jeden jest wizerunkiem planety, jak była ona setki milionów lat temu. Tak si dzieje dzi ki całemu wielkiemu porz dkowi kosmicznemu. We wielu wypadkach, obecnie wgl damy w zamierzchł przeszło i równie mo emy patrze w przyszło t sam metod .

196 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Jest zwi zek niewidzialny jak my l lub impuls serca, wzmocniony bilionami cyklów, przez które wychodz rozkazy duchowe, rz dz ce wszystkimi wszech wiatami. To wielkie pulsuj ce bicie serca – czyli impulsy – wychodzi do inteligencji, przenikaj cej substancj płynn (aqueous) otaczaj c kosmos, która jest jego duchowym odpowiednikiem. To to olbrzymie bicie serca le pr dy ycia do ka dego atomu całego kosmosu i utrzymuje go w ruchu, w doskonałym układzie i rytmie, W tym niesko czonym ogromie nie mo e by komórek chorych lub niezgodnych, gdy poszczególna komórka jest współzale na z innymi i wytr ciłaby wszystkie pozostałe z harmonii. Wtedy przez jaki czas musiałby trwa chaos. To samo si odnosi do ludzkiego organizmu, gdy podlega zakłóceniu przez my l dysharmonijn .

Z tego centralnego zarz du wyprowadzony został termin Bóg Najwy szy. Bicie serca jednostki ludzkiej odpowiada temu biciu serca, chocia w miniaturze.

Człowiek pochodzi od tej inteligencji i jest jej odpowiednikiem, i odbiciem; jest ona całym ródłem substancji płynnej. Człowiek współistnieje z tym ródłem i czerpie wszystko wprost z tego wielkiego oceanu substancji, tak samo jak wielkie centralne sło ce czerpie z tego ródła, cho w wi kszym stopniu, z powodu poł czenia z wielk inteligencji która kieruje tym ródłem.

Człowiek, jednostka ludzka, jest dobrze zorganizowanym wszech wiatem boskim, lecz niesko czenie małym w porównaniu z wielk cało ci wszech wiatów. Jednak ta jednostka ludzka, gdy obecnie roztacza opiek nad sw bosko ci , jest nadzwyczaj potrzebna, gdy pochodzi z wielkiej inteligencji, która włada całym boskim planem, planem wszystkich wszech wiatów. Tak wi c, cho by wszystkie wszech wiaty zostały zniszczone, człowiek przy pewnym współdziałaniu z pierwotn inteligencj , która przenika wszelkie najni sze formy fizyczne, zaczynaj c od emanacji wietlnej, mógłby odbudowa wszystkie wszech wiaty.

Gdyby si taka katastrofa wydarzyła, człowiek ma moc zdecydowania si na powrót do tej pierwotnej inteligencji, w której nie ma zatracenia.

Gdy nast puje spokój i harmonia jest człowiekowi przywrócona, oboj tne jest, kiedy wróci do pierwotnej inteligenci i ile bilionów lat przeminie, nim powróci pierwotna doskonało , aby cały proces mógł by rozpocz ty od nowa. Tu człowiek otrzymuje jedno z niesko czono ci i mo e sobie pozwoli na oczekiwanie, a czasy dojrzej do tworzenia wszech wiatów. Wówczas z zachowan z poprzednich do wiadcze wiadomo ci jest on bardziej przygotowany do tego, by skuteczniej pomaga w stwarzaniu doskonałych i trwalszych warunków. W tym nigdy nie mo e on zawie , gdy jest lepiej wyposa ony ni jakakolwiek forma, a niepowodzenie nie jest wypisane na jego widnokr gu lub w jego wiadomo ci. Niesko czenie małe staje si niesko czone we wszystkich kształtach. Gdy m drzec mówi: »Ja jestem nie miertelny, bez wieku, wieczny: nie ma takiej rzeczy w obr bie ycia lub te takiego wiatła, którymi bym nie był«, to jest prawdziwa bosko , a wniebowst pienie zaprawd jest jego udziałem".

*** Gdy Muni sko czył mówi , spostrzegli my, e Sło ce dawno ju min ło zenit. Siedzieli my wszyscy jak urzeczeni, niezdolni wypowiedzie słowa, oniemiali z zachwytu, wci prze ywaj c pot ne obrazy roztoczone przed naszym wzrokiem.

197 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Gdzie si podział horyzont? Zatracili my si zupełnie – byli my w niesko czono ci. Nale ała do nas, wystarczyło tylko wyci gn r k i j przyj . Czy si dziwicie? Czy mogli my ogarn wspaniało tego, czym byli my, i doniosło naszego wiata w wielkim planie kosmosu? Na razie nie, drodzy przyjaciele, jeszcze nie. Czy wiat to przyjmie? Nie wiedzieli my. Zagl dali my w dalek , dalek przeszło ; co rokuje przyszło – nie wiemy, dopóki si nie dowiemy, prze ywaj c aktualn tera niejszo . Czym była przeszło od milionów lat, to my ujrzeli.

B dziemy wybiega naprzód ku tym dokonaniom, wiedz c, e przyszło rozci ga si na tyle milionów lat, ile to, co zostało nam ukazane. Porzucili my nasze dawne wierzenia, wykre lili my je najzupełniej i spogl damy w przyszło ku wszelkim przedsi wzi ciom nie z nadziej , ale z wiedz . Stare wierzenia, gdzie si one podziały? Odeszły, rozproszyły si jak mgła. Kosmos trwa w swym bycie kryształowo przejrzysty.

Zdawali my sobie spraw z tego, e Sło ce wieci, ale poza wiatłem słonecznym była taka kryształowa jasno , e zdawała si za miewa Sło ce.

Zebrali my nasze notatki i ruszyli my ku wej ciu do naszego sanktuarium. Gdy powstał w nas impuls, aby i , popłyn li my na promieniach wiatła. W ten sposób zale li my si w pokoju; nie było tam jednak ograniczaj cych cian. Kosmos ył w nas ci gle, wprowadzaj c nasze dusze w stan urzeczenia. Czy mogło by prawd , e byli my zawił cz ci tego bezmiaru? Ogrom le y w prochu wobec wspaniało ci otoczenia.

Usiedli my i ogarn ła nas ogromna cisza, nikt nie wypowiedział ani słowa. Nie zdawali my sobie nawet sprawy z upływu czasu, a usłyszeli my, e stół jest nakryty. Posiłek był chwilow przyjemno ci , lecz zasadniczym tonem naszego całego ycia były godziny, które min ły wła nie; d wi czały niezmiennie w naszych uszach. Sło ce znów ukazało si na horyzoncie i znikało szybko, gdy wstali my od stołu i wyszli my na wyst p.

Có za widok rozci gał si przed nami! Nie był to zachód Sło ca – była to wieczno , której krótki odcinek ukazywał si naszym oczom, i byli tu drodzy nasi przyjaciele, yj cy w niej okres za okresem. Czy dziwicie si , e ich ycia s nie miertelne? Czy was to zdumiewa, e nazywamy ich mistrzami, cho nigdy adne napomknienie nie przeszło przez ich usta?

Pytali my, czy mo emy ich nazywa mistrzami. Odpowied brzmiała: “Synowie, przecie my jeste my tylko wami". O pi kno ci, o prostoto! Czemu my nie potrafimy równie by ujmuj co pokorni? Gdy si przygotowywali my do opuszczenia wyst pu, zamiast zej po schodach, jak zamierzali my, podeszli my wprost do kraw dzi. Znale li my si wkrótce wszyscy w ogrodzie w s siedztwie naszego miejsca zamieszkiwania. Nikt z nas nie zdawał sobie sprawy, jak to si stało. Nie byli my wiadomi przepływania przestrzeni powietrznej ani nie wiedzieli my nic o jakimkolwiek ruchu. W tym czasie tak przywykli my do niezwykło ci – i niespodzianek, e po prostu przyj li my fakt zwyczajnie. Z ogrodu poszli my do wioski i przekonali my si , e wszystko było przygotowane do wczesnej podró y i e pewna liczba mieszka ców wioski wyszła, aby wykopa trakt przez niegi, jeszcze pokrywaj ce przej cia górskie na grubo dziesi ciu – dwunastu stóp. Przeł cz, do której mieli my zmierza była odległa o około pi dziesi ciu mil od wioski i wznosiła si na dwana cie tysi cy stóp nad poziom morza. Du a cz tej okolicy jest dzika i bardzo uci liwa dla podró y. Jest w zwyczaju, i w przeddzie przej cia przeciera si szlak w niegu, który odsuni ty na obie strony zamarza, ułatwiaj c przej cie ludziom i zwierz tom.

198 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Wstali my na długo przed wschodem Sło ca, aby dopilnowa ka dego szczegółu. D ast i Muni mieli nam towarzyszy . Cała wie si zebrała, aby nam powiedzie : “Bóg prowadzi". Z alem j opuszczali my po sp dzeniu w niej dwóch zim. Przywi zali my si bardzo do tych wszystkich ludzi i wiedzieli my, e nasze uczucia s odwzajemniane. Byli to pro ci, dobrzy ludzie. Aby nam okaza uznanie, wielu poszło z nami pi lub sze mil. Wymienili my ostatnie słowa po egnania i byli my znów na naszej drodze do Indii. Zanim mieli my dotrze do południowych stoków Himalajów, musiały upłyn miesi ce.

Id c w głównym członie wyprawy, u wiadomili my sobie, e maszerujemy bez wysiłku.

Czasem nam si zdawało, e widzimy jaki punkt na szlaku przed nami, jakby wizj . Z chwil gdy punkt si uwyra niał, byli my przy nim, niekiedy na całe mile przed frontem ekspedycji.

W południe rozpalono ogniska i przygotowano posiłek – kilku wie niaków towarzyszyło nam wła nie w tym celu. Po obiedzie powrócili oni do wioski.

Mówiono nam, e inni poprzedzali nas na szlaku, tak i posuwanie si po niegu pod gór stawało si łatwiejsze. Obóz dla nas te był gotowy do zaj cia. Wszystko było nam ułatwione, a do samego przej cia i drogi w dół, w dolin rzeki Giam-nu-chu. Tam dop dzili my tych wie niaków, którzy poszli przodem. Obarczyli si tymi wszystkimi trudami, aby nam zapewni bezpieczne przej cie przez dzik krain górsk . Tu opu cili nas, gdy podró dolin była ju łatwa. Umy lnie podaj ten krótki opis, aby uzmysłowi go cinno i yczliwo tych prostych, dobrodusznych ludzi Sprzyjaj cych nam na całej trasie, a do Lhasy. Rzadko spotykali my okrutnych, surowych tubylców Tybetu, o jakich tak lubi pisa podró ni.

D yli my wi c dolin Giam-nu-chu, dopływem Tseu-tu, czyli Brahmaputry do Lhasy, gdzie oczekiwano nas z powitaniem.

Gdy przybyli my tam i znale li my si w granicach miasta, czuli my, e si zbli amy do Taoa puebla. Mo na sobie wyobrazi nas, staj cych przed takim pueblo i rozgl daj cych si na obie strony. Pałac wielkiego dalajlamy, czyli naczelnego pana całego Tybetu, uchodzi za wielki klejnot całego miasta. Podczas gdy Lhasa jest doczesn głow Tybetu, to gł bsze, duchowe przewodnictwo ma ywy Budda. Ludzie wierz , e panuje on duchowo nad tajemniczym, ukrytym miastem lub centrum, zwanym Shambal Niebia sk . Odwiedzenie tego wi tego miejsca było jedn z naszych najgor tszych nadziei. Przypuszcza si , e jest ono schowane gł boko pod piaskami Gobi.

Wkroczyli my do miasta w towarzystwie naszej eskorty. Tam nas zaprowadzono do przewidzianych dla nas pomieszcze , zapewniaj cych wszelk wygod . Przed nimi zebrał si zbity tłum, całymi godzinami wyczekuj cy okazji zobaczenia nas, gdy biali ludzie rzadko odwiedzali miasto.

Zaproszono nas do klasztoru na dziesi t rano nast pnego dnia i poproszono o wyra enie wszystkich ycze , gdy usłu enie nam zdawało si czyni im wielk przyjemno . Mieli my swoj wit , dok dkolwiek si udali my, a u naszych drzwi ustawiono stra dla powstrzymania tłocz cej si ci by, gdy mieszka cy Lhasy maj zwyczaj wchodzenia do mieszka , bez anonsowania. Byli my dla nich jedyn rozrywk w yciu i nie mogli my bra im za złe tej ciekawo ci. Ka dego z nas, je li wychodził sam, otaczano natychmiast i widoczne było, e ludzie chc sprawdzi czy jeste my realnym istotami; lustracja taka była jednak nieraz bardzo kłopotliwa. Nast pnego wi c ranka wstali my wcze nie, doskonale wypocz ci i przygotowali my si do odwiedzenia w klasztorze wysokiego kapłana, który wyprzedzał nas tylko o dwa dni. Gdy opuszczali my miasto z nasz stra , wszyscy

199 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce mieszka cy wylegli dla oddania nam honorów. Blisko klasztoru wysoki kapłan wyszedł nam naprzeciw, a wraz z nim, ku naszemu zdziwieniu, zjawił si Emil ze sw matk .

Było to cudowne spotkanie. Kapłan wygl dał jeszcze jak chłopiec i powiedział, e pragn ł si zobaczy z Emilem i z kim z naszych przyjaciół. Czuł on, e nie powiodło mu si we wielu rzeczach, i pragn ł mówi z nimi, by zdoby pełniejsze zrozumienie. Nam pierwszym przekazał wiadomo o małym domku, który zbudowano w powierzonej mu wiosce.

Przekonali my si , e mówił biegle po angielsku i był dny nauki. Udali my si do lamaserium, gdzie wszystkich wygodnie ulokowano. Zwracaj c si do matki Emila, kapłan powiedział: – Pot ga jest przejawieniem czynnej Zasady Boga, Ojca naszego. Jest ona zawsze działaniem twórczym. Nigdy nie ma za du o ani za mało doskonałego boskiego działania oraz manifestacji i Bóg nigdy nie zawodzi, nigdy nie jest bezczynny. Zasada Boska pracuje zawsze twórczo. Nakazuj sobie, e b d trwał w doskonałej harmonii z czynn Zasad Bosk i z ni jedynie.

Tu matka Emila podj ła my l: “Mo ecie pój jeszcze dalej i powiedzie równie zdecydowanie: Ja przelewam ten boski płomie przez ciebie, moje ciało fizyczne, i jeste przeistoczony w t czyst substancj , która widzi tylko Zasad Bosk . Teraz musisz koniecznie przyj i rozszerzy sw wiadomo do wiadomo ci Boga; i ty sam radujesz si w Bogu, stajesz si istotnie Bogiem, jednym z najwy szych. Człowiek przynale y do tego wysokiego stanu. Tu człowiek stanowi jedni z istot wszystkich rzeczy – jest on naprawd Bogiem. Tu nie istnieje rozdzielanie. Czy nie mo ecie spostrzec, e prawdziw sfer wibracyjn człowieka jest cała wibracyjna sfera Boga, je li yje on w tej płaszczy nie? To jest jedyna naukowa sfera, jedyne miejsce dla człowieka, gdzie mo e on zi ci Boga i by jedno ci z Nim. Taki człowiek jest z pewno ci czym wi cej, ni tylko ludzkie poj cie o człowieku.

Wi c czy nie widzicie, e przynale ycie do królestwa bo ego i z tego królestwa przyszli cie, a nie od demona, stworzonego przez fantazj ludzk ? A zatem czy to nie jest doskonale naukowym i logicznym faktem, e człowiek jest i mo e by Bogiem lub e mo e wyobrazi siebie poza królestwem bo ym i przez to stworzy dla siebie dziedzin demoniczn , która b dzie mu si zdawa realna? Pozostawiam wam to do rozstrzygni cia. Od tego jedynie zale y czy ludzko przetrwa, czy upadnie. Istnieje tylko jeden wybór, jeden cel, jedna prawda i jedna nauka, i to czyni was wolnymi. Stajecie si Bogiem lub sług – zale nie od waszego wyboru!

Zatrzymajcie si na chwil i pomy lcie o wszystko ci i powszechno ci Boga, czyli Pierwszej Przyczyny, bez pocz tku i bez ko ca, o wszech wiatowym zasi gu – i niech was ta my l obejmie i otoczy kr giem. Gdy b dziecie wierni i uwielbicie to i tylko to, Jedynego Boga, Jedyn Wszechmocn Obecno – zobaczycie, e wibracje waszego ciała zmieni si z ludzkich na boskie lub pierwsze, czyli pierwotne. Gdy my licie o tej wibracji, yjecie ni , wielbicie j , tym samym stajecie si tym, co wielbicie. Jest tylko jeden Bóg, jeden Chrystus, jedno zespolenie, jeden człowiek, jedna wspólna rodzina, w której wszyscy s bra mi i siostrami – wszyscy jednym.

200 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Bóg nie mo e by odtworzony jako osoba lub jako wizerunek osobowy, lecz jako wszechobejmuj ca powszechno , przenikaj ca wszystkie rzeczy. Z chwil , gdy personifikujecie Go, stwarzacie bo ka. Macie wtedy pustego bałwana, tracicie ideał. Tym ideałem nie jest zmarły Zbawiciel lub martwy Bóg. A eby o ywi w sobie bosko i j pobudzi , musicie my le i odczuwa , e wy jeste cie Bogiem. Jest to wam bardziej potrzebne ni cokolwiek innego. Jest to boska nauka o waszym bycie. Wtedy Chrystus, wasz odkupiciel, staje si

ywy i jednym z wami. Jeste cie t sam istot .

Staje si to pobudzaj c sił całego waszego ycia. Odkupujecie samych siebie, was prawdziwych; jeste cie jednym z Bogiem, naprawd Bogiem. Przez cze , miło i uwielbienie staje si On dla was ideałem – prawdziwym Bogiem wewn trznym i czynnym.

Ta rozmowa zeszła na mo liwo pój cia do Shambali. Kapłan zapytał, czy b dzie mógł pój równie . Powiedziano mu, e je eli mo e odło y ciało i zabra je potem z powrotem, to mo e bez trudno ci i i e grupa pójdzie tego wieczoru. Ustalono, e spotkaj si w naszym mieszkaniu wczesnym wieczorem i e nasz kierownik pójdzie z nimi. Grupa si zebrała wkrótce po naszym powrocie. Po krótkiej rozmowie wyszli – nie widzieli my ich przez szereg dni. Przez ten czas byli my zaj ci mierzeniem rysunków w klasztorze. Pewnego dnia szperali my w jednej z suteren starego lamaserium. Po usuni ciu du ej ilo ci gruzu natrafili my na star tablic marmurow . Wynie li my j na zewn trz i oczy cili my. Po uko czeniu tej pracy zadziwiło nas pi kno rze by i staranno wykonania ka dego szczegółu.

Zdumiały one nawet samych łamów.

Pewien stary lama powiedział nam, i jeszcze jako bardzo młody chłopiec został uczniem wielkiego lamy, któremu powierzono niezmiernie stare lamaserium w czasie, w którym ta tablica spoczywała w niszy w cianie, i e jego mistrz nalegał, eby odwiedzano j w pierwszy poniedziałek ka dego miesi ca o godzinie dziewi tej rano. Opowiadał, i zaraz po przyj ciu do niszy, gdzie si znajdowała tablica, i po spokojnym trzy lub czterominutowym oczekiwaniu, jaki głos piewał histori tej tablicy i wszystkich wydarze , które rze ba przedstawiała.

Pie głosiła, e ta tablica była jedn z dwóch, wyrze bionych dla upami tnienia wielkiej białej cywilizacji, która istniała i kwitła na du ym obszarze tego, co dzi zwiemy kontynentem ameryka skim, setki tysi cy lat temu. Drugi egzemplarz, czyli siostrzana tablica – głosiła pie – istniała i mogła by odnaleziona w kraju ojczystym jej powstania, daj c tym dowód, e kraj taki istniał. Zapisali my wszystkie usłyszane dane. Po kilku latach pracowali my w opisanej okolicy i znale li my bli niacz tablic umieszczon w wielkiej cianie w miejscowo ci podanej przez pie . ciana ta okazała si murem pewnej starej wi tyni w Ameryce rodkowej. Budowla jest teraz w ruinie. Z tego wida , jak legendy i pie ni wynosz prawd na wiatło dzienne.

Nasze zainteresowanie tablic i historia powtórzona w pie ni, umo liwiły nam dost p do dalszych zabytków i danych, które si okazały ródłem bezcennej wiedzy w naszych dalszych pracach poszukiwawczych. Wydarzenie to si przyczyniło równie do otwarcia drzwi prowadz cych do kronik w pałacu dalajlamy, ywego Buddy, jak równie w klasztorze – umo liwiaj c dost p do zbiorów strze onych od setek stuleci. Wielu z tych zapisków oraz ich znaczenia nie znali nawet ci, którzy je strzegli. Dzi ki legendzie zawartej w pie ni

201 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce zbli yli my si ku nim, jakkolwiek, z wyj tkiem tych tablic, okazały si one kopiami.

Jednak e wykonane starannie, naprowadzały na lad oryginałów, odnalezionych pó niej.

Byli my całkowicie pochłoni ci t prac i nie zdawali my sobie sprawy z przedłu aj cej si nieobecno ci naszych przyjaciół i kierownika. Tak wi c my leli my bardzo mało o tym, e mog wynikn jakie komplikacje w tym dalekim kraju i wywoła nieprzewidzian zwłok wbrew naszej woli. Przez ten czas mieszka cy si przyzwyczaili w pewnym stopniu do nas, a my si przystosowali my do ich trybu ycia. Ciekawo ust piła miejsca wzajemnej yczliwo ci i ju mogli my si porusza swobodnie. Rankiem dwunastego dnia, gdy zamierzali my pój do klasztoru, usłyszeli my gwar na zewn trz i si przekonali my, e powrócili nasi przyjaciele. Wyprawa ich zako czyła si sukcesem – upewnili si , e Shambala istniała i istnieje. Powiedziano nam, e du o czaru i wspaniało ci jej sztuki oraz kultury zachowało si jeszcze w swej pierwotnej pi kno ci i e jej wietno jest nieporównana.

W południe nast pnego dnia dotarła wiadomo , e wielki dalajlama przyjmie nas w pałacu.

Tego wieczoru wielki kapłan przyszedł do naszego pomieszczenia, w sprawie ceremoniału.

Był ucieszony, e audiencja miała si odby bez zwłoki. Powiedział, e udzielono nam tego przywileju natychmiast po przybyciu ze Shambali posła ca, który powiadomił Jego Wysoko o odbytej wła nie wyprawie. Równie dowiedział si o naszych przywilejach w wiosce, gdzie si wznosił mały domek.

Bardzo pragn li my wywrze jak najlepsze wra enie, poniewa prosili my o pozwolenie wykonywania naszej pracy na terenie całego kraju. Mówiono nam równie , e lama Bogodo, czyli zarz dca prowincji, przyb dzie przed południem i e zawiadomiono przez posła ca, i chce on nam pomóc. Była to naprawd niespodzianka. Pewne było, e nast pny dzie b dzie obfitował w niezwykłe wydarzenia dla naszej małej grupki.

Wstali my wcze nie i wyszli my razem z delegacj , maj c powita zarz dc . Był on bardzo zadowolony z naszej postawy i zaprosił nas do towarzyszenia sobie w charakterze go ci.

Przyj li my zaproszenie, a gdy przybyli my z zarz dc , odprowadzono nas do go cinnych pokoi pałacu. Stamt d poszli my wprost na miejsce, gdzie si dokonał pierwszy ceremoniał, przygotowuj cy zakwalifikowanie nas do pałacu.

Gdy my przybyto celu, trzej lamowie ju zasiadali na wysokich, pokrytych dywanem krzesłach, podczas gdy inni, ni si rang , w postawie samadhi siedzieli na podłodze. Dwaj lamowie w czerwonych płaszczach stali na wysokich stołkach i intonowali inkantacje. Nasz przyjaciel wysoki kapłan, czyli opat, siedział na tronie pod ceremonialnym parasolem, oczekuj c zarz dcy. Wielki dziedziniec lamaserium był na t okazj pi knie przybrany.

Dekoracje przedstawiały sceny, jakie si rozegrały w roku 1417. Wyst pował w nich Tsongkappa na kamieniu ołtarza swego klasztoru.

Po przemówieniu do tłumów, wysławiaj cym wielkie osi gni cia człowieka, doznał on przemienienia i znikn ł wraz ze swym ciałem. Pó niej powrócił i zało ył ółty Zakon, czyli Zreformowany Ustanowiony Ko ciół Tybetu, którego osi centraln jest Lhasa.

Za chwil wszedł zarz dca ze swoj wit ; zbli ył si wprost do tronu, z którego zszedł opat.

Stali oni razem, aby przyj i poprowadzi nas do sali audiencyjnej dalajlamy. Wielka hala była okazale udekorowana tkaninami jedwabnymi i ółto lakierowanymi sprz tami.

202 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Prowadzeni przez nasz wit , przykl kli my na chwil przed Jego Wysoko ci , gdy za powstali my, powiedziono nas na miejsca. Opat wyst puj cy w roli tłumacza wyja nił cel naszej wizyty. Jego Wysoko powstał i skin ł, by my si zbli yli. Jeden z asysty podprowadził nas pod tron. Opat i wysoki kapłan zaj li miejsca po obu stronach naszej grupy, podczas gdy Jego Wysoko zszedł z tronu i stan ł przed nami. Podano mu sceptr [berło królewskie], a on dotkn ł nim lekko ka dego z nas w czoło. Za po rednictwem wysokiego kapłana wypowiedział on do nas słowa powitania, o wiadczaj c, i b dzie si czuł zaszczycony; mog c nas go ci , gdy b dziemy przebywali w tym mie cie i e mamy si uwa a za go ci honorowych jego kraju i ludu przez cały czas pobytu w Tybecie.

Zadali my mnóstwo pyta i usłyszeli my, e otrzymamy odpowied nast pnego dnia.

Zaprosił nas do zbadania kronik l tablic w sklepieniach pałacu. Po chwili zawołał nadzorc i wydał mu kilka rozkazów, których nam nie przetłumaczono; obja niono tylko, e mo emy si swobodnie porusza po pałacu. Jego Wysoko udzielił nam swego błogosławie stwa i u cisn ł serdecznie r k ka demu z nas; potem byli my odprowadzeni do naszych pokoi, przez opata i wysokiego kapłana. Zapytali, czy mog wej z nami, gdy maj wiele spraw do omówienia.

Zacz ł kapłan, mówi c: “Wiele godnych uwagi rzeczy wydarzyło si nam, odk d byli cie z nami w małej wiosce.

Patrzyli my na kilka tablic, znajduj cych si w naszym klasztorze – wszystkie si odnosz do starej cywilizacji ludzi zamieszkuj cych niegdy Gobi. My limy, e wszystkie kultury i wszelkie wierzenia pochodz z jednego ródła, i chocia nie znamy pochodzenia ani daty kronik, zadowalamy si , e to s my li ludzi, którzy yli wiele tysi cy lat temu. Mamy tu krótki zarys tłumaczenia, dokonanego dla nas przez w drownego lam z Kisu Abu, i je li pozwolicie – przeczytam je: »Jeste my w pełni wiadomi faktu, e nasze dzisiejsze idee religijne pochodz sprzed pi ciu tysi cy lat, e s one tylko mieszanin – e si tak wyra – tego, co my leli i w co wierzyli ludzie yj cy w tamtym czasie. Jedne z tych my li s mitami, inne legendami, niektóre maj charakter czystych inspiracji, jednak adne nie wskazuj na najwy sze osi gni cie Chrystusa Bo ego, b d ce cz ci osi gni cia indywidualnego ani na mo liwo * dopi cia tego celu przez prowadzenie takiego ycia, jakie jest wyrazem tego ideału. Jak to si stało, e my pomin li te rzeczy, które były tak długo po ród nas? Dopiero teraz przejrzałem, e Budda i wszyscy spo ród wielkich i o wieconych uczyli tego! Jak e wi c mogli my odbiec od prawdziwej tre ci ich nauk, od tak dawna yj c w bezpo redniej z nimi styczno ci? My wiemy, e nasz ukochany Tsongkappa osi gn ł ten stopie przez ycie, jakie prowadził. Wiem, e inni, w tym i ten nasz drogi, którego spotkali cie dzisiaj, zbli yli si daleko w stron owego stopnia. Widziałem go, jak odchodził i powracał według swej woli.

Ale ludzie s zdezorientowani, zdeptani i n dzni. Dlaczego tak si dzieje, e te dary uległy zaprzepaszczeniu? Dlaczego si nie naucza ludzi posługiwania si tym wielkim i jedynym prawem oraz wyra enia go swym yciem? Jestem przekonany, e w tamtej wcze niejszej cywilizacji ka dy indywidualny człowiek znał to prawo, przebywał w nim i ył z nim w jedno ci, w doskonałym stanie. Ka dy inny przejaw zale y całkowicie od człowieka i jest rezultatem ignorancji – nieznajomo ci prawa doskonało ci. Nie mo e by tak, aby to prawo nie było dostatecznie i całkowicie umocnione, eby nie mo na było je da całej ludzko ci. Bo gdyby tak było naprawd , nie byłoby ono prawem, lecz jego rozdwojeniem, które je cofa w nico , jest tylko jej przejawem, wzi tym z niej i umocnionym w sobie, a staje si izolowanym atomem bez polaryzacji lub zwi zku ze swym ródłem. Jednak obiega on

203 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce przestrze po pozornej orbicie, szukaj c tylko, gdy nie utworzył własnej orbity; przyjmuje on orbit swego ródła, lecz nigdy nie staje si jedno ci ze ródłem.

Istnieje tysi ce przykładów tego zjawiska w naszym Układzie Słonecznym, zwłaszcza w rejonach mi dzy Jowiszem a Marsem. Istnieje tam tysi ce mniejszych ciał niebieskich, które si wydaj pokrewne Sło cu, gdy kr po pozornej orbicie dookoła Sło ca. Biegn one po orbicie swego rodzica Jowisza z powodu jego przyci gania, i braku w nich polaryzacji do Sło ca, b d cego ich prawdziwym ródłem. Były one wyrzucone wtedy, gdy wydzielał si Jowisz. Nigdy si nie zł czyły z nim, jednak płyn i lec z Jowiszem, zupełnie ignoruj c Sło ce, swe prawdziwe ródło. Wiemy z pewno ci , i dzieje si to z powodu braku centralnej polaryzacji wewn trz nich do Sło ca. Czy Jowisz jest nie w porz dku w tym wypadku? Czy Sło ce, prawdziwy rodzic, jest winne? Czy te ka dy drobny atom jest winien? Czy win nale y przypisa tym, którzy maj wi ksze zrozumienie b d tym, którzy maj mniejsze poznanie? Wina musi by całkowicie po stronie mniejszych, gdy odmawiaj oni zespolenia si w jedno z wi kszymi".

Potem, zwracaj c si do Emila, powiedział: “Odk d ciebie poznałem, poj łem, e całkowicie moj win było, i lgn łem do tego co mniejsze, podczas gdy wi ksze mnie otacza całkowicie. Lecz zwró my si do tłumaczenia, gdy to przez nie doszedłem do ywotnego punktu zwrotnego w mym yciu.

Wielka Przyczyna lub Zasada Kierownicza widziała swego syna, Chrystusa, człowieka doskonałego. Powiedziała Ona (Bóg Najwy szy): »To jest Pan Bóg, prawo mej istoty i mego bytu, któremu dałem władz nad niebem, Ziemi i wszystkim, co jest na nich. I ten doskonały nie potrzebuje by zwi zany z adn koncepcj mierteln , poniewa Mój Ideał Doskonały wy szy jest ponad wszelkie zwi zanie i zale no oraz posiada t sam moc i władz , jakie Ja posiadam. To mówi Ja przez Pana Boga Mego istnienia.

To nie jest adne przykazanie, które wam daj , chc tylko, aby cie współdziałali ze Mn w tej boskiej woli twórczej; nie b dziecie potrzebowali nic innego i nie b dziecie stawiali rze bionych wizerunków przede Mn lub przed sob . Nie b dziecie wi c – nazywali wizerunków bogami, lecz wiedzie b dziecie, e jeste cie Bogiem, w którym upodobałem Sobie, i macie t sam władz co Ja. Teraz podejd blisko Mnie, Mój synu, poł cz si ze Mn . Ja jestem tob i zarazem jeste my Bogiem. Twoje ciało jest ciałem Boga, które istnieje i istniało, zanim rodzaj ludzki był rzutowany w form . Jest to byt ludzko ci, twór bo y. Cała ludzko ma t doskonał form i Mój obraz, je li tylko chce przyj ten prawdziwy obraz.

Jest to wi tynia Boga nale ca do człowieka i przeznaczona dla człowieka, Nie b dziecie tworzyli wizerunków rze bionych ani podobie stw tego, co jest na niebie lub na Ziemi albo w wodach ziemskich. Nie b dziecie kształtowa adnej substancji w form wizerunku czy bałwana, gdy wszelka substancja twórcza jest do waszego u ytku, odmierzona dla was najpełniejsz miar . Nie b dziecie si kłania adnym stworzonym rzeczom ani nie b dziecie im słu y ; w ten sposób nie b dzie adnego zazdrosnego tworu ani grzechu, ani adnej nieprawo ci, która by mogła przej na wasze dzieci, gdy wy sta b dziecie mocno, ze wzrokiem utkwionym w Przyczyn , a wi c w ideał tej Przyczyny – miło , jak Ja okazuj wam. B dziecie czci t Przyczyn , czyli Zasad Kierownicz , wiedz c, e jest to Ojciec i wasza Matka, a dni wasze b d liczniejsze, ni wszystkie ziarnka piasku na brzegu morza – które s niezliczone.

204 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Nie b dziecie pragn li rani ani niszczy , ani zabija , gdy stworzenia waszymi s tworami – s one waszymi synami i bra mi, i b dziecie je kocha jak Ja. Nie b dziecie popełnia cudzołóstwa, gdy czegokolwiek dopu ciliby cie si wobec innych, uczyniliby cie to waszemu ojcu, waszej matce, bratu, waszej siostrze lub waszej ukochanej, gdy Przyczyna kocha ich tak, jak kocha was.

Nie b dziecie kradli, gdy kradliby cie tylko Przyczynie, a je eli kradniecie Przyczynie, kradniecie sami sobie.

Nie b dziecie dawali fałszywego wiadectwa przeciw jakiemukolwiek stworzeniu, gdy czyni c tak, dajecie fałszywe wiadectwo przeciw Przyczynie, która wami jest.

Nie b dziecie po da niczego, gdy tak czyni c, po dacie tylko Przyczyny, która jest wami, a trwaj c w jedno ci z Przyczyn , macie to, co jest doskonałe i naprawd wasze.

Nie b dziecie wi c tworzy wizerunków ze złota lub srebra i uwielbia je jak bogów, lecz patrze b dziecie na siebie jako na jedno ze wszystkimi rzeczami i b dziecie zawsze czy ci.

Wówczas nie b dziecie si l ka , gdy aden bóg prócz was samych nie przyjdzie przewodzi wam, gdy b dziecie wiedzieli, e Przyczyna – nie osobowa, lecz bezosobowa – jest dla wszystkich i wszystko ogarnie.

Wówczas zbudujecie ołtarz, a na nim utrzymywa b dziecie wiecznie płon cy i niegasn cy ogie , ogie nie bogów, lecz Kierowniczej Przyczyny, która jest Bogiem. Ogl da b dziecie siebie, Chrystusa doskonałego, jednorodnego prawdziwej Zasadzie, czyli Przyczynie.

U wiadamiaj c to sobie w pełni, mo ecie wymawia słowo Bóg, a słowo to stanie si widzialne. Jeste cie stworzeniem i stworzycielem – dokoła, w górze, w dole, wewn trz, jedno ci z bosk Zasad Kierownicz , z Przyczyn , z Bogiem.

Niebiosa słuchaj głosu bo ego, cichego głosu Boga, mówi cego przez człowieka. Bóg przemawia, człowiek przemawia. Bóg zawsze mówi przez człowieka. W ten sposób, gdy człowiek mówi, Bóg mówi«".

Kapłan podj ł: “W zwi zku z tym wypracowałem to, co nast puje, co dało mi pogl d bardziej okre lony. To ukazało mi równie , e musz wyra nie definiowa ka d my l, słowo i czyn, i e musz y w jedno ci z t okre lon Zasad ; pierwej przedstawiaj c wszystko w my li, słowie i czynie, znajduj , i ja rzeczywi cie jestem t sam istot . Przyj łem form ideału, który wyra am.

W najczarniejszej godzinie wiem, e jest Bóg. W chwilach l ku ufam bardziej zdecydowanie Bogu, memu Ojcu, prawdziwie wewn trznemu. Spoczywam spokojnie w tej pewno ci, wierz c całkowicie, e wszystko jest dobrze i e moja doskonało jest obecnie pełna i sko czona.

Uznaj Boga jako wszechobejmuj cego ducha, mego Ojca, i wiem w pełni, e człowiek jest Chrystusem Bo ym, obrazem i podobie stwem Boga, mego Boga, mego Ojca, ródła, i ja jestem jedni .

205 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Powoli, lecz pewnie zbli a si dzie absolutnego widzenia duchowego. Teraz jest chwila, w której to poznaj . Jest to tutaj, teraz, w pełni i całkowicie. Wielbi i błogosławi absolutne widzenie duchowe. Dzi kuj , Ci, Ojcze, e spełnia si teraz najwy szy mój ideał. Pracuj c, musz zawsze u wiadamia sobie, e współdziałam nieustannie ze wiadomym i nigdy niezawodz cym prawem bo ym.

Rozumiem teraz słowa: »Pokój mój daj wam, miło moj daj wam, nie tak jak wiat daje, daj wam«. Rozumiem teraz znaczenie słów: »Zbudujcie mi wi tyni wewn trz, abym mógł przebywa w niej, mi dzy wami«.

Wówczas Jam Jest jest waszym Bogiem i wy jeste cie jako Ja m Jest. To nie odnosi si do adnego Ko cioła lub organizacji religijnej. Jest to prawdziwa wi tynia pokoju we wn trzu człowieka, gdzie Bóg, ródło wszystkich rzeczy, rzeczywi cie mieszka. Rodzaj ludzki zbudował przybytek, w którym mo e si zbiera , by uwielbia prawdziwy ideał, wewn trzne Jam Jest, t wi tyni wewn trzn , któr Bóg i człowiek utrzymuj dla wszystkich. Wkrótce zacz to wielbi przybytek, stworzono pustego bałwana: Ko ciół – taki, jaki dzi istnieje.

Gdy si trzymam prawdziwego ideału, słysz mój własny wewn trzny głos bo y i objawienie tego głosu daje spokój, pociech , natchnienie i kierownictwo mej pracy w yciu. Nawet gdy dwóch lub trzech zebranych jest w »Imi Moje« tam Jam Jest jest zawsze po ród nich. Jak e prawdziwe s te słowa, gdy Jam Jest jest zawsze po ród nich. Gdy pragn i naprzód, musz pracowa i trzyma si tego wiernie, nigdy si nie waha i nie przygn bia . Jam Jest jest to Chrystus, ideał Boga, w którym Ojciec sobie upodobał, jednorodzony syn Boga Ojca.

Jestem jedynym, który widzi, wie i współdziała z Ojcem; jedynym potomkiem, którego Bóg zna – a Bóg zna wszystko, gdy wszyscy mog ro ci sobie prawo – dokonało si ".

*** Nast pnego ranka, gdy czekali my na opata, przybyły posłaniec o wiadczył, e dalajlama spodziewa si nas tego dnia o drugiej po południu. W stosownym czasie udali my si na poszukiwanie opata, na którego si natkn li my, gdy opuszczał sal audiencyjn . Jego twarz promieniała, gdy trzymał w r ku pozwolenie dla nas na poruszanie si po kraju według naszej woli. Po przeczytaniu polecenia przywiezionego przez posła ca, powiedział: – To nie jest polecenie, to jest pro ba. Audiencja ma na celu wr czenie wam tego pozwolenia.

Poniewa byli my wszyscy razem kto zaproponował, aby my si udali obejrze zabytki.

Poszli my cał grup .

Tam spotkała nas wielka niespodzianka. Zastali my tysi ce tablic glinianych i zapisków na płytach miedzianych i br zowych oraz płytki z cienkiego białego marmuru, pi knie rze bione.

Poniewa była to pierwsza sposobno zetkni cia si z t szczególnego rodzaju kronik , postanowili my ogl dn j natychmiast.

Opat zauwa ył, e nie jest obeznany z tymi tablicami, lecz słyszał, e s pochodzenia perskiego. Rzekł, e ma zamiar wyszuka takiego lam , który je zna. Oddalił si , a my

206 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce tymczasem przyst pili my do ogl dzin. Alfabet nie był znany nikomu. Tablice były zrobione z dwóch płyt czystego, białego marmuru o grubo ci 1/4 cala, zło onych razem w form okleiny (forniru) i spojonych czym , czego nie mogli my zidentyfikowa . Brzegi były ładnie wyrównane i dokoła ka dej tablicy był wydzielony dwucalowy margines, pokryty rze bionymi, wypukłymi figurami. Wiele z nich miało inkrustacj złota, a wszystkie tytuły – zdobione czystym złotem – były nie wypukłe. Tablice starannie uporz dkowano i ponumerowano seryjn liczb nadan ka demu kompletowi. Daty były przedstawione za pomoc wie ców z kwiatów, przeplatanych li mi i pn czami. Gdyby my mieli zapisa jak dat , np. l stycznia 1894 r., to pierwszy miesi c roku byłby zilustrowany łodyg kwiatu zwie czon p czkiem, wyło on złotem. Jedynka na pocz tku 1894 byłaby wyra ona łodyg z p czkiem, dopiero co otwartym, tylko tyle, by ukaza słupek kwiatu. Płatki kwiatu byłyby pokryte lapis-lazuli, a słupek byłby złoty z małym diamentem wprawionym w złoto. Ósemka byłaby kwiatem w pełni rozkwitłym z o mioma pr cikami, przy czym ka dy z nich byłby powleczony złotem dokoła słupka z mniejszym diamentem osadzonym w złoto. Dziewi tka byłaby wyobra ona jako ró a w pełni rozkwitła o dziewi ciu płatkach; pierwszy płatek okryty lapis-lazuli, drugi jaspisem, trzeci chalcedonem; powtarzałoby si to trzykrotnie w tym samym przypadku. W ten sposób oznaczali oni cyfry od O do 9, potem powtarzali. Cztery jest lili w fazie rozwierania si i ukazywania słupka z trzema pr cikami. Kielich lilii wyło ony bladym jaspisem, pr ciki – ognistym opalem z inkrustowanymi czterema małymi diamentami; słupek zdobny lapis-lazuli, tak e z czterema małymi diamentami.

Przestrze przeznaczona na tekst była zakre lona podobnym do nici pn czem, wyło onym złotem z listkami z zielonego jaspisu, a wszystko artystycznie wykonane.

Ka da tablica sama w sobie była doskonałym klejnotem. Typ ich i metoda znamionowały pochodzenie wczesnoatlantyckie. Ka da sztuka warta była królewskiego okupu, w razie wystawienia na sprzeda .

Gdy my dumali, opat i kapłan nadeszli w towarzystwie starego lamy, opiekuj cego si zabytkami. Byli my tak zaabsorbowani t mow historii, e opat musiał przywoła nas do rzeczywisto ci i przypomnie , e si zbli a czas stawienia si przed dalajlam i e powinni my si przebra . W naszym mieszkaniu zastali my wyło one dla ka dego z nas szaty, lecz ubra je nie było rzecz łatw . Czas uciekał szybko, wi c zdecydowali my si narzuci je na siebie byle jak. Niebawem si okazało, e niektóre z nich wło one były opacznie – tylko kilku wdziało je nale ycie. Przybywszy do sali audiencyjnej, dostrzegli my otoczonego wit dalajlam , wkraczaj cego do sali przez wielkie drzwi. Widzieli my, i po jego twarzy przemkn ł u miech. Czekali my na otwarcie bocznych drzwi, którymi my mieli my wej . Wkrótce si one otwarły i wskazano mam drog do rodka, gdzie ujrzeli my wspaniałe dekoracje. Pułap sali stanowiła wielka kopuła w rodku, z trzema du ymi otworami, sk d wpadały trzy snopy wiatła, zalewaj c sal blaskiem i nieopisan wietno ci . ciany całkowicie były pokryte tkanin ze złotej przeczy przeplatanej srebrnymi nitkami.

Po rodku sali na wzniesieniu okrytym złot narzut siedział dalajlam w przetykanej purpur i srebrem złotej szacie. Przed dalajlam powiedli nas opat i wysoki kapłan, którzy jak przedtem ustawili si na ko cu szeregu. Po krótkich słowach powitania dalajlam wstał z tronu i zatrzymał si przed nami. Wzniósł r ce, a my przykl kli my, przyjmuj c jego błogosławie stwo. Gdy my wstali, podszedł on do naszego kierownika i przypinaj c brosz na jego piersi, powiedział:

207 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce – To da panu i pa skim towarzyszom mo no swobodnego poruszania si po kraju. Mo ecie wyje d a i wraca do woli, udzielam wam równie pozwolenia - które daje wam uprawnienia obywatela Tybetu. Nadaj wam tytuł “Pana Wielkiej Gobi".

Potem obdarzył podobn , lecz mniejsz brosz ka dego z nas: “No cie to jako dowód mojego szacunku. To otwiera przed wami cały Tybet, b dzie wasz przepustk , dok dkolwiek si udacie".

Wzi ł z r k opata zwój ze stosownym pozwoleniem i wr czył go naszemu szefowi.

Brosza była artystycznym wyrobem ze złota z wprawion w rodku miniatur podobizny dalajlamy, wyr ni t wypukło jak kamea, w jaspisie. Dla nas był to klejnot niezmiernie cenny. Dalajlam i wszyscy inni byli uosobieniem łaskawo ci, a my nie potrafili my wypowiedzie nic wi cej ponad “dzi kujemy".

Stary lama, sprawuj cy piecz nad dokumentami, powiadomił nas o zaproszeniu na posiłek wieczorny u dalajlamy.

Po kolacji rozmowa zeszła na owe szczególne tablice. Dalajlam , jak równie i stary lama, porozumiewaj cy si z nami przez tłumacza, opowiedzieli nam szczegółow histori tablic, któr spisali my starannie.

Tablice te odkrył w drowny kapłan buddyjski w podziemiu ruin pewnej starej wi tyni w Persji. Ten e kapłan twierdził, e doprowadził go do nich słodki piew, dochodz cy z ruin, gdy siedział pogr ony w samadhi. piew był tak miły, a głos tak czysty, e w ko cu si zainteresował nim i poszedł tam, sk d pochodził – tak trafił do piwnicy w ruinach. Głos zdawał si wydobywa z dołu. Pomimo dokładnych ogl dzin nie mógł on odnale otworu, ale postanowił poszuka ródła piewu.

Zobaczywszy jakie narz dzia, zacz ł kopa w ruinach i wykrył płyt chodnikow , która zdawała si by jedyn pozostało ci podłogi w zburzonej piwnicy. Chwilami odczuwał rozpacz, s dz c, e pomylił kierunek skutkiem szumu wiatru wiej cego w ruinach. Przed opuszczeniem tego miejsca mnich usiadł i medytował przez chwil , a wtedy głos stał si wyra niejszy i nakazał dalsze kopanie. Dzi ki nadludzkiemu prawie wysiłkowi udało mu si usun du y kamie chodnika, za którym ukazał si otwór wiod cy w dół. Kiedy mnich zszedł do korytarza, powstała jasno , wzniecona jakby przez sił niewidzialn . Przed nim błyszczało rz siste wiatło. Duchowny poszedł w kierunku blasku, który poprowadził go do otworu obszernej piwnicy – zamkni tego du ymi kamiennymi drzwiami. Gdy stan ł na chwil przed nimi, zawiasy zacz ły trzeszcze i wielka, kamienna płyta powoli si rozwarła, ukazuj c wej cie, przez które mnich przeszedł. Gdy przest pił próg, głos brzmiał jasno i słodko, jak gdyby piewaj cy znajdował si wewn trz. wiatło – przy drzwiach pozornie stałe – teraz si przesun ło ku rodkowi piwnicy, o wietlaj c j cał . Tam, w niszach cian podziemia, tkwiły tablice, pokryte pyłem przebrzmiałych stuleci.

Obejrzał on kilka z nich, oceniaj c ich pi kno i warto , i postanowił poczeka , a b dzie mógł skomunikowa si z kilkoma zaufanymi towarzyszami, by si poradzi ich w sprawie przeniesienia tablic w bezpieczne miejsce. Opuszczaj c piwnic , ustawił kamienn płyt na poprzednim miejscu i pokrył j gruzem, a potem pod ył na poszukiwanie towarzyszy, którzy by uwierzyli opowiadaniu i mieli sił do wykonania jego planu.

208 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Poszukiwania te trwały przeszło trzy lata. Prawie wszyscy po wysłuchaniu jego opowiadania mieli go za szalonego. Wreszcie którego dnia spotkał kapłanów odbywaj cych pielgrzymk i opowiedział sw histori . Z pocz tku si odnie li do tego nader sceptycznie, lecz pewnego wieczoru – a była wtedy godzina dziewi ta – gdy zasiadali przy ognisku, rozległ si piew wspominaj cy o tamtych zabytkach. Nast pnego dnia czterech kapłanów si odł czyło od swej gromady, udaj c si w kierunku ruin. Podczas podró y, zawsze około godziny dziewi tej wieczór rozbrzmiewał ów tajemniczy piew. Im bardziej byli zm czeni i przygn bieni, tym piew stawał si słodszy. Pod koniec podró y, kiedy si zbli ali do ruin, na godzin przed południem ukazała si smukła posta chłopca i znów popłyn ł piew. Gdy dotarli do ruin, płyta kamienna była podniesiona; weszli natychmiast do podziemia. Krótkie ogl dziny przekonały kapłanów o warto ci tablic i o prawdzie tego odkrycia; byli tym tak podekscytowani, e przez trzy dni nie spali wcale. Pospieszyli do wsi, odległej o siedemdziesi t kilometrów, w celu zdobycia wielbł dów i uzyskania pomocy w przeniesieniu tablic w bezpieczne miejsce.

Zdobyli wreszcie dwana cie wielbł dów, obładowali je i powrócili. Opakowano tablice w taki sposób, eby nie mogły dozna uszkodze . Uzyskawszy jeszcze trzy wielbł dy dodatkowo, kapłani udali si w dalsz podró przez Persj i Afganistan do Peszawaru. Pod Peszawarem ładunek swój ukryli w pieczarze i pozostali tam przez pi lat Dla ochrony tablic, przed pieczar stale czuwał jeden z nich w stanie samadhi. Z Peszawaru przewie li je potem do Lahnda w Pend abie. Tu przebywali lat dziesi . Wreszcie powoli, z kilkoma przerwami, przewieziono tablice do pałacu wielkiego lamy. Ale do tego potrzeba było lat czterdziestu. Z tego pałacu miały by wzi te do Shambali. Jednym słowem: podczas gdy si zetkn li my z nimi, były one w tranzycie.

W tym momencie opowiadania jeden z pomocników wniósł cztery tablice do pokoju i umie cił je starannie na stole, przy którym siedzieli my, tak e mogli my je dobrze widzie .

Kiedy wskazówki zegara stan ły na dziewi tce, rozległ si głos niesko czenie słodki, lecz bardzo wysoki – niedojrzałe, chłopi ce tremolowanie. Oto słowa przetłumaczone na angielski tak wiernie, jak tylko potrafili my: “ e jest wszechm dry duch rozumny, e inteligencja ta jest boska i niesko czona, i e przenika rzeczy wszystkie, e jej nie mo na si sprzeciwi , poniewa przenika wszystko, jest niesko czona i jest ródłem wszystkiego. Jest boska, a bosko jej wprowadzona w form my low lub widzialn , jest rzeczywisto ci , czyli prawd wszystkich rzeczy. Mo ecie nazwa tego wszechwiedz cego, inteligentnego ducha Bogiem lub dobrem, lub czymkolwiek chcecie, jako e człowiek musi nada nazw ka dej rzeczy. A gdy raz j nazwał, ma on moc wprowadzenia j w istnienie. Je li człowiek nadaje czemu nazw przez prawdziw cze , uwielbienie, pochwał – mo e on si sta i si staje tym, co nazywa.

W ten sposób mo ecie pozna , e człowiek mo e według swego wyboru czyni si Bogiem lub zwierz ciem. Staje si on tym ideałem, który przed sob postawił jako wzór do urzeczywistnienia. My l c tym torem, łatwo jest sobie u wiadomi , e człowiek jest jednorodzonym Synem Bo ym albo jest jednorodzonym synem zwierz cia. Tak to – zale nie od swego wyboru – człowiek mo e by złym, czyli diabłem, je li jego oko ogl da zło lub sta si Bogiem, gdy jego oko ogl da Boga. W stanie bez kształtu, wszechm dry, inteligentny duch był milcz cy i kontempluj cy. Ale inteligencja, która tam była, widziała siebie jako twórc , a zarazem jako widza wszystkich rzeczy o ywionych lub nieo ywionych. W tym stanie milczenia wszechm dry, inteligentny duch widział, e nie ma przemiany, i postanowił wypromieniowa ze siebie, czyli zrodzi wszech wiat Nie maj c nic, z wyj tkiem

209 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce doskonałego obrazu, czyli planu bo ego, wszech wiat ch tnie przyj ł kształt, kierowany przez inteligencj .

Wizerunek ideału bo ego si rozwijał, a doszedł do doskonałej widzialno ci. Jest to wszech wiat, który obecnie znamy: rozwija si on według doskonałego planu dla przyj tego.

Inteligencja ta jest i zawsze była obserwatorem i kierownikiem swego najlepszego planu – planu ideału bo ego. Rozum ten przewidział konieczno wytworzenia formy o ywionej i obdarzenia jej wszystkimi potencjalno ciami, które dałyby jej mo no wyra enia si w pełni.

Jest to wła nie to, co si kryje pod nazw »człowiek nie miertelny«. Ten ideał boski, który si ró nicuje we wszystkich fazach i kierunkach, jest nie miertelny w ka dym człowieku.

Poniewa człowiek ten był stworzony w boskim ideale wszechm drej inteligencji, ducha, przeto si urodził jako syn Zasady i dano mu panowanie nad ka dym atrybutem i ka dym stanem. Syn znaczy jedno z czym , a nie sługa czego . Konieczne było, aby ten syn był wolnym, co do wyboru i aby w adnym razie nie stał si niewolnikiem lub marionetk . lub iskr centralnego ognia, tego, który Ten ideał nie miertelny musi zawsze posiada cz go wprowadził w istnienie lub wywołał. Ta projekcja była pierwsz komórk , która stała si wreszcie ciałem człowieka i jest iskr ycia zawsze trwaj cego i nie miertelnego. Komórka ta, nazwana swym imieniem, jest Chrystusem; jest ona podzielona i pomno ona wiele milionów razy, zachowuje obraz Ducha Bo ego, rzutowanego i umieszczonego w niej, i nie mo e by ska ona przez ludzkie my lenie.

W ten sposób człowiek jest zawsze boski. Komórka ta rzutuje sw bosko do ka dej innej, stworzonej przez pomno enie, je li jej nie zepsuje ludzkie my lenie. Zbiorowo tych komórek przyjmuje wreszcie na siebie osłon , czyli okrycie, nazywane ludzkim ciałem. Duch, czyli esencja w formie jeszcze nie zmodyfikowanej, ma rozum umo liwiaj cy jej widzenie w swym wysokim królestwie; człowiek jest duchem, a duch jest Bogiem.

To "wy sze Ja" musi by pomy lane, rozwa one, uwielbione i pobłogosławione jako istno w człowieku.

Najpierw musi by wiara, e ono si tam znajduje, to wywoła poznanie jego istnienia, a nast pnie udzielone błogosławie stwa i dzi kczynienia doprowadzaj do widzialno ci.

Człowiek jest wła nie tym "wy szym, ja". Jest to droga do osi gni cia wszelkiej wiedzy.

Mózg wydaje si z pocz tku obserwatorem, poniewa stanowi skupienie delikatniejszych komórek, które pierwsze przyjmuj wibracje i tak je wzmacniaj , e człowiek mo e je spostrzec. Nast pnie oddziela je i wysyła do innych cz ci ciała, a ka da, je li jest utrzymana w boskim ładzie i porz dku, idzie do tego wła nie narz du, do którego nale y. Ka dy organ i o rodek nerwowy jest siedzib specjalnego centrum wzmacniaj cego ze rodkowanie prawdziwego człowieka. Gdy te wibracje s zharmonizowane i skoordynowane, człowiek wyst puje w całym swym władztwie i mocy. Stworzył on Ducha wi tego, cało i jedno : wszechm drego Ducha w czynie twórczym. To jest dusza i ciało sprowadzone do jednego centralnego ogniska. aden człowiek nie dokona nigdy niczego, je li – wiadomie lub nie wiadomie – nie doprowadzi ka dej swej władzy do tego jednego o rodka. To jest miejsce mocy: Chrystus w człowieku – miejsce, gdzie ludzka istota jest wywy szona.

210 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Wobec tego, jak człowiek mo e znosi rozd wi k, brak harmonii, grzech lub chorob , je eli ich nie idealizuje i nie przyznaje im istnienia? Je eli zawsze i w ka dym czasie wysypuje on jako wszechm dry i inteligentny duch, i nie zna innego, nie mo e mie wiadomo ci niczego ni szego. Ze swymi najwy szymi ideałami, utrzymywanymi stale na jasnych wodach rozumnego my lenia, staje si on Bogiem i jest pewny, e w ka dej chwili odpowie mu ten głos wewn trzny.

Za wol stoi pragnienie. Wola w tym prawdziwym stanie jest czyst , niezabarwion sił pobudzan do czynu przez pragnienie. Gdy nie ma ona odcienia ani kierunku nadanego – jest bezczynna. Postawcie pragnienie w harmonii z sił woli, a natychmiast wytry nie ona w czynie i powoła legiony do wykonania swych rozkazów – przy czym jedynym warunkiem jest, by rozkazy były w boskim ładzie.

Istniej miriady wiatów, ale jest tylko jedna my l, z któr one powstały. A prawem jej jest porz dek, który nie mo e si zachwia . Jej stworzenia maj wolny wybór i mog powoła do ycia nieporz dek, który sam w sobie jest bólem, niedol , nienawi ci i strachem. Te ostatnie same one mog zrodzi .

Wielka Zasada trwa, istnieje złote wiatło. Nie jest ona daleko, znajduje si wła nie w nas.

Trzymajcie si w obr bie jej aru, a ujrzycie wyra nie wszystkie rzeczy.

Najpierw cał sw istot poznajcie jedn rzecz – e wasza własna my l jest jednym z my l , która powołała wiaty do ycia. Z mroku, nieładu i wynikaj cej z niego n dzy ludzkiej musi powsta porz dek, który jest pokojem. Gdy człowiek to wie, jednoczy si z my l , która sama w sobie jest pełnym pi knem, cał moc i pokojem; pozna on, e jego brat nie mo e mu odebra pragnienia jego serca; b dzie stal w wietle i przyci gał do siebie to, co do nale y.

Pozwól, synu mój, przechodzi przez twój umysł tylko takiemu obrazowi, który jest prawd i którego pragniesz. Medytuj jedynie o prawdziwym yczeniu swego serca, które nie krzywdzi adnego człowieka i jest najszlachetniejsze. Teraz przybiera ono ziemsk form i jest twoje.

Jest to prawo, przez które realizujesz owo pragnienie swego serca. Przypomnij temu, kto przykłada r k , by ci gn błyskawic na brata swego – e to przez jego własn dusz i ciało przejdzie grot".

Przy dokładniejszym badaniu tablice te mog si okaza kopiami dawniejszych zabytków, wykonanymi dla zachowania oryginałów. Je eli s to kopie, to by musiały by sporz dzone we wczesnej epoce inddaryjskiej. O ile wiadomo, to nie ma obecnie na wiecie nic podobnego do nich. Sk d, je li nie od Jedynego, one przyszły? Tak one mogły by powtórzone w pie ni i w poezji wiele tysi cy razy.

O człowieku, gdzie jest twoja korona?

Przychodzi ona od wieczno ci.

Gdzie jest twoja dusza?

Wyrasta ona z niesko czono ci.

Wybrana została dla ciebie Od wieków, od wieków!

211 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce *** Ufam, e czytelnicy wybacz mi te dygresje od głównego tematu, na które sobie pozwoliłem.

Wydało mi si to konieczne, by pokaza w sposób mo liwie zwi zły liczne i daleko od siebie rozrzucone miejsca, posiadaj ce zabytki starszych cywilizacji, ich sztuki i kultury, jak równie by okre li my l i motywy, które utrzymywały te cywilizacje w ich wysokich osi gni ciach.

Nieliczne tylko grupy dochodz do tych wy szych zdobyczy. Grupy te działaj w okre lonych warunkach, a przez okazywanie swego dorobku staj si wiatłem przewodnim rodzaju ludzkiego w jego pochodzie do innego, wy szego punktu w rozwoju cywilizacyjnym.

Pozostaje jeszcze do rozstrzygni cia, czy bł dy kilku ludzi, przej te przez wi kszo , mog znowu przytłoczy i doprowadzi ogół do zapomnienia w ci gu wielkiego cyklu.

Widzimy, e tera niejszo chowa w swym łonie cał przyszło – nic oprócz osi gni czasu tera niejszego nie nadaje formy przyszło ci. W ten sposób ludzko ma tylko jedn drog .

Je eli udoskonali ona tera niejszo , przyszło musi by wspaniała; nie mo na odkłada obecnego doskonalenia na jak przyszł wietno ; to obecne, wiadome dobro wyda z siebie wiadomo lepszej przyszło ci.

Dok dkolwiek pójdziemy, spotykamy lud, który w pewnym czasie ył całkowicie chwil tera niejsz . Cała przyszło była w zupełnej zgodzie ze zdobyczami tera niejszo ci, tak i nie mogła przyj innego kierunku. St d nakaz: “Nie troszczcie si o przyszło ". Wszystkie zalecenia brzmiały: “ yjcie prawdziwie w tera niejszo ci, a przyszło musi by tym, czym ona była".

Ich folklor (a szczególnie pie ni), ich modlitwy, nawet te, które wypisano na młynkach, odzwierciedlaj t my l. Diabelski taniec, w którym Tybeta czycy tak ch tni brali udział, powstał z ch ci odstraszenia złego, który zniszczył ide ich rasy, czyli wiadomo . W praktyce zdegenerował si on do pustej ceremonii, maj cej słu y odstraszaniu złych duchów.

Ludzie tak zabsorbowali si duchami, e zapomnieli o wszechobejmuj cej duchowo ci. Nie ogranicza si to do jednej tylko rasy lub wyznania, lecz dotyczy wszystkich. Pierwszy taniec był odbiciem pi kna i czysto ci, które były tak uwielbiane, e nawet podsuni cie złej my li nie mogło go ci gn ni ej.

Poznali my równie bajki o diable “morza piasku", jak Gobi nazywano w Chinach. W wielu miejscach słyszy si dziwne głosy; wiele razy dochodziły nas gło no wymawiane nasze własne imiona. Słyszeli my, jakby gwar wielkich ludzkich tłumów, które zdawały si by blisko. Cz sto odzywały si orkiestry zło one z ró nych instrumentów, akompaniuj cych słodkim głosom i piewom. Widzieli my wiele mira y i dochodziły do naszych uszu szmery ruchomych piasków.

Jeste my pewni, e warstwy powietrza na pewnej wysoko ci nad pustyni s tak g ste, i czasami, gdy wszystkie warunki s harmonijne, działaj one jak płyty d wi kowe, odbijaj ce wibracje niegdy nadane. A wi c wierzmy, e wydarzenia w redniowieczu s odtworzone przez wibracje, które wtedy wysłano; w ten sposób te pokłady powietrza staj si płytami d wi kowymi, które zbieraj i odbijaj wibracje zarówno własne, jak zbieraj i wysyłaj wibracje – mira e.

212 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Byli my tak zaabsorbowani nasz prac , e czas płyn ł nam jak na skrzydłach. Pracuj c pod kierunkiem starego lamy, robili my kopie i mierzyli my rysunki wielu tablic, jak równie kopiowali my wiele innych dokumentów.

Poranek naszego wyjazdu wreszcie nadszedł. Był jasny i przejrzysty, i wszyscy byli gotowi wyruszy do Shigatse. Oddali my ju honory w pałacu dalajlamy, lecz ulice zaroiły si od ludzi, gdy ka dy chciał nas po egna . Wsz dzie si poruszały r ce w ge cie po egnania lub usta odmawiaj ce modlitw za nasz szcz liw podró . Przed nami szła delegacja z obracaj cymi si na wysokich kijach młynkami modlitewnymi. Pi dziesi t osób towarzyszyło nam do Shigatse, po prawej stronie rzeki Brahmaputry. Gdy zbli ali my si do drugiego miasta w Tybecie, wielkiego lamaserium Tashilumpo, na trzy mile przed nim wyszli nam na spotkanie przedstawiciele miasta i zaprosili w go cin na czas naszego pobytu.

Wsz dzie nas witano serdecznie.

Gdy przybyli my do lamaserium, uczuli my ogromny spokój; zdawało si ono przepełnione wielk obecno ci . Było to rzeczywi cie idealne miejsce do odpoczynku przed drog do jezior Dolina i Sanarawaru. Bardzo pragn li my równie pozna zabytki tego klasztoru.

Stamt d chcieli my podró owa mo liwie szybko, gdy mieli my umówione spotkanie z mistrzem Bhagavansi w wi tyni Pora-tat-sanga.

Po wieczornym posiłku z lamami poszli my do wielu pi knych wi ty . Rozmowa zeszła na ró nice wierze religijnych. Pewien bardzo stary lama powiedział: “Lamowie i joginowie nie podzielaj tych samych wierze . Joginowie nie mog si zgodzi , aby nauka jednego człowieka mogła by wiarogodna. Ich zdaniem ka da ludzka istota ma doj cie do całej wiedzy wprost z wewn trz siebie, podczas gdy lamowie preferuj tylko jednego Budd . Według wszelkiego prawdopodobie stwa ka dy człowiek rozwinie i zrealizuje swoj pot g . Chrze cijanin dojdzie do wiadomo ci chrystusowej, buddysta osi gnie Budd i tak dalej. Wszyscy maj własnych bogów i z ka dej strony mo na słysze , e Bóg stworzył człowieka na Swój obraz. Narody i ludy posiadaj swoich rozmaitych bogów. Niektórzy maj boga ognia, inni boga niw itp. Ka dy ma lepszego boga ni jego brat. Jak mam rozumie to, e Bóg stworzył człowieka na podobie stwo Swoje; raczej o wielu uznanych bogach powiedziałbym, e ka dy człowiek stworzył Boga na swoje ludzkie podobie stwo".

Spotkali my sze ciu łamów na czele pewnej grupy, znanych jako łamów w drownych, chodz cych z miejsca na miejsce, bez mieszka ani miski. Nigdy nie ebrz – nie prosz o jałmu n ani nie przyjmuj od nikogo pieni dzy czy pokarmu. S zawsze we wzajemnym kontakcie i z sze cioma innymi, pozostaj cymi w klasztorze. Zakon składa si z trzech grup, z jednym przeło onym na czele ka dej: stanowi oni dziesi ciu b d cych na słu bie. Trzej kierownicy tych odgał zie mog mieszka w trzech ró nych krajach. Ka dy z tych, którzy wychodz na zewn trz, pozostaje w bezpo rednim kontakcie z przewodnikiem grupy, w której pracuje – zwierzchnik danej gał zi utrzymuje ł czno z sze cioma. Metod , któr si porozumiewaj , nazywamy (z braku lepszego okre lenia) przenoszeniem mysi, lecz my nie wiemy, e jest to siła o wiele subtelniejsza i znacznie bardziej okre lona. Oni nazywaj to, atm , czyli dusz rozmawiaj c bezpo rednio z drug dusz . Spotkali my sze ciu takich łamów i jedli my z nimi obiad nast pnego dnia.

213 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Stary lama zakomunikował, e b dzie nam towarzyszył do wi tyni Pora-tat-sanga, gdy sko czymy prac . Zgodzili my si na jego propozycj , gdy był przyjacielem Muniego, naszego przewodnika i tłumacza. Obaj byli nam wielk pomoc przy badaniu zabytków.

Podczas rozmowy stary lama zauwa ył mimochodem: – Dwaj z waszych towarzyszy, którzy rozstali si z wami zeszłego lata, przyb d do Kalkuty trzydziestego pierwszego, tzn. dzisiaj, a je li chcecie si z nimi skomunikowa , to mo ecie to zrobi .

Wobec tego nasz kierownik napisał do nich, eby si udali bezpo rednio do Darjeeling i załatwili spraw , która wymagała uwagi oraz eby nas oczekiwali 24 sierpnia: postawił dat na notatce, zrobił je} odpis, a oryginał wr czył lamie. Ten za przeczytał kartk , zło ył j starannie i schował. Towarzysze spotkali nas istotnie w Darjeeling 24 sierpnia. Pokazali nam pismo wr czone im w dwadzie cia minut po ich przybyciu do Kalkuty. Przypuszczali, e posłaniec, który j przyniósł, był wysłany naprzód z wiadomo ci . Teraz mieli my fizyczny dowód wy szych zdolno ci pewnych łamów. Je eli mo na było wykazywa uzdolnienia w jednym kierunku, to czemu nie we wszystkich?

Pilno nam było wyruszy do Pora-tat-sanga, gdy wielu ludzi miało si zebra w wi tyni w tej porze roku, tak bardzo odpowiedniej do tej wizyty. Szli my drog Gyantre i powiedziano nam, e spotkamy bardzo sympatycznego czele, znanego ogólnie jako “ miej cy si czela".

Jego miech i piew przeprowadził towarzyszy przez wiele trudnych miejsc, daj c ukojenie wielu. Gdy wchodzili my na dziedziniec lamaserium, zbli ył si do nas stoj cy tam sympatyczny człowiek z serdecznym powitaniem, mówi c, e spodziewaj si tu, i zamieszkamy w lamaserium podczas naszego pobytu we wiosce. Odpowiedzieli my mu, e zale ało nam, aby wyruszy do Phari-Pass nast pnego ranka.

– Tak – przytakn ł – wiemy, e jeste cie w drodze do Pora-tat-sanga. Ja powróc tutaj rano i miło mi b dzie pój z wami, je li sobie yczycie.

Zgodzili my si , a czela, ci gle si miej c serdecznie, prowadził nas do naszego pomieszczenia w wielkim holu lamaserium. Gdy my si rozgo cili, piewał pi knie modulowanym głosem. Był to miej cy si czela. Rano o wczesnej godzinie obudził nas swym piewem, oznajmiaj cym, e niadanie gotowe. Po egnali my łamów, otrzymawszy ich błogosławie stwo, i znale li my wszystko przygotowane do odjazdu do Phari-Pass.

Droga prowadziła przez szczyty Phari i Kong-La. Było to mudne wspinanie si , ale trudniejsze miejsca przechodził przed nami czela ze miechem i piewem. Przy najuci liwszych miejscach dzwonił jego d wi czny głos, który jakby przenosił nas ponad nimi bez wysiłku z naszej strony. Przybyli my na szczyt Phari-Pass o godzinie trzeciej po południu.

Ku naszemu zdziwieniu, dalej mieli my, zamiast poszarpanych skał, rozci gaj c si przed nami pi kn dolin : zwała si Chub. Pomimo e rozpo ciera si na wysoko ci szesnastu tysi cy stóp nad poziomem morza Jest obramowana z dwóch stron pi knym lasem, którego mocarne drzewa li ciaste o rozło ystych koronach darz obfitym cieniem. Przed nami widniały wioski z ładnymi wi tyniami. Nie przeszli my doliny, gdy wybrali my krótszy

214 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce szlak na Tacti-cho-jong, a potem na Pora-tat-sanga. Droga ta okazała si dobra.

Przebywali my j przez niedługi czas, po czym weszli my w pi kny las z małymi strumyczkami płyn cymi ze wszystkich stron. Była tam obfito piewaj cych ptaków i innej zwierzyny. Ale adnych zwierz t drapie nych nie spotkali my nigdzie po drodze. Prawdopodobnie przypisa to nale ało bogactwu, jakie dawała przyroda.

Nast pny nasz postój był w Maha-Muni. Miejscowa wi tynia w stylu fortecznym intrygowała nas bardzo; tu, jak i wsz dzie, powitano nas serdecznie, jednak napomykano, e nie warto zatrzymywa si dłu ej, gdy mistrz Puriji wyprzedził nas w drodze do wi tyni Pora-tat-sanga, gdzie zgromadziło si wielu joginów, sadhu i guru, i e b dziemy mieli dobre towarzystwo w podró y ostatniego dnia.

Wczesnym rankiem pielgrzymi si zebrali, piesz c z wyruszeniem na spotkanie wielkiego mistrza Puriji Wszyscy z niecierpliwo ci oczekiwali widoku Porartat-sanga, która – jak utrzymywano – jest klejnotem wprawionym w wyst p skalny – najwy sz wi tyni wiata.

“Czy pozostaniemy w Maha-Muni, gdy czeka nas tak wielka nagroda?" – piewał miej cy si czela. “O nie, egnaj nam Maha-Muni. Kochamy ci i wrócimy w twe czułe obj cia.

Podró y do Pora-tat-sanga oprze si nie mo na".

Tak wi c kawalkada ruszyła naprzód. Przed nami w wietle wczesnego witu widniał wielki Everest w swej szacie z bieli i kryształu. Wabił ku sobie, by my si zbli yli jeszcze o par kroków, wyci gn li r ce i dotkn li kilku stopni – jego masyw nadal si nam wymykał.

Chomolhari, jego bliski s siad, wysoko ci dwudziestu czterech tysi cy stóp (którego my przeszli) wydawał si nam karłem w porównaniu z tym olbrzymem. cie k po jego zboczu uwa ali my za kamienist i niebezpieczn , a obecnie du przestrze musieli my przechodzi na r kach i kolanach. Jeszcze i teraz piew, i miech czeli niósł nas naprzód jak na skrzydłach.

W naszym zapale zapomnieli my o niebezpiecze stwie. Pozornie zdobywamy te miejsca w mgnieniu oka. Sło ce roztaczało blask i wspaniało nie daj c si opisa . Wsz dzie si pi trzyły niby wie e i wi tynie przyrody w diademach z kryształu – lecz Everest, wielki Everest był przed nami. Widzieli my go w po wiacie Ksi yca, potem w wietle budz cej si jutrzenki, gdy pierwsze promienie Sło ca całowały jego czoło, nast pnie w pełnym blasku południowego Sło ca, które wprost zlewało na swe złoto, z kolei znów, gdy Sło ce stopniowo bladło i mówiło mu dobranoc, a ostatnie promienie k pały go w swym przepychu, wreszcie, gdy tylko odblask ró owił ogromny jego czub.

Czy mo esz, drogi czytelniku, poj , czemu droga nie była długa i trudna? Wszystko przeszło jak w mgnieniu oka. To były wibracje siły, spokoju, harmonii wysyłane nieustannie ze wi tyni i przynaglaj ce podró nych do przekroczenia tych gór. Czy si dziwisz, e Himalaje nie budz w człowieku strachu? Czy ci zdumiewa, e poeci nigdy nie s syci opiewania ich majestatu?

Wreszcie z zapadni ciem nocy mieli my nasz szlak poza sob i stali my dysz c, na płaskiej, do du ej płycie skalnej.

W oddali przed nami było wiele wi ty , lecz Pora-tat-sanga wznosiła si dwa tysi ce stóp ponad nami, sk pana w o lepiaj cym wietle. Wygl dała jak wielka lampa, umieszczona w zagł bieniu prostopadłej ciany skalnej; jej wiatło zalewało szczyty i wi tynie dokoła nas.

215 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Tu, gdzie my stali, niby w kamiennym amfiteatrze, widzieli my rzesz m czyzn i kobiet. Ku naszemu zdziwieniu kobietom nie przeszkadzano' w braniu udziału w tej pielgrzymce.

Wszystkie, które chciały, mogły pielgrzymowa .

Tu mieszkali wielcy rishi. Cały ten szlak wytyczył rishi Niri. Trzykrotnie przeszło t dy pi ciu braci, raz sami, raz ze sw wielk matk , raz za z wielk i dobr Darupati, dum i godno ci całego rodzaju e skiego. Tu siedzi teraz w gł bokim samadhi jogin Santi, wielki i czysty, lecz pokorny.

– Gdzie mog ci wszyscy znale

schronienie i po ywienie? – pytali my.

“Nie troszczcie si b po ywienie i schronienie" – piewał miej cy si czela – “tu jest obfito jedzenia, mieszka i ubra dla ka dego. Siadajcie" – brzmiał słodko głos czeli. Zaledwie my to uczynili, gdy si pojawiły wielkie wazy po ywnego, gor cego jedzenia. Jogin Santi wstał i zacz ł podawa posiłek, a pomagali mu czela i inni. Gdy wszyscy zaspokoili głód i wstali, zaprowadzono ich grupami do s siednich wi ty na nocleg. Ta, do której nas skierowano pod przewodnictwem czeli, była umiejscowiona na prostopadłym wyst pie skalnym, wzniesionym na siedemdziesi t pi stóp powy ej miejsca, gdzie my poprzednio stali z innymi. Zbli aj c si , zauwa yli my długi słup, którego podstawa była oparta o skał , na której si znajdowali my, a wierzchołek dosi gał skały podobnej do półki nad nami.

Poniewa słup wydawał si jedynym rodkiem komunikacji, zebrali my si u jego podstawy i patrzyli my w gór . Gdy my tak stali, inne grupy przył czyły si do nas. Był tam cały szereg wi ty , zbudowanych W niszach skalnych nad pierwsz półk . Przez chwil nasza jedyna nadzieja na nocleg zawisła od zr czno ci wspi cia si na słup.

Wtedy czela powiedział: “Nie pieszcie si ". Z jego ust popłyn ł piew: “O, ukochany, wygl damy schronienia w t noc błogosławion przy twej pomocy".

Natychmiast wszyscy dokoła zamilkli na chwil . Jakby jednym-głosem wypowiedzieli oni te słowa z wielk sił : “Tak jest pot ga Boga, A-U-M". W mgnieniu oka wszyscy stali na wyst pie skalnym, a my wraz z reszt ludzi udali my si do naszych wi ty . Gdy przybyli my do wyznaczonych nam kwater, wszelki lad zm czenia w nas, znikn ł zupełnie.

Tej nocy spali my jak niemowl ta. Emanacje siły, wysyłane przez tamt grup , byłyby zrównały góry, gdyby tak zechciano.

*** Nast pnego dnia o czwartej rano zbudził nas głos czeli, wy piewuj cego gło no i wyra nie: – Przyroda si budzi, niech wi c jej dzieci powstan . Wschodzi jutrzenka nowego dnia.

Wolno dnia czeka na nas, A-U-M! Poszli my do wyst pu, o który poprzedniego dnia oparty był wierzchołek słupa, i zobaczyli my, ku naszemu wielkiemu zdziwieniu, e słup zast piony został przez solidny

216 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce pomost ze stopni. Schodz c, si zastanawiali my, czy poprzedniego wieczoru wszystko niło si nam tylko. Czela spotkał nas u stóp schodów i powiedział: – Nie, nie niło si wam. O stopniach marzono tu wczoraj wieczorem. Mistrz Puriji umie cił je tu dla wygody wszystkich, wi c widzicie, e s one marzeniem, które si spełniło.

Podczas naszego dwutygodniowego pobytu w tamtych stronach, cz stowano nas gor cym, po ywnym jedzeniem. Nigdy nie widzieli my, jak je przygotowywano, ale było ono podawane w obfito ci.

Czela i jeszcze drugi człowiek wyruszyli, by si wspina na Pora-tat-sanga. Podchodz c, najpierw wyr bywano stopnie w surowej skale, potem za kładziono deski nad rozpadlinami zion cymi pustk . Wspinano si te cz ciowo za pomoc lin, zahaczanych o wyst py skalne.

Chocia ci dwaj ludzie wdrapywali si ju dwie godziny, nie mogli si posun poza wyst p, odległy o pi set stóp od miejsca, sk d wyszli. Tu zdecydowali, e musz zrezygnowa z dalszej drogi. Gdy si tak wahali jogin Santi, rozumiej c ich utrudzenie, zawołał do nich: – Dlaczego nie schodzicie?

Czela odpowiedział: – Robimy wysiłki, ale skały trzymaj si mocno.

Prze ywali my to samo, czego do wiadcza wielu turystów, e łatwiej jest si pi skał ni schodzi w dół.

na strom

– No, czemu nie zosta tam – za artował jogin. – Jutro wrócimy z ywno ci , mo e do tego czasu dotrzecie do wierzchołka.

Nast pnie napomniał ich, by zachowali doskonały spokój, gdy rozumiał trudne poło enie, w jakie popadli. Po trzech godzinach ostro nego schodzenia byli znowu z nami. Jogin szepn ł z westchnieniem: – Tak pierzcha zapał młodo ci.

Młodzie cy z t sknot spojrzeli ku górze.

– Je eli mistrz Puriji przebywa tam, to b dzie nieszcz ciem dla nas pozosta tutaj. Ten szlak jest za trudny dla nas.

– Nie martwcie si – powiedział jogin. – Wy szy od nas zajmie si t spraw .

1. Teraz odpocznijcie, zrobili cie wietny pocz tek.

Wielu pytało, kiedy b dziemy mogli ujrze wielkiego mistrza. Jogin poinformował: – Dzi wieczorem.

217 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Zastanawiali my si nad tym, w jaki sposób wi tynia mogła zosta wybudowana w takim miejscu, jak Pora-tat-sanga.

Mistrz Puriji przyszedł w czasie kolacji i rozmawiał z nami. Wspomniano o nieudanej próbie wspi cia si na wi tyni . Mistrz powiedział, e im si powiodło, poniewa ponowili prób .

O godzinie czwartej wieczorem zebrali my si wszyscy poni ej wi tyni. Jogin Santi siedział, pogr ony w samadhi. Trzy osoby z grupy podeszły do du ego płaskiego kamienia i usiadły: wszyscy zostali przeniesieni na kamieniu do wi tyni. Wtedy jogin Santi spytał czele i dwu innych: –Czy jeste cie gotowi?

– Tak, odpowiedzieli z zapałem i usiedli przy nim na skale. Natychmiast kamie pocz ł porusza si spokojnie i przeniósł ich na dach wi tyni Potem przyszła kolej na nas. Proszono nas, by my stan li grup , a gdy my to uczynili, ci ze wi tyni podeszli na skraj dachu i pocz li piewa A-U-M. W krótszym, ni to mo na wypowiedzie czasie znale li my si na dachu wi tyni. W momencie wszyscy zebrani stali na najwy szej wi tyni wiata.

Kiedy my usiedli, mistrz Puriji zacz ł mówi : “S mi dzy wami tacy, którzy nigdy nie widzieli lewitacji ciała, i si dziwi . Pozwólcie sobie powiedzie , e nie ma w tym adnego cudu i e jest to siła, któr człowiek rozporz dza.

Uwa amy j za wiedz staro ytnej jogi. Sporo ludzi u ywało jej w przeszło ci i nie spogl dano na ni jako na cud. Gautama Budda odwiedził wiele dalekich stron za pomoc lewitacji swego ciała fizycznego. Widziałem tysi ce ludzi, którzy si ni posługiwali, jest wiele dowodów mocy (które ujrzycie) wi kszych znacznie ni ta władza, dowodów wielkiej nieodpartej siły, której mo na u y do poruszenia z posad gór, je li siej opanuje w zupełno ci. Wielbicie i opiewacie wolno i wyzwolenie si z wi zów, lecz je li nie zapomnieli cie wi zów i nie przebaczyli cie tym, którzy je na was nakładaj – pami tacie wi zy, a nadto dobrze, a zapomnieli cie o wolno ci. System czystej jogi jest to posłannictwo w celu wyzwolenia całego wiata.

Pozwólcie mi obja ni poj cie A-U-M. W j zyku angielskim u ywa si krótszej formy O-M. Prawidłowe brzmienie stosowane w Hindustanie jest A-U-M. Rozwa my je przeto w tym aspekcie.

A jest d wi kiem gardłowym. Przy wymawianiu go spostrzegamy, e powstaje on w krtani.

Dla wymówienia U trzeba wysun wargi naprzód. M powstaje przez zetkni cie i zwarcie warg, wydaj cych ton d wi cz cy jak brz czenie pszczoły. Widzicie wi c, e wi te słowo AUM jest podstawowe, zrozumiałe, wszechogarniaj ce i niesko czone. Jego cało zawiera w sobie wszystkie imiona i formy, wszystkie nazwy i kształty.

Wiecie, e forma jest znikoma, ale konkret, czyli rzeczywisto , zanim ta forma została przejawiona, to, co nazywa si duchem jest niezniszczalne. Dlatego wyra amy t rzeczywisto niezniszczaln , słowem A-U-M. Sadhu uczy swych uczniów tak: »Tattoo-manu-asil«. Kiedy pojm oni przez gł bok medytacj absolutn prawd – odpowiadaj , tylko: »Su-ham«.

218 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Przyjrzyjmy si lepiej temu twierdzeniu i odpowiedzi ucznia, gdy pojmuje on swego Boga – su-ham. Nauczyciel mówi do ucznia: »Ty jeste Bogiem«, a on odpowiada: »Tym ja jestem« – su-ham. Zawiera ono dwie spółgłoski i trzy samogłoski; dwie spółgłoski s, h, trzy samogłoski a, u oraz m, które jest redniosylabowe. Spółgłoski te mog by wymówione, gdy nie s poł czone z samogłoskami. W ten sposób w sferze d wi ków spółgłoski przedstawiaj znikomo , samogłoski niezniszczalno .

Dlatego s oraz h, odnosz si do zniszczalnego. A-U-M pozostaje i tworzy wieczne AUM. O, poszukiwaczu prawdy, AUM jest wielkim Bogiem. M drcy osi gaj swój cel, podtrzymywani przez AUM. Ten, kto rozwa a A, pierwsz cz AUM, rozwa a Boga w fazie czuwania.

Medytuj cy nad U, drug cz ci AUM, faz po redni , uzyskuje przebłysk wiata wewn trznego i Jest z ducha. Kto zamy la si nad M, trzeci cz ci AUM, widzi Boga jako siebie samego, zostaje o wiecony i jest natychmiast wyzwolony. Medytacja nad AUM, najwy sz ja ni , zawiera w sobie wszystko.

Patrz w dal, w wielki biały kosmos wiata. Stoi tam ko w skromnej szacie najczystszego, obejmuj cego go wiatła, a błogosławie stwo jasno ci promienieje z jego twarzy. Z otaczaj cej przestrzeni płynie głos w te słowa: »Wy istniejecie po wieki wieków«. On si zbli a coraz bardziej, głos rozlega si znowu: »Dany jest wam ten dzie i ta godzina, kapła stwo całego ludzkiego rodu, które nie ma pocz tku ani ko ca«. Jest to punkt ogniskowy emanacji czystego wiatła, skupiony dla wskazania ludzko ci na jej boskie pochodzenie. Nie jest to symbol zakonu ani bractwa, jest to symbol ludzko ci w jej odwiecznej czysto ci, zanim braterstwo si zacz ło. Ten stan jeszcze obecnie nie doszedł do wyrazu. Istniał on na długo przedtem, nim Ziemia si poruszyła w swej wielkiej mgławicy, zanim za dała swej orbity i przyci gn ła to, co do niej nale ało.

Jest to projekcja pierwszej ludzkiej formy, która musi wyst pi w pełnym władaniu całej siły, która zacz ła wi za w kształt atomy ziemskiej mgławicy. Słuchajcie! Głos dokoła niego przemawia. Rozkaz brzmi: »Niech si stanie wiatło!«. Wystrzeliwuj o lepiaj ce białe promienie, forma staje si punktem ogniskowym, mgławica Ziemi wybucha, a ten ogniskowy punkt, to Sło ce centralne mgławicy. Gdy j dro centralne przyci gał skupia swe atomy, przyci gaj one wi cej wiatła. U podło a tej formy, u jego podstawy istnieje wiadome kierownictwo: wysyła ono promienie wiatła do punktu ogniskowego. Teraz kształt ten przemawia i słyszymy słowa; uformowane s one z liter czystego złotego wiatła, mog c je przeczyta : »Przychodz z wielkiego kosmosu wiatła, by czuwa nad tob , o Ziemio.

Przyci gnij swe cz stki do siebie. W ka d z nich rzu wiatło, które jest wiecznym yciem – wiatło pochodz ce z wielkiej Zasady ycia, Ojca – emanacj wszelkiego ycia, i Ja ogłaszam ci »Jam Jest«.

Teraz widz , e ten kształt daje skinienie. Razem z nim stoj inne kształty, a spo ród nich mówi jeden: »Kim jest ukochany, umiłowany, który wychodzi z Ojca, wiatła kosmosu?«.

Głos z otoczenia przestrzeni mówi znowu cichymi, szeptanymi słowy. »To jestem Ja Sam, który doszedłem do kształtu, by posi panowanie, gdy mam władztwo i prze eranie moja władza si przejawia«. Patrzcie, oto Kriszna, Christos, Chrystus, wszyscy trzej w jednym.

Kształt mówi znowu: »Jam Jest i wszyscy z was s tym Jam Jest«. Głos rozchodzi si dalej: »Patrzcie poza mnie, głos Boga mówi przeze mnie. Jam jest Bogiem i wy jeste cie Bogiem.

Ka da dusza jest odwieczn czysto ci Boga; Cisi słuchacze, słuchajcie głosu, mówi cego

219 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce przez ten kształt, patrzcie, oto człowiek jest Bogiem – mów Chrystus Bóg wychodzi z wielkiego kosmosu«.

To nie jest uczucie ani omamienie, to jest jasna, spokojna wizja człowieka wychodz cego z Boga w pełni władztwa i panowania. To jest władanie całej ludzko ci; nikt z niego nie jest wył czony. Poza kształtem s kryształowe, o lepiaj co białe emanacje wiatła. Wyszły one z czystego białego wiatła, ukształtowane s z czystego białego wiatła; dlatego człowiek jest czystym białym wiatłem. To czyste białe wiatło jest yciem Boga. Tylko przez człowieka czyste promienie bo ego ycia emanuj , czyli si przejawiaj . Gdy utwierdzamy i ogniskujemy nasz ideał przez kontemplacj , wizja nabiera ycia, wyst puje, zbli a si coraz bardziej, a wizja nasza i kształt jednocz si , zespalaj z nami. Wtedy my stajemy si tym.

Przeto mówimy do całego rodzaju ludzkiego: »Jam Jest tob , wyra aj cym Boga!«. Kiedy prawdziwa matka widzi to w czasie pocz cia, to dokonuje si niepokalane pocz cie, wtedy nie potrzeba powtórnych narodzin. Jest to kobieco -m sko . Kobieco -m sko jest Bogiem – prawdziwym Bogiem całej ludzko ci. Jest to Atma – wł czenie duszy w m czyzn i kobiet .

Prawdziwe władztwo kobiety jest współistniej ce i skoordynowane z idealnym obrazem. Ten jedyny jest idealnym m czyzn i kobiet . Razem s oni Darupati, dum macierzy stwa, ideałem kobieco ci, wiecznym m em i on ludzko ci. Niezliczone razy przeznaczeni s sta samotnie, lecz zawsze razem w cało ci planu kosmicznego. We władztwie prawdziwym kobiety ofiarowuje ona swe ciało na ołtarzu narodzin, maj ce by u yte dla piel gnacji i wydania wiatu Dzieci tka-Chrystusa. To jest prawdziwe niepokalane pocz cie, je li dzieci tko okazane jest w prawdziwej my li, słowie i czynie; nie jest ono pocz te w grzechu ani urodzone dla nieprawo ci, lecz jest czyste, wi te, pocz te z Boga, urodzone z Boga na obraz Chrystusa-Boga. Takie dzieci tko nie potrzebuje przechodzi przez powtórne narodziny. To tylko z powodu my li o fizyczno ci dziecko rodzi si w fizyczno ci i przez to pozwala sobie przybiera fizyczne my li o grzechu i dysharmonii starszych, czyli rodziców.

Tylko to zmusza do powtórnych narodzin.

Gdy kobieta pozwoli si przejawi wewn trznemu Chrystusowi, nie tylko ona jest Chrystusem, ale i dzieci tko jest Chrystusem i podobne jest Jezusowi. Widzi ono wtedy Chrystusa-Boga twarz w twarz. Kiedy kobieta, która po lubiła i zespoliła m skie i e skie, wysyła swój prawdziwy zew, jej niepokalane ciało jest gotowe do tej czystej4prawy – pocz cia Dzieci tka-Chrystusa w celu obdarzenia nim wiata. Ciało to przygotowane było i zaplanowane dla kobiety na długo, zanim zaprojektowana była forma wiata".

Mistrz Puriji przestał mówi . Poprosił nas, by my mu towarzyszyli do wielkiej pieczary, gdzie wielu joginów trwało w stanie samadhi.

Przebywali my w tej wi tyni i pieczarze przez dziewi dni. Wielu joginów mieszkało tam od lat; gdy wychodz z tej pustelni dokonuj mi dzy ludem cudownej pracy.

Oznajmiono nam, e po uroczysto ci wielu b dzie powraca do Indii drog na jezioro Sanarawar i Muktinath, przeto z Muktinath mogliby my jecha do Darjeeling bardzo wygodnie. Były to dobre nowiny i bardzo si ucieszyli my perspektyw podró y z tymi wielkimi lud mi.

220 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Chodzili my od pieczary do pieczary i rozmawiali my z wielu joginami i sadhu; ku naszemu zdziwieniu dowiedzieli my si , e wielu z nich przebywało tam latem i zim . Gdy my zapytali, czy dokuczaj im niegi, odpowiedzieli, e w tych okolicach nieg nie pada, nie ma te burz ani mgieł.

Czas biegł na skrzydłach i wkrótce nadeszła wigilia naszego odjazdu.

*** Rankiem w dzie naszego odjazdu, wszystkich obudził o godzinie trzeciej głos piewaj cego czeli. Gdy czela poprosił, by na krótko wszyscy si zebrali, domy lali my si , i zachodzi co niezwykłego. Gdy wyszli my ze wi tyni, wiatło z Pora-tat-sanga zabłysło tak jasno, ze wszystko pozornie płon ło. Czela stał w rogu wi tyni i prosił o milcz c kontemplacj .

Mogli my widzie mnóstwo postaci stoj cych z podniesionymi ramionami Cisz przerwały słowa: “Hail, hail, hail, cze , cze , cze , mistrz Purija piewa". Doł czyło si morze głosów. Echo dawało złudzenie wielu tysi cy głosów wi cej. W ciszy poranka słysze mo na było ka dy wyraz. Oto, co mówił: “Czy mógłby by Bóg Hindusów, Bóg Mongołów, Bóg ydów lub Bóg chrze cijan? Jest jedna Zasada Powszechna, kierownicza, pierwsza, niesko czona i boska. Centralne wiatło tej Zasady nazywamy Bogiem. Bóg musi rozwin wszystkich. Bóg rozwija wszystkich.

Wszyscy s Bogiem. To na pewno nie oznacza tylko Boga jednych, a nie wszystkich.

Gdy mówimy Bóg, mówimy o jednym i o wszystkim, we wszystkim, przez wszystko i dla wszystkich. Gdyby Hindus wymienił swego Boga i po wiedział, e nie ma innego, my l jego byłaby rozszczepiona. Gdyby Mongoł wymienił swego Boga i orzekł, e nie ma innego, my l jego byłaby rozdzielona. To samo byłoby z ydem lub chrze cijaninem. Dom rozdwojony przeciwko sobie ulega wstrz sowi i musi run . Zł czony zachowuje si na zawsze.

Wybierzcie, komu chcecie słu y . Rozdział jest kl sk i mierci . Jedno w Zasadzie OjcaMatki jest wiecznym post pem, czci i władaniem. AUM, AUM, AUM".

Zdawało si , jakby to AUM rozbrzmiewało przez wiat cały. Mogli my słysze jego echo, odbijane wi cej ni dziesi minut, jak gdyby d wi czał gong wi tynny. Chwilami si wydawało, e całe góry rozbrzmiewały tym A-U-M. Gdy stopniowo odbicia echa zacichły, wszyscy si zebrali w wielkim amfiteatrze skalnym poni ej nas – my równie poł czyli my si z zebranymi. Gdy usiedli my z nasz grup , jogin Santi podniósł w gór ramiona i znowu wspólnie zaintonowali my AUM, jak przedtem. A góry łudz co odsyłały te wibracje.

Trwało to tak do ko ca posiłku. Gdy wszyscy wstali, zapanowała na chwil cisza, a wtedy czela za piewał: .

“Powiemy wam egnajcie, a opuszczaj c was zapytujemy, kiedy zaszczycicie nas sw obecno ci . Oci gamy si z odjazdem i wiemy, i t sknym okiem i sercem wygl da b dziemy powrotu. Zegnajcie nam, niech błogosławie stwo wszystkiego, co wi te, spłynie na was".

Odpowied przyszła, jakby wypowiedziana jednym głosem:

221 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce – Kochani, my nigdy nie jeste my rozł czeni, cho mo ecie my le , e przestrze nas dzieli.

Tak nie jest – przestrze nie ma mocy rozł czania, gdy Bóg i wygami przenikacie cał przestrze . My nie potrzebujemy nawet mówi do widzenia, gdy widzimy was w ka dej chwili twarz w twarz. Wy nie przybywacie, nie odchodzicie, wy zawsze jeste cie tutaj. Nie ma czasu, nie ma rozł ki, nie ma przemijania; tera niejszo jest tu, a przeto i przyszło .

Gdzie mogliby my by , je eli nie wszyscy w Bogu? Nie odchod cie st d, lecz przyjd cie i b dziemy zawsze tutaj.

Gdy ostatnie słowa przypłyn ły ku nam, byli my ju kawał drogi na szlaku. Chocia nasze kroki nas oddalały, byli my tam jeszcze. Nie było rozł ki i wcale my nie czuli, e naprawd opu cili my wi te miejsce.

Przez cały dzie czela si najtrudniejsze miejsca.

miał i piewał. I znów jego rado

zdawała si przenosi nas przez

Przybyli my z powrotem do milcz cego Maha-Muni o drugiej tego samego dnia. Zamiast si zatrzyma na nocleg, pospieszyli my dalej, a chocia byli my ju szesna cie godzin w podró y i przebyli my tego dnia ponad siedemdziesi t mil, nie czuli my zm czenia. Tak podró owali my do Senafawat Tu zaprowadzono nas do pi knej wi tyni, blisko jeziora, gdzie odpoczywali my dwa dni przed udaniem si do przeł czy Transhimalayan Pass. Jest to prawie raj; jezioro wygl da jak klejnot oprawiony w wysokie góry Ze wszystkich drzew naokoło rozlegał si piew ptaków.

Tu mieszkała wi kszo członków naszej grupy. St d mieli my i do Mukti-nath z joginem Santi i miej cym si czel , którzy towarzyszyli naszej wyprawie. Słyszeli my cz sto o trudno ciach tego przej cia, lecz chocia byli my ju wiele dni w drodze, nie do wiadczyli my zbyt wielu uci liwo ci i we wła ciwym czasie dotarli my do Mukti-nath.

Tam witali nas Emil i wielu naszych przyjaciół. Trudno opisa rado tego spotkania.

Podró owali my wiele i do wiadczyli my naj ywszej go cinno ci i dobroci, ale tu czuli my rozkosz, jakby powrotu do domu.

Gdy tego wieczoru opowiadali my o naszych prze yciach, Emil powiedział: “Teraz ju wiecie, czemu Tybeta czycy na wysoko ciach dwudziestu jeden tysi cy stóp nie m cz si ci arami d wiganymi na plecach. Obecnie rozumiecie, jak pn si oni na Everest, udaj si na grzbiet górski boga gór, jak nazywaj Everest Przezwyci aj trudno ci i przechodz ponad bogiem gór wła nie w ten sam sposób, jak przezwyci aj boga ci aru.

Innymi słowy, oni pozostawiaj ci ar, wtedy ci ar nie istnieje. Nie mo ecie poło y ci aru na ramiona, tym bardziej nie mo ecie go poło y na prawdziwego Boga-człowieka. Teraz mo ecie zrozumie prawd w słowach Jezusa: »Przyjd cie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i jeste cie obci eni, ja wam dam spoczynek«. Prawdziwe twierdzenie brzmiało: Jam Jest da wam odpoczynek. Gdy odpoczniecie w Jam Jest, zmieniacie boga ci aru na Boga, który jest spoczynkiem i pokojem. Przeszli cie ponad bogiem ci aru do Ojca spoczynku: w nim nie d wigacie ci arów. Bogiem Ojcem jest siła wła ciwego i bezpo redniego my lenia człowieka, zwyci aj ca wszystkie warunki.

Człowiek jest biednym robakiem ziemnym, gdy nie jest w wiadomo ci Boga. Jest to człowiek wyra aj cy tylko wiadomo robaka. Gdy strzelacie do tarczy i chcecie trafi w rodek, musicie zogniskowa cał sw my l na tym punkcie – wtedy tak skupion wol nie

222 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce widzicie nic poza punktem. Gdy trafiacie do celu – przejawiacie lub realizujecie w pewnym stopniu Boga.

Bóg jest waszym boskim ideałem, punktem ogniskowym, na którym koncentruje si ka da my l i czyn. To jest sposób, w jaki przejawiacie boskiego człowieka duchowego, ChrystusaBoga, słowo, które ciałem si stało. Ciało jest równie Bogiem, jak Bóg jest wokół ciała.

Uczy cie wasz subiektywno obiektywnym, ch tnym i wszechm drym współpracownikiem Boga-Zasady. Głowa do góry – ze wzgl du na wasz obiektywno – uczy cie to obiektywne, zewn trzne boskim yciem duchowym, którym jest Bóg w was, a Bóg ten widzi wszystko.

Nikt nie dokonał jeszcze niczego, je li woli swej nie zogniskował, by utrzyma swój cel: Boga – wprost przed czystym zwierciadłem swej siły my li. Ta siła my li jest nim samym, działaj cym Bogiem, daj cym od siebie samego, aby sw uwag całkowicie zogniskował na celu – Bogu, aby Go natychmiast przejawił. Z chwil , gdy Bóg jest zobiektywizowany, przyjmie tak form lub wzór, jaki chcecie, i wypełnia j . Gdyby to nie było faktem absolutnym nie mieliby cie i nie mogliby cie mie my li w waszym pragnieniu. Gdy pragnienie wasze wysyłacie w ten sposób, jest ono boskie. Przy waszej stale wysyłanej bosko ci, poczynacie swe pragnienie boskim systemem i porz dkiem. Le y to całkowicie w waszych mo liwo ciach, by powiedzie , kiedy si ono przejawi. Zawsze wy rozkazujecie.

Musicie z cał dobitno ci wypowiedzie słowa władcze mocy, W stosunku do wszystkich rzeczy zewn trznych waszym rozkazem jest zupełne milczenie zewn trzno ci. Teraz mo ecie powiedzie zdecydowanie i z wiedz : »Nie ma wi kszej mocy, ni Chrystus we mnie.

Wysyłam teraz moje Chrystusem przenikni te słowo – ono spełnia wszystkie rzeczy natychmiast. Nie ma wi kszej działaj cej siły, ni moje Chrystusem obdarzone słowo. Ja wielbi je, błogosławi i wysyłam w przestrze w obfito ci, harmonii i doskonało ci«.

Wypowiedzieli cie najpierw słowo (Boga), które przedstawia wasze prawdziwe pragnienie.

Nie wracajcie nigdy do pró b (taka postawa rodzi zw tpienie), lecz id cie naprzód i pami tajcie, co cie zrobili. Wysłali cie swe słowo chrystusowe; wy rozkazujecie. Rzecz jest sko czona i kompletna. Jest to boski system. Dzi ki Ci, Bo e, za ycie i wiatło, obfite, pełne i wolne, za doskonałe bez granic bogactwo i moc, niczym nie zakłóconej wolno ci.

Pomnijcie, e je li dwóch poł czy sw sił duchow , mog oni podbi cały wiat, mimo e pojedynczo nie mog nic zrobi . Tych dwóch – to Bóg i ty, poł czeni w jednym celu. Je eli inni zjednocz si z wami z t sam szczero ci celu, wasza moc staje si wi ksza o kwadrat liczby osób. W ten sposób ka da jednostka, stoj ca w jedno ci z Bogiem i z wami, jest sił , która ro nie poczwórnie. »Je eli dwóch z was poł czy si z Bogiem i b d prosi o cokolwiek, dane im b dzie przez mego Ojca«. Mój Bóg staje si naszym Bogiem i jeste my razem. Razem z Bogiem człowiek zwyci a to, co nie jest boskie.

Id cie do waszej komory (waszego Boga – ja ni), zamknijcie drzwi przed wszystkim innym, zamknijcie oczy, patrzcie tylko na waszego prawdziwego Boga: ja . Wprowadzili cie si spokojnie w duchowo-odbiorczy nastrój. Zasada Boska jest jednym punktem. Jestem jednym z powszechn energi ycia. Płynie ona teraz przeze mnie. Ja znam j , ja czuj j . Dzi kuje Bogu, Ojcu mojemu, e zdolny jestem dokona wszystkich rzeczy.

Gdy si modlicie do Boga w bezpo rednim kontakcie z Jam Jest i z cał powszechn energi ycia, u ywacie jej w nieograniczonej mierze. Bóg jest imieniem, jakie nadajecie mierze nieograniczonej. Bóg jest imieniem, które nadajecie wszechm dremu, rozumnemu duchowi, a

223 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce duch ten jest zarówno wewn trz was, jak i na zewn trz ka dej ludzkiej istoty. Musicie przejawia Boga przez siebie, dawa Mu wyraz zewn trzny; dlatego nie potrzeba szuka wiedzy i pomocy ze ródeł zewn trznych wiedz c, e ródła wszelkiego poznania, duch wszelkiej m dro ci, rozumienie prawdy s ukryte w nas. Po có szuka wiedzy na zewn trz, gdy Bóg, duch uniwersalny, jest w nas? Przez zrozumienie tego odwołujecie si do tej Zasady, kiedy dokonujecie jakiejkolwiek rzeczy, wiedz c, e Bóg wewn trz was jest najwi kszym z nauczycieli.

Pojmujecie, e cała moc, jak posiadacie jest najpierw przyci gni ta do was, nast pnie wytworzona wewn trz waszego ciała i wysyłana do dokonania tego, co cie zamierzyli. To jest Bóg emanuj cy przez was. Nie Bóg osobowy, ale wszystko-obejmuj cy Bóg w was. Gdy dajecie Bogu przejawia si z wn trza siebie, jeste cie z Nim poł czeni, gdy Bóg przenika wszystkie warunki. Przez cze Boga wewn trznego i widzenie Go przejawionego w sobie, wielbicie Boga, bóstwo całej ludzkiej rodziny. Wielbi bóstwo zewn trzne – to znaczy przejawia bałwochwalstwo. Wielbi Boga w sobie i zobaczy Go przejawionego z wewn trz na zewn trz, na cały wiat – jest to stwarza i pozostawa w wiadomym kontakcie z emanacjami Boga, ycia i wiatła wsz dzie.

Nie mo e istnie bóstwo na zewn trz waszego ciała, które nie byłoby wewn trz niego, gdy wszystko jest wibruj c i emanuj c energi . Przeto wibracje te płyn przez wasze ciało, jak i wokół niego, a wibracja bóstwa zawiera ka dy atom waszego ciała, jak równie cał mas wszech wiata. W ten sposób umieszczacie Boga wsz dzie, przede wszystkim wewn trz wszystkiego – Boga obejmuj cego i rozwijaj cego wszystko. Nie ma jednego atomu w przestrzeni, który nie miałby przepływaj cej przez siebie i emanuj cej energii wiatła i ycia".

Sko czywszy rozwa ania, Emil o wiadczył, e spotkaj nas w Harwar, i powiedział nam dobranoc.

*** Gdy si zbli ali my do Harwar, b d c oddaleni o jeden dzie drogi od tego miasta, zatrzymali my si w domu pewnego Amerykanina, którego nazywali my Weldonem. Powitał on nas serdecznie i skłonił do pozostania u siebie przez kilka dni. Weldon, znany pisarz, który wiele lat sp dził w Indiach, sympatyzował z nasz prac i był ni ywo zainteresowany. Kilka razy prosił o mo no przył czenia si do naszej grupy, ale okoliczno ci nie pozwalały nam na to. Gdy my nazajutrz siedzieli w jego ogrodzie, opowiadaj c o naszych prze yciach, Weldon nagle zauwa ył, e nigdy nie mógł aprobowa autentyczno ci historii o yciu człowieka zwanego Jezusem z Nazaretu. Dotycz ce go dokumenty studiował starannie, lecz wydawały mu si niejasne i nie prowadz ce do adnych wniosków. Wreszcie zaniechał tego z rozpacz , gdy miał dr cz ce w tpliwo ci, czy posta taka naprawd istniała. Nasz szef zapytał go, czy gdyby spotkał twarz w twarz tego człowieka, to czy s dzi, i by go poznał i według jakiego atrybutu by go zidentyfikował? Weldon odpowiedział: – Poruszyli cie temat, który był najwi kszym bod cem i ideałem mojego ycia.

Nie mo ecie sobie wyobrazi , jak wygl dałem jakiego znaku, który by przekonał mnie o istnieniu tego człowieka. Z ka dym rokiem moje w tpliwo ci rosły coraz bardziej, a

224 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce ostatecznie zw tpiłem w mo liwo znalezienia namacalnego dowodu, który mógłby wiadczy o tym, e jest to wła nie ta osoba. Instynktownie ta rzecz staje przede mn , cho nigdy przedtem tego nie wypowiedziałem – jak wi c: poznałbym go. To jest najszczersze uczucie, jakie kiedykolwiek prze yłem, i je li wybaczycie mi, e si powtarzam, powiem jeszcze raz: – Wiem, e bym go poznał.

Tego wieczoru, gdy my si przygotowywali do odej cia, szef nasz powiedział: – Wszyscy dzisiejszego popołudnia słyszeli cie rozmow o Jezusie. Odczuli cie szczero naszego przyjaciela. Czy poprosimy go, aby z nami poszedł? Nie wiemy, czy człowiek znany jako Jezus z Nazaretu b dzie w miejscu, do którego idziemy.

Wiemy tylko, e tam był. Je li zaprosimy Weldona do pój cia z nami, a tego człowieka tam nie b dzie, czy to nie spowoduje wi kszego rozczarowania i czy si przysłu y dobremu celowi? Weldon, zdaje si , pragnie pój z nami, a poniewa nie wiemy, czy Jezus tam b dzie, postanowili my nie proponowa , by nam towarzyszył. W tych sprawach najlepiej zda si na czas.

Wszyscy zgodzili si na to. Nast pnego ranka jednak szef zaprosił Weldona, by poszedł z nami. Twarz m czyzny natychmiast si rozja niła uczuciem oczekiwania. Po chwilowym zastanowieniu uprzedził, e ma umówion najbli sz rod i e musi wróci na ten dzie .

Poniewa był to czwartek, przeto mieli my sze dni przed sob . Nasz szef uznał, e czas ten jest wystarczaj cy; zdecydowali my wi c wyjecha tego dnia po południu. Wszyscy wyruszyli my i przybyli my na miejsce w południe dnia nast pnego. Po zjawieniu si zauwa yli my grup dwunastu osób siedz cych razem w ogrodzie mieszkania, które mieli my zaj . Gdy my si przybli ali, siedz cy powstali, a wła ciciel mieszkania podszedł, aby nas powita . W grupie zauwa yli my stoj cego Jezusa. Zanim ktokolwiek mógł wypowiedzie słowo, Weldon wyst pił spo ród nas z wyci gni tymi r kami i z radosnym okrzykiem rzucił si naprzód, ciskaj c r ce Jezusa, i mówi c: – O, ja ci poznałem, ja ci poznałem: to jest najbardziej boska chwila w całym moim yciu!

Gdy my si zorientowali, co si stało, co jak boska rado spłyn ła na nas na widok zachwytu naszego przyjaciela. Podeszli my i wymienili pozdrowienia, gdy Weldon został przedstawiony grupie. Po posiłku, gdy siedzieli my w ogrodzie Weldon powiedział do Jezusa: – Czy nie przemówisz do nas? Ja całe ycie czekałem na t chwil !

Zapanowało milczenie, a po chwili Jezus zacz ł: “W ciszy tej godziny chciałbym, eby cie wiedzieli, e Ojciec, do którego ja mówi , który mieszka we mnie, jest tym samym kochaj cym Ojcem, do którego wszyscy mog mówi , i ka dy pozna go tak intymnie, jak ja Go poznałem. Tchnienie chwały cudownej płynie przez struny, które wibruj yciem czystym i boskim. Jest ono tak nieskalane, e oczekuj c cisza staje i z napi ciem słucha; palce tego Jedynego wielkiego i znaj cego was, dotykaj naszej r ki z czujn delikatno ci , a głos, jak zawsze mówi wam o wielkiej i wspaniałej miło ci Ojca. Wasz głos mówi do was: »Ja wiem, e jeste cie ze mn – i razem, ty i Ja, jeste my Bogiem«. Teraz wyst puje Chrystus-Bóg. Czy nie zechcecie usun wszelkich granic i stan ze mn w duchu? Nie dano wy szych my li nad te, które ja wam daj . To nic nie szkodzi, e

225 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce ludzie mówi , i to by nie mo e. Wy, ka dy was, wyst puje jako boski mistrz, zwyci aj cy i władczy, jako widzieli cie mnie zwyci aj cego. Czas jest tutaj; urzeczywistniaj ca, czysta my l, któr wysłali cie do boskiego mistrza, wydała owoce w waszym własnym ciele i dusza obj ta pełne panowanie. Za mn wzlatujecie na wysoko ci niebieskie.

Podnosimy te ciała, a ich jasna promienno stanie si blaskiem czystego, białego wiatła, i razem powracamy do Ojca, z którego wszyscy wyszli.

Bóg, Ojciec nasz, jest emanacj czystego wiatła i z tego wibruj cego wiatła wychodz wszyscy; w wibracji tej stoj wszyscy razem z Bogiem. W tych wibruj cych emanacjach wiatła wszelka wiadomo materialna jest zgaszona i widzimy twory rzutowane z bytu bez kształtu – w formy i wszystkie rzeczy odnawiane w ka dej chwili. W pierwotnym kosmosie, w substancji płynnej, czyli bo ej, istniej wszystkie rzeczy; z powodu tego bytu wibracje s tam bardzo wysokie, tak i nikt ich nie zauwa a; Je li kto nie wyst puje w duchu, tak jak my, niezb dne jest podnie wibracje ciała do wibracji ducha.

Teraz mo emy widzie trwaj ce bezustannie tworzenie, gdy wywołane jest ono promieniowaniem wibracji wiatła kosmicznego, zrodzonych w wielkim kosmosie, a promieniowanie to jest wielk energi yciow , czyli wietln , która podtrzymuje wszystko, co nazywa si Ojcem promieniowania lub wibracji. Jest to Ojciec, gdy Jego to promieniowanie rozbija ka de inne promieniowanie lub wibracj .

W rzeczywisto ci ono tylko odsuwa je na bok w tym celu, aby inne formy mogły zaj ich miejsce. Gdy ciało wibruje w jednym tonie, czyli w harmonii z wibracjami ducha, jeste my wibracjami wiatła, najwi kszej ze wszystkich wibracji, Bogiem Ojcem wszystkich wibracji.

Niedługo ludzie si przekonaj , e te promienie kosmiczne tworz tak silne bombardowania, i działaj niszcz co na tzw. materi . Promienie te pochodz ze ródła wszelkiej energii, Ojca wszystkich elementów, ródła, z którego powstały wszelkie pierwiastki. Nie jest to wła ciwie zniszczenie, jest to przekształcenie, czyli transmutacja, z tak zwanej formy materialnej w duchow .

Wkrótce b dzie wiadomo, e promienie kosmiczne maj tak straszn pot g przenikania, i przechodz przez ka d mas , rozbijaj c samo serce, czyli j dro, tzw. atomu, przetwarzaj c go w atomy innej substancji i buduj c przez to pierwiastki wy szego rz du: w ten sposób stworzenie przechodzi do wy szej emanacji czystego wiatła, czyli samego ycia.

Promieniowania te, maj ce tak straszn moc przenikania, s łatwe do rozpoznania i odró nienia od innych promieniowa , płyn cych od Ziemi lub Galaktyki Sło ca, i maj zupełn władz nad wszystkimi tymi promieniowaniami, czyli wibracjami. Wkrótce b dzie poznane, e wibracje te pochodz z uniwersalnego ródła, niewidzialnego, i e Ziemia nieustannie podlega strasznemu bombardowaniu tych pot nych promieni, które powoduj transmutacj atomów jednego pierwiastka w niesko czone cz steczki innego. Nast pi równie odkrycie, e kiedy ten promie kosmiczny uderza w j dro atomu rozbija go, rozdziela na drobniutkie cz steczki innej substancji, wywołuj c przekształcenie pierwiastka ni szego w wy szy. W ten sposób promieniowania te nie niszcz materii – one przetwarzaj materi ni szego pierwiastka na wy szy – z materialnego na duchowy. Ten wy szy pierwiastek jest taki, jak rozka e człowiek; jest wy szy – gdy człowiek nazywa go wy szym i

226 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce u ywa do wy szego celu. Gdy istota ludzka trwa w wibracjach duchowych, mo e całkowicie okre li i regulowa te promienie, i sposób ich działania. A wi c dla człowieka trwaj cego w wibracjach duchowych, ta transmutacja odbywa si przez cały czas i wsz dzie, w nim i dokoła niego – jest tylko tworzeniem w wy szym sensie. W ten sposób wszyscy s stwarzani tam, gdzie stoj (na tym poziomie, gdzie si znajduj ). Tworzenie 'nie ustaje nigdy, jest ono ci głe i nigdy si nieko cz ce – wieczne.

Emanacje promieni kosmicznych tworz si ze wiatła i składaj z tak zwanych kulek wietlnych, które wybuchaj z kosmosu. Ten wi kszy wszech wiat jest dokoła, obejmuje i otacza wszystkie wiaty do takich rozmiarów, i wchłania Sło ce i wznosi do swego sło ca centralnego, zachowuje, koncentruje i buduje wszelk energi , która rozproszyła si ze wiatów. To centralne sło ce jest tak pełne wibruj cej energii, która si w ogromnym stopniu kondensuje, i tak zwane kulki wietlne wystrzeliwuj z ogromn sił promieniuj c , a gdy si zderzaj z j drem innego atomu rozbijaj go – nie niszcz c. Jego cz steczki przekształcaj si w cz steczki innych pierwiastków, które wreszcie zostaj zasymilowane w pierwiastku, do którego nale ; wtedy pierwiastek ten wchodzi w ycie. ycie jest energi , która wyzwala tak zwane bombardowanie kulek wiatła; cz wchłoni ta przez wyzwolone cz steczki nazywa si yciem cz steczki lub całego pierwiastka, podczas gdy wyzwolona cz energii, lecznic pochłoni ta jako ycie, powraca lub przyci gni ta jest do kosmosu. Skupia si ona i kondensuje z powrotem, a b dzie mogła by znów wystrzelona, by zderzy si z innymi atomami i rozbi je, stwarzaj c w ten sposób cz steczki, z których powstanie atom innego pierwiastka.

Tworzenie jest wi c ci głe, wieczne, dokonuj ce ekspansji i skupienia, nast pnie przez zwolnienie wibracji zag szczaj ce si w kształt i form .

Ta rozumna energia emanuj ca jest Bogiem rz dz cym wszech wiatem i naszymi ciałami, które s duchowe, a nie materialne.

Ta transmutacja nie jest rozpadem (dezintegracj ). Inteligencja kieruje te sprawy ten sposób, e tylko nieliczne z kulek wietlnych uderzaj j dra innych atomów i dzieje si to w pewnych odst pach czasowych oraz całkowitej ci gło ci z prawem, tak i aden przejaw nie przewa a.

Człowiek b d cy w jedno ci z t wy sz inteligencj mo e w sposób uregulowany wyj z tych zderze i kolizji, tak, i natychmiast zaspokaja swe potrzeby. W ten sposób człowiek przy piesza powolny proces przyrody, lecz pracuje z ni na wy szej skali wibracyjnej ni ta, na której działa przyroda na ni szym stopniu tworzenia. »Podnie cie oczy i spójrzcie na pola, dojrzały ju ku niwu« (Jan, 4:35). Wszystko jest wibracj i odpowiada płaszczy nie lub polu, na którym działa wibracja. Wspaniały plan, pole czy płaszczyzna nie odnosz si do koncentrycznych warstw b d pasów otaczaj cych Ziemi . Te ostatnie s pasami jonizacji, które okalaj Ziemi i odbijaj wibracje powstaj ce na niej; nie przeszkadzaj one jednak i nie zamykaj dost pu promieniom kosmicznym. To poprzez nie odbywa si stałe przetwarzanie i tworzenie. Nawet nasze ciała transmutuj si ze stanu ni szego w wy szy, a my stajemy si wiadomymi kierownikami tej przemiany, przez utrzymywanie my li, a przez to i dała, dostrojonego wiadomie do wy szych wibracji. Harmonizuj c (nastrajaj c) wiadomie ciało na wy sz skal wibracyjn – stajemy si t wibracj .

227 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce W tym stanie mistrz oczekuje. Tak jak stoicie teraz, jeste cie mistrzami, władcami nad wszystkimi warunkami. Teraz wiecie, e wspaniało i wiadomo boskiego tworzenia stoi znacznie wy ej od wszelkiej my li materialnej.

Pierwszym krokiem jest całkowite opanowanie zewn trznej aktywno ci my li, duszy i ciała, przy naczelnej my li, i uprawiacie doskonało , zwyczaj Boga, zwyczaj Chrystusa Bo ego.

Czy cie to, gdziekolwiek jeste cie, za ka dym razem, gdy nawiedza to was, cz sto w godzinach pracy czy odpoczynku. Dostrzegajcie t doskonał obecno wewn trz siebie.

Dostrzeganie tej doskonałej obecno ci, swego rzeczywistego Ja", tej obecno ci ChrystusaBoga niech si stanie waszym przyzwyczajeniem. Potem post pcie troch dalej: dostrzegajcie boskie białe wiatło, promieniuj ce w czysto ci i blasku, emanuj ce z samego centrum waszej istoty. Ujrzycie Jego wiatło o takiej jasno ci i wspaniało ci emanuj cej z ka dej komórki (włókna, tkanki, muskułu) i z ka dego organu waszego ciała. Zobaczcie teraz prawdziwego Chrystusa-Boga, który stoi triumfuj cy i czysty, doskonały i wieczny. Nie mój Chrystus, lecz wasz własny, prawdziwy Chrystus Bo y, jednorodzony Syn waszego Ojca-Boga, jedyny prawdziwy Bo y Syn, triumfuj cy i wszystkozwyci aj cy Bóg. Wyst pcie i za dajcie tego waszego boskiego prawa, a b dzie ono wasze.

Za ka dym razem, gdy mówicie Bóg, wiedzcie w pełni, e przedstawiacie Boga, a oddacie wiatu wi ksz przysług czyni c to, ni przedstawiaj c mnie jako Chrystusa Bo ego, bowiem wy sami reprezentujecie wiatu Boga i ogl dacie Go w samych sobie. Siedzicie i modlicie si do mnie, abym wstawił si za wami. To jest cudowne, e okazujecie mnie wiatu jako Chrystusa Bo ego i uznajecie cechy reprezentowane przeze mnie za boskie, ale jedynie dopóki nie tworzycie bałwanów czy wizerunków moich i nie modlicie si do tych bo ków. Z chwil gdy stwarzacie mój obraz wyrze biony i modlicie si do niego, plamicie mnie i siebie.

Dobrze jest widzie ideał, który ja lub kto inny uosabia, ale nast pnie uczy cie si sami tym ideałem. Wtedy nie b dziecie oddzieleni od Boga; taki człowiek zwyci a wiat. Czy nie widzicie, i nie ma wy szego osi gni cia ponad trwanie z nami w jedno ci w Bogu?

Je li piel gnujecie to z miło ci i czci , oddaniem i uwielbieniem, zamienia si ono w przyzwyczajenie i wkrótce staje si wami, waszym codziennym yciem i istnieniem. W krótkim czasie przejawicie bosko . Jeste cie jeszcze jednym Boskim Chrystusem, pierworodnym Synem Boga. Jeste cie jedno ci z odwiecznym duchem, energi ; Obecnie wyczuwajcie, spostrzegajcie i chwytajcie t wielk wy yn ; przyjmujcie, gło cie i miejcie pewno , e ona jest wasza, a niebawem wasze ciało b dzie naprawd wysyłało wiatło. W ka dej epoce i we wszelkich warunkach, poprzez cał ogromn niesko czono , to najwy sze wiatło istniało: jest ono wsz dzie. wiatło to jest yciem.

Gdy cokolwiek ja nieje, o wieca to nas, gdy na patrzymy. wiatło o wieca nasze wiadome pojmowanie. Wnet wiatło ycia rozbły nie przed waszym czujnym okiem, jak to uczyniło dla wszystkich wielkich. Wielu z nich przedstawia si w obrazach jako postacie stoj ce w bij cym blasku wiatła. Chocia nie mo ecie go widzie , wiatło to jest realne: jest ono ydem, promieniuj cym z waszego ciała".

Tu Weldon zapytał, czy mo emy mówi o pewnych naukach biblijnych, na co Jezus ch tnie si zgodził. Nast pnie podnie li my siei razem wyszli my z ogrodu. Weldon zawołał:

228 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce – Pomy lcie tylko, tu skontaktowali cie si z tymi lud mi, a ja mieszkałem w s siedztwie i nigdy ich nie poznałem. Dzisiejszy dzie naprawd był dla mnie rewelacj . Nowy wiat, nowe wiatło, nowe ycie stoi przede mn objawione.

Pytali my go, jak mógł pozna Jezusa. Odpowiedział: – Dziwicie si , e poznałem, to jest ten człowiek. Ja nie wiem, jak go poznałem, ale poznałem i nic nie mo e zachwia tej pewno ci.

Wtr cili my uwag , e je li chce dotrzyma swej umowy, powinien wyjecha w najbli szy poniedziałek, i e nasza grupa wyjedzie tego dnia do Darjeeling i b dzie mu towarzyszy .

– Wyjecha ? – odpowiedział. – Ja ju wysłałem posła ca, prosz c inn osob o zast pstwo.

Pozostaj tutaj. To wy chcecie mnie st d odesła .

*** Po bardzo ciekawym dniu sp dzonym w okolicy na zwiedzaniu ró nych osobliwo ci, powrócili my do mieszkania o godzinie ósmej. Zastali my naszych przyjaciół w ogrodzie, Po krótkiej rozmowie na tematy, ogólne Jezus powiedział, i nale ycie rozumie zaintrygowanie Weldona. Kontynuował: “B d mówił do was tak wła nie, jak chciałbym, eby cie wy mówili do mnie. Je eli te nauki urzeczywistnicie, czyli uczynicie je cz ci siebie samych, nie b dziecie potrzebowali innych.

Tych twierdze nie mo na w adnej mierze bra za formuły. Uczniowie mog stosowa je dla zharmonizowania swoich my li z Bosk Zasad lub jak wielu mówi, dla wicze w koncentrowaniu my li, u ywszy wyrazu Bóg mo liwie jak najcz ciej, powtarzaj c je po wiele razy.

Jest dobrze znanym faktem, e im cz ciej wymawiacie słowo Bóg, wiedz c, i jest to Najwy sza Zasada wewn trzna, przepływaj ca przez was, tym wi ksze korzy ci z tego wyci gacie. Pozwólcie mi powtórzy : – nasz my l jest »Nie mo ecie wymawia wyrazu Bóg lub u ywa Jego imienia za cz sto«.

Ogl dajcie Boga jako Zasad Twórcz , przepływaj c przez was: skupiajcie i zasilajcie energi t Zasad oraz wysyłajcie j z wi kszym dynamizmem. Z powodu faktu, i ona zawsze płynie przez was, jak i dokoła was, mo ecie cał sił swej istoty pobudzi j zewn trznie. Ciało człowieka jest no nikiem, przez który siła ta powtarza si i nabiera rozp du dla dokonania wi kszej pracy i wysyłania wy szej formy. W ten sposób dodaje si o wiele wi ksz sił tej Zasadzie skutkiem faktu, e miliony pot guj i wysyłaj jej promieniowanie. Jednak jeden człowiek, wyst puj cy w pełni władztwa, mo e podbi wiat.

Widzicie z tego, czego mog dokona miliony.

Im wi cej u ywacie tego imienia, wiedz c, e to jest Wewn trzna Zasada, któr utwierdzacie w sobie, tym wy sza jest skala wibracyjna waszego ciała. Wibracje te s w zgodzie i odpowiadaj wibracjom boskim, które słowo Bóg oznacza i wydaje. Gdy raz powiecie Bóg z pełnym zrozumieniem, ciało wasze nigdy nie powróci do tej samej skali wibracyjnej, jak

229 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wytwarzało w czasie, gdy nie wiadomie u ywali cie słowa Bóg. Niech ta my l zakorzeni si w waszym umy le, a nauki te stan si najbardziej intymn własno ci ; przełó cie je, je li pragniecie, na swój własny j zyk. Musz one by z was, a nie z jakiego ródła zewn trznego.

Próbujcie przez pewien czas, a si przekonacie, co to dla was uczyni. Przypominajcie sobie za ka dym razem, gdy my licie BÓG, e jeste cie planem Boga. To nie s moje własne słowa, lecz wasze, wychodz ce od Chrystusa Bo ego, od was samych. Pami tajcie, e Jezusczłowiek stał si Chrystusem, gdy wyraził sob wiatło, które jest czystym wiatłem Boga.

Bóg, Ojciec mój, Zasada Boska przeze mnie płyn ca, jest wszystkim. A wszystkim, czym jest Bóg – JAM JEST. Ja jestem Chrystusem Bo ym. Bogiem-człowiekiem. Wszystko, czym jest Bóg, Ojciec mój, i co On posiada, jest dla Boga-człowiek – do dyspozycji. A wi c Jam Jest uprawnione jest do u ywania wszelkiej substancji. Istotnie, Bóg, Ojciec mój, oddaje cał substancj Bogu-człowiekowi w nieograniczonej mierze.

Zasada Boga jest Ojcem moim. Jam jest Chrystusem Bo ym zarówno w całkowitym, jak i pełnym znaczeniu. Wszystko, co ma Bóg, jest Chrystusem Bo ym.

We my słowo Bóg. Dlaczego ten wyraz ma tyle pot gi? To z powodu wibracji, które wysyła i wyzwala przy wymawianiu: s one najwy sze, s one kosmosem, wibracj najsubtelniejsz .

Wchodz na promieniu kosmicznym i zakre laj najwy sze pole promieniowania. Zakres ten jest wszechobejmuj cy, wszechprzenikaj cy, wszechistniej cy i rz dzi cał mas .

Promieniowania te s panuj cymi elementami wszelkiej energii, a wibracja ta jest no nikiem, który przewodzi wiatło i ycie. Podstawa tej wibracji – rz dz ca inteligencja – r jest tym, co nazywamy Bogiem, i przy promieniowaniu tej wibracji inteligencja ta przenika wszystko. Z tego pola promieniowania emanuj zarówno wiatło, jaki ycie. Gdy człowiek je przyjmuje, ł czy je w swoim ciele; staj si one jedno ci . Ciało odpowiada natychmiast na te wibracje wiatła i człowiek staje si wibracj Boga. Jego Ciało wypromieniowuje wiatło. W ten sposób kto wyst puj cy jako Bóg jest cz sto niewidzialny dla tego, kto działa na ni szym planie wibracyjnym. Oto dlaczego słowo Bóg jest tak pot ne.

To z powodu tego podtrzymuj cego słowa Bóg Biblia wasza zachowała wpływ na tak długo.

Pomy lcie, ile razy wyraz ten jest napisany i wymówiony w tej wielkiej ksi dze! Patrzcie na ró ne Unie promieniowa wiatła, a wi c ycia i energii, które wychodz z ka dego słowa zarówno napisanego, jak mówionego. Ka dy wyraz niesie swoje wibracje do dusz tych wszystkich, którzy mówi , słysz lub widz słowo Bóg. A gdy dusza odpowiada na t wibracj , ksi ga, z której wychodz promieniowania, jest wywy szona, tak jak dusza jest podniesiona przez wibracje. W ten sposób dane jest ksi dze ycie, moc i nie miertelno . W rzeczywisto ci, to wyraz Bóg dokonał tego. Mo ecie wi c powiedzie e ksi ga ta jest słowem bo ym w sensie duchowym, ale nie w dosłownym znaczeniu.

Zbyt wiele łudzi bierze Bibli do słownie, zamiast uwzgl dni jej prawdziw warto duchow . Ten brak u wiadomienia nie ma jednak wi kszego znaczenia, gdy wibracje duchowe odsuwaj na bok to, co jest spowodowane niewła ciw postaw my low . Z chwil gdy si my li lub wymawia słowo Bóg, wibracje te znacznie przewy szaj brak zrozumienia Przetrwanie Biblii okazało si mocn zapor wobec szyderców i krytyków. Ateista niezdolny jest do wytłumaczenia, dlaczego wyraz “Bóg" radykalnie dominuje całkowicie nad słowem do.

230 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Powtarzajcie w my lach słowo Bóg przez pewien czas, a potem próbujcie wytworzy wibracj w waszym ciele słowem zła. Je eli cie jeszcze tego nie do wiadczyli, b dzie to dla was rewelacj . Wielu naukowców ogłasza, e hipoteza teistyczna jest niemo liwa. Nie zwa ajcie na nich, gdy rzeczy wczoraj uznane przez nich za niewykonalne, s dokonywane dzisiaj. Czy nie wiecie, e ju najwy szy czas wej w swój dom, uporz dkowa go i zobaczy , co słowo Bóg uczyni dla was? Pomy lcie uwa nie przez chwil , próbujcie tego, a zobaczycie, czy to nie spowoduje, e porzucicie wszelkie ró nice i zahamowania. Mówcie: Bóg cał sw dusz i odczuwajcie rado spowodowan tym, e traktujecie swego brata z wi ksz dobroci i post pujecie z nim bardziej sprawiedliwie. Postawcie Boga przed sob , a mgła dawno zapomnianych stuleci rozproszy si jak smuga dymu. Intelekt mo e si na to krzywi , ale nie zwa ajcie na intelekt, który mylił si tyle razy. Stójcie, trwajcie ze słowem Bóg, panuj cym w was, a cały wiat walki i zamieszania nie dotknie was.

Gdy wiecie na pewno, e Bóg, czyli wibracja najwy sza, istnieje, e jest On wszechpot g , mo ecie u ywa Go dla dokonania wszystkich rzeczy. Z nim mo ecie przenosi si z miejsca na miejsce. Gdy jeste cie w jednym punkcie, a zachodzi potrzeba, aby cie byli gdzie indziej, pami tajcie, e to osobowo trzyma was w miejscu, a nie Bóg. U ywacie mocy bo ej w ograniczonej mierze, je eli pozostajecie tam, gdzie jeste cie. Wyjd cie z waszego małego »ja«, usu cie ograniczenia, wydajcie rozkaz, e jeste cie Chrystusem-Bogiem, stanowicie jedno z wibracj i moc bo . W chwili, gdy okre licie siebie jako wibracj bosk , b dziecie u celu waszej drogi. Musicie wiedzie i działa , potem kochajcie i uwielbiajcie ródło lub Zasad na tyle, aby to uczyni .

Wiara przekazuje drog przez my l, lecz wymaga to prawdziwego panowania ChrystusaBoga, aby by t wibracj . Z chwil , gdy pozwolicie tej wibracji obj pełn władz , organizujecie j i czynicie to. Wiedza staje si dokonaniem przez miło i uwielbienie. Nie zmienia to faktu istnienia tych promieniowa , gdy ich sobie nie u wiadamiacie. Przez wiar w ich istnienie, potem przez wiedz , e istniej , stajecie si wiadomi tego istnienia – i wówczas mo ecie je u y .

Gdy wyzwalacie wibracje i jeste cie zharmonizowani z polem wibracyjnym, jeste cie niewidzialni dla rzeczy, które wyra aj si na ni szym planie wibracyjnym. A wi c gdy wasze ciało wibruje z szybko ci wiatła, jeste cie niewidzialni dla tych, którzy nie mog widzie wiatła. wiatło jest yciem, przeto je eli yjecie całkowicie w wibracjach wiatła, ciało wasze jest czystym yciem. wiatło i ycie s Bogiem. A zatem wszyscy s Bogiem, gdy próbuj y w wibracji Boga.

Sło ce nie b dzie ju twoim wiatłem za dnia ani Ksi yc w jasno ci nie b dzie ci ju dawał wiatła, lecz Pan b dzie dla ciebie wiecznym wiatłem, a twój Bóg – twoj chwał (Izajasz 60:19). Chrystus-Bóg, Pan, nie potrzebuje wiatła, gdy wibracje Jego ciała drgaj zgodnie z wibracjami Boga. Jego ciało jest czystym wiatłem Sło ca w południe. Pan Bóg lub Jego prawo wyra aj czyste ycie ( wiatło) przez Jezusa lub człowieka, który staje si Chrystusem na Ziemi. Ka dy człowiek staje si Chrystusem, gdy Pan lub prawo bo e jest rozumiane i naprawd prze ywane. »Ja jestem wiatłem wiata – kto pójdzie za mn , nie b dzie chodził w ciemno ciach, lecz posi dzie wiatło ycia«.

231 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Dlatego Faryzeusze mówili do niego: »Ty dajesz wiadectwo o sobie. Twoje wiadectwo nie jest prawdziwe«. Jezus odpowiedział: »Chocia ja daj wiadectwo o sobie, wiadectwo moje jest prawdziwe, gdy ja wiem, sk d przyszedłem i dok d id , ale wy nie mo ecie powiedzie , sk d przychodzicie i dok d idziecie. Wy s dzicie według ciała. Ja nie s dz adnego człowieka, ale je li s dz , s d mój jest prawdziwy, gdy nie jestem sam, lecz jestem ja i Ojciec, który mnie posłał. Równie w zakonie naszym napisane jest, e wiadectwo dwóch prawdziwe jest. Ja daj wiadectwo o sobie, ale Ojciec, który mnie posłał, daje wiadectwo o mnie".

Wtedy mówili do niego: »Gdzie jest twój Ojciec?« Jezus odpowiedział: »Wy nie znacie ani mnie, ani mojego Ojca – gdyby cie mnie znali, znaliby cie mego Ojca równie «. (Jan 8:1219).

Jak mo na chodzi w ciemno ci, skoro chodzicie r ka w r k z Bogiem? Je eli pozwolicie Bogu zatryumfowa , wasze dzieła i osi gni cia b d wieczne. Wyszli cie od tej wibracji i dopóki y b dziecie w wierno ci dla tego wiata, nigdy nie zginiecie ani si nie zmienicie – wibracje te b d trwały na wieki.

Wielu yło yciem wzniosłym i dokonało szlachetnych czynów, spełnionych przez wibracje bo e. W ten sposób ludzie ci maj moc tworzenia przez obni enie tych wibracji i pozwolenie substancji płynnej zag ci si w form . Substancja płynna jest t , która zawiera wszystkie pierwiastki. Naukowcy odkryj , e wszystkie pierwiastki mog by zredukowane, czyli rozpuszczone do tego stanu płynnego czy gazowego: W nim wszelka substancja wibruje lub promieniuje w tej samej skali wibracyjnej. W ten sposób przez obni enie wibracji do cz stotliwo ci, przez któr cz steczki pierwiastka zag szczaj si lub skupiaj , mo ecie wytworzy , jaki chcecie pierwiastek. Tu promieniowania kosmiczne graj wielk rol . Tutaj zachodzi transmutacja, czyli przekształcenie.

Wiele dusz wysokich yło, ale dzieła ich przeszły razem z nimi, gdy nie zdawali sobie sprawy z mocy ich podtrzymuj cej. Oni, tak samo jak inni, nie u wiadamiali sobie swych dzieł, i zostali zapomniani. Gdyby uznali t pot g , a nast pnie przez okre lon my l i wła ciwe działanie umocnili swe czyny, osi gni cia ich stałyby si jak góra, której nie mo na zapomnie , tak wysokie jak góry dokona , które do dzi stoj przed lud mi, jak np. wielkie piramidy egipskie.

Czy nie jest rzecz o wiele wspanialsz y yciem Chrystusa? Czy nie warto uczyni to swym ideałem? Czy to nie usuwa zupełnie małostkowych spraw ycia? Czy nie widzicie osi gni tych, którzy si o mielili wyst pi i y yciem chrystusowym? Gdy dokonujecie tego, stoicie na Górze Przemienienia. Prawo człowieka i proroctwa znikaj , a Chrystus triumfuj cy stoi sam, ale nie samotny. Mo ecie to uczyni , wszyscy mog tego dokona , je li tylko zechc .

Teraz wiecie, e wy i Ojciec jedno jeste cie. To jest wiadectwo dwóch stoj cych razem jako jedno prawo, a wiadectwo to prawdziwe jest W ten sposób – je li s dzicie, s d wasz prawdziwy jest. Je li dajecie wiadectwo o tym pochodzeniu – wiadectwo wasze zgodne jest z prawd . Je eli znacie nasze pochodzenie od Ojca, nigdy nie przeminiecie. Gdyby wszyscy znali Tego, Który jest moim Ojcem, znaliby mnie, gdy wibracje nasze byłyby w doskonałej harmonii. Kiedy Jezus wołał w wi tyni, ucz c i mówi c: »Wy znacie mnie i wiecie, sk d

232 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce jestem – ja nie przyszedłem od siebie, lecz Ten, Kto mnie posłał, prawdziwy jest, Którego wy nie znacie; lecz ja Go znam, gdy ja jestem od Niego i On mnie posłał«.

Wtedy szukali, by go pojma , lecz aden nie poło ył r k swoich na nim, gdy jeszcze nie przyszła jego godzina. I wielu z ludzi uwierzyło w niego i mówiło: »Czy Mesjasz, który przyjdzie, uczyni wi cej cudów, ni uczynił ten człowiek?«. Wtedy rzekł Jezus do nich: »Krótko b d z wami, a potem pójd do Tego, Który mnie posłał. B dziecie mnie szukali, ale nie znajdziecie mnie, a gdzie ja pójd , tam wy pój nie mo ecie«. (Jan 7:28+31,33+34).

Wy wiecie, e duchowo i materialno s zjednoczone ze sob w Chrystusie. Duch wie:»Ja przychodz nie od siebie, ja jestem od Ojca«. wi tynia, czyli ciało, musi si sta czystym przewodem, przez który wieci Chrystus. Gdy Chrystus powstanie w człowieku, uczyni On wi ksze cuda od tych, które ja dokonałem. Szukajcie, a znajdziecie Chrystusa we mnie, Chrystusa w sobie, w braciach i we wszystkich. Godzina wasza nadejdzie, gdy Chrystus objawi si ka demu z was jako jednostce. Wtedy podniesieni b dziecie do wiadomo ci chrystusowej i uwielbicie Ojca tak, jak ja Go uwielbiam. Napisane jest u Mateusza (27:46), i ostatnie moje słowa na krzy u brzmiały: »Bo e, mój Bo e, czemu mnie opu cił?«. Jest to zupełnie bł dne tłumaczenie! Prawdziwe słowa, to: »Bo e, mój Bo e, Ty nigdy nie opu cił mnie ani adnego z Twych dzieci, gdy dzieci Twoje mog i do Ciebie, jako ja id . One mog widzie moje ycie, jak je prze ywam, i yj c tym yciem, mog one wcieli Chrystusa i sta si jednym z tob , Bo e, Ojcze mój!«.

Nigdy nie było my li o rozł ce. Chrystus Bo y ju by zdecydowanie wyst pił na długo przed t godzin . Gdyby spalili moje ciało, ja mógłbym je zebra z powrotem z tych samych cz steczek, które zostały wyzwolone przez pozorne zniszczenie. Gdyby rozdzielili ka d cz steczk ciała, mogłaby ona by zebrana natychmiast – nie byłoby zmiany.

Człowiek jest tak ukształtowany, e gdy trwa w zrozumieniu Chrystusa-Boga, wyzwala do rozumnej energii, a energia ta i inteligencja tak całkowicie spowijaj go, e gdyby ciało zostało zniszczone, a element ycia rozł czony z cz stkami, to integralna zasada ycia mogłaby zebra i skonsolidowa te same cz steczki w t sam form , przez któr si wyra ała. Model istnieje – jest zbudowany z substancji i w substancji, która nie mo e by zniszczona. Trzeba tylko zebra j z powrotem i napełni form , przenikni t tym samym elementem ycia, a b dziecie mieli doskonał form , czyli wizerunek, jak przedtem.

Z tego wniosek, e ukrzy owanie nie mogło mi zaszkodzi – zaszkodziło za tym, którzy usiłowali kwestionowa Zasad Chrystusow . Był to tylko przykład wypełniaj cego si prawa wielkiej Zasady, cie ki, któr mo e pój cała ludzko . Post puj c ni , człowiek staje si Chrystusem-Bogiem, ideałem ludzko ci, skonsolidowanym w form niezniszczaln . Nawet to ciało moje nie było zniszczalne. Wibracje jego byty tak wysokie, e sam akt przybicia go i podniesienia na krzy u był tylko symbolem tego, i ci, którzy mnie ukrzy owali, doszli do ostatniej granicy krzywdy, jak miertelny mo e uczyni ciału. Konieczno całkowitego spełnienia miertelnej granicy polegała na umieszczeniu ciała w grobie, zatoczeniu na ogromnego kamienia i szczelnego zapiecz towania. St d okrzyki: »Dokonało si «.

Gdy miertelne jest sko czone – nie miertelno jest pełna. W ten sposób niemo liwe jest ograniczy nie miertelne ciało człowieka, nawet w wykutym w skale grobie. Skała mogłaby by skruszona, aby uwolni ciało, gdyby zaszła taka potrzeba. St d konkluzja, e cała ta scena była symbolem dziedzictwa człowieka".

233 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce

*** Zebrania te trwały przez szereg dni Postanowiono, e Gordon Weldon i ja pozostaniemy z tymi lud mi, a nasz szef i inni powróc do Darjeeling, gdzie zało główn siedzib celem uporz dkowania danych, które my zebrali. Po ich odej ciu zało yli my obóz bardziej stały, poniewa miał to by o rodek, a do powrotu szefa w grudniu.

Za miejsce zamieszkania obrali my szczyt pasma górskiego, rozci gaj cego si do doliny, odgał zionego od głównego masywu górskiego na wysoko ci około pi ciuset stóp nad dolin .

Poło enie tego miejsca było bardzo dogodne i nadawało si na główn siedzib , gdy było łatwo dost pne z wielu miejsc, które chcieli my zwiedzi . Obóz znajdował si w rodku du ego wy łobienia. Teren zni ał si stopniowo od głównego ła cucha ku naszemu obozowi, nadaj c mu wygl d gniazda w rodku wyniosłego amfiteatru, z dolin jako wielkim zamykaj cym cało elementem.

Ponad i poza nim Sło ce zachodziło w morzu płynnego złota. Co wieczoru barwa ta odbijała si na id cym w gór stoku ła cucha, który stanowił Ho domniemanego amfiteatru, k pi c jego szczyt w bezmiarze drgaj cych i pulsuj cych odcieni, podobnych do olbrzymiej t czy.

Stoj c w skupieniu w chwili ostatnich błysków Sło ca na horyzoncie, mo na było sobie wyobrazi wielkie jestestwo ze wzniesionymi ramionami, otulone estetycznie w szat z czystego złota, w aurze nieskalanego białego wiatła, które promieniowało w dalekie przestrzenie.

Pewnego wieczoru przed samym zachodem Sło ca, gdy siedzieli my przy ognisku i ostatnie promienie zdawały si płon najwspanialszym blaskiem, wyst piło niezwykłe zjawisko, i to tak wyra nie, e ka dy z nas zamarł w zachwycie. Kto , rozmawiaj c z przybyłym przed chwil Sannyasim zrobił uwag , e Sło ce, zanim nam powie dobranoc, usiłuj przej samo siebie.

– To wró y wielkie wydarzenie – odpowiedział Sannyasim. – Zast p wielkich dusz towarzysz cych Najwy szemu zbierze si wkrótce. Prosz o spokój.

Natychmiast zaległa cicho , która niby płyn ła z przestrzeni zewn trznej. Nagle w tym ogromnym spokoju rozległ si głos niebia ski, w melodyjnych kadencjach. Dziesi tki tysi cy kokilów (ptaków) zagrało przenikaj ce wysokim sopranem, który zlewał si z głosem i piewem tak harmonijnie, i nie sposób było nie uwierzy , e owo piewanie zrodziło si w niebie. Gdyby drogi czytelniku, był wiadkiem tej scenki słyszał ten piew, wiem, e przebaczyłby tym superlatywom, W jednej chwili sopran ptasz t umilkł, ale pie płyn ła dalej, bardziej jeszcze majestatycznie. Wówczas na stoku pasma górskiego ukazały si srebrzyste anielskie postacie kobiece, ubrane w l ni ce szaty, rysuj ce mistycznie pi kne kształty. Tak cudne były ich twarze, e nie da si tego opisa – po co je obra a samymi słowami.

Wszyscy razem z Sannyasim trwali my w zachwycie, zapominaj c na chwil o oddechu.

Nagle tysi ce głosów doł czyło si do chóru, a postacie zacz ły si gromadzi i kr y wokół dwóch stoj cych po rodku. piew ucichł tak nagle, jak si zaczaj, i osoby znikn ły.

234 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Zapanowała cisza i pojawił si wysoki kształt, przyodziany w blaski pi knych barw. W miar jak promienie Sło ca gasły, posta si zmniejszała,! a stan ła przed nami jako pi knie zbudowany m czyzna o doskonałej symetrycznej twarzy i niezrównanym kolorze włosów, spływaj cych mu na ramiona. Odziany był w l ni c biał szat opadaj c z ramion, w pi knych fałdach, opasany lu nym, srebrzystobiałym pasem; gdy si zbli ał do nas dostojnym krokiem, r bek jego szaty muskał traw . Bóstwo greckie nie wygl dałoby bardziej majestatecznie. Gdy był blisko, zatrzymał si i powiedział: – Zbyteczne jest si przedstawia , gdy nie dbamy o konwenanse, Pozdrawiam was jako prawdziwych braci. Wyci gam m r k i ciskam moj drug . Czy si waham u cisn siebie? W zł czeniu z Zasad Bosk kochamy cały wiat Jestem jak i wy, nienazwany, bez wieku, wieczny. Razem w prawdziwej pokorze trwamy w Bogu Ojcu.

Przez chwil stał w milczeniu. Nagle jego strój si zmienił; był przed nami w ubiorze równym naszemu, a u jego boku asystował mu ogromny rad puta ski tygrys. Było to pi kne zwierz z błyszcz c w blasku zachodz cego Sło ca jedwabist sier ci . Przej ł nas chwilowy l k; byli my przedtem tak zaabsorbowa niezwykło ci zjawiska, e nie zauwa yli my obecno ci tygrysa; Nagle zwierz si skuliło. Na rozkaz naszego go cia tygrys stan ł na łapach, podszedł i wsun ł swój pysk w wyci gni te r ce człowieka. Uspokoili my si , fala obawy przeszła. Przybysz usiadł przy ognisku, a my si skupili my blisko niego. Tygrys odst pił i nieopodal wyci gn ł si w całej swej długo ci na ziemi. Go powiedział: – Przeszedłem skorzysta z waszej go cinno ci przez pewien czas je li nie b d natr tny.

Pozostan z wami a do wielkiej melli Wszyscy jednocze nie usiłowali my u cisn go cinno . Podzi kował nam i przemówił: – Nie potrzebujecie si obawia adnej krzywdy.

jego r k , tak bardzo chcieli my okaza nasz

adnych zwierz t; je eli si ich nie boicie, nie zrobi wam

Widzieli cie przed wiosk , dla ochrony mieszka ców, nieruchome ciało na ziemi. Jest to tylko znak fizyczny dla ludzi. Nieruchome ciało wystawione jest na łask i niełask zwierz cia – chocia nieporuszone, pozostaje ono bez szkody, a lud, widz c ten fakt, pozbywa si w ten sposób l ku przed zwierz ciem. Z chwil gdy strach ust pił, a człowiek nie wysyła jego wibracji, zwierz , nie natkn wszy si na wibracje przera enia, nie patrzy na ludzi jako na co do po arcia, spogl da na nich jak na drzewo, traw lub stoj ce dokoła chaty, poniewa nie odbiera wibracji trwogi.

Zwierz mo e przej przez t sam wiosk , gdzie przedtem wybrało sobie kogo na ofiar , kto emanował z siebie najwi ksz obaw . Obserwowali cie to. Widzieli cie to samb zwierz , krocz ce Bezpo rednio obok rozci gni tego na ziemi ciała i id ce przez wie w poszukiwaniu kogo , kto si go boi.

Widzicie to samo zwierz biegn ce obok dwojga małych dzieci w odległo ci mniej ni dwadzie cia stóp, atakuj ce starsz osob , która objawia l k. Dzieci były zbyt małe, aby si ba , dlatego zwierz ich nie widziało!

235 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Wspomnienia podobnych do wiadcze nasuwały si nam jedno za drugim i poj li my, i niezbyt dogł bnie analizowali my pojecie strachu i nie doszli my do precyzyjnego zdefiniowania go.

Nasz go

mówił dalej:

– Kochajcie zwierz , a musi ono odwzajemni si miło ci : je li ono si oprze tej miło ci, zniszczy samo siebie, zanim zdoła wam zaszkodzi . Zwierz bardziej zdaje sobie z tego spraw ni człowiek. Spojrzawszy na tygrysa powiedział: – Oka my miło

naszemu bratu tutaj, i zauwa my odd wi k na ni .

Uczynili my to, jak tylko umieli my najlepiej. Nagle tygrys si podniósł i podszedł do nas, w ka dym ruchu okazuj c najwi ksz rado . Rishi zauwa ył: – Podejd cie do zwierz cia jak do wroga, a b dziecie mieli nieprzyjaciela, z którym b dziecie zmuszeni walczy : podejd cie jako do brata, a zyskacie przyjaciela i opiekuna.

Muni towarzysz cy nam do wi tyni Krzy a Tau w Tybecie, wstał o wiadczaj c, e musi nas opu ci i powróci do Hardwar, by słu y pielgrzymom zbieraj cym si na mell . Po wymianie ukłonów opu cił nas. Pomimo e był bardzo cichy, cieszyli my si niewypowiedzianie jego obecno ci . W tym wielkim kraju jest wielu podobnych mu: nie potrzebuj mówi , a odczuwa si ich wielko .

Po odej ciu Muniego usiedli my znów, lecz zaledwie to zrobili my, do obozu weszli: Emil, D ast i Chander Sen. Po powitaniu usiedli my i uło yli my marszrut wycieczki po du ej połaci kraju. Gdy sko czyli my, Emil opowiedział wiele interesuj cych legend zwi zanych z miejscowo ciami, które chcieli my zwiedzi . Z nich przytocz tylko jedn , gdy dotyczy ona obwodu, w którym obozowali my, i ci le si ł czy z M ka Kumba Mella, obchodzon tutaj, co dwana cie lat. Na t mell i na pielgrzymk do wi tyni tej prowincji gromadzi si wi cej pobo nych, ni gdzie indziej. Tu schodzi si ich pi set tysi cy na jedn mell . Poniewa zdarzenie tej pory roku ma wielk doniosło , spodziewano si , e liczba pielgrzymów wzro nie jeszcze o setki tysi cy. Pomy lna atmosfera zdawała si przenika całe powietrze.

Tu podczas uroczysto ci wydaje si bezpłatnie ywno wszystkim bior cym w niej udział.

Hardwar znany jest jako Wielkie wi te Miejsce. W Brindawan mieszkał Szri Kriszna i w dolinie tej dorastał do wieku m skiego. Okolica ta jest prawie rajem. Jest ona ojczyzn słodko piewaj cych ptaków, zwanych kokile. W obwodzie tym istniej w formie szlachetnych kamieni lady powstałe ze spadłych kropli wieczystego nektaru, wylanych z dzbana Amri – nektaru, który był wyrzucony przez morze po bitwie Devatosów (bogów) i Asurów (demonów) – innymi słowy po walce duchowo ci z materializmem. To oznacza er , w której Indie obudziły si do pełnego znaczenia, ycia duchowego. Ten dzban z nektarem był tak cenny, e stoczono drug bitw o jego posiadanie. Ale po piech bogów, by prze cign demony, był tak wielki, e uroniono z tego dzbana nieco kropel, a gdzie one padły, tam powstały owe znaki ze szlachetnych kamieni. Legenda ta kryje w sobie gł bsz tre duchow . e znaczenie takich legend jest trwałe, wieczne i si ga dali, przekonamy si pó niej.

W kraju tym, towarzysz c Wielkiemu Ri i, w drowali my z miejsca na miejsce, odwiedzaj c wiele wi ty . W grudniu spotkał nas szef i podró owali my dalej na południe od góry Abu.

236 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Stamt d powrócili my do Brindawan i Hardwaru, i znów odwiedzili my wiele wi ty , gdzie mieli my najbardziej osobiste i serdeczne zbli enia, pobieraj c nauki i korzystaj c z takich sposobno ci, które nie mog by opublikowane, chocia jedyne nało one na nas ograniczenie polegało na pro bie, aby my, chc c udzieli je innym, czynili to osobi cie dla pewnych grup.

W istocie pro ba ta dotyczyła tego, by wiadomo ci te nie były spisane, lecz podawane ustnie tylko tym, którzy b d o to prosi .

Zgromadzenie wielkiej liczby wi tych i pobo nych ludzi jest prze yciem nigdyniezapomnianym. Tu nie ma gor czkowego po piechu, zamieszania ani tłoczenia si w ród tego ogromnego zbiorowiska, wszyscy podró uj drog bezpo redni do jednego punktu, w jednym celu. Zewsz d napotyka si ludzk yczliwo i dobro , i słyszy imi Najwy szego Wszechmocnego z wszystkich ust, wymawiane ze czci najgł bsz . Jest to duchowe echo biegn ce wzdłu niesko czonego korytarza, fetory wiat zachodni nazywa czasem. Nie ma on znaczenia w ogromie Wschodu.

Mo emy sobie tylko wyobrazi wielki zlot czterystu do pi ciuset tysi cy ludzi, cho zliczy ich nie mo na. Gdy siedzieli my przy ognisku, rozmawiaj c o wielkim dniu melli, Ri i obja nił nam cel tego wydarzenia. Prawie wszystkie takie zgromadzenia maj w mocach dogł bniejsze znaczenie, ni si to powierzchownie wydaje lub przekazuje to legenda.

*** "Napisane jest" – podj ł Ri i dalej – “oko nie widziało, ucho nie słyszało ani serce ludzkie nie przeczuto tego, co Bóg przygotował dla tych, którzy Go kochaj " (1. Kor. 2:9). Nale ałoby to przeczyta tym, którzy Go miłuj i przejawiaj Chrystusa-Boga. Niewielu rozumie Zasad ycia i jej cel Rozumiej ca Zasada, to ta, która stoi poza wszystkimi rzeczami i jest rzecz główn . Dlatego prawdziwe jest przysłowie: »We wszystkim, co zyskujesz, pozyskaj rozumienie«. wiadome rozumienie celu le y u podstawy wszystkiego. To ono działało z tak skuteczno ci dla Salomona.

Prosił on, aby mu była dana podstawa rozumienia! eby miał rozumiej ce serce. To otworzyło mu ródło m dro ci i dało pot g , obsypało go bogactwami i honorami, e zasłyn } jako król tysi ca przypowie ci i wspaniałych osi gni – mówiono o nich symbolicznie jako o tysi cu on Salomona.

W czasach Salomona ona była symbolem wielkiego talentu, wszechwiedz cego poznania, które przewidywało cał histori wszech wiata i jego wyra ny zwi zek z ludzko ci i z ka d z jej jednostek. Kiedy Salomon oddawał swe talenty swojemu ludowi i u ywał je na jego korzy , dodane były do jego przypowie ci »trzy tysi ce wi cej i pie ni jego było tysi c i pi set«. I »Bóg dał Salomonowi m dro i roztropno bardzo wielk , a rozum nieograniczony jako piasek, który jest na brzegu morskim (I Król 5:9:32). Salomon nie był królem w literalnym lub doczesnym tego słowa znaczeniu – był królem nad sob i swym własnym domem. Królewsko miał w sobie; z tego tronu rozdawał miło , rozumienie, m dro , sprawiedliwo i obfito wszystkim, którzy przyszli po m dr rad . Salomon rz dził swym ludem za pomoc ró d ki: »która stała niewzruszenie prosto jak elazo* – była ona symbolem prawa, które nigdy nie zawodzi. Chocia to, co on wysyłał, było pot gowane tysi c razy po dziesi tysi cy i wracało z tak sam pot g , królestwo Salomona – cho by

237 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce nim była cała Ziemia – nie mogłoby obj bogactwa nagrody prawa (czyli Pana), które poznało skarb Chrystusa-Boga i słuchało rozkazu, by ja wyst piła i okazała posłusze stwo Boskiej Zasadzie.

Dawajcie bez my li o tym, co otrzymacie, a nagroda wasza b dzie bezmierna. Oddajcie najpierw miło Bogu, a potem całej Ziemi. Gdy miło ta powraca, ogarnia cał Ziemi i zostaje pomno ona tysi c razy po dziesi tysi cy, gdy przeszła ona przez my l milionów ludzi i ka dy pomno ył j tysi c razy po dziesi tysi cy. Gdy wróci, czy do jest miejsca na Ziemi dla jej pełni? To jedno wyzwała Ziemi , a rezultatem jest niebo. Harmonia panuje tu najwy sza. Salomon nakazał sobie, e b dzie działał ze zrozumieniem, m dro ci , sprawiedliwo ci , obfito ci i rado ci wielk . Có si stało? Ziemia nie mogła pomie ci tej obfito ci – to ju nie była Ziemia, to było niebo. Czy dziwicie si , e ludzie z epoki Salomona nazywali go wielkim królem, bogiem? Oni padali przed nim i wielbili go, pewni, e mógł im da wszystko, czego potrzebowali. Lecz tu wła nie bł dzili, nie pojmuj c, e Salomon dawał przykład, za którym winni byli pój . Bóg powiedział do Salomona: »Nie b dzie tobie podobnego na Ziemi«. Nikt nie mógł by taki, jak on był na Ziemi, gdy opu cił on stan ziemski; stan ten był niebia ski, a panował w nim jego lud równie po królewsku, jak panował Salomon. Przejawił on Boga, dziedzictwo człowieka, które oni musieli na ladowa .

Czy taki król mógł skaza którego ze swoich królów na mier , je eli przez, uczynienie tego skazywałby sam siebie na tak sam mier , pomno on tysi c razy przez dziesi tysi cy?

Król taki panował sprawiedliwie, nie nad innymi królami, lecz razem z tymi królami, i nie potrzeba mu było pompy czy blasku zewn trznych efektów. Nie potrzebował nawet wkłada korony – cała ludzko znała koron . Taki król jest prawdziwym władc nie nielicznych, lecz ka dej ludzkiej jednostki – rz dz one wraz z nim. To jest człowiek i Bóg panuj cy, najwy szy. To jest dom Izraela, gdy dom staje si drzewem, korzeniem, gał zi , li ciem, kwiatem, a wo płyn ca z kwiatu – prawdziwym duchem wszystkich ras. Rasa taka zamieszkiwała Ziemi i taka rasa znowu zamieszka na Ziemi. Powiadam wam: – Nie wahajcie si ; niebo jest tutaj, je eli ka da jednostka ludzka tu je uczyni. Poniewa ludzie odmawiaj przyj cia wezwania, b d oni wychodzi z ycia i powraca do przez narodziny ze wszystkimi jego próbami i utrapieniami; przechodzi b d przez mier tylekro , a wreszcie si naucz lekcji, e cała rodzina ludzka zbudowana jest na opoce absolutnej duchowo ci. Dla takiej rasy nie ma mierci ani nie mo e on powsta ponownie: dlatego karma nie istnieje. Karma jest tylko kar za wprowadzenie w przejaw niezgody i dysharmonii.

Zast pcie karm -odpłat wyrzeczeniem, a skorygujecie przyczyn karmy, gdy istnieje ona jedynie w my lach ludzi zdecydowanych przejawi karm . Usu cie przyczyn albo zast pcie j wy szym stanem, a ni szy b dzie anulowany. Podniesiecie wibracje swego ciała powy ej wibracji, pozwalaj cych na istnienie karmy. mier nie likwiduje karmy, nie niszczy jej ani wymazuje. mier dodaje do karmy i j powi ksza wielokrotnie, gromadz c j w du ych dozach dla ka dej jednostki ludzkiej. chwil gdy przezwyci acie mier i reinkarnacj , jeste cie wolni od mierci i karmy, obie s wymazane, a przez to zapomniane – je li za zapomniane, to przebaczone.

Je eli na pewnym stopniu absolutna ci gło ycia nie mo e by dostrze ona, w ten sposób poj ta i urzeczywistniona, to istnieje ostatecznie lekarstwo dla bł du mierci, zwane reinkarnacj . Reinkarnacja jest tylko wiatłem przewodnim w lepej uliczce mierci. Gdy wiatło to prowadzi, mier mo e by przezwyci ona przez jeden za drugim bieg do wiadcze ziemskich, gdy przez lekcje, które daj te do wiadczenia, dochodzimy do

238 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce post pu polegaj cego na zrzuceniu ukutych przez ludzi ła cuchów wyznaniowych, czy narzuconych dogmatów. Wówczas mo emy znowu wst pi w pełn chwał bo , w wiatło, które wieci tak jasno, a które wydawało si nam blade, poniewa bł dzili my daleko od ludzkich wyzna i przes dów. Kiedy si zbli amy z powrotem do domu Ojca, za ka dym krokiem naprzód wiatło rozbłyska ja niej, a gdy wchodzimy, zastajemy dom roz wietlony jasno ci , pełen ciepła i pi kna, które wydawały si mgliste, tylko z powodu naszego sposobu patrzenia. Tam znajdujemy znów pokój, cisz i spoczynek, którymi mo emy si do woli cieszy . Mogłyby one by naszym udziałem, gdyby my weszli tam, zanim zbł dzili my, zniewoleni przez przes dy i wyznania. Na ko cu cie ki wszystko jest zapomniane i przebaczone, tak jak mogło by na pocz tku.

Uciszcie si i rozwa cie w sobie spraw zbawienia Pana. Uspokójcie zupełnie wasz fizyczno i spójrzcie na całkowite zbawienie, jakie Pan, Chrystus-Bóg, wyst puj cy jako wasze prawdziwe »ja«, mo e wam da . W ten sposób ja sam dostrzegłem i stwierdziłem prawo, z którego zrobił u ytek Abraham tak dawno temu. To jest tak samo prawdziwe dzisiaj, jak było w tamtych czasach. Przejawy staj si takie, jak s ujmowane w my li, słowie lub czynie, zgodnie z waszym wierzeniem. Je eli my l nie jest dobra, to lekarstwem na to jest zmiana waszej my li. Przywołuj rzeczy, których nie ma, tak jakby były!

Jest wiele bł dów w tłumaczeniu z oryginalnych tekstów w waszej Biblii, jak równie wiele fałszywych proroctw. Du o z nich powstało przez brak zrozumienia liter i symboli, z którymi tłumacze mieli do czynienia. Te s do wybaczenia, gdy tłumacze byli sumienni, a ich wnioski okazały si o tyle zdatne, o ile oni zdolni byli zrozumie tekst Jednak e ogromna wi kszo była niecnym fałszerstwem, którego si dopuszczono dla mistyfikacji, wprowadzenia w bł d i obalenia oryginalnej Ewangelii domu Izraela, Pierwsza nazwa brzmiała Israel, co znaczy kryształ, czyli czysta biała rasa, pierwsza rasa, która kiedykolwiek zamieszkiwała wiat, rasa pocz tkowa lub rdzenna, od której pochodz wszystkie inne. Była ona równie nazywana ras czystego wiatła, gdy rasa w wielu wypadkach znaczyła promie . Od niej pochodzi rasa aryjska.

Wi ksza cz tego przeinaczonego tekstu Biblii datuje si lub zacz ła si w pierwszym i drugim wieku A.D., a napa ta skierowana była w szczególno ci przeciw ksi dze Daniela, Ezdrasza i Nehemiasza. Te odst pstwa rozci gały si na wczesne dzieła Jesephusa i inne ksi gi. Były one celowo przekr cone dla ukrycia dobrze znanych wypadków, jakie zaszły w tamtych czasach i jeszcze przed tym okresem. Fałszerstwa te miały te na celu zniszczenie okre lonego systemu chronologicznego i historii zachowanych przez Izraelitów z czasów, gdy zacz ła si wiadomo . Napisano tysi ce fałszywych opowiada ó prawdziwych zdarzeniach, zast puj c nimi oryginały. Spora cz prawdziwych danych historycznych została zniekształcona i zatarta.

Aryjczycy, bezpo rednia gał tej rasy, u ywali identycznego systemu chronologicznego, który zachowali w stanie niezmienionym. Dzi ki temu systemowi, fałszerstwa i miejsca zmienione mog by łatwo wykryte. Z tego wzgl du dysponujemy prawdziw i pełn chronologi hebrajsk . Wiemy, e fałsze te były Naci gni te i na Salomona, jego dom i ony oraz na wiele innych z dziesi ciu plemion domu Izraela, jego przywódców, nauczycieli i doradców. Po podziale tego dziesi cioplemiennego domu na dwa, rdzenne królestwo znane było jako dom lub królestwo Izraela. Drugie jako plemi Judy. Cho plemi to było izraelskie, lecz bynajmniej nie był to cały Izrael. Mówi o Abrahamie, Izaaku l Jakubie jako o ydach jest nie tylko zwykłym bł dem, ale przekr tem, gdy tylko potomkowie Judy i ci, co przyszli

239 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce potem, mogli by nazywani – według imienia Judy – ydami. yd, nigdy nie był odnoszony do dziesi cioplemiennego domu Izraela. nie byli ydami, lecz ydzi byli plemieniem narodu izraelskiego.

Gdy plemi Judy opu ciło Palestyn i poszło do niewoli, przypisywano im nazw . Ci, których znamy dzisiaj jako ydów, s szcz tkiem plemienia Judy, które powróciło do Palestyny po odzyskaniu wolno ci. Wielu z nich zmieszało sw krew z narodami s siednimi.

Ci, którzy dzisiaj nazywaj si ydami, nie maj nawet jednej trzeciej krwi prawdziwego plemienia Judy.

Gdziekolwiek ydzi mieszkali i mieszali si z Izraelitami lub Aryjczykami, tam tkwili, i to dzi ki tym narodom maj oni tak wytrwało . Z biegiem czasu ydzi zobacz , e do tych narodów b d musieli zwróci si o opiek i pomoc, tak e wypada im trzyma swój dom w porz dku. plemienia Judy, która si poł czyła z Izraelitami w ich w drówkach po Europie, nie Ta cz jest elementem rasy znanej obecnie i nazywanej ydami Cz ci tej nie nale y w adnym razie oddziela ani odró nia od innych Izraelitów, którzy si osiedlili na wyspach brytyjskich i wzdłu brzegów Morza ródziemnego, poniewa przez mał e stwa z miejscowym ludem i wpływ otoczenia stracili oni swe charakterystyczne cechy. Ja wywodz si z tej rasy, dlatego wiem. ydzi s u nas; mo emy w biegu wieków ledzi ich histori krok za krokiem, od domu Judy do plemienia Judy i dalej; a do dzi . wiadcz oni o Istnieniu wielkiej rasy, która pomaga w zachowaniu ideału Boga, a do chwili, gdy wszystkie rasy wróc znów do jedno ci z Chrystusem-Bogiem na czele w ka dej jednostce, jak to było, zanim wielka rasa zacz ła si rozprasza i dzieli . Nie jest rzecz trudn ledzi ich losy po wyj ciu Izraela z Jeruzalem, lady tych, którzy si osiedlili na wyspach brytyjskich, daj si łatwo odnale . Tak samo lady plemienia Da . Jego nazwa i historia, jak równie miejsce, gdzie si osiedlili, mo na okre li . Rzeka Dunaj (Danube), tak nazwana od plemienia, dzi jest otwartym go ci cem, przez który po rozproszeniu, grupy tych plemion przybyły do Brytanii jako Du czycy (Danes), Jutowie, Rktowie i pod innymi mianami. Tak dotarli do Skandynawii, Irlandii, Szkocji i innych krajów, i pod tymi ró nymi imionami przybyli do Brytanii, a stamt d do Ameryki. Gdy docieraj do Ameryki, s w swej poprzedniej ojczy nie. W kraju swego pochodzenia szybko trac własn odr bno plemienn , zmieniaj swój j zyk na jedn mow – t , któr władali, gdy odeszli.

Długo, długo bł dzili oni z dala od domu, lecz s z powrotem w swoim kraju ojczystym, a kraj ten rozci ga si od Ameryki Południowej, Australii, Nowej Zelandii i wysp mórz południowych i rozrzucony jest tak daleko, jak Japonia i Chiny.

Japo czycy i Chi czycy w drowali mało. S to odgał zienia ywotnej rasy, która wyemigrowała z ojczystego kraju Mu na długo przedtem, zanim si zapadł kontynent macierzysty. Byli oni nazywani Ujguar, czyli plemiona w drowne, i s potomkami wielkich ras mongolskich. To w tym kraju ojczystym rasa biała urzeczywistniła najwy sz cywilizacj .

U ywali oni energii emanuj cej i wyzwalali energi atomow do wykonywania prac po ytecznych. Rozwin li równie lewitacj i w ten sposób przenosili si z miejsca na miejsce.

Ich filozofia wolna była całkowicie od poga skiej idolatrii, wyzna , dogmatów i przes dów.

240 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Wielbili oni prawdziw Zasad jako zasad płyn c przez cał ludzko , człowieka tak boskiego jak Bóg.

Izrael-Arya, to symbol jedynej i m drej królewsko ci i kultury. Z tej rasy wywodzi si Biblia i do tej rasy zwracane były jej najwy sze zalecenia.

Chrystus w człowieku był jej ideałem. To była pochodnia, daj ca wiecznie płon ce wiatło, głowa sceptru. Dla roz arzania tego ognia, by płon ł coraz ja niej i by człowiek nie mógł go nigdy zapomnie , dane mu były wskazania nie tylko w jednej Biblii, lecz w Bibliach dwunastu.

Dla ochrony przez zniszczeniem i sfałszowaniem ludzie zbudowali z kamienia dwana cie Biblii i rozmie cili je w ró nych punktach kraju macierzystego. Aby sprowadzi je razem pod jedno miano, czyni c zawarte wanien wskazania wiecznotrwałymi, wybudowali Wielk Piramid , dowodz c przez to, e Chrystus, podstawa cywilizacji, był mocno utwierdzony na Ziemi w ród ludzi i nie mo e by zapomniany ani wykre lony. B dzie ona trwała na zawsze, nie tylko jako drogowskaz, który utrzymuje wysoko wiatło, lecz jako reflektor tego wiatła.

Nie tylko odbijał on jasno , ale wydawał cz sto powtarzany rozkaz: »Je elł ludzko zgubiła wiatło, pójd cie do wn trza, tam znajdziecie zapisane wskazania, które odnowi ten blask, tak aby wiecił on z was, zagubionych owiec, bł kaj cych si i pozbawionych jasno ci«.

U Boga wszyscy bł dz cy bez wiatła- ycia s owcami, które si odł czyły od stada – jednak zawsze widocznego i daj cego mo no powrotu. Chrystus-pasterz czeka ze wzniesion pochodni na tych, którzy przyjd ; chocia była ona ukryta przez wieki, istnieje ci gle dla tych, którzy przychodz , szukaj c wiatła.

Jest to pierwsza mowa kosmosu. Rozlega si głos, słowo Boga: »Tu jest wiatło! Niech si stanie wiatło !«. Rozbłyska wibracja; z tymi wibracjami przyszło ycie. e ycie nigdy nie jest rozł czone z Bogiem, o tym wiadczy fakt, e ta Wielka Piramida ze sw podstaw mocno wspart o podło e ma niekoronowan głow w obłokach.

Gdy człowiek przyjmie swe prawdziwe dziedzictwo – Chrystusa – i uzna fakt, e ChrystusBóg jest prawdziw ja ni w pełni władztwa, korona lub kamie szczytowy b d umieszczone; b dzie to równie wiadczy wiecznie, e człowiek nigdy wi cej si nie odbije od stada.

Wielka Piramida jest Bibli w kamieniu, niezniszczaln kronik bibliograficzn , odzwierciedlaj c bieg osi gni i w drówek ludów, wybranych przez Boga. Nie jednego, lecz wszystkich ludów, które przyjm wiatło chrystusowe. Ale to nie pozwala tym ludom działa w sposób niechrystusowy i mie postaw niechrystusow . Taki lud ma sta jako wiadek, inaczej ludzko lub jej jednostki bł dz , zapominaj i przy miewaj to wiatło prawdziwe, głosz ce, e spo ród nich wyjdzie jeden, który jest zupełnie zdecydowany by wizerunkiem Chrystusa, i z trzyman wysoko, płon c wiatłem pochodni b dzie przewodzi jej jak Chrystus wewn trzny, który powinien prowadzi .

Albowiem cywilizacja wielu idzie w dół. Istotnie wielka rasa tak długo szła ciemn cie k , i wygl dało na to, e straci sw identyczno i zwróci si całkowicie ku zdziczeniu i barbarzy stwu. Tylko niewielu ci le trzymało si czystych zasad, nale cych do ludzko ci, i

241 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce tych niewielu musiało si wycofa do samotni, aby łatwej móc si zbiera , koncentrowa i wysyła wiatło dla pomocy całej ludzko ci.

Grupa ta szerzyła nauki, e wiat potrzebuje zbawiciela, Boga-człowieka, który mo e wyst pi i wyst pi, a przez my li, słowa i czyny nauczy, i poka e ludzko ci – z pocz tku przez poszczególne jednostki, nast pnie przez ogół – e Chrystus yje w nich zawsze i jest tak ywotny jak dawniej, chocia nieczynny. Niewiedza stłumiła w nich wiatło chrystusowe oraz zaniechanie ycia chrystusowego. Werbalnie, proroctwami i kierowaniem grup oraz jednostek przekazano ludzko ci posłanie, e Najwy szy wyznaczył zbawiciela, który znów b dzie ył w wierno ci dla szczytnych poj , i e ten zbawca wyst pi w okre lonym czasie. Było to zarz dzenie Najwy szego, które Pan Bóg przelał na grup jednostek ludzkich. Uznawały one warunek, e dla przyci gni cia ludzi do zbawcy, który miał do nich przyj , niezb dne było wyznaczenie czasu tego przyj cia oraz pouczenie o jego metodzie i celu – a nawet cisłe wyznaczenie dnia, miesi ca i roku narodzenia, jak równie dokładnej daty ukrzy owania.

Było to nie tylko konieczne dla nadania jego naukom wi kszej wagi i ywotno ci, ale potrzebne do sprowadzenia my li ludzkiej z powrotem do punktu ogniskowego, gdy wi kszo zbł kała si całkowicie i zwróciła do obcych bogów. Ludzko tak bardzo si zagubiła, e mier duchowa była ju blisko. Głoszono wi c, e ciało owego zbawcy czy mesjasza b dzie zabite, a potem zło one w grobie wykutym w skale, i e nast pi całkowite zmartwychwstanie. Ten sposób miał znowu ukaza ludziom, e z synów ludzkich mog z powrotem sta si Synami Bo ymi, gdy Chrystus-Bóg zawsze stanowi jedno z Bogiem. Tak człowiek, wiod c ycie bo e, nie powróci nigdy do zam tu i pl taniny, a pokój i dobra wola zapanuj na Ziemi. Napisano, i stan ten istniał pierwej, zanim powstały rzeczy wszystkie, i e On b dzie uczył ludzi o prawdziwym dziedzictwie człowieka. W ten sposób On istniał i był utajniony przez wieki, a przez nauki, jakie dawał, płyn ł strumie opatrzno ci boskiej i pełne owoce ziemi oddane do swobodnego u ytku człowieka. Proroctwa te spoganizowano i przekr cono jeszcze przed nadej ciem Jezusa, a spaczenie to rozci ga si a na nasze czasy, prowadz c ludzi do pogl du, e podstawowe elementy chrze cija stwa zapo yczone zostały od poprzednich religii – neguj c wiedz o tym, e one istniały zawsze i były osi gni ciem najwy szego ideału ludzko ci. Równie przygotowano do tych niepokalanych narodzin ciało matki, która miała zrodzi i piel gnowa Dzieci tko Jezus, i ciało ojca, opiekuna fizycznego – ka de osobne, lecz zespolone dla czuwania nad tym dzieckiem predestynowanym do nauczania tych, w ród których miało dojrzewa .

Matk była Maria, a ojcem Józef, oboje z domu Dawida, prawdziwego wiatłono cy z nasienia Abrahama, co znaczy Ah-Brahn, od nosiciela pełnego jasno ci z wielkiego kosmosu.

Synowie ludzcy stoczyli si tak nisko, e wibracje ich ciał były ni sze od zwierz cych.

Zast puj c i ukazuj c w swej osobie dawno zapomnianego Chrystusa, przeczuwał On, e ci ludzie b d chcieli zniszczy jego ciało bardziej bezwzgl dnie, ni by zrobiły to zwierz ta.

Gdy ludzie nie id za wiatłem chrystusowym, schodz poni ej zwierz cia.

U wiadamiał sobie, e musi by tak zdecydowanie zjednoczony z Chrystusem w Jego władztwie, i nie b d mogli Go tkn , dopóki na to nie zezwoli. Wybieraj c tak rol , okazał sw nieustraszono . Ten, kto si podejmuje takiego zadania, musi by pokorny, wiedz c doskonale, e jest to droga, któr poszli wszyscy przez swe ycie chrystusowe.

242 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Zebranie to podkre la t ide wyra niej. Mo ecie zaobserwowa cichy wpływ, władaj cy tysi cem pokornych dusz, zebranych tutaj. Mo ecie to oceni w pełni, bior c za podstaw fakt, e człowiek yj cy w swym Bogu i daj cy innym w najpełniejszej mierze zwyci a wiat, i nie Istnieje dla niego mier . Dodajcie do tego wpływu jeszcze kogo , kto jest równie pot ny, a działanie tych dwóch b dzie cztery razy wi ksze ni jednego. Nast pnie pomnó cie to przez liczb ludzi tu zebranych – wtedy b dziecie mogli poj pot g , promieniuj c od tych tłumów na cały wiat.

Przy takim o rodku pot gi w pełni promieniowania odradza si oraz na nowo od ywa wiat, bez wzgl du na to, czy poszczególne jednostki ludzkie u wiadamiaj to sobie, czy nie. Takie zgromadzenie zbierało si od wieków w ustalonych miejscowo ciach wiata, co dwana cie lat, jeszcze na długo przedtem, nim Neptun odrzucił swój płaszcz boga. We wczesnych dniach liczba ich była mniejsza, ale emanacje wychodz ce z tej grupy przyci gały innych bez wymawiania słyszalnych słów.

Pierwsza mała grupka wyrosła w gromad ; nast pnie jedna z tych gromad utworzyła inn grup i tak dalej, a powstało ich dwana cie. Ta jest dwunasta, czyli ostatnia, co stanowi razem trzyna cie. Zespół ten zebrał si , aby skonsolidowa dwana cie grup z grup pierwsz , ale spotkanie oryginalnych grup odbyło si w ró nych miejscowo ciach dla ułatwienia dost pu do tych miejsc zgromadze .

Nie ma tu d enia do wytworzenia wyra nej organizacji, nie ma te sztywnych, ustalonych praw, których si jest zwolennikiem. Jest tu jedynie taka organizacja, jak ka da jednostka posiada wewn trz siebie i przez któr jest ona podci gni ta do jednej z grup. Miejsce zebra nie jest w ogóle nigdy ujawniane ludowi, co dowodzi braku d enia do organizacji.

Zgromadzenie, które zbierze si jutro o godzinie dwunastej, skonsoliduje zupełnie wszystkie grupy z pierwsz , przy czym dwana cie grup stwarza piramid , symbol urzeczywistnienia ideału Chrystusa w człowieku, a trzynasta stanowi wierzchołek, czyli koron .

Wszystkie trzyna cie grup zbior si jako zespoły oddzielne w tych samych miejscowo ciach co przedtem, jednak zebranie jednej lub wszystkich grup odb dzie si tak, jak gdyby wszystkie zebrały si z grup naczeln , co dokona si jutro. Oprócz zgromadzenia trzynastu grup dla skonsolidowania si w jedn , wyjdzie dwana cie z ka dej pojedynczej grupy, aby pomóc w utworzeniu si nowych dwunastu grup. Pomnó cie, a powstan sto czterdzie ci cztery grupy. Gdy grupy te powi ksz si przez inne jednostki ludzkie, znów si one rozgał zia w zespoły po dwana cie. W ten sposób wzniesie si piramida z grup w porz dku liczby dwana cie, a ogarnie ona cał Ziemi !

Jedynym warunkiem, potrzebnym do stania si jedn z nich lub ich cz ci , jest przede wszystkim ukazanie ideału chrystusowego sobie, potem przejawienie Chrystusa wiatu w my li, słowie i czynie. Jeste cie wtedy jedni z cał wielk grup , a gdzie spotkacie si z Bogiem, tam grupy te musz si spotka z wami – w waszym domu, w sanktuarium, cho by to było w najodleglejszym zak tku wiata, ha szczycie góry lub w ruchliwych o rodkach handlowych. Jedno z Bogiem jest zawsze czynnikiem okre laj cym. Z chwil gdy podnosicie my l wasz do Chrystusa, ciało wasze odpowiada wibracji chrystusowej.

Odpowiadacie wtedy temu samemu wpływowi wibracyjnemu, który emanuje z tej du ej gromady, a pomno ona energia jej zast pów zbiera wasz ideał Chrystusa i nadaje go na cały

243 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce wiat, a wpływ jej niesie si dalej i dalej, poł czony z cało ci w wielkim potoku fali my lowej.

W ten sposób zamiast pozostawa w poprzednim odosobnieniu, nauki te rozszerzaj si na cały wiat. Grupa taka nie potrzebuje kierownictwa oprócz Wielkiego Pana Boga całego rodzaju ludzkiego. adna forma, adne wyznanie ani adna sekta nie s potrzebne.

Zdecydujcie si , e jeste cie Chrystusem, i rozka cie ja ni, aby yła w wierno ci dla tego ideału – w my li, słowie i czynie; w ten sposób poczniecie i przejawicie Chrystusa. Te wibracje raz ustanowione nigdy nie słabn , cho by osoba sobie nie u wiadamiała ich istnienia; lecz je li je ustawicznie utrzymujecie, staniecie si wiadomi tych wibracji, co jest do wiadczeniem o wiele donio lejszym od ka dego innego, które mo na osi gn .

W ten sposób ustanowiony punkt ogniskowy jest słuszny, nigdy nie mo e by wymazany i do niego musi doj ka da ludzka jednostka; dla niej cała rozległa perspektywa jest otwarta i nie ma ogranicze narzuconych indywidualno ci ludzkiej. Horyzont (zainteresowa ) narzucony przez ludzkie widzenie mo e wyst pi poza tymi wibracjami, lecz mo e on by wprowadzony w obr b widzenia wibracyjnego. W obr bie promienia wibracyjnego wydaje si , e nie ma ani jednego osobnika narzuconego przez ludzkie pojmowanie, lecz ka dy znajduje si tutaj i my go poznajemy. Wy, którzy szli cie albo jechali cie cał drog , chwilami dostrzegali cie ten fakt – inaczej nie byliby cie tutaj.

Czy przy tak zjednoczonej ludzko ci mo e si toczy bitwa mi dzy Bogiem a Magogiem, czyli Armagedon? Czy stworzone przez człowieka prawa mog da sił , która zdepcze prawo bo e, rz dz ce i współistniej ce z wszelk sił ? Wystarczy, e jeden bo y człowiek powie nie – i to si dokona, poniewa wszyscy trwaj w zespoleniu i odpowiadaj jednogło nie. Nie potrzebuj u ywa adnej siły. Mo na skoncentrowa sił szkodzenia, któr wysyłaj ci w ni szych wibracjach, i zwróci im z prawdziw miło ci i błogosławie stwem. Je li jej si opr , zniszcz siebie; tym, którzy zwracaj sił miło ci, wystarczy mniej ni podniesienie r ki.

Grupy te stoj tak, jak stała Wielka Piramida, niezniszczalna w ci gu wieków, wiadcz ca, e Chrystus w człowieku był w pełni utwierdzony bardzo dawno temu przed zej ciem człowieka, i e człowiek – jako Chrystus – nigdy nie był rozł czony z Bogiem. e Wielka Piramida jest takim wiadkiem, dowodzi tego jej wiek, czysto formy, konstrukcja i warto intelektualna.

Była ona zachowana i nazywała Si w ci gu tysi cleci Wielk Piramid . Wszystkie wiadomo ci wmurowane w jej ogromn mas nie były tam umieszczone dla post pu nauki, gdy ludzie musz mie rozległ wiedz je li chc interpretowa jej sekrety.

Jej wielka staro ytno i cudowna struktura czyni j czym , co nie da si z niczym porówna , stanowi c tajemnic rodzaju ludzkiego. Wewn trz jej masy spoczywa zagadka wszech wiata. Ka dy szczegół jej rysunku odpowiada dokładnym warunkom i metodom wiedzy cisłej. To było zawyrokowane przed wiekami i działa dla harmonijnego urzeczywistnienia człowieka, przejawiaj cego si jako Chrystus-Bóg, zupełnie uto samionego z Bogiem. Punkt kulminacyjny tego dokonania uwie czy koron szczyt Wielkiej Piramidy".

244 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce *** Kiedy Ri i sko czył mówi , grupka ludzi, a w ród nich Jezus podeszła w kierunku naszego obozu. Zauwa yli my, e skupili si oni na stoku wyst pu górskiego nieopodal obozu, lecz przypuszczali my, e zebrali si na prywatn rozmow , jak to si działo w wielu miejscach tej okolicy. Gdy si zbli ali, Weldon wstał, wyszedł naprzód i uj ł obłe r ce Jezusa. Nie zachodziła potrzeba przedstawienia si , gdy wszyscy byli bliskimi przyjaciółmi Ri i'ego i Jezusa. Co do nas, to czuli my si jak małe atomy, gotowe zapu ci korzenie wsz dzie, gdzie był grunt.

Wszyscy zeszli si wokół naszego ogniska obozowego. Weldon zapytał Jezusa, czy zechciałby mówi do nas o Biblii. To spotkało si z ogólnie serdeczn aprobat , i Jezus zacz ł: “Rozwa my modlitw Dawida w psalmie dwudziestym trzecim. »Pan jest pasterzem moim, nie b d wi c łakn ł«. Jak pojmujecie, nie była to modlitwa błagalna. Czy nie znajdujecie, e prawdziwe jej znaczenie jest równoznaczne z tym, i prowadzi nas Jedna Wielka Zasada na cie k , któr powinni my i , czyli e Wielka Zasada idzie przodem na naszej cie ce i w ten sposób, kr te drogi si prostuj ? Wielka Zasada przygotowuje nasz cie k , tak jak to czyni dobry pasterz dla swych ufnych polegaj cych na nim owiec; a wi c mo emy powiedzie : »Tam gdzie prowadzi nas Ojciec, nie l kamy si «. Dobry pasterz wie, gdzie jest wszystko, co dobre dla jego owiec; mo emy wi c powiedzie : – Nie b d łakn ł! Razem z Dawidem mo emy powiedzie : »Nie b d łakn ł, gdy JAM JEST chronione jest od wszelkiego zła«. Ka da potrzeba naszej natury jest zaspokojona. Nie tylko b dziemy dobrze ywieni na zielonych pastwiskach, lecz obfito pozwoli nam zaoszcz dzi . Odpoczywamy z zupełn pewno ci , e ka de pragnienie jest ju spełnione, tak i mo emy powiedzie z Dawidem: »0n daje mi zielone pastwiska, do cichych wód prowadzi mnie«. Bł kit ich spokojnych gł bi daje wielkie ukojenie naszym duszom i ucisza zm con wiadomo .

Przy spokojnym ciele i opanowanej duszy, niebia skie natchnienie Zasady Najwy szej spływa do naszych wn trz jako czyste wiatło ycia i siły. Jasno wewn trzna w nas płonie chwał Pana swego, prawem, przez które jeste my wszyscy jedno. To promienne wiatło ducha odnawia nasze poznanie, stoimy w objawieniu naszej prawdziwej istoty, czuj c si jedno ci z Niesko czonym i wiedz c, e ka dy wyszedł z tej Zasady dla przejawienia doskonało ci Ojca. W spokojnej ciszy naszych dusz jeste my bezpieczni. W ten sposób On odnawia m dusz . Oto, cho id dolin cienia mierci, nie boj si złego. Czego mamy si ba w pełni dobrodziejstwa tej Zasady Bo ej? Tu odpoczywaj nasze natury fizyczne, Bóg ucisza nasze umysły, Bóg uspokaja nasze dusze, Bóg o wietla nas dla słu enia. Z tak doskonałym przygotowaniem wewn trznym, jakie próby zewn trzne mogłyby nas zatrwo y ? Jakie zło mogłoby nam szkodzi ? Bóg jest w pobli u ka dego z nas, dla wszystkich jest On wiecznie obecn pomoc w chwilach trudnych. W Nim yjemy, poruszamy si i mamy swój byt. Mówimy jednogło nie – wszystko jest dobre.

Teraz ka dy musi powiedzie : »Miło bo a prowadzi mnie wprost do stada. Pokazano mi prawdziw drog ; gdy zabł dz od stada, cie ka moja jest prostowana. Pot ga bo ej miło ci przyci ga mnie do mego dobra, i tak wszystko, co by roi szkodziło, jest odsuni te«.

Obecnie ka dy mo e powiedzie z Dawidem: »Poniewa Ty jeste ze mn , Twoja ró d ka i Twoja laska mnie prowadz «.

245 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce Podejmuj c zrazu t prac i dostrzegaj c prawdy, i podstawowe fakty naukowe, ukryte poza wszelkim yciem oraz drog doj cia do nich, robicie pierwszy krok, a odczuwana rado i uzyskane o wiecenie s tak ponad wszelkie do wiadczenia, jakich dot d doznali cie, e postanawiacie kontynuowa t prac . Ale kiedy dopuszczacie do siebie zw tpienie, obawy czy zniech cenie, to wasza działalno si opó nia. Walczycie najpierw na jednej drodze, potem na drugiej, i przypuszczacie, e tracicie grunt pod nogami. Bóg wydaje si zbyt trudny dla ludzkich istnie i godzicie si ulega niepowodzeniom.

Mawiacie, dzieci bo e umieraj na ka dym kroku i nikt z waszego pokolenia nie osi gn ł ideału wiecznotrwałego i ycia wiecznego, spokoju, harmonii, doskonało ci, które ja idealizuj . Mawiacie, e cel osi ga si po mierci – opuszczacie si wi c i uwa acie przez pewien czas, e znacznie łatwiej jest płyn z ludzk fal , obni aj c d enia.

I znów wiadomo rasy si uwsteczniła, a cho wsparta była rozległym duchowym o wieceniem i rozumieniem, wszak e wszystko zawiodło i wiadomo ta uległa innej sile, która wi e ludzko i panuje nad ni . Pokolenie za pokoleniem pot guje t sił , czyni c j zawzi tsz . Czy mo na wi c si dziwi , e natura ludzka staje si słaba, krucha i człowiek z kolei popada znów w ten sam wieczny kołowrót, w którym lepy idzie za lepym, powoli i stopniowo we wieczne zapomnienie, i schodzi we wielki wir, gdzie nie tylko ciało podlega zniszczeniu i rozkładowi, ale dusza jest mia d ona miedzy nigdy nie spoczywaj cymi arnami ludzkiego postrzegania i bł dami? Gdyby cie zrozumieli jak ja i wielu innych, i o wiele łatwiej jest wypracowa swój własny problem, w jednym ziemskim do wiadczeniu – ni powoli i stopniowo i , gromadz c rasow wiadomo dobra i zła, która wkrótce stanie si st ał skorup , układan warstwa po warstwie na tym stwardnieniu przez ka de nast pne do wiadczenie, a nabiera ono nadludzkiej siły i zadaje ciosy jak pot ny młot, aby rozbi skostniał powłok i wyzwoli wasze prawdziwe »ja«. Dopóki nie rozkruszycie skorupy i nie uwolnicie waszego prawdziwego »ja«, b dzie was mia d y ten sam wir. Mo ecie działa , a wyzwolicie si na tyle, e dostrze ecie na mgnienie oka szersze horyzonty. Tu znów przestajecie walczy ; wasze widzenie umysłowe doznało rozja nienia, lecz wasze dało ci gle jest jeszcze zamkni te w łupinie, Pojmujecie, e nowo narodzone kurcz , gdy swobodnie wychyli głow z jaja, musi i naprzód i walczy ; musi ono oswobodzi si zupełnie ze swej starej skorupy, czyli rodowiska – zanim wro nie w nowe – które przeszło i dostrzegło, skoro wybiło otwór, w jajku, z którego wyszło.

W ogóle nie zdajecie sobie sprawy z tego, e ja, b d c chłopcem pracuj cym w stolarni razem z mym ojcem, u wiadomiłem sobie, i istnieje wy sze ycie dla zrodzonej z Boga, tzw. istoty ludzkiej – ni tylko wej cie w istnienie ludzie na krótki czas, podczas którego mia d j kamienie mły skie stworzonych przez człowieka praw, przes dów i konwenansów, a walka w toku tego istnienia o krótkie lata ycia, potem wej cie do nieba i wspaniała nagroda w postaci gry na harfie, i piewanie psalmów, nie mog mie logicznego bytu poza umysłami ludzi, na których eruj kapłani naszych czasów.

Całkowicie nie rozumiecie, e po tym wielkim przebudzeniu, czyli realizacji wewn trznej, przemin ło wiele dni i nocy walki w odosobnieniu i milczeniu, w zupełnej samotno ci, w sobie i ze sob , A gdy przezwyci yłem osobowo , nastały dla mnie jeszcze ci sze do wiadczenia przy osobistym obcowaniu z tymi, gor co ukochanymi – chciałem im ukaza wiatło, które dostrzegłem, b d c przekonany, i płonie ono jasno i o wietla cie k ka dego dziecka bo ego na wiat przychodz cego.

246 www.teozofia.org – Teozofia w Polsce W ogóle sobie nie wyobra acie natr tnej pokusy, która nachodziła mnie, aby pozosta cie l , jakim by mogłem, i y przez ten krótki czas przydzielony człowiekowi przez hierarchi i ortodoksj – zamiast podj ycie, które ukazało mi si tylko w przebłysku, poprzez błoto przes du, dysharmonii i niewiary.

Nie pojmujecie cielesnej bole ci, nikczemnych obelg, którymi obrzucali mnie bliscy.

Wył czam tych, którym ukazałem dostrze one przez siebie wiatło. Nie wiecie, e to wymagało woli niezłomnej, pot niejszej ni moja własna, która podtrzymywała mnie w godzinach próby. Jak mało mo ecie wiedzie o tych do wiadczeniach i walkach, pokusach i pora kach. Jak walczyłem wci z zaci ni tymi pi ciami i z bami, widz c i wiedz c, e było tam wiatło, cho si wydawało, e błyska ostatni promie , a nawet e i ten znikn ł, ust puj c mrokowi. Ale tak e wtedy było zawsze co we mnie silniejsze i panuj ce, e poza cieniem wiatło było tak jasne jak zwykle. Nie ustawałem, odsun łem cie . i znalazłem wiatło, płon ce jeszcze ja niej z powodu chwilowego przy mienia. Równie wtedy, gdy cie ukazywał si krzy em, mogłem widzie ponad nim wiat boski, ostateczne nadej cie jutrzenki triumfu, przechodz cego pojmowanie miertelnego człowieka – pogr onego jeszcze w l ku, w tpliwo ciach i przes dach. To był zew tego widzenia, który mnie zobligował do zdecydowanego wypicia pełnej czary goryczy, abym mógł przez własne do wiadczenie zetkn si z tym, co gasiłem: – Ze człowiek poprzez woln wol Boga, poł czon z jego własn woln my l i czystymi pobudkami, mo e dowie samemu sobie, e Bóg jest boski i e człowiek, Jego Syn prawdziwy, zrodzony na Jego obraz i podobie stwo, jest tak samo prawdziwie boski, jak boski jest Ojciec – e ta bosko jest realnym Chrystusem, którego ka dy człowiek postrzega, i który jest w nim oraz we wszystkich dzieciach Boga.

Ten faktyczny Chrystus jest wiatłem, o wiecaj cym ka de dziecko na ten wiat przychodz ce. Jest ono Chrystusa-Boga, naszego Ojca, w którym, poprzez Niego oraz dzi ki Niemu my wszyscy mamy wieczne ycie, wiatło, miło i prawdziwe braterstwo, prawdziwe Ojcostwo, prawdziwe Synostwo Boga i człowieka. W wietle tego rzeczywistego poznania, czyli prawdy: nie potrzebujecie króla, królowej, korony, papie a ani kapłana. Przy wła ciwym pojmowaniu, wy sami jeste cie królem, królow , papie em, kapłanem – i nikt, tylko wy i Bóg stoicie razem sami. Rozpowszechniajcie to prawdziwe poznanie, aby ogarn ło cały wszech wiat formy i kształtu, a dzi ki danej od Boga zdolno ci twórczej czy cie go doskonało ci , któr widzi Bóg, i która Go otacza«. ****************