6 minute read
Stinkfish
from High Life 15-06
by SoftSecrets
Kolossale straatportretten
Stinkfish is een straatkunstenaar uit Colombia, die bekend is om zijn kleurige freestyle portretten. Als uitgangspunt gebruikt hij eigen foto’s van anonieme voorbijgangers of mensen die hij op straat tegenkomt. Dankzij zijn reislust en groeiende bekendheid duiken zijn karakteristieke muurschilderingen in steeds meer hoeken van de wereld op. Van Latijns-Amerika tot India.
Hij is net terug uit Cambodja en op de tussenstop in Europa is hij voor een paar dagen in Amsterdam. Hier heeft hij een nieuwe muurschildering gemaakt voor het Street Art Museum in Nieuw-West. Dit ‘museum’ is een openbare tour door de wijk langs een serie grote muurschilderingen, gemaakt door internationale kunstenaars. Meer info hierover vind je op http:// streetartmuseumamsterdam.com. In zijn jeugd vond hij het al leuk om in de hoofdstad Bogota uren door de straten te dwalen. Door veel te oefenen met de verschillende camera’s van zijn vader, kreeg hij interesse in fotografie. In 2003 begon hij met drie vrienden zijn eerste graffiticrew. Naast het schrijven van tags ging hij met stencils werken. “Ik wist nog helemaal niets van graffiti. Het was een kwestie van veel doen en uitproberen,” vertelt hij.
Door: Peter van Sparrentak
Stencils
“Ik ben begonnen met stencils van dieren, mensen, gezichten. Daarna ben ik veel klassieke graffitiletters gaan schilderen. En op een gegeven moment ben ik beide met elkaar gaan mixen. In het begin nam ik foto’s uit tijdschriften en van internet, maar ik gebruik nu al lange tijd eigen foto’s. Heel af en toe gebruik ik een foto, die ik ergens heb gevonden.” Hij ging in Colombia mensen op straat fotograferen. Sinds hij is gaan reizen, heeft hij in veel andere landen foto’s van voorbijgangers gemaakt. “Ik maak de foto’s zonder het te vragen,” vertelt hij. “In een enkel geval heb ik de persoon leren kennen, maar meestal zijn de foto’s anoniem.”
Sierlijke patronen
Van een portretfoto maakt hij een enorm sjabloon. Hiermee schildert hij het beeld op de muur en kleurt het verder in met kwasten, spuitbussen en rollers. Als het portret er eenmaal staat, gaat hij het uitwerken met sierlijke patronen en decoraties. Zo ontstaat zijn typerende stijl. De manier waarop hij gezichten beschildert, doet een beetje denken aan tribal tattoos. In de loop der jaren heeft hij zijn stijl verder ontwikkeld en zijn de free style decoraties steeds complexer geworden. Stinkfish: “Soms probeer ik de gevoelens van de persoon uit te drukken. Bij bepaalde gezichten kun je zien dat iemand blij of droevig is. Meestal denk ik er niet te veel over na. Ik heb een basisidee van bepaalde kleuren, vormen of de beweging die ik wil maken. Dat groeit en verandert als ik ermee bezig ben. Ik begin altijd bij de ogen. Van daaruit bouw ik de schildering op. Ik heb soms een idee over de sfeer, of ik die bijvoorbeeld wild of rustig wil maken. De kijker kan er verder zelf zijn eigen idee aan geven.”
Amsterdam 2015
Kathmandu, Nepal 2013
Billboardformaat
Door zijn manier van werken verschijnen gewone mensen ineens op billboardformaat op de muur. Meestal zonder dat ze het weten. Stinkfish: “De media en reclame vertellen je dat iemand beroemd moet zijn om interessant gevonden te worden. Wat ik wil zeggen is dat een willekeurig iemand op straat net zo belangrijk is als iemand in een tijdschrift. Een straatportret geeft een beeld van het dagelijks leven van echte mensen. Mijn idee erachter is: wees jezelf.” De mensen van de portretten komen meestal niet uit dezelfde landen waar hij de muurschildering maakt. “Ik probeer altijd verschillende landen met elkaar uit te wisselen. Ik schilder nu veel Aziatische mensen, omdat ik twee jaar terug voor het eerst naar Azië gereisd ben, naar India en Nepal. Daar heb ik veel foto’s genomen. Ik zeg er zo ook iets mee over grenzen. Hierna ga ik op volgorde van mijn reizen foto’s uit andere landen gebruiken.”
Venice Beach
Sinds 2007 werkt hij samen met de graffiticrew Animal Power Culture. Dit is een collectief van bevriende straatkunstenaars, die samenwerken en wel eens samen schilderen. De meesten komen uit Bogota, en er zijn leden in andere Latijns-Amerikaanse landen, Europa en de Verenigde Staten. In januari was hij in de Verenigde Staten, waar hij een portret maakte op een bekende graffitiwand op het strand van Venice Beach. In maart ging hij op
uitnodiging naar het FIAP Street Art Festival in Cancun, Mexico.
Cambodja
In maart en april reisde hij naar Cambodja, waar hij grote muren beschilderde in Phnom Penh & Siem Reap. In Phnom Penh maakte hij een muurschildering van een kind, dat de hand van zijn moeder vasthoudt. Hij maakt deze in de wijk Boeung Kak. Dit was tot 2008 een bekende backpackersbuurt, met uitzicht op een groot meer. Dit meer is ondanks protesten vol gedumpt met zand voor nieuwbouwprojecten, de bewoners zijn weggejaagd en hun grond is goedkoop opgekocht. Nu proberen mensen de buurt weer aantrekkelijk te maken. Hij vervolgde zijn trip in Vietnam met muurschilderingen in de hoofdstad Ho Chi Minh en kustplaats Vung Tau. “Ik geniet van het reizen,” vertelt hij. “Voor nu vind ik dat heel cool. Nieuwe mensen ontmoeten, meedoen aan nieuwe projecten, ander eten, een andere cultuur. De ene keer ben ik uitgenodigd en de andere keer heb ik zelf van tevoren contacten gelegd.”
Puur
“In Vietnam had ik politieke boodschappen verwacht als muurschilderingen, maar dat bleken gedrukte posters te zijn. Verder is het stadsbeeld daar heel erg schoon. Wat me opviel in Azië is dat de mensen wel stopten om naar mijn muurschildering te kijken, maar niet met me spraken. In Nepal had ik eens vijftig toeschouwers om me heen. Ik was twintig minuten bezig en niemand vroeg iets. Terwijl ze vlakbij me stonden. Toen ik klaar was en mijn spullen pakte, gingen de mensen er weer vandoor. Tussen Azië en Colombia zie ik veel overeenkomsten in het normale leven, dat heel puur is.” Als hij op reis gaat, neemt hij de stencils mee in zijn bagage. In elk land werkt hij met de lokale spuitbussen of wat voorradig is. Daarnaast maakt hij posters en stickers.
Gevonden materialen
Naast straatkunst maakt hij eigen fanzines over sociale en maatschappelijke thema’s, die hij zelf schrijft, vormgeeft en verspreidt. Hij heeft ervoor gekozen om geen commerciële opdrachten te doen. Stinkfish: “Ik maak werk voor verschillende galeries en exposities en sommige mensen kopen kunst van me.” Zo maakt hij zeefdrukken en schilderijen op canvas of gevonden materialen, zoals stukken hout, metaal, en ja, zelfs oude tijdschriften en platenhoezen. Toch blijft het werken op straat voor hem het belangrijkst. “Een muur maken vind ik makkelijker om te doen en ik geniet er meer van. Ik hou van de straat, dat mensen er langs kunnen lopen om het te zien. Dat het soms legaal is en soms illegaal. Dat er altijd iets kan gebeuren.”
