The Womb

Uit de baarmoeder kwam een studio die langzaam veranderde in een band. Ja zo kan het gaan in de wereld van de psychedelica... Welkom in de wondere wereld van The Womb, een band uit Den Haag die net een fantastisch debuutalbum ter wereld liet komen.

Door: Arjan van Sorge

“Blowen zet allerlei deurtjes open”

Gitarist/keyboardspeler/zanger Tijmen van Wageningen en bassist Bob kennen Highlife vooral van Laurens, de gitarist/toetsenist die al jaren bij coffeeshop Cremers werkt, zowat de grootste en bekendste coffeeshop in Den Haag. Af en toe neemt hij een Highlife voor de andere bandleden mee. Tijmen: “Toen de plaat net klaar was, hadden we het er een keer

over dat het misschien wel iets voor Highlife zou zijn. Een van onze eerste optredens was trouwens onder Cremers, beneden hebben ze daar 33 Live, een soort kleine concertzaal.”

Antikraak locatie

Onder de naam Pop Up Animal Kids werd eerder een EP met vijf liedjes uitgebracht, die gelijk al de aandacht trok. Drie van de vier leden zijn na een tijdje doorgegaan als The

Womb. “We hadden het idee om diep te investeren in een plaat, en om alles zelf te doen. We vonden een antikraak locatie die geschikt was om een studio te bouwen, in de kelder van een oud schoolgebouw. De studio leek aan de binnenkant op een baarmoeder, ondergronds, helemaal donker, alle muren en plafonds waren met doeken bekleed en er werden veel ideeën geboren. We waren zo vergroeid met die studio dat we de band ernaar vernoemd hebben.”

De naam van The Womb begon een eigen leven te leiden, en we dachten, laten we de studio worden.

Toen en nu

“Zo’n twee jaar hebben we daar opgenomen, niet alleen onszelf maar ook andere bands. Op Marktplaats zijn we tapemachines, mengtafeltjes en andere dingen bij elkaar gaan sprokkelen. Ik ben opgevoed met digitale technologie, en ik had behoefte om te ontdekken hoe het in de sixties en seventies was om op te nemen, hoe dat klonk en hoe je dat kan combineren met de techniek van nu. We gebruiken dus zowel tapemachines als ProTools, eigenlijk alle techniek die voorhanden is. We halen veel inspiratie uit de psychedelische bands van de 60’s en 70’s. Je kunt de spullen gebruiken die ze toen hadden en dan kom je er achter dat een deel van die sound en de manier van opnemen uit die apparatuur komt.”

Verandering

“De muziek van The Womb ligt in

het verlengde van Pop Up Animal Kids, maar is meer space geworden en minder bluesy. Ik ben op een gegeven moment andere muziek gaan luisteren, minder blues en meer psychedelisch. Jimi Hendrix is nog altijd van grote invloed op mij, maar Tame Impala en Unknown Mortal Orchestra vind ik ook inspirerend. Daarnaast is drummer Maarten die ook al in Pop Up Animal Kids speelde, gaan zingen en liedjes schrijven. Hij is meer van de folk en psychedelische pop. De mix van onze muziekstijlen heeft de verandering teweeggebracht.”

Moeilijk

“Om het voor onszelf leuk te houden om te spelen zijn we op zoek gegaan naar andere songstructuren, en zo gingen we popliedjes verpakken in een langere spanningsboog. We houden van korte en goede liedjes, maar als je ze een jaar lang speelt raak je er echt op uitgekeken. Dan is het niet makkelijk om ze live met dezelfde passie te blijven spelen, terwijl we muziek maken omdat we het vet en leuk vinden om te doen. We maken nu lange stukken waar je live mee kan spelen, waar je verschillende versies van kan maken of met andere arrangementen kan werken. Wij halen onze voldoening uit grote nummers maken die moeilijk zijn om te spelen.”

Met jammen is het chill om er een blowtje bij te hebben, dan speel je niet voor een publiek.

Klaar

“We hebben wel geëxperimenteerd met affe liedjes die we dan met z’n allen invullen. Maar als we live speelden kwamen de beste reacties op de nummers die uit jams waren ontstaan, dus hebben we gekozen om ons toe te spitsen op alleen maar de nummers die uit jams met z’n allen zijn voortgekomen. Het creëren vinden we nog steeds het leukst: schrijven en opnemen en daarna repeteren. De weg ernaar toe dus. Een onwijze struggle, en als je eenmaal ergens bent is het klaar. Zodra iets af is, is het niet meer van jou en geef je het uit handen, wat mooi is, maar

dan wil je weer iets nieuws maken. Het is natuurlijk nog steeds leuk om live te spelen, maar het is anders.”

Gelijk digitaal

De vader van Tijmen was in de jaren zeventig bassist bij een niet helemaal onbekend gebleven symfonische progrockband, en zijn broer is bassist bij Di-Rect. Twaalf jaar geleden richtten die twee The Basement Studio op. Tijmen begon met spelen toen hij zo’n tien jaar oud was, en zijn hele jeugd hadden hij en z’n broer een homestudio op zolder, waar ze samen oefenden en opnamen. “Opnemen is voor mij onlosmakelijk verbonden met muziek maken. Ik ben uit 1985, dus ik werkte al wel gelijk digitaal.”

Gebruikers

“Mijn vader maakte zijn studio digitaal en had al z’n oude analoge apparatuur verkocht, maar een paar jaar later was ik alle oude troep aan het kopen die hij vroeger had gehad.” Voor die spullen gingen de bandleden

door het hele land, over de grenzen heen zelfs, zodat gerust van een obsessie gesproken kan worden. “We zijn echte gear nerds maar muziek is het belangrijkst, ook al kunnen die spullen wel degelijk inspireren. We willen geen verzamelaars zijn, maar gebruikers. Daar is die machinerie ook voor gemaakt.”

Tijmen: “Ik ben van de hasj, en dan rook ik meestal hiya”

Andere bands

Bob: “Als je zelf een studio hebt, ben je niet gebonden aan een limiet qua tijd, songs ontstaan daar in plaats van dat je eerst alles schrijft en dan een studio gaat boeken.” Ook andere muzikanten namen graag op in The Womb. Tijmen: “We kregen steeds vaker bands die belden of ze ook bij ons konden opnemen. De naam van The Womb begon een eigen leven te leiden, en we dach-

ten, laten we de studio worden.” Zo kwamen ook bands als Soulsister Dance Revolution, Braahm, The Great Communicators en Medicine Jet er langs, en werd de hiphop van Kernkoppen en de afro-electro van Dandana er vastgelegd.

Op zoek

Evengoed wist jazzgitarist Bruno Spade uit de band van Maceo Parker om twee uur ’s nachts na een optreden de studio te vinden, net zoals bluespianist Leon Blue, die nog met Ike & Tina Turner en Muddy Waters heeft gespeeld. Helaas moesten de gebruikers uiteindelijk het pand verlaten, maar toch zijn Tijmen en Bob niet ontevreden. “We zijn er uit, maar we hadden de studio gemaakt voor ons album en dat is gelukt, en daarnaast hebben we nog veel meer gedaan. We hebben er drie jaar kunnen zitten, maar nu oefenen we weer bij mijn vader en broer in de studio, zijn de spullen over onze huizen verdeeld en zijn we weer op zoek naar een ruimte om een studio te beginnen.”

Tapdansen

Drie van de vijf bandleden blowen. “Vooral Bob en ik, Laurens ook maar niet zoveel, terwijl hij bij een coffeeshop werkt! Maarten en Sergio hebben een natural high en die gaan

daar supergoed op. We blowen niet voor optredens, maar wel erna. Er zitten zoveel stukken in die nummers, dan vergeet je wel eens wat. En dan heb je ook nog al die effecten, je bent niet alleen aan gitaarspelen en zingen of toetsenspelen, maar ook aan het tapdansen met pedaaltjes.”

Het werkt goed

“Ik ben van de hasj, en dan rook ik meestal Hiya, donkere hasj.” Bob: “Voor mij liever wiet, een lekkere haze zoals Lemon Haze of Shoreline, van The Greenhouse. Met jammen is het wel chill om er een blowtje bij te hebben, dan speel je niet voor een publiek.” Tijmen: “Voor de een werkt het niet om muziek maken en blowen te combineren, sommige mensen kijken dan liever een filmpje of zo, maar bij mij persoonlijk werkt het heel goed.”

Effect

“Het zet allerlei deurtjes open, en ik ben van nature snel afgeleid maar als ik blow kan ik me echt focussen op waar ik mee bezig ben. Een soort oogkleppen op. En dan kan ik me helemaal verliezen in gitaarspelen en dingen, terwijl ik anders een tijdje zou gitaarspelen en mail checken en van alles wat... Dus bij het schrijven heeft het bij mij een prima effect.”

Op 8 mei komt van The Womb het gelijknamige debuutalbum uit. De releaseparty is een dag ervoor in het surfdorp Fast in Scheveningen.