Wat telt is het resultaat
Schrijven en blowen: HET KAN Door: Karel Michiels
In augustus verschijnt Land van wiet en honing, het nieuwe boek van onze vaste België-correspondent Karel Michiels. Hier alvast een voorpublicatie van hoofdstuk 13: Weed and write.
Club des Hashischins
Karel Michiels in Nine Miles, Jamaica, de geboorteplaats van Bob Marley.
Schrijven en blowen: het kan. Tenzij u dit een onleesbaar boek zou vinden natuurlijk. Maar dat zou tevens betekenen dat u
bleem is dat ik de tijd wel eens uit het oog verlies, geconcentreerd in de weer met het construeren van mooie, correcte zin-
Maar of dat nu allemaal zo kenmerkend is voor een wietgebruiker? Ik ken persoonlijk geen schrijvers die blowen (drinken daarentegen!), anders zou ik het hen zeker vragen. Jammer dat wij geen Club des Hashischins meer kennen, genoemd naar de middeleeuwse Saraceense sekte HashishIm. Dit Parijse genootschap propageerde en cultiveerde tussen 1842 en 1849 het gebruik van (inderdaad) hasj als 'intellectuele intoxicatie.' Onder de leden tal van schrijvers: Alexandre Dumas, Victor Hugo, Honoré de Balzac en Charles Baudelaire, om de bekendste maar te noemen. Het gezelschap kwam samen in het Hôtel Lazun, bij voorkeur gehuld in Arabische gewaden, en consumeerde daar hasjolie in sterke koffie. Théophile Gautier stichtte de club nadat hij had kennisgemaakt met dokter Moreau, een heuse hasjexpert. Hij beschreef hoe cannabis de gebruiker toelaat om 'een tus-
Had ik al gezegd dat wiet de tijd lijkt uit te rekken? het beoordelingsvermogen van de eindredacteur, de uitgever en de verkopers van dit boek in twijfel zou trekken. Zij trekken zich er ook niks van aan of hun auteurs tijdens het schrijfproces al dan niet wiet roken, wijn drinken of speed slikken. Wat telt is het resultaat. Verschillende grote en minder grote schrijvers schreven (en schrijven) onder invloed, zonder dat het de kwaliteit van hun werk aantast. Je zou kunnen zeggen dat ze anders nog beter zouden schrijven,maar voor hetzelfde geld is het net de wiet die hun talent verdiept.
Bescheiden talent Over mijn eigen bescheiden talent wil ik het niet hebben, maar ik weet wel dat blowen en schrijven bij mij goed samen gaan. Net nog een jointje opgestoken en deze zin valt toch weer op zijn plaats. Het enige pro-
nen en alinea's. Dan zie ik zelfs het klokje op mijn computer niet staan en is het plots twee uur 's nachts. Had ik al gezegd dat wiet de tijd lijkt uit te rekken?
Gedisciplineerd werken? Gedisciplineerd werken, binnen vastomlijnde uren, is dan weer niet aan mij besteed. Ik haal altijd ruimschoots mijn deadlines, maar dat is zeker niet het resultaat van een strak arbeidsrooster. Ik zorg er eerder voor dat ik niet hoef te stressen door op tijd te beginnen. En als het moet, werk ik 's nachts nog wat langer door. Liever dan 's ochtends vroeg op te staan. Voor de middag krijg ik meestal geen zin op het scherm. Gelukkig zijn de meeste opdrachtgevers zo vriendelijk om daar rekening mee te houden.
senland te betreden waar het uitwendige leven eindigt en het inwendige leven begint.'
Sinbad Charles Baudelaire, ook liefhebber van opium en absint, schreef in Les Paradis Artificiel: ‘Onder invloed van cannabis verdwijnt soms je persoonlijkheid. Die concentratie op het uitwendige is het kenmerk van alle grote dichters en meester-komieken.’ Ook Alexandre Dumas, auteur van De Drie Musketiers en De Graaf van Monte Christo (de zeeman Sinbad is een hasjliefhebber!), was lid van de Club des Haschichins in Parijs.
Niet voor actie Na een paar jaar stopten de meeste leden van de club met het eten van hasj, vanwege de onvoorspelbare effecten. Ook de courante vermenging met opium moet sommigen
62
HL 07-14.indd 62
27-06-14 16:22
