Maximo Park over muzikale emoties

“Onze teksten en muziek zijn op emoties gebaseerd”

Voor de zanger van een populaire postpunkband uit Engeland ziet Paul Smith er redelijk nerdy uit. Het blijkt niet alleen zijn uiterlijk te zijn, maar ook gewoon hoe hij is. “Ik ben de minst rock ’n roll frontman ooit”, zal hij al gauw laten weten. Gaat dit nog goed komen...

Ja hoor, gelukkig, want hoewel Paul wat saai overkomt, stroomt hij ondertussen over van liefde voor muziek en emotionele, betrokken teksten. Hij is als afgevaardigde van Maximo Park even een dagje in Amsterdam, en tussen alle interviews door ziet hij nog kans om een paar platenzaken te bezoeken. Een echte verzamelaar! “Maar ik laat mezelf niet gek maken, ik ga geen over de top prijzen betalen voor een plaat. Het hoogste bedrag

dat ik ooit een keer uitgegeven heb aan vinyl is rond de 50 euro. Boxsets, ja die zijn vaak wat duurder, maar ik bedoel hier voor één, enkel item. Ik heb thuis aardig wat staan ja, in alfabetische volgorde. Op kleur zetten, dat deed ik toen ik 12 was, maar toen had ik ook maar zo’n twintig cd’s...”

Teveel

Afijn, het nieuwe album heet Information Overload, en Paul pikt dat gelijk professioneel op: “Nou, we leven in een tijd van veel,

teveel informatie, dus het is in ieder geval een bijdetijdse titel. Het is geweldig om veel informatie tot je beschikking te hebben en

Ik wil eeuwig muziek blijven maken, ik wil onderdeel van de muziek zijn, blijven creëren.

goede dingen te kunnen zoeken, maar waar begin je en waar stop je met lezen, luisteren of kijken. Het is wel grappig om juist nu met zoiets aan te komen... Maar wat de muziek en de teksten betreft is het een heel gevarieerd album, er staan electrotracks naast punky liedjes, maar ook ballads en romantische songs. Voor sommige mensen zou dat wel eens too much information kunnen zijn, zo van wauw, waar zijn die gasten mee bezig...”

Eigen verhaal

“Hetzelfde geldt voor de teksten, die zijn allemaal op emoties gebaseerd. Dat is altijd met onze teksten, na vijf albums moet het toch duidelijk zijn dat we een band zijn die zo en zo is, en als je dat niet leuk vindt, luister

dan niet. Maar als je wel houdt van muziek die probeert te verbinden op emotionele basis: dat zijn wij. Waarom praten jullie over dat soort dingen, vragen mensen zich af. Het lijkt er met onze muziek soms op dat we wat betreft de teksten de weg kwijt zijn, maar je wilt dat mensen zichzelf verplaatsen in een bepaalde situatie, dat ze zich realiseren dat er een kern van waarheid in zit. We gaan allemaal dagelijks door dezelfde dingen heen, hopelijk kunnen mensen hun eigen verhaal in onze teksten tegenkomen, en op die manier connecten.”

Uitgaan

“Een hoop van onze liedjes gaan over ergens overheen komen, hoop, hoe je omgaat met herinneringen, je afvragen wie je bent, wat is er om de hoek. Net zo goed als terugblikken en erover nadenken wat voor persoon je ooit bent geweest, en je realiseren dat het niet zoveel anders is. Maar de liedjes gaan ook over de goedkoopste drank kopen, omdat je niet zoveel geld hebt en je de hele week gewerkt hebt: laten we uitgaan en geld uitgeven en uit ons dak gaan. Er is ook zo’n idee dat we daarnaast de verantwoordelijkheid hebben om over zaken te vertellen die niet echt vrolijk zijn of waar het niet cool is om over te praten. Onze familie en vrienden hebben over het algemeen nog steeds heel gewone baantjes, die van mij is heel anders. Maar de bandleden zien Maximo Park ook als werk, van 10 tot 5, we houden ons aan de tijd en proberen gedisciplineerd te leven zodat de muziek nooit z’n focus verliest.”

Essentie

Paul voelt zich heel gelukkig nu, maar heeft ondertussen ook het gevoel dat elk moment het tapijt onder zijn voeten weggetrokken kan worden. “Zo voelen de meeste mensen zich denk ik, en dat is waarom je naar meer streeft, je wilt altijd eigenlijk een stap vooruit zetten, een oogje houden op de dingen die goed zijn, zodat ze niet bederven. Maar goed, ik zit lekker in mijn vel, en dat kan nog wel eens een paar jaar duren. Het kan gebeuren dat mensen je muziek niet leuk meer vinden, dat weet je niet van tevoren, maar het is wel mijn bread and butter. Ik wil eigenlijk eeuwig muziek blijven maken, ik wil onderdeel van de muziek zijn, blijven creëren. Die kracht zit ook in al onze liedjes, we voelen allemaal de energie die muziek ons geeft, we sparen alles op en stoppen dat in onze platen: de essentie van het leven - of het nou grappig of droevig is.”

Goed werk!

“Die emoties in het leven vinden en die in je liedjes stoppen zodat je je comfortabel kan voelen als er een song af is - aaahhh... We hebben goed werk gedaan! Cool! Daarna wordt het spannend om te zien of anderen het ook leuk vinden of niet, je wilt dat ze hetzelfde voelen zoals jij je toen voelde. Dan moet je een stapje naar buiten doen en tegen jezelf zeggen: moet dat liedje hier wel zijn? Er zijn genoeg bands die het ene na het andere liedje uitpoepen alleen om geld mee te verdienen, dat is de andere kant van de industrie, en sommige mensen zullen altijd die lijn volgen. Wij zijn ook blij dat we van muziek kunnen leven, maar we proberen er ook iets goeds van te maken, en iets goeds in de wereld te zetten, naast al die andere dingen.”

Drugsgebruik

Het zal ondertussen niet verbazen: Paul blowt niet. “Nee, helemaal niet, totaal niet. Ik ben de minst rock ’n roll frontman ooit! Je had beter met de anderen in de band kunnen praten, met de drummer had je zeker een boom op kunnen zetten over high worden. Toen ik opgroeide rookten al mijn vrienden dope en luisterden naar bepaalde muziek, en altijd was het kom op Paul, het is te gek, je zou echt je geest moeten verruimen. Maar ik had zelf het gevoel dat mijn geest al genoeg verruimd was door de muziek waar ik naar luisterde. Ik was al jong met de Beatles bezig, en iedereen weet over hun drugsgebruik, de LSD en al het andere spul. Waar mensen het over hadden als het ging over drugs, dat maakte ik sowieso wel mee met muziek.”

Wij hebben ons nooit echt een onderdeel van de muziekindustrie gevoeld, wat dat betreft kun je in Newcastle redelijk geïsoleerd bezig zijn.

High genoeg

“Van muziek werd ik opgewonden, het bracht me tot tranen, het voelde ongelooflijk, en ik heb dus nooit de drang gehad om verder te gaan. Wie weet hoe ver je wel niet kan gaan! Misschien heeft het met mijn moeder te maken, die rookt sigaretten en dan vind ik het moeilijk om daarbij adem te halen, dus... Ze rookte nooit dichtbij, maar het was wel iets dat me tegenstond. Ik was ook niet echt een rebels kind, ik was gewoon gelukkig met lezen en muziek luisteren, mijn leven was al vol genoeg. Ik had geen tijd om bij m’n vrienden langs te gaan en high te worden. Zij deden dat allemaal wel ja, en als ik daar dan was en iedereen had geblowd, dan zat ik daar, heerlijk in een hoekje. Tsja, een wat ongewone opvoeding voor een zanger in een rock ’n rollband...”

Coffeeshops

Als bands naar Amsterdam gaan, staan coffeeshops meestal bovenaan het doelijstje. Bij Paul niet, hij kiest dan voor het Rijksmuseum of platenzaken: “Dat is mijn dope.” Er is nog meer dat hij (en dan wel met band) uit de weg gaat, en dat is de muziekindustrie. Makkelijk zat trouwens, want Maximo Park komt uit het noorden van Engeland, uit Newcastle upon Tyne. “De muziekindustrie staat soms behoorlijk in de weg. Muzikanten worden daar door opgeslokt, ze voelen de druk om albums te maken waar geld mee verdiend wordt, om de mode achterna te lopen, om het nieuwe ding te doen. Om er beats bij te doen om in de hitlijsten te komen, of om hetzelfde delaypedaaltje te gebruiken als iedereen.”

“Wij hebben ons daar nooit echt onderdeel van gevoeld, wat dat betreft kun je in Newcastle redelijk geïsoleerd bezig zijn. Mode, industrie – wij maken zoveel mogelijk muziek waar we echt van houden. Het heeft ons best wel geholpen om een onafhankelijke band te blijven. Als je kijkt naar andere bands waar we mee gelinkt worden, met wie we in dezelfde tijd opkwamen, daar hebben we niks samen mee, afgezien van gitaren en synthesizers. We hebben altijd geprobeerd ons eigen ding te doen, en in Newcastle wonen en werken helpt daar zeker bij. Het is er mooi, maar ook hard. Het is een oude zware industriestad, het is koud daar in het noorden, maar het is er vaak zonnig, het is bij de zee, niet veel mensen gaan ernaartoe. Voor mij is het een inspirerende plek.”

www.maximopark.com