De vredespijp roken

In het novembernummer van 2013 schreef Nicole Maalsté een artikel over het omstreden plan van minister Opstelten om cannabis met meer dan 15% THC te verbieden. In dat artikel kwam ook humanisticus Hester Kooistra ter sprake. Hieronder een aanvullende reactie van haar.

Op 19 december 2013 heb ik een afwijzende uitspraak ontvangen van de rechtbank, afdeling bestuursrecht aangaande de gemeentelijke consultaties over de 15 % THC norm. Deze procedure ben ik vanwege humanistiek onderzoek naar de implementatie van de vergeten opiumwet 3b 2e lid gestart. Bij de beantwoording van kamervragen van Nine Kooiman op 14 december 2012 zijn de diverse consultaties wel genoemd, maar niet wat de uitkomst was. En kamerleden hebben daar niet naar doorgevraagd. Bij een gesprek op het Ministerie van Veiligheid en Justitie in maart 2012 vanwege een ombudsmanprocedure, heb ik om deze consultaties verzocht, maar aangegeven werd dat die alleen voor 'intern beraad' dan wel interdepartementaal overleg waren bedoeld, ondanks dat het onderwerp van kamervragen was.

Vredespijp

Het opiumwetsartikel 3b 2e lid, dat al vanaf 1919 geldig is, maar nog niet toegepast binnen het Nederlandse gedoogbeleid, heb ik Wet Camulet genoemd, een chique term voor vredespijp, vanuit een historische betekenisgeving (Het is dan meteen een tegenhanger van Wet Damocles, opiumwet 13 b, die alleen de Burgemeester de bevoegdheid geeft in geval van overlast vanwege opiumwetmiddelen een pand te kunnen sluiten). Schepen die voor circa 70 % uit vezelhennep werden gebouwd, als zoutwerende grondstof maakten ze schepen zeewaardig, maakten van Nederland een succesvolle zeevarende natie. Vanuit Amsterdam werd o.a. vertrokken naar New Amsterdam/ New York waar Nederlanders Native Americans troffen, die de vredespijp rookten, vandaar de gedateerde term. Op het ministerie werd ik met grote ogen aangekeken toen ik vertelde dat we dankzij de hennepplant als welvarende natie de Gouden Eeuw in konden varen.

Uitzondering

De juridische strekking bij Wet Camulet beschrijft een uitzondering. Er mag geen reclame voor opiumwetmiddelen worden gemaakt, het zogeheten afficheringverbod, dat is 3b 1e lid, maar het tweede lid geeft aan dat wel informatie over opiumwetmiddelen, in dit geval cannabis kan worden verstrekt, vanwege medische of wetenschappelijke doeleinden. Valide ingrediëntinformatie onder Wet Camulet, waar het mij als humanisticus om te doen is, betreft veel meer dan alleen het bestanddeel THC, vooral omdat in buitenlandse hasj relatief veel CBD (cannabidiol) aanwezig is, die nu juist een corrigerende werking heeft op de werkzaamheid van THC. Terpenen, die cannabis een unieke geur geven en waarmee de ene plant snel kan worden onderscheiden van andere cannabissoorten, zijn voor de werkzaamheid van cannabis bovendien ook relevant. Een maximering van werkzame stoffen van cannabis zal vooral moeten worden bezien vanuit het oogpunt van dosering bij gebruik, zeg maar d.m.v een 'cannabisbijsluiter'.

Openbaar

Openbaarmakingen wegens WOB's betreft een bevoegdheid van overheden en niet een verplichting, daarbij toetst de rechtbank alleen of deze bevoegdheid niet onredelijk wordt toegepast, in dit geval wegens de twijfelachtigheid qua validiteit bij het beantwoorden van kamervragen van de SPfractie. Wegens deze WOB heeft Liesbeth van Tongeren van GroenLinks op 20 augustus 2013 opnieuw kamervragen gesteld om de adviezen van augustus 2011 over de 15 % THC norm openbaar te krijgen, waarbij, curieus, tijdens de algemene politieke beschouwingen de voornaamste adviezen van de procureurs-generaal, het Nederlands Forensisch Instituut (NFI), de korpschefs, GGZ Nederland (ondertekend door PvdA

Door : Hester Kooistra

senator en fractievoorzitter Maarleen Barth nog vanuit haar directie bij de GGZ) & het landelijk overleg coffeeshopbonden zijn gepubliceerd op overheidswebsites. Daaruit blijkt dat de 15 % THC maatregel onuitvoerbaar is en juridisch rammelt.

Een mogelijk beroep bij de Raad van State met de kans van wederom een afwijzing om feitelijk nog drie mailtjes van gemeenteambtenaren over de 15 % THC norm te kunnen lezen, is niet de moeite waard. Liever richt ik me dan op geplande werkbezoeken met Kamerleden t.a.v valide cannabis-screenings, zodat die voor een Tweede Kamer-debat op scherp staan en zicht krijgen op wat er

qua samenstelling van cannabis nu eigenlijk geteeld en geconsumeerd wordt in een gedoogde setting dan wel bij industrieel, medicinaal of recreatief gebruik.

Niet insluiten, niet uitsluiten, maar bijsluiten.

Drs. Hester Kooistra - humanisticus te Amsterdam