Wietpasonderzoek van Politieacademie rammelt Door: Michiel Panhuysen
In april verscheen een tussenrapportage van de Politieacademie over de gevolgen van de invoering van de wietpas in Maastricht. De slager keurt zijn eigen vlees, zou je bijna zeggen. Maar de Politieacademie is een gerenommeerd kenniscentrum van de politie, dat doorgaans degelijk onderzoekswerk verricht. Een nadere blik op het rapport ‘Het nieuwe coffeeshopbeleid, een overzichtelijke tussenbalans in Maastricht’ lijkt helaas een uitzondering die de regel bevestigt.
Het rommelt al maanden in Maastricht. De geloofwaardigheid van burgemeester Hoes inzake het gedoogbeleid staat onder druk. De rechterlijke macht, deskundigen,
In mei 2012 werd de wietpas ingevoerd in de zuidelijke provincies. De coffeeshops liepen leeg, de blowers zochten hun heil op straat. Drugsrunners zagen hun markt
sprake van onjuiste berichtgeving door de media. Die overlast in mei 2012 was dan misschien gestegen in verhouding met de overlast in 2011, maar ten opzichte van 2010 en 2009 zou het wel meevallen. De bijlage wijst verder op het ‘registratieprobleem waarmee de politie in 2011 kampte in Maastricht. Daardoor zijn vergelijkingen met cijfers in dit kalenderjaar
De tussenreportage lijkt geen topproduct van de onderzoekers. Hier en daar geeft het tenenkrommende uitleg en conclusies. de media, de burgerij en nog zo wat vervelende krachtenveldjes zitten de burgervader van Maastricht al een tijdje dwars. Hij kon wat wetenschappelijke steun in zijn rug goed gebruiken, toen daar opeens in april het rapport van de Politieacademie als een konijn uit de hoed werd getoverd. Nog niet het eindrapport, maar een tussenrapport. Bij opdrachtgever Hoes leek het water tot aan de lippen gestegen. Het rapport kwam hem goed uit, de wetenschap bewees zijn gelijk. Maar de tussenreportage lijkt geen topproduct van de onderzoekers. Hier en daar geeft het tenenkrommende uitleg en conclusies. Daarbij wordt bij een kritische lezer met een journalistieke achtergrond het kookpunt bereikt in Bijlage 3 van het rapport. Daarover zo meer.
18
groeien. Hordes hangplekjongerende pubers sprongen op hun scooters. De drugsoverlast steeg als een tierelier. De media brachten dat redelijk in beeld, tot afgrijzen van het stadsbestuur van Maastricht. De gevolgen van de onzalige wietpas waren zo desastreus dat de landelijke invoering ervan op een laag pitje werd gezet.
‘Onjuiste berichtgeving’ Om het beeld van de ellende na invoering van de wietpas met cijfers te staven haalden de media er de drugsoverlastmeldingen bij. Die waren spectaculair gestegen sinds de invoering van de wietpas. Maar volgens Bijlage 3 in het rapport was hier
onbetrouwbaar.’ Ja ja, als de getallen opeens niet bevallen, worden ze als onbetrouwbaar bestempeld. En die getallen waren dan zeker wel betrouwbaar in 2010? Ook in vergelijking met 2009 en 2010 zijn de overlastmeldingen overigens flink gestegen…
Management of meaning Het boek ‘Empathie en handhaving’, een andere uitgave van de Politieacademie, benoemt op pagina 142 het begrip ‘management of meaning’. Het gaat hierbij om het doelbewust sturen van de berichtgeving in de media, een strategie om de beeldvorming over een bepaalde situatie te ‘kleuren’. Zie het als een marketing tool die de politie in kan zetten om het grote publiek te overtuigen van een bepaald idee. Bijvoorbeeld dat Nederland een gevaarlijk land is. Of dat roodharigen potentiële criminelen zijn. Of dat je dood gaat van cannabis. Of dat de repressieve aanpak van coffeeshops tot een betere samenleving leidt. Het woord ‘propaganda’ nemen wij niet in de mond.
