online version
ο αέρας είχε την θερμοκρασία εκείνη δεν υπήρχε βαρύτης δεν χρειάζεται να πετάς αρκεί να νομίζεις πως είσαι έξω σα να είσαι μέσα πως το σώμα κινείται από μόνο του δεν υφίσταται κόπο είναι χαλαρό τεντωμένο μακρύ είναι όρθιο ξαπλωτό τα μάτια κοιτάζουν και βλέπουν έχουν χαρά με αυτό που βλέπουν ακούν αυτό που βλέπουν μυρίζουν τον αέρα ο αέρας αγκαλιάζει μυρίζει χόρτο θάλασσα ηχούν τζιτζίκια καμιά φορά ο αέρας μπορεί να είναι λίγο ζεστός κι επειδή είναι ζεστός μπορεί να είναι λίγο πυκνός δηλαδή λίγο ελαφρύς η ψυχή τανυέται δεν θυμάται είναι μέσα στον εαυτό της μέσα στο σώμα της πάω να περπατήσω και πετώ είμαι πουλί χωρίς να πετώ η ανηφόρα είναι κατηφόρα το αυτοκίνητο τρέχει από τα παράθυρα μπαίνει το έξω στρέφω το βλέμμα μου και βλέπω δύο σπουργίτια στρέφω το βλέμμα μου ξανά τα σπουργίτια έχουν πετάξει δεν γνωρίζω πως υπάρχουν όλα αυτά τα πουλιά στον ουρανό το γνωρίζω χωρίς να τα βλέπω όταν τα δω δεν είναι πια εκεί ήμουν κι εγώ εκεί θέλω να ξαναβρεθώ εκεί μία πνοή για ένα μικρό δώρο ένα μικρό τώρα που δεν διαρκεί θα μείνει θα φύγει θα ξεχαστεί
155